Η ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΤΩΝ ΑΓΓΛΟΓΑΛΛΩΝ ΜΕΧΡΙ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ

Η Διαχρονική ΣΥΜΜΑΧΙΑ των ΑγγλογάλλωΝ Μέχρι τΙΣ ΜΕρΕΣ ΜΑΣ

Γράφει ο Αλώπηξ

Όπως είναι γνωστό καθόλη την διάρκεια της ιστορίας οι σχέσεις μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτείων Αμερικής, όπως επίσης και της Βρετανίας κλιμακώθηκαν και άλλαξαν πάρα πολλές φορές κατά την διάρκεια της ιστορίας τους παρόλο που αυτές οι δύο χώρες τουλάχιστον στις απαρχές τους ήταν διώξω από τέλος συγγενικές Αγγλοσαξονικές χώρες.

Συγκεκριμένο Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής ήταν πριν γίνει ανεξάρτητο και αρχικά ήταν αδερφό έθνος με αυτούς που το είχαν ιδρύσει, τους βρετανούς, στις ακτές των σημερινών Ηνωμένων Δυτικών Πολιτειών Αμερικής.

Σύντομα όμως ενός στην αρχή τα πράγματα δεν ήταν και τόσο άσχημα, αφού πρέπει να ειπωθεί ότι η νέα γη ήταν μία νέα πατρίδα με ορυκτά, αλλά και άλλες περιοχές, προκειμένου να εμπορεύονται στην συγκεκριμένη Ήπειρο, σύντομα τα πράγματα άρχισαν να γίνεται περίεργα για αυτούς τα δύο κράτη.

Συγκεκριμένα οι βρετανοί χρησιμοποιήσαν τους Αμερικανούς στους πολέμους που έκαναν και κυρίως στον 7ετή πόλεμο, αναγκάζοντας τους να πολεμήσουν σε περιοχές που δεν ήθελαν και τους επέβαλαν μεγάλους φόρους για να καλύψουν τα έξοδα του πολέμου, μετά την λήξη του πολέμου αυτό.

Μάλιστα επειδή τα οικονομικά τους δεν είχαν φτιάξει άμεσα, οι βρετανοί μετά τον πόλεμο, αλλά και επειδή ήταν άπληστοι, επέβαλαν ακόμα περισσότερους φόρους σε ακόμη πιο σημαντικά προϊόντα, ακόμη και διατροφής, όπως το τσάι, κάτι το οποίο εξαγρίωσε τους Αμερικανούς, ενώ άρχισαν να τους καταπιέζουν και να τους αφαιρέσουν και διάφορους τομείς της αυτοδιοίκησης τους.

Εννοείται φυσικά ότι αυτή η κατάσταση εξόργισε τελείως τους Αμερικάνους και στο τέλος αυτοί επαναστάτησαν εναντίον των βρετανών μετά από ένα Επταετή σκληρό πόλεμο, και ξεκίνησαν έναν εμφύλιο στην ουσία θα μπορούσε να πει κανείς τα δύο αυτά κράτη χωρίστηκαν και οι Ηνωμένες Πολιτείες με τη βοήθεια φυσικά και άλλων αντιπάλων των βρετανών, οι οποίοι βοήθησαν τους Αμερικανούς με τους Ισπανούς και κατάφεραν να γίνουν ανεξάρτητοι.

Η εξέλιξη αυτή, δηλαδή η επανάσταση και η δημιουργία δύο κρατών από ένα λαό που ήταν κάποτε ενιαίος και δεν έχουν μεγάλες διαφορές έχεις συμβεί και άλλες φορές την ιστορίας, όπως λόγου χάρη συμβαίνει στην Ινδία λόγω των διαφόρων στο θρήσκευμα από το 1.947 μετά Χριστόν, όταν μετά από εμφύλιο πόλεμο δημιουργήθηκαν δύο κράτη αυτά της Ινδίας, όπως επίσης και του Πακιστάν που τότε ήταν ενιαία, όπως και στο σημερινό Πακιστάν που ήταν τότε το Δυτικό Πακιστάν, όσο κα στο Ανατολικό Πακιστάν που είναι τώρα το Μπαγκλαντές.

Όμως και το Μπαγκλαντές, όπως ακριβώς αναφέραμε ήταν το Πακιστάν ουσιαστικά ένας ενιαίος λαός λόγω της διαφοράς της θρησκείας τους και της καταπιεστικής της οικονομικής και κοινωνικής, αλλά και πολιτικής του Δυτικού Πακιστάν στο πάνω στο Ανατολικό, ο λαός της χώρας αυτής ξεσηκώθηκε με σκοπό να αποκτήσει ανεξαρτησία του, ειδικά με την γενοκτονία που είχε κάνει το Πακιστάν με σχεδόν 2 εκατομμύρια ανθρώπων στον Μπαγκλαντές.

