ΟΙ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΗΓΕΤΩΝ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ΤΟΥ ΜΕΣΟΠΟΛΕΜΟΥ ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΗΜΕΡΙΝΟΥΣ ΗΓΕΤΕΣ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ

ΟΙ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΗΓΕΤΩΝ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ΤΟΥ ΜΕΣΟΠΟΛΕΜΟΥ ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΗΜΕΡΙΝΟΥΣ ΗΓΕΤΕΣ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Όπως είναι γνωστό κατά την διάρκεια του Μεσοπολέμου, η Ευρώπη και συγκεκριμένα στην Γερμανία λόγω της κατάστασης που επικρατούσε τότε, ανέβηκαν και κατέβηκαν σε αυτή πάρα πολλές κυβερνήσεις διάφορων πολιτικών καταστάσεων και κομμάτων.

Συγκεκριμένα με την λήξη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου στην Γερμανία ανέβηκα στην εξουσία οι σοσιαλιστές υπό τον Έμπερτ, οι οποία κατάφεραν μετά την πτώση του τυραννικού καθεστώτος του Γερμανού Αυτοκράτορα/kaizer Γουλιέλμου του Β΄ να επιβάλλουν μία κατά κάποιον τρόπον «δημοκρατία» στην χώρα αυτή.

Όμως η κατάρρευση της Αυτοκρατορίας αυτής, σε συνδυασμό παράλληλα με την μεγάλη οικονομική κοινωνική, πολιτική και στρατιωτική καταστροφή που είχαν πάθει οι Γερμανοί στον πόλεμο αυτό, είχε φέρει την Γερμανία στο χείλος της καταστροφής.

Σύντομα στην χώρα αυτή, όπως επίσης και στην υπόλοιπη Ευρώπη, συνέπειά της μεγάλης οικονομικής κρίσης, η οποία διήρκεσε τουλάχιστον 3 έτη από το 1.920 μετά Χριστόν και το 1.923 μετά Χριστόν, σε συνδυασμό με την Iσπανική γρίπη που συνέβη τότε, είχε σαν ένα αποτέλεσμα να υπάρξει τεράστια φτώχεια και ανεργία, πολλοί άνθρωποι να χάσουν τις δουλείες τους και να πεθάνουν από την πείνα και τις κακουχίες του πολέμου και των παρεπόμενων αυτού.

Συνέπεια της κατάστασης αυτής ήταν ο άλλοτε διάσημος καγκελάριος της «Δημοκρατίας της Βαϊμάρης» όπως ονομάστηκε, ήταν ο Έμπερτ σύντομα να εξευτελιστεί στα μάτια του Γερμανικού λαού και να γίνει ιδιαίτερα μισητή τόσο ο ίδιος, όσο και το κόμμα του και είχε συμβάλει σε αυτή την εξέλιξη να πέσει από την εξουσία και να χάσει μεγάλο μέρος της πολιτικής του δύναμης.

Στην συνέχεια μετά την πτώση της κυβέρνησης του Έμπερτ άρχισαν να τον διαδέχονται άλλες κυβερνήσεις οι οποίες κράτησαν πολλές φορές λίγους μόνο μήνες και δεν είχαν ουσιαστικά θα μπορούσε να πει κανείς ένα μεγάλο αντίκτυπο και κάποιο θετικό αποτέλεσμα στην «Δημοκρατία της Βαϊμάρης» εκείνη την περίοδο (https://alophx.blogspot.com/2023/12/blog-post_1.html, https://alophx.blogspot.com/2023/06/blog-post_20.html).

Η κατάσταση αυτή συνεχίστηκε μέχρι που πήρε την εξουσία στην χώρα αυτή ο συντηρητικός Στρέσεμαν, ο οποίος αναγκάστηκε να αποδεχτεί τους όρους που του είχαν επιβάλει οι νικητές της Αντάντ και να πληρώσει μεγάλες πολεμικές αποζημιώσεις, όπως παράλληλα και να αφοπλίσει εντελώς την Γερμανία σύμφωνα με τους όρους τους πολέμου.

