ΠΩΣ ΟΙ ΗΠΑ ΠΑΡΕΣΥΡΑΝ ΣΕ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ ΚΡΑΤΗ ΜΕ ΤΗΝ ΡΩΣΙΑ ΚΑΙ ΠΩΣ ΑΥΤΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΠΑΝΑΛΗΦΘΕΙ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ

ΠΩΣ ΟΙ ΗΠΑ ΠΑΡΕΣΥΡΑΝ ΣΕ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ ΚΡΑΤΗ ΜΕ ΤΗΝ ΡΩΣΙΑ ΚΑΙ ΠΩΣ ΑΥΤΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΠΑΝΑΛΗΦΘΕΙ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Όπως είναι γνωστό καθόλου σε όλη την διάρκεια της ιστορίας, οι δυτικοί και κυρίως οι Αμερικάνοι, όταν μπόρεσαν, κατάφεραν να ρίξουν καθεστώτα τα οποία ήταν φιλικά προς τους Ρώσους και τους ηγέτες τους και στην θέση τους έβαλαν άλλα που ήταν φιλικά προς τους δυτικούς.

Όμως δεν σταμάτησαν μόνο σε αυτό το σημείο, αλλά προχώρησαν ακόμη περισσότερο, αφού προκειμένου να μπλέξουν την Ρωσία σε πολλά πολεμικά μέτωπα αντιπερισπασμού, είτε να ηττηθεί από πολλαπλούς πολέμους να την αναγκάζουν να μην εμπλακεί σε άλλα μέτωπα, διέταξαν τα κράτη αυτά, όπως επίσης και τους ηγέτες τους, τους οποίους έλεγχαν απόλυτα, αφού οι ίδιοι τους είχαν βάλει στην εξουσία, να επιτεθούν στους Ρώσους.

Όμως παρόλο που είχαν εξοπλιστεί αυτά τα κράτη από τους δυτικούς με πολλά όπλα τους είχαν δώσει, όπως και χρήματα και παράλληλα οι στρατιώτες τους είχαν εξοπλιστεί και εκπαιδευτεί σε μεγάλο βαθμό από την Δύση, αντίθετα αυτές οι επιθέσεις κατά των Ρώσων, όχι μόνο δεν κατάφεραν να κλονίσουν τους Ρώσους, αλλά σύνταγμα στρατός τους διαλύθηκε από τον Ρωσικό στρατό.

Αυτό είχε σαν συνέπεια, στο τέλος τα κράτη αυτά όχι μόνο να χάσουν τους πολέμους και τος μάχες από τους Ρώσους, αλλά και μεγάλο μέρος των εδαφών τους, το οποίο είτε ανεξαρτητοποιήθηκε, είτε έγινε αυτόνομο, είτε ακόμα και ενώθηκε με την Ρωσία.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό το είδους ήταν η Ουκρανία το έτος 2014 μετά Χριστόν, όταν με την δήθεν «χρωματιστή επανάσταση» (πορτοκαλί όπως ονομάστηκε)/στην πραγματικότητα όμως ένα πραξικόπημα από την Δύση, ανατράπηκε μέσω των ΜΚΟ του Σόρος ο νόμιμος Προέδρος της χώρας αυτής Βίκτωρ Γιανουκόβιτς και την θέση του πήρε ο φιλοδυτικός αντιρώσος (και Αμερικανοθρεμμένος σε δυτικά πανεπιστήμια) ως Πρόεδρος ο Βίκτωρ Γιουσένκο με την βοήθεια της Δύσης και στην συνέχεια έστρεψε την χώρα του εναντία στην Ρωσία.

Με τις καταστροφικές του πολιτικές όμως σύντομα έχασε την εξουσία και ο αρχικά νόμιμος Πρόεδρος Βίκτωρ Γιανουκόβιτς επανήλθε στην θέση του και κατάφερε στις επόμενες Προεδρικές εκλογές να εκλεγεί ξανά πανηγυρικά και αυτή την φορά χωρίς αντιρρήσεις Πρόεδρος της Ουκρανίας.

{Όπως ακριβώς τις μέρες μας δηλαδή στις μέρες μας οι δυτικές ελίτ (https://alophx.blogspot.com/2023/11/blog-post.html, https://alophx.blogspot.com/2022/11/blog-post_25.html), δεν άφησαν τον νόμιμο Αμερικανό Πρόεδρο Τραμπ που είχε ξανακερδίσει και τις Αμερικάνικες Προεδρικές εκλογές το 2020 μ.Χ. μετά Χριστόν να αναλάβει τα καθήκοντα του και αντίθετα μέσω βίας, νοθείας και απάτης προωθήσαν τον απατεώνα και μαριονετα με πραξικόπημα και απατή (https://alophx.blogspot.com/2021/01/1961-2020.html, https://alophx.blogspot.com/2023/04/command-and-conquer.html)}.

Όμως επειδή ο Γιανουκόβιτς δεν δέχτηκε την μνημονιακούς όρους για σύνδεση με τον Ευρωπαϊκή Ένωση που ήθελε να του επιβάλει η Δύση και προτίμησε η πιο συμφέρουσα πρόταση των Ρώσων, οι οποίοι είχαν πολύ λιγότερες απαιτήσεις, οι δυτικοί (Αμερικάνοι, Γερμανοί, Ευρωπαίοι, Νατοϊκοί, ΜΚΟ Σόρος, νεοναζί Ουκρανίας), οργάνωσαν ένα πραξικόπημα στην πλατεία του μπαίναν 10 χρόνια το 2014 μετά Χριστόν 10 χρόνια μετά από το προηγούμενο.

Σε αυτό, με την βοήθεια των Ουκρανών νεοναζί, κατέλαβαν στην εξουσία, αφού κατάφεραν να ρίξουν τον νόμιμο Ουκρανό Προέδρο Γιανουκόβιτς για άλλη μία φορά και να επιβάλλουν ένα στυγνό δικτατορικό φιλοδυτικό ναζιστικό καθεστώς πρώτα υπό τον Ποροσένκο και μετά από το Ζελένσκι στην χώρα αυτή.

Όμως δεν να σταμάτησαν μόνος σε αυτό το σημείο, αλλά προχώρησαν ακόμη περισσότερο, διώκοντας όλους τους Ρώσους και τους Ρωσόφωνους της χώρας που είναι και η μεγάλη πλειοψηφία του πληθυσμού, όπως και Ορθόδοξοι και εκτός αυτών βίαζαν τις γυναίκες τους, τους βασάνιζαν, τους σκότωνα έκαιγαν, έκλειναν ή αρπάζαν τις Εκκλησίες τους και τους απαγόρευαν να έχουν πολιτικά δικαιώματα, όπως και δικαίωμα ψήφου, μόνο οι φιλοδυτικοί μπορούν να έχουν και παράλληλα προσπάθησαν να γεννοκτονήσουν τούς Ρώσους και τους Ρωσόφωνους και να τους εκδιώξουν από τις εστίες τους.

Όλα αυτά είχαν σαν αποτέλεσμα στο τέλος η Κριμαία να ανεξαρτητοποιηθεί, όπως είχε το δικαίωμα, με δημοψήφισμα από την Ουκρανία και να ενωθεί με την Ρωσία, ενώ οι Ρώσοι και οι Ρωσόφωνοι στο Ντονμπάς κα στις άλλες Ρωσικές και Ρωσόφωνες περιοχές και επαναστάτησαν στην Νοβορώσια και κατάφεραν να γίνουν ανεξάρτητοι και αυτοί από  το δικτατορικό και παράνομο καθεστώς του Κιέβου.

Σύντομα, οι Ουκρανοί άρχισαν τις επιθέσεις εναντίον των Ρώσων που είχαν ανεξαρτητοποιηθεί, όπως επίσης και στην Κριμαία και όταν αυτοί εισέβαλαν στις περιοχές αυτές προκειμένου της να εκπονήσουν τους Ρώσους και τους Ρωσόφωνους, οι Ρώσοι για να σώσουν τους πληθυσμούς αυτούς, αλλά και για άλλα συμφέροντα τους αντεπιτέθηκαν, διέλυσαν τον ουκρανικό στρατό και μετά εισέβαλαν στην Ουκρανία, με σκοπό να ρίξουν τον ναζιστικό και γενοκτονικά καθεστώς του Ζελένσκι που έχει την άμεση υποστήριξη της Δύσης.

Η κατάσταση αυτή οδήγησε στον λεγόμενο Ρωσοουκρανικό πόλεμο το 2022 μετά Χριστόν (https://alophx.blogspot.com/2023/03/blog-post.html, https://alophx.blogspot.com/2019/11/blog-post.html, https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_1.html, https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_92.html), στον οποίο οι Ρώσοι κατάφεραν να απελευθέρωσαν πολλά εδάφη και σύμφωνα με πολλούς αναλυτές αναμένεται σύντομα να φτάσουν και να απελευθερώσουν πολλές περιοχές, όπως π.χ. το Κίεβο, το Χάρκοβο, την Πολτάβα, την Οδησσό κ.λπ.

Όμως δεν ήταν μόνο αυτή η κατάσταση στην οποία με το που έπεσε ένα φιλορωσικό καθεστώς από δήθεν «επαναστάσεις»/πραξικοπήματα υποκινούμενες από την Δύση και αμέσως μετά είναι ένας πόλεμος με την Ρωσία και τους συμμάχους της και αυτό διαλύθηκε, όπως και η χώρα του και έπεσε από την εξουσία.

Η ίδια ακριβώς κατάσταση συνέβη στην Γεωργία του 2003 μετά Χριστόν με την λεγόμενη δήθεν «χρωματιστή επανάσταση των γαρυφάλλων», ξανά ένα από τον Σόρος χρηματοδοτούμενο πραξικόπημα, με την οποία πήρε την εξουσία τα όταν έριξε τον Σεβαρνάντζε ο φιλοδυτικός Σαακασβίλι (και αυτός Αμερικανοθρεμμένος και σπουδασμένος σε Αμερικανικά πανεπιστήμια και παντρεμένος με Αμερικανή σαν τον Γιουσένκο της Ουκρανίας).

Και αυτός επιτέθηκε (ως άλλος Ιωαννίδης-https://alophx.blogspot.com/2017/04/1974.html, https://alophx.blogspot.com/2017/09/1974-2016.html, https://alophx.blogspot.com/2017/07/blog-post_13.html) στην Ρωσία το 2008 μετά Χριστόν κατά την διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου και στο τέλος η χώρα αυτή ηττήθηκε κατά κράτος από τους Ρώσους, με αποτέλεσμα στο τέλος να ανεξαρτητοποιηθεί η Αμπχαζία και η Νότια Οσετία, οι οποίες ενώθηκαν και αυτές με δημοψήφισμα με την Ρωσία.

Αλλά και στην Αρμενία όταν οι δυτικοί καταφέραν να ρίξουν από την εξουσία την τότε φιλορωσική κυβέρνηση και να βάλουν στην θέση της την φιλοδυτική κυβέρνηση του δωσίλογου Πασινιάν, εξαιτίας της οποίου συνέβη πόλεμος της χωράς αυτής με το Αζερμπαϊτζάν, αφού ο ίδιος απομάκρυνε τους Ρώσους και στράφηκε εναντίον τους (όπως και η Ελλάδα με την εκστρατεία στην Ουκρανία, τόσο στις μέρες μας, όσο και το 1.919 μ.Χ. κατά των Ρώσων-https://alophx.blogspot.com/2017/09/1919-2014.html).

Και κατάφερε, αφού έστρεψε τους Ρώσους εναντίον του, στους δύο πολέμους που ακολούθησαν μεταξύ της Αρμενίας και Αζερμπαϊτζάν, στους οποίους δεν έλαβαν καμία βοήθεια ούτε και από  τους δήθεν «δυτικούς συμμάχους» τους (όπως δεν έλαβαν βοήθεια και οι Έλληνες από τους δήθεν «δυτικούς συμμάχους» τους και κατά την τουρκική εισβολή στην πάντα Ελληνική Κύπρο μας), ηττήθηκε κατά κράτος και αναγκάστηκε να παραδώσει μεγάλο μέρος του Αρτσάχ/Ναγκόρνο Καραμπάχ στους Αζέρους.

Όλα αυτά μπορεί να επαναληφθούν στις μέρες, στην Γεωργία, στην οποία γίνονται εκλογές τον Οκτώβρη του 2024 μετά Χριστόν και στις οποίες λέγεται ότι οι Αμερικανοί ετοιμάζουν μία νέα «επανάσταση»/πραξικόπημα αλλά Μαιντάν ή σαν την δήθεν «χρωματιστή επανάσταση» της Γεωργίας το 2013 μετά Χριστόν στην χώρα αυτή.

Με σκοπό να φέρουν πάλι στην εξουσία ένα ακραία φιλοδυτικό πραξικοπηματικό αντιδημοκρατικό καθεστώς, το οποίο θα εμπλακεί ξανά σε πόλεμο με την Ρωσία, προκειμένου με τον τρόπο αυτοί οι δυτικοί να απασχολήσουν την Ρωσία σε ένα νέο πολεμικό μέτωπο, τόσο για να την πιέσουν, τώρα που οι Ρώσοι προελαύνουν και απελευθερώνουν συνεχώς νέα εδάφη, πόλεις και χωριά στην Ρωσική Ουκρανία.

Το ίδιο βεβαίως μπορούν να κάνουν οι δυτικοί και στην περίπτωση της Αρμενίας και του Αζερμπαϊτζάν, ιδίως αν ξεσπάσει ένας νέος πόλεμος μεταξύ τους, από την στιγμή μάλιστα που έχουν δυτική υποστήριξη, όπλα και εκπαιδευτές, προκειμένου αναγκαστούν να εμπλέξουν και τα εκεί Ρωσικά στρατεύματα και αυτά να μην εμπλακούν σε άλλα πολεμικά μέτωπα και παράλληλα ανακουφίσουν τους Ουκρανούς από την μεγάλη Ρωσική πίεση που δέχονται από τις συνέχεις Ρωσικές νίκες και την ασταμάτητη προέλευση τους (https://alophx.blogspot.com/2020/10/2020-1940-1973.html).

Όλα αυτά τα κάνουν οι δυτικοί προκειμένου με τα πολλά μέτωπα να προσπαθήσουν να αποδυναμώσουν τους Ρώσους και παράλληλα να τους αναγκάσουν διασπείρουν τις δυνάμεις τους σε πολλά σημεία και να μην είναι ισχυροί σε ένα με όλο τον στρατό του, λόγου χάρη όπως είναι τώρα στην Ουκρανία.

Και εκτός αυτών, σε περίπτωση που οι Αμερικανοί μας με το υπόλοιπους δυτικούς (ΕΕ Γερμανίας, ΝΑΤΟ) και το Ισραήλ επιτεθούν στο Ιράν και στο πυρηνικό του πρόγραμμα, να μην μπορεί η Ρωσία λόγω της διασποράς μετώπων που θα έχει να επέμβει να επέμβει και να βοηθήσει τους Ιρανούς συμμάχους της (https://alophx.blogspot.com/2017/07/blog-post_13.htm, lhttps://alophx.blogspot.com/2024/05/blog-post_26.html, https://alophx.blogspot.com/2024/05/blog-post_24.html, https://alophx.blogspot.com/2024/05/blog-post_71.html, https://alophx.blogspot.com/2024/05/wef.html).

Αλλά και στην Μολδαβία, στην οποία γίνονται τον Οκτώβριο του 2024 μετά Χριστόν Προεδρικές εκλογές, στο δημοψήφισμα για την ένταξη της χώρας αυτής ή μη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ επικρατούσε το όχι, με ξαφνικά «εμφανιζόμενες» ψήφους που ήρθαν από το πουθενά και από την Δύση (δηλαδή ξεκάθαρη νοθεία), επικράτησε «ξαφνικά» το «ναι» πραξικοπηματικά και νόθα, ενώ αναμένεται να θα φανεί στο δεύτερο γύρο των Προεδρικών εκλογών αν θα κερδίσει ο φιλορώσος Ντοντόν ή φιλοδυτική Σάντου στις εκλογές αυτές.

Θα μπορούσε και σε αυτή την περίπτωση, είτε νικήσει ο ένας ή άλλος, η μία πλευρά ή η άλλη να μην δεχτεί το οποίο αποτέλεσμα και να ξεσπάσει όπως έγινε στην Ουκρανία, την Γεωργία και την Αρμενία ένας εμφύλιος πόλεμος, ο οποίος θα ρίξει το τωρινό καθεστώς και κάθε πλευρά θα ζητήσει την βοήθεια των δυτικών και των Ρώσων αντίστοιχα, οι οποίες θα στείλουν στρατό και η χώρα αυτή θα διαλυθεί, όπως συνέβη με την Ουκρανία.

Και άλλες περιοχές της θα γίνουν ανεξάρτητες ή αυτόνομες τελείως από την Μολδαβία αυτή την φορά, όπως είναι λόγου χάρη η Υπερδνειστερία, όπως επίσης και η Γκαγκαουζία, ενώ είναι πιθανόν η ίδια η Μολδαβία να χωριστεί σε φιλοδυτικό και φιλορωσικό τμήμα, με το πρώτο να ενώνεται πιθανώς με την Ρουμανία και το δεύτερο με την Ρωσία.

Βέβαια εδώ πέρα θα πρέπει να αναφερθεί ότι όλο αυτό το σκηνικό, δηλαδή πτώση φιλορωσικών ή μη απόλυτα υποταγμένων στην Δύση καθεστώτων, αντικατάσταση τους με φιλοδυτικά, επίθεση αυτών στους Ρωσικούς πληθυσμούς και βάσεις εντός τους παράνομα, εμφύλιος πόλεμος, επέμβασης των Ρώσων και ήτα και διάλυση των συγκεκριμένων καθεστώτων, όπως και αντικατάστασή τους με άλλα περισσότερο φιλικά προς την Ρωσία, συνέβη και στο παρελθόν.

Συγκεκριμένα αυτό συνέβη μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, όταν σε όλες αυτές τις συγκεκριμένες χωρίς που αναφέρθηκαν, δηλαδή Ουκρανία, Γεωργία και Μολδαβία, έγινε ακριβώς το ίδιο σενάριο με εθνικιστές που ανέβηκαν στην εξουσία, ήταν φιλοδυτικοί και επιτεθήκαν στην συνέχεια στην Ρωσία και τους συμμάχους της, ηττηθήκαν και έπεσαν στην εξουσία και την θέση τους πήραν για άλλη μία φορά φιλορώσου (https://alophx.blogspot.com/2017/07/blog-post_13.html).

Φυσικά θα πρέπει επίσης να αναφερθεί ότι αυτό το σενάριο, δηλαδή δήθεν «χρωματιστής επανάστασης»/πραξικοπήματος με χρήματα, πράκτορες και όπλα από την Δύση, με σκοπό να έρθει εάν φιλοδυτικό καθεστώς στην εξουσία, έγινε προσπαθεί να  γίνει για άλλη μια φορά, τόσο στην Ρωσία που πιο δυτικοί ήθελαν να επαναφέρουν εάν καθεστώς τύπου Γιέλτσιν (https://alophx.blogspot.com/2017/09/siloviki-1999.html).

Όπως επίσης και στην Λευκορωσία (https://alophx.blogspot.com/2017/12/blog-post_22.html), αλλά αντιμετωπίστηκαν επιτυχώς και συνετρίβησαν, ενώ είναι πιθανό ότι οι δυτικοί θα προσπαθήσουν να κάνουν πάλι το ίδιο στην Σερβία (με τον τρόπο αυτό έπεσε αλώστε η κυβέρνηση Μιλόσεβιτς μετά την εισβολή του ΝΑΤΟ στο Κοσσυφοπέδιο) ή ακόμη και στο Μαυροβούνιο.

Αν συμβεί κάτι τέτοιο στο Μαυροβούνιο και την Σερβία (https://alophx.blogspot.com/2017/02/blog-post_65.html, https://alophx.blogspot.com/2018/01/blog-post_67.html, https://alophx.blogspot.com/2018/05/blog-post_74.html, https://alophx.blogspot.com/2018/03/blog-post_97.html), τότε είναι πολύ πιθανό να επαναληφθείτε εδώ πέρα για άλλη μία φορά το παραπάνω σενάριο, δηλαδή πτώση φιλορωσικών κυβερνήσεων, άνοδος φιλοδυτικών εθνικιστών στα κράτη αυτά, επίθεση αυτών στους Ρώσους, ήττα αυτών κατά κράτος από τους Ρώσους και στο τέλος επαναφορά τον φιλορώσων στην εξουσία.

Θα είναι άραγε αυτή η εξέλιξη των πράγματων στις μέρες μας; Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά, άλλα μόνο αν λάβουμε όλα τα καταλληλά μέτρα ως λαός θα αποφύγουμε τις οποίες κακοτοπιές και θα φέρουμε εκ νέου την πολυαγαπημένη μας πατρίδα σε μία κατάσταση ακμής και ευημερίας.

ΕΞΤΡΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ΑΡΘΡΑ

«Ξεκίνησαν τα όργανα» και στην Γεωργία: Στήνουν σκηνικό «Maidan 2014 μ.Χ.».

 Σκηνικό διαδηλώσεων στην πλατεία Maiddan του Κιέβου το 2014 μ.Χ. που στο τέλος οδήγησε στην επέμβαση της Ρωσίας και στην συνέχεια στον πόλεμο με την Ουκρανία που συνεχίζεται προσπαθούν να δημιουργήσουν κάποιοι και στην Γεωργία.

