ΟΙ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ ΤΗΣ ΟΥΚΡΑΝΙΚΗΣ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΝΙΒΕΛ ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ ΚΑΤΑΛΗΞΕΙΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΩΝ ΑΥΤΩΝ

ΟΙ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ ΤΗΣ ΟΥΚΡΑΝΙΚΗΣ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΝΙΒΕΛ ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ ΚΑΤΑΛΗΞΕΙΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΩΝ ΑΥΤΩΝ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Όπως είναι γνωστό, ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος είχε εξουθενώσει πλήρως τις Μεγάλες Δυνάμεις που είχαν εμπλακεί σε αυτόν. Κυρίως όμως την Γαλλία, στην οποία οι Γερμανοί είχαν επιτεθεί και καταλάβει πολλά Γαλλικά εδάφη.

Οι Γάλλοι, οι οποίοι είχαν ήδη χάσει πολλά εδάφη όταν ηττήθηκαν στον Γαλλοπρωσικό πόλεμο, την Αλσατία και την Λωραίνη και οι εθνικιστές και οι ρεβανσιστές ήθελαν να ανακαταλάβουν τις περιοχές αυτές με κάθε κόστος.

Έτσι, αντικατέστησαν τον στρατηγό του Βερντέν Πετταίν με τον στρατηγό Νίβελ, ο οποίος είχε και την υποστήριξη των Βρετανών και πίστευε ότι είχε βρει το «μαγικό σχέδιο», σύμφωνα με το οποίο με μία «σαρωτική αντεπίθεση», ενισχυμένος σε όπλα, στρατιώτες και χρήμα από την Μεγάλη Βρετανία.

Σύμφωνα δε με το «σχέδιο» αυτό μέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα θα νίκαγε τους Γερμανούς, θα σάρωνε τις θέσεις τους, θα πέρναγε και θα κατέστρεφε όλα τα οχυρωματικά τους έργα, θα ανακαταλάμβανε όλα τα Γαλλικά εδάφη που είχαν καταλάβει οι Γερμανοί και αφού έδιωχνε τους Γερμανούς θα τους απωθούσε στην Γερμανία και θα κέρδιζε τον πόλεμο για τους συμμάχους της Αντάντ.

Οι Γερμανοί, οι οποίοι ηταν πάντα καλά πληροφορημένοι είχαν μάθει για τα σχέδια αυτά των Γάλλων και αφού αποσυρθήκαν από μονοί τους από εδάφη τα οποία οι ίδιοι δεν χρειάζονταν να υπερασπίσουν, άρχισαν να κατασκευάζουν οχυρωματικά έργα και χαρακώματα στις περιοχές που είχαν υπό τον έλεγχο τους.

Σε αυτά κατασκεύασαν εκτός από μία μεγάλη σειρά οχυρωματικών αμυντικών γραμμών πολυβολεία και μία μεγάλη σειρά ναρκοπέδιων, ενώ τα επάνδρωσαν με πολλούς στρατιώτες, άνοιξαν το πεδίο εντός και τα ονόμασαν Γραμμή «Ζίγκφριντ»/«Χίντεμπουργκ».

Πολλοί σύμμαχοι των Γάλλων, ακόμα και δικοί του αξιωματικοί έλεγαν στον Νίβελ ότι το σχέδιο του ηταν υπερφιλόδοξο, δεν είχε τα μέσα για να τα ολοκληρώσει και καλυτέρα θα ηταν να το εγκαταλείψει ή να το τροποποιήσει και να περιορίσει τους στόχους του.

Όμως ο Νίβελ και η Γαλλική πολιτική ηγεσία της εποχής, η οποία πίστευε ότι χρειάζονταν μία χαρισματική στρατιωτική φιγούρα, η οποία θα κατάφερνε επιτέλους να κερδίσει τους Γερμανούς και τον πόλεμο, δεν άκουγε κουβέντα και συνέχισε την προετοιμασία του σχεδίου του.

Έτσι παρά τις προειδοποιήσεις ο Νίβελ επιτέθηκε στα οχυρώματα των Γερμανών και όπως ηταν φυσικό έπεσε πάνω στα ναρκοπέδια, τα πολυβολεία και τις οχυρωματικές γραμμές των Γερμανών και παράλληλα κονιορτοποιήθηκε το Γαλλικό πεζικό από τις επιτυχημένες βολές του πολύ ικανού Γερμανικού πυροβολικού.

Αποτέλεσμα της επίθεσης αυτής ηταν να συντριβεί ο Γαλλικός στρατός και να υποχωρήσει από το πεδίο της μάχης διαλυμένος, ενώ σύντομα οι Γερμανοί αντεπιτέθηκαν και έφτασαν με την δεύτερη μάχη του Μάρνη ξανά ως το Παρίσι.

Από την πλευρά τους οι Γάλλοι, μετά την πανωλεθρία αυτή, αφού αντικατέστησαν τον Νίβελ ξανά με τον Πετταίν, δεν αποτόλμησαν μέχρι το Τέλος του Πολέμου ξανά μία τόσο μεγάλη επίθεση κατά των Γερμανών.

Σαν να μην έφταναν αυτά, μετά την πανωλεθρία των Γάλλων, οι Γάλλοι στρατιώτες βλέποντας ότι γινόταν «τροφή για τα κανονιά» άρχισαν να εξεγείρονται και να αρνούνται να κάνουν επιθέσεις κατά των Γερμανών και να στρατολογήσουν στον πόλεμο.

Αποτέλεσμα αυτών ηταν να άρχισαν οι με την βία επιστρατεύσεις και αποστολή κάθε διαθέσιμου Γάλλου στρατιώτη από την Γαλλική ηγεσία, ενώ πολλοί Γάλλοι που αρνούνταν να στρατευτούν εκτελούνταν.

Όσο αφοράν δε τους συμμάχους των Γάλλων στην Αντάντ, ιδιαίτερα μετά την καταστροφή πολλοί αρνούνταν να τους ενισχύσουν, ενώ η βοήθεια προς την Γαλλία από την Ρωσία από το Ανατολικό μέτωπο έπαψε οριστικά, όπως και το τέλος του διμέτωπου αγώνα κατά των Γερμανών, με την απόσυρση των Ρώσων από τον πόλεμο.

Μετά δε και από την αλλαγή εξουσίας στην χώρα αυτή μετά την πτώση του Τσάρου και του δημοκρατικού Φεβρουαριανού καθεστώτος και την άνοδο στην εξουσία της Ρωσίας με πραξικόπημα των μπολσεβίκων του Λένιν (http://alophx.blogspot.com/2017/09/siloviki-1999.htm, http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_86.htmll).

Αντίστοιχα στις μέρες μας, η ίδια ακριβώς κατάσταση συνέβη με τον Ρωσοουκρανικό πόλεμο. Και στον πόλεμο αυτό, η Ουκρανία, στην οποία οι Ρώσοι είχαν εισχωρήσει και ανακαταλάβει πολλά Ρωσικά εδάφη μετά από την γενοκτονία που έκαναν οι Ουκρανοί νεοναζί στους Ρωσικούς πληθυσμούς της περιοχής.

Οι Ουκρανοί, οι οποίοι είχαν ήδη χάσει πολλά εδάφη όταν ηττήθηκαν στον Ρωσοουκρανικό πόλεμο (http://alophx.blogspot.com/2023/03/blog-post.html), την Κριμαία και το Ντονμπάς/Νοβορώσια/Μικρορωσία/Νοτιοανατολική Ουκρανία και οι εθνικιστές και οι ρεβανσιστές ήθελαν να ανακαταλάβουν τις περιοχές αυτές με κάθε κόστος.

Έτσι, αντικατέστησαν τον στρατηγό τους Ζαλούζνι με τον στρατηγό Σίρσκι, ο οποίος είχε και την υποστήριξη των δυτικών και πίστευε ότι είχε βρει το «μαγικό σχέδιο», σύμφωνα με το οποίο με μία «σαρωτική αντεπίθεση», ενισχυμένος σε όπλα, στρατιώτες και χρήμα από την Μεγάλη Βρετανία, την Αμερική και την Γερμανική ΕΕ.

Σύμφωνα δε με το «σχέδιο» αυτό μέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα θα νίκαγε τους Ρώσους, θα σάρωνε τις θέσεις τους, θα πέρναγε και θα κατέστρεφε όλα τα οχυρωματικά τους έργα, θα ανακαταλάμβανε όλα τα εδάφη που αυτοί είχαν ανακαταλάβει και αφού έδιωχνε τους Ρώσους θα τους απωθούσε στην Γερμανία και θα κέρδιζε τον πόλεμο για τους συμμάχους της Αντάντ.

Οι Ρώσοι, οι οποίοι ηταν πάντα καλά πληροφορημένοι είχαν μάθει για τα σχέδια αυτά των Ουκρανών και αφού αποσυρθήκαν από μονοί τους από εδάφη τα οποία οι ίδιοι δεν χρειάζονταν να υπερασπίσουν, άρχισαν να κατασκευάζουν οχυρωματικά έργα και χαρακώματα στις περιοχές που είχαν υπό τον έλεγχο τους.

Σε αυτά κατασκεύασαν εκτός από μία μεγάλη σειρά τριών οχυρωματικών αμυντικών γραμμών πολυβολεία και μία μεγάλη σειρά ναρκοπεδίων, ενώ τα επάνδρωσαν με πολλούς στρατιώτες, άνοιξαν το πεδίο εντός και τα ονόμασαν Γραμμή «Σουροβίκιν» (http://alophx.blogspot.com/2023/06/blog-post_13.html, http://alophx.blogspot.com/2023/08/blog-post_15.html).

Πολλοί σύμμαχοι των Ουκρανών, ακόμα και δικοί του αξιωματικοί έλεγαν στον Σίρσκι ότι το σχέδιο του ηταν υπερφιλόδοξο, δεν είχε τα μέσα για να τα ολοκληρώσει και καλυτέρα θα ηταν να το εγκαταλείψει ή να το τροποποιήσει και να περιορίσει τους στόχους του.

Όμως ο Σίρσκι και η Ουκρανική πολιτική ηγεσία της εποχής (Ζελένσκι), η οποία πίστευε ότι χρειάζονταν μία χαρισματική στρατιωτική φιγούρα, η οποία θα κατάφερνε επιτέλους να κερδίσει τους Ρώσους και τον πόλεμο, δεν άκουγε κουβέντα και συνέχισε την προετοιμασία του σχεδίου του.

Έτσι παρά τις προειδοποιήσεις ο Σίρσκι επιτέθηκε στα οχυρώματα των Ρώσων και όπως ηταν φυσικό έπεσε πάνω στα ναρκοπέδια, τα πολυβολεία και τις οχυρωματικές γραμμές των Ρώσων και παράλληλα κονιορτοποιήθηκε το Ουκρανικό πεζικό από τις επιτυχημένες βολές του πολύ ικανού Ρωσικού πυροβολικού και αεροπορίας.

Αποτέλεσμα της επίθεσης αυτής ηταν να συντριβεί ο Ουκρανικός στρατός και να υποχωρήσει από το πεδίο της μάχης διαλυμένος, ενώ σύντομα οι Ρώσοι αντεπιτέθηκαν και έφτασαν με την αντεπίθεση που επακολούθησε ξανά ως το Χάρκοβο και στις παρυφές του Κίεβου.

Από την πλευρά τους οι Ουκρανοί, μετά την πανωλεθρία αυτή, αφού ίσως αντικαταστήσουν τον Σίρσκι ξανά με τον Ζαλούζνι, δεν θα αποτολμήσουν μέχρι το Τέλος του Πολέμου ξανά μία τόσο μεγάλη επίθεση κατά των Ρώσων.

Σαν να μην έφταναν αυτά, μετά την πανωλεθρία των Ουκρανών, οι Ουκρανοί στρατιώτες βλέποντας ότι γινόταν «τροφή για τα κανονιά» άρχισαν να εξεγείρονται και να αρνούνται να κάνουν επιθέσεις κατά των Ρώσων και να στρατολογήσουν στον πόλεμο.

Αποτέλεσμα αυτών ηταν να άρχισαν οι με την βία επιστρατεύσεις και αποστολή κάθε διαθέσιμου Ουκρανού στρατιώτη από την Ουκρανική ηγεσία, ενώ πολλοί Ουκρανοί που αρνούνταν να στρατευτούν εκτελούνταν.

Όσο αφοράν δε τους συμμάχους των Ουκρανών, την Δύση, ιδιαίτερα μετά την καταστροφή πολλοί αρνούνται να τους ενισχύσουν, ενώ η βοήθεια προς την Ουκρανία από την Αμερική και από την Δύση θα πάψει οριστικά, όπως και το τέλος του διμέτωπου αγώνα κατά των Ρώσων, με την απόσυρση των Αμερικάνων από τον πόλεμο.

Μετά δε και από την πιθανότατη αλλαγή εξουσίας στην χώρα αυτή μετά την πτώση του νόθου Μπάιντεν (http://alophx.blogspot.com/2021/01/1961-2020.html) και την επαναφορά του Τραμπ στην εξουσία της χωράς αυτής, ο οποίος έχει δηλώσει ότι θέλει να σταματήσει τους πολέμους σε Ουκρανία και την Παλαιστίνη και να έχει μία ισορροπημένη σχέση με την Ρωσία.

Οπότε οι Ουκρανοί, σε αντίθεση με τον Α΄ΠΠ, στο τέλος του οποίου ήρθαν οι Αμερικανοί και βοηθήσουν τους Αγγλογάλλους να κερδίσουν τον πόλεμο, κάνεις δεν θα κάνει από την Δύση για την Ουκρανία, ενώ όποιες χώρες της Δύσης το αποτολμήσουν (π.χ. ο Μακρόν με την Γαλλική Λεγεώνα των Ξένων και στρατό από το ΝΑΤΟ) θα αφανιστούν από τους Ρώσους μαζί με τον στρατό που θα στείλουν εναντίον τους.

Θα είναι άραγε αυτή η εξέλιξη των πραγμάτων στις μέρες μας; Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά, άλλα μόνο αν λάβουμε όλα τα κατάλληλα μέτρα ως λαός θα αποφύγουμε τις οποίες κακοτοπιές και θα φέρουμε εκ νέου την πολυαγαπημένη μας πατρίδα σε μία κατάσταση ακμής και ευημερίας.