Η κατάσταση αυτής σε συνδυασμό με την μεγάλη οικονομική κρίση, είχε σαν αποτέλεσμα ο συγκεκριμένος άνθρωπος κατάφερε σε μεγάλο βαθμό να φτιάξει τα οικονομικά της Γερμανίας, αν και αυτός να μην είναι καθόλου αγαπητός από τον ίδιο του τον λαό.

Παρόλα αυτά το γεγονός ότι οι Γερμανοί δεν είχαν να πληρώσουν για να φτιάξουν όπλα και μεγάλο μέρος των εισόδων του κράτους μαζί με τα δάνεια που έπαιρνε από τους Αμερικάνους, τα έδιναν για την ανάπτυξη, κάτι που σαν είχε σαν αποτέλεσμα να φτιαχτεί έστω και προσωρινά θα έλεγε κανείς την Γερμανική δημοκρατία και οικονομία.

Η «Δημοκρατία της Βαϊμάρης» θα πρέπει κανείς να ομολογήσει ότι ήταν μία θα έλεγε κάνει κατά κάποιο τρόπο τεχνητή οικονομία που λειτουργούσε με δάνεια που τους έδιναν οι Αμερικάνοι και αν αυτά κάποια στιγμή κόβονταν όταν τα ζητούσαν πίσω οι Αμερικάνοι, θα κατέρρεε στην στιγμή, αφού σε αυτή την δημοκρατία οι μόνοι που μπορούσαν να έχουν κέρδος ήταν οι πλούσιοι επιχειρηματίες και σε καμία περίπτωση ο απλός και φτωχός λαός, ο οποίος ελάχιστα είχε να κερδίσει από αυτή.

Τον καγκελάριο αυτό διαδέχθηκε στην εξουσία της Γερμανίας ο Βίλχελμ Μαρξ, ο οποίος από την πλευρά του άνηκε στην παράταξη του Κέντρου και αυτόν για άλλη μία φορά ο Βίλχελμ Μαρξ, ο οποίος ήταν σοσιαλδημοκράτης.

Επί του συγκεκριμένου σοσιαλδημοκράτη καγκελάριου στην ουσία κατέρρευσε η Γερμανική οικονομία, αφού τότε συνέβη το μεγάλο κραχ του 1.929 μετά Χριστόν και αυτός αναγκάστηκε να πάρει πάρα πολλά αντιλαϊκά μέτρα και να χάσει σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό όπως θα περίμενε κανείς να συμβεί και απολύτως λογικά την φήμη του στον Γερμανικό λαό (https://alophx.blogspot.com/2017/09/1873-1929-2008.html).

Εννοείται φυσικά ότι τα μέτρα αυτά δεν έφεραν κανένα απολύτως αποτέλεσμα κάτι το οποίο είχε σαν αποτέλεσμα στις επόμενες εκλογές να κερδίσουν οι συντηρητικοί και το καθολικό κόμμα και καγκελάριος της χώρας αυτής να γίνει ο Μπρύνιγκ, ο οποίος με τα διατάγματα που του είχε παρέχει ο τότε Πρόεδρος της χώρας, ο συντηρητικός στρατάρχης Χίντεμπουργκ, «κατάφερε» να επιβάλει αυτό που θα λέγαμε στην εποχή μας έκτακτα μνημονιακά μέτρα.

Η κατάσταση αυτή κράτηση 3 χρόνια και ακόμη περισσότερο και αντί να φέρει στην Γερμανική οικονομία λύσεις, της επέφερε πιο πολλά προβλήματα (πολλοί λένε ότι αυτό γινότανε επίτηδες προκειμένου ο Γερμανικός λαός να απελπιστεί και κάποιοι μοναρχικοί κύκλοι να επαναφέρουν για άλλη μία φορά τον Kkaizer ως έναν δήθεν «μεσσία» για να λύσει τα πρόβλημα των Γερμανών), κάτι που στην περίπτωση τους αντί να φέρει αυτόν που ήθελαν (τον μονάρχη πίσω στην Γερμανία), αλλά κατάφερε αντίθετα να φει στην θέση του τον Χίτλερ.

Μετά από 3 χρόνια τυραννικής καταπόνησης και μίσος από τον Γερμανικό λαό ο Μπρύνιγκ αναγκάστηκε να παραιτηθεί και ο Χίντεμπουργκ χάρη στο μυστικοσύμβουλο του, τον δολοπλόκο στρατηγός Σλάιχερ επέβαλε σαν νέο καγκελάριο της Γερμανίας τον Φον Πάπεν.

