Η ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΔΙΑΜΑΧΗ ΤΟΥ ΠΑΠΙΣΜΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΜΑΣΟΝΙΑ ΚΑΙ Η ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΤΟΥΣ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ

Η ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΔΙΑΜΑΧΗ ΤΟΥ ΠΑΠΙΣΜΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΜΑΣΟΝΙΑ ΚΑΙ Η ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΤΟΥΣ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Όπως είναι γνωστό στις μέρες μας, οι πάλαι ποτέ πρώην εχθροί μασόνοι και παπίτσες/Ιησουΐτες/Opus Dei που για Αιώνες πολεμούσαν μεταξύ τους για την κυριαρχία στην Ευρώπη και την γη με πολύ μεγάλη ένταση σε συνέχεις μάχες, συνεργάζονται πια μεταξύ τους, ο καθένας για τα δικά του συμφέροντα.

Όμως τα πράγματα δεν ήταν έτσι αρχικά, αφού οι παπικοί πολεμούσαν άγρια τους μασόνους, οι οποίοι είναι δύστε και εχθροί του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού, όπως ακριβώς και οι αιρετικοί γνωστικοί, καβαλιστές, παυλικικιανοί, βογομίλοι και καθαροί πριν από αυτούς από τους οποίους προέρχονται εν μέρει.

Ο πόλεμος αυτός ξεκίνησε με την επίσημη ίδρυση της μασονίας, το έτος 1.717 μ.Χ. (https://alophx.blogspot.com/2023/11/blog-post.html, https://alophx.blogspot.com/2016/09/v-behaviorurldefaultvmlo_23.html, https://alophx.blogspot.com/2020/08/blog-post_10.html, https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post.html), στην προτεσταντική Αγγλία και επεκτάθηκε σχεδόν άμεσα σε άλλες χώρες, πρώτα στις προτεσταντικές και σύμμαχες κατά των καθολικών χώρες της Ολλανδίας και της Πρωσίας του Μεγάλου Φρειδερίκου και σταδιακά όταν άρχισε να πέφτει η εξουσία και η επιρροή του αιρετικού παπικού καθολικισμού στις καθολικές χώρες, π.χ. στην Γαλλία (https://alophx.blogspot.com/2017/09/1789-2016.html).

Στόχος των μασόνων ήταν να χρησιμοποιούμουν δημαγωγούς ηγέτες, οι οποίοι θα έπαιρναν την εξουσία σε διάφορες χώρες και να συντρίψουν τον καθολικισμό που ήταν εχθρικός για τους προτεστάντες βασιλείς (όπως π.χ. έγινε επί Κρόμβελ στην Αγγλία-https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_38.html) και ήταν και ένας λόγος που υποστήριξαν την μασονία, στην ουσία δηλαδή ενός παρακράτους μέσα σε αλλά κράτη, το οποίο θα είναι πιστό και θα υποστηρίζουν οι ντόπιοι πράκτορες επί χρήμασι, υποσχέσεις και εκβιασμούς τα Αγγλικά συμφέροντα.

Σκοπός τους ήταν να εξαφανίσουν ότι μπορούσε να εμποδίσει την έμμεση υποταγή και ένωση των κρατών αυτών υπό τις δυτικές ελίτ που διοικούσαν την Αγγλία αρχικά και μετά την Αμερική (https://alophx.blogspot.com/2023/11/blog-post.html), δηλαδή τις διαφορετικές θρησκείας, έθνη, γλώσσες και ιστορία των εθνών, έτσι ώστε να δημιουργηθεί επισημά τελικά μία παγκόσμια ενιαία Αυτοκρατορία υπό την ηγεσία των ελίτ αυτών.

[Η χρησιμότητα της πανθρησκείας είναι επίσης η προώθηση της ένωσης όλων των λαών με το πρόσχημα της δήθεν αντιμετώπισης των προβλημάτων των αρρωστιών (π.χ. του κορωνοιου), της οικονομικής κρίσης, της περιβαλλοντικής αλλαγής, της πείνας, της φτώχειας, της τρομοκρατίας πιθανών νέων Παγκοσμίων  Πολέμων κ.λ.π.

Σημαντικά ονόματα μασόνων ήταν αυτών των Δαντών, Μαρά, Ροβεσπιέρος, Μέγας Ναπολέων Α’, Ναπολέων ο Γ΄, Τρόσκι, Αλέξανδρου Παπαναστασίου, Λένιν (στην Στοά Le Union De Belleville στην Γαλλία), Κερένσκι, Μαρξ (στην Ένωση των Δίκαιων), Γεώργιος Β΄ της Ελλάδας, Ρούζβελτ, Μπριάν και Μονέ (από τους ιδρυτές της ΕΟΚ), ενώ ακόμα και η οργάνωση της Θουλής στην Γερμανία από την οποία προήλθε και τον Άντον Ντέξλερ που ίδρυσε το Ναζιστικό κόμμα του οπίου αργότερα ηγέτης έγινε ο Αδόλφος Χίμλερ είχε και αυτή μασονική δομή.

Από Αρχιερείς λέγεται ότι ήταν μασόνοι και βοήθησαν στην προώθηση του θρησκευτικού συγκρητισμού/οικουμενισμού και πανθρησκείας ο Μελέτιος Μεταξάκής και ο Αθηναγόρας (https://alophx.blogspot.com/2018/04/blog-post_2.html), ενώ και ο Δημήτριος και ο Βαρθολομαίος προωθήσαν πανθρησκείας συγκεντρώσεις].

Πρώτα δε έγινε εφαρμογή της συνταγής αυτής στην Γαλλία με την Γαλλική Επανάσταση (https://alophx.blogspot.com/2017/09/1789-2016.html), όπως και τις Γαλλικές Επαναστάσεις των ετών 1.830 μ.Χ. και 1.848 μ.Χ (https://alophx.blogspot.com/2017/06/1830-1848_26.html) στην ίδια χώρα, ενώ οι μασόνοι πολεμούσαν τους παπικούς τόσο στην Ευρώπη, όσο και στις αποικίες και τα κράτη των καθολικών στην Λατινική Αμερική (https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post.html)

Αμέσως δε μετά τα καθολικά κράτη, οι μασόνοι έβαλαν πλώρη να κάνουν ότι έκαναν εκεί και στα Ορθόδοξα κράτη, πρώτα στην Ρωσία, οπού ήθελαν να καταστρέψουν την Ορθοδοξία και την μοναρχία, όπως έκαναν και στα καθολικά κράτη, έτσι ώστε με την πτώση των μοναρχών, να ανέλθει στην εξουσία ένας νέος δημαγωγός σε παγκόσμια κλίμακα δήθεν «δημοκρατικά» για νομιμοποίηση.

Ο πόλεμος συνεχίστηκε από τους μασόνους με την ένωση της Γερμανίας από τον Μπίσμαρκ που προσπάθησε με την Kulturkampf τον καθολικισμό και με την ένωση της Ιταλίας κατάργησαν το παπικό κράτος.

Παράλληλα, την ίδια χρονική περίοδο υπήρξε ένεκα «διαφωτισμού», της Γαλλικής Επανάστασης, της προώθησης της αθεΐας, όπως και τότε έγινε και η εμφάνιση της θεοσοφίας, του πνευματισμού, της ειδωλολατρικής Χρυσής Αυγής, του τάγματος του Σετ του σατανιστή Άντον Λέβι (όπως και του Άλιστερ Κρόουλι) και του κομμουνισμού του Μαρξ στην Μεγάλη Βρετανία, με τις δύο πρώτες να προωθούν την πανθρησκεία.

Τότε, πολλοί υποστήριξαν ότι όλες  οι θρησκείες της γης και οι Χριστιανοί θα έπρεπε να ενωθούν μεταξύ τους για να αντιμετωπίσουν όλες  τις παραπάνω απειλές και τον υλισμό και τότε ουσιαστικά ξεκίνησε και ο οικουμενισμός και η πανθρησκεία, αρχικά υπό τους προτεστάντες και αργότερα τον ενστερνίστηκαν οι παπιστές.

Οι παπικοί Ιησουΐτες πολέμησαν πολλές φορές μασόνους παλαιοτέρα όπως π.χ. στην Οθωμανική Αυτοκρατορία όταν ο Ιησουΐτης Καπολεόνε και ο Ρώσος στρατηγός και πρέσβης Ιγνατίεφ κατάφερε να εμποδίσει τα σχέδια του Έλληνα μασόνου Κλεάνθη Σκαλλιέρη και του συνάδελφου του Μιχνάντ Πασά για την δημιουργία μιας Ελληνοτουρκικής ένωσης (https://alophx.blogspot.com/2024/06/blog-post_19.html).

[Επίσης, μία ενιαία Ελληνοτουρκική συνομοσπονδία θα επιτρέψει στους επιχειρηματίες να πουλούν τα εμπορεύματα τους χωρίς δασμούς και να εξαγοράσουν με τον καπιταλισμό και τον ακραίο φιλελευθερισμό όλες τις σημαντικές εταιρείες και τους ζωτικούς κλάδους της περιοχής για λογαριασμό τους και να διανύουν ελευθέρα τα εμπορεύματα και τα κεφάλαια τους.

Άλλος ένας λόγος που ήθελαν να δημιουργήσουν μία Ελληνοτουρκική συνομοσπονδία ήταν και μέσω της δημιουργίας του κράτους αυτού να μπορέσουν οι μασόνοι με την υποστήριξη των Αγγλογάλλων να αποτρέψουν την κάθοδο των Ρώσων μέσω των Στενών του Βοσπόρου στο Αιγαίο και στην Μεσόγειο.

Όπως ακριβώς στις μέρες μας γίνεται στην Ελλάδα, με τον αφοπλισμό των Ελληνικών νησιών με τα όπλα υπεράσπισης τους να δίνονται στην Ουκρανία, με το Ελληνικό πολιτικο σύστημα να υποτάσσεται στην Τουρκία και να θέλει να πολεμήσει την Ρωσία].

Στον δε Α΄ΠΠ τα σοσιαλιστικά κόμματα των κρατών της Ευρώπης αν και η Β’ Διεθνής είχε ψηφίσει να μην λάβουν μέρος τα μέλη τους και να μην βοηθήσουν στον πόλεμο αυτό, όλα σχεδόν (πλην Ιταλίας που ηταν υπέρ της ουδετερότητας στον πόλεμο αυτό) ψήφισαν υπέρ του πολέμου και βοήθησαν σε αυτόν, ενώ ο πάπας υποστήριξε τα καθολικά κράτη.

Αντίστοιχα, στον ίδιο πόλεμο και οι τεκτονικές στοές αν και έλεγαν ότι τα μέλη τους μην λάβουν μέρος και να μην βοηθήσουν στον πόλεμο αυτό, όλα σχεδόν (πλην Ελλάδας και Τουρκίας που έλεγαν ότι οι τέκτονες των κρατών τους θα έπρεπε να μείνουν ενωνόμενοι παρά τον πόλεμο των κρατών τους) ψήφισαν υπέρ του πολέμου και βοήθησαν σε αυτόν.

