Η ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΚΑΝΟΝΑ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΥ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΥΣΗ ΚΑΙ ΤΙΣ ΗΠΑ ΚΑΙ ΠΩΣ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ ΟΙ ΑΝΤΙΠΑΛΟΙ ΤΟΥΣ ΤΗΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΟΥΝ

 Η ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΚΑΝΟΝΑ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΥ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΥΣΗ ΚΑΙ ΤΙΣ ΗΠΑ ΚΑΙ ΠΩΣ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ ΟΙ ΑΝΤΙΠΑΛΟΙ ΤΟΥΣ ΤΗΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΟΥΝ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Όπως είναι γνωστό ο κανόνας χρυσού είναι ένα νομισματικό σύστημα στο οποίο η τυπική οικονομική λογιστική μονάδα βασίζεται σε μια σταθερή ποσότητα χρυσού. Ο κανόνας του χρυσού ήταν η βάση για το διεθνές νομισματικό σύστημα από την δεκαετία του 1.870 μ.Χ. έως τις αρχές της δεκαετίας του 1.920 μ.Χ.

Αλλά επίσης και από τα τέλη της δεκαετίας του 1.920 μ.Χ. έως το 1.932 μ.Χ. καθώς και από το 1.944 μ.Χ. έως το 1.971 μ.Χ. όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες τερμάτισαν μονομερώς την μετατρεψιμότητα του δολαρίου ΗΠΑ σε χρυσό, τερματίζοντας ουσιαστικά το σύστημα του Bretton Woods. Ωστόσο, πολλά κράτη κατέχουν σημαντικά αποθέματα χρυσού (https://xrisos.gr/pages/%CF%84%CE%B9-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%BF-%CF%87%CF%81%CF%85%CF%83%CF%8C%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CE%BD%CE%B1%CF%82-gold-standard?fbclid=IwAR2ueP5Bweywb6L7G7MuGXkBAVO4Lmhw8kbD4sV_JOpGUw9fvHxPB39KPOY).

Σύμφωνα δε με τον κανόνα του χρυσού, κάθε κράτος έπρεπε να εκδίδει όσα χρήματα, τόσο χαρτονομίσματα, όσο επίσης και κέρματα, ανάλογα με το πόσο χρυσό διατηρούσε στα θησαυροφυλάκια της με μία ορισμένη ισοτιμία ανταλλαγής.

Όλες δε τα κράτη του κόσμου που είχαν υιοθετήσει τον κανόνα του χρυσού ήταν υποχρεωμένες να διαχειρίζονται με πάρα πολύ μεγάλη σύνεση τα οικονομικά τους, όπως επίσης και να διατηρούν τακτικά πολλούς ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, ενώ απαγορεύονταν οι τράπεζες να κερδοσκοπήσουν εις βάρος των οικονομίων των πολιτών και των κρατών.

Η αρχή της χρήσης του κανόνα του χρυσού, ήταν από την Μεγάλη Βρετανία που τον υιοθέτησε de facto το 1.717 μ.Χ. όταν ο Sir Isaac Newton , τότε κύριος του Βασιλικού Νομισματοκοπείου, έθεσε την συναλλαγματική ισοτιμία του αργύρου σε χρυσό πολύ χαμηλά, προκαλώντας έτσι την έξοδο από την κυκλοφορία των ασημένιων νομισμάτων.

[Κατά παράδοξο τρόπο, το έτος 1.717 μ.Χ. που επεβλήθη ο κανόνας χρυσού στην Αγγλία ιδρύθηκε επίσημα το ίδιο έτος και η Μεγάλη Μασονική Στοά της Αγγλίας (http://alophx.blogspot.com/2016/09/v-behaviorurldefaultvmlo_23.html)].

Καθώς η Μεγάλη Βρετανία έγινε η κορυφαία οικονομική και εμπορική δύναμη στον κόσμο κατά την διάρκεια του 19^ου Αιώνα, πολλά άλλα κράτη υιοθέτησαν όλο και περισσότερο το νομισματικό σύστημα της Βρετανίας και φυσικά και τον κανόνα του χρυσού.

Έτσι όταν η στερλίνα έγινε τότε λόγω της μεγάλης δύναμης της Βρετανικής Αυτοκρατορίας ένα πολύ ισχυρό νόμισμα και χρησιμοποιούνταν όχι μόνο στην χώρα αυτή και τις αποικίες της που κάλυπταν το ¼ της γης συνολικά, αλλά και από πολλά αλλά κράτη στην γη, η Γαλλία αποφάσισε να ακολουθήσει το παράδειγμα των Βρετανών, όχι μόνο στις αποικίες της και στην Γαλλία με το φράγκο, αλλά και άλλα κράτη και για τον λόγο αυτό δημιούργησε την Λατινική Νομισματική Ένωση.

Η Λατινική Νομισματική Ένωση (ΛΝΕ) ιδρύθηκε τον 19^ο Αιώνα, σε μια προσπάθεια για ενοποίηση πολλών Ευρωπαϊκών νομισμάτων σε ένα ενιαίο νόμισμα που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε όλα τα κράτη μέλη σε μια εποχή που τα περισσότερα εθνικά νομίσματα εξακολουθούσαν να είναι άμεσα συνδεδεμένα με τον χρυσό και τον άργυρο. Ιδρύθηκε το 1.865 μ.Χ. και διαλύθηκε το 1.927 μ.Χ. (http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_62.html).

[Η Λατινική Νομισματική Ένωση απέβαλε προσωρινά για κάποια χρόνια το 1.898 μ.Χ. από μέλος της την Ελλάδα λόγω της ήττας στον ατυχή πόλεμο του 1897 μ.Χ., του Διεθνή Οικονομικού ελέγχου που ακολούθησε στην χώρα λόγω των πολεμικών αποζημιώσεων που έπρεπε να πληρώσει, αλλά και λόγω της χρεοκοπίας της το 1.893 μ.Χ., κάτι που μπορεί να συμβεί και στις μέρες μας με μία πιθανή χρεοκοπία της Ελλάδας και εκδίωξη της χώρας μας από την ΕΕ, προσωρινά ή μόνιμα.

Πρόσφατα η Ρωσία πήρε πρόσφατα και τον έλεγχο πετρελαϊκού κοιτάσματος στο Ιράκ. Τα σχέδια της Μόσχας με την αρωγή του Πεκίνου (που έχει και αυτό εξαγοράσει μεγάλο μέρος του πετρελαίου του Ιράκ, του Ιράν και της Σαουδικής Αραβίας) είναι η αξιοποίηση του κοιτάσματος Eridu, την μεγαλύτερη πετρελαϊκή ανακάλυψη στο Ιράκ τα τελευταία 20 χρόνια (https://www.ot.gr/2023/11/29/energeia/petrelaio/rosia-pairnei-ton-elegxo-petrelaikou-koitasmatos-sto-irak/)].

Η μεγάλη παγκόσμια οικονομική κρίση των ετών 1.873 μ.Χ.-1.893 μ.Χ. που ακολουθήσε ευνόησε ακόμα περισσότερο τον κανόνα του χρυσού και πολλές χώρες της γης λόγω της κρίσης αυτής ακολούθησαν προστατευτική νομισματική και εμπορική πολιτική, ενώ στην συνέχεια αυξήθηκε και ο εθνικισμός σε πολλές χώρες της Δυτικής Ευρώπης.

 Όμως ο κανόνας του χρυσού εγκαταλείφθηκε το 1.914 μ.Χ., λόγω και του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, στον οποίο όλες οι εμπόλεμες κυβερνήσεις ήθελαν να παράγουν ανεξέλεγκτα χρήμα για να μπορούν να αγοράζουν με τα παραγόμενα χρήματα όπλα για να μπορούν να συνεχίσουν την πολεμική τους προσπάθεια, όπως και για να αγοράζουν τροφικά και πολεμοφόδια, αλλά και για να συντηρούν την οικονομία τους.

H πορεία αυτή της παύσης του κανόνα χρυσού συνεχίστηκε και στον Μεσοπόλεμο, αφού και τότε οι κυβερνήσεις των κρατών της γης ήθελαν να παράγουν ανεξέλεγκτα χρήμα για να χρηματοδοτούν το κοινωνικό κράτος και κευνσιανά προγράμματα, ενώ στην συνέχεια και για να χρηματοδοτούν και τα εξοπλιστικά τους προγράμματα, με τα οποία ξεκίνησαν τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Οι ΗΠΑ κατά την διάρκεια των δύο Παγκοσμίων Πολέμων στήριξαν με τοκογλυφικά χρηματικά δάνεια και με την παροχή με τοκογλυφικό τρόπο επονομαζόμενο ως «πολίτικη δανεισμού και εκμίσθωσης» τα κράτη της Αντάντ και στην συνέχεια τους Συμμάχους και με τον τρόπο αυτό όλα τα κράτη της Δύσης, τόσο οι νικητές λόγω των δάνειων, όσο και οι νικημένοι λόγω των πολεμικών επανορθώσεων που έπρεπε να πληρώσουν στους νικητές να υποταχτούν σχεδόν ολοκληρωτικά στις ΗΠΑ, ειδικά μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Τότε οι ΗΠΑ σε όλα τα κράτη που είχαν υπό την κατοχή τους (τα οποία ονομάστηκαν στην συνέχεια δυτικό μπλοκ, δηλαδή η ΕΟΚ και το ΝΑΤΟ, όπως η ΕΣΣΔ έκανε το ίδιο με τα κράτη που είχε υπό την κατοχή της, δημιουργώντας το Σύμφωνο της Βαρσοβίας και την Κόμεκον) τα ανάγκασαν να δεχτούν ξανά τον κανόνα του χρυσού και να αποδεχτούν ως νόμισμα χρήσης των συναλλαγών τους το δολάριο ως αντάλλαγμα για τα τοκογλυφικά δάνεια για την ανασυγκρότηση τους επί Μάρσαλ (με το γνωστό τοκογλυφικό σχέδιο «Μάρσαλ» σαν το σχέδιο «Γιανγκ» παλαιότερα-http://alophx.blogspot.com/2018/12/afd.html, http://alophx.blogspot.com/2017/12/blog-post_7.html) και Τρούμαν, ιδιαίτερα μετά την συνοδό του Μπρέντον Γουντς (http://alophx.blogspot.com/2018/04/blog-post_16.html). 

Την ίδια σχεδόν περίοδο οι ΗΠΑ ιδρύσαν την Παγκόσμια Τράπεζα και τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου, όπως και το ΔΝΤ (http://alophx.blogspot.com/2018/05/blog-post_79.html), μέσω των οποίων οι ΗΠΑ έδιναν σε πολλές χώρες που είχαν ανάγκη τοκογλυφικά δάνεια με αντάλλαγμα την πλήρη πολιτική, οικονομική και στρατιωτική υποταγή τους στην Αμερική και το ξεπούλημα στους Αμερικανούς του εθνικού τους πλούτου.

Αυτό σηματοδότησε την αρχή της νέο-αποικιοκρατίας που διαδέχτηκε την παλαιά αποικιοκρατία, ενώ οι στόχοι αυτοί επιτυγχάνονταν είτε μέσω της εξαγοράς και διαφθοράς σημαινόντων πολιτικών, στρατιωτικών και δικαστικών αξιωματούχων στα κράτη αυτά, ενώ αν δεν έπιαναν οι παραπάνω τρόποι οι ΗΠΑ χρηματοδοτούσαν στα κράτη αυτά πραξικοπήματα ή εξεγέρσεις και οι νέες φιλοαμερικάνικες δικτατορικές κυβερνήσεις ξεπουλούσαν στις ΗΠΑ τον πλούτο των κρατών τους ως αντάλλαγμα για την βοήθεια τους να αναλάβουν οι δικτάτορες την εξουσία στα κράτη αυτά.

Την δεκαετία του 1.970 μ.Χ. η κυβέρνηση Νίξον στις ΗΠΑ, μετά την ήττα τους στο Βιετνάμ, όπως και λόγω της μεγάλης πετρελαϊκής κρίσης του 1.973 μ.Χ. οι ΗΠΑ, οι οποίες χρειάζονταν άμεσα χρήμα για να χρηματοδοτήσουν την οικονομία τους που κόντευε να χρεοκοπήσει, όπως και για να χρηματοδοτούν τους ατέλειωτους πολέμους τους (αλλά και να «λαδωθούν» ηγέτες άλλων κρατών), εγκατέλειψαν τον κανόνα του χρυσού και έπεισαν την Σαουδική Αραβία και τις πετρομοναρχίες του Κόλπου να δέχονται να πουλούν το πετρέλαιο τους σε άλλες χώρες μόνο σε δολάρια (http://alophx.blogspot.com/2018/05/1973.html).

[Όπως στις 14 Φεβρουαρίου του 1.945 μ.Χ. ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Φραγκλίνος Ρούσβελτ συνάντησε τον Σαουδάραβα βασιλιά Αμπντούλ Αζίζ Ιμπν Σαούντ πάνω στο Αμερικανικό πολεμικό πλοίο USS Quincy στην Διώρυγα του Σουέζ, σηματοδοτώντας έτσι την αρχή μιας από τις πιο σημαντικές γεωπολιτικές συμμαχίες. Στην συνάντηση αυτή οι δύο αυτοί ηγέτες έθεσαν ωστόσο τις βάσεις για την συμφωνία «ασφάλεια έναντι πετρελαίου» (https://www.kathimerini.gr/world/562212472/apo-ta-petrodolaria-sta-petrogoyan-kina-kai-araves-epithymoyn-na-allaxoyn-tin-agora-energeias/)].

Το γεγονός αυτό ανάγκασε τα κράτη που βρίσκονταν υπό την ηγεσία των ΗΠΑ να αγοράζουν πολλά δολάρια για να αγοράζουν πετρέλαιο (αλλά και φυσικό αέριο-http://alophx.blogspot.com/2018/03/blog-post_54.html, http://alophx.blogspot.com/2018/03/blog-post_15.html, http://alophx.blogspot.com/2018/05/blog-post_66.html), όπως και πολλά άλλα προϊόντα, παράγωγα και μη του πετρελαίου και με τον τρόπο αυτό οι ΗΠΑ απέκτησαν και έναν ακόμα τρόπο να εξάγουν τα δολάρια τους και να έχουν έσοδα από αυτά, ενώ λόγω της ανάγκης της αγοράς προϊόντων από τα αλλά συμμαχικά τους κράτη σε δολάρια, ελέγχαν με τον τρόπο αυτό έμμεσα και τις οικονομίες τους, όπως και την αγορά πετρελαίου.

Παράλληλα οι ΗΠΑ έπεισαν την Σαουδική Αραβία και τις άλλες πετρομοναρχίες του Κόλπου να αυξήσουν την παραγωγή του πετρελαίου και με τον τρόπο αυτό να πέσουν οι τιμές του παγκόσμια, όπως και τα έσοδα της ΕΣΣΔ, κάτι που μαζί με άλλους παράγοντες συνέβαλε στην πτώση της λίγες δεκαετίες αργότερα (http://alophx.blogspot.com/2018/05/blog-post_8.html).

{Αντίθετα, στις μέρες μας δεν έχουμε πτώση των τιμών πετρελαίου και του φυσικού αεριού αντίθετο, παρά τις προσπάθειες των ΗΠΑ το 2014 μ.Χ. λόγω της έγκαιρης αντίδρασης της Ρωσίας και της άρνησης της  Σαουδικής Αραβίας και του ΟΠΕΚ να υπακούσουν στις ΗΠΑ και να μειώσουν τα έσοδα τους (https://www.businessdaily.gr/diethni/84493_oi-trigmoi-stis-sheseis-ipa-s-arabias-kai-i-poreia-toy-petrelaioy)}.

 Με την πτώση της ΕΣΣΔ αμέσως μετά την λήξη του Ψυχρού Πολέμου, οι ΗΠΑ επέκτειναν την οικονομική, πολιτική (μέσω της επέκτασης της πρώην ΕΟΚ/νυν ΕΕ την οποία αρχικά δημιούργησαν για να ελέγχουν μέσω αυτής την Ευρώπη και έχουν όπως και οι Ρώσοι σχέδια για διάλυση της αν αυτή γίνει ανεξελγεκτη-http://alophx.blogspot.com/2017/12/blog-post_93.html) και στρατιωτική τους επιρροή (μέσω της επέκτασης του ΝΑΤΟ) και στα περισσότερα κράτη του πρώην Ανατολικού μπλοκ, του Συμφώνου της Βαρσοβίας και της Κόμεκον, με τοκογλυφικά δάνεια από το ΔΝΤ (http://alophx.blogspot.com/2018/05/blog-post_79.html), ακόμα και στην ίδια την Ρωσία, ενώ όλα τα πρώην κομμουνιστικά κράτη, ακόμη και η Κίνα εγκατέλειψαν τον κομμουνισμό και ενστερνίστηκαν τον καπιταλισμό.

[Χωρίς τον κανόνα του χρυσού οι ΗΠΑ μπορούσαν πλέον να δημιουργήσουν δολάρια (χωρίς την πραγματική τους αξία σε χρυσό), ενώ μπορούσαν παράλληλα να αγοράσουν και να εξοφλήσουν οτιδήποτε και οποιονδήποτε, αυτό που τελικά συμβαίνει σήμερα είναι ότι ολόκληρος ο κόσμος ελέγχεται από αυτούς που ελέγχουν τα χρήματα].

Βέβαια, η Κίνα το έπραξε αυτό όχι από αγάπη προς τον καπιταλισμό και τις ΗΠΑ, αλλά όπως έλεγε και ο πρώην ηγέτης Ντεν Χσιαπίνγκ η Κίνα θα χρησιμοποιούσε τον καπιταλισμό και τα μέσα του για να γίνει ισχυρή και να τον καταστρέψει (κατά το ρητό του Λένιν: «Οι καπιταλιστές θα μας πουλήσουν ακόμα και το σκοινί με το οποίο θα τους κρεμάσουμε»)].

Έτσι, η Κίνα δημιούργησε μία τεράστια υπερ-καπιταλιστική οικονομία και κατάφερε λόγω του τεχνητού λόγω των πολιτικών της χαμηλού εργατικού κόστους να πείσει τις βιομηχανίες της Δύσης να φύγουν από την Δύση να έρθουν και να επενδύσουν, όπως και να μεταφέρουν τις βιομηχανίες και τα εργοστάσια τους στην Κίνα, εγκαταλείποντας την κοστοβόρα (λόγω κοινωνικών παροχών και εργατικών αδειών και επιδομάτων Δύση), κάτι που επέφερε αποβιομηχανοποίηση, ανεργία και φτώχεια στην Δύση (με συνέπεια κοινωνικές ταραχές).

Παράλληλα, λόγω της μαζικής παραγωγής φτηνών Κινέζικων προϊόντων, αυτά έγιναν ανάρπαστα σε όλο τον κόσμο, ενώ το συνάλλαγμα που κέρδιζαν οι Κινέζοι στην Δύση το έστελναν πίσω στην Κίνα και με τον τρόπο αυτό η Κίνα πλούτισε υπέρμετρα, ενώ παράλληλα κέρδισε και την παγκόσμια αγορά μέσω των φτηνών προϊόντων της.

Επίσης σύναψε πολλές εμπειρικές, οικονομικές και πολιτικές συμφωνίες με πολλά κράτη της Λατινικής Αμερικής, της Ασίας και της Αφρικής, ενώ στην δεύτερη στήριξε και φιλορωσικά και φιλοκινέζικα πραξικοπήματα κατά της νέο-αποικιοκρατίας της Δύσης, με συνέπεια οι δυτικοί να χάσουν τους πολυτίμους (και πολύ φτηνά αγοραζόμενους από την Δύση) ορυκτούς τους πόρους, τις εμπορικές οδούς (http://alophx.blogspot.com/2017/12/blog-post_20.html) και τις στρατιωτικές και εμπορικές τους βάσεις στα κράτη αυτά, όπως και την γεωπολιτική τους επιρροή στην Αφρικανική Ήπειρο (http://alophx.blogspot.com/2023/08/blog-post_12.html, http://alophx.blogspot.com/2023/08/blog-post.html).

Εκτός αυτών η Κίνα σε μία προσπάθεια να εκθρονίσει τις ΗΠΑ από την θέση της παγκόσμιας οικονομικής δύναμης και Υπερδύναμης (από κοινού με την Ρωσία και η καθεμιά για τους δικούς της λογούς), εκτός από την ίδρυση του Οργανισμού Συνεργασίας της Σανγκάης, προχώρησε και στην δημιουργία των BRICS πρόσφατα.

Εκτός από το γεγονός ότι τα κράτη αυτά εκπροσωπούν σχεδόν το 70% του παγκοσμίου πληθυσμού και τεράστιο μέρος των παγκοσμίων αγορών, τα κράτη αυτά (στα οποία ετοιμάζονται να μπουν σύντομα και πολλά αλλά κράτη από Αφρική, Μέση Ανατολή και Ασία σαν την Σαουδική Αραβία, την Τουρκία και την Αίγυπτο) αποφάσισαν να κάνουν τις μεταξύ τους εμπορικές ανταλλαγές με την χρήση τοπικών νομισμάτων και όχι του δολαρίου.

Με τον τρόπο αυτό οι ΗΠΑ δεν θα μπορούν να πωλούν τα δολάρια τους και να έχουν έσοδα, ενώ παράλληλα οι ΗΠΑ την υπερπαραγωγή των δολαρίων που δημιουργούν δεν θα έχουν που να τα διοχετεύσουν και να τα πουλήσουν.

Αυτό θα έχει ως τελικό αποτέλεσμα στις ΗΠΑ λόγω της υπερπαραγωγής πολλών δολαρίων και της μεγάλης προσφοράς αυτού του προϊόντος αλλά της όχι πια μεγάλης ζήτησης του, λόγω της υπερπροσφοράς και την μη πώλησης του το δολάριο να χάσει την αξία του.

Κάτι που θα έχει ως συνέπεια και πολλοί Αμερικανοί λόγω της πτώσης της αξίας του δολαρίου να χάσουν και μεγάλο μέρος των οικονομίων και του πλούτου τους στις τράπεζες, ενώ το ίδιο θα συμβεί και με την αξία των μέτοχων των Αμερικάνικων εταιριών και τράπεζων στην Wall Street με συνέπεια μεγάλη οικονομική κρίση στις ΗΠΑ.

Οι δε Κίνα και η Σαουδική Αραβία έχουν αγοράσει ομόλογα και μετοχές αξίας δύο τρις δολαρίων έκαστος του Αμερικανικού χρέους και κεφαλαίων των αγορών των ΗΠΑ (όπως και η Ιαπωνία έχει αντίστοιχα ομόλογα αξίας ενός τρις δολαρίων) και πιθανότατα την κατάλληλη στιγμή θα τα αποσύρουν και θα εντείνουν ακόμα περισσότερο την οικονομική κρίση στις ΗΠΑ και θα διαταράξουν άμεσα την ηγεμονία τους.

Μία κρίση που μπορεί στο τέλος να γίνει ακόμα και ένα τεράστιο παγκόσμιο οικονομικό κραχ κυρίως στην Δύση σαν αυτό του `1.929 μ.Χ. και του 2008 μ.Χ. ιδιαίτερα μετά την ανακοίνωση του νέου νομίσματος των BRICS για την αγορά πετρελαίου και φυσικού αεριού, σε διαφορετικό νόμισμα από το δολάριο, με συνέπεια το δολάριο να παύσει πια να είναι πετροδόλαρο και η αξία του να κατρακυλήσει ακόμα περισσότερο και αυτό να καταρρεύσει οριστικά (https://www.capital.gr/forbes/3727400/oi-brics-o-kanonas-tou-xrusou-kai-to-nomismatiko-paradeigma-tou-1944/?fbclid=IwAR1rq4zrSYmlGeuLgOYdVVMF9mIkchyh2dIw1skV_IMcBuXoWlrzTdqBT3A).

{Οι δε ΗΠΑ όπως είναι γνωστό έκαναν ακόμα και πολέμους για να μην αρχίσουν αλλά κράτη να πωλούν και να αγοράζουν πετρέλαιο σε αλλά νομίσματα εκτός του δολαρίου και τα κατάστρεψαν για παραδειγματισμό όσων ήθελαν να πράξουν τα ίδια (π.χ. Ιράκ, Λιβύη με την Αφρικανική Ένωση), ακόμα και την ΕΕ αν σκεφτεί να ανεξαρτητοποιηθεί από τις ΗΠΑ με τον τρόπο αυτό (http://alophx.blogspot.com/2018/11/blog-post_34.html, http://alophx.blogspot.com/2017/12/blog-post_93.html), χρησιμοποιώντας την τακτική του «Διαιρεί και βασίλευε», κάτι που όμως δεν μπορούν να κάνουν με Υπερδυνάμεις σαν την Ρωσία και την Κίνα.

Δεν υπάρχει δε στις μέρες μας κανένας έλεγχος στην FED και της ανεξέλεγκτης παραγωγής από μέρους της δολαρίων από τις ελίτ της Δύσης (δηλαδή τους Ρότσιλντ και τους Ροκφέλερ τους γνωστούς σε όλους μας BANSTERS-http://alophx.blogspot.com/2018/05/blog-post_1.html).

Επίσης, στην εποχή μας, ως αντίβαρο στο ΝΑΤΟ, την ΕΕ και την Δύση, η μεν Ρωσία έχει ιδρύσει την Ευρασιατική Ένωση, όπως και το CSTO, ενώ για τον ίδιο ακριβώς λόγο από κοινού με την Κίνα ίδρυσαν κατά της Δύσης τον Οργανισμό Συνεργασίας της Σανγκάης και τους BRICS (http://alophx.blogspot.com/2023/09/blog-post_11.html, http://alophx.blogspot.com/2023/06/blog-post.html).

Όπως στον Ψυχρό Πόλεμο η Δύση (ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΟΚ) αντιμετώπισε την Ανατολή υπό την ΕΣΣΔ, την Κόμεκον και το Σύμφωνο της Βαρσοβίας, στις μέρες μας η Δύση (ΗΠΑ, ΕΕ, ΝΑΤΟ) αντιμετωπίζει τον Βορρά, την Ανατολή και τον Νότο (υπό τους BRICS, το CSTO, την Ευρασιατική Ένωση και τον Οργανισμό Συνεργασίας της Σανγκάης).

Και όπως είχαμε την άνοδο των βαρβάρων (Barbarian Rising) ενάντια στην Ρωμαική Αυτοκρατορία, κάτι που οδήγησε τελικά στην πτώση της, έτσι και στις μέρες μας έχουμε την άνοδο των δήθεν «βαρβάρων» αντιπάλων των ΗΠΑ (Ρωσία, Κίνα) ενάντια στην Δύση (ΗΠΑ και ΕΕ), κάτι που πιθανότατα θα οδηγήσει στην πτώση της}.

Μία πλήρης κατάρρευση του δολαρίου θα παρασύρει ακόμα περισσότερο και θα καταστρέψει και το εξαρτημένο από αυτό ευρώ όπως και στο νόμισμα της Ιαπωνίας το Γιεν, με συνέπεια την πλήρη κατάρρευση της οικονομίας της Δύσης και όλων των οικονομιών των κρατών που συνδέονται με αυτή, την πτώση όλων των φιλοαμερικανικών κυβερνήσεων και την άνοδο στην εξουσία πατριωτικών, εθνικιστικών, ακροδεξιών κομμάτων ή της Νέας Δεξιάς σε όλη την Δύση (http://alophx.blogspot.com/2017/09/h-odessa.html, http://alophx.blogspot.com/2018/10/odessa.html), όπως έγινε με το παγκόσμιο οικονομικό κραχ στην Δύση το 1.929 μ.Χ.  

Στην κατάρρευση της οικονομίας μπορεί να οδηγήσει και η νέα κερδοσκοπία όπως αυτή που συνέβη και οδήγησε στην παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008 μ.Χ. στις ΗΠΑ, κάτι που συνέβη λόγω της κατάργησης του νομού Glass Steagal (των πολιτικών  Carter Glass και ο Henry Steagall-https://www.anixneuseis.gr/%CE%BF-%CE%BD%CF%8C%CE%BC%CE%BF%CF%82-glass-steagal-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BF%CE%B9-%CE%B4%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82-%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%AD%CF%80%CE%B5%CE%B9%CE%B5%CF%82/) του Φρακγλίνου Ρούζβελτ από τον Κλίντον που απαγόρευε την κερδοσκοπία από τις εμπορικές και επενδυτικές τράπεζες και την χρήση των καταθέσεων των πολιτών για κερδοσκοπικούς λογούς, κάτι που επέτρεψε στους τραπεζικές να κερδοσκοπήσουν και να χάσουν τα χρήματα του κόσμου και των κρατών και να τους χρεωκοπήσουν.

Και στην συνέχεια οι χρεοκοπούμενες τράπεζες των ΗΠΑ να ζητήσουν πίσω όσα δάνεια έδωσαν σε αλλά κράτη μέσω του ΔΝΤ, όπως ακριβώς έκαναν το 1.929 μ.Χ. με συνέπεια όπως τότε λόγω των πολιτικών του Χούβερ (και του Μπάιντεν τώρα) οι ΗΠΑ να χρεοκοπήσουν όπως και τα κράτη της Δύσης.

Μία ακόμα συνέπεια μίας πιθανής χρεοκοπίας των ΗΠΑ αυτές δεν θα μπορούν πια να χρηματοδοτούν και να συντηρούν τις στρατιωτικές βάσεις τους παγκόσμια και να τις συντηρούν και θα αποσυρθούν από αυτές όπως έκαναν επί Φρακγλίνου Ρούζβελτ, αλλά και να χρηματοδοτούν τους πολέμους τους (https://alophx.blogspot.com/2020/09/yellowstone.html, http://alophx.blogspot.com/2022/10/blog-post.html, http://alophx.blogspot.com/2018/05/blog-post_67.html).

Επιπλέον, με την φυγή των Αμερικάνων και την καταστροφή της οικονομίας τους  αυτοί δεν θα έχουν πια χρήμα για την υποστήριξη και χρηματική (όπως και στρατιωτική και μισθοφορική υποστήριξη) σε Ουκρανία, Ταιβάν και Ισραήλ, με τελική συνέπεια την κατάληψη των κρατών αυτών από την  Ρωσία, την Κίνα και τους Άραβες, το Ιράν και τα αλλά ισλαμικά κράτη. 

Εδώ πρέπει να ειπωθεί ότι οι ΗΠΑ έχουν χρησιμοποιήσει τον χρυσό των άλλων κρατών της Δύσης στα θησαυροφυλάκια τους, τα οποία είχαν οι χώρες αυτές για φύλαξη στην Αμερική, ενώ αν αυτές τον ζητήσουν πίσω αυτές θα χρεοκοπήσουν αφού έχουν καταναλώσει παράνομα τις αποθηκευμένες ποσότητες χρυσού.

Το δε εθνικό χρέος της Αμερικής έχει ξεπεράσει τα τριάντα τρισεκατοτομύρια δολάρια στις μέρες μας, κάτι που σημαίνει ότι αν αυτό κάποια στιγμή «σκάσει» θα είναι στην ουσία μία ωρολογιακή βόμβα με συνέπεια όταν αυτό συμβεί, χιλιάδες οικονομίες, τράπεζές και κυβερνήσεις να καταρρεύσουν.

[Σε ένα σενάριο επέκτασης του πολέμου Ισραήλ και Χαμάς,  η Ρωσία και το Ιράν, με τους  βασικούς παράγοντες του Αραβικού κόσμου που πρόκειται να γίνουν μέλη των BRICS 11,  όπως η Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα,  έχουν ότι χρειάζεται για να καταρρίψουν το χρηματοπιστωτικό σύστημα των ΗΠΑ και να προκαλέσουν οικονομική κρίση στην  Ευρώπη.

Το Ιράν είναι σε θέση να μπλοκάρει τα στενά του Ορμούζ, μέσω του οποίου διέρχεται τουλάχιστον το 20 τοις εκατό του παγκόσμιου πετρελαίου (σχεδόν 17 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα) συν 18 τοις εκατό του υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG), το οποίο ανέρχεται σε τουλάχιστον 3,5 δισεκατομμύρια κυβικά πόδια την ημέρα.

.Όπως επισημαίνει ένας παλιός βετεράνος του Deep State, που δραστηριοποιείται πλέον στην Κεντρική Ευρώπη: «Τα ισλαμικά έθνη έχουν το οικονομικό πλεονέκτημα. Μπορούν να ανατινάξουν το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα κόβοντας το πετρέλαιο.

Δεν χρειάζεται να ρίξουν ούτε μια βολή. Χρειάστηκαν 29 τρισεκατομμύρια δολάρια για να επιλυθεί η κρίση του 2008 μ.Χ., αλλά, αν συνέβαινε αυτό, δεν θα μπορούσε να επιλυθεί ακόμη και με 100 τρισεκατομμύρια δολάρια» .

Ο πρωθυπουργός του Ιράκ Μοχάμεντ Σιά αλ-Σουντάνι έχει ήδη προειδοποιήσει ότι η παράδοση πετρελαίου στις δυτικές αγορές μπορεί να καθυστερήσει λόγω των ενεργειών του Ισραήλ στην Γάζα.

Ο Υπουργός Εξωτερικών του Ιράν Χοσεΐν Αμίρ-Αμπντολαχιάν έχει ήδη καλέσει επισήμως τις ισλαμικές χώρες να επιβάλουν πλήρες εμπάργκο πετρελαίου και φυσικού αερίου σε έθνη  που υποστηρίζουν το Ισραήλ.

Όμως το «πυρηνικό» όπλο όπως αναφέρεται από αναλυτές της Goldman Sachs και της JP Morgan, καθώς και από ανεξάρτητους εμπόρους ενέργειας στον Περσικό Κόλπο, είναι  η κατάρριψη της δομής παραγώγων 618 τρισεκατομμυρίων δολαρίων.

Ο Τζο Μπάιντεν έστειλε δύο ομάδες αεροπλανοφόρων στην Ανατολική Μεσόγειο, ως δυνάμεις αποτροπής,  προειδοποιώντας την Χεζμπολάχ και άλλες δυνάμεις  να μείνουν μακριά από την σύγκρουση.

Η ανταπόκριση της  Μόσχας ήταν ταχεία,  Mig-31K περιπολούν σε  ουδέτερο εναέριο χώρο πάνω από την Μαύρη Θάλασσα, εξοπλισμένα με υπερηχητικά Kinjal που θα χρειάζονταν μόλις έξι λεπτά για να φτάσουν στην Μεσόγειο.

Εν μέσω όλης αυτής της νεοσυντηρητικής πολιτικής, η Ρωσία,  η Κίνα και η Βόρεια Κορέα – μέρος του νέου ” άξονα του κακού» κατά τους Αμερικανούς – έκαναν γνωστό ότι δεν θα είναι απλοί θεατές. Το κινεζικό ναυτικό προστατεύει το Ιράν από απόσταση, με τον  πρωθυπουργό Λι Τσιανγκ να προβαίνει σε μία ασυνήθιστη δήλωση  για την Κινεζική διπλωματία:

«Η Κίνα θα συνεχίσει να υποστηρίζει σταθερά το Ιράν στην διασφάλιση της εθνικής κυριαρχίας, της εδαφικής ακεραιότητας και της εθνικής του αξιοπρέπειας και θα αντιταχθεί σθεναρά σε οποιεσδήποτε εξωτερικές δυνάμεις παρεμβαίνουν στις εσωτερικές υποθέσεις του Ιράν».

Δεν πρέπει να μας διαφεύγει, ότι η Κίνα και το Ιράν συνδέονται με μια ολοκληρωμένη στρατηγική εταιρική σχέση. Επιπλέον, ο Ρώσος πρωθυπουργός Μιχαήλ Μισούστιν ενίσχυσε την στρατηγική εταιρική σχέση Ρωσίας-Ιράν, κατά την διάρκεια συνάντησης με τον Ιρανό Πρώτο Αντιπρόεδρο Μοχάμαντ Μοκμπέρ (https://www.triklopodia.gr/%ce%b3%ce%b9%ce%b1%cf%84%ce%af-%ce%b4%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%ac%ce%b6%ce%b5%ce%b9-%ce%b7-%cf%87%ce%b5%ce%b6%ce%bc%cf%80%ce%bf%ce%bb%ce%ac%cf%87-%ce%bd%ce%b1-%ce%b1%ce%bd%ce%bf%ce%af%ce%be%ce%b5/)].

Θα είναι άραγε αυτή η εξέλιξη των πράγματων; Θα καταφέρει άραγε όπως έλεγε και ο Ντεν Χσιαοπίνγκ να καταστρέψει η Κίνα την Δύση με τα ίδια της τα όπλα; Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά, άλλα μόνο αν λάβουμε όλα τα καταλληλά μέτρα ως λαός θα αποφύγουμε τις οποίες κακοτοπιές και θα φέρουμε εκ νέου την πολυαγαπημένη μας πατρίδα σε μία κατάσταση ακμής και ευημερίας.

ΕΞΤΡΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ΑΡΘΡΑ

GoldSwitzerland: Το καραβάνι των BRICS προχωρά – Έρχεται αποδεκατισμός πλούτου για τις ΗΠΑ, τίτλοι τέλους για το δολάριο. Το τρένο της απεξάρτησης του Παγκόσμιου Νότου και γενικότερα των αναπτυσσόμενων οικονομιών έχει ξεκινήσει.

Το τρένο της απεξάρτησης του Παγκόσμιου Νότου και γενικότερα των αναπτυσσόμενων οικονομιών από τις ΗΠΑ και το δολάριο έχει ξεκινήσει και, παρά τις περί του αντιθέτου προσπάθειες τίποτε δεν μπορεί να το σταματήσει, σύμφωνα με όσα αναφέρει η ελβετική GoldSwitzerland.

Πιο συγκεκριμένα, πολλές φορές κατά το παρελθόν, η Gold Switzerland έχει προειδοποιήσει ότι ο πόλεμος του προέδρου της Fed Powell ενάντια στον πληθωρισμό θα οδηγήσει σε… μεγαλύτερο πληθωρισμό.

Δηλαδή, το αυξανόμενο κόστος εξυπηρέτησης, λόγω της νομισματικής σύσφιξης και της ανόδου των επιτοκίων, του ιλιγγιώδους χρέους των 33 τρισεκατομμυρίων δολαρίων των ΗΠΑ θα αντιμετωπιστεί με την έκδοση νέων τραπεζογραμματίων εκ μέρους της Federal Reserve, ήτοι με νέα νομισματική χαλάρωση, η οποία θα οδηγήσει σε υποτίμηση του δολαρίου.

Μάλιστα, ο Powell θα το πετύχει αυτό απλώς χαλκεύοντας τα στοιχεία για τον πληθωρισμό, υποστηρίζοντας πως εντέλει τα κύματα αύξησης των τιμών που μαστιγώνουν το καταναλωτικό κοινό τιθασεύτηκαν…

Όπως υποστήριξε πρόσφατα ο John Williams, ο πληθωρισμός με χρήση ενός ειλικρινούς δείκτη είναι τώρα πιο κοντά στο 11,5%, αντί του επίσημα αναφερόμενου ονομαστικού επιτοκίου (3,7%). Αυτό θα πρέπει να αποτελεί μικρή έκπληξη για εκείνους των οποίων τα μάτια είναι ανοιχτά στο Modis Operandi των εμποτισμένων με χρέη κρατών

Όπως έχει ομολογήσει ο πρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Jean-Claude Juncker: «Όταν τα δεδομένα είναι πολύ άσχημα, λέμε ψέματα». Αλλά ακόμα και για εκείνους που εξακολουθούν να πιστεύουν το τρέχον αφήγημα για τον πληθωρισμό (και την «ήπια προσγείωση»), οι φλόγες του πληθωρισμού θα ενταθούν… λόγω του πετρελαίου.

Δεδομένου ότι οι περιορισμοί της προσφοράς εκ μέρους της Σαουδικής Αραβίας και της Ρωσίας παρατείνονται, καθώς επίσης και τα εθνικά όσο και παγκόσμια αποθέματα μειώνονται επικίνδυνα, το γεωπολιτικό σοκ θα είναι τεράστιο.

Έτσι, ο κάποτε «πράσινος» Λευκός Οίκος συνειδητοποίησε ότι ο κόσμος και ο πληθωρισμός εξακολουθούν να περιστρέφονται γύρω από το πετρέλαιο, ειδικά μετά την επιβολή κυρώσεων στον πρώην μεγαλύτερο προμηθευτή ενέργειας της Δυτικής Ευρώπης, τη Ρωσία.

Αυτό μπορεί να εξηγήσει γιατί ο Biden αλλάζει πολιτική…σε ό,τι αφορά την παραγωγή του αμερικανικού σχιστόλιθου – δυστυχώς, ωστόσο, μπορεί να είναι αργά (όπως το QT του Powell), για να αποφευχθούν τα σοκ στις τιμές του πετρελαίου και ο υψηλότερος πληθωρισμός ως τέλος του έτους.

Καθώς η προσφορά πετρελαίου περιορίζεται, οι τιμές του μαύρου χρυσού και, κατά συνέπεια, οι ρυθμοί πληθωρισμού θα αυξάνονται μαζί με τις αποδόσεις των ομολόγων και τα επιτόκια – μια τέλεια καταιγίδα για τις υπερδιογκωμένες αγορές ομολόγων, μετοχών και ακινήτων.

Και οι τιμές θα επιδεινωθούν εάν η ζήτηση πετρελαίου στην Κίνα αυξηθεί – γι’ αυτό και τα δυτικά πρωτοσέλιδα προσεύχονται να εκραγεί η χώρα του δράκου. Αυτό μπορεί να εξηγήσει γιατί ο Economist είχε δύο διαδοχικά εξώφυλλα για μια Κίνα που καταρρέει…

Η πραγματικότητα των BRICKS. Όπως και να έχει, λέει ο ελβετικός οίκος, πρέπει να τα συνδέσουμε όλα αυτά. «Εάν ο πληθωρισμός (όσο και αν αναφέρεται λανθασμένα) γίνει προφανώς πιο αληθινός και αισθητός, η συνακόλουθη αύξηση των αποδόσεων στα ομόλογα θα καταστήσει το δολάριο ισχυρότερο και το χρέος ακριβότερο, κάτι που προμηνύεται δίδυμη μαύρη – εκτός αν η Fed αρχίσει να τυπώνει περισσότερο πληθωριστικό χρήμα για να αγοράσει τα δικά της IOU και να αποδυναμώσει το δολάριο, κάτι το οποίο θα εξοντώσει τις εξαγωγές ενώ παράλληλα δεν θα λαμβάνει υπόψη τους BRICS.

Και πάλι, όμως, η Fed τελικά δεν θα έχει άλλη επιλογή από το να στραφεί προς πιο άμεση ρευστότητα και, ως εκ τούτου, πιο πληθωριστικές πολιτικές για να σώσει/νομοποιήσει τις αγορές ομολόγων της. Μόλις αυτό το αναπόφευκτο γίνει πρωτοσέλιδο, η προσωρινή άνοδος του δολαρίου θα φανεί ως αυτό που ήδη αναγνωρίζει ο περισσότερος ενημερωμένος κόσμος: ένα παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα στα χέρια ενός έθνους του οποίου οι λόγοι χρέους προς ΑΕΠ και ελλείμματος προς ΑΕΠ καθρεπτίζουν μια μπανανία.

Πολλοί στις ΗΠΑ ή την ΕΕ μπορεί να μην επιθυμούν να το δουν αυτό. Τα κακά νέα, όπως ο θάνατος και ο ήλιος, είναι δύσκολο να τα δεις. Αλλά τα BRICS, που ξέρουν από ντροπιαστικούς ισολογισμούς, το βλέπουν αυτό ξεκάθαρα.

Και παρότι η διαφημιστική εκστρατεία τους περί νέου νομίσματος λίγους έπεισαν, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως αυτό το κράμα των κρατών, με πρωταγωνιστικό ρόλο στην αγορά των εμπορευμάτων, έχει έναν κοινό εχθρό στο σύστημα του διεθνούς εμπορίου: το δολάριο και τις ΗΠΑ. Επιπλέον, οι BRICS δεν χρειάζονται «επίσημο» νόμισμα με στήριξη χρυσού για να διαπραγματεύονται τα πραγματικά περιουσιακά τους στοιχεία.

Το μόνο που έχουν να κάνουν, όπως συζητήσαμε πρόσφατα με τον Marcus Krall, είναι να ζητήσουν πληρωμή για τις εξαγωγές τους σε χρυσό. Τα έθνη BRICS+ δεν είναι ο τέλειος συνδυασμός απεριόριστης εμπιστοσύνης και αποτελεσματικού συντονισμού.

Ωστόσο, μοιράζονται μια υπαρξιακή απειλή από το υπερτιμημένο δολάριο και τα αμερικανικά ομόλογα με αρνητική απόδοση. Επιπλέον, μπορεί να μην εμπιστεύονται πλήρως ο ένας τον άλλον, αλλά εμπιστεύονται πλήρως τον χρυσό.

Το πετροδόλαρο αλλάζει. Ποτέ η φράση «Ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου» δεν βρήκε καλύτερη εφαρμογή απ’ ό,τι στα BRICS+, που αναγνωρίζουν ότι η ίδια η επιβίωσή τους εξαρτάται από το να ξεφύγουν από τον ασφυκτικό θάνατο που επιφυλάσσει το χρέος τους, ύψους 14 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, και του οποίου η αύξηση του κόστους μπορεί να τους καταστήσει εκ νέου υποτελείς στην Ουάσιγκτον.

Όπως παρατήρησε πρόσφατα ο Luke Gromen, από την οπτική γωνία των BRICS, «ή θα κρεμαστούν μαζί ή θα κρεμαστούν χωριστά». Η Κίνα, για παράδειγμα, δεν μπορεί να ανεχθεί για πάντα ένα σύστημα αγορών πετρελαίου με πετροδολάρια. Ως ο μεγαλύτερος εισαγωγέας πετρελαίου στον κόσμο, αναγνωρίζει ότι τελικά θα ξεμείνει από αμερικανικά νομίσματα. Εν ολίγοις, πρέπει να βρει ένα καλύτερο σχέδιο.

«Παρεμπιπτόντως, έχετε προσέξει το επόμενο BRIC στον τοίχο, για να παραφράσουμε και τους Pink Floyd; Είναι η Σαουδική Αραβία. Δείτε μια τάση; Βλέπετε μια επικείμενη αλλαγή στα νομίσματα του πετρελαίου;» διερωτάται η Gold Switzerland, προσθέτοντας:

«Όπως προειδοποιήσαμε πριν από μήνες, αυτή η τάση απομάκρυνσης της Σαουδικής Αραβίας από τις ΗΠΑ, θα μπορούσε τελικά να αποτελέσει βασικό μοχλό για την αργή χαλάρωση του τρέχοντος συστήματος που μέχρι τώρα εξασφάλιζε την παγκόσμια ζήτηση (και ως εκ τούτου η επιβίωση) ενός κατά τα άλλα υποτιμημένου χάρτινου δολαρίου». Εάν το σύστημα του πετροδολαρίου τεθεί στο περιθώριο, αυτό θα καταστρέψει την ζήτηση και την εγγενή αγοραστική δύναμη του δολαρίου (και θα εκτοξεύσει τον χρυσό στα ύψη).

Άλλα κόλπα στο μανίκι BRICS. Σύμφωνα με την GoldSwitzerland, εκτός από τον περιορισμό του δολαρίου μέσω μιας μετατόπισης (σταδιακής ή ξαφνικής) στο εμπόριο πετρελαιοδολαρίων, αξίζει να σημειωθεί ότι αλλά για τη Νότια Αφρική, οι υπόλοιπες χώρες BRICS έχουν περισσότερα περιουσιακά στοιχεία σε δολάρια ΗΠΑ παρά υποχρεώσεις, πράγμα που σημαίνει ότι μπορούν να αρχίσουν να κάνουν ντάμπινγκ σε UST εις βάρος του θείου Sam για να συγκεντρώσει δολάρια.

Πολλοί Αμερικανοί στοχαστές εξακολουθούν να πιστεύουν ότι οι ΗΠΑ ασκούν εξουσία πάνω σε αυτά «τα ανόητα έθνη των BRICS», που υποτίθεται ότι υποφέρουν από έλλειψη δολαρίων. Επισημαίνεται πως οι ΗΠΑ μόλις πρόσθεσαν δανεισμό 1,9 τρισεκατομμυρίων δολαρίων στο τέλος του 2023 μ.Χ. Και το έκαναν αυτό καθώς τα επιτόκια αυξάνονται, με την Fed να βρίσκεται ακόμα σε λειτουργία QT/αυτοκτονίας.

Αυτό ασκεί πτωτική πίεση στις τιμές τωω ομολόγων και ως εκ τούτου ανοδική πίεση στις αποδόσεις, ένα σενάριο που η Αμερική απλά δεν μπορεί να παίξει για πολύ περισσότερο, με τον συνδυασμό δημόσιου και ιδιωτικού χρέους να αγγίζει τα 95 τρισεκατομμύρια.

Εάν τα BRICS επέλεγαν να προσθέσουν ένα στρώμα ντάμπινγκ περιουσιακών στοιχείων στις ΗΠΑ σε αυτό το τοξικό μείγμα, οι συνέπειες για τον θείο Σαμ θα ήταν ακόμη πιο συγκλονιστικές/οδυνηρές για ένα σύστημα που βασίζεται στο χρέος που βρίσκεται ήδη στο χείλος του γκρεμού. Οι ΗΠΑ είναι παγιδευμένες σε έναν φαύλο κύκλο χρέους για τον οποίο δεν υπάρχει άλλη διέξοδος από την καταστροφική επιστροφή σε QE, γεγονός που είναι η μητέρα όλων των πληθωριστικών κυμάτων.

Ο ορίζοντας είναι πλέον ξεκάθαρος: οι αποδόσεις αυξάνονται, τα δίδυμα ελλείμματα αυξάνονται, ο πληθωρισμός αυξάνεται, και ναι, το ΑΕΠ είναι επίσης ανοδικό, αλλά η αύξησή του που βασίζεται στο χρέος – δεν είναι ανάπτυξη, αλλά μόνο χρέος. Εκτός αν η κυβέρνηση στην Ουάσιγκτον μειώσει τις δαπάνες σε επίπεδα ρεκόρ (που θα την σκοτώσει δημοσκοπικά)-(https://simeiakairwn.wordpress.com/2023/09/19/goldswitzerland-%cf%84%ce%bf-%ce%ba%ce%b1%cf%81%ce%b1%ce%b2%ce%ac%ce%bd%ce%b9-%cf%84%cf%89%ce%bd-brics-%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%87%cf%89%cf%81%ce%ac-%ce%ad%cf%81%cf%87%ce%b5%cf%84%ce%b1%ce%b9-%ce%b1/, https://www.bankingnews.gr/analyseis-ektheseis/articles/696815/goldswitzerland-exete-proeidopoiithei-to-karavani-tis-apodolariopoiisis-proxora-apodekatismos-ploytou-gia-tis-ipa, https://yiorgosthalassis.blogspot.com/2023/09/goldswitzerland-brics.html).

 

Ο Ρωσικός δάκτυλος στην Αφρική. Κι εδώ ερχόμαστε στον άλλο λόγο της νέας έξαρσης του προσφυγικού, που έχει καθαρά γεωπολιτική διάσταση. Η Ρωσία έχει αντικαταστήσει την Γαλλία ως χώρα με επιρροή στην υποσαχάρια Αφρική (Σαχέλ) και καθώς βρίσκεται σε αντιπαράθεση με την Ευρώπη λόγω της Ουκρανίας εικάζεται ότι ενθαρρύνει την παράνομη μετανάστευση προς την Ευρώπη και χρησιμοποιεί και πάλι τους πρόσφυγες ως όπλο (όπως έκανε και με τον βομβαρδισμό της Συρίας το 2015 μ.Χ.) για να προκαλέσει αποσταθεροποίηση στις Ευρωπαϊκές χώρες.

Οι Τούρκοι μάλλον τους βοηθούν εμμέσως (όπως κάνουν και σε άλλα θέματα), όμως, η σκληρή αλήθεια είναι ότι οι Ρώσοι δεν χρειάζεται να κάνουν και πολλά για να πείσουν ανθρώπους να σηκωθούν και να φύγουν από τις χώρες του Σαχέλ. Ο ίδιος ο πόλεμος στην Ουκρανία προκαλεί επισιτιστική κρίση στις χώρες αυτές, με αποτέλεσμα ολοένα και περισσότεροι, κυρίως νέοι, να αποφασίζουν να κάνουν το επικίνδυνο ταξίδι στην Ευρώπη (https://www.kathimerini.gr/society/562632826/prosfygiko-synagermos-gia-ekrixi-afixeon/).Η

 

ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ: ΟΙ BRICS «ΑΦΟΠΛΙΖΟΥΝ» ΤΟ ΔΟΛΑΡΙΟ ΜΕ ΕΠΙΒΟΛΗ ΤΕΛΟΥΣ ΣΤΙΣ ΣΥΝΑΛΛΑΓΕΣ. ΣΤΟΧΟΣ Η ΕΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΟΠΙΣΤΩΤΙΚΩΝ ΑΓΟΡΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΠΕΝΔΥΣΕΩΝ ΣΤΑΘΕΡΟΥ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ.

Είναι γεγονός ότι το παγκόσμιο κίνημα της αποδολαριοποίησης του χρηματοπιστωτικού συστήματος και των διεθνών συναλλαγών διευρύνεται. Η Ρωσία καθοδηγεί την πορεία, αλλά η Κίνα και η Ινδία εξαιτίας των περίπλοκων εμπορικών σχέσεών τους με την Δύση διστάζουν, ολοένα και λιγότερο, να βάλουν το…. τελευταίο καρφί στον τάφο του δολαρίου.

Τα κράτη – μέλη της BRICS+ εξετάζουν τρόπους προκειμένου να το καταστήσουν ακόμη ισχυρότερο το εν λόγω κίνημα, στοχεύοντας στην ενοποίηση των αγορών νομισμάτων και των επενδύσεων σταθερού εισοδήματος.

Να σημειωθεί ότι επενδύσεις σταθερού εισοδήματος είναι αυτές που παρέχουν στους επενδυτές αποδόσεις με τη μορφή σταθερών περιοδικών πληρωμών και πλήρη επιστροφή του κεφαλαίου στην λήξη τους (εταιρικά ομόλογα που πληρώνουν σταθερό ποσό για τα κουπόνια μέχρι την λήξη τους, οι προνομιούχες μετοχές που εκδίδονται με τον όρο ότι θα καταβάλλουν ένα σταθερό μέρισμα, τα πιστοποιητικά καταθέσεων – CDs και τα εμπορικά χρεόγραφα – CPs)..

Μια τέτοια ενοποίηση θα οδηγούσε σε μεγαλύτερη ρευστότητα για τον Παγκόσμιο Νότι και πιο αποτελεσματική διαδικασία διαμόρφωσης των τιμών στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Η ευκολότερη πρόσβαση στις τοπικές αγορές ομολόγων θα πρόσφερε επίσης έναν πιο πρόσφορο τρόπο μετατροπής των εμπορικών πλεονασμάτων σε συναλλαγματικά διαθέσιμα.

Για να βοηθήσουν τη διαδικασία, τα κράτη BRICS+ – Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Νότια Αφρική και έξι άλλα που πρόκειται να γίνουν πλήρη μέλη – θα πρέπει να επιβάλουν «φόρο Tobin» στις μετατροπές συναλλάγματος που αφορούν οποιοδήποτε νόμισμα των κρατών του Παγκόσμιου Βορρά, σύμφωνα με προτάσεις που εξετάζουν νομισματικές αρχές της Κίνας σε συνεννόηση με τα υπόλοιπα κράτη της ομάδας.

Tο 1.972 μ.Χ., μετά την κατάρρευση του νομισματικού συστήματος του Bretton Woods, ο Αμερικανός οικονομολόγος James Tobin είχε ήδη προτείνει την φορολόγηση της αγοράς συναλλάγματος με σκοπό την πάταξη της κερδοσκοπίας.

Η ελάχιστη αυτή επιβάρυνση (από 0,001% έως 0,5%) που επεβλήθη στην αγορά συναλλάγματος ενώ δεν θα επηρέαζε σχεδόν καθόλου τους πολίτες χαμηλού εισοδήματος, θα αποτελούσε δυσβάστακτο βάρος για τους επαγγελματίες κερδοσκόπους, λόγω των αναρίθμητων συναλλαγών που πραγματοποιούν, δεδομένου ότι ανταλλάσσουν συνεχώς συνάλλαγμα.

Γιατί το δολάριο παραμένει ισχυρό… Το δολάριο κυριαρχεί στην παγκόσμια οικονομία. Αντιπροσωπεύει το 90 % των συναλλαγών στην αγορά συναλλάγματος, το 59 %των συναλλαγματικών αποθεμάτων και το μισό του παγκόσμιου εμπορίου.

Ένα κυρίαρχο νόμισμα είναι το φυσικό αποτέλεσμα της αποτελεσματικότητας της αγοράς. Εάν οι 11 χώρες των BRICS+ διευθετούσαν συνολικά το μεταξύ τους εμπόριο εξ ολοκλήρου στα τοπικά τους νομίσματα, θα απαιτούνταν 55 συναλλαγές με τα ζεύγη των νομισμάτων.

Αν διευθετούνται σε δολάρια, θα χρειάζονταν μόλις 10. Η χρήση ενός κυρίαρχου νομίσματος έχει ως αποτέλεσμα πολύ μεγαλύτερη ρευστότητα στην αγορά συναλλάγματος, ανατροφοσοτώντας το πλεονέκτημά του.

Και το δολάριο έχει το πρόσθετο πλεονέκτημα μιας βαθιάς αγοράς ομολόγων, όπου τα εμπορικά πλεονάσματα εύκολα μετατρέπονται σε συναλλαγματικά διαθέσιμα.. Για την παγκόσμια οικονομία, η κυριαρχία του δολαρίου έως σήμερα λειτουργούσε αποτελεσματικά. Αλλά η αποδολαριοποίηση έχει γίνει πλέον η κυρίαρχη τάση, για δύο λόγους.

Πρώτον, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν καταφύγει σε οικονομικές κυρώσεις προκειμένου να αποδυναμώσουν και να διαλύσουν τις οικονομίες όσων αντιτίθενται στην δυτική κυριαρχία. Τα μέτρα της περιλαμβάνουν την απομάκρυνση των κρατών από το σύστημα χρηματοοικονομικών μηνυμάτων Swift και το «πάγωμα» των συναλλαγματικών περιουσιακών στοιχείων τους.

Και επιπροσθέτως έχουν επιβληθεί και δευτερεύουσες κυρώσεις σε χώρες που συναλλάσσονται με τα κράτη – στόχους κυρώσεων των ΗΠΑ. Ως απάντηση στις κυρώσεις, ο Ρώσος πρόεδρος ανέθεσε στον Sergei Glazyev να σχεδιάσει ένα νόμισμα διακανονισμού εμπορικών συναλλαγών, αρχικά για την Ευρασιατική Οικονομική Ένωση.

Πιστεύεται ότι το πεδίο εφαρμογής της εν λόγω ιδέας διευρύνθηκε με την ιδέα ενός νομίσματος των BRICS η αξία του οποίου θα στηρίζεται στο χρυσό, το οποίο επιβεβαιώθηκε από τους Ρώσους ενόψει της συνόδου κορυφής των BRICS τον περασμένο μήνα.

Αλλά για την Κίνα και την Ινδία αυτό θα ήταν μια πολύ ριψοκίνδυνη εξέλιξη – τουλάχιστον στη σημερινή συγκυρία. Το γιουάν της Κίνας αποτελεί συστατικό στοιχείο των SDR (ειδικά τραβητικά δικαιώματα) του «νομίσματος» του ΔΝΤ, ένα προνόμιο που κερδήθηκε με κόπο που θα μπορούσε να απειληθεί εάν υποστήριζε τον χρυσό ως μέσο διακανονισμού των εμπορικών συναλλαγών.

Η Ινδία έχει ιστορία πρόσδεσης σε ένα κεϋνσιανών νομισματικών πολιτικών κατά του χρυσού και επιθυμεί να αναπτύξει εμπορικούς δεσμούς με τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους, όπως αποδεικνύεται από τη διοργάνωση της πρόσφατης συνόδου της G20 και τη μελλοντική συμφωνία ελεύθερου εμπορίου με το Ηνωμένο Βασίλειο.

Η Κίνα μπορεί επίσης να ανησυχούσε ότι οι συνέπειες μπορεί να είναι αποσταθεροποιητικές για το παγκόσμιο νομισματικό σύστημα και να πλήξουν την προσπάθειa της να ανακάμψει μετά την πανδημία. Η διστακτικότητα των δύο πολυπληθέστερων κρατών στηn γη σχετικά με τη στήριξη ενός νομίσματος στο χρυσό τους δημιουργεί τώρα σημαντικά προβλήματα.

Η χειραφέτηση του Παγκόσμιου Νότου. Ο χρήση του δολαρίου ως όπλου στο πλαίσιο γεωπολιτικών αντιπαραθέσεων κυρίως στην περίπτωση της Ουκρανίας έχει θέσει σε κίνδυνο τις περισσότερες χώρες του Παγκόσμιου Νότου. Για αυτές, οι ΗΠΑ δεν είναι πλέον η κυρίαρχη πηγή εμπορικών συναλλαγών και επενδύσεων και το να εξυπηρετούν τα γεωπολιτικά συμφέροντα της Αμερικής βλάπτει τα οικονομικά τους συμφέροντα.

Δεύτερον, οι ΗΠΑ βρίσκονται σε διαδικασία υπερχρέωσης από το 2008 m.X., μια δημοσιονομική επέκταση που έγινε δυνατή εξαιτίας της υπεροχής του δολαρίου ως παγκόσμιου αποταμιευτικού νομίσματος. Οι ΗΠΑ έχουν τεράστιες δημοσιονομικές δαπάνες ανεξάρτητα από το σημείο του οικονομικού κύκλου στο οποία βρίσκεται η παγκόσμια οικονομία. Τα τεράστια δημοσιονομικά ελλείμματα έχουν γίνει μονόδρομος.

Το λογικό τέλος αυτής της «φούσκας» είναι η κατάρρευση του δολαρίου και ο αχαλίνωτος πληθωρισμός πο θα καταστρέψει τις οικονομίες.  Οι χώρες με εμπορικά πλεονάσματα μπορεί να παρασυρθούν από την ευκολία να δημιουργήσουν συναλλαγματικά αποθέματα σε δολάριο, αλλά όλα θα μπορούσαν οδηγηθούν μια μέρα σε κατάρρευση.  Αυτό είναι ένα ισχυρό κίνητρο για την εύρεση εναλλακτικών νομισματικών καθεστώτων.

Το ενιαίο νόμισμα και οι προοπτικές του. Τα κράτη των Brics έχουν δρομολογήσει αποδολαριοποίησης, συμπεριλαμβανομένης της διευθέτησης του διμερούς εμπορίου σε τοπικά νομίσματα και της δημιουργίας ενός νέου νομίσματος είτε ως αποθεματικού ή ακόμη και για την εκκαθάριση των διεθνών συναλλαγών.

Το εμπόριο μεταξύ των μελών της ομάδας των BRICS διενεργείται ολοένα και περισσότερο σε τοπικά νομίσματα, κάτι που είναι λογικό, και εν μέρει οφείλεται στο αποκλεισμό από το Swift της Ρωσίας. Κατά κάποιο τρόπο, η χρήση των δικών τους νομισμάτων έχει γίνει αναγκαιότητα για να διατηρήσουν την αναπτυξιακή τους πορεία.

Ένα ενιαίο νόμισμα δεν είναι ο καλύτερος δρόμος για την αποδολαριοποίηση Αλλά ένα νέο νόμισμα δεν είναι πιθανό να λειτουργήσει. Ένα τέτοιο νομισματικό πλάσμα θα έπρεπε να είναι ένα καλάθι με νομίσματα των κρατών των BRICS, παρόμοιο με τα ειδικά τραβηκτικά δικαιώματα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

Θα ήταν προβληματική η ρευστότητα και η χρήση του θα εξαρτιόταν από τις μετατροπές των νομισματων στις κεντρικές τράπεζες των BRICS και την ανταλλαγή σε νομίσματα fiat. Θα ήταν καταδικασμένο για αποτυχία μέσα από τέτοιες σύνθετες νομισματικές διαδικασίες όσον αφορά την προσφορά χρήματος.

Ένα ανεξάρτητο νόμισμα δεν θα είχε επίσης καμία οικονομική βάση και θα μπορούσε να καταλήξει όπως το bitcoin: να διαθέτει ένα ευρύ φάσμα συναλλαγών – μη πρακτικό όμως για διακανονισμό συναλλαγών ή για να αποθηκεύεται στις κεντρικές τράπεζες ως αποθεματικό νόμισμα.  Για τους παραπάνω λόγους από πολλές πλευρές προκειμένου να διασφαλισθεί η νομισματική σταθετότητα προτείνεται η σύνδεση της εν λόγω νομισματικής αξίας με το χρυσό (http://oimos-athina.blogspot.com/2023/09/blog-post_835.html).

 

Η Λατινική Αμερική στρέφεται στην Ασία και την Μέση Ανατολή για δανεισμό και επενδυτικά κεφάλαια.

Η τράπεζα με έδρα το Καράκας, γνωστή ως CAF, μία από τις μεγαλύτερες τράπεζες της Λατινικής Αμερικής, βρίσκεται σε συνομιλίες με πολλές χώρες όπως η Σαουδική Αραβία, το Κατάρ, η Ινδία και η Κορέα για να ενταχθούν στα υπάρχοντα 21 μέλη της, δήλωσε ο Πρόεδρος Sergio Diaz-Granados

Οι δυτικές χώρες έχουν αφήσει τις φτωχές χώρες της Λατινικής Αμερική στο έλεος της υποχρέωσης και της υπανάπτυξης και αυτές τώρα στρέφονται στις αναδυόμενες οικονομίες (όπως η Κίνα και η Ινδία αλλά και το Κατάρ) για να διασφαλίσουν τις προϋποθέσεις της επιβίωσής τους...

Η Corporacion Andina de Fomento, κορυφαία αναπτυξιακή τράπεζα της Λατινικής Αμερικής που θα δανείσει πάνω από 14 δισεκατομμύρια δολάρια φέτος, επιδιώκει να προσθέσει νέα κεφάλαια μέσω συμμετοχών από την Ευρώπη, την Μέση Ανατολή και τις ασιατικές χώρες για την χρηματοδότηση νέων έργων στην περιοχή.

Η τράπεζα με έδρα το Καράκας, γνωστή ως CAF, μία από τις μεγαλύτερες τράπεζες της Λατινικής Αμερικής, βρίσκεται σε συνομιλίες με πολλές χώρες όπως η Σαουδική Αραβία, το Κατάρ, η Ινδία και η Κορέα για να ενταχθούν στα υπάρχοντα 21 μέλη της, δήλωσε ο Πρόεδρος Sergio Diaz-Granados.

Οι νέοι μέτοχοι θα μπορούσαν να λάβουν μερίδιο έως και 15% της τράπεζας και δύο έδρες στο διοικητικό της συμβούλιο, αλλά η CAF θα συνεχίσει να ελέγχεται από λατινοαμερικανικά κράτη, είπε. «Βρισκόμαστε σε αυτή τη διαδικασία αναζήτησης εταίρων που θα συνεισφέρουν στην τράπεζα χωρίς να χάσει τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της», είπε Diaz-Granados σε δημοσιογράφους στην Πόλη του Μεξικού την Παρασκευή.

«Η ιδέα είναι να διπλασιαστεί το μέγεθος της τράπεζας μέχρι το 2030 και μπορείτε να το κάνετε αυτό βασικά με την κεφαλαιοποίηση από τις χώρες». Η διαδικασία διεύρυσης της τράπεζας σε νέα μέλη θα πάρει χρόνο, με την CAF να επικεντρώνεται πιο άμεσα στην προσθήκη ορισμένων χωρών της Καραϊβικής για να φτάσει μεταξύ 27 και 28 μελών. Η Ισπανία και η Πορτογαλία είναι επί του παρόντος τα μόνα δύο μέλη που δεν είναι από την περιοχή.

Ενώ το CAF επεκτάθηκε γρήγορα τα τελευταία χρόνια και τώρα ανταγωνίζεται άλλους δανειστές, όπως η InterAmerican Development Bank που υποστηρίζεται από τις ΗΠΑ, αναζητά νέους υποστηρικτές που θα παρέχουν το νέο κεφάλαιο που απαιτείται για την αύξηση των δανείων και την βελτίωση των δεσμών με άλλες περιοχές. Οι ΗΠΑ δεν έχουν λόγο στην τράπεζα, αφού ιστορικά επέλεξαν να κατευθύνουν την χρηματοδότηση στη Λατινική Αμερική μέσω της Παγκόσμιας Τράπεζας ή της IDB, που εδρεύουν στην Ουάσιγκτον.

Ο Diaz-Granados βλέπει αυτά τα ιδρύματα ως συμπληρωματικά, αλλά είπε ότι η CAF μπορεί να χρηματοδοτήσει ένα ευρύτερο σύνολο έργων από το IDB στην περιοχή, επειδή οι αποφάσεις του δεν απειλούνται με veto εκ μέρους των ΗΠΑ.

Η τράπεζα δεν επιδιώκει να προσθέσει τις ΗΠΑ στις τάξεις της ούτε η αμερικανική κυβέρνηση είναι πρόθυμη να ενταχθεί στγ CAF, σημείωσε. «Έχουμε μια ρευστή επικοινωνία μαζί τους, αλλά δεν ενδιαφέρονται για το CAF και στην περίπτωσή μας δεν μας ενδιαφέρουν ούτε οι ΗΠΑ», σημείωσε. «Αυτός είναι ένας κουμπαράς της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής. Αυτό μας ανήκει».

Δανεισμός Αργεντινής. Το CAF διαδραμάτισε πρόσφατα καντρικό ρόλο στο να βοηθήσει την Αργεντινή με που αντιμετωπίζει περιορισμένη ταμειακή ρευτσότητα να αποπληρώσει μια δόση του προγράμματος 44 δισεκατομμυρίων δολαρίων με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, δίνοντας ένα δάνειο - γέφυρα 1 δισεκατομμυρίου δολαρίων στη χώρα για περίπου τρεις εβδομάδες έως ότου το ΔΝΤ ενέκρινε μια εκταμίευση στη χώρα, χρεώνοντας επιτόκιο 4%.

Στην συνέχεια, η τράπεζα εξοφλήθηκε από το ΔΝΤ σε Ειδικά Τραβηκτικά Δικαιώματα, το διεθνές αποθεματικό ενεργητικού του οργανισμού γνωστό ως SDR, το οποίο πλέον επιτρέπεται να διατηρεί το CAF.

Οι πλούσιες χώρες θα πρέπει να χρησιμοποιήσουν τα πλεονάζοντα SDR τους για να χρηματοδοτήσουν αναπτυξιακά έργα, ιδιαίτερα σε περιοχές που πλήττονται από κλιματικές καταστροφές, είπε ο Diaz-Granados.

«Τα SDR μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την αντιμετώπιση μιας υποχρέωσης μέσω μιας αναπτυξιακής τράπεζας», είπε. «Θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν για την κρίση που βλέπουμε τώρα να εξελίσσεται, η οποία είναι μια κρίση που προκαλείται από το κλίμα» (https://www.bankingnews.gr/diethni/articles/697626/i-latiniki-ameriki-strefetai-stin-asia-kai-ti-mesi-anatoli-gia-daneismo-kai-ependytika-kefalaia).

 

Τρία ανησυχητικά σενάρια για έναν επικίνδυνο κόσμο.

Καθημερινά ο κόσμος γίνεται πιο σκοτεινός, ρευστός και επικίνδυνος. Ο πόλεμος στην Ουκρανία οξύνει τις αντιθέσεις  Δύσης (ΗΠΑ-ΗΒ-ΕΕ) – Ευρασίας (Κίνα-Ρωσία-Ιράν). Νέα κέντρα ισχύος αναδύονται, με πιο σημαντικά την Τουρκία, το Ιράν, την Σαουδική Αραβία (ΒΣΑ) και την Ινδία. Μία νέα κρίση στην διεθνή καπιταλιστική οικονομία είναι πιθανή. Ως συνέπεια, τα διεθνοπολιτικά υποκείμενα κατακλύζονται από ανασφάλεια και κινητοποιούνται εντονότερα.

Έτσι η μάχη Δύσης – Ευρασίας για διεθνή επιρροή εντείνεται. Η κούρσα ΝΑΤΟ-Ρωσίας για επιρροή στην Ευρώπη και δη στην Ουκρανία οξύνει την πάλη για τις οδούς εμπορίου, για τη θέση του δολαρίου ως διεθνούς αποθεματικού αλλά και των παραγωγών υδρογονανθράκων (υ/α) ως κύριων παρόχων ενέργειας.

Ακόλουθα, θερμαίνει τη διαμάχη για το νόμισμα στο διεθνές εμπόριο και για επιρροή σε μέρη με υ/α, πολύτιμα μέταλλα και κρίσιμα περάσματα, όπως Αφρική, Μ. Ανατολή, Κ. Ασία. Συνεπώς, δημιουργεί ένα διευρυνόμενο μέτωπο 7 κομβικών  πεδίων: Ουκρανία, δολάριο, υ/α, εμπορικοί οδοί, Κ. Ασία, Μ. Ανατολή, Αφρική.

Ωστόσο, και στα 7 πεδία επικρατεί στασιμότητα. ΝΑΤΟ και Ρωσία απέχουν της νίκης, όπως δείχνει η μικρή αλλά υπαρκτή πρόοδος της Ουκρανικής επίθεσης. Η φειδωλή διεύρυνση των BRICS και η πρόθεση αύξησης των συναλλαγών τους σε εθνικά και όχι νέα νομίσματα  μαρτυρούν την αντοχή του δολαρίου και του Δυτικού πλαισίου εμπορίου παρά τις πιέσεις που αυτά δέχονται.

Η άνοδος των τιμών του πετρελαίου εξαιτίας της περικοπής της παραγωγής από τον ΟΠΕΚ+ προδίδει ότι οι κυρώσεις στην Ρωσία και η πτώση της ζήτησης δεν αλλάζουν την μειονεκτική θέση της Δύσης στο εμπόριο ενέργειας.

Οι ΗΠΑ μένουν πρωταγωνιστές στην Μ. Ανατολή, παρότι Ρωσία και Κίνα βελτιώνουν τη θέση τους, καθώς αυξάνουν τον στρατό τους στον Π. Κόλπο, προσεγγίζουν το Ιράν, ωθούν διεργασίες στο Παλαιστινιακό και μεταξύ Ισραήλ – ΒΣΑ.

Η επιρροή της Δύσης στην Αφρική διατηρείται, μολονότι διεισδύει η Ρωσία και υποχωρεί η Γαλλία, όπως δηλώνουν η παραμονή των βάσεων των ΗΠΑ στον Νίγηρα και η φιλοδυτική χούντα στην Γκαμπόν. Η Ρωσία αδυνατεί να ηγεμονεύσει σε Κ. Ασία και Καύκασο, εφόσον η Αρμενία στρέφει προς τη Δύση και η Τουρκία σφίγγει το Αζερμπαϊτζάν και διεισδύει στα Τουρκόφωνα κράτη.

Η Δύση ανακάμπτει στις εμπορικές οδούς, καθώς ο Αναπτυξιακός Δρόμος του Ιράκ [(IDR) Π. Κόλπος-Τουρκία], ο Μεσαίος Διάδρομος [(MC) Τουρκία-Κ. Ασία] και ο νέος Δρόμος των  Μπαχαρικών [Ινδία-Μ. Ανατολή-Ευρώπη (IMEC)] απαντούν στις κινήσεις Κίνας και Ρωσίας, όπως η Πρωτοβουλία Ζώνη και Δρόμος [(BRI) Κίνα-Ευρώπη], και ο Διεθνής Μεταφορικός Διάδρομος Βορράς-Νότος [(INSTC) Ινδία-Ρωσία]. Έτσι, καμία πλευρά δεν προωθείται διακριτά σε κάποιο σημείο του μετώπου.

Παράλληλα, Τουρκία, Ιράν, ΒΣΑ και Ινδία ανάγονται σε ρυθμιστές της κατάστασης. Η Τουρκία κατοχυρώνεται ως δίαυλος Δύσης – Ρωσίας, καθώς από τη μία παρέχει στρατηγική στήριξη στην Ουκρανία (UAVs, MRAPs, DPICMs, Συμβούλους κ.α) και πολύτιμες υπηρεσίες στο  ΝΑΤΟ (θέση, μέγεθος/δυνατότητες στρατού, αμυντική βιομηχανία, βάσεις), και από την άλλη δεν μετέχει (υποσκάπτει) στις Δυτικές κυρώσεις στην Ρωσία, ενώ είναι μέρος των BRI, MC και IDR, κόμβος logistics, ενέργειας/εμπορίου, αλλά και προορισμός Δυτικών επενδύσεων.

Το Ιράν τροφοδοτεί τη Ρωσία με πολύτιμα UAVs, ενώ είναι μέρος των BRI, INSTC, διαθέτει μεγάλα κοιτάσματα υ/α, «ελέγχει» μέσω των Στενών του Ορμούζ την είσοδο/έξοδο των IDR και IMEC και περί το 20% της ημερήσιας κατανάλωσης πετρελαίου.

Όσο για το ΒΣΑ, οι δυνατότητες του στην εξαγωγή πετρελαίου και το μέσο με το οποίο τις υλοποιεί, το διατηρούν σε θέση να ρυθμίζει τις τιμές ενέργειας και να επηρεάζει την ζήτηση νομισμάτων, ανακουφίζοντας οικονομικά την Ρωσία για όσο η πετρελαϊκή τους συμμαχία στο σχήμα ΟΠΕΚ+ συνεχίζει να υφίσταται, αλλά και προκαλώντας ανησυχία στις ΗΠΑ για το αν αυτό θα συνεχίσει να εμπορεύεται το πετρέλαιο του σε δολάρια, ενώ επίσης είναι μέρος του IMEC.

Τέλος, η Ινδία αποτελεί αναπνευστήρα της Ρωσίας και ανταγωνιστή της Κίνας, καθώς διυλίζει/εξάγει το πετρέλαιο της πρώτης και εμπλέκεται σε συνοριακά/στρατιωτικά επεισόδια με τη δεύτερη,  ενώ είναι πυρηνική δύναμη, εναλλακτική επιλογή για τις Δυτικές εταιρείες που φεύγουν από την Κίνα και τερματικός/αφετηρία των IMEC, INSTC, (ίσως του IDR).

Ακόμα, Τουρκία, ΒΣΑ και Ιράν ασκούν ευρύτερα επιρροή σε Ευρασία και Αφρική, μέσω συσπειρώσεων που ηγούνται, ενώ η Ινδία διευρύνει την πλανητική της επιρροή διά της οικονομικής ισχύος και της λάμψης που αυτή της προσδίδει στο πολιτικό της μοντέλο. Συνεπώς, οι επιλογές τους μπορούν να γείρουν την πλάστιγγα υπέρ της Δύσης ή της Ευρασίας.

Ακολούθως, ΗΠΑ και Ρωσία ιεραρχούν τον προσεταιρισμό τους. Οι ΗΠΑ φλερτάρουν την Ινδία, για να λειτουργεί η επιρροή της στις αναπτυσσόμενες χώρες ως ανάχωμα προς μία αντιδυτική τους στροφή.

Επιδιώκουν τη χαλάρωση των δεσμών του Ιράν με Κίνα και Ρωσία, δίνοντάς του εναλλακτικές επιλογές μέσω μίας εξομάλυνσης των σχέσεων του με την Δύση. Δέχονται την αυτονομία Τουρκίας και ΒΣΑ και εκσυγχρονίζουν τη συμμαχία μαζί τους, εστιάζοντας στο κοινό συμφέρον και στην χρήση «καρότων και μαστίγιων» για την υπέρβαση των σημείων τριβής.

Από την άλλη, η Ρωσία επιχειρεί τον μετριασμό της προσέγγισης της Ινδίας και του Ιράν με τη Δύση, μέσω της ενίσχυσης των δεσμών μαζί τους, ενώ συνεχίζει τις προσφορές σε ΒΣΑ και Τουρκία, για να εντείνει την τάση αυτονόμησης τους. Ως αποτέλεσμα, τα περιθώρια ελιγμών αυξάνουν για τα νέα κέντρα ισχύος.

Συνακόλουθα, τα κέντρα αυτά ζητούν κεντρικό ρόλο στη διεθνή πολιτική. Απ’ αυτή τη σκοπιά υιοθετούν το ιδεολόγημα της Ρωσίας και της Κίνας για έναν «πολυπολικό κόσμο», ο οποίος θα διευθύνεται από μία συνεννόηση μεγάλων και περιφερειακών δυνάμεων, βάσει του συσχετισμού ισχύος.

Όμως διαφέρουν και με τις δύο ως προς το πώς θέλουν να λειτουργεί αυτή η συνεννόηση, ένεκα των αντιθέσεων τους και της ασυμφωνίας τους για τις σχέσεις ισχύος. Συγκεκριμένα, Ιράν, ΒΣΑ και Τουρκία θέλουν, το κάθε ένα, την ηγεσία στην Μ. Ανατολή, ενώ η Ινδία την επιζητεί στην Ν. Ασία.

Όλα αρνούνται τις βλέψεις της Κίνας στον Ινδοειρηνικό και της Ρωσίας στην πρώην ΕΣΣΔ, ενώ τις ανταγωνίζονται σε μία γκάμα πεδίων. Έτσι οι τέσσερις δυνάμεις αξιοποιούν τις αντιθέσεις Ευρασίας – Δύσης για την προώθηση δικών τους επιδιώξεων.

Σε αυτή τη βάση, οι παραπάνω δυνάμεις επιχειρούν να ισορροπούν μεταξύ των δύο αυτών πόλων. Το ΒΣΑ εντάσσεται στους BRICS, ενώ παζαρεύει με τις ΗΠΑ έναν ηγετικό ρόλο στην Μ. Ανατολή. Η Τουρκία αναλαμβάνει την επεξεργασία/εξαγωγή των σιτηρών της Ρωσίας στην Αφρική και μετατρέπεται σε κόμβος  εξαγωγής των υ/α της, όταν διαπραγματεύεται με τις ΗΠΑ έναν κεντρικό ρόλο σε Ευρασία και Αφρική.

Το Ιράν ανταλλάσσει αιχμαλώτους με τις ΗΠΑ, σε μία συμφωνία που επιτρέπει την υπό όρους πρόσβασή του σε κατασχεμένους από τη Δύση λογαριασμούς 6 δις$, την ώρα που και αυτό εντάσσεται στους BRICS.

Η Ινδία προχωρά σε στρατιωτικές συμφωνίες/συναλλαγές με τις ΗΠΑ και εμπλέκεται μαζί τους σε πολυμερείς συνεργασίες σε όλον τον Ινδοειρηνικό, αλλά επιτρέπει τη διεύρυνση των BRICS και στηρίζει τη μετάβαση των διεθνών συναλλαγών σε εθνικά νομίσματα. Όλες τους αρνούνται να ευθυγραμμιστούν τόσο με την Δύση όσο και με την Ευρασία.

Ταυτόχρονα τα οικονομικά προβλήματα σωρεύονται στις μητροπόλεις του καπιταλισμού. Η Δύση βυθίζεται σε μία δίνη ύφεσης, την οποία ενδυναμώνει η άνοδος των επιτοκίων με την οποία οι κεντρικές τράπεζες επιχειρούν να τιθασεύουν τον πληθωρισμό, το απότοκο των προηγούμενων μεγάλων (διά)κρατικών πακέτων στήριξης της οικονομίας στην πανδημία.

Αντίστοιχα, η μετάβαση από μία οικονομία βασισμένη σε φτηνές βιομηχανικές εξαγωγές και φτηνό νόμισμα-Γουάν, σε μία οικονομία κατανάλωσης και παροχής υπηρεσιών, με ισχυρό Γουάν, την οποία η Κίνα υλοποιεί ως απάντηση στην κάμψη της κατανάλωσης στην Δύση αλλά και των επενδυτικών/εμπορικών πολέμων που η τελευταία της εξαπολύει, εντείνει και δεν αποτρέπει την υπερσυσσώρευση κεφαλαίου και την διακριτή υποχώρηση της ανάπτυξης, κάτι που εκφράζεται στις αποπληθωριστικές τάσεις και στην ανεργία των νέων, ενώ τα σκληρά μέτρα κατά της covid-19 επιτάχυναν την εκδήλωση του φαινομένου.

Επακόλουθα υποχωρεί και η διεθνής ζήτηση πρώτων υλών, πλήττοντας τα μέλη του ΟΠΕΚ+. Την όλη κατάσταση επιβαρύνουν σημαντικά η όξυνση των ανταγωνισμών, ο πολλαπλασιασμός των «φυσικών» καταστροφών, η «πίεση» που ασκούν οι νέες τεχνολογίες για να μπούνε στην παραγωγή. Ως συνέπεια, οι ταξικές και οι ενδοαστικές αντιθέσεις οξύνονται σε κάθε ιμπεριαλιστικό κέντρο, μεγαλώνοντας τις προκλήσεις για τον κρατικό τους μηχανισμό.

Συνεπώς ένα εκρηκτικό μείγμα σωρεύεται στα θεμέλια του ιμπεριαλιστικού συστήματος. Η ένταση και το μέτωπο της διαμάχης μεταξύ των δύο κύριων πόλων του διευρύνονται συνεχώς, δίχως κάποιος να πετυχαίνει διακριτή προώθηση των θέσεων του. Νέες δυνάμεις επιχειρούν να παίξουν ρόλο ρυθμιστή στη διεθνή πολιτική, προωθώντας η κάθε μία την ατζέντα της και δίχως να ευθυγραμμίζεται με κάποιον από τους δύο κύριους πόλους.

Η οικονομική συγκυρία οξύνει τις ταξικές και ενδοαστικές αντιθέσεις στις μητροπόλεις του καπιταλισμού. Ακολούθως μία διεθνής συνεννόηση που θα επέφερε μία κάπως μακροπρόθεσμη και μεγάλης κλίμακας ύφεση στις διεθνείς σχέσεις καθίσταται όλο και πιο αδύνατη.

Σε αυτά τα πλαίσια τρία σενάρια φαντάζουν πιθανά για το ορατό μέλλον: Δύση και Ευρασία επιτυγχάνουν μία προσωρινή, εύθραυστη και μερική συνεννόηση για την διακοπή της σύγκρουσης στην Ουκρανία και πιθανά σε κάποιο/α από τα παρακάτω πεδία: Στην μεταρρύθμιση του πλαισίου των διεθνών οικονομικών συναλλαγών.

Στους όρους και την ταχύτητα μετάβασης σε μια “Πράσινη” διεθνή οικονομία. Στην χάραξη σφαιρών επιρροής σε Αφρική, Κ. Ασία και Μ. Ανατολή. Στους εμπορικούς διαδρόμους που θα υλοποιηθούν και στους όρους ένωσης τους.

Προς αυτή την κατεύθυνση ωθούν η αδυναμία διακριτής  προώθησης των θέσεων της Δύσης ή της Ευρασίας στα κομβικά πεδία αντιπαράθεσης τους, η επιθυμία των νέων κέντρων ισχύος να διαμεσολαβήσουν μεταξύ αυτών των δύο πόλων  για να θωρακίσουν/κεφαλαιοποιήσουν τα μέχρι τώρα κέρδη τους, ο φόβος όλων για την όξυνση των αντιθέσεων στο εσωτερικό τους και οι οικονομικές ανάσες που μπορεί να τους προσφέρει μία ανακωχή.

Μάλιστα, διεργασίες όπως η επίσκεψη Κίσινγκερ στην Κίνα, οι κινήσεις αυτής στο Ουκρανικό, η «απομάκρυνση» Πριγκόζιν στην Ρωσία, οι διεργασίες για το τερματισμό του πολέμου στην Υεμένη, η προσέγγιση της Συρίας με τις Αραβικές μοναρχίες και την Τουρκία, η μη εισβολή της ECOWAS στο Νίγηρα, η στρατιωτική «λύση» (νίκη του Αζερμπαϊτζάν) του ζητήματος στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ με την άδεια της Ρωσίας,  μπορεί να αποδειχθούν σημαντικές για την ευόδωση μίας τέτοιας προοπτικής.

Η διαμάχη Δύσης-Ευρασίας οξύνεται ποιοτικά. Μάλιστα τα στοιχεία που αποτελούν προϋπόθεση για μία τέτοια εξέλιξη υπάρχουν ήδη. Είναι οι μεγάλες αντιθέσεις μεταξύ των δύο πόλων, τα πολλά μέσα κλιμάκωσης που αυτοί διαθέτουν και η ισχυρή πίστη και των δύο στη δυνατότητα νίκης, οι αντιθέσεις μεταξύ των νέων κέντρων ισχύος, η ανασφάλεια όλων για την εξέλιξη του συσχετισμού, αλλά και ο πειρασμός μίας εξωτερίκευσης των εσωτερικών αντιθέσεων τους στα πλαίσια μίας εκμετάλλευσης της συγκυρίας για λεηλασία.

Μάλιστα το δρόμο της έχουν ήδη στρώσει τα όπλα που στέλνει το ΝΑΤΟ στην Ουκρανία και η όλη εξέλιξη της μεταξύ τους συνεργασίας, η ένταξη της Φινλανδίας και σύντομα της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ και η όξυνση του ανταγωνισμού του με την Ρωσία για την Αρκτική, η συνεργασία του ΝΑΤΟ με χώρες του Ινδοειρηνικού, η αναταραχή που υπάρχει στην Ρωσική ηγεσία όπως αποτυπώθηκε στην ανταρσία της Βάγκνερ και εκφράζεται με τις τυχοδιωκτικές δηλώσεις για χρήση πυρηνικών, η επιμονή παλαιών και ο πολλαπλασιασμός νέων εστιών έντασης στον πλανήτη.

Δύση και Ευρασία σέρνονται σε μία ποσοτική ένταση της μεταξύ τους διαμάχης. Στο πιθανότερο αυτό σενάριο οδηγεί η δυσκολία μίας μεταξύ τους συνεννόησης, αλλά και η επιθυμία τους να μην βγει η κατάσταση εκτός ελέγχου. Σε αυτό το ενδεχόμενο ο κίνδυνος εκτροχιασμού των ανταγωνισμών θα είναι συνεχώς παρών και αυξανόμενος (https://www.triklopodia.gr/%cf%84%cf%81%ce%af%ce%b1-%ce%b1%ce%bd%ce%b7%cf%83%cf%85%cf%87%ce%b7%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ac-%cf%83%ce%b5%ce%bd%ce%ac%cf%81%ce%b9%ce%b1-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%ce%ad%ce%bd%ce%b1%ce%bd-%ce%b5%cf%80%ce%b9/).

 

Η Αίγυπτος σχεδιάζει να είναι ενεργό μέλος των BRICS – Να σταματήσει το μονοπώλιο της Δύσης στηn λήψη αποφάσεων.

Σύμφωνα με τον Yπουργό Εξωτερικών της Αιγύπτου Sameh Shoukry, «είναι καιρός να σταματήσει το μονοπώλιο των μεγάλων δυνάμεων stiw αποφάσεις, καθώς δεν λαμβάνουν υπόψη τα συμφέροντα των αναπτυσσόμενων χωρών»

Η Αίγυπτος σχεδιάζει να διαδραματίσει ενεργό ρόλο στο πλαίσιο των δράσεων της ομάδας των BRICS, αφού γίνει μέλος της ομάδας τον Ιανουάριο, δήλωσε ο Αιγύπτιος Yπουργός Εξωτερικών Sameh Shoukry στην 78^η σύνοδο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη την Κυριακή 24 Σεπτεμβρίου σύμφωνα με δημοσίευμα του πρακτορείου TASS.

«Η Αίγυπτος ανυπομονεί να διαδραματίσει ενεργό ρόλο στους BRICS για την προώθηση των συμφερόντων και των προσδοκιών κρατών του Παγκόσμιου Νότου, που αποτελούν περίπου το 30% της παγκόσμιας οικονομίας», δήλωσε ο Shoukry. «Ζούμε σε έναν αλληλεξαρτώμενο κόσμο και η ασφάλεια κάθε χώρας εξαρτάται από την ασφάλεια όλων των χωρών», είπε.

