ΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ ΔΙΑ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΧΡΗΣΗ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΟΥΡΣΑΡΩΝ

ΟΙ πόλεμοι δια αντιπροσώπων Με την χρήση των πειρατών και των κουρσάρων

Γράφει ο αλώπηξ

Όπως είναι γνωστό καθόλη την διάρκεια της ιστορίας πολλά μεγάλα και ισχυρά κράτη είχαν τα ίδια πειρατικούς στόλους και χτυπούσαν με αυτά τους αντιπάλους τους ληστεύοντας τους ή κατακτώντας και λεηλατώντας τα εδάφη τους η σε κάποιες άλλες περιπτώσεις νοίκιαζαν πειρατές ή και κουρσάρους για να κάνουν την δουλειά αυτή για τους ίδιους και δίνοντάς τους μεγάλο μέρος από τα λάφυρα.

Ένα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό το είδους ήταν κατά την διάρκεια των πολέμων του Μιθριδάτη με την Αρχαία ρώμη οι οποίοι ήταν πάρα πολύ άγριοι και βίαιοι με πάρα πολλές δεκάδες ή και εκατοντάδες χιλιάδες ακόμη θύματα.

Στους πολέμους αυτούς ο Μιθριδάτης προκειμένου να αποκτήσει ισχυρή η επιρροή και νέους συμμάχους χρηματοδότηση και συμμάχησε με τους πειρατές της Κιλικίας, αλλά και τους Κρητικούς κουρσάρους με σκοπό να χτυπήσει τους αντιπάλους του Ρωμαίους.

Και πραγματικά προελαύνοντας ο Μιθριδάτης κατάφερε καταλάβει την Ελλάδα, την Μικρά Ασία και πάρα πολλά άλλα μέρη και σύμμαχοι του δίωκαν σε πολύ μεγάλο βαθμό το στόλο και το στρατό των αντιπάλων.

Μάλιστα οι Ρωμαίοι υπέστησαν και πολλές μεγάλες ήττες από αυτή την μεγάλη συμμαχία, αφού οι πειρατές πέρα από το δικό του στόλο και πλοία είχαν μαζί τους, σαν σύμμαχο είχαν και τον στόλο του Μιθριδάτη ο οποίος τους βοηθούσες σε όλες τις μάχες.

Όμως αυτή η κατάσταση που ήταν ενάντια στα συμφέροντα της ρώμης δεν κράτησε για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα και σύντομα οι Ρωμαίοι έδωσαν απόλυτες εξουσίες στον Πομπήιο και αυτός πήγε στην Ανατολή και κατάφερε να διαλύσει τελείως τον στρατό του Μιθριδάτη, όπως επίσης και τον στόλο του και να καθαρίσει όλους τους πειρατές από την Μεσόγειο με διάφορα μέτρα.

Πιο πριν οι Ρωμαίοι είχαν αντιμετωπίσει και ένα άλλο πειρατικό κράτος, αυτό της  Ιλλυρίας που έκανε επιδρομές και στήριζε πειρατές ενάντια σε ρωμαϊκά πλοία καταστρέφοντας το ρωμαϊκό εμπόριο και την οικονομία και σύντομα με πρόσχημα αυτή την δράση κατάφεραν καταλάβουν όλη την Ιλλυρία.

Οι πόλεμοι των Ρωμαίων με αντίστοιχα πειρατικά κράτη ή και πειρατές που ήταν σύμμαχοι άλλων κρατών δεν σταμάτησαν σε αυτή την περίοδο αλλά συνεχίστηκαν και μετά την εισβολή των βαρβάρων στην Δυτική ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και την δημιουργία του κράτους των βανδάλων στην βόρεια Αφρική με κέντρο την Καρχηδόνα που ως τότε την είχε από την κατοχή της η ρώμη.

Το κράτος των βανδάλων της Αφρικής λεηλατούσε και δημιουργούσε προβλήματα όχι μόνο στην Δυτική ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, αλλά επίσης και στην ρωμανία με συνέπεια την καταστροφή πολλών εδαφών, την αρπαγή πληθυσμού, πλούτου και στις 2 μεγάλες αυτές Αυτοκρατορίες.