Ο δε Β΄ΠΠ, στον οποίο ο πάπας συμμάχησε με τους φασίστες (αφού ο Μουσολίνι επέτρεψε την επανίδρυση του παπικού κράτους στο Βατικανό) και τους Ναζί (https://alophx.blogspot.com/2024/02/blog-post_42.html), όπως και ο (και θρησκευτικός) Ψυχρός Πόλεμος, οπού οι πάπες συμμάχησαν με τις ΗΠΑ (https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_34.html, https://alophx.blogspot.com/2024/02/blog-post_42.html, https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_12.html, https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_14.html), μαζί με τον έλεγχο των οικονομικών των παπών από τους Ρότσιλντ (https://alophx.blogspot.com/2023/11/blog-post.html), ήταν ένα σημείο καμπής και λόγω γεωπολιτικών συμφερόντων και οδήγησε στην αλλαγή πολίτικης Βατικανού για να πολεμήσουν την ΕΣΣΔ, με την υποστήριξη των ΗΠΑ (https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_34.html, https://alophx.blogspot.com/2024/02/blog-post_42.html, https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_12.html, https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_14.html).

Ήδη από την Β΄ Βατικάνεια Συνοδό, είχαν αρχίσει τα «ανοίγματα» του παπισμού προς την μασονία, ενώ στην συνέχεια, πολλοί ανώτατοι καθολικοί καρδινάλιοι, αρχιεπίσκοποι και Ιησουΐτες, κάλεσαν σε συγκεντρώσεις χιλιάδες μασόνων, όπως π.χ. από τον Γκονάν, τον Τέρενς Κουκ κ.λ.π.

Το δε έτος 1.983 μ.Χ. έπαυσε επίσημα η οποία διαμάχη μεταξύ των μασόνων και του παπισμού, το 1.981 μ.Χ. ο πάπας Ιωάννης Παύλος ο Β΄ παρέστη σε μασονική συγκέντρωση (όπως και ο Ιησουΐτης πάπας Φραγκίσκος στις μέρες μας), ενώ λίγα έτη αργότερα και συγκεκριμένα το 1.986 μ.Χ., έτος το οποίο έγινε και η καταστροφή του πυρηνικού εργοστασίου του Τσερνόμπιλ, έγινε και η πανθρησκειακή «σύνοδος» της Ασίζης, ενώ αποφασίστηκε να παύσει ο Ψυχρός Πόλεμος μεταξύ ΗΠΑ και ΕΣΣΔ από τον Γκορμπατσόφ και τον Ρίγκαν.

Επίσης, τότε ενοποιήθηκαν και όλα τα χρηματιστήρια του κόσμου, κατά που ηταν προεόρτιο της αρχής της παγκοσμιοποίησης και της Αμερικάνικης μονοκρατορίας/Pax Americana (που διήρκησε 20 περίπου έτη) και ξεκίνησε επίσημα το 1.992 μ.Χ. μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ στο τέλος του Δεκέμβριου του 1.991 μ.Χ. και την υπογραφή, όπως και με την υπογραφή της Συνθήκης του Μάαστριχτ το ίδιο ετος.

Είναι πια κοινός στόχος του Βατικανού και της μασονίας να υλοποιηθεί η πανθρησκεία, αφού ο μεν πάπας της Ρώμης φιλοδοξεί αρχικά να ενοποιήσει όλες τις «χριστιανικές ομολογίες» υπό την εξουσία του με τον οικουμενισμό και μετά να γίνει απολυτός «θρησκευτικός πλανητάρχης», ενώνοντας και όλες τις θρησκείες της γης υπό την εξουσία του με την συγκριτιστική πανθρησκεία.

Η δε μασονία από την πλευρά της θέλει και αυτή, αφού εξυπηρετεί τα συμφέροντα των δυτικών ελίτ (https://alophx.blogspot.com/2023/11/blog-post.html), να ενοποιηθούν όλες οι θρησκείες της γης, γιατί με τον τρόπο αυτό θα προχωρήσει το σχέδιο τους για την ενοποιηση όλης της γης υπό την ηγεσία τους, ενώ μία κοινή θρησκεία είναι απαραίτητη για να νομιμοποιήσουν «θρησκευτικά» (από όλους σχεδόν τους θρησκευτικούς ηγέτες της γης) τον ηγέτη και την ενιαία παγκόσμια κυβέρνηση που ετοιμάζουν για την γη (https://alophx.blogspot.com/2023/11/blog-post.html).

Αυτός είναι και ο κύριος λόγος που για να προωθηθούν οι στόχοι της παγκοσμιοποίησης γίνονται και παρανοϊκές και ψευδείς αλλαγές στην παιδεία παγκόσμια σε όλα τα κράτη, στο Νέο (παγκόσμιο) Ημερολόγιο, στην ιστορία, στην κατάργηση των εθνών, της ηλεκτρονικής κυβέρνησης και χρήματος, στις γλώσσες (με την επιβολή μιας παγκόσμιας γλώσσας) ακόμα και στην θρησκεία (https://alophx.blogspot.com/2016/09/ttip_29.html, https://alophx.blogspot.com/2017/11/blog-post_49.html, https://alophx.blogspot.com/2017/09/chip-ttip.html, https://alophx.blogspot.com/2018/04/blog-post_2.html, https://alophx.blogspot.com/2018/01/blog-post_3.htm, https://alophx.blogspot.com/2024/06/blog-post_15.html,  https://alophx.blogspot.com/2024/06/blog-post_10.htmll, https://alophx.blogspot.com/2024/05/blog-post_61.html ), οπού εκτός από την δημιουργία μιας παγκόσμιας θρησκείας, θέλουν να αλλάξουν και τα ιερά κείμενα των θρησκειών, έτσι ώστε να προωθούν τα συμφέροντα τους.

Επίσης, ένας ενάλιος κόσμος θα επιτρέψει στους επιχειρηματίες να πουλούν τα εμπορεύματα τους χωρίς δασμούς και να εξαγοράσουν με τον καπιταλισμό και τον ακραίο φιλελευθερισμό όλες τις σημαντικές εταιρείες και τους ζωτικούς κλάδους της γης της γης για να ελέγχουν τον κόσμο (π.χ. τα τρόφιμα όπως έλεγε ο Κίσινγκερ, το χρήμα/νόμισμα, την ενέργεια, την τεχνολογία, τα φάρμακα) κ.λ.π.

Θα είναι άραγε αυτή η εξέλιξη των πραγμάτων στις μέρες μας; Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά, άλλα μόνο αν λάβουμε όλα τα κατάλληλα μέτρα ως λαός θα αποφύγουμε τις οποίες κακοτοπιές και θα φέρουμε εκ νέου την πολυαγαπημένη μας πατρίδα σε μία κατάσταση ακμής και ευημερίας.

ΕΞΤΡΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ΑΡΘΡΑ

Κλυδωνίζεται το Βατικανό – Ένα βήμα πριν από το σχίσμα η παπική “εκκλησία”. «Κανείς δεν ξέρει πού πηγαίνει, αλλάζει πάντα γνώμη. Δεν υπάρχει κανένας διαχωρισμός στις πράξεις του, καμία λογική», τον κατηγορούν. Τα γεγονότα που οδήγησαν την παπική Εκκλησία στα πρόθυρα ενός πλήρους σχίσματος άρχισαν πραγματικά αμέσως μετά από ένα… μεσημεριανό γεύμα.

Ένα παγωμένο απόγευμα τον περασμένο Νοέμβριο στο κέντρο του Βερολίνου, μερικές εκατοντάδες Γερμανοί Παπικοί πολιτικοί, θεολόγοι και ηγέτες της βιομηχανίας βρέθηκαν στην μεγαλειώδη αίθουσα συνελεύσεων του ξενοδοχείου Titanic Chaussee για να βάλουν τις τελευταίες πινελιές σε μια φιλόδοξη μεταρρύθμιση που θα τους επέτρεπε να παρακάμψουν αποτελεσματικά τους δικούς τους επισκόπους — και κατ’ επέκταση στο Βατικανό.

Κατά την διάρκεια μιας θυελλώδους συνέλευσης που διήρκεσε αρκετές ώρες, με τον αέρα να χτυπάει έξω, οι σύνεδροι παραπονέθηκαν ότι ο πάπας Φραγκίσκος είχε απογοητεύσει την Γερμανική Εκκλησία σε βασικά ζητήματα όπως η σεξουαλική κακοποίηση κληρικών, ο γάμος των ομοφυλόφιλων και τα δικαιώματα των τρανς, στα οποία οι Γερμανοί πιστοί επιζητούσαν απεγνωσμένα πρόοδο.

«Ανακάλυψαν, χρησιμοποιώντας την ανθρώπινη επιστήμη, ότι υπάρχουν περισσότερα από δύο φύλα — και όμως ο Πάπας το απορρίπτει αυτό!» ανέφερε ο θεολόγος Andreas Lob-Hüdepohl. «Κανείς δεν ξέρει πού πηγαίνει, αλλάζει πάντα γνώμη. Δεν υπάρχει κανένας διαχωρισμός στις πράξεις του, καμία λογική».

Από την αρχή του παπισμού του, ο Φραγκίσκος έχει αντιμετωπίσει επιθέσεις από συντηρητικούς που ανησυχούν ότι έχει υπερβεί τις γραμμές σε θέματα όπως η ομοφυλοφιλία, οι αμβλώσεις και ο καπιταλισμός. Αλλά όσοι συγκεντρώθηκαν στο Βερολίνο διαμαρτυρήθηκαν ακριβώς για το αντίθετο: ότι δεν είναι αρκετά φιλελεύθερος (νεοταξίτης).

Το διακύβευμα του Φραγκίσκου. «Ο Φραγκίσκος εξελέγη για να ανανεώσει την παπική εκκλησία», είπε ο Thomas Söding, αντιπρόεδρος της Κεντρικής Επιτροπής για τους Γερμανούς Παπικούς, της ομάδας που κατέβηκε στη γερμανική πρωτεύουσα τον Νοέμβριο.

Αλλά η αποτυχία του πάπα να επιφέρει οποιαδήποτε ουσιαστική αλλαγή έχει μετατρέψει την “Εκκλησία” αρχαϊκή και αδιευκρίνιστη, είπε, αναγκάζοντας τους Γερμανούς να προσπαθήσουν να χαράξουν τον δικό τους δρόμο. Θα ήταν λάθος να πούμε ότι ο Φραγκίσκος δεν έκανε τίποτα για να κερδίσει τη φήμη του ως φιλελεύθερου επαναστάτη.

Από την αρχή της παπικής του θητείας, ο ποντίφικας έχει αναστατώσει τη θρησκευτική ιεραρχία με παρεμβάσεις σε λαϊκές συζητήσεις, όχι μόνο για τη σεξουαλικότητα αλλά και για την οικονομία, τη μετανάστευση και την κλιματική αλλαγή.