«Οι σοβαρές συνέπειες της σύγκρουσης στην Ουκρανία απέδειξαν ότι δεν μπορούμε να εγγυηθούμε τηn σταθερότητα και την ασφάλεια οποιασδήποτε χώρας χωρίς να εγγυηθούμε την ασφάλεια μιας άλλης χώρας». Σύμφωνα με τον υπουργό, «είναι καιρός να σταματήσει το μονοπώλιο των μεγάλων δυνάμεων στις αποφάσεις, καθώς δεν λαμβάνουν υπόψη τα συμφέροντα των αναπτυσσόμενων χωρών» (https://www.bankingnews.gr/diethni/articles/697732/i-aigyptos-sxediazei-na-einai-energo-melos-ton-brics-na-stamatisei-to-monopolio-tis-dysis-sti-lipsi-apofaseon).

 

Έκπληκτος ο μεγάλος αντίπαλος του Putin, Deripaska: Κάτω από τα ραντάρ της Δύσης πέταξε το οικονομικό θαύμα της Ρωσίας. Ο Oleg Deripaska ήταν ένας από τους λιγοστούς ολιγάρχες που άσκησαν κριτική στην Ρωσική ηγεσία για την εισβολή στην Ουκρανία.

Η Ρωσία έχει ξεπεράσει πλήρως τον αντίκτυπο των δυτικών κυρώσεων οι οποίες της επεβλήθησαν λόγω της εισβολής στην Ουκρανία, δήλωσε ο ολιγάρχης Oleg Deripaska, παραδεχόμενος πως έχει μείνει «έκπληκτος» από την ανθεκτικότητα που επέδειξε η χώρα του μετά από έναν πόλεμο που, όπως πίστευε, θα χρεοκοπούσε το Κρεμλίνο.

Ο Deripaska, ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους της Ρωσίας, είπε στους Financial Times ότι η Μόσχα επιβίωσε της προσπάθειας απομόνωσης της οικονομίας της, αναπτύσσοντας νέους εμπορικούς δεσμούς με τον παγκόσμιο Νότο και αυξάνοντας τις επενδύσεις στην εγχώρια παραγωγή.

Ο ιδιωτικός τομέας, εν τω μεταξύ, αποδείχθηκε πιο εύρωστος από ό,τι περίμενε μόλις μήνες νωρίτερα. «Έμεινα έκπληκτος από το γεγονός πως οι ιδιωτικές επιχειρήσεις αποδείχθηκαν τόσο ευέλικτες. Ήμουν λίγο-πολύ σίγουρος ότι το 30% της οικονομίας θα κατέρρεε, αλλά αυτό δεν συνέβη» είπε.

«Ναι, υπάρχουν πολεμικές δαπάνες, επιδοτήσεις και κρατική υποστήριξη, αλλά η επιβράδυνση που σημειώνεται είναι εκπληκτικά χαμηλή. Η ιδιωτική οικονομία βρήκε τον τρόπο να λειτουργήσει, και το κάνει με επιτυχία».

Η ανθεκτικότητα της Ρωσίας, παρά την αποκοπή από τις παγκόσμιες αγορές και τις αλυσίδες εφοδιασμού,είναι αιτία υπερηφάνειας για τον Πρόεδρο Vladimir Putin, ο οποίος την περασμένη εβδομάδα δήλωσε ότι η ρωσική οικονομία αναπτύσσεται, παρά τις άνευ προηγουμένου έξωθεν παρεμβάσεις.

Η Ρωσία επλήγη σκληρά, αλλά κατάφερε να αποφύγει τις κυρώσεις της G7. Μάλιστα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο έχει προβλέψει ότι το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν της θα αυξηθεί κατά 1,5% φέτος και 1,3% το 2024 μ.Χ. Ο Putin ήταν πιο bullish την περασμένη εβδομάδα, προβλέποντας ανάπτυξη 2,8% φέτος, υπερδιπλάσια από το ποσοστό που είχε προβλέψει το δικό του υπουργικό συμβούλιο τον Απρίλιο.

Τα σχόλια του Deripaska, ιδρυτή της κορυφαίας εταιρείας παραγωγής αλουμινίου Rusal και της μητρικής της εταιρείας ενέργειας En+, δείχνουν πως η ελίτ της Μόσχας πιστεύει ότι η Ρωσία έχει βγει σχετικά αλώβητη από την τρέχουσα γεωπολιτική κρίση, παρά τους φόβους ότι οι κυρώσεις θα έπλητταν την οικονομία της.

«Πάντα αμφέβαλλα γι’ αυτό το Wunderwaffe [το όπλο θαύμα], όπως έλεγαν οι Γερμανοί, των κυρώσεων – οπλοποιώντας το χρηματοπιστωτικό σύστημα και καθιστώντας το εργαλείο διαπραγμάτευσης» είπε ο Deripaska, του οποίου η περιουσία εκτιμάται στα 2,5 δισεκατομμύρια δολάρια.

«Κάναμε τόσες προσπάθειες για να καταστήσουμε τον κόσμο παγκόσμιο, όσον αφορά το εμπόριο, τις επενδύσεις, την ροή πληροφοριών. Για αυτό το όπλο των κυρώσεων δεν θα μπορούσε να είναι αποτελεσματικό». Ο Deripaska ήταν ένας από τους λίγους ολιγάρχες που άσκησαν κριτική στην Ρωσική ηγεσία για την εισβολή στην Ουκρανία.

Όμως, παρότι είχε πει ότι δεν διαβλέπει «αξία» στη σύγκρουση, μείωσε τις αντιπολεμικές του δηλώσεις πρόσφατα εν μέσω αυξανόμενων πιέσεων στους ολιγάρχες να πληρώσουν περισσότερους φόρους και, σε ορισμένες περιπτώσεις, να παραδώσουν τα περιουσιακά τους στοιχεία στο κράτος.

«Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν πρέπει να σταματήσει ο πόλεμος και από τις δύο πλευρές […] Θα δώσει η Δύση τα F-16; Το μόνο που θα καταφέρουν είναι να υπάρξουν περισσότεροι νεκροί…». Βέβαια, η Ουκρανία έχει απορρίψει εκκλήσεις όπως αυτή που απηύθυνε ο Deripaska για «πραγματικές διαπραγματεύσεις» με το σκεπτικό ότι θα νομιμοποιούσε τα εδαφικά κέρδη της Ρωσίας.

Αλλά περισσότερες μάχες, πρόσθεσε ο ολιγάρχης, θα σήμαιναν «άλλους 50.000 νεκρούς και από τις δύο πλευρές [και] ίσως 150.000 τραυματίες» μέχρι το επόμενο έτος. «Πιστεύεις πραγματικά ότι είναι σοφό να έχουμε άλλους 200.000 ανθρώπους νεκρούς;».

Kρατικός καπιταλισμός. Το Κρεμλίνο προέτρεψε τον Deripaska πέρυσι να μετριάσει την κριτική του, ενώ οι εισαγγελείς δέσμευσαν ένα ξενοδοχειακό συγκρότημα του οποίου είναι ιδιοκτήτης στο Σότσι και το παρέδωσαν σε ίδρυμα που συνδέεται με τον Putin.

Πάντως, για να εξηγήσει την «ανθεκτικότητα» της οικονομίας, ο Deripaska επεσήμανε τις επενδύσεις του Κρεμλίνου στη βιομηχανία και τις προσπάθειες να αναγκαστούν οι αναποτελεσματικές κρατικές επιχειρήσεις να αυξήσουν τη δυναμικότητά τους, εν μέρει προς υποστήριξη της πολεμικής προσπάθειας.

«Ο κρατικός καπιταλισμός δημιούργησε αυτούς τους τεράστιους ομίλους ετερογενών δραστηριοτήτων με χαμηλή παραγωγικότητα, χαμηλά ποσοστά χρησιμοποίησης, χαμηλούς μισθούς. Σήμερα με έκπληξη είδα ότι, σε ορισμένα από τα εργοστάσιά τους, οι μισθοί ήταν παρόμοιοι με τους μισθούς [σε εταιρείες] που ίδρυσα στην ίδια περιοχή», πρόσθεσε.

Ο Deripaska, ο οποίος υφίσταται κυρώσεις από τις ΗΠΑ από το 2018 μ.Χ. και την ΕΕ από το 2022 μ.Χ., είπε ότι τα ταξίδια του στην Ασία τον έπεισαν πως χώρες από τον παγκόσμιο Νότο θα αντισταθούν στην πίεση να υιοθετήσουν τις δυτικές κυρώσεις, προσφέροντας χείρα βοηθείας στην Ρωσία…

«Ξέρετε, αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να ταΐζουν 1 δισεκατομμύριο ανθρώπους κάθε μέρα και τους ζητάτε να δεσμευτούν ή να υποφέρουν», είπε. «Ήταν σοβαρό λάθος των ανθρώπων που πίστευαν ότι μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν αυτόν τον εξαιρετικό μηχανισμό για να ασκήσουν πίεση σε αυταρχικά καθεστώτα».

Το εμπόριο της Ρωσίας με την Κίνα αυξήθηκε κατά 32% σε ετήσια βάση τους πρώτους οκτώ μήνες του 2023 μ.Χ. στα 155 δισεκατομμύρια δολάρια, ενώ το εμπόριο με την Ινδία τριπλασιάστηκε το πρώτο εξάμηνο του έτους στα 33 δισεκατομμύρια δολάρια, σύμφωνα με το κρατικό ειδησεογραφικό δίκτυο RIA Novosti.

Ο πλούτος της Ρωσίας σε φυσικούς πόρους, εν τω μεταξύ, την καθιστά πολύ ελκυστικό εμπορικό εταίρο για χώρες που εξαρτώνται από τις εξαγωγές ενέργειας, μετάλλων και τροφίμων της για να εγκαταλείψουν, είπε ο Deripaska.

«Από τα επόμενα δισεκατομμύρια ανθρώπους που πρόκειται να γεννηθούν, το 70% θα είναι σε αυτήν την περιοχή. Ας αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα. Θέλουν ανάπτυξη, χρειάζονται ρωσικούς πόρους, Ρωσικές λύσεις, εμπόριο με την Ρωσία», σημείωσε ο Ρώσος ολιγάρχης (https://www.triklopodia.gr/%ce%ad%ce%ba%cf%80%ce%bb%ce%b7%ce%ba%cf%84%ce%bf%cf%82-%ce%bf-%ce%bc%ce%b5%ce%b3%ce%ac%ce%bb%ce%bf%cf%82-%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%af%cf%80%ce%b1%ce%bb%ce%bf%cf%82-%cf%84%ce%bf%cf%85-putin-deripaska/).

 

Gold Switzerland: «Το χρέος των ΗΠΑ θα φτάσει τα 100 τρισ. δολάρια το 2036 μ.Χ.– Θα σκάσει η “φούσκα”»! «Έρχεται η κατάρρευση των πάντων».

Με νέα ενημερωτική οικονομική έκθεση η Gold Switzerland προειδοποιεί πως σύντομα έρχεται κατάρρευση της παγκόσμιας οικονομίας λόγω των τρομακτικών χρεών που έχουν δημιουργήσει οι χώρες της Δύσης και ιδιαίτερα οι ΗΠΑ οι οποίες το 2036 μ.Χ. θα χρωστούν συνολικά 100 τρισ. δολάρια!

Όπως αναφέρει ο Egon von Greyerz της Gold Switzerland, «Εξακολουθώ να είμαι της άποψης ότι τα παράγωγα, συμπεριλαμβανομένης της σκιώδους αγοράς, θα μπορούσαν εύκολα να αντιστοιχούν σε χρέος 2-3 τετράκις δολ., που στηρίζεται επισφαλώς σε χρυσό 2 τρισ. δολ.»

Και συνεχίζει: «Όπως έχω συζητήσει πολλές φορές, φτάνουμε στο τέλος ενός μεγάλου οικονομικού και πολιτιστικού κύκλου. Μόνο οι μελλοντικοί ιστορικοί θα γνωρίζουν εάν πρόκειται για κύκλο 100, 300 ή 2.000 ετών. Αν τολμούσα μια εικασία, θα πίστευα ότι θα μπορούσε να είναι ένας πολύ μακρύς κύκλος, π.χ. 2.000 χρόνια» αναφέρει ο Egon von Greyerz.

Δυστυχώς, ο σημερινός κόσμος αποτελείται από ένα ετερόκλητο πλήρωμα επίδοξων πολιτικών που θα ξεχαστούν την επομένη της αποχώρησής τους. Αλλά όλοι θα έχουν αφήσει μια αξιομνημόνευτη κληρονομιά – ένα χρέος 340 τρισεκατομμυρίων δολαρίων συν παράγωγα και ένα σκιερό τραπεζικό σύστημα τουλάχιστον 2 τετράκις.

Το χρέος των ΗΠΑ θα αγγίξει τουλάχιστον 40 τρισεκατομμύρια δολάρια στην αρχή της επόμενης Προεδρικής περιόδου. Δεν απαιτείται να είσαι ιδιοφυΐα γι’ αυτήν την πρόβλεψη, αρκεί κανείς να δει κανείς την τάση.

Αλλά το χρέος 40 τρισεκατομμυρίων δολαρίων μέχρι το 2025 μ.Χ. είναι μόνο η αρχή. Δεδομένου ότι διπλασιάζεται κάθε 8 χρόνια, το χρέος θα είναι 100 τρισεκατομμύρια δολάρια το 2036 μ.Χ. Καθώς ο κύκλος των επιτοκίων συνεχίζει να αυξάνεται, θα τα δούμε τουλάχιστον στο 10% έως το 2036.

Προσωπικά πιστεύω ότι μπορεί να είναι πολύ υψηλότερο. «Θα εκπλαγώ αν το έλλειμμα του προϋπολογισμού το 2036 μ.Χ. θα είναι μικρότερο από 10 τρισεκατομμύρια δολάρια!» λέει η Gold Switzerland.

Σύμφωνα με τον Ελβετικό οίκο, τα επιτόκια κορυφώθηκαν το 1.981 μ.Χ., με το 10ετές ταμείο στο 16%. «Είδαμε το κατώτατο σημείο του κύκλου το 2020 μ.Χ. στο 0,5%. Ωστόσο, στο εξής τα επιτόκια θα ανεβαίνουν για δεκαετίες, με την συνήθη βίαιη αστάθεια.

Ο μακροπρόθεσμος πληθωρισμός μόλις ξεκίνησε μια νέα ανοδική τάση – κανείς δεν πρέπει να ξεγελαστεί από την προσωρινή διόρθωση της ανοδικής τάσης. Δεδομένου ότι οι αποδόσεις του fracking έχουν πλέον κορυφωθεί, ο κόσμος βλέπει άνοδο στην τιμή του πετρελαίου.

Προσθέστε σε αυτό το αυξημένο κόστος παραγωγής ενέργειας και θα έχουμε την τέλεια ενεργειακή καταιγίδα. Η φούσκα των πάντων θα εξελιχθεί σε κατάρρευση των πάντων… Όλοι θα χάσουν τα επόμενα χρόνια. Αυτοί που θα χάσουν τα λιγότερα θα είναι οι νικητές» καταλήγει (https://www.pronews.gr/oikonomia/diethnis-oikonomia/gold-switzerland-gia-pagkosmia-oikonomia-to-xreos-ton-ipa-tha-ftasei-ta-100-tris-dolaria-to-2036/).

 

ΈΡΧΕΤΑΙ Η ΤΕΛΕΙΑ ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ... Η ΦΟΥΣΚΑ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ ΕΞΕΛΙΣΣΕΤΑΙ ΣΕ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ.

Ξεκάθαρα, η υγεία της παγκόσμιας οικονομίας είναι συνδεδεμένη με την υγεία των παγκόσμιων ηγετών. Αυτό εγείρει ξεκάθαρα το εξής δίλημμα: είναι οι άρρωστοι ηγέτες που καθιστούν μια οικονομία ασθενή ή μια προβληματική οικονομία που αρρωσταίνει τους ηγέτες;

Ωστόσο δεν έχει ιδιαίτερη σημασία τι πάει πρώτο και τι δεύτερο, καθόσον η περίπτωση της δυτικής οικονομίας τείνει να γίνει ανίατος, δεδομένου ότι και ο πληθυσμός της γίνεται συνεχώς πιο… ανθυγιεινός, αναφέρει σε πρόσφατο ενημερωτικό της σημείωμα η Gold Switzerland.

Οι αδύναμοι δυτικοί ηγέτες επικεντρώνονται σε περιφερειακά πολιτικά ζητήματα, είτε πρόκειται για το κλίμα, τα κριτήρια ESG, τα εμβόλια κατά της Covid, το έμφυλο χάσμα και άλλα θέματα, που αφορούν κυρίως της woke κοινότητα – σαν να τακτοποιεί κάποιος τις ξαπλώστρες στον Τιτανικό ενώ το πλοίο βυθιζόταν.

Σε κάθε περίπτωση, λέει η Gold Switzerland, η υγεία ενός έθνους αντικατοπτρίζεται σαφώς και στην υγεία των ηγετών του. Οι ηγέτες στον τομέα της υγείας στις ΗΠΑ, το Βέλγιο, τον Καναδά και τη Βρετανία σίγουρα δεν δίνουν σήμα «mens sana in corpore sano» (σώμα υγιές εν σώματι υγιεί)», όπως έγραψε ο Ρωμαίος ποιητής Γιουβενάλης πριν από 2000 χρόνια. Ή όπως είπε ο Έλληνας φιλόσοφος Θαλής πριν από 2.600 χρόνια: «Ποιος άνθρωπος είναι ευτυχισμένος; Αυτός που έχει υγιές σώμα, πολυμήχανο μυαλό και υπάκουη φύση».

Πρέπει επίσης να ρωτήσουμε εάν η κακή υγεία του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος συνδέεται με την επιλογή του επικεφαλής της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών (BIS, η κεντρική τράπεζα των κεντρικών τραπεζών). Η τελευταία τριμηνιαία ανασκόπηση της BIS αναφέρεται στην αδιαφανή αγορά παραγώγων.

Όπως αναφέρει ο Egon von Greyerz της Gold Switzerland, «Εξακολουθώ να είμαι της άποψης ότι τα παράγωγα, συμπεριλαμβανομένης της σκιώδους αγοράς, θα μπορούσαν εύκολα να αντιστοιχούν σε χρέος 2-3 τετράκις δολ., που στηρίζεται επισφαλώς σε χρυσού 2 τρισ. δολ. Όπως λοιπόν φαίνεται, το αδηφάγο τέρας Gargantua αποτελεί πρότυπο για πολλούς από τους προαναφερόμενους ηγέτες. Αλλά η ανθυγιεινή ζωή δεν είναι μόνο προνόμιο των ηγετών.

Μόνο το 10% του ενήλικου πληθυσμού των ΗΠΑ ήταν παχύσαρκοι πριν από 50 χρόνια ενώ σήμερα το ποσοστό αγγίζει το 45%. Αλλά γιατί η Gold Switzerland μιλά για παχυσαρκία σε ένα οικονομικό ενημερωτικό δελτίο;

«Eπειδή, όπως είπα και παραπάνω, οφείλεται στην αυταρέσκεια και την απληστία που χαρακτηρίζει σήμερα την οικονομία της Δύσης. Όπως έχω συζητήσει πολλές φορές, φτάνουμε στο τέλος ενός μεγάλου οικονομικού και πολιτιστικού κύκλου.

Μόνο οι μελλοντικοί ιστορικοί θα γνωρίζουν εάν πρόκειται για κύκλο 100, 300 ή 2.000 ετών. Αν τολμούσα μια εικασία, θα πίστευα ότι θα μπορούσε να είναι ένας πολύ μακρύς κύκλος, π.χ. 2.000 χρόνια» αναφέρει ο Egon von Greyerz.

Υπάρχουν πολλές ομοιότητες με το τέλος της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας όπως, χρέη, ελλείμματα, φόροι, παρακμή, τέρψη του εαυτού, εγρήγορση κ.λ.π. Οι Αυτοκρατορίες δεν εξαφανίζονται από τη μια μέρα στην άλλη - είναι μια μακρά διαδικασία.

Αν μπορούσαμε να επιλέξουμε μια ημερομηνία έναρξης για την έναρξη της παρακμής της σημερινής Δυτικής Αυτοκρατορίας, στην οποία κυριαρχούν οι ΗΠΑ, θα ήταν πιθανώς η δημιουργία της FED το 1913 μ.Χ. Αυτή η ιδιωτική κεντρική τράπεζα επέτρεψε στους τραπεζίτες και τους βιομήχανους να ελέγξουν το σύστημα.

Όπως είπε ο Mayer Amschel Rothschild στα τέλη του 1.700 μ.Χ.: «Δώστε μου τον έλεγχο των χρημάτων ενός έθνους και δεν με νοιάζει ποιος γράφει τους νόμους». Οι ΗΠΑ μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο αναδείχθηκαν ως σημαντική οικονομική δύναμη, ενώ η Ευρωπαϊκή ήπειρος υπέφερε από τις επιπτώσεις του πολέμου.

Παρά όμως τις ισχυρές οικονομικές επιδόσεις, οι ΗΠΑ άρχισαν να συσσωρεύουν δημοσιονομικά ελλείμματα ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1.930 μ.Χ.- η αγορά των ψήφων του λαού ήταν το νούμερο ένα κριτήριο και όχι ο ισορροπημένος προϋπολογισμός. Αξίζει να αναφερθεί πως τα τελευταία 110 χρόνια μόνο δέκα έχει παρατηρηθεί πλεόνασμα…

Η Αυτοκρατορία του χρέους… Η Κορσική κυβερνήθηκε από την Δημοκρατία της Γένοβας από το 1.284 μ.Χ. έως το 1.768 μ.Χ., όταν και παραχωρήθηκε στην Γαλλία. Ο Ναπολέων γεννήθηκε από γονείς Ιταλούς στην Κορσική το 1.769 μ.Χ., ένα χρόνο αφότου το νησί έγινε Γαλλικό. Έτσι, για μόλις έναν χρόνο, η ιστορία θα μπορούσε να ήταν πολύ διαφορετική, με τον Ναπολέοντα ως Ιταλό Στρατηγό και ηγέτη.

Ο Ναπολέων δεν ήταν ο μόνος διάσημος Κορσικανός, εκεί γεννήθηκε ο Χριστόφορος Κολόμβος… 3 αιώνες νωρίτερα και έγινε διάσημος επειδή οδήγησε στον αποικισμό της Αμερικής, όταν το 1492 έπλευσε πέρα από τον Ατλαντικό, πιστεύοντας ότι θα έφτανε στην Ασία.

Αλλά δυστυχώς, αυτές οι ένδοξες περίοδοι της ιστορίας έχουν περάσει προ πολλού. Σήμερα δεν υπάρχουν ήρωες και ελάχιστοι πολιτικοί ή εξερευνητές μπορούν να γράψουν ιστορία. Ούτε ένας από τους σημερινούς «ένδοξους ηγέτες» δεν θα μείνει στη μνήμη της ιστορίας, είτε μιλάμε για τον Biden, τον Sunak, τον Macron, τον Scholz ή την Meloni. Δυστυχώς, ο σημερινός κόσμος αποτελείται από ένα ετερόκλητο πλήρωμα επίδοξων πολιτικών που θα ξεχαστούν την επομένη της αποχώρησής τους.

Αλλά όλοι θα έχουν αφήσει μια αξιομνημόνευτη κληρονομιά – ένα χρέος 340 τρισεκατομμυρίων δολαρίων συν παράγωγα και ένα σκιερό τραπεζικό σύστημα τουλάχιστον 2 τετράκις. Σε αυτό το χρέος και τις ανεύθυνες ελλειμματικές δαπάνες πρέπει να επικεντρωθούν οι ηγέτες εάν σκοπεύουν να θεραπεύσουν τις οικονομίες τους.

Αλλά δυστυχώς κανείς δεν έχει το θάρρος να χαλιναγωγήσει τις απεριόριστες ελλειμματικές δαπάνες. Γιατί η αγορά της εύνοιας και των ψήφων του λαού είναι ο μόνος τρόπος για να παραμείνουν στην εξουσία.

Οπότε, το πεπρωμένο φυγείν αδύνατο… Περισσότερα ελλείμματα… Όπως δείχνει το παρακάτω γράφημα, το χρέος των ΗΠΑ θα αγγίξει τουλάχιστον 40 τρισεκατομμύρια δολάρια στην αρχή της επόμενης προεδρικής περιόδου.

Δεν απαιτείται να είσαι ιδιοφυΐα γι’ αυτήν την πρόβλεψη, αρκεί κανείς να δει κανείς την τάση. Το χρέος των ΗΠΑ διπλασιάζεται κατά μέσο όρο κάθε 8 χρόνια. Αλλά το χρέος 40 τρισεκατομμυρίων δολαρίων μέχρι το 2025 μ.Χ. είναι μόνο η αρχή.

Δεδομένου ότι διπλασιάζεται κάθε 8 χρόνια, το χρέος θα είναι 100 τρισεκατομμύρια δολάρια το 2036 μ.Χ. Καθώς ο κύκλος των επιτοκίων συνεχίζει να αυξάνεται, θα τα δούμε τουλάχιστον στο 10% έως το 2036 μ.Χ. Προσωπικά πιστεύω ότι μπορεί να είναι πολύ υψηλότερο.

«Θα εκπλαγώ αν το έλλειμμα του προϋπολογισμού το 2036 μ.Χ. θα είναι μικρότερο από 10 τρισεκατομμύρια δολάρια!» λέει η Gold Switzerland. Υψηλοτέρα επιτόκια και πληθωρισμός… καταρρέουν οι αγορές… Σύμφωνα με τον ελβετικό οίκο, τα επιτόκια κορυφώθηκαν το 1981 μ.Χ., με το 10ετές ταμείο στο 16%.

«Είδαμε το κατώτατο σημείο του κύκλου το 2020 μ.Χ. στο 0,5%. Ωστόσο, στο εξής τα επιτόκια θα ανεβαίνουν για δεκαετίες, με τη συνήθη βίαιη αστάθεια. Ο μακροπρόθεσμος πληθωρισμός μόλις ξεκίνησε μια νέα ανοδική τάση - κανείς δεν πρέπει να ξεγελαστεί από την προσωρινή διόρθωση της ανοδικής τάσης. Δεδομένου ότι οι αποδόσεις του fracking έχουν πλέον κορυφωθεί, ο κόσμος βλέπει άνοδο στην τιμή του πετρελαίου.

Προσθέστε σε αυτό το αυξημένο κόστος παραγωγής ενέργειας και θα έχουμε την τέλεια ενεργειακή καταιγίδα. Η φούσκα των πάντων θα εξελιχθεί σε κατάρρευση των πάντων… Όλοι θα χάσουν τα επόμενα χρόνια. Αυτοί που θα χάσουν τα λιγότερα θα είναι οι νικητές» καταλήγει (http://oimos-athina.blogspot.com/2023/09/blog-post_886.html).

 

«Εμπάργκο» στο ντίζελ και την βενζίνη κήρυξε η Ρωσία: Εκτινάσσονται οι τιμές παγκοσμίως. «Μπούμερανγκ» γύρισε για την Δύση η επιβολή κυρώσεων στην Ρωσία - Τελειώνουν τα αμερικανικά στρατηγικά αποθέματα.

«Κραχ» στην παγκόσμια αγορά ενέργειας προκάλεσε η Ρωσία με την απόφαση να αναστείλει την εξαγωγή ντίζελ και βενζίνης για να εξισορροπήσει την εγχώρια αγορά καυσίμων, καθώς παρουσιάστηκε πρόβλημα επάρκειας (τουλάχιστον, αυτή είναι η επίσημη εκδοχή) και έχει ήδη προκαλέσει «εκτόξευση» των τιμών τους.

Μέχρι στιγμής φέτος, η Ρωσία ήταν ο μεγαλύτερος θαλάσσιος εξαγωγέας καυσίμου τύπου ντίζελ στον κόσμο, ελάχιστα μπροστά από τις ΗΠΑ, σύμφωνα με στοιχεία της Vortexa που συγκεντρώθηκαν από το Bloomberg.

Η χώρα εξήγαγε περισσότερα από 1 εκατομμύριο βαρέλια την ημέρα από τον Ιανουάριο έως τα μέσα Σεπτεμβρίου, με την Τουρκία, τη Βραζιλία και τη Σαουδική Αραβία να είναι μεταξύ των βασικών προορισμών.

Η απαγόρευση, η οποία ισχύει και για τη βενζίνη, τίθεται σε ισχύ σήμερα στις 21 Σεπτεμβρίου και δεν έχει τελική ημερομηνία, σύμφωνα με το κυβερνητικό διάταγμα. Πάντως, πίσω από την Ρωσική κίνηση κρύβεται ένας απώτερος στρατηγικός στόχος.

Η Ρωσία θέλει να εξαντληθούν τα αμερικανικά στρατηγικά αποθέματα αναγκάζοντας τις ΗΠΑ, να τα διαθέσουν διατηρώντας τις δυτικές οικονομίες έστω εν μέρει «ζωντανές» εν καιρώ πολέμου στην Ουκρανία.

Σημειώνεται ότι τα αμερικανικά στρατηγικά αποθέματα βρίσκονται ήδη σε «χαμηλό» δεκαετιών. ‘Όλα συγκλίνουν ότι ο στόχος της Ρωσίας είναι να φτάσουν οι ΗΠΑ στις Αμερικανικές εκλογές του 2024 μ.Χ., έχοντας εξαντλήσει τα αποθέματά της.

Φυσικά, αυτό θα προκαλέσει μία άνευ προηγουμένου άνοδο στις τιμές των καυσίμων, θέτοντας έτσι ένα δίλημμα στους Αμερικανούς για το εάν θέλουν να συνεχίσουν με την κυβέρνηση Μπάιντεν η οποία έχει οδηγήσει την Αμερικανική οικονομία σε εξαθλίωση, ή με μία κυβέρνηση των Ρεπουμπλικανών.

Φυσικά, οι τιμές των καυσίμων θα αυξηθούν σε δυσθεώρητα ύψη και στην Ελλάδα, που σημαίνει ότι οι ήδη ταλαιπωρημένοι από την ακρίβεια και τον πληθωρισμό, Έλληνες θα συνεχίσουν να καταστρέφονται οικονομικά με ακόμα μεγαλύτερους ρυθμούς.

Από την στιγμή που η Ρωσία έχει καταφέρει να καταστήσει τον OPEC, ρωσόφιλης κατεύθυνσης και η Σαουδική Αραβία την ακολουθεί στην πολιτική περιορισμού των εξαγωγών πετρελαίου, η Μόσχα έχει το «πάνω χέρι» ενώ και η ρωσική διείσδυση στην Αφρική δεν αφήνει πολλά περιθώρια αισιοδοξίας στους Ευρωπαίους πως θα βρουν εναλλακτικές πηγές ενεργειακής τροφοδοσίας.

Σημειώνεται ότι και το Ιράν και η Βενεζουέλα και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα έχουν εναρμονίσει τις πολιτικές τους με αυτήν της Ρωσίας. Είναι σαφές, πως το γεωπολιτικό παιχνίδι είναι πολύ πιο «βαθύ» από μία απλή αύξηση των τιμών… Οι τιμές του ντίζελ στην Ευρώπη εκτινάχθηκαν λόγω της ανησυχίας ότι το μέτρο θα επιδεινώσει τις παγκόσμιες ελλείψεις.

Τα διυλιστήρια πετρελαίου του κόσμου αγωνίζονται να παράγουν αρκετό καύσιμο εν μέσω περιορισμένων προμηθειών αργού από τη Ρωσία και τη Σαουδική Αραβία, τους μεγαλύτερους παραγωγούς εντός του OPEC και των συμμάχων του, αλλά αυτό δεν είναι εφικτό.

«Αν και αυτό είναι μόνο μια προσωρινή απαγόρευση, ο αντίκτυπος είναι σημαντικός καθώς η Ρωσία παραμένει βασικός εξαγωγέας ντίζελ στις παγκόσμιες αγορές», δήλωσε ο Alan Gelder, αντιπρόεδρος αγορών διύλισης, χημικών και πετρελαίου στην εταιρεία συμβούλων Wood Mackenzie Ltd. «Το παγκόσμιο σύστημα διύλισης θα δυσκολευτεί να αντικαταστήσει τους χαμένους ρωσικούς όγκους μια εποχή που τα παγκόσμια αποθέματα ντίζελ βρίσκονται ήδη σε χαμηλά επίπεδα».

Στην Βορειοδυτική Ευρώπη, το premium των συμβολαίων μελλοντικής εκπλήρωσης του πετρελαίου αναφοράς σε σχέση με το αργό πετρέλαιο – γνωστό ως ICE Gasoil Crack- αυξήθηκε ραγδαία, ξεπερνώντας προσωρινά τα 37 δολάρια το βαρέλι, σύμφωνα με στοιχεία εύλογης αξίας που συγκέντρωσε το Bloomberg.

Τα συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης ντίζελ για παράδοση τον Οκτώβριο επίσης εκτινάχθηκαν, έναντι του Νοεμβρίου. Η ανοδική δομή, γνωστή ως οπισθοδρόμηση, ξεπέρασε τα 35 $ ανά τόνο, πριν απολέσει ορισμένα από αυτά τα κέρδη.

«Οι προσωρινοί περιορισμοί θα συμβάλουν στον κορεσμό της αγοράς καυσίμων, κάτι που με τη σειρά του θα μειώσει τις τιμές για τους καταναλωτές» στη Ρωσία, ανέφερε το γραφείο Τύπου της κυβέρνησης στον ιστότοπο του.

Υπάρχουν εξαιρέσεις για μικρές προμήθειες, συμπεριλαμβανομένων των παραδόσεων σε εταίρους εμπορικής συμμαχίας από ορισμένες πρώην σοβιετικές δημοκρατίες, καθώς και διακυβερνητικές συμφωνίες, ανθρωπιστική βοήθεια και διέλευση, ανέφερε το διάταγμα.

Σύμφωνα με το διάταγμα, τα φορτία καυσίμων που είναι ήδη αποδεκτά για αποστολή από τους ρωσικούς Σιδηροδρόμους ή εκείνα με χαρτιά φόρτωσης για θαλάσσιες μεταφορές μπορούν ακόμα να εξαχθούν. Αυτό δείχνει ότι οι ροές ντίζελ θα μειωθούν μόνο σταδιακά, ενώ αυτά τα φορτία αποστέλλονται.

Το τάνκερ, Ellora, απέπλευσε από το λιμάνι Νοβοροσίσκ της Μαύρης Θάλασσας της Ρωσίας την Πέμπτη, αφού φόρτωσε περίπου 35.000 τόνους πετρελαίου, σύμφωνα με στοιχεία παρακολούθησης σκαφών που παρακολουθεί το Bloomberg.

Η απαγόρευση περιλαμβάνει όλους τους τύπους ντίζελ, συμπεριλαμβανομένων των θερινών, χειμερινών και αρκτικών μιγμάτων, καθώς και βαρέων αποσταγμάτων, συμπεριλαμβανομένων των πετρελαιοειδών, σύμφωνα με το διάταγμα.

Πέρυσι, οι θαλάσσιες εξαγωγές καυσίμου τύπου ντίζελ της Ρωσίας ήταν περίπου 0,95 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα, σύμφωνα με στοιχεία της Vortexa. Αυτό ήταν περίπου το 3,4% της συνολικής παγκόσμιας ζήτησης.

«Αυτό είναι μια πολύ μεγάλη υπόθεση. Μιλάμε για κλείσιμο εξαγωγών κοντά στο 1 εκατομμύριο βαρέλια την ημέρα», δήλωσε ο Eugene Lindell, επικεφαλής διυλισμένων προϊόντων στην εταιρεία συμβούλων FGE. Ωστόσο, Η Ρωσία δεν θα είναι σε θέση να διατηρήσει την απαγόρευση των εξαγωγών ντίζελ για πολύ, επειδή σύντομα θα εξαντληθεί ο χώρος αποθήκευσης.

Οι τιμές λιανικής της βενζίνης και του ντίζελ στην Ρωσία αυξήθηκαν κατά 9,4% από την αρχή του έτους έως τις 18 Σεπτεμβρίου σε σύγκριση με αύξηση των συνολικών τιμών καταναλωτή κατά 4%, σύμφωνα με στοιχεία της Ομοσπονδιακής Στατιστικής Υπηρεσίας (https://www.pronews.gr/oikonomia/empargko-sto-ntizel-kai-tin-venzini-kirykse-i-rosia-apagorepse-tis-eksagoges-apo-tin-xora-ektinassontai-oi-times-pagkosmios/).

 

Σε περιδίνηση το δολάριο: Ιαπωνία και Κίνα προχωρούν σε μαζικές πωλήσεις αμερικανικών ομολόγων – «Ξεφορτώθηκαν» 2 τρισ. δολάρια τον Ιούνιο.

Τα επίσημα αποθεματικά σε δολάρια της Ιαπωνίας ύψους 1,11 τρισεκατομμυρίων δολαρίων αντιπροσωπεύουν  το 4,4% της συνολικής αγοράς, επίσης σε ιστορικό χαμηλό, ενώ το απόθεμα 835 δισεκατομμυρίων δολαρίων της Κίνας είναι περίπου το 3,4% του συνόλου, στο χαμηλότερο επίπεδο της 20ετίας

Κάποτε θα ήταν σενάριο επιστημονικής φαντασίας η Ιαπωνία ή η Κίνα να παρενέβαιναν στην αγορά συναλλάγματος για να πουλήσουν δολάρια προκειμένου να στηρίξουν τα νομίσματά τους και ταυτόχρονα να ρευστοποιούσαν αμερικανικά κρατικά ομόλογα – ο ουρανός θα γύριζε ανάποδα.... επισημαίνεται σε ανάλυση του Reuters.

Θα ήταν ένα σενάριο δύσκολο να το φανταστεί κανείς ακόμη και πριν από 10 χρόνια, αλλά είναι πραγματικότητα τώρα, επειδή οι δύο κορυφαίοι κάτοχοι αμερικανικού χρέους στον κόσμο αποσύρονται από την κατοχή του - είτε μεμονωμένα είτε ακόμη και μαζί.

Το συνδυασμένο αποτύπωμα των κίνήσεων των κεντρικών τραπεζών της Ιαπωνίας και της Κίνας στην μεγαλύτερη, βαθύτερη και με μεγαλύτερη ρευστότητα αγορά κρατικών ομολόγων στον κόσμο βρίσκεται τώρα σε ιστορικό χαμηλό - τουλάχιστον από τότε που άρχισαν να συλλέγονται συγκρίσιμα στοιχεία στα τέλη της δεκαετίας του 1.990 μ.Χ.

Χάθηκε το συνολικό ποσό των 2 τρισεκατομμυρίων δολαρίων τον Ιούνιο, τον τελευταίο μήνα που είναι διαθέσιμα τα επίσημα στοιχεία του Υπουργείου Οικονομικών των ΗΠΑ, ισοδυναμεί με το 7,8% των 25 τρισεκατομμυρίων δολαρίων σε κρατικά ομόλογα των ΗΠΑ, λιγότερο από το ένα τρίτο του ρεκόρ του sell off, στο 25,4%, που καταγράφηκε τον Ιούνιο του 2007 μ.Χ.

Τα επίσημα αποθεματικά σε δολάρια της Ιαπωνίας ύψους 1,11 τρισεκατομμυρίων δολαρίων αντιπροσωπεύει το 4,4% της συνολικής αγοράς, επίσης σε ιστορικό χαμηλό, ενώ το απόθεμα 835 δισεκατομμυρίων δολαρίων της Κίνας είναι περίπου το 3,4% του συνόλου, το χαμηλότερο επίπεδο της 20ετίας. Αντίθετα, η Federal Reserve κατέχει 5 τρισεκατομμύρια δολάρια, ή το 20% της συνολικής αγοράς.

Οι επόμενες κινήσεις. Βεβαίως, η Ιαπωνία και η Κίνα εξακολουθούν να είναι υπολογίσιμες δυνάμεις στην αγορά χρέους. Είναι με απόσταση οι δύο κορυφαίοι κάτοχοι αμερικανικών ομολόγων στον κόσμο και το απόθεμα της Κίνας είναι πιθανώς σημαντικά μεγαλύτερο όταν συνυπολογίζονται οι κρατικές τράπεζες, τα επενδυτικά ταμεία και οι «ύποπτες» εξωχώριες συμμετοχές σε τρίτες χώρες όπως το Βέλγιο και η Βρετανία.

Αλλά δεν κυριαρχούν στην αγορά κρατικών ομολόγων όπως κάποτε, λένε αναλυτές της αγοράς του αμερικανικού χρέους, ούτε η απειλή της πώλησής τους προκαλεί τον ίδιο φόβο στους επενδυτές ομολόγων, στις παγκόσμιες αγορές γενικότερα, ακόμη και στους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής στην Ουάσιγκτον.

Αυτό δεν συνέβαινε τα προηγούμενα χρόνια, σίγουρα στηn δεκαετία του 2000 m.X. πριν από την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση, όταν η Ιαπωνία, οι εξαγωγείς πετρελαίου και οι αναδυόμενες οικονομίες - ειδικά η Κίνα - ανακύκλωσαν τα τεράστια εμπορικά πλεονάσματά τους σε αμερικανικά κρατικά ομόλογα προκειμένου να δημιουργήσουν τεράστα συναλλαγματικά αποθέματα.

«Καμία ξένη κεντρική τράπεζα δεν κατέχει την αγορά ομολόγων, για να το πω έτσι. Η αγορά καθοδηγείται βασικά από ένα σύνολο στοιχημάτων στη Fed, όχι από ροές από οποιαδήποτε χώρα αυτές τις μέρες», δήλωσε ο Brad Setser, ανώτερος συνεργάτης στο Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων. Η Ιαπωνία και η Κίνα ήταν και οι δύο αγοραστές κρατικών ομολόγων τον Ιούνιο, τον τελευταίο μήνα των διαθέσιμων στοιχείων.

Τα προσαρμοσμένα στην αποτίμηση στοιχεία από τους οικονομολόγους της Fed, Carol Bertaut και Ruth Judson, δείχνουν ότι η Κίνα και η Ιαπωνία πρόσθεσαν 8 δισεκατομμύρια δολάρια και 6 δισεκατομμύρια δολάρια στα συναλλαγματικά αποθέματά τους.

Τα κρατικά ομόλογα της Κίνας μειώθηκαν κατά 34 δισ. δολάρια προσαρμοσμένα στην αποτίμηση το πρώτο εξάμηνο του έτους, αν και το χρέος των αμερικανικών οργανισμών αυξήθηκε σχεδόν κατά 20 δισ. δολάρια. Το απόθεμα κρατικών ομολόγων της Ιαπωνίας αυξήθηκε κατά 40 δισεκατομμύρια δολάρια, ενώ το απόθεμα των εγχώριων αγοραστών μειώθηκε κατά 25 δισεκατομμύρια δολάρια.

Το συνολικό απόθεμα κρατικών ομολόγων των ξένων κεντρικών τραπεζών αυξήθηκε κατά 26,5 δισ. δολάρια στα 3,54 τρισ. δολάρια τον Ιούνιο και κατά σχεδόν 100 δισ. δολάρια το πρώτο εξάμηνο του έτους, σύμφωνα με τα στοιχεία των Judson και Bertaut. Αυτό συνδέεται με τις συμμετοχές του επίσημου τομέα στα αμερικανικά κρατικά ομόλογα που κατέχει Fed, τα οποία αυξήθηκαν κατά περίπου 100 δισεκατομμύρια δολάρια φέτος.

Αυτό είναι πολύ, αλλά οδεν αρκεί να συμβαδίσει με την αύξηση της προσφοράς. Η Fed συνεχίζει να μειώνει τις συμμετοχές της κατά 60 δισεκατομμύρια δολάρια το μήνα και οι εκδόσεις κρατικών ομολόγων των ΗΠΑ εκτοξεύονται.

Με τις αποδόσεις των Aμερικανικών ομολόγων στο υψηλότερο επίπεδο από τα τέλη της δεκαετίας του 2000, το διευρυνόμενο χάσμα αποδόσεων ωθεί το γιουάν και το γιεν σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα έναντι του δολαρίου.

Η πραγματική σταθμισμένη συναλλαγματική ισοτιμία του γιεν, ή REER, είναι επίσης κοντά στο χαμηλότερο επίπεδο των τελευταίων 50 ετών και η τιμή REER του γιουάν είναι η χαμηλότερη σε μια δεκαετία.

Οι εικασίες αυξάνονται ότι το Πεκίνο ή το Τόκιο θα μπορούσαν σύντομα χρησμοποιήσουν τις συμμετοχές τους στα κρατικά ομόλογα για να χρηματοδοτήσουν την παρέμβαση πώλησης δολαρίων στην αγορά συναλλάγματος – γεγονός που θα προκαλέσει νέο sell off στο Αμερικανικό χρέος…

Το Τόκιο είναι πιο πιθανό να κάνει το μεγάλο βήμα, όπως έκανε τον περασμένο Σεπτέμβριο και Οκτώβριο. Οι γύροι των παρεμβάσεων στήριξης του γιεν προσέγγισαν το ρεκόρ των 60 δισεκατομμυρίων δολαρίων και χρηματοδοτήθηκαν κυρίως μέσω αμερικανικών εντόκων γραμματίων ή βραχυπρόθεσμων ομολόγων.

Οι κινεζικές κρατικές τράπεζες, εν τω μεταξύ, εφαρμόζοντας μια μετριοπαθή νομισματική πολιτική  καθαρίζουν το πλεόνασμα γιουάν για να διατηρήσουν την συναλλαγματική ισοτιμία «βασικά σταθερή σε λογικό και ισορροπημένο επίπεδο» και το Πεκίνο διαθέτει άλλα εργαλεία ενίσχυσης της ρευστότητας και διαχείρισης συναλλαγματικών ισοτιμιών προκειμένου να σταθεροποιήσει το νόμισμα χωρίς να πουλήσει κρατικά ομόλογα. Τουλάχιστον προς το παρόν…

«Δεν βλέπουμε ακόμη σημάδια sell off Αμερικανικου χρέους για σκοπούς παρέμβασης στη αγορά συναλλάγματος, αλλά η περαιτέρω ανατίμηση του δολαρίου, ιδιαίτερα έναντι του γιουάν και του γιεν, δημιουργεί κινδύνους», έγραψαν στρατηγικοί αναλυτές της Bank of America την περασμένη εβδομάδα (https://www.bankingnews.gr/diethni/articles/697726/se-peridinisi-tou-dolario-iaponia-kai-kina-proxoroyn-se-mazikes-poliseis-amerikanikon-omologon-ksefortothikan-2-tris-dolaria-ton-ioynio).

Η στρατηγική σχέση Ρωσίας – Κίνας καταστρέφει την …Παγίδα του Θουκυδίδη και τελειώνει την Αυτοκρατορία των ΗΠΑ. Αυτός είναι ο οδικός χάρτης για ένα πολυπολικό μέλλον στον κόσμο, όπως το βλέπει η Κίνα.

Το Κρατικό Συμβούλιο της Κίνας έδωσε στην δημοσιότητα ένα μεγάλης πολιτικής σημασίας έγγραφο με τίτλο «Μια παγκόσμια κοινότητα κοινού μέλλοντος: Οι προτάσεις και οι ενέργειες της Κίνας». Στην ουσία αποτελεί έναν λεπτομερή περιεκτικό οδικό χάρτη, μία «Λευκή Βίβλο» για ένα ειρηνικό, πολυπολικό μέλλον, εκτιμά ο γνωστός Βραζιλιάνος γεωπολιτικός αναλυτής Pepe Escobar.

Σε συγχρονισμό με τη διαρκώς εξελισσόμενη στρατηγική συνεργασία Ρωσίας - Κίνας, η «Λευκή Βίβλος» σημειώνει πώς «Ο Κινέζος Πρόεδρος Xi Jinping έθεσε για πρώτη φορά το όραμα μιας παγκόσμιας κοινότητας κοινού μέλλοντος όταν απευθυνόταν στο Κρατικό Ινστιτούτο Διεθνών Σχέσεων της Μόσχας το 2013 μ.Χ.».

Αυτό έγινε πριν από 10 χρόνια, όταν ξεκίνησε η Πρωτοβουλία New Silk Roads – ή Belt and Road Initiative (BRI) – Οι Νέοι Δρόμοι του Μεταξιού: αυτό έγινε η κυρίαρχη αντίληψη της εξωτερικής πολιτικής της εποχής Xi.

Το Belt and Road Forum τον επόμενο μήνα στο Πεκίνο θα γιορτάσει τη 10^η επέτειο του BRI και θα ξεκινήσει εκ νέου μια σειρά έργων για την πρωτοβουλία αυτή. Η Κοινότητα του Κοινού Μέλλοντος. Η «Κοινότητα του Κοινού Μέλλοντος» είναι μια έννοια που ουσιαστικά αγνοείται σε όλη τη συλλογική Δύση – και σε αρκετές περιπτώσεις χάνεται στην μετάφραση σε όλη την Ανατολή.

Η φιλοδοξία της Λευκής Βίβλου είναι να εισαγάγει «Την θεωρητική βάση, την πρακτική και την ανάπτυξη μιας παγκόσμιας κοινότητας κοινού μέλλοντος». Τα πέντε βασικά σημεία περιλαμβάνουν τη δημιουργία εταιρικών σχέσεων «στις οποίες οι χώρες αντιμετωπίζουν η μια την άλλη ως ίσες», «ένα δίκαιο περιβάλλον ασφάλειας», «ανάπτυξη χωρίς αποκλεισμούς», «σχέσεις ανταλλαγής μεταξύ των πολιτισμών» και «ένα οικοσύστημα που θέτει πρώτα την Μητέρα Φύση και την πράσινη ανάπτυξη», όπως εξήγησε ο Xi στην Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ το 2015 μ.Χ.

Η Παγίδα του Θουκυδίδη. Η Λευκή Βίβλος καταρρίπτει με σθένος την πλάνη της «Παγίδας του Θουκυδίδη»: «Δεν υπάρχει νόμος που να υπαγορεύει ότι μια ανερχόμενη δύναμη θα επιδιώξει αναπόφευκτα την ηγεμονία.

Αυτή η υπόθεση αντιπροσωπεύει τυπική ηγεμονική σκέψη και βασίζεται σε μνήμες καταστροφικών πολέμων μεταξύ ηγεμονικών δυνάμεων στο παρελθόν», αναφέρει η Λευκή Βίβλος αποκρούοντας την «θουκυδίδεια παγίδα» που ισχυρίζεται το ακριβώς αντίθετο.

Η Κίνα ευθυγραμμίζεται πλήρως με τον Παγκόσμιο Νότο, ως προς «τα κοινά συμφέροντα όλων των λαών σε όλο τον κόσμο. Όταν ο κόσμος ευδοκιμεί, η Κίνα ευδοκιμεί και το αντίστροφο». Πρόκειται για μία νέα τάξη που δεν έχει καμία σχέση με την τάξη των ΗΠΑ που είναι…βασισμένη σε κανόνες, επισημαίνει ο Escobar.

Κινεζικοί ύμνοι στην πολυπολικότητα. Όταν πρόκειται για την οικοδόμηση ενός νέου συστήματος διεθνών σχέσεων, η Κίνα δίνει προτεραιότητα στην «εκτεταμένη διαβούλευση» μεταξύ ίσων και «την αρχή της κυρίαρχης ισότητας» που «διατρέχει τον Χάρτη του ΟΗΕ».

Η ιστορία και ο ρεαλισμός, ωστόσο, υπαγορεύουν ότι ορισμένες χώρες είναι πιο ίσες από άλλες. Αυτή η Λευκή Βίβλος προέρχεται από την πολιτική ηγεσία ενός κράτους με πλούσιο και μοναδικό πολιτισμό, εξηγεί ο Escobar.

Ως εκ τούτου, προωθεί φυσικά την «αύξηση των ανταλλαγών μεταξύ των πολιτισμών για την προώθηση της αρμονίας», ενώ παρατηρεί κομψά πώς ένας «εξαιρετικός παραδοσιακός πολιτισμός αποτελεί την επιτομή της ουσίας του κινεζικού πολιτισμού».

Εδώ βλέπουμε ένα λεπτό μείγμα Ταοϊσμού και Κομφουκιανισμού, όπου η αρμονία - που επαινείται ως «η βασική έννοια του κινεζικού πολιτισμού» - επεκτείνεται στην έννοια της «αρμονίας εντός της διαφορετικότητας»: και αυτή ακριβώς είναι η βάση για την υιοθέτηση της πολιτισμικής πολυμορφίας, συνεχίζει ο Escobar.

Όσον αφορά την προώθηση του διαλόγου των πολιτισμών, αυτές οι παράγραφοι είναι ιδιαίτερα σημαντικές: «Η ιδέα μιας παγκόσμιας κοινότητας κοινού μέλλοντος αντικατοπτρίζει τα κοινά συμφέροντα όλων των πολιτισμών – ειρήνη, ανάπτυξη, ενότητα, συνύπαρξη και συνεργασία».

Μια Ρωσική παροιμία λέει, «Μαζί μπορούμε να ξεπεράσουμε την καταιγίδα. Ο Ελβετο-Γερμανός συγγραφέας Hermann Hesse πρότεινε: «Μην υπηρετείτε τον πόλεμο και την καταστροφή, αλλά την ειρήνη και τη συμφιλίωση». Εξάλλου μια γερμανική παροιμία, υποστηρίζει ότι «η προσπάθεια ενός ατόμου είναι πρόσθεση, η προσπάθεια μιας ομάδας πολλαπλασιάζεται».

Μια Αφρικανική παροιμία λέει, «Ένας μόνος πυλώνας δεν αρκεί για να χτίσεις ένα σπίτι». μΜια Αραβική παροιμία ισχυρίζεται: «Αν θέλεις να περπατάς γρήγορα να περπατάς μόνος σου, αν θέλεις να πας μακριά, περπάτα με άλλους μαζί».

Η πολυμερής προσέγγιση της Κινεζικής διπλωματίας. Η Κινεζική διπλωματία έχει εκφράσει πολύ έντονα την ανάγκη ανάπτυξης ενός «νέου τύπου οικονομικής παγκοσμιοποίησης» και συμμετοχής σε «ειρηνική ανάπτυξη» και αληθινή πολυμερή προσέγγιση.

Και αυτό μας φέρνει αναπόφευκτα στο BRI, το οποίο η Λευκή Βίβλος ορίζει ως «ένα ζωντανό παράδειγμα οικοδόμησης μιας παγκόσμιας κοινότητας κοινού μέλλοντος και μιας παγκόσμιας πλατφόρμας δημόσιου καλού και συνεργασίας που παρέχεται από την Κίνα στον κόσμο». Φυσικά, για τον ηγεμόνα και τους συλλογικούς υποτελείς του στην Δύση, το BRI δεν είναι παρά ένας τεράστιος μηχανισμός παγίδας χρέους που εξαπέλυσε η «Αυτοκρατορική Κίνα», υποστηρίζει ο Escobar.

Η αντίδραση του ηγεμόνα - Η προειδοποίηση Medvedev. Η Λευκή Βίβλος σημειώνει, στην πραγματικότητα, πώς «περισσότερα από τα τρία τέταρτα των χωρών στον κόσμο και πάνω από 30 διεθνείς οργανισμοί» είχαν ενταχθεί στην πρωτοβουλία BRI και αναφέρεται στο εκτεταμένο, συνεχώς διευρυνόμενο πλαίσιο συνδεσιμότητας έξι διαδρόμων, μιας σειράς λιμανιών, αγωγών και συνδεσιμότητας στον κυβερνοχώρο, μεταξύ άλλων μέσω της Νέας Ευρασιατικής Γέφυρας, του Σιδηροδρομικού Εξπρές Κίνας-Ευρώπης και του Νέου Εμπορικού Διαδρόμου ξηράς-Θάλασσας που διασχίζει την Ευρασία.

Για την αντίδραση της αμερικανικής αυτοκρατορίας έχει προειδοποιήσει ο αντιπρόεδρος του Ρωσικού Συμβουλίου Ασφαλείας Dmitry Medvedev. Ο ηγεμόνας προετοιμάζει ήδη τα επόμενα στάδια του υβριδικού του πολέμου κατά της Κίνας – παρόλο που παραμένει θαμμένος βαθιά μέσα σε έναν de facto πόλεμο κατά της Ρωσίας στην Ουκρανία, σημειώνει ο Escobar.

Η Ρωσική στρατηγική πολιτική, στην ουσία, ευθυγραμμίζεται πλήρως με την Λευκή Βίβλο της Κίνας, προτείνοντας μια Ευρύτερη Ευρασιατική Εταιρική Σχέση, μια συντονισμένη ώθηση προς την πολυπολικότητα και την πρωτοκαθεδρία του Παγκόσμιου Νότου και της παγκόσμιας πλειοψηφίας στην σφυρηλάτηση ενός νέου συστήματος διεθνών σχέσεων.

Μετά την πρόσφατη επίθεση των Ουκρανών – με την καθοδήγηση των ΗΠΑ - στο Αρχηγείο του Στόλου της Μαύρης Θάλασσας στην Σεβαστούπολη, μια νέα έκθεση του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας οδηγεί σε μια δυσοίωνη προειδοποίηση από τον Medvedev:

«Το ΝΑΤΟ έχει μετατραπεί σε ένα ανοιχτά φασιστικό μπλοκ παρόμοιο με τον Άξονα του Hitler, μόνο που είναι μεγαλύτερο. Φαίνεται ότι η Ρωσία μένει με λίγες επιλογές εκτός από μια άμεση σύγκρουση με το ΝΑΤΟ. Το αποτέλεσμα θα είναι πολύ βαρύτερες απώλειες για την ανθρωπότητα από ότι το 1.945 μ.Χ.», σημειώνει ο Medvedev.

Το Ρωσικό Υπουργείο Άμυνας, εν τω μεταξύ, αποκάλυψε ότι η Ουκρανία μετρά 83.000 θανάτους στο πεδίο της μάχης από την έναρξη της -αποτυχημένης- αντεπίθεσης πριν από τέσσερις μήνες. Και ο Ρώσος Υπουργός Άμυνας Sergey Shoigu ήταν κατατοπιστικός σε ό,τι αφορά τη μακροπρόθεσμη στρατηγική, λέγοντας πως «η συνεπής εφαρμογή μέτρων και σχεδίων δραστηριότητας μέχρι το 2025 μ.Χ. θα μας επιτρέψει να πετύχουμε τους στόχους μας».

Έτσι, η ειδική επιχείρηση δεν θα τελειώσει πριν από το 2025 μ.Χ.- παρεμπιπτόντως, πολύ αργότερα από τις επόμενες προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ. Άλλωστε, ο απώτερος στόχος της Μόσχας είναι η αποΝΑΤΟικοποίηση.

Αντιμέτωπος με μια ταπείνωση του ΝΑΤΟ στο πεδίο της μάχης, η ομάδα Biden δεν έχει διέξοδο: ακόμα κι αν κήρυξε μονομερή κατάπαυση του πυρός για να οπλίσει εκ νέου τις δυνάμεις του Κιέβου για μια νέα αντεπίθεση την άνοιξη - καλοκαίρι του 2024 μ.Χ., ο πόλεμος θα συνεχίσει στο δρόμος προς τις Προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ.

MICIMATT και μαφία του ΝΑΤΟ. Τόσο η κινεζική όσο και η ρωσική ηγεσία γνωρίζουν πολύ καλά πώς λειτουργεί στις ΗΠΑ το MICIMATT που ορίζει ο Ray McGovern (στρατιωτικό βιομηχανικό πλέγμα - Κογκρέσο – ΜΜΕ – Ακαδημαϊκοί – think tank).

Η κινητική πτυχή του MICIMATT αφορά την προστασία των παγκόσμιων συμφερόντων μεγάλων αμερικανικών τραπεζών, των hedge funds και πολυεθνικών εταιρειών. Δεν είναι τυχαίο ότι το τέρας της MICIMATT η Lockheed-Martin ανήκει κυρίως σε Vanguard, BlackRock και State Street, εξηγεί ο Escobar.

«Το ΝΑΤΟ είναι ουσιαστικά μια ρακέτα προστασίας της μαφίας που ελέγχεται από τις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο και δεν έχει καμία σχέση με την υπεράσπιση της Ευρώπης από την Ρωσική απειλή. Το πραγματικό όνειρο του MICIMATT και της επέκτασής του στο ΝΑΤΟ είναι να αποδυναμώσει και να διαμελίσει τη Ρωσία για να ελέγξει τους τεράστιους φυσικούς πόρους της», εκτιμά ο γεωπολιτικός αναλυτής.

Πόλεμος ενάντια στον νέο «άξονα του κακού». Η επερχόμενη γραφική ταπείνωση του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία συνδυάζεται τώρα με την αδυσώπητη άνοδο των BRICS 11 – που ενσαρκώνει μια θανατηφόρα απειλή για τη γεωοικονομία του ηγεμόνα.

Δεν υπάρχει σχεδόν τίποτα που το MICIMATT μπορεί να κάνει για αυτόν τον πυρηνικό πόλεμο – εκτός από πολλαπλές περιπτώσεις υβριδικού πολέμου με έγχρωμες επαναστάσεις και διάφορα σχήματα διαίρει και βασίλευε.

Αυτό που διακυβεύεται δεν είναι λιγότερο από μια πλήρη κατάρρευση του νεοφιλελευθερισμού. Η στρατηγική συνεργασία Ρωσίας-Κίνας των πραγματικών κυρίαρχων συντονίζεται. Η στρατηγική υπομονή είναι ο κανόνας.

Ωστόσο αυτό που υπονοεί ο Medvedev είναι ότι ο ηγεμόνας στην απόγνωσή του θα μπορούσε ακόμη και να μπει στον πειρασμό να ξεκινήσει τον Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο εναντίον, στην πραγματικότητα, ενός νέου «άξονα του κακού» τριών εθνών των BRICS – Ρωσίας, Κίνας και Ιράν.

Ο Γραμματέας του Ρωσικού Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας Nikolai Patrushev δεν θα μπορούσε να είναι πιο ξεκάθαρος: «Στις προσπάθειές της να διατηρήσει την κυριαρχία της, η ίδια η Δύση κατέστρεψε τα εργαλεία που της λειτουργούσαν καλύτερα από την στρατιωτική μηχανή.

Αυτά είναι η ελευθερία διακίνησης αγαθών και υπηρεσιών, οι διάδρομοι μεταφορών και υλικοτεχνικής υποστήριξης, ένα ενοποιημένο σύστημα πληρωμών, ο παγκόσμιος καταμερισμός εργασίας και οι αλυσίδες. Ως αποτέλεσμα, οι Δυτικοί αποκλείονται από τον υπόλοιπο κόσμο με γρήγορους ρυθμούς» (https://www.bankingnews.gr/analyseis-ektheseis/articles/698641/i-stratigiki-sxesi-rosias-kinas-katarriptei-tin-plani-tis-pagidas-tou-thoukydidi-kai-teleionei-tin-aftokratoria-ton-ipa).

BRICS: Αντίστροφη μέτρηση για το SWIFT, νέο σύστημα πληρωμών για τον Παγκόσμιο Νότο.

Πνέει τα λοίσθια η κυριαρχία του δολαρίου στις παγκόσμιες εμπορικές συναλλαγές καθώς οι παράνομες και παρανοϊκές οικονομικές κυρώσεις στη Ρωσία από την δυτική συμμαχία έθεσαν σε συναγερμό τα κράτη του Παγκόσμιου Νότου.

Η παγκόσμια οικονομική συμμαχία γνωστή ως ομάδα των BRICS εξετάζει το ενδεχόμενο δημιουργίας ενός παγκόσμιου συστήματος πληρωμών το οποίο θα μπορούσε να παρακάμψει το σύστημα SWIFT το οποίο ο τραπεζικός κλάδος χρησιμοποιεί για την εκκαθάριση των διεθνών συναλλαγών.

Σύμφωνα με δημοσίευμα του Ρωσικού κρατικού οργανισμού ειδήσεων TASS την Παρασκευή 29 Σεπτεμβρίου 2023 μ.Χ., οι Υπουργοί Οικονομικών του ομίλου αξιολογούν τη σκοπιμότητα ενός ενιαίου δικτύου πληρωμών και θα συζητήσουν επίσημα τις δυνατότητές διαμόρφωσης ενός νέου συστήματος στην επόμενη συνεδρίαση των BRICS του επόμενου έτους.

Το σχέδιο. Ο Ρώσος Υπουργός Οικονομικών Anton Siluanov δήλωσε ότι το δίκτυο θα ενισχύσει τις ανεξάρτητες προσπάθειες για την δημιουργία συστημάτων ανταλλαγής μηνυμάτων για τις διεθνείς πληρωμές.

«Προσπαθούμε να εισαγάγουμε το σύστημα χρηματοοικονομικών μηνυμάτων μας, το SPFS, οι Κινέζοι συνάδελφοί μας έχουν το δικό τους σύστημα, και άλλες χώρες BRICS είτε έχουν τα συστήματά τους είτε τα δημιουργούν. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο αυτό το θέμα πρόκειται να συζητηθεί από τις νομισματικές αρχές και τις χρηματοοικονομικές υπηρεσίες των κρατών μελών των BRICS».

Η νέα τάση που θα επικρατήσει στο μέλλον. Τα νέα έρχονται αφού οι BRICS – που αντιπροσωπεύουν τα έθνη της Βραζιλίας, της Ρωσίας, της Ινδίας, της Κίνας και της Νότιας Αφρικής – αποφάσισε επίσημα να προσθέσει την Σαουδική Αραβία, το Ιράν, την Αιθιοπία, την Αίγυπτο, την Αργεντινή και τα ΗΑΕ στον όμιλο.

Όταν ρωτήθηκε πώς βλέπει η Ρωσία τις μελλοντικές δυνατότητες των BRICS, ο Siluanov είπε ότι το μπλοκ επικεντρώνεται στην «άρση όλων των δεσμών με τη Δύση και τη στροφή προς τα Νοτιοανατολικά» σε μια αυξανόμενη τάση που «θα συνεχιστεί στο μέλλον».

Το SWIFT είναι ένα βασικό στοιχείο του παγκόσμιου τραπεζικού συστήματος και χρησιμοποιείται από τις τράπεζες για την ασφαλή αποστολή και λήψη μηνυμάτων που σχετίζονται με χρηματικές συναλλαγές.

Ο οργανισμός, ο οποίος είναι ένας συνεταιρισμός που ανήκει κατά κύριο λόγο σε τράπεζες, απαγόρευσε σε πολλές Ρωσικές τράπεζες της συμμετοχή τους κατόπιν εντολής της Ευρωπαϊκής Ένωσης τον Μάρτιο του 2022 μ.Χ.

Τον Αύγουστο του τρέχοντος έτους, ο υπουργός Οικονομικών της Νότιας Αφρικής Enoch Godongwana είπε ότι ένα σύστημα πληρωμών που βασίζεται στα BRICS θα έχει ως στόχο την ενίσχυση του εμπορίου σε τοπικά νομίσματα αποκλείοντας το δολάριο. Ωστόσο, είπε ότι η εφαρμογή στο προβλεπτό μέλλον θα ήταν δύσκολη και το σύστημα δεν θα σχεδιαστεί για να αμφισβητήσει άμεσα το SWIFT.

O ρόλος της Κίνας. Η Κίνα πρέπει να μειώσει τα εμπορικά ελλείμματα με άλλες αναπτυσσόμενες χώρες προκειμένου να επιταχύνει την χρήση των τοπικών νομισμάτων, σύμφωνα με τον Anil Agarwal, τον δισεκατομμυριούχο ιδρυτή της Vedanta Resources Ltd της Ινδίας, σύμφωνα με δημοσίευμα του Bloomberg.

Οι ηγέτες του μπλοκ BRICS — Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα και Νότια Αφρική — θα συζητήσουν τη μείωση της χρήσης δολαρίων για το εμπόριο στη σύνοδό τους την Τετάρτη 4 Οκτωβρίου 2023 μ.Χ. Το εμπορικό έλλειμμα της Ινδίας με την Κίνα πέρυσι ήταν σχεδόν 85 δισεκατομμύρια δολάρια.

Η Βραζιλία, η Νότια Αφρική και η Ρωσία, εν τω μεταξύ, απολαμβάνουν εμπορικό πλεόνασμα με την Ασιατική οικονομία που είναι δεύτερη στον κόσμο. «Η Κίνα πρέπει να επανέλθει» και να εξισορροπήσει το εμπόριο με άλλα κράτη, είπε σε συνέντευξή του στο γραφείο του Bloomberg στο Γιοχάνεσμπουργκ.

«Η συνολική κυριαρχία του δολαρίου θα μειωθεί. Δεν πρόκειται να συμβεί 100%, αλλά θα ξεκινήσει». Το μπλοκ αναμένει ότι το αυξανόμενο βάρος τους θα συμβάλει στη μείωση της εξάρτησης από το δολάριο.

Οι ηγέτες θα εξετάσουν τρόπους για να ενισχύσουν τις πληρωμές σε νομίσματα των μελών, μέρος μιας ευρύτερης φιλοδοξίας να αμφισβητήσουν την γεωπολιτική ηγεσία των ΗΠΑ. «Υπάρχει πολύ έντονη συζήτηση» για την εξεύρεση τρόπων μείωσης της εξάρτησης από τα δολάρια στη σύνοδο κορυφής, δήλωσε ο Agarwal (https://yiorgosthalassis.blogspot.com/2023/10/brics-swift.html?m=1&fbclid=IwAR2u4dFUGpLvv50L3AiLLS8rTWIeyLC8R4Tip8SHt1QrGza_d5lNZ3mO6xw).

 

Ολική επαναφορά;

Οι εξελίξεις των τελευταίων μηνών στη Μέση Ανατολή, με κορυφαίες στιγμές την εξομάλυνση των σχέσεων Ιράν - Σαουδικής Αραβίας με μεσολάβηση της Κίνας και, αμέσως μετά, την προσχώρηση των δύο περιφερειακών δυνάμεων μαζί με την Αίγυπτο και τα Εμιράτα στην Ομάδα BRICS, έδιναν την αίσθηση ότι οι ΗΠΑ βρίσκονται σε αποδρομή από την ευρύτερη περιοχή.

Τους τελευταίους δύο μήνες μια ομοβροντία δημοσιευμάτων, που επικαλούνται κυβερνητικές πηγές στην Ουάσιγκτον, επιμένουν ότι οι ΗΠΑ θα αναλάβουν συνολική προσπάθεια σταθεροποίησης της περιοχής μια καθυστερημένη Pax Americana. Το σχέδιο περιλαμβάνει τα εξής βήματα:

● Εξομάλυνση των σχέσεων Σαουδικής Αραβίας - Ισραήλ.

● Δέσμευση του Ισραήλ ότι εξακολουθεί να στηρίζει την πολιτική των δύο κρατών και διαβεβαίωση ότι δεν πρόκειται να προσαρτήσει την Δυτική Οχθη.

● Σύναψη συμφωνίας αμυντικής συνεργασίας ΗΠΑ - Σαουδικής Αραβίας, παρόμοια με αυτές που η Ουάσιγκτον έχει υπογράψει με τη Νότια Κορέα και την Ιαπωνία.

● Διμερείς συνομιλίες των ΗΠΑ με το Ιράν με στόχο την πλήρη εκκαθάριση εκκρεμοτήτων. Τα παραπάνω σημεία θέτουν μια σειρά από ερωτήματα:

■ Υπάρχει σήμερα στις ΗΠΑ βούληση και δυνατότητα παρέμβασης στο Ισραήλ μετά από σχεδόν δύο δεκαετίες ακινησίας στο Μεσανατολικό;

■ Μπορεί να είναι συμβατή η προσέγγιση των ΗΠΑ με το Ιράν με μια στρατιωτική συμμαχία της Ουάσιγκτον με την Σαουδική Αραβία;

■ Ποια αξιοπιστία μπορούν να έχουν οι όποιες εγγυήσεις των ΗΠΑ στους πρωταγωνιστές της μεσανατολικής σκηνής στη σκιά μιας ενδεχόμενης επιστροφής του Τραμπ στον Λευκό Οίκο;

Μέχρι τη συνάντηση κορυφής Κλίντον, Μπάρακ και Αραφάτ στην Τάμπα, στις αρχές του 2001 μ.Χ., οι ΗΠΑ παρέμεναν πιστές στο δόγμα του Μπους του πρεσβύτερου, ότι δεν μπορεί να υπάρξει σταθεροποίηση στην Μέση Ανατολή χωρίς να προηγηθεί συνολική επίλυση του Παλαιστινιακού.

Η συνέχεια είναι γνωστή, με τον Μπους τον νεότερο να θεωρεί επείγουσα προτεραιότητα τον τερματισμό της επιρροής του Ιράν στην Μέση Ανατολή. Η μεγάλη πρόκληση για τις ΗΠΑ στην Μέση Ανατολή είναι πλέον η Κίνα, που έκανε τρεις κινήσεις στην περιφερειακή σκακιέρα:

● Μεσολάβησε μεταξύ Ριάντ και Τεχεράνης.

● Πίεσε τα μέλη της Ομάδας BRICS να εντάξουν κατά προτεραιότητα χώρες της Μέσης Ανατολής.

● Στην πρόσφατη συνάντηση Ασαντ - Σι Τζινπίνγκ στο Πεκίνο η Κίνα προθυμοποιήθηκε να επενδύσει στην ανοικοδόμηση της Συρίας (https://www.efsyn.gr/stiles/apopseis/406348_oliki-epanafora).

 

 

Τα σύννεφα στην οικονομία γίνονται τυφώνας, ετοιμάστε δωμάτιο πολέμου – Τα πέντε σοκ που θα «χτυπήσουν» τις αγορές… «Υπάρχουν σύννεφα καταιγίδας που σχηματίζονται εκεί έξω που όλοι βλέπουμε και παρακολουθούμε—με φόβο».

Γενικευμένη είναι πλέον στις τάξεις των οικονομολόγων η πεποίθηση πως ο ορίζοντας στις οικονομίες αλλά και στις αγορές αρχίζει να γίνεται ολοένα και πιο δυσδιάκριτος καθώς τα σύννεφα πυκνώνουν… Και η αλήθεια είναι πως οι Αμερικανοί policymakers ποτέ δεν ήταν ιδιαίτερα αισιόδοξοι,

Ερωτηθείς μετά τη συνάντηση πολιτικής τον Σεπτέμβριο για το αν το σενάριο της ήπιας προσγείωσης σε ό,τι αφορά την οικονομική δραστηριότητα αποτελεί το βασικό αφήγημα, ο πρόεδρος της Federal Reserve Jerome Powell απάντησε αρνητικά.

Πράγματι, βαθιά ρεαλιστής, ο Powell γνωρίζει πολύ καλά πως ο «καλπάζων» πληθωρισμός πολύ δύσκολα θα τιθασευτεί χωρίς απώλειες θέσεων εργασίας και ύφεση. Μάλιστα, η Fed «απομόνωσε» μια σειρά από οικονομικούς κραδασμούς που ενδέχεται να προκαλέσουν σημαντικούς αντίθετους ανέμους τους επόμενους μήνες.

«Υπάρχει ένας μακρύς κατάλογος», προειδοποίησε - από τους αναμενόμενους από καιρό κινδύνους, όπως η επανέναρξη των πληρωμών των φοιτητικών δανείων και τα υψηλότερα επιτόκια, έως άλλες αναδυόμενες απειλές όπως η απεργία της UAW, ένα πιθανό λουκέτο στην κυβέρνηση των ΗΠΑ και την πρόσφατη άνοδο στις τιμές του πετρελαίου.

«Υπάρχουν σύννεφα καταιγίδας που σχηματίζονται εκεί έξω που όλοι βλέπουμε και παρακολουθούμε—με φόβο» προειδοποίησε ο Jesse Wheeler, οικονομολόγος στην εταιρεία πληροφοριών αποφάσεων MorningConsult.

1. Το χρέος των ΗΠΑ είναι πάνω από 33 τρισεκατομμύρια δολάρια και η κυβέρνηση πρόκειται να βάλει λουκέτο (ξανά). Τον Ιανουάριο, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση διέβη τον ρουβίκωνα του χρέους, ξεπερνώντας το ανώτατο επιτρεπτό όριο των 31,4 τρισεκατομμυρίων δολαρίων.

Οι νομοθέτες συγκρούστηκαν για το έλλειμμα του προϋπολογισμού και τα επίπεδα δαπανών, αλλά τελικά κατέληξαν σε μια διακομματική συμφωνία ώστε το αμερικανικό κράτος να μην αθετήσει τα χρέη του.

Τώρα, ωστόσο, ορισμένοι από τους πιο συντηρητικούς Ρεπουμπλικάνους της Βουλής υποστηρίζουν ότι οι δαπάνες πρέπει να μειωθούν περισσότερο από ό,τι είχε συμφωνηθεί πριν από λιγότερο από ένα χρόνο.

Όπως σημειώνουν, το εθνικό χρέος των ΗΠΑ εκτινάχθηκε πάνω από τα 33,1 τρισεκατομμύρια δολάρια τον Σεπτέμβριο και το σωρευτικό εθνικό έλλειμμα μεταξύ 2024 μ.Χ.-2033 μ.Χ. προβλέπεται τώρα να ξεπεράσει τα 20,2 τρισεκατομμύρια δολάρια λόγω των αυξημένων δαπανών.

Ο ανώτερος οικονομολόγος της Wells Fargo, Mike Pugliese, δήλωσε ότι βλέπει τις πιθανότητες διακοπής λειτουργίας «λίγο πολύ» ως... κορώνα γράμματα. Δεδομένου δε ότι η Αμερικανική οικονομία έχει να αντιμετωπίσει αυξανόμενα επιτόκια, υψηλές τιμές πετρελαίου και απεργίες, τα πράγματα μπορεί αποδειχθούν πολύ σοβαρά.

2. Το πετρέλαιο βαίνει πρόσω ολοταχώς προς τα 100 δολάρια το βαρέλι. Σε όλη την ιστορία των ΗΠΑ, οι κρίσεις των τιμών του πετρελαίου συνέβαλαν συνήθως στο να πυροδοτήσουν ύφεση. Ως είθισται, οι κρίσεις των τιμών του πετρελαίου ακολουθούνται από… ύφεση.

Οι υψηλές τιμές στον μαύρο χρυσό αυξάνουν το κόστος για ευρύ φάσμα εταιρειών και επιβαρύνουν τους προϋπολογισμούς των καταναλωτών, γεγονός που οδηγεί σε αύξηση του πληθωρισμού και μείωση των καταναλωτικών δαπανών. Είναι μια συνταγή οικονομικής καταστροφής που ο κόσμος καλείται να αντιμετωπίσει για άλλη μια φορά.

Υπενθυμίζεται πως οι τιμές του πετρελαίου έχουν εκτοξευθεί από τον Ιούνιο λόγω των περικοπών παραγωγής από τους μεγαλύτερους παραγωγούς αργού στον κόσμο (ΟΠΕΚ+, ο οποίος περιλαμβάνει τη Ρωσία και την Σαουδική Αραβία). Οι διεθνείς τιμές αναφοράς του αργού πετρελαίου Brent αυξήθηκαν κατά 28%: από το χαμηλό τους της 11^ης Ιουνίου στα 74 δολάρια το βαρέλι σε πάνω από 95 δολάρια το βαρέλι.

Επιπλέον, ειδικοί σε εμπορεύματα σε μια σειρά επενδυτικών τραπεζών, συμπεριλαμβανομένων της Goldman Sachs και της Wells Fargo, υποστηρίζουν ότι η άνοδος των τιμών του πετρελαίου είναι μόνο η αρχή ενός «υπερκύκλου» για τα εμπορεύματα, που θα μπορούσε να διατηρήσει τον πληθωρισμό σε υψηλά επίπεδα. Μακροπρόθεσμα, λοιπόν, οι καταναλωτές θα χρειαστεί να συνηθίσουν τις υψηλότερες τιμές του πετρελαίου και της βενζίνης.

3. Η απεργία στις αυτοκινητοβιομηχανίες θα μπορούσε να συντρίψει την αγορά αυτοκινήτων Από τις 15 Σεπτεμβρίου, το συνδικάτο των United Auto Workers έχει εμπλακεί σε μια ιστορική απεργία κατά των τριών μεγάλων αυτοκινητοβιομηχανιών του Ντιτρόιτ: Ford, GM και Stellantis, η οποία, σύμφωνα με μια μελέτη από την Anderson Group, σε μόλις μία εβδομάδα κόστισε στην οικονομία των ΗΠΑ πάνω από 1,6 δισεκατομμύρια δολάρια.

Και παρόλο που η απεργία αυτή τη στιγμή αφορούσε αρχικά λιγότερα από 15.000 μέλη των συνδικάτων, σιγά-σιγά διευρύνεται, γεγονός που την καθιστά βασικό κίνδυνο σε ό,τι αφορά την καταπολέμηση του πληθωρισμού εκ μέρους της Fed.

Περίπου 7.000 ακόμη μέλη του συνδικάτου εγκατέλειψαν τη δουλειά τους σε εργοστάσιο της Ford στο Σικάγο και σε εργοστάσιο συναρμολόγησης της General Motors κοντά στο Λάνσινγκ του Μίσιγκαν την Παρασκευή.

Το UAW ζητά σημαντικές αυξήσεις μισθών για τα μέλη του, γεγονός το οποίο θα μπορούσε να επηρεάσει άλλους εργαζόμενους να κάνουν το ίδιο σε ολόκληρη τη χώρα, αυξάνοντας τον πληθωρισμό και αναγκάζοντας τη Fed να αυξήσει ακόμη περισσότερο τα επιτόκια.

«Με χαμηλή ανεργία και έλλειψη εργατικού δυναμικού, αυτή η απεργία θα είναι ένα βασικό τεστ για το πόση δύναμη έχει το εργατικό δυναμικό», είπε ο Brad McMillan, επικεφαλής επενδύσεων για το Commonwealth Financial Network, προσθέτοντας ότι η αύξηση των μισθών λόγω των προσπαθειών των συνδικάτων μπορεί «και να επιβραδύνει την οικονομία και να αυξήσει τον πληθωρισμό».

4. Σχεδόν 44 εκατομμύρια δανειολήπτες φοιτητικών δανείων θα πρέπει να αρχίσουν να πληρώνουν. Οικονομολόγοι και αναλυτές αποκαλούν την επικείμενη επανενεργοποίηση των ομοσπονδιακών φοιτητικών δανείων πιθανό σοκ για την οικονομία.

Σχεδόν 44 εκατομμύρια δανειολήπτες θα αρχίσουν να πληρώνουν κατά μέσο όρο 393 δολάρια. Αναπόφευκτα, αυτό θα σημαίνει λιγότερες δαπάνες αλλού, τουλάχιστον για ορισμένα νοικοκυριά. Οι εκτιμήσεις ως προς τις πιθανές οικονομικές επιπτώσεις ποικίλλουν.

Σύμφωνα με έκθεση Ιουλίου της Oxford Economics, oι καταναλωτικές δαπάνες στις ΗΠΑ θα μπορούσαν να περιορίζονται έως και 9 δισεκατομμύρια δολάρια κάθε μήνα, μειώνοντας κατά 0,1% το ΑΕΠ το 2023 και 0,3% το 2024 μ.Χ.

Περαιτέρω, η επενδυτική εταιρεία Jefferies επισημαίνει πως αυτή η κατάσταση θα επηρεάσει το λιανεμπόριο… Μάλιστα, αποκαλεί την επανενεργοποίηση των φοιτητικών πληρωμών «βασικό σημείο πόνου» για τις καταναλωτικές μετοχές μέχρι το τέλος του έτους.

«Πιστεύουμε ότι οι αμερικανοί καταναλωτές είναι πιθανό να περιορίσουν τις μελλοντικές τους δαπάνες, με την ένδυση και τα υποδήματα να είναι οι πιο πιθανοί τομείς οπισθοχώρησης», έγραψε σε ένα ερευνητικό σημείωμα ο Corey Tarlowe, αναλυτής της Jefferies.

5. Τα επιτόκια στεγαστικών δανείων που πλησιάζουν το 8% απειλούν να επανεκκινήσουν το πάγωμα των κατοικιών. Η Fed έχει αυξήσει τα επιτόκια για να βοηθήσει στην συγκράτηση του πληθωρισμού επιβραδύνοντας την οικονομία.

Αυτό εγείρει πολλές προκλήσεις για τους επενδυτές, τις επιχειρήσεις και τους καταναλωτές - και ιδιαίτερα για τους αγοραστές κατοικιών, οι οποίοι αντιμετωπίζουν τα υψηλότερα επιτόκια σε περισσότερες από δύο δεκαετίες, με το επιτόκιο 30 ετών να πλησιάζει το 7,5%, πολύ μακριά από το υπο-3 % ημέρες της πρώιμης πανδημίας.

Οι υψηλότερες τιμές καθιστούν την αγορά ενός σπιτιού ακόμη πιο δυσβάσταχτη μετά από χρόνια ανόδου των τιμών. Η μέση μηνιαία πληρωμή κεφαλαίου και τόκων για τους δανειολήπτες έφτασε τα 2.306 δολάρια τον Ιούλιο, το υψηλότερο που έχει καταγραφεί, σύμφωνα με την Black Knight, μια εταιρεία ανάλυσης ακινήτων. Αυτό είναι αυξημένο κατά 60% σε σχέση με πριν από δύο χρόνια (https://www.bankingnews.gr/analyseis-ektheseis/articles/699004/ta-synnefa-stin-oikonomia-ginontai-tyfonas-etoimaste-domatio-polemou-ta-5-sok-pou-tha-xtypisoun-tis-agores).

 

Ο Putin «κορόιδεψε» την Δύση – Πώς αποφεύγει τις κυρώσεις στο πετρέλαιο, ο ρόλος της Κίνας. Πως ο Putin αποφεύγει τις κυρώσεις της Δύσης σε όλες σχεδόν τις εξαγωγές πετρελαίου. Όταν τα δυτικά έθνη ανέπτυξαν ένα μεγάλο σχέδιο για να περιορίσουν τις εισαγωγές ρωσικού πετρελαίου και να επιβάλουν κυρώσεις στις εξαγωγές ενέργειας του Κρεμλίνου, πολλοί γέλασαν.

Άλλωστε, όπως επισημαίνουν οι Financial Times, έχουμε δει επανειλημμένα πόσο άβουλες είναι οι δυτικές κυρώσεις όταν επιδιώκουν να περιορίσουν το πετρέλαιο από διάφορες χώρες. Από το Ιράν, το οποίο πουλά σχεδόν πετρέλαιο στην Κίνα με τη μέγιστη χωρητικότητα, έως την Βενεζουέλα και πλήθος άλλων. Ένα χρόνο αργότερα, όσοι δυσπιστούσαν δικαιώθηκαν.

Όπως αναφέρουν οι FT, «Η Ρωσία κατάφερε να αποφύγει τις κυρώσεις της G7 στις περισσότερες από τις εξαγωγές πετρελαίου της», μια αλλαγή στις εμπορικές ροές που θα ενισχύσει τα έσοδα του Κρεμλίνου καθώς το αργό πετρέλαιο αυξάνεται στα 100 δολάρια το βαρέλι, και καθώς οι τιμές του ρωσικού urals έφτασαν τα 80 δολάρια, το υψηλότερο επίπεδο εδώ και ένα χρόνο.

Οι ροές. Σύμφωνα με την έκθεση, σχεδόν το 75% όλων των θαλάσσιων ροών αργού ρωσικού πετρελαίου ταξίδεψε χωρίς δυτική ασφάλιση τον Αύγουστο, ο μόνος μοχλός που χρησιμοποιήθηκε για την επιβολή της ανώτατης τιμής του πετρελαίου των 60 δολαρίων ανά βαρέλι της G7, σύμφωνα με ανάλυση των αρχείων ναυτιλίας και ασφάλισης από τους Financial Times. Αυτό είναι περίπου στο μισό φέτος την άνοιξη, σύμφωνα με στοιχεία της εταιρείας αναλύσεων εμπορευμάτων Kpler και των ασφαλιστικών εταιρειών.

Η άνοδος υποδηλώνει ότι η Μόσχα γίνεται πιο ικανή να παρακάμψει το ανώτατο όριο, επιτρέποντάς της να πουλάει περισσότερο πετρέλαιο σε τιμές πιο κοντά στις τιμές της διεθνούς αγοράς. Το πιο σημαντικό, σημαίνει ότι λίγοι, αν όχι καθόλου, Ρώσοι πελάτες ανησυχούν για αντίποινα από το καθεστώς Biden για την αγορά ρωσικού πετρελαίου.

Τι έδειξαν οι μελέτες. Οι FT αναφέρουν ότι η Σχολή Οικονομικών Επιστημών του Κιέβου (KSE) υπολόγισε ότι η σταθερή αύξηση των τιμών του αργού από τον Ιούλιο, σε συνδυασμό με την επιτυχία της Ρωσίας να μειώσει την έκπτωση στο δικό της πετρέλαιο, σημαίνει ότι τα έσοδα από το πετρέλαιο της χώρας είναι πιθανό να είναι τουλάχιστον 15 δολάρια δισεκατομμύρια υψηλότερα για το 2023 μ.Χ. από ότι θα ήταν.

Είναι επίσης μια ένδειξη ότι, παρόλη την συζήτηση και την στάση της, η Δύση είναι ικανοποιημένη με το να επιτρέπει στο καθεστώς του Putin να επωφεληθεί από την άνοδο των τιμών του πετρελαίου καθώς η πολύ πιο δρακόντεια εναλλακτική λύση για την απομάκρυνση όλου του ρωσικού πετρελαίου από την αγορά, θα είχε οδηγήσει τις παγκόσμιες τιμές του πετρελαίου πολύ υψηλότερα.

Πράγματι, όπως παραδέχονται οι FT, ενώ η ΕΕ και οι ΗΠΑ έχουν απαγορεύσει σε μεγάλο βαθμό τις εισαγωγές Ρωσικού πετρελαίου, το ανώτατο όριο τιμών της G7 σχεδιάστηκε για να διατηρήσει την ροή του Ρωσικού πετρελαίου στις παγκόσμιες αγορές: «Στόχος ήταν να αποτραπεί η συμπίεση των προμηθειών και μια οικονομική και πολιτική επιζήμια για τις τιμές».

Η παροχή δυτικών υπηρεσιών, όπως η ναυτιλία ή η ασφάλιση επιτρέπεται κάτω από το ανώτατο όριο τιμών, εφόσον το πετρέλαιο της Ρωσίας πωλείται για λιγότερο από 60 δολάρια το βαρέλι. Το Ρωσικό πετρέλαιο πωλείται τώρα 20 δολάρια περισσότερο.

Η αποτυχία της Δύσης. Η μετατόπιση είναι ένα διπλό πλήγμα για τις προσπάθειες της Δύσης να περιορίσει τα έσοδα της Ρωσίας από τις πωλήσεις πετρελαίου - που αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος του προϋπολογισμού του Κρεμλίνου - μετά την εισβολή της στην Ουκρανία.

Όχι μόνο πωλείται μεγαλύτερο ποσοστό ρωσικού πετρελαίου εκτός ανώτατου ορίου, αλλά η αυξανόμενη ανεξαρτησία της Μόσχας ως πωλητής συνέπεσε με ένα ισχυρό ράλι στις τιμές του πετρελαίου, που ξεπέρασε τα 95 δολάρια το βαρέλι για πρώτη φορά μετά από 13 μήνες αυτή την εβδομάδα.

Το χειρότερο από όλα είναι ότι ενώ ο πετρελαϊκός τομέας της Ρωσίας εξακολουθεί να αντιμετωπίζει πολλές προκλήσεις, συμπεριλαμβανομένων των ισχυρισμών για ελλείψεις στην εγχώρια αγορά διυλισμένων καυσίμων και της πτώσης του όγκου των εξαγωγών συνολικά, τα στοιχεία εξακολουθούν να υποδηλώνουν ότι περισσότερα έσοδα από το πετρέλαιο θα εισρεύσουν στο πολεμικό σεντούκι του Κρεμλίνου.

Ο Ben Hilgenstock, οικονομολόγος στο KSE, δήλωσε: «Δεδομένων αυτών των αλλαγών στον τρόπο με τον οποίο η Ρωσία στέλνει το πετρέλαιο της, μπορεί να είναι πολύ δύσκολο να επιβληθεί ουσιαστικά το ανώτατο όριο τιμών στο μέλλον. Και αυτό καθιστά ακόμη πιο λυπηρό το γεγονός ότι δεν κάναμε περισσότερα για να το εφαρμόσουμε σωστά όταν είχαμε μεγαλύτερη μόχλευση».