Ο πόλεμος ήταν αμφίρροπος και στην περίπτωση αυτή η εισδοχή μιας χώρας στον πόλεμο, της γειτονικής και εχθρικής προς το Πακιστάν Ινδίας στο πλευρό των ανταρτών του Μπαγκλαντές νίκησε τον Πακιστανικό στρατό και στο τέλος προέλαυσε και να απελευθέρωσε όλο τον Μπαγκλαντές, το οποίο έτσι έγινα ανεξάρτητο κράτος από το υπόλοιπο Πακιστάν και άλλαξε την ονομασία του.

Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο όπως ακριβώς το μίσος ανάμεσα στο Δυικό Πακιστάν και στην Ινδία, αλλά και το Πακιστάν και το Μπαγκλαντές δεν έσβησε μετά από πολύ καιρό, ενώ το ίδιο ακριβώς συνέβη με τους βρετανούς και τους Αμερικάνους.

Συγκεκριμένα αυτές οι δύο χώρες πολέμησαν για άλλη για φορά μεταξύ τους συγκεκριμένα τα παιδιά και στον πολέμου του 1.812 μετά Χριστόν, όταν οι Αμερικανοί προσπάθησαν εν μέσω των πολέμων των βρετανών με τον Μεγάλο Ναπολέοντα να εισβάλουν στον Καναδά και να τον καταλάβουν.

Όμως δεν κατάφεραν να κερδίσουν τις μάχες στην περίπτωση αυτή και στο τέλος θα μπορούσε να πει κανείς ότι συ στην ουσία συνέβη μία κατά κάποιο τρόπο ισοπαλία ανάμεσα σε αυτές τις δύο χώρες παρόλο που οι βρετανοί και είχαν καταφέρει προσωρινά να καταλάβουν και να κάψουν την Νέα Υόρκη, αλλά σύντομα αποχώρησαν από αυτή.

Και ίσως δεν είναι τυχαίο και το γεγονός ότι στις μέρες μας για άλλη μια που φορά οι Αμερικανοί θέλουν να προσαρτήσουν όπως τότε τον Καναδά, ενώ τα ίδια ήθελαν και ο Πρόεδρος Φραγκλίνος και Θεόδωρος Ρούσβελτ μετά τον πόλεμο του 1.812 μετά Χριστόν για την περιοχή του Καναδά.

Συγκεκριμένα ο Θεόδωρος Ρούσβελτ ο οποίος ήταν ξάδερφός και Πρόεδρος και αυτός, όπως ο μετέπειτα και ο Αμερικανός Πρόεδρος Φραγκλίνος Ρούσβελτ πέρα από ότι θέλει να καταλάβει τον Καναδά, θεωρούσε τους βρετανούς ακόμα μεγαλύτερα απειλή από τους Γερμανούς και άλλες δυνάμεις, π.χ. τους Ρώσους, και ήθελε να εγκρίνει ένα μεγάλο στρατιωτικό προϋπολογισμό για να φτιάξει αυτό και στόλο για να μπορεί να τους αντιμετωπίσει.

Η αλήθεια είναι ότι εδώ θα μπορούσαμε να πούμε ότι δεν ήταν τελείωσα αβάσιμος όσο φόβος αυτός και είχε δει και ότι θα ήταν καλό να μην τους έχει μεγάλη εμπιστοσύνη, αφού κατά την διάρκεια του εμφύλιου Αμερικανικού πολέμου οι βρετανοί μαζί με τους Γάλλους προσπάθησαν να συμμαχήσουν με τους Νοτίους, με σκοπό να νικήσουν τους βόρειους και με τον τρόπο αυτό να δημιουργήσουν ένα ανεξάρτητο Νότο, ο οποίος θα συμμαχούσε με τους Γαλλοβρετανούς.

Ευτυχώς όμως για τους Αμερικανούς ο τότε Αμερικανός Πρόεδρος Λίνκολν συμμάχησε και έλαβε βοήθεια από τότε τσάρο της Ρωσίας Αλέξανδρο τον Δεύτερο, ενώ οι δύο ήταν πολύ καλοί φίλοι και όπως όλοι γνωρίζουμε δολοφονήθηκαν και ήταν απελευθερωτές των σκλάβων και των δουλοπάροικων στις χώρες τους αντίστοιχα.