Οπότε αυτές προσπάθησαν  σε συμμαχία μεταξύ τους να κάνω μία κοινή εκστρατεία εναντίον των βανδάλων, οι οποία όμως απέτυχε και οι βάνδαλοι έγιναν πολύ πιο ισχυροί, καταστρέφοντας συνεχώς τις Αυτοκρατορίες αυτές, μέχρι που στο τέλος επί της ηγεμονίας του Ιουστινιανού του Μέγα η Ρωμανία κατάφερε να νικήσει τους βανδάλους και να καταλύσει το πειρατικό τους κράτους και σταματώντας ουσιαστικά την δράση του στην Μεσόγειο.

Όμως οι απειλές εναντίον της Ρωμανίας δεν σταμάτησαν σε αυτή την περίπτωση, αφού όπως είναι γνωστό σύντομα στην Μεσόγειο εμφανίστηκε ένας νέος λαός, ο οποίος κατάφερε να καταλάβει μεγάλο μέρος της Μέσης Ανατολής οι μουσουλμάνοι Άραβες και να δημιουργήσουν πολλά κράτη.

Τα κράτη όμως αυτά τα οποία δημιούργησαν ήταν όλα τους πειρατικά και επιτίθονταν και καταλάβαιναν σε πολλές περιπτώσεις νησιά και περιοχές που άνηκαν στην Ρωμανία, όπως λόγω χάρη την ρόδο, την Κρήτη, αλλά επίσης και την Κύπρο και από εκεί επιτιθόταν στην κυρίως Ελλάδα, όπως επίσης και στην υπόλοιπη Δυτική Ευρώπη.

Στα κράτη αυτά η πειρατεία συνεχίστηκε για πολλές δεκαετίες ακόμη με αντεπιθέσεις της Ρωμανίας με επιτυχίες και άλλοτε όχι ,αλλά παρόλα αυτά υπό την ικανή ηγεσία του Αυτοκράτορα Νικηφόρου Φωκά κατάφερε να διαλύσει τα Αραβικά πειρατικά κράτη και να απελευθερώσει τις περιοχές που είχαν καταλάβει αυτά και τα μεγάλα νησιά της Κρήτης, της ρόδου και της Κύπρου.

Εδώ μπορεί να αναφερθεί ότι τα πειρατικά αυτά κράτη και οι ιδίως το Αραβικό πειρατικό κράτος του στην Κρήτη είχε δημιουργηθεί και με την στήριξη διάφορων μεγάλων ισλαμικών κρατών, όπως λόγω χάρη των εμιράτου της Ισπανίας και της Αιγύπτου, με σκοπό να κάνουν ένα υβριδικό πόλεμο στην Ρωμανία χρησιμοποιώντας τους πειρατές ως ενδιάμεσους μισθοφόρος τους.

Μετά όμως την απελευθέρωση των νησιών αυτόν από τους Άραβες δυστυχώς για την Ρωμανία και για όλους τους Ευρωπαίους ήρθαν στην θέση αυτών νέες φυλές οι οποίες συνέχισαν τις πειρατικές διαθέσεις αυτών κυρίως οι Σελτζούκοι και η Οθωμανοί τούρκοι, οι οποίοι δημιούργησαν και αυτοί με την σειρά τους διάφορα κρατίδια τα οποία ασκούσαν πειρατεία και ήταν σε συμμαχία με τα σουλτανάτα και πολεμούσαν την Ρωμανία.

Οπότε η Ρωμανία αναγκάστηκε η άλλη μία φορά να πολεμήσει αυτούς τους ισχυρούς της αντιπάλους και πολλές φορές να καταφέρει να διαλύσει τα κράτη τους, όμως είχε την ατυχία όταν διαλύονταν το ένα κράτος, να εμφανίζονται ένας καινούργιος ο οποίος συνέχισε το έχω το έργο του προηγούμενο, ενώ έχει αντιμετωπίσει και τα πειρατικά κράτη των Οθωμανών από την Δύση που μαζί με τις Σταυροφορίες την πίεζαν πάρα πολύ.