Εν τω μεταξύ, εργαλειοποιώντας τα εμπορεύματα της (σε απάντηση της εργαλειοποίησης του δολαρίου ΗΠΑ από τις ΗΠΑ), η Ρωσία αυτή την εβδομάδα απαγόρευσε την εξαγωγή ντίζελ και άλλων καυσίμων, μια σημαντική κίνηση από έναν από τους μεγαλύτερους πωλητές ντίζελ παγκοσμίως. Η κίνηση έχει εγείρει φόβους ότι ο Ρώσος πρόεδρος προσπαθεί να διαταράξει την αγορά πετρελαίου όπως έκανε με το φυσικό αέριο, πυροδοτώντας την ενεργειακή κρίση του περασμένου έτους.

Ο ρόλος της Κίνας. Και ενώ το Κρεμλίνο επιβάλλει κυρώσεις από τις δυτικές εξαγωγές, είναι το Πεκίνο που επιτρέπει στην Ρωσία να αποφύγει τις κυρώσεις εισαγωγής. Μια νέα μελέτη διαπίστωσε ότι η Ρωσία χρησιμοποιεί κινεζικό νόμισμα για τουλάχιστον το ένα πέμπτο των εισαγωγών της, καταδεικνύοντας τόσο την αυξανόμενη εξάρτηση της Μόσχας από το Πεκίνο όσο και τις προσπάθειές της να αποφύγει τις δυτικές κυρώσεις.

Υπενθυμίζεται ότι οι κυρώσεις που επιβλήθηκαν στη Μόσχα από την ΕΕ, τις ΗΠΑ και άλλους ως αποτέλεσμα του πολέμου κατά της Ουκρανίας έχουν καταστήσει όλο και πιο δύσκολο για τη Ρωσία να έχει μεγάλες ποσότητες δυτικών εισαγωγών.

Έχει επίσης κάνει πιο δαπανηρή για τις συναλλαγές χρησιμοποιώντας το δολάριο, το ευρώ ή άλλα δυτικά νομίσματα, ειδικά μετά την ουσιαστική έξοδο της Ρωσίας από το SWIFT και οι τράπεζές της δεν μπορούν πλέον να συναλλάσσονται σε δολάρια.

Τί έγινε μετά; Μέχρι το τέλος του 2022 μ.Χ., το 20% των εισαγωγών της Ρωσίας τιμολογούνταν σε γιουάν - από 3% πέρυσι, σύμφωνα με μια ερευνητική εργασία που δημοσιεύθηκε από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης.

Ενώ μέρος αυτής της αύξησης οφείλεται στις αυξημένες εισαγωγές από την ίδια την Κίνα, η χρήση του γιουάν για τον διακανονισμό εισαγωγών από τρίτες χώρες αυξήθηκε στο 5% από μόλις 1% πριν από την έναρξη του πολέμου τον Φεβρουάριο του 2022 μ.Χ.

«Το γιουάν χρησιμοποιείται ως νόμισμα συναλλαγών», δήλωσε η Beata Javorcik, επικεφαλής οικονομολόγος της EBRD και μία από τις συγγραφείς της ανάλυσης. «Η Ρωσία είναι τώρα το τρίτο μεγαλύτερο κέντρο εκκαθάρισης για υπεράκτιες συναλλαγές γιουάν».

Το να ζητάμε από τους εμπορικούς εταίρους να τους τιμολογούν σε γιουάν είναι μόνο ένας τρόπος με τον οποίο η Μόσχα αποφεύγει τις κυρώσεις, παράλληλα με τακτικές όπως η εισαγωγή προϊόντων μέσω χωρών μεσαζόντων ή η εξαγωγή του πετρελαίου της σε δεξαμενόπλοια που πλέουν χωρίς δυτική ασφάλιση.

Η παράκαμψη των δυτικών τραπεζών. Το έγγραφο της EBRD αποκαλύπτει πόσο πολύ η Μόσχα αποφεύγει τις δυτικές τράπεζες όταν προσπαθεί να παρακάμψει τις κυρώσεις: όταν πρόκειται για προϊόντα υπό κυρώσεις και εξοπλισμό διπλής χρήσης, που μπορούν να χρησιμοποιηθούν από πολίτες αλλά και για την κατασκευή όπλων, «η αύξηση του γουάν στην τιμολόγηση ήταν πιο έντονη», αναφέρει η ανάλυση.

Η έρευνα αποτελεί επίσης μια προειδοποίηση για όλους τους δυτικούς υπεύθυνους χάραξης πολιτικής που μπορεί να δουν τα δεδομένα ως σημάδι ότι τα μέτρα τους λειτουργούν. «Οι αυξανόμενες γεωπολιτικές εντάσεις γενικά, και η χρήση εμπορικών κυρώσεων ειδικότερα, μπορεί να μειώσει την ελκυστικότητα της χρήσης του δολαρίου ΗΠΑ ως βασικού νομίσματος στο διεθνές εμπόριο», γράφουν.

«Αυτό, με τη σειρά του, μπορεί να οδηγήσει σε μεγαλύτερο κατακερματισμό των παγκόσμιων συστημάτων πληρωμών». Ωστόσο, παρά όλα τα σημάδια, σε λίγα χρόνια θα υπάρχουν ακόμα εκείνοι που θα μείνουν έκπληκτοι όταν μαθαίνουν ότι το δολάριο δεν είναι πλέον το παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα (https://www.bankingnews.gr/diethni/articles/698940/o-putin-koroidepse-ti-dysi-pos-apofeygei-tis-kyroseis-sto-petrelaio-o-rolos-tis-kinas).

 

Atlantic Council: Ήρθε η ώρα του ασιατικού «ΝΑΤΟ» - Ο δεύτερος στρατιωτικός πόλος του κόσμου. Το νέο ΝΑΤΟ θα εξαρτηθεί από τη συμπεριφορά της Κίνας.

Την ώρα του ασιατικού «ΝΑΤΟ» σήμανε στην ανάλυσή του ο Kaush Arha, πρόεδρος του Free & Open Indo-Pacific Forum και ανώτερος συνεργάτης στο Atlantic Council και στο Krach Institute for Tech Diplomacy στο Purdue, με αφορμή το γεγονός ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες ενισχύουν τις συμμαχίες άμυνας και ασφάλειας σε όλο τον Ινδο-Ειρηνικό με γοργό ρυθμό.

Οι Κινεζικές προκλήσεις φαίνεται να είναι ένας σημαντικός καταλύτης για αυτή την προσπάθεια. Πράγματι, αυτές οι προκλήσεις αντικατοπτρίζονται στον νέο εθνικό χάρτη της Κίνας, ο οποίος περιλαμβάνει εδάφη εντός των εθνικών συνόρων της Ινδίας, της Ιαπωνίας, της Ταϊβάν, των Φιλιππίνων, της Μαλαισίας, του Βιετνάμ και άλλων. Η Κίνα ακολουθεί το αυταρχικό Σοβιετικό/Ρωσικό βιβλίο, διεκδικώντας τα εδάφη των γειτόνων της.

Ο έτερος πόλος. Μια συλλογική αμυντική συμφωνία για τον Ινδο-Ειρηνικό είναι ο πιο αποτελεσματικός αποτρεπτικός παράγοντας για τα ηγεμονικά σχέδια του Πεκίνου. Είναι καιρός να σκεφτούμε σοβαρά έναν Οργανισμό Συνθήκης Ινδο-Ειρηνικού. Αυτός ο οργανισμός θα αντλούσε διδάγματα από το ΝΑΤΟ, του οποίου η συνάφεια έχει ανανεωθεί και του οποίου η ισχύς ενισχύεται τώρα από τη Φινλανδία και σύντομα την Σουηδία.

Κάνοντας το επίσημο στον Ινδο-Ειρηνικό. Αρκετά έθνη Ινδο-Ειρηνικού βασίζονται ρητά ή σιωπηρά στις Ηνωμένες Πολιτείες ως εγγυητές της ασφάλειας και της εδαφικής τους ακεραιότητας. Πολλά έθνη γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι διαβεβαιώσεις ασφαλείας των ΗΠΑ και η επιβαλλόμενη από τις ΗΠΑ ελευθερία ναυσιπλοΐας τα προστατεύουν από τον μεγαλύτερο Κινεζικό οικονομικό καταναγκασμό.

Εν τω μεταξύ, η εσωτερική πολιτική των ΗΠΑ την τελευταία μισή δεκαετία φαίνεται πιο επιδεκτική στην επέκταση των συνεργασιών άμυνας και ασφάλειας στον Ινδο-Ειρηνικό, αντί να επικεντρώνεται σε εμπορικές συμμαχίες. Κατά συνέπεια, η ίδια ιδέα έχει ανοδική τάση στον ίδιο τον Ινδο-Ειρηνικό.

Ο Joe Biden έχει δηλώσει σε περισσότερες από μία περιπτώσεις κατηγορηματικά ότι οι ΗΠΑ θα έρχονταν σε βοήθεια της Ταϊβάν εάν εισέβαλλε η Κίνα. Η «κυβέρνηση» του δημιούργησε ένα υπογεγραμμένο σύμφωνο πυρηνικών υποβρυχίων και άμυνας με την Αυστραλία και το Ηνωμένο Βασίλειο: το AUKUS.

Ενίσχυσε την συμμαχία ασφαλείας ΗΠΑ-Ιαπωνίας και χαιρέτισε τη νέα στρατηγική ασφάλειας και άμυνας της Ιαπωνίας να αυξήσει τον αμυντικό προϋπολογισμό της στο 2% του ΑΕΠ της και να αναπτύξει δυνατότητες αντεπίθεσης.

Ο ρόλος της Ινδίας. Η αμυντική εταιρική σχέση ΗΠΑ-Ινδίας προχωρά σταθερά. Ο στόχος είναι να γίνει η Ινδία σημαντικός κόμβος Ινδο-Ειρηνικού για αμυντική επιμελητεία, επισκευή και συντήρηση, και για τα δύο έθνη να αναπτύξουν και να παράγουν αμυντικά συστήματα μαζί.

Οι ΗΠΑ επιβεβαίωσαν και επέκτειναν το πεδίο εφαρμογής της Συνθήκης Αμοιβαίας Άμυνας του 1951 με τις Φιλιππίνες και απέκτησαν πρόσβαση σε τέσσερις επιπλέον βάσεις κοντά στην Ταϊβάν και τα νησιά Spratly. Οι ΗΠΑ συνήψαν επίσης συμφωνία αμυντικής συνεργασίας με την Παπούα Νέα Γουινέα για να βοηθήσουν στην ανάπτυξη και τον εκσυγχρονισμό των δυνάμεων ασφαλείας τους.

Σε μια σύνοδο κορυφής του Camp David τον Αύγουστο, η Νότια Κορέα, η Ιαπωνία και οι ΗΠΑ δεσμεύτηκαν να θεσμοθετήσουν ρυθμίσεις συλλογικής άμυνας και οικονομικής ασφάλειας, συμπεριλαμβανομένης της ανταλλαγής πληροφοριών και του συντονισμού σχετικά με τους βαλλιστικούς πυραύλους.

Κατά την επίσκεψη του Biden στο Βιετνάμ τον Σεπτέμβριο, τα δύο έθνη αναμένεται να συνάψουν μια «συνολική στρατηγική εταιρική σχέση» που θα περιλαμβάνει βελτιωμένη συνεργασία στον τομέα της άμυνας και της ασφάλειας.

Σωστή Αποτροπή. Εν τω μεταξύ, η Κίνα και η Ρωσία είναι επίσης απασχολημένες με τη δημιουργία συμμαχιών. Ο Ρώσος Πρόεδρος Vladimir Putin και ο Κινέζος ομόλογος του, Xi Jinping, συνήψαν μια εταιρική σχέση «χωρίς όρια» το 2022 μ.Χ., πριν η Ρωσία εισβάλει στην Ουκρανία. Τα δύο έθνη έχουν αυξήσει τη στρατιωτική τους συνεργασία, συμπεριλαμβανομένων στρατιωτικών ασκήσεων που περιστασιακά περιλαμβάνουν την Βόρεια Κορέα και το Ιράν.

Η Κίνα υπήρξε η απαραίτητη πηγή υλικού και χρηματοδότησης για τη Ρωσία από την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία. Στην Ουκρανία, το ΝΑΤΟ που υποστηρίζεται από τις ΗΠΑ και η Ρωσία που υποστηρίζεται από την Κίνα εμπλέκονται σε έναν αγώνα με μεγάλες γεωπολιτικές προεκτάσεις.

Η αναγκαιότητα της μεγάλης συμμαχίας. Μια επιτυχημένη υπεράσπιση της Ουκρανίας θα προοιωνόταν καλά για μια ανεξάρτητη Ταϊβάν. Σε αυτό το αναπτυσσόμενο παγκόσμιο πλαίσιο, μια συμφωνία συλλογικής ασφάλειας στον Ινδο-Ειρηνικό θα έκανε περισσότερα από ένα συνονθύλευμα διμερών αμυντικών συμφωνιών για την αποτροπή εδαφικών εισβολών.

Προσφέρει μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα στην ανάπτυξη στρατιωτικών μέσων των ΗΠΑ για τη διασφάλιση της περιφερειακής ασφάλειας. Ενθαρρύνει την μεγαλύτερη διαλειτουργικότητα στα αμυντικά συστήματα των κρατών μελών. Ζητεί επίσης για μεγαλύτερη δέσμευση των περιφερειακών παραγόντων για τη διατήρηση ενός ελεύθερου και ανοιχτού Ινδο-Ειρηνικού.

Οι ΗΠΑ παραμένουν ο απαραίτητος θεματοφύλακας ενός ελεύθερου και ανοιχτού Ινδο-Ειρηνικού, αλλά δεν χρειάζεται να είναι οι μόνοι που επωμίζεται το βάρος. Περισσότερα από 11 ευρωπαϊκά έθνη στο ΝΑΤΟ έχουν διαθέσει μεγαλύτερο μέρος του ΑΕΠ τους για την υποστήριξη της Ουκρανίας από τις ΗΠΑ.

Μια μειοψηφία στις ΗΠΑ ζητά μεγαλύτερη στρατιωτική εστίαση στον Ινδο-Ειρηνικό εις βάρος του ΝΑΤΟ και των ευρωπαϊκών συμφερόντων. Αντί να κουφώνεται το ένα για να στηρίξει το άλλο, είναι προς το συμφέρον των ΗΠΑ να ενισχυθούν και τα δύο.

Το ΝΑΤΟ είναι η πιο σημαντική αμυντική συμμαχία στον κόσμο, υπεύθυνη σε μεγάλο βαθμό για την περιφερειακή και παγκόσμια ειρήνη και ευημερία που έχουν επικρατήσει από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ο πραγματισμός και η σύνεση υποστηρίζουν την προσαρμογή των σχετικών χαρακτηριστικών του ΝΑΤΟ σε μια άλλη περιοχή πρωταρχικού αμερικανικού ενδιαφέροντος - τον Ινδο-Ειρηνικό. Οι εξοπλισμοί της Νότιας Κορέας είναι κρίσιμοι για την άμυνα της Ουκρανίας. Οι Ευρωπαϊκοί εξοπλισμοί ενδέχεται να ανταποδώσουν σε μελλοντική διαμάχη στον Ινδο-Ειρηνικό.

Κυοφορούνται οι συμφωνίες. Τα περισσότερα έθνη Ινδο-Ειρηνικού θέλουν εγγυήσεις ασφαλείας των ΗΠΑ, αλλά δεν έχουν ακόμη κάνει το άλμα προς μια περιφερειακή συλλογική ρύθμιση ασφάλειας. Η διαδικασία για να φτάσουμε εκεί θα πρέπει να είναι οργανική, αλλά οι ΗΠΑ θα πρέπει να αρχίσουν να εμπλέκουν τα έθνη σχετικά με τα ρεαλιστικά επιχειρησιακά οφέλη.

Ο κύριος καθοριστικός παράγοντας στην τελική συγκρότηση ενός Οργανισμού Συνθήκης Ινδο-Ειρηνικού θα είναι η Κινεζική συμπεριφορά. Εάν το Πεκίνο συνεχίσει την πολεμικότητά του, όπως φαίνεται πιθανό από τις εξαγγελίες του Xi, τότε η έλξη των συλλογικών διαβεβαιώσεων ενός ΝΑΤΟ θα αυξάνεται σταθερά.

Ένας ΝΑΤΟ θα προσφέρει την τόσο αναγκαία σαφήνεια σκοπού, στρατηγικής και συντονισμού. Θα θεσμοθετούσε έναν ελεύθερο και ανοιχτό Ινδο-Ειρηνικό, αρκετά ανθεκτικό ώστε να αποτρέψει τα ηγεμονικά σχέδια των Κινέζων δικτατόρων.

Θα βοηθούσε τις ΗΠΑ να είναι πιο αποτελεσματικές όταν αναπτύσσουν τον στρατό τους στον Βόρειο Ατλαντικό και τον Ινδο-Ειρηνικό. Είναι σημαντικό ότι θα ενισχύσει την περιφερειακή ασφάλεια μέσω μεγαλύτερης δέσμευσης, καταλήγει ο Kaush Arha (https://www.bankingnews.gr/diethni/articles/698926/atlantic-council-irthe-i-ora-tou-asiatikoy-nato-o-deyteros-stratiotikos-polos-tou-kosmou).

 

Είμαστε ένα βήμα πριν τον Γ' Παγκόσμιο Πόλεμο; Ο Πούτιν ετοιμάζει δοκιμή πυρηνικής βόμβας στον Αρκτικό Κύκλο.

Η μονοήμερη άσκηση πυρηνικής επίθεσης βασίζεται στην υπόθεση ότι το ΝΑΤΟ θα εξαπολύσει πυρηνικό πλήγμα στην Ρωσία. Η Ρωσία του Βλάντιμιρ Πούτιν θα πραγματοποιήσει την πρώτη της πανεθνική άσκηση προσομοίωσης εκτεταμένων πυρηνικών χτυπημάτων στη χώρα, γράφει η εφημερίδα Magyar Hírlap.

Η μονοήμερη άσκηση πυρηνικής επίθεσης βασίζεται στην υπόθεση ότι το ΝΑΤΟ θα εξαπολύσει πυρηνικό πλήγμα στην Ρωσία, καταστρέφοντας το 70% των ρωσικών κατοικιών και των εγκαταστάσεων υποστήριξης της ζωής. Στο σενάριο, επιβάλλεται στρατιωτικός νόμος στη χώρα και διατάσσεται κινητοποίηση πλήρους κλίμακας.

Η δοκιμή θα μοντελοποιήσει επίσης τη δευτερογενή απειλή που δημιουργείται από τη ζημία σε πυρηνικούς σταθμούς παραγωγής ενέργειας και άλλες βασικές εγκαταστάσεις. Οι κρατικές και περιφερειακές αρχές θα πρέπει να οργανώσουν ομάδες διάσωσης έκτακτης ανάγκης για την παροχή τροφίμων, ιατρικών προμηθειών και προστασίας από τη ραδιενέργεια.

Σύμφωνα με το προπαρασκευαστικό έγγραφο, υπάρχει ανάγκη προετοιμασίας για μια κλιμάκωση του πολέμου, συμπεριλαμβανομένης μιας παγκόσμιας σύγκρουσης στην οποία εμπλέκονται πυρηνικές δυνάμεις.

Η μόνιμη μετεγκατάσταση του πληθυσμού από την απειλούμενη με κίνδυνο ζωής ζώνη θα είναι παρόμοια με το Τσέρνομπιλ, περιλαμβάνοντας μια εσωτερική μεταφορά πληθυσμού σε πρωτοφανή κλίμακα.

Ο Πούτιν, εν τω μεταξύ, μετακομίζει σε ένα από τα πυρηνικά καταφύγιά του σε όλη τη χώρα για να γλιτώσει από τον προσομοιωμένο πυρηνικό Αρμαγεδδώνα. Σε περίπτωση πραγματικού πυρηνικού πολέμου, διαθέτει έναν στόλο αεροσκαφών Il-80 Maxdome “Doomsday” που μπορούν να λειτουργήσουν ως κέντρο εναέριου ελέγχου.

Η άσκηση πραγματοποιείται τέσσερις ημέρες πριν από τα 71α γενέθλια του Πούτιν. Η άσκηση εθνικής καταστροφής δεν θεωρείται μόνο ως άσκηση εκπαίδευσης για πυρηνικό πόλεμο, αλλά γίνονται επίσης προετοιμασίες για δοκιμή πυρηνικής έκρηξης στον Αρκτικό Κύκλο.

Ο Ρώσος Υπουργός Άμυνας Σεργκέι Σόιγκου επισκέφθηκε την Νόβαγια Ζέμλια τον Αύγουστο, σηματοδοτώντας ότι οι δοκιμές θα μπορούσαν σύντομα να επαναληφθούν μετά από ένα διάλειμμα αρκετών δεκαετιών (https://www.pentapostagma.gr/kosmos/rosia/7196185_eimaste-ena-bima-prin-ton-g-pagkosmio-polemo-o-poytin-etoimazei-dokimi).

Washington Post: Ο Putin είναι καλύτερα προετοιμασμένος από την Δύση, έχει σαφές όραμα, παίζει μεγάλο παιχνίδι «Η υποστήριξη για την Ουκρανία στις Ηνωμένες Πολιτείες δείχνει ήδη ρωγμές» τονίζει ο αρθρογράφος Richard Nelson σε άρθρο του για την Washington Post.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους θα πρέπει να αρχίσουν να «παίζουν το μακράς διάρκειας παιχνίδι» στην Ουκρανία, όπως κάνει ο Ρώσος Πρόεδρος Putin, τόνισε ο αρθρογράφος Richard Nelson σε άρθρο για την Washington Post.

Σύμφωνα με την Washington Post, η σύγκρουση στην Ουκρανία υπενθύμισε τη σημασία των μακροπρόθεσμων ανταγωνιστικών στρατηγικών του Ψυχρού Πολέμου, το βασικό σημείο των οποίων ήταν η αντιστοίχιση των δυνατών σημείων με τις αδυναμίες του εχθρού.

«Ο Ρώσος Πρόεδρος Putin έχει ένα όραμα για αυτό το είδος μακροπρόθεσμης σκέψης». Σύμφωνα με την Washington Post, η Μόσχα κατανοεί ότι «η ανυπομονησία μπορεί να είναι ένα μοιραίο ελάττωμα των δημοκρατιών» - προτιμούν «πιο απλές, βραχυπρόθεσμες επιλογές».

«Η υποστήριξη για την Ουκρανία στις Ηνωμένες Πολιτείες δείχνει ήδη ρωγμές», υπενθυμίζοντας ότι το Βιετνάμ και το Αφγανιστάν δίδαξαν στις Ηνωμένες Πολιτείες ότι η πολιτική βούληση μπορεί να είναι πιο αποφασιστική από την στρατιωτική ισορροπία.

Σύμφωνα με την Washington Post, η Ουκρανία θα είναι σε θέση να επιδείξει πολιτική βούληση, αλλά μόνο εάν οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους «Δεν της τραβήξουν την πρίζα». Ο Putin παίζει το μεγάλο παιχνίδι τόνισε η Washington Post Όπως έχει τονίσει ο Putin, οι Αμερικανικές αρχές πρέπει πάση θυσία να επιμείνουν στις στρατιωτικές επιχειρήσεις στην Ουκρανία (https://www.bankingnews.gr/diethni/articles/698800/washington-post-o-putin-einai-kalytera-proetoimasmenos-apo-tin-dysi-exei-safes-orama-paizei-megalo-paixnidi).

 

Roller (σύμβουλος Merkel): Στις προμήθειες Ρωσικού φυσικού αερίου όφειλε για 15 χρόνια την ανάπτυξή της η Γερμανία. Δεν έκανε λάθος η Γερμανία όταν αγόραζε μαζικά Ρωσικό φυσικό αέριο, είπε ο σύμβουλος της Merkel.

Ο οικονομικός σύμβουλος της πρώην καγκελαρίου της Γερμανίας Angela Merkel επί 12 ολόκληρα χρόνια δήλωσε κατηγορηματικά ότι η Γερμανία «δεν έσφαλε» όταν συνεργαζόταν με τον Ρώσο Πρόεδρο Vladimir Putin για να εξασφαλίσει μαζικές προμήθειες φυσικού αερίου.

«Μας βοήθησε να επιτύχουμε ισχυρούς ρυθμούς ανάπτυξης με τους οποίους πληρώσαμε για πράγματα που διαφορετικά δεν θα είχαμε, για μια περίοδο 10-15 ετών, πράγματα που διαφορετικά απλά δεν θα ήταν δυνατά», είπε ο Lars-Hendrik Röller σε συνέντευξή του στο Financial Times.

Η Merkel, καγκελάριος της Γερμανίας από το 2005 μ.Χ. έως το 2021 μ.Χ., δεν είχε άλλη επιλογή από το να ποντάρει στο ρωσικό φυσικό αέριο αφότου ελήφθησαν οι αποφάσεις για την σταδιακή κατάργηση της πυρηνικής ενέργειας, είπε ο Lars-Hendrik Röller, ο οποίος ήταν ο κύριος βοηθός της Μέρκελ τα τελευταία 11 χρόνια της στην εξουσία.

«Μπορείτε να πείτε ότι αυτό δεν ήταν σωστό, αλλά σε αυτό συμφωνούσε τη κοινωνία εκείνη την εποχή», είπε. Αν γνωρίζαμε τότε αυτό που γνωρίζουμε τώρα, φυσικά θα είχαμε ενεργήσει διαφορετικά», πρόσθεσε ο Lars-Hendrik Röller.

Τον τελευταίο ενάμισι χρόνο, η Merkel έχει τεθεί πολλές φορές στο στόχαστρο της κριτικής ως η Γερμανίδα πολιτική ηγέτης που για χρόνια είχε καλές σχέσεις με τον Πρόεδρο της Ρωσίας Vladimir Putin και ήταν υπεύθυνη για την εξάρτηση της Γερμανικής βιομηχανίας από το Ρωσικό φυσικό αέριο (https://www.bankingnews.gr/diethni/articles/698826/roller-symvoulos-merkel-stis-promitheies-rosikoy-fysikoy-aeriou-ofeile-gia-15-xronia-tin-anaptyksi-tis-i-germania).

Πώς λειτουργεί το υπόγειο οικονομικό imperium των ΗΠΑ.

Εδώ και αρκετά χρόνια ακούμε και διαβάζουμε συνεχώς ότι έχουμε ήδη εισέλθει ανεπιστρεπτί σε μία πολυπολική εποχή, με την μονοκρατορία των ΗΠΑ να αποτελεί παρελθόν. Είναι όμως έτσι; Μία διεισδυτική ματιά στα περίπλοκα δίκτυα που διαμορφώνουν τον χάρτη της παγκόσμιας οικονομίας δείχνει ακριβώς το αντίθετο.

Μία τέτοια ανάλυση επιχειρούν οι Αμερικανοί πολιτικοί επιστήμονες Abraham Newman και Henry Farrell στο νέο βιβλίο τους Underground Empire: How America Weaponized the World Economy. Οι δύο αναλυτές υποστηρίζουν πως η Αμερική δεν είναι απλά η μοναδική υπερδύναμη από την πτώση του Τείχους και μετά, αλλά πως είναι και η πρώτη αυτοκρατορία με υπερδυνάμεις στην παγκόσμια ιστορία.

Η πηγή αυτών των υπερδυνάμεων είναι η δυνατότητα των ΗΠΑ να εργαλειοποιούν τα δίκτυα στα οποία βασίζεται η υποδομή της παγκόσμιας οικονομίας. Διότι τα καλώδια οπτικών ινών που μεταφέρουν δεδομένα από ήπειρο σε Ήπειρο, η εφοδιαστική αλυσίδα των μικροτσίπ, τα οποία είναι το πετρέλαιο της ψηφιακής οικονομίας, και το σύστημα χρηματοπιστωτικών συναλλαγών έχουν μία κοινή συνισταμένη: την Αμερική.

Πρόκειται για χαώδεις, επικαλυπτόμενους ιστούς που ύφαιναν οι αμερικανικές πολυεθνικές, καλυμμένες από τον διεθνιστικό μανδύα της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης ώστε κανείς να μην μπορεί να δει τι πραγματικά κρύβονταν από πίσω.

Όταν χρειάστηκε, η μεγάλη αράχνη – η αμερικανική κυβέρνηση – βγήκε στην επιφάνεια και βρήκε έτοιμους τους ιστούς με τους οποίους μπορούσε να τυλίξει εχθρούς, όπως το Ιράν, η Ρωσία και η Κίνα, αλλά και συμμάχους, όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Το δολάριο ως πυρηνικό όπλο. Το παγκόσμιο σύστημα διατραπεζικών συναλλαγών βασίζεται στο σύστημα επικοινωνιών SWIFT. Η μεγάλη πλειοψηφία των συναλλαγών μέσω του SWIFT γίνεται σε δολάρια.

Πάντα, όπως είναι φυσικό, η εκκαθάριση μίας συναλλαγής σε δολάρια μεταξύ μίας π.χ. Ελληνικής και Βρετανικής τράπεζας γίνεται μέσω αμερικανικών τραπεζών σε Αμερικανικό έδαφος. Επίσης, τα περισσότερα αποθεματικά των κεντρικών τραπεζών είναι σε δολάρια (60% επί του συνόλου). Μόνο η Κίνα διαθέτει (φανερά) αποθέματα πάνω από 1,5 τρισ. δολάρια, κυρίως ομόλογα του Αμερικανικού δημοσίου.

Επομένως, οι ΗΠΑ ελέγχουν τους διακόπτες αυτού του συστήματος, που μέχρι και την 11^η Σεπτεμβρίου θεωρούνταν ουδέτερο, σαν να έχει φτιαχτεί από την φύση ή τον Θεό, από αφελείς πολιτικούς στην Ευρώπη και αλλού. Αρχικά, την δεκαετία του 2000 μ.Χ., οι ΗΠΑ στόχευσαν τρομοκρατικές οργανώσεις σαν την Αλ Κάιντα και Βoρειοκορεάτες αξιωματούχους μέσω του SWIFT.

Σύμφωνα με τους Newman και Farrell, η ‘πυρηνική’ δοκιμή έγινε επί με το Ιράν επί Ομπάμα. Για πρώτη φορά ένα κυρίαρχο κράτος πετάχτηκε έξω από το SWIFT. Οι Ευρωπαϊκές τράπεζες, που προσπάθησαν να παρακάμψουν τις κυρώσεις στο Ιράν, επίσης ένιωσαν το μακρύ χέρι της Ουάσιγκτον, καθώς ήταν απόλυτα εξαρτημένες από την πρόσβαση στο δολάριο. Το Ιράν υπέκυψε και τελικά σύρθηκε στην συμφωνία του 2015 μ.Χ. Το πυρηνικό όπλο του δολαρίου είχε δοκιμαστεί με επιτυχία.

Η περίπτωση της Huawei. Η εκρηκτική άνοδος της Κίνας τις τελευταίες δεκαετίες θορύβησε όσο τίποτα άλλο το Αμερικανικό κατεστημένο. Η κινεζική εταιρεία Huawei αποτελεί το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα.

Μέσα σε λίγα χρόνια, η Huawei έγινε μεγάλη δύναμη στα smartphones και υπερφαλάγγισε τις δυτικές εταιρείες στα δίκτυα 5G. Στην Ουάσιγκτον σήμανε συναγερμός. Η Κίνα έφτιαχνε το δικό της παγκόσμιο δίκτυο – ίσως αυτή να ήταν η αρχή ενός κινεζικού παράλληλου υπόγειου imperium.

Η κυβέρνηση Τραμπ αποφάσισε τότε να εργαλειοποιήσει την αμερικανική κυριαρχία σε ένα άλλο παγκόσμιο δίκτυο, αυτό των ημιαγωγών (μικροτσίπ). Δεν υπάρχει ηλεκτρονική συσκευή στον πλανήτη που μπορεί να λειτουργήσει χωρίς μικροτσίπ.

Η εφοδιαστική τους αλυσίδα είναι δαιδαλώδης και έχει αποκτήσει ακόμα πιο στρατηγικά χαρακτηριστικά, καθώς τα μικροτσίπ τελευταίας γενιάς είναι απαράιτητα για την τεχνητή νοημοσύνη και το cloud computing.

Ενώ η συναρμολόγηση γίνεται κυρίως στην Ταϊβάν, σχεδόν αποκλειστικά αμερικανικές εταιρείες κατέχουν το software και την πνευματική ιδιοκτησία της αρχιτεκτονικής των μικροτσίπ. Το 2020, ο Τραμπ αποφάσισε να κόψει την πρόσβαση της Huawei στα προηγμένα μικροτσίπ που χρησιμοποιούν Αμερικανική τεχνολογία.

Το όπλο αποδείχτηκε καταστρεπτικά αποτελεσματικό. Το μερίδιο αγοράς της Huawei στα smartphones κατέρρευσε από το 20% στο 4% μέσα σε λίγους μήνες, ενώ η εταιρεία αποκλείστηκε από όλα τα μεγάλα συμβόλαια 5G στην Ευρώπη.

Υπάρχει έξοδος από το imperium; Όπως εύστοχα αναφέρουν οι δύο πολιτικοί επιστήμονες, η εργαλειοποίηση των υπόγειων δικτύων της παγκόσμιας οικονομίας από τις ΗΠΑ ανεβαίνει επίπεδο με κάθε ευκαιρία.

Το όπλο του δολαρίου χρησιμοποιήθηκε με ακόμα μεγαλύτερη ισχύ το 2022 μ.Χ., με το πρωτοφανές πάγωμα των αποθεματικών της Ρωσικής κεντρικής τράπεζας. Ο Μπάιντεν πήρε το μοντέλο Huawei από τον Τραμπ και το γενίκευσε εναντίον όλης της Κίνας, με σαφή στόχο τον τεχνολογικό στραγγαλισμό του ασιατικού γίγαντα.

Και φυσικά, δεν πρέπει να ξεχνάμε το γεγονός ότι οι ΗΠΑ ελέγχουν την παγκόσμια ροή δεδομένων μέσω του δικτύου οπτικών ινών, των data centres και των μονοπωλίων των μεγάλων τεχνολογικών εταιρειών τους.

Με απλά λόγια, η υπερδύναμη διαθέτει ένα predator διαθέσιμο σε κάθε γωνιά του πλανήτη, κρυμμένο καλά κάτω από ψευδεπίγραφες διακηρύξεις αποκέντρωσης και ουδετερότητας (η Microsoft έφτασε σε σημείο να αποκαλεί τον εαυτό της ‘ψηφιακή Ελβετία’!).

Οι Farrell και Newman εύστοχα υπογραμμίζουν πως δύσκολα υπάρχει έξοδος από τα δίκτυα της ηγεμονίας των ΗΠΑ. Πιστεύουν –αφελώς– πως αν το αμερικανικό imperium αποκτήσει τα χαρακτηριστικά μίας πεφωτισμένης ηγεμονίας μπορεί να δώσει την λύση σε ζητήματα όπως η κλιματική αλλαγή.

Η Κίνα ακολουθεί τον δικό της αυταρχικό δρόμο. Και η Ευρώπη; Οι συγγραφείς δεν ξεχνούν να επαναλάβουν το πόσο εξαρτημένη είναι από την υπόγεια αυτοκρατορία. Και, όμως, διαβάζοντας το βιβλίο, οι αναγνώστες ίσως αναγνωρίσουν πως η Ευρώπη αποτελεί και την μοναδική εναλλακτική (https://slpress.gr/idees/pos-leitoyrgei-to-ypogeio-oikonomiko-imperium-ton-ipa/).

Η Κίνα αποκαλύπτει τα σχέδιά της για την Σελήνη. Η Ιαπωνία εκτόξευσε το σκάφος προσεδάφισης «Moon sniper». Η Κίνα αποκαλύπτει τα σχέδιά της για την Σελήνη. Μια επερχόμενη [επικείμενη] αποστολή το 2024 μ.Χ. θα προσπαθήσει να συλλέξει υλικό από την αθέατη πλευρά της σεληνιακής επιφάνειας

Η διαστημική υπηρεσία της Κίνας δημοσίευσε λεπτομέρειες σχετικά με το επόμενο ταξίδι της στη Σελήνη, ανακοινώνοντας σχέδια για την εκτόξευση της αποστολής κάποια στιγμή το επόμενο έτος. Με την ονομασία Chang'e-6, η αποστολή θα σηματοδοτήσει την δεύτερη προσπάθεια του Πεκίνου να αποκτήσει φυσικά δείγματα από τον φυσικό δορυφόρο της Γης.

Η Εθνική Διαστημική Διοίκηση της Κίνας (CNSA) βγήκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης την Παρασκευή για να κάνει προεπισκόπηση της αποστολής, λέγοντας ότι το έργο πηγαίνει «όπως είχε προγραμματιστεί» και ότι η εκτόξευση θα πραγματοποιηθεί το 2024 μ.Χ.

"Η προεπιλεγμένη περιοχή προσγείωσης για την αποστολή Chang'e-6 βρίσκεται στη λεκάνη του Νότιου Πόλου-Aitken στην αθέατη πλευρά της Σελήνης, με σκοπό την ανακάλυψη και τη συλλογή σεληνιακών δειγμάτων από διαφορετικές περιοχές και ηλικίες για την ενίσχυση της ανθρώπινης κατανόησης του φεγγαριού", ανέφερε ο οργανισμός.

Η CNSA πρόσθεσε ότι το διαστημικό σκάφος - που πήρε το όνομά του από την κινεζική θεά του φεγγαριού, Chang'e - θα μεταφέρει «ωφέλιμα φορτία και δορυφορικά έργα από τέσσερις χώρες», συμπεριλαμβανομένων προηγμένων αισθητήρων που αναπτύχθηκαν από την Γαλλία, την Ιταλία, το Πακιστάν και τη διαστημική υπηρεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ESA.

Για να διευκολυνθεί η επαφή μεταξύ του Chang'e και των χειριστών του πίσω στην Γη, ο πρόσφατα αναπτυγμένος δορυφόρος επικοινωνίας αναμετάδοσης Queqiao-2 της Κίνας θα συμβάλει επίσης στην αποστολή. Το έργο αυτό πρόκειται να ολοκληρωθεί μέχρι το πρώτο εξάμηνο του 2024 μ.Χ., ανέφερε η διαστημική υπηρεσία.

Το κινεζικό διαστημικό σκάφος θα επιδιώξει να συγκεντρώσει έως και 2 κιλά υλικού από την σεληνιακή επιφάνεια, τα οποία οι ερευνητές θα αναλύσουν για ενδείξεις πάγου νερού και άλλων ενώσεων.

Η αποστολή Chang'e-5 της Κίνας το 2020 μ.Χ. σηματοδότησε την πρώτη επιτυχημένη προσπάθειά της να φέρει δείγματα από τη Σελήνη, τοποθετώντας το Πεκίνο μεταξύ μιας μικρής ομάδας εθνών που το έκαναν, μαζί με τις ΗΠΑ και την πρώην Σοβιετική Ένωση.

Η τελευταία ανακοίνωση της CNSA ακολουθεί μια σειρά αποστολών στη Σελήνη που ξεκίνησαν ή ολοκληρώθηκαν από διάφορες χώρες τους τελευταίους μήνες, με τη διαστημική υπηρεσία της Ινδίας να κάνει το πρώτο της ταξίδι στην επιφάνεια τον Αύγουστο.

Η αποστολή Luna-25 της Μόσχας επιχείρησε μια δική της προσγείωση περίπου την ίδια στιγμή, αλλά αντιμετώπισε τεχνικά προβλήματα που οδήγησαν σε αποτυχία. Παρ 'όλα αυτά, η Roscosmos δήλωσε ότι η προσπάθεια προσγείωσης απέδωσε πολύτιμα δεδομένα για τους ερευνητές, εκφράζοντας ελπίδες για «τις μελλοντικές αποστολές των Luna-26, 27 και 28».

Η Ιαπωνία, εν τω μεταξύ, ξεκίνησε την αποστολή «Moon sniper» νωρίτερα αυτό το μήνα, ελπίζοντας να αναπτύξει έναν ανιχνευτή στο ουράνιο σώμα μέχρι το επόμενο έτος και να επιτύχει μια «ακριβή προσγείωση» σε απόσταση μόλις 100 μέτρων από την τοποθεσία στόχου της

Μετά το Chang'e-6, η Κίνα λέει ότι σχεδιάζει δύο άλλες αποστολές Chang'e, οι οποίες θα επιδιώξουν να στείλουν ένα ρομποτικό σκάφος προσεδάφισης στο Νότιο πόλο της Σελήνης και τελικά να κατασκευάσουν έναν ερευνητικό σταθμό στην περιοχή.

=============

Η Ιαπωνία εκτοξεύει το σκάφος προσεδάφισης «Moon sniper». Η αποστολή στοχεύει να προσγειωθεί στη σεληνιακή επιφάνεια στις αρχές του 2024 μ.Χ. Η Ιαπωνική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης (JAXA) εκτόξευσε με επιτυχία ένα σεληνιακό σκάφος εξερεύνησης πάνω σε έναν πύραυλο εγχώριας παραγωγής και στοχεύει να κάνει μια προσγείωση ακριβείας στην Σελήνη μέχρι τον επόμενο Φεβρουάριο.

Ένας πύραυλος H-IIA απογειώθηκε από το Διαστημικό Κέντρο Tanegashima της Ιαπωνίας την Πέμπτη, απελευθερώνοντας το Smart Lander for Investigation Moon (SLIM) για το πολύμηνο ταξίδι του στη σεληνιακή επιφάνεια, σύμφωνα με την JAXA.

Αν και η αποστολή των 100 εκατομμυρίων δολαρίων ξεκίνησε δύσκολα, με τρεις αναβολές τον περασμένο μήνα λόγω κακών καιρικών συνθηκών, η JAXA σημείωσε ότι ο πύραυλος «πέταξε όπως είχε προγραμματιστεί» κατά τη διάρκεια της εκτόξευσης της Πέμπτης.

Η διαστημική υπηρεσία λέει ότι σχεδιάζει να κάνει μια «ακριβή προσγείωση» με το SLIM, με στόχο να βρίσκεται σε απόσταση 100 μέτρων από την τοποθεσία στόχου του - κερδίζοντας το παρατσούκλι «ελεύθερος σκοπευτής της Σελήνης».

Η JAXA σημείωσε ότι η αποστολή θα προσφέρει πολύτιμα δεδομένα και εμπειρία για μελλοντική εξερεύνηση του διαστήματος, συμπεριλαμβανομένων των προσγειώσεων σε «πλανήτες με σπάνιους πόρους».

"Με τη δημιουργία του σκάφους προσεδάφισης SLIM, οι άνθρωποι θα κάνουν μια ποιοτική στροφή προς το να είναι σε θέση να προσγειωθούν όπου θέλουμε και όχι μόνο όπου είναι εύκολο να προσγειωθούν, όπως συνέβαινε πριν", δήλωσε η JAXA σε περιγραφή της αποστολής.

Εάν όλα πάνε σύμφωνα με το σχέδιο, το ρομποτικό σκάφος προσεδάφισης SLIM θα ακολουθήσει μια μακρά, αποδοτική πορεία πριν προσγειωθεί μέσα στον κρατήρα πρόσκρουσης Shioli, μια λεκάνη πλάτους σχεδόν 1.000 ποδιών που βρίσκεται στην κοντινή πλευρά της Σελήνης.

Το σκάφος φέρει έναν αριθμό αισθητήρων και άλλων εργαλείων, [και άλλο εξοπλισμό] συμπεριλαμβανομένων αρκετών μικρών ανιχνευτών που θα βοηθήσουν στην παρακολούθηση της κατάστασης του χώρου προσγείωσης.

Εκτός από το σκάφος προσεδάφισης, ο ίδιος πύραυλος H-IIA μετέφερε επίσης την αποστολή απεικόνισης ακτίνων Χ και φασματοσκοπίας ή XRISM, ένα διαστημικό τηλεσκόπιο που αναπτύχθηκε από κοινού από την JAXA, την NASA και τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος.

Οι ερευνητές ελπίζουν ότι το όργανο θα οδηγήσει σε ανακαλύψεις στον τομέα της αστρονομίας ακτίνων Χ, ενδεχομένως ρίχνοντας νέο φως στη δομή του πρώιμου σύμπαντος, το σχηματισμό των γαλαξιών και τη φύση της σκοτεινής ύλης, μεταξύ άλλων.

Η επιτυχής εκτόξευση ακολουθεί δύο άλλες αποτυχημένες προσπάθειες προσγείωσης στη Σελήνη, από την Ιαπωνία τον τελευταίο χρόνο, με την JAXA να χάνει την επαφή με ένα σκάφος τον περασμένο Νοέμβριο, ενώ ένα άλλο συνετρίβη στην Σελήνη τον Απρίλιο.

Το κατόρθωμα έρχεται επίσης μετά το παρθενικό ταξίδι της Ινδίας στην σεληνιακή επιφάνεια στα τέλη Αυγούστου - καθιστώντας την τέταρτη χώρα που πραγματοποίησε ποτέ προσγείωση - καθώς και μια ανεπιτυχή προσπάθεια της αποστολής Luna-25 της Μόσχας.

Η διαστημική υπηρεσία της Ρωσίας, Roscosmos, δήλωσε ότι η προσγείωση απέτυχε λόγω τεχνικού προβλήματος με τον κινητήρα του σκάφους, αλλά συνέχισε εκφράζοντας ελπίδες για μελλοντικές αποστολές στην Σελήνη (http://corfiatiko.blogspot.com/2023/10/moon-sniper.html).

Η Ολλανδία διακόπτει την παραγωγή φυσικού αερίου από το μεγαλύτερο κοίτασμα της Ευρώπης!. Ακατανόητη απόφαση σε μία εποχή γεωπολιτικών αναταραχών και ανόδου των τιμών του «γαλάζιου χρυσού».

Η Ολλανδία προχώρησε στηn διακοπή της παραγωγής φυσικού αερίου στο μεγαλύτερο κοίτασμα της Ευρώπης που βρίσκεται στην ολλανδική επαρχία του Γκρόνιγκεν επιλέγοντας μία δύσκολη για την Ευρώπη περίοδο όπου παρατηρείται αύξηση της τιμής του «γαλάζιου χρυσού».

Η απόφαση χαρακτηρίζεται ως ακατανόητη καθώς η Ευρώπη διανύει μία περίοδο ελλείψεων φυσικού αερίου, η τιμή του οποίου αν ανέβει, ανεβαίνει ταυτόχρονα και η τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος. Ειδικά για χώρες όπως η Ελλάδα που κάνουν κυρίως εισαγωγές φυσικού αερίου και ηλεκτρικού ρεύματος, αυτό θα μπορούσε να επιφέρει μία οικονομική καταστροφή (όλοι θυμούνται τα χιλιάρικα που πλήρωναν πέρσι οι Έλληνες καταναλωτές για το ηλεκτρικό ρεύμα ενός μεσαίου μεγέθους σπιτιού).

Και όλα αυτά ενώ κανείς δε γνωρίζει πως θα εξελιχθεί ο χειμώνας που έρχεται, είτε από καιρική είτε από γεωπολιτική άποψη. Την Κυριακή, η Ολλανδία τερμάτισε την εξόρυξη φυσικού αερίου από το κοίτασμα.

Για δεκαετίες, η εκμετάλλευσή του ήταν η αιτία σεισμών που συγκλόνισαν τους κατοίκους της περιοχής και προκάλεσαν τη φυγή του πληθυσμού. Παρά το κλείσιμο, οι σεισμοί είναι πιθανό να συνεχιστούν σύμφωνα με τους επιστήμονες.

Οι τελευταίες έντεκα λειτουργικές μονάδες εξόρυξης διατηρούνται για ένα επιπλέον έτος πριν κλείσουν οριστικά οι βαλβίδες. Αυτό γίνεται σε περίπτωση που οι γεωπολιτικές εντάσεις κάνουν τον χειμώνα δύσκολο για την Ευρώπη.

«Η εξόρυξη φυσικού αερίου στο Γκρόνινγκεν θα σταματήσει. Μια σημαντική στιγμή μετά από δεκαετίες εξόρυξης φυσικού αερίου», δήλωσε ο Χανς Βίτζιλμπριφ, υφυπουργός της Ολλανδίας για τις Εξορυκτικές Βιομηχανίες.

«Τα προβλήματα των κατοίκων του Γκρόνινγκεν δεν έχουν ακόμη επιλυθεί και δυστυχώς οι σεισμοί θα συνεχιστούν για τα επόμενα χρόνια, αλλά η πηγή όλης της δυστυχίας θα κλείσει από τον Οκτώβριο», πρόσθεσε ο Βίτζιλμπριφ.

Το κοίτασμα αποτελεί μόνο ένα μικρό μέρος της Ευρωπαϊκής παραγωγής φυσικού αερίου, ωστόσο, η διακοπή λειτουργίας του θα μπορούσε να προκαλέσει περισσότερα προβλήματα για την Ευρώπη καθώς κανείς δεν ξέρει πόσο κρύος θα είναι ο φετινός χειμώνας.

Το κοίτασμα φυσικού αερίου του Γκρόνινγκεν, που βρίσκεται στην Βόρεια Ολλανδία, ανακαλύφθηκε το 1.959 μ.Χ., ενώ η ανάπτυξή του ξεκίνησε το 1.963 μ.Χ. Τα αρχικά ανακτήσιμα αποθέματα φυσικού αερίου του κοιτάσματος ήταν 2,9 τρισεκατομμύρια κυβικά μέτρα.

Για πολλά χρόνια, το κοίτασμα ήταν η κύρια πηγή τροφοδοσίας φυσικού αερίου στην Βορειοδυτική Ευρώπη, αλλά λόγω πολλών σεισμών στην επαρχία την δεκαετία του 1.990 μ.Χ., η Ολλανδική κυβέρνηση αποφάσισε να περιορίσει σταδιακά την παραγωγή από αυτό (https://www.pronews.gr/oikonomia/energeia/i-ollandia-diakoptei-tin-paragogi-fysikou-aeriou-apo-to-megalytero-koitasma-tis-eyropis/).

«Οι μεγάλες αλλαγές συμβαίνουν με πόλεμο»! Οικονομολόγος σκορπίζει ανησυχία για το εγγύς μέλλον. Τι αναφέρει.

Σε μια συνέντευξη στο γεωπολιτικό podcast του YouTube «The Duran», ο διάσημος Αμερικανός οικονομολόγος Τζέφρι Σακς μιλά για το τέλος της ηγεμονίας των ΗΠΑ ως μέρος ενός φυσικού κύκλου.

Κατά την άποψή του, σε ένα ορισμένο σημείο του παγκόσμιου οικονομικού και τεχνολογικού κύκλου, θα πρέπει να υπάρχει μια φυσική «ισορροπία δυνάμεων» στον κόσμο. Αυτή ακριβώς η στιγμή έφτασε. «Έτσι, αυτός ο πολυπολικός κόσμος διαμορφώνεται πραγματικά», είπε.

Στην συνέχεια, ο Sachs συζήτησε τις δύο αντίθετες «νοοτροπίες» που διαμορφώνουν τη γεωπολιτική πραγματικότητα, σύμφωνα με τον ίδιο: πολυπολικότητα, από την οποία όλα τα έθνη μπορούν μόνο να ωφεληθούν και από την άλλη πλευρά, η επιθυμία να υποτάξεις τους άλλους και να θέλεις να είσαι «νούμερο ένα».

Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρώπη θα είχαν γράψει ιστορία σε αυτό το τελευταίο σημείο. Η Κίνα, από την άλλη πλευρά, δεν έχει αποτελέσει ποτέ απειλή στην ιστορία, λέει. Τονίζει όμως πως συνήθως οι μεγάλες αλλαγές συμβαίνουν με πόλεμο!!! Θα το ζήσουμε στις μέρες μας;;;

Θρύψαλα η Rimland με ένταξη Ιράν & Συρίας στον CSTO – Αποτροπή Κουρδικού κράτους & έξοδος της Ευρασίας στις θάλασσες…

Τελικό κτύπημα στο ΝΑΤΟ και στην περίφημη θεωρία της “φυλακής της Rimland”  προανήγγειλε ο επικεφαλής της Στρατιωτικής-Πολιτικής Διεύθυνσης του Υπουργείου Άμυνας της Ρωσικής Ομοσπονδίας, Αντρέι Καρταπόλοφ.

Όλα δείχνουν πως οδηγούμαστε-και τυπικά- σε μια ιστορική αλλαγή: Η Ευρασία μετά το Αφγανιστάν θα εδραιώσει στρατιωτικά την κυριαρχία της κατοχυρώνοντας την έξοδο στην θάλασσα της Μεσογείου αλλά και στον Περσικό Κόλπο/ Αραβική Θάλασσα.

Η Συρία μέλος του CSTO; “Η Συρία μπορεί να γίνει το επόμενο μέλος του Οργανισμού Συλλογικής Ασφάλειας CSTO” αποκάλυψε ο επικεφαλής της Στρατιωτικής-Πολιτικής Διεύθυνσης του Υπουργείου Άμυνας της Ρωσικής Ομοσπονδίας, Αντρέι Καρταπόλοφ.

Αυτό θα επεκτείνει σημαντικά τις ρωσικές στρατιωτικές δυνατότητες στο έδαφος της Συρίας και θα διατηρήσει την ακεραιότητα και ασφάλεια της χώρας από διάφορες απειλές πχ από Ισραήλ και ΗΠΑ. Να σημειωθεί εδώ, ότι πρωταρχικός σκοπός εδώ είναι η αποτροπή δημιουργίας κουρδικού κράτους στην ΒΑ Συρία.

“Γιατί όχι; Ο καταστατικός χάρτης του Οργανισμού Συλλογικής Ασφαλείας δεν είναι απλά ένα «στατικό δόγμα», αλλά πρέπει να ανταποκρίνεται άμεσα στις καταστάσεις αν είναι επωφελής για όλους: τόσο για τη Συρία όσο και τους εταίρους του CSTO. Δεν αποκλείω ένα τέτοιο ενδεχόμενο”, δήλωσε ο Καρταπόλοφ σε Ρωσικό ΜΜΕ. Με άλλα λόγια, τώρα κάθε επίθεση στην Συρία από το ίδιο Ισραήλ θα δίνει στην Ρωσία το δικαίωμα να ανταποδώσει, κάτι που μπορεί γρήγορα να αποτρέψει τους επιτιθέμενους.

 «Η Συνθήκη Συλλογικής Ασφάλειας προβλέπει την παροχή συμμαχικών εγγυήσεων σε περίπτωση επίθεσης σε χώρα που είναι μέλος του CSTO. Μέχρι στιγμής, η Συρία δεν έχει εκφράσει τέτοιο ενδιαφέρον, ωστόσο, δεδομένων των αυξανόμενων εξωτερικών απειλών, είναι προφανές ότι η Δαμασκός μπορεί να ενδιαφερθεί πολύ για αυτό στο μέλλον», σημειώνει ο ειδικός.

Η Ευρασία επεκτείνεται και διασπά την Rimland. Aν συμβεί αυτό που αναφέρει, όχι τυχαία, ο επικεφαλής της Στρατιωτικής-Πολιτικής Διεύθυνσης του Υπουργείου Άμυνας της Ρωσικής Ομοσπονδίας τότε Ρωσία αλλά και Κίνα διασπούν και στρατιωτικά τoν αναχωματικό δακτύλιο που προέβλεπε η θεωρία της Rimland. Αυτός ο αναχωματικός δακτύλιος κρατά μακριά από την θάλασσα τις χερσαίες δυνάμεις, Ρωσία και Κίνα που αποτελούν την Heartland.

Τα κομμάτια του παζλ φαίνονται να ενώνονται: Έξοδος της Ρωσίας από τα Δαρδανέλια. Συμφωνία με Τουρκία Εδραίωση του CSTO στην Συρία άρα και στην Μεσόγειο. Αποτροπή δημιουργίας κουρδικού κράτους στην Συρία.

Αίτημα του Ιράν προς το CSTO – Aποτροπή επίθεσης στο Ιράν και έξοδος του CSTO στον Περσικό Κόλπο. Με την κατάρρευση του Αφγανιστάν έχουμε έξοδο Κίνας μέσω Πακιστάν στην Αραβική Θάλασσα Σύνδεση του CSTO με την Κίνα και μελλοντικά με την Τουρκία Έληξε η ιστορική θεωρία της Rimland

Και το Ιράν στον CSTO; Ταυτόχρονα, το αμερικανικό κάζο-όπως εξελίχθηκε- στο Αφγανιστάν, μπορεί να στείλει και το Ιράν στην αγκαλιά του CSTO. Ήδη γίνεται μεγάλη συζήτηση για το θέμα αυτό στην Μόσχα. Όσο περνούν οι μέρες τόσο θα μεγαλώνει η Αμερικανική πίεση για “ρεβάνς” και “αποκατάσταση της εικόνας της υπερδύναμης”. Και το Ιράν είναι πολύ ψηλά στην ατζέντα.

Ίσως και το CSTO να είναι και ο μοναδικός τρόπος αποτροπής Ισραηλινής-Αμερικανικής επίθεσης. Αυτό που μένει να δούμε είναι πως θα ονομαστεί ο νέος Οργανισμός καθώς το όνομα “CSTO” δεν ανταποκρίνεται πλήρως στην Ευρασιατική Ισλαμική Ένωση που σχηματίζεται (https://warnews247.gr/thrypsala-i-rimland-me-entaxi-iran-syrias-ston-csto-apotropi-kourdikou-kratous-exodos-tis-evrasias-stis-thalasses/)…

 

Όλο το παρασκήνιο για το πώς ξέσπασε ο πόλεμος στην Ουκρανία – Οι χειρισμοί του deep state των ΗΠΑ και το διακύβευμα του πυρηνικού πολέμου. Δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι οι ΗΠΑ είναι έτοιμες να παραδεχτούν μια Ρωσική νίκη που συνεπάγεται την επανασχεδίαση του Ευρωπαϊκού μηχανισμού ασφαλείας.

Είναι πιθανό ότι δισεκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο θεωρούν την σύγκρουση στην Ουκρανία ως έναν πόλεμο δια «αντιπροσώπων» που διεξάγεται από τις ΗΠΑ εναντίον της Ρωσίας. Ο Joe Biden έχει δεσμευτεί να βοηθήσει την επιδίωξη της νίκης της Ουκρανίας «όσο χρειαστεί», χωρίς να προσδιορίσει ποια θα μπορούσε να είναι η τελική λύση. Ο Ρώσος Πρόεδρος Vladimir Putin ερμήνευσε τις προθέσεις των ΗΠΑ ότι σημαίνουν μάχη «μέχρι τον τελευταίο Ουκρανό».

Αλλά δεν είναι λίγοι οι αναλυτές που θεωρούν ότι μπορεί να κλιμακωθεί η σύγκρουση σε μια μεγάλη και καταστροφική ώστε να μετατραπεί ακόμη και στον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Το όριο πιθανότατα θα ξεπεραστεί μόλις εξαπολυθούν τα πυρηνικά όπλα.

Τα στρατιωτικά δόγματα όλων των πυρηνικών δυνάμεων ορίζουν ότι μια τέτοια επίθεση θα δικαιολογούσε μια ανάλογη αντίδραση, χωρίς όμως να αποκλείεται πάντα το ίδιο για μικρότερες προκλήσεις δυνητικά υπαρξιακής φύσης. Πυρηνικές προειδοποιήσεις. Ο Biden είπε ότι «ο κόσμος αντιμετωπίζει τον μεγαλύτερο κίνδυνο πυρηνικού Αρμαγεδδώνα από την Κρίση των πυραύλων της Κούβας το 1.962 μ.Χ.».

Η δήλωση του Biden στις 21 Σεπτεμβρίου 2022 μ.Χ., όταν ο Putin προειδοποίησε την Δύση ότι δεν μπλόφαρε όταν έλεγε ότι θα ήταν έτοιμος να χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα για να υπερασπιστεί την Ρωσία ενάντια σε αυτό που είπε ότι ήταν «πυρηνικός εκβιασμός».

Στις 21 Απριλίου 2021, ο Putin είπε: Πραγματικά δεν θέλουμε να κάψουμε τις γέφυρες. Αλλά αν κάποιος μπερδέψει τις καλές μας προθέσεις με αδιαφορία ή αδυναμία και σκοπεύει να κάψει ή ακόμα και να ανατινάξει αυτές τις γέφυρες, πρέπει να γνωρίζει ότι η απάντηση της Ρωσίας θα είναι ασύμμετρη, γρήγορη και σκληρή. Όσοι βρίσκονται πίσω από προκλήσεις που απειλούν τα βασικά συμφέροντα της ασφάλειάς μας θα μετανιώσουν για όσα έκαναν με τρόπο που δεν έχουν μετανιώσει για τίποτα εδώ και πολύ καιρό.

Ένας άλλος που μίλησε για πυρηνικό πόλεμο ήταν ο πρώην πρόεδρος και πρωθυπουργός της Ρωσίας Dmitry Medvedev, τώρα αναπληρωτής επικεφαλής του Ρωσικού Συμβουλίου Ασφαλείας και ένας από τους κορυφαίους συμβούλους του Putin.

Σχολιάζοντας την πολυδιαφημισμένη αλλά τώρα αποτυχημένη «εαρινή επίθεση» της Ουκρανίας το 2023 μ.Χ., ο Medvedev είπε τον Ιούλιο του 2023 μ.Χ. ότι εάν η Ουκρανία καταφέρει να καταλάβει ρωσικά κυρίαρχα εδάφη—συμπεριλαμβανομένης της Κριμαίας συν των τεσσάρων περιφερειών (περιοχών) του Ντονμπάς που προσαρτήθηκαν από την Ρωσία πέρυσι—η Ρωσία «θα έπρεπε να κάνει χρήση πυρηνικών όπλων δυνάμει του Ρωσικού Προεδρικού Διατάγματος».

Αυτό το διάταγμα ανέφερε ότι οποιαδήποτε επίθεση στο ρωσικό έδαφος δικαιολογούσε μια πυρηνική απάντηση. Την Ημέρα της Χιροσίμα, 6 Αυγούστου 2023 μ.Χ., ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Antonio Guterres είπε: «Τα τύμπανα του πυρηνικού πολέμου χτυπούν για άλλη μια φορά. Η δυσπιστία και ο διχασμός αυξάνονται.

Η πυρηνική σκιά που προέκυψε από τον Ψυχρό Πόλεμο επανεμφανίστηκε». Ένας ακόμη που έχει προβλέψει τον παγκόσμιο πόλεμο ήταν ο πρώην υπουργός Άμυνας του Ηνωμένου Βασιλείου Ben Wallace.

Στις 19 Μαΐου 2023 μ.Χ., προειδοποίησε «ότι το Ηνωμένο Βασίλειο θα μπορούσε να εισέλθει σε άμεση σύγκρουση με την Ρωσία και την Κίνα τα επόμενα επτά χρόνια και ζήτησε αύξηση των στρατιωτικών δαπανών για την αντιμετώπιση της πιθανής απειλής».

Μιλώντας στους Financial Times του Λονδίνου, ο Wallace είπε ότι «έρχεται μια σύγκρουση με μια σειρά αντιπάλων σε όλο τον κόσμο». Πιο πρόσφατα, ο ανεξάρτητος σχολιαστής Tucker Carlson, ο οποίος είπε ότι οι ΗΠΑ επιδιώκουν σκόπιμα πόλεμο με την Ρωσία, παρατήρησε σε μια συνέντευξη του Σεπτεμβρίου 2023 μ.Χ. στο The Adam Corolla Show ότι η κυβέρνηση Biden θα προσπαθήσει να παραμείνει στην εξουσία ξεκινώντας έναν «θερμό πόλεμο» με την Ρωσία πριν από τις εκλογές του 2024 μ.Χ.

Ο Carlson υποστήριξε ότι οι ΗΠΑ ήταν «ήδη σε πόλεμο» με την Ρωσία στην Ουκρανία. Και πρόσθεσε: «Δεν νομίζω ότι θα το κερδίσουμε». Εν τω μεταξύ, η νέα γενιά βαλλιστικών πυραύλων Sarmat της Ρωσίας, ικανοί να φέρουν δέκα ή περισσότερες πυρηνικές κεφαλές, έχουν αναπτυχθεί για μάχιμες θέσεις.

Φυσικά, τώρα πρέπει να περιμένουμε και να δούμε εάν η πρόσφατη ενέργεια των Ρεπουμπλικανών της Βουλής για την έναρξη έρευνας παραπομπής κατά του Biden, μαζί με την επιδείνωση της υγείας του, άσκησαν αρκετή πίεση ώστε να τον αναγκάσει στην αναβολή οποιωνδήποτε αμετάκλητων αποφάσεων.

Αλλά τροφοδοτούν τους φόβους του Carlson οι δηλώσεις της αναπληρώτριας Υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Victoria Nuland σε ένα βίντεο του Σεπτεμβρίου που υποστηρίζει τα ουκρανικά πλήγματα κατά της ρωσικής επικράτειας. Η Nuland είπε ότι ένας «άξονας» της στρατηγικής των ΗΠΑ είναι να «θέσουν σε κίνδυνο ορισμένα από τα πιο πολύτιμα περιουσιακά στοιχεία της Ρωσίας».

Αυτό έρχεται καθώς οι ΗΠΑ σχεδιάζουν να στείλουν τακτικά συστήματα πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς Στρατού (ATACMS) στην Ουκρανία, με την Γερμανία να υπόσχεται πυραύλους Jupiter, και καθώς το Ηνωμένο Βασίλειο σχεδιάζει να στείλει μαχητικά RAF στην Μαύρη Θάλασσα.

Ο Ρώσος Υπουργός Άμυνας Sergey Shoigu είπε τον Ιούνιο του 2023 μ.Χ. ότι η χρήση όπλων που προμηθεύονται από την Δύση για την πραγματοποίηση τέτοιων επιθέσεων «θα σήμαινε την πλήρη εμπλοκή των Ηνωμένων Πολιτειών και του Ηνωμένου Βασιλείου στη σύγκρουση». Είχε δίκιο λοιπόν ο Biden; Πλησιάζει ο πυρηνικός Αρμαγεδδών; Ή μήπως σήμερα είναι απλώς «μπλόφα»;

75 χρόνια σύγκρουσης. Φυσικά, ο πιθανός πυρηνικός πόλεμος μεταξύ των ΗΠΑ και της Ρωσίας, ειδικά στην προηγούμενη επανάληψη του ως Σοβιετική Ένωση, δεν είναι κάτι καινούργιο. Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος μόλις είχε τελειώσει πριν φυσιογνωμίες όπως ο Winston Churchill και ο αμερικανός τραπεζίτης Bernard Baruch αρχίσουν να ανησυχούν για την ύπαρξη ενός «σιδηρού παραπετάσματος» σε όλη την Ευρώπη και την έναρξη ενός «Ψυχρού Πολέμου».

Αλλά ακόμη και πριν ξεκινήσει ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, η κυβέρνηση Roosevelt αποδέχτηκε τη σύσταση μελετών από το Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων, που χρηματοδοτήθηκε από το Ίδρυμα Rockefeller, ότι οι ΗΠΑ θα έπρεπε να στοχεύουν στη μεταπολεμική παγκόσμια στρατιωτική κυριαρχία.

Σημειώστε ότι δεν υπήρχε τίποτα στο Σύνταγμα των ΗΠΑ που να υποστηρίζει έστω και εξ αποστάσεως έναν τέτοιο στόχο. Το πιο κοντινό που θα μπορούσαν να είχαν έρθει οι ΗΠΑ ήταν ο μύθος του «Προφανούς πεπρωμένου» που κάποτε παρείχε την ιδεολογία για επέκταση από ακτή σε ακτή. δηλ. «από θάλασσα σε θάλασσα».

Στο τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, με τη Βρετανική Αυτοκρατορία να καταρρέει και την Ευρώπη σε ερείπια, υπήρχαν δύο ξεκάθαροι νικητές: οι ΗΠΑ και η Σοβιετική Ένωση. Η αποδεκτή λογική των σχεδιαστών των ΗΠΑ υπαγόρευε τώρα ότι οι τελευταίοι πρέπει να φύγουν.

Λέγεται ότι ο Stalin ζήτησε να ενταχθεί στο νεοσύστατο ΝΑΤΟ αλλά απορρίφθηκε. Απάντησε σχηματίζοντας το Σύμφωνο της Βαρσοβίας. Η μεταπολεμική αντιπαράθεση είχε αρχίσει και, 75 χρόνια μετά, δεν έχει τελειώσει.

Με τους Σοβιετικούς να κατηγορούνται ότι υποδαυλίζουν αριστερές επαναστάσεις σε όλο τον κόσμο, ο στρατός των ΗΠΑ σχεδιάζει από τότε μια κούρσα πυρηνικών μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας. Ενώ ο στρατός επιζητούσε ένα ευνοϊκό πλεονέκτημα για ένα πρώτο πυρηνικό χτύπημα, ο καθημερινός στόχος εργασίας προς τους Σοβιετικούς ήταν ο «περιορισμός».

Εν τω μεταξύ, οι ΗΠΑ ξεκίνησαν τη δική τους μακρά ιστορία παραγωγής πραξικοπημάτων φιλικά προς τα συμφέροντά τους με την ανατροπή των κυβερνήσεων από τη CIA στο Ιράν το 1.953 μ.Χ. και στην Γουατεμάλα το 1.954 μ.Χ.

Το 1.956 μ.Χ., ο Υπουργός Εξωτερικών του Eisenhower, John Foster Dulles, διακήρυξε μια πολιτική των ΗΠΑ για την «ακραία διπλωματία». Μιλώντας για το ενδεχόμενο ενός πυρηνικού πολέμου σε μια συνέντευξη στο περιοδικό Life, είπε: «Αν φοβάσαι να φτάσεις στο χείλος του γκρεμού, έχεις χαθεί».

Το 1.961 μ.Χ., ο Πρόεδρος John F. Kennedy φαινόταν να κοιτάζει τον Σοβιετικό πρωθυπουργό Nikita Khrushchev σχετικά με την προγραμματισμένη εγκατάσταση πυρηνικών όπλων στην Κούβα. Άγνωστο δημοσίως, ο JFK είχε ήδη αποσύρει τα πυρηνικά των ΗΠΑ από την Τουρκία.

Πόλεμοι δια αντιπροσώπων. Ούτε οι πόλεμοι μεσολάβησης είναι κάτι νέο. Ξεκίνησαν με τον πόλεμο της Κορέας. Φυσικά, υπήρχαν εμπλοκές των ΗΠΑ, αλλά η Βόρεια και η Νότια Κορέα πολέμησαν επίσης μεταξύ τους με την Ρωσία/Κίνα και τις ΗΠΑ/ΟΗΕ να στηρίζουν τις πλάτες του καθενός αντίστοιχα.

Ο πόλεμος του Βιετνάμ διεξήχθη με τα στρατεύματα και τα όπλα των ΗΠΑ να βοηθούν τους Νοτιοβιετναμέζους ενάντια στο καθεστώς του Ανόι που υποστηρίζεται από την Ρωσία και τον σύμμαχό του, το Βιετ Κονγκ του Νοτίου Βιετνάμ. Η σύγκρουση στην Κορέα έφτασε σε αδιέξοδο. Στο Βιετνάμ… χαμός. Αλλά υπήρξε αλλαγή.

Ο JFK κινήθηκε για να φέρει επανάσταση στη συζήτηση με την διάσημη πλέον πρόταση του για την παγκόσμια ειρήνη που παρουσιάστηκε στο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο στις 10 Ιουνίου 1.963 μ.Χ. Στην Σοβιετική Ένωση, ο Khrushchev κατήγγειλε τον Stalin και πρότεινε μια νέα εποχή «Ειρηνικής Συνύπαρξης» με τη Δύση.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1970, ο Πρόεδρος Richard M. Nixon και ο σύμβουλός του για την εθνική ασφάλεια, Henry Kissinger, επεδίωξαν την άμβλυνση με τους Σοβιετικούς μαζί με το εποχικό άνοιγμά τους στην Κίνα.

Ο ρόλος Reagan. Η προσέγγιση με τους Σοβιετικούς υπονομεύτηκε από τη στρατιωτική συσσώρευση του Reagan τη δεκαετία του 1.980 μ.Χ. και τα ψέματα περί σοβιετικής υπεροχής που διαδόθηκαν από την Επιτροπή για τον Τρέχον Κίνδυνο. Οι ΗΠΑ δημιούργησαν επίσης τους Μουτζαχεντίν για να επιτεθούν στην Σοβιετική στρατιωτική παρουσία στο Αφγανιστάν.

Αυτό ήταν μέρος της εμπλοκής του Reagan στους δικούς του πολέμους αντιπροσώπων – που ονομάστηκε «Δόγμα Reagan» – εναντίον αριστερών καθεστώτων στην Ασία, την Αφρική και την Κεντρική Αμερική, με τις υποστηριζόμενες από τις ΗΠΑ «ομάδες θανάτου» στο Ελ Σαλβαδόρ και αλλού. Ήταν υπό τον Reagan που η φατρία γνωστή ως «Νεοσυντηρητικοί» άρχισε να διεισδύει στον μηχανισμό εθνικής ασφάλειας.

Αυτή περιελάμβανε «τροτσκιστές» διανοούμενους από τη Νέα Υόρκη όπως ο Irving Kristol, του δημοκρατικού γερουσιαστή Henry “Scoop” Jackson, όπως ο Paul Wolfowitz και ο Richard Perle. Αλλά και αναλυτές της «Ομάδας Β» της CIA, υποστηριζόμενοι από τον επικεφαλής George H.W. Bush, τον Bob Gates, αλλά και ανθρώπους όπως ο «Πατέρας της βόμβας H», Edward Teller.

Στην ίδια ομάδα και οι Donald Rumsfeld και Dick Cheney, οι οποίοι ήταν και υπό τον πρόεδρο Gerald Ford. Επίσης και ο Διευθυντής της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών του Reagan, William Casey, και πολλές μελλοντικές σκοτεινές προσωπικότητες όπως John Bolton.

Ήταν ο Casey άλλωστε που είπε περίφημα σε μια από τις πρώτες συναντήσεις του προσωπικού του Reagan: «Θα ξέρουμε ότι το πρόγραμμα παραπληροφόρησης έχει ολοκληρωθεί όταν όλα όσα πιστεύει ο αμερικανικός λαός είναι ψευδή».

Αυτή η δήλωση καθόρισε τέλεια το μελλοντικό πρόγραμμα αυτού που αποκαλούμε σήμερα «Deep State» και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης που είναι «δορυφόροι», όπως οι New York Times, η Washington Post και το CNN. Ένα από τα πρώτα μεγάλα έργα της Neocon εξελίχθηκε σε σκάνδαλο, με τον Reagan και τον Αντιπρόεδρο Bush να ισχυρίζονται αμφότεροι άγνοια για ότι συμβαίνει στο Ιράν.

Ο «πόλεμος των άστρων». Ένα άλλο ήταν το έργο του Reagan – η Πρωτοβουλία Στρατηγικής Άμυνας – που ονομάστηκε «Πόλεμος των Άστρων». Υποστηριζόμενος ότι προσβλήθηκε από την πυρηνική αντιπαράθεση ΗΠΑ-Σοβιετικής Ένωσης, όπου η ειρήνη εξασφαλιζόταν μόνο με την λογική της «Αμοιβαίας Εξασφαλισμένης Καταστροφής», ο Reagan πρότεινε μια αρμάδα «αμυντικών» όπλων στο διάστημα.

Το στρατιωτικό-βιομηχανικό συγκρότημα άδραξε τον «Πόλεμο των Άστρων» ως ένα αφήγημα κερδοφόρων έργων έρευνας και ανάπτυξης που έληξαν όταν ανατινάχθηκε το διαστημικό λεωφορείο Challenger. Το διαστημικό λεωφορείο μετατρεπόταν σε πλατφόρμα δοκιμών για διαστημικά όπλα, όπως πολλοί είδαν στη NASA.

Μία από τις λαμπρές ιδέες των σχεδιαστών πολέμου ήταν να στείλουν τον Πρόεδρο σε τροχιά με το διαστημικό λεωφορείο, από το οποίο θα μπορούσε να διευθύνει με ασφάλεια τις στρατιωτικές επιχειρήσεις.

Ωστόσο, το έργο Star Wars, το οποίο αναβίωσε μόλις τον 21^ο Αιώνα, παρουσίασε τεράστιο σχεδιασμό σταθμών μάχης στο διάστημα, έξυπνα θεωρητικά διαστημικά όπλα όπως το λέιζερ ακτίνων Χ και συσκευές που αργότερα ονομάστηκαν «ράβδοι από τον Θεό» και μελέτες κόστους-οφέλους που περιελάμβανε υπολογισμούς για το πόσες δεκάδες εκατομμύρια Αμερικανοί θα μπορούσαν να πεθάνουν σε έναν πυρηνικό πόλεμο στο διάστημα εναντίον των Σοβιετικών, επιτρέποντας όμως στις ΗΠΑ να διεκδικήσουν την νίκη.

Εν τω μεταξύ, μετά τις φρικτές αποκαλύψεις των δολοφονιών της CIA, της ανατροπής των μέσων ενημέρωσης, της δηλητηρίασης υποκειμένων με LSD και άλλων παραπτωμάτων που προέκυψαν από τις ακροάσεις της Εκκλησιαστικής Επιτροπής το 1.975 μ.Χ., η CIA άρχισε να υποχωρεί στην σκιά. Υπό τον Reagan δόθηκε η άδεια του National Endowment on Democracy, του οποίου η αποστολή έγινε «έγχρωμες επαναστάσεις» και αργότερα η «Αραβική Άνοιξη».

Εν μέσω της φρίκης, ωστόσο, ο Reagan ήταν ακόμη σε θέση να υπογράψει την Συνθήκη για τις πυρηνικές δυνάμεις μέσου βεληνεκούς με τον Σοβιετικό πρωθυπουργό Mikhail Gorbachev, μειώνοντας τον αριθμό των πυρηνικών όπλων για πρώτη φορά.

Ο ρόλος Bush. Αλλά τα πράγματα πήραν μια αποφασιστική τροπή προς το χειρότερο υπό τον Πρόεδρο George H.W. Bush με το Δόγμα Wolfowitz του 1.992 μ.Χ. που αναδιατύπωσε τα παλιά σχέδια CFR για παγκόσμια στρατιωτική κυριαρχία των ΗΠΑ και περιείχε τη δυσοίωνη προειδοποίηση ότι η Ρωσία ήταν το μόνο έθνος στη γη με τη δύναμη να καταστρέψει τις ΗΠΑ.

Μέχρι τώρα, οι ΗΠΑ είχαν ξεκινήσει την επόμενη φάση της παγκόσμιας κατάκτησης με τον πόλεμο του Bush εναντίον του Ιράκ — Καταιγίδα της Ερήμου. Ο στόχος ήταν ο ολοκληρωτικός στρατιωτικός αποικισμός της Μέσης Ανατολής, με το σχέδιο «Μεγάλο Ισραήλ» τόσο κοντά και αγαπητό στις καρδιές των Νεοσυντηρητικών να είναι προφανής ωφελούμενος. Ο πόλεμος Ιράν-Ιράκ του 1.980 μ.Χ.-6 μ.Χ., με τις ΗΠΑ να εξοπλίζουν και τις δύο πλευρές, αναμφίβολα είχε τους ίδιους υποκείμενους σκοπούς.

Το περίεργο στον χαρακτηρισμό της Ρωσίας ως του χειρότερου εχθρού που ονομάστηκε στο Δόγμα Wolfowitz ήταν ότι ένα χρόνο νωρίτερα, η Σοβιετική Ένωση είχε καταρρεύσει, παύοντας να υπάρχει το 1.991 μ.Χ., με τα γεράκια των ΗΠΑ να δηλώνουν ότι ο Ψυχρός Πόλεμος είχε τελειώσει και ότι οι ΗΠΑ είχαν κερδίσει.

Το συμπέρασμά τους ήταν ότι η στρατιωτική συσσώρευση του Reagan είχε αναγκάσει τη σοβιετική οικονομία να γίνει αποδεκτή επειδή δεν μπορούσαν να συμβαδίσουν με τις στρατιωτικές δαπάνες των ΗΠΑ.

Αλλά σε μια συνέντευξη στις 17 Δεκεμβρίου 2022 μ.Χ. στην ηλεκτρονική πλατφόρμα ειδήσεων The Duran, ο Jack F. Matlock, πρώην πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Σοβιετική Ένωση, είπε ότι «η ιδέα ότι τους εξαντλήσαμε για να νικήσουμε ήταν απολύτως λάθος. Είπε ότι οι ΗΠΑ «δεν κέρδισαν τον Ψυχρό Πόλεμο». Είπε ότι η Σοβιετική Ένωση διαλύθηκε επειδή ο Ψυχρός Πόλεμος είχε τελειώσει το 1.989 μ.Χ. και ότι ήταν ο τοπικός εθνικισμός που τη διέλυσε.

Αλλά εδώ ήταν το πρόβλημα: το Δόγμα Wolfowitz απέδειξε ότι δεν ήταν ο «κομμουνισμός» που ήθελαν να νικήσουν οι ΗΠΑ, καθώς η Ρωσία δεν ήταν πλέον κομμουνιστικό κράτος. Ο Matlock είπε ότι ο Gorbachev είχε εγκαταλείψει τον κομμουνισμό στην ομιλία του στον ΟΗΕ στις 7 Δεκεμβρίου 1988 μ.Χ. Ούτε οι ΗΠΑ πίεζαν πραγματικά για «δημοκρατία».

Εν μία νυκτί η Ρωσία είχε γίνει πιο δημοκρατική από πολλά από τα αυταρχικά καθεστώτα που υποστήριζαν οι ΗΠΑ σε όλο τον κόσμο εδώ και δεκαετίες, όπως αυτά στη Σαουδική Αραβία και την Τουρκία. Μάλλον ήταν η Ρωσία ως γεωπολιτικός εχθρός που στόχευαν οι ΗΠΑ. Η ίδια της την ύπαρξη ως έδαφος, κράτος και πολιτισμός.

Προκειμένου να προωθήσει την ειρήνη με τη Δύση, ο Gorbachev είχε συμφωνήσει στην επανένωση της Ανατολικής και της Δυτικής Γερμανίας ως ένα έθνος και μέρος του ΝΑΤΟ, δεδομένης της συμφωνίας του Υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ James Baker ότι το ΝΑΤΟ δεν θα προχωρούσε «μία ίντσα προς τα ανατολικά» από τα γερμανικά σύνορα.

Αυτή η δέσμευση παραβιάστηκε από τους επόμενους τρεις προέδρους – Clinton, Bush ΙΙ και Obama. Ο βετεράνος πολιτικός των ΗΠΑ George Kennan αντιτάχθηκε στην επέκταση του ΝΑΤΟ, ενώ ο Πρέσβης Matlock την χαρακτήρισε «μεγάλη τραγωδία».

Το «νέο Περλ Χάρμπορ». Εν τω μεταξύ, η 11^η Σεπτεμβρίου, το «νέο Περλ Χάρμπορ» των Νεοσυντηρητικών, παρήγαγε τον «Πόλεμο κατά της Τρομοκρατίας», τον Νόμο Πατριωτών, το Υπουργείο Εσωτερικής Ασφάλειας, το στρατιωτικό δόγμα της Κυριαρχίας Πλήρους Φάσματος και τις επιθέσεις στο Αφγανιστάν, το Ιράκ, και αργότερα η Λιβύη.

Το ιδεολογικό επίκεντρο ήταν η δαιμονοποίηση όλων των πραγμάτων του Ισλάμ. Το σκεπτικό; «Μισούν τις ελευθερίες μας». Αλλά το Κίνημα Αλήθειας της 11^ης Σεπτεμβρίου άρχισε να ανοίγει τρύπες στην επίσημη θεωρία συνωμοσίας των τρομοκρατών που με την πάροδο του χρόνου έγιναν άβυσσοι.

Η αντι-ισλαμική αφήγηση άρχισε να φθείρεται όταν συσσωρεύτηκε ενάντια στην υπερβολική δολοφονία του αμερικανικού στρατού, στους θαλάμους βασανιστηρίων της CIA, στην άχρηστη δαπάνη τρισεκατομμυρίων δολαρίων για πυροβολισμούς κατά των βοσκών κατσίκας, στην απουσία οποιουδήποτε στοιχείου για ΟΜΚ στο Ιράκ ή σε συν-συνωμότες οπουδήποτε, και η ατελείωτη διαμάχη του Ισραήλ με τους Παλαιστίνιους.

Η επιστροφή της Ρωσίας. Τώρα η ίδια η Ρωσία είχε αρχίσει να παίρνει θέση. Στην Διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου το 2007 μ.Χ., ο Putin αμφισβήτησε την προσπάθεια των ΗΠΑ να επιτύχουν ηγεμονία μέσω της δημιουργίας ενός «μονοπολικού» κόσμου «στον οποίο υπάρχει ένας κύριος, ένας κυρίαρχος».

Είπε, «στο τέλος της ημέρας αυτό είναι καταστροφικό». Δεν υπήρξε ποτέ καμία ένδειξη ότι ο Putin, κάνοντας την δήλωση του στο Μόναχο ή αργότερα, είχε πρόθεση να αποκαταστήσει την Σοβιετική «Αυτοκρατορία».

Αλλά ήταν απολύτως αποφασισμένος να διατηρήσει την κυριαρχία και την ασφάλεια της Ρωσίας παρά τη διακηρυγμένη πρόθεση φατριών στη Δύση να διαλύσουν το έδαφος της Ρωσίας και να αποκτήσουν τον έλεγχο των πόρων της.

Είχε επίσης εκφράσει τη λύπη του για το γεγονός ότι με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, 25 εκατομμύρια Ρώσοι είχαν μείνει έξω από αυτό που ήταν τώρα ένα ενοποιημένο και ισχυροποιούμενο έθνος-κράτος, συνδυάζοντας μια πληθώρα φυλών, γλωσσών και θρησκειών.

Ο «Πόλεμος κατά του τρόμου» κατέληξε να είναι μια τραγική αποτυχία. Έτσι, τώρα τα δυτικά κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης άδραξαν την επόμενη μεγάλη ευκαιρία τους παρουσιάζοντας τον Putin ως τον κακό τύπο, ακόμη πιο «αυταρχικό» και «κακό» είτε από τον Saddam Hussein είτε από τον Osama bin Laden.

Αλλά θα είχαν κάνει το ίδιο οποιοσδήποτε κι αν ήταν πρόεδρος της Ρωσίας – ένας απαίσιος, τυραννικός με φτερά, που επιτίθεται στη δημοκρατία, την ελευθερία, τα ανθρώπινα δικαιώματα και, ναι, τον «Νέο Αμερικανικό Αιώνα» που είχαν ονειρευτεί οι Νεοσυντηρητικοί.

Ουκρανία – Το σταυροδρόμι. Τώρα οι ΗΠΑ, με τους Νεοσυντηρητικούς σταθερά εδραιωμένους στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ και αλλού, περικύκλωσαν την Ρωσία με στρατιωτικές βάσεις και επιτέθηκαν στην περίμετρο της με έγχρωμες επαναστάσεις στην Γεωργία, την Ουκρανία και την Κιργιζία, μετά τον διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας στα τέλη της δεκαετίας του 1.990 μ.Χ. και στις αρχές της δεκαετίας του 2000 μ.Χ.

Στη συνέχεια, ο Πρόεδρος Barack Obama τοποθέτησε το σύστημα πυραυλικής άμυνας Aegis στην Πολωνία και την Ρουμανία με την δυνατότητα να ενεργοποιήσει πυραύλους που θα μπορούσαν να φτάσουν στην Μόσχα με πυρηνικές κεφαλές σε έξι λεπτά. Η συζήτηση ήταν επίκαιρη για ένα πιθανό χτύπημα «αποκεφαλισμού» κατά της Ρωσικής ηγεσίας.

Τελικά, το 2014 μ.Χ., με επικεφαλής τη Victoria Nuland και τον Αντιπρόεδρο Joe Biden, οι ΗΠΑ υποκίνησαν πραξικόπημα στην Ουκρανία με την βοήθεια πληρωμένων ελεύθερων σκοπευτών για να εκδιώξουν έναν Πρόεδρο φιλικό προς την Ρωσία και την αντικατάσταση του με μια νεοναζιστική χούντα που έβαλε την Ουκρανία σε πολεμική βάση.

Σε απάντηση, η Ρωσία προσάρτησε την χερσόνησο της Κριμαίας, όπου η Σεβαστούπολη είναι η έδρα του στόλου της στην Μαύρη Θάλασσα, με 85% λαϊκή έγκριση, ενώ οι επαρχίες Donetsk και Lugansk της ανατολικής Ουκρανίας, εθνικά-Ρωσικά, διακήρυξαν ανεξαρτησία.

Τελικά, μετά από οκτώ χρόνια ουκρανικών προκλήσεων, τον θάνατο από ουκρανικό βομβαρδισμό περισσότερων από 10.000 αμάχων του Ντονμπάς και την προδοσία της Γερμανίας και της Γαλλίας που δεν τήρησαν τις συμφωνίες του Μινσκ που είχαν εγγυηθεί, η Ρωσία εισήλθε στην Ουκρανία με τις στρατιωτικές της δυνάμεις τον Φεβρουάριο του 2022 μ.Χ.

Η σύγκρουση είναι σε εξέλιξη, μια σύγκρουση που κερδίζει η Ρωσία. Οι κυρώσεις υπό τις ΗΠΑ κατά της Ρωσίας απέτυχαν να ρίξουν την οικονομία της ούτε να αναγκάσουν την αλλαγή καθεστώτος κατά του Putin.

Ωστόσο, κάθε οπισθοδρόμηση της Ουκρανίας στο πεδίο της μάχης ακολουθήθηκε από περισσότερα όπλα και χρήματα που προμήθευσαν στο καθεστώς του Volodymyr Zelensky οι ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Γερμανία, η Γαλλία και άλλα μέλη του ΝΑΤΟ. Αλλά ποιος καλούσε για πυρ; Τον Μάρτιο του 2022 μ.Χ., Ρώσοι και Ουκρανοί διαπραγματευτές κατέληξαν σε συμφωνία για μια δοκιμαστική διευθέτηση σε συναντήσεις στην Κωνσταντινούπολη.

Στην συνέχεια, ο πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου Boris Johnson έσπευσε στο Κίεβο για να παρακινήσει τον Zelensky να διαλύσει τη συμφωνία και να συνεχίσει τον πόλεμο. Η δυτική κλιμάκωση έχει συμπεριλάβει βαρέα άρματα μάχης και άλλα όπλα αξίας δισεκατομμυρίων δολαρίων στην Ουκρανία, μαζί με πυρομαχικά διασποράς και βλήματα απεμπλουτισμένου ουρανίου.

Υπήρξαν επιθέσεις με μη επανδρωμένα αεροσκάφη στην ίδια τη Ρωσία και στην Κριμαία. Αλλά η ουκρανική αντεπίθεση έχει καταρρεύσει, με τις εικασίες να αυξάνονται για μια μεγάλη ρωσική αντεπίθεση, πιθανώς να αποκόπτει ακόμη και την Ουκρανία από τη Μαύρη Θάλασσα.

Οι επόμενες ημέρες. Έχουμε κάνει πλέον τον κύκλο. Οι προειδοποιήσεις από την Ουάσιγκτον συνεχίζονται ότι ο Putin θα ήταν καλύτερα να μην είχε πυρηνικά, κάτι που μπορεί να διαβαστεί ως πρόσκληση να το κάνει. Αυτή είναι προφανώς μια νέα φάση αιχμής που θα μπορούσε να δώσει στις ΗΠΑ ένα πρόσχημα για να κινηθούν στον πυρηνικό πόλεμο.

Εν τω μεταξύ, οι ΗΠΑ κατανοούν ότι δεν θα μπορούσαν σε καμία περίπτωση να αμφισβητήσουν τη Ρωσία σε έναν συμβατικό πόλεμο, ακόμη και όταν ολόκληρη η συμμαχία του ΝΑΤΟ έχει ενεργοποιηθεί. Ακόμη και τότε, ο διχασμός εντός του ΝΑΤΟ και η απουσία επαρκούς στρατιωτικής δύναμης οπουδήποτε στην Ευρώπη το καθιστούν αδύνατο προς το παρόν.

Ο βετεράνος στρατιωτικός αναλυτής Scott Ritter γράφει στο Sputnik News στις 21 Σεπτεμβρίου 2023 μ.Χ., ότι ακόμη και αν οι ΗΠΑ ενεργοποιούσαν ολόκληρη τη στρατιωτική τους δύναμη που βρίσκεται στην Ευρώπη εναντίον της Ρωσίας, θα ηττηθούν μέσα σε μία έως δύο εβδομάδες εντατικής μάχης.

