ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΗΣ ΙΤΑΛΙΚΗΣ ΜΑΣΟΝΙΚΗΣ ΣΤΟΑΣ P2 ΚΑΙ ΠΩΣ ΑΥΤΑ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΟΤΙ ΥΛΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ

 ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΗΣ ΙΤΑΛΙΚΗΣ ΜΑΣΟΝΙΚΗΣ ΣΤΟΑΣ P2 ΚΑΙ ΠΩΣ ΑΥΤΑ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΟΤΙ ΥΛΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Όπως είναι γνωστό, μετά την λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στις ηττημένες χώρες του Άξονα (Γερμανία, Ιταλία, Ιαπωνία και τους συμμάχους τους) τα ναζιστικά/φασιστικά και ακροδεξιά κόμματα που είχαν την ηγεσία αυτών κατά την διάρκεια του πολέμου αυτού απαγορεύτηκαν.

Επίσης στα κράτη αυτά είχε απαγορευτεί η ανάρτηση της σημαίας, ο Εθνικός ύμνος και η επίδειξη οποιουδήποτε είδος πατριωτισμού γιατί όλα αυτά λόγω του ρολού που οι χώρες αυτές έπαιξαν στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο όλα αυτά ταυτίστηκαν με τον φασισμό και οι μεταπολεμικές πολιτικές ηγεσίες αυτών για να μην «προκαλούν» δεν ανέφερε τίποτε από αυτά.

Παρόλα αυτά, λόγω των εντόνων πολιτικών, οικονομικών και στρατιωτικών συγκρούσεων που ακολουθήσαν την λήξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, οι συνθήκες αυτές αρχίζαν να αλλάζουν και στις τρεις βασικές χώρες του Άξονα (Γερμανία, Ιταλία, Ιαπωνία), οι οποίες βρίσκονταν τότε υπό την ηγεσία των ΗΠΑ επετράπη από τους Αμερικάνους να επανεξοπλιστούν υπό την «υψηλή εποπτεία» και έλεγχο πάντα των ΗΠΑ ως αντιστάθμισμα στον στρατό της ΕΣΣΔ και των συμμάχων της στην Ευρώπη και την Ασία.

Μία από τις βασικές χώρες του Άξονα ήταν η Ιταλία. Στην χωρά αυτή μεταπολεμικά κυριαρχούσαν κυρίως οι κυβερνήσεις των Χριστιανοδημοκρατών, των σοσιαλδημοκρατών και κάποιες φορές λίγες μεταξύ τους συγκυβερνήσεις μικρής χρονικής διάρκειας.

Είχε προηγηθεί δε λιγο πριν την λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου η ίδρυση της φασιστικής «Δημοκρατίας του Σαλό» με την βοήθεια των Ιταλών υπό την ηγεσία του Μουσολίνι στην Βόρεια Ιταλία, μέχρις την κατάληψη και ολοσχερή καταστροφή της από τις Συμμαχικές δυνάμεις.

Με την λήξη του πολέμου, ένα από τα φανατικότερα μέλη της «Δημοκρατίας του Σαλό», ο Λίτζιο Τζέλι (Licio Gelli), μελανοχιτώνας από την Τοσκάνη, ο οποίος είχε παλαιοτέρα πολεμήσει ως εθελοντής στον Ισπανικό Εμφύλιο πόλεμο υπέρ του Φράνκο και κατά τον Μεσοπόλεμο και τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν φανατικός φασίστας και υποστήριξε αδιάλειπτα τον Μουσολίνι, διέφυγε από την Ιταλία.

{Συγκεκριμένα ο Τζέλι υπηρέτησε ως αξιωματικός-σύνδεσμος μεταξύ της Ιταλικής κυβέρνησης και της ναζιστικής Γερμανίας και συμμετείχε στην Ιταλική Κοινωνική Δημοκρατία με τον Giorgio Almirante, ιδρυτή του νεοφασιστικού Ιταλικού Κοινωνικού Κινήματος (MSI).

Αφού φυγάδευσε πολλούς φασίστες στην Λατινική Αμερική, ο Τζέλι αναγκάστηκε μεταπολεμικά να καταφύγει και ο ίδιος στην Αργεντινή, όταν έγινε γνωστή η εμπλοκή του στα βασανιστήρια των Ιταλών αντιστασιακών.

Σύμφωνα με τον Ιταλό δημοσιογράφο Φράνκο Φαράσι ο Τζέλι ήταν αυτός που με διαταγή του Μουσολίνι λιγο πριν το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου μετέφερε τον θησαυρό του βασιλια Πέτρου του Β’ της Γιουγκοσλαβίας, συνολικά 60 τόνους χρυσού, 2 τόνους νομισμάτων, 6 εκατομμύρια δολάρια και 2 εκατομμύρια στερλίνες, τα οποία ο ίδιος «καρπώθηκε» με την λήξη του πολέμου για τον εαυτό του.

Επίσης, ο Τζέλι με την άδεια του Μουσολίνι και την βοήθεια της CIA του Άλεν Ντάλες και του Βατικανού βοήθησε στην ίδρυση των RATLINES για την διαφυγή ναζί εγκληματιών από την Ευρώπη}.

Και κατέφυγε με την βοήθεια της ODESSA (http://alophx.blogspot.com/2022/03/red-house-report.html) και των RATLINES του Βατικανού (http://alophx.blogspot.com/2022/05/blog-post.html) στην Αργετινή. Την δεκαετία του 1.960 μ.Χ. επέστρεψε στην Ιταλία και ίδρυσε μία μεγάλη επιχείρηση. Βλέποντας την μεγάλη εκλογική άνοδο της αριστεράς και θέλοντας να επαναφέρει τον φασισμό στην Ιταλία, έγινε μέλος του τεκτονισμού που είχε ιδρυθεί ξανά στην Ιταλία.

{Και αυτό εξαιτίας του γεγονότος ότι τον τεκτονισμό/μασονία και τους προσκόπους απαγορεύσαν από τα κράτη τους όταν ανέλαβαν την εξουσία οι δικτάτορες Λένιν, Στάλιν, Μάο, Χίτλερ και Μουσολίνι}.

Σύντομα κατάφερε να ανέλθει όλα τα κλιμάκια στην ιεραρχία της Μασονίας και να οριστεί τελικά ως ο ανώτατος Σεβάσμιος Διδάσκαλος της μυστικής μασονικής στοάς Propaganda Due (P2) για να ελέγξει και να επηρεάσει θεσμούς του κράτους της Ιταλίας.

Μέσω της στοάς αυτής και εκμεταλλευόμενος το κλίμα του Ψυχρού Πολέμου και τα «χρόνια της έντασης» στην Ιταλία, συνεργάστηκε με την μαφία και πολλά νέα ακροδεξιά και φασιστικά κόμματα για να επιτύχει την επάνοδο του φασισμού και ενός αυταρχικού κράτους στην χώρα του. Τα μέλη της Στοάς έδιναν όρκο σιωπής και υπήρχαν βίαιες ποινές αν αποκάλυπταν κάτι.