Ο Φον Πάπεν προσπάθησε από την πλευρά του να συνεχίσει και ο ίδια πολιτική, αλλά ταυτόχρονα να απεξαρτήθηκε από τον Σλάιχερ, κάτι το οποίο τον έκανα στραφεί εναντίον του και σύντομα να το ρίξει από την εξουσία και να γίνει ο ίδιος καγκελάριος της Γερμανίας (ο Σλάιχερ), ενώ η κατάσταση στην χώρα αυτή επιδεινώνονταν οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά, αφού λόγω της ανεργίας και της πτώχευσης είχαν σπάσει μεγάλες συγκρούσεις μεταξύ των διάφορων παρατάξεων που έχουν παραστρατιωτικά σώματα, όπως λέω χάρη οι Ναζί, οι σοσιαλδημοκράτες, οι καθολικοί, οι κομμουνιστές και οι αναρχικοί.

Στο τέλος ο Φον Πάπεν για να εκδικηθεί τον Σλάιχερ αποφάσισε να συμμαχήσει με τον Χίτλερ και να δημιουργήσει μαζί του έναν εκλογικό συνασπισμό με τους συντηρητικούς, όπως επίσης και το κόμμα του Χούκενμπεργκ (https://alophx.blogspot.com/2018/12/afd.html, https://alophx.blogspot.com/2022/02/blog-post_1.html), που ήταν μεγάλος ιδιοκτήτης των μέσων μαζικής ενημέρωσης και με τον τρόπο αυτό έγινε ο Χίτλερ καγκελάριος της Γερμανίας και την οδήγησε στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η κατάσταση αυτή θυμίζει σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό τις μέρες μας με την επάνοδο (μετά την πτώση της κομμουνιστικής) της επαινεμένης Γερμανίας, η οποία συντελέστηκε με την πτώση του κομμουνιστικού μπλοκ το 1.989 μετά Χριστόν μέχρι και τις μέρες μας.

Συγκεκριμένα με την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης παράλληλα έπεσε και η Ανατολική κομουνιστική γερμάνια και το τυραννικό δικτατορικό καθεστώς της και ο τότε καγκελάριος της δυτικής Γερμανίας Χέλμουτ Κολ κατάφερε για άλλη μία φορά να ενώσει όλη την Γερμανία (σαν νέος Μπίσμαρκ) υπό το χριστιανοδημοκρατικό κόμμα, το οποίο τότε διοικούσε.

Όμως αυτή η ένωση δεν προσέφερε όπως τα περίμενε κανείς μεγάλη ευημερία στους Ανατολικούς Γερμανούς, αφού από την Δυτική Γερμανία αντί να δουν ανάπτυξη, αντίθετα αυτοί αποφάγαν να ξεπουλήσουν όλη την περιουσία της Ανατολικής Γερμανίας και να απολύσουν όλο τον κόσμο από τις κρατικές επιχειρήσεις και με τον τρόπο αυτό έφεραν μεγάλη φτώχεια στην περιοχή αυτή, η οποία υπάρχει μέχρι και στις μέρες μας.

Σαν να μην τα αν όλα αυτά αρκετά, άρχισαν κοινωνικές συγκρούσεις στην συγκεκριμένη περιοχή και πολύ ήταν πάρα πολλοί οι δυσαρεστημένοι από τον τότε Υπουργό Οικονομικών που οργάνωσε αυτή την καταστροφή, τον γνωστό σε όλους μας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και ένας δυσαρεστημένος από την περιοχή αυτή τον πυροβόλησε στην συνέχεια, τον έβγαλαν τρελό δήθεν, αντι να πουν ότι ήταν λόγω της καταστροφικών πολιτικών που έκανε και ο συγκεκριμένος άνθρωπος.

Στην συνέχεια οι Γερμανοί στράφηκαν σύντομα κι αυτοί ενάντια στον τότε θεωρούμενο καγκελάριο της ένωσης Κολ και αυτός έχασε τις εκλογές και από εσωτερικές δολοπλόκες στο κόμμα του από τον Σόιμπλε και την Μέρκελ και νέος ηγέτης και καγκελάριος της χώρας αυτής έγινε ο Σρέντερ.

Ο συγκεκριμένος άνθρωπος ήταν σοσιαλδημοκράτης και προσπάθησε όπως έκαναν οι σοσιαλδημοκράτες του Στρέσεμαν στον Μεσοπόλεμο να έρθει σε συμμαχία και οικονομική συνεργασία με τους Ρώσους, προκειμένου να μπορέσει να προμηθεύεται η Γερμανία φθηνό στην πετρέλαιο για τις βιομηχανίες της και φυσικό αέριο, προκειμένου αυτές να λειτουργούν και να γίνει μία ισχυρή χώρα.

Πραγματικά κατάφερε η οικονομία της Γερμανίας για περίπου μία δεκαετία να ανέλθει, αλλά παρόλα αυτά θα πρέπει να αναφερθεί ότι στο κοινωνικό του μέρος δεν πήγε καθόλου καλά, αφού με την οικονομική πολιτική που εφάρμοσε, που ήταν ένα μίνι μνημόνιο θα λέγαμε στην εποχή μας στην Γερμανία (η λεγομένη «ατζέντα 2010 μ.Χ.») και τους επέφερε μεγάλη οικονομική κρίση.

Τον καγκελάριο αυτό διαδέχτηκε η χριστιανοδημοκράτης πολιτικός Άγγελλα Μέρκελ, η οποία έβαλε τον Σόιμπλε ως Υπουργό και σε όλες τις χώρες της Ευρώπης/ΕΕ/Ράϊχ της Γερμανίας επέβαλαν τα αντισυνταγματικά παράνομα και αντεθνικά μνημόνια σε αυτές, όπως και στην πατρίδα μας στην Ελλάδα και με αυτό κατάφεραν κυριαρχήσουν στην Ευρώπη.

Σύντομα όμως η κακές πολιτικές τες οι καταπίεση των άλλων εθνών επέφεραν σαν αποτέλεσμα την άνοδο διάφορων κομμάτων που ήταν ενάντια στους Γερμανούς σε όλες τις χώρες της Ευρώπης, ενώ η φαεινή ιδέα της Μέρκελ (και του Τσίπρα) να φέρει εκατομμύρια ισλαμιστές λαθρομετανάστες στην Ευρώπη προώθησε ακόμα περισσότερο τα κόμματα αυτά και είχε σαν αποτέλεσμα η ίδια να πέσει από την εξουσία σταδιακά και για τον λόγο αυτό.

Στην ουσία στην Γερμανία και στην υπόλοιπη Ευρώπη συνέβη ότι και στον Μεσοπόλεμο με την εισαγωγή πολλών αλλοεθνών πληθυσμών, λόγου χάρη Ρώσων εμιγκρέδων και των Λευκών από τον Ρωσικό Εμφύλιο πόλεμο και Εβραϊκής καταγωγής, τα οποία και σε εκείνη την περίπτωση κατάφεραν να προκαλέσουν την άνοδο κομμάτων που ήταν ενάντια σε τέτοια παράνομη μετανάστευση όπως ακριβώς συμβαίνει και στις μέρες μας.

Μετά την Μέρκελ καγκελάριος στην Γερμανία έγινε ο σοσιαλδημοκράτης Σολτς, ο οποίος προσπάθησε με μία καταστροφική και αυτοκτονική πολιτική για την Γερμανία να αποκόψει κάθε γέφυρα με την Ρωσία και να πάψει να παίρνει το φθηνό φυσικό αέριο και το πετρέλαιο της και να στραφεί στο πανάκριβο Αμερικάνικο που λόγω των πλοίων έκανε εβδομάδες να φτάσει στην Γερμανία και στην υπόλοιπη Ευρώπη.