Η μόνη εναλλακτική λύση θα ήταν τότε να ενεργοποιηθεί μια γιγάντια αερομεταφορά πρόσθετων δυνάμεων στην Ευρώπη με αεροπλανοφόρα των ΗΠΑ να προκαλούν καταστροφή καθ’ οδόν. Αδύνατο. Υπάρχουν πλέον ενδείξεις ότι οι ΗΠΑ μπορεί να πιέζουν την Ουκρανία να συμφωνήσει σε μια κατάπαυση του πυρός, με ένα «πάγωμα» σύμφωνα με τις γραμμές της κορεατικής διευθέτησης.

Αλλά όλα αυτά θα ήταν να προσωρινά, πιθανώς μέχρι μετά τις Προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ του 2024 μ.Χ., που πιθανότατα θα προηγηθούν εκλογές στην Ουκρανία τον Μάρτιο. Δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι οι ΗΠΑ είναι έτοιμες να παραδεχτούν μια Ρωσική νίκη που συνεπάγεται την επανασχεδίαση του Ευρωπαϊκού μηχανισμού ασφαλείας με την Ρωσία ένα σε σεβαστό μέρος.

Η ουκρανική κυβέρνηση κάνει λόγο για μια «μακροπρόθεσμη» σύγκρουση που θα διαρκέσει δεκαετίες. Επομένως, δεν υπάρχει τρόπος να αποφευχθεί ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία τελειώνει ή να εικασίες για την επόμενη φάση (https://www.triklopodia.gr/%cf%8c%ce%bb%ce%bf-%cf%84%ce%bf-%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%b1%cf%83%ce%ba%ce%ae%ce%bd%ce%b9%ce%bf-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf-%cf%80%cf%8e%cf%82-%ce%be%ce%ad%cf%83%cf%80%ce%b1%cf%83%ce%b5-%ce%bf-%cf%80/).

Τρίζει η “καρέκλα” των ΗΠΑ… Κίνα-Σαουδική Αραβία κοινές ασκήσεις.

Η Κίνα και η Σαουδική Αραβία θα διεξαγάγουν τον επόμενο μήνα τα δεύτερα στρατιωτικά γυμνάσιά τους, όπως ανακοίνωσε σήμερα το Κινεζικό Υπουργείο Άμυνας, καθώς το Πεκίνο ενισχύει τις σχέσεις του με το Ριάντ. Τα γυμνάσια, που φέρουν την επωνυμία “Γαλάζιο ξίφος 2023 μ.Χ.” (“Blue Sword 2023 μ.Χ.”), θα διεξαχθούν τον Οκτώβριο στην Γκουανγκντόνγκ, μια Νότια Κινεζική επαρχία, ανέφερε το Υπουργείο.

«Η κοινή αυτή εκπαίδευση εστιάζει στις ναυτικές αντιτρομοκρατικές επιχειρήσεις στο εξωτερικό, σε ασκήσεις για επίλεκτους σκοπευτές, στην οδήγηση σκαφών, την προσγείωση ελικοπτέρων και τη διάσωση», δήλωσε ο εκπρόσωπος του Υπουργείου Άμυνας Γου Τσιάν σε συνέντευξη Τύπου. Οι δύο δυνάμεις διοργάνωσαν κοινά ναυτικά γυμνάσια το 2019 μ.Χ., σύμφωνα με το επίσημο Σαουδαραβικό πρακτορείο ειδήσεων.

«Αποσκοπούν να εμβαθύνουν την πρακτική και φιλική συνεργασία ανάμεσα στους δύο στρατούς και να βελτιώσουν το επίπεδο πρακτικής εκπαίδευσης των στρατευμάτων», δήλωσε ο Γου Τσιάν. Τα γυμνάσια θα πραγματοποιηθούν σε μια περίοδο που η Κίνα επιδιώκει να ενισχύσει τις σχέσεις της με το Ριάντ και έχει αναλάβει έναν νέο ρόλο διαμεσολαβητή στην Μέση Ανατολή.

Το Πεκίνο βοήθησε αυτόν τον χρόνο στην διαπραγμάτευση μιας συμφωνίας ανάμεσα στη Σαουδική Αραβία και το Ιράν, δύο αντίπαλες χώρες επί σειρά ετών, η οποία κατάληξε στην αποκατάσταση των σχέσεων τους και στο άνοιγμα εκ νέου των πρεσβειών της μίας χώρας στην άλλη (https://www.defence-point.gr/news/trizei-i-quot-karekla-quot-ton-ipa-kina-saoydiki-aravia-koines-askiseis).

“Μετά την Ουκρανία έρχεται ακόμα μεγαλύτερο χάος στην Ευρώπη!”.

Την άποψη ότι το σενάριο ενός Αμερικανο-Κινεζικού πολέμου δεν μπορεί πλέον να αποφευχθεί, εξέφρασε με πρόσφατη τοποθέτηση που έκανε σχολιάζοντας τις τελευταίες εξελίξεις ο γνωστός οικονομολόγους Mihail khazin (Μικαϊλ Καζίν).

Ο ίδιος προέβλεψε μάλιστα και έναν νέο πόλεμο στην Ευρώπη ο οποίος θα είναι το αποτέλεσμα της σύγκρουσης μεταξύ Ουάσιγκτον και Πεκίνου. Θα είναι ένας πόλεμος που θα δημιουργήσει πραγματικό χάος είπε.

Ο Χαζίν επεσήμανε ότι «Οι ΗΠΑ έχουν χάσει την κυρίαρχη θέση τους στον κόσμο. Επιπλέον, κινδυνεύουν να πέσουν εντελώς από τις τάξεις των μεγάλων δυνάμεων. Και ο μόνος τρόπος να παραμείνουν ζωντανοί είναι να αμφισβητήσουν το νέο κέντρο εξουσίας, δηλαδή την Κίνα. Επιπλέον, η Ουάσιγκτον πρέπει να το κάνει αυτό πριν από τα μέσα του καλοκαιριού του 2024 μ.Χ.».

«Διαφορετικά, η διατήρηση της επιρροής θα είναι απλώς οικονομικά αδύνατη», είπε και εξήγησε πως οι Ηνωμένες Πολιτείες χρειάζονται τώρα νέες αγορές και η μόνη αγορά που μπορεί να τις βοηθήσει να βγάλουν την οικονομία τους και να ξαναχτίσουν τη βιομηχανία τους είναι η Νοτιοανατολική Ασία.

Ο Χαζίν σημείωσε ότι «η Ουάσιγκτον προετοιμάζεται ήδη για την επερχόμενη μάχη, αρχίζοντας να μειώνει σταδιακά την στρατιωτική της παρουσία σε ορισμένες περιοχές όπου παραδοσιακά διατηρεί ένα σώμα.

Σύμφωνα με τον ειδικό, η πρόσφατη επίσκεψη του επικεφαλής του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ, Άντονι Μπλίνκεν, στο Κίεβο θα πρέπει να εξεταστεί σε αυτό το πλαίσιο». Στόχος του είναι να αποσύρει προσεκτικά τις δυνάμεις των Ηνωμένων Πολιτειών από την Ανατολική Ευρώπη με ελάχιστο κόστος για την Ουάσιγκτον (https://news12.gr/meta-tin-oykrania-erchetai-akoma-megal/).

 

Σαουδική Αραβία και Ρωσία έστειλαν κοντά στα 100 δολάρια το βαρέλι με στόχο να “εκτινάξουν” το ήδη μεγάλο Αμερικανικό χρέος.

Πούτιν και Σαουδάραβες κατά δύσης στο θέμα του πετρελαίου- Είμαστε κοντά σε κοσμογονικά γεγονότα που θα οδηγήσουν πιθανόν σε παγκόσμιο πόλεμο με θέατρο επιχειρήσεων ολόκληρο τον πλανήτη Το πετρέλαιο έφτασε κοντά στο όριο των 100 δολαρίων το βαρέλι, αφού τα αποθέματα αποθήκευσης των ΗΠΑ έπεσαν σε κρίσιμα επίπεδα, υπογραμμίζοντας ένα διευρυνόμενο παγκόσμιο έλλειμμα.

Σύμφωνα με το West Texas Intermediate, η τιμή έφτασε λίγο πάνω από τα 95 δολάρια το βαρέλι για πρώτη φορά σε περισσότερο από ένα χρόνο μετά από άλμα 3,6% την Τετάρτη. Τα αποθέματα των ΗΠΑ, έπεσαν λίγο κάτω από τα 22 εκατομμύρια βαρέλια, το χαμηλότερο ποσοστό από τον Ιούλιο του 2022 και κοντά στα λειτουργικά ελάχιστα.

Σαουδική Αραβία και Ρωσία έστειλαν στα 100 δολάρια το βαρέλι το πετρέλαιο για να “χτυπήσουν” τις ΗΠΑ. Μια τρομερή προσπάθεια της Σαουδικής Αραβίας και της Ρωσίας να ωθήσουν την τιμή του πετρελαίου στα 100 δολάρια το βαρέλι απειλεί να γίνει άλλο ένα πρόβλημα για τον Πρόεδρο Τζο Μπάιντεν, καθώς η χώρα έχει ένα υπέρογκο χρέος, σοβαρά προβλήματα στην οικονομία και πολεμά με τον  πληθωρισμό, ενόψει της προσπάθειας επανεκλογής του, αναφέρουν ξένα ΜΜΕ.

Το αργό μπρεντ αυτή την εβδομάδα ξεπέρασε τα 90 δολάρια το βαρέλι για πρώτη φορά το 2023 μ.Χ., αφού το Ριάντ και η Μόσχα παρέτειναν τις περικοπές τους μέχρι το τέλος του έτους, παρά το γεγονός ότι το πετρέλαιο έχει ήδη σημειώσει άνοδο 25% από τον Ιούνιο καθώς η παγκόσμια ζήτηση φτάνει σε υψηλό ρεκόρ.

Η κίνηση της Σαουδικής Αραβίας να ανεβάσει τις τιμές του πετρελαίου κινδυνεύει επίσης να φέρει ξανά μια ρήξη μεταξύ Σαουδικής Αραβίας και Ουάσιγκτον, την στιγμή που οι ΗΠΑ επιδιώκουν μια ιστορική συμφωνία για την εξομάλυνση των σχέσεων μεταξύ Ισραήλ και του βασιλείου, σε μια προσπάθεια να στηρίξουν μια συμμαχία εναντίον της Ρωσίας.

«Οι Σαουδάραβες δεν έχουν πολλούς φίλους στην Ουάσιγκτον αυτή τη στιγμή. Υπάρχει απολύτως ο κίνδυνος να αρχίσουν να γίνονται «στόχος τύπου Α», εάν η Ουάσιγκτον θέλει να κατηγορήσει κάποιον για υψηλές τιμές στην αντλία ή για την επιβράδυνση της αμερικανικής οικονομίας», δήλωσε ο Raad Alkadiri, αναλυτής του Eurasia Group στην Ουάσιγκτον.

Η μείωση εξόρυξης των Σαουδαράβων έρχεται επίσης σε μια ευαίσθητη στιγμή ξεκίνησε η μάχη για τον Λευκό Οίκο. Η τιμή στην βενζίνη διαδραματίζουν μεγάλο ρόλο στην αντίληψη των Αμερικανών ψηφοφόρων για την οικονομία και οι αναλυτές λένε ότι η άνοδο των τιμών της αγοράς πετρελαίου θα μπορούσε να ωθήσει το αργό στα 100 δολάρια το βαρέλι πριν από το τέλος του έτους, ανεβάζοντας το κόστος των καυσίμων υψηλότερα.

«Ο κίνδυνος για τον Λευκό Οίκο είναι ότι οι αυξανόμενες τιμές της βενζίνης έχουν τη δύναμη να ανατρέψουν την αίσθηση ότι η κατάσταση βελτιώνεται και ο πληθωρισμός μειώνεται», δήλωσε ο Richard Bronze, συνιδρυτής της συμβουλευτικής εταιρείας Energy Aspects.

Οποιαδήποτε περαιτέρω αύξηση των τιμών της βενζίνης θα μπορούσε επίσης να περιπλέξει την κύρια αποστολή της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ, καθώς αποφασίζει εάν χρειάζεται να αυξήσει τα επιτόκια και φέτος για να τονώσει  την οικονομία.

Ο Alan Detmeister, οικονομολόγος στην UBS και πρώην στέλεχος της Fed, είπε ότι αναμένει να δει μια «αρκετά μεγάλη» αύξηση στον δείκτη τιμών καταναλωτή όταν τα στοιχεία θα δημοσιοποιηθούν την επόμενη εβδομάδα, λόγω του υψηλότερου κόστους βενζίνης. Αναμένει επίσης νέα άνοδο τα στοιχεία του Σεπτεμβρίου, που δημοσιεύθηκαν τον Οκτώβριο.

Οι βραδύτερες αυξήσεις των τιμών σε άλλους τομείς μπορεί να συμβάλουν στην αντιστάθμιση του πληθωρισμού που τροφοδοτείται από την ενέργεια, αλλά είπε ότι οι κινήσεις των τιμών του πετρελαίου θα μπορούσαν «εύκολα» να επαναφέρουν τον ετήσιο πληθωρισμό στις ΗΠΑ σε τουλάχιστον 4% τον Σεπτέμβριο, σε σύγκριση με 3,2% τώρα.

Μια απλή “ γρίπης” στην Αμερικανική οικονομία μπορεί να τινάξει στον αέρα την οικονομία στην ΕΕ, και την Ασία, παρά τις διαβεβαιώσεις ειδικών, ενώ η κρίση στα καύσιμα θα ωθήσει σε άνοδο των τιμών σε χιλιάδες προϊόντα που με την σειρά τους θα αυξήσουν τον πληθωρισμό και τα επιτόκια των Τραπεζών.

Όλο αυτό το γαϊτανάκι σε υψηλό επίπεδο και με τον πόλεμο στην Ουκρανία να αγριεύει απειλώντας και την Ρουμανία, (έλεγχο του νέου δρόμου των ουκρανικών σιτηρών), μπορούν να τινάξουν την Ευρώπη στον αέρα, και αυτό είναι απτό ενδεχόμενο (https://www.pentapostagma.gr/kosmos/ipa/7195533_saoydiki-arabia-kai-rosia-esteilan-konta-sta-100-dolaria-bareli-me-stoho-na).   

  

Βιάζονται γιατί ο χρόνος τους τελειώνει. Η Αμερική αγαπητοί φίλοι έχει φτάσει σήμερα στο κρισιμότερο σημείο της σύγχρονης ιστορίας της. Απειλείται με κατάρρευση η οποία αν συμβεί, θα παρασύρει και το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου.

Μετά από δεκαετίες ξέφρενης ευημερίας (είτε πραγματικής, είτε επίπλαστης) και συγκέντρωσης τεράστιου ιδιωτικού πλούτου σε συγκεκριμένα χέρια, μέσω ενός «πολεμικού εργαλείου» που λέγεται δολάριο, που της παρείχε την δυνατότητα παγκόσμιου παρασιτισμού και τεράστιας παγκόσμιας απομύζησης πλούτου, έφτασε πια στο σημείο μηδέν.

Γιατί πρόκειται για πολεμικό εργαλείο? Διότι με αυτό κατέκτησε τον κόσμο για πολλές δεκαετίες. Εξαρχής όταν καταργήθηκε από τον Νίξον ο κανόνας του χρυσού το 1.971 μ.Χ., η Αμερική ξεκίνησε να τυπώνει ανεξέλεγκτα δολάρια και ταυτόχρονα να εισάγει τεράστιες ποσότητες αγαθών (πολύ περισσότερες απ΄ όσες εξήγαγε), δημιουργώντας (την γνωστή αμερικανική) ευημερία, και πληρώνοντας με «τυπωμένα χαρτιά». Τα οποία συσσωρεύτηκαν σε όλες σχεδόν τις χώρες, και στα Τραπεζικά τους συστήματα, και επέστρεφαν πάλι στις ΗΠΑ μέσω αγορών Αμερικανικών Ομολόγων.

Και ενώ για κάποιες δεκαετίες το σύστημα «δούλευε», και η «μηχανή» «τύπωνε χαρτί», και υπήρχε η ψευδαίσθηση ότι «όλα θα κυλούν αενάως πολύ ωραία» (όπως έγινε και εδώ με την εισαγωγή του «ευρώ» και τις ψευδαισθήσεις του Χρηματιστηρίου και της υποτιθέμενης διαρκούς «ανάπτυξης» ενώ είχαν ήδη αρχίσει να καταστρέφουν την πρωτογενή μας παραγωγή επομένως εισάγαμε πλέον σχεδόν τα πάντα και ζώντας με δάνεια και επιδοτήσεις), ξαφνικά άρχισαν να συνειδητοποιούν ότι το αμερικανικό Χρέος είχε αρχίσει να εκτοξεύεται σε δυσθεώρητα ύψη και ήταν ζήτημα χρόνου να «σκάσει» παρά τις «αλχημείες» των Τραπεζιτών και των Αμερικανικών Κυβερνήσεων.

Δεν υπήρχε όμως άλλη επιλογή παρά να συνεχίσουν παγκοσμίως να δέχονται το δολάριο (κάνοντας πως «δεν βλέπουν») γιατί αλλιώς θα ήταν σαν να «πυροβολούν τα πόδια τους» εφόσον σε αυτό το νόμισμα ήταν τα αποθέματα των χωρών από τις εξαγωγές τους στην τεράστια αγορά των ΗΠΑ, και θα τα έχαναν εάν αυτό κατέρρεε μαζί και τα αμερικανικά Ομόλογα. Παράλληλα η Αμερική αύξησε την πολεμική-στρατιωτική της δύναμη σε πολύ μεγάλο βαθμό για να διαφυλάξει αυτή την αρρωστημένη κατάσταση. Και έτσι προέκυψαν οι 3 πόλεμοι για το δολάριο.

1)Πόλεμος εναντίον του Ιράκ και του Σαντάμ Χουσεϊν. Ο πρώτος που προσπάθησε να απεμπλακεί αμφισβητώντας το δολάριο ήταν ο Σαντάμ Χουσεϊν. Το 2000 μ.Χ. είπε ότι δεν θα δεχόταν πλέον δολάρια για την πληρωμή του πετρελαίου του.

Το 2003 μ.Χ. μετά από απειλές, πούλησε για πρώτη φορά 3 δις βαρέλια πετρελαίου για 25 δις σε ευρώ (όχι σε δολάρια). Ένα μήνα αργότερα, οι ΗΠΑ έκαναν την εισβολή στο Ιράκ με ένα εκατομμύριο θύματα και τον θάνατο και του ίδιου.

2)Πόλεμος εναντίον της Λιβύης και του Καντάφι Ο δεύτερος πόλεμος του δολαρίου ήταν στη Λιβύη το 2009, αφού ο πρόεδρος της Λιβύης και όλης της Αφρικανικής Ένωσης, ο Καντάφι, ήθελε να κάνει μια μεγάλη αλλαγή για ολόκληρη την Αφρική για να ξεφύγει από το δολάριο. Θα έκανε ένα νόμισμα το «χρυσό δηνάριο» που ονομάστηκε έτσι γιατί θα είχε σύνδεση με τον χρυσό. Το αποτέλεσμα είναι γνωστό.

Ανατράπηκε βίαια το καθεστώς Καντάφι και ο ίδιος βρήκε οικτρό θάνατο. Οι «επαναστάτες» που ανέλαβαν μετά την διοίκηση ίδρυσαν μία εταιρεία που θα είχε την «εποπτεία της εξόρυξης πετρελαίου» όπως και έκλεισαν την Κεντρική Τράπεζα της Λιβύης. Και το θέμα πήρε τέλος.

3)Πόλεμος εναντίον της Ρωσίας και του Πούτιν. Η Ρωσία δεν είναι Ιράκ ούτε Λιβύη ως προς την στρατιωτική της δύναμη οπότε οι ΗΠΑ δεν μπορούσαν να κάνουν έναν απευθείας πόλεμο. Η Ρωσία από το 2010 μ.Χ. έως το 2015 μ.Χ. μείωσε τα αμερικανικά Ομόλογα που κρατούσε στο μισό, και τα επόμενα χρόνια απαλλάχθηκε και από τα τελευταία.

Παράλληλα έκανε συμφωνίες με πληρωμή σε άλλα νομίσματα, σε γουάν και ρούβλια. Η Κίνα ξεκίνησε και αυτή την απαλλαγή της από τα αμερικανικά Ομόλογα, και από τα 1,27 τρις δολάρια που είχε το 2015, έχουν απομείνει σήμερα λιγότερα από 860 δις.

Ταυτόχρονα η Ρωσία και η Κίνα προτρέπουν και άλλες χώρες όπως και τις Τράπεζες ολόκληρου του πλανήτη να μην αγοράζουν πια αμερικανικά Ομόλογα, κάτι που απειλεί με κατάρρευση την Αμερική. Η επίθεση εναντίον της Ρωσίας ήταν αναπόφευκτη αλλά έγινε «δια αντιπροσώπων», μέσω της Ουκρανίας.

Εάν η Αμερική χάσει αυτόν τον τρίτο «πόλεμο του δολαρίου», θα καταρρεύσει το δολάριο και όλο το οικονομικό της «οικοδόμημα». Οι ΗΠΑ λοιπόν δεν έχουν πολύ χρόνο, καθώς αναδύονται στο προσκήνιο οι BRICS. Η έσχατη λύση θα είναι η άμεση σύγκρουση με τη Ρωσία, αφού ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι χαμένος. Και αυτό θα σημάνει τον 3^ο Π.Π.

Προφανώς υπάρχουν και άλλες τεράστιες γεωπολιτικές συνιστώσες, όπως είναι π.χ. οι αγωγοί του φυσικού αερίου (μην ξεχνάμε άλλωστε τι έγινε με τον Κ. Καραμανλή και τον αγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη, που το παρακράτος με την CIA έκαψε την Αθήνα και επέβαλε έκτοτε «νόμο σιωπής» στον τέως πρωθυπουργό), όμως το θέμα του δολαρίου είναι «εκ των ουκ άνευ». Δηλαδή εάν αυτό καταρρεύσει όλα τα άλλα θα καταρρεύσουν μαζί του.

Το Χρέος της Αμερικής είναι πλέον πάνω από 30 τρισεκατομμύρια δολάρια(!). Την τελευταία δεκαετία η Αμερική έχει φτάσει πολλές φορές στο σημείο ΜΗΔΕΝ, σε στάση πληρωμών του Δημοσίου, αλλά με διάφορα τερτίπια βρίσκει τρόπους να πηγαίνει παραπέρα.

Η τελευταία μεγάλη απάτη που έκαναν ήταν η λεγόμενη «πανδημία», που με το κάλυμμα αυτής, τύπωσαν αρκετά ακόμα τρισεκατομμύρια και μοίρασαν με τη μορφή «επιδομάτων πανδημίας» για να κινηθεί η «καταναλωτική μηχανή».

Προφανώς η «πανδημία» έθεσε επιπλέον σε κίνηση τεράστιους μηχανισμούς ελέγχου, όπως και ετοίμασε το δρόμο για το «ψηφιακό χρήμα» στην Ευρώπη. Διαβάζουμε τις τελευταίες 2-3 μέρες ότι σταματάει η βοήθεια προς την Ουκρανία λόγω επαπειλούμενης χρεωκοπίας της Αμερικής (και λόγω άρνησης να αυξηθεί περαιτέρω το Χρέος). Και αντ αυτού αναλαμβάνουν πλέον Ευρωπαϊκές χώρες να βοηθήσουν.

https://www.triklopodia.gr/a%cf%83%cf%86%cf%85%ce%ba%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ad%cf%82-%cf%80%ce%b9%ce%ad%cf%83%ce%b5%ce%b9%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bd-%cf%84%ce%bf%cf%85%cf%81%ce%ba%ce%af%ce%b1-%ce%bd%ce%b1-%ce%b1%ce%bd%ce%bf/

Αυτό ίσως σηματοδοτεί το σημείο όπου η κατάσταση πλέον ΞΕΦΕΥΓΕΙ. Γιατί όμως εμπλέκονται τώρα περισσότερο οι Ευρωπαϊκές χώρες? Διότι είναι φορτωμένες με αμερικανικά Ομόλογα, διότι πηγαίνουν χέρι-χέρι με την Υπερδύναμη, εφόσον το παγκόσμιο Τραπεζικό καρτέλ αποτελείται κυρίως από Αμερικανικές και Ευρωπαϊκές Τράπεζες που συμπλέκονται μεταξύ τους σε τεράστιο βαθμό και η κατάρρευση των μεν σημαίνει άμεση κατάρρευση και των δε.

Bank of America, JP Morgan Chase, Citigroup και Wells Fargo, γερμανική Deutsche Bank, γαλλική BNP, και βρετανική Barclays. [Αυτές οι τράπεζες ως γνωστόν ανήκουν κυρίως σε οκτώ οικογένειες: στις Goldman Sachs, Kuhn Loeb, Rockefeller, Lehman, Rothschild, Warburg, Lazard και Israel Moses Sieff και με αυτές είναι επίσης συνδεδεμένες οι μεγάλες πετρελαϊκές εταιρείες Exxon Mobil, Shell, BP και Chevron Texaco.]

Στην Αμερική αυτή την στιγμή είναι δύσκολο να ξεκινήσει άμεσα το «ψηφιακό χρήμα» γιατί αυτό θα σήμαινε το τέλος του «γνωστού τυπώματος» και θα ερχόταν «η ώρα της αλήθειας». Έτσι λοιπόν αναλαμβάνει η Ε.Ε. να δημιουργήσει εσπευσμένα το «ψηφιακό ευρώ» για να προλάβει τις εξελίξεις με το «ψηφιακό γουάν» και το «ψηφιακό ρούβλι».

Σε τι θα ωφεληθεί απ΄αυτό? Λέει ότι θα χτυπήσει εκατοντάδες δις φοροδιαφυγής, αλλά και ότι θα ελέγξει τη ροή του χρήματος, και τον πληθωρισμό (λόγω των επιδομάτων της «πανδημίας»), με άμεση παρέμβαση στον τρόπο που οι πολίτες το χρησιμοποιούν (με σκληρούς κανόνες), αντί να ανεβάζουν τα επιτόκια.

Φυσικά εμείς γνωρίζουμε ότι αυτό είναι μόνο το προπέτασμα καπνού, γιατί στο τέλος του τούνελ, αυτό που ξεπροβάλλει είναι ένα Τυρρανικό Καθεστώς [μιλούν άλλωστε και οι ίδιοι για το τέλος του καπιταλισμού μετά και το πιο σκληρό του στάδιο, (αυτό του νεοφιλελευθερισμού και της παγκοσμιοποίησης), και την αρχή της «νεοφεουδαρχίας»]

Όλα αυτά όμως που κάνουν τώρα στην Ουκρανία η Αμερική και η Ευρώπη, είναι προφανώς επί της ουσίας μια προσπάθεια καταστροφής της Ρωσίας αλλά και αν δεν το πετύχουν, είαι και μία προσπάθεια ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΟΥΝ ΧΡΟΝΟ.

Γιατί αποβλέπουν στην αλματώδη ανάπτυξη της Τεχνητής Νοημοσύνης και της Ρομποτικής. Όποιος κυριαρχήσει παγκοσμίως σε αυτό το κομμάτι θα γίνει ο επόμενος πλανητικός Ηγεμόνας. Και αδιαμφισβήτητα οι ΗΠΑ με τις τεράστιες Εταιρείες αυτού του κλάδου έχουν αυτό το προνόμιο.

Και προσπαθούν να κερδίσουν χρόνο. Προσπαθώντας παράλληλα να προχωρήσουν με διαδικασίες τούρμπο και τα ενεργειακά θέματα. Διότι μια χαρά «μοσχοπούλησαν» 10 φορές επάνω το δικό τους σχιστολιθικό φυσικό αέριο, γονατίζοντας την Ευρώπη για 2 χρόνια, αλλά τώρα τα αποθέματα τελειώνουν.

Και έφεραν εδώ έναν Κασσελάκη για να υπογραφούν γρήγορα οι συμφωνίες Συνεκμετάλλευσης με τους Τούρκους (και μάλιστα με την συμφωνία τουλάχιστον 2 Κομμάτων για να είναι κατοχυρωμένοι). Τους οποίους Τούρκους θέλουν να έχουν ευχαριστημένους μια που «πατούν σε 2 βάρκες», και γι αυτό «τελείωσαν και τον Μενέντεζ». Εδώ στο ωραίο άρθρο του Μ. Κοττάκη βλέπουμε τι μέλλει γενέσθαι με τον Στέφανο Κασσελάκη ως προς τα Ελληντουρκικά.

https://i-epikaira.blogspot.com/2023/09/blog-post_841.html

Εμείς τώρα αγαπητοί φίλοι είμαστε όπως τα βατράχια στο βάλτο που παλεύουν τα βουβάλια. Πλανητικών διαστάσεων συγκρούσεις που δεν ξέρουμε πως θα φέρουν τα γεγονότα και τις καταστάσεις.

Όμως αυτό που έχει σημασία για να επιτρέψει ή όχι ο Θεός τη μία ή την άλλη εξέλιξη εν προκειμένω για την πατρίδα μας αλλά και για άλλους λαούς, είναι σαφώς το πνευματικό κομμάτι. Και επειδή οι δαιμονικές δυνάμεις το γνωρίζουν πολύ καλά, προσπαθούν να τα διαλύσουν όλα ώστε να διώξουμε την θεία Προστασία. Ανέφερα σχετικά με αυτή την διάλυση της πατρίδας μας ΕΔΩ:

https://www.triklopodia.gr/%CE%BC%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%B1-%CF%80-%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CE%B9%CE%BE%CE%B1%CE%BD-%CE%BF%CE%B9-%CF%80%CF%8D%CE%BB%CE%B5%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BA%CE%BF%CE%BB%CE%AC%CF%83%CE%B5%CF%89%CF%82/

Η μεγαλύτερη ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ που μπορούμε να προβάλουμε είναι ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ. Γιατί όσο υπάρχουν ακόμα «οι πέντε» σώζουν και τους υπόλοιπους απ΄την καταστροφή. Χρειαζόμαστε πνευματικά όπλα, ΠΙΣΤΗ ακλόνητη, και αδιάλειπτο αγώνα για ομοίωση με τον Χριστό μας, γιατί “ουκ έστιν η πάλη ημών προς αίμα και σάρκα, αλλά προς τας αρχάς, προς τας εξουσίας, προς τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, προς τα πνευματικά της πονηρίας εν τοις επουρανίοις» που δίνουν πλέον αδελφοί μου την ύστατη μάχη. Τι θέλουν να πετύχουν? Το τέλος τους είναι προδιαγεγραμμένο (https://www.triklopodia.gr/%ce%bc%ce%b1%cf%81%ce%af%ce%b1-%cf%80-%ce%b2%ce%b9%ce%ac%ce%b6%ce%bf%ce%bd%cf%84%ce%b1%ce%b9-%ce%b3%ce%b9%ce%b1%cf%84%ce%af-%ce%bf-%cf%87%cf%81%cf%8c%ce%bd%ce%bf%cf%82-%cf%84%ce%bf%cf%85%cf%82/).

Πάμε για 30ετή πόλεμο; Γενιές ολόκληρες.. Θα μπουν νέοι και θα βγουν γέροι. Νέο δόγμα ο διαρκής πόλεμος. Γενικός Πόλεμος και μ΄εμπλοκή Ελλάδας;

Πάμε για 30ετή πόλεμο; Γενιές ολόκληρες. Γενιές ολόκληρες.. Θα μπουν νέοι και θα βγουν γέροι. Νέο δόγμα ο διαρκής πόλεμος. Γενικός Πόλεμος και μ΄εμπλοκή Ελλάδας; Ο νέος Τριακονταετής πόλεμος…

Πάμε για 30ετή πόλεμο; Και όσοι δεν χάσουν την ζωή τους θα τη χάσουν με την έννοια θα την αφιερώσουν στα μέτωπα του πολέμου…. Είναι κόσμος που έχει εμπλακεί σε πόλεμο ήδη για μια 20ετία όπως τ΄άτομα του Ντονμπάς. Πολεμούν από το 2014 μ.Χ. ως το 2024 μ.Χ..

Φεύγουν κατά κύματα.. Διαρκής πόλεμος το νέο δόγμα. Μόλις χθες ο Άσαντ δήλωσε ο πόλεμος δεν τελείωσε, τώρα είμαστε στην καρδιά του πολέμου. Εννοεί του Μεγάλου πολέμου του Γενικού πολέμου. Πάμε για 30ετή πόλεμο; Γενιές ολόκληρες. Γενιές ολόκληρες.. Θα μπουν νέοι και θα βγουν γέροι. Νέο δόγμα ο διαρκής πόλεμος. Γενικός Πόλεμος και μ΄εμπλοκή Ελλάδας;

Υπάρχει μια εκτίμηση ότι ήρθε η ώρα μας. Θα εμπλακούμε σε Γενικό πόλεμο με 30ετή διάρκεια. Θα γίνουμε τίγκα στη σύγχρονη τεχνολογία εξοπλιστικών συστημάτων. Αστακοί αλλά δεν θα είναι για αποτροπή αλλά για πόλεμο. Όσοι επιβιώσουν θα μπουν στον πόλεμο στα 30τους και θα βγουν στα 60 τους. Θα μπουν νέοι και θα βγουν γέροι. Αυτά που σήμερα βλέπουμε να συμβαίνουν αλλού και δεν μας αγγίζουν θα τα ζήσουμε..

Ο νέος Τριακονταετής πόλεμος ως 30ετής θα έχει θέατρο επιχειρήσεων κυρίως την Ευρώπη. Ο πρώτος 1.618 μ.Χ.-1.648 μ.Χ., πραγματοποιήθηκε στην Κεντρική Ευρώπη και κυρίως στα Γερμανικά εδάφη και ήταν ένας από τους πιο καταστροφικούς στην Ευρωπαική ιστορία (https://balsamopsyxhs.gr/2023/09/30/%cf%80%ce%ac%ce%bc%ce%b5-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-30%ce%b5%cf%84%ce%ae-%cf%80%cf%8c%ce%bb%ce%b5%ce%bc%ce%bf-%ce%b3%ce%b5%ce%bd%ce%b9%ce%ad%cf%82-%ce%bf%ce%bb%cf%8c%ce%ba%ce%bb%ce%b7%cf%81%ce%b5%cf%82/)

 

 

BRICS 2023 μ.Χ.: Με βλέμμα στα άστρα, για έναν πολυπολικό κόσμο στην Γη…

Η Πέμπτη 24 Αυγούστου 2023 μ.Χ. θα καταγραφεί ως ημέρα ορόσημο στην ιστορική εξέλιξη του διεθνούς συνασπισμού των BRICS. Είναι η ημέρα κατά την οποία ανακοινώθηκε η σύμφωνη γνώμη όλων των επιμέρους μελών για την επέκταση της συμμαχίας και την είσοδο 6 νέων χωρών σε αυτήν από την 1^η Ιανουαρίου 2024 μ.Χ.

Κατά την διάρκεια των ομιλιών, ο πρωθυπουργός της Ινδίας, Ναρέντρα Μόντι, αφιέρωσε μέρος της τοποθέτησής του στην ανάγκη αναβάθμισης της συνεργασίας των BRICS στο διάστημα. Οι προτάσεις του δεν περιορίστηκαν μόνο στην από κοινού ανάπτυξη και διαχείριση δορυφορικών συστημάτων, δεδομένων και εφαρμογών αλλά και στην ανάγκη από κοινού προσανατολισμού στην εξερεύνηση του διαστήματος.

Το 2016 μ.Χ. σημαίνουσες προσωπικότητες των διαστημικών υπηρεσιών της Κίνας, της Ρωσίας, της Βραζιλίας, της Ινδίας και της Νότιας Αφρικής ξεκίνησαν να συζητούν την κατασκευή ενός “αστερισμού” δορυφόρων τηλεπισκόπησης για την από κοινού παρατήρηση της Γης.

Τον Μάιο του 2022 μ.Χ. ιδρύθηκε η κοινή επιτροπή για την υλοποίηση του συγκεκριμένου προγράμματος. Σε ό,τι αφορά το συγκεκριμένο διαστημικό πρόγραμμα, τέσσερις από τους πέντε συμμετέχοντες διαθέτουν λειτουργικούς δορυφόρους που μπορούν να συμβάλλουν στο κοινό εγχείρημα.

Ο δορυφόρος CBERS-4 της Βραζιλίας (που κατασκευάστηκε, εκτοξεύτηκε και λειτουργεί από κοινού με την Κίνα) θα παρέχει δεδομένα παρατήρησης της Γης. Ο Ρωσικός Kanopus-V1 θα χρησιμοποιηθεί για περιβαλλοντικούς και γεωργικούς σκοπούς, καθώς και για ζητήματα αποφυγής φυσικών καταστροφών. Ο Ινδικός Resourcesat-2 χρησιμοποιείται για τη συλλογή δεδομένων σχετικά με την κάλυψη και χρήση καλλιεργήσιμων χερσαίων εκτάσεων στην Νότια Ασία.

Οι Κινεζικοί Gaofen-1 και Ziyuan-3 χρησιμοποιούνται, επίσης, για αποφυγή φυσικών καταστροφών μέσα από συστήματα έγκαιρου εντοπισμού και προειδοποίησης. Η Νότια Αφρική διαθέτει μονάχα ορισμένους μικρο-δορυφόρους για τηλεπισκόπηση που δε μπορούν να συμβάλουν στο πρόγραμμα επί της παρούσης, αλλά η Εθνική Διαστημική Υπηρεσία Νοτίου Αφρικής έχει αναλάβει τη συλλογή και διαχείριση δεδομένων παρατήρησης για την Αφρικανική ήπειρο.

Ο συνδυασμός των παραπάνω συστημάτων τηλεπισκόπησης μπορεί να παράσχει δεδομένα για μια πληθώρα χρήσεων από επιστημονική-περιβαλλοντική μέχρι και στρατιωτική σκοπιά. Η τηλεμετρία και το δίκτυο επικοινωνιών που θα δομηθεί μέσω αυτού του “αστερισμού”, και των επακόλουθων εφαρμογών τους, θα προσφέρει στη Νέα Αναπτυξιακή Τράπεζα των BRICS πολύτιμα δεδομένα για το σχεδιασμό, την υλοποίηση και την προστασία μιας πληθώρας συνεργατικών εγχειρημάτων εντός της γεωγραφικής έκτασης που επηρεάζεται από τα BRICS.

Διάσκεψη του Γιοχάνσεμπουργκ και Διαστημική Πολιτική. Σύμφωνα με τη “Διακήρυξη Γιοχάνεσμπουργκ ΙΙ” της πρόσφατης διάσκεψης στην Νότια Αφρική, που έλαβε χώρα στις 23 Αυγούστου 2023 μ.Χ., τα κράτη μέλη δηλώνουν τα εξής σε ό,τι αφορά τον διαστημικό τομέα: Υποστηρίζουν την πρόληψη της στρατιωτικοποίησης και των εξοπλιστικών ανταγωνισμών, καθώς και τη διασφάλιση της μακροπρόθεσμης βιωσιμότητας του εξώτερου διαστήματος (συνθήκη PAROS).

Θεωρούν ότι οι διαπραγματεύσεις για την υιοθέτηση σχετικών νομικών δεσμευτικών κανονισμών πρέπει να ενισχυθεί, αναγνωρίζοντας την αξία της συνθήκης PPWT (Draft Treaty on the Prevention of the Placement of Weapons in Outer Space, the Threat or Use of Force against Outer Space) που κατατέθηκε από μεριάς Κίνας και Ρωσίας το 2008 μ.Χ., και εκ νέου το 2014 μ.Χ., στην Διάσκεψη για τον Αφοπλισμό (Conference of Disarmament). Επίσης, τονίζεται η σημασία των βημάτων που έχουν καταγράψει οι διαστημικές τους υπηρεσίες προς την υλοποίηση του σχεδίου BRICS-RSSC (ο κοινός δορυφορικός “αστερισμός”) μέσα από τη διοργάνωση σχετικών φόρουμ, συσκέψεων και πιλοτικών προγραμμάτων.

Σύμφωνα με κινεζικά μέσα, κατά τη διάρκεια συνάντησης των ηγετών των BRICS ο πρόεδρος Xi Jinping υπέγραψε δύο συμφωνίες συνεργασίας με την Νότια Αφρική σχετιζόμενες με διαστημικά προγράμματα. Η πρώτη αφορά την έρευνα σε επανδρωμένες διαστημικές πτήσεις και η δεύτερη τη συμμετοχή της Νότιας Αφρικής στον Διεθνή Σεληνιακό Ερευνητικό Σταθμό (International Lunar Research Station – ILRS) που από κοινού σχεδιάζουν Κίνα και Ρωσία.

Διεθνής Σεληνιακός Ερευνητικός Σταθμός. Το σχέδιο International Lunar Research Station (ILRS) αποσκοπεί στην κατασκευή μιας μόνιμης σεληνιακής βάσης κατά τη διάρκεια της επόμενης δεκαετίας. Το έργο ξεκίνησε ως σύμπραξη μεταξύ Ρωσίας και Κίνας σύμφωνα με το κείμενο ILRS Roadmap που δημοσιεύτηκε το 2021 μ.Χ.

Η Κίνα πρόσφατα ανέλαβε επικεφαλής και δημιούργησε τον συντονιστικό οργανισμό ILRSCO, απευθύνοντας ανοιχτό κάλεσμα συμμετοχής στο έργο προς κάθε ενδιαφερόμενο μέλος της διεθνούς κοινότητας.

Μέχρι στιγμής οι κοινές συμφωνίες (MoU) συμπεριλαμβάνουν τον διεθνή οργανισμό Asian-Pacific Space Cooperation Organization-APSCO (συμμετέχουν η Κίνα, το Ιράν, το Πακιστάν, το Μπαγκλαντές, η Ταϊλάνδη, η Τουρκία, η Μογγολία και το Περού), την Ελβετική εταιρεία nanoSPACE AG, το Διεθνές Σεληνιακό Παρατηρητήριο (International Lunar Observatory Association – ILOA) με έδρα τη Χαβάη και πάνω από 10 χώρες και οργανισμούς που έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον συμμετοχής στο πρόγραμμα (πχ Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα).

BRICS+. Στην διάσκεψη των BRICS στο Γιοχάνεσμπουργκ, από τα πάνω από 20 κράτη που έχουν αιτηθεί να συμμετάσχουν στον οργανισμό, 6 είναι τα νέα μέλη που εγκρίθηκαν ομόφωνα. Η Αίγυπτος, η Αιθιοπία, η Αργεντινή, το Ιράν, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και η Σαουδική Αραβία.

Από τις 15 αφρικανικές χώρες που έχουν εκτοξεύσει δορυφόρους η Νότια Αφρική και η Αίγυπτος αποτελούν τις δύο ηγέτιδες δυνάμεις. Μαζί και με τους δορυφόρους της Αιθιοπίας, οι 3 χώρες των BRICS+ καλύπτουν περίπου το 50% των δορυφόρων της αφρικανικής ηπείρου που έχουν σταλεί ποτέ στο διάστημα. Για τις τρεις χώρες της Μέσης Ανατολής που εντάχθηκαν στη συμμαχία αξίζει να αναφέρουμε μερικά από τα διαστημικά επιτεύγματά τους.

• Τα ΗΑΕ μέσα σε διάστημα μιας δεκαετίας κατάφεραν όχι μόνο να κατασκευάσουν δικούς τους δορυφόρους αλλά και να θέσουν έναν εξ αυτών σε τροχιά γύρω από τον Άρη (Αποστολή HOPE).

• Η Σαουδική Αραβία πρόσφατα έστειλε τους πρώτους δύο αστροναύτες της στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, μέσω της Axiom Space και της Space-X.

• Το Ιράν, με 20 χρόνια διαστημικής πορείας είναι η μόνη από τις χώρες της Μέσης Ανατολής που διαθέτει συστήματα πυραυλικής εκτόξευσης σε διαστημική τροχιά, διαθέτει δικούς της στρατιωτικούς δορυφόρους και πρόσφατα ανέπτυξε τη δεκαετή διαστημική της στρατηγική με βάση την οποία στοχεύει να γίνει η ηγέτιδα δύναμη στην περιοχή.

Τέλος, σε ό,τι αφορά την Αργεντινή οφείλουμε να αναφέρουμε ότι στον διαστημικό τομέα αποτελεί ηγέτιδα δύναμη στη νοτιοαμερικάνικη ήπειρο. Η Αργεντινή είναι η πρώτη χώρα της ηπείρου που ανέπτυξε δική της διαστημική υπηρεσία, κατάφερε να θέσει σε τροχιά δικό της δορυφόρο και έχει αναπτύξει διαστημικές δυνατότητες σε διάφορους κρίσιμους τομείς.

Το μέλλον προς τα άστρα. Πολλοί αναλυτές εκτιμούν πως η διεύρυνση του οργανισμού δε συνεπάγεται απαραίτητα και μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα. Αυτό ισχύει και για την προοπτική του συνασπισμού στο διάστημα. Οι δορυφορικές ικανότητες των BRICS+ συνολικά είναι σημαντικές, και σε τομείς όπως η τηλεπισκόπηση, η πλοήγηση και η διαστημική έρευνα συγκρίνονται ή και υπερβαίνουν τις αντίστοιχες δυτικών κρατών.

Όμως δεδομένου ότι στο μέγιστο βαθμό αφορούν κρίσιμα εθνικά, εμπορικά και στρατιωτικά προγράμματα δεν προβλέπεται να υπάρξει άμεσα στο πλαίσιο του συνασπισμού ευρεία και ελεύθερη ανταλλαγή τεχνολογιών που συνδέονται με στρατηγικής σημασίας τομείς.

Παρόλα αυτά, οι διεθνείς γεωπολιτικές επιδιώξεις των εταίρων για τη συγκρότηση ενός πολυπολικού κόσμου ενδέχεται να φέρουν τις χώρες των BRICS+ πιο κοντά και σε ζητήματα στρατηγικής φύσεως όπως το διάστημα και η από κοινού αξιοποίηση του (https://www.defence-point.gr/news/brics-2023-me-to-vlemma-sta-astra-gia-enan-polypoliko-kosmo-sti-gi).

 

Νομισματικός πόλεμος: Γιατί ο νέος «κανόνας του χρυσού» θα καταστρέψει την Αμερικανική οικονομική ηγεμονία. Η Κίνα και η Ρωσία και το τέλος της Αμερικανικής οικονομικής ηγεμονίας.

Οι καταιγιστικές εξελίξεις στο νομισματικό πεδίο αναδεικνύουν μία ιστορικών διαστάσεων γεωπολιτική στροφή – και το τέλος της μορφής της παγκοσμιοποίησης που έχει σφραγιστεί από την αμερικανική ηγεμονία.

Προς το παρόν, το δολάριο φαίνεται να ενισχύεται από την αύξηση των αποδόσεων των ομολόγων του Αμερικανικού δημοσίου. Ωστόσο, οι περαιτέρω απώλειες στα χαρτοφυλάκια των ξένων επενδυτών είναι πιθανό να αυξηθούν, οδηγώντας σε μαζικό sell off το Αμερικανικό νόμισμα – σύμβολο της Αμερικανική κυριαρχίας.

Δεν είναι γενικά γνωστό πόσα αμερικανικά assets αποτιμημένα σε δολάρια ανήκουν σε αλλοδαπούς, ενώ το μεγαλύτερο μέρος τους διακρατείται εκτός του τραπεζικού συστήματος των ΗΠΑ. Και την ίδια ώρα η ποσότητα ξένου νομίσματος που κατέχουν οι Αμερικανοί για να «απορροφήσουν» αυτές τις πωλήσεις είναι συγκριτικά πολύ μικρή.

Τα υψηλότερα επιτόκια και οι αποδόσεις των ομολόγων απειλούν επίσης να αποσταθεροποιήσουν το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα - ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζουν εξίσου η Ευρωζώνη, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Ιαπωνία.

Πώς μπορεί όμως η κυβέρνηση των ΗΠΑ να προστατευθεί από αυτόν τον κίνδυνο; Ο ρόλος των αποθεμάτων. Η μόνη απάντηση είναι να παραδεχτούμε το τέλος της εποχής των νομισμάτων της κεντρικής τράπεζας (fiat) και την επαναφορά του δολαρίου σε έναν κανόνα χρυσού.

Ωστόσο, η κυβέρνηση των ΗΠΑ δεν έχει τη νομοθετική εντολή βάσει του Συντάγματος να προχωρήσει στις απαιτούμενες ενέργειες και επίσημα τουλάχιστον εξακολουθεί να αρνείται την ανάγκη σταθεροποίησης του νομίσματος. Τα αποθέματα χρυσού του Υπουργείου Οικονομικών των ΗΠΑ είναι σχεδόν βέβαιο ότι βρίσκονται σε αποδρομή….

Επιπλέον, δεδομένου ότι οι ασιατικές οικονομίες έχουν συσσωρεύσει σημαντικά αποθέματα χρυσού εκτός από τα επίσημα αποθέματά τους, είναι βέβαιο ότι θα υπάρξει έντονη προθυμία να παραχωρήσουν οικονομική ισχύ στη Ρωσία και την Κίνα υποστηρίζοντας την επιστροφή στα πρότυπα του χρυσού.

Το συμπέρασμά μου είναι ότι η εποχή του παγκόσμιου νομισματικού συστήματος που βασίζεται στο δολάριο τελειώνει με ταχείς ρυθμούς, και για τις ΗΠΑ και το δολάριο δεν μπορεί να υπάρξει «σχέδιο Β».

Τα στοιχεία. Για να συνοψίσουμε τα στοιχεία, οι ξένοι επενδυτές κατέχουν ή είναι εκτεθειμένει σε αμερικανικά assets που αποτιμώνται σε 137 τρισ. δολάρια. Εάν αποφασίσουν μαζικά να αρχίσουν να μειώνουν την έκθεσή τους, οι κάτοικοι των ΗΠΑ έχουν λιγότερο από ένα τρισεκατομμύριο ισοδύναμο σε ξένα νομίσματα για να πουλήσουν σε αντάλλαγμα. Στην ορολογία των αγορών, το δολάριο θα οδηγηθεί σε sell off λόγω υπερπροσφοράς. Αυτός είναι ο πραγματικός κίνδυνος από την αύξηση των επιτοκίων.

Καθώς ανεβαίνει το κόστος δανεισμού, η φθίνουσα αξία των μακροπρόθεσμων τίτλων ξένης ιδιοκτησίας συνολικού ύψους 37 τρισεκατομμυρίων δολαρίων απλώς θα επιταχύνει τεράστιες αλλαγές στις τοποθετήσεις και τη ρευστοποίηση του δολαρίου. Αυτό δεν θα αντισταθμιστεί τη ρευστοποίηση από ξένους επενδυτές αμερικανικών assets για έναν απλό λόγο.

Όσοι ξένοι διακρατούν αμερικανικά assets τα κατέχουν σχεδόν όλα σε μορφή ADR, τιμολογημένα σε δολάρια. Σε ένα περιβάλλον αυξανόμενων επιτοκίων, η αξία τους θα μειωθεί επίσης και έτσι μπορούμε να περιμένουμε και από τους Αμερικανούς επενδυτές να ξεφορτωθούν αμερικανικούς τίτλους.

Η πώληση ενός asset αποτιμημένου σε δολάρια από εγχώριο επενδυτή δεν οδηγεί σε πώληση υποκείμενου ξένου νομίσματος, ενώ η πώληση ενός τίτλου σε δολάρια από ξένο κάτοχο είναι σχεδόν βέβαιο ότι οδηγήσει σε αυτό – εκτός εάν η ομάδα ξένων επενδυτών συνολικά αρκείται να προσθέσει στις βραχυπρόθεσμες τοποθετήσεις της προθεσμιακούς τίτλους σε δολάρια.

Το παρασκήνιο μιας νέας κρίσης του δολαρίου. Δεν είναι ποτέ συνετό να ακολουθούνται πολιτικές και οικονομικές πολιτικές με τυφλό τρόπο. Αλλά αυτό φαίνεται να κάνει η κυβέρνηση των ΗΠΑ. Το 1.971 μ.Χ., έχοντας ξεκινήσει μια πολιτική υποκατάστασης του χρυσού με το δολάριο ως παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος, υπάρχει κάθε λόγος να φοβόμαστε ότι ο μετασχηματισμός του δολαρίου σε υγιές χρήμα είναι πολιτικά αδύνατος.

Οι σημαντικότεροι λόγοι είναι δύο: το δολάριο χάνει την ισχύ του ως παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα και τα επιτόκια αυξάνονται, μια κατάσταση που θα μπορούσε να μετατραπεί σε ύφεση, αποσταθεροποιώντας το «βουνό του χρέους» (η εξυπηρέτησή του καθίσταται ολοένα και πιο προβληματική) γεγονός που συνιστά την άλλη πλευρά της υπερμόχλευσης του αμερικανικού και παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος.

Ο ρόλος της Ρωσίας και της Κίνας. Για την κυβέρνηση των ΗΠΑ, ο επείγων χαρακτήρας της εξέτασης ενός κανόνα χρυσού για το δολάριο είναι εμφανής, επειδή οι ασιατικές υπερδυνάμεις - Ρωσία και Κίνα - είναι σε θέση να τοποθετήσουν τα ρούβλια και το γιουάν τους σε σταθερές ισοτιμίες βασισμένες στο χρυσό.

Η ευκολία με την οποία η Ρωσία μπορεί να το κάνει έχει αποδειχθεί. Αλλά αν η Ρωσία το κάνει, είναι βέβαιο ότι θα υπονομεύσει μοιραία την θέση του δολαρίου. Και δεν έχει γίνει ευρέως αντιληπτό ότι η Κίνα ενθαρρύνει ξανά τους πολίτες της να αγοράσουν χρυσό.

Ως εκ τούτου, θα πρέπει να υποθέσουμε ότι η Ρωσία θα αναγκαστεί να λάβει ουσιαστικά βήματα για να σταθεροποιήσει το ρούβλι, κάτι που μπορεί να γίνει μόνο με την επιστροφή του ρουβλίου σε έναν κανόνα χρυσού.

Επιπλέον, στην οικονομία της Ρωσίας έχει διαμορφωθεί ένα περιβάλλον χαμηλής φορολόγησης, το οποίο θα ωφελούνταν πολύ από τα επιτόκια που αντικατοπτρίζουν της αξία του χρυσού σε σύνδεση με τα εμπορεύματα σε αντίθεση με τα ρούβλια της κεντρικής τράπεζας.

Το ετήσιο επιτόκιο σε ρούβλια που είναι επί του παρόντος στο 16%, μπορούμε να περιμένουμε ότι αυτό θα μειωθεί στο 3% σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα με τεράστια οικονομικά οφέλη. Υπάρχουν ενδείξεις ότι οι Ρώσοι, συμπεριλαμβανομένου του Putin, κατανοούν αυτό το σημείο.

Το τέλος του κεϋνσιανισμού. Ένα υγιές δολάριο απαιτεί μια εντελώς διαφορετική πολιτική, στρατηγική και οικονομική λογική από αυτούς που δραστηριοποιούνται αυτή την στιγμή στην Ουάσιγκτον. Αντίθετα, η κεϋνσιανή λογική απαιτεί από το κράτος να αυξήσει τη δημοσιονομική και νομισματική του υποστήριξη στην οικονομία για να αποτρέψει την ύφεση.

Και οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής είναι ικανοποιημένοι από πρόσφατη σταθερότητα των τιμών με χαμηλότερα επιτόκια σχέση με την αστάθεια της δεκαετίας του 1.970 μ.Χ., όταν το δολάριο fiat εισήχθη. Πιστεύουν ότι το πρόβλημα του πληθωρισμού είναι εξωγενές και όχι συνέπεια προηγούμενων νομισματικών πολιτικών .

Και υποστηρίζουν ότι μια περίοδος υψηλών επιτοκίων - τουλάχιστον σε επίπεδα όχι πολύ υψηλότερα από τα σημερινά - θα είναι ικανή για την επιστροφή του Δείκτη Τιμών Καταναλωτή προς τον στόχο του 2%.

Το σύνδρομο της Στοκχόλμης. Η Αμερική είναι παγιδευμένη σε μια πολιτική και οικονομική εκδοχή του συνδρόμου της Στοκχόλμης. Ωστόσο, υπάρχουν ορισμένοι αναλυτές με επιρροή που αρχίζουν να το βλέπουν αυτό ως ευσεβή πόθο, και ότι οι τιμές της ενέργειας ιδιαίτερα όχι μόνο ανεβαίνουν αλλά θα συνεχίσουν να το κάνουν Η μονάδα Global Equity Research της JPMorgan προβλέπει τώρα τιμές 150 δολ. για το Brent.

Οι συνέπειες για τις τιμές του πετρελαίου θέρμανσης και του ντίζελ είναι ιδιαίτερα ολέθριες. Οι αξίες των εν λόγω εμπορευμάτων ήδη ανεβαίνουν, όπως δείχνει η ανάλυση των κινήσεων των τιμών της ενέργειας και των εμπορευμάτων τους τελευταίους τρεις μήνες.

Το πληθωριστικό σοκ ενόψει του χειμώνα στις ΗΠΑ περιλαμβάνει ορισμένα βασικά τρόφιμα, γεγονός που δείχνει ότι οποιαδήποτε κίνηση προς την κανονικότητα του ΔΤΚ είναι πολύ μακριά. Και μετά υπάρχει η διάχυτη άγνοια όσον αφορά τις συνέπειες του τραπεζικού πιστωτικού κύκλου που εισέρχεται στην περιοριστική του φάση.

Τα αποτελέσματα είναι να αφαιρέσουμε τον έλεγχο των επιτοκίων από τους κεντρικούς τραπεζίτες, καθώς οι απελπισμένοι δανειολήπτες με επιδεινούμενες ταμειακές ροές αγωνίζονται για πίστωση: Θα πρέπει απλώς να πληρώσουν «ζεστό χρήμα» για να παραμείνουν στην αγορά.

Οι συνέπειες του πιστωτικού κύκλου. Είναι πολύ απλοϊκό ένα επιχείρημα να αποδίδουμε την ύφεση στις αποτυχίες του ιδιωτικού τομέα. Η αιτία είναι πάντοτε μια συρρίκνωση της πίστωσης. Αυτό όμως δημιουργείται από μια προηγούμενη υπερεπέκταση της τραπεζικής πίστωσης και από την φύση του είναι διόρθωση μίας προηγούμενης συνθήκης. Όσο μεγαλύτερη και όσο περισσότερο παρατείνεται η διαστολή, τόσο πιο καταστροφική είναι η συστολή που ακολουθεί.

Αγνοώντας αυτή την πραγματικότητα, ο Keynes και άλλοι επένδυσαν σε έναν ρόλο παρέμβασης των κυβερνήσεων στη διαμόρφωση της οικονομικής σφαίρας. Αυτό απαιτούσε την ίδια ώρα την τελική εγκατάλειψη του υγιούς χρήματος.

Η αρχική ιδέα ήταν οι κυβερνήσεις να αντιμετωπίσουν την ύφεση, τονώνοντας την οικονομία με τη σκόπιμη διόγκωση του δημοσιονομικού ελλείμματος και την ανάταξη των δημόσιων οικονομικών στη συνέχεια μέσω της αύξησης των φορολογικών εσόδων όταν η οικονομία ανακάμψει. Με αυτά τα μέσα, θεωρείτο ότι οι υφέσεις θα ελαχιστοποιούνταν και τα δημόσια οικονομικά θα εξισορροπούνταν κατά τη διάρκεια του οικονομικού κύκλου.

Η εμπειρία από την συμφωνία του Bretton Woods. Ήταν ένα επιχείρημα που εφαρμόστηκε με εμφανή επιτυχία στα μεταπολεμικά χρόνια μέχρι το τέλος της Συμφωνίας του Bretton Woods, όταν ο πληθωρισμός του δείκτη Μ3 του δολαρίου είχε διπλασιαστεί από 27 δισ. δολ. τον Ιούλιο του 1950 σε 59 δισ. Δολ. τον Αύγουστο του 1.971 μ.Χ., (σε αποπληθωρισμένες τιμές) με συνέπειες που ακολούθησαν την αναστολή της συμφωνίας του Bretton Woods.

Όταν η συμφωνία του Bretton Woods άρχισε να καταρρέει μετά την αποτυχία της κατάρρευση της αγοράς του Λονδίνου στα τέλη της δεκαετίας του ΄60 μ.Χ., για τους αρχιερείς της μακρο-οικονομικής ορθοδοξίας οι περιορισμοί ενός χρυσού κανόνα ήταν το πρόβλημα, όχι οι αποτυχίες των οικονομικών και νομισματικών θεωριών τους.

Το Bretton Woods εγκαταλείφθηκε και από τότε η οικονομική θεωρία που στηρίζεται στο «μεγάλο κράτος» έχει διπλασιάσει τις ζημιές στην οικονομία. Το διάγραμμα FRED της δημοσιονομικής θέσης των ΗΠΑ απεικονίζει τις συνέπειες κάθε φορά που τα πράγματα πάνε στραβά, κατηγορούν τις ελεύθερες αγορές και απλώς διπλασιάζουν την τόνωσης της οικονομίας εκτοξεύοντας τα δημοσιονομικά ελλείμματα.

Η δημοσιονομική εικόνα. Για να βάλουμε αυτά τα ελλείμματα στη μεγάλη εικόνα για τη οικονομία, το οικονομικό έτος 2021 μ.Χ., οι δαπάνες της Ομοσπονδιακής Κυβέρνησης ήταν 6,822 τρισεκατομμύρια δολάρια και τα έσοδα 4,047 τρισεκατομμύρια δολάρια.

Με άλλα λόγια, το έλλειμμα στις δαπάνες αντιπροσώπευε το 31,4% των εσόδων. Μετά από μια σύντομη ανάκαμψη το οικονομικό 2022 μ.Χ., το τρέχον οικονομικό έτος που ολοκληρώνεται σύντομα θα δει περαιτέρω επιδείνωση του ελλείμματος στα 2 τρισεκατομμύρια δολάρια.

Αλλά με την προοπτική της ευρέως αναμενόμενης πλέον ύφεσης και των υψηλότερων επιτοκίων για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, το δημοσιονομικό έλλειμμα του 2024 μ.Χ. πιθανότατα θα είναι σημαντικά χειρότερο.

Σαφώς, με την αναμενόμενη ύφεση και παρά τα κρατικά ελλείμματα ρεκόρ, η κεϋνσιανή θεωρία δημοσιονομικής επέκτασης έχει αποτύχει εντελώς. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Τα χαμηλότερα επιτόκια έχουν σκοπό να τονώσουν μια οικονομία, και ως εκ τούτου έχουν επίσης αποτύχει.

Το κυκλικό πρόβλημα της τραπεζικής πίστης και η μαζική τύφλωση. Μια από τις εξαιρετικές αποτυχίες της σύγχρονης σκέψης αφορά μια σχεδόν πλήρη τύφλωση απέναντι στην κυκλικότητα του τραπεζικού δανεισμού. Και τι είναι το ονομαστικό ΑΕΠ, το οποίο χρησιμοποιείται για τη μέτρηση της οικονομικής απόδοσης;

Δεν είναι τίποτε άλλο από την διάθεση πιστώσεων για συναλλαγές που πληρούν τις προϋποθέσεις ώστε να ενταχθούν στο παραγόμενο οικονομικό προϊόν. Ωστόσο, κανείς δεν φαίνεται να κατανοεί τις συνέπειες αυτού του σημαντικού γεγονότος.

Το ΑΕΠ αυξάνεται και μειώνεται, όχι λόγω της κατανάλωσης (της συνολικής ζήτησης στην οικονομία), αλλά λόγω διακυμάνσεων στη διαθεσιμότητα τραπεζικής πίστωσης. Η συμπεριφορά των καταναλωτών δεν είναι η πηγή ύφεσης στην καταναλωτική δραστηριότητα. Είναι η διαθεσιμότητα της πίστωσης που την κατευθύνει.

Εκείνοι που δεν κατανοούν τον κύκλο της τραπεζικής πίστωσης και τις επιπτώσεις του είναι η μεγάλη πλειοψηφία των οικονομικών παραγόντων, τόσο στον χρηματοπιστωτικό όσο και στον μη χρηματοπιστωτικό τομέα.

Και η πιο επίμονη ομάδα αρνητών της πραγματικότητας βρίσκεται στις κυβερνήσεις και στους γραφειοκράτες. Από τις μεγάλες κεντρικές τράπεζες μέχρι τις ρυθμιστικές αρχές των τραπεζών, μια μαζική τύφλωση για τα αίτια της κατάρρευσης είναι η πηγή μιας εξελισσόμενης κυκλικής πιστωτικής κρίσης.

Τα στελέχη των τραπεζών δεν παρουσιάζουν ανοσία σε αυτή την τάση. Κατά συνέπεια, αντί να τηρούν σωστά τους επιχειρηματικούς τους στόχους, υπακούν στις κεντρικές τράπεζες και τις κυβερνητικές ρυθμιστικές αρχές.

Η πραγματική τους δουλειά είναι να είναι διαχειριστές των πιστώσεων – διαμορφώνοντας τις γενικότερες πιστωτικές συνθήκες - όχι να υπακούν σε εκείνους που ισχυρίζονται ότι είναι ρυθμιστές, αλλά να επιτυγχάνουν αποδόσεις για τους μετόχους τους.

Λίγοι τραπεζίτες φαίνεται να συνειδητοποιούν ότι έχουν παγιδευτεί σε έναν φαύλο κύκλο τραπεζικής πίστωσης για τον οποίο ευθύνονται. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο κύκλος υπάρχει για όσο διάστημα ήταν διαθέσιμα στατιστικά στοιχεία για τις πιστώσεις.

Αλλά όταν οι τραπεζίτες αρχίζουν να νιώθουν του τριγμούς, ότι οι ισολογισμοί τους είναι υπερ-μοχλευμένοι και οι τιμές παραγωγού στα εισαγόμενα αγαθά αυξάνονται, εκτός εάν μειώσουν επειγόντως την έκθεσή τους στο δανεισμό, θα κινδυνεύσουν να χρεοκοπήσουν από αφερέγγυα χρέη και πτώση της αξίας των εμπράγματων διασφαλίσεων.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο τραπεζικός δανεισμός συρρικνώνεται και γιατί σε πραγματικούς όρους το ΑΕΠ θα μειωθεί. Και η συρρίκνωση του ΑΕΠ τροφοδοτεί ακόμη μεγαλύτερη πιστωτική συρρίκνωση, αυξάνοντας το κόστος δανεισμού.

Η πίεση στις τράπεζες να ρευστοποιήσουν τόσο τις επενδύσεις εντός του ισολογισμού όσο και τις εξασφαλίσεις έναντι δανείων είναι βέβαιο ότι θα ενταθούν. Φυσικά θα ακολουθήσει η πίεση στο δολάριο από τους ξένους κατόχους που εκποιούν την έκθεσή τους σε αυτό.

«Παγίδα» του χρέους - Περικοπή των υπερβολικών δαπανών. Το τρέχον οικονομικό έτος, το οποίο λήγει στις 30 Σεπτεμβρίου, θα παρουσιάσει έλλειμμα στις κρατικές δαπάνες των ΗΠΑ ύψους 2 τρισεκατομμυρίων δολαρίων. Σχεδόν ένα τρισεκατομμύριο από αυτά είναι τόκοι χρέους: Ο τρόπος με τον οποίο οι τόκοι του χρέους έχουν αυξηθεί στα ύψη δείχνει ότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ βρίσκεται ήδη σε παγίδα χρέους.

Επιπλέον, στις τελευταίες εκτιμήσεις του για το κόστος των τόκων του χρέους (Μάιος 2023 μ.Χ.), το Γραφείο Προϋπολογισμού του Κογκρέσου (CBO) υπέθεσε ότι το μέσο επιτόκιο του χρέους που κατέχει το κοινό αυτό το οικονομικό έτος θα ήταν μόνο 2,7% και το 2024 μ.Χ. 2,9%. Με τα ομόλογα τριών μηνών να αποδίδουν ήδη 4,8% και τα 10ετή ομόλογα του Δημοσίου πάνω από 4,5%, αυτές οι προβλέψεις είναι ήδη ξεπερασμένες.

Και με μια ύφεση τώρα πιο βέβαιη από ό,τι κατά την πρόβλεψη του CBO, με τα τρέχοντα σχέδια δαπανών συν την πτώση των φορολογικών εσόδων, το δημοσιονομικό έλλειμμα για το 2024 κινείται σε πάνω από 2,5 τρισεκατομμύρια δολάρια, ακόμη και αν υποτεθεί ότι δεν θα αυξηθεί περαιτέρω το κόστος δανεισμού.

Αλλά είναι πιθανό να αυξηθούν σε πάνω από 1,5 τρισεκατομμύρια δολάρια, οδηγώντας το πιθανό έλλειμμα στο ύψος - ρεκόρ της εποχής της πανδημίας Στο οικονομικό έτος που μόλις τελείωσε, το μέσο επιτόκιο που καταβλήθηκε είναι 2,9%, το οποίο σε σύγκριση με ένα τρέχον επιτόκιο άνω του 4,5%.

Οι συνέπειες της επιδείνωσης των φορολογικών εσόδων, της αύξησης του κόστους κοινωνικής πρόνοιας, της αύξησης του πληθωρισμού, αλλά και των υψηλότερων αποδόσεων των ομολόγων, της πιστωτικής πίεσης και της αναχρηματοδότησης υφιστάμενου χρέους ύψους 7,6 τρισεκατομμυρίων δολαρίων καθιστούν τη σημερινή δημοσιονομική θέση των ΗΠΑ μη βιώσιμη.

Η βελτιστη  λύση είναι η ριζική περικοπή των δαπανών. Ωστόσο, δεδομένης της κλίμακας του προβλήματος ως μέρος της λύσης, οι φόροι ενδέχεται να χρειαστεί να αυξηθούν επίσης, αν και η έμφαση πρέπει να δοθεί στις περικοπές δαπανών.

Εάν υπήρχε χρόνος για την εφαρμογή αυτών των περικοπών, θα μπορούσαν να επεκταθούν σε μερικά χρόνια, αλλά ο χρόνος είναι ουσιαστικός παράγοντας στις εξελίξεις. Διαφορετικά, η κυβέρνηση των ΗΠΑ απλώς θα πέσει όλο και πιο βαθιά στην παγίδα του χρέους της.

Τι διδάσκει η ιστορία. Αυτό θα είναι το ελάχιστο που απαιτείται για την επιστροφή στα υγιή δημοσιονομικά και να εφαρμόσει και να διατηρήσει έναν κανόνα χρυσού για το δολάριο. Σε αντίθεση με την κεϋνσιανή θεωρία, τα οικονομικά οφέλη από την εξισορρόπηση του προϋπολογισμού θα ήταν σημαντικά. Αυτό αποδείχθηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο όταν 364 κεϋνσιανοί οικονομολόγοι υπέγραψαν μια επιστολή προς τους Times του Λονδίνου που επέκριναν τον προϋπολογισμό του 1.981 μ.Χ.

Σε εκείνη την περίπτωση, σε μια εποχή αυξανόμενης ανεργίας, υψηλού πληθωρισμού και ύφεσης, το υπουργείου Οικονομικών αύξησε τους φόρους για να κλείσει το δημοσιονομικό κενό. Αυτό αντιπροσώπευε το 2% του ΑΕΠ, το οποίο συγκρίνεται με ένα μελλοντικό έλλειμμα των ΗΠΑ άνω του 9% του ΑΕΠ.

Οι κεϋνσιανοί οικονομολόγοι έκριναν ότι η αυστηροποίηση της νομισματικής πολιτικής σε μια περίοδο ύφεσης ήταν λάθος. Αλλά μόλις δημοσιεύτηκε η επιστολή, η οικονομία άρχισε να βελτιώνεται.

Ομολογουμένως, το βρετανικό έλλειμμα ως ποσοστό της συνολικής οικονομίας ήταν πολύ μικρότερο από αυτό που αντιμετωπίζει σήμερα η κυβέρνηση των ΗΠΑ. Αλλά η διάψευση των κεϋνσιανών θεωριών για την τόνωση του ελλείμματος και το όφελος για την οικονομία ενός ισοσκελισμένου προϋπολογισμού δεν μπορεί να αμφισβητηθεί.

Επιπλέον, εάν στην εξισορρόπηση οι δαπάνες του προϋπολογισμού περικοπούν επιτρέποντας στους φορολογούμενους να διατηρήσουν περισσότερα από τα κέρδη τους, τα οικονομικά οφέλη είναι ακόμη πιο προφανή.

Ως εκ τούτου, η σύσταση ότι όσο το δυνατόν περισσότερο η μείωση των κρατικών δαπανών είναι ο καλύτερος τρόπος για να εξισορροπηθεί ο προϋπολογισμός και να επιτευχθούν καλύτερες οικονομικές προοπτικές.

Όχι μόνο θα πρέπει να εκτελεστούν ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί στην συνέχεια, αλλά και οι δαπάνες πρέπει να περιοριστούν σταθερά σε ονομαστικούς όρους. Μια φιλοσοφία ελεύθερης αγοράς, μη παρεμβατικής πρέπει να αντικαταστήσει την κρατική παρέμβαση και διαχείριση της οικονομίας.

Η πίστωση της κεντρικής τράπεζας πρέπει να περιοριστεί και η πίστωση των εμπορικών τραπεζών να επιτρέπεται να ανταποκρίνεται στη ζήτηση για παραγωγική πίστωση. Πρέπει να επιτρέπεται στις επιχειρήσεις να χορεύουν στο ρυθμό των καταναλωτών, της ενεργού ζήτησης που κινεί την οικονομία, και όχι των ρυθμιστικών αρχών.

Οι κακές επιχειρήσεις κρύβονται πίσω από τις ρυθμιστικές πολιτικές, που στρεβλώνουν τον ανταγωνισμό. Όχι μόνο οι καταναλωτές πρέπει να είναι ελεύθεροι να επιλέγουν τα προϊόντα που θέλουν, αλλά πρέπει να είναι και υπεύθυνοι.

Η ολοκληρωτική αποτυχία του παραδείγματος νομισματικής πολιτικής. Η νομισματική θεωρία που στηρίζεται στη κρατική παρέμβαση μετατρέπεται σε ολοκληρωτική αποτυχία. Τα επιτόκια, διασφαλίζουν οι ξένοι κάτοχοι δολαρίων συνεχίζουν να τα διατηρούν, αυξάνονται.

Αυτό μάς λέει ότι οι αγορές αναμένουν ότι η αγοραστική δύναμη της πίστωσης σε δολάρια θα συνεχίσει να μειώνεται, επομένως εάν οι νομισματικές αρχές προσπαθήσουν να σταματήσουν την άνοδό τους, το νόμισμα θα πέσει και οι ξένοι θα πουλήσουν.

Παρομοίως, καθώς αυξάνονται οι αποδόσεις των ομολόγων, η αξία όλων των χρηματοοικονομικών περιουσιακών στοιχείων θα μειωθεί, τα χαρτοφυλάκια θα ρευστοποιηθούν και πιθανώς το νόμισμα που θα αντληθεί θα οδηγηθεί σε υποτίμηση. Είτε έτσι είτε αλλιώς, οι ημέρες του δολαρίου είναι μετρημένες.

Οι πολιτικοί δεν έχουν καμία εντολή να το προστατεύσουν εξισορροπώντας τον προϋπολογισμό, επιστρέφοντας σε έναν κανόνα χρυσού και λαμβάνοντας τα απαραίτητα οικονομικά μέτρα για να τον διατηρήσουν.

Επιπλέον, τα υπάρχοντα αποθέματα χρυσού της Αμερικής φαίνεται να έχουν τεθεί σε κίνδυνο - το θησαυροφυλάκιο είναι άδειο. Είναι και το τέλος της Αυτοκρατορίας, το οποίο η αμερικανική κυβέρνηση είναι απρόθυμη να αποδεχθεί (https://www.bankingnews.gr/analyseis-ektheseis/articles/698732/nomismatikos-polemos-giati-o-neos-kanonas-tou-xrysoy-tha-katastrepsei-tin-amerikaniki-oikonomiki-igemonia).

 

Έκπληξη από Kiyosaki: Η Citibank βάζει το τελευταίο καρφί στο φέρετρο του δολαρίου – Πείτε αντίο στο Bitcoin.

Η επενδυτική τράπεζα παρουσίασε μια πιλοτική εφαρμογή για τη μετατροπή των καταθέσεων σε tokens… Ανοιχτά αμφισβητεί το μέλλον τόσο του Bitcoin (BTC) όσο και του δολαρίου ΗΠΑ ο Robert Kiyosaki.

Μάλιστα, παρότι έχει επαινέσει το Bitcoin (BTC) ως ένα από τα καλύτερα περιουσιακά στοιχεία για να επενδύσει κανείς ενόψει της επικείμενης οικονομικής κρίσης, ο Robert Kiyosaki, μετά από την πρόσφατη ανακοίνωση project blockchain από τη Citibank, φαίνεται αβέβαιος για το μέλλον του κρυπτονομίσματος.

Συγκεκριμένα, ο συγγραφέας σχολίασε project διαχείρισης καταθέσεων πελατών εκ μέρους της Citibank για πιο γρήγορες διασυνοριακές συναλλαγές, διερωτώμενος τι θα μπορούσε να σημαίνει αυτό τόσο για το Bitcoin όσο και για το δολάριο ΗΠΑ.

Όπως είπε, «BYE BYE Bitcoin & δολάριο; Η Citibank ανακοίνωσε σήμερα ότι προσφέρει τεχνολογία blockchain για τη μετατροπή των θεσμικών αποταμιεύσεων σε token της Citibank που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για στιγμιαίες διασυνοριακές συναλλαγές 24/7. Αντίο…»https://twitter.com/theRealKiyosaki/status/1706514724115083415?ref_src=twsrc%5Etfw%7Ctwcamp%5Etweetembed%7Ctwterm%5E1706514724115083415%7Ctwgr%5E0a1424025e6d8def499d97f2a005526005ae10b5%7Ctwcon%5Es1_&ref_url=https%3A%2F%2Fwww.bankingnews.gr%2Fdiethni%2Farticles%2F698066%2Fekpliksi-apo-kiyosaki-i-citibank-vazei-to-teleftaio-karfi-sto-feretro-tou-dolariou-peite-antio-sto-bitcoin

Citibank tokenization project. Πράγματι, η επενδυτική τράπεζα παρουσίασε μια πιλοτική εφαρμογή για τη μετατροπή των καταθέσεων σε tokens μέσω ενός ιδιωτικού blockchain με στόχο να παρέχει «υπηρεσίες τραπεζικών συναλλαγών σε πραγματικό χρόνο» σε θεσμικούς πελάτες.

Όπως εξήγησε ο επικεφαλής ψηφιακών στοιχείων της Citi, Ryan Rugg: «Με τη νέα υπηρεσία, αν είναι 5:00 μ.μ. στις ΗΠΑ και στις 5:00 π.μ. στη Σιγκαπούρη, αλλά πρέπει να στείλετε χρήματα εκεί, μπορείτε αμέσως, μέσα σε δευτερόλεπτα».

Στην ανάρτηση του, ο Kiyosaki φαίνεται να αμφισβητεί εάν αυτό θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο τη θέση του Bitcoin ως ταχύτερης και πιο βολικής μεθόδου πληρωμής από την παραδοσιακή τραπεζική. Ωστόσο, ο Διευθύνων Σύμβουλος της DigiBuild, Robert J. Salvador, επεσήμανε ότι «αυτό δεν αλλάζει τίποτα για το Bitcoin ή την πρόταση αξίας του. Αν μη τι άλλο, συνεχίζει να πρωτοπορεί στην υιοθέτηση και τη χρήση κρυπτογράφησης».

Εν τω μεταξύ, στα τέλη Αυγούστου, η Citibank μοιράστηκε τη νέα έκδοση της λευκής βίβλου «Securities Services Evolution», η οποία απαριθμούσε αρκετούς ανοδικούς παράγοντες για την ανάπτυξη της αγοράς κρυπτογράφησης, συμπεριλαμβανομένου του ενδιαφέροντος για την τεχνολογία Distributed Ledger Technology (DLT) και τις προσφορές ψηφιακών περιουσιακών στοιχείων, καθώς και για την ανάπτυξη εμπιστοσύνης στο ψηφιακό χρήμα, συμπεριλαμβανομένων των ψηφιακών νομισμάτων της κεντρικής τράπεζας (CBDC) και των stablecoins.

To δολάριο… Και αν για το Bitcoin ο Kiyosaki ανέκρουσε πρύμναν, σε ότι αφορά το δολάριο δεν έχει αλλάξει θέση… Σύμφωνα με όσα έχει πει κατά το παρελθόν, το δολάριο των ΗΠΑ πλησιάζει στο τέλος ζωής του, καθώς ένας συνασπισμός κρατών ετοιμάζεται να υιοθετήσει ένα νέο νόμισμα που υποστηρίζεται από χρυσό.

Σε δημόσια τοποθέτησή του είχε επισημάνει ότι το δολάριο ΗΠΑ θα παρακμάσει αφού τα κράτη της ομάδας τωn BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα και Νότια Αφρική) ξεκινήσουν συνομιλίες για την κυκλοφορία του νέου τους νομίσματος.

Σύμφωνα με τον Kiyosaki, η κίνηση από τους BRICS θα μπορούσε να είναι αυτό που κάνει τις ΗΠΑ να χάσουν το προνομιακό καθεστώς τους ως το παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα. «Μια από τις μεγαλύτερες αλλαγές στην παγκόσμια ιστορία έλαβε χώρα στις 22 Αυγούστου 2023 μ.Χ., τα κράτη BRICS διοργάνωσαν μία σύνοδο στο Γιοχάνεσμπουργκ για να αναδείξουν το δικό τους νόμισμα το οποίο θα στηρίζεται στον χρυσό. Τώρα, τι σημαίνει αυτό για το δολάριο ΗΠΑ;

Το δολάριο το 1.944 μ.Χ. κατέστη παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα, που σημαίνει ότι οι κεντρικές τράπεζες σε όλο τον κόσμο έχουν τρισεκατομμύρια, όχι δισεκατομμύρια, τρισεκατομμύρια δολάρια, επειδή αυτό σημαίνει αποθεματικό νόμισμα – οι τράπεζες του κόσμου έπρεπε να διακρατούν δολάρια αντί για χρυσό στα [ταμεία] τους, οπότε ελπίζω να κάνω λάθος, μπορεί να κάνω λάθος [αλλά] το δολάριο ΗΠΑ θα συνθλιβεί – αν έχω δίκιο στη ανάλυση μου» (https://www.triklopodia.gr/%ce%ad%ce%ba%cf%80%ce%bb%ce%b7%ce%be%ce%b7-%ce%b1%cf%80%cf%8c-kiyosaki-%ce%b7-citibank-%ce%b2%ce%ac%ce%b6%ce%b5%ce%b9-%cf%84%ce%bf-%cf%84%ce%b5%ce%bb%ce%b5%cf%85%cf%84%ce%b1%ce%af%ce%bf-%ce%ba%ce%b1/).

 

ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΙΣ ΗΠΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΛΑΙ ΠΟΤΕ ΚΥΡΙΑΡΧΟ ΤΟΥΣ ΝΟΜΙΣΜΑ... JEFFREY SACHS (COLUMBIA UNIVERSITY):«Η ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΤΟΥ ΔΟΛΑΡΙΟΥ ΘΑ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΤΟ ΠΟΛΥ ΜΕΧΡΙ ΤΟ 2033 μ.Χ.- Η ΠΑΡΑΚΜΗ ΕΙΝΑΙ ΕΜΦΑΝΗΣ»!!!

«Η εποχή του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος που κυριαρχείται από το δολάριο πλησιάζει στο τέλος της, και αυτό θα συμβεί την επόμενη δεκαετία», τόνισε ο γνωστός Αμερικανός οικονομολόγος. Το Αμερικανικό δολάριο θα πάψει να είναι το κυρίαρχο νόμισμα στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα κάποια στιγμή μέσα στα επόμενα 10 χρόνια, πιστεύει ο Jeffrey Sachs, οικονομολόγος του Πανεπιστημίου Columbia.

«Η εποχή του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος που κυριαρχείται από το δολάριο πλησιάζει στο τέλος της, και αυτό θα συμβεί την επόμενη δεκαετία», τόνισε σε μια συνάντηση της Λέσχης Συζήτησης Valdai. Σύμφωνα με τον Αμερικανό οικονομολόγο, η κυριαρχία των ΗΠΑ στην παγκόσμια οικονομία βρίσκεται σε τροχιά σταδιακής παρακμής.

Στο τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, οι Ηνωμένες Πολιτείες αντιπροσώπευαν το 30% της παγκόσμιας παραγωγής, ενώ αυτό το ποσοστό είναι τώρα «μόνο στο 15%», υπενθύμισε ο οικονομολόγος.

«Αυτό το μερίδιο θα μειώνεται συνεχώς καθώς οι αναπτυσσόμενες χώρες αναπτύσσονται ταχύτερα από την οικονομία των ΗΠΑ», σημείωσε. Σύμφωνα με τον Αμερικανό οικονομολόγο, «τα ψηφιακά νομίσματα των κεντρικών τραπεζών θα γίνουν η βάση των πληρωμών».

Οι ευθύνες της κυβέρνησης των ΗΠΑ. Ο Sachs κατηγόρησε την κυβέρνηση των ΗΠΑ ότι έκανε κατάχρηση των προνομίων που είχε η χρήση του δολαρίου ως νομίσματος επιλογής για το παγκόσμιο εμπόριο και τα αποθεματικά της κεντρικής τράπεζας.

Ένα από τα προνόμια ήταν η δυνατότητα δανεισμού με μειωμένα επιτόκια. Διατήρησε επίσης ένα αρκετά αποτελεσματικό σύστημα διεθνών πληρωμών, αλλά οι ΗΠΑ έκαναν κατάχρηση αυτού του συστήματος, ειδικά τα τελευταία 15 χρόνια», εξήγησε ο Jeffrey Sachs.

Στην πραγματικότητα, οι Ηνωμένες Πολιτείες «εξαρτήθηκαν από την χρήση του χρηματοπιστωτικού συστήματος για την επίτευξη γεωπολιτικών στόχων». Η αποδολαριοποίηση φαίνεται να είναι μια επίμονη τάση που θα πρέπει να υπολογίσουν οι Ηνωμένες Πολιτείες, είτε το θέλουν είτε όχι.

Και είναι αρκετά προφανές ότι η σκόπιμη οπλοποίηση του νομίσματός της από την ίδια την Ουάσιγκτον, μέσω της άσκησης κυρώσεων, είναι ένας από τους κύριους μοχλούς αυτής της οικονομικής τάσης. Η πτώση του δολαρίου ΗΠΑ επιταχύνθηκε το 2022 μ.Χ., όταν η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της προσπάθησαν να «πλήξουν» την Ρωσία με κυρώσεις εν μέσω της κρίσης στην Ουκρανία.

Οι περιορισμοί, μαζί με μια απόφαση να παγώσει ένα μέρος των συναλλαγματικών διαθεσίμων της Ρωσίας, ώθησαν μεγάλες μη δυτικές χώρες, ακόμη και μακροχρόνιες παραδοσιακούς συμμάχους και εταίρους των ΗΠΑ, να αξιολογήσουν τους πιθανούς κινδύνους από το να ποντάρουν τα πάντα στο αμερικανικό νόμισμα. Ενώ οι τιμωρητικές κυρώσεις έχουν «επιστρέφουν» εναντίον των ίδιων χωρών που κατέφυγαν σε αυτές, η Μόσχα και οι εταίροι της αντέδρασαν ενισχύοντας το εμπόριο σε τοπικά νομίσματα.

Ρούβλια και γιουάν. Το μερίδιο του ρουβλίου στις πληρωμές για τις ρωσικές εξαγωγές έχει ξεπεράσει το 50% και αντιπροσωπεύει περισσότερο από το ένα τρίτο του συνολικού εξωτερικού εμπορίου της Ρωσίας, αποκάλυψε νωρίτερα αυτό το μήνα ο ασκών καθήκοντα επικεφαλής της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Τελωνείων Ruslan Davydov. Πρόσφατα, νέα ευρωπαϊκή έρευνα επιβεβαίωσε ότι, για παράδειγμα, η αυξημένη χρήση του γιουάν στο εμπόριο μεταξύ Ρωσίας και Κίνας υπονομεύει την κυριαρχία του αμερικανικού δολαρίου.

«Κατά την διάρκεια του 2022 μ.Χ., το μερίδιο των εισαγωγών της Ρωσίας που τιμολογήθηκαν σε γιουάν (CNY) αυξήθηκε κατά 17 ποσοστιαίες μονάδες», ανέφερε μια ερευνητική εργασία της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης (EBRD). Μέχρι το τέλος του περασμένου έτους, το 20% των εισαγωγών της Ρωσίας τιμολογούνταν σε γιουάν.

Επιπλέον, η χρήση του γιουάν για τον διακανονισμό εισαγωγών από τρίτες χώρες αυξήθηκε επίσης φτάνοντας το 5%. Επιπλέον, εν μέσω της αυξημένης «εργαλειοποίησης» του δολαρίου από τις ΗΠΑ, στην πρόσφατη σύνοδο κορυφής των BRICS στο

Γιοχάνεσμπουργκ, τα μέλη του Οργανισμού εξέφρασαν την αποφασιστικότητά τους να αυξήσουν τη χρήση των τοπικών νομισμάτων στις εμπορικές και χρηματοοικονομικές συναλλαγές, τόσο μεταξύ μελών BRICS όσο και με τους εταίρους τους.

Με την προσθήκη έξι νέων περιφερειακών οικονομιών από τη Λατινική Αμερική, την Αφρική και την Μέση Ανατολή στο αρχικό μπλοκ πέντε κρατών BRICS - Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα και Νότια Αφρική - η ομαδοποίηση των μεγάλων οικονομιών του μη δυτικού κόσμου αποτελεί πλέον το 37% του παγκόσμιου ΑΕΠ, σε σύγκριση με το 30% των G7 (http://oimos-athina.blogspot.com/2023/10/blog-post_69.html).

 

Σοκάρουν οι αποκαλύψεις για το ρόλο του στρατηγού Mark Milley - Ήταν επικίνδυνος να προκαλέσει τον Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ανακούφιση στον κόσμο από την αποστράτευση του Αμερικανού Mark Milley.

Ένα αίσθημα ανακούφισης υπήρξε όταν ο στρατηγός Mark Milley ανακοίνωσε την απόσυρσή του από την Προεδρία του Μικτού Επιτελείου των ΗΠΑ, την οποία και κατείχε από το 2019 μ.Χ., αφού προτάθηκε από τον Πρόεδρο Donald Trump.

Παρέδωσε την διοίκηση στον αρχηγό της Πολεμικής Αεροπορίας στρατηγό Charles Q. Brown. Ο Milley έχει στο «βιογραφικό» του τεράστιες κλιμακώσεις στην συσσώρευση πολέμου με την Κίνα, τον πόλεμο της Ουκρανίας και την τρέχουσα σύγκρουση με την Μόσχα κατά την διάρκεια της τετραετούς θητείας του.

Πως προκάλεσε την Ρωσία. Επί ημερών Milley, ως ανώτατου στρατηγού, Ουάσιγκτον και Πεντάγωνο έριξαν όπλα στο Κίεβο και άρχισαν να μετατρέπουν την Ουκρανία σε ένα de facto κράτος του ΝΑΤΟ, πολύ πριν ξεκινήσει η Ρωσία την εισβολή της το 2022 μ.Χ. Άλλωστε διεξήγαγε πολλές κοινές στρατιωτικές ασκήσεις με τις δυνάμεις των ΗΠΑ και της Ουκρανίας καθώς και μεταξύ της βορειοατλαντικής συμμαχίας και των ουκρανικών στρατευμάτων.

Καθ' όλη τη διάρκεια του 2021 μ.Χ., οι στρατιωτικοί των ΗΠΑ και της Ουκρανίας μαζί με το ΝΑΤΟ συμμετείχαν σε μια σειρά πολεμικών ασκήσεων, πολλές από τις οποίες πραγματοποιήθηκαν κοντά στα σύνορα της Ρωσίας και στην Μαύρη Θάλασσα, το μέγεθος των οποίων συναγωνιζόταν τις στρατιωτικές ασκήσεις κατά την μεταψυχροπολεμική εποχή. Τον Νοέμβριο του 2021 μ.Χ., οι ΗΠΑ πετούσαν βομβαρδιστικά μόνο περίπου δώδεκα μίλια μακριά από τα σύνορα της Ρωσίας και προσομοίωσαν τα πρώτα πυρηνικά χτυπήματα.

Αυτές ήταν μερικές από τις πολιτικές που εφαρμόστηκαν από τον Milley και τους συναδέλφους του – συμπεριλαμβανομένου του στρατηγού Brown – στην Ανατολική Ευρώπη τους μήνες πριν από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία.

Αφού βοήθησε να προκληθεί η εισβολή, η στρατιωτική ηγεσία των ΗΠΑ άδραξε την ευκαιρία να στηρίξει το Κίεβο σε έναν αιματηρό πόλεμο με στόχο να «αδυνατίσει» την Ρωσία και να ακρωτηριάσει τον στρατό της. Ως αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής, το Bulletin of Atomic Scientists προειδοποιεί τώρα ότι η ανθρωπότητα δεν ήταν ποτέ πιο κοντά σε άμεσο πυρηνικό πόλεμο.

Οι αποτυχίες. Παρά τους καταστροφικούς κινδύνους, η πολιτική έχει αποτύχει. Όπως εξήγησε στο Κογκρέσο νωρίτερα αυτό το έτος ο αρχηγός της EUROCOM, Στρατηγός Christopher Cavoli, το ναυτικό και η αεροπορία της Ρωσίας έχουν υποστεί αμελητέες απώλειες και οι χερσαίες δυνάμεις της είναι «μεγαλύτερες σήμερα» από όταν ξεκίνησε ο πόλεμος.

Το Πεντάγωνο εξαντλεί τα δικά του αποθέματα όπλων για να υποστηρίξει την αποτυχημένη πολεμική προσπάθεια του Κιέβου, ενώ η ικανότητα της Ρωσίας να παράγει τεθωρακισμένα και πυρομαχικά έχει ξεπεράσει ολόκληρη τη συμμαχία του ΝΑΤΟ.

Η Ουκρανία έχει χάσει το 20% της χώρας της, το Κρεμλίνο κέρδισε περισσότερο έδαφος από το Κίεβο φέτος και οι ουκρανικές δυνάμεις εκτιμάται ότι υπέστησαν δεκάδες χιλιάδες απώλειες τους τελευταίους μήνες.

Παρόλο που ο Milley ζητούσε διαπραγματεύσεις το περασμένο φθινόπωρο, ίσως διαισθανόμενος ότι το Κίεβο είχε φτάσει στο αποκορύφωμά του όσον αφορά τις επιτυχίες στο πεδίο της μάχης, τον «εξουδετέρωσαν» οι Υπουργός Εξωτερικών Antony Blinken, ο κορυφαίος διπλωμάτης της Αμερικής και ο σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας Jake Sullivan.

Ο Milley δεν απείλησε να παραιτηθεί σε ένδειξη διαμαρτυρίας για μια πολιτική κατά της οποίας φέρεται να άσκησε «ισχυρή ώθηση», μια πολιτική που όχι μόνο πίστευε ότι ήταν εσφαλμένη, αλλά φέρει μαζί της τον απόλυτο κίνδυνο άμεσου πολέμου μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ρωσίας.

Αντίθετα, όταν το Κίεβο ξεκίνησε την πολυαναμενόμενη και καταστροφική του αντεπίθεση τον Ιούνιο, ο Milley είπε στο CNN «οι Ουκρανοί είναι πολύ καλά προετοιμασμένοι». Πριν ξεκινήσει η καταδικασμένη εκστρατεία, οι δυτικοί στρατιωτικοί αξιωματούχοι γνώριζαν ότι τα στρατεύματα της Ουκρανίας ήταν θλιβερά ανεπαρκώς εξοπλισμένα και υποεκπαιδευμένα.

Τον Μάιο, μια νεοναζιστική πολιτοφυλακή που συνδέεται με τις ουκρανικές στρατιωτικές πληροφορίες εξαπέλυσε μια επιδρομή χρησιμοποιώντας οχήματα και όπλα του ΝΑΤΟ με στόχο αμάχους στην περιοχή Belgorod της Ρωσίας.

Στην συνέχεια, ο Milley εξήγησε ευθαρσώς «ζητήσαμε από τους Ουκρανούς να μην χρησιμοποιούν εξοπλισμό που παρέχεται από τις ΗΠΑ για άμεσες επιθέσεις στην Ρωσία… Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή δεν θέλουμε - αυτός είναι ένας πόλεμος στην Ουκρανία. Δεν είναι πόλεμος μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ρωσίας. Δεν είναι πόλεμος μεταξύ ΝΑΤΟ και Ρωσίας».

Αν και, ο Λευκός Οίκος ετοιμάζεται τώρα να στείλει στην Ουκρανία βαλλιστικούς πυραύλους – με βεληνεκές σχεδόν 200 μίλια – που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για επιθέσεις κατά της Κριμαίας και της ηπειρωτικής Ρωσίας.

«Όσον αφορά τις αποφάσεις στόχευσης, είναι δική τους απόφαση, όχι δική μας», είπε ο Blinken τον περασμένο μήνα όταν ρωτήθηκε εάν οι ΗΠΑ θα έδιναν πράσινο φως στις επιθυμίες του Κιέβου να χτυπήσει στόχους βαθιά μέσα στην Ρωσία.

Και πάλι, ο Milley δεν έκανε καμία δημόσια διαμαρτυρία αφού η κυβέρνηση δήλωσε ότι οι ΗΠΑ θα διευκολύνουν και θα υποστηρίξουν επιθέσεις στη Ρωσία, οι οποίες προηγουμένως δήλωσε ότι θα μπορούσαν να πυροδοτήσουν τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Τους τελευταίους μήνες, οι ΗΠΑ κατέφυγαν στη ρίψη βομβών διασποράς και άρματα μάχης Abrams οπλισμένα με τοξικά πυρομαχικά απεμπλουτισμένου ουρανίου σε αυτήν που είναι τώρα η χώρα με τη μεγαλύτερη εξόρυξη του πλανήτη, καταδεικνύοντας έλλειψη ανησυχίας για τις ζωές Ουκρανών αμάχων και στρατιωτών.

Αλλά αυτό είναι σύμφωνο με την περσινή δήλωση του Milley ότι «αυτό που διακυβεύεται εδώ είναι πολύ μεγαλύτερο από την Ουκρανία». Η στροφή του αμερικανικού στρατού. Υπό την ηγεσία του Milley, ο αμερικανικός στρατός ενίσχυσε δραστικά την «στροφή του Barack Obama προς την Ασία», περικυκλώνοντας την Κίνα για έναν μελλοντικό πόλεμο.

Το 2020 μ.Χ., το πολεμικό υπουργικό συμβούλιο του Trump επέκτεινε κατά πολύ το στρατιωτικό αποτύπωμα των ΗΠΑ κοντά στα σύνορα του Πεκίνου, στέλνοντας περισσότερα πολεμικά πλοία και κατασκοπευτικά αεροπλάνα, πραγματοποιώντας πτήσεις εναέριας επιτήρησης, στην περιοχή και ειδικά στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας. Κατά το τέλος της διακυβέρνησης Trump, ο Milley τηλεφώνησε στον Κινέζο ομόλογό του και τον διαβεβαίωσε ότι δεν υπήρχε επικείμενο σχέδιο επίθεσης κατά της Κίνας.

Οι Αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών ανέφεραν ότι το Πεκίνο πίστευε ότι οι ΗΠΑ σχεδίαζαν μια επίθεση «Με βάση τις εντάσεις σχετικά με τις στρατιωτικές ασκήσεις [του διπλού αεροπλανοφόρου της Ουάσιγκτον] στην Θάλασσα της Νότιας Κίνας, και εμβαθύνθηκαν από την πολεμική ρητορική του Trump προς την Κίνα», ανέφερε η Washington Post. Η Milley εξήγησε αργότερα, «Το καθήκον μου εκείνη την εποχή ήταν να αποκλιμακώσω».

Όπως και με τις πολιτικές της Ρωσίας, ωστόσο, από τότε ο Milley δεν εξέφρασε την αντίθεσή του στην πορεία της Ουάσιγκτον στην Ασία-Ειρηνικό, η οποία φαίνεται να οδηγεί σε πόλεμο μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Κίνας. Αντίθετα, ηγήθηκε της θέσης ως ο κορυφαίος στρατιωτικός αξιωματικός του έθνους.

Πέρυσι, Αμερικανικά κατασκοπευτικά αεροπλάνα πέταξαν 1.000 φορές στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας, σε ορισμένες περιπτώσεις, λίγο πάνω από δώδεκα μίλια από την γραμμή βάσης των χωρικών υδάτων της ηπειρωτικής Κίνας.

Ομάδες κρούσης αεροπλανοφόρων των ΗΠΑ και ομάδες αμφίβιων πραγματοποίησαν επίσης οκτώ αναπτύξεις στην περιοχή, με εκτεταμένες διάρκειες. Οι ΗΠΑ έστειλαν επίσης πυρηνικά επιθετικά υποβρύχια στην Θάλασσα της Νότιας Κίνας 12 φορές.

Οι προετοιμασίες κατά της Κίνας και της Αραβικής χερσονήσου. Επί του παρόντος, η Ουάσιγκτον και οι εταίροι της «διαμορφώνουν το θέατρο» για έναν επερχόμενο άμεσο πόλεμο με την Κίνα. Οι ΗΠΑ εξασφαλίζουν πρόσθετες βάσεις κοντά στην Ταϊβάν και την Κίνα και αυξάνουν την στρατιωτική πρόσβαση των ΗΠΑ στα νησιωτικά έθνη του Ειρηνικού. Οι ΗΠΑ έχουν δεσμεύσει ακόμη και δισεκατομμύρια σε άνευ προηγουμένου στρατιωτική βοήθεια στην Ταϊπέι, καθιστώντας τον πόλεμο πιο πιθανό.

Εν τω μεταξύ, στη Συρία ο Milley υπερασπίστηκε την αόριστη και παράνομη κατοχή της Ουάσιγκτον σε μεγάλες εκτάσεις των ανατολικών περιοχών της κατεστραμμένης από τον πόλεμο χώρας. Οι ΗΠΑ ελέγχουν το ένα τρίτο της Συρίας, συμπεριλαμβανομένων των περισσότερων πόρων πετρελαίου και σιταριού της χώρας, ως βοηθητικό στοιχείο του οικονομικού τους πολέμου εναντίον της Δαμασκού.

Περίπου 900 Αμερικανοί στρατιώτες και ένας άγνωστος αριθμός εργολάβων είναι ενσωματωμένοι στις Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις υπό την ηγεσία των Κούρδων. Οι εθνοτικές εντάσεις και οι βίαιες συγκρούσεις μεταξύ του Κούρδου πληρεξούσιου της Ουάσιγκτον και των τοπικών αραβικών φυλών μπορεί σύντομα να καταστήσουν την κατοχή αβάσιμη.

Όπως παραδέχθηκε ο αρχηγός της CENTCOM, στρατηγός Michael "Erik" Kurilla, η ανεπιθύμητη παρουσία των αμερικανικών στρατευμάτων γίνεται επίσης πιο επικίνδυνη καθώς υπήρξαν πολυάριθμες στενές επαφές με ρωσικές δυνάμεις και αεροσκάφη, καθώς και δεκάδες επιθέσεις από ομάδες που φαινομενικά υποστηρίζονται από το Ιράν.

Ωστόσο, ο Milley δεν έχει υποστηρίξει την απόσυρση ή ακόμη και την μείωση των επιπέδων των στρατευμάτων, αντίθετα καθώς εγκαταλείπει τη θέση του μια άλλη βάση κατασκευάζεται στη βόρεια επαρχία της Ράκα.

Νωρίτερα αυτό το έτος, ο Milley είπε στο Κογκρέσο οι δυνάμεις των ΗΠΑ θα αρχίσουν «σκληρά» να στοχεύουν μέλη του Σώματος των Φρουρών της Επανάστασης του Ιράν (IRGC) στην Συρία, κάτι που θα μπορούσε να οδηγήσει σε θερμό πόλεμο με το Ιράν.

«Πρέπει να στοχεύσουμε [τη δύναμη Quds του IRGC] και να τους στοχεύσουμε πολύ σκληρά με την πάροδο του χρόνου, και αυτό ακριβώς σκοπεύουμε να κάνουμε», δήλωσε ο Milley. Αφού ο Trump ξεκίνησε το 2020 μ.Χ. με την βάναυση και παράνομη δολοφονία με επίθεση με μη επανδρωμένο αεροσκάφος στο Διεθνές Αεροδρόμιο της Βαγδάτης του Ιρανού στρατηγού Qasem Soleimani, το ιρακινό κοινοβούλιο ζήτησε από όλες τις αμερικανικές δυνάμεις να εγκαταλείψουν τη χώρα.

Τα αμερικανικά στρατεύματα δεν απομακρύνθηκαν ποτέ, καθιστώντας αμφίβολη την υψηλή ρητορική του Milley για το τι διακυβεύεται με την άνοδο της Κίνας και του πολέμου της Ουκρανίας. Η εμπλοκή των ΗΠΑ σε όλο τον κόσμο. Οι πόλεμοι της Ουάσιγκτον στην εποχή μετά την 11^η Σεπτεμβρίου σκότωσαν 4,5 εκατομμύρια ανθρώπους στο εξωτερικό και κόστισαν στους Αμερικανούς τρισεκατομμύρια δολάρια.

Παρά αυτές τις καταστάσεις, τον Αύγουστο, η Milley καυχήθηκε: «Δεν μπορώ να φανταστώ ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα έφευγαν ποτέ από την Μέση Ανατολή. Νομίζω ότι θα παραμείνουμε αφοσιωμένοι για πολλά, πολλά χρόνια και δεκαετίες στο μέλλον».

Το 2021 μ.Χ., κατά το τέλος της αποχώρησης της Ουάσιγκτον από το Αφγανιστάν -μετά τον αποτυχημένο πόλεμο και την κατοχή 20 ετών που άφησε περίπου 250 χιλ. νεκρούς- μια επίθεση με drone των ΗΠΑ σε σπίτι στην Καμπούλ έσφαξε δέκα άμαχους, μεταξύ των οποίων επτά παιδιά.

Αμερικανοί αξιωματούχοι ισχυρίστηκαν ότι το χτύπημα είχε στόχο έναν ύποπτο του ISIS-K που σχεδίαζε τρομοκρατική επίθεση. Αντίθετα, ο Zemari Ahmadi, ένας εργαζόμενος σε ανθρωπιστική βοήθεια που απασχολείται σε μια ΜΚΟ με έδρα την Καλιφόρνια, μαζί με εννέα μέλη της οικογένειάς του σκοτώθηκαν στην επίθεση της 29ης Αυγούστου.

Σχεδόν αμέσως, προέκυψαν στοιχεία ότι οι μη μάχιμοι είχαν δολοφονηθεί. Αλλά η διοίκηση και ο στρατός επέλεξαν να το προωθήσουν ως επιτυχία όσο το δυνατόν περισσότερο. Ο Milley ήταν εμφατικός, «οι διαδικασίες ακολουθήθηκαν σωστά και ήταν μια δίκαιη απεργία».

Μήνες αργότερα, ο υποστράτηγος Sami Said, ο Γενικός Επιθεωρητής της Πολεμικής Αεροπορίας, διηύθυνε μια επανεξέταση που διαπίστωσε ότι οι δολοφονίες δεν ήταν αποτέλεσμα οποιασδήποτε «ανάρμοστης συμπεριφοράς ή αμέλειας» και δεν χρειαζόταν να λογοδοτήσει κανένας εμπλεκόμενος. Εκείνη την εποχή, ο διάδοχος του Milley, στρατηγός Brown, ήταν Αρχηγός του Επιτελείου της Πολεμικής Αεροπορίας.

Η κληρονομιά του Milley. Η κληρονομιά του Milley είναι η εντελώς κατακερματισμένη εξωτερική πολιτική που καθόρισε τον νέο αμερικανικό αιώνα. Το δόγμα Wolfowitz θα συνεχίσει να υφίσταται καθώς οι πολυπολικές πραγματικότητες του κόσμου αντικαθιστούν τις μονοπολικές φαντασιώσεις.

Η Ουάσιγκτον αναμένεται να επιτεθεί χαοτικά στις λεγόμενες «ρεβιζιονιστικές δυνάμεις», τη Ρωσία και την Κίνα, μέχρι να χρεοκοπήσει η Αμερική ή να εκτοξευθούν πυρηνικά όπλα. Ο Milley δεν προσπάθησε ποτέ να σώσει τους συμπατριώτες του ή τον στρατό του από αυτή την καταστροφή, μπορούσε πάντα να υπολογίζεται ότι θα κάνει ό,τι καλύτερο για τα δικά του συμφέροντα.

Ο δυτικός τύπος θα τον γιορτάζει κάθε φορά που αποδοκιμάζει τον Trump ως «πιθανό δικτάτορα», ακόμα κι αν κάθε πόλεμος στον οποίο εμπλέκεται ο Milley ήταν αδήλωτος, αντισυνταγματικός και παράνομος (https://www.bankingnews.gr/diethni/articles/699495/sokaroun-oi-apokalypseis-gia-to-rolo-tou-stratigoy-mark-milley-itan-epikindynos-na-prokalesei-ton-g-pagkosmio-polemo).

 

Τις τελευταίες ώρες δίνουν συγκλονιστικά μηνύματα για από εδώ και εμπρός. μένουν δίχως πνευματική θέαση γιατί πίστεψαν στο δαίμονα της πλεονεξίας. Τι έπαθαν μέσα σε ένα 24ωρο όλοι; "Έκθεση βόμβα από την Societe Generale: Προετοιμαστείτε για... κραχ, η εποχή θυμίζει την «Μαύρη Δευτέρα» του 1987 μ.Χ.".

"Πάγωσε την Wall Street η JPMorgan: Όλα θυμίζουν 2007 μ.Χ... πριν το ιστορικό κραχ" "Βαριές απώλειες στην Wall...Η απόδοση του Αμερικανικού 10ετούς κρατικού ομολόγου εκτινάχθηκε στο 4,81%, αγγίζοντας το υψηλότερο επίπεδο σε διάρκεια 16 ετών" (https://konstantinoupolipothoumeno.blogspot.com/2023/10/blog-post_27.html).

 

 Ρωσία και Κίνα «κατακτούν» τον πλανήτη! Παγκόσμιο «κρότο» προκαλούν οι αριθμοί. Τι δήλωσε ο Αντιπρόεδρος του Κέντρου RimPac και Διεθνών Σπουδών της Σαγκάης…

Το εμπόριο μεταξύ Ρωσίας και Κίνας εκτινάχθηκε κατά 37% τους πρώτους επτά μήνες του 2023 μ.Χ., φθάνοντας τα 134,1 δισεκατομμύρια δολάρια, σύμφωνα με το Container xChange, το οποίο επικαλείται στοιχεία των κινεζικών τελωνείων.

Την ίδια ώρα, οι εξαγωγές της Κίνας στην Ρωσία αυξήθηκαν κατά 73%, φθάνοντας περίπου τα 62,54 δις δολάρια, ενώ οι εισαγωγές από την Ρωσία αυξήθηκαν κατά 15% στα 71,6 δις δολάρια. Οι διμερείς εμπορικοί δεσμοί γίνονται όλο και στενότεροι, κατακτώντας οικονομικά τον πλανήτη, την άρα που η Δύση φτωχοποιείται!

Ο Σύνδεσμος Βιομηχανίας Μη Σιδηρούχων Μετάλλων της Κίνας υπέγραψε μνημόνιο κατανόησης με τον Ρωσικό Σύνδεσμο Αλουμινίου στο Πεκίνο, λέγοντας ότι στόχος ήταν η στενότερη συνεργασία για την αλουμίνα, την κατασκευή αλουμινίου και τα προϊόντα αλουμινίου.

Πέραν τούτου, η Fesco Transport Group – ένας από τους μεγαλύτερους παρόχους logistics της Ρωσίας – υπέγραψε συμφωνίες με τον Jilin Northeast Asia Railway Group και την Ένωση Κινέζων Επιχειρηματιών.

Το RT μίλησε με τον Nelson Wong, Αντιπρόεδρο του Κέντρου RimPac και Διεθνών Σπουδών της Σαγκάης, στην 20η συνάντηση της Λέσχης συζήτησης Valdai για την πολυπολικότητα, την συνεργασία Ρωσίας-Κίνας και πολλά άλλα.

Όπως δήλωσε: «Οι δύο χώρες, συμπληρώνουν οικονομικά η μία την άλλη. Αλλά στο μεταξύ πιστεύω ότι, αυτό που είναι πιο σημαντικό είναι η πολιτική βούληση της ηγεσίας των δύο χωρών, γιατί ο Πρόεδρος Πούτιν και Πρόεδρος Σι Τζινπίνγκ κατανοούν πολύ καλά ο ένας τον άλλο και, μοιράζονται κοινές απόψεις για το μέλλον του κόσμου».

 

Sandu (Μολδαβία): Ο Prigozhin ετοίμαζε πραξικόπημα εναντίον μου... H Μολδαβή Πρόεδρος ισχυρίζεται ότι ο Prigozhin ετοίμαζε πραξικόπημα εναντίον της.

Η Πρόεδρος της Μολδαβίας Maia Sandu ισχυρίστηκε στους Financial Times ότι οι μισθοφόροι της Wagner ήταν πίσω από μια ματαιωμένη απόπειρα πραξικοπήματος, το οποίο είχε στόχο να την καθαιρέσει από αρχηγό κράτους ως μέρος μιας εκστρατείας για την αποσταθεροποίηση της χώρας.

Σε συνέντευξή της στους Financial Times, η Maia Sandu είπε ότι ο εκλιπών ηγέτης της Wagner, Yevgeny Prigozhin, είχε σχεδιάσει το πραξικόπημα νωρίτερα φέτος και προειδοποίησε ότι η Μόσχα χρησιμοποιεί διάφορες μεθόδους, συμπεριλαμβανομένων των μεταφορέων παράνομου χρήματος (cash mules) και τραπεζικών καρτών που εκδόθηκαν στο Ντουμπάι, για να μεταφέρει χρήματα στην Μολδαβία, ώστε να δωροδοκήσει και να επηρεάσει ψηφοφόρους, ενόψει μιας σειράς εκλογών.

Ευρωπαίοι και Αμερικανοί αξιωματούχοι προειδοποίησαν τον περασμένο Φεβρουάριο ότι η Ρωσία σχεδίαζε να ανατρέψει τη φιλοδυτική κυβέρνηση της Sandu και η Μολδαβία δήλωσε τον Μάρτιο ότι είχε συλλάβει ένα μέλος της Wagner, το οποίο και κατηγόρησε για υποκίνηση ταραχών (https://www.bankingnews.gr/diethni/articles/699757/sandu-moldavia-o-prigozhin-etoimaze-praksikopima-enantion-mou).

 

Η Ρωσία στρατολογεί Σέρβους μισθοφόρους για τον πόλεμο στην Ουκρανία, αποκαλύπτει το Rωσικό BBC.

Η Ρωσία στρατολογεί Σέρβους μισθοφόρους για τον πόλεμο στην Ουκρανία. Τα σχετικά έγγραφα συμπληρώνονται στα περίχωρα της Μόσχας, ενώ τους ίδιους τους μαχητές τους εντάσσουν ως εθελοντές στην 106^η αερομεταφερόμενη ταξιαρχία, όπως γράφει η Rωσική υπηρεσία του BBC, στο ρεπορτάζ του με τίτλο : «Η Μόσχα ελπίζει να στρατολογήσει για τον πόλεμο στην Ουκρανία ταξιαρχία Σέρβων. Μέχρι στιγμής δεν τα πάει καλά».

Όπως δήλωσε πηγή της Ρωσικής υπηρεσίας του BBC, οι Σέρβοι που έφθασαν στην Ρωσία εγκαταστάθηκαν προσωρινά σε εστία στο Κρασναγκόρσκ, η οποία βρίσκεται δίπλα στο παγοδρόμιο. Στην συνέχεια με την ένταξή τους ασχολείται ειδικός συμβολαιογράφος, ενώ τις συμβάσεις τις υπογράφουν στο Καρολιόφ. Σύμφωνα με την Ρωσική υπηρεσία του BBC, περίπου 100 Σέρβοι μισθοφόροι έχουν ενταχθεί στον Ρωσικό στρατό.

Στις 15 Σεπτεμβρίου ο Βλαντίμιρ Πούτιν δήλωσε, γράφει η Ρωσική υπηρεσία του BBC, ότι η Ρωσία δεν θα στρατολογεί ξένους μισθοφόρους για τον στρατό της και δεν χρειάζεται «άτομα απ έξω». Ωστόσο, αμέσως μετά, μια ομάδα 30 μισθοφόρων από την Σερβία έφθασε στα περίχωρα της Μόσχας, για να υπογράψει συμβάσεις και να ενταχθεί στην 106^η αερομεταφερόμενη ταξιαρχία.

Πρώτη φορά για το ζήτημα αυτό είχε γράψει ο γαλλικός ιστότοπος Intelligence Online («Moscow region hires Serbian private soldiers for imminent deployment to Ukraine»).

Όταν το BBC εντόπισε έναν από αυτούς, Σέρβοι που πολεμούν εδώ και καιρό στον πλευρό των αυτοανακηρυχθεισών Δημοκρατιών του Ντονέτσκ και Λουχάνσκ επιβεβαίωναν στην προπαγανδιστική εκπομπή “Soloviof. Live” ότι γίνεται στρατολόγηση στην Σερβία.

Ο ρόλος των «Λύκων της Νύχτας». Στις 21 Αυγούστου, η εκπομπή έβγαλε στον αέρα τον Σέρβο ελεύθερο σκοπευτή Ντεγιάν Μπέριτς, ο οποίος συμμετείχε στις μάχες στην ανατολική Ουκρανία από το 2014 μ.Χ., και τον Ντάβορ Σάβιτσιτς ο οποίος από το 2014 μ.Χ. σχημάτιζε μια διμοιρία Σέρβων στο πλαίσιο της Wagner.

Είναι ενδιαφέρον ότι, όταν οι πληροφορίες αυτές έγιναν γνωστές στους δημοσιογράφους το 2016 μ.Χ., ο Σάβιτσιτς, ο οποίος μέχρι τότε ζούσε στο Χίμκι κοντά στην Μόσχα, επέμεινε ότι ήταν απλώς ένας οικοδόμος και ότι δεν είχε πάει ποτέ στην Ανατολική Ουκρανία ή στην Συρία.

Ούτε ο παρουσιαστής της εκπομπής αρνήθηκε τους δεσμούς της Σερβίας με τον ρωσικό στρατό. Παρουσιάζοντας τον καλεσμένο, είπε ότι ο Σαβίτσιτς έχει πάρει τέσσερα παράσημα ανδρείας. Ο Μπέριτς δήλωσε στον αέρα ότι η 106^η αερομεταφερόμενη ταξιαρχία είχε συγκροτήσει μια μονάδα με την επωνυμία «Λύκος» υπό την διοίκηση του Σάβιτσιτς.

Επίσης οι πηγές της Ρωσικής υπηρεσίας του BBC αναφέρουν ότι το σχέδιο της στρατολόγησης το επινόησε ο απόφοιτος της ακαδημίας της FSB (Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Ασφαλείας) και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης της περιοχής της Μόσχας, Ρομάν Καρατάγεφ.

Στην συνέχεια, στο σχέδιο αυτό συμμετείχαν ο ιδρυτής της Σερβικής διμοιρίας στην μισθοφορική οργάνωση Wagner, Ντάβορ Σάβιτσιτς, ο αρχηγός των «Λύκων της Νύχτας» Αλεξάντρ Ζαλμποστάνοφ και ο γιος του πρώην προέδρου της Γιουγκοσλαβίας Μάρκο Μιλόσεβιτς. Ο τελευταίος ζει στην Ρωσία περισσότερο από 20 χρόνια και «έπρεπε να εγγυηθεί στους πρώην συμπατριώτες του ότι η Ρωσική πλευρά θα εκπληρώσει όλες τις συμφωνίες».

Πάνω από 230.000 άτομα έχουν υπογράψει σύμβαση με το Ρωσικό ΥΠΑΜ. Η καταγραφή των ξένων μέσω της περιφέρειας της Μόσχας προτάθηκε, επειδή η περιφέρεια δεν κατάφερε να επιτύχει τους στόχους της για τη λεγόμενη κρυφή επιστράτευση, γράφει το BBC, επισημαίνοντας ότι στις αρχές του έτους, στους επικεφαλής των περιφερειών και των κρατικών εταιρειών ανατέθηκε να στρατολογήσουν 150.000 εθελοντές, ώστε μέχρι το φθινόπωρο του 2023 μ.Χ. να αντικαταστήσουν το 50% των επίστρατων που είχαν στρατολογηθεί κατά την επιστράτευση το φθινόπωρο του 2022 μ.Χ.

Σε μία από τις τελευταίες συναντήσεις με τον Ρώσο πρωθυπουργό Μιχαήλ Μισούστιν, ειπώθηκε ότι το σχέδιο για την πρόσληψη εθελοντών εκπληρώθηκε μόνο κατά 70% και οι κυβερνήτες θα πρέπει να το υλοποιήσουν κατά 100% μέχρι το τέλος του τρέχοντος έτους.

Ταυτόχρονα, οι Ρώσοι αξιωματούχοι ισχυρίζονται ότι το ποσοστό στρατολόγησης εθελοντών είναι πολύ υψηλότερο. Για παράδειγμα, ο αναπληρωτής επικεφαλής του Συμβουλίου Ασφαλείας της Ρωσίας, Ντμίτρι Μεντβέντεφ, δήλωσε στις 3 Σεπτεμβρίου ότι περισσότεροι από 230.000 άνθρωποι έχουν υπογράψει σύμβαση με το Υπουργείο Άμυνας από την αρχή του έτους.

Τον Ιούλιο, ο ίδιος Μεντβέντεφ είχε κάνει λόγο για 185.000 συμβασιούχους και υποστήριξε ότι «ο ρυθμός με τον οποίο επιλέγουν να υπογράφουν συμβάσεις έφθασε τον Ιούνιο τα 1.400 άτομα την ημέρα».

Ο Πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν, μιλώντας στο Οικονομικό Φόρουμ της Άπω Ανατολής στις 12 Σεπτεμβρίου, υποστήριξε ότι 270.000 άνθρωποι υπέγραψαν οικειοθελώς συμβάσεις τους τελευταίους έξι ή επτά μήνες.

Σύμφωνα με τον ίδιο, 1.000-1.500 άνθρωποι έρχονται να υπογράψουν σύμβαση κάθε μέρα. Στις 3 Οκτωβρίου, ο Υπουργός Άμυνας Σεργκέι Σοϊγκού μίλησε για 335.000 άτομα που είχαν υπογράψει συμβάσεις με τον στρατό το προηγούμενο έτος (https://www.onalert.gr/kosmos/i-rosia-stratologei-servoys-misthoforoys-gia-ton-polemo-stin-oykrania-apokalyptei-to-rosiko-bbc/537803/).

Oι BRICS ελέγχουν πλέον πάνω από το 40% της παγκόσμιας προσφοράς πετρελαίου – Το ενεργειακό «υπερόπλο» του Παγκόσμιου Νότου. Ο θάνατος του πετροδολαρίου, ο δημοσιονομικός εκτροχιασμός των ΗΠΑ και οι συναλλαγές σε τοπικά νομίσματα.

Η πρόσφατα διευρυμένη ομάδα των BRICS έχει δει το μερίδιο της παγκόσμιας προσφοράς πετρελαίου να αυξάνεται σε ετήσια βάση.. Οι BRICS ελέγχουν πλέον το 40,9% της παγκόσμιας προσφοράς πετρελαίου, εξάγοντας εκατομμύρια βαρέλια σε άλλες χώρες κάθε χρόνο, σύμφωνα με τις τελευταίες εκτιμήσεις της OilPrice. Η παραγωγή πετρελαίου της Ρωσίας αυξήθηκε κατά 1,8% φέτος, παρά τις κυρώσεις των ΗΠΑ.

Η παραγωγή πετρελαίου της Σαουδικής Αραβίας αυξήθηκε κατά 10,8%, ενώ η Κίνα είδε αύξηση κατά 2,9% το ίδιο έτος. Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και το Ιράν αύξησαν επίσης την παραγωγή τους κατά 10,4% και 4,6% αντίστοιχα.

Αυτά τα στατιστικά στοιχεία δείχνουν προφανώς ότι οι BRICS έχουν τη δυνατότητα να κυριαρχήσουν στον τομέα του πετρελαίου τα επόμενα χρόνια – και να αποκτήσουν τη δυνατότητα καθορισμού των τιμών. Το μερίδιο των εξαγωγών πετρελαίου από τα μέλη BRICS μεταξύ του έτους 2022 μ.Χ.-2023 μ.Χ.:

Σαουδική Αραβία – 12,9%

Ρωσία: 11,9%

Κίνα: 4,4%

ΗΑΕ: 4,3%

Ιράν:  4,1%

Βραζιλία: 3,3%

Εάν τα μέλη της ομάδας των BRICS αποφασίσουν να ξεφορτωθούν το δολάριο και να δεχτούν τοπικά νομίσματα για το εμπόριο πετρελαίου αυτό θα σημάνει σημαντικές απώλειες  για το αμερικανκό νόμισμα.

Το δολάριο θα μπορούσε να χάσει ζήτησή στις διεθνείς αγορές και να καταστεί λιγότερο ελκυστικό για τους διεθνείς επενδυτές δυσχεραίνοντας την δυνατότητα των ΗΠΑ να χρηματοδοτήσουν τα δημοσιονομικά ελλείμματά τους τα οποία διογκώνοντα επικίνδυνα… Η εξέλιξη θα επηρεάσει άμεσα την οικονομία των ΗΠΑ, η οποία θα μπορούσε τελικά να οδηγήσει σε πληθωριστικό σοκ και μαζική ανεργία.

Διακανονισμοί των συναλλαγών σε εναλλακτικά νομίσματα. Φανταστείτε ένα σενάριο όπου τα μεγάλα πετρελαιοπαραγωγικά κράτη, ως μέρος του διευρυμένου συνασπισμού BRICS, επιλέγουν να χρησιμοποιούν τα δικά τους νομίσματα ή άλλα διεθνή νομίσματα για την τιμολόγηση και τον διακανονισμό συναλλαγών πετρελαίου, επισημαίνει σε ανάλυσή του το Bloomberg.

Αυτό θα σήμαινε ένα θεμελιώδη μετασχηματισμό στο μηχανισμό του παγκόσμιου εμπορίου πετρελαίου. Θα μπορούσε να μειώσει την ανάγκη για αυτές τις χώρες να διατηρούν τεράστια αποθέματα σε δολάρια και να τους παρέχει μεγαλύτερο έλεγχο στις συναλλαγές τους που σχετίζονται με το πετρέλαιο.

Επιπλέον, μια τέτοια αλλαγή θα μπορούσε να ενθαρρύνει και άλλα πετρελαιοπαραγωγά κράτη  να ακολουθήσουν το παράδειγμά τους, μειώνοντας περαιτέρω τον ρόλο του δολαρίου στο εμπόριο ενεργειακών αγαθών.

Γεωπολιτικές επιπτώσεις στην ενεργειακή ασφάλεια. Τα γεωπολιτικά κίνητρα πίσω από αυτή την κίνηση δεν πρέπει να υποτιμηθούν, επισημαίνουν. Δεν αφορά μόνο τα οικονομικά μεγέθη αφορά επίσης τους πολιτικούς ελιγμούς στο διεθνές γεωπολιτικό περιβάλλον και την ενεργειακή ασφάλεια.

Μειώνοντας την εξάρτηση από το δολάριο στο εμπόριο πετρελαίου, τα πετρελαιοπαραγωγικά κράτη στοχεύουν να αμυνθούν από τις πιθανές επιπτώσεις των οικονομικών κυρώσεων υπό τις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες έχουν χρησιμοποιηθεί συχνά ως εργαλείο εξωτερικής πολιτικής.

Αυτή η διαφοροποίηση των διακανονισμών στις συναλλαγές στην παγκόσμια αγορά πετρελαίου θα μπορούσε να έχει βαθιές επιπτώσεις στην ενεργειακή ασφάλεια, καθώς τα κράτη επιδιώκουν να προστατεύσουν τα συμφέροντά τους και να μειώσουν την έκθεση σε εξωτερικές πιέσεις.

Ένα σύνθετο τοπίο αναδύεται. Ουσιαστικά, η επέκταση του ομίλου BRICS θα μπορούσε να ανοίξει το δρόμο για μια πιο πολύπλευρη και λιγότερο... δολαριοκεντρική παγκόσμια αγορά πετρελαίου και ενεργειακών αγαθών εν γένει.

Ενώ η πλήρης μετάβαση σε ένα σύστημα συναλλαγών εκτός δολαρίου μπορεί να μην είναι άμεση ή απλή, η εξέλιξη των διακανονισμών των συναλλαγών στο εμπόριο πετρελαίου σε τοπικά νομίσματα είναι μια τάση που αξίζει να παρακολουθηθεί.

Έχει τη δυνατότητα να αναδιαμορφώσει την δυναμική του ενεργειακού τομέα, να επηρεάσει τις στρατηγικές των κρατών που παράγουν και καταναλώνουν πετρέλαιο και να εισαγάγει ένα νέο επίπεδο πολυπλοκότητας στην γεωπολιτική διάσταση των παγκόσμιων ενεργειακών αγορών, επισημαίνει στην ανάλυση του το Blooomberg (https://www.bankingnews.gr/diethni/articles/699857/oi-brics-elegxoun-pleon-pano-apo-to-40-tis-pagkosmias-prosforas-petrelaiou-to-energeiako-yperoplo-tou-pagkosmiou-notou).

Η Σαουδική Αραβία, η Νότια Αφρική, η Αίγυπτος και άλλες Αφρικανικές χώρες αποσύρουν τον χρυσό τους από τις ΗΠΑ! Έλλειψη εμπιστοσύνης προς τους Αμερικανούς και φόβοι για μία παγκόσμια οικονομική κρίση.

Σε μία κίνηση που προκαλεί ανησυχία ως προς την κατάσταση της παγκόσμιας οικονομίας προχώρησαν η Αίγυπτος, η Νότια Αφρική, το Καμερούν, η Σενεγάλη, Αλγερία και η Σαουδική Αραβία, καθώς άρχισαν να αποσύρουν τα αποθέματα τους σε χρυσό, από τις ΗΠΑ!

Τέτοια κίνηση γίνεται όταν κάποιος θέλει να εξασφαλίσει το δικό του χρυσό καθώς θεωρεί πως εκεί που βρίσκεται κινδυνεύει, με λίγα λόγια οι χώρες αυτές δεν έχουν καμία εμπιστοσύνη στις ΗΠΑ.

Αυτό σίγουρα εν μέρει οφείλεται στην πρόσφατη απόφαση των Αμερικανών να κατασχέσουν Ρωσικά περιουσιακά στοιχεία, αξίας περίπου 6 με 8 δισεκατομμυρίων $, καθώς από εδώ και στο εξής δημιουργείται έλλειμμα εμπιστοσύνης.

Αυτός είναι ο πρώτος λόγος αλλά υπάρχει και δεύτερος: Ο χρυσός όπως είναι γνωστό είναι το ασφαλές καταφύγιο όταν αναμένεται μία άνευ προηγουμένου οικονομική κρίση που θα πλήξει τα χρηματοπιστωτικά συστήματα.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η Σαουδική Αραβία και η Νότια Αφρική και η Αίγυπτος είναι μέλη των BRICS, ενώ η Αλγερία έχει πραγματοποιήσει αίτηση ένταξης στον οργανισμό. Σε ότι αφορά και τις υπόλοιπες αφρικανικές χώρες, όλες έχουν εκφράσει την επιθυμία τους να ενταχθούν στα BRICS κάποια στιγμή στο μέλλον (https://www.pronews.gr/oikonomia/i-saoudiki-aravia-i-notia-afriki-i-aigyptos-kai-alles-afrikanikes-xores-aposyroun-ton-xryso-tous-apo-tis-ipa/).

Κρίση στην Μέση Ανατολή: Το πετρελαϊκό σοκ θα είναι χειρότερο του 1.973 μ.Χ. – Πότε θα φτάσουν οι τιμές τα 200 δολ. το βαρέλι. Η προοπτική  ενός περιφερειακού πολέμου θα βάλει φωτιά στις τιμές – Οι BRICS και οι ανατροπές ισχύος στην Μέση Ανατολή. Οι εξελίξεις στην Μέση Ανατολή θα προκαλέσουν ένα σοκ στην προσφορά πετρελαίου χειρότερο από αυτό του 1.973 μ.Χ., με τον τότε Δ’ Ισραηλινο-Παλαιστινακό Πόλεμο;

Οι ειδικοί λένε κατ΄αρχάς όχι.. Αλλά τα πράγματα θα μπορούσαν να εξελιχθούν ακόμη χειρότερα από το 1.973 μ.Χ. καθώς πέραν από τους κανόνες της αγοράς εμπλέκονται και οι αλλαγές στις γεωπολιτικές ισορροπίες ισχύος…

Πρώτον, η Δύση πλέον δεν έχει τη δυνατότητα της ηγεμονίας στον υπόλοιπο κόσμο και δη στον Παγκόσμιο Νότο καθώς ήδη έχει διαμορφωθεί ένα κύμα χειραφέτησης μετά την επιβολή των κυρώσεων στη Ρωσία για την Ειδική Στρατιωτική Επιχείρηση στην Ουκρανία.

Δεύτερον, η οικονομία των ΗΠΑ, της Γερμανίας και γενικότερα των δυτικών οικονομιών βρίσκεται σε φάση «ομαλής προσγείωσης» σύμφωνα με το θετικότερο σενάριο (τα άλλα κάνουν λόγο για βαθιά ύφεση) και δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει το κόστος της απεξάρτησης από τα ρωσικά ενεργειακά αγαθά και το ενεργειακό σοκ το οποίο ώθησε ανοδικά τις πληθωριστικές πιέσεις.

Τρίτον, η κατάρρευση της ισχύος του «πετροδόλαρου» το οποίο είχε προκύψει από τα σοκ της δεκαετίας του 1.970 μ.Χ. μετά την διαπραγμάτευση ενεργειακών προϊόντων στα τοπικά νομίσματα, δίνει σημαντικά πλεονεκτήματα στις πετρελαιοπαραγωγές χώρες να αποτινάξουν την κυριαρχία του δολαρίου και να διαμορφώσουν ένα πολυμερές δίκτυο σχέσεων με τα κράτη της ομάδας των BRICS, η παραγωγική μηχανή των οποίων διψά για πετρέλαιο.

Τέταρτον, η οικονομία της Δύσης απέχει μακράν από το να επιτύχει την «πράσινη» μετάβαση και παραμένει σε μεγάλο βαθμό εξαρτημένη από τα συμβατικά καύσιμα για να διατηρήσει την ανταγωνιστικότητα της.

Η δύσκολη συγκυρία. Τα «Σιδερένια Ξίφη» βγήκαν και όλοι φοβούνται μία ευρύτερη ανάφλεξη στην Μέση Ανατολή. Tην παραμονή της 50ής επετείου της πρώτης πετρελαϊκής κρίσης στον κόσμο με τον τότε πόλεμο του Yom Kippur, οι παραλληλισμοί μεταξύ Οκτωβρίου 2023 μ.Χ. και Οκτωβρίου 1.973 μ.Χ. είναι εύκολο να γίνουν: Μια αιφνιδιαστική επίθεση στο Ισραήλ και οι τιμές του πετρελαίου αυξάνονται.

Τότε ο πόλεμος έφερε την πρώτη παγκόσμια πετρελαϊκή κρίση με τις τιμές του μαύρου χρυσού να εκτινάσσονται στα ύψη, αφού οι χώρες του Αραβικού Κόλπου προέβησαν σε embargo στις εξαγωγές. Σήμερα η νέα σύγκρουση βρίσκει την αγορά πετρελαίου ήδη σε αναταραχή και τις τιμές κοντά στα 85 δολάρια το βαρέλι.

Θα πρέπει λοιπόν να περιμένουμε μία νέα ενεργειακή κρίση; Σίγουρα οι εξελίξεις ναρκοθετούν τις ελπίδες για μία συμφωνία με την μεσολάβηση των ΗΠΑ που θα εξομάλυνε τις σχέσεις της Σαουδικής Αραβίας με το Ισραήλ και θα οδηγούσε σε πτώση τις τιμές. Όταν οι αγορές ανοίξουν την Δευτέρα 9/10 – ανάλογα και με τις σημερινές εξελίξεις – δεν αποκλείεται να δούμε άλμα των τιμών του πετρελαίου και βαθύ κόκκινο στα ταμπλό των χρηματιστηρίων.

Ο συνολικός αντίκτυπος της επίθεσης στο Ισραήλ από τους παλαιστίνιους μαχητές της Χαμάς πιθανότατα θα είναι περιορισμένος, ειδικοί στον τομέα της ενέργειας στο CNBC την Κυριακή 7 Οκτωβρίου 2023 μ.Χ.

Αυτό υπό την προϋπόθεση ότι η σύγκρουση δεν θα κλιμακωθεί περαιτέρω, επισήμανεν με νόημα. «Μπορεί να δούμε μια απότομη άνοδο των τιμών του αργού όταν οι αγορές ανοίξουν », δήλωσε στο CNBC η Vandana Hari, διευθύνουσα σύμβουλος της Vanda Insights.

«Θα υπάρξει κάποιο ασφάλιστρο κινδύνου εν όψει των γεωπολιτικών αναταράξεων, έως ότου η αγορά είναι ικανοποιημένη ότι το γεγονός δεν προκαλεί αλυσιδωτή αντίδραση και ότι οι προμήθειες πετρελαίου και φυσικού αερίου της Μέσης Ανατολής δεν θα επηρεαστούν», είπε ο Hari.

Ο αντίκτυπος στην τιμή του πετρελαίου θα είναι περιορισμένος εάν δεν δούμε τον «πόλεμο» μεταξύ των δύο πλευρών να επεκτείνεται γρήγορα σε έναν περιφερειακό πόλεμο, σύμφωνα με δημοσίευμα του Bloomberg...

Ομοιότητες και διαφορές. Η παγκόσμια οικονομία απέχει από ένα αραβικό embargo πετρελαίου που θα τριπλασίαζε την τιμή ενός βαρελιού αργού. Ωστόσο, θα ήταν λάθος να υποβαθμίσουμε τις πιθανότητες να αντιμετωπίσει η παγκίοσμια οικονομία υψηλότερες για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα τιμές πετρελαίου. Το κόστος του αργού Arab Light, με βάση τον πληθωρισμό, απέχει πολύ από τα υψηλά του.

Η κατάσταση είναι ρευστή και για την αγορά πετρελαίου, τα πάντα εξαρτώνται από το πώς θα απαντήσει το Ισραήλ στη Χαμάς, που ξεκίνησε την επίθεση, και στο Ιράν, που συνήθως ασκεί το έλεγχο της παλαιστινιακής ομάδας και από το πόσο διευρυμένη θα είναι η έκταση των εχθροπραξιών. Ωστόσο, μπορούμε να βγάλουμε μερικά ενδεικτικά συμπεράσματα:

1) Η κρίση δεν είναι επανάληψη του Οκτωβρίου του 1.973 μ.Χ., αλλά θα μπορούσε να εξελιχθεί ακόμη χειρότερα με ανοικτή την κρίση του Ουκρανικού. Οι Αραβικές χώρες δεν επιτίθενται από κοινού στο Ισραήλ. Η Αίγυπτος, η Ιορδανία, η Συρία, η Σαουδική Αραβία και ο υπόλοιπος αραβικός κόσμος παρακολουθούν τα γεγονότα από το περιθώριο και δεν τα διαμορφώνουν.

2) Η ίδια η αγορά πετρελαίου δεν έχει κανένα από τα προ-Οκτωβρίου 1.973 μ.Χ. χαρακτηριστικά. Τότε, η ζήτηση πετρελαίου αυξανόταν και ο κόσμος είχε εξαντλήσει όλη την πλεονάζουσα παραγωγική του ικανότητα. Σήμερα, η αύξηση της κατανάλωσης έχει μετριαστεί και είναι πιθανό να επιβραδυνθεί περαιτέρω καθώς τα ηλεκτροκίνητα οχήματα γίνονται πραγματικότητα.

Εντούτοις, η λεγόμενη «πράσινη» μετάβαση την οποία προωθεί η Δύση με την «απανθρακοποίησης της οικονομίας» δεν έχει προχωρήσει και ένα μεγάλο μέρος της παραγωγής εξαρτάται από το «μαύρο χρυσό». Επιπλέον, η Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα έχουν σημαντική πλεονάζουσα χωρητικότητα που χρησιμοποιούν για να περιορίσουν τις τιμές, εάν βεβαίως το επιλέξουν.

3) Εξίσου σημαντικό, σήμερα, τα κράτη του OPEC δεν φαίνεται προς το παρόν προσπαθούν να αυξήσουν τις τιμές πέρα από μερικά επιπλέον δολάρια. Το Ριάντ θα ήταν ικανοποιημένο με την αύξηση των τιμών του πετρελαίου κατά 10-20% υψηλότερα, λίγο πάνω από τα 100 δολάρια το βαρέλι από τα 85 δολάρια που είναι σήμερα, αντί να τις ωθήσει περισσότερο από 100% υψηλότερα στα 200 δολάρια το βαρέλι.

Λίγο πριν από το εμπάργκο πετρελαίου του Οκτωβρίου 1.973 μ.Χ., τα κράτη του OPEC αύξησαν μονομερώς τις επίσημες τιμές του πετρελαίου κατά περίπου 70%. Γεωπολιτικοί παράγοντες – καθώς το Παλαιστινιακό αποτελεί ένα ιδιαίτερα ευαίσθητο ζήτημα π.χ. για τη Σαουδική Αραβία – θα μπορούσε να οδηγήσει σε αντίθετα αποτελέσματα και σε εκτόξευση των τιμών.

4) Οι επιπτώσεις θα μπορούσαν ακόμη να έχουν αντίκτυπο στις αγορές πετρελαίου το 2023 μ.Χ. και το 2024 μ.Χ. Ο πιο άμεσος αντίκτυπος θα μπορούσε να συμβεί εάν το Ισραήλ καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η Χαμάς ενήργησε σύμφωνα με τις οδηγίες της Τεχεράνης. Σε αυτό το σενάριο, οι τιμές του πετρελαίου θα μπορούσαν να αυξηθούν σε πολύ μεγάλο βαθμό.

Το 2019 μ.Χ., το Ιράν έδειξε, μέσω αντιπροσώπων της Υεμένης, ότι είναι σε θέση να πλήξει ένα σημαντικό κομμάτι της ικανότητας παραγωγής πετρελαίου της Σαουδικής Αραβίας. Θα μπορούσε να κάνει το ίδιο με τα αντίποινα εάν βρεθεί υπό την επίθεση του Ισραήλ ή των Αμερικανών.

5) Ακόμα κι αν το Ισραήλ δεν απαντήσει αμέσως στο Ιράν, οι επιπτώσεις πιθανότατα θα επηρεάσουν την παραγωγή ιρανικού πετρελαίου. Από τα τέλη του 2022 μ.Χ., η Ουάσιγκτον έχει κάνει τα στραβά μάτια στην αύξηση των ιρανικών εξαγωγών πετρελαίου, παρακάμπτοντας τις αμερικανικές κυρώσεις. Η προτεραιότητα στην Ουάσιγκτον ήταν μια άτυπη εκεχειρία με την Τεχεράνη.

Ως αποτέλεσμα, η Ιρανική παραγωγή πετρελαίου έχει αυξηθεί σχεδόν κατά 700.000 βαρέλια ημερησίως φέτος – η δεύτερη μεγαλύτερη πηγή εφοδιασμού το 2023 μ.Χ., πίσω μόνο από τον αμερικανικό σχιστόλιθο. Ο Λευκός Οίκος είναι πλέον πιθανό να επιβάλει τις κυρώσεις. Αυτό θα μπορούσε να είναι αρκετό για να ωθήσει τις τιμές του πετρελαίου στα 100 δολάρια το βαρέλι, και ενδεχομένως πολυ υψηλότερα - στα 200 δολάρια

6) Η Ρωσία θα ωφεληθεί από οποιαδήποτε πετρελαϊκή κρίση στην Μέση Ανατολή. Εάν η Ουάσιγκτον επιβάλει κυρώσεις κατά του Ιράν, θα μπορούσε να δημιουργήσει χώρο για τα βαρέλια ρωσικού πετρελαίου, ώστε να κερδίσουν μερίδιο αγοράς και να επιτύχουν υψηλότερες τιμές.

Ένας από τους λόγους για τους οποίους ο Λευκός Οίκος έκλεισε τα μάτια στις εξαγωγές ιρανικού πετρελαίου είναι επειδή αυτό «πλήγωσε» την Ρωσία. Με την σειρά της, η Βενεζουέλα θα μπορούσε επίσης να επωφεληθεί, με τον Λευκό Οίκο να χαλαρώνει τις κυρώσεις για να μειώσει την πίεση της αγοράς.

7) Η διπλωματική συμφωνία Σαουδικής Αραβίας-Ισραήλ, την οποία πολλοί είχαν τοποθετήσει στις αρχές έως τα μέσα του 2024 μ.Χ., είναι ένα «θύμα». Ακόμα κι αν το Ριάντ είναι πιθανότατα έξαλλο με την Χαμάς, είναι δύσκολο να δούμε πώς ο πρίγκιπας διάδοχος Mohammed bin Salman θα μπορούσε να προωθήσει τη συμφωνία στο εσωτερικό.

Αυτό, με τη σειρά του, αφαιρεί τη δυνατότητα της Σαουδικής Αραβίας να προσφέρει περισσότερο πετρέλαιο για να βοηθήσει στην ψήφιση της συμφωνίας στην Ουάσιγκτον. Το άλλο «θύμα» του πολέμου είναι η επαναπροσέγγιση Σαουδικής Αραβίας - Ιράν, η οποία από μόνη της ήταν ένα άλλο πτωτικό στοιχείο για τις τιμές του πετρελαίου.

8) Τέλος, μια βασική διαφορά από το 1.973 μ.Χ., η Ουάσιγκτον μπορεί να αξιοποιήσει το Στρατηγικό της Απόθεμα Πετρελαίου για να περιορίσει τον αντίκτυπο στις τιμές της βενζίνης – και στα ποσοστά δημοτικότητας του Joe Biden.

Εάν οι τιμές του πετρελαίου αυξηθούν λόγω της έντασης στη Μέση Ανατολή, ο Λευκός Οίκος είναι βέβαιο ότι θα αξιοποιήσει τα στρατηγικά του αποθέματα. Αν και βρίσκονται στο χαμηλότερο επίπεδο των τελευταίων 40 ετών, τα στρατηγικά αποθέματα εξακολουθούν να έχουν αρκετό πετρέλαιο για να αντιμετωπίσει μια άλλη κρίση.

Αυτό θα μπορούσε να προκαλέσει άλλα προβλήματα, για παράδειγμα το ακριβό αμερικανικό LNG έχει υποκαταστήσει το φθηνό ρωσικό αέριο μέσα από τα του αγωγούς και η Ευρώπη θα μπορούσε να οδηγηθεί σε… ενεργειακή φτώχεια σε περίπτωση περικοπών των αμερικανικών εξαγωγών.

Η γεωπολιτική εμπλοκή. Πέρα από το πόσο η αγορά θα αποτιμήσει τον κίνδυνο και άρα να αυξήσει το ασφάλιστρο κινδύνυο επί των τιμών, αξίζει να σημειωθεί ότι έχει αλλάξει άρδην πρόσφατα διευρυμένη ομάδα των BRICS έχει δει το μερίδιο της παγκόσμιας προσφοράς πετρελαίου να αυξάνεται σε ετήσια βάση.

Οι BRICS ελέγχουν πλέον το 40,9% της παγκόσμιας προσφοράς πετρελαίου, εξάγοντας εκατομμύρια βαρέλια σε άλλες χώρες κάθε χρόνο, σύμφωνα με τις τελευταίες εκτιμήσεις της OilPrice. Η παραγωγή πετρελαίου της Ρωσίας αυξήθηκε κατά 1,8% φέτος, παρά τις κυρώσεις των ΗΠΑ.

Η παραγωγή πετρελαίου της Σαουδικής Αραβίας αυξήθηκε κατά 10,8%, ενώ η Κίνα είδε αύξηση κατά 2,9% το ίδιο έτος. Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και το Ιράν αύξησαν επίσης την παραγωγή τους κατά 10,4% και 4,6% αντίστοιχα.

Αυτά τα στατιστικά στοιχεία δείχνουν προφανώς ότι οι BRICS έχουν την δυνατότητα να κυριαρχήσουν στον τομέα του πετρελαίου τα επόμενα χρόνια – και να αποκτήσουν την δυνατότητα καθορισμού των τιμών. Το μερίδιο των εξαγωγών πετρελαίου από τα μέλη BRICS μεταξύ του έτους 2022 μ.Χ.-2023 μ.Χ.:

Σαουδική Αραβία – 12,9%.

Ρωσία: 11,9%.

Κίνα: 4,4%.

ΗΑΕ: 4,3%.

Ιράν: 4,1%.

Βραζιλία: 3,3%.

Εάν τα μέλη της ομάδας των BRICS αποφασίσουν να ξεφορτωθούν το δολάριο και να δεχτούν τοπικά νομίσματα για το εμπόριο πετρελαίου αυτό θα σημάνει σημαντικές απώλειες για το Αμερικανικό νόμισμα.

Το δολάριο θα μπορούσε να χάσει ζήτησή στις διεθνείς αγορές και να καταστεί λιγότερο ελκυστικό για τους διεθνείς επενδυτές δυσχεραίνοντας τη δυνατότητα των ΗΠΑ να χρηματοδοτήσουν τα δημοσιονομικά ελλείμματά τους τα οποία διογκώνοντα επικίνδυνα… Η εξέλιξη θα επηρεάσει άμεσα την οικονομία των ΗΠΑ, η οποία θα μπορούσε τελικά να οδηγήσει σε πληθωριστικό σοκ και μαζική ανεργία.

Το επίδικο είναι η ποσότητα του πετρελαίου που θα εμπλακεί στην σύγκρουση… Τόσο το Ισραήλ όσο και η Παλαιστίνη δεν είναι σημαντικοί παίκτες πετρελαίου, αλλά η σύγκρουση βρίσκεται σε μια ευρύτερη βασική πετρελαιοπαραγωγική περιοχή, επισήμαναν οι αναλυτές στο CNBC, προειδοποιώντας ότι έχει τη δυνατότητα να πυροδοτήσει περαιτέρω.

Η Hari σημείωσε ότι ενώ η σύγκρουση δεν επηρεάζει άμεσα την παραγωγή ή την προσφορά πετρελαίου, εξακολουθεί να βρίσκεται «στο κατώφλι μιας σημαντικής πετρελαιοπαραγωγικής και εξαγωγικής περιοχής».

Το Ισραήλ διαθέτει δύο διυλιστήρια πετρελαίου με συνδυασμένη δυναμικότητα σχεδόν 300.000 βαρελιών την ημέρα. Σύμφωνα με την Υπηρεσία Ενεργειακών Πληροφοριών των ΗΠΑ (EIA), η χώρα «σχεδόν δεν έχει παραγωγή αργού πετρελαίου και συμπυκνώματος». Τα παλαιστινιακά εδάφη δεν παράγουν πετρέλαιο, σύμφωνα με στοιχεία της ΕΙΑ. Έχει την δυνατότητα να διευρυνθεί σε ένα είδος περιφερειακού πολέμου.

«Ο αντίκτυπος στην τιμή του πετρελαίου θα είναι περιορισμένος εάν δεν δούμε τον «πόλεμο» μεταξύ των δύο πλευρών να επεκτείνεται γρήγορα σε έναν περιφερειακό πόλεμο όπου οι ΗΠΑ και το Ιράν και άλλοι υποστηρικτές των μερών εμπλέκονται άμεσα», δήλωσε ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας συμβούλων ενέργειας στη Μέση Ανατολή. Facts Global Energy, δήλωσε στο CNBC ο Iman Nasseri.

Ομοίως, ο Γάλλος επιχειρηματίας και διαχειριστής hedge fund Pierre Andurand είπε ότι δεδομένου ότι το Levant δεν είναι μια μεγάλη πετρελαιοπαραγωγική περιοχή, ο πόλεμος είναι απίθανο να επηρεάσει την προσφορά πετρελαίου βραχυπρόθεσμα.

«Δεν πρέπει να περιμένουμε μεγάλη άνοδο της τιμής του πετρελαίου τις επόμενες ημέρες. Αλλά θα μπορούσε τελικά να έχει αντίκτυπο στην προσφορά και τις τιμές», είπε σε μια ανάρτηση στο X, την πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης που παλαιότερα ήταν το Twitter.

Ο Andurand είπε ότι τα παγκόσμια αποθέματα πετρελαίου είναι χαμηλά και οι περικοπές παραγωγής από την Σαουδική Αραβία, καθώς και την Ρωσία, θα οδηγήσουν σε περισσότερες έλξεις αποθεμάτων τους επόμενους μήνες.

«Η αγορά θα πρέπει τελικά να εκλιπαρεί για περισσότερη προσφορά στην Σαουδική Αραβία, κάτι που πιστεύω ότι δεν θα συμβεί κάτω από τα 110 δολάρια για το Brent». Οι τιμές του αργού πετρελαίου έφθασαν πρόσφατα στο υψηλότερο επίπεδο σε περισσότερο από ένα χρόνο πριν υποχωρήσουν.

Την Κυριακή 8 Οκτωβρίου 2023 μ.Χ., η μαχητική ομάδα της Hezbollah του Λιβάνου επιβεβαίωσε ότι εξαπέλυσε επιθέσεις σε τρεις τοποθεσίες στα αγροκτήματα Shebaa - μια λωρίδα γης που βρίσκεται στην διασταύρωση των συνόρων Λιβάνου-Συρίας και των Υψωμάτων του Γκολάν, τα οποία είναι κατεχόμενα από το Ισραήλ.

Η Ισραηλινή Αμυντική Δύναμη επιβεβαίωσε ότι ανταπέδωσε τα πυρά και «χτύπησε την τρομοκρατική υποδομή της Hezbollah ». Συμπέρασμα: Η συνεχιζόμενη Ισραηλινο-Παλαιστινιακή σύγκρουση έχει την δυνατότητα να διευρυνθεί σε περιφερειακές εχθροπραξία γεγονός που θα βυθίσει τον κόσμο σε ένα πρωτοφανές πετρελαϊκό σοκ (https://www.bankingnews.gr/diethni/articles/699971/krisi-sti-mesi-anatoli-to-petrelaiko-sok-tha-einai-xeirotero-tou-1973-pote-tha-ftasoun-oi-times-ta-200-dol-to-vareli).

.

Άλμα 4% στο πετρέλαιο - Φόβοι για εμπλοκή των ροών στην Μέση Ανατολή, ο ρόλος των Στενών του Ορμούζ. Το 40% των παγκόσμιων εξαγωγών να διέρχεται από το Στενό του Ορμούζ.

Άλμα που ξεπερνά το 4% σημειώνουν οι τιμές του πετρελαίου, καθώς η σύγκρουση Ισραήλ-Χαμάς βρίσκεται στην τρίτη ημέρα μετά την αιφνιδιαστική επίθεση στο Ισραήλ από τους Παλαιστίνιους μαχητές της Χαμάς.

Ο παγκόσμιος δείκτης αναφοράς Brent κινείται κατά 4,53% υψηλότερα στα 88,41 δολάρια το βαρέλι, ενώ τα συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης του αμερικανικού West Texas Intermediate αυξάνονται κατά 4,69% στα 88,67 δολάρια το βαρέλι.

Τα ξημερώματα του Σαββάτου κατά τη διάρκεια μιας μεγάλης εβραϊκής γιορτής, η παλαιστινιακή μαχητική ομάδα Χαμάς εξαπέλυσε μια πολύπλευρη επίθεση στο Ισραήλ — από ξηρά, θάλασσα και αέρα χρησιμοποιώντας αλεξίπτωτα πλαγιάς.

Η επίθεση έγινε λίγες ώρες μετά την αποστολή χιλιάδων ρουκετών από την Γάζα στο Ισραήλ. Μέχρι τώρα, τουλάχιστον 700 Ισραηλινοί φέρεται να έχουν σκοτωθεί, σύμφωνα με το NBC News. Το Παλαιστινιακό υπουργείο Υγείας, εν τω μεταξύ, έχει καταγράψει 313 θανάτους μέχρι στιγμής. Σπασμωδική η αντίδραση. Ενώ υπάρχει άνοδος στις τιμές του αργού, οι αναλυτές πιστεύουν ότι θα είναι μια σπασμωδική αντίδραση και πιθανότατα προσωρινή.

«Για να έχει αυτή η σύγκρουση μόνιμο και ουσιαστικό αντίκτυπο στις αγορές πετρελαίου, πρέπει να υπάρξει συνεχής μείωση της προσφοράς πετρελαίου ή των μεταφορών», δήλωσε ο Vivek Dhar, διευθυντής έρευνας εξόρυξης και ενεργειακών εμπορευμάτων της Commonwealth Bank.

«Διαφορετικά, και όπως έχει δείξει η ιστορία, η θετική αντίδραση της τιμής του πετρελαίου τείνει να είναι προσωρινή και εύκολα να ξεπεραστεί από άλλες δυνάμεις της αγοράς», έγραψε. Η σύγκρουση δεν θέτει άμεσα σε κίνδυνο καμία σημαντική πηγή προμήθειας πετρελαίου, πρόσθεσε.

Καμία πλευρά δεν είναι σημαντικός παίκτης του πετρελαίου. Το Ισραήλ διαθέτει δύο διυλιστήρια πετρελαίου με συνδυασμένη δυναμικότητα σχεδόν 300.000 βαρελιών την ημέρα. Σύμφωνα με την Υπηρεσία Ενεργειακών Πληροφοριών των ΗΠΑ, η χώρα μπορεί να υπερηφανεύεται ότι «σχεδόν δεν έχει παραγωγή αργού πετρελαίου και προϊόντων του». Παρόμοια, τα παλαιστινιακά εδάφη δεν παράγουν πετρέλαιο, σύμφωνα με στοιχεία της ΕΙΑ.

Φόβοι για εμπλοκή. Ωστόσο, η σύγκρουση βρίσκεται στο κατώφλι μιας νευραλγικής περιοχής παραγωγής και εξαγωγής πετρελαίου για τους παγκόσμιους καταναλωτές. Και το πλούσιο σε πετρέλαιο Ιράν φαίνεται μεγάλο ως το άμεσο μέλημα της αγοράς.

«Εάν οι δυτικές χώρες συνδέουν επίσημα τις ιρανικές πληροφορίες με την επίθεση της Χαμάς, τότε η προμήθεια πετρελαίου και οι εξαγωγές του Ιράν αντιμετωπίζουν επικείμενους καθοδικούς κινδύνους», δήλωσε ο Dhar.

Οι εξαγωγές πετρελαίου που προέρχονται από το Ιράν έχουν περιοριστεί αφότου ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ Donald Trump το 2018 μ.Χ. αποχώρησε από μια πυρηνική συμφωνία και επέβαλε εκ νέου κυρώσεις με στόχο τον περιορισμό των εσόδων στην Τεχεράνη.

«Υπό την ενθάρρυνση των ΗΠΑ και των μυστικών συνομιλιών για τα πυρηνικά, το Ιράν είδε τις εξαγωγές πετρελαίου και την παραγωγή του να αυξάνονται κατά περίπου 600 χιλ. βαρέλια/ημέρα σε 3,2 εκατ. παραγωγή μεταξύ τέλους 2022 μ.Χ. και μέσα του 2023 μ.Χ.", ανέφερε η Citi.

Υπάρχουν ανησυχίες ότι η σύγκρουση θα μπορούσε να εξαπλωθεί στην περιοχή. «Υπάρχει επίσης κίνδυνος κλιμάκωσης της σύγκρουσης σε περιφερειακό επίπεδο. Εάν το Ιράν εμπλακεί σε αυτό, θα μπορούσαν επίσης να υπάρξουν προβλήματα εφοδιασμού, αν και δεν βρισκόμαστε ακόμη σε αυτό το στάδιο», δήλωσε ο διευθυντής ενέργειας, κλίματος και πόρων του Ομίλου Eurasia, Henning Gloystein.

Η λιβανέζικη μαχητική οργάνωση Χεζμπολάχ είπε ότι εξαπέλυσε επιθέσεις σε τρεις τοποθεσίες στα εδάφη Shebaa - μια λωρίδα γης που βρίσκεται στη διασταύρωση των συνόρων Λιβάνου-Συρίας και των υψωμάτων Γκολάν που κατέχονται από το Ισραήλ.

Θα μπορούσε να υπάρξει «ένα αρκετά δραματικό αποτέλεσμα στην αγορά πετρελαίου» εάν οι ΗΠΑ επιβάλουν κυρώσεις στις ιρανικές εξαγωγές, δήλωσε ο Josh Young, CIO της εταιρείας ενεργειακών επενδύσεων Bison Interests. «Νομίζω ότι είναι πιθανό να δούμε το πετρέλαιο, ας πούμε, να αυξάνεται περίπου 5 δολάρια το βαρέλι», πρόσθεσε.

Τα στενά του Ορμούζ. Με το 40% των παγκόσμιων εξαγωγών να διέρχεται από το Στενό του Ορμούζ, ο πρόεδρος του Rapidan Energy Group, Bob McNally, προβλέπει ότι μια σύγκρουση μεταξύ Ισραήλ και Ιράν θα μπορούσε εύκολα να οδηγήσει σε άνοδο των τιμών του πετρελαίου από 5 έως 10 δολάρια.

Το στενό θεωρείται το πιο σημαντικό σημείο διαμετακόμισης πετρελαίου στον κόσμο και βρίσκεται μεταξύ του Ομάν και του Ιράν. Ωστόσο, οι επενδυτές δεν πρέπει να παρακολουθούν μόνο το Ιράν. Ο McNally είπε επίσης ότι οι τιμές του αργού πετρελαίου θα μπορούσαν να ανέβουν «πολύ υψηλότερα» εάν υπάρξει ανάμειξη της λιβανέζικης μαχητικής ομάδας Χεζμπολάχ.

«Ο τρόπος με τον οποίο αυτό γίνεται ένα πρόβλημα για την αγορά πετρελαίου και συμβάλλει σε μια πολύ μεγαλύτερη άνοδο είναι εάν η αγορά πίστευε ότι οι μάχες θα επεκταθούν στην Χεζμπολάχ στον Λίβανο», είπε (https://www.bankingnews.gr/diethni/articles/700069/alma-4-sto-petrelaio-fovoi-gia-emploki-ton-roon-sti-mesi-anatoli-o-rolos-ton-stenon-tou-ormoyz?fbclid=IwAR1G1n8CUPgdJGEj_ukM4Fg7D3f8uXEhevUs2jkyIHnnkAPuVgMN99piJBU).

Συναγερμός από ΔΝΤ και World Bank για νέα κρίση χρέους το 2023 μ.Χ. εξαιτίας της Fed - Ποιες χώρες θα ξεκινήσουν το ντόμινο.

Η παγκόσμια οικονομία είναι σε κατάσταση vertigo, με μια νέα κρίση να κυοφορείται, αυτή την φορά με το ντόμινο χρεοκοπιών αναπτυσσόμενων και φτωχών κρατών την οποία έχει πυροδοτήσει η άνοδος των επιτοκίων από την Αμερικανική Federal Reserve.

Οι αναπτυσσόμενες οικονομίες αντιμετωπίζουν αντίθετους ανέμους από όλες τις πλευρές, με ένα πρόσφατο sell-off των αμερικανικών ομολόγων και την επιβράδυνση της οικονομίας της Κίνας να αυξάνουν τα επίπεδα αβεβαιότητας για την παγκόσμια οικονομία, ενώ η Federal Reserve ενδέχεται να μην έχει φτάσει στο τέλος του κύκλου αύξησης των επιτοκίων - με τους πραγματιστές να λένε ότι ο πληθωρισμός.. φαίνεται ανίκητος.

Στις προσπάθειες αναδιάρθρωσης των χρεοκοπημένων οικονομιών είναι ανάγκη να επιτευχθεί σημαντικής πρόοδος πριν από το τέλος του έτους, καθώς συνεχίζονται οι συνομιλίες, ενώ τα κράτη όπως το Πακιστάν και η Αίγυπτος θα τεθούν επίσης στο μικροσκόπιο των αγορών όταν οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής και οι διαχειριστές περιουσιακών στοιχείων συγκεντρωθούν για τη ετήσια σύνοδο της Παγκόσμιας Τράπεζας (Wold Bank)  και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στο Μαρακές την επόμενη εβδομάδα.

Εκτός ελέγχου πολλές οικονομίες. «Το διεθνές οικονομικό σκηνικό παραμένει γεμάτο προκλήσεις για τις αναδυόμενες αγορές και τα φτωχά κράτη σε γενικές γραμμές και οι οικονομίες τους είναι εκτός ελέγχου», δήλωσε ο Joseph Cuthbertson, ανώτερος αναλυτής της PineBridge Investments.

«Εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τον ρυθμό και το χρονοδιάγραμμα της πορεία σύσφιξης της νομισματικής πολιτικής από την Fed». Τι πρόκειται να απασχολήσει τη σύνοδο των κορυφαίων διεθνών οικονομικών θεσμών στο Μαρακές.

1, Επιβράδυνση της κινεζικής οικονομίας. Οι επενδύσεις στις υποδομές και την αγορά ακινήτων που χρηματοδοτούνται από δανεισμό έχουν φτάσει σε οριακό ύψος και οι εξαγωγές επιβραδύνονται εξαιτίας της παγκόσμιας οικονομίας. Το πώς η επιβράδυνση της οικονομίας των 13 τρισεκατομμυρίων δολαρίων θα επηρεάσει άλλες αναδυόμενες αγορές παραμένει ένα αναπάντητο ερώτημα για τους επενδυτές.

«Η χαμηλότερη για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα η κινεζική ανάπτυξη διαμορφώνει ένα νέο καθεστώς στο πεδίο των διεθνών επενδύσεων», δήλωσε στο Reuters ο επικεφαλής των αναδυόμενων αγορών της Amundi, Yerlan Syzdykov.

Η ζήτηση για εμπορεύματα θα πληγεί καθώς η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο ξοδεύει λιγότερα σε αγαθά και υπηρεσίες. Η Παγκόσμια Τράπεζα αναθεώρησε αρνητικά τις προβλέψεις της για την ανάπτυξη της Κίνας για το 2024 μ.Χ. στο 4,4% από 4,8%.

2. Χρηματοδότηση Ουκρανίας - Φόβοι για χρεοκοπία. Η Ουκρανία πρέπει να αποφασίσει τι θα κάνει με τα εκκρεμή διεθνή ομόλογά της 20 δισεκατομμυρίων δολαρίων, καθώς το «πάγωμα» των διεθνών υποχρεώσεων λήγει τον Αύγουστο.

Εν τω μεταξύ, το μέγεθος και το σχήμα της διεθνούς βοήθειας για την Ουκρανία το 2024 μ.Χ. είναι ακόμη ασαφές και καθώς στο νομοσχέδιο για τις δημόσιες δαπάνες του Κογκρέσου των ΗΠΑ που δεν περιελάμβανε βοήθεια για το Κίεβο έχει αυξήσει την αβεβαιότητα.

3. Αναχρηματοδότηση χρέους υπερχρεωμένων κρατών. Οι συμφωνίες χρέους για τα κράτη που έχουν αθετήσει τις υποχρεώσεις τους (έχει ήδη συμβεί πιστωτικό γεγονός) αναμένεται να προχωρήσουν στο Μαρακές, καθώς οι προσωπικές συναντήσεις μεταξύ πιστωτών και κυβερνητικών αξιωματούχων θα μπορούσαν να αποφέρουν σημαντικά αποτελέσματα.

Η Ζάμπια πρέπει να καταλήξει σε επίσημη συμφωνία με τους επίσημους πιστωτές (επίσημος τομέας), συμπεριλαμβανομένης της Λέσχης του Παρισιού και της Κίνας. Η Σρι Λάνκα βρίσκεται σε συνομιλίες με το ΔΝΤ για την πρώτη αναθεώρηση ενός δανειακού προγράμματος 2,9 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Η Γκάνα διαπραγματεύεται μια αναδιάρθρωση του χρέους τόσο με διμερείς όσο και με ιδιώτες πιστωτές.

Οι συνομιλίες για το χρέος εν γένει έχουν παγώσει, αλλά η Ζάμπια έχει αποδειχθεί η πιο απαιτητική περίπτωση, με τη χώρα να εξακολουθεί να βρίσκεται σε χρεοκοπία αφού έγινε το πρώτο αφρικανικό έθνος που ανέστειλε τις πληρωμές χρέους κατά τη διάρκεια της κρίσης του COVID-19 το 2020.

«Είναι απαραίτητο να καθοριστούν οι χρονικές παράμετροι και να εδραιωθούν εμπράγματες προσδοκίες (για την εξυπηρέτηση του χρέους)», δήλωσε η καθηγήτρια νομικής του Georgetown, Anna Gelpern, αναφερόμενη στη διαδικασία επανεξέτασης του χρέους των 20 κορυφαίων οικονομιών (G20), γνωστή ως Common Framework, η οποία έχει επικριθεί για μεγάλες καθυστερήσεις. «Χρειαζόμαστε σαν έναν οδικό χάρτη για να ξέρουμε πού είναι ο επόμενος σταθμός».

4. Το ντόμινο των χρεοκοπιών ξεκινά... Η Αργεντινή, το Πακιστάν και η Κένυα βρίσκονται στην κορυφή της λίστας των χωρών που ενδέχεται να αντιμετωπίσουν κατάσταση αθέτησης δημόσιου χρέους, σύμφωνα με την μελέτη της JPMorgan τον Σεπτέμβριο.

Τα συναλλαγματικά αποθέματα της νοτιοαμερικανικής οικονομίας είναι αρνητικά και πρέπει να αποπληρώσει ένα δάνειο ρεκόρ 44 δισεκατομμυρίων δολαρίων από το ΔΝΤ το οποίο δεν εξυπηρετείται, ενώ η Προεδρική ψηφοφορία να αναμένεται στις 22 Οκτωβρίου. Το Ταμείο έχει παράσχει στο Πακιστάν ένα δάνειο – γέφυρα που θα βοηθήσει τη χώρα μέχρι τις γενικές εκλογές του Ιανουαρίου.

Οι αποπληρωμές χρέους υψηλής απόδοσης από τις αναδυόμενες οικονομίες θα ανέλθουν σε 30 δισεκατομμύρια δολάρια το 2024 μ.Χ. Μεγάλη έμφαση από τους επενδυτές δίνεται στο ομόλογο της Κένυας 2 δισεκατομμυρίων δολαρίων που λήγει τον Ιούνιο.

Ταυτόχρονα, τα υψηλότερα επιτόκια σημαίνουν ότι ήταν «απαγορευτικά ακριβό» για τα κράτη αυτής τη κατηγορίας να αξιοποιήσουν τις διεθνείς αγορές ομολόγων από τις αρχές του 2022 μ.Χ., δήλωσε ο Gregory Smith, διαχειριστής κεφαλαίων της M&G Investments με έδρα το Λονδίνο. Η Αίγυπτος μπορεί να είναι η πιο πιθανή χώρα να εκτρέψει τη χρεοκοπία, σύμφωνα με την έρευνα της JPMorgan.

«Μπορεί το πρόγραμμα του ΔΝΤ της Αιγύπτου να διευρυνθεί όσον αφορά τους πόρους είναι το μεγάλο ερώτημα για τις συναντήσεις», είπε ο Smith αναφερόμενος στο δάνειο 3 δισεκατομμυρίων δολαρίων του Καΐρου.

Ωστόσο, τα κρατικά ομόλογα σε δολάριο της Αιγύπτου υποχώρησαν την Παρασκευή 6/10, αφού ο οίκος αξιολόγησης Moody's υποβάθμισε βαθύτερα την πιστοληπτική του ικανότητα σε σκουπίδια και η διευθύνουσα σύμβουλος του ΔΝΤ Kristallina Georgieva δήλωσε στο Bloomberg ότι η χώρα θα συνεχίσει να «αιμορραγεί» όσον αφορά τα συναλλαγματικά της αποθέματα εκτός αν υποτιμήσει ξανά το νόμισμά της.

Η Αίγυπτος, το Πακιστάν και η Νιγηρία - ο πρόεδρος της οποίας αγωνίζεται να εφαρμόσει τις επιβαλλόμενες έξωθεν μεταρρυθμίσεις - θα ξοδέψουν το 40% ή περισσότερο των εσόδων για πληρωμές τόκων χρέους το επόμενο έτος, σύμφωνα με τον οίκο αξιολόγησης Fitch.

5. Ο παράγοντας της Τουρκίας. Η Άγκυρα έχει εκδόσεις χρέους 2,5 δισεκατομμύρια δολάρια φέτος, επομένως θα χρειαστεί να αξιοποιήσει τις αγορές σύντομα. Ο Υπουργός Οικονομικών Mehmet Simsek συνάντησε επενδυτές στην Νέα Υόρκη, την Ουάσιγκτον και το Λονδίνο τις τελευταίες εβδομάδες και θα έχει επαφές με μερικούς από τους μεγαλύτερους διαχειριστές περιουσιακών στοιχείων στο Μαρακές, αναδεικνύοντας τη στροφή της Άγκυρας προς την ορθόδοξη αντιμετώπιση των νομισματικών θεμάτων.

Αυτό περιλαμβάνειs αυξήσεις επιτοκίων κατά 2.150 μονάδες βάσης από τον Ιούνιο για την καταπολέμηση του πληθωρισμού, ο  οποίος... τρέχει με ρυθμό 61,5%. Οι τοπικές εκλογές τον Μάρτιο του επόμενου έτους είναι το επόμενο μεγάλο πολιτικό γεγονός, αφού ο πρόεδρος Tayyip Erdogan εξασφάλισε άλλη μια Προεδρική θητεία τον Μάιο.

«Ο Erdogan πιθανότατα δεν θέλει τίποτα καλύτερο από το να εδραιώσει περαιτέρω την δική του κυριαρχία στην εσωτερική πολιτική σκήνη με το να συντρίψει την αντιπολίτευση στις τοπικές εκλογές», δήλωσε ο Timothy Ash, ανώτερος στρατηγός  αναλυτής της BlueBay Asset Management και μέχρι τότε, οι μεταρρυθμίσεις από τον Simsek αναμένεται να είναι περιορισμένες.

6. Η μεταρρύθμιση της αγοράς χρέους. Η Παγκόσμια Τράπεζα, το ΔΝΤ και άλλες πολυμερείς αναπτυξιακές τράπεζες βρίσκονται υπό πίεση να ενισχύσουν τον δανεισμό σε φτωχότερες χώρες για τη χρηματοδότηση της ανάπτυξης και την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής.

Η Κίνα και άλλες μεγάλες αναδυόμενες οικονομίες απαιτούν εδώ και καιρό να έχουν μεγαλύτερο λόγο στην παγκόσμια χρηματοοικονομική αρχιτεκτονική, η οποία εξακολουθεί να κυριαρχείται από παραμέτρους που καθορίστηκαν από τη σύνοδο του Bretton Woods το 1.944 μ.Χ,, όταν ιδρύθηκαν το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα.

Το μπλοκ των αναπτυσσόμενων χωρών BRICS πρόσθεσε έξι νέα μέλη στην ετήσια σύνοδο κορυφής τον Αύγουστο, με στόχο την μεγαλύτερη επιρροή στα διεθνή οικονομικά. Συμπέρασμα: Οι αναπτυσσόμενες και φτωχές χώρες υποφέρουν από την ηγεμονία των ΗΠΑ στο παγκόσμιο οικονομικό και χρηματοπιστωτικό σύστημα.

Η υπερχρέωση και η αποανάπτυξη οδηγούν σε τεράστιες κοινωνικές και γεωπολιτικές κρίσεις – αν δούμε την περίπτωση των διαδοχικών στρατιωτικών πραξικοπημάτων στην περιοχή της Δυτικής Αφρικής – αλλά και στα τεράστια μεταναστευτικά ρεύματα που αναμένεται να «πνίξουν» την Δύση. Η χειραφέτηση του Παγκόσμιου Νότου έχει ξεκινήσει (https://yiorgosthalassis.blogspot.com/2023/10/world-bank-2023-fed.html)…

Oι BRICS ελέγχουν πλέον πάνω από το 40% της παγκόσμιας προσφοράς πετρελαίου – Το ενεργειακό «υπερόπλο» του Παγκόσμιου Νότου. Ο θάνατος του πετροδολαρίου, ο δημοσιονομικός εκτροχιασμός των ΗΠΑ και οι συναλλαγές σε τοπικά νομίσματα.

Η πρόσφατα διευρυμένη ομάδα των BRICS έχει δει το μερίδιο της παγκόσμιας προσφοράς πετρελαίου να αυξάνεται σε ετήσια βάση.. Οι BRICS ελέγχουν πλέον το 40,9% της παγκόσμιας προσφοράς πετρελαίου, εξάγοντας εκατομμύρια βαρέλια σε άλλες χώρες κάθε χρόνο, σύμφωνα με τις τελευταίες εκτιμήσεις της OilPrice. Η παραγωγή πετρελαίου της Ρωσίας αυξήθηκε κατά 1,8% φέτος, παρά τις κυρώσεις των ΗΠΑ.

Η παραγωγή πετρελαίου της Σαουδικής Αραβίας αυξήθηκε κατά 10,8%, ενώ η Κίνα είδε αύξηση κατά 2,9% το ίδιο έτος. Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και το Ιράν αύξησαν επίσης την παραγωγή τους κατά 10,4% και 4,6% αντίστοιχα.

Αυτά τα στατιστικά στοιχεία δείχνουν προφανώς ότι οι BRICS έχουν τη δυνατότητα να κυριαρχήσουν στον τομέα του πετρελαίου τα επόμενα χρόνια – και να αποκτήσουν τη δυνατότητα καθορισμού των τιμών. Το μερίδιο των εξαγωγών πετρελαίου από τα μέλη BRICS μεταξύ του έτους 2022 μ.Χ.-2023 μ.Χ.:

Σαουδική Αραβία – 12,9%

Ρωσία: 11,9%

Κίνα: 4,4%

ΗΑΕ: 4,3%

Ιράν:  4,1%

Βραζιλία: 3,3%

Εάν τα μέλη της ομάδας των BRICS αποφασίσουν να ξεφορτωθούν το δολάριο και να δεχτούν τοπικά νομίσματα για το εμπόριο πετρελαίου αυτό θα σημάνει σημαντικές απώλειες  για το αμερικανκό νόμισμα.

Το δολάριο θα μπορούσε να χάσει ζήτησή στις διεθνείς αγορές και να καταστεί λιγότερο ελκυστικό για τους διεθνείς επενδυτές δυσχεραίνοντας την δυνατότητα των ΗΠΑ να χρηματοδοτήσουν τα δημοσιονομικά ελλείμματά τους τα οποία διογκώνοντα επικίνδυνα… Η εξέλιξη θα επηρεάσει άμεσα την οικονομία των ΗΠΑ, η οποία θα μπορούσε τελικά να οδηγήσει σε πληθωριστικό σοκ και μαζική ανεργία.

Διακανονισμοί των συναλλαγών σε εναλλακτικά νομίσματα. Φανταστείτε ένα σενάριο όπου τα μεγάλα πετρελαιοπαραγωγικά κράτη, ως μέρος του διευρυμένου συνασπισμού BRICS, επιλέγουν να χρησιμοποιούν τα δικά τους νομίσματα ή άλλα διεθνή νομίσματα για την τιμολόγηση και τον διακανονισμό συναλλαγών πετρελαίου, επισημαίνει σε ανάλυσή του το Bloomberg.

Αυτό θα σήμαινε ένα θεμελιώδη μετασχηματισμό στο μηχανισμό του παγκόσμιου εμπορίου πετρελαίου. Θα μπορούσε να μειώσει την ανάγκη για αυτές τις χώρες να διατηρούν τεράστια αποθέματα σε δολάρια και να τους παρέχει μεγαλύτερο έλεγχο στις συναλλαγές τους που σχετίζονται με το πετρέλαιο.

Επιπλέον, μια τέτοια αλλαγή θα μπορούσε να ενθαρρύνει και άλλα πετρελαιοπαραγωγά κράτη  να ακολουθήσουν το παράδειγμά τους, μειώνοντας περαιτέρω τον ρόλο του δολαρίου στο εμπόριο ενεργειακών αγαθών.

Γεωπολιτικές επιπτώσεις στην ενεργειακή ασφάλεια. Τα γεωπολιτικά κίνητρα πίσω από αυτή την κίνηση δεν πρέπει να υποτιμηθούν, επισημαίνουν. Δεν αφορά μόνο τα οικονομικά μεγέθη αφορά επίσης τους πολιτικούς ελιγμούς στο διεθνές γεωπολιτικό περιβάλλον και την ενεργειακή ασφάλεια.

Μειώνοντας την εξάρτηση από το δολάριο στο εμπόριο πετρελαίου, τα πετρελαιοπαραγωγικά κράτη στοχεύουν να αμυνθούν από τις πιθανές επιπτώσεις των οικονομικών κυρώσεων υπό τις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες έχουν χρησιμοποιηθεί συχνά ως εργαλείο εξωτερικής πολιτικής.

Αυτή η διαφοροποίηση των διακανονισμών στις συναλλαγές στην παγκόσμια αγορά πετρελαίου θα μπορούσε να έχει βαθιές επιπτώσεις στην ενεργειακή ασφάλεια, καθώς τα κράτη επιδιώκουν να προστατεύσουν τα συμφέροντά τους και να μειώσουν την έκθεση σε εξωτερικές πιέσεις.

Ένα σύνθετο τοπίο αναδύεται. Ουσιαστικά, η επέκταση του ομίλου BRICS θα μπορούσε να ανοίξει το δρόμο για μια πιο πολύπλευρη και λιγότερο... δολαριοκεντρική παγκόσμια αγορά πετρελαίου και ενεργειακών αγαθών εν γένει.

Ενώ η πλήρης μετάβαση σε ένα σύστημα συναλλαγών εκτός δολαρίου μπορεί να μην είναι άμεση ή απλή, η εξέλιξη των διακανονισμών των συναλλαγών στο εμπόριο πετρελαίου σε τοπικά νομίσματα είναι μια τάση που αξίζει να παρακολουθηθεί.

Έχει τη δυνατότητα να αναδιαμορφώσει την δυναμική του ενεργειακού τομέα, να επηρεάσει τις στρατηγικές των κρατών που παράγουν και καταναλώνουν πετρέλαιο και να εισαγάγει ένα νέο επίπεδο πολυπλοκότητας στην γεωπολιτική διάσταση των παγκόσμιων ενεργειακών αγορών, επισημαίνει στην ανάλυση του το Blooomberg (https://www.bankingnews.gr/diethni/articles/699857/oi-brics-elegxoun-pleon-pano-apo-to-40-tis-pagkosmias-prosforas-petrelaiou-to-energeiako-yperoplo-tou-pagkosmiou-notou).

Dugin: Σε θανάσιμη δίνη η μονοπολικότητα – Έρχονται... οι έξι Αυτοκρατορίες που θα συντρίψουν τις ΗΠΑ και θα φέρουν τον πολυπολικό κόσμο. Ο Ρώσος φιλόσοφος Aleksandr Gelyevich Dugin εξηγεί γιατί ο σημερινός μονοπολικός κόσμος δεν μπορεί να επιβιώσει στο παγκόσμιο πλαίσιο που διαμορφώνεται.

Τις έννοιες της Aυτοκρατορίας, της μονοπολικότητας και του πολυπολικού κόσμου στο σημερινό παγκόσμιο πλαίσιο, στο οποίο κυοφορούνται τεκτονικές αλλαγές αναλύει ο Ρώσος φιλόσοφος και μέντορας του προέδρου Vladimir Putin, Aleksandr Gelyevich Dugin.

Η Αυτοκρατορία είναι μια μορφή υπερεθνικού πολιτικού οργανισμού με ένα ενιαίο στρατηγικό κέντρο λήψης αποφάσεων (Αυτοκράτορας) και μια μεγάλη ποικιλία τοπικών οντοτήτων (από κοινότητες έως έθνη και πλήρεις πολιτείες), που ενώνουν τον «Μεγάλο Χώρο» και έχουν κοινά πολιτιστικά, θρησκευτικά και ιδεολογικά χαρακτηριστικά, εξηγεί ο Dugin σε ανάλυσή του στο Ria Novosti.

Η ένταξη κρατών – μελών σε μία Αυτοκρατορία μπορεί να γίνει είτε με ειρηνικό, είτε με βίαιη παρέμβαση. Εάν η ένταξη και παραμονή τους στο πλαίσιο της Αυτοκρατορίας είναι αρμονική, μπορεί τα κράτη – μέλη να διατηρήσουν μία μερική κυριαρχία. Αποτελούν τμήματα του «Μεγάλου Χώρου». Εφόσον η συμπεριφορά τους απέναντι στον Αυτοκράτορα είναι η «δέουσα» μπορούν ως ένα σημείο να θεωρούν τις οντότητές τους «εθνικά κράτη».

Αν αρχίσουν να επαναστατούν ενάντια στην Αυτοκρατορία ή εργαστούν για μια άλλη Αυτοκρατορία, τότε η μοίρα τους είναι προδιαγεγραμμένη. Αυτό δεν ισχύει μόνο για την Ουκρανία και άλλα μετασοβιετικά κράτη αλλά και για την Ταϊβάν και πολλά άλλα.

Εξάλλου στην τελευταία συνάντηση του Valdai Club και νωρίτερα στις ομιλίες του στο πρόγραμμα, ο Ρώσος πρόεδρος Vladimir Putin χαρακτήρισε ευθέως τη Ρωσία «Κράτος Πολιτισμός». Αυτή είναι μία αναγγελία της πορείας προς την Αυτοκρατορία. Όχι μόνο ιστορικά, αλλά και με πραγματικούς όρους.

Μια ενιαία Αυτοκρατορία. Ένας μονοπολικός κόσμος εκλαμβάνεται ως μια ενιαία Αυτοκρατορία (οι ΗΠΑ και οι δορυφόροι τους, ενωμένοι στο ΝΑΤΟ και σε άλλες συμμαχίες). Ο Αμερικανός πολιτικός επιστήμονας Neil Ferguson, στενά συνδεδεμένος με την τραπεζική οικογένεια Rothschild, κατέδειξε πώς η αυτοκρατορική ιδέα εισχώρησε σταδιακά στον σύγχρονο αμερικανικό πολιτικό λόγο.

Σε ένα προγενέστερο ιστορικό στάδιο, οι ΗΠΑ θεωρούσαν τον εαυτό τους ως Δημοκρατία και η έννοια της Αυτοκρατορίας, όπως την ενσάρκωναν οι Βρετανοί, ήταν αρνητική για τους Αμερικανούς που την αντιμετώπισαν με σθένος κατά τη διάρκεια του Πολέμου της Ανεξαρτησίας.

Η έννοια της Αυτοκρατορίας άρχισε στη συνέχεια να «αιχμαλωτίζει» τις αμερικανικές ελίτ, μέχρι που οι νεοσυντηρητικοί πρόφεραν δυνατά αυτήν την αγαπημένη λέξη. Η Αμερική έχει ουσιαστικά αυτοανακηρυχθεί «Αυτοκρατορία» που κυβερνά την ανθρωπότητα. Οι φιλελεύθερες παγκοσμιοποιητικές ελίτ σε όλο τον κόσμο συμφώνησαν μαζί τους. Αλλά αυτό προκάλεσε την απόρριψη από ένα άλλο «μέρος» των ελίτ.

Αυτό το άλλο μέρος σταδιακά απέκτησε τόσο μεγάλη επιρροή που έφτασε στο σημείο να απορρίπτει κατηγορηματικά την αμερικανική ηγεμονία και να αυτοανακηρύσσονται «Αυτοκρατορίες», δηλαδή «Κράτη Πολιτισμός». Αυτό είναι πολυπολικότητα. Μια κριτική επισκόπηση της Αυτοκρατορίας της Δύσης μπορεί να βρεθεί στους αριστερούς συγγραφείς Negri και Hardt, στον διάσημο κοινωνιολόγο Emmanuel Todd.

Επτά Αυτοκρατορίες: Ένας πολυπολικός κόσμος. Ένας πολυπολικός κόσμος είναι η συνύπαρξη πολλών αυτοκρατοριών, εντελώς κυρίαρχων, πρώτα απ 'όλα, σε σχέση με τις Ηνωμένες Πολιτείες, παρά τους ισχυρισμούς τους για μοναδικότητα και καθολικότητα, αλλά και σε σχέση μεταξύ τους. Σήμερα, τα χαρακτηριστικά της πολυπολικής δύναμης των Επτά αναδύονται σταδιακά στον κόσμο, δηλαδή ένα μοντέλο επτά Αυτοκρατοριών:

1. Δυτική Αυτοκρατορία (ΗΠΑ + ΕΕ + υποτελείς).

2. Ευρασιατική Αυτοκρατορία (Ρωσία + μετασοβιετικός χώρος). Αυτό είναι το Κράτος-Πολιτισμός που ανοικοδομούμε, για τον οποίο μίλησε ο Vladimir Putin στο Valdai Club.

3. Κινεζική Αυτοκρατορία (ηπειρωτική Κίνα + Ταϊβάν και μια σειρά από κράτη που προσεγγίζουν την Κίνα μέσω της πρωτοβουλίας «Μία ζώνη, Ένας Δρόμος»).

4. Ινδική Αυτοκρατορία (Ινδία + Νεπάλ + Μπαγκλαντές + πολιτικές της Νοτιοανατολικής Ασίας που έλκονται από το Νέο Δελχί).

5. Ισλαμική Αυτοκρατορία (ένα πιθανό μπλοκ ισλαμικών κρατών, οι μεγαλύτεροι πόλοι του οποίου είναι η Σαουδική Αραβία + οι Αραβικές σουνιτικές χώρες, το σιιτικό Ιράν, το Πακιστάν, η Τουρκία, η Ινδονησία, οι χώρες του Magreb και όλα τα υπόλοιπα).

6. Αυτοκρατορία της Λατινικής Αμερικής (βασισμένη στην ένωση της Βραζιλίας και της Αργεντινής με την συνένωση άλλων χωρών - μέχρι τα κράτη της Καραϊβικής και του Μεξικού).

7. Αφρικανική Αυτοκρατορία (Αυτοκρατορία του Οροπεδίου Manden γύρω από το Μάλι + κεντρικό και νότιο Bantu Ecumene + Αιθιοπία και κόσμος Κουσιτικής, δηλαδή Νότια Αίγυπτος και Βόρειο Σουδάν, από το Ασσουάν μέχρι τη Χαρτούμ).

Η Ένωση των Έξι Αυτοκρατοριών – BRICS. Η Πρώτη Αυτοκρατορία, η οποία εξακολουθεί να ισχυρίζεται ότι είναι μοναδική, αναδύθηκε μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ και, παρόλο που βρίσκεται σε θανάσιμη δίνη, εξακολουθεί να προσπαθεί να διατηρήσει την ηγεμονία της.

Παρόλες τις κρίσεις, εξακολουθεί να είναι αρκετά ισχυρή - ισχυρότερη από οποιαδήποτε άλλη, αλλά χωριστά. Αλλά είναι ήδη κατώτερη από τη συμμαχία άλλων, μη δυτικών αυτοκρατοριών σε μια σειρά βασικών δεικτών - οικονομικούς, δημογραφικούς, πόρους ακόμη και ιδεολογικά.

Οι επόμενες τρεις αυτοκρατορίες (παρεμπιπτόντως, έχοντας μια πολύ μακρά, αιωνόβια, ακόμη και χιλιόχρονη ιστορία) - η Ρωσική, η Κινεζική και η Ινδική - βρίσκονται στο στάδιο του ενεργού σχηματισμού. Στην πραγματικότητα, αντιπροσωπεύουν ήδη ανεξάρτητους κυρίαρχους πόλους και θα ενισχύσουν και θα επεκτείνουν την επιρροή και τη δημιουργία τους.

Η Ισλαμική Αυτοκρατορία, το κέντρο της οποίας ήταν λογικό να γίνει η Βαγδάτη, ενώνεται από μια ισχυρή θρησκεία και μια ιδεολογία που βασίζεται σε αυτήν, αλλά είναι πολιτικά κατακερματισμένη. Η Αφρικανική και η λατινοαμερικανική αυτοκρατορία εξακολουθούν να είναι αδύναμες αλλά γίνονται βήματα προς την κατεύθυνση δημιουργίας ισχύος.

Και οι έξι Αυτοκρατορίες, εκτός από τη Δυτική, δηλαδή τα υπαρκτά ή δυνητικά Κράτη -Πολιτισμού, ενώνονται σήμερα στην δομή των BRICS που επεκτάθηκε μετά τη σύνοδο του Γιοχάνεσμπουργκ. Το 2024 μ.Χ. η Ρωσία θα προεδρεύσει των BRICS και τώρα είναι η ώρα να προωθηθεί η πολυπολικότητα και να ενισχυθεί με όσο το δυνατόν περισσότερο ιδεολογικά, οικονομικά, ενεργειακά, οικονομικά, στρατιωτικά-πολιτικά και στρατηγικά μέτρα.

Η συντριβή της Δυτικής Αυτοκρατορίας. Για να υπάρξει πολυπολικότητα, όλοι μαζί πρέπει να συντρίψουν την επιδίωξη της Δυτικής Αυτοκρατορίας για μονοπολικότητα. Οι λαοί του κόσμου καλούνται να σπάσουν την δυτική παγκοσμιοποίηση υπερηφάνεια. Στην πραγματικότητα, αυτό κάνει η Ρωσία στην Ουκρανία σήμερα. Η ειδική στρατιωτική επιχείρηση είναι η πρώτη καυτή σύγκρουση μεταξύ μονοπολικότητας και πολυπολικότητας.

Για λόγους δικαιοσύνης, μπορούμε να υποθέσουμε, καθαρά θεωρητικά, τρεις ακόμη «Μεγάλους Χώρους». Εάν η Δύση διασπαστεί σε Αμερική και Ευρώπη, τότε η ΕΕ, φυσικά, έχοντας προηγουμένως ανατρέψει τις ατλαντιστικές παγκοσμιοποιητικές ελίτ , θα μπορούσε να γίνει ξεχωριστός πόλος.

Αλλά αυτό δεν φαίνεται στον ορίζοντα επί του παρόντος. Είναι εξίσου φανταστικό να σκεφτούμε έναν βουδιστικό πολιτισμό υπό την ηγεσία της Ιαπωνίας. Όμως η Ιαπωνία εξαρτάται πλήρως από τη Δύση και δεν ακολουθεί ανεξάρτητη πολιτική.

Και εντελώς απατηλό είναι να μιλάμε για τον «Μεγάλος Χώρος» της Ωκεανίας, που σταδιακά μετατρέπεται σε ζώνη στρατιωτικής-στρατηγικής αντιπαράθεσης μεταξύ της Κινεζικής Αυτοκρατορίας και της Αμερικανικής Αυτοκρατορίας. Αλλά θα μπορούσε να ήταν διαφορετικά.

Αλλά δύσκολα μπορεί κανείς να περιμένει ότι οι γενναίοι Μελανήσιοι, οι κάτοικοι της Παπούας, οι Αυστραλοί Αβορίγινες και οι πολεμοχαρείς Μαορί είναι ικανοί να ξεσηκώσουν μια αντιαποικιακή εξέγερση ενάντια στους Αγγλοσάξονες. Εκτός, φυσικά, αν λάβουν βοήθεια σε αυτό. Το πείραμα με τη βοήθεια στην Αφρική πέτυχε, ίσως είναι πιο περίπλοκη η περίπτωση της Ωκεανίας αλλά αξίζει μία προσπάθεια.

«Εάν οι Αυτοκρατορίες επιστρέφουν, τότε είναι καιρός να κατανοήσουμε τις ιστορικές τους ρίζες, να κατανοήσουμε την προέλευσή τους και την αντίστοιχη ιδεολογία. Αυτό είναι ένα εξαιρετικά συναρπαστικό θέμα που θα σας βοηθήσει να καταλάβετε πολλά για το ποιοι είμαστε εμείς οι ίδιοι, οι Ρώσοι.

Και είμαστε οι άνθρωποι της Αυτοκρατορίας. Ήμασταν, είμαστε και θα είμαστε, όπως κι αν ονομαζόμαστε και ό,τι κι αν σκεφτόμαστε για τον εαυτό μας. Έρχεται η στιγμή που θα το συνειδητοποιήσουμε ξανά», σημειώνει χαρακτηριστικά ο Dugin.

«Τελικά, η ΕΣΣΔ ήταν ένα είδος Αυτοκρατορίας με την έννοια που δώσαμε. Και ήταν σίγουρα το Κράτος-Πολιτισμός. Απλώς πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτή είναι η μοίρα μας», καταλήγει στην ανάλυσή του ο Ρώσος φιλόσοφος (https://www.bankingnews.gr/analyseis-ektheseis/articles/699723/dugin-se-thanasimi-dini-o-monopolikos-kosmos-erxontai-oi-eksi-aftokratories-pou-tha-syntripsoun-tis-ipa-kai-tha-feroun-tin-polypolikotita).

Η Αμερική πληρώνει περισσότερους τόκους για το χρέος της ύψους 33 τρισεκατομμυρίων δολαρίων παρά για την εθνική άμυνα. Ένα κρίσιμο οικονομικό σημείο καμπής μόλις πέρασε.

Οι χώρες και οι Αυτοκρατορίες συνήθως καταρρέουν όταν το κόστος εξυπηρέτησης των χρεών τους υπερβαίνει το κόστος της υπεράσπισης των συνόρων τους. Αυτή είναι μια πραγματικότητα για την οποία ο οικονομικός ιστορικός Niall Ferguson προειδοποιεί για περισσότερο από μια δεκαετία.

Πολλοί αγνόησαν τον Ferguson όταν τόνισε αυτό το σημείο στο Aspen Ideas Festival το 2010 μ.Χ. Ωστόσο, θα πρέπει να σημειώσουν τώρα ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν φτάσει σε αυτό το οριακό σημείο.

Η κυβέρνηση δαπάνησε πάνω από 807 δισεκατομμύρια δολάρια σε τόκους για το εθνικό χρέος κατά τους πρώτους 11 μήνες του οικονομικού έτους 2023 μ.Χ., σύμφωνα με τη μηνιαία δήλωση του Υπουργείου Οικονομικών των ΗΠΑ . Εν τω μεταξύ, ξόδεψε 696 δισεκατομμύρια δολάρια για την εθνική άμυνα. Αυτό σημαίνει ότι η αποπληρωμή του χρέους είναι 116 τοις εκατό των στρατιωτικών δαπανών.

Αυτά τα στατιστικά στοιχεία είναι ανησυχητικά για διάφορους λόγους. Αφενός, δεδομένου ότι η Κίνα κατέχει περίπου το 2,6 τοις εκατό του εθνικού χρέους των ΗΠΑ, η Αμερική έχει πληρώσει τον μεγαλύτερο στρατιωτικό αντίπαλό της 21 δισεκατομμύρια δολάρια σε πληρωμές τόκων φέτος.

Είναι δύσκολο να υπερασπιστείς ζωτικής σημασίας εμπορικούς δρόμους όπως η Θάλασσα της Νότιας Κίνας από μια κομμουνιστική υπερδύναμη όταν χρηματοδοτείς τον στρατό της. Αλλά αυτό που αφορά τη νομισματική μεταφορά στην Κίνα δεν είναι στην πραγματικότητα η μεγαλύτερη απειλή που δημιουργείται από το αυξανόμενο εθνικό χρέος της Αμερικής.

Ο κύριος λόγος που οι αυτοκρατορίες πέφτουν όταν το κόστος εξυπηρέτησης των χρεών τους υπερβαίνει το κόστος της υπεράσπισης των συνόρων τους είναι ότι οι αυξανόμενες πληρωμές τόκων τις αναγκάζουν να μειώσουν τους αμυντικούς προϋπολογισμούς τους.

Οι πληρωμές τόκων για το εθνικό χρέος καταναλώνουν επί του παρόντος το 20 τοις εκατό όλων των φορολογικών εσόδων. Εάν η Αμερική θέλει να διατηρήσει το τρέχον επίπεδο των στρατιωτικών δαπανών της, θα πρέπει είτε να αυξήσει τους φόρους είτε να δανειστεί περισσότερα χρήματα. Η πρώτη επιλογή θα επιβραδύνει την οικονομική ανάπτυξη. Το δεύτερο θα αυξήσει τις πληρωμές τόκων γρηγορότερα.

Έτσι, η Αμερική θα πρέπει να μειώσει τις δαπάνες της για να πληρώσει τους τόκους της. Τα υπερπόντια στρατεύματα και οι στρατιωτικές βάσεις κοστίζουν στους φορολογούμενους των ΗΠΑ περισσότερα από 156 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως, το ένα πέμπτο όλων των στρατιωτικών δαπανών των ΗΠΑ. Εάν το έθνος αναγκαστεί να μειώσει τις δαπάνες, αυτές οι βάσεις θα είναι μεταξύ των πρώτων που θα προχωρήσουν.

Ο Hunter DeRensis έγραψε για το American Conservative: Όπως τονίζει συχνά ο γερουσιαστής Ραντ Πολ, η χρεοκοπία είναι το ξίφος του Δαμόκλειου που κρέμεται επικίνδυνα κοντά στο λαιμό του θείου Σαμ. Τι θα συνέβαινε εάν οι επιταγές Κοινωνικής Ασφάλισης σταματούσαν να εμφανίζονται στα γραμματοκιβώτια και τα προνόμια Medicare διακόπηκαν;

Όταν παρουσιάζεται αυτή η επιλογή, θα επιλέξει ο μέσος Αμερικανός το δίχτυ κοινωνικής ασφάλειάς του ή θα συνεχίσει τη χρηματοδότηση για μακρινές βάσεις στην Στουτγάρδη, την Οκινάουα και το Τζιμπουτί; Ακόμη και ο πιο μιλιταριστής βουλευτής θα ξέρει ποιον τρόπο να ψηφίσει, μήπως βρει όχλο να περιμένει έξω από τα κάστρα του DC.

Το κλείσιμο ξένων βάσεων μπορεί να αγοράσει τις ΗΠΑ αρκετούς μήνες οικονομικής φερεγγυότητας, αλλά θα μετατρέψει επίσης την Αμερική από παγκόσμιο ηγεμόνα σε ένα αποδυναμωμένο, ευάλωτο έθνος που προσπαθεί απλώς να υπερασπιστεί τα σύνορά του. Αυτό συνέβη στην Σοβιετική Ένωση και στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία πολύ πριν.

 

Προετοιμάζει η Κίνα τεράστιους αριθμούς στρατιωτών, κατασκόπων και σαμποτέρ στις κοινότητες των ΗΠΑ για τον επερχόμενο πόλεμο.

Υπήρξε μια δραματική άνοδος στον αριθμό των Κινέζων υπηκόων που διασχίζουν τα σύνορά μας. Η συντριπτική τους πλειοψηφία είναι άνδρες και η συντριπτική πλειοψηφία αυτών των ανδρών είναι στρατιωτικής ηλικίας. Τις περισσότερες φορές, όταν αυτοί οι άνδρες αναχαιτίζονται από Αμερικανούς αξιωματούχους, ισχυρίζονται ότι έχουν έρθει για να κάνουν αίτηση για άσυλο στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Φυσικά γνωρίζουν πως οι ημερομηνίες των δικαστηρίων τους θα οριστούν πολύ αργότερα στο μέλλον, επειδή το σύστημά μας κατακλύζεται από τους αιτούντες άσυλο αυτήν την στιγμή. Καθώς περιμένουν τις ημερομηνίες των δικαστηρίων τους, οι περισσότεροι από αυτούς αφήνονται ελεύθεροι στις Ηνωμένες Πολιτείες και τους επιτρέπεται να πάνε όπου θέλουν. Αυτό σημαίνει λοιπόν ότι χιλιάδες Κινέζοι άνδρες στρατιωτικής ηλικίας τους έχει επιτραπεί να παραμείνουν σε αυτή τη χώρα και δεν ξέρουμε πού βρίσκονται ή τι κάνουν.

Σύμφωνα με το Fox News, ο αριθμός των Κινέζων υπηκόων που συναντώνται στα σύνορά μας ξεπερνά κατά πολύ οτιδήποτε έχουμε δει ποτέ στο παρελθόν: Μέχρι στιγμής το οικονομικό έτος 2023 μ.Χ., η Υπηρεσία Τελωνείων και Προστασίας Συνόρων των ΗΠΑ συνάντησε σχεδόν 40.000 Κινέζους υπηκόους τόσο στα νότια όσο και στα Βόρεια σύνορα, ξεπερνώντας κατά πολύ τους περίπου 23.500 και 27.800 που συναντήθηκαν τα οικονομικά έτη 2021 και 2022 μ.Χ., αντίστοιχα.

Τον Ιούλιο, περισσότεροι από 6.000 διέσχισαν τα σύνορα, μόλις δύο μήνες μετά τη λήξη των περιορισμών της εποχής COVID-19 που επέτρεπε την ταχεία απέλαση παράνομων μεταναστών – γνωστό ως Τίτλος 42 –.

Προφανώς αυτοί οι Κινέζοι υπήκοοι δεν πηγαίνουν με τα πόδια στα σύνορά μας από την Κίνα. Πώς λοιπόν φτάνουν εδώ; Λοιπόν, αναφέρεται ότι πολλοί από αυτούς ξεκινούν τα ταξίδια τους στο έθνος του Ισημερινού:

Οι Κινέζοι μετανάστες συνήθως ξεκινούν το ταξίδι τους στον Εκουαδόρ, το οποίο είναι χωρίς βίζα για τους Κινέζους πολίτες, σύμφωνα με το The Diplomat. Από εκεί, κατευθύνονται προς το Necoclí, μια πόλη στην Βόρεια ακτή της Κολομβίας, η οποία στην συνέχεια οδηγεί στο Darién Gap, μια πυκνή ζούγκλα 66 μιλίων που φέρεται να είναι γεμάτη με ένοπλους αντάρτες, διακινητές ναρκωτικών και θανατηφόρα βιοποικιλότητα. Κάποιοι που αναλαμβάνουν το προδοτικό ταξίδι φέρονται να πληρώνουν σε λαθρέμπορους μέχρι και 35.000 δολάρια για βοήθεια.

Αυτό είναι ένα σημαντικό ζήτημα εθνικής ασφάλειας, αλλά η «κυβέρνηση?» Μπάιντεν δεν κάνει τίποτα για αυτό. Περιττό να πούμε ότι αυτό απογοητεύει πολύ πολλούς Ρεπουμπλικάνους. Στην πραγματικότητα, ο Πρόεδρος της Επιτροπής Εσωτερικής Ασφάλειας στην Βουλή των Αντιπροσώπων είπε πρόσφατα στη Daily Mail πως ανησυχεί ότι η Κίνα μπορεί να στέλνει αυτούς τους άνδρες εδώ για συγκεκριμένο σκοπό:

Ο Πρόεδρος της Επιτροπής Εσωτερικής Ασφάλειας της Βουλής των Αντιπροσώπων Mark Green, R-Tenn., δήλωσε στην DailyMail.com ότι έχει σημειωθεί «μαζική αύξηση» Κινέζων υπηκόων που συνδέονται με τον Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό (PLA) που έχουν αποκτήσει πρόσβαση στις ΗΠΑ περνώντας τα σύνορα. Και πάνω από 17.800 Κινέζοι υπήκοοι απελευθερώθηκαν στις ΗΠΑ μόνο φέτος, ισχυρίστηκε.

Ο Γκριν χαρακτήρισε «ηλίθια» τη συνοριακή πολιτική της «κυβέρνησης» Μπάιντεν που ισχύει αυτήν την στιγμή «προκαλώντας το μυαλό», επειδή τώρα οι Κινέζοι κατάσκοποι μπορούσαν να λειτουργήσουν ως «δολιοφθορείς» με τον ίδιο τρόπο που Ρώσοι στρατιωτικοί εγκαταστάθηκαν στην Ουκρανία πριν από την εισβολή.

Νομίζω ότι οι ανησυχίες του Green είναι απολύτως δικαιολογημένες. Καθώς οι φήμες για ενδεχόμενο πόλεμο μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας φτάνουν στο κρεσέντο, βλέπουμε Κινέζους άνδρες να διασχίζουν τα σύνορά μας σε πολύ μεγαλύτερο αριθμό από ποτέ. Και φαίνεται να το κάνουν ομαδικά.

Νωρίτερα φέτος, ένας δημοσιογράφος δημοσίευσε βίντεο που έδειχνε «εκατοντάδες στρατιωτικούς Κινέζους στον Παναμά να κατευθύνονται προς τα σύνορα των ΗΠΑ»: Ένας δημοσιογράφος δημοσίευσε νέο βίντεο που φαίνεται να δείχνει εκατοντάδες στρατιωτικούς Κινέζους στον Παναμά να κατευθύνονται προς τα σύνορα των ΗΠΑ.

Ο ιδρυτής του Muckraker.com, Anthony Rubin, δήλωσε στο «Fox & Friends First» την Τετάρτη πως κάθε μέρα, πολλές φορές την ημέρα, ομάδες ανδρών κάνουν ουρές και επιβιβάζονται σε λεωφορεία για να συνεχίσουν τα ταξίδια τους. Φαίνεται ότι υπάρχει τουλάχιστον κάποιο επίπεδο συντονισμού σε αυτές τις προσπάθειες. Και μόλις φτάσουν εδώ, οι Κινέζοι υπήκοοι συχνά καταλήγουν σε μέρη όπου δεν έπρεπε να είναι:

Οι Κινέζοι υπήκοοι που παρουσιάζονταν ως «τουρίστες» περιπλανήθηκαν σε μια τοποθεσία εκτόξευσης πυραύλων στο Νέο Μεξικό, όπως αναφέρθηκε για πρώτη φορά από την Wall Street Journal. Επιπλέον, κάποιοι φέρεται να οργανώθηκαν ως δύτες για να φτάσουν κοντά σε μια τοποθεσία εκτόξευσης πυραύλων στην Φλόριντα, ενώ άλλοι ισχυρίστηκαν πως διέμεναν σε μια βάση του στρατού στην Αλάσκα.

Οι πράκτορες φέρεται να ισχυρίζονται ότι είναι τουρίστες που έχουν «χαθεί» και δεν μπορούν να βρουν το δρόμο τους προς ένα Burger King ή McDonalds που συμπτωματικά βρίσκεται κοντά σε μια Αμερικανική στρατιωτική βάση.

Αυτοί είναι μόνο αυτοί που έχουν πιαστεί. Πόσοι άλλοι κατάσκοποι έχουν ολοκληρώσει με επιτυχία τις αποστολές τους χωρίς να συλληφθούν; Μόλις οι μετανάστες απελευθερωθούν σε αυτή την χώρα, μπορούν κυριολεκτικά να πάνε οπουδήποτε. Τον τελευταίο καιρό, υπήρξε ένα τεράστιο κύμα εγκληματικότητας στην κομητεία Όκλαντ του Μίσιγκαν. Είναι πολύ μακριά από τα νότια σύνορα.

Αποδεικνύεται πως «διεθνικές συμμορίες» από τη Νότια Αμερική στοχεύουν συγκεκριμένα ακριβά σπίτια σε αυτήν την περιοχή και μέχρι στιγμής έχουν σημειώσει μεγάλη επιτυχία: «Διεθνικές συμμορίες» από τη Νότια Αμερική διαπράττουν διαρρήξεις υψηλού επιπέδου σε πολυτελή σπίτια στο Μίσιγκαν, σύμφωνα με τις αρχές επιβολής του νόμου.

Ο σερίφης της κομητείας του Όκλαντ, Μάικλ Μπουσάρντ κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για μια σειρά από διαρρήξεις που στοχεύουν πολυτελή σπίτια. Ο Μπουσάρ προειδοποιεί τους κατοίκους της περιοχής να εξασφαλίσουν τα σπίτια τους επειδή οι παράνομοι μετανάστες διαπράττουν εισβολές στα σπίτια τους για να κλέψουν αγαθά υψηλής ποιότητας.

Ο σερίφης είπε ότι οι διαρρήκτες κλέβουν κοσμήματα, πολύτιμα μέταλλα, ρολόγια υψηλής ποιότητας, ακριβά πορτοφόλια, ηλεκτρονικά είδη, χρήματα και χρηματοκιβώτια. Ο Μπουσάρ είπε πως οι ληστείες ξεπέρασαν σε λεία συνολικά το 1 εκατομμύριο δολάρια.

Φυσικά οι Κινέζοι μετανάστες που έρχονται πέρα ​​από τα σύνορά μας δεν είναι εδώ για να ληστεύουν σπίτια. Είναι εδώ για άλλους λόγους. Αλλά το θέμα μου είναι πως μόλις οι μετανάστες απελευθερωθούν σε αυτή την χώρα, θα μπορούσαν να καταλήξουν κυριολεκτικά οπουδήποτε.

Σε αυτό το στάδιο, τόσοι πολλοί μετανάστες έχουν ξεχυθεί στην πολιτεία της που ακόμη και η υπερφιλελεύθερη κυβερνήτης της Νέας Υόρκης Κάθι Χότσουλ ζητά μια δραματική αύξηση της ασφάλειας των συνόρων:

Η Κυβερνήτης της Νέας Υόρκης Kathy Hochul (D) έχει μετατραπεί σε γεράκι μετανάστευσης αφού η «κυβέρνηση» Μπάιντεν έχει κατακλύσει την πολιτεία της –και συγκεκριμένα τη Νέα Υόρκη– με μια αδιάκοπη πλημμύρα χιλιάδων και χιλιάδων μεταναστών. Εμφανιζόμενη στην εκπομπή Face the Nation του CBS την Κυριακή, η Χότσουλ ζήτησε περιορισμούς στην μετανάστευση στα σύνορα και «διπλασιασμό ή τετραπλασιασμό» των πρακτόρων της Συνοριακής Περιπολίας.

Η Χότσουλ έριξε την ευθύνη στους Ρεπουμπλικάνους και στον Πρόεδρο της Βουλής Κέβιν ΜακΚάρθι (R-CA), αντί για τον Τζο Μπάιντεν, αγνοώντας ότι οι πολιτικές του Μπάιντεν είναι αυτές που έχουν υποκινήσει τον τεράστιο όγκο της παράνομης μετανάστευσης από τότε που ανέλαβε τα καθήκοντά του το 2021 μ.Χ. Θα κάνει τελικά κάτι η «κυβέρνηση» Μπάιντεν για να αντιμετωπίσει αυτήν την κρίση; Πιθανώς όχι. Έτσι, περισσότεροι Κινέζοι άνδρες στρατιωτικής ηλικίας θα φτάνουν κάθε μέρα που περνάει.

Και όταν τελικά ξεσπάσει ένας πόλεμος με τις Ηνωμένες Πολιτείες, θα είναι έτοιμοι να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους που τους έχουν ανατεθεί. Μόνο ένα πολύ ανόητο έθνος θα επέτρεπε στον εχθρό να προτοποθετήσει δεκάδες χιλιάδες στρατιώτες, κατασκόπους και σαμποτέρ, αλλά αυτό ακριβώς κάνουμε (https://www.freepen.gr/2023/10/blog-post_654.html, https://romioitispolis.gr/proetoimazei-i-kina-terastioys-arithmoys-stratioton-kataskopon-kai-sampoter-stis-koinotites-ton-ipa-gia-ton-eperchomeno-polemo/).

Ο κόσμος μετά την παγκοσμιοποίηση – Το τέλος της δυτικής κυριαρχίας.

Το Ινστιτούτο Cedimes, που ίδρυσε ο Γάλλος οικονομολόγος Jacques Austrui (και έχω την τιμή να συμμετέχω) γιορτάζει τα 50 χρόνια ζωής του. Το Cedimes ιδρύθηκε με κεντρικό άξονα την οικονομική ανάπτυξη, με διαφορετικές από τις γενικώς αποδεκτές, τότε, προδιαγραφές, που μεταξύ άλλων δικαιολογούσαν την υπανάπτυξη. Μετά την επικράτηση, για μισό περίπου αιώνα, της παγκοσμιοποίησης, μετατόπισε το κέντρο βάρους των επιστημονικών ενδιαφερόντων του από την οικονομική ανάπτυξη, στην παγκοσμιοποίηση.

Όμως, ήδη και η παγκοσμιοποίηση ανήκει στο παρελθόν. Εκτός από την επιστροφή στον προστατευτισμό, υπάρχει ένα ευρύτατο πλέγμα ανατροπών, που οδηγεί σε νέα διεθνή τάξη. Και ακριβώς, με αφορμή τα γενέθλια του Cedimes, θα προσπαθήσω να προβλέψω την θέση και τις δραστηριότητές του, για τα επόμενα 50 χρόνια. Με βάση τις διαφαινόμενες εξελίξεις, αλλά και τις διαγραφόμενες τάσεις, αναμένονται να συμβούν εγκάρσιες μεταβολές στο σύνολο  του πλανήτη μας.

Η από-παγκοσμιοποίηση, που αναγγέλθηκε επισήμως, στην φετινή συνάντηση στο Davos, κατά το 53ο οικονομικό φόρουμ, αποτελεί την ομολογία αποτυχίας της Αμερικής για όλα όσα ανέμενε να έχει από την παγκοσμιοποίηση, την οποία επέβαλε.

Οι ΗΠΑ προσπάθησαν να αποφύγουν την εκθρόνισή τους από την κορυφή του κόσμου. Η τραγική ειρωνεία έγκειται στο ότι η παγκοσμιοποίηση ανέδειξε ως δεύτερη υπερδύναμη την Κίνα, καθώς και πλήθος χωρών που την περιβάλλουν, καθοδόν προς μια νέα διεθνή τάξη, η οποία δεν θα κυριαρχείται από τις δυτικές αξίες.

Η στροφή των ΗΠΑ προς τον προστατευτισμό αποβλέπει στην καθυστέρηση της τεχνολογικής ανάπτυξης της Κίνας, χάρη στους αυστηρούς περιορισμούς που επιβάλλει στις συναλλαγές της. Η Δύση αισθάνεται ότι απειλείται από την αποτυχία της παγκοσμιοποίησης, καθώς εξαιτίας της βαθαίνει η παρακμή, στην οποία έχει περιέλθει.

Η κυρίαρχη ερμηνεία αυτών των περιορισμών βασίζεται στη βεβαιότητα ότι (αν τελικώς δεν αποφευχθεί ο Γ’ Παγκόσμιος Πόλεμος) νικητής θα αποδειχθεί αυτός που θα υπερέχει στις νέες τεχνολογίες και στην Τεχνητή Νοημοσύνη. Το νέο αυτό καθεστώς αναμένεται να διαρκέσει περίπου μισό αιώνα, χρονικό διάστημα που όπως φαίνεται ακολουθείται κατά την εναλλαγή των δύο αυτών κοσμοθεωριών.

Η επιστροφή του προστατευτισμού. Παράλληλα με την επάνοδο στον προστατευτισμό, η νέα διεθνής οικονομική τάξη προβλέπεται ότι θα έχει χαρακτηριστικά πολύ διαφορετικά από αυτά των τελευταίων 50 ετών.

Η πρώτη, και η πιο ανατρεπτική μεταβολή, που ήδη είναι ορατή, είναι η διαπίστωση ότι η Δύση δεν θα πρωταγωνιστεί πια στη διακυβέρνηση του πλανήτη, καθώς θα υποχωρεί σταθερά από την πρώτη σειρά των χωρών, που βρίσκονται στην κορυφή του.

Με αφορμή και την επέτειο του Cedimes, σε όλο αυτό το μακρύ διάστημα η Γαλλία, παρότι αντιμετώπιζε συρρίκνωση της διάδοσης επιρροής της γλώσσας της, ανήκε σταθερά στις επτά ισχυρότερες οικονομίες της υφηλίου.

Ωστόσο, το παγκόσμιο τοπίο διακυβέρνησης μεταβάλλεται πλήρως. Το 2040 αναμένεται ότι καμία οικονομία της Δύσης δεν θα ανήκει στις επτά ισχυρότερες της υφηλίου. Αντιθέτως, οι επτά οικονομίες, που αναμένεται να κυριαρχήσουν θα είναι της Κίνας, Ινδίας, Ινδονησίας, Βραζιλίας, Ρωσίας, Μεξικού και Τουρκίας. Εξάλλου, ο πληθυσμός της Ευρώπης θα συρρικνωθεί και θα μετρά μόνο 4,3% του παγκόσμιου, που θα φθάσει τα οκτώ δισεκατομμύρια.

Στο οικονομικό πεδίο, η νέα διεθνής τάξη προβλέπεται ότι θα συνδυαστεί με μερικότερες μεταβολές. Τα προστατευτικά μέτρα στο διεθνές εμπόριο συνοδεύονται από την επιδίωξη υψηλότερου βαθμού αυτάρκειας.

Ωστόσο, στην παρούσα υποχώρηση της παγκοσμιοποίησης, το καθεστώς προστατευτισμού φαίνεται να συνοδεύεται και από ορισμένα πιο ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, όπως είναι κατεξοχήν η προσπάθεια νέας εκβιομηχάνισης, επιδιώκοντας αύξηση του βαθμού αυτάρκειας, καθώς και ενθάρρυνση μετεγκατάστασης επιχειρήσεων, που είχαν μεταφερθεί σε άλλες χώρες.

Όσο και αν φαίνεται εξωπραγματική στις ημέρες μας η επιστροφή στην παρωχημένη εποχή της εκβιομηχάνισης (και όσο και αν οι σχετικές αναλύσεις είναι αποθαρρυντικές) ο Μπάιντεν ανήγγειλε πρόσφατα ένα γιγαντιαίο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων για εκβιομηχάνιση, αξίας 400 περίπου δισ. δολαρίων, που αποβλέπει στον περιορισμό της εξάρτησης από την Κίνα. Σκέψεις για ανάλογες ενέργειες γίνονται και στην Ευρώπη, ενώ ενθαρρύνεται σε ολόκληρη τη Δύση, η επάνοδος βιομηχανιών που μετεγκαταστάθηκαν σε άλλες χώρες.

Τεχνητή Νοημοσύνη. Μετά από σειρά δεκαετιών, στο διάστημα των οποίων η Δύση στο σύνολό της (με επικεφαλής τις ΗΠΑ) ήταν στο προσκήνιο με υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης και πρωτοπορώντας σε τεχνολογίες, τελευταία υπάρχουν σημαντικές ενδείξεις παρακμής της, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την Τεχνητή Νοημοσύνη. Πρόκειται για το πολύπλευρο επίτευγμα της ανθρωπότητας, που ταυτόχρονα υπόσχεται την πραγματοποίηση θαυμάτων, αλλά και ανομολόγητων καταστροφών.

Η Δύση κινδυνεύει να έχει κυρίως αρνητικές επιπτώσεις από την Τεχνητή Νοημοσύνη, εξαιτίας της καθυστέρησής της στον τομέα αυτόν, σε αντίθεση με την Κίνα (και τις οικονομίες που την ακολουθούν κυρίως στον “Δρόμο του Μεταξιού”).

Οι κίνδυνοι που περιβάλλουν τη Δύση στη συνέχεια της εισβολής των νέων τεχνολογιών και ιδιαιτέρως της Τεχνητής Νοημοσύνης, αφορούν την πολύ πιθανή πρόβλεψη, που είχε κάνει ο Karl Marx, πριν από περίπου έναν αιώνα.

Είχε τότε εμφανιστεί πεπεισμένος ότι στο καπιταλιστικό σύστημα είναι τελικά αναπότρεπτο τα μέσα παραγωγής να καταλήξουν σε ιδιοκτησία μονοπωλίου από τους ολιγάρχες, οι οποίοι θα κινούν τα νήματα του πολιτικού συστήματος και θα καταδικάζουν σε μόνιμη φτώχεια τους εργαζόμενους. Η πρόβλεψη αυτή, που δεν πραγματοποιήθηκε με την βιομηχανική επανάσταση, φαίνεται να υλοποιείται τώρα.

Ήδη, όπως το σύνολο των νέων τεχνολογιών, έτσι και η Τεχνητή Νοημοσύνη ελέγχεται από εταιρίες κολοσσούς (Google, Microsoft, Amazon κ.α.). Είναι πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατο, για νεοφυείς επιχειρήσεις να δημιουργήσουν κάτι νέο στον κλάδο, αν δεν στηρίζονται από τις γιγαντιαίες αυτές εταιρίες, οι οποίες ανταγωνίζονται σκληρά μεταξύ τους. Οι εταιρίες αυτές έχουν αποκτήσει μονοπωλιακό έλεγχο, καθώς το 90% των διαδικτυακών πωλήσεων και των διαφημιστικών εσόδων διενεργείται από αυτές.

Η Silicon Valley, που απώλεσε ήδη 160.000 θέσεις εργασίας, φαίνεται να καταρρέει κάτω από τον άγριο ανταγωνισμό, που επιπλέον περιορίζει στο ελάχιστο την παραγωγικότητα και τις νέες ιδέες. Η μάχη δίδεται για την απόκτηση όσο γίνεται υψηλότερων κερδών. Δικαιολογείται, έτσι, η κριτική εναντίον αυτών των γιγάντων, που υποστηρίζει ότι έχουν μετατραπεί «σε τμήμα της χρηματιστηριακής μηχανής του χρήματος της Wall Street».

Η φιλελεύθερη δημοκρατία. Η Δύση, συνηθισμένη να κατευθύνει την υφήλιο μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, θεωρεί ότι δεν υπάρχουν άλλοι πολιτισμοί άξιοι να επιβιώσουν, εκτός του δικού της, της φιλελεύθερης δημοκρατίας.

Και όχι μόνο, αλλά θεωρεί δικαίωμά και υποχρέωσή της να επιβάλει, ακόμη και με τη χρήση των όπλων, τον δικό της πολιτισμό στην υφήλιο. Έτσι, εκτός από τον εμπορικό και τεχνολογικό πόλεμο, που κήρυξε ο Τράμπ και που συνεχίζει δριμύτερα ο Μπάιντεν εναντίον της Κίνας, υπάρχει και έντονος ιδεολογικός πόλεμος ανάμεσα στις δύο αυτές υπερδυνάμεις.

Αντιδρώντας, Κίνα και Ρωσία υποστηρίζουν ότι το ενδιαφέρον της Δύσης για την φιλελεύθερη δημοκρατία, που δήθεν δικαιολογεί πολέμους εναντίον όσων δεν την ασπάζονται, είναι υποκριτικό. Στον αντίποδα θεωρούν ότι «η Δύση, στο σύνολό της, επιδίδεται σε προσπάθεια καθιέρωσης ιεραρχίας με ιμπεριαλιστικές ρίζες και ανωτερότητας της λευκής φυλής».

Υποστηρίζουν ότι το ενδιαφέρον της Δύσης για την επιβολή της φιλελεύθερης δημοκρατίας, δεν εστιάζεται στα πλαίσια ιδεολογικών ανησυχιών, αλλά υποκρύπτει κακόβουλα ενδιαφέροντα, όπως την προσπάθεια επιβράδυνσης της τεχνολογικής ανάπτυξης της Κίνας.

Στην πραγματικότητα, ο φιλελευθερισμός ουδέποτε εφαρμόστηκε, όπως τον υπερασπίζονται οι οπαδοί του. Το κυρίαρχο χαρακτηριστικό του είναι η έχθρα εναντίον του κρατικού παρεμβατισμού, αλλά και της αναδιανομής του πλούτου, ενώ η πολιτική του εξαντλείται στην επιβολή μιας στυγνής γραφειοκρατίας, την οποία υφίσταται και η ΕΕ.

Βιώνουμε σύγκρουση πολιτισμών;. Τα αίτια του διχασμού Δύσης και λοιπού κόσμου είναι περισσότερα από το ένα, που αναλύεται στην βασική ερμηνεία του Samuel Huntington, περί σύγκρουσης πολιτισμών.

Σαφώς, εμπεριέχεται και αυτή η σύγκρουση στην παρούσα περίοδο, αλλά δεν είναι η κυρίαρχη, δεδομένου ότι οι παγκόσμιες συνθήκες που επικρατούν είναι πολύ διαφορετικές των αντίστοιχων του 1.993 μ.Χ., ημερομηνίας που εμφανίστηκαν για πρώτη φορά οι απόψεις του Huntington που αναφέρονταν και σε άλλους είδους αντιπαλότητα.

Ωστόσο, η απουσία της Κίνας κατά την παλαιότερη εκείνη αντιπαράθεση, περιόριζε τον κίνδυνο απώλειας της παγκόσμιας ηγεμονίας των ΗΠΑ. Αντιθέτως, σήμερα υπάρχει η βεβαιότητα (εκτός απροόπτου) ότι οι ΗΠΑ χάνουν την πρωτοκαθεδρία τους και είναι πεπεισμένες ότι το μοναδικό αποτελεσματικό όπλο που διαθέτουν εναντίον της Κίνας είναι η “σημαία” της φιλελεύθερης δημοκρατίας, έστω και με το φανταστικό περιεχόμενο, με το οποίο προσπαθεί να επιβληθεί.

Το ακανθώδες ερώτημα είναι αν η Δύση θα συμβιβαστεί να συνεχίσει να υπάρχει στην κορυφή του κόσμου, μοιράζοντας την μέχρι τώρα απόλυτη εξουσία της με την Κίνα (αργότερα και με την Ινδία); Aπάντηση δεν υπάρχει, προς το παρόν, αλλά θα εξαρτηθεί σε σημαντικό βαθμό από το (αδιευκρίνιστο μέχρι στιγμής) πέρας του πολέμου στην Ουκρανία.

Οπωσδήποτε, αυτός ο πόλεμος, που δεν περιορίζεται ανάμεσα σε Ρωσία και Ουκρανία, αλλά επεκτείνεται μεταξύ Ρωσίας και Δύσης, κινδυνεύει να αποδειχτεί προοίμιο του Γ’ Παγκόσμιου Πολέμου.

Το μέλλον του Cedimes. Σε ότι αφορά το μέλλον του Cedimes, εν μέσω των μεταβολών που αναμένεται να συμβούν τα επόμενα 50 χρόνια, πιστεύω ότι μπορεί να είναι λαμπρό. Οι βασικοί λόγοι της αισιοδοξίας μου ενυπάρχουν στα δομικά χαρακτηριστικά του. Συνοπτικά είναι η κοσμοπολίτικη επιλογή του, που εγγυάται την απουσία οποιασδήποτε μορφής διάκρισης θρησκείας, φύλου, χρώματος, πολιτισμού, βαθμού ανάπτυξης ή και γεωγραφικής καταγωγής.

Το Cedimes, αντίθετα, αγκάλιασε ολόκληρη την υφήλιο, μέσα από τα ισότιμα μέλη του, που ήρθαν από όλο τον κόσμο. Έτσι, μπορώ να ισχυριστώ ότι η παρακμή της Δύσης δεν θα έχει βλαπτικές επιπτώσεις στις δραστηριότητες του Cedimes.

Η ψυχή της Γαλλίας, άλλωστε, δεν εξαφανίζεται από καμιάς μορφής παρακμή της Δύσης. Διαθέτει αναλλοίωτα στοιχεία στο χρόνο, που θα συνοδεύουν την ανθρωπότητα, ακόμη και όταν ο πληθυσμός και το ΑΕΠ της συρρικνωθούν αισθητά.

Το Cedimes, συνεπώς, θα διατηρήσει την θεσπέσια γαλλική αύρα, όσα χρόνια και αν περάσουν και όσες ανατροπές και αν συμβούν, εξαιρουμένου ενός καταστρεπτικού Γ’ Παγκόσμιου Πολέμου, που δεν θα αφήσει τίποτε όρθιο.

Εξάλλου, ο διεθνής χαρακτήρας του Cedimes υπόσχεται να το διασφαλίσει από αντιξοότητες, που θα έχουν σχέση με την διαδοχή της παγκόσμιας κυριαρχίας των ΗΠΑ, από την Κίνα. Εκτός του ότι διατηρεί καλές σχέσεις και συνεργασία με την Κίνα, η προσδοκία ανόδου της στην κορυφή του κόσμου αποτέλεσε και θέμα μελέτης και από τον πρόεδρο Albagli, καθώς και από εμένα, πριν τέσσερα περίπου χρόνια (https://slpress.gr/idees/o-kosmos-meta-tin-pagkosmiopoiisi-to-telos-tis-dytikis-kyriarchias/).

Η Κίνα ξεφορτώνεται  τα ομόλογα των υπερχρεωμένων  ΗΠΑ – Απαξιώνει το δολάριο και προκαλεί έμφραγμα στην Fed. Η διαφοροποίηση της κινεζικής στρατηγικής όσον αφορά τα συναλλαγματικά αποθέματα. To colpo grosso των κινεζικών νομισματικών αρχών να θέσουν την αμερικανική ηγεμονία υπό αμφισβήτηση βρίσκεται υπό εξέλιξη.

Σε μια περίοδο κατά την οποία το αμερικανικό υπουργείο Οικονομικών ετοιμάζεται να προχωρήσει σε τεράστιες εκδόσεις ομολόγων και εντόκων γραμματίων προκειμένου να εξυπηρετήσει το τεράστιο δημόσιο χρέος το γεγονός ότι η Κίνα ξεφορτώνεται αμερικανικά ομόλογα είναι δυνατόν να προκαλέσει πανικό στις νομισματικές αρχές της χώρας, αμφισβητώντας στην πράξη το αξιόχρεο της μεγαλύτερης οικονομίας.

Σε απλά Ελληνικά, το χρέος που δεν απορροφούν οι Κινέζοι αναγκαστικά θα το αγοράσουν εγχώριοι επενδυτές καθώς θα καταγραφεί υπερπροσφορά. Αυτό θα προκαλέσει άμεσα μια σημαντική αύξηση στην προσφορά χρήματος και θα εντείνει τις ήδη σημαντικές πληθωριστικές πιέσεις τις οποίες η υπό τον Jerome Powell Federal Reserve δεν κατέστη δυνατό να αντιμετωπίσει.

Πρόκειται για μια νομισματική… θηλιά στον λαιμό της Αμερικανικής οικονομίας. Sell off σε περιουσιακά στοιχεία 21,2 δισ. δισ. δολ. – Εκροές 5,1 δισ. δολ. από τις μετοχές. Κινέζοι επενδυτές ξεφορτώθηκαν 21,2 δισεκατομμύρια δολάρια περιουσιακών στοιχείων των ΗΠΑ τον μήνα Αύγουστο, το μεγαλύτερο ποσοστό των τελευταίων τεσσάρων ετών, σύμφωνα με στοιχεία του Υπουργείου Οικονομικών των ΗΠΑ που επικαλείται το Bloomberg.

Το μεγαλύτερο μέρος των πωλήσεων 21,2 δισεκατομμυρίων δολαρίων ήταν σε ομόλογα και μετοχές του Υπουργείου Οικονομικών των ΗΠΑ και τα κινεζικά funds μείωσαν επίσης τις τοποθετήσεις σε κρατικό χρέος, αναφέρει η έκθεση. Οι Κινέζοι επενδυτές προχώρησαν στην πώληση περίπου 5,1 δισεκατομμυρίων δολαρίων αμερικανικών μετοχών τον Αύγουστο.

Σύμφωνα με το Bloomberg, ο ρυθμός των πωλήσεων περιουσιακών στοιχείων στις ΗΠΑ από επενδυτές στην Κίνα οδήγησε ορισμένους στη Wall Street να θεωρήσουν ότι αξιωματούχοι στο Πεκίνο αναζητούσαν τρόπο να στηρίξουν περαιτέρω το εξασθενημένο γιουάν, πουλώντας αμερικανικά ομόλογα για να αυξήσουν το απόθεμα δολαρίων που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την ενίσχυση του νομίσματος μέσω των παρεμβάσεων της κεντρικής τράπεζας.

Η στρατηγική και η τακτική. Η Κίνα αναμένεται να μειώσει την κατοχή αμερικανικού χρέους εν μέσω παγκόσμιων ανησυχιών για την συρρίκνωση της παγκόσμια ρευστότητας και ασφάλειας των περιουσιακών στοιχείων και των εντεινόμενων προσπαθειών της χώρας να διαφοροποιήσει τα συναλλαγματικά της αποθέματα, δήλωσαν Κινέζοι ειδικοί την Πέμπτη 19 Οκτωβρίου 2023μ.Χ. μετά την εξέταση των τελευταίων στοιχείων από το Υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ τα οποία έδειχναν το έλλειμμα για το δημοσιονομικό έτος του 2023 μ.Χ. να έχει εκτοξευθεί κατά 23%, στο 1,7 τρισ. δολ.

Τα αμερικανικά στοιχεία έδειξαν ότι η Κίνα, ο δεύτερος μεγαλύτερος ξένος κάτοχος τίτλων του αμερικανικού Δημοσίου, μείωσε τις συμμετοχές της για πέντε διαδοχικούς μήνες έως τον Αύγουστο στα 805,4 δισεκατομμύρια δολάρια, λίγο λιγότερο από το υπάρχον χαμηλό των 801,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων τον Μάιο του 2009 μ.Χ.

Η Κίνα μείωσε τις συμμετοχές της σε μια εποχή που τόσο η Ιαπωνία όσο και το Ηνωμένο Βασίλειο - ο μεγαλύτερος και τρίτος μεγαλύτερος ξένος κάτοχος αμερικανικού χρέους, αντίστοιχα - τα αύξησαν. Η Ιαπωνία αύξησε τη έκθεσή στο αμερικανικό χρέος κατά 3,7 δισεκατομμύρια δολάρια σε σχεδόν 1,12 τρισεκατομμύρια δολάρια και το Ηνωμένο Βασίλειο κατά 35,7 δισεκατομμύρια δολάρια σε 698,1 δισεκατομμύρια δολάρια.

Φρικτές επιδόσεις…. «Μέρος των αιτιών (πίσω από τις κινήσεις της Κίνας) είναι οι φρικτές επιδόσεις των ομολόγων του αμερικανικού δημοσίου τα τελευταία τρία χρόνια», δήλωσε ο Hong Hao, επικεφαλής οικονομολόγος στην GROW Investment Group.

Από την περίοδο αιχμής έως τώρα, οι τιμές των πιο μακροπρόθεσμων ομολόγων των ΗΠΑ έχουν υποχωρήσει κατά περίπου 50%, είπε ο Hong. «Άλλοι λόγοι σχετίζονται με το πώς η Κίνα έχει γίνει πιο εξελιγμένη στη διαχείριση των συναλλαγματικών αποθεμάτων.

Υπάρχει μια κατανομή σε ομόλογα με υψηλότερες αποδόσεις και η Κίνα έχει διαθέσει περισσότερους πόρους για την Πρωτοβουλία Belt and Road», επισήμανε. Οι ειδικοί δήλωσαν ότι υπάρχει αναντιστοιχία προσφοράς-ζήτησης στα ομόλογα των ΗΠΑ, καθιστώντας τις προοπτικές του αμερικανικού χρέους ακόμη πιο ανησυχητικές.

Αυξανόμενη προσφορά αμερικανικού χρέους και γεωπολιτική ανασφάλεια. «Το χρέος των ΗΠΑ αντιμετωπίζει τεράστιες δυσκολίες να διατεθεί, λόγω της αυξανόμενης προσφοράς αμερικανικών ομολόγων, του πιθανού αδιεξόδου του Δημοκρατικού Κόμματος και του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος στα επίπεδα δαπανών του νέου έτους και της μείωσης των νομισματικών κινήτρων από την Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ», επισήμανε ο Wang Youxin, ανώτερος οικονομολόγος στην Τράπεζα της Κίνας.

«Εξάλλου, στο πλαίσιο των αυξανόμενων γεωπολιτικών εντάσεων, η κατοχή πολλών περιουσιακών στοιχείων σε δολάρια θα μπορούσε να σημαίνει μεγαλύτερη έκθεση σε γεωπολιτικούς κινδύνους. Ασφάλεια στα συναλλαγματικά διαθέσιμα και αποδολαριοποίηση.

«Η μείωση των διαθεσίμων του αμερικανικού χρέους με παράλληλη αύξηση των διαθεσίμων στρατηγικών πόρων όπως ο χρυσός και το αργό πετρέλαιο θα αυξήσει την ασφάλεια των περιουσιακών στοιχείων για την Κίνα». Η Κίνα, σημείωσε ο Wang, αναμένεται να συνεχίσει να διαφοροποιεί τα περιουσιακά της στοιχεία για να βελτιώσει την ασφάλεια και την κερδοφορία από αυτά.

Οι ειδικοί προειδοποίησαν επίσης ότι η κατάχρηση του καθεστώτος ηγεμονίας του δολαρίου από τις Ηνωμένες Πολιτείες έχει βλάψει σοβαρά την παγκόσμια εμπιστοσύνη στο δολάριο, οδηγώντας σε μια μη αναστρέψιμη τάση αποδολαριοποίησης στον κόσμο.

Ο Yang Haiping, ερευνητής στο Institute of Securities and Futures, το οποίο ανήκει στο Central University of Finance and Economics, είπε επισήμανε η μείωση των κινεζικών διακρατήσεων χρέους των ΗΠΑ κατέστη αναγκαία για την προστασία της ασφάλειας των περιουσιακών στοιχείων στο πλαίσιο της παγκόσμιας τάσης αποδολαριοποίησης και η αυξανόμενη παρουσία του ρενμίνμπι σε διασυνοριακούς οικισμούς.

Εξάλλου, η αβεβαιότητα στις σχέσεις Κίνας-ΗΠΑ και το υψηλό δημοσιονομικό έλλειμμα των ΗΠΑ δικαιολογούν επίσης την μείωση των Κινεζικών τοποθετήσεων σε αμερικανικό χρέος, κατέληξε (https://www.bankingnews.gr/diethni/articles/702235/i-kina-ksefortonetai-ta-omologa-ton-ypoxreomenon-ipa-apaksionei-to-dolario-kai-prokalei-emfragma-sti-fed).

 

ΗΠΑ: Αυξήθηκαν οι χρεοκοπίες επιχειρήσεων κατά 61%! – Οι τράπεζες κλείνουν καταστήματα και απολύουν χιλιάδες εργαζομένους. Φόβοι πως μία νέα παγκόσμια οικονομική κρίση τύπου 2008 μ.Χ. πλησιάζει.

H πίεση των υψηλών επιτοκίων και του χάος στην αγορά ακινήτων έχουν φέρει σε ιδιαίτερα δύσκολη θέση της Αμερικανικές τράπεζες όπως φαίνεται από το κλείσιμο εκατοντάδων τραπεζικών καταστημάτων και τις απολύσεις χιλιάδων εργαζομένων.

Σε αυτό έρχεται να προστεθεί η αύξηση κατά 61% των χρεοκοπιών των Αμερικανικών επιχειρήσεων και γίνεται κατανοητό πως κάτι πολύ άσχημο συμβαίνει με την Αμερικανική οικονομία. Μόνο μέσα στην πρώτη εβδομάδα του Οκτωβρίου, οι Αμερικανικές τράπεζες έκλεισαν 54 τοπικά υποκαταστήματα…

Η Bank of America έκλεισε 21 υποκαταστήματα την πρώτη εβδομάδα του Οκτωβρίου, σύμφωνα με δελτίο που δημοσίευσε το Office of the Controller of the Currency (OCC) την Παρασκευή 20/10. Η Wells Fargo έκλεισε 15, ενώ η US Bank και η Chase έκλεισαν 9 και 3 αντίστοιχα. Βέβαια, οι τράπεζες κλείνουν καταστήματα με τρομακτικούς ρυθμούς εδώ και αρκετό καιρό.

Το 2022 μ.Χ., οι Αμερικανικές τράπεζες έκλεισαν περίπου 2.000 περισσότερα υποκαταστήματα από αυτά που άνοιξαν, σε όλες τις αμερικανικές πολιτείες, αφήνοντας όλο και περισσότερους πολίτες χωρίς πρόσβαση σε βασικές χρηματοοικονομικές υπηρεσίες.

Αναλυτικότερα, το 2022 μ.Χ., οι Αμερικανικές τράπεζες έκλεισαν πάνω από 3.000 υποκαταστήματα ενώ άνοιξαν μόλις 1.000. Η JPMorgan Chase πρωτοστάτησε στο κλείσιμο υποκαταστημάτων πέρυσι, κλείνοντας 144 υποκαταστήματα, ενώ άνοιξε 133.

Η τάση συνεχίστηκε το 2023 μ.Χ. και πιθανότατα θα συνεχιστεί και το 2024 μ.Χ. καθώς οι τράπεζες αντιμετωπίζουν έντονο ανταγωνισμό για καταθέσεις και νεότερους πελάτες από διαδικτυακές τράπεζες, εταιρείες fintech και Big Tech.

Συν τοις άλλοις, οι αμερικανικές τράπεζες προχωρούν σε αθόρυβες μαζικές απολύσεις εργαζομένων όλο το χρόνο οι οποίες θα αυξηθούν κατακόρυφα την επόμενη χρονιά. Οι τράπεζες μειώνουν σταθερά τον αριθμό των εργαζομένων της ή ανακοινώνουν ανάλογα σχέδια, με βασική εξαίρεση την JPMorgan Chase, την μεγαλύτερη και πιο κερδοφόρα τράπεζα των ΗΠΑ.

Υπό την πίεση του αντικτύπου των αυξημένων επιτοκίων στα στεγαστικά δάνεια, στις συναλλαγές της Wall και στο κόστος χρηματοδότησης, οι πέντε μεγαλύτερες τράπεζες των ΗΠΑ, με την εξαίρεση της JP Morgan, έχουν περικόψει συνολικά 20.000 θέσεις μέχρι στιγμής φέτος.

Όλα αυτά δηλώνουν ότι ο τραπεζικός κλάδος βρίσκεται σε δύσκολη θέση και αυτό συμβαίνει σε μια περίοδο που αναμένουμε επιδείνωση των οικονομικών συνθηκών.  Αν όμως ήδη ζορίζουν τα πράγματα, τι θα γίνει αν έχουμε ολική ανάφλεξη στην Μέση Ανατολή; Οι ανησυχίες για την Αμερικανική οικονομία είναι ιδιαίτερα μεγάλες.

Ένα ευρύ φάσμα αμερικανικών επιχειρήσεων έχουν δυσκολευτεί φέτος. Κατά τους πρώτους εννέα μήνες του 2023 μ.Χ., οι χρεοκοπίες επιχειρήσεων με βάση το Κεφάλαιο 11 έφτασαν τις 4.553 και ήταν 61% υψηλότερος από ότι ήταν κατά την ίδια περίοδο πριν από ένα χρόνο, σύμφωνα με την Epiq Bankruptcy, η οποία παρέχει στοιχεία πτώχευσης στις ΗΠΑ.  ‘Όλοι ανησυχούν ότι μία κρίση τύπου 2008 μ.Χ. βρίσκεται προ των πυλών (https://www.pronews.gr/oikonomia/ipa-ayksithikan-oi-xreokopies-epixeiriseon-kata-61-oi-trapezes-kleinoun-katastimata-kai-apolyoun-xiliades-ergazomenous/).

Κινεζικό «κτύπημα» στο δολάριο: Έκλεισε το πρώτο deal «μαμούθ» σε ψηφιακό γιουάν – Πώς αλλάζει η αγορά πετρελαίου. Οι BRICS έχουν συμφωνήσει να κάνουν βήματα για την αποδολαριοποίηση της αγοράς.

Ένα deal «μαμούθ» κλείστηκε στο Χρηματιστήριο Πετρελαίου και Φυσικού Αερίου της Σαγκάης από την PetroChina International Corp Ltd, καθώς πρόκειται για μια συμφωνία πετρελαίου για αγορά ενός εκατομμυρίου βαρελιών, με την πληρωμή να γίνεται σε ψηφιακό γιουάν.

Όπως γράφει το oilprice.com, η συναλλαγή πραγματοποιήθηκε στις 19 Οκτωβρίου, σηματοδοτώντας την πρώτη φορά που χρησιμοποιείται το ψηφιακό γιουάν σε μια τέτοια συμφωνία, στο πλαίσιο της προσπάθειας αποδολαριοποίησης της αγοράς. Η τιμή της συμφωνίας δεν έχει γίνει γνωστή.

Η συναλλαγή έγινε από την κρατική China Daily ως «άλλο ένα σημαντικό βήμα προς τα εμπρός» για το ψηφιακό νόμισμα. Αυτό το ορόσημο για το Κινεζικό ψηφιακό νόμισμα, e-CNY, ακολουθεί μια σειρά πληρωμών για εισαγωγές πετρελαίου και φυσικού αερίου χρησιμοποιώντας το Κινεζικό γιουάν.

Deals τρισεκατομμυρίων. Την περασμένη εβδομάδα, η Κίνα διευθέτησε ένα εμπόριο υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) μεταξύ της China National Offshore Oil Corp (CNOOC) και της French Engie σε γιουάν, έναντι 65.000 μετρικών τόνων LNG στην κινεζική εταιρεία τον επόμενο μήνα.

Νωρίτερα τον Μάρτιο, η Κίνα έκανε επίσης την πρώτη της αγορά LNG χρησιμοποιώντας γιουάν μεταξύ της CNOOC και της Γαλλικής TotalEnergies. Συνολικά, οι διασυνοριακοί διακανονισμοί γιουάν έχουν αυξηθεί κατά 35% από έτος σε έτος, σύμφωνα με την China Daily, ανεβάζοντας το σύνολο για τα πρώτα τρία τρίμηνα του 2023 μ.Χ. σε 13,9 τρισ. δολ.

Η κρατική εφημερίδα επικαλέστηκε τον ανώτερο ερευνητή της Τράπεζας της Κίνας, Wang Youxin, ότι παρά την αυξημένη αστάθεια του κινεζικού νομίσματος φέτος, κερδίζει μεγαλύτερη παγκόσμια αναγνώριση και προχωρά σταθερά προς τη διεθνοποίηση. Αυτή η πρόοδος έρχεται καθώς οι BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα και Νότια Αφρική) εργάζονται προς μια νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων που δεν θα κυριαρχείται από το δολάριο.

Τον Αύγουστο, οι BRICS συμφώνησαν να προσκαλέσουν στους κόλπους τους έξι νέα μέλη που θα καθιστούσαν τον όμιλο πολύ πιο ισχυρό. Αυτά τα νέα μέλη, που πρόκειται να ενταχθούν τον Ιανουάριο του 2024 μ.Χ., περιλαμβάνουν την Σαουδική Αραβία, το Ιράν, την Αιθιοπία, την Αίγυπτο, την Αργεντινή και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (https://www.pronews.gr/oikonomia/diethnis-oikonomia/kineziko-ktypima-sto-dolario-ekleise-to-proto-deal-mamouth-se-psifiako-giouan-pos-allazei-i-agora-petrelaiou/).

Σημαντικές αποκαλύψεις των Ρεπουμπλικάνων στο Κογκρέσο: Ο Biden εμπλέκεται σε υπόθεση ξεπλύματος μαύρου χρήματος μέσω Κίνας. Η Επιτροπή Εποπτείας της Βουλής των Αντιπροσώπων έδωσε στην δημοσιότητα ένα αντίγραφο επιταγής στο όνομα του Joe Biden που οδηγεί σε παράνομο, «μαύρο» χρήμα προερχόμενο από την Κίνα, όπως δήλωσε ο πρόεδρος της επιτροπής Ρεπουμπλικανός James Comer.

«Σαράντα χιλιάδες δολάρια παράνομα χρήματα από την Κίνα κατέληξαν στον τραπεζικό λογαριασμό του Joe Biden με την μορφή προσωπικής επιταγής», έγραψε στο μέσο κοινωνικής δικτύωσης X ο Ρεπουμπλικανός αξιωματούχος.

Ο Comer παρείχε, επίσης, ένα αντίγραφο της ίδιας της επιταγής, το οποίο λέγεται ότι βρίσκεται στην κατοχή της επιτροπής. Εκδόθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου 2017 μ.Χ. στο όνομα του Joe Biden για λογαριασμό της Sara Biden, συζύγου του αδελφού του Μπάιντεν, James. Ωστόσο, ο Λευκός Οίκος δεν έχει επιβεβαιώσει ακόμη την γνησιότητα της εν λόγω επιταγής.

Η διαδρομή του χρήματος. Σύμφωνα με τον βουλευτή, αυτά τα κεφάλαια ελήφθησαν το καλοκαίρι του 2017 μ.Χ. μέσω μιας «αμφίβολης συμφωνίας» με μια κινεζική εταιρεία που συνδέεται με το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας.

Σημείωσε ότι πέντε εκατομμύρια δολάρια προήλθαν από την κινεζική εταιρεία στην κοινοπραξία Hudson West III. Σημειώνεται ότι ένας από τους ιδρυτές της δεύτερης ήταν ο γιος του Μπάιντεν, Hunter. Ύστερα από αυτή την συναλλαγή, 400 χιλιάδες δολάρια μεταφέρθηκαν από το Hudson West III στην Owasco PC.

Όπως είπε ο Comer, «ελεγχόταν πλήρως» από τον Hunter Biden. Στην συνέχεια, 150.000 $ από το Owasco PC πήγαν στο Lion Hall Group, oι ιδιοκτήτες της οποίας αποδείχθηκε ότι ήταν οι James και Sara Biden, πρόσθεσε ο βουλευτής.

Ως αποτέλεσμα, σύμφωνα με τον Comer, η Sara Biden εξαργύρωσε 50.000 δολάρια και τα τοποθέτησε στον προσωπικό λογαριασμό της και του συζύγου της. Από εκεί, 40 χιλιάδες δολάρια με τη μορφή «εξόφλησης χρέους» στάλθηκαν στον ίδιο τον πρόεδρο.

Η αντίδραση του Λευκού Οίκου. Από την πλευρά του, ο εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου Ian Sams προσπάθησε να εξηγήσει ότι στην περίπτωση της επίμαχης επιταγής, μιλάμε «πραγματικά για μία εξόφληση χρέους».

Ταυτόχρονα, χαρακτήρισε «ψέμα και θεωρία συνωμοσίας» τις δηλώσεις του Comer για την σύνδεση του χρήματος με την Κίνα. Τόνισε ότι αυτή η επιταγή εκδόθηκε όταν ο Biden «δεν ήταν ούτε στο γραφείο [του Λευκού Οίκου ] ούτε ως υποψήφιος».

Σημειώνεται ότι ο Μπάιντεν έχει επανειλημμένα απορρίψει όλες τις κατηγορίες και ο Λευκός Οίκος έχει χαρακτηρίσει την έρευνα για τις διασυνδέσεις του Joe Biden με την επιχείρηση του γιου του «ακραία πολιτική στην χειρότερη περίπτωση» (https://romioitispolis.gr/simantikes-apokalypseis-ton-repoymplikanon-sto-kogkreso-o-biden-empleketai-se-ypothesi-xeplymatos-mayroy-chrimatos-meso-kinas/).

 

Ο Πρόεδρος της βουλής των ΗΠΑ Μάικ Τζόνσον, θα προωθήσει την διαδικασία παραπομπής του Μπάιντεν από την Βουλή. Τον Σεπτέμβριο, ο τότε Πρόεδρος Kevin McCarthy ξεκίνησε την επίσημη έρευνα της Βουλής για παραπομπή στον πρόεδρο, εστιάζοντας στο αν ο Μπάιντεν επηρεάστηκε ποτέ από τις επιχειρηματικές συναλλαγές της οικογένειάς του, ιδιαίτερα του γιου του Χάντερ Μπάιντεν.

Αυτή η έρευνα θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια πλήρη δίκη παραπομπής, με τον ΜακΚάρθι να κατηγορεί τότε τον Μπάιντεν για «κατάχρηση εξουσίας, παρεμπόδιση και διαφθορά», τα οποία δικαιολογούν περαιτέρω έρευνα.

Ο πρόσφατα εγκαινιασμένος Πρόεδρος της Βουλής Μάικ Τζόνσον αποφάσισε να προχωρήσει στηn διαδικασία παραπομπής της Βουλής κατά του προέδρου Τζο Μπάιντεν , σχολιάζοντας ότι είναι «πολύ πιθανό» να έχει διαπράξει αδικήματα για παραπομπή .

Τον Σεπτέμβριο, ο τότε Πρόεδρος Kevin McCarthy ξεκίνησε την επίσημη έρευνα της Βουλής για παραπομπή στον Τζο Μπάινεν, εστιάζοντας στο αν ο Μπάιντεν επηρεάστηκε ποτέ από τις επιχειρηματικές συναλλαγές της οικογένειάς του, ιδιαίτερα του γιου του Χάντερ Μπάιντεν.

Αυτή η έρευνα θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια πλήρη δίκη παραπομπής, με τον ΜακΚάρθι να κατηγορεί τότε τον πρόεδρο για «κατάχρηση εξουσίας, παρεμπόδιση και διαφθορά», τα οποία δικαιολογούν περαιτέρω έρευνα.

Ο Τζόνσον, ο οποίος ήταν απλώς εκπρόσωπος από την Λουιζιάνα τον Σεπτέμβριο, ήταν ένας από τους πιο ειλικρινείς στην παραπομπή του Μπάιντεν. (Σχετικά: Ο βουλευτής Μάικ Τζόνσον της Λουιζιάνας εξασφαλίζει το σφυρί του ομιλητή της Βουλής, περιορίζοντας εβδομάδες χάους του GOP).

«Μόλις απαρίθμησα ένα μικρό δείγμα, μόνο την κορυφή του παγόβουνου, των αξιόπιστων ισχυρισμών και των αυξανόμενων αποδεικτικών στοιχείων που δείχνουν ότι ο Τζόζεφ Μπάιντεν έχει εμπλακεί σε προγράμματα δωροδοκίας , προγράμματα πληρωμής για παιχνίδι», είπε ο Τζόνσον στο βήμα της Βουλής. την εποχή εκείνη. «Αυτό δείχνουν τα στοιχεία».

Ως ομιλητής, ο Τζόνσον υποστήριξε πλήρως τον βουλευτή Τζιμ Τζόρνταν , ο οποίος προσπάθησε και απέτυχε να θέσει υποψηφιότητα για Πρόεδρος της Βουλής, Πρόεδρος της Επιτροπής Δικαιοσύνης της Βουλής και είναι ένα από τα άτομα που ηγούνται της έρευνας παραπομπής.

“Πιστεύω ότι οι πρόεδροί μας έχουν κάνει εξαιρετική δουλειά… συνέχισαν αυτές τις έρευνες ακόμη και ενώ περνούσαμε μέσα από την αναταραχή της κούρσας των ομιλητών”, είπε ο Τζόνσον. “Τους ενθαρρύνω. Νομίζω ότι έχουμε τη συνταγματική ευθύνη να ακολουθήσουμε αυτήν την αλήθεια εκεί που οδηγεί”.

Τζόνσον να συνεχίσει να ερευνά τον Μπάιντεν για να βρει αδικήματα που μπορούν να παραπεμφθούν. Σε μια από τις πρώτες του εμφανίσεις στα μέσα ενημέρωσης μετά την εκλογή του Προέδρου της Βουλής, ο Τζόνσον είπε ότι είναι “πολύ πιθανό” ο Μπάιντεν να έχει διαπράξει αδικήματα που μπορούν να παραπεμφθούν και ορκίστηκε να χρησιμοποιήσει τη νέα του εξουσία για να συνεχίσει να διεξάγει έρευνες για να αποκαλύψει την αλήθεια σχετικά με το εάν ο Μπάιντεν διέπραξε παραπομπή αδικήματα. Η τρέχουσα έρευνα για την παραπομπή θα επικεντρωθεί στην διερεύνηση εάν ο Μπάιντεν επωφελήθηκε οικονομικά από τις διασυνδέσεις που είχε η οικογένειά του ενώ ήταν αντιπρόεδρος.

«Ο λόγος που μεταφερθήκαμε στο στάδιο της έρευνας για την παραπομπή για τον ίδιο τον Μπάιντεν ήταν γιατί αν, στην πραγματικότητα, όλα τα στοιχεία οδηγήσουν εκεί που πιστεύουμε, αυτό είναι πολύ πιθανό να παραπεμφθεί», είπε ο Τζόνσον.

Σημείωσε ότι η δωροδοκία αναφέρεται συγκεκριμένα ως αιτία παραπομπής στο Σύνταγμα και αυτό που φέρεται να έκανε ο Μπάιντεν κατά την διάρκεια της αντιπροεδρίας του «μοιάζει και μυρίζει πολύ». «Θα ακολουθήσουμε την αλήθεια όπου κι αν οδηγεί», υποσχέθηκε ο Τζόνσον. «Θα συμμετάσχουμε στη δέουσα διαδικασία γιατί, πάλι, είμαστε το κόμμα του κράτους δικαίου».

«Ξέρω ότι οι άνθρωποι αγχώνονται και γίνονται ανήσυχοι και θέλουν απλώς να παραπεμφθεί κάποιος, αλλά δεν το κάνουμε όπως η άλλη ομάδα», πρόσθεσε, αναφερόμενος στο πώς οι Δημοκρατικοί της Βουλής προσπάθησαν δύο φορές να παραπέμψουν τον Πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ. «Πρέπει να βασίσουμε [την παραπομπή του Μπάιντεν] στα στοιχεία» (https://attikanea.info/%CE%BF-%CF%80%CF%81%CF%8C%CE%B5%CE%B4%CF%81%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B2%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%AE%CF%82-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B7%CF%80%CE%B1-%CE%BC%CE%AC%CE%B9%CE%BA-%CF%84%CE%B6%CF%8C%CE%BD/).

Οι χώρες BRICS θα «αποκαθηλώσουν» το δολάριο, ακόμη και χωρίς δικό τους κοινό νόμισμα. Με ποιους μηχανισμούς οι χώρες BRICS θα θέσουν τέλος στην κυριαρχία του δολαρίου.

Το δολάριο θα αντιμετωπίζει όλο και μεγαλύτερες προκλήσεις από τις χώρες BRICS, χάρη στο αυξανόμενο μέγεθος και την επιρροή του μπλοκ στο παγκόσμιο εμπόριο, αναφέρει ο πρώην οικονομολόγος του Λευκού Οίκου Joe Sullivan σε άρθρο του στο Foreign Policy.

Ο Sullivan εστιάζει συγκεκριμένα στο υπό συζήτηση σενάριο ότι τα κράτη BRICS  μπορεί να δημιουργήσουν ένα κοινό νόμισμα για να ανταγωνιστούν το δολάριο των ΗΠΑ στο διεθνές εμπόριο που θα μπορούσε δυνητικά να δώσει τέλος στην ηγεμονική θέση του δολαρίου στις παγκόσμιες εμπορικές αγορές και στο ειδικό καθεστώς του ως κυρίαρχου αποθεματικού νομίσματος.

Αν και κορυφαίοι αξιωματούχοι των χωρών BRICS έχουν δηλώσει ότι δεν έχουν στα σκαριά τέτοιο ανταγωνιστικό νόμισμα,το μπλοκ - που πρόσφατα απέστειλε προσκλήσεις στην Αργεντινή, την Αίγυπτο, την Αιθιοπία, το Ιράν, τη Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα - μπορεί εύκολα να αποτελέσει απειλή για το δολάριο με βάση την αυξανόμενη επιρροή του, προειδοποίησε ο Sullivan.

Με Αίγυπτο, Αιθιοπία Σουδάν, οι BRICS θα ελέχουν το 12% του παγκόσμιου εμπορίου. Η προσθήκη της Αιγύπτου, της Αιθιοπίας και της Σαουδικής Αραβίας μπορεί να δώσει στους BRICS τον έλεγχο του 12% του παγκόσμιου εμπορίου. Αυτό συμβαίνει επειδή αυτές οι τρεις χώρες περιβάλλουν τη Διώρυγα του Σουέζ, μια βασική δίοδο για την ροή αγαθών στις διεθνείς αγορές.

Τεράστια επιρροή στις αγορές εμπορευμάτων. Ο Sullivan σημειώνει επίσης ότι το μπλοκ έχει μεγάλη επιρροή στις αγορές εμπορευμάτων. Η Σαουδική Αραβία, το Ιράν και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα συγκαταλέγονται στους κορυφαίους εξαγωγείς ορυκτών καυσίμων στον κόσμο.

Η Βραζιλία, η Κίνα και η Ρωσία, εν τω μεταξύ, είναι σημαντικοί εξαγωγείς πολύτιμων μετάλλων. Η προσθήκη της Σαουδικής Αραβίας ειδικότερα θα μπορούσε να δώσει στους BRICS+ ένα σημαντικό πλεονέκτημα.

Κατέχουν αμερικανικά ομόλογα αξίας 1 τρισ. Δολαρίων. Το Σαουδαραβικό βασίλειο κατέχει πάνω από 100 δισεκατομμύρια δολάρια σε κρατικά ομόλογα των ΗΠΑ, ανεβάζοντας τις συνολικές τοποθετήσεις των BRICS σε αμερικανικά κρατικά ομόλογα σε πάνω από 1 τρισεκατομμύριο δολάρια, είπε ο Sullivan.

«Τα κράτη BRICS+ δεν χρειάζεται να περιμένουν μέχρι να δημιουργήσουν ένα κοινό εμπορικό νόμισμα που θα πληροί όλες τις τυπικές τεχνικές συνθήκες ως παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος. Μπορούν να στριμώξουν το δολάριο και πριν από αυτό, με την διεύρυνση της δικής τους οικονομικής σφαίρας επιρροής», πρόσθεσε ο αμερικανός οικονομολόγος.

Ο Sullivan επεσήμανε το γιουάν της Κίνας ήδη παίρνει το προβάδισμα έναντι των άλλων παγκόσμιων νομισμάτων σε ότι αφορά την χρήση του στο εμπόριο καθώς πολλοί εμπορικοί εταίροι του Πεκίνου αυξάνουν τη χρήση του.

Το δολάριο θα δύσει σταδιακά, όπως η Βρετανική στερλίνα. Τελικά, αυτές οι τάσεις θα οδηγήσουν το Αμερικανικό νόμισμα στην ίδια θέση που βρέθηκε η Βρετανική λίρα, προειδοποίησε ο Sullivan, όταν κάπου μέσα στον 19ο αιώνα έχασε την παγκόσμια κυριαρχία της.

«Τα κράτη BRICS+ δεν χρειάζεται καν να έχουν κοινό νόμισμα για να δώσουν τέλος στην παγκόσμια κυραρχία του δολαρίου. Εάν κάθε κράτος μέλος των BRICS+ απαιτήσει να γίνονται οι συναλλαγές με αυτό στο δικό του εθνικό νόμισμα, ο ρόλος του δολαρίου στην παγκόσμια οικονομία θα εκπέσει απότομα. Χωρίς να υπάρχει αντικατάσταση του δολαρίου ως παγκόσμιου αποθεματικού από ένα άλλο νόμισμα. Θα ήταν μια ποικιλία νομισμάτων που θα αποκτούσε σημασία», καταλήγει ο Sullivan (https://www.bankingnews.gr/diethni/articles/704257/giati-oi-xores-brics-fernoun-to-telos-tis-kyriarxias-tou-dolariou-akomi-kai-xoris-na-ftiaksoun-diko-tous-koino-nomisma).

 

Ο πλανήτης γυρίζει σελίδα οριστικά – Στην Ανατολή πλέον το κέντρο ισχύος της παγκόσμιας οικονομίας. Η Δύση βρίσκεται σε παρακμή και παραδίδει τα σκήπτρα στην Ανατολή. Τεκτονικές αλλαγές συντελούνται στον πλανήτη εν μέσω πολεμικών συγκρούσεων και γεωπολιτικών ανακατατάξεων.

Η Δύση βρίσκεται σε παρακμή και παραδίδει τα σκήπτρα στην Ανατολή. Σε αυτή την βαρυσήμαντη παρέμβαση προέβη το Σάββατο (4/11/2023 μ.Χ.) ο στενός συνεργάτης του Ρώσου Προέδρου Vladimir Putin, Maxim Oreshkin ο οποίος διαπιστώνει πως το κέντρο ισχύος της παγκόσμιας οικονομίας μετατοπίζεται προς την Ανατολή.

«Το παγκόσμιο κέντρο οικονομικής ισχύος μετατοπίζεται. Μετατοπίζεται προς την Ανατολή, και οι οικονομικές σχέσεις της Ρωσίας αλλάζουν επίσης. Αυτό δεν συμβαίνει τώρα ή το περασμένο έτος, ήταν μία φυσική εξέλιξη της τελευταίας δεκαετίας» εξήγησε.

Τέλος εποχής. «Η Ρωσία βρισκόταν στη 12^η θέση το 2000 μ.Χ. και τώρα είναι στην 5η στον κόσμο όσον αφορά στην ισοτιμία αγοραστικής δύναμης, σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα. Αν δείτε τις 15 μεγαλύτερες οικονομίες, πώς έμοιαζαν το 2000 μ.Χ. και πώς δείχνουν τώρα, είναι προφανές ότι η Ρωσία έχει ισχυρή ανάπτυξη σε αυτή την κατάταξη τα τελευταία 20 χρόνια, ξεπερνώντας αρκετές Ευρωπαϊκές χώρες», σημείωσε.

Έτσι, σύμφωνα με τον ίδιο, η Γαλλία, η Ιταλία, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Γερμανία κατατάσσονταν κάποτε υψηλότερα από την Ρωσία. Όλες αυτές οι χώρες έχουν πλέον μείνει πίσω, με την Ρωσία να παίρνει με αυτοπεποίθηση την πέμπτη θέση. «Μπορείτε να δείτε πώς οι παραδοσιακές οικονομίες της Ευρώπης πέφτουν όλο και πιο κάτω στην κατάταξη.

Οι ΗΠΑ έπεσαν στη δεύτερη θέση, δίνοντας την θέση τους στην Κίνα. Η Ινδία ανέβηκε στην τρίτη θέση. Οι ανερχόμενες οικονομίες της Νοτιοανατολικής Ασίας προχωρούν γρήγορα και κατέχουν ολοένα και πιο εξέχουσα θέση και σημαντικούς ρόλους», τόνισε ο Oreshkin.

Κυρώσεις Boomerang. Η Ρωσία η πλουσιότερη χώρα στον κόσμο σε φυσικούς πόρους έχει καταστεί ακόμη πιο ισχυρή και αυτό φαίνεται από το γεγονός, ότι οι κυρώσεις που της επέβαλε η συλλογική Δύση με αφορμή την ειδική στρατιωτική επιχείρηση στην Ουκρανία, γύρισαν boomerang.

Ειδικά το παράδειγμα της ΕΕ είναι εκκωφαντικό. Οι συνολικές απώλειες της Ευρωπαϊκής Ένωσης από τις επιβληθείσες κυρώσεις και τον περιορισμό των οικονομικών σχέσεων με τη Ρωσία ανέρχονται σε περίπου 1,5 τρισεκατομμύρια δολάρια, (1.4 τρισ. ευρώ).

Το 2013, ο όγκος του εμπορίου της ΕΕ με την Ρωσία ήταν 417 δισεκατομμύρια δολάρια, ελλείψει κυρώσεων φέτος θα μπορούσε να ήταν 700 δισεκατομμύρια δολάρια, αλλά το 2022 ήταν 200 δισεκατομμύρια.

Το πρώτο εξάμηνο του 2023 μ.Χ., το εμπόριο ήταν 47 δισεκατομμύρια δολάρια και θα είναι λιγότερο από 100 δισεκατομμύρια δολάρια μέχρι το τέλος του έτους. Σύμφωνα με εκτιμήσεις το διμερές εμπόριο θα είναι 50 δισεκατομμύρια δολάρια το επόμενο έτος και στην συνέχεια θα οδηγηθεί στο μηδέν.

Θανάσιμο οικονομικό κοκτέιλ στην Δύση. Οι πολυδιαφημιζόμενες κυρώσεις της Δύσης απέτυχαν σε τέτοιο βαθμό που η Δύση αντιμετωπίζει ένα θανάσιμο οικονομικό κοκτέιλ, που περιλαμβάνει τα πάντα: Αχαλίνωτο πληθωρισμό, φόβο για ύφεση και επικείμενη αποβιομηχάνιση.

Παρά την επιβολή κυρώσεων από τις χώρες της λεγόμενης συλλογικής Δύσης, η Ρωσία έγινε πλουσιότερη το 2022 μ.Χ. σύμφωνα με την 14^η έκδοση της Έκθεσης Παγκόσμιου Πλούτου. Η Μόσχα μπόρεσε να προσθέσει μια αύξηση του συνολικού πλούτου της τάξης των 600 δισεκατομμυρίων δολαρίων, σύμφωνα με έκθεση που συνέταξαν από κοινού η Credit Suisse και η UBS.

Ο αριθμός των Ρώσων εκατομμυριούχων αυξήθηκε επίσης κατά περίπου 56.000 φτάνοντας τις 408.000 το 2022 μ.Χ. Όσον αφορά τα άτομα με πάνω από 50 εκατομμύρια δολάρια, ο αριθμός τους αυξήθηκε στην Ρωσία κατά σχεδόν 4.500, με βάση την έκθεση.

Από την άλλη πλευρά, οι ΗΠΑ και η Ευρώπη που διοχέτευσαν τεράστια ποσά στρατιωτικής βοήθειας για να τροφοδοτήσουν τον συνεχιζόμενο πόλεμο αντιπροσώπων κατά της Ρωσίας στην Ουκρανία, έχουν μία πραγματική οικονομική αιμορραγία.

Οι ΗΠΑ έχασαν περισσότερο πλούτο από οποιαδήποτε άλλη χώρα το 2022 μ.Χ., σύμφωνα με τα αναφερόμενα στοιχεία, έχοντας απώλειες 5,9 τρισεκατομμύρια δολάρια. Η Βόρεια Αμερική και η Ευρώπη, μαζί, έγιναν φτωχότερες κατά 10,9 τρισεκατομμύρια δολάρια.

Παρά το γεγονός ότι οι ΗΠΑ εξακολουθούν να αντιπροσωπεύουν πάνω από το 50% των πλουσιότερων ανθρώπων στον κόσμο, καθώς ολοκληρώθηκε το 2022 μ.Χ., 1 εκατομμύριο Αμερικανοί έχασαν την ιδιότητα του εκατομμυριούχου.

Χώρες όπως η Ινδία, το Μεξικό και η Βραζιλία πρόσθεσαν σημαντικά ποσά πλούτου το 2022 μ.Χ., ενώ οι μεγαλύτερες απώλειες σημειώθηκαν στις ΗΠΑ, τον Καναδά, την Αυστραλία, την Ιαπωνία και την Κίνα. Συνολικά, το 2022 μ.Χ., ο παγκόσμιος πλούτος μειώθηκε για πρώτη φορά μετά την Μεγάλη Ύφεση του 2008 μ.Χ., όπως αποκαλύφθηκε (https://www.bankingnews.gr/diethni/articles/704251/geopolitikos-seismos-o-kosmos-gyrizei-selida-oristika-stin-anatoli-pleon-to-kentro-isxyos-tis-pagkosmias-oikonomias).

 

Πώς ο Νικόλαος Β' δημιούργησε τη μεγαλύτερη τράπεζα του κόσμου.

Σε οποιαδήποτε χώρα του κόσμου, το εθνικό της νόμισμα είναι ένας από τους κύριους εγγυητές της ανεξαρτησίας του. Επιπλέον, η έκδοσή του πραγματοποιείται από κεντρική τράπεζα που ανήκει στο κράτος. Μόνο οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι διαφορετικές.

Μια ιδιωτική χρηματοοικονομική εταιρεία, η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ, είναι υπεύθυνη για την έκδοση του δολαρίου, ενός από τα κύρια αποθεματικά νομίσματα στον κόσμο. Πολλοί πιστεύουν ότι οι μέτοχοί της διοικούν την παγκόσμια οικονομία.

Είναι λίγο γνωστό ότι στις αρχές του 20^ου Αιώνα, ο Αυτοκράτορας Νικόλαος Β' βοήθησε στη χρηματοδότηση του εγκεκριμένου κεφαλαίου του Ομοσπονδιακού Αποθεματικού Συστήματος των ΗΠΑ [FRS].

Η Ρωσική Αυτοκρατορία ως παγκόσμιος διαιτητής. Παρά τη δημοφιλή άποψη ότι η προεπαναστατική Ρωσία ήταν ο χωροφύλακας της Ευρώπης, στην πραγματικότητα ήταν μια παγκόσμια δύναμη που επιδίωκε όχι μόνο να τερματίσει τους πολέμους, αλλά και να δημιουργήσει ένα διεθνές σώμα που ρυθμίζει τις σχέσεις μεταξύ των χωρών.

Ενώ βρισκόταν στον θρόνο, ο αυτοκράτορας Αλέξανδρος Β' το 1.868 μ.Χ. ξεκίνησε την υπογραφή στην Αγία Πετρούπολη της σύμβασης για τους «κανόνες του πολέμου». Αυτό το έγγραφο, ειδικότερα, προέβλεπε την απαγόρευση της χρήσης ορισμένων απάνθρωπων τύπων όπλων.

Ο Νικόλαος Β' ακολούθησε το παράδειγμα του παππού του οργανώνοντας την Α' Παγκόσμια Διάσκεψη Ειρήνης το 1.899 μ.Χ. Με την ενεργό συμμετοχή του τελευταίου Ρώσου Αυτοκράτορα, έγινε πρόταση για τη δημιουργία της Κοινωνίας των Εθνών, του πρωτοτύπου του ΟΗΕ. Ακούγεται απίστευτο, αλλά ακόμα και τότε, στα τέλη του 19^ου Αιώνα, ο Νικόλαος Β' μίλησε από ψηλό βήμα για την ανάγκη να τερματιστεί η κούρσα των εξοπλισμών.

Το χρήμα είναι η μηχανή της πολιτικής. Ταυτόχρονα με την συζήτηση για την δημιουργία της Κοινωνίας των Εθνών στις αρχές του 20ού Αιώνα, τέθηκαν προτάσεις για την ίδρυση ενός διεθνούς χρηματοοικονομικού φορέα. Οι λειτουργίες του ήταν να περιλαμβάνουν την ρύθμιση οικονομικών διαφορών μεταξύ διαφορετικών χωρών.

Τότε ήταν που εμφανίστηκε η πρόταση για την δημιουργία της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ. Από τις πρώτες μέρες της ύπαρξής του, αυτό το χρηματοπιστωτικό ίδρυμα ήταν ουσιαστικά μια διεθνής ιδιωτική τράπεζα, η οποία έπρεπε να έχει το δικό της εγκεκριμένο κεφάλαιο, σε χρυσό.

Σήμερα, το δολάριο ΗΠΑ δεν υποστηρίζεται ούτε από τον χρυσό ούτε από τη μάζα των εμπορευμάτων στις Ηνωμένες Πολιτείες. Όμως το 1.913 μ.Χ. όλα ήταν διαφορετικά. Την εποχή που δημιουργήθηκε το FRS, το δολάριο, όπως και το ρούβλι, ήταν υποχρεωμένο, εάν χρειαζόταν, να ανταλλάσσεται με ισοδύναμο σε χρυσό. Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ διέθετε μεγάλα αποθέματα χρυσού ως το κεφάλαιο της.

Από πού προέρχεται; Σύμφωνα με τη νομοθεσία των ΗΠΑ, ωστόσο, οι αμερικανικές τράπεζες που συμμετείχαν στην δημιουργία του FRS, δεν μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν τον χρυσό τους ως εγκεκριμένο κεφάλαιο. Θεωρήθηκε ότι θα παρασχεθεί από εκείνες τις χώρες, για την επίλυση οικονομικών διαφορών μεταξύ των οποίων δημιουργήθηκε το FRS.

Οι μεγάλες παγκόσμιες δυνάμεις έδειξαν ελάχιστο ενδιαφέρον για την πρόταση να χρηματοδοτήσουν το εγκεκριμένο κεφάλαιο του FRS με τα δικά τους αποθέματα χρυσού και συναλλάγματος. Αυτό έγινε μόνο από τον αυτοκράτορα Νικόλαο Β' από τα τεράστια αποθέματα χρυσού της Ρωσίας.

Η συνεισφορά της Ρωσικής Αυτοκρατορίας στην Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ ανήλθε στο 88,8% του εγκεκριμένου κεφαλαίου της σε χρυσό! Ταυτόχρονα, η Ρωσία έπρεπε να λάβει το 4% των επενδυμένων κεφαλαίων ετησίως, ως μερίσματα. Ωστόσο, αμέσως μετά την ίδρυση του FRS, ξέσπασε η Ρωσική Επανάσταση του 1.917 μ.Χ. και στην συνέχεια η Αυτοκρατορική Οικογένεια δολοφονήθηκε με εντολή του νέου μπολσεβίκικου καθεστώτος.

Η ΕΣΣΔ αρνήθηκε να αναγνωρίσει τα χρέη της τσαρικής Ρωσίας και, κατά συνέπεια, δεν είχε κανένα δικαίωμα στα εισοδήματά της από ξένα περιουσιακά στοιχεία. Δεν υπήρχε κανείς να πληρώσει τόκους στο FRS. Αν η ιστορία της Ρωσίας είχε πάρει διαφορετική πορεία, ίσως σήμερα θα ήταν η ιδιοκτήτρια του τυπογραφείου του παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος (https://tsarnicholas.org/2021/11/25/how-nicholas-ii-created-the-worlds-largest-bank/).

«Όμηρος» της Χαμάς και ο Οικονομικός Διάδρομος Ινδίας-Μ.Ανατολής-Ευρώπης (IMEC).

Η τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου 2023 μ.Χ. και ο συνακόλουθος πόλεμος που ακολούθησε πέραν της εκατόμβης των νεκρών στην περιοχή οδήγησε και στην πλήρη διάρρηξη των σχέσεων του Ισραήλ με τις διάφορες μετριοπαθείς Αραβικές χώρες. Σχέσεις οι οποίες είχαν αρχίσει να ομαλοποιούνται τα τελευταία χρόνια με στόχο την οικονομική συνεργασία των εν λόγω χωρών κυρίως στον ενεργειακό τομέα.

Κομβικό στοιχείο στην όλη εξέλιξη είχαν αποτελέσει οι λεγόμενες συμφωνίες του Αβραάμ και η επικείμενη ομαλοποίηση των σχέσεων ανάμεσα στο Ισραήλ και στην Σαουδική Αραβία. Ομαλοποίηση η οποία ήταν καθοριστικής σημασίας για την υλοποίηση του Οικονομικού Διαδρόμου Ινδίας- Μ.Ανατολής- Ευρώπης (IMEC) που ανακοινώθηκε μετά βαΐων και κλάδων από τους ηγέτες των ΗΠΑ και της Ινδίας στο περιθώριο της διάσκεψης των G-20 στο Νέο Δελχί στις 9 Σεπτεμβρίου 2023 μ.Χ. 

Στόχος βέβαια και αυτού του εγχειρήματος που «σπονσάρισε» η Ουάσιγκτον ήταν η δημιουργία ενός ανταγωνιστικού Οικονομικού Διαδρόμου προς τον γνωστό «Κινεζικό Δρόμο του Μεταξιού».   Όπως όμως αναλύσαμε ήδη από τις 30 Οκτωβρίου 2023 μ.Χ. σε τηλεοπτική εκπομπή στο Κανάλι Έψιλον Ανατολικής Μακεδονίας-Θράκης η τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς τίναξε κυριολεκτικά τον IMEC στον αέρα.

Το ίδιο θέμα είχαμε την ευκαιρία να αναλύσουμε και σε σειρά ραδιοφωνικών εκπομπών (Alfa Radio Kavala 1/11/2023, ΕΡΤ Κομοτηνής 2/11/2023, Κανάλι 1 Πειραιά 8/11/2023 μ.Χ.) με αρθρογραφία σε εφημερίδες (Νέα Εγνατία 2/11/2023 σελ. 1,4 & 5)   αλλά και  στις 7/11/2023 μ.Χ. στο τηλεοπτικό Κανάλι του militaire.gr (https://www.youtube.com/watch?v=Pk1ekjGyYfM).

Ο Κινεζικός Δρόμος του Μεταξιού

Σε προηγούμενη αρθρογραφία μας (https://www.notismarias.g 6/11/2021 μ.Χ.) είχαμε την ευκαιρία να αναλύσουμε το πώς οι G-7  στο πλαίσιο του νέου ψυχρού πολέμου μεθόδευσαν πέραν των άλλων και τρόπους αντίδρασης στο πετυχημένο κινεζικό εγχείρημα που ακούει στο όνομα «Μια Ζώνη-Ένας Δρόμος» (One Belt–One Road–BRI).   

Ως γνωστόν στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας «Μια Ζώνη-Ένας Δρόμος»  γνωστής και ως ο «Κινεζικός Δρόμος του Μεταξιού» ήδη από το 2013 μ.Χ. μέχρι σήμερα η Κίνα έχει  προχωρήσει σε άμεσες επενδύσεις ύψους   σχεδόν 1 τρισεκατομμυρίου  δολαρίων (www.nytimes.com 16/10/2023 μ.Χ.).

Στην ουσία πρόκειται για μια εξαιρετικά σημαντική από οικονομικής και πολιτικής απόψεως πρωτοβουλία της Κίνας να «αναστήσει» τον πάλαι ποτέ «Δρόμο του Μεταξιού» γνωστό άλλωστε και από τα ταξίδια του Μάρκο Πόλο.

Στο πλαίσιο αυτό ο κινέζος ηγέτης Σι Τζινπίνγκ  το  2013 μ.Χ. εγκαινίασε την πρωτοβουλία αυτή η οποία περιλαμβάνει την κατασκευή έργων υποδομής, όπως λιμάνια, γέφυρες, αυτοκινητοδρόμους, σιδηροδρομικά δίκτυα κλπ προκειμένου να μπορεί η Kίνα να μεταφέρει τα προϊόντα της στις αγορές όχι μόνο  της Ευρώπης  αλλά και της Αφρικής, της Κεντρικής Ασίας και της Μέσης Ανατολής.

Ήδη στο πλαίσιο της BRI έχουν υπογραφεί πάνω από 200 συμφωνίες συνεργασίας κατανεμημένες σε 150 χώρες και 30 διεθνείς οργανισμούς, ενώ η συνολική αξία των εισαγωγών και εξαγωγών μεταξύ της Κίνας και των εν λόγω χωρών-εταίρων έφτασε τα 19,1 τρισεκατομμύρια δολάρια, με μέσο ετήσιο ρυθμό αύξησης 6,4% από το 2013 μ.Χ. έως το 2022 μ.Χ.

Στο φετινό φόρουμ της BRI στο Πεκίνο συμμετείχαν περισσότεροι από 10.000 εκπρόσωποι από περίπου 151 χώρες και 41 διεθνείς οργανισμούς, κάτι που αποδεικνύει την τεράστια δυναμική της BRI. Μεταξύ άλλων εκτός από τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες συμμετείχαν  περίπου 25 Πρόεδροι- αντιπρόεδροι κρατών και πρωθυπουργοί, ενώ υπογράφτηκαν και 458 συμφωνίες συνεργασίας (www.aa.com.tr/en 19/10/2023 μ.Χ.).

Η ρελάνς της Δύσης στον Κινεζικό Δρόμο του Μεταξιού

Αντιδρώντας στον Κινεζικό Δρόμο του Μεταξιού η Δύση αποφάσισε στη Σύνοδο Κορυφής των G-7  που έγινε στην Κορνουάλη της Αγγλίας στις 11-13 Ιουνίου 2021 μ.Χ. να υιοθετήσει την πρωτοβουλία των ΗΠΑ Build Back Better World (Β3W) που είχε ως στόχο να περιορίσει την οικονομική επιρροή της Κίνας στην διεθνή σκηνή (www.whitehouse.gov 12/6/2021 μ.Χ.).

Στη συνέχεια με κοινή δήλωσή τους την Τετάρτη 1 Δεκεμβρίου 2021 μ.Χ. η Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ursula von der Leyen και ο Ύπατος Εκπρόσωπος της ΕΕ για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής  και Πολιτικής Ασφαλείας Josep Borrell ανακοίνωσαν την απάντηση της ΕΕ στον Κινεζικό Δρόμο του Μεταξιού.

Επρόκειτο για την πρωτοβουλία «Παγκόσμια Πύλη» (Global Gateway) που στόχο έχει να  κινητοποιήσει έως και 300 δισεκατομμύρια ευρώ σε επενδύσεις την περίοδο 2021 μ.Χ.-2027 μ.Χ. στους τομείς «της ψηφιακής τεχνολογίας, της ενέργειας και των μεταφορών και την ενίσχυση των συστημάτων υγείας, εκπαίδευσης και έρευνας σε ολόκληρο τον κόσμο» (www.ec.europa.eu  1/12/2021 μ.Χ.).

Μάλιστα η «Παγκόσμια Πύλη» της ΕΕ εντάσσεται πλήρως στην  πρωτοβουλία των ΗΠΑ Build Back Better World (Β3W) όπως προκύπτει από το έγγραφο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής «Ερωτήσεις και Απαντήσεις για την Παγκόσμια Πύλη» στο οποίο επισημαίνεται επί λέξει με νόημα: «Πρωτοβουλίες όπως η Build Back Better World και η Παγκόσμια Πύλη θα αλληλοενισχύονται» (www.ec.europa.eu/commission 1/12/2021 μ.Χ.). 

Κατόπιν στη Σύνοδο Κορυφής των G-7 στο Schloss Elmau της Βαυαρίας στις 26-28 Ιουνίου 2022 μ.Χ. αποφασίστηκε η πρωτοβουλία Build Back Better World (Β3W) να μετονομαστεί σε «Σύμπραξη για Παγκόσμιες Υποδομές και Επενδύσεις», (Partnership for Global Infrastructure and Investment –PGII).

Επιπλέον οι G-7 αποφάσισαν να  χρηματοδοτήσουν την PGII με ένα οικονομικό πακέτο 600 δισ. δολαρίων προκειμένου να ανακόψουν την παγκόσμια κινεζική οικονομική «επέλαση» η οποία κυρίως εκφράζεται μέσα από τον περίφημο «Κινεζικό Δρόμο του Μεταξιού» (www.capital.gr 27/6/2022). Στο πλαίσιο αυτό οι Βρυξέλλες ανέλαβαν  σημαντικό ρόλο μέσα από την περίφημη «Παγκόσμια Πύλη» της ΕΕ.

Μάλιστα όπως δήλωσε η Πρόεδρος της Κομισιόν στην εν λόγω  συνάντηση των G-7 η «Παγκόσμια Πύλη» αποτελεί την απάντηση της Ευρώπης στο παγκόσμιο επενδυτικό κενό. Πρόκειται για μια πρωτοβουλία που εντάσσεται πλέον στην απόφαση των G-7  «Σύμπραξη για Παγκόσμιες Υποδομές και Επενδύσεις», (Partnership for Global Infrastructure and Investment –PGII)  (www.notismarias.gr 15/7/2022 μ.Χ.). 

Έτσι στα 200 δισεκατομμύρια δολάρια που  ανακοινώθηκαν από τον Τζο Μπάιντεν στο Schloss Elmau, η ΕΕ  κινητοποιεί επιπλέον 300 δισεκατομμύρια ευρώ έως το 2027 μ.Χ. (www.ec.europa.eu  26/6/2022 μ.Χ.). 

Ο Οικονομικός Διάδρομος Ινδίας–Μ. Ανατολής—Ευρώπης (IMEC)

Η συνεργασία Ουάσιγκτον-Βρυξελλών στο πλαίσιο της PGII, μέρος της οποίας αποτελεί σύμφωνα με τα παραπάνω και η «Παγκόσμια Πύλη» της ΕΕ εξακολουθεί να είναι ιδιαίτερα στενή και αυτό επιβεβαιώθηκε πρόσφατα και στη Σύνοδο Κορυφής των G-20 στο Νέο Δελχί στις 9-10 Σεπτεμβρίου 2023 μ.Χ. καθώς στο περιθώριο της Συνόδου διοργανώθηκε εκδήλωση με θέμα την «Σύμπραξη για την Παγκόσμια Υποδομή και Επενδύσεις (PGII)» όπου ΗΠΑ και ΕΕ διαδραμάτισαν κεντρικό ρόλο στοχοποιώντας για άλλη μια φορά την Κίνα (https://www.notismarias.gr 30/10/2023 μ.Χ.).

Στο πλαίσιο αυτό υπογράφτηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2023 μ.Χ. στο Νέο Δελχί Μνημόνιο Συνεργασίας (MOU) ανάμεσα στις ΗΠΑ, την Ινδία, την ΕΕ, τη Γερμανία, την Γαλλία, την Ιταλία, τη Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα με στόχο τη δημιουργία του Οικονομικού Διαδρόμου Ινδίας-Μ.Ανατολής-Ευρώπης (India– Middle East– Europe Corridor–IMEC) προκειμένου να διασυνδεθεί η τεράστια αγορά της Ινδίας με την Ευρώπη.

Πρόκειται για ένα σύστημα συνδυασμένων μεταφορών δια θαλάσσης μέσω πλοίων και δια ξηράς, μέσω σιδηροδρόμου που θα ξεκινά από τη Βομβάη και θα καταλήγει στον Πειραιά ο οποίος εκτός από πύλη εισόδου των κινεζικών εμπορευμάτων θα μετατραπεί και σε πύλη εισόδου των εμπορευμάτων της Ινδίας. 

Σε σχέση με τον ρόλο που σχεδιάστηκε να διαδραματίσει ο Πειραιάς στο πλαίσιο του  IMEC θα πρέπει να επισημανθεί ότι είχε προηγηθεί η επίσκεψη του Πρωθυπουργού της Ινδίας Μαρέντρα Μόντι στην Αθήνα στις 25 Αυγούστου 2023 μ.Χ. ο οποίος δήλωσε με νόημα:

«Δεδομένης της θέσης της και των ιστορικά στενών δεσμών μας, θεωρώ ότι η Ελλάδα αποτελεί σημαντική οικονομική, εφοδιαστική και στρατηγική πύλη εισόδου της Ινδίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην περιοχή της Ανατολικής Ευρώπης γενικότερα. Υπάρχουν εξαιρετικές ευκαιρίες να συναντηθούν οι ινδικές και οι ελληνικές επιχειρήσεις.

Υπάρχει δέσμευση σε πολιτικό επίπεδο να διασφαλιστεί αυτό» (https://www.kathimerini.gr 28/8/2023 μ.Χ.).  Μάλιστα μετά την υπογραφή του MOU για τον IMEC ο Κυριάκος Μητσοτάκης μιλώντας στην Νέα Υόρκη στις  21 Σεπτεμβρίου 2023 μ.Χ. σε ξένους επενδυτές αναφέρθηκε στον IMEC και επισήμανε τον σημαντικό ρόλο της Ελλάδας «ως γέφυρα όχι μόνο μεταξύ Ανατολικής Μεσογείου και Ευρώπης αλλά επίσης και του Οικονομικού διαδρόμου Ασίας-Μ.Ανατολής-Ευρώπης» https://www.ekathimerini.com 21/9/2023 μ.Χ.).

Σύμφωνα με τον σχεδιασμό ο IMEC θα αποτελείται από δύο ξεχωριστούς Διαδρόμους,  τον Ανατολικό Διάδρομο που θα συνδέει την Ινδία με την Αραβική Χερσόνησο μέσω Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων και Σαουδικής Αραβίας και τον Βόρειο Διάδρομο που θα συνδέει την Σαουδική Αραβία σιδηροδρομικά μέσω Ιορδανίας και Ισραήλ με το λιμάνι της Χάιφα και εν συνεχεία δια θαλάσσης με τον Πειραιά απ΄ όπου επίσης σιδηροδρομικά τα εμπορεύματα θα διοχετεύονται στην υπόλοιπη Ευρώπη.  

Όπως τόνισε μάλιστα η Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ursula von der Leyen  κατά την υπογραφή του Μνημονίου Συνεννόησης στο Νέο Δελχί, ο IMEC θα είναι «μια πράσινη και ψηφιακή γέφυρα μεταξύ Ηπείρων και πολιτισμών» μιας και «η σιδηροδρομική σύνδεση θα κάνει το εμπόριο μεταξύ Ινδίας και Ευρώπης κατά 40% ταχύτερο» ενώ θα διαθέτει «Ένα καλώδιο ηλεκτρικής ενέργειας και έναν καθαρό αγωγό υδρογόνου για την προώθηση του εμπορίου καθαρής ενέργειας μεταξύ της Ασίας, της Μέσης Ανατολής και της Ευρώπης» καθώς και «ένα καλώδιο δεδομένων υψηλής ταχύτητας για την σύνδεση ορισμένων από τα πιο καινοτόμα ψηφιακά οικοσυστήματα στον κόσμο και τη δημιουργία επιχειρηματικών ευκαιριών σε όλη τη διαδρομή». Θα διαθέτει λοιπόν « συνδέσεις αιχμής για τον κόσμο του αύριο – πιο γρήγορες, πιο σύντομες, πιο καθαρές» ( https://ec.europa.eu 9/9/2023 μ.Χ.).

Μετά την υπογραφή του Μνημονίου Συνεργασίας για τον IMEC άρχισαν αμέσως οι επαφές σε τεχνικό επίπεδο με την Σαουδική Αραβία μάλιστα να ανακοινώνει ήδη ότι επρόκειτο να διαθέσει 20 δισ. δολάρια για τον IMEC. 

Ζωτικής Σημασίας για την εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ ο IMEC

Η τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς θορύβησε τις ΗΠΑ και την ΕΕ πέραν των άλλων και γιατί η Χαμάς τίναξε στον αέρα και το νεοσύστατο εγχείρημα του IMEC. Εν προκειμένω χαρακτηριστική ήταν η αντίδραση του Τζο Μπάιντεν ο οποίος μιλώντας από το Οβάλ Όφις στις 20 Οκτωβρίου 2023 μ.Χ. χαρακτήρισε ζωτικής σημασίας για την εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ τον οικονομικό διάδρομο Ινδίας-Μ.Ανατολής-Ευρώπης.

Όπως λοιπόν προκύπτει από την ομιλία του, ο Τζο Μπάιντεν αφού επισήμανε ότι «η διασφάλιση της επιτυχίας του Ισραήλ και της Ουκρανίας είναι ζωτικής σημασίας για την εθνική ασφάλεια της Αμερικής» (https://www.whitehouse.gov 20/10/2023 μ.Χ.) στην συνέχεια εξήγησε ότι στην περίπτωση του Ισραήλ η εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ είναι άμεσα συνυφασμένη με τον IMEC τονίζοντας:

«Oι Ηνωμένες Πολιτείες και οι εταίροι μας σε όλη την περιοχή εργάζονται για να οικοδομήσουν ένα καλύτερο μέλλον για την Μέση Ανατολή, όπου η Μέση Ανατολή είναι πιο σταθερή, καλύτερα συνδεδεμένη με τους γείτονές της και — μέσω καινοτόμων έργων όπως ο σιδηρόδρομος Ινδίας-Μέσης Ανατολής-Ευρώπης- διάδρομο που ανακοίνωσα φέτος στη σύνοδο κορυφής των μεγαλύτερων οικονομιών του κόσμου.

Πιο προβλέψιμες αγορές, περισσότερη απασχόληση, λιγότερη οργή, λιγότερα παράπονα, λιγότερος πόλεμος όταν συνδέονται». Και κατέληξε με νόημα «Ωφελεί τους ανθρώπους — θα ωφελούσε τους ανθρώπους της Μέσης Ανατολής και θα ωφελούσε εμάς» (https://www.whitehouse.gov 20/10/2023 μ.Χ.). Ποιο ξεκάθαρη ομολογία για την σημασία του IMEC δεν θα μπορούσε να υπάρξει δια στόματος πλανητάρχη. 

Όμως ο Τζο Μπάιντεν δεν έμεινε εκεί. Έτσι μετά τη συνάντηση κορυφής ΗΠΑ-ΕΕ η οποία επίσης πραγματοποιήθηκε την ίδια ημέρα στην Ουάσιγκτον φρόντισε να υπάρξει σημαντική αναφορά στον IMEC στο κοινό ανακοινωθέν ΗΠΑ-ΕΕ. Έτσι στην παράγραφο 19 του Κοινού Ανακοινωθέντος HPA–EE επισημαίνονται επί λέξει τα παρακάτω:

«Δεδομένης της τεράστιας κλίμακας αναγκών, η μεγαλύτερη κινητοποίηση ιδιωτικών κεφαλαίων πρέπει να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην επίτευξη των στόχων μας. Θα συνεχίσουμε να υποστηρίζουμε τις προσπάθειες για ξεκλείδωμα του ιδιωτικού κεφαλαίου και θα συνεργαστούμε με τους εταίρους της G-7 μέσω αντίστοιχων ενεργειών, για να κλιμακώσουμε την Συνεργασία για Παγκόσμια Υποδομή και Επενδύσεις, συμπεριλαμβανομένης της στρατηγικής Global Gateway της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και να κινητοποιήσουμε 600 δισεκατομμύρια δολάρια σε επενδύσεις υποδομής ποιότητας σε χαμηλές και Χώρες μεσαίου εισοδήματος έως το 2027 μ.Χ.

Βασιζόμενοι στις συζητήσεις για τη συνεργασία ΗΠΑ-ΕΕ στον Υπεραφρικανικό Διάδρομο και στον Διάδρομο Ινδίας-Μέσης Ανατολής-Ευρώπης, εργαζόμαστε για τον εντοπισμό πρόσθετων περιφερειακών οικονομικών διαδρόμων στους οποίους θα συνεργαστούμε για να ξεκλειδώσετε μια χωρίς αποκλεισμούς και βιώσιμη οικονομική ανάπτυξη» (https://ec.europa.eu/commission 30/10/2023 μ.Χ.).

Πιστό στην γραμμή της Ουάσιγκτον το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο που έλαβε χώρα στις  26-27/10/2023 μ.Χ. μεταξύ άλλων διακήρυξε στο σημείο 21 των Συμπερασμάτων του  ότι προκειμένου να ανταποκριθεί στον αυξανόμενο παγκόσμιο ανταγωνισμό «Η Ευρωπαϊκή Ένωση χρειάζεται ισχυρή οικονομική βάση που να διασφαλίζει τη μακροπρόθεσμη ανταγωνιστικότητά της» και για τον λόγο αυτόν «το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο  υπογράμμισε την ανάγκη να επιταχυνθούν οι εργασίες» όσον αφορά πέραν των άλλων και για «τη διαφοροποίηση των αλυσίδων εφοδιασμού μέσω στρατηγικών εταιρικών σχέσεων» (www.european–council–conclusions 27/102023 μ.Χ.).

Η σφοδρή αντίδραση της Τουρκίας ενάντια στον IMEC 

Και ενώ θα ανάμενε κανείς από την Κίνα να είχε σφοδρές αντιδράσεις ενάντια στον IMEC τα σκληρότερα πυρά προήλθαν από την Τουρκία. Έτσι αμέσως μετά την υπογραφή του Μνημονίου Συνεργασίας για τον IMEC ο Ερντογάν ο οποίος βρισκόταν στο Νέο Δελχί για την Σύνοδό Κορυφής των G-20 μαινόμενος αντέδρασε ως εξής: «Λέμε ότι δεν υπάρχει διάδρομος  χωρίς την Τουρκία.

Η Τουρκία είναι μια σημαντική βάση παραγωγής και εμπορίου. Η πιο βολική γραμμή για την κυκλοφορία από τα ανατολικά προς τα δυτικά πρέπει να διέρχεται από την Τουρκία» (https://www.newarab.com 12/9/2023 μ.Χ.).

Με τη σειρά του στις 15 Σεπτεμβρίου 2023 μ.Χ. ο Υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Χακάν Φιντάν  αναφερόμενος στον IMEC αφού είπε «εμείς, σε ένα σημείο όπου συγκλίνουν τρεις ήπειροι, είμαστε ανοιχτοί σε οποιοδήποτε σχέδιο που προωθεί τη συνεργασία» στην συνέχεια εξαπολύοντας απειλητικά βέλη δήλωσε με νόημα:

«Ωστόσο, πρέπει να γίνει γνωστό ότι στην περιοχή μας, η αποτελεσματική και βιώσιμη λειτουργία των διαδρόμων ενέργειας και μεταφορών χωρίς τη συμμετοχή της Τουρκίας δεν είναι δυνατή» (https://www.aa.com.tr 15/9/2023 μ.Χ.).

Ακολούθησε όπως αποκαλύψαμε σε προγενέστερη αρθρογραφία μας (www.political.gr 14/10/2023 μ.Χ. σελ. 27) και μάλιστα λίγες μέρες πριν το τρομοκρατικό χτύπημα της Χαμάς το βαρυσήμαντο άρθρο του Χακάν Φιντάν για την εξωτερική πολιτική της Τουρκίας όπου αναφερόμενος στην κατάσταση στην Μέση Ανατολή λες και κάτι διαισθανόταν επισήμανε με νόημα:

«Οι πιεστικές προκλήσεις καθώς και οι απειλές που προέρχονται από τρομοκρατικές οργανώσεις αναγκάζουν τα κράτη της περιοχής να ενώσουν τις δυνάμεις τους» (www.insightturkey.com 4/10/2023 μ.Χ.).

Στη συνέχεια το  story είναι γνωστό με την Χαμάς να  πραγματοποιεί την τρομοκρατική της ενέργεια κατά του Ισραήλ στις 7/10/2023 μ.Χ. σχεδόν ένα μήνα μετά την εξαγγελία του  IMEC, με τον τουρκικό τύπο πλέον να πανηγυρίζει για το σίγουρο δήθεν ναυάγιο του IMEC (https://www.triklopodia.gr/%ce%bd%ce%bf%cf%84%ce%b7%cf%83-%ce%bc%ce%b1%cf%81%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%8c%ce%bc%ce%b7%cf%81%ce%bf%cf%82-%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%87%ce%b1%ce%bc%ce%ac%cf%82-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%bf-%ce%bf/). 

 

Ρ.Κένεντι: Αν εξαφανιστεί το Ισραήλ τότε Ρωσία, Κίνα και χώρες BRICS+ θα ελέγχουν το 90% του παγκόσμιου πετρελαίου. ο Ρ.Κένεντι προέβη στην εξής δήλωση μιλώντας για την σημασία του Ισραήλ για τις ΗΠΑ:

“Το Ισραήλ είναι ένα προπύργιο για εμάς... Είναι σχεδόν σαν να έχουμε ένα αεροπλανοφόρο στην Μέση Ανατολή. Αυτός είναι ο παλαιότερος σύμμαχός μας. Εάν το Ισραήλ εξαφανιστεί, η Ρωσία, η Κίνα και οι χώρες BRICS+ θα ελέγχουν το 90% του παγκόσμιου πετρελαίου και αυτό θα είναι καταστροφή για τις ΗΠΑ”, κατέληξε ο ίδιος.

Η πολεμική δύναμη των ΗΠΑ στην Ανατολική Μεσόγειο είναι αν όχι τεράστια, τουλάχιστον υπερβολικά μεγάλη, και αυτό μας λέει πολλά για το τι προτίθενται να πράξουν οι Αμερικανοί στην Μέση Ανατολή.

Εκτίμηση είναι ότι οι ένα ποσοστό της τάξεως του 60% θα εκτοπιστούν από την Γάζα και την Δυτική όχθη ενδεχομένως, για να ησυχάσει το Ισραήλ για 30-40 χρόνια. Αυτές οι χιλιάδες Παλαιστινίων θα περιπλανηθούν και στο τέλος θα καταλήξουν σε ΕΕ και ΗΠΑ, προκαλώντας περισσότερα προβλήματα.

Μέσα στους κύριους στόχους όμως του Ισραήλ είναι και το Ιράν, και για αυτό πιθανότατα να δούμε ραγδαίες εξελίξεις κατά της Τεχεράνης, την οποία ολόκληρη η Ισραηλινή ηγεσία θεωρεί ως το πλέον επικίνδυνο εχθρό στην περιοχή (https://www.pentapostagma.gr/kosmos/enoples-syrraxeis/7203345_tha-synatithei-mystika-o-hanigia-me-ton-erntogan-makgkregkor).   

 

Gold Switzerland: «Έρχεται το τέλος του δολαρίου και κατάρρευση του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος». «Το δολάριο έχει χάσει από το 1.971 μ.Χ. το 99% της αγοραστικής του δύναμης». Νέα προειδοποίηση για άμεση επικείμενη κατάρρευση του σύγχρονου χρηματοπιστωτικού συστήματος  εξέδωσε σε πρόσφατη έκθεσή της η γνωστή ελβετική εταιρεία Gold Switzerland.

Ειδικότερα, σύμφωνα με τον οίκο, ο κόσμος λίαν συντόμως αναμένεται να γίνει μάρτυρας του τέλους ενός νομίσματος (δολάριο) και, κυριότερα, ενός χρηματοπιστωτικού συστήματος, για το οποίο οι Κινέζοι είχαν από καιρό προβλέψει (ήδη από το 1.971 μ.Χ., όταν ο Αμερικανός Πρόεδρος Ρ.Νίξον, έκλεισε το παράθυρο του χρυσού) πως θα καταρρεύσει.

Όπως αναφέρει ο ελβετικός οίκος: «Δεν υπάρχει τρόπος να αποφευχθεί η κατάρρευση ενός συστήματος που επεκτάθηκε περισσότερο από ό,τι του επιτρεπόταν λόγω της χωρίς όρια πιστωτικής επέκτασης».

Σε ένα ψεύτικο σύστημα που βασίζεται σε ψεύτικες αξίες το ψέμα θεωρείται ουσιαστικό μέρος της πολιτικής επιβίωσης, αναφέρει ο οίκος. Το 1.971 μ.Χ., αφού ο Nixon έκλεισε το «χρυσό παράθυρο», η Κίνα στα επίσημα μέσα ενημέρωσης της, προέβη στις ακόλουθες διαπιστώσεις.

Σαφώς οι Κινέζοι κατάλαβαν τις συνέπειες της καταστροφικής απόφασης των ΗΠΑ που θα κατέστρεφε το δυτικό νομισματικό σύστημα. Όπως επεσήμαναν, επέρχεται λίαν συντόμως η σοβαρότητα της οικονομικής κρίσης των ΗΠΑ και η παρακμή του καπιταλιστικού συστήματος…

Είναι ενδιαφέρον ότι ένα κομμουνιστικό μη δημοκρατικό σύστημα είναι πολύ πιο διορατικό από τις λεγόμενες δυτικές δημοκρατίες, επισημαίνει η Gold Switzerland. Δεδομένου ότι ολόκληρο το νομισματικό σύστημα, όπως το ξέρουμε, πρόκειται να εκραγεί, δεν θα πρέπει να μας ενδιαφέρει το τι θα κάνει το δολάριο.

Πράγματι, οι περισσότεροι «ειδικοί» χρησιμοποιούν τον δείκτη δολαρίου (DXY) ως μέτρο της ισχύος ή της αδυναμίας του δολαρίου. Αυτό είναι σαν να ανεβαίνεις τη σκάλα της επιτυχίας μόνο και μόνο για να ανακαλύψεις ότι η σκάλα ακουμπάει στο λάθος κτίριο.

O δείκτης του δολαρίου έναντι των εταίρων του στο έγκλημα (τα άλλα νομίσματα fiat) υποδηλώνει ένα πράγμα: όλα βρίσκονται στον δρόμο προς την καταστροφή. Έτσι, ο δείκτης του δολαρίου μετρά το δολάριο έναντι έξι fiat νομισμάτων (ευρώ, λίβρα, γεν, δολάριο Καναδά, σουηδική κορώνα και ελβετικό φράγκο) και το κινεζικό γουάν λάμπει ερήμην του.

Σημειώνεται πως από τότε που ο Nixon έκλεισε το «παράθυρο του χρυσού» το 1.971 μ.Χ. και τα 7 νομίσματα, συμπεριλαμβανομένου του δολαρίου ΗΠΑ, έχουν υποχωρήσει 97-99% σε πραγματικούς όρους.

Πραγματικοί όροι σημαίνει σταθερή αγοραστική δύναμη. Το μοναδικό χρήμα που έχει διατηρήσει σταθερή αγοραστική δύναμη για πάνω από 5.000 χρόνια είναι φυσικά ο χρυσός. Το να συζητάμε λοιπόν για ένα νόμισμα, το οποίο έχει υποχωρήσει 98,2% τα τελευταία 52 χρόνια, πραγματικά δεν έχει νόημα, επισημαίνει η Ελβετική εταιρεία. Αλλά πρέπει να θυμόμαστε ότι η τελική πτώση συνεπάγεται 100% απώλεια αξίας.

Σύμφωνα με την GoldSwitzerland, η Δημοκρατία των ΗΠΑ είναι «μπανανία». Το Ελβετικό χρέος προς το ΑΕΠ είναι περίπου 40%. Αυτό ήταν το επίπεδο του χρέους των ΗΠΑ το 1971 μ.Χ., πριν κλείσει το «παράθυρο του χρυσού».

Το χρέος των ΗΠΑ προς το ΑΕΠ είναι τώρα 132%. Το 2000 μ.Χ. ήταν 55%. «Το χρέος 132% προς ΑΕΠ είναι επίπεδο μιας μπανανίας που προσπαθεί μανιωδώς να επιβιώσει τυπώνοντας και δανειζόμενη συνεχώς αυξανόμενα ποσά άχρηστων χρημάτων.

Έτσι, το χρέος προς ΑΕΠ στις ΗΠΑ φτάνει τώρα στην εκθετική φάση. Δεδομένου ότι δεν υπάρχει πρόθεση ή δυνατότητα μείωσης του ελλείμματος των ΗΠΑ, το πιθανό έλλειμμα για το επόμενο οικονομικό έτος είναι πιθανότατα πάνω από 2 τρισεκατομμύρια δολάρια.

Λιγοστοί επενδυτές κατανοούν ότι οι τρέχουσες τιμές των περιουσιακών στοιχείων είναι φούσκα ως αποτέλεσμα μιας άνευ προηγουμένου πιστωτικής επέκτασης. «Πιστεύουμε ότι βρισκόμαστε σε ένα σημείο στο οποίο οι αγορές περιουσιακών στοιχείων θα μπορούσαν να σκάσουν ως φούσκες» επισημαίνει η GoldSwitzerland, προσθέτοντας:

«Αλλά αυτό δεν είναι θέμα κερδοσκοπίας, αλλά ζήτημα επιβίωσης. Δυστυχώς, οι περισσότεροι επενδυτές θα αγοράσουν στην πτώση και θα χάσουν τα περισσότερα από τα κέρδη που είχαν τις τελευταίες δεκαετίες» (https://www.pronews.gr/oikonomia/gold-switzerland-erxetai-to-telos-tou-dolariou-kai-katarreysi-tou-pagkosmiou-xrimatopistotikou-systimatos/).

Καταλύτης για την συμμαχία Ρωσίας-Κίνας το Ουκρανικό.

Από τις πρώτες ημέρες του πολέμου, οι Δυτικές κυβερνήσεις και τα Δυτικά συστημικά ΜΜΕ ισχυρίζονταν με έμφαση ότι η Ρωσία, λόγω και των κυρώσεων, δεν μπορεί να αντέξει οικονομικά την παράταση των επιχειρήσεων πέρα από 2-3 εβδομάδες. Άρα, εάν οι Ουκρανοί άντεχαν για αυτό το διάστημα, η Ρωσική εισβολή θα κατέρρεε.

Οι Ουκρανοί άντεξαν και παραπάνω, αλλά τα γεγονότα όχι απλώς διέψευσαν αυτόν τον ισχυρισμό, αλλά επιβεβαίωσαν ότι επρόκειτο για καθαρή προπαγάνδα, ή για ευσεβείς πόθους. Δεν χρειαζόταν, άλλωστε, να γνωρίζει κανείς επακριβώς τα δημοσιονομικά της Ρωσίας για να καταλάβει ότι ο ισχυρισμός ήταν εκτός πραγματικότητας.

Όπως διδάσκει η Ιστορία η έκβαση των πολέμων εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τους πόρους των εμπολέμων, αλλά ένας πόλεμος δεν τελείωσε επειδή ανετράπησαν τα δημοσιονομικά ενός εμπολέμου κράτους.

Όταν απαιτείται, τα κράτη υιοθετούν “πολεμική οικονομία” και παρά το γεγονός ότι “ματώνουν”, συνεχίζουν να πολεμούν. Αυτό ισχύει πολύ περισσότερο για τη Ρωσία, η οποία διαθέτει και πλήθος φυσικών πόρων, τους οποίους έχει ζωτική ανάγκη η διεθνής οικονομία. Και διεθνής οικονομία, βεβαίως, δεν είναι μόνο οι Δυτικές οικονομίες.

Όπως είχαμε γράψει στο SLpress.gr τις παραμονές της ρωσικής εισβολής και αμέσως μετά από αυτήν, θεωρούσαμε εξαρχής λανθασμένη αυτού του είδους τη μεταμοντέρνα οικονομίστικη ανάλυση, εάν υποθέσουμε ότι δεν επρόκειτο μόνο για προπαγάνδα.

Μπορούμε βασίμως να πιθανολογήσουμε, ότι ο Πούτιν, έχοντας ακούσει τους Δυτικούς να απειλούν τη Ρωσία με “εξοντωτικές κυρώσεις”, είχε προϊδεάσει το Πεκίνο για τις προθέσεις του να εισβάλει στην Ουκρανία, εξασφαλίζοντας μία άτυπη πλην ισχυρή συμμαχία. Το αποδεικνύει η κοινή ανακοίνωση του Πούτιν με τον Κινέζο ηγέτη Σι Τζιν Πίνγκ στις 4 Φεβρουαρίου 2022 μ.Χ., όταν ο Ρώσος Πρόεδρος είχε επισκεφθεί το Πεκίνο. Οι δύο πλευρές:

Πρώτον, επιβεβαίωσαν ότι οι νέες διακρατικές σχέσεις μεταξύ Ρωσίας και Κίνας είναι ανώτερες από τις πολιτικές και στρατιωτικές συμμαχίες της εποχής του Ψυχρού Πολέμου. Η φιλία μεταξύ των δύο κρατών δεν έχει όρια, δεν υπάρχουν “απαγορευμένοι” τομείς συνεργασίας.

Δεύτερον, σκοπεύουν να αντισταθούν στις προσπάθειες υποκατάστασης παγκοσμίως αναγνωρισμένων διαδικασιών και μηχανισμών που συνάδουν με το διεθνές δίκαιο, από κανόνες που επεξεργάζονται μονομερώς ορισμένα έθνη ή μπλοκ εθνών.

Οι δύο πλευρές είναι αντίθετες με την αντιμετώπιση των διεθνών προβλημάτων έμμεσα και χωρίς συναίνεση. Αντιτίθενται σε εξουσιαστικές πολιτικές, εκφοβισμό, μονομερείς κυρώσεις και την εφαρμογή δικαιοδοσίας σε τρίτο έδαφος, καθώς και με την κατάχρηση πολιτικών ελέγχου των εξαγωγών, ενώ υποστηρίζουν τη διευκόλυνση του εμπορίου, σύμφωνα με τους κανόνες του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου.

Τρίτον, πιστεύουν ότι ορισμένα κράτη, στρατιωτικές και πολιτικές συμμαχίες και συνασπισμοί επιδιώκουν να αποκτήσουν, άμεσα ή έμμεσα, μονομερή στρατιωτικά πλεονεκτήματα εις βάρος της ασφάλειας άλλων, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης πρακτικών αθέμιτου ανταγωνισμού, εντείνουν τον γεωπολιτικό ανταγωνισμό, τροφοδοτούν την αντιπαράθεση και υπονομεύουν σοβαρά τη διεθνή τάξη ασφαλείας και την παγκόσμια στρατηγική σταθερότητα.

Τέταρτον, αντιτίθενται στην περαιτέρω διεύρυνση του ΝΑΤΟ και το καλούν να εγκαταλείψει τις ιδεολογικές ψυχροπολεμικές προσεγγίσεις της, να σεβαστεί την κυριαρχία, την ασφάλεια και τα συμφέροντα άλλων χωρών, την ποικιλομορφία του πολιτισμικού, πολιτιστικού και ιστορικού τους υπόβαθρου και να ασκήσει δίκαιη και αντικειμενική στάση απέναντι στην ειρηνική ανάπτυξη άλλων κρατών.

Πέμπτον, θεωρούν ότι δεν υπάρχει ένα πρότυπο που να ταιριάζει σε όλους και να καθοδηγεί τις χώρες στην εγκαθίδρυση της δημοκρατίας. Ένα έθνος μπορεί να επιλέξει εκείνες τις μορφές και μεθόδους εφαρμογής της δημοκρατίας που ταιριάζουν καλύτερα στο κράτος του, με βάση το κοινωνικό και πολιτικό του σύστημα, το ιστορικό του υπόβαθρο, τις παραδόσεις και τα μοναδικά πολιτιστικά χαρακτηριστικά του. Εναπόκειται μόνο στους πολίτες της χώρας να αποφασίσουν εάν το κράτος τους είναι δημοκρατικό.

Έκτον, θεωρούν ότι οι προσπάθειες ορισμένων κρατών να επιβάλουν τα δικά τους “δημοκρατικά πρότυπα” σε άλλες χώρες, να μονοπωλήσουν το δικαίωμα αξιολόγησης του επιπέδου συμμόρφωσης (της κάθε χώρας) σε δημοκρατικά κριτήρια, να χαράξουν διαχωριστικές γραμμές με βάση ιδεολογικούς λόγους, μεταξύ άλλων με τη δημιουργία αποκλειστικών μπλοκ και συμμαχιών ευκαιρίας, αποτελούν παραβίαση της δημοκρατίας και αντίκεινται στο πνεύμα και στις αληθινές αξίες της. Τέτοιες απόπειρες ηγεμονίας αποτελούν σοβαρούς κινδύνους για την παγκόσμια και την περιφερειακή ειρήνη και σταθερότητα, υπονομεύουν τη σταθερότητα της παγκόσμιας τάξης.

Έβδομον, πιστεύουν ότι η υπεράσπιση της δημοκρατίας και των ανθρώπινων δικαιωμάτων δεν πρέπει να χρησιμοποιείται για την άσκηση πίεσης σε άλλες χώρες. Αντιτίθενται στην κατάχρηση των δημοκρατικών αξιών και την παρέμβαση στις εσωτερικές υποθέσεις κυρίαρχων κρατών με το πρόσχημα της προστασίας της δημοκρατίας και των ανθρώπινων δικαιωμάτων και σε κάθε προσπάθεια υποκίνησης διχασμών και αντιπαραθέσεων στον κόσμο. Τα ανθρώπινα δικαιώματα πρέπει να προστατεύονται σύμφωνα με την ειδική κατάσταση σε κάθε χώρα και τις ανάγκες του πληθυσμού της.

Κάναμε εκτενή αναφορά σε εκείνη την κοινή ανακοίνωση Πούτιν-Σι, επειδή ουσιαστικά συνιστά τηn βάση της άτυπης, αλλά ουσιαστικής συμμαχίας μεταξύ των δύο μεγάλων δυνάμεων της Ασίας. Κι αυτό αποδείχθηκε στη συνέχεια και από το γεγονός ότι το Πεκίνο –όπως και άλλες μεγάλες χώρες– απέφυγε να καταδικάσει την Ρωσική εισβολή, αλλά κυρίως από το γεγονός ότι η Κίνα έδωσε διέξοδο στις ρωσικές εξαγωγές ενέργειας και πρώτων υλών, έστω κι αν η Ρωσία πουλούσε πετρέλαιο στους Κινέζους με μεγάλη έκπτωση.

Και βεβαίως υπήρξε και η συμφωνία της Gazprom με το Πεκίνο για την κατασκευή του τεράστιου αγωγού Soyuz-Vostok που θα μεταφέρει 50 δισ. κυβικά μέτρα ρωσικό φυσικό αέριο ετησίως στη διψασμένη για ενέργεια Κίνα, επιπλέον από τα 38 δισ. που μεταφέρει ο αγωγός Power of Sibyria.

Το Πεκίνο, πάντως, είναι προσεκτικό όλο αυτό το διάστημα στη ρητορική του, αποφεύγοντας την πλήρη ταύτιση με τη Μόσχα. Ο βασικός λόγος είναι ότι –έχοντας μία άλλη σχέση με τον χρόνο για τον οποίο θεωρεί ότι λειτουργεί υπέρ του– δεν θέλει η κρίση στις σχέσεις Δύσης-Ρωσίας να κάνει μετάσταση και στις σχέσεις Δύσης-Κίνας.

Από την άλλη πλευρά, όμως, προετοιμάζεται συστηματικά για μία αντιπαράθεση με τις ΗΠΑ, ακόμα και για το ενδεχόμενο να επιβληθούν και στην Κίνα Δυτικές κυρώσεις με σκοπό τον αποκλεισμό της από τις Δυτικές αγορές. Οι Αμερικανοί, άλλωστε, δεν κρύβουν ποιον θεωρούν αντίπαλό τους και ως εκ τούτου τις προθέσεις τους.

Αυτός είναι βασικός λόγος που ο Πρόεδρος Σι παρέκαμψε παραδοσιακές επιφυλάξεις και εμμέσως πλην σαφώς συμμάχησε με την Ρωσία. Για τον ίδιο λόγο το Πεκίνο επιχειρεί συστηματικά –ειδικά τα τελευταία χρόνια– να ανοίξει νέες αγορές και ευρύτερα νέες δυνατότητες οικονομικής επέκτασης σε Ασία, Αφρική και Λατινική Αμερική.

Γι’ αυτό και σταδιακά αλλά σταθερά μειώνει την έκθεση του στο αμερικανικό δημόσιο χρέος. Σήμερα, η Κίνα κατακρατά αμερικανικά ομόλογα ύψους αρκετά μικρότερου από ένα τρισ. δολάρια, ενώ τα συναλλαγματικά της αποθέματα ανέρχονται σε περίπου τρεισήμισι τρισ. δολάρια.

Διαβλέποντας, μάλιστα, τη σχετική απόσυρση των ΗΠΑ από τη Μέση Ανατολή (πριν τον πόλεμο στη Γάζα), οι Κινέζοι είχαν εστιάσει εκεί. Εκτός από το πακέτο γιγαντιαίων συμφωνιών με το Ιράν, αναπτύσσουν γοργά τις σχέσεις του και με τις μοναρχίες του Κόλπου, όπως και με άλλες αραβικές χώρες.

Η Κινέζικη διπλωματία, μάλιστα, κατάφερε το ακατόρθωτο: να εξομαλύνει τις απολύτως εχθρικές σχέσεις της Τεχεράνης με το Ριάντ, ρυμουλκώντας και με αυτόν τον τρόπο τις μοναρχίες του Κόλπου προς το ευρασιατικό μπλοκ. Κι αν αυτό συνέβαινε πριν, ο πόλεμος στη Γάζα κατά μία έννοια το επιταχύνει.

Παρόλα αυτά, οι ανεπτυγμένες Δυτικές αγορές παραμένουν πολύ σημαντικές για τις κινεζικές εξαγωγές, παρά τα εμπόδια που με διάφορα προσχήματα προσπαθούν να εγείρουν κυρίως οι Αμερικανοί, αλλά και οι Ευρωπαίοι.

Από την άλλη πλευρά, όμως, το Πεκίνο αντιλαμβάνεται και την ευρύτερη στρατηγική διάσταση που έχει για την κινέζικη εθνική ασφάλεια η εμφανώς εχθρική στρατηγική των ΗΠΑ, ασχέτως αν δεν επιθυμεί την ολική ρήξη στις σινοαμερικανικές σχέσεις, όπως έδειξε και η πρόσφατη συνάντηση Μπάιντεν-Σι.

Και βεβαίως αντιλαμβάνεται ότι εάν γονατίσει η Ρωσία θα έλθει η σειρά της Κίνας. Ως εκ τούτου, ήταν υποχρεωμένο να μην υποτιμήσει την γεωπολιτική απειλή στο βωμό του εξαγωγικού εμπορίου. Γι’ αυτό και το Πεκίνο προσπαθεί να τηρεί μία ισορροπία μεταξύ τους, κάνοντας όποτε χρειάζεται τις αναγκαίες προσαρμογές.

Η κοινή ανακοίνωση Πούτιν-Σι, όμως, είναι ενδεικτική της αποφασιστικότητας του Πεκίνου να επιλέγει την άτυπη συμμαχία με την Μόσχα, όταν ο κόμπος φθάνει στο χτένι. Και την επιλέγει, επειδή θεωρεί πως αυτό επιβάλει το στρατηγικό του συμφέρον (https://slpress.gr/diethni/katalitis-gia-tin-simmaxia-rosias-kinas-to-oukraniko/).

Ρωσία: Παίρνει τον έλεγχο πετρελαϊκού κοιτάσματος στο Ιράκ. Τα σχέδια της Μόσχας με την αρωγή του Πεκίνου για το κοίτασμα Eridu, την μεγαλύτερη πετρελαϊκή ανακάλυψη στο Ιράκ τα τελευταία 20 χρόνια.

Ρωσία: Παίρνει τον έλεγχο πετρελαϊκού κοιτάσματος στο Ιράκ. Tο κοίτασμα Eridu είναι η μεγαλύτερη πετρελαϊκή ανακάλυψη στο Ιράκ τα τελευταία 20 χρόνια. Και τον περασμένο Μάρτιο η κρατική εταιρεία πετρελαίου Dhi Qar του Ιράκ ενέκρινε επίσημα την ανάπτυξη του κοιτάσματος του Block 10, συμπεριλαμβανομένου ολόκληρου του Eridu.

Η Ρωσική Lukoil είχε μερίδιο 60% στο σύνολο του Block 10, ενώ το υπόλοιπο κατείχε η Ιαπωνική εταιρεία Inpex. Ωστόσο, από τον Μάρτιο η Ρωσική εταιρεία αναζητούσε τρόπους να εκδιώξει την Inpex από το Block και μαζί της τα τελευταία υπολείμματα δυτικής επιρροής στην περιοχή.

Το τεμάχιο 10 βρίσκεται στα Νοτιοανατολικά του Ιράκ, περίπου 120 χλμ δυτικά της βασικής οδού εξαγωγής πετρελαίου από την Βασόρα και ακριβώς νότια των τεράστιων κοιτασμάτων πετρελαίου μέσα και γύρω από τη Nassirya.

Η σύμβαση για το Block 10 που ανατέθηκε στην Lukoil και την Inpex το 2012 μ.Χ. στον τέταρτο γύρο αδειοδότησης του Ιράκ δίνει μια σχετικά υψηλή αμοιβή ανά βαρέλι 5,99 $ ΗΠΑ, αν και τότε δεν είχε ανακαλυφθεί το τεράστιο κοίτασμα Eridu.

Προχωρά το deal Μόσχας- Άγκυρας για κόμβο φυσικού αερίου στην Τουρκία. Το 2021 μ.Χ., μετά από κάποιες προκαταρκτικές δοκιμές, το Υπουργείο Πετρελαίου του Ιράκ είπε ότι ανέμενε μέγιστη παραγωγή τουλάχιστον 250.000 βαρελιών την ημέρα (bpd) από το Eridu.

Πηγές της ρωσικής βιομηχανίας πετρελαίου, οι οποίες μίλησαν αποκλειστικά στο OilPrice.com την τελευταία εβδομάδα, πιστεύουν ότι η μέγιστη παραγωγή θα μπορούσε να είναι τουλάχιστον 100.000 bpd υψηλότερη από την προηγούμενη τιμή, εξαρτώμενη από το εάν οι νέες εκτιμήσεις για τα αποθέματα είναι σωστές, αν και δεδομένων καθυστερήσεων στην ανάπτυξη από το 2021 μ.Χ., η ημερομηνία κατά την οποία θα επιτευχθεί αυτό είναι τώρα προς το τέλος του 2029 μ.Χ.

Κοινή στρατηγική. Και η απόφαση της Inpex να πουλήσει το μερίδιο του 40% στην περιοχή Block 10 που περιέχει την τεράστια ανακάλυψη του Eridu αφήνει ανοιχτό τον δρόμο για τη Lukoil να αναλάβει τον απόλυτο έλεγχο ολόκληρης της πλούσιας σε πετρέλαιο περιοχής.

Σε κάθε περίπτωση, το κοίτασμα Eridu – μέρος της περιοχής εξερεύνησης και ανάπτυξης του Block 10 του Ιράκ – είναι το μεγαλύτερο εύρημα πετρελαίου στο Ιράκ τα τελευταία 20 χρόνια και η Ρωσία θέλει να το ελέγξει όλο, μαζί με τον κύριο γεωπολιτικό σύμμαχό της, την Κίνα.

Αυτό είναι σύμφωνο με τον στόχο της Μόσχας και του Πεκίνου να κρατήσουν τη Δύση μακριά από ενεργειακές συμφωνίες στο Ιράκ για να διατηρήσουν την Βαγδάτη πιο κοντά στον νέο άξονα Ιράν-Σαουδικής Αραβίας και να «τερματίσουν την δυτική ηγεμονία στην Μέση Ανατολή [που] θα γίνει το αποφασιστικό κεφάλαιο στην τελική κατάρρευση της Δύσης», όπως ανέφεραν αποκλειστικά στο OilPrice.com.

Η έγκριση την περασμένη εβδομάδα από το Υπουργείο Πετρελαίου του Ιράκ για την Inpex – τη μεγαλύτερη εταιρεία πετρελαίου της βασικής συμμάχου των ΗΠΑ, Ιαπωνίας – να πουλήσει το 40% των μετοχών της στην περιοχή Block 10 που περιέχει την τεράστια ανακάλυψη του Eridu αφήνει ανοιχτό τον δρόμο για τη Lukoil να αναλάβει τον απόλυτο έλεγχο της ολόκληρη η πλούσια σε πετρέλαιο περιοχή.

Η συνεργασία Μόσχας-Πεκίνου. Πολλαπλές συμφωνίες εξερεύνησης και ανάπτυξης πεδίου, καθώς και αμέτρητες συμφωνίες «μόνο για συμβάσεις» χαμηλότερου προφίλ , με Ρωσικές και κινεζικές εταιρείες αφήνουν στις δύο χώρες άφθονο περιθώριο να τις αξιοποιήσουν σε μια πιο σκληρή γεωπολιτική παρουσία σε ολόκληρη την χώρα.

Σε πρόσφατη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου του Ιράκ, συμφωνήθηκε ότι η χώρα θα πρέπει τώρα να παράσχει την πλήρη υποστήριξή της στην ανάπτυξη όλων των πτυχών της ευρείας «συμφωνίας-πλαισίου Ιράκ-Κίνας» που υπογράφηκε τον Δεκέμβριο του 2021 μ.Χ.-(https://www.ot.gr/2023/11/29/energeia/petrelaio/rosia-pairnei-ton-elegxo-petrelaikou-koitasmatos-sto-irak/)

Όπως και η ΕΣΣΔ το 1.980 μ.Χ., σε παρακμή η πολεμική μηχανή των ΗΠΑ, μαύρη τρύπα για την οικονομία – Αδύνατη η χρηματοδότηση. Οι ΗΠΑ δεν μπορούν να χρηματοδοτήσουν τις πολεμικές συρράξεις σε Μέση Ανατολή και Ουκρανία.

Η «μαύρη τρύπα» στην αμερικανική αμυντική οικονομία κινδυνεύει να καταπιεί την οικονομία της υπερδύναμης και ο ρόλος του «παγκόσμιου χωροφύλακα» τίθεται εν αμφιβόλω... Μέχρι στιγμής, ο Λευκός Οίκος έχει δικαιολογήσει την ακλόνητη υποστήριξή του στην Ουκρανία επικαλούμενος αρχές, όπως η υπεράσπιση της δημοκρατίας και της ελευθερίας —τόσο στην Ουκρανία όσο και στην Δύση.

Ωστόσο, με το αμερικανικό κοινό - που επωμίζεται το κόστος του πολέμου στην Ουκρανία – φαίνεται να έχει ήδη χάσει τον ενθουσιασμό του , αρκετοί Ρεπουμπλικάνοι γερουσιαστές αμφισβητούν τον σκοπό και την οικονομική προσιτότητά του και οι εκλογές να πλησιάζουν, η «κυβέρνηση» Biden άλλαξε το αφήγημά της για το Ουκρανικό. Η νέα γραμμή είναι ότι η αποστολή όπλων στην Ουκρανία είναι στην πραγματικότητα μια επένδυση στην αμερικανική βιομηχανία, καθώς ενισχύει την οικονομία και δημιουργεί νέες θέσεις εργασίας.

Η κεϋνσιανή λογική. Το νέο επιχείρημα του Joe Biden, σύμφωνα με μελέτη του Mises Institute, ταιριάζει στην εσφαλμένη κεϋνσιανή λογική των «Bidenomics», στην οποία η οικονομική ευημερία βασίζεται σε γενναιόδωρες δημόσιες δαπάνες για υποδομές, ημιαγωγούς και καθαρή ενέργεια και όχι στις ελεύθερες αγορές.

Δεν είναι μόνο ανήθικο να πιστεύει κανείς ότι μια χώρα πρέπει να χρησιμοποιεί ξένους πολέμους και ανθρώπινο πόνο για να δώσει ώθηση στην οικονομία της, αλλά και προφανώς λανθασμένο από οικονομική άποψη. Δεν μπορεί κανείς να αυξήσει τον πλούτο παρέχοντας δωρεάν αγαθά —αυτό είναι ούτως ή άλλως η στρατιωτική βοήθεια των Ηνωμένων Πολιτειών στην Ουκρανία.

Επιπλέον, εάν οι στρατιωτικές δαπάνες και οι πόλεμοι έχουν τόσο θετική επενέργεια για την οικονομία, τότε η οικονομία των ΗΠΑ θα πρέπει να ευδοκιμεί μετά τα τρισεκατομμύρια δολάρια που δαπανήθηκαν για αυτόν τον σκοπό τις τελευταίες δύο δεκαετίες. Στην πραγματικότητα, φαίνεται να ισχύει το αντίθετο. Ωθηση στην αμερικανική μεταποίηση;

Όταν το Σιδηρούν Παραπέτασμα έπεσε το 1.989 μ.Χ. και ο σοσιαλισμός φαινόταν ηττημένος, ο κόσμος πέρασε σε μια «μονοπολική» φάση με τις ΗΠΑ ως αδιαμφισβήτητο ηγέτη, δημιουργώντας μεγάλες προσδοκίες για μια μακρά περίοδο παγκόσμιας ειρήνης και ευημερίας.

Αντί να περικοπούν δραστικά, ωστόσο, οι υπερβολικές δαπάνες για την άμυνα στις ΗΠΑ - μεγαλύτερες από αυτές των επόμενων 10 μεγαλύτερων στρατιωτικών δυνάμεων σωρρετικά - διατηρήθηκαν σχεδόν σταθερές στα 300 δισεκατομμύρια δολάρια επί μια δεκαετία.

Μετά τις επιθέσεις της 11^ης Σεπτεμβρίου και καθώς οι ΗΠΑ ενεπλάκησαν σε αμέτρητους πολέμους και στρατιωτικές επιχειρήσεις, ο αμυντικός προϋπολογισμός αυξήθηκε σε περισσότερα από 800 δισεκατομμύρια δολάρια έως το 2023 μ.Χ.

Tι ισχύει παρά την προπαγάνδα… Σύμφωνα με το επιχείρημα του Προέδρου Biden, αυτή η τεράστια επένδυση στην αμυντική βιομηχανία θα έπρεπε να είχε οδηγήσει σε μια αναβίωση της μεταποίησης στις ΗΠΑ.

Αυτό σίγουρα δεν ισχύει. Η Αμερικανική μεταποίηση βίωσε έναν εφιάλτη μεταξύ 2000 μ.Χ. και 2010 μ.Χ., όταν ο αριθμός των θέσεων εργασίας, που ήταν σχετικά σταθερός σε περίπου δεκαοκτώ εκατομμύρια από το 1.965 μ.Χ., μειώθηκε κατά το 1/3 σε κάτω από δώδεκα εκατομμύρια, ενώ η παραγωγή στον τομέα ως μερίδιο του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος (ΑΕΠ ) έπεσε επίσης.

Αυτό δεν οφειλόταν στην αύξηση της παραγωγικότητας και στην αυτοματοποίηση, αλλά στην απώλεια ανταγωνιστικότητας που προκλήθηκε από τις «φούσκες» στο χρηματοπιστωτικό τομέα και τον τομέα των ακινήτων, που ανέβασαν το παραγωγικό κόστος.

Οι Αμερικανικές εταιρείες επιτάχυναν την εξωχώρια δραστηριότητα τους ενώ οι θέσεις εργασίας μετατοπίστηκαν σε υπηρεσίες, κατασκευές και τον χρηματοπιστωτικό τομέα. Περισσότερες και καλύτερα αμειβόμενες θέσεις εργασίας; Καθώς η Αμερικανική μεταποίηση μειώθηκε, οι καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας για άτομα με χαμηλότερες δεξιότητες εξαφανίστηκαν επίσης, μειώνοντας τα κίνητρα για απασχόληση.

Μαζί με την εκθετική αύξηση των προγραμμάτων κοινωνικής πρόνοιας και την κρατική παρέμβαση στην οικονομία, η μείωση αυτών των κινήτρων συνέβαλε στη σταθερή μείωση της συμμετοχής των Αμερικανών στην αγορά εργασίας. Τόσο η συμμετοχή στο εργατικό δυναμικό όσο και τα ποσοστά απασχόλησης μειώνονται εδώ και σχεδόν τρεις δεκαετίες..

Αν και οι ειδικοί αποδίδουν τη μακροπρόθεσμη μείωση της συμμετοχής στην αγορά εργασίας στις δημογραφικές αλλαγές, αυτή δεν μπορεί να είναι η κύρια εξήγηση, όπως φαίνεται από το πολύ χαμηλό και μειούμενο ποσοστό συμμετοχής των νέων ανδρών.

Μόνο η Ιταλία, μεταξύ των ανεπτυγμένων χωρών, σημείωσε μεγαλύτερη πτώση από τις ΗΠΑ στη συμμετοχή ανδρών ηλικίας 25 έως 54 ετών στην αγορά εργασίας από το 1.990 μ.Χ. Επίσης, οι μισθοί και τα εισοδήματα δέχθηκαν πλήγμα από την επιβράδυνση της αύξησης της παραγωγικότητας και τη μείωση της μεταποιητικής δραστηριότητας.

Ο μέσος μισθός των αποφοίτων μέσης εκπαίδευσης με χαμηλή ειδίκευση μειώθηκε όχι μόνο σε πραγματικούς όρους, αλλά και σε ονομαστικούς όρους κατά περίπου 10% από το 1.990 μ.Χ. έως το 2022 μ.Χ. Παρά τα σημαντικά σκαμπανεβάσματα, οι μέσοι πραγματικοί μισθοί στις ΗΠΑ διατήρησαν περίπου την ίδια αγοραστική δύναμη τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες – αυξήθηκαν κατά λιγότερο από 10%

Ασθενής αύξηση της παραγωγικότητας και επενδύσεις. Ο κύριος λόγος για την τα προβλήματα στη δημιουργία θέσεων εργασίας και την οιονεί στασιμότητα των πραγματικών μισθών είναι η αδύναμη αύξηση της παραγωγικότητας και η συρρίκνωση των επενδύσεων.

Παρά τις τεράστιες προόδους στην ψηφιακή τεχνολογία, η αύξηση της παραγωγικότητας έχει επιβραδυνθεί σε μόλις 1,4% τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια, πολύ κάτω από τον μακροπρόθεσμο μέσο όρο του 2,2% από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Καθώς η αύξηση της παραγωγικότητας είναι συνάρτηση τόσο της τεχνολογικής προόδου όσο και της συσσώρευσης κεφαλαίου, σημαίνει ότι το ζήτημα έγκειται κυρίως στις ανεπαρκείς επενδύσεις. Πράγματι, το επενδυτικό περιβάλλον των ΗΠΑ βρίσκεται σε σαφή καθοδική κλίση από το 1.980 μ.Χ.

Καθώς οι επενδύσεις σε κατοικίες παρέμειναν σχεδόν σταθερές στο 4% του ΑΕΠ κατά την διάρκεια της περιόδου, σημαίνει ότι η μείωση των επενδύσεων έλαβε χώρα σε εξοπλισμό, πνευματική ιδιοκτησία και βιομηχανικές δομές, που είναι οι κύριοι συντελεστές στην παραγωγικότητα της εργασίας.

Επιπλέον, αυτά τα επενδυτικά ποσοστά πιθανώς υπερεκτιμούν το ποσό της παραγωγικής επένδυσης που οδηγεί σε υγιή συσσώρευση κεφαλαίου, επειδή οι δύο μεγάλοι οικονομικοί κύκλοι που καταγράφηκαν από τις αρχές της δεκαετίας του 1.990 μ.Χ. συνοδεύτηκαν επίσης από σημαντικό ποσοστό κακών επενδύσεων.

Αυξανόμενο χρέος και οικονομικές κρίσεις - Στα 8 τρισ. το κόστος των πολέμων. Ένα πράγμα που απογειώθηκε στην οικονομία των ΗΠΑ μαζί με την αύξηση των στρατιωτικών δαπανών ήταν το ύψος του δημόσιου χρέους.

Το δημοσιονομικό κόστος των πολέμων μετά την 11^η Σεπτεμβρίου στο Ιράκ και το Αφγανιστάν —καθώς και των σχετικών επιχειρήσεων στην Σομαλία, την Λιβύη και την Συρία— εκτιμάται σε περίπου 8 τρισεκατομμύρια δολάρια.

Αυτό είχε σημαντική άμεση συμβολή στην εκτόξευση του δημοσίου χρέους των ΗΠΑ, από 6 τρισεκατομμύρια δολάρια το 2001 σε 33 τρισεκατομμύρια δολάρια το 2023 μ.Χ. Ως ποσοστό του ΑΕΠ, το δημόσιο χρέος των ΗΠΑ εκτινάχθηκε από 55% το 2000 σε 123% το 2023 μ.Χ.

Οι ΗΠΑ κατατάσσονται σήμερα μεταξύ των κορυφαίων 12 πιο υπερχρεωμένων χωρών στον κόσμο, υπερβαίνοντας κατά πολύ το δημόσιο χρέος της ζώνης του ευρώ περίπου στο 90% του ΑΕΠ. Το χρέος των ΗΠΑ αναμένεται να αυξηθεί περαιτέρω.

Σύμφωνα με την πρόσφατη World Economic Outlook του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, το δημοσιονομικό έλλειμμα των ΗΠΑ αναμένεται να εκτοξευθει στο 8,2% του ΑΕΠ φέτος και κατά μέσο όρο περίπου στο 7% του ΑΕΠ μέχρι το 2028 μ.Χ., όταν τελειώνουν οι προβλέψεις.

Παράλληλα, το συνολικό δημόσιο χρέος θα αυξηθεί περαιτέρω σε σχεδόν 140 % του ΑΕΠ. Συγκριτικά, τα δημοσιονομικά ελλείμματα της ζώνης του ευρώ πιθανότατα θα είναι κατά μέσο όρο περίπου 2,5% του ΑΕΠ και το δημόσιο χρέος θα μειωθεί σε περίπου 85% του ΑΕΠ έως το 2028.

Ξεφορτώνονται το Αμερικανικό χρέος. Σύμφωνα με τον Ryan McMaken, οι ΗΠΑ μπορεί να έχουν εισέλθει σε μια σπείρα χρέους με το έντονα αυξανόμενο κόστος του εξυπηρέτησής του και οι ειδικοί φοβούνται ότι ο κίνδυνος αποτυχίας δημοπρασιών αμερικανικών κρατικών ομολόγων καθίσταται πραγματικός σε μεσομακροπρόθεσμο ορίζοντα.

Οι δημοπρασίες ομολόγων του Δημοσίου έχουν ήδη καταγράψει χαμηλότερη ζήτηση -ιδίως από ξένους επενδυτές- και η απόδοση του δεκαετούς ομολόγου του Δημοσίου έχει εκτοξευθεί πάνω από το 5%, η υψηλότερη απόδοση από το 2007 μ.Χ. Ακόμα κι αν η Federal Reserve παρέμβει για να αγοράσει ομόλογα , θα το κάνει με... τυπωμένο χρήμα, οδηγώντας σε υψηλότερο πληθωρισμό.

Ως έμμεσο αποτέλεσμα της αύξησης των στρατιωτικών δαπανών, τα χαμηλά επιτόκια ρεκόρ της Fed στις αρχές της δεκαετίας του 2000 άνοιξαν το δρόμο για τον ανοδικό και καθοδικό κύκλο που κορυφώθηκε με την παγκόσμια οικονομική κρίση. Εκτός από το δημόσιο χρέος, εκτινάχθηκε και το ιδιωτικό χρέος.

Μεταξύ 2000 μ.Χ. και 2022 μ.Χ., το συνολικό υπόλοιπο του δημόσιου και του ιδιωτικού χρέους σε όλους τους τομείς αυξήθηκε περίπου τρεις φορές από 29 τρισεκατομμύρια δολάρια σε 93 τρισεκατομμύρια δολάρια.

Η πενιχρή αύξηση της παραγωγικότητας δείχνει ότι ένα μεγάλο μέρος αυτού του χρέους είναι μη παραγωγικό και επιβαρύνει τη μελλοντική ανάπτυξη. Η αύξηση του πραγματικού ΑΕΠ έχει ήδη επιβραδυνθεί σε λιγότερο από 2 % ετησίως κατά μέσο όρο από το 2000 μ.Χ., αφού ήταν κατά μέσο όρο πάνω από 3% κάθε δεκαετία από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Το αβάσταχτο κόστος. Ο ισχυρισμός του Προέδρου Biden ότι οι μεγαλύτερες στρατιωτικές δαπάνες για τον εξοπλισμό της Ουκρανίας θα ενισχύσουν τη μεταποίηση και την οικονομία των ΗΠΑ είναι αβάσιμος. Μετά από περισσότερες από δύο δεκαετίες πολύ υψηλών στρατιωτικών δαπανών, το δημόσιο χρέος εκτινάχθηκε ενώ η παραγωγικότητα και η οικονομική ανάπτυξη υπέστησαν σοβαρό πλήγμα.

Οι πλούσιες επιδοτήσεις που η "κυβέρνηση" Biden παρέχει σήμερα με την ελπίδα να προσελκύσει βιομηχανίες υψηλής τεχνολογίας στις ΗΠΑ δείχνουν ότι ο μιλιταρισμός φέρει σοβαρό οικονομικό κόστος - ο ρόλος του παγκόσμιου χωροφυλακα έχει πλέον απαγορευτικό κόστος (https://www.bankingnews.gr/diethni/articles/711289/opos-kai-i-essd-to-1980-se-parakmi-i-polemiki-mixani-ton-ipa-mayri-trypa-gia-tin-oikonomia-adynati-i-xrimatodotisi)...

Στήνεται σκηνικό νέου πολέμου – ΗΠΑ, Βρετανία, Αυστραλία από την μία, Κίνα, Ιράν, Βενεζουέλα από την άλλη, στην μέση η Γουιάνα. Στήνεται σκηνικό νέου πολέμου – ΗΠΑ, Βρετανία, Αυστραλία από τη μία, Κίνα, Ιράν, Βενεζουέλα από την άλλη, στην μέση η Γουιάνα Νέος πόλεμος για τα πετρέλαια ετοιμάζεται στον κόσμο – Θα επέμβουν οι ΗΠΑ, τι θα συμβεί με τα μέτωπα της Μέσης Ανατολής, Ουκρανίας

Η αναβίωση της συνοριακής διαμάχης της Βενεζουέλας με τη Δημοκρατία της Γουιάνας μπορεί να δώσει την ευκαιρία στο σύμφωνο AUKUS - Αυστραλία, Ηνωμένο Βασίλειο, Ηνωμένες Πολιτείες - να ανατρέψει ή να αμφισβητήσει τα κέρδη της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας (ΛΔΚ), της Ρωσίας και του Ιράν στο Νότο Αμερική και Καραϊβική.

Η εδαφική διαμάχη για την περιοχή Essequibo της Γουιάνας εκτείνεται πίσω στο 1.840 μ.Χ., φαινομενικά επιλύθηκε με τη Διαιτητική απόφαση του Παρισιού το 1.899 μ.Χ., αλλά αναζωπυρώθηκε με την ανακάλυψη τεράστιων ενεργειακών αποθεμάτων στις ακτές της στις αρχές του 21^ου αιώνα.

Αυτό επιδεινώθηκε από τη Βενεζουέλα και τους συμμάχους της το 2022 μ.Χ.-23 μ.Χ. για διάφορους λόγους και με τρόπους που έσπασαν τα χρόνια διμερών και πολυμερών συμφωνιών και διαπραγματεύσεων μεταξύ των δύο κρατών, αναφέρει ανάλυση του Foreign Affairs.

Επί ποδός στις ΗΠΑ. Η Νότια Διοίκηση των ΗΠΑ έχει στο ραντάρ της τη νέα διαμάχη και η κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου και η Κοινοπολιτεία είναι σε ετοιμότητα. Η Νότια Διοίκηση, από τις αρχές Δεκεμβρίου 2023 μ.Χ., είχε αρχίσει να διεξάγει κοινές πτητικές επιχειρήσεις με τις αμυντικές δυνάμεις της Γουιάνας, στέλνοντας ένα μήνυμα στη Βενεζουέλα.

Και ο Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Antony Blinken είπε στον πρόεδρο της Γουιάνας Mohamed Irfaan Ali ότι οι ΗΠΑ θα υποστήριζαν «την κυριαρχία της Γουιάνας και την ισχυρή ασφάλεια και οικονομική συνεργασία».

Την ίδια ώρα, ο πρόεδρος της Βενεζουέλας Nicolas Maduro επέκρινε την Γουιάνα για εμπλοκή των Ηνωμένων Πολιτειών, γνωρίζοντας μάλιστα ότι αυτό ήταν μια αναπόφευκτη συνέπεια της στρατιωτικής συσσώρευσης της Βενεζουέλας στα σύνορα της Γουιάνας. Επίσης, αρκετές μεγάλες αμερικανικές εταιρείες ενέργειας έχουν μερίδιο στην εμπλοκή, δεδομένης της συμμετοχής τους σε ένα από τα μεγαλύτερα νέα κοιτάσματα πετρελαίου στον κόσμο.

Ο ρόλος της Κίνας. Και όμως είναι το Πεκίνο και η Τεχεράνη που συνεργάστηκαν με την κυβέρνηση της Βενεζουέλας για να κλιμακώσουν την κρίση σε σημείο σύγκρουσης προκειμένου να απομακρυνθούν οι αμερικανικές δυνάμεις από τον Ινδο-Ειρηνικό.

Η ΛΔΚ έχει εργαστεί με συνέπεια τα τελευταία χρόνια για να κρατήσει τις δυνάμεις των ΗΠΑ και του Ηνωμένου Βασιλείου εγκλωβισμένες στον Ευρωατλαντικό και έχει επωφεληθεί από τον πόλεμο Ρωσίας-Ουκρανίας, τον πόλεμο Hamas-Ισραήλ και τις προσποιήσεις της ΛΔΚ που εδρεύει στον Ατλαντικό, με προσπάθειες να ωθήσει την Αργεντινή σε απειλητικό πόλεμο και πάλι για τα νησιά Φώκλαντ.

Η προοπτική της στρατιωτικής δέσμευσης των ΗΠΑ και του Ηνωμένου Βασιλείου για την υποστήριξη της Γουιάνας είναι πραγματική, και ενώ όντως υπόσχεται να κρατήσει τις δυνάμεις τους έξω από τον Ειρηνικό —προς όφελος της ΛΔΚ— προσφέρει επίσης την ευκαιρία στο Ηνωμένο Βασίλειο να επιδείξει τη δέσμευσή του σε Σύμμαχος της Κοινοπολιτείας και για τις ΗΠΑ, ειδικότερα, να εκκαθαρίσουν την επιρροή της ΛΔΚ από την λεκάνη της Καραϊβικής, όπου έχει γίνει διάχυτη.

Θα μπορούσε επίσης να είναι μια δοκιμή της συμμαχίας AUKUS, καθώς η Αυστραλία θα πρέπει να δείξει ότι είναι εξίσου προσηλωμένη στα συμφέροντα της Συμμαχίας εκτός του Ινδο-Ειρηνικού καθώς και σε αυτήν και ότι αναγνώρισε ότι η σύγκρουση της συμμαχίας με την ΛΔΚ ήταν πράγματι , παγκόσμια.

Πόσο κοντά στον πόλεμο είναι ο κόσμος; Η ξαφνική επανεμφάνιση της προοπτικής μιας επικείμενης στρατιωτικής σύγκρουσης, λοιπόν, μεταξύ της Βενεζουέλας και της γειτονικής Γουιάνας είναι περισσότερο αντανάκλαση των ευρύτερων στρατηγικών της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας (ΛΔΚ) και του Ιράν, παρά μια αντανάκλαση της Διαιτητικής Αποφάσεως του Παρισιού το 1.899 μ.Χ.

Υπάρχει μια γνήσια συνιστώσα του εθνικισμού της Βενεζουέλας και του ανταγωνισμού για εδάφη τώρα που τα αποθέματα φυσικού αερίου της Γουιάνας στην αμφισβητούμενη περιοχή είναι γνωστό ότι είναι από τα πιο σημαντικά στον κόσμο.

Το γεγονός ότι η Βενεζουέλα αντιμετωπίζει προεδρικές εκλογές το 2024 μ.Χ. είναι επίσης σημαντικό και απαιτεί από τον Maduro να κάνει εκστρατεία με βάση εθνικιστικές γραμμές και την υπόσχεση ότι τα νέα ενεργειακά κοιτάσματα θα αναζωογονήσουν την οικονομία.

Αλλά οι Βενεζουελάνοι γνωρίζουν ότι τα εκτεταμένα εθνικά ενεργειακά αποθέματα - σε μεγάλο βαθμό βαρύ πετρέλαιο και όχι ελαφρύ αργό από τα νέα κοιτάσματα της Γουιάνας - έχουν κακή διαχείριση από την κυβέρνηση Maduro και έχουν αποδώσει ελάχιστα στους ψηφοφόρους της Βενεζουέλας.

Η Βενεζουέλα, ακόμη και σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Κεντρικής Τράπεζας της, έχει πληθωρισμό πάνω από 280% ετησίως το 2023 μ.Χ., αν και αυτό το ποσοστό υποτιμά την πραγματική υποβάθμιση της εθνικής οικονομίας.

Οι προσπάθειες. Μέσα σε όλα αυτά, ο Mohamed Irfaan Ali και ο Nicolàs Maduro στις 10 Δεκεμβρίου 2023 μ.Χ., συμφώνησαν να συναντηθούν στον Άγιο Βικέντιο και τις Γρεναδίνες στις 14 Δεκεμβρίου 2023 μ.Χ., για να συζητήσουν το θέμα της αμφισβητούμενης περιοχής στην περιοχή Essequibo — μετά από σημαντική πίεση από την Βραζιλία, την Κοινότητα της Καραϊβικής (CARICOM), και της Κοινότητας των κρατών της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής (CELAC).

Το θέμα βρίσκεται ήδη ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου Δικαιοσύνης (ICJ) και ο Irfaan Ali είπε ότι θα συμμορφωθεί με την απόφαση του ICJ και ότι δεν θα υποκύψει στις απειλές από την Βενεζουέλα. Τα ζητήματα της πραγματικής υπόθεσης, ωστόσο, είναι δευτερεύοντα σε σχέση με την παγκόσμια γεωπολιτική πραγματικότητα ότι τόσο η ΛΔΚ όσο και το Ιράν επιδιώκουν να απομακρύνουν τις στρατιωτικές πιέσεις των ΗΠΑ και της Δύσης εναντίον τους.

Η ΛΔΚ επιδιώκει να κρατήσει τις ΗΠΑ, ειδικότερα, δεσμευμένες στον ευρωατλαντικό χώρο και ανίκανες να αναπτύξουν δυνάμεις στον Ινδο-Ειρηνικό, και έτσι υποστήριξε τις συνεχιζόμενες συγκρούσεις μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, Ισραήλ και Hamas και προσπάθησε να ωθήσει την Αργεντινή να αναβιώσει μια στρατιωτική απειλή για την συνεχιζόμενη κατοχή των Νήσων Φώκλαντ στον Νότιο Ατλαντικό από την Βρετανία (https://www.bankingnews.gr/diethni/articles/711080/stinetai-skiniko-neou-polemou-ipa-vretania-afstralia-apo-ti-mia-kina-iran-venezouela-apo-tin-alli-sti-mesi-i-gouiana?fbclid=IwAR0u9SwGAeYGCg-7mqeRZon8UcTBPEBW7nvGTeoegV9aY_dKf_io8OsRSHA).

Η ηγεμονία των ΗΠΑ καταρρέει, μαζί της και ο Biden - Η λίστα με τις 3 προκλήσεις και… η πραγματική απειλή. Ο Biden θέλει μείωση της έντασης στο Ισραήλ και στην Ουκρανία, αλλά δεν μπορεί να ελέγξει τις εξελίξεις.

Είναι ευρέως αντιληπτό πως οι ΗΠΑ είναι αντιμέτωπες με άνευ προηγουμένου προκλήσεις όσον αφορά την παγκόσμια κυριαρχία τους. Μια σύντομη ματιά στη διεθνή ειδησεογραφία είναι αρκετή για να το αντιληφθεί κανείς.

Σύμφωνα με το ρωσικό RIA Novosti, η Αμερικανική ελίτ ήδη συζητά το πώς να κατατάξει αυτές τις προκλήσεις και πώς να τις αντιμετωπίσει. Η λίστα είναι η εξής: η Ρωσία στην Ουκρανία, το Ισραήλ στη Γάζα και η Κίνα στο παγκόσμιο γίγνεσθαι.

Εάν πριν τρεις μήνες, υπήρχαν δύο κύριες προκλήσεις - η ουκρανική κρίση και η αντιπαράθεση με την Κίνα - τώρα έχει προστεθεί και η κρίση στην Μέση Ανατολή. Το εκρηκτικό, το απρόβλεπτο και το διαχρονικό μέτωπο. Όπως λέει το RIA Novosti, το μέτωπο στη Γάζα είναι δυνητικά αυτό που μπορεί να λάβει εκρηκτικές διαστάσεις.

Εάν οι εχθροπραξίες μεταφερθούν από τη Γάζα σε άλλα γειτονικά κράτη, θα είναι πολύ δύσκολο να κρατηθεί υπό έλεγχο. Το ουκρανικό γεωπολιτικό μέτωπο αρχίζει να αξιολογείται στα κράτη ως το πιο απρόβλεπτο, κάτι που, ωστόσο, δεν σημαίνει διάθεση παραδοχής της ήττας και εγκατάλειψης της Ουκρανίας.

Στην περίπτωση της Κίνας, υπάρχει μια διάθεση για μια μακροχρόνια (ενδεχομένως για δεκαετίες) αντιπαράθεση, ο σκοπός της οποίας δεν αποκρύπτεται: η Κίνα δεν πρέπει να φτάσει στο ίδιο επίπεδο με την Αμερική στην παγκόσμια σκηνή και δεν πρέπει να καταφέρει να της στερήσει την ηγεμονική της θέση.

Οι κινήσεις της Αμερικανικής ελίτ. Αυτή βέβαια είναι η στρατηγική των ΗΠΑ, οι οποίες την δεδομένη χρονική στιγμή είναι αντιμέτωπες με πολύ πιεστικά προβλήματα. Για αυτό το λόγο η Αμερικανική ελίτ καλείται να λάβει αποφάσεις που θα οδηγήσουν στη μείωση της έντασης σε όλα τα μέτωπα. Γίνεται αντιληπτό πως δεν χρειάζεται να προκληθεί η Κίνα με την Ταϊβάν. Αυτό είναι που θα κάνουν οι ΗΠΑ και το 2024 μ.Χ.

Η Ουκρανία, θεωρητικά, θα περάσει σε φάση άμυνας, με τις ΗΠΑ να αναγκάζουν τους Ευρωπαίους να πληρώνουν περισσότερα και να μην κάνουν περιττές ερωτήσεις. Επιπλέον, οι Αμερικάνοι θα αναγκάσουν το Ισραήλ να τερματίσει την χερσαία επίθεση στην Γάζα.

Δύσκολο στοίχημα. Παρόλα αυτά οι επιδιώξεις των Αμερικάνων είναι δύσκολο να υλοποιηθούν τόσο στην Ουκρανία όσο και στο Ισραήλ, καθώς και τα δύο αυτά κράτη έχουν στοιχηματίσει πολλά στη νίκη τους στο πεδίο της μάχης.

Όπως μάλιστα αναφέρει το RIA Novosti, ακόμα και το «προσεκτικό φρενάρισμα» μπορεί να οδηγήσει σε «πτώση ποδηλάτου», και αυτό δεν αφορά μόνο την … τύχη των Zelensky και Netanyahu. Διότι είναι εξίσου σημαντικό το γεγονός ότι η στρατηγική που ακολουθούν οι ΗΠΑ σε Ισραήλ και Ουκρανία, αποτελεί πλέον σημείο τριβής και πολιτικής αντιπαράθεσης στο εσωτερικό των ΗΠΑ. Και αυτό περιπλέκει ακόμα περισσότερο την ήδη δύσκολη κατάσταση για την κυβέρνηση του Biden και στα δύο αυτά μέτωπα.

Πέφτει… ο Biden. Το θέμα δεν είναι ούτε οι αντιδράσεις των Ρεπουμπλικάνων για την χρηματοδότηση της Ουκρανίας ούτε ότι μειώνεται η στήριξη των ΗΠΑ προς το Κίεβο. Η γραμμή της αμερικανικής κυβέρνησης και στις δύο αυτές παραμέτρους, στο τέλος… θα περάσει.

Το πρόβλημα για τους Δημοκρατικούς είναι ότι τα ζητήματα του Ισραήλ και της Ουκρανίας βλάπτουν την «αξιολόγηση» του Biden, η οποία ήδη κινείται σε πολύ χαμηλά επίπεδα και ενώ πλέον απομένει λιγότερο από ένας χρόνος για τις Προεδρικές εκλογές του 2024 μ.Χ. Και αυτός είναι ένας επιπρόσθετος λόγος που ο Λευκός Οίκος θέλει να μειώσει την ένταση τόσο σε Ισραήλ όσο και σε Ουκρανία.

Δεν ελέγχει… τίποτα. Και αν στην περίπτωση της Ουκρανίας η ικανότητα των ΗΠΑ να επηρεάσουν την κατάσταση είναι περιορισμένη, επειδή η ένταση των εχθροπραξιών εξαρτάται επίσης από τις ρωσικές τακτικές, στην περίπτωση του Ισραήλ φαίνεται ότι έχουν πολύ μεγαλύτερη μόχλευση.

Αλλά και σε αυτήν την περίπτωση, οι ΗΠΑ επί της ουσίας δεν μπορούν να δώσουν εντολές στο Ισραήλ, τη στιγμή που η ηγεσία του Ισραήλ έχει κάθε δυνατότητα – την παρούσα στιγμή – να παίξει με τις εσωτερικές πολιτικές αντιπαραθέσεις των ΗΠΑ.

Αδιέξοδο. Αποδεικνύεται λοιπόν ότι ο Biden δεν έχει ιδιαίτερη ισχύ να μειώσει τις αναταράξεις από την εξωτερική πολιτική του και ότι εισέρχεται σε μια εκλογική χρονιά υπό δυσμενείς συνθήκες. Τα εξωτερικά προβλήματα όχι μόνο θα καταλαμβάνουν ολοένα και περισσότερη ενέργεια και προσοχή, αλλά θα μειώνουν και την δημοτικότητα του Biden. Αλλά και η παγκόσμια θέση των ΗΠΑ στο σύνολό της θα επιδεινωθεί λόγω των δυσμενών εξελίξεων για αυτές τουλάχιστον στο ουκρανικό και στην ισραηλινή κρίση.

Πρόκειται για έναν φαύλο κύκλο και αδιέξοδο που μπορεί να εξηγηθεί τόσο από την υπερβολική επέκταση της αμερικανικής ηγεμονίας όσο από την διαφαινόμενη αυγή ενός πολυπολικού κόσμου που καθιστά αδύνατο για τους Αμερικάνους να διατηρήσουν τις θέσεις τους.

Η μεγαλύτερη πρόκληση.. Όμως οι κύριες απειλές και προκλήσεις για τις ΗΠΑ δεν είναι οι κρίσεις της Ουκρανίας και του Ισραήλ ή ακόμη και η Κίνα. Το κύριο πρόβλημα για την αμερικανική δύναμη είναι η ίδια η Αμερική.

Η εσωτερική της κρίση - η διάσπαση και η πόλωση της κοινωνίας που διαφάνηκε τόσο έντονα το 2016 μ.Χ. με την νίκη του Trump - εντείνεται και γίνεται μη αναστρέψιμη. Η αδυναμία επίλυσης της κατάστασης με την παράνομη μετανάστευση στα σύνορα με το Μεξικό, είναι μόνο το πιο ορατό σημάδι αυτής της κρίσης.