Στην πρωτεύουσα Τυφλίδα διαδηλωτές κατέβηκαν στους δρόμους απαιτώντας την ένταξη της χώρας στην ΕΕ, έστω και αν η Γεωργία τυπικά δεν ανήκει στην Ευρώπη γεωγραφικά καθώς βρίσκεται νότια του Καυκάσου και θεωρείται ότι ανήκει περισσότερο στην Ασία παρά την Ευρώπη.

Η χρήση μερίδας της κοινωνίας σε καταστάσεις εξέγερσης είναι συνηθισμένο φαινόμενο στις πρώην Σοβιετικές χώρες και τα μακροχρόνια αποτελέσματα αποδείχτηκαν ότι είναι πολύ αιματηρά και πολύ επικίνδυνα για όλο τον πλανήτη (https://corfiatiko.blogspot.com/2024/10/maidan-2014.html).

 

Η Ρωσία δεν αναγνωρίζει το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στην Μολδαβία και προωθεί τον διαμοιρασμό της χώρας. Ζητά να χωριστεί μεταξύ Ρωσίας και Ρουμανίας, αφού πρώτα φτιαχτεί ένας χερσαίος διάδρομος.

Η Ρωσία θεωρεί ότι δεν υπάρχει πραγματικά κανένας λόγος να μην χωριστεί η Μολδαβία μεταξύ Ρωσίας και Ρουμανίας. Δηλαδή η Υπερδνειστερία και τμήματα της Μολδαβίας στην Ρωσία μόλις απελευθερωθεί η περιφέρεια της Οδησσού και τα υπόλοιπα στην Ρουμανία.

Πλέον έχουν καταργήσει ακόμη και την έννοια της “Μολδαβικής γλώσσας” και απλώς την αποκαλούν “ρουμανική” τώρα, κάτι που δεν έχει προηγούμενο. Έτσι λοιπόν η Ρωσία δεν αναγνωρίζει το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στην Μολδαβία και προωθεί τον διαμοιρασμό της χώρας μεταξύ Ρωσίας και Ρουμανίας, αφού πρώτα φτιαχτεί ένας χερσαίος διάδρομος.

«Οι εκλογές στην Μολδαβία δεν ήταν ελεύθερες και τα αποτελέσματα έδειξαν αύξηση των ψήφων υπέρ της Προέδρου, Μάγια Σάντου, και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που δεν είναι εύκολο να εξηγηθεί», ανέφερε τη Δευτέρα ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου Ντμίτρι Πεσκόφ. Η πλειοψηφία του 50,17% ψήφισε «ναι» στο κρίσιμο δημοψήφισμα της Μολδαβίας για την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως έδειξαν σχεδόν τα τελικά αποτελέσματα σήμερα, Δευτέρα.

Νωρίτερα, η Σάντου είχε δηλώσει ότι οι διπλές εκλογές της Κυριακής είχαν αμαυρωθεί από «πρωτοφανείς» εξωτερικές παρεμβάσεις. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα που αναρτήθηκαν στον ιστότοπο της κεντρικής εκλογικής επιτροπής, το «όχι» κυριαρχούσε στην κούρσα, όμως η καταμέτρηση των ψήφων της διασποράς ανέτρεψε την τάση.

Η νυν Πρόεδρος Σάντου επικράτησε στον πρώτο γύρο της ψηφοφορίας με σχεδόν 42%, ποσοστό πολύ χαμηλότερο από το αναμενόμενο. Θα αντιμετωπίσει στον δεύτερο γύρο τον Αλεξάντρ Στογιάνογλο, ρωσόφωνο πρώην εισαγγελέα, που λαμβάνει ποσοστό περίπου 26%. Ο δεύτερος γύρος των προεδρικών εκλογών προγραμματίζεται για τις 3 Νοεμβρίου (https://www.pronews.gr/amyna-asfaleia/diethnis-asfaleia/i-rosia-den-anagnorizei-to-apotelesma-tou-dimopsifismatos-stin-moldavia-kai-proothei-ton-diamoirasmo-tis-xoras/).

 

Αναβρασμός στον Καύκασο: Μια ανάσα από τον εμφύλιο πόλεμο η Γεωργία - Ο βρώμικος ρόλος του Γάλλου Προέδρου Macron. Αν εφαρμοστεί το γαλλικό σενάριο, τότε μετά τις εκλογές θα υπάρξει διπλή εξουσία στην χώρα.

Ο πρώην πρωθυπουργός της Γεωργίας Irakli Garibashvili δέχτηκε να ξεκινήσει πόλεμο με τη Ρωσία, δήλωσε ο ιδρυτής και επίτιμος πρόεδρος του κυβερνώντος κόμματος «Γεωργιανό Όνειρο» Bidzina Ivanishvili.

Αυτή η συνομιλία διεξήχθη με κάποιον «υψηλόβαθμο αξιωματούχο από δυτική χώρα». Στην ερώτηση: «Πώς το φαντάζεστε αυτό, πόσες μέρες μπορούμε να αντέξουμε;» απάντησε: «Τρεις ή τέσσερις μέρες»…

Η Δύση θα βοηθήσει, όπως έκανε στο Αφγανιστάν την δεκαετία του '80 μ.Χ. ή στην Τσετσενία τη δεκαετία του '90 μ.Χ. Η αλήθεια είναι, ωστόσο, πως στην Γεωργία προσπαθούν να κάνουν ελιγμούς μεταξύ Δύσης και Ρωσίας.

Ο σημερινός πρωθυπουργός και πρόεδρος του κυβερνώντος κόμματος «Γεωργιανού Ονείρου», Irakli Kobakhidze, ο οποίος αντικατέστησε τον Garibashvili, είπε πρόσφατα ότι θα μπορούσε να διοργανωθεί ένα δημοψήφισμα για τη Ρωσία ώστε να γίνει αντιληπτή η θέση του λαού.

Ο πολιτικός επιστήμονας Stanislav Tarasov υπενθύμισε ότι ο «πόλεμος της Γεωργίας με την Ρωσία» είναι ένα σύνηθες ζήτημα. Ένα άλλο ζήτημα είναι ότι πρόσφατα η γεωργιανή αντιπολίτευση μάζεψε 50.000 άτομα. Πρόκειται για μια πρόβα τζενεράλε για τις βουλευτικές εκλογές της 26^ης Οκτωβρίου, μια επίδειξη δύναμης.

Υπήρξε ακόμη σειρά διαδηλώσεων σε όλη την Γεωργία κατά του νέου «Νόμου για τη διαφάνεια της ξένης επιρροής», ο οποίος χαρακτηρίζει τις ΜΚΟ «πράκτορες ξένης επιρροής». Οι διαδηλωτές κατάφεραν να αποσυρθεί η νομοθεσία. Όμως δεν κατέστη δυνατό να συγκληθεί «τεχνική κυβέρνηση» παράλληλη με την επίσημη, όπως ήθελαν.

Η αντιπολίτευση ανακοίνωσε την πρόθεσή της να δημιουργήσει μια επιτροπή για την παρακολούθηση της εξέλιξης των εκλογών και την καταμέτρηση των ψήφων. Μέχρι στιγμής, όμως, δεν υπάρχουν πληροφορίες για τη δημιουργία μιας τέτοιας επιτροπής.

Η αντιπολίτευση λέει ότι οι εκλογές, που δεν έχουν ακόμη διεξαχθεί, θα κηρυχθούν «νόθες», εάν το κυβερνών κόμμα «Γεωργιανό Όνειρο» λάβει την απόλυτη πλειοψηφία και σχηματίσει μονοκομματική κυβέρνηση...

«Προσωρινή γεωργιανή πρωτεύουσα»... Σε κάθε περίπτωση, η αντιπολίτευση σχεδιάζει να δημιουργήσει μια «προσωρινή κυβέρνηση», με επικεφαλής την σημερινή πρόεδρο Salome Zurabishvili. Σύμφωνα με αυτό το σενάριο, βάσει όσων αναφέρει ο Ρωσικός ιστότοπος svpressa.ru, η Zurabishvili την επόμενη εβδομάδα μπορεί να πάρει βουλευτές της αντιπολίτευσης στο Κουτάισι και να δημιουργήσει εκεί μια «προσωρινή γεωργιανή πρωτεύουσα».

Με άλλα λόγια, η Γεωργία είναι πολύ κοντά στον Εμφύλιο. Δεδομένου ότι η Zarubishvili ήταν Γαλλίδα υπήκοος, μπορούμε να υποθέσουμε ότι ο ανώνυμος «υψηλόβαθμος αξιωματούχος δυτικής χώρας» που προέτρεψε τους Γεωργιανούς σε πόλεμο ήταν ο Emmanuel Macron.

Σενάριο βίας. Η αλήθεια είναι πως είναι δύσκολο να διαβλεφθεί πώς θα εξελιχθούν περαιτέρω τα γεγονότα. Εάν το κυβερνών κόμμα δεν λάβει την απόλυτη πλειοψηφία και αναγκαστεί να δημιουργήσει κυβέρνηση συνασπισμού με την αντιπολίτευση, τότε η αντιπολίτευση θα συνεχίσει να χτυπά την κυβέρνηση και θα διεξαχθούν πρόωρες εκλογές την ερχόμενη άνοιξη. Σύμφωνα με μετρήσεις που γίνονται αυτή την στιγμή, το κυβερνών κόμμα δεν έχει απόλυτη πλειοψηφία.

Η αντιπολίτευση στην Βουλή θα είναι 35-40%. Το εκλογικό σώμα που διαμαρτύρεται συγκεντρώνει αρκετά μεγάλα ποσοστά. Η Ρωσία παρακολουθεί την κατάσταση. Από κοντά παρακολουθεί και το Αζερμπαϊτζάν, γιατί όλες οι ενεργειακές του εγκαταστάσεις με πρόσβαση στην Τουρκία περνούν από την Γεωργία.

Εάν το κυβερνών κόμμα ηττηθεί, η Δύση μπορεί να τους πάρει τον έλεγχο και να ασκήσει πίεση στο Μπακού, αναγκάζοντάς το να συνάψουν ειρήνη με το Ερεβάν υπό ορισμένες προϋποθέσεις, εκβιάζοντάς το με περιορισμούς στην διέλευση. Η Γεωργία δεν είναι προεδρική, αλλά κοινοβουλευτική δημοκρατία, όπως η Ιταλία ή η Τσεχία, για παράδειγμα. Ο Πρόεδρος ουσιαστικά δεν έχει εξουσία.

Αυτό σημαίνει ότι ο Zarubishvili θέλει περισσότερη εξουσία; Η θητεία της λήγει στις αρχές του επόμενου έτους. Στο μεταξύ, οι τρέχουσες ενέργειες της Zarubishvili θα συνεχίσουν να υπερβαίνουν τους συνταγματικούς κανόνες (https://www.bankingnews.gr/diethni/articles/765794/anavrasmos-ston-kaykaso-apomenei-miamisi-evdomada-prin-ksespasei-emfylios-polemos-sti-georgia-o-vromikos-rolos-macron).

 

Βόμβα από Γεωργιανό πολιτικό: Μετά τις εκλογές πρέπει να εγκαταλείψουμε την ΕΕ και να προχωρήσουμε προς τους BRICS. Pipia: Αποδεικνύεται ότι για πάνω από 30 χρόνια οικονομικών σχέσεων με τη Δύση, επιβλήθηκε οικονομική απομόνωση στην Γεωργία.

Η ένταξη στην Δύση ήταν το λάθος της Γεωργίας δήλωσε ο ιδρυτής του κινήματος της Σοσιαλιστικής Πλατφόρμας, Temur Pipia στο PolitNavigator. «Επί 30 χρόνια, η Γεωργιανή οικονομία δεν μπόρεσε να ενσωματωθεί στο δυτικό οικονομικό σύστημα ως μια ισότιμη, αποτελεσματική οικονομία. Επιπλέον, η Γεωργία δεν έχει καμία ευκαιρία να αναπτύξει τη δική της οικονομία... κάποτε λειτουργούσε με επιτυχία, δηλαδή στους ευρασιατικούς χώρους.

Αποδεικνύεται ότι για πάνω από 30 χρόνια οικονομικών σχέσεων με την Δύση, επιβλήθηκε οικονομική απομόνωση στην Γεωργία. Δεν μπορέσαμε να αποκαταστήσουμε την οικονομική ένωση, τις οικονομικές σχέσεις με την Ρωσία, το Καζακστάν, την Λευκορωσία και άλλες μετασοβιετικές χώρες με τις οποίες είχαμε δημιουργήσει ένα ενιαίο διεθνές οικονομικό σύστημα. Επομένως, η εμφάνιση των BRICS είναι μια εναλλακτική λύση στο σύστημα στο οποίο η Γεωργία δεν έχει οικονομικές προοπτικές.

Οι BRICS είναι μια προοπτική για την Γεωργία. Και ελπίζω ότι μετά τις εκλογές, που θα διεξαχθούν στη Γεωργία, η νέα κυβέρνηση να ενεργήσει διαφορετικά και να λάβει πιο αποτελεσματικά μέτρα για να διασφαλίσει ότι η Γεωργία θα ενσωματωθεί οικονομικά στους ευρασιατικούς χώρους και, φυσικά, στους BRICS.

Για να γίνει αυτό, είναι απαραίτητο να αποκατασταθούν οι κανονικές σχέσεις με την Ρωσία, ξεκινώντας από τις διπλωματικές σχέσεις, και η Ρωσία να γίνει μια από τις κύριες χώρες και εγγύηση για την οικονομική επιτυχία μας. Επιπλέον, χαρακτήρισε ως επιτυχημένη τη σύνοδο κορυφής των BRICS στο Καζάν.

«Στην αρχή της Βορειοανατολικής Στρατιωτικής Περιφέρειας, η Δύση προσπάθησε να απομονώσει οικονομικά την Ρωσία. Και η σύνοδος κορυφής των BRICS στο Καζάν είναι ξεκάθαρη απόδειξη ότι μια διαφορετική εποχή ξεκινά στον κόσμο και ένας ισχυρός εναλλακτικός οικονομικός όμιλος ετερογενών δραστηριοτήτων αναδύεται, βασισμένος σε εναλλακτικές ισότιμες οικονομικές σχέσεις μεταξύ των χωρών του κόσμου. Ένας από τους ηγέτες, αν όχι ο κύριος ηγέτης αυτού του νέου τύπου ένωσης είναι η Ρωσία», κατέληξε ο Temur Pipia (https://www.bankingnews.gr/diethni/articles/765904/vomva-apo-georgiano-politiko-meta-tis-ekloges-prepei-na-egkataleipsoume-tin-ee-kai-na-proxorisoume-pros-tous-brics).

Η αντιπολίτευση θα σύρει την Γεωργία σε πόλεμο εναντίον της Ρωσίας - Η ώρα της αλήθειας στις κάλπες (26/10). Το επιχείρημα της κυβέρνησης είναι ότι αν η αντιπολίτευση έρθει στην εξουσία θα σύρει τη Γεωργία σε πόλεμο εναντίον της Ρωσίας.

Οι Γεωργιανοί ψηφοφόροι προσέρχονται στις κάλπες στις 26 Οκτωβρίου 2024 μ.Χ. για τις βουλευτικές εκλογές, στις οποίες όλες οι πλευρές θεωρούν ως σταυροδρόμι στη σύγχρονη ιστορία της χώρας. Η ένταση είναι μεγάλη εν όψει της ψηφοφορίας και χωρίς αξιόπιστες δημοσκοπήσεις το αποτέλεσμα είναι άγνωστο.

Το κυβερνών κόμμα Γεωργιανό Όνειρο βρίσκεται στην εξουσία από το 2012 μ.Χ. και διεκδικεί άλλη μια τετραετή θητεία. Έχουν διαμορφώσει την εκλογική αναμέτρηση ως μια επιλογή ειρήνης ή πολέμου- στα μηνύματα της προεκλογικής εκστρατείας του κόμματος κυριαρχεί το επιχείρημα ότι αν η αντιπολίτευση έρθει στην εξουσία θα σύρει την Γεωργία σε πόλεμο εναντίον της Ρωσίας.

Για την αντιπολίτευση, η ψηφοφορία αποτελεί επιλογή μεταξύ Δύσης ή Ρωσίας και μεταξύ δημοκρατίας και αυταρχισμού. Το αφήγημα αυτό έχει επαναληφθεί από αξιωματούχους στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη, σημειώνει το Radio Free Europe.

Η στιγμή της αλήθειας για την Γεωργία. Οι εκλογές «θα είναι η στιγμή της αλήθειας και ο γεωργιανός λαός θα πρέπει να αποφασίσει ποιον δρόμο θέλει να ακολουθήσει: προς την Ευρώπη ή να απομακρυνθεί από την Ευρώπη», δήλωσε ο επικεφαλής της εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ Josep Borrell.

«Είναι το μέλλον της χώρας που διακυβεύεται», τόνισε. Η ψηφοφορία θα διεξαχθεί μετά από μια ασυνήθιστα ταραχώδη περίοδο, ακόμη και για τα γεωργιανά πολιτικά δεδομένα. Το Γεωργιανό Όνειρο έχει υιοθετήσει όλο και περισσότερο αντιδυτική ρητορική και έχει υιοθετήσει αμφιλεγόμενους νόμους που δικαιολογεί ως μέσο καταπολέμησης της ξένης επιρροής στην χώρα.

Περιλαμβάνουν νόμους που απαγορεύουν την «προπαγάνδα των ΛΟΑΤKI» και απαιτούν από τις ΜΚΟ και τα μέσα ενημέρωσης που λαμβάνουν χρηματοδότηση από το εξωτερικό να εγγραφούν ως «ξένοι πράκτορες». Η επαναφορά του τελευταίου νόμου προκάλεσε τεράστιες διαμαρτυρίες την άνοιξη.

Νέο εκλογικό σύστημα. Η ψηφοφορία θα διεξαχθεί βάσει ενός νέου εκλογικού συστήματος στο οποίο τα κόμματα ή οι συνασπισμοί πρέπει να πληρούν ένα όριο 5% για να μπουν στο κοινοβούλιο. Αυτό έχει παρακινήσει τα πολυάριθμα και διχασμένα κόμματα της αντιπολίτευσης της Γεωργίας να συνεργαστούν σε κάποιο βαθμό για να σχηματίσουν συνασπισμούς με λογικές πιθανότητες να ξεπεράσουν το όριο.

Τελικά, προέκυψαν τέσσερις πιθανές βιώσιμες δυνάμεις της αντιπολίτευσης: Ενότητα - Για να σώσουμε την Γεωργία, ένας συνασπισμός υπό την ηγεσία του πρώην κυβερνώντος κόμματος Ενωμένο Εθνικό Κίνημα (ENM), του οποίου ηγείτο κάποτε ο φυλακισμένος πρώην πρόεδρος Mikheil Saakashvili. Συνασπισμός για την Αλλαγή, που αποτελείται σε μεγάλο βαθμό από άλλα πρώην στελέχη του ENM.

Ισχυρή Γεωργία, ένας ιδεολογικά εκλεκτικός συνασπισμός που προσπάθησε να τοποθετηθεί ούτε ως ENM ούτε ως Γεωργιανό Όνειρο Για την Γεωργία, ένα κόμμα υπό την ηγεσία του Giorgi Gakharia, ο οποίος ήταν πρωθυπουργός υπό το Γεωργιανό Όνειρο από το 2019 μ.Χ. έως το 2021 μ.Χ., αλλά στην συνέχεια διαχώρισε τη θέση του από το κόμμα

Ενώ οι τέσσερις εκδηλώνουν κάποιες διαφορές στις προεκλογικές τους υποσχέσεις, είναι σε μεγάλο βαθμό ενωμένοι ως προς την πρωταρχική τους προτεραιότητα να εκδιώξουν το Γεωργιανό Όνειρο και έχουν, ως επί το πλείστον, στρέψει τα πυρά τους κατά του κυβερνώντος κόμματος και όχι ο ένας εναντίον του άλλου.

Όλοι τους έχουν υπογράψει μια Γεωργιανή Χάρτα που πρότεινε η Πρόεδρος Salome Zurabishvili, στην οποία συμφωνούν, σε περίπτωση νίκης της αντιπολίτευσης, να την αφήσουν να σχηματίσει μία τεχνοκρατική κυβέρνηση (https://www.bankingnews.gr/diethni/articles/766029/georgia-i-antipolitefsi-tha-syrei-ti-xora-se-polemo-enantion-tis-rosias-i-ora-tis-alitheias-stis-kalpes-26-10).

 

ΟΡΓΙΑΖΟΥΝ ΤΑ ΣΕΝΑΡΙΑ ΤΟΥ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ: ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΩΝ ΜΕ ΔΙΑΡΚΕΙΑ – ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΤΩΠΑ ΑΝΟΙΧΤΑ: ΟΥΚΡΑΝΙΑ, ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ, ΕΙΡΗΝΙΚΟΣ, ΤΟΥΡΚΙΑ – ΤΟ ΠΥΡΗΝΙΚΟ ΔΟΓΜΑ ΠΟΥΤΙΝ, Ο ΚΙΜ ΤΗΣ ΚΟΡΕΑΣ ΚΑΙ Η ΕΜΠΛΟΚΗ ΤΗΣ ΚΙΝΑΣ ΑΝΑΚΑΤΕΥΟΥΝ ΤΗΝ… ΤΡΑΠΟΥΛΑ ΤΟΥ ΑΙΜΑΤΟΣ.

Κάθε εποχή είχε το δικό της είδος πολέμου, τις δικές της περιοριστικές συνθήκες και τις δικές της ιδιαίτερες προκαταλήψεις», έγραψε ο θεωρητικός της άμυνας Carl von Clausewitz. Και όμως, είναι εκπληκτικά δύσκολο να χαρακτηρίσει κανείς τον πόλεμο σε οποιαδήποτε δεδομένη χρονική στιγμή – αυτό γίνεται ευκολότερο μόνο εκ των υστέρων.

Ακόμα πιο δύσκολο είναι να προβλέψεις τι είδους πόλεμο μπορεί να φέρει το μέλλον. Όταν ο πόλεμος αλλάζει, η νέα μορφή που παίρνει σχεδόν πάντα αποτελεί έκπληξη. Για το μεγαλύτερο μέρος του δεύτερου μισού του 20ού Αιώνα μ.Χ., οι Αμερικανοί αντιμετώπιζαν μια αρκετά στατική πρόκληση: έναν Ψυχρό Πόλεμο, στον οποίο οι συγκρούσεις των υπερδυνάμεων διατηρούνταν στον «πάγο» μέσω της πυρηνικής αποτροπής, και αναζωπυρώνονταν μόνο σε μάχες δι’ αντιπροσώπων, που ήταν δαπανηρές αλλά περιορίσιμες.

Αυτό που λίγοι θεωρητικοί της άμυνας προέβλεψαν ήταν η διεύρυνση του πολέμου που παρατηρήθηκε τα τελευταία χρόνια, καθώς η σειρά των χαρακτηριστικών που διαμορφώνουν τη σύγκρουση διευρύνθηκε.

Η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης έφερε το τέλος αυτής της εποχής. Στην Ουάσιγκτον κατά την δεκαετία του 1.990 μ.Χ., ο πόλεμος έγινε θέμα συγκρότησης συνασπισμών για να επέμβουν σε διακριτές συγκρούσεις, όταν οι «κακοί» παράγοντες εισέβαλαν στους γείτονές τους, υποδαύλισαν την εμφύλια ή εθνοτική βία ή σκότωσαν αμάχους.

Μετά το σοκ των επιθέσεων της 11^ης Σεπτεμβρίου 2001 μ.Χ., η προσοχή μετατοπίστηκε στις τρομοκρατικές οργανώσεις, τους αντάρτες και άλλες μη κρατικές ομάδες. Ο επακόλουθος «πόλεμος κατά της τρομοκρατίας» έσπρωξε τη σκέψη για τις συγκρούσεις μεταξύ κρατών στο περιθώριο.

Η διάψευση των προσδοκιών. Για το μεγαλύτερο μέρος αυτού του Αιώνα, η προοπτική ενός μεγάλου πολέμου μεταξύ κρατών αποτελούσε χαμηλότερη προτεραιότητα για τους Αμερικανούς στρατιωτικούς στοχαστές και σχεδιαστές, και όποτε βρισκόταν στο επίκεντρο, το πλαίσιο ήταν συνήθως μια πιθανή διαμάχη με την Κίνα που θα υλοποιούνταν μόνο στο απώτερο μέλλον, αν ποτέ συνέβαινε.

Το 2022 μ.Χ., όμως, η Ρωσία εξαπέλυσε μια πλήρους κλίμακας εισβολή στην Ουκρανία. Το αποτέλεσμα ήταν ο μεγαλύτερος χερσαίος πόλεμος στην Ευρώπη μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Και παρόλο που οι δυνάμεις υπό ρωσική και ουκρανική διοίκηση είναι τα μόνα στρατεύματα που πολεμούν στο έδαφος, ο πόλεμος έχει αναδιαμορφώσει τη γεωπολιτική προσελκύοντας δεκάδες άλλες χώρες.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους στο ΝΑΤΟ προσέφεραν πρωτοφανή οικονομική και υλική υποστήριξη στην Ουκρανία – εν τω μεταξύ, η Κίνα, το Ιράν και η Βόρεια Κορέα βοήθησαν την Ρωσία με κρίσιμους τρόπους.

Λιγότερο από δύο χρόνια μετά την εισβολή της Ρωσίας, η Χαμάς πραγματοποίησε την βίαιη επίθεση της 7ης Οκτωβρίου 2023 μ.Χ. στο Ισραήλ, προκαλώντας μια εξαιρετικά θανατηφόρα και καταστροφική ισραηλινή επίθεση στην Γάζα. Η σύγκρουση διευρύνθηκε γρήγορα σε μια πολύπλοκη περιφερειακή υπόθεση, στην οποία εμπλέκονται πολλά κράτη και ένας αριθμός ικανών μη κρατικών δρώντων.

Η εποχή του περιορισμένου πολέμου έχει τελειώσει. Τόσο στην Ουκρανία όσο και στην Μέση Ανατολή, αυτό που έχει γίνει σαφές είναι ότι το σχετικά στενό πεδίο που όριζε τον πόλεμο κατά την διάρκεια της εποχής μετά την 11^η Σεπτεμβρίου έχει διευρυνθεί δραματικά. Η εποχή του περιορισμένου πολέμου έχει τελειώσει – έχει αρχίσει η εποχή της συνολικής σύγκρουσης.

Αυτό που ο κόσμος παρακολουθεί σήμερα μοιάζει με εκείνο που οι θεωρητικοί στο παρελθόν έχουν αποκαλέσει «ολοκληρωτικό πόλεμο», στον οποίο οι μαχόμενοι αντλούν από τεράστιους πόρους, κινητοποιούν τις κοινωνίες τους, δίνουν προτεραιότητα στον πόλεμο έναντι όλων των άλλων κρατικών δραστηριοτήτων, επιτίθενται σε μια ευρεία ποικιλία στόχων και αναδιαμορφώνουν τις οικονομίες τους και τις οικονομίες άλλων χωρών.

Όμως, λόγω των νέων τεχνολογιών και των βαθιών δεσμών της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας, οι σημερινοί πόλεμοι δεν είναι απλώς μια επανάληψη παλαιότερων συγκρούσεων. Οι εξελίξεις αυτές θα πρέπει να αναγκάσουν τις κυβερνήσεις να επανεξετάσουν τον τρόπο με τον οποίο διεξάγονται οι μάχες σήμερα και, κυρίως, τον τρόπο με τον οποίο θα πρέπει να προετοιμάζονται για ένα πόλεμο στο μέλλον.

Το «συνεχές» του πολέμου. Πριν από λιγότερο από μια δεκαετία, υπήρχε μια αυξανόμενη συναίνεση μεταξύ πολλών εμπειρογνωμόνων σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο οι συγκρούσεις θα αναδιαμορφώνονταν τα επόμενα χρόνια – θα ήταν ταχύτερες, θα διεξάγονταν μέσω της συνεργασίας μεταξύ ανθρώπων και ευφυών μηχανών και θα εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από αυτόνομα εργαλεία όπως τα drones. Επιπλέον, το Διάστημα και ο κυβερνοχώρος θα αποκτούσαν όλο και μεγαλύτερη σημασία.

Οι πυρηνικές απειλές θα εξακολουθήσουν να υφίστανται, αλλά θα αποδειχθούν περιορισμένες σε σύγκριση με τους υπαρξιακούς κινδύνους του παρελθόντος. Ορισμένες από αυτές τις προβλέψεις επαληθεύτηκαν, ενώ άλλες ανατράπηκαν.

Η τεχνητή νοημοσύνη επέτρεψε στην πραγματικότητα περαιτέρω τον πολλαπλασιασμό και τη χρησιμότητα των μη επανδρωμένων συστημάτων τόσο στον αέρα όσο και κάτω από το νερό. Τα drones έχουν πράγματι μεταμορφώσει τα πεδία μάχης και η ανάγκη για δυνατότητες αντιμετώπισής τους έχει εκτοξευθεί στα ύψη.

Παράλληλα, η στρατηγική σημασία του Διαστήματος, συμπεριλαμβανομένου του εμπορικού διαστημικού τομέα, έχει καταστεί σαφής, με πιο πρόσφατη την εξάρτηση της Ουκρανίας από το δορυφορικό δίκτυο Starlink για τη συνδεσιμότητα στο Διαδίκτυο.

Οι πυρηνικές απειλές Πούτιν και ο ρόλος της Κίνας. Από την άλλη πλευρά, ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν έχει επανειλημμένα διατυπώσει συγκαλυμμένες απειλές για χρήση των πυρηνικών όπλων της χώρας του και έχει μάλιστα σταθμεύσει ορισμένα από αυτά στη Λευκορωσία.

Εν τω μεταξύ, ο ιστορικός εκσυγχρονισμός και η διαφοροποίηση των πυρηνικών δυνατοτήτων της Κίνας έχουν πυροδοτήσει συναγερμό για το ενδεχόμενο μια συμβατική σύγκρουση να κλιμακωθεί στο πιο ακραίο επίπεδο.

Η επέκταση και η βελτίωση του οπλοστασίου της Κίνας έχει επίσης μετασχηματίσει και περιπλέξει την δυναμική της πυρηνικής αποτροπής, δεδομένου ότι αυτό που ιστορικά ήταν μια διπολική πρόκληση μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ρωσίας είναι τώρα τριπολική.

Αυτό που λίγοι, αν όχι κανένας, θεωρητικοί της άμυνας προέβλεψαν ήταν η διεύρυνση του πολέμου που παρατηρήθηκε τα τελευταία χρόνια, καθώς η σειρά των χαρακτηριστικών που διαμορφώνουν τη σύγκρουση διευρύνθηκε. Αυτό που οι θεωρητικοί αποκαλούν «το συνεχές της σύγκρουσης» έχει αλλάξει.

Τι άλλαξε στην πράξη; Σε μια προηγούμενη εποχή, θα μπορούσε κανείς να δει την τρομοκρατία και την εξέγερση της Χαμάς, της Χεζμπολάχ και των Χούθις να κατοικούν στο χαμηλό άκρο του φάσματος, τους στρατούς που διεξάγουν συμβατικό πόλεμο στην Ουκρανία να κατοικούν στηΝ μέση και τις πυρηνικές απειλές, που διαμορφώνουν τον πόλεμο της Ρωσίας και το αυξανόμενο οπλοστάσιο της Κίνας, να βρίσκονται στο υψηλό άκρο.

Σήμερα, ωστόσο, δεν υπάρχει η αίσθηση της αμοιβαίας αποκλειστικότητας – η συνέχεια έχει επιστρέψει, αλλά και καταρρεύσει. Στην Ουκρανία, «σκυλιά-ρομπότ» περιπολούν στο έδαφος και αυτόνομα μη επανδρωμένα αεροσκάφη εκτοξεύουν πυραύλους από τον ουρανό εν μέσω ενός πολέμου χαρακωμάτων, που μοιάζει με τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο – όλα υπό το φάσμα των πυρηνικών όπλων.

Στην Μέση Ανατολή, οι μαχητές έχουν συνδυάσει εξελιγμένα συστήματα αεράμυνας και πυραυλικής άμυνας με επιθέσεις με μεμονωμένους πυροβολισμούς από ένοπλους άνδρες που οδηγούν μοτοσικλέτες. Στον Ινδο-Ειρηνικό, οι δυνάμεις της Κίνας και των Φιλιππίνων έρχονται αντιμέτωπες για ένα μοναδικό ερειπωμένο πλοίο, ενώ οι ουρανοί και οι θάλασσες γύρω από την Ταϊβάν συμπιέζονται από απειλητικούς ελιγμούς της πολεμικής αεροπορίας και του πολεμικού ναυτικού του Πεκίνου.

Η επιστροφή της αποτροπής. Κατά την διάρκεια των δύο δεκαετιών τής μετά την 11^η Σεπτεμβρίου 2001 μ.Χ. εποχής, η έννοια της αποτροπής σπάνια αναφερόταν στην Ουάσιγκτον, καθώς η ιδέα φαινόταν σε μεγάλο βαθμό άσχετη με τις συγκρούσεις εναντίον μη κρατικών φορέων όπως η Αλ Κάιντα και το Ισλαμικό Κράτος.

Σήμερα, όμως, σχεδόν κάθε συζήτηση για την εξωτερική πολιτική και την εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ καταλήγει στην αποτροπή. Σε αυτό το νέο περιβάλλον, οι παραδοσιακές προσεγγίσεις της αποτροπής έχουν αποκτήσει ξανά σημασία.

Μία από αυτές είναι η αποτροπή μέσω της άρνησης – η πράξη που δυσκολεύει τον εχθρό να επιτύχει τον επιδιωκόμενο στόχο του. Η άρνηση μπορεί να καταστείλει την κλιμάκωση, ακόμη και αν αποτύχει να αποτρέψει μια αρχική επιθετική πράξη.

Στην Μέση Ανατολή, για παράδειγμα, το Ισραήλ δεν μπόρεσε να σταματήσει την πρώτη μεγάλη συμβατική επίθεση του Ιράν στο ισραηλινό έδαφος νωρίτερα φέτος, αλλά αρνήθηκε σε μεγάλο βαθμό στο Ιράν τα οφέλη που ήλπιζε να αποκομίσει.

Ο στρατός του Ισραήλ απέκρουσε σχεδόν όλους τους εκατοντάδες ιρανικούς πυραύλους και τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη, χάρη στα εξελιγμένα συστήματα αεράμυνας και πυραυλικής άμυνας και, φυσικά, τη συνεργασία των ΗΠΑ, χωρών της Μέσης Ανατολής και της Ευρώπης.

Οι περιορισμένες επιπτώσεις της επίθεσης επέτρεψαν στο Ισραήλ να περιμένει σχεδόν μια εβδομάδα για να απαντήσει και να το κάνει με πιο περιορισμένο τρόπο από ό,τι θα ήταν πιθανό αν η επιχείρηση του Ιράν ήταν πιο επιτυχημένη.

Η απειλή της τιμωρίας, ως μέσο αποτροπής του πολέμου. Ένα άλλο παραδοσιακό μέσο αποτροπής που έχει επανέλθει στην επιφάνεια είναι η τιμωρία, η οποία απαιτεί την απειλή ενός αντιπάλου με σοβαρές συνέπειες εάν προβεί σε ορισμένες ενέργειες.

Σε μερικές καίριες συγκυρίες, το κροτάλισμα των σπαθιών του Πούτιν έφερε το ενδεχόμενο χρήσης πυρηνικών όπλων στο υψηλότερο σημείο από την εποχή του Ψυχρού Πολέμου. Κατά την διάρκεια μιας ιδιαίτερα φορτισμένης περιόδου τον Οκτώβριο του 2022 μ.Χ., ο Τζο Μπάιντεν και η ομάδα του ανησυχούσαν ότι υπήρχε 50% πιθανότητα ο Πούτιν να χρησιμοποιήσει το πυρηνικό του οπλοστάσιο.

Σε τηλεφωνήματα με τους Ρώσους ομολόγους τους, οι ανώτεροι Αμερικανοί ηγέτες έκαναν αυστηρές και έγκαιρες προειδοποιήσεις για «καταστροφικές» συνέπειες εάν η Μόσχα έκανε πράξη τις απειλές της.

Οι προειδοποιήσεις αυτές έπιασαν τόπο, όπως και μια ευρύτερη προσπάθεια να πειστούν βασικές Ασιατικές και Ευρωπαϊκές χώρες, κυρίως η Κίνα και η Ινδία, να καταδικάσουν δημοσίως κάθε ρόλο πυρηνικών όπλων στην Ουκρανία.

Η επιστροφή του ολοκληρωτικού πολέμου, με τα πολλά κινούμενα μέρη και τους αυξημένους κινδύνους, έχει αναζωπυρώσει την κατανόηση του τρόπου με τον οποίο λειτουργεί το σήμα που στέλνει κανείς σε μια κρίση.

Η δήθεν «κυβέρνηση» Μπάιντεν, για παράδειγμα, ανέβαλε μια δοκιμή διηπειρωτικών βαλλιστικών πυραύλων ρουτίνας αμέσως μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, για να καταδείξει πώς ενεργούν οι υπεύθυνες πυρηνικές δυνάμεις σε περιόδους πιθανής κλιμάκωσης.

Αποφεύγοντας τον ολοκληρωτικό πόλεμο. Το σημερινό παγκόσμιο περιβάλλον ασφάλειας είναι το πιο σύνθετο από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Το να μαθαίνουμε από πολέμους που διεξάγουν άλλοι μπορεί να είναι δύσκολο, αλλά είναι τελικά καλύτερο από το να παίρνουμε αυτά τα μαθήματα απευθείας, υποστηρίζει το Αμερικανικό Foreign Affairs.

Η καταστροφή και οι απώλειες ζωών στην Ουκρανία και την Μέση Ανατολή ήταν σπαρακτικές. Εκτός από το να βοηθήσει τους συμμάχους της να επικρατήσουν σε αυτές τις συγκρούσεις και να προωθήσει την ειρήνη, η Ουάσιγκτον θα πρέπει να ετοιμαστεί να αντιμετωπίσει το είδος του ολοκληρωτικού πολέμου που έχει διαλύσει αυτά τα μέρη – και τελικά αποτελεί τον ιδανικό τρόπο για να τον αποφύγει (https://www.makeleio.gr/%ce%b5%ce%be%cf%89%cf%86%cf%85%ce%bb%ce%bb%ce%bf/%ce%9f%ce%a1%ce%93%ce%99%ce%91%ce%96%ce%9f%ce%a5%ce%9d-%ce%a4%ce%91-%ce%a3%ce%95%ce%9d%ce%91%ce%a1%ce%99%ce%91-%ce%a4%ce%9f%ce%a5-%ce%9f%ce%9b%ce%9f%ce%9a%ce%9b%ce%97%ce%a1%ce%a9%ce%a4%ce%99%ce%9a/).

Ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί η Γεωργία – Εκλογές και “έγχρωμη επανάσταση”.

Μία ακόμη πρώην Σοβιετική δημοκρατία, μετά την Μολδαβία, βρίσκεται σε κρίσιμο σταυροδρόμι. Στην Γεωργία των σχεδόν 5.000.000 κατοίκων, στις 26 Οκτωβρίου διεξάγονται εκλογές για το 150μελές Κοινοβούλιο. Η χώρα ομοιάζει με ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί.

Μια σπίθα χρειάζεται για να πυροδοτηθεί η εσωτερική σύγκρουση. Οι καταγγελίες και οι απειλές πέφτουν βροχή. Στη μια πλευρά είναι το κυβερνητικό κόμμα “Γεωργιανό Όνειρο” και στην άλλη το σύνολο σχεδόν της φιλοδυτικής αντιπολίτευσης με την ενεργό συμμετοχή της Προέδρου Δημοκρατίας και την απροκάλυπτη υποστήριξη ΕΕ και ΝΑΤΟ.

Με αμφιλεγόμενης εγκυρότητας δημοσκοπήσεις η κάθε πλευρά παρουσιάζει τα ποσοστά που επιθυμεί. Κάποιες εταιρείες δίνουν μέχρι 60% υπέρ του “Γεωργιανού Ονείρου”, ενώ άλλες μόνον 30%, προετοιμάζοντας το έδαφος για την αμφισβήτηση του αποτελέσματος. Σε μια φανατισμένη φιλοδυτική συγκέντρωση την προηγούμενη Κυριακή, η αντιπολίτευση “ζέστανε τις μηχανές” για την εκδήλωση μιας ακόμη έγχρωμης επανάστασης, εφόσον δεν κερδίσει την εξουσία.

Ο Πρόεδρος του Κοινοβουλίου, Σάλβα Παπουασβίλι, μίλησε για την προετοιμασία πραξικοπήματος μετά τις εκλογές, με πρόσχημα την αμφισβήτηση των επίσημων αποτελεσμάτων. Η δε αντιπολίτευση και τα φιλικά της ΜΜΕ προεξοφλούν ότι η κυβέρνηση δεν θα παραδώσει την εξουσία εάν ηττηθεί.

Στις εκλογές συμμετέχουν το κυβερνών κόμμα “Γεωργιανό Όνειρο”, με επικεφαλής τον νυν πρωθυπουργό Ηρακλή Κομπαχίντζε, που βρίσκεται στην εξουσία ήδη τρεις τετραετίες και τα φιλοδυτικά “Ενότητα-Εθνικό Κίνημα” (συγκροτείται από το “Ενωμένο Εθνικό Κίνημα” του περιβόητου Σαακασβίλι, τη “Στρατηγική Αγμασενεμπέλη” και την “Ευρωπαϊκή Γεωργία”), “Συνασπισμός για την Αλλαγή” του μιντιάρχη Νίκα Γκβαράμι, “Ισχυρή Γεωργία” του τραπεζίτη Μαμούκα Χαζαράντζε και το “Για την Γεωργία”, του πρώην πρωθυπουργού Γκεόργκι Γκαχάρια.

Οι αντίπαλοι του “Ονείρου” έχουν ήδη συμφωνήσει, σε περίπτωση που το κυβερνών κόμμα χάσει την απόλυτη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, να σχηματίσουν τεχνοκρατική κυβέρνηση που θα διασφαλίσει την έναρξη των διαπραγματεύσεων για την ένταξη στην ΕΕ και στη συνέχεια θα προχωρήσουν σε νέες βουλευτικές εκλογές στο 2025 μ.Χ.

Το διακύβευμα είναι, όπως στη Μολδαβία, αν ο προσανατολισμός θα είναι προς την Δύση ή προς την Ρωσία. Τουλάχιστον, αυτό λένε τα δυτικά ΜΜΕ, προσθέτοντας ότι η μια επιλογή είναι ο δρόμος προς την ανάπτυξη και ευημερία και ο άλλος είναι ο κατήφορος προς τον αυταρχισμό, την οπισθοδρόμηση και την υποταγή της Γεωργίας στην Μόσχα.