Ο τσάρος στην ουσία απείλησε τους Γαλλοβρετανούς ότι αν ήθελαν να στείλουν να στρατό και στόλο στον πόλεμο στις Ηνωμένες Πολιτείες, τότε κι αυτός θα έστελνε στρατό και στόλο στην περιοχή και θα τους πολεμούσε και με τον τρόπο αυτό οι Γαλλοβρετανοί φοβήθηκαν και υποχώρησαν και στο τέλος κατάφεραν οι βόρειοι χάρης στις ικανότητες τους και τον μεγάλό τους πληθυσμό στο τέλος να κερδίσουν τον πόλεμο και να επανενώσουν την Αμερική.

Τότε θα μπορούσε να πει κανείς ότι οι σχέσεις των δύο αυτών κρατών δεν ήταν και καλύτερες δυνατές, όμως υπήρχαν σύντομα όμως κάποιοι Αμερικανοί ή και Βρετανοί επιχειρηματίας, οι οποίοι προσπάθησαν να φέρουν αυτές τις δύο χώρες πιο κοντά.

Είτε μέσω διάφορων οργανισμών όπως λόγου χάρη της Στρογγυλής τράπεζας και τον οργανισμού του Σέσιλ ρόουντς με σκοπό να φέρει κοντά τους Αμερικανούς μαζί με τους βρετανούς σε μία νέα και ενιαία συμμαχία.

Φυσικά μια τέτοια συμμαχία με άλλες χώρες για πόλεμο δεν ήταν καθόλου ευχάριστη στους Αμερικανούς, οπότε για το λόγο αυτό θα έπρεπε και στην περίπτωση αυτή να βρεθεί ένας κατάλληλος τρόπος για να έρθουν οι οι χώρες αυτές σε συμμαχία.

Η πιο καλή μέθοδος που χρησιμοποιήθηκε και με πρακτικά οικονομικά αποτελέσματα ήταν αυτή του να συνδεθούν άμεσα τα Αμερικανικά με τα βρετανικά επιχειρηματικά και οικονομικά συμφέροντα κάτι το οποίο συνέβη το 1913 μετά Χριστόν.

Την περίοδο εκείνη ο Πρόεδρος της Αμερικής ήταν ο δημοκρατικός Ουίλσον, ο ιδιωτικοποίησε θα μπορούσε την fed που εκδίδει δολάρια στην Αμερική και την οποία αποφάσισε πως θα πωληθεί σε ιδιώτες της Βρετανίας, αλλά σε παγκόσμια οικονομική δύναμη, γνωστή σε όλους μας, στους Ρότσιλντ μαζί με άλλους συνεταίρους τους (https://alophx.blogspot.com/2023/11/blog-post.html, https://alophx.blogspot.com/2024/05/blog-post_61.html).

Από την στιγμή εκείνη η Αμερική η οικονομία και η παραγωγή του Αμερικανικού χρήματος ήταν (και είναι) στα χέρια των Ρότσιλντ παρόλο που ο Θεόδωρος Ρούσβελτ και ο ταφτ προσπάθησαν το σταματήσουν, αλλά ο Ουίλσον κατάφερε στην συνουσία να κατακτήσουν ξένοι οικονομικά την Αμερική και με τον τρόπο αυτό να την φέρνουν στα συμφέροντά τους.

Βέβαια επίσημα η Αμερικανική και η Αγγλική συμμαχία χρειάστηκε τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά όπως όλοι γνωρίζουμε έγιναν διάφορα γεγονότα, όπως το τραγικό για τους Γερμανούς τηλεγράφημα Ζήμερμαν, όπως επίσης και η βύθιση του Λουζιτάνια προκειμένου να μπει στον πόλεμο αυτόν.

Που μετά την λήξη του οι Αμερικάνοι που είχαν δώσει τόσο νικητές, όσο και στους ηττημένους και δάνεια ως χρήματα από παντού, αποφάσισαν μετά τις εκλογές στην Αμερική να αποσυρθούν και οι βρετανοί συνέχισαν να επηρεάζουν τα πράγματα στην Ευρώπη.

Σύντομα μετά τον Μεσοπόλεμο ξεκίνησε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος και λόγω των παραπάνω οικονομικών διασυνδέσεων, όπως επίσης και λόγω του Περλ Χάρμπορ, και την κήρυξη και από τους Γερμανών και τους Ιταλούς πολέμου στην Αμερική, οι Αμερικανικοί μπήκαν στον πόλεμο στην περίπτωση αυτή.

Συγκεκριμένα ότι ο τότε βρετανός πρωθυπουργός Τσόρτσιλ ήταν αγαπημένος για τους Αμερικανούς, γιατί ενώ ο πατέρας ήταν Βρετανός, η μάνα του ήταν Αμερικανίδα, οπότε αυτός συγκεκριμένα είχε πολύ καλή χημεία και σχέση με τον Πρόεδρο της Αμερικής.

Μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου οι Αμερικανοί με τους βρετανούς συνήψαν μία μόνιμη συμμαχία και μέσω του ΝΑΤΟ και της ΕΟΚ που είχαν δημιουργήσει τότε στην ουσία, η οποία σε μεγάλου βαθμό θύμιζε σε τον γαλλογερμανικό άξονα που υπήρχε στην Ευρώπη και υπάρχει μέχρι τις μέρες μας.

Πραγματικά η συμμαχία αυτών των δύο ομοεθνών εθνών λειτούργησε καλά και με τις πολιτικές τους κατάφεραν στον τέλος του Ψυχρό Πόλεμο με διάφορες πολιτικές να την προωθήσουν και να καταφέρουν να επιτύχουν την διάλυση της ΕΣΣΔ.

Στην συνέχεια προσπάθησαν ανεπιτυχώς είναι αλήθεια εκμεταλλευόμενοι το αδύναμο διεφθαρμένο και εθνοπροδοτικό για την Ρωσία καθεστώς του Γιέλτσιν να διαλύσουν τελείως την χώρα αυτή, αλλά δεν τους βγήκε αυτό που ήθελαν και σύντομα οι Ρώσοι ανέδειξαν μια νέα ηγεσία χάρη στους Σιλοβίκι, τον Πούτιν, ο οποίος κατάφερα να αναδιοργανώσει την Ρωσία οικονομικά, πολιτικά, κοινωνικά και στρατιωτικά και να εκδιώξει τους ντόπιους και ξένους ολιγάρχες από την Ρωσία και να την κάνει πάλι μία ισχυρή χώρα.

Ακολούθησε η μεγάλη οικονομική κρίση του 2018 μετά Χριστόν, όπως επίσης και ο κορωνοιός και ο ρωσοουκρανικός Πόλεμος, οι η οποίοι κατέστρεψαν την Ευρωπαϊκή και παγκόσμια οικονομία, αλλά παράλληλα με την άνοδο από την διεφθαρμένη ελίτ αναδείχθηκαν στην εξουσία άτομα όπως λόγου χάρη ο Σούνακ και ο Στάρμερ στην Μεγάλη Βρετανία, στην ουσία άρχισε η άλλοτε συμμαχική σχέση μεταξύ Βρετανίας και Αμερικής να κλονίζεται, όχι στο διάστημα που «ηγέτης» στην Αμερική ο Biden παρόλο που δεν ήταν κανονικός άλλα πραξικοπηματίας (https://alophx.blogspot.com/2021/01/1961-2020.html).

Όμως στην εποχή μας ο τραμπ και με την επανεκλογή του στην εξουσία ως εκ νέου Αμερικανού Προέδρου η κατάσταση έχει αλλάξει, ενώ και στην Ευρώπη έχουμε άνοδο εθνικιστικών, πατριωτικών δυνάμεων, ακόμα και στην Βρετανία.

Συγκεκριμένα στην Μεγάλη Βρετανία αυτή την στιγμή θα πρέπει να αναφερθεί ότι πρώτο κόμμα σε ψήφους είναι το πατριωτικό κόμμα του nigel Farage, το οποίο είναι πολλές μονάδες μπροστά τόσο από τους συντηρητικούς όσο επίσης και από τους διεφθαρμένους εργατικούς και το οποίο άμα γίνουν επόμενες εκλογές αναμένεται να είναι το πρώτο κόσμο και να σχηματίσει κυβέρνηση  μόνου του με αυξημένα ποσοστά, είτε και συμμαχία με τους συντηρητικούς.

Και στην περίπτωση αυτή νέος πρωθυπουργός της Βρετανίας θα γίνει ο Nigel Farage, ο οποίος είναι προσωπικός φίλος του Τραμπ, όπως αναφέραμε παλιότερα ήταν και προσωπικός φίλος του Ρούζβελτ ο Τσόρτσιλ και με τον τρόπο αυτό η Αγγλοαμερικανική συμμαχία μπορεί να επανέλθει για άλλη μία φορά εξίσου ισχυρή και να επηρεάσει τα πράγματα στην Ευρώπη, με σκοπό την απελευθέρωσή της από την γερμανική κυριαρχία για άλλη μία φορά όπως συνέβη και στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Θα είναι άραγε αυτή η εξέλιξη των πραγμάτων στις μέρες μας; Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά, άλλα μόνο αν λάβουμε όλα τα κατάλληλα μέτρα ως λαός θα αποφύγουμε τις οποίες κακοτοπιές και θα φέρουμε εκ νέου την πολυαγαπημένη μας πατρίδα σε μία κατάσταση ακμής και ευημερίας.