{Στην ουσία η Μασονική Στοά του Λέτζι συνεργάζονταν με την μαφία και για την χρηματοδότηση της από τις παράνομες δραστηριότητες της μαφίας (π.χ. την παράνομη πώληση ναρκωτικών ή το σκάνδαλο με την τράπεζα του Βατικανού υπό τον «τραπεζίτη του Θεού» Κάλβι), όπως και για την συλλογή πληροφοριών, την στρατολόγηση μελών και μισθοφόρων ή την τρομοκρατία και εξόντωση ή εκβιασμό των αντιπάλων τους.

Αλλά η μασονία δεν είχε μόνο ακροδεξιά ή εθνικιστική/δεξιά πτέρυγα, αλλά και ακροαριστερή/αριστερή αντίστοιχα, αφού πολλά μέλη τεκτονικών Στοών ήταν αριστεροί και σοσιαλδημοκράτες επαναστάτες, όπως π.χ. ο Δαντών, ο Ροβεσπιέρος, ο Κερένσκι, οι Δεκεμβριστές, οι Καρμπονάροι κ.λ.π.}.

Έτσι, στην ουσία σχεδίαζε για λογαριασμό του στην ουσία πραξικόπημα στην Ιταλία αν η αριστερά ανέβαινε στην εξουσια της, έχοντας την ανοχή του ΝΑΤΟ, το οποίο υποστήριζε ακροδεξιές οργανώσεις λόγω των σχεδίων της GLADIO (http://alophx.blogspot.com/2017/09/freikorps.html).

Από τα πρωτα πράγματα που έκανε ο Τζέλι ως επικεφαλής της μασονίας ήταν να στρατολογήσει πολλούς ισχυρούς παράγοντες της Ιταλίας στην Στοά του. Συγκεκριμένα στρατολόγησε τρεις επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών της Ιταλίας, πολλούς υψηλόβαθμους αξιωματικούς του Ιταλικού στρατού, των καραμπινιέρων και της αστυνομίας, στρατηγούς, ναυάρχους, τέσσερις βουλευτές, τραπεζίτες, βιομήχανους, δημοσίους υπάλληλους, δημοσιογράφους, καρδινάλιους και εκφωνητές.

Σαν σκοπό είχαν την δημιουργία ενός τεχνητού κλίματος έντασης στην Ιταλία, έτσι ώστε να δημιουργηθεί η ανάγκη στους πολίτες της Ιταλίας και ενός ευνοϊκού κλίματος για μία αυταρχική αποκατάσταση της τάξης μέσω του στρατού.

Αυτό θα επιτυγχανόταν μέσω πολλών τρόπων: Ένας από αυτούς ήταν η διενέργεια τρομοκρατικών επιθέσεων από νεοφασίστες, οι οποίες θα επιδίδονταν στην αριστερά, με την ανοχή όπως αποδείχτηκε αργότερα του ίδιου του Ιταλικού κράτους.

Με τον τρόπο αυτό θα ενοχοποιούνταν η αριστερά, θα έχανε εκλογική υποστήριξη από  τους πολίτες και αυτοί θα στρέφονταν για βοήθεια προς το κράτος και θα αποδέχονταν λόγω της απειλής προς το κράτος για «προστασία» (όπως ακριβώς έκαναν και οι Αμερικανοί πολίτες λόγω της 11^ης Σεπτεμβρίου στις ΗΠΑ).

Επίσης, μέσω των τρομοκρατικών επιθέσεων και ενός τεχνητού οικονομικού χάους (στο οποίο θα συντελούσαν και οι τρομοκρατικές επιθέσεις), οι πολίτες θα απελπίζονταν και λόγω του φόβου της αριστεράς θα στρέφονταν προς νέα φασιστικά και ακροδεξιά κόμματα.

Παράλληλα, ο Τζέλι δημιουργούσε μία ομάδα υποστήριξης εντός του στρατού της Ιταλίας για την διενέργεια ενός πραξικοπήματος στην χώρα, σε περίπτωση που η αριστερά ανέβαινε στην εξουσια, είτε αυτοδύναμα, είτε σε συγκυβέρνηση με τους Χριστιανοδημοκράτες.

{Κάτι που είχε ήδη συμβεί την δεκαετία του 1.960 μ.Χ. με τον στρατηγό Ντε Λορέντζο κατά την διάρκεια της στρατιωτικής άσκησης με την ονομασία «SOLO» κοντά στην Ρώμη. Εκείνη την περίοδο είχε συμφωνηθεί να υπάρξει μία συγκυβέρνηση Χριστιανοδημοκρατών και Σοσιαλδημοκρατών στην Ιταλία.

Λίγο πριν αυτό συμβεί ο στρατός του Λορέντζο αντί να συνεχίσει την (κοινή Νατοϊκή) στρατιωτική άσκηση, την εγκατέλειψε και άρχισε (προφανώς με την ανοχή των ΗΠΑ) να κατευθύνεται προς την Ρώμη και η προσπάθεια για την κυβέρνηση συνεργασίας κατέρρευσε άμεσα και δεν επαναλήφθηκε υπό την «έμμεση απειλή» πραξικοπήματος από τον Ντε Λορέντζο, έτσι ώστε να μην ανέλθει με κανέναν τρόπο η αριστερά στην εξουσια (http://alophx.blogspot.com/2017/09/freikorps.html).

Φυσικά εδώ πρέπει να ειπωθεί ότι πολλά αριστερά κόμματα σε όλη την Δύση και οι  τρομοκρατικές οργανώσεις (π.χ. η RAF, οι Ερυθρές Ταξιαρχίες και ο Ιαπωνικός Κόκκινος Στρατός) χρηματοδοτούνταν από την ΕΣΣΔ για να ελέγχει με την εκλογική τους άνοδο την πολιτική κρατών της Δύσης ή να τα αποσταθεροποιεί εκλογικά, κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά μέσω αυτών των κομμουνιστικών τρομοκρατικών οργανώσεων (http://alophx.blogspot.com/2018/05/blog-post_8.html).

Επίσης, ο Τζέλι είχε ήδη προσπαθήσει παλαιοτέρα στην αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος στην Ιταλία με την ονομασία  Golpe Borghese (Borghese Coup) που σχεδιάστηκε να τεθεί σε εφαρμογή την νύχτα της 7^ης ή της 8^ης Δεκεμβρίου 1970 μ.Χ.  Το 1970 μ.Χ., στα σχέδια του αποτυχημένου Γκόλπε Μποργκέζε, ο Γκέλι ανατέθηκε να συλλάβει τον Ιταλό Πρόεδρο Τζουζέπε Σαραγκάτ.

Άλλος ένας λόγος της ύπαρξης της συγκεκριμένης Στοάς ήταν και η αλληλοϋποστήριξη και οικονομική βοήθεια μελών της. Παραδείγματος χάριν, ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι λάμβανε από τραπεζίτες μέλη της Στοάς ευνοϊκές πιστώσεις για τις επιχειρήσεις του.

Στην ουσία ο Τζέλι θεωρείται ως ο κύριος ηγέτης και αρχιτέκτονας της παραστρατιωτικής Νατοϊκής οργάνωσης και επιχείρησης GLADIO στην Ιταλία, η οποία στην Ελλάδα είχε το κωδικό ονομα «κόκκινη προβιά» (http://alophx.blogspot.com/2017/09/freikorps.html).