Έχει εισαγάγει κάποιες γνήσιες μεταρρυθμίσεις, συμπεριλαμβανομένου του ανοίγματος γραφείων υψηλού επιπέδου στο Βατικανό για τις γυναίκες, και έχει ασπαστεί περίφημα μια ανεκτική φιλοσοφία για τον καθένα, δηλώνοντας ακόμη και ότι ο παράδεισος είναι ανοιχτός στους άθεους.

Ερωτηθείς για τους ομοφυλόφιλους ιερείς κατά την διάρκεια μιας συνομιλίας με δημοσιογράφους στο παπικό αεροπλάνο που επέστρεφε από το πρώτο του ταξίδι στο εξωτερικό, ο ποντίφικας απάντησε: «Ποιος είμαι εγώ να κρίνω;»

Όλα αυτά συνοδεύτηκαν από μια προσπάθεια προβολής της αγιότητας και της ταπεινοφροσύνης. Ο Φραγκίσκος αποφάσισε νωρίς να εγκατασταθεί στον στενό ξενώνα Santa Marta του Βατικανού αντί για την πολυτελή κατοικία των προηγούμενων παπών και άφησε το αλεξίσφαιρο παπικό αυτοκίνητο για ένα Ford Focus.

Λίγες μέρες μετά την ολοκλήρωση του κονκλάβου που τον εξέλεξε, ο τότε Αρχιεπίσκοπος Jorge Bergoglio του Μπουένος Άιρες αναφέρθηκε ότι περίμενε τόσο λίγες από τις πιθανότητές του που είχε ήδη κλείσει εισιτήριο επιστροφής για την Αργεντινή.

Όμως, ακόμη και όταν οι παραδοσιακοί στις Ηνωμένες Πολιτείες, την Αφρική και το ίδιο το Βατικανό έχουν θυμώσει για την αυτοσυνείδητα λαϊκιστική προσέγγιση του Φραγκίσκου, οι επανειλημμένες δεξιές επιθέσεις κατά της εξουσίας του έχουν εξαφανιστεί.

Αντίθετα, η πιο σοβαρή πρόκληση προήλθε από εκείνους που διαμαρτύρονται ότι οι φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις του πάπα ήταν μισογυνιστικές, χωρίς θεολογική αλλαγή, ενώ επισκιάστηκαν από σκάνδαλα.

Οι προοδευτικοί νεοταξίτες της Γερμανίας. Οι προοδευτικοί νεοταξίτες Παπικοί στη Γερμανία και αλλού έχουν αδράξει την προσπάθεια του Φραγκίσκου να εισαγάγει λίγη συμβουλευτική στην Εκκλησία – μια πρωτοβουλία που ονόμασε «συνοδικότητα».

Έκτοτε έχουν χρησιμοποιήσει την διαδικασία για να καταλάβουν εξουσίες που συνήθως προορίζονται για τους χειροτονούμενους και να κατευθύνουν τα τοπικά τους συμβούλια προς μια κατεύθυνση που τους αρέσει περισσότερο.

Πολλοί, πράγματι, θέλουν να αξιοποιήσουν τη συνοδική διαδικασία για να αλλάξουν πραγματικά τον εκκλησιαστικό νόμο. «Το 90% των ανθρώπων που εγκαταλείπουν την ψευτοεκκλησία του Βατικανού λένε ότι είναι θυμωμένοι με τη σεξουαλική κακοποίηση, την διαφθορά των αξιωματούχων, ότι είναι θυμωμένοι με την ηγεσία», είπε ο Söding.

«Υπάρχει αυτή η ιδέα των αγίων ανθρώπων που εκλέγονται από τον ίδιο τον Θεό και έχουν την θέση να ηγούνται της Εκκλησίας — ακόμα κι αν η μεγάλη πλειοψηφία των πιστών δεν είναι πεπεισμένη ότι αυτός είναι ο σωστός τρόπος».

Για μεγάλο μέρος του περασμένου έτους, η γερμανική πρόκληση έχει αναστατώσει την παπική εκκλησία, προκαλώντας τρομερές προειδοποιήσεις για ένα σχίσμα και εκκλήσεις για μια συντηρητική καταστολή. Δεν πέρασε απαρατήρητο ότι η απειλή για την εξουσία των κληρικών έχει ξεσπάσει στις ίδιες τις περιοχές που εδράζονταν στις λουθηρανικές αναταραχές του 16^ου Αιώνα μ.Χ.

Πέρυσι, ένας εξέχων αρχιεπίσκοπος περιέγραψε τα γεγονότα στην Γερμανική “Εκκλησία” ως «τη μεγαλύτερη κρίση από την Μεταρρύθμιση». Και παρόλο που η εξέγερση έχει υποσταλεί πρόσφατα, δεν δείχνει σημάδια λήξης.

Το ιστορικό του αναβρασμού. Οι τευτονικές κρίσεις ξεκίνησαν το 2018 μ.Χ. με μια έρευνα ορόσημο για την κρίση κακοποίησης κληρικών στην Γερμανία. Έχοντας εντολή από τον κλήρο της χώρας να ανακόψει την έξοδο των εκκλησιαζόμενων, η έκθεση που προέκυψε συνιστούσε να αμφισβητηθεί η αγαμία των ιερέων, να επιδειχθεί μεγαλύτερη ανοχή προς τα LGBTQ+ άτομα και οι λαϊκοί παπικοί να έχουν μεγαλύτερο λόγο για τον διορισμό επισκόπων.

