ΦΙΛΟΛΑΙΚΟΙ ΗΓΕΤΕΣ ΚΑΙ ΔΗΜΑΓΩΓΟΙ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΟΥ ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ ΩΣ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ

ΦΙΛΟΛΑΙΚΟΙ ΗΓΕΤΕΣ ΚΑΙ ΔΗΜΑΓΩΓΟΙ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΟΥ ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ ΩΣ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Όπως είναι γνωστό καθόλη της διάρκεια της ιστορίας υπήρξαν πάρα πολλοί πολιτικοί ηγέτες, οι οποίοι προσπάθησαν με τις πολιτικές που εφάρμοσαν στους λαούς τους, είτε είχαν την εξουσία για κάποιο χρονικό διάστημα, είτε και όχι, να προωθήσουν ειλικρινά ή μη τα συμφέροντα των λαών τους και με τον τρόπο αυτό να γίνουν αγαπητοί.

Όμως αυτή η δημοτικότητα τους δεν τους βοήθησε πάντα να έχουν και οι ίδιοι κάποιο καλό τέλος ή ακόμη καλύτερα να μπορέσουν να εφαρμόσουν τα σχέδια τους (είτε τα πίστευαν, είτε όχι) και αντίθετα οι ίδιοι στην συνέχεια δολοφονήθηκαν από τους αντιπάλους τους.

Αυτό συνέβη καθόλη την διάρκεια της ιστορίας τόσο στην Αρχαιότητα, όσο και στον Μεσαίωνα αφού, στην Αρχαιότητα υπήρξαν πάρα πολλές γνωστές για περιπτώσεις, όπως π.χ. των αδερφών Γράκχων, οι οποίοι προσπάθησαν να ανατρέψουν το άδικο οικονομικό και κοινωνικό σύστημα της Ρώμης και ήταν αγαπητοί στον λαό, όμως το τέλος και οι δύο δολοφονήθηκαν από τους αντιπάλους τους.

Η ίδια ακριβώς κατάσταση είχε συμβεί παλαιότερα από την Ρώμη και στην Αρχαία Ελλάδα, αφού στην Σπάρτη βασιλιάδες, όπως ο Άγις ο Τέταρτος και επίσης ο Κλεομένης ο Τρίτος, ο Μαχανίδας και ο Νάβις προσπάθησαν και αυτοί να πάρουν μέτρα προκειμένου να αλλάξουν την κατάσταση, αλλά δυστυχώς για τους ίδιους και για τις πόλεις τους στο τέλος και αυτοί δολοφονήθηκαν οι εκτελέστηκαν από τις αντιπάλους τους (https://alophx.blogspot.com/2023/08/blog-post.html, https://alophx.blogspot.com/2023/08/blog-post_12.html, https://alophx.blogspot.com/2023/10/blog-post_10.html).

Η ιδιά κατάσταση ακριβώς επαναλήφθηκε και την κατά την διάρκεια του Μεσαίωνα, κυρίως στην Δυτική Ευρώπη από διάφορους πληθυσμούς, κυρίους αγροτικούς, σε διάφορες χώρες, κυρίως σε Γαλλία, Γερμανία και Αγγλία, στις οποίες ηγέτες τους προσπάθησαν και αυτοί να προωθήσουν τα συμφέροντα των λαών τους, όμως στην, συνέχεια και αυτοί δολοφονήθηκαν, όπως λόγου χάρη ο Μίνστερ στην Γερμανία, ο Τζον Μπαλ στην Αγγλία και οι Ζακερί στην Γαλλία (https://alophx.blogspot.com/2018/04/blog-post_81.html, https://alophx.blogspot.com/2017/06/blog-post_15.html, https://alophx.blogspot.com/2016/11/blog-post_37.html, https://alophx.blogspot.com/2024/01/blog-post_35.html).

Όμως τέτοιες καταστάσεις δεν συνέβησαν μόνο εκείνη την χρονική περίοδο, αλλά συνεχίστηκαν ακόμη περισσότερο και κατά νεότερη ιστορική περίοδο, ιδίως από τον Εικοστό Αιώνα μετά Χριστόν και μετά, τόσο στην πατρίδα μας όσοι και άλλες περιοχές της Ευρώπης.

Συγκεκριμένα ένας διάσημος «πολιτικός» που ήταν πολύ αγαπητός από τον Ελληνικό λαό, πιστός Ορθόδοξος, αλλά και φίλος του φτωχού αγροτικού λαού ήταν ο Μάριος Αντύπας, ο οποίος προσπάθησε προκειμένου να δοθούν τα κτήματα που είχαν απελευθερωθεί από τους Τούρκους στον Ελληνικό λαό και για τον λόγο αυτό τον σκότωσαν αντίπαλοί του, πιθανότητα μεγαλογαιοκτήