ΟΙ OΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΕΞΕΓΕΡΣΕΩΝ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΟΘΩΝΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΗΣΗΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΓΙΑΝΟΥΚΟΒΙΤΣ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΕΛΛΑΔΑ

ΟΙ OΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΕΞΕΓΕΡΣΕΩΝ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΟΘΩΝΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΗΣΗΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΓΙΑΝΟΥΚΟΒΙΤΣ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΕΛΛΑΔΑ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Ως γνωστόν, ο πρώτος βασιλιάς της Ελλάδας Όθωνας, μετά την αποτυχία του φιλόδοξου του σχεδίου να απελευθερώσει τα υπόδουλα τότε στους Οθωμανούς Ελληνικά εδάφη με την βοήθεια των Ρώσων στον Κριμαϊκό Πόλεμο (http://alophx.blogspot.com/2017/10/o-i_12.html, http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_69.html), αποφάσισε να συμμαχήσει κρυφά με τους Ιταλούς και τους Σέρβους και να επιτεθούν από κοινού για τον ίδιο σκοπό στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Όμως, παρόλη την προσπάθεια του το εγχείρημα αυτό να παραμείνει κρυφό, τελικά οι Αγγλογάλλοι τότε «προστάτες» της Ελλάδας (δηλαδή οι «Προστάτιδες Δυνάμεις»), το πληροφορήθηκαν.

Και είδη αυτό δεν ήταν σύμφωνο με τις επιδιώξεις τους (αφού αυτές ήθελαν τότε την διατήρηση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας) προέβησαν στην άμεση απομάκρυνση του Όθωνα από τον θρόνο μέσω της παρακίνησης εξεγέρσεων εναντίον του, οι οποίες τελικά εκδίωξαν και εκθρόνισαν οριστικά τον Όθωνα.

Έτσι, λίγο μετά την πληροφόρηση των σχεδίων του Όθωνα από τους Αγγλογάλλους, άρχισαν να εμφανίζονται «όλως τυχαίως» συνεχείς εξεγέρσεις κατά του όντως αυταρχικού, τυραννικού (http://alophx.blogspot.com/2017/10/o-i_12.html) και  πολλές φορες απερίσκεπτου πολιτικά και συνάμα φανατικό οπαδό της Μεγάλης Ιδέας Όθωνα.

Ταυτόχρονα, οι εφημερίδες στην Ελλάδα, οι οποίες επρόκειτο στους Αγγλογάλλοι, άρχισαν να εμφανίζουν πύρινα άρθρα κατά του Όθωνα, κατηγορώντας για δήθεν «αντιχριστιανική στάση», πως δεν ήθελε να συμμαχήσει με άλλα κράτη για να απελευθερώσει τα υπόδουλα στους Τούρκους Ελληνικά εδάφη.

Παράλληλα, οι ίδιες εφημερίδες κατηγορούσαν τους πολιτικούς που πρόσκειντο σε αυτόν ως διεφθαρμένους και πως έκλεβαν χρήματα από το δημόσιο, ζητούσαν την διενέργεια νέων εκλογών μέσα στο 1862, νέες πολιτικές και πολιτειακές μεταρρυθμίσεις, καθώς πλήρη ενίσχυση των εξουσιών του πρωθυπουργού εις βάρος αυτών του βασιλιά.

Η προσπάθεια του Όθωνα να κατευνάσει τους εξεγερμένους μέσω περιοδειών, δεν οδήγησε κάπου, αντίθετα σημειώθηκαν τρεις νέες εξεγέρσεις, εκ των οποίων η τελευταία από την Αιτωλοακαρνανία υπό την ηγεσία του οπλαρχηγού Θεόδωρου Γρίβα, ο οποίος με έξι χιλιάδες στρατιώτες ετοιμάστηκε ως «άλλος Καίσαρας» να προελαύσει προς την πρωτεύουσα (την «δική του Ρώμη», δηλαδή στην περίπτωση αυτή, την Αθήνα).

Υπό την απειλή της άμεσης κατάληψης της πρωτεύουσας από τους εξεγερμένους και την πιθανή σύλληψη του ιδίου του Όθωνα από αυτούς, αυτός, αφού πρώτα έλαβε ένα ψήφισμα από την «νέα Τριανδρία» που κυβερνούσε πια την Ελλάδα, με το οποί πληροφορούταν την οριστική πτώση του από Ελληνικό θρόνο, αποβιβάστηκε σε ένα πλοίο με την σύζυγο του Αμαλία και έφυγε στο εξωτερικό στην γενέτειρα του την Βαυαρία, οπού και πέθανε τελικά λίγες δεκαετίες αργότερα.