Ο τελικός σκοπός της Στοάς σύμφωνα με έγγραφα του Τζέλι ήταν η δημιουργία μιας νέας πολιτικής και οικονομικής ελίτ που θα οδηγούσε αγέρωχα την Ιταλία προς μια «απολυταρχική μορφή δημοκρατίας»(!), όπως περιγράφουν γλαφυρά, με έντονα αντικομουνιστική χροιά.

Ο στόχος του διχασμού του συνδικαλιστικού κινήματος οφείλει να είναι προτεραιότητα», μας λένε οι μασόνοι της Ρ2, «ώστε να επιτραπεί η επανένωση των αυτόνομων σωματείων με εκείνα τα ομοσπονδιακά εξαρτήματα που είναι ευαίσθητα για την ευόδωση του Σχεδίου».

Το μεγαλοπρεπές εσωτερικό της βίλας εποχής με τα μάρμαρα και τις αντίκες συμπληρωνόταν με τα πορτρέτα του Μουσολίνι, του Χίτλερ και του Περόν. Εκεί λάμβαναν χώρα οι τελετές μύησης αλλά και οι συναντήσεις των μελών, από τους οποίους μόνο ο Τζέλι παρουσιαζόταν με το πρόσωπό του φόρα-παρτίδα.

Οι παγανιστικές τελετές περιλάμβαναν πολλά και παράξενα ιεροτελεστικά, που αποκάλυψαν δύο μέλη μετά το κατακλυσμιαίο ξεσκέπασμα το 1981 μ.Χ. Και αν οι σκιώδεις πολιτικές δράσεις και οι δολοφονίες της P2 προκαλούν αποτροπιασμό, εξίσου τρομακτικές ήταν και οι τελετουργίες της.

Κάθε μέλος διατηρούσε τη μάσκα του καθ’ όλη την παραμονή του στον χώρο και οι προσωπικοί σωματοφύλακες του Τζέλι (παλιοί Μελανοχίτωνες του Μουσολίνι, καμιά αμφιβολία) διασφάλιζαν ότι κανένας από τους 12 παρευρισκόμενους κάθε φορά δεν θα έκανε κάποια κουταμάρα. Εκεί έπαιρνε τον όρκο του το νεοεισερχόμενο μέλος με τα μάτια δεμένα: «Χωρίς την κάρτα μέλους, είμαι τυφλός. Με την βοήθεια των άλλων όμως, η όραση καθαρίζει» (https://www.newsbeast.gr/weekend/arthro/2377821/i-kekalimmeni-masoniki-stoa-p2-pou-itan-pithanotata-i-trapezites-tou-theou)}.

Στην ουσία, η πτώση του Gelli ξεκίνησε με το σκάνδαλο Banco Ambrosiano (https://www.mixanitouxronou.gr/poios-itan-o-trapezitis-toy-theoy-poy-vrethike-apagchonismenos-kato-apo-gefyra-sto-londino-diiythyne-tin-trapeza-amprosiano-poy-katerreyse-kai-eiche-diasyndeseis-me-to-vatikano-ti-masoni/), το οποίο οδήγησε σε επιδρομή της Ιταλικής αστυνομίας το 1981 μ.Χ. στην βίλα του και στην ανακάλυψη της μυστικής κατοικίας P2.

Όλα αυτά θα μπορούσαν να είναι συνωμοσιολογίες εάν μετά από μία έφοδο της Ιταλικής αστυνομίας το 1.982 μ.Χ. στο αεροδρόμιο Φιουμιτσίνο της Ρώμης δεν βρίσκονταν ύστερα από ενδελεχή έρευνα έγγραφα στον διπλό πάτο της βαλίτσας της κόρης του Τζέλι με την ονομασία «Σχέδιο Δημοκρατικής Αναγέννησης» ή αλλιώς «Μνημόνιο για την Ιταλική Κατάσταση» (Memorandum sulla situazione italiana).

{Ουσιαστικά, η εξουσια ανελαβε δράση όταν ένιωσε ότι απειλείται η εξουσια της από την μασονική Στοά του Τζέλι, ενώ πρωτύτερα την ανέχονταν και την βοηθούσε στον αγώνα της κατά της αριστεράς και εκμεταλλεύονταν την δράση της για να περάσει αυταρχικά μέτρα}.

Το ίδιο χειρόγραφο βρέθηκε και σε έρευνες στην βίλα του Λίτζιο Τζέλι κατά το 1982 μ.Χ. Στο σχέδιο αυτό αναφέρονταν τα σχέδια για την ενοποίηση των μέσων ενημέρωσης, την καταστολή των συνδικαλιστικών φορέων, καθώς και την πλήρη αναμόρφωση του Ιταλικού Συντάγματος.

Πιο αναλυτικά, ήταν απαραίτητο να αγοραστούν από την Στοά του Τζέλι οι σημαντικότερες εφημερίδες της Ιταλίας που είχαν την μεγαλύτερη επιρροή στον Ιταλικό λαό και να ενοποιηθούν υπό κοινή διοίκηση, έτσι ώστε να είναι εφικτό να χειραγωγείται η Ιταλική κοινή γνώμη σύμφωνα με τις πεποιθήσεις και τα σχέδια της Στοάς.

Επίσης, θα έπρεπε να συντονιστεί ο Ιταλικός τύπος, τόσο ο τοπικός, όσο και επαρχιακός, μέσω μίας υπηρεσίας ελεγχόμενης από τον Στοά του Τζέλι. Επιπλέον, θα έπρεπε να αγοραστούν όλα μεγάλα κανάλια και οι συνδρομητικοί σταθμοί της Ιταλίας και να ελέγχονται από την Στοά.

Παράλληλα με όλα αυτά θα έπρεπε να γίνει δημιουργία νέων πολιτικών κινημάτων, τα οποία έπρεπε να οργανωθούν από «πολίτικους ακτιβιστές» και εκπροσώπους της αστικής κοινωνίας, οι οποίοι θα εγκατέλειπαν τα δύσκαμπτα ιδεολογικά δόγματα τους.

Για την επιτυχία του σχεδίου, η Στοά θα έπρεπε να βασιστεί σε έναν αριθμό λεσχών υποστηρικτών αποτελούμενων από «πολίτικους ακτιβιστές» και εκπροσώπους της Ιταλικής κοινωνίας (James L. Newel, Σίλβιο Μπερλουσκόνι, ο Λαμπερός δρόμος προς την πολιτική απαξίωση, Εκδόσεις Πεδίο, σ94-96). 

{Και δεν ήταν μόνο ο Τζέλι που έκανε σχέδια για πραξικοπήματα στην χώρα του. Αντίστοιχο Σχέδιο είχε και μουσουλμανική αδελφότητα του Γιούζεφ Νάντα, σύμφωνα με έγγραφα που βρέθηκαν από την Ιταλική αστυνομία (http://alophx.blogspot.com/2020/06/al-tawqa.html)}.

Επίσης, στην Ιταλία, ιδρύθηκε λιγο μετά την λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου το Ιταλικό Κοινωνικό Κίνημα (Movimento Sociale Italiano, MSI και Fronte dell Uomo Qualunaue), από φασίστες και φανατικούς οπαδούς του Μουσολίνι πρώην μέλη της «Δημοκρατίας του Σαλό». Το κόμμα αυτό γνώρισε ραγδαία εκλογική άνοδο τα χρόνια που ακολούθησαν και μετά το πέρας του Ψυχρού Πολέμου υπό τον Τζιανφράνκο Φίνι.

Το 1.980 μ.Χ. ιδρύθηκε και η Λέγκα του Βορρά από τον Ουμπέρτο Μπόσι, ένα αυτονομιστικό κίνημα στην Βόρεια Ιταλία, το οποίο ζητούσε με δημοψήφισμα την ανεξαρτησία της Βόρειας Ιταλίας από το υπόλοιπο Ιταλικό κράτος.

Με την λήξη του Ψυχρού Πολέμου, η Ιταλία συγκλονίζεται από το σκάνδαλο Tangentopoli, το οποίο οδήγησε στην επιχείρηση «καθαρά χέρια» και στην διάλυση των κομμάτων των Χριστιανοδημοκρατών και των Σοσιαλδημοκρατών στην χώρα αυτή λόγω της εκτεταμένης διαφθοράς τους και των σχέσεων τους με την μαφία.

Τότε, η αριστερά φαίνονταν ότι χωρίς αντιπάλους πια (αφού τα κόμματα τους είχαν διαλυθεί οι ίδιοι απαξιωθεί πλήρως ) θα αναλάμβανε τελικά μετά από πολλές δεκαετίες μέσω εκλογών την εξουσια της Ιταλίας.

Μπροστά στον κίνδυνο αυτό για όσους ήταν εχθροί των αριστερών, εμφανίστηκε ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι και κατάφερε χάρις στις προσωπικές ικανότητες και τα κανάλια του να κερδίσει τις εκλογές, ιδρύοντας το κόμμα Φόρτσα Ιτάλια (Εμπρός Ιταλία) και κάνοντας εκλογικές συμμαχίες τόσο με την Λέγκα του Βορρά, όσο και το κόμμα του Φίνι, ενώνοντας όλα αυτά τα αντιτιθέμενα συμφέροντα κατά του κοινού τους εχθρού της αριστεράς και του κίνδυνου των «κομμουνιστών δικαστών» όπως δήλωνε ο ίδιος ο Μπερλουσκόνι.

Με την συμμαχία αυτή (δηλαδή ενός νεοφιλελεύθερου, ενός αυτονομιστικού και ενός δήθεν «μετα-φασιστικού» κόμματος) κατάφερε ο Μπερλουσκόνι να κυβερνήσει την Ιταλία για σχεδόν 11 χρόνια με σχετικά σταθερές κυβερνήσεις, κάτι ασυνήθιστο στην ιστορία της χώρας αυτής (με τις κυβερνήσεις του τα έτη 1.994 μ.Χ., το 2000 μ.Χ. και το 2005 μ.Χ.).

Οι μόνες αλλαγές που γίνονταν ενδιάμεσα στον εκλογικό αυτό συνασπισμό ήταν η αλλαγή των ηγεσιών και των αρχηγών και των κομμάτων κάποιες φορές της συμμαχίας του Μπερλουσκόνι στις μέρες μας εν είτε 2022 μ.Χ,

Έτσι, την μεν ηγεσία της Λέγκα ανελαβε ο Ματέο Σαλβίνι, ο οποιος μετέτρεψε το κόμμα του από ένα τοπικό σε ένα ισχυρό παν ιταλικό εθνικιστικό κίνημα, ενώ και την θέση των «μετα-φασιστών» του Φίνι ανέλαβαν οι καθαροί φασίστες των «Αδελφών της Ιταλίας» της Τζόρτζια Μελόνι.

Παράλληλα, όλα τα παραπάνω κόμματα χρησιμοποιούν τα νέα μέσα επικοινωνίας για την άνοδο τους στην εξουσια. Έτσι, όπως ο Μπερλουσκόνι χρησιμοποίησε τις εφημερίδες και την τηλεόραση, η Λέγκα και τα Αδέλφια της Ιταλίας χρησιμοποίησαν το Facebook, το Instagram  και το Twitter (όπως έκαναν ο Τραμπ και ο Έλον Μασκ).

Αλλά και πριν την εκλογική άνοδο όλων των παραπάνω κομμάτων, υπήρξε αντίστοιχη άνοδος του λαϊκίστικου κόμματος των Πέντε Αστέρων του Μπέπε Γκρίλο, το οποίο οργάνωνε εβδομαδιαίες διαδηλώσεις με την ονομασία «V Ημέρες» μέσω του τότε δημοφιλούς Ιταλικού  κοινωνικού δικτύου «MeetUp.com».

{Ακόμα και κόμματα σε άλλες χώρες της ΕΕ χρησιμοποίησαν παρεμφερείς ιδέες, μεθόδους και τα κοινωνικά μέσα για να ανέλθουν εκλογικά, όπως π.χ. η AfD στην Γερμανία, το FPO στην Αυστρία, το VOX στην Ισπανία, του Εθνικού Μετώπου της Λεπέν στην Γαλλία κ.λ.π.

Δεν είναι τυχαίο το γεγονός, ότι τόσο ο Τραμπ, όσο και ο Μπερλουσκόνι που είναι και οι δύο επιχειρηματίες, γυναικάδες, για κάποιους μισογύνηδες, αρχικά και οι δύο δραστηριοποιήθηκαν στον κατασκευαστικό τομέα και στην συνέχεια στα ΜΜΕ, τα οποία οι ίδιοι χρησιμοποίησαν τα ΜΜΕ για να ανέλθουν στην εξουσια, έχουν πολλές ομοιότητες μεταξύ τους.

Έτσι και οι δύο ισχυρίστηκαν ότι πολεμούν κατά της ελίτ, είναι και οι δύο δεξιοί αντισυμβατικοί και καινοτόμοι πολιτικοί κατά της λαθρομετανάστευσης, εθνικο-λαϊκιστές που «ήρθαν» από το πουθενά και ανέλαβαν την εξουσια κομμάτων (του Φόρτσα Ιτάλια που ίδρυσε ο ίδιος ο Μπερλουσκόνι και του Ρεπουμπλικανικού κόμματος του οποίου ανελαβε την ηγεσία ο Τραμπ).

Τόσο ο καουμπόι (Τραμπ), όσο και ο τραγουδιστής (Μπερλουσκόνι) αναδείχτηκαν και οι δύο εν μέσω τεράστιας πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής κρίσης στα κράτη τους και με το πολιτικο σύστημα αυτών αξιωμένο και βρήκαν υποστήριξη τόσο από πλουσίους και φτωχούς, μορφωμένους και μη, καθώς και από την μεσαία τάξη των κρατών τους}. 

Όλα αυτά ταιριάζουν πολύ με το σχέδιο του Τζέλι, το οποίο αν και είχε ως κύριο στόχο του την επιβολή ενός αυταρχικού κράτους στην Ιταλία, είχε πάραυτα εντός της Στοάς του πολλά πολιτικά, οικονομικά και στρατιωτικά στελέχη και από αλλά κράτη, τα οποία είχαν παρεμφερή με τον Τζέλι σχέδια για αυτά.

Και κατά «παράδοξο τρόπο», ο Μπερλουσκόνι (ο οποίος ήταν μέλος της μασονικής Στοάς P2 του Τζέλι) φέρεται να εφάρμοσε όλα όσα αναφέρονται στο Σχέδιο του Τζέλι, εξαγοράζοντας (με νόμιμους ή παράνομους τρόπους) τα περισσότερα και σημαντικότερα ΜΜΕ της Ιταλίας που έθεσε υπό την κατοχή του (εφημερίδες και κανάλια και οι συνδρομητικοί σταθμοί), τόσο σε επαρχιακό, όσο και σε τοπικό, αλλά και πανιταλικό επίπεδο.

Επίσης, ο Μπερλουσκόνι όπως ανέφερε το Σχέδιο του Τζέλι  δημιούργησε ένα νέο πολιτικό κίνημα (το Φόρτσα Ιτάλια),  οργανωμένο από «πολίτικους ακτιβιστές» και εκπροσώπους της αστικής κοινωνίας, οι οποίοι εγκατέλειψαν τα πρότερα ιδεολογικά δόγματα τους με την διάλυση του προτέρου πολιτικού Ιταλικού συστήματος λόγω της επιχείρησης «καθαρά χέρια» και πήρε μέτρα υπέρ της ελίτ της οποίας ο ίδιος ήταν μέλος και κατά του συνδικαλισμού.

Το κόμμα Φόρτσα Ιταλία του Μπερλουσκόνι βασίστηκε όπως έλεγε το Σχέδιο σε έναν αριθμό λεσχών υποστηρικτών αποτελούμενων από «πολίτικους ακτιβιστές» (στην περίπτωση του Μπερλουσκόνι την πάλαι ποτέ αυτονομιστική και νυν εθνικιστική Λέγκα και τους μεταφραστές του Φίνι στο παρελθόν και τα νεοφασιστικά Αδέλφια της Ιταλίας στις μέρες μας, με καθαρούς φασίστες εντός τους όπως τα εγγόνια του Μουσολίνι Αλεξάνδρα, Βιτόριο και Ρασέλε) και εκπροσώπους της Ιταλικής κοινωνίας. 

{Στην ουσία λέγεται ότι κυρίως επί του μέλους της P2 Σίλβιο Μπερλουσκόνι και μέχρι το έτος 2020 μ.Χ. το 80% του Σχέδιου του Τζέλι (που κατά τον ίδιο είχε συνταχτεί από πέντε άτομα) είχε γίνει μέρος των νόμων της Ιταλίας}.

{Με παρεμφερή τρόπο ίδρυσαν τα κινήματα τους στην Ιταλία μετέπειτα ο Μπέπε Γκρίλο και η Μελόνι, ενώ και ο Σαλβίνι, η Λεπέν, ο Αμπασκάλ και ο Τραμπ αναδιοργάνωσαν τα κόμματα τους με παρεμφερή τρόπο}.

Αλώστε και ο ίδιος ο Τζέλι ομολόγησε σε μία συνέντευξη του το 2003 μ.Χ. στην La Repubblica ότι φαινόταν ότι "δημοκρατικό σχέδιο αναγέννησης" της P2 εφαρμόστηκε από τον Silvio Berlusconi:

«Κάθε πρωί μιλάω στην συνείδησή μου και ο διάλογος με ηρεμεί. Κοιτάζω την χώρα, διαβάζω την εφημερίδα και σκέφτομαι: "Όλα γίνονται πραγματικότητα σιγά σιγά, κομμάτι-κομμάτι. Για να είμαι ειλικρινής, θα έπρεπε να είχα τα πνευματικά δικαιώματα σε αυτήν.

Δικαιοσύνη, τηλεόραση, δημόσια τάξη. Έγραψα για πριν από τριάντα χρόνια... Ο Μπερλουσκόνι είναι ένας εξαιρετικός άνθρωπος, ένας άνθρωπος της δράσης. Αυτό χρειάζεται η Ιταλία: όχι έναν άνθρωπο των λόγων, αλλά έναν άνθρωπο της πράξης».

Μίλησε για πολλούς Ιταλούς πολιτικούς. Για τον Fabrizio Cicchitto είπε ότι τον ήξερε καλά (è bravo, preparato— «είναι καλός και ικανός»). Όσον αφορά το πρόγραμμα του Μπερλουσκόνι για την μεταρρύθμιση του δικαστικού συστήματος, καυχιόταν ότι αυτό ήταν αναπόσπαστο μέρος του αρχικού του σχεδίου. Ενέκρινε επίσης την αναδιοργάνωση των τηλεοπτικών δικτύων από τον Μπερλουσκόνι.

Στην τελευταία συνέντευξη που έδωσε ο Τζέλι στον Ιταλό δημοσιογράφο Φράνκο Φαράσι ο Τζέλι δήλωσε: «Η δημοκρατία είναι μία ψευδαίσθηση για τις μάζες».

Στην ίδια συνέντευξη παραδέχτηκε ότι υπήρχε σχέδιο για απόπειρα πραξικοπήματος στην Ιταλία το έτος 1.981 μ.Χ. με την συμμετοχή μελών της Στοάς (πολιτικών, στρατιωτικών, αστυνομικών, καραμπινιέρων, τραπεζιτών, νεοφασιστών, ακροδεξιών, μελών της μαφίας και της Gladio, καθώς και βιομήχανων), όπως και το έτος 1.970 μ.Χ. από το Βαρόνο Μποργκέζε, αλλά και το 1.964 μ.Χ από τον στρατηγό Ντε Λορέντζο.

{Σύμφωνα με τον Τζέλι αν πετύχαινε το πραξικόπημα του Μποργκέζε ή το πραξικόπημα του 1.981 μ.Χ., στην Ιταλία θα εγκαθιδρύονταν ένα φασιστικό καθεστώς, το οποίο θα ήταν η αρχή για την εγκαθίδρυση παροιμιών καθεστώτων σε παγκόσμια κλίμακα.

Ο Μποργκέζε ήταν αρχηγός επί φασισμού στην Ιτάλια της ομάδας XMAS που είχε ιδρυθεί με διαταγή του Μουσολίνι.

Ο δε στρατηγός των καραμπινιέρων Ντε Λορέντζο το 1.964 μ.Χ. είχε συμμετάσχει σε μία αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος κατά της τότε Ιταλικής κυβέρνησης, ενώ ήταν υπεύθυνος και για την μυστική επιχείρηση με την κωδική ονομασία SIFAR, σκοπός της οποίας ήταν το φακέλωμα από το Ιταλικό κράτος όλων πολιτικών αντιφρονούντων στην χώρα αυτή.

Και όπως παραδέχτηκε ίδιος ο Τζέλι αλλά και μέσω δικών για την μαφία και την μασονική Στοά P2 είχε συμμαχία και άμεσες σχέσεις με την μαφία και την Ντραγκέτα και την Κόζα Νόστρα, ιδίως με τον αρχιμαφιόζο Λουτσιάνο Τσέλι}.

Αν το πραξικόπημα (σε συνεργασία με την Gladio υπό την ηγεσία Κοσιγκάι τότε και της μυστικής υπηρεσίας Anello υπό τον Αντρεότι) πετύχαινε τότε οι πραξικοπηματίες θα συλλάμβαναν όλους τους πολιτικούς τους αντιπάλους και θα τους εξόριζαν στην Σαρδηνία. Παράλληλα, θα περιορίζονταν ή θα εξαλείφονταν οι πολιτικές και ατομικές ελευθέριες όλων των πολίτων, η ελευθέρια του τύπου, η δύναμη των δικαστών και των συνδικαλιστών.

Επιπλέον κατά ομολογία του Τζέλι, μέλη της Στοάς του και πολλοί γνωστοί ακροδεξιό και φασίστες μισθοφόροι και νεοναζί όπως ο Γκερέν Σεράκ, ή ο Ντελιέ Κιάιε, οι οποίοι πήγαν σε πολλές χώρες της Νότιας Αμερικής και είχαν δικτατορίες και βοήθησαν στην αναδιοργάνωση των μυστικών τους υπηρεσιών (π.χ. της DINA της Χιλής του Πινοσέτ).

Πολλοί δικτάτορες της Νότιας Αμερικής (π.χ. ο Πινοσέτ, ο Μασιέρα, ο Στόρενσερ, ο Σομόζα) είχαν σχέσεις με μέλη της P2, τα οποία πήγαν σε αυτούς και τους βοήθησαν επίσης στην εξόντωση και καταστολή των πολιτικών τους αντιπάλων.

Σύμφωνα μάλιστα με τον πρώην Προέδρο της Αργετινής Φροντίζι Αρτούρο για την ίδρυση και οργάνωση και την λειτουργία των μυστικών υπηρεσιών της Αργετινής επί Περόν και Βιντέλα υπεύθυνος ήταν ο ίδιος ο Τζέλι, ο μεγάλος Μάγιστρος της μασονικής Στοάς P2.

{Μέλη της Στοάς P2 ήταν και ο μετέπειτα Προέδρος της Αργετινής Χουάν Περόν, όπως και φασίστας Ούγγρος φυγάς Έρνεστ Τοτόσι, όπως και ο Χοσέ Λόπες Ρέγκα, ο ιδρυτής της ΑΑΑ (Αργεντίνικης Αντικομμουνιστικής Συμμαχίας).

Ο Περόν μαζί με τον Βιντέλα είχε προσλάβει στον στρατό του χιλιάδες ναζί ως μισθοφόρους, μαζί με τον Βιντέλα, προκειμένου αυτοί να εξοντώνουν τους πολιτικούς τους αντιπάλους, είτε αυτοί ήταν αριστεροί, δεξιοί, αναρχικοί, Επίσκοποι ή ιερείς, ενώ επίσης βίαζαν τις γυναίκες των εχθρών του καθεστώτος ή τις έβαζαν με το ζόρι να κάνουν έκτρωση, απήγαγαν ανθρώπους.

Επιπλέον, μετά από πρόταση της Αργεντίνικης χούντας, οι ίδιες μέθοδοι επεκτάθηκαν και σε πολλά αλλά κράτη της Νότιας Αμερικής, των οποίων οι δικτάτορες δημιουργήσαν μία συμμαχία και ίδρυσαν τα τάγματα θανάτου τα οποία εξόντωναν βίαια κάθε εχθρό του καθεστώτος (ακόμα και πετώντας τους ζωντανούς και δεμένους από αεροπλάνα στην θάλασσα για να πνίγουν), ή τους βασάνιζαν άγρια και απήγαγαν και τα παιδιά τους (όπως και τους εχθρούς τους).

Αυτή η συμμαχία των δικτατόρων της Χιλής, της Βολιβίας, της Αργετινής και της Ουρουγουάης και επιχείρηση έμεινε γνωστή και ως «Επιχείρηση Κόνδωρ» και σχηματίστηκε ύστερα από εντολή του τότε Υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ και εγκληματία πολέμου τον Χένρι Κίσινγκερ}.

{Επιπλέον, στις μέρες μας έχουμε αντίθετα άνοδο εθνικισμού και στις τρεις χώρες του Άξονα (και των συμμάχων τους) χωρίς κάνεις πια να την ελέγχει κατά οποιοδήποτε τρόπο και να μιλάει για αυτή ή να την εμποδίζει όπως έκανε επί Ψυχρού Πολέμου.

Σαν να μην έφταναν όλα αυτά και οι τρεις μεγάλες χώρες του Άξονα έχουν αρχίσει την αναθεώρηση των σχολικών και πανεπιστημιακών τους βιβλίων, με έντονη δόση ρεβανσισμού και αναθεωρητισμού σε αυτά, στα οποία είτε γκριζάροντας τα εγκλήματα των φασιστών και των Ναζί, είτε ωραιοποιούνται και οι ιστορικοί των κρατών αυτών βρίσκουν πολλά θετικά στοιχεία και έργα από τα καθεστώτα αυτά για τους λαούς τους.

Μάλιστα η μεν Γερμάνια με αφορμή τον Ρωσοουκρανικό πόλεμο του 2022 μ.Χ. άρχισε ένα εκτενές πρόγραμμα επανεξοπλίσου 100 δις τον χρόνο, ενώ η Ιαπωνία έκανε το ίδιο με αφορμή τις πυρηνικές και πυραυλικές δοκιμές της Βόρειας Κορέας.

Όλα αυτά με την άδεια μάλιστα των ΗΠΑ, οι οποίες θα αφήσουν άλλους «οπλισμένους τοποτηρητές» στην Ευρώπη και την Ασία ενάντια στους εχθρούς της Ρώσους και Κινέζους, ενώ ακούγονται φωνές στην Γερμανία και την Ιαπωνία ακόμα και για την απόκτηση πυρηνικών όπλων}.

Είναι άραγε όσα συμβαίνουν στην Ιταλία, στην Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο η υλοποίηση του σχεδίου του Τζέλι και της ODESSA (http://alophx.blogspot.com/2022/03/red-house-report.html, http://alophx.blogspot.com/2022/02/blog-post_1.html, http://alophx.blogspot.com/2020/12/blog-post.html); Θα καταφέρουν τελικά οι απόγονοι των φασιστών και των Ναζί να αναλάβουν ξανά την ηγεσία των κρατών του Άξονα;

Τίποτε δεν είναι απίθανο, οπότε καλό θα ήταν να λάβουμε όλα τα απαραίτητα μέτρα ως χώρα που θα διασφαλίσουν την κρατική μας υπόσταση και την Ορθοδοξία μας και θα φέρουν εκ νέου την πολυαγαπημένη μας πατρίδα σε μία νέα περίοδο ακμής και ευημερίας.  

ΕΞΤΡΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ΑΡΘΡΑ

Ο Gelli είχε δεσμούς με προσωπικότητες πολύ υψηλού επιπέδου στην Ιταλία και στο εξωτερικό, ιδιαίτερα στην Αργεντινή, όπου ήταν φυγάς για πολλά χρόνια. Μέλη της κανονικής μασονική στοάς ήταν και οι Guillermo Suárez Mason και José López Rega, δύο βασικοί εκφραστές της στρατιωτικής χούντας της Αργεντινής.

Τζέλι δήλωσε δημόσια σε επανειλημμένες περιπτώσεις ότι ήταν στενός φίλος του Περόν, αν και καμία επιβεβαίωση δεν ήρθε ποτέ από την Νότια Αμερική. Ο Τζέλι επιβεβαίωσε ότι μύησε τον Περόν στον Τεκτονισμό και ότι αυτή η φιλία είχε πραγματική σημασία για την Ιταλία.

Συγκεκριμένα δήλωσε: «Ο Peron ήταν μασόνος, τον μύησα στην Μαδρίτη στο Puerta de Hierro, τον Ιούνιο του 1973 μ.Χ.». Ο Gelli έγινε ο κύριος οικονομικός και χρηματοοικονομικός σύμβουλος της Isabel Perón και του José López Rega.

Ο Γκέλι ονομάστηκε επίσης πληρεξούσιος Υπουργός για πολιτιστικές υποθέσεις στην πρεσβεία της Αργεντινής στην Ιταλία, κάτι που του παρείχε διπλωματική ασυλία. Είχε τέσσερα διπλωματικά διαβατήρια που εκδόθηκαν από την Αργεντινή και έχει κατηγορηθεί στην Αργεντινή για παραποίηση επίσημων εγγράφων.

Κατά την διάρκεια της δεκαετίας του 1970 μ.Χ., ο Gelli μεσολάβησε τριμερείς συμφωνίες πετρελαίου και όπλων μεταξύ της Λιβύης, της Ιταλίας και της Αργεντινής μέσω της Υπηρεσίας Οικονομικής Ανάπτυξης, την οποία ανήκε και ο Umberto Ortolani.

Το 1990 μ.Χ. ένα ρεπορτάζ της τηλεόρασης RAI ισχυριζόταν ότι η CIA είχε πληρώσει τον Γκέλι για να υποκινήσει τρομοκρατικές δραστηριότητες στην Ιταλία. Μετά από αυτήν την αναφορά, η οποία επίσης υποστήριξε ότι η CIA είχε εμπλακεί στην δολοφονία του Σουηδού πρωθυπουργού Olof Palme, τότε ο Πρόεδρος Francesco Cossiga ζήτησε την έναρξη ερευνών ενώ η ίδια η CIA αρνήθηκε επίσημα αυτούς τους ισχυρισμούς.

Αρκετά μέλη της στρατιωτικής χούντας της Αργεντινής έχουν βρεθεί ότι ήταν μέλη της μασονικής Στοάς P2, όπως ο Ραούλ Αλμπέρτο ​​Λαστίρι, μεταβατικός πρόεδρος της Αργεντινής από τις 13 Ιουλίου 1973 μ.Χ. έως τις 12 Οκτωβρίου 1973 μ.Χ., ο Εμίλιο Μασέρα, μέρος της στρατιωτικής χούντας του Χόρχε Βιδέλα το 1976 μ.Χ. και τον José López Rega, τον διαβόητο ιδρυτή της Αργεντινής Αντικομμουνιστικής Συμμαχίας ("Triple A").

 

Το σχέδιο Golpe Borghese (Borghese Coup)  πήρε το όνομα του από τον Junio Valerio Borghese, διοικητή της Decima Flottiglia MAS εν καιρώ πολέμου και έναν ήρωα στα μάτια πολλών μεταπολεμικών Ιταλών φασιστών.

Η απόπειρα πραξικοπήματος έγινε δημόσια γνωστή όταν το αριστερό περιοδικό Paese Sera κυκλοφόρησε τον τίτλο το βράδυ της 18^ης  Μαρτίου 1971 μ.Χ.: Ανατρεπτικό σχέδιο κατά της Δημοκρατίας: ανακαλύφθηκε η ακροδεξιά συνωμοσία.

Το αποτυχημένο πραξικόπημα της δεξιάς θα λάμβανε χώρα μετά από ένα καυτό φθινόπωρο αριστερών διαδηλώσεων στην Ιταλία και την βομβιστική επίθεση στην Piazza Fontana τον Δεκέμβριο του 1969 μ.Χ.

Στο αποτυχημένο πραξικόπημα συμμετείχαν εκατοντάδες νεοφασίστες μαχητές από την Εθνική Εμπροσθοφυλακή του Stefano Delle Chiaie και αντιφρονούντες του στρατού υπό τον Αντισυνταγματάρχη Amos Spiazzi, βοηθούμενο από 187 μέλη του Corpo Forestale dello Stato, τα οποία επρόκειτο να καταλάβουν την έδρα της Ιταλικής δημόσιας τηλεόρασης RAI.

Το σχέδιο περιελάμβανε την απαγωγή του Ιταλού Προέδρου Τζουζέπε Σαραγκάτ, την δολοφονία του αρχηγού της αστυνομίας Angelo Vicari; και την κατάληψη της RAI, του Quirinale, του Υπουργείου Εσωτερικών (από το οποίο οι μαχητές της εμπροσθοφυλακής θα άρπαζαν όπλα) και του Υπουργείου Άμυνας.

Το τάγμα του Spiazzi με έδρα το Μιλάνο σχεδίαζε επίσης να καταλάβει το Sesto San Giovanni, την εποχή εκείνη εργατική πόλη και προπύργιο του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος. Προφανώς κάποιοι μαχητές μπήκαν για λίγο στο Υπουργείο Εσωτερικών, αλλά ο Μποργκέζε ανέστειλε το πραξικόπημα λίγες ώρες πριν από την τελική του φάση. Ένα υποπολυβόλο (ένα Beretta Model 38) που δεν επιστράφηκε από έναν από τους μαχητές θεωρήθηκε αργότερα ως βασικό αποδεικτικό στοιχείο στην δίκη της εξέγερσης .

Σύμφωνα με τον Borghese, οι νεοφασίστες συγκεντρώνονταν στην πραγματικότητα για μια διαδήλωση διαμαρτυρίας ενάντια στην επερχόμενη επίσκεψη του Προέδρου Josip Broz Tito της Γιουγκοσλαβίας, η οποία αργότερα αναβλήθηκε.

Αυτή η διαμαρτυρία υποτίθεται ότι ματαιώθηκε λόγω δυνατής βροχόπτωσης.  Ο Spiazzi δήλωσε ότι το πραξικόπημα ανεστάλη επειδή η Χριστιανοδημοκρατική κυβέρνηση (DC) γνώριζε το σχέδιο πραξικοπήματος και ήταν έτοιμη να καταστείλει τους συνωμότες και να κηρύξει στρατιωτικό νόμο.

Αυτή η καταστολή ήταν γνωστή στα προπαρασκευαστικά της στάδια ως "Exigency Operation Triangle", η οποία θα εκτελούνταν σύμφωνα με το Piano Soloσχεδίασε και περιελάμβανε την ανάπτυξη χιλιάδων κυβερνητικών στρατευμάτων, καθώς και στρατιωτικής και πολιτικής αστυνομίας για να καταλάβει τον έλεγχο πολιτικών κομμάτων και εκδοτών, να αναλάβει μαζικές συλλήψεις και απελάσεις και να προλάβει αποτελεσματικά κάθε αντιληπτή απειλή για την πολιτική εξουσία. Έτσι ο Μποργκέζε, χωρίς την υποστήριξη του Σπιάτσι και των ανδρών του, ματαίωσε το πραξικόπημα την τελευταία στιγμή καθώς οι συνωμότες έφτασαν στην θέση τους.

Οι συμμετέχοντες στις μισοκρυστικές συγκεντρώσεις φαίνεται ότι πίστευαν ότι θα συμμετείχαν στη σύλληψη πολιτικών και στην κατάληψη βασικών εγκαταστάσεων από συμπαθείς μονάδες του στρατού. Όταν ο Μποργκέζε διέκοψε το πραξικόπημα αργά εκείνο το βράδυ, οι συνωμότες, σύμφωνα με πληροφορίες άοπλοι, αυτοσχεδίασαν ένα δείπνο με σπαγγέτι αργά πριν επιστρέψουν στο σπίτι. Αρκετά μέλη του Εθνικού Μετώπου συνελήφθησαν και εκδόθηκε ένταλμα για τον Μποργκέζε. Ο ίδιος ο Μποργκέζε κατέφυγε στην Ισπανία και πέθανε εκεί τον Αύγουστο του 1974 μ.Χ.

Σύμφωνα με αρκετούς κρατικούς μάρτυρες (pentiti) όπως ο Tommaso Buscetta, ο Borghese ζήτησε από την Σικελική μαφία να υποστηρίξει το πραξικόπημα. Το 1970 μ.Χ., όταν ανασυγκροτήθηκε η Επιτροπή Σικελικής Μαφίας, ένα από τα πρώτα ζητήματα που έπρεπε να συζητηθούν ήταν μια προσφορά του Μποργκέζε, ο οποίος ζήτησε υποστήριξη σε αντάλλαγμα για χάρη σε καταδικασμένους μαφιόζους όπως ο Βιντσέντσο Ρίμι και ο Λουτσιάνο Λέτζιο.

Οι μαφιόζοι Giuseppe Calderone και Giuseppe Di Cristina επισκέφτηκαν το Borghese στην Ρώμη. Ωστόσο, άλλοι μαφιόζοι όπως ο Gaetano Badalamenti αντιτάχθηκαν στο σχέδιο και η Μαφία αποφάσισε να μην συμμετάσχει.

Σύμφωνα με τον Leggio, καταθέτοντας στην Δίκη Maxi κατά της Μαφίας στα μέσα της δεκαετίας του 1980 μ.Χ., ο Buscetta και ο Salvatore "Ciaschiteddu" Greco ήταν υπέρ της βοήθειας του Borghese. Το σχέδιο ήταν η μαφία να πραγματοποιήσει μια σειρά τρομοκρατικών βομβαρδισμών και δολοφονιών για να δικαιολογήσει ένα δεξιό πραξικόπημα.

Αν και η εκδοχή του Leggio διέφερε από αυτή του Buscetta, η μαρτυρία επιβεβαίωσε ότι ο Borghese είχε ζητήσει βοήθεια από την μαφία. Σύμφωνα με τον pentito Francesco Di Carlo, ο δημοσιογράφος Mauro De Mauro σκοτώθηκε τον Σεπτέμβριο του 1970 μ.Χ. επειδή είχε μάθει ότι ο Borghese – ένας από τους παιδικούς φίλους του De Mauro – σχεδίαζε το πραξικόπημα.

 

Οι εκτεταμένες «πολιτικές μεταρρυθμίσεις» που ονειρεύονταν οι ελευθεροτέκτονες του Τζέλι θα λάβουν χώρα απλά και εύκολα μέσω «καθολικής πολιτικής διαφθοράς» σε «κοινοβουλευτικά κόμματα, εφημερίδες και συνδικαλιστικές ενώσεις».

Το λεπτομερές πλάνο για την ανατροπή της νομιμότητας προβλέπει μάλιστα πως «η διαθεσιμότητα των κεφαλαίων, που δεν υπερβαίνουν τα 30-40 δισ. λιρέτες, φαίνονται αρκετά ώστε να επιτρέψουν σε προσεκτικά επιλεγμένους άντρες, που θα λειτουργήσουν καλή τη πίστει, να κατακτήσουν στρατηγικές θέσεις απαραίτητες για τον τελικό έλεγχο».

Η «Στοά μέσα στην Στοά» του Τζέλι λειτουργούσε προφανώς πέρα από κάθε έννοια ελέγχου, τρομάζοντας ακόμα και τους άλλους τέκτονες της Ιταλίας. Γι’ αυτό ίσως και έδιωξε επισήμως η Μεγάλη Ανατολή της Ιταλίας την Στοά Πε Ντούε το 1976 μ.Χ., αν και φαίνεται πως ο εξορισμός ήταν μόνο ονομαστικός, μιας και ο Τζέλι χρηματοδότησε την εκλογή του νέου αρχιμάγιστρου της Μεγάλης Ανατολής δύο χρόνια αργότερα.

Το 1977 μ.Χ εξάλλου η Ρ2 ανέλαβε τον έλεγχο μιας από τις μεγαλύτερες ιταλικές εφημερίδες, της «Corriere della Sera», όταν η δυναστεία των Ριτζόλι προσέγγισε τον Τζέλι και εκείνος εξασφάλισε ένα ομολογουμένως ιδιαίτερα ευνοϊκό δάνειο από την Τράπεζα του Βατικανού.

Ο διευθυντής αντικαταστάθηκε αυτόματα και η γραμμή της εφημερίδας έγειρε ακόμα πιο δεξιά. Σε συνέντευξη που φιλοξένησε η εφημερίδα στον ευεργέτη της Τζέλι το 1980 μ.Χ., ερωτηθείς τι ήταν αυτό που ήθελε πάντα να γίνει, ο αρχιμασόνος αποκρίθηκε χωρίς περιστροφές: «μαριονετίστας» (https://www.newsbeast.gr/weekend/arthro/2377821/i-kekalimmeni-masoniki-stoa-p2-pou-itan-pithanotata-i-trapezites-tou-theou)…

 

Ο Τζέλι, ο οποίος πέθανε το 2015 μ.Χ. στα 96 του, λίγες ημέρες πριν, είχε πλούσιο βιογραφικό. Βρέθηκε στο προσκήνιο τόσο για την σύλληψη του πρώην Ιταλού Προέδρου της Δημοκρατίας, Τζουσέπε Σάραγκατ, την οποία φέρεται να είχε σχεδιάσει, στο πλαίσιο αποτυχημένης απόπειρας πραξικοπήματος, όσο και για το… χτίσιμο της τρομοκρατικής οργάνωσης Γκλάντιο, η οποία διατηρούσε στενούς δεσμούς με τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες.

Τις εν λόγω διασυνδέσεις έρχεται να επιβεβαιώσει αρκετά χρόνια αργότερα, το 1990 μ.Χ., η ομολογία του πρωθυπουργού της Ιταλίας, Τζούλιο Αντρεότι, ο οποίος ομολόγησε στην Βουλή ότι «από το 1950 μ.Χ. και μετά οργανώθηκε μια παράνομη υπηρεσία πληροφοριών με την βοήθεια της CIA και των Βρετανών πρακτόρων, για να αντιμετωπίσει ενδεχόμενη ανατρεπτική δραστηριότητα ή επίθεση από μέρους των Σοβιετικών… Το δίκτυο παραμένει!» Με αυτό τον τρόπο ο Αντρεότι φωτογράφιζε την P2. Ομολογία, η οποία συνταράσσει εκείνη την εποχή, όχι μόνο την Ιταλία, αλλά και ολόκληρη την Ευρώπη (https://www.1069.gr/thriskeftika-themata/vatikano/i-stoa-p2-to-vatikano-o-trapezitis-toy-theoy-kai-to-parakladi-tis-stin-ellada-foto/).