Πόλεμος ή ειρήνη; Το ερώτημα, όμως, που εύλογα προκύπτει είναι πώς γίνεται το κόμμα που βαπτίζεται σαν το απόλυτο κακό να έχει ακόμη την κοινοβουλευτική πλειοψηφία; Πώς τόσοι πολλοί Γεωργιανοί επιθυμούν να βαδίσουν την οδό της κολάσεως;

Για να απαντήσουμε πρέπει να ανατρέξουμε πίσω. Μέχρι πρότινος η κυβέρνηση του “Γεωργιανού Ονείρου” συνεργάζονταν αρμονικά με την Δύση, σε βαθμό που η Γεωργία είχε ανακηρυχθεί στρατηγικός εταίρος των ΗΠΑ, ενώ τον περασμένο Δεκέμβριο έλαβε και πρόσκληση για ένταξη στην ΕΕ.

Κάπου τότε η κυβέρνηση Κομπαχίτζε δεν υπάκουσε στις δυτικές πιέσεις να επιβάλει κυρώσεις στη Ρωσία. Αντιθέτως, προτίμησε να ενδυναμώσει τις σχέσεις της με τη Μόσχα. Κι αυτό για δύο λόγους: Ο πρώτος είναι οικονομικός.

Ο πόλεμος στην Ουκρανία προσέφερε στη Γεωργία την ευκαιρία να αναλάβει τον ρόλο του κόμβου μεταφοράς προϊόντων και υπηρεσιών, που υπόκεινται στις κυρώσεις, από και προς την Ρωσία. Επίσης, στην Γεωργία πήγαν δεκάδες χιλιάδες Ρώσοι μετά την έναρξη του πολέμου, αιματοδοτώντας την οικονομία, που καλπάζει. Αυτό δεν το εγκαταλείπει ελαφρά τη καρδία μία κυβέρνηση με αντάλλαγμα κάποια κονδύλια που με αυστηρούς όρους θα εισρεύσουν μελλοντικά από την ΕΕ.

Ο δεύτερος λόγος είναι ο φόβος του πολέμου, τα όσα θλιβερά συμβαίνουν στην Ουκρανία. Πόσοι Γεωργιανοί θα ρίσκαραν να πάνε σε σύγκρουση με την Ρωσία; Υφίστανται, βεβαίως, ακόμη και σήμερα οι δύο μεγάλες πληγές που χαίνουν από τη δεκαετία του 1.990 μ.Χ., και ακούν στα ονόματα της Αμπχαζίας και της Νότιας Οσσετίας, περιοχές που έχουν αποσχιστεί με την βοήθεια της Ρωσίας.

Στην συλλογική μνήμη παραμένει και το φιάσκο “08-08-08”, όταν ο Πρόεδρος Μιχαήλ Σαακασβίλι, απόφοιτος του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων του Κιέβου, παιδί του Σόρος και της έγχρωμης “επανάστασης των ρόδων”, επιχείρησε να καταλάβει την Νότιο Οσσετία στις 8 Αυγούστου 2008 μ.Χ., με αποτέλεσμα την συντριβή.

Κάποιοι δυτικοί επιθυμούν διακαώς να ανοίξει ένα νέο μέτωπο στην Υπερκαυκασία, ώστε να αδυνατίσουν την Ρωσική προέλαση στην Ουκρανία, δημιουργώντας νέα δεδομένα στην αχίλλειο πτέρνα της Ρωσίας, στον πολυεθνικό και πολυθρησκευτικό Καύκασο.

Αν ισχύουν δε τα όσα αφηγήθηκε πριν λίγες ημέρες ο ιδρυτής και επίτιμος πρόεδρος του “Γεωργιανού Ονείρου”, Μπίντζινα Ιβανσβίλι, ο πρώην πρωθυπουργός Ηρακλής Γκαριμπασβίλι (Φεβρουάριος 2021 μ.Χ.-Ιανουάριος 2024 μ.Χ.) είχε δεχθεί πρόταση από υψηλό πολιτικό πρόσωπο της Δύσης, που δεν κατονόμασε, να κηρύξει η Γεωργία πόλεμο κατά της Ρωσίας!

Έκπληκτος ο πρωθυπουργός τον ρώτησε πόσο νομίζουν ότι θα άντεχε ο γεωργιανός στρατός σε μια τέτοια αντιπαράθεση. Ο δυτικός παράγων του απάντησε τρεις-τέσσερεις ημέρες, αλλά τον διαβεβαίωσε ότι στη συνέχεια η Δύση θα ενίσχυε τον ανταρτοπόλεμο των Γεωργιανών!

Δεν γνωρίζουμε αν πράγματι διημείφθη αυτός ο εξωφρενικός διάλογος, αλλά σίγουρα προκάλεσε εντύπωση. Δεν είναι τυχαίο που στους δρόμους το “Γεωργιανό Όνειρο” έχει αναρτήσει αφίσες που στο μισό τμήμα τους εικονίζονται φωτογραφίες από την καταστροφή στην Ουκρανία και στο άλλο μισό σκηνές από την ειρηνική ζωής στη Γεωργία.

Και για να εμπεδωθεί αυτή η βεβαιότητα η κυβέρνηση έχει κάνει δειλά ανοίγματα προς τη Νότιο Οσσετία και την Αμπχαζία, αν και μια συμφωνία διευθέτησης των διαφορών τους φαντάζει μακρινή προοπτική.

Κατά της νεοφιλελεύθερης ατζέντας. Η στροφή της κυβέρνησης του “Γεωργιανού Ονείρου” αποτυπώθηκε και σε άλλες κινήσεις υψηλής σημειολογικής αξίας. Πρόκειται για το νόμο που απαγορεύει την προπαγάνδα υπέρ των ΛΟΑΤΚΙ, όπως και τους γάμους και τις υιοθεσίες από ομόφυλα ζευγάρια.

Όπως κι αυτόν που υποχρεώνει ΜΚΟ, Ινστιτούτα και γενικά οργανώσεις που η χρηματοδότησή τους από το εξωτερικό υπερβαίνει το 20% του προϋπολογισμού τους να το δηλώνουν και να υφίστανται περιορισμούς στις δραστηριότητές τους.

Όπως γίνεται φανερό, η γεωργιανή κυβέρνηση πρόσβαλε “τα ιερά και τα όσια” της νεοφιλελεύθερης ατζέντας. Αυτά μαζί με τον αντιρωσισμό είναι τα πεδία, στα οποία οι κυβερνήσεις δίνουν εξετάσεις για να δεχθούν χρηματοδοτήσεις από τη Δύση.

Η Τυφλίδα, λοιπόν, αποφάσισε να πάει κόντρα στις δυτικές επιταγές, εκφράζοντας την πλειονότητα ή τουλάχιστον ένα πολύ μεγάλο τμήμα της κοινωνίας που διακρίνεται για ισχυρές εθνικές παραδόσεις. Μάλιστα, οι νομοθετικές αλλαγές αναβαθμίζουν τη θέση και τον ρόλο της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Γεωργίας.

Το “Γεωργιανό Όνειρο” δεν είναι αντιευρωπαϊκό, εκφράζει μια μετριοπαθή ατζέντα που περιλαμβάνει στοιχεία της εθνικής ταυτότητας και την προάσπιση πρωτίστως των εθνικών κι όχι των δυτικών συμφερόντων.

Ωστόσο, για τις ΗΠΑ και την ΕΕ η ανυπακοή δεν συγχωρείται, ιδίως από μικρούς και αδύναμους. Έτσι, η ΕΕ πάγωσε την ενταξιακή πορεία της Γεωργίας μέχρι νεωτέρας, δηλαδή μέχρι να ανατραπεί η σημερινή κυβέρνηση. Αν δεν είναι αυτό εκβιασμός παραμονές εκλογών, τι είναι;

Από πρέσβειρα της Γαλλίας Πρόεδρος της Γεωργίας! Έχει ενδιαφέρον ότι επικεφαλής της φιλοδυτικής πτέρυγας, και ελλείψει σημαντικών ηγετικών μεγεθών στην αντιπολίτευση, ανέλαβε, αντισυνταγματικά, η πρόεδρος της χώρας Σαλόμε Ζουραμπισβίλι.

Η Ζουραμπισβίλι, που εξελέγη το 2018 μ.Χ. υποστηριζόμενη από το “Γεωργιανό Όνειρο”, συμπυκνώνει την πιο ακραία νεοφιλελεύθερη τάση στην χώρα. Κατάγεται από αριστοκρατική οικογένεια, που είχε σημαίνοντα ρόλο στην βραχυχρόνια Δημοκρατία της Γεωργίας (1.918 μ.Χ.-1.921 μ.Χ.). Κατόπιν, τα μέλη της βρέθηκαν στην Γαλλία ως πολιτικοί πρόσφυγες.

Εκεί γεννήθηκε και η Σαλόμε, ενώ εξαδέλφη της ήταν η έξοχη ιστορικός και ακαδημαϊκός Ελέν Ντ’ Ανκός, που έφυγε πρόσφατα από τη ζωή. Από το 2003 μ.Χ. έως το 2004 μ.Χ., η Ζουραμπισβίλι υπηρέτησε ως πρέσβης της Γαλλίας στην Γεωργία και τότε πήρε την Γεωργιανή υπηκοότητα για να γίνει υπουργός Εξωτερικών της Γεωργίας και στην συνέχεια Πρόεδρος. Στην παρούσα φάση έχει αναλάβει πρώτο βιολί της αντιπολίτευσης, καθώς ο Σαακασβίλι παραμένει φυλακισμένος.

Συνέταξε, μάλιστα, την λεγόμενη “Γεωργιανή Χάρτα”, σύμφωνα με την οποία θα καταργηθούν αμέσως μετά τις εκλογές οι νόμοι που εμποδίζουν την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, δηλαδή για τους ΛΟΑΤΚΙ και τις χρηματοδοτούμενες από το εξωτερικό οργανώσεις. Τη “Χάρτα” την υπέγραψαν όλα τα φιλοδυτικά κόμματα της αντιπολίτευσης.

Η κοινοβουλευτική πλειοψηφία την κατηγόρησε για υπέρβαση καθήκοντος, αν και αυτό έχει μικρή σημασία, καθώς η θητεία της ολοκληρώνεται τον Δεκέμβριο. Σε κάθε περίπτωση, το βράδυ της Κυριακής τα βλέμματα από Δύση και Ανατολή θα είναι στραμμένα στην Γεωργία, όχι μόνο για το τελικό αποτέλεσμα αλλά και για τις αντιδράσεις νικητών, ηττημένων και λοιπών εμπλεκομένων, με όλα τα ενδεχόμενα να είναι ανοιχτά (https://slpress.gr/diethni/ifaisteio-etoimo-na-ekragei-i-georgia-ekloges-kai-egxromi-epanastasi/).

 

Στήνεται νέο Maidan στην Γεωργία – ΜΚΟ και άδηλη χρηματοδότηση.

Στην Γεωργία σοβεί σοβαρή πολιτική κρίση με αφορμή το νομοσχέδιο για τους ξένους πράκτορες. Οι τελευταίες εξελίξεις προκαλούν φόβους για νέες εστίες πολέμου κοντά στα Ρωσικά σύνορα. Το Κοινοβούλιο της Γεωργίας καταψήφισε την Παρασκευή 10/3/23 μ.Χ. το νομοσχέδιο για τους ξένους πράκτορες (1 υπέρ, 35 κατά και 112 αποχές).

Το κυβερνών κόμμα “Γεωργιανό Όνειρο” απέσυρε την στήριξη του, ύστερα από τις μαζικές διαδηλώσεις κατά του νομοσχεδίου, το οποίο θεώρησαν πως επιβλήθηκε από την Μόσχα και πως απειλούσε να εκτροχιάσει την Γεωργία από την Ευρωπαϊκή της πορεία.

Το νομοσχέδιο προέβλεπε ότι «όσες οργανώσεις λαμβάνουν πάνω από το 20% της χρηματοδότησης τους από το εξωτερικό, θα πρέπει να καταχωρίζονται ως ξένοι πράκτορες», διαφορετικά θα ήταν αντιμέτωπες με υψηλά χρηματικά πρόστιμα.

Οι επικριτές του νομοσχεδίου υποστήριξαν πως αυτό παρέπεμπε σε έναν Ρωσικό νόμο του 2012 μ.Χ., o οποίος χρησιμοποιήθηκε για να πατάξει κάθε διαφορετική φωνή, αν και το κυβερνών κόμμα ανέφερε πως το νομοσχέδιο βασιζόταν σε αντίστοιχο νόμο των ΗΠΑ. Σε κάθε περίπτωση αυτή η νομοθεσία θα αντιμετώπιζε εξίσου όλες τις ξένες παρεμβάσεις, μεταξύ αυτών και τις Ρωσικές.

Το νομοθετικό σώμα αναγκάσθηκε να αποσύρει το νομοθέτημα σε μια προσπάθεια να ηρεμήσει την κατάσταση, αν και αυτό δεν έκανε τους διαδηλωτές να εγκαταλείψουν τους δρόμους. Οι διαμαρτυρίες συνεχίστηκαν, παρά το γεγονός ότι όλοι οι προηγουμένως συλληφθέντες αφέθηκαν ελεύθεροι. Τώρα, οι διαδηλωτές απαιτούν από την κυβέρνηση να παραιτηθεί και να γίνουν πρόωρες εκλογές.

Φυσικά, όπως και στην Ουκρανία, όλα αυτά θεωρούνται “δημοκρατικά”, παρά το γεγονός ότι επιδιώκεται η ανατροπή της συνταγματικά εκλεγμένης κυβέρνησης. Από το 2013 μ.Χ., το Κοινοβούλιο της Γεωργίας ελέγχεται από το Κόμμα “Γεωργιανό Όνειρο”, το οποίο προσπάθησε να υιοθετήσει μια ρεαλιστική προσέγγιση για την Ρωσία, τον πόλεμο στην Ουκρανία και την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας.

Η Γαλλίδα …Πρόεδρος στην Γεωργία. Η Γεωργία έχει συμβιβαστεί σε γενικές γραμμές με τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας. Ψήφισε μάλιστα και κατά της Ρωσίας στον ΟΗΕ. Επειδή, όμως, η εξωτερική πολιτική της προσπαθεί να κρατήσει αποστάσεις από τη δυτική αντιρωσική ρητορική, χαρακτηρίζεται φιλορωσική κυβέρνηση από τους υποστηρικτές της Ουκρανίας. Ο ρεαλισμός δεν έχει θέση στην ουκρανική κρίση, η ουδετερότητα λογίζεται σαν υποστήριξη προς την Ρωσία.

Σε αντίθεση με την κυβερνητική στάση, η από το 2018 μ.Χ. Πρόεδρος της Γεωργίας Σαλομέ Ζουραμπισβίλι έχει υιοθετήσει την επιθετική γραμμή της Δύσης όσον αφορά την Ρωσία. Η Ζουραμπισβίλι ήταν μια ανεξάρτητη πολιτικός που υποστηρίχθηκε από το “Γεωργιανό Όνειρο” που επιθυμούσε να έχει στις τάξεις του μία έμπειρη διπλωμάτη. Έκτοτε η σχέση της με το κόμμα έχει επιδεινωθεί.

Όπως και ο Σαακασβίλι πριν από αυτήν, είναι φιλοδυτική. Γεννημένη στην Γαλλία το 1.952 μ.Χ., με την οικογένειά της να ζει εκεί από το 1.921 μ.Χ., διορίστηκε πρέσβης στην Γεωργία το 2004 μ.Χ. Στην συνέχεια με την έγκριση και των δύο κυβερνήσεων άλλαξε υπηκοότητα και έγινε κατευθείαν από Γαλλίδα πρέσβης στη Τυφλίδα, Υπουργός Εξωτερικών της Γεωργίας υπό τον Σαακασβίλι. Σπούδασε γεωπολιτική υπό την άμεση επίβλεψη του Ζμπίγκνιου Μπρζεζίνσκι. Μητρική της γλώσσα είναι η γαλλική, έχοντας ατελή γνώση της γεωργιανής γλώσσας.

Οι επικριτές του νομοσχεδίου. Τα νομοσχέδιο είχε αντικειμενικό σκοπό τον περιορισμό της ξένης επιρροής, μέσω ορισμένων ΜΚΟ, που επεδίωκαν αλλότρια συμφέροντα. Όταν ο Πούτιν υιοθέτησε έναν παρόμοιο νόμο στην Ρωσία, πολλές οργανώσεις επέλεξαν να διαλυθούν αντί να συμμορφωθούν με τις απαιτήσεις του.

Οι μη κερδοσκοπικές οργανώσεις γενικά πρέπει να κάνουν πολλές οικονομικές γνωστοποιήσεις ούτως ή άλλως. Καμία πτυχή αυτού δεν περιορίζει πραγματικά τη δραστηριότητά τους. Απαιτείται απλώς να αναγνωρίσουν το γεγονός ότι λαμβάνουν διεθνή χρηματοδότηση.

Ορισμένες ΜΚΟ υποστηρίζουν ότι αυτό το νομοσχέδιο στόχευε να αφήσει ανυπεράσπιστα κακοποιημένα παιδιά και γυναίκες. άτομα με αναπηρίες, μειονότητες, επιστήμονες, εργαζόμενους και τη νεολαία, να εμποδίσει την παροχή βοήθειας σε κοινωνικά ευάλωτες οικογένειες, αγρότες, ανθρακωρύχους, εσωτερικά εκτοπισμένους, άστεγους, απολυμένους, κρατούμενους και άλλους ανθρώπους που αγωνίζονται για τα δικαιώματά τους και τέλος να σιγήσει η φωνή των ανθρώπων που ζουν στις περιφέρειες της χώρας.

Είναι αδιανόητο, όμως, ότι θα εγκατέλειπαν όλη αυτήν την αρωγή, επειδή τους εζητείτο να έχουν διαφάνεια σε ό,τι αφορά τις πηγές χρηματοδότησής τους. Σύμφωνα με τις αναφορές τους, επέλεξαν τη διακοπή όλου αυτού του κοινωνικού έργου για να μην αναγνωρίσουν από που προέρχεται η χρηματοδότησή τους. Το ερώτημα που γεννάται, είναι μήπως υπάρχουν κρύφιοι σκοποί στις δραστηριότητές τους και προς τούτο επιδιώκουν να αποκρύψουν την πηγή της χρηματοδότησής τους;

Νότια Οσετία και Αμπχαζία. Για την κατανόηση της τρέχουσας κατάστασης, είναι σημαντική η γνώση των ιστορικών γεγονότων. Ο Στάλιν, Γεωργιανός στην καταγωγή, αυθαίρετα και μονομερώς μετέφερε διοικητικά τις ρωσόφωνες περιοχές της Αμπχαζίας και της Νότιας Οσετίας στη Σοβιετική Δημοκρατία της Γεωργίας. Μία ενέργεια που προσιδιάζει με την παραχώρηση από τον Νικίτα Χρουστσόφ της Κριμαίας στην σοβιετική Ουκρανία.

Μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, οι ρωσόφωνες περιοχές της Αμπχαζίας και της Νότιας Οσετίας αποσχίστηκαν από την Γεωργία. Το 2003 μ.Χ. στην Γεωργία συνέβη αυτό που έγινε γνωστό σαν “Επανάσταση των Ρόδων”, που έφερε στην εξουσία τον φιλοαμερικανό Μιχαήλ Σαακασβίλι. Όταν το 2008 μ.Χ., ο Σαακασβίλι, προσπάθησε καταλάβει την Νότια Οσετία και την Αμπχαζία, η Ρωσία αντέδρασε στρατιωτικά και σε πέντε ημέρες τα γεωργιανά στρατεύματα αναγκάσθηκαν να αποσυρθούν.

Το Κρεμλίνο υποστήριξε πως παρακολουθεί πολύ στενά τα γεγονότα στην Γεωργία, μη αποκλείοντας προκλήσεις τόσο στην Νότια Οσετία όσο και στην Αμπχαζία, τις δύο αποσχισθείσες επαρχίες της Γεωργίας, τις οποίες στηρίζει η Ρωσία.

Αναφερόμενος στα γεγονότα στην Γεωργία, ο Υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας, Σεργκέι Λαβρόφ, είπε ότι αυτά θυμίζουν πολύ τα γεγονότα που έγιναν στην πλατεία Maidan στο Κίεβο το 2014 μ.Χ. που κατέληξαν στην ανατροπή της κυβέρνησης Γιανουκόβιτς.

«Μοιάζει πολύ με το Maidan, στο Κίεβο. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο νόμος για την εγγραφή των ΜΚΟ που λαμβάνουν ξένη χρηματοδότηση πάνω από το 20% του προϋπολογισμού τους ήταν απλώς μια δικαιολογία για να αρχίσει μια προσπάθεια αλλαγής της εξουσίας με την βία.

Φαίνεται ότι πρόκειται για μία ακόμη “Έγχρωμη Επανάσταση”, όπου η ήπια εξουσία των ΗΠΑ χρηματοδοτεί φιλοδυτικούς διαδηλωτές για να ανατρέψουν την κυβέρνηση ενός πρώην σοβιετικού κράτους», είπε ο Λαβρόφ.

Η Μόσχα παρουσίασε σαν απόπειρα πραξικοπήματος, ενορχηστρωμένη από τη Δύση, τις μαζικές κινητοποιήσεις στην Γεωργία, οι οποίες ανάγκασαν την κυβέρνηση της χώρας να αποσύρει σχέδιο νόμου που συγκρινόταν από τους επικριτές του με την καταπιεστική νομοθεσία που εφαρμόζεται στην Ρωσία.

Από την πλευρά του, ο πρώην αξιωματικός πληροφοριών των Αμερικανικών πεζοναυτών Σκοτ Ρίτερ δήλωσε σε συνέντευξή του στο αμερικανικό κανάλι Tour of Duty στο YouTube: «οι Αμερικανοί εργάζονται για να ανοίξουν ένα δεύτερο μέτωπο στην Γεωργία κατά της Ρωσίας» (https://slpress.gr/diethni/stinetai-neo-maidan-sti-georgia-mko-kai-adili-chrimatodotisi/).