Η «Τριανδρία», η οποία ανέλαβε την ηγεσία της Ελλάδας, αποτελούταν από τον Υδραίο πλοίαρχο και έμπορο Βούλγαρη, τον ηρώα της Επανάστασης Κωνσταντίνο Κανάρη, καθώς και τον Μπενιζέλο Ρούφο.

Με εξαίρεση τον μετριοπαθή Κανάρη, τα αλλά δύο μέλη της πολιτικής αυτής «Τριανδρίας», ήταν και τα δύο παλαιοί οπαδοί του Κωλέττη και Γαλλόφιλοι, ενώ είχαν συμβάλει τα μέγιστα και παλαιοτέρα των μη αρεστών στους Αγγλογάλλους Ιωάννη και Αυγουστίνου Καποδίστρια από την εξουσία της Ελλάδας και φυσικά εκπροσωπούσαν κυρίως τα συμφέροντα των πλοιοκτητών, των μεγαλοτσιφλικάδων και των μεγαλέμπορων της Ελλάδας. 

Στην διάρκεια δε της εξουσίας της «Τριανδρίας», η οποία έγινε πολύ γρηγορά «Αρχή μονάχα ενός ανδρός», του Βούλγαρη, η οικονομία της Ελλάδας καταστράφηκε πλήρως, ενώ η χώρα μας αναγκάστηκε να ζητήσει νέο δάνειο (πάντα χρεωμένο στον Ελληνικό λαό), καθώς και να πάρει σκληρά οικονομικά μέτρα για την παροχή των «δόσεων» αυτού (οποία ομοιότητα με το σημερινό ΔΝΤ στην πατρίδα μας είναι παντελώς τυχαία και πέραν των διαθέσεων του ιστορικού).

Ταυτόχρονα, ο αδίστακτος και παντελώς άπληστος Βούλγαρης, εκτός από του ότι προσπάθησε (ανεπιτυχών τελικά) μέσω του ιδιωτικού του στρατού να εγκαθιδρύσει δικτατορία στην χώρα και να αρπάξει (ανεπιτυχώς επίσης) τα χρήματα των συντάξεων των δημοσίων υπάλληλων και των απομάχων στρατού, προέβη σε πολλές περικοπές στους μισθούς των δημοσίων υπάλληλων και απολύσεις.

Όμως, εννοείται ότι αν και μείωσε γενικά τους μισθούς των υπάλληλων του κράτους κατά 25%, στον εαυτό του και στους συνεργάτες και στο κόμμα του έδωσε αντίθετα σημαντικές αυξήσεις, τις οποίες φυσικά τις πλήρωναν τα «κοροΐδα» του Ελληνικού λαού για να καλοπερνά αυτός και οι δικοί του (και πάλι οποία ομοιότητα με το σήμερα είναι παντελώς τυχαία).

Στις εκλογές για την νέα Βουλή που διενεργήθηκαν στην συνέχεια, ο Βούλγαρης κατάφερε να εκλέγουν οι δικοί του, όχι μόνο μέσω υποσχέσεων για μετεκλογικές «παροχές» σε όσους τον ψηφήσουν, αλλά και με την απειλή βίας και με νοθεία.

Αλλά αντίστοιχα και η εσωτερική και κοινωνική κατάσταση, η διοίκηση και η ασφάλεια των κάτοικων της Ελλάδας δεν ήταν πολύ καλύτερη αυτή την περίοδο.

Συγκεκριμένα το χρονικό διάστημα της διακυβέρνησης της Ελλάδας από τον Βούλγαρη, η τάξη κατέρρευσε εντελώς, συμμορίες κυριαρχούσαν παντού, απήγαγαν φτωχούς και πλούσιους και ζήταγαν λύτρα, μονάδες στρατού διαλυόταν, πολλές επαρχίες της Ελλάδας δεν υπάκουγαν στο κράτος και «αυτοδιοικούταν» επαναστατικά.

Ο κόσμος δεν έβγαινε μετρά την δύση του ήλιου έξω από τα σπίτια του από τον φόβο των βιαιοπραγιών των περιφερόμενων συμμοριών, και παράλληλα πολλοί φυλακισμένοι εγκληματίες απελευθερώθηκαν ως δήθεν «επαναστάτες» από τις φυλακές και χρησιμοποιήθηκαν ως «μπράβοι» του Βούλγαρη ή τους προσέλαβε ο ίδιος ως «όργανα διατήρησης της τάξης»!!!