Οι αντιπαραθέσεις Δημοκρατικών – Ρεπουμπλικάνων δεν είναι από μόνες τους είδηση για τις ΗΠΑ. Αλλά αυτήν την φορά δεν μιλάμε μόνο για την αντιπαράθεση μεταξύ των δύο κομμάτων της Αμερικανικής ελίτ ή για μια απόκλιση στις αξίες των ψηφοφόρων.

Διχασμός. Αυτό που βλέπουμε είναι ότι αναδύεται ένας διχασμός μεταξύ δύο διαφορετικών μοντέλων, δύο διαφορετικών Αμερικών, παρά το γεγονός ότι η πλειοψηφία της ελίτ δεν μπορεί να σταματήσει τον Trump και την μειοψηφία της ελίτ που εδραιώνεται γύρω του.

Η κυρίαρχη ελίτ είναι πολύ πιο παγκοσμιοποιημένη και υπερεθνική στις απόψεις και τους στόχους της, ενώ η Τραμπική μειοψηφία που της αντιτίθεται είναι πιο απομονωτική και προσανατολισμένη στην Αμερική. Το αποτέλεσμα του αγώνα τους τον Νοέμβριο του 2024 θα είναι τεράστιας σημασίας για τις ΗΠΑ - και ειδικά για τη θέση τους στον κόσμο.

Κρίση…. Ο αγώνας για την προεδρία των ΗΠΑ έχει ήδη σοβαρό αντίκτυπο στη στάση του υπόλοιπου κόσμου απέναντι στην Αμερική, γιατί όλοι ποντάρουν στην περαιτέρω αποδυνάμωση του «ηγεμόνα». Γιατί δεν υπάρχει καλός τρόπος να τελειώσουν οι εκλογές για τους «γκλομπαλιστές» του Ατλαντικού. Ακόμα κι αν από κάποιο θαύμα κερδίσει ο Biden, η νίκη του δεν θα αναγνωριστεί από τον Trump και τους Τραμπιστές.

Δηλαδή η νομιμότητα της νέας κυβέρνησης θα αμφισβητηθεί σε επίπεδο Πολιτειών και η διαίρεση στην κοινωνία θα κορυφωθεί. Εάν κερδίσει ο Trump, τα δημοκρατικά κράτη θα προβάλουν αξιώσεις και η Ευρώπη απλώς θα πέσει σε λήθαργο.

Όλες αυτές οι επιλογές αποτιμώνται σήμερα, και γι' αυτό το κύριο πρόβλημα για τη διεθνή επιρροή των ΗΠΑ δεν είναι ο πόλεμος στην Ουκρανία ή η σφαγή στην Γάζα που προκλήθηκε από τις πολιτικές τους, αλλά το δικό τους εσωτερικό κράτος. Είναι μια κρίση με αρνητική δυναμική (https://www.bankingnews.gr/diethni/articles/711759/i-igemonia-ton-ipa-katarreei-mazi-tis-kai-o-biden-i-lista-me-tis-3-prokliseis-kai-i-pragmatiki-apeili?fbclid=IwAR3ZGIvpKhJfh073sf4eAFAPw0f2ZHOdw8ammg414YRheYy9gcnsXv_HtbA).

Την ώρα που ο κόσμος αναζητά τρόπους απόρριψης του δολαρίου… η Αργεντινή θέλει να «δολαριοποιηθεί» - Που στοχεύει. Την ίδια ώρα, όλο και περισσότερες χώρες, υπό την ομπρέλα των BRICs, εξετάζουν την αποσύνδεση με το δολάριο.

Η Αργεντινή έχει μακρά ιστορία στην εκτύπωση χρημάτων για να αντισταθμίσει τις κρατικές υπερβολικές δαπάνες. Αυτό έχει δημιουργήσει μεγάλες περιόδους υψηλού πληθωρισμού, ακόμη και υπερπληθωρισμού.

Δεν προκαλεί έκπληξη, λοιπόν, ότι το έθνος της Νότιας Αμερικής εξετάζει περιοδικά το ριζικό βήμα που είναι γνωστό ως «δολαριοποίηση», το οποίο μέχρι σήμερα έχει δοκιμαστεί πλήρως μόνο από πολύ μικρότερες οικονομίες.

1. Τι είναι η δολαριοποίηση; Σημαίνει υιοθέτηση του δολαρίου ΗΠΑ ως νόμιμο χρήμα και λογιστική μονάδα. Η πλήρης δολαριοποίηση σημαίνει ότι όλο το τοπικό νόμισμα σε κυκλοφορία ανταλλάσσεται με δολάρια και όλα τα περιουσιακά στοιχεία και τα συμβόλαια μετατρέπονται σε δολάρια.

Μια χώρα μπορεί να κάνει μια τέτοια κίνηση μονομερώς, χωρίς διαβούλευση με τις ΗΠΑ (Ο άσχετος όρος «αποδολαριοποίηση» αναφέρεται σε περιοδικές προσπάθειες αμφισβήτησης της κυριαρχίας του δολαρίου στο διεθνές εμπόριο και του καθεστώτος του de facto αποθεματικού νομίσματος του κόσμου).

2. Ποιος χρησιμοποιεί το δολάριο εκτός από τις ΗΠΑ; Τέσσερα κυρίαρχα έθνη που έχουν εγκαταλείψει τα νομίσματά τους για να υιοθετήσουν το δολάριο είναι: Ο Παναμάς, ο οποίος απέρριψε το πέσο και υιοθέτησε το δολάριο ως νόμιμο χρήμα όταν κέρδισε την ανεξαρτησία του από την Κολομβία το 1.904 μ.Χ. Έχει ένα εθνικό νόμισμα, το balboa, αλλά αυτό το νόμισμα είναι σταθερό 1:1 με το δολάριο. Το Εκουαδόρ, το οποίο απέρριψε το σουκρέ για το δολάριο το 2000 μ.Χ.

Το Ανατολικό Τιμόρ, το οποίο απέρριψε τη ρουπία για το δολάριο όταν κέρδισε την ανεξαρτησία του το 2002 μ.Χ. από την Ινδονησία, με την οποία μοιράζεται το νησί Τιμόρ της νοτιοανατολικής Ασίας. Το Ελ Σαλβαδόρ, το οποίο το 2001 μ.Χ. ουσιαστικά απέρριψε το colon — ακόμα επίσημο νόμισμα, αλλά όχι σε κυκλοφορία — για το δολάριο. Το 2021 μ.Χ., το Ελ Σαλβαδόρ πρόσθεσε το Bitcoin ως άλλο νόμιμο χρήμα.

Η Ζιμπάμπουε στράφηκε προς το δολάριο το 2009 μ.Χ., αφού το τοπικό νόμισμα κατέρρευσε και μια περίοδος υπερπληθωρισμού αποδεκάτισε τις αποταμιεύσεις, και στη συνέχεια επανέφερε το δολάριο της Ζιμπάμπουε το 2019 μ.Χ., με μικρή επιτυχία.

Πολλές άλλες μικρές χώρες και εδάφη χρησιμοποιούν το δολάριο, στις περισσότερες περιπτώσεις επειδή οι οικονομίες τους είναι πολύ μικρές ή έχουν ισχυρούς ιστορικούς δεσμούς με τις Η.Π.Α., όπως το Παλάου και τα νησιά Μάρσαλ στο δυτικό Ειρηνικό.

3. Γιατί να το κάνει αυτό μια χώρα; Υιοθετώντας ένα άλλο νόμισμα, μια χώρα παραιτείται από την εξουσία να τυπώνει περισσότερα χρήματα και έτσι εξαλείφει τον κύριο παράγοντα του πληθωρισμού. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η δολαριοποίηση είναι εν μέρει μια πράξη πολιτικής συνθηκολόγησης: Αναγνωρίζει την απώλεια πίστης στην ικανότητα των εκλεγμένων και διορισμένων αξιωματούχων να διατηρήσουν μια βιώσιμη δημοσιονομική πολιτική.

Οι οικονομολόγοι του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, σε ένα έγγραφο του 2000, δήλωσαν ότι η κύρια έλξη της πλήρους δολαριοποίησης «είναι η εξάλειψη του κινδύνου μιας ξαφνικής, απότομης υποτίμησης της συναλλαγματικής ισοτιμίας της χώρας. Αυτό μπορεί να επιτρέψει στη χώρα να μειώσει το ασφάλιστρο κινδύνου που συνδέεται με τον διεθνή δανεισμό της».

4. Τι έδειξε η εμπειρία για τις χώρες; Ως επί το πλείστον, ήταν μια θετική εμπειρία. Ο Ισημερινός, για παράδειγμα, αντικατέστησε το σουκρέ με το δολάριο μετά από μια δεκαετία κατά την οποία ο ετήσιος πληθωρισμός ήταν κατά μέσο όρο 40%. Αυτό βοήθησε στην σταθεροποίηση των χρηματοοικονομικών συνθηκών και, τελικά, στην αποκατάσταση της εμπιστοσύνης στον τραπεζικό τομέα.

Αν και οι τιμές εκτινάχθηκαν στην αρχή κατά 91% το 2000 μ.Χ.- κυρίως επειδή η κυβέρνηση καθόρισε την τελική συναλλαγματική ισοτιμία σε ένα τεχνητά αδύναμο επίπεδο - ο πληθωρισμός στη συνέχεια μειώθηκε γρήγορα.

Από το 2003 μ.Χ., ο πληθωρισμός ήταν κατά μέσο όρο λίγο κάτω από το 3%. Ωστόσο, δεν υπήρξε μεγάλη ανάπτυξη. Από το 2015 μ.Χ., η οικονομική επέκταση είναι κατά μέσο όρο λίγο κάτω από το 3%, εξαιρουμένης της πανδημικής κρίσης του 2020 μ.Χ. Και το κατά κεφαλήν ακαθάριστο εγχώριο προϊόν έχει μειωθεί, δείχνουν τα στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας.

5. Γιατί η δολαριοποίηση είναι θέμα στην Αργεντινή; Προτάθηκε από τον νέο πρόεδρο της Αργεντινής, Javier Milei, κατά την διάρκεια της νικηφόρας εκστρατείας του. Ένας ελευθεριακός οικονομολόγος και επιδεικτικός λαϊκιστής, ο Milei εστίασε την υποψηφιότητά του στη μείωση του πληθωρισμού, ο οποίος εκτινάχθηκε πάνω από το 160% τον Νοέμβριο.

Αλλά δεν ανέφερε τη δολαριοποίηση κατά την εναρκτήρια ομιλία του στις 10 Δεκεμβρίου και δεν ήταν μέρος των αρχικών βημάτων «θεραπείας σοκ» που ανακοίνωσε για να βγάλει την οικονομία της Αργεντινής από την κατάσταση χρεοκοπίας.

Η Αργεντινή συνέδεσε το πέσο με το δολάριο στις αρχές της δεκαετίας του 1.990 μ.Χ. ως όπλο κατά του πληθωρισμού και ο τότε Πρόεδρος Carlos Menem ανακοίνωσε την πρόθεσή του να δολαριοποιήσει πλήρως το 1.999 μ.Χ. Αλλά η σχέση του δολαρίου κατέρρευσε κατά την διάρκεια μιας βαθιάς ύφεσης και ο Πρόεδρος Eduardo Duhalde διέκοψε το δεσμό του 1:1 στις αρχές του 2002 μ.Χ.

6. Θα ήταν έτοιμη η Αργεντινή για μια τέτοια κίνηση; Το δολάριο θα ήταν μια τεράστια οικονομική πρόκληση. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η κεντρική τράπεζα θα χρειαζόταν αρκετά αποθέματα σε δολάρια όχι μόνο για να αγοράσει όλο το νόμισμα σε κυκλοφορία, αλλά και για να παρέχει ένα αξιόπιστο μαξιλάρι στις τράπεζες για να χειριστούν μια πιθανή αύξηση των αναλήψεων.

Τοπικοί αναλυτές εκτιμούν τα καθαρά συναλλαγματικά αποθέματα σε αρνητικά 6,5 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ έως και αρνητικά 10 δισεκατομμύρια δολάρια, ή περίπου 50 δισεκατομμύρια δολάρια λιγότερο από αυτό που μπορεί να είναι απαραίτητο για να εξεταστεί η δολαριοποίηση.

Η Κεντρική Τράπεζα της Αργεντινής δεν δημοσιεύει τα καθαρά συναλλαγματικά της αποθέματα, παρά μόνο τα συνολικά αποθέματά της, τα οποία περιλαμβάνουν κάθε είδους μη ρευστοποιήσιμα περιουσιακά στοιχεία.

Η χώρα θα μπορούσε να προσπαθήσει να καλύψει αυτό το κενό αντλώντας χρήματα στην αγορά ομολόγων από ξένους επενδυτές και αποδυναμώνοντας την επίσημη ισοτιμία. Ακόμη και τότε, η μετάβαση σε δολάρια θα μπορούσε να αναιρεθεί από μια εκτεταμένη τραπεζική κίνηση, φέρνοντας τη χώρα πιο κοντά στον υπερπληθωρισμό.

7. Ποιο είναι το μειονέκτημα; Το μεγαλύτερο πρόβλημα που σχετίζεται με τη δολαριοποίηση είναι η απώλεια μιας ανεξάρτητης νομισματικής πολιτικής. Οι χώρες που υιοθετούν το δολάριο δεν μπορούν να προσαρμόσουν τα επιτόκια για να ρυθμίσουν την προσφορά χρήματος ως απάντηση στις μεταβαλλόμενες οικονομικές συνθήκες.

Αυτή η λειτουργία ουσιαστικά ανατίθεται σε εξωτερικούς συνεργάτες στην Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ, η οποία ορίζει τα επιτόκια σύμφωνα με τις ανάγκες της οικονομίας των ΗΠΑ. Μερικές φορές, αυτό μπορεί να σημαίνει εσφαλμένες προτεραιότητες.

Επί του παρόντος, για παράδειγμα, η οικονομία της Αργεντινής αναμένεται να συρρικνωθεί κατά 3% το 2023 μ.Χ., σύμφωνα με έρευνα του Bloomberg, ενώ η Fed διατηρεί μια αυστηρή νομισματική πολιτική για την καταπολέμηση του πληθωρισμού.

Επίσης, η δολαριοποίηση δεν επιβάλλει, από μόνη της, δημοσιονομική πειθαρχία στους κυβερνητικούς ηγέτες. Απλώς εξαλείφει τη δυνατότητα αποφυγής χρεοκοπίας με την εκτύπωση χρημάτων.

Για αυτούς τους λόγους, πολλοί οικονομολόγοι συμπεραίνουν ότι εάν μια χώρα μπορεί να βρει την απαραίτητη πειθαρχία για να αποφύγει την χρεοκοπία, θα ήταν καλύτερα να διατηρήσει το δικό της νόμισμα, με κυμαινόμενη συναλλαγματική ισοτιμία και να ακολουθήσει μια αξιόπιστη πολιτική στόχευσης πληθωρισμού στην κεντρική τράπεζα.

8. Τι πιστεύουν οι Αμερικανοί και διεθνείς οικονομικοί αξιωματούχοι; Οι αξιωματούχοι του Υπουργείου Οικονομικών των ΗΠΑ παραδοσιακά συμβουλεύουν τις χώρες που εξετάζουν την δολαριοποίηση ότι δεν αποτελεί υποκατάστατο για υγιείς μακροοικονομικές πολιτικές, συμπεριλαμβανομένης της υπεύθυνης δημοσιονομικής διαχείρισης.

Αφού ο Ισημερινός υιοθέτησε το δολάριο το 2000 μ.Χ., τόσο οι ΗΠΑ όσο και το ΔΝΤ παρείχαν τεχνική καθοδήγηση για τον χειρισμό της μετάβασης και το ΔΝΤ σύναψε γρήγορα μια συμφωνία δανεισμού που συνδέεται με δεσμεύσεις δημοσιονομικής συγκράτησης (https://www.bankingnews.gr/diethni/articles/710919/tin-ora-pou-o-kosmos-anazita-tropous-aporripsis-tou-dolariou-i-argentini-thelei-na-dolariopoiithei-pou-stoxeyei?fbclid=IwAR3OPyFs422ogkLUcpNuVE3ZorqKJvtyWTm0z98Oizs_nNKmXa-95j_JVuE).

Kiyosaki: Αναλογιστείτε το αδιανόητο, κατάρρευση αγορών – τραπεζών και το τέλος της Αμερικανικής Αυτοκρατορίας. Οι διαχρονικοί πυλώνες της παρακμής είναι χρέος, υποτίμηση νομισμάτων και πόλεμος..

Σε μια ζοφερή αποτύπωση του σύγχρονου χρηματοπιστωτικού γίγνεσθαι προβαίνει για άλλη μια φορά με πρόσφατο podcast του ο γνωστός Αμερικανός συγγραφέας και πολυεκατομμυριούχος Robert Kiyosaki, τονίζοντας την σημασία της οικονομικής εκπαίδευσης και ετοιμότητας. Και πώς θα μπορούσε να κάνει διαφορετικά, με το χρηματοπιστωτικό σύστημα και τις κοινωνικές δομές στις ΗΠΑ… καταρρέουσες.

Πιο συγκεκριμένα, στο βίντεο, ο Rob Moore ρώτησε τον Kiyosaki: «το χρηματοπιστωτικό σύστημα είναι στημένο;», με τον οικονομολόγο να απαντά: «Θέλεις να με βάλεις σε μπελάδες, έτσι δεν είναι». Στην συνέχεια διευκρίνισε: «Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε στο τέλος μιας Αυτοκρατορίας. Ήρθε το τέλος της, όλες οι αυτοκρατορίες κάποια στιγμή καταρρέουν».

Μάλιστα, για να υποστηρίξει την άποψή του, ο Kiyosaki παρέθεσε ιστορικά παραδείγματα ανασύροντας τα από την Ρωμαϊκή και την ελληνική αυτοκρατορία, σημειώνοντας ότι οι Κινέζοι ήταν οι πρώτοι που χρησιμοποίησαν χαρτονομίσματα. Σε αυτό το πλαίσιο, υποστήριξε ότι αυτό που παρατηρείται σήμερα μοιάζει με το τέλος της Αμερικανικής Αυτοκρατορίας, υποδηλώνοντας ότι η τρέχουσα περίοδος είναι γεμάτη από κινδύνους.

«Η ήπια προσγείωση της αμερικανικής οικονομίας ανήκει στη σφαίρα… της φαντασίας. Το πιθανότερο σενάριο είναι η κατάρρευση, το κραχ. Έχω προειδοποιήσει γι’ αυτό το τεράστιο κραχ στο βιβλίο μου Rich Dads Prophecy pub 2012 μ.Χ. Το επόμενο κραχ μπορεί να μετατραπεί σε κατάθλιψη. Το 2024 μ.Χ. είναι έτος εκλογών.

Παρακαλώ, ψηφίστε συντηρητικούς και όχι υπέρ των φιλελεύθερων που ξύπνησαν πρασινωπούς μαρξιστές όπως ο Biden. Αν εκλεγούν οι Φιλελεύθεροι θα μετατρέψουν τις ΗΠΑ σε ένα μαρξιστικό κράτος όπως η Ρωσία, η Κίνα, η Κούβα. Παρακαλώ ψηφίστε για τις ελευθερίες μας». είπε.

Αναγκαιότητα. Ο Kiyosaki υπογράμμισε την αναγκαιότητα οικονομικής παιδείας και ετοιμότητας, προτρέποντας το κοινό να εξετάσει τις συνέπειες των σημείων που έθιξε. Εξέφρασε δε την ανησυχία του για την ανισότητα πλούτου και τις πιθανές επιπτώσεις της, λέγοντας: «Είμαστε μάρτυρες του τι θα μπορούσε να φέρει το τέλος μιας αυτοκρατορίας εάν δεν αντιμετωπίσουμε αυτά τα ζητήματα».

Δεν προέβλεψε καταστροφή, αλλά τόνισε τη σημασία του να είσαι οικονομικά ενημερωμένος και ευέλικτος σε περιόδους αβεβαιότητας. Διατήρησε μια ισορροπημένη προσέγγιση σε όλο το βίντεο, αποφεύγοντας τον εντυπωσιασμό και την καταστροφολογία. Αντίθετα ζήτησε από τους θεατές να αναλογιστούν τις μελλοντικές οικονομικές προκλήσεις και στρατηγικές για τη διασφάλιση του χρηματοοικονομικού τους μέλλοντος.

Μοιραία, ο Kiyosaki έθιξε τον ρόλο του χρέους στην δημιουργία πλούτου, αντιπαραβάλλοντας τις προοπτικές των μέσων ανθρώπων με αυτές των επενδυτών σε ακίνητα όπως ο ίδιος και ο Πρόεδρος Donald Trump, επισημαίνοντας πώς η μόχλευση έχει διευκολύνει την συσσώρευση πλούτου χάριν οφέλους ορισμένων, ενώ άλλοι, ακολουθώντας τις παραδοσιακές οικονομικές συμβουλές, αντιμετωπίζουν δυσκολίες.

Κατόπιν, αγγίζοντας παγκόσμια ζητήματα, ο οικονομολόγος αναφέρθηκε στις γεωπολιτικές εντάσεις και τις αλλαγές στο παγκόσμιο οικονομικό τοπίο, συμπεριλαμβανομένων της ανόδου της Κίνας και των πιθανών συνεπειών της απώλειας της θέσης των ΗΠΑ ως κυρίαρχης οικονομικής δύναμης.

Τόνισε τη σημασία της κατανόησης της μεταβαλλόμενης φύσης του χρήματος και της επένδυσης σε περιουσιακά στοιχεία όπως ο χρυσός και το ασήμι αντί κανείς να βασίζεται αποκλειστικά στα fiat νομίσματα.

Ο πόλεμος μεταξύ Ισραήλ και Χαμάς με παρακίνησε να αγοράσω ένα ηλεκτρικό αυτοκίνητο. Ο πόλεμος γίνεται για το Πετρέλαιο. Οι υψηλότερες τιμές στο φυσικό αέριο είναι αυτό που θέλουν ο Biden και οι μαρξιστές. Οι υψηλότερες τιμές στο αέριο θα κάνουν τους φτωχούς φτωχότερους και τους φιλελεύθερους πιο ευτυχισμένους.

Μην είσαι πιόνι του Biden. Μην γίνεστε φτωχότεροι λόγω των υψηλότερων τιμών του φυσικού αερίου του Biden. Ο Biden είναι μια μαριονέτα των… αφυπνισμένων φιλελεύθερων. Είναι ο χειρότερος και πιο αδύναμος πολιτικός στην ιστορία. Έχει ξεπουληθεί και πληρωθεί» σημείωσε (https://romioitispolis.gr/kiyosaki-analogisteite-to-adianoito-katarreysi-agoron-trapezon-kai-to-telos-tis-amerikanikis-aytokratorias/).

Έρχεται Big Bang στον ψεύτικο πλούτο των αγορών – Tο τελευταίο κόλπο της Fed με το ψηφιακό δολάριο και η… κατάρρευση. Η χρηματιστικοποίηση της οικονομίας και το αδιέξοδο των κεντρικών τραπεζών.

Έρχεται Big Bang στον ψεύτικο πλούτο των αγορών – Tο τελευταίο κόλπο της Fed με το ψηφιακό δολάριο και η… κατάρρευση. Ο καθένας κουβαλάει στους ώμους του ένα μέρος της κοινωνίας και κανείς δεν απαλλάσσεται από άλλους από το μερίδιο ευθύνης του.

Και κανείς δεν μπορεί να βρει μία ασφαλή διέξοδο για τον εαυτό του εάν η κοινωνία πορεύεται προς την καταστροφή. Η χρηματοπιστωτική «φούσκα» η οποία ξεκίνησε στο τέλος της δεκαετίας του 1.980 μ.Χ. αναμένεται να σκάσει με πάταγο σαρώνοντας τις μορφές των οικονομιών που γνωρίζουμε.

Το «κακό νόμισμα» επί μακρόν έδιωχνε το «καλό», σύμφωνα με το περίφημο  νόμο του Thomas Gresham (.1518 μ.Χ.-1.579 μ.Χ.) προκειμένου να επιβληθεί η συναίνεση για την εγκαθίδρυση «μεγάλων κυβερνήσεων» (big government) οι οποίες δωροδοκούσαν τους πολίτες με χρήμα το οποίο τύπωναν αφειδώς η κεντρικές τράπεζες.

Κάποιος – υποθέτουμε – είναι ένας κυρίαρχος πολίτης και η «σταγόνα» στην πρωτεύουσα της χώρας μας, δηλαδή η κυβέρνηση, είναι μια αδιαφοροποίητη μάζα πρωτοπλάσματος. Κάθε άτομο περιέχει έναν κόσμο ιδεών και επιδιώξεων.

Η «σταγόνα» είναι μια συσσώρευση εξαπάτησης και αποτυχίας μιας μαζικής κοινωνίας που ισοπεδώνει την ατομική σφαίρα. Η «σταγόνα» αντιπροσωπεύει τον εαυτό της, όχι για τη χώρα – έναν αυτοαναπαραγώμενο σύστημα αναπαραγωγής της κοινωνικής εξουσίας και επιτήρησης.

Η οικονομία μίας χώρας είναι στα καλύτερά της ήταν το άθροισμα των επιλογών που έκαναν οι κυρίαρχοι πολίτες, ενώ η κρατικά διευθυνόμενη οικονομία είναι μια συσσώρευση αβάσιμων υποθέσεων που δεν έχουν καμία σχέση με την επιδίωξη της ευτυχίας.

Το αντιλαμβανόμαστε αυτό στις απειλητικές φήμες για ένα ψηφιακό νόμισμα της Ομοσπονδιακής Τράπεζας (Federal Reserve), με το οποίο θα επιχειρηθεί να επαναλάβει τη δημιουργία της «φουσκας» στη νιοτή… και να μετατρέψει τον πραγματικό πλούτο σε … τίποτα.

Το ψηφιακό νόμισμα της Fed θα χρησιμοποιηθεί προκειμένου να καλύψει την αποτυχία της χρηματιστικοποίησης της οικονομίας την οποία ανέλαβε και διεκπεραίωσε το τεράστιο κράτος και η πολιτική τάξη που το απομυζεί.

Τα οικονομικά συμβόλιζαν την ενότητα της οικονομικής σφαίρας και την σχέση της με την κοινωνική, με έναν ιδιαίτερο ρόλο να διαδραματίσουν. Ο σκοπός της χρηματοδότησης, παλαιότερα, ήταν να συγκεντρώσει τον πλεόνασμα πλούτου από την προηγούμενη παραγωγική δραστηριότητα προκειμένου να καταστήσει δυνατή τη νέα παραγωγική δραστηριότητα – μέσω της συσσώρρευσης κεφαλαίου.

Η χρηματιστικοποίηση, όμως, δεν το κάνει αυτό. Ήταν μια προσπάθεια αντικατάστασης της οικονομίας της πραγματικής παραγωγής με ένα «ολόγραμμα» παραγωγής. Η χρηματιστικοποίηση είναι μια εξαπάτηση — και η απάτη, είναι μια προσπάθεια να αποκτήσει κάποιος κάτι για το τίποτα, δηλαδή, ανέντιμα. Το «μεγάλο κράτος» τρέφεται και ευδοκιμεί από την την ανεντιμότητα και την διαφθορά, το αγαπημένο του φαγητό.

Η παραγωγή αξίας. Η χρηματιστικοποίηση επιδιώκει να αναπαράγει την αξία, όχι από μία δραστηριότητα παραγωγής πλούτου, αλλά από… πράγματα τα οποία… ισχυρίζονται ότι αντιπροσωπεύουν πλούτο: μετοχές, ομόλογα, νομίσματα και οτιδήποτε άλλο μπορεί να θεωρηθεί ότι έχει αξία.

Αυτά ανατρέπουν την δυνατότητα η ιεράρχηση των επιθυμιών να λειτουργήσει στο πλαίσιο της αγοράς, δηλαδή ο μηχανισμός της προσφοράς και της ζήτησης και συνεπώς οι τιμές μέσα από τις αμέτρητες επιλογές που κάνουν οι συμμετέχοντες σε αυτήν.

Οι δραστηριότητές του βασίζονται σε «παράγωγα αγαθά» επειδή στοχεύουν να αντλήσουν πρόσθετο «πλούτο» από πράγματα που «σημαίνουν» πλούτο, αλλά που δεν είναι καθαυτά πλούτος.

Κάθε αύξηση της αξίας ενός παραγώγου αφαιρεί περαιτέρω την αξία του από τα πραγματικά σημαινόμενα της παραγωγής αξίας, αρχικά μέσω της μόχλευσης, όπως οι επιχειρήσεις που παράγουν πραγματικά έσοδα, τα έντοκα δάνεια, οι μισθώσεις και τα συμβόλαια για την παράδοση εμπορευμάτων.

Τα παράγωγα μπορούν να θεωρηθούν «ψευδής πλούτος» και όταν αρκετά από αυτά συσσωρεύονται σε ένα χρηματοπιστωτικό σύστημα, θα ανατινάξουν με μαθηματική λογική την οικονομία, ένα πραγματικό big bang όσον αφορά την αξία των περιουσιακών στοιχείων.

Η επερχόμενη έκρηξη. Πολλοί παρατηρητές αυ περιμένουν μια τέτοια έκρηξη ανά πάσα στιγμή τώρα. Επισημαίνουν ότι μπορεί να έχει την μορφή κραχ του χρηματιστηρίου, κατάρρευση της αγοράς ομολόγων, κλείσιμο τραπεζών και διαταραχές στην προσφορά χρήματος (νομίσματα)

Όλα αυτά μπορούν να εξαθλιώσουν πολλούς ανθρώπους και να φτάσουν τα επίπεδα της φτώχειας σε πρωτοφανή επίπεδα . Ζούμε μια διαβρωτική πρώιμη φάση αυτού του φαινομένου τώρα, τις πρώτες ενδείξεις μιας μεγάλης έκρηξης.

Τα αποτελέσματα γίνονται έντονα αισθητά στις μεσαίες τάξεις των δυτικών κοινωνικών, που αγωνίζονται μάταια να διατηρήσουν ένα καταναλωτικό επίπεδο όσον αφορά τις βασικές τους ανάγκες.

Η παρέμβαση της Federal Reserve και η πρώτη ρωγμή. Το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα παραλίγο να ανατιναχτεί τον Σεπτέμβριο του 2019 μ.Χ., όταν εμφανίστηκαν συμπτώματα σοβαρής δυσλειτουργίας σε μια απόκρυφη γωνιά του, γνωστή ως η αγορά reverse repo, όπου οι τράπεζες δανείζουν η μία στην άλλη χρήματα σε εξαιρετικά βραχυπρόθεσμο ορίζοντα, συνήθως εν μία νυκτί, προκειμένου να αποκτήσουν την λεγόμενη «ρευστότητα» — αυτό σημαίνει την εμφάνιση μίας λανθάνουσας κρίσης φερεγγυότητας.

Η κρίση εκδηλώθηκε ως επικίνδυνα απότομη αύξηση των επιτοκίων. Η Fed βρήκε αρκετή ρευστότητα για να προλάβει την κρίση και στη συνέχεια, οι «έκτακτες ανάγκες» του Covid-19 λίγους μήνες αργότερα της έδωσε κάλυψη για να «τυπώσει» τρισεκατομμύρια δολάρια και να διανείμειν χρήμα γρήγορα στην εγχώρια οικονομία όπου οι άνθρωποι αγόραζαν τα πράγματα της καθημερινής ζωής.

Το αποτέλεσμα αυτής της νομισματικής αταξίας ήταν ο σημερινός πληθωρισμός. Ο πληθωρισμός, φυσικά, είναι ένας τρόπος για να αποφυγής της «έκρηξης». Η πληθώρα των χρημάτων έχει αντίστροφή σχέση με τη πραγματική αξία τους. Ο άλλος τρόπος νομισματική πολιτικής είναι ο αποπληθωρισμός, όπου η προσφορά νομίσματος βαίνει φθήνουσα…

Συνολικά στην περίπτωση του αποπληθωρισμού, κανείς δεν θα έχει χρήματα, έτσι τουλάχιστον όλοι θα ζούμε την μιζέρια… Μία σοβαρή κρίση αποπληθωρισμού είναι το πιθανότερο αποτέλεσμα της τρέχουσας κατάστασης.

Αποπληθωρισμός προκαλείται όταν άνθρωποι και εταιρείες δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους – δεν μπορούν να «εξυπηρετήσουν» τα δάνειά τους (να πληρώσουν τόκους), ή να αποπληρώσουν συμβατικά ποσά δανεισμένων χρημάτων ή απλλως δεν μπορούν να πληρώσουν τους λογαριασμούς τους.

Κάθε δάνειο που «κοκκινίζει» προκαλεί την εξαφάνιση ορισμένης ποσότητας χρήματος από την οικονομία και όταν συμβαίνουν πολλά τέτοια περιστατικά, απλώς δεν υπάρχουν χρήματα – έχουμε πιστωτική ασφυξία.

Η έσχατη λύση. Το ψηφιακό νόμισμα της Federal Reserve είναι ένα είδος έσχατης λύσης σε αυτά τα τεράστια αδιέξοδα που ξεκινούν από την νομισματική πολιτική και διαχέονται στο χρηματοπιστωτικό σύστημα και μετά στην πραγματική οικονομία. Είναι ένας απλός τρόπος για το σύστημα … προκαλέσει την εντύπωση ότι υπάρχουν πολλά χρήματα όταν πραγματικά δεν υπάρχουν.

Έχει τα τεράστια πρόσθετα πλεονεκτήματα, μέσω της ψηφιακής λογιστικής, να επιτρέπει στις αρχές να ελέγχουν πού ξοδεύουν όλοι τα χρήματά τους, ειδικά τη δυνατότητα να κατευθύνουν τις δαπάνες για πραγματικά αγαθά.

Επιτρέπει επίσης στις αρχές να αποσπούν φόρους, δασμούς και κυρώσεις κατά βούληση, χωρίς καμία συναίνεση εκ μέρους του πολίτη. Ένα ψηφιακό νόμισμα της Fed θα ήταν ένα τεράστιο βήμα προς το χειρότερο είδος εξαιρετικά στοχευμένης πολιτικής τυραννίας.

Η δικαιολογία και νομιμοποίηση, φυσικά, θα αφορά μια «εθνική έκτακτη ανάγκη». Ένα ψηφιακό νόμισμα πιθανότατα θα δοκιμαστεί πρώτα μεταξύ των πλέον φτωχών, εκείνων με μικρό ή καθόλου εισόδημα.

Είναι ήδη, στην πραγματικότητα, στις χρεωστικές κάρτες που εκδίδονται επί του παρόντος σε παράνομους μετανάστες στα σύνορα. Οι λογαριασμοί καρτών τους ξαναγεμίζουν μηνιαίως, κάτι που ισοδυναμεί με εγγυημένο βασικό εισόδημα.

Στη συνέχεια, αυτό το «προνόμιο» θα επεκταθεί στις χαμηλότερες οικονομικές τάξεις των Αμερικανών πολιτών, και ούτω καθεξής προς τα πάνω, έως ότου υποταγεί ολόκληρη η μεσαία τάξη και ακόμη και τα ανώτερα εισοδηματικά στρώματα, και τότε οι αρχές θα έχουν τη δυνατότητα να ελέγχουν τους πάντες – ένα απόλυτο καθεστώς νομισματικής επιτήρησης.

Αυτή είναι η υπόθεση, ούτως ή άλλως. Δεν είναι σίγουρο ότι θα λειτουργήσει. Οι αρχές έχουν υποτιμήσει τον αριθμό των πολιτών που ξέρουν τι σημαίνει να είσαι κυρίαρχος πολίτης. Θα αρνηθούν να τεθούν σε καθεστώς πλήρους ετερονομίας.

Οι πολίτες της χώρας μας μπορεί να φτάσουν στο σημείο να δημιουργήσουν τα δικά τους χρήματα, κάτι που θα τους οδηγούσε στη ανάκτηση της κυριαρχίας τους. Αυτό θα είναι ένα πρόβλημα που δεν μπορούν να ξεπεράσουν οι κρατικές αρχές και δη οι κεντρικές τράπεζες..

Συμπέρασμα: Η αποσύνδεση της παραγωγής από την κατανάλωση μέσω της λειτουργίας των χρηματοπιστωτικών αγορών και της μόχλευσης των αξιών, κατέστη το μεγαλύτερο ιστορικά οικονομικό πείραμα και θα δούμε το τέλος του (https://www.triklopodia.gr/%ce%ad%cf%81%cf%87%ce%b5%cf%84%ce%b1%ce%b9-big-bang-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%cf%88%ce%b5%cf%8d%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%bf-%cf%80%ce%bb%ce%bf%cf%8d%cf%84%ce%bf-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%b1%ce%b3%ce%bf%cf%81/).

Στην… ουρά των BRICS 30 κράτη - Time out από Αργεντινή - Πυλώνας του πολυπολικού κόσμου. Σαουδική Αραβία, Αίγυπτος, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Ιράν και Αιθιοπία έχουν κληθεί να ενταχθούν στους BRICS από την 1η Ιανουαρίου του 2024 μ.Χ.

Περίπου 30 κράτη θέλουν να δημιουργήσουν δεσμούς με τους BRICS υποστήριξε ο Ρώσος ΥΠΕΞ, Sergei Lavrov, ο οποίος επισήμανε πως ακόμα και η Αργεντινή και παρά τις δηλώσεις του νέου προέδρου Javier Milei, εξακολουθεί να σκέφτεται τη συμμετοχή της σε αυτόν τον πυλώνα του πολυπολικού κόσμου.

«Εκτός από τα κράτη που έχουν ενταχθεί στην ένωση μας, υπάρχουν τουλάχιστον έως σήμερα, περίπου 30 κράτη που θα ήθελαν να δημιουργήσουν σχέσεις εταίρου με τους BRICS» υποστήριξε ο Ρώσος ΥΠΕΞ.

Ανάμεσα στα κράτη που έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον για ένταξη στους BRICS είναι η Σαουδική Αραβία, η Αίγυπτος, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Ιράν, η Αιθιοπία, οι οποίες μάλιστα έχουν κληθεί να συμμετάσχουν στην Ένωση αυτή από την 1^η Ιανουαρίου του 2024 μ.Χ.

Λογική επιλογή. Όπως είπε ο Lavrov, η φιλοδοξία πολλών κρατών να έρθουν πιο κοντά στους BRICS είναι απολύτως λογική και φυσική δεδομένου ότι «οι BRICS λειτουργούν σε μια δημοκρατική και αμοιβαία σεβαστή βάση». «Θα συνεχίσουμε να εργαζόμαστε προκειμένου να διασφαλίσουμε ότι αυτή η διεθνής ένωση κρατών θα ενισχύσει την θέση της ως ένας από τους πυλώνες του πολυπολικού κόσμου» επισήμανε ο Lavrov.

Το σκέφτεται και η Αργεντινή. Σύμφωνα με τον Lavrov, τη σχέση με τους BRICS εξακολουθεί να επεξεργάζεται και η Αργεντινή, παρά το αντίο που φέρεται να έχει πει ο νέος Πρόεδρος Milei. Σημειώνεται πως και η Αργεντινή έχει κληθεί να ενταχθεί στους BRICS με την αρχή του νέου έτους. Ωστόσο, η κυβέρνηση Milei έχει διαμηνύσει πως προτιμά την συνεργασία με τις ΗΠΑ παρά με τους BRICS.

«Δεν θα έκανα συναλλαγές με την Κίνα. Θα κάνουμε συναλλαγές με την πολιτισμένη πλευρά της ζωής – την Δύση. Δεν συναλλάσσομαι με κομμουνιστές» είπε ο πρόεδρος Milei. «Η Αργεντινή έχει πάρει χρόνο για να το σκεφτεί καλά» είπε ο Lavrov, αναφέροντας πως έχει κάνει μια παύση όσον αφορά την ένταξη της στους BRICS.

Έντονο ενδιαφέρον από τη Λατινική Αμερική. Ωστόσο, σύμφωνα με τον Ρώσο ΥΠΕΞ, τα κράτη της Λατινικής Αμερικής έχουν επιδείξει έντονο ενδιαφέρον για τους BRICS. «Η ένταξη νέων μελών θα κάνει το έργο της ομάδας των BRICS πιο πολύπλευρο» υποστήριξε ο Lavrov, υποστηρίζοντας πως οι συμφωνίες που θα κάνει μια τόσο μεγάλη ομάδα κρατών, θα έχουν μεγαλύτερη βαρύτητα.

«Όταν χώρες που μερικές φορές δεν μοιράζονται παρόμοιες θέσεις συνεργάζονται και επιτυγχάνουν συναίνεση, μια τέτοια συναίνεση έχει μεγάλη σημασία. Είναι ισχυρότερη και πιο αξιόπιστη από αποφάσεις που λαμβάνουν ορισμένες δυτικές ομάδες κατ' εντολή του ηγεμόνα» υπογράμμισε ο Ρώσος ΥΠΕΞ αφήνοντας σαφείς αιχμές κατά των ΗΠΑ

Δίκαια παγκόσμια ανάπτυξη και ασφάλεια. Σύμφωνα με τον Lavrov, η Μόσχα ποντάρει ιδιαίτερα στην επόμενη Σύνοδο Κορυφής των BRICS που είναι προγραμματισμένη για τον Οκτώβριο του 2024 μ.Χ. στην Ρωσική πόλη Kazan.

Όπως είπε το θέμα της Συνόδου θα είναι «η ενίσχυση της πολυμερούς προσέγγισης για μια δίκαιη παγκόσμια ανάπτυξης και ασφάλεια», ενώ τόνισε ότι περισσότερες από 10 ρωσικές πόλεις θα φιλοξενήσουν περισσότερες από 200 οικονομικές, πολιτικές και δημόσιες εκδηλώσεις. «Οι εκδηλώσεις θα κορυφωθούν με τη Σύνοδο Κορυφής.

Σε αυτήν, μαζί με τους εταίρους μας, αναμένουμε να αναπτύξουμε ένα ευρύ φάσμα λύσεων για το κορυφαίο αυτό γεγονός που θα σχετίζεται με τους βασικούς τομείς συνεργασίας» είπε ο Lavrov, αναφέροντας πως πολλοί αρχηγοί αναπτυσσόμενων κρατών πρόκειται να συμμετάσχουν στις παράλληλες με την Σύνοδο εκδηλώσεις (https://www.bankingnews.gr/diethni/articles/712802/stin-oura-ton-brics-30-krati-to-skeftetai-kai-i-argentini-pylonas-tou-polypolikoy-kosmou).

Το ΔΝΤ ετοιμάζει νομισματικό πραξικόπημα: Το δολάριο θα πεθάνει για να ελέγχουν πού ξοδεύουμε τα χρήματά μας – Οι 3 αποδείξεις.

Οι ΗΠΑ υπέγραψαν συμφωνία με τον διάβολο και θα το πληρώσουν… με την ψυχή τους Η κατάσταση στην οποία βρίσκεται το παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα, το δολάριο, επιτρέπει εκπληκτικά περιθώρια αλλαγών τε και εξελίξεων από άποψη νομισματικής πολιτικής.

Το Υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ κατανοεί ότι υπάρχει συνεχής ζήτηση για δολάρια στο εξωτερικό, δεδομένου ότι αποτελούν μέσο για ευκολότερη εισαγωγή και εξαγωγή αγαθών, Για παράδειγμα, το μονοπώλιο του πετροδολαρίου έκανε το δολάριο απαραίτητο για το εμπόριο πετρελαίου παγκοσμίως επί δεκαετίες.

Αυτό σημαίνει ότι η κεντρική τράπεζα των ΗΠΑ μπόρεσε να δημιουργήσει fiat νόμισμα από τον αέρα σε πολύ υψηλότερο βαθμό από οποιαδήποτε άλλη κεντρική τράπεζα στον πλανήτη, αποφεύγοντας τις επιπτώσεις του υπερπληθωρισμού. Μεγάλο μέρος αυτών των μετρητών καθώς και του χρέους σε δολάρια καταλήγουν στα ταμεία ξένων κεντρικών τραπεζών, διεθνών τραπεζών και επενδυτικών εταιρειών.

Μερικές φορές διατηρείται ως αντιστάθμιση ή αγοράζεται και πωλείται για την προσαρμογή των συναλλαγματικών ισοτιμιών των τοπικών νομισμάτων. Το 60% του συνόλου των νομισμάτων των ΗΠΑ (και το 25% του Αμερικανικού δημόσιου χρέους) βρίσκεται εκτός των ΗΠΑ.

Η κατάσταση του παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος είναι αυτό που επέτρεψε στην κυβέρνηση των ΗΠΑ και στην Fed να τυπώσουν δεκάδες τρισεκατομμύρια δολάρια σε νέο νόμισμα μετά το κραχ του 2008 μ.Χ., όλα αυτά με τον πληθωρισμό λίγο-πολύ να διατηρείται υπό έλεγχο. Το πρόβλημα είναι ότι αυτό το σύστημα συσσώρευσης δολαρίων στο εξωτερικό διαρκεί πολύ και τελικά θα λειτουργήσει ως αυτεπίστροφον… ήτοι ως μπούμερανγκ.

Συμφωνία με τον διάβολο. Η Συμφωνία Bretton-Woods (Bretton-Woods Agreement) του 1944 καθιέρωσε το πλαίσιο για την άνοδο του δολαρίου ΗΠΑ. Παρότι τα οφέλη είναι προφανή, ειδικά για τις ΗΠΑ, οι δαπάνες που γίνονται είναι άνευ προηγουμένου. Η αλήθεια είναι πως το καθεστώς του παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος είναι μια «συμφωνία με τον διάβολο».

Παίρνεις την φήμη, παίρνεις την περιουσία, παίρνεις ημερομηνίες για τρόπαια και ένα γλυκό αυτοκίνητο – για λίγο. Μια μέρα έρχεται ο διάβολος να θερίσει ό,τι έχει σπείρει, και όταν το κάνει παίρνει τα πάντα, της ψυχής σου συμπεριλαμβανομένης. Δυστυχώς, σύντομα θα έρθει ο χρόνος του θερισμού και για τις ΗΠΑ…

Μάλιστα, όπως φαίνεται, αυτός θα έχει τη μορφή ενός ολοκαίνουργιου συστήματος τύπου Bretton Woods που θα καταργήσει το δολάριο ως παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα… Αντικαταστάτης του θα είναι ένα νέο σύστημα, ένα ψηφιακό καλάθι σαν το νόμισμα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) για Ειδικά Τραβηκτικά Δικαιώματα (SDR).

Οι παγκόσμιες τράπεζες ουσιαστικά παραδέχονται ότι σχεδιάζουν μια αναμόρφωση του χρηματοοικονομικού κόσμου που βασίζεται στο δολάριο και τη δημιουργία ενός συστήματος εστιασμένου στα ψηφιακά νομίσματα των κεντρικών τραπεζών (CBDC) που θα βασίζεται σε «ενοποιημένα λογιστικά βιβλία».

Τρεις εξελίξεις… Σε ότι αφορά το συγκεκριμένο ζήτημα, έλαβαν χώρα τρεις εξελίξεις που ανακοινώθηκαν όλες διαδοχικά, υποδηλώνοντας ότι η αντικατάσταση του δολαρίου είναι θέμα χρόνου – και όταν λέμε «θέμα», εννοούμε πριν τελειώσει η δεκαετία.

Το XC του ΔΝΤ: Μια κεντρική πολιτική για τα CBDC: Η πλατφόρμα XC του ΔΝΤ κυκλοφόρησε πιλοτικά τον Νοέμβριο του 2022 μ.Χ. και ταιριάζει με την πολυσυζητημένη ιδέα για ένα παγκόσμιο SDR – μόνο που σε αυτήν την περίπτωση θα συνδέει όλα τα CBDC υπό μια κοινή ομπρέλα μαζί με τα «παγιωμένα νομίσματα» (δολάρια και ευρώ).

Το XC διατίθεται στην αγορά ως δομή πολιτικής για να καταστήσει τις διασυνοριακές πληρωμές σε CBDC πιο «εύκολες» για τις κυβερνήσεις και τις κεντρικές τράπεζες. Φυσικά, θετεί το ΔΝΤ ως τον μεσάζοντα που ελέγχει τη ροή των ψηφιακών συναλλαγών. Το ΔΝΤ θεωρεί ότι η πλατφόρμα XC θα διευκόλυνε τη μετάβαση από τα νομίσματα παλαιού τύπου σε CBDC.

Όπως σημείωσε το Ταμείο σε μια συζήτηση για τα κεντρικά λογιστικά βιβλία το 2023 μ.Χ.: «Θα μπορούσαμε να καταλήξουμε σε έναν κόσμο με συνδεδεμένες οντότητες σε κάποιο βαθμό… Και ως παγκόσμιος και πολυμερής θεσμός, στοχεύουμε κάπως να παρέχουμε, ξέρετε, μια βασική συνδεσιμότητα, ένα βασικό σύνολο κανόνων και διακυβέρνησης χωρίς αποκλεισμούς.

Στοχεύουμε σε μια καινοτομία που να είναι συμβατή με τους στόχους πολιτικής μας»… – όπερ μεθερμηνευόμενον «τα αποκεντρωμένα συστήματα είναι κακά». Η «συμμετοχικότητα» (συλλογικότητα) είναι καλή. Και το ΔΝΤ θέλει να συνεργαστεί με άλλους παγκόσμιους θεσμούς που θα είναι οι «διευκολυντές» (ελεγκτές) αυτού του οικονομικού κολεκτιβισμού.

Ένα καθολικό της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών (BIS): Όχι περισσότερο από μία ημέρα αφότου το ΔΝΤ ανακοίνωσε τους στόχους της πλατφόρμας XC, η BIS ανακοίνωσε τα σχέδιά της για ένα ενιαίο καθολικό για όλα τα CBDC που θα ονομάζεται Universal Ledger BIS.

Συγκεκριμένα, η BIS σημειώνει ότι το έργο έχει σκοπό να εμπνεύσει εμπιστοσύνη για τα ψηφιακά νομίσματα των κεντρικών τραπεζών, ενώ παράλληλα θα βοηθήσει να ξεπεραστεί ο σκόπελος του υπερπληθωρισμού των ψηφιακών νομισμάτων που κυκλοφορούν αυτή τη στιγμή στην αγορά.

Την ίδια στιγμή που το ΔΝΤ επικεντρώνεται στον έλεγχο της διεθνούς πολιτικής, η BIS επιδιώκει την παγκοσμιοποίηση των CBDC. Και οι δύο ξεκαθαρίζουν στις λευκές βίβλους τους ότι στόχος είναι μια κοινωνία χωρίς μετρητά και ότι οι ψηφιακές συναλλαγές πρέπει να παρακολουθούνται από μια κεντρική οντότητα προκειμένου να διατηρούνται τα χρήματα «ασφαλή».

Όπως υποστηρίζει η BIS σε εκτενή επισκόπησή της, το νομισματικό σύστημα πρόκειται να πραγματοποιήσει ένα μεγάλο άλμα. Μετά την αποϋλοποίηση και την ψηφιοποίηση, η βασική εξέλιξη είναι το tokenisation – μια διαδικασία ψηφιακής αναπαράστασης αξιώσεων σε μια προγραμματιζόμενη πλατφόρμα.

Αυτό μπορεί να θεωρηθεί το επόμενο λογικό βήμα στην ψηφιακή τήρηση αρχείων και τη μεταβίβαση περιουσιακών στοιχείων… ένας νέος τύπος υποδομής χρηματοπιστωτικής αγοράς (FMI), ένα «ενοποιημένο καθολικό». Για την αναγκαιότητα του ενοποιημένου καθολικού η BIS προβάλλει τρεις ισχυρισμούς:

Πρώτον, η ψηφιοποίηση του χρήματος είναι αναπόφευκτη. Τα μετρητά θα εξαφανιστούν επειδή διευκολύνουν τη μεταφορά χρημάτων και τα κρυπτονομίσματα είναι «ένα ελαττωματικό σύστημα που δεν έχει μέλλον στον κόσμο του χρήματος».

Δεύτερον, οι υπάρχοντες αποκεντρωμένοι τρόποι πληρωμής μας είναι απαράδεκτοι επειδή είναι «επικίνδυνοι». Μόνο οι κεντρικές τράπεζες είναι αρκετά ικανές και «αξιόπιστες» ώστε να μεσολαβούν στην ανταλλαγή χρημάτων.

Τρίτον, η χρήση των Ενοποιημένων Καθολικών έχει σχεδιαστεί σε μεγάλο βαθμό για την παρακολούθηση και τον εντοπισμό, ακόμη και τη διερεύνηση όλων των συναλλαγών (για το δημόσιο καλό, φυσικά).

Μάλιστα, λέει η BIS, ειδικά η τεχνητή νοημοσύνη καθιστά δυνατή την αξιολόγηση και την ανάλυση τεράστιων ποσοτήτων δεδομένων σε πραγματικό χρόνο και την ανάπτυξη πολύ λεπτομερών προφίλ ατόμων απλά με βάση τις αγορές τους… Και, φυσικά, τον εντοπισμό και την πρόληψη τυχόν αντικοινωνικής αγοραστικής συμπεριφοράς σε πραγματικό χρόνο.

Το διασυνοριακό project SWIFT: Όπως είδαμε και στην περίπτωση της Ρωσία, το δίκτυο πληρωμών SWIFT οπλοποιήθηκε. Συνεπώς οι παγκοσμιοποιητές, που θέλουν να ελέγχουν όλους τους κόμβους συναλλαγών, έχουν προφανές κίνητρο να κλειδώσουν το SWIFT, που όμως στην περίπτωση της Ρωσίας απέτυχε.

Η ρωσική οικονομία υπέστη ελάχιστη ζημιά ακριβώς επειδή υπάρχουν άλλες μέθοδοι για τη μεταφορά χρημάτων για τη διατήρηση της ροής του εμπορίου. Ωστόσο, κάτω από μια παγκόσμια νομισματική ομπρέλα που θα βασίζεται στο CBDC θα ήταν αδύνατο για οποιαδήποτε χώρα να έχει διασυνοριακές συναλλαγές.

Το ζήτημα δεν αφορά μόνο την ευκολία με την οποία θα αποκλείεται ένα κράτος από το δίκτυο πληρωμών αλλά και τη νομή της εξουσίας σε σχέση με τη μεταφορά κεφαλαίων. Οποιαδήποτε χρήματα από οποιαδήποτε πηγή θα μπορούσαν να υποκλαπούν πριν φτάσουν στον παραλήπτη τους.

Από την στιγμή που οι κυβερνήσεις βρίσκονται πλήρως υπό τον έλεγχο ενός κεντρικού νομισματικού συστήματος, ενός κεντρικού καθολικού και ενός κεντρικού κόμβου συναλλαγών, δεν θα μπορέσουν ποτέ να ξεφύγουν.

Αυτός ο έλεγχος αναπόφευκτα θα περάσει στον γενικό πληθυσμό. Ακούγεται τρελό; Είναι αλλά αυτό δεν είναι το χειρότερο… Η συντριπτική πλειοψηφία των εθνών συμβαδίζει με αυτό το πρόγραμμα! Η Κίνα είναι πρόθυμη να ενταχθεί στο παγκόσμιο νομισματικό σύστημα. Η Ρωσία εξακολουθεί να είναι μέλος της BIS, αλλά η εμπλοκή της στα CBDCs είναι ακόμα ασαφής. Και μην περιμένετε οι BRICS να αντισταθμίσουν τη νέα νομισματική τάξη. Δεν πρόκειται να συμβεί.

Τα CBDC ξεριζώνουν το δολάριο. Τι σχέση έχουν λοιπόν όλα αυτά τα παγκοσμιοποιητικά έργα με τα CBDC και το δολάριο; Η ουσία είναι η εξής: Ένα ενοποιημένο σύστημα CBDC αποκλείει την ανάγκη ή την περίπτωση χρήσης ενός παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος.

Το μοντέλο Unified Ledger παίρνει όλα τα CBDC και τα ομογενοποιεί σε μια δεξαμενή ρευστότητας, με κάθε CBDC να αναπτύσσει παρόμοια χαρακτηριστικά σε σύντομο χρονικό διάστημα με τα υπόλοιπα. Σε αυτό το σενάριο τα πλεονεκτήματα του δολαρίου εξαφανίζονται. Η αξία όλων των νομισμάτων προσεγγίζει το διάμεσο νόμισμα από άποψη αξίας.

Με άλλα λόγια, το ΔΝΤ, η BIS και άλλα συναφή ιδρύματα υπαγορεύουν τις ιδιότητες των CBDC και επομένως δεν υπάρχει διακριτική πτυχή οποιουδήποτε μεμονωμένου CBDC που να κάνει κάποιο πιο πολύτιμο από τα άλλα.

Σίγουρα, ορισμένες χώρες με ανώτερη παραγωγή ή ανώτερη τεχνολογία μπορεί να είναι σε θέση να διαχωρίσουν το νόμισμά τους – αλλά ως ένα σημείο. Αλλά το παλιό μοντέλο του να έχεις έναν μεγάλο στρατό ως τρόπο στήριξης του νομίσματός σου έχει πεθάνει. Όλα τα νομίσματα του κόσμου δεν θα είναι τίποτα περισσότερο από στοιχεία γραμμής στο Universal Ledger.

Και τελικά οι παγκοσμιοποιητές θα προβάλουν δύο προβλέψιμα επιχειρήματα: Πρώτον, ένα παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα υπό τον έλεγχο ενός έθνους είναι άδικο και εμείς ως παγκόσμιοι τραπεζίτες πρέπει να κάνουμε το σύστημα «πιο δίκαιο».

Δεύτερον, γιατί να έχουμε αποθεματικό νόμισμα όταν ούτως ή άλλως όλες οι συναλλαγές εποπτεύονται στο καθολικό μας; Το δολάριο δεν είναι καλύτερο για το διεθνές εμπόριο από οποιοδήποτε άλλο CBDC, σωστά;

Τέλος, το δολάριο πρέπει να πεθάνει γιατί είναι αναπόσπαστο μέρος του «παλιού κόσμου» συναλλαγών. Θυμηθείτε, αρχικά το δολάριο ορίστηκε ως «τριακόσιοι εβδομήντα ένας κόκκοι και τέσσερα δέκατα έκτα μέρη ενός κόκκου καθαρού ασημιού».

Τα υλικά περιουσιακά στοιχεία όπως τα φυσικά πολύτιμα μέταλλα δεν έχουν θέση στο καθαρά ψηφιακό μέλλον που οραματίζονται οι παγκοσμιοποιητές. Αντίθετα, οι παγκοσμιοποιητές επιθυμούν μια κοινωνία χωρίς μετρητά επειδή αυτή θα είναι μια εύκολα ελεγχόμενη κοινωνία.

Σε κάθε περίπτωση, αυτή η προωθούμενη νομισματική πολιτική σημαίνει πως τα τρισεκατομμύρια δολαρίων που κρατούνται στο εξωτερικό θα αρχίσουν να γυρίζουν στην Αμερική, προκαλώντας μια ιστορική πληθωριστική καταστροφή. Ακριβώς το είδος της καταστροφής που θα μπορούσε να πείσει το έθνος να αποδεχθεί ένα νέο, ψηφιακό νόμισμα (https://romioitispolis.gr/to-dnt-etoimazei-nomismatiko-praxikopima-to-dolario-tha-pethanei-gia-na-elegchoyn-poy-xodeyoyme-ta-chrimata-mas-oi-3-apodeixeis/)…

Ελίτ και κυβερνήσεις διεξάγουν ολοκληρωτικό πόλεμο κατά του χρυσού – Πώς το ψεύτικο χρήμα θα τους οδηγήσει σε ολοκληρωτική ήττα. Τα χρήσιμα για το σήμερα διδάγματα από το βιβλίο του Antony C. Sutton «The War on Gold».

Δεν είναι καθόλου αθώος ο πόλεμος που διεξάγεται εδώ και πολλά χρόνια ενάντια στο μόνο αξιόπιστο περιουσιακό στοιχείο: τον χρυσό. Το 1977 μ.Χ., ο Sutton δημοσίευσε βιβλίο του για τον Πόλεμο κατά του Χρυσού («The War on Gold»)

Ξεκινά το βιβλίο του με σημαντικές επισημάνεις για τη νομισματική ιστορία. Μαθαίνουμε, για παράδειγμα, ότι ο χρυσός ήταν ένα αξιόπιστο μέσο πληρωμής σε πολιτιστικές και θρησκευτικές κοινότητες για χιλιάδες χρόνια. Ήδη από το 1200 π.Χ., οι Κινέζοι χρησιμοποιούσαν ήδη τον χρυσό ως μέσο ανταλλαγής. Σε πλήρη αντίθεση με το χρυσό,

ο Sutton φωτίζει την καταστροφική για τις οικονομίες επίδραση του μη υποστηριζόμενου χαρτονομίσματος (ή του πλασματικού χρήματος). Ένα πρώιμο άγνωστο ιστορικό παράδειγμα είναι το πείραμα με χαρτονομίσματα των Κινέζων τον δέκατο τρίτο αιώνα, το οποίο απέτυχε παταγωδώς.

Ομοίως, τα γαλλικά χαρτονομίσματα που εκδόθηκαν τη επαναστατική περίοδο, μεταξύ 1789 και 1796, όχι μόνο είχαν ως αποτέλεσμα την πλήρη απώλεια της αξίας τους αλλά και βύθισαν τον γαλλικό λαό στο χάος και τον τρόμο.

Η αναστολή της εξαγοράς του χρυσού για τη στήριξη της βρετανικής λίρας από το 1.797 μ.Χ. έως το 1.821 μ.Χ. είχε επίσης κάθε άλλο παρά ένδοξα γεγονότα που τη συνόδευσαν, με αποτέλεσμα την σημαντική διάβρωση της αγοραστικής δύναμης της λίρας και να προκληθούν σημαντικές οικονομικές δυσχέρειες σε μεγάλο μέρος του πληθυσμού.

Ομοίως, η έκδοση των περίφημων Continentals από την κυβέρνηση των νέων αποικιών στην Αμερική κατά τη διάρκεια του Επαναστατικού Πολέμου από το 1.775 μ.Χ. έως το 1.779 μ.Χ. μετατράπηκε επίσης σε πραγματικό φιάσκο. Το Continentals έγινε γρήγορα άχρηστα και σύντομα απαξιώθηκαν στην συνείδηση των πολιτών και στις οικονομικές πρακτικές τους.

Ας μην ξεχνάμε τον οδυνηρό υπερπληθωρισμό στη Γερμανία κατά την διάρκεια της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, κατά τον οποίο η αγοραστική δύναμη του χάρτινου «μάρκου» κατέρρευσε τον Νοέμβριο του 1.923 μ.Χ. και κατέστησε αναγκαία την αντικατάσταση του ντροπιασμένου χάρτινου μάρκου από ένα νέο νόμισμα, το rentenmark.

Οι ολοκληρωτισμοί δεν αγαπούν το χρυσό. Υπό το φως αυτών των ιστορικών τεκμηρίων, ο Antony Sutton τονίζει τις εγγενείς οικονομικές αρετές του χρυσού — του πραγματικού χρήματος, δηλαδή. Ο χρυσός ασκεί πειθαρχική εξουσία στην οικονομική πράξη και την οικονομική σφαίρα ευρύτερα. Το χρήμα που αποτιμάται σε χρυσό περιορίζει τις ευκαιρίες για όσους έχουν την εξουσία να κάνουν κατάχρηση των χρημάτων για δικό τους κέρδος.

Σε πλήρη αντίθεση με το μη υποστηριζόμενο (fiat) χρήμα, αυτό δηλαδή που εκδίδουν οι κυβερνήσεις μέσω των κεντρικών τραπεζών, η ποσότητα του χρυσού δεν μπορεί να αυξηθεί αυθαίρετα και όχι χωρίς κόστος.

Αυτός είναι ακριβώς ο λόγος που η οικονομική ελίτ και οι κυβερνήσεις πολεμούν τον χρυσό ως χρήμα μέχρι σήμερα, σε αυτό που ο Sutton αποκαλεί «ολοκληρωτική επίθεση στον χρυσό». Στο πλαίσιο αυτό επισημαίνει:

Όταν προβάλλουμε την πρώιμη νομισματική εμπειρία στη σύγχρονη εποχή, δεν πρέπει να μας εκπλήσσει όταν μαθαίνουμε ότι όλες οι ολοκληρωτικές κοινωνίες, από τη Γαλλία του John Law έως το Τρίτο Ράιχ του Hitler έως τη Σοβιετική Αυτοκρατορία του Στάλιν, έχουν διεξάγει πόλεμο κατά του χρυσού. . . .

Σε μια δικτατορία, όλα τα υπολείμματα κυριαρχίας πρέπει να συγκεντρωθούν στα χέρια της άρχουσας ελίτ. Ο Sutton ενημερώνει τους αναγνώστες του με αρκετές λεπτομέρειες σχετικά με το ιστορικό πλαίσιο που περιβάλλει τη σταδιακή απομάκρυνση του χρυσού από την κυκλοφορία.

Το τελευταίο τέταρτο του δέκατου ένατου αιώνα ήταν η εποχή του χρυσού, που συχνά αναφέρεται ως η εποχή του κλασικού κανόνα του χρυσού. Όλα τα κύρια νομίσματα —το δολάριο, η Βρετανική λίρα, το Γαλλικό φράγκο και το Γερμανικό μάρκο— είχαν την αντιστοιχία τους σε χρυσό.

Ωστόσο, πολλά κράτη είχαν αναστείλει τη δυνατότητα εξαγοράς χρυσού για τα αποθεματικά τους κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου (οι ΗΠΑ αποτελούν αξιοσημείωτη εξαίρεση) προκειμένου να τυπώσουν επιπλέον χρήματα για τη χρηματοδότηση του της πολεμικής τους προσπάθειας.

Το σύστημα του Bretton Woods, που υιοθετήθηκε το 1.944 μ.Χ., επιχείρησε μια μερική, αν και πολύ εύθραυστη, αποκατάσταση του χρυσού χρήματος από το 1.945 μ.Χ. και μετά.  Ωστόσο, οι ΗΠΑ δεν έπαιξαν με τους κανόνες του παιχνιδιού Η έκδοση δολαρίων χωρίς υποστήριξη από μια σταθερή αξία είχε αποτέλεσμα την πρόκληση αυξανόμενου πληθωρισμού.

Κατά συνέπεια, το σύστημα του Bretton Woods άρχισε να παρακμάζει στη δεκαετία του 1.960 μ.Χ. Στις 15 Αυγούστου 1.971 μ.Χ., ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Richard Nixon δήλωσε ότι το δολάριο δεν θα μπορούσε πλέον να εξαργυρωθεί για χρυσό.

Με αυτόν τον τρόπο, η κυβέρνηση των ΗΠΑ επέβαλε ουσιαστικά ένα νομισματικό πρότυπο στον κόσμο που παραμένει σε ισχύ μέχρι σήμερα. Ο John Exter, ο πρώην αντιπρόεδρος της Ομοσπονδιακής Τράπεζας της Νέας Υόρκης, αποτυπώνει συνοπτικά τις συνέπειες:

Το χάρτινο δολάριο έχει γίνει ένα «τίποτα», όπως όλα τα χάρτινα νομίσματα στον κόσμο σήμερα. Ως εκ τούτου, ένα νόμισμα «τίποτα» πρέπει να διαπραγματεύεται στην αγορά κάθε λεπτό κάθε μέρα έναντι των «τίποτα» όλων των άλλων κεντρικών τραπεζών.

Βρισκόμαστε σε έναν κόσμο πληθωριστικών χαρτονομισμάτων —μια κατάσταση πραγμάτων στη νομισματική κυκλοφορία που δεν έχει προηγούμενο στην ιστορία. Τα χρήσιμα συμπεράσματα. Στο στοχασμό, σαράντα έξι χρόνια μετά τη δημοσίευση του The War on Gold του Sutton, υπάρχουν πολλές ιδέες που εξακολουθούν να είναι επίκαιρες σήμερα.

1. Ο Sutton μας υπενθυμίζει ότι σε όλη τη νομισματική ιστορία, ο χρυσός χρησίμευε σταθερά ως χρήμα — στην πραγματικότητα, διατηρώντας την ιδιότητά του ως το βασικό μέσο συναλλαγής, ρόλος που παραμένει αμετάβλητος μέχρι σήμερα.

2. Καθόλη την διάρκεια της ιστορίας, όσοι βρίσκονται στην εξουσία προσπάθησαν -όποτε είχαν την ευκαιρία- να αφαιρέσουν τον χρυσό από την κυκλοφορία με πολιτικά και όχι οικονομικά κίνητρα και να τον αντικαταστήσουν με τα δικά τους χρήματα.

3. Ίσως το πιο σημαντικό, οι ιδέες του Sutton μας διδάσκουν ότι ο πόλεμος κατά του χρυσού δεν έχει τελειώσει.

Είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε, ωστόσο, ότι ο σημερινός πόλεμος κατά του χρυσού διεξάγεται διαφορετικά από ό,τι στο παρελθόν. Τα σημερινά κρατικά ελεγχόμενα εκπαιδευτικά ιδρύματα παρέχουν περιορισμένη επιστημονική κάλυψη του νομισματικού ρόλου του κίτρινου μετάλλου, οδηγώντας σε μείωση της γνώσης της νεότερης γενιάς σχετικά με το χρήμα που βασίζεται σε χρυσό.

Ταυτόχρονα, το σύγχρονο fiat money (το νόμισμα των κεντρικών τραπεζών) επαινείται ως ένα μεγάλο επίτευγμα για το οποίο δεν υπάρχει καλύτερη εναλλακτική. Είτε μας αρέσει είτε όχι, η συζήτηση για τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα του χρυσού είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με ζητήματα πολιτικής ιδεολογίας και εξουσίας.

Έτσι, το ακόλουθο ερώτημα που τίθεται από τον Sutton πρέπει να ερμηνευθεί ως καθαρά ρητορικό: «Γιατί, εάν ο χρυσός έχει την ικανότητα να παρέχει σταθερότητα, έχουμε την επίμονη προπαγάνδα για τα χάρτινα νομισματικά συστήματα fiat—ιδίως όταν το τελικό αποτέλεσμα ήταν πάντα το οικονομικό χάος;»

Εν ολίγοις, το βιβλίο του Sutton του 1.977 μ.Χ. The War on Gold είναι πιο επίκαιρο από ποτέ. Κατορθώνει, όπως κανένας άλλος, να αναλύει τον χρυσό από μια πολιτικοοικονομική προοπτική. Η επιστημονική συμβολή του Sutton. Ο Antony C. Sutton (1.925 μ.Χ.–2002 μ.Χ.) ήταν Βρετανός οικονομολόγος και οικονομικός ιστορικός που δίδαξε στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, στο Λος Άντζελες.

Το έργο του επικεντρώθηκε κυρίως στην οικονομική και εμπορική συνεργασία μεταξύ μεγάλων τραπεζών και εταιρειών των Ηνωμένων Πολιτειών (το αποκαλούν «συμφέροντα της Wall Street») και ξένων κρατών που ήταν ανοιχτά εχθρικά προς την Αμερική.

Στο βιβλίο του «Wall Street and the Bolshevik Revolution» (.1974 μ.Χ.), ο Sutton χρησιμοποίησε εκτενή στοιχεία και έγγραφα για να επισημάνει ότι, για παράδειγμα, ομάδες συμφερόντων της Wall Street χρηματοδότησαν και προώθησαν τη Μπολσεβίκικη Ρωσία.

Στο βιβλίο του «Wall Street and FDR: The True Story of How Franklin D. Roosevelt Colluded with Corporate America» (1.975 μ.Χ.), φιλοτεχνεί μια εξαιρετικά επικριτική εικόνα του 32ου Προέδρου των ΗΠΑ. Δείχνει πώς ο Roosevelt επιδίωξε αποτελεσματικά τον «κορπορατιστικό σοσιαλισμό», επιδιώκοντας να εκμεταλλευτεί την οικονομία των ΗΠΑ προς όφελος μιας μικρής ελίτ και εις βάρος των πολλών.

Στο «Wall Street and the Rise of Hitler» (1.976 μ.Χ.) – το τρίτο έργο στη τριλογία του για τη Wall Street – ο Sutton περιγράφει πώς η Wall Street παρείχε σημαντική οικονομική υποστήριξη στο ανερχόμενο Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα του Hitler στην Γερμανία, τον εχθρό που αργότερα οι Αμερικανοί στρατιώτες αντιμετώπισαν με τεράστιες θυσίες . Το πιο σημαντικό έργο του Sutton είναι αναμφισβήτητα το «America’s Secret Establishment: An Introduction to the Order of Skull and Bones (1983 μ.Χ.)».

Σε αυτό, ο Sutton προσδιορίζει επιρροές από αμερικανικές οικογένειες και άτομα που διαμορφώνουν τις εξωτερικές και οικονομικές πολιτικές των ΗΠΑ για προσωπικό όφελος μέσω της σκόπιμης υποκίνησης συγκρούσεων που ξεκινούν από τις αρχές του Δέκατου Ένατου Αιώνα. Η κύρια «κοιτίδα» αυτού του κινήματος είναι η μυστική ομάδα Skulls and Bones στο Πανεπιστήμιο Yale (https://www.triklopodia.gr/%ce%b5%ce%bb%ce%af%cf%84-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%ba%cf%85%ce%b2%ce%b5%cf%81%ce%bd%ce%ae%cf%83%ce%b5%ce%b9%cf%82-%ce%b4%ce%b9%ce%b5%ce%be%ce%ac%ce%b3%ce%bf%cf%85%ce%bd-%ce%bf%ce%bb%ce%bf%ce%ba%ce%bb/).

ΕΡΧΕΤΑΙ ΤΟ ΑΝΤΙΠΑΛΟ ΣΤΗΝ ΔΥΣΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΔΕΟΣ ΚΑΙ ΛΕΓΕΤΑΙ... BLOCKCHAIN.  ΝΕΟΣ ΑΚΗΡΥΧΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΜΟΛΙΣ ΑΡΧΙΣΕ: ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΜΕ ΜΑΧΗ ΤΟΥ BRICS PAY ΚΑΤΑ ΤΟΥ SWIFT.

Οι BRICS ανακοινώνουν σύστημα πληρωμών που βασίζεται σε blockchain για τη δημιουργία ενός κοινού νομίσματος. Ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση για την νομισματική μάχη της Μεγιδδώ, μια Αρμαγεδδών κατά τα πρότυπα της Αποκάλυψης του Ιωάννη.

Και αν μη τι άλλο, η έκβαση του ακήρυχτου πολέμου μεταξύ των BRICS και του δυτικού άξονα του δολαρίου θα κρίνει την νομισματική Δευτέρα Παρουσία και την εγκαθίδρυση ενός νέου μεταποκαλυπτικού τοπίου σε ό,τι αφορά τις παγκόσμιες συναλλαγές.

Ως γνωστόν, εδώ και καιρό, οι χώρες μέλη των BRICS προσπαθούν να απεξαρτηθούν από το δολάριο, αλλά η δημιουργία ενός κοινού νομίσματος δεν ήταν δυνατή ως τώρα, λόγω της κυριαρχίας της κινεζικής οικονομίας εντός του ομίλου - πράγμα που σημαίνει ότι οποιοδήποτε κοινό νόμισμα θα ήταν de facto το γιουάν.

Ωστόσο, ο σύμβουλος του Κρεμλίνου, Yury Ushakov, δήλωσε σε συνέντευξή του στο TASS ότι έχει προταθεί μια άλλη λύση: αντί για νόμισμα, θα χρησιμοποιηθεί ένα σύστημα πληρωμών που θα βασίζεται σε blockchain, και το οποίο θα ονομάζεται «BRICS Pay».

«Η δημιουργία ενός ανεξάρτητου συστήματος πληρωμών αποτελεί σημαντικό στόχο για το μέλλον. Θα βασίζεται σε εργαλεία τελευταίας τεχνολογίας, όπως οι ψηφιακές τεχνολογίες και το blockchain. Το κυριότερο είναι να διασφαλίσουμε ότι θα είναι βολικό και διάφανο για τις κυβερνήσεις, τους απλούς ανθρώπους και τις επιχειρήσεις» σημείωσε ο Ushakov. Σύμφωνα με τον ίδιο, φέτος στόχος είναι να ενισχυθεί ο ρόλος των BRICS στο διεθνές νομισματικό και χρηματοπιστωτικό σύστημα.

Το 2023 μ.Χ. τα μέλη του οργανισμού ανέφεραν στην Διακήρυξη του Γιοχάνεσμπουργκ πως θα εργαστούν για την αύξηση των διακανονισμών σε εθνικά νομίσματα και την ενίσχυση των δικτύων ανταποκριτών τραπεζών για την εξασφάλιση των διεθνών συναλλαγών.

«Οι εργασίες θα συνεχιστούν για την ανάπτυξη του Contingent Reserve Arrangement, κυρίως όσον αφορά την χρήση νομισμάτων διαφορετικών από το δολάριο» επεσήμανε ο σύμβουλος του Κρεμλίνου. Η Ρωσία έχει ήδη αυξήσει την χρήση εθνικών νομισμάτων στο διμερές εμπόριο με φιλικές χώρες στο 75%... Σημειώνεται πως αυτό το καλοκαίρι πρόκειται να φιλοξενήσει τη σύνοδο κορυφής των BRICS στη Ρωσική περιοχή του Καζάν.

Βlockchain. Συνεπώς, δεν αναμένεται να υπάρξει άμεσα νέο κοινό νόμισμα με την σφραγίδα των BRICS, παρά μάλλον ένα ανάλογο σύστημα του SWIFT για συναλλαγές με ψηφιακά εθνικά νομίσματα επί τη βάσει της τεχνολογίας blockchain.

Προφανώς, αυτή θα ενσωματωθεί με τις ψηφιακές εκδόσεις του ρουβλίου, του γιουάν, της ρουπίας κ.λπ. Η Ρωσία, ειδικότερα, έχει επιταχύνει τα σχέδιά της για ψηφιακά νομίσματα, τα οποία θα λειτουργούν εκτός του ελέγχου των διεθνών ρυθμιστικών αρχών.

Η ρωσική Κεντρική Τράπεζα (CBR) εργάζεται για τη δημιουργία του νέου ψηφιακού της νομίσματος (CBDC), του ψηφιακού ρουβλίου, το οποίο θα τεθεί σε κυκλοφορία το 2025 μ.Χ. Σύμφωνα με νέα νομοθεσία του 2023, η CBR θα έχει καθεστώς χειριστή της πλατφόρμας του ψηφιακού ρουβλίου.

Η ρυθμιστική αρχή θα είναι επίσης υπεύθυνη για την ασφάλεια των ψηφιακών ρουβλίων που είναι σε κυκλοφορία, καθώς και για την οργάνωση και την 24ωρη λειτουργία της πλατφόρμας. Σημειώνεται πως το CBDC δεν είναι ένα «νόμισμα» που βασίζεται σε blockchain, αλλά ένα ηλεκτρονικό νόμισμα, ανάλογο των fiat νομισμάτων.

Η CBR κυκλοφόρησε πιλοτικά ένα ψηφιακό ρούβλι τον Αύγουστο του περασμένου έτους που περιελάμβανε αρκετές εμπορικές τράπεζεςς. Επίσης έχει εκδώσει μια σειρά κατευθυντήριων γραμμών για το ψηφιακό νόμισμα υπό τον τίτλο «Το ψηφιακό ρούβλι: τι είναι και πώς να το χρησιμοποιήσετε».

«Προετοιμαζόμασταν πολύ καιρό για την έναρξη πραγματικών συναλλαγών», δήλωσε η πρώτη υποδιοικήτρια της Τράπεζας της Ρωσίας Olga Skorobogatova σε συνέντευξη Τύπου κατά την έναρξη του πιλότου.

«Αυτός ο πιλότος θα περιλαμβάνει, σε πρώτη φάση, δοκιμή ενεργών συναλλαγών όπως το άνοιγμα πορτοφολιών σε ψηφιακά ρούβλια για τράπεζες, πελάτες (φυσικά και νομικά πρόσωπα), μεταφορές ψηφιακών ρουβλίων μεταξύ πελατών και πληρωμές σε επιχειρήσεις εμπορίου και παροχής υπηρεσιών».

Μάχη… Το δίκτυο SWIFT είναι η ραχοκοκαλιά των παγκόσμιων τραπεζικών συναλλαγών - μια πλατφόρμα που οι BRICS ανακοίνωσαν ότι θα εγκαταλείψουν για να ξεκινήσουν το δικό τους δίκτυο. Αυτή η πρωτοβουλία σηματοδοτεί μια αποφασιστική καμπή σε σύγκριση με την κυριαρχία του δολαρίου ΗΠΑ, και όχι μόνο.

Πάντως, σύμφωνα με τον Nick Kerigan, επικεφαλής Καινοτομίας της SWIFT, δήλωσε ότι η πρωτοβουλία ανοίγει τον δρόμο για έναν μετασχηματισμό. Το CBDC της SWIFT έχει υποβληθεί σε μια επιτυχημένη δοκιμή έξι μηνών που περιλαμβάνει μια διαφορετική ομάδα ενδιαφερομένων.

Μέχρι στιγμής, αυτή είναι η μεγαλύτερη παγκόσμια συνεργασία σε CBDC και tokenized assets. Αυτές οι εξελίξεις υποδηλώνουν ότι το CBDC της SWIFT θα μπορούσε να κυκλοφορήσει πριν από το νόμισμα των BRICS.

Αυτό μπορεί να έχει αντίκτυπο, μπορεί να μην επιτρέψει στο BRICS PAY να ενσωματωθεί γρήγορα στην παγκόσμια χρηματοπιστωτική αγορά. Συνεπώς, το CBDC της SWIFT απειλεί τις φιλοδοξίες των BRICS για αποδολαριοποίηση.

Συνοπτικά, η πιθανή κυριαρχία του CBDC της SWIFT αντιπροσωπεύει μια σημαντική πρόκληση για τα σχέδια των BRICS.  Ένα πράγμα είναι σίγουρο, ότι η μάχη μεταξύ του CBDC της SWIFT και του νομίσματος των BRICS θα καθορίσει το μέλλον της διεθνούς χρηματοδότησης τα επόμενα χρόνια (https://oimos-athina.blogspot.com/2024/03/blockchain.html).

Πώς ο χρυσός έγινε το στρατηγικό νομισματικό υπερόπλο της Ρωσίας – Ο Stalin, o de Gaulle και ο Παγκόσμιος Νότος. Τα διδάγματα της Ιστορίας από την νομισματική πολιτική των Αυτοκρατοριών και η στρατηγική της Ρωσίας.

Στην Ιστορία, ο χρυσός και το ασήμι συνόδευσαν την κυριαρχία διαφορετικών Αυτοκρατοριών. Κατέστησαν δυνατή τη χρηματοδότηση κατακτήσεων, αλλά και την ίδια την κυριαρχία του κατακτητή στις υποτελείς περιοχές του πλανήτη.

Οι Ισπανοί είχαν τα δουβλόνια, οι Γάλλοι τον χρυσό τους και τα ναπολεόντια. Και φυσικά, οι Άγγλοι έχουν πάντα τα ισχυρά νομίσματά τους που συνοδεύουν την κυριαρχία των διαφορετικών βασιλιάδων και βασιλισσών της Αγγλίας.

Εάν και σήμερα, τα χρυσά νομίσματα, ακόμη και το νόμιμο χρήμα, δεν συνοδεύουν πλέον τις φιλοδοξίες των κρατών για γεωπολιτική κυριαρχία, βλέπουμε ότι τα αποθέματα χρυσού των κεντρικών τραπεζών εξακολουθούν να βρίσκονται στο επίκεντρο των στρατηγικών διαφορετικών κρατών όσον αφορά την αποθήκευση των περιουσιακών του στοιχείων.

Πόλεμος και χρυσός: Ρωσική στρατηγική. Τα αποθέματα χρυσού της Ρωσίας (και της ΕΣΣΔ) παρουσίασαν μεγάλες διακυμάνσεις κατά τον 20ό Αιώνα. Οι τσάροι, πριν ανατραπούν, διέθεταν σημαντικά αποθέματα χρυσού: 1.400 τόνους το 1.914 μ.Χ.

Ακόμα κι αν μέρος του είχε δεσμευτεί για να χρηματοδοτήσει την άμυνα της χώρας. Στην συνέχεια, η νεαρή Σοβιετική Ένωση ξόδεψε αυτόν τον χρυσό για να υλοποιήσει το πολιτικό της σχέδιο και το Ρωσικό απόθεμα σε χρυσό έπεσε στους 190 τόνους.

Ήταν ο Stalin που ξαναγέμισε τα θησαυροφυλάκια για να φτάσει τους 2.500 τόνους. Οι διάδοχοί του είναι στην ευχάριστη θέση να χρησιμοποιήσουν αυτόν τον θησαυρό για να στηρίξουν την οικονομική ανάπτυξη της χώρας.

Και πάλι, τα αποθέματα μειώθηκαν σε λιγότερους από 200 τόνους, αν και στο μεταξύ η κυβέρνηση παραχώρησε το δικαίωμα στους πολίτες να επενδύουν σε χρυσό αγοράζοντας χρυσά νομίσματα Chervonetz των 10 ρουβλίων.

Λίγα χρόνια αργότερα, μια οριστική φορολογική απαλλαγή ενθάρρυνε τους Σοβιετικούς να αγοράσουν χρυσά νομίσματα. Ένας εξαιρετικός τρόπος για αυξήσει το απόθεμα χρυσού της η ΕΣΣΔ με τη διανομή του σε ιδιώτες.

Ο χρυσός της Μεγάλης Ρωσίας. Είναι ενδιαφέρον να παρατηρήσουμε ότι οι ηγέτες που έχουν αυτοκρατορικές φιλοδοξίες γεμίζουν τα ταμεία με χρυσό. Αυτό συνέβη με τον Stalin, αλλά και πιο πρόσφατα με τον Vladimir Putin. Μόλις έρχεται στην εξουσία, Vladimir Putin σημειώνει ότι οι προκάτοχοί του έχουν αδειάσει τα ταμεία από το χρυσό

Στην συνέχεια αποφάσισε να ξαναρχίσει τις αγορές χρυσού. Και αυτόςο πυρετός για το κίτρινο μέταλλο επιταχύνθηκε το 2014 με την προσάρτηση της Κριμαίας. Το 2020 μ.Χ., περίπου 2.300 τόνοι χρυσού αποθηκεύτηκαν στην Αγία Πετρούπολη.

Χρυσός και δυτικές κυρώσεις. Αυτό είναι το πιο πρόσφατο επεισόδιο χρήσης χρυσού από την Ρωσία, μετά το ξέσπασμα του πολέμου στην Ουκρανία. Όταν, τον Μάρτιο του 2022 μ.Χ., οι δυτικές κυρώσεις στέρησαν τη ρωσική οικονομία από σημαντικές οικονομικές ροές, ο Putin δεν φαινόταν να συγκινείται. Ούτε η οικονομία της χώρας του, όπως πλέον παραδέχονται και οι δυτικοί… Μάλιστα, παρά τις απαγορεύσεις, ο ρωσικός στρατός ενισχύει το απόθεμα όπλων και τη βιομηχανία υλικών.

Πριν από την αναδιοργάνωση των κυκλωμάτων εισαγωγών  και εξαγωγών μέσω Κίνας, Ινδίας ή άλλων κρατών της ομάδας των BRICS και θυγατρικών, η Ρωσία αρχισε να πληρώνει σε χρυσό. Μια αξία παγκοσμίως αναγνωρισμένη και πάνω από όλα ήταν αδύνατον να εντοπιστεί η προέλευσής της  και άρα να δεσμευθεί. Ο Putin προφανώς είχε προβλέψει την αντίδραση της Δύσης.

Το όπλο της αποδολαριοποίησης. Αν επί μια δεκαετία το κίνημα αποδολαριοποίησης έχει κερδίσει έδαφος, ο πρώτος που χρησιμοποίησε τον χρυσό για να αντιμετωπίσει τους Αμερικανούς παραμένει ο στρατηγός de Gaulle

Με τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο τώρα πίσω μας, ο Γάλλος Πρόεδρος Charles de Gaulle αντιμετώπισε την στρατηγική των ΗΠΑ να χρηματοδοτούν την επέκτασή τους τυπώνοντας πράσινα νομίσματα, εκμεταλλευόμενος τη μοναδική μετατρεψιμότητα του δολαρίου σε χρυσό και την προνόμιο για τους Αμερικανούς να παράγουν το έλλειμμα ατιμώρητα…

Στην συνέχεια ο de Gaulle αποφάσισε να τους αντιμετωπίσει στο δικό τους παιχνίδι το 1.965 μ.Χ. Ξεφορτώθηκε τα γαλλικά δολάρια, ανταλλάσσοντάς τα στην τιμή των 35 δολαρίων την ουγγιά, όπως προέβλεπαν οι συμφωνίες του Bretton Woods. Τόνοι χρυσού αναταλλάχθηκαν για δισεκατομμύρια δολάρια. Επιπλέον, επαναπάτρισε χρυσό από τη Γαλλία που ήταν κατατεθειμένος από το 1.940 μ.Χ. στον Καναδά και τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Πρωτοβουλίες που ενόχλησαν τους Αμερικάνους, οι οποίοι μάλιστα έδωσαν το παρατσούκλι στον Γάλλο ηγέτη «GaulleFinger» σε σχέση με την ταινία από τη σειρά του James Bond Goldfinger (Ο Χρυσοδάκτυλος) που μόλις είχε κλυκλοφορήσει. Οι Γερμανοί και μετά οι Βρετανοί ακολούθησαν την ίδια κίνηση. Αυτό ώθησε τον Nixon να καταρρεύσει πολιτικά στις 15 Αυγούστου 1.971 μ.Χ., τερματίζοντας μονομερώς τις συμφωνίες του Bretton Woods..

Αποθηκεύοντας χρυσό. Η αποδολαριοποίηση προωθείται τώρα από αρκετές χώρες που αμφισβητούν την Αμερικανική παγκοσμιοποίση. Υπάρχει προφανώς η Κίνα, η οποία μετά από έντονες εμπορικές διαπραγματεύσεις με τον Donald Trump, αποφάσισε να διευρύνει την χρήση του γιουάν στην σφαίρα επιρροής της.

Σήμερα, οι χώρες BRICS, αλλά και χώρες συνήθως συμμαχικές με τις ΗΠΑ, δέχονται το γιουάν ως νόμισμα. Η Σαουδική Αραβία πουλά πετρέλαιο για κινεζικό νόμισμα. Ακόμη και η Γαλλική  Total δέχτηκε πληρωμή για ένα συμβόλαιο σε γιουάν. Η Κίνα έχει συσσωρεύσει 200 τόνους χρυσού το 2023 μ.Χ.!

Παγκόσμιο ρεκόρ για άλλη μια φορά. Ήταν προφανώς μια δοκιμαστικη πρόταση, αλλά τον Αύγουστο του 2023 μ.Χ., λίγο πριν από τη σύνοδο κορυφής των BRICS, η Ρωσία πρότεινε τη δημιουργία ενός διεθνούς νομίσματος με βάση τον χρυσό.

Πρόταση που μέχρι στιγμής δεν υιοθετήθηκε από τα άλλα μέλη της συμμαχίας. Αυτή η όρεξη για χρυσό μπορεί να φαίνεται πιο δελεαστική για μια χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αλλά πρέπει να θυμάστε ότι η Πολωνία έχει το δικό της νόμισμα, το ζλότι. Και ότι αυτή η χώρα έχει κολλήσει ανάμεσα στην Ουκρανία, την Ευρώπη και το ΝΑΤΟ.

Η στρατιωτική επιχείρηση λοιπόν που ξεκίνησε ο Vladimir Putin την αφορά πολύ άμεσα. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, μιλάμε για την υπεράσπιση ενός κρατικού νομίσματος έναντι του δολαρίου, του ευρώ και του ρουβλίου, ακριβώς αυτό.

Επομένως, το απόθεμα χρυσού μιας χώρας έχει ρόλο ως ασφαλές καταφύγιο όταν η οικονομία αντιμετωπίζει προβλήματα, αλλά είναι επίσης εγγύηση για να μπορέσει να συνεχίσει την ανάπτυξή της ή να δανειστεί.

Είναι πάνω απ’ όλα ένα εργαλείο νομισματικής ανεξαρτησίας ενάντια στην επιθυμία για άσκηση ηγεμονίας εκ μέρους κρατών που μοιράζονται λίγο πολύ τις αξίες και τις ιδέες της – αυτό είναι το όραμα για έναν πολυπολικό κόσμο (https://romioitispolis.gr/pos-o-chrysos-egine-to-stratigiko-nomismatiko-yperoplo-tis-rosias-o-stalin-o-de-gaulle-kai-o-pagkosmios-notos/).