Αυτή η κατάσταση σε συνδυασμό με τις μεγάλες αυξήσεις τιμών που είχαν ήδη ξεκινήσει πριν από τον Ρωσοουκρανικό Πόλεμο (https://alophx.blogspot.com/2023/03/blog-post.html), αλλά επιδεινώθηκαν μετά την έναρξης του, όπως και στα τρόφιμα και καύσιμα, προκάλεσε μεγάλη οικονομική, κοινωνική και πολιτική κρίση στην Ευρώπη, η οποία πιο πριν είχε ήδη υποστεί την μεγάλη οικονομική κρίση των ετών 2008 μετά Χριστόν και 2009 μετά Χριστόν, αλλά παράλληλα και τον κορωνοιό και στην ουσία έκαναν όλα αυτά να καταρρεύσει οικονομία της Ευρώπης, της Δύσης, μαζί και αυτή της ισχυρής Γερμανίας.

Και σαν να μην ήταν όλα αυτά αρκετά ο συγκεκριμένος καγκελάριος αποφάσισε να δαπανήσει εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια τόσο για να εξοπλίσεις τους ουκρανούς, αντί να τα δώσεις στον Γερμανικό λαό που τα έχει ανάγκη, όπως επίσης και να επαναδημιούργησει τον ισχυρό Γερμανικό στρατό της παλιάς εποχής επιδεινώνοντας ακόμη περισσότερο την οικονομική και κοινωνική κρίση στην χώρα του.

Εξαιτίας όλο τον παραπάνω πολλοί αναμένουν ότι στην εποχή μας θα υπάρξει όπως και στην περίοδο εκείνη μία μεγάλη οικονομική κρίση η οποία θα καταστρέψει την δυτική οικονομία, όπως ακριβώς συνέβη το 1.929 μετά Χριστόν (https://alophx.blogspot.com/2024/05/blog-post_23.html), με αποτέλεσμα σε πολλές χώρες αυτής να ανέβουν για άλλη μία φορά καθεστώτα σαν αυτά του Μεσοπολέμου και όπως διαλύθηκε η Λατινική Ένωση τότε να διαλυθεί και Ευρωπαϊκή Ένωση στις μέρες μας (https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_62.html).

Παράλληλα σε ία τέτοια κατάσταση δεν αναμένεται κανένα γερμανικό κόμμα να καταφέρει να αποκτήσει την απόλυτη πλειοψηφία στο κοινοβούλιο και σε περίπτωση που συμβεί αυτό όπως αναμένεται από πολλούς να υπάρξει και μία τεράστια έκρηξη της δημοφιλίας και της εκλογικές δύναμης της Εναλλακτικής για την Γερμανία.

Και σύντομα να σπάσουν για άλλη μία φορά τα ταμπού στην Γερμανία και να αναγκαστεί ο Μερτς, ο οποίος πιθανότατα θα είναι αυτός ο οποίος θα νικήσει τις εκλογές στην Γερμανία (ακόμα και με μικρό προβάδισμα) και όχι με τόσο μεγάλη διαφορά όπως αναμένεται από την AfD, να γίνει καγκελάριος ακόμη και με την συνεργασία με την Εναλλακτική για την Γερμανία, αν στην αναμενόμενη μάχη του δεν δημιουργηθεί κυβέρνηση με συνασπισμό Χριστιανοδημοκρατών, σοσιαλιστών και πράσινων, αν όπως αναμένεται πάρουν όλοι τους μικρό ποσοστό και οι φιλελεύθεροι δεν καταφέρουν να μπουν στο Γερμανικό κοινοβούλιο.

Στην περίπτωση αυτή ο Μερτς θα μπορούσε να πει κανείς ότι στην ουσία θα μπορούσε να γίνει ένα συνδυασμός του Χούκενμπεργκ, όπως επίσης του Φον Πάπεν, αλλά παράλληλα και των συντηρητικών, οι οποίοι και συνάψαν συμμαχία με τον Χίτλερ και για άλλη μία φορά στην Ευρώπη και κυρίως στην Γερμανία να ανέβουν κόμματα με παρεμφερή ιδεολογία στην εξουσία.

Θα είναι άραγε αυτή η εξέλιξη των πραγμάτων στις μέρες μας; Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά, άλλα μόνο αν λάβουμε όλα τα κατάλληλα μέτρα ως λαός θα αποφύγουμε τις οποίες κακοτοπιές και θα φέρουμε εκ νέου την πολυαγαπημένη μας πατρίδα σε μία κατάσταση ακμής και ευημερίας.