Είναι γνωστό ότι η 4^η Σταυροφορία αποδυνάμωσε τόσο πολύ την Ρωμανία με την κατάληψη της Πόλης και την λεηλασία της και σφαγή μεγάλο μέρος του πληθυσμού, όπως και κατοχή της Αυτοκρατορίας, έτσι ώστε οι τούρκοι κατάφεραν δυστυχώς να καταλάβουν το 1.453 μετά Χριστόν εύκολα την Κωνσταντινούπολη και να την κάνουν πρωτεύουσα τους.

Όμως επειδή οι παλιές συνήθειες δεν ξεχνιούνται με τίποτα οι τούρκοι αποφάσισαν στην συνέχεια να συνεχίσουν την συμμαχία τους με πειρατικά κράτη με τα οποία συμμάχησαν και κατάφεραν να τα ενσωματώσουν σιγά στο κράτος τους και να πολεμούν τις αντιπάλους τους με μανία.

Πολύ σημαντικό κράτος αυτό το είδους ήταν το κράτος των αδερφών των πειρατών Μπαρμπαρόσα στην περιοχή της σημερινής Αλγερίας, η γνωστή βαρβαριά, η οποία έσφαζαν τους Χριστιανούς της Δυτικής Ευρώπης αλλά και των Ελλήνων και των υπόλοιπων Ορθοδόξων στην Μεσόγειο και λεηλατούσε, ενώ αυτά τα αδέρφια συμμάχησαν στην συνέχεια με την Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Και με αντάλλαγμα σπουδαία αξιώματα, όπως επίσης και πάρα πολύ μεγάλες αμοιβές, ενσωμάτωσαν το κράτος τους ειρηνικά στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και οι δύο τους έγιναν αρχιναύαρχοι, ιδίως ο Χαιρεντίν, της Αυτοκρατορίας αυτής.

Βέβαια οι αντίπαλοι τους στην Δυτική Ευρώπη υπό τον ένδοξο Ισπανό Ναύαρχο Ντόρια πολέμησαν πάρα πολλές φορές τους Οθωμανούς τούρκους και κατάφεραν πολλές φορές να τους νικήσουν αυτούς και τους πειρατές, όπως στην γνωστή σε όλους μας ναυμαχία της Ναυπάκτου.

Το πνεύμα της πειρατείας της βαρβαριάς συνεχίστηκε και τους επόμενους Αιώνες και η Αλγερινοί πειρατές τους οποίους στήριζε το κράτος αυτό σύντομα δημιούργησαν πολλά προβλήματα στην Ευρώπη αλλά και στην Αμερική, με αποτέλεσμα τόσο οι βρετανοί και οι Αμερικάνοι και οι Γάλλοι τους να κάνουν εκστρατείες εναντίον τους, να τους νικήσουν και να τους αναγκάσουν να σταματήσουν την πειρατική τους αυτή δράση.

Αλλά δεν ήταν μόνο αυτοί οι λαοί οι οποία έκαναν πειρατείες με τόσο άγριο τρόπο, ενώ είναι γνωστό ότι και οι Άγγλοι όπως και επίσης και οι Ολλανδοί, όταν οι Ισπανοί και οι Πορτογάλοι είχαν καταλάβει μεγάλο μέρος της Αμερικής και έπαιρναν πάρα πολλά κέρδη από την άγρια εκμετάλλευση σκλάβων (όχι μόνο από τα χωράφια και από τα πλούσια ορυχεία σε χρυσό διαμάντια και άλλα ορυκτά), αυτά τι επιτίθονταν σαν πειρατές και άρπαζαν μεγάλο μέρος των φορτίων αυτών.

Αλλά όντας πονηροί και μην θέλοντας να φανούν ότι οι ίδιοι είναι οι άμεσα υπεύθυνοι για τις πειρατείες αυτές, πολλές φορές νοίκιαζαν κάποιους πειρατές που έκαναν αυτή την δουλειά και στους οποίους τους έδιναν το δικαίωμα να δρουν τάχα σαν Αγγλικά πλοία νόμιμα και τους οποίους ονόμασαν κουρσάρους, ενώ στην ουσία ήταν άγριοι πειρατές.

Και φυσικά σαν γνήσιοι υποκριτές όταν κατάφεραν να γίνουν αυτοί οι κυρίαρχοι των θαλασσών, ενώ μέχρι τότε στήριζαν τους πειρατές και ασκούσαν και οι ίδιοι πειρατεία, οι Άγγλοι οι Γάλλοι και οι Ολλανδοί στην συνέχεια επιτέθηκαν και διέλυσαν τους πειρατές, τους οποίους παλιότερα στήριζαν γιατί πιά αυτό δεν ήταν σύμφωνο με τα συμφέροντα τους.

Υπήρχαν όμως και κάποιοι κουρσάροι οι οποίοι δεν έκαναν τ πόλεμο λόγω απληστίας, αλλά επειδή ήθελαν να απελευθερώσουν την πατρίδα τους από ξένα έθνη και για αυτό συμμάχησαν με ισχυρές ξένες μεγάλες δυνάμεις πιστεύοντας ότι θα τους βοηθούσαν στην προσπάθεια τους αυτή αν και φυσικά στο τέλος διαψεύστηκαν.

Ένα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού του είδους ήταν ο ηρωικός Λάμπρος Κατσώνης επί Μεγάλης Αικατερίνης, ο οποίος έχει η συστήσει έναν ισχυρό στόλο στο Αιγαίο και είχε συμμαχήσει με τους Ρώσους, με σκοπό να απελευθερώσει τους συμπατριώτες του.

Και παρόλο που αυτός ο ναύαρχος έδωσε πολλές μάχες και κατάφερε να κερδίσει στο τέλος όταν η Μεγάλη Αικατερίνη τα βρήκε με τους τούρκους, αυτός παρά τον μεγάλο και ηρωικό του αγώνα, εγκαταλειμμένος και από τους συμμάχους του κάποια στιγμή ηττήθηκε και αναγκάστηκε να αποχωρήσει από την Ελλάδα.

Η ίδια ακριβώς κατάσταση πέρα από τον πόλεμο τον Ορλοφικών με την Μεγάλη Αικατερίνη, συνέβη στη πατρίδα μας και κατά την διάρκεια της επανάσταση του 1.806 μετά Χριστόν εναντίον των τούρκων, αλλά κυρίως στην διάρκεια της επανάστασης συνταγές του 1.821 μετά Χριστόν, την οποία κέρδισαν όπως είναι γνωστό οι Έλληνες και κατάφεραν με ηρωικούς καπετάνιους να νικήσουν τους εχθρούς τους.

Όμως και εκτός Ευρώπης υπήρξαν πολλές φορές όπως αναφέρθηκαν κράτη πολεμούσαν μέσω κουρσάρων και τους πειρατές και άλλα χρησιμοποιήσουν πειρατές είναι συμμαχούσαν με κουρσάρους, με σκοπό να χτυπήσουν τους αντιπάλους τους, οι οποίοι τους απειλούσαν να καταλάβουν την χώρα όπως προσπάθησαν να κάνουν οι Ισπανοί με την Αγγλία.

Συγκεκριμένα και στην περιοχή της Ασίας οι Ιάπωνες όταν τους επιτέθηκαν οι Μογγόλοι προκειμένου σταματήσουν τον στόλο και τον στρατό του Κουμπλάι Χαν συμμάχησαν με πολλούς πειρατές οι οποίοι έκαναν επιδρομές και χτυπούσαν τον Μογγολικό στόλο επιδρομής και στήριξαν πολλούς κουρσάρους για να σταματήσουν τους Μογγόλους επιτυχώς αν και χρειάστηκε όπως είναι γνωστό και ο γνωστός τυφώνας καμικάζι και φυσικά οι ηρωικές μάχες του Ιαπωνικού λαού για τους αποκρούσουν.

Άλλα και Ιάπωνες όπως οι Εγγλέζοι και οι υπόλοιποι δυτικοί Ευρωπαίοι ήταν υποκριτές και όταν πια δεν τους ήσαν χρήσιμοι οι πειρατές τους, τους επιτέθηκαν με σκοπό να τους διαλύσουν γιατί δεν ήταν ποια χρήσιμη για την οικονομία τους και στην συνέχεια επιτέθηκαν στην Κορέα για να την καταλάβουν.

Όμως οι Κορεάτες χρησιμοποιώντας και αυτοί την μέθοδο των Ιαπώνων, δηλαδή συμμαχίες με πειρατές και κουρσάρους και με επιδρομές κατάφεραν να νικήσουν τους Ιάπωνες εισβολείς και τους εκδιώξουν από την χώρα τους.

Στην εποχή μας παρόλο που έχουν μειωθεί πάρα πολύ οι πειρατές και δεν υπάρχουν πια ηρωικοί κουρσάροι, η αλήθεια είναι ότι έχει να επιβιώσει σε κάποια σημεία η πειρατεία, έχει αναβιώσει και στηρίζεται από κάποιες χώρες για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους και να χτυπήσουν γεωπολιτικά και για οικονομικά τους αντιπάλους τους.

Συγκεκριμένα στην περιοχή της Σομαλίας έχουν αναπτυχθεί πειρατικές ομάδες οι οποίες χτυπάνε τα εμπορικά σκάφη με σκοπό να τα ληστέψουν όπως ακριβώς συνέβαινε και μέχρι πρόσφατα στην περιοχή της Υεμένης μέχρι την ενοποίηση της υπό τους Χούτι.

Οι Χούτι από την πλευρά τους αν και δεν είναι πειρατικό κράτος σε καμία περίπτωση από την άλλη χρησιμοποιούν κάποιες από τις ομάδες αυτές για να χτυπούν τα εμπορικά πλοία των δυτικών των αντιπάλων τους και να τους χτυπήσουν με αυτό τον τρόπο έμμεσα στην οικονομία και να τους αναγκάσουν αποχωρήσουν από την περιοχή τόσο τους δυτικούς ως επίσης και τους Ισραηλινούς.

Βέβαια όπως όλοι γνωρίζουμε οι Χούτι υποστηρίζονται από το Ιράν οικονομικά και με όπλα και με τον έμμεσο αυτό τρόπο υποστηρίζονται και οι πειρατές σύμμαχοί τους, οι οποίοι χτυπούν το δυτικό εμπόριο στην περιοχή, όπως και διάφορων Αφρικανικών κρατών που είναι σύμμαχοι των δυτικών λόγω χάρη της Αιθιοπίας.

Αλλά και στα στενά της Μαλακάσας στην Ανατολική Ασία υπάρχουν επίσης πειρατές που χτυπάνε στο σημείο αυτό γιατί από κει πέρα διεξάγεται ένα πολύ μεγάλο μέρος του παγκόσμιου εμπορίου, με σκοπό την αρπαγή πλούτου και κάποιες φορές οι πειρατές της περιοχής στηρίζονται από κάποια κράτη τις περιοχής για να χτυπήσουν τους αντιπάλους τους.

Είναι βέβαιο ότι αν ανακαλυφθεί με κάποιο τρόπο επίσημα ότι λόγω χάρη το Ιράν στηρίζει εκτός από τους Χούτι και τους πειρατές έμμεσα συμμάχους τους, αυτό που ήταν προκαλέσει ακόμη και δυτική επέμβαση εναντίον τους και πόλεμο χτυπώντας ακόμη και τα πυρηνικά του Ιράν και με αυτόν τον τρόπο την δημιουργία ενός νέου πολέμου στην περιοχή της Μέσης Ανατολής.

Θα είναι άραγε αυτή η εξέλιξη των πραγμάτων στις μέρες μας; Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά, άλλα μόνο αν λάβουμε όλα τα κατάλληλα μέτρα ως λαός θα αποφύγουμε τις οποίες κακοτοπιές και θα φέρουμε εκ νέου την πολυαγαπημένη μας πατρίδα σε μία κατάσταση ακμής και ευημερίας.