Ταραχές εκδηλώθηκαν σε Πειραιά, Ελευσίνα, Λαύριο, Πάτρα και στην Λακωνία, ενώ στρατός απεστάλη για την καταστολή τους με παντελώς άγριο τρόπο.

Τελικά, μέσα στο χάος και με πιέσεις Επεβλήθη νέος βασιλιάς της Ελλάδας ο Γεώργιος ο Α’, ενώ ο Ελληνικός λαός, αηδιασμένος από την εξαχρείωση των πολιτικών του, την βία, την υποκρισία, την διαφθορά και τα εγκλήματα τους, τον δέχτηκε περίπου σαν «Σωτήρα».

Η πρώτη πράξη δε του Γεωργίου μόλις έγινε βασιλιάς ήταν να εκδιώξει άμεσα τον Βούλγαρη και τους δικούς του από την εξουσία και να αναθέσει σε άλλους την εξουσία της χώρας (όπως έπραξε μετέπειτα και ο εγγονός του ο Γεώργιος ο Β’ έναντι του δικτάτορα Κονδύλη, ο οποίος τον είχε επαναφέρει στον θρόνο της Ελλάδας). 

Αντίστοιχα στις μέρες μας στην Ουκρανία, λόγω του σχεδίου του δημοκρατικά εκλεγμένου φιλορώσος Γιανουκόβιτς το 2014 να εντάξει την χώρα του στην Ευρασιατικη Ένωση του Πούτιν, αντί για την ΕΕ, οι «Μεγάλες Δυνάμεις» της Δύσης (ΗΠΑ-Γερμανία-ΕΕ), όταν το πληροφορήθηκαν, έλαβαν τα μέτρα τους. 

Και επειδή αυτό δεν ήταν σύμφωνο με τις επιδιώξεις τους (αφού αυτές ήθελαν ποτέ η Ουκρανία να ενωθεί με την Ρωσία και την Λευκορωσία και να δημιουργηθεί με τον τρόπο αυτό μία «νέα μικρότερου μεγέθους ΕΣΣΔ») προέβησαν στην άμεση απομάκρυνση του Γιανουκόβιτς από τον εξουσία μέσω της παρακίνησης εξεγέρσεων εναντίον του, οι οποίες τελικά εκδίωξαν οριστικά.

Έτσι, λίγο μετά την πληροφόρηση των σχεδίων του Γιανουκόβιτς από τους δυτικούς, άρχισαν να εμφανίζονται «όλως τυχαίως» συνεχείς εξεγέρσεις κατά του όντως αυταρχικού, τυραννικού και  πολλές φορές απερίσκεπτου πολιτικά (όπως ήταν φυσικά και όλοι οι φιλοδυτικοί αντίπαλοι του) και συνάμα φιλορώσος Γιανουκόβιτς.

Ταυτόχρονα, οι εφημερίδες στην Ουκρανία, οι οποίες επρόκειτο στους δυτικούς (όπως και ΜΚΟ ελεγχόμενες από τον Σόρος), άρχισαν να εμφανίζουν πύρινα άρθρα κατά του Γιανουκόβιτς, κατηγορώντας για δήθεν «αντιδημοκρατική στάση».

Παράλληλα, οι ίδιες εφημερίδες κατηγορούσαν τους πολιτικούς που πρόσκειντο σε αυτόν ως διεφθαρμένους και πως έκλεβαν χρήματα από το δημόσιο, ζητούσαν την διενέργεια νέων εκλογών μέσα στο 2014, καθώς και νέες πολιτικές και πολιτειακές μεταρρυθμίσεις,.

Η προσπάθεια του Γιανουκόβιτς να κατευνάσει τους εξεγερμένους, δεν οδήγησε κάπου, αντίθετα σημειωθήκαν νέες εξεγέρσεις, εκ των οποίων η τελευταία ήταν η πιο βίαιη και αιματηρή, σκοτωθήκαν διαδηλωτές (το πιθανότερο με προβοκάτσια των δυτικών).

Υπό την απειλή της άμεσης κατάληψης της πρωτεύουσας από τους εξεγερμένους και την πιθανή σύλληψη του ιδίου του Γιανουκόβιτς από αυτούς, αυτός, αποβιβάστηκε σε ένα πλοίο έφυγε στο εξωτερικό και ζήτησε άμεσα πολιτικό άσυλο στην Ρωσία.