Σε πολλά μέρη τέτοιες προτάσεις θα μπορούσαν να είχαν αγνοηθεί, αλλά στη Γερμανία αυτό ήταν λιγότερο εύλογο. Μοναδική μεταξύ των ομολόγων της, η Γερμανική “Εκκλησία” χρηματοδοτείται από τους φόρους των 20 εκατομμυρίων μελών της, καθιστώντας την ευαίσθητη στην κοινή γνώμη με έναν τρόπο που τα περισσότερα εκκλησιαστικά όργανα δεν είναι.

Το 2018 μ.Χ. αυτή η ευαισθησία οδήγησε σε πιέσεις στους Γερμανούς επισκόπους να θεσπίσουν τις μεταρρυθμίσεις σχετικά με την κακοποίηση των κληρικών — ακόμα κι αν πολλές από αυτές παραβίαζαν τον εκκλησιαστικό νόμο.

Κατά ειρωνικό τρόπο, το εργαλείο που χρησιμοποίησαν οι Γερμανοί παπικοί για να αμφισβητήσουν το Βατικανό ήταν ένα εργαλείο που παρείχε ο ίδιος ο Φραγκίσκος. Κατά την διάρκεια της παπικής του θητείας, ο πάπας δημιούργησε πολλά μεγάλα συμβουλευτικά φόρουμ σε ολόκληρη την εκκλησία, γνωστά ως σύνοδοι, ενώ διεύρυνε το πεδίο εφαρμογής τους για να συμπεριλάβουν λαϊκούς και ενθαρρύνοντας άλλους να πάρουν πρωτοβουλίες.

Ενώ οι σύμμαχοι του Φραγκίσκου λένε ότι αυτές οι σύνοδοι είναι στην πραγματικότητα μόνο για το «θεαθήναι», πολλοί στο γερμανικό κλήρο, ίσως ευσεβώς, τις θεώρησαν ως υποστήριξη της απόλυτης φιλελέ μεταρρύθμισης.

Σύντομα βρήκαν έναν πρόθυμο συνεργάτη στην Κεντρική Επιτροπή για τους Γερμανούς Παπικούς, την ισχυρή ομάδα πίεσης που κατέβηκε στο Βερολίνο πέρυσι. Αντιπροσωπεύοντας την αφρόκρεμα της Γερμανικής Παπικής ελίτ – στις τάξεις της περιλαμβάνεται ο πολιτικός των Βρυξελλών Manfred Weber – η Κεντρική Επιτροπή στρέφεται φυσικά προς το πολιτικό ρεύμα και άδραξε την ευκαιρία να παρασύρει τους επισκόπους στη νεωτερικότητα.

Και έτσι γεννήθηκε το «Συνοδικό Μονοπάτι» της Γερμανίας. Μέσω μιας σειράς κοινών συνελεύσεων, τα θεσμικά όργανα εργάστηκαν δυναμικά για να εφαρμόσουν τις συστάσεις της έκθεσης του 2018 μ.Χ., ακόμα κι αν αυτό έκανε ορισμένους από τους επισκόπους να ανησυχούν.

Όπου το δόγμα της ψευτοεκκλησίας ήταν αμετακίνητο, οι προτάσεις τους ήταν ρητορικές, αλλά κατά καιρούς αψηφούσαν ρητά την καθοδήγηση του Βατικανού – εγκρίνοντας, για παράδειγμα, τις ευλογίες για τα γκέι ζευγάρια το 2023 μ.Χ.

Πέρυσι, η διαμάχη ξέσπασε όταν η Κεντρική Επιτροπή προώθησε μια πρόταση για την αποδυνάμωση της εκλογικής δύναμης των επισκόπων, επιτρέποντάς τους να υπερνικηθούν με απλή πλειοψηφία. Αγνοώντας την κατακραυγή από την Ρώμη, η Επιτροπή πίεσε στη συνέχεια να καταστήσει αυτή την ρύθμιση μόνιμη, με ένα «Συνοδικό Συμβούλιο» που θα δέσμευε για πάντα τα δύο μέρη μεταξύ τους.

Η συγκέντρωση στο Titanic Chaussee. Αυτός ήταν ο στόχος της συγκέντρωσης του περασμένου Νοεμβρίου στο ξενοδοχείο Titanic Chaussee: να ψηφίσουμε αυτήν την τελική μεταρρύθμιση και να θεσμοθετήσουμε την πρωτοποριακή εκκλησιαστική δημοκρατία των Γερμανών.

Οι επίσκοποι, από την πλευρά τους, αναμενόταν να σφραγίσουν την ψηφοφορία τον Φεβρουάριο που ήρθε. Η διάθεση στο ξενοδοχείο έμοιαζε με κομματικό πολιτικό συνέδριο. Υπήρχε μεγάλη επιδοκιμασία για το Ισραήλ, ενώ τα παράπονα με τον ποντίφικα κυμαίνονταν από κακοποίηση κληρικών έως τις μικρολεπτομέρειες της καθημερινής πολιτικής.

Μεταξύ εκείνων που έδωσαν παθιασμένες ομιλίες ήταν η Hildegard Mueller, πρόεδρος του Γερμανικού Συνδέσμου της Αυτοκινητοβιομηχανίας — όχι η πιο προφανής αυθεντία στη θεολογία. Αναπόφευκτα τέτοιες σκηνές ανησύχησαν τον Άρειο Πάγο του Βατικανού.

Ο Φραγκίσκος και οι σύμμαχοί του κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το Συνοδικό Μονοπάτι ήταν μια προσπάθεια να αλλάξει εντελώς ο εκκλησιαστικός νόμος. Τον προηγούμενο χρόνο, ο κορυφαίος διπλωμάτης του Πάπα είχε προειδοποιήσει τους Γερμανούς ότι η πρωτοβουλία τους αποτελούσε «απειλή για την ενότητα της εκκλησίας».

Ο ίδιος ο Φραγκίσκος παρενέβη τον Νοέμβριο, παροτρύνοντας τους Γερμανούς Παπικούς να σταματήσουν «να αναζητούν τη «σωτηρία» σε νέες επιτροπές», και αντ’ αυτού να «ανοιχτούν και να βγουν για να συναντήσουν τους αδελφούς και τις αδερφές μας, ειδικά εκείνους που βρίσκονται … στα κατώφλια των εκκλησιών, στους δρόμους, στις φυλακές, στα νοσοκομεία, στις πλατείες και στις πόλεις».

Οι Γερμανοί απέκρουσαν σε μεγάλο βαθμό την κριτική, υποβαθμίζοντας εξωτερικά τους στόχους τους ενώ μιλούσαν ιδιωτικά για γνήσιο φιλελέ μετασχηματισμό. Η μεταρρύθμιση της κατανομής της εξουσίας πέρασε από την Επιτροπή με ένα αποφασιστικό ναι — πρακτικά χωρίς διαφωνία.

Αντιδράσεις και στο Βέλγιο. Η εξέγερση κατά της κληρικής εξουσίας δεν έχει περιοριστεί στους φιλελεύθερους κύκλους στο Βερολίνο. Νωρίτερα φέτος, επίσκοποι στο Βέλγιο παρουσίασαν ένα «Συνοδικό Μανιφέστο» που ζητούσε πολλές από τις ίδιες μεταρρυθμίσεις με τους Γερμανούς.

Σίγουρα, οι Βέλγοι ήταν πιο προσεκτικοί, συμφωνώντας να προχωρήσουν μόνο με την έγκριση του Βατικανού. Αλλά η εξέλιξη έδειξε τον βαθμό στον οποίο η δημόσια οργή εξαπλώθηκε σε περιφερειακό και ακόμη και υποπεριφερειακό επίπεδο.

Για να πάρουμε ένα πιο ακραίο παράδειγμα, λίγο καιρό αφότου οι Γερμανοί ψήφισαν να αψηφήσουν το Βατικανό, ο επίσκοπος Felix Gmür καλωσόρισε τον POLITICO στην πολιορκημένη αλπική του θέση στην πόλη Solothurn στη βόρεια Ελβετία, την έδρα της επισκοπής της Βασιλείας.

Κάτω από τον χλωμό ουρανό του Ιανουαρίου, με το χιόνι να πέφτει στα γκρίζα έλατα που περιβάλλουν το αρχηγείο του ανακτόρου του, ο επίσκοπος περιέγραψε το φιάσκο που τυλίγει τη δική του μικρή, κρύα γωνιά της “Εκκλησίας”.

Η επανάσταση είχε φτάσει στο κατώφλι του Gmür τον Νοέμβριο, όταν οι εκκλησιαστικοί από ένα από τα καντόνια υπό την εποπτεία του υπέβαλαν τέσσερα αιτήματα σχετικά με τον χειρισμό της κακοποίησης παιδιών από την Ελβετική ψευτοεκκλησία.

Η Ελβετία, επίσης, είχε ταλαιπωρηθεί από μια σειρά από φρικιαστικές αποκαλύψεις και η «Σύνοδος» της Λουκέρνης – ένα κοινοβούλιο λαϊκών επιφορτισμένου με τη συλλογή και την εκταμίευση φορολογικών εσόδων για την επισκοπή – ήθελε ο Gmür να δημιουργήσει έναν εξωτερικό φορέα για τη διερεύνηση της κατάχρησης. ως αρχείο για την αποτροπή της καταστροφής εγγράφων.

Όπως και στη γερμανική περίπτωση, τα γεγονότα κατέδειξαν την επιδείνωση των σχέσεων μεταξύ του κλήρου και των πιστών. Η διαφορά όμως εδώ ήταν πόσο μακριά ήταν διατεθειμένοι να φτάσουν οι ενορίτες. Δεν υποστήριζαν μια νέα συμφωνία κατανομής της εξουσίας – απειλούσαν να παρακρατήσουν περίπου μισό εκατομμύριο φράγκα από τον Gmür εάν δεν ικανοποιούσε τις απαιτήσεις τους.

Για κάποιους, αυτό ήταν ένα τρομακτικό προηγούμενο: «Αν έχετε τα χρήματα, έχετε τώρα τη δύναμη εναντίον του επισκόπου», είπε ο Urs Corradini, ένας Ελβετός διάκονος που εργάζεται για την επισκοπή του Gmür και έχει υπερασπιστεί δημόσια τον επίσκοπο.

«Αυτό είναι πραγματικά επικίνδυνο. Η εξουσία πρέπει να ανήκει στον πάπα, τους επισκόπους, τους ιερείς». Διαφορετικά, είπε, τα θέματα πίστης κινδυνεύουν να υποβληθούν σε λαϊκίστικη λήψη αποφάσεων — «και μετά η ομάδα αποφασίζει αν θέλετε να πιστέψετε στον Χριστό ή όχι».

Τι πιστεύει λοιπόν ο Φραγκίσκος για όλα αυτά; Ενώ ο ποντίφικας έχει ρίξει κρύο νερό στη γερμανική προσπάθεια, απέφυγε από οριστική καταστολή. Πράγματι, ως πάπας, γνωρίζει πολύ καλά πόσο επισφαλής είναι η θέση της Ευρωπαϊκής “Εκκλησίας”, με τους πιστούς να φεύγουν σωρηδόν.

«Η πίστη στην Ευρώπη και σε μεγάλο μέρος της Δύσης δεν είναι πλέον προφανές τεκμήριο, αλλά συχνά διαψεύδεται, χλευάζεται, περιθωριοποιείται και γελοιοποιείται», είπε ο ποντίφικας σε ομιλία του στους ιερείς το 2019 μ.Χ.

Ο Φραγκίσκος προσπάθησε να ανοίξει τον φάκελο με τις κατηγορίες κατά της εκκλησίας, αλλά συνεχίζει να συγκρούεται με την ακαμψία της κουλτούρας και της γραφής – ή σκοντάφτει πάνω στη δική του προσέγγιση στη χάραξη θεολογικής πολιτικής.

Υπάρχει ένας ρυθμός στα σκάνδαλα του πάπα: αρχικά εμφανίζει μια προοδευτική ιδέα, αποσπά την απώθηση από τα δεξιά και μετά υποχωρεί, εξοργίζοντας τους αριστερούς. Μέρες, μήνες ή χρόνια αργότερα, επαναφέρει μια ήπια εκδοχή της πρότασής του, μόνο για να προκαλέσει μεγαλύτερη και βαθύτερη σύγχυση.

Αυτό που συχνά προκύπτει από αυτή την χαοτική διαδικασία είναι μια επισφαλής «εκκλησία δύο ταχυτήτων» στην οποία ο Φραγκίσκος προσπαθεί να κατευνάσει και τις δύο πλευρές αφήνοντας την εφαρμογή των εντολών του στην διακριτική ευχέρεια των τοπικών ιερέων – μια ιδέα τόσο επαναστατική όσο και ενδεικτική της αυξανόμενης απόγνωσης στο Βατικανό.

Αν και υπήρχε πάντα ένας βαθμός ανεκτικότητας προς τον καθένα σχετικά με σημαντικές περιφερειακές διαφορές, σπάνια προέκυψε τόσο ρητά από την κορυφή. Αποδεικτικό αυτής της προσέγγισης ήταν η έκπληξη της δημοσίευσης τον Δεκέμβριο της Fiducia supplicans, μιας παπικής δήλωσης που επιβεβαιώνει το δικαίωμα των ιερέων να δίνουν απλές ευλογίες σε ζευγάρια του ίδιου φύλου.

Στην αρχή φαινόταν σαν να άλλαζε γνώμη ο Πάπας μετά από χρόνια αμφιβολιών, στα οποία είχε αγκαλιάσει τους γκέι Καθολικούς σε προσωπικό επίπεδο, ενώ καταστέλλει τις ανεξάρτητες προσπάθειες για να προχωρήσει με ευλογίες – κυρίως στην Γερμανία το 2021 μ.Χ.

Αλλά ο αρχικός ενθουσιασμός των φιλελεύθερων έγινε απογοήτευση όταν ο Φραγκίσκος υποβάθμισε την σημασία της διακήρυξης μετά από πυρετώδεις αντιδράσεις από τους συντηρητικούς Καθολικούς, κυρίως στην Αφρική.

Τα προβλήματα υγείας. Σε όλα αυτά δεν βοηθά το γεγονός ότι, κατά πάσα πιθανότητα, ο πάπας έχει πολλά προβλήματα υγείας. Στα 87 του και με μόνο έναν λειτουργικό πνεύμονα, παλεύει να αναπνεύσει, υποφέρει από κρίσεις πνευμονίας και μπαίνει και βγαίνει μόνιμα στο νοσοκομείο. Κάθε δημόσιος βήχας δημιουργεί μακάβρια πρωτοσέλιδα.

Εν τω μεταξύ, σε μεγάλο βαθμό απέτυχε να ορίσει αρκετούς συμμάχους στο Κολέγιο των Καρδιναλίων για να εγγυηθεί έναν διάδοχο με ομοϊδεάτες, και οι φιλελεύθεροι αναρωτιούνται αν θα αφήσει κάποια προοδευτική κληρονομιά.

Παγιδευμένος ανάμεσα σε μια φιλελεύθερη Ευρώπη και έναν κυρίως συντηρητικό παγκόσμιο νότο, ο Φραγκίσκος βρίσκεται σε αδιέξοδο. Τον απασχολεί σε μεγάλο βαθμό να χαλιναγωγεί —ή να κατευνάζει— τους αποσχισμένους και τους αντάρτες από όλες τις πλευρές.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της θέσης ήταν η πιο φιλόδοξη από τις πολυπόθητες συμβουλευτικές «συνόδους» του πάπα, οι οποίες ακολούθησαν δύο που πραγματοποιήθηκαν το 2015 μ.Χ. και το 2018 μ.Χ.

Η «Σύνοδος για την Συνοδικότητα» ξεκίνησε το 2021 μ.Χ., με αποκορύφωμα ένα μήνα- μακρύ φόρουμ στη Ρώμη πέρυσι, στο οποίο περίπου 450 εκπρόσωποι (συμπεριλαμβανομένων λαϊκών και γυναικών) συζήτησαν σημαντικά ζητήματα από διαφορετικές πολιτιστικές προοπτικές.

Αυτή η μεγάλη διεθνής άσκηση πολιτιστικής κατασκευής γεφυρών ολοκληρώνεται τον Οκτώβριο. Όπως και με τις προηγούμενες συνόδους, τα ευρήματα μπορούν να το μετατρέψουν σε κανονικό δίκαιο, αν το επιλέξει ο πάπας (https://romioitispolis.gr/klydonizetai-to-vatikano-ena-vima-prin-apo-to-schisma-i-papiki-ekklisia/).