Η «Τριανδρία», η οποία ανέλαβε την ηγεσία της Ελλάδας, αποτελούταν από τον Γιάτσενιουκ, τον Τουρτσίνοφ, καθώς και την δήθεν «ηρωική» (μα παντελώς διεφθαρμένη στην πραγματικά) Τιμοσένκο.

Όλοι αυτοί είχαν συμβάλει τα μέγιστα και παλαιοτέρα των στην απομάκρυνση και πάλι του Γιανουκόβιτς στην διάρκεια της λεγομένης «Πορτοκαλί-χρωματιστής Επανάστασης» το 2004 (πραξικόπημα στην πραγματικότητα και πάλι οργανωμένο από τους δυτικούς και τον Σόρος), ο οποίος ήταν μη αρεστός στους δυτικούς από την εξουσία της Ελλάδας και φυσικά εκπροσωπούσαν κυρίως τα συμφέροντα των βιομηχάνων και των φιλοδυτικών διεφθαρμένων ολιγαρχιών της Ουκρανίας. 

Στην διάρκεια δε της εξουσίας της «Τριανδρίας», η οικονομία της Ουκρανίας καταστράφηκε πλήρως, ενώ η χώρα αυτή αναγκάστηκε να ζητήσει νέο δάνειο (πάντα χρεωμένο στον Ουκρανικό λαό), καθώς και να πάρει σκληρά οικονομικά μέτρα για την παροχή των «δόσεων» αυτού (οποία ομοιότητα με το σημερινό ΔΝΤ στην πατρίδα μας είναι παντελώς τυχαία και πέραν των διαθέσεων του ιστορικού).

Ταυτόχρονα, τα αδίστακτα και παντελώς φίλαρχα και άπληστα μέλη της «Τριανδρίας» (η «Τριανδρία» είναι φυσικά σχηματική λέξη, αφού η Τιμοσένκο είναι γυναίκα), εκτός από του ότι προσπάθησαν μέσω του ιδιωτικού του στρατού τους και της νεοναζιστικής οργάνωσης του λεγομένου «Δεξιού Τομέα» να εγκαθιδρύσουν ουσιαστικά δικτατορία στην χώρα και να αρπάξουν τα χρήματα των συντάξεων των δημοσίων υπάλληλων και των απομάχων στρατού, προέβη σε πολλές περικοπές στους μισθούς των δημοσίων υπάλληλων και απολύσεις.

Όμως, εννοείται ότι αν και μείωσαν γενικά τους μισθούς των υπάλληλων του κράτους κατά 25%, στον εαυτό του και στους συνεργάτες και στο κόμμα του έδωσαν αντίθετα σημαντικές αυξήσεις, τις οποίες φυσικά τις πλήρωναν τα «κοροΐδα» του Ουκρανικού λαού για να καλοπερνά αυτοί και οι δικοί τους (και πάλι οποία ομοιότητα με το σήμερα είναι παντελώς τυχαία).

Στις εκλογές για την νέα Βουλή που διενεργήθηκαν στην συνέχεια, ο διεφθαρμένος εθνικιστής επιχειρηματίας Ποροσένκο κατάφερε να εκλέγουν οι δικοί του, όχι μόνο μέσω υποσχέσεων για μετεκλογικές «παροχές» σε όσους τον ψηφήσουν, αλλά και με την απειλή βίας από τον «Δεξιό Τομέα» που ο ίδιος χρηματοδοτούσε, με αποκλεισμό των πολιτικών του αντιπάλων και των φιλορώσος, καθώς και με νοθεία.

Αλλά αντίστοιχα και η εσωτερική και κοινωνική κατάσταση, η διοίκηση και η ασφάλεια των κάτοικων της Ουκρανίας δεν ήταν πολύ καλύτερη αυτή την περίοδο.

Συγκεκριμένα το χρονικό διάστημα της διακυβέρνησης της Ουκρανίας από τους Γιάτσενιουκ, Τουρτσίνοφ και Τιμοσένκο, η τάξη κατέρρευσε εντελώς, συμμορίες κυριαρχούσαν παντού, απήγαγαν φτωχούς και πλούσιους και ζήταγαν λύτρα, μονάδες στρατού διαλυόταν, ενώ πολλές επαρχίες της Ουκρανίας δεν υπάκουγαν στο κράτος και «αυτοδιοικούταν» επαναστατικά κηρύσσοντας την ανεξαρτησία τους (κυρίως οι περιοχές της Ανατολικής Ουκρανίας-http://alophx.blogspot.com/2019/11/blog-post.html, http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_92.html).

Ο κόσμος δεν έβγαινε μετά την δύση του ήλιου έξω από τα σπίτια του από τον φόβο των βιαιοπραγιών των περιφερόμενων συμμοριών, και παράλληλα πολλοί φυλακισμένοι εγκληματίες απελευθερώθηκαν ως δήθεν «επαναστάτες» από τις φυλακές και χρησιμοποιήθηκαν ως «μπράβοι» του Ποροσένκο ή τους προσέλαβε οι ίδιοι ως «όργανα διατήρησης της τάξης»!!!

[Και φυσικά εδώ δεν πρέπει να παραλειφτεί να αναφερθεί ότι και η ίδια η Τιμοσένκο ήταν στην φυλακή για κλοπή του δημοσίου χρήματος και έκτιε την ποινή της, όταν απελευθερώθηκε κατά την διάρκεια της εξέγερσης του Μαιντάν το 2014 και «βαφτίστηκε» ως δήθεν «πολιτική κρατούμενη»].

Συγκεκριμένα ταραχές εκδηλώθηκαν σε Ντόνιεσκ, Λουγκάνσκ και Κριμαία, ενώ ο στρατός απεστάλη για την καταστολή τους με παντελώς άγριο τρόπο απέτυχε παταγωδώς.

Τελικά, μέσα στο χάος και με νέες εκλογές, Επεβλήθη τελικά νέος Πρόεδρος της Ουκρανίας ο Ζιλίνσκι, ένας πρώην κωμικός, ενώ ο Ουκρανικός λαός, αηδιασμένος από την εξαχρείωση των πολιτικών του, την βία, την υποκρισία, την διαφθορά και τα εγκλήματα τους, τον δέχτηκε περίπου σαν «Σωτήρα».

Η πρώτη πράξη δε του Ζιλίνσκι μόλις έγινε Προέδρος ήταν να διατάξει άμεσα την διενέργεια νέων εκλογών, καθώς και να εκδιώξει τον Ποροσένκο και τους δικούς του από την εξουσία και να αναθέσει σε άλλους την εξουσία της χώρας.

Στις μέρες μας, στην πατρίδα μας, σε περίπτωση που αναλάμβανε κάποια στιγμή μία πατριωτική κυβέρνηση την ηγεσία της Ελλάδας, η οποία θα έδιωχνε το ΔΝΤ και θα λάμβανε φιλολαϊκά και πατριωτικά μέτρα (http://alophx.blogspot.com/2019/10/blog-post.html), θα έδιωχνε τις ΜΚΟ του Σόρος, ή θα στρεφόταν για βοήθεια προς την Ρωσία, είναι πάρα πολύ πιθανόν οι «χολωμένοι» δυτικοί, να οργάνωναν μία εξέγερση όπως αυτή ενάντια στον Όθωνα και τον Γιανουκόβιτς παλαιοτέρα.

Και για τον λόγο αυτό, θα χρησιμοποίησαν ακόμα και τις ΜΚΟ του Σόρος, τους ισλαμιστές λαθρομετανάστες, τους αναρχικούς (https://www.triklopodia.gr/%CE%B1%CE%BB%CF%89%CF%80%CE%B7%CE%BE-%CE%BF%CE%B9-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%B5%CF%83-%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CE%B9%CE%BF%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B5%CF%83-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B4%CE%B9/, http://alophx.blogspot.com/2019/01/400-2019-update.html, http://alophx.blogspot.com/2018/02/blog-post.html, https://odysseiatv.blogspot.com/2018/10/blog-post_729.html), ακόμα και μία πιθανή τουρκική επίθεση ή και θερμό επεισόδιο σε περίπτωση που οι παραπάνω πράκτορες της αποτύγχαναν ή και παράλληλα με αυτούς.

Σε μία τέτοια περίπτωση, μόνο τυχόν  πλήρη ετοιμότητα μίας τέτοιας κυβέρνησης και ετοιμοπόλεμες ένοπλες δυνάμεις και σώματα ασφαλείας θα μπορούσαν να αποτρέψουν μία τόσο αρνητή για την πατρίδα μας εξέλιξη.

Θα είναι άραγε αυτό το μέλλον της πατρίδας μας; Άγνωστο, αλλά μόνο η λήψη από μέρους μας όλων των κατάλληλων μέτρων, θα αποτρέψει την επανάληψη στο μέλλον παλιών δυσάρεστων καταστάσεων και θα οδηγήσει εκ νέου την πατρίδα μας σε μία καινούργια εποχή ακμής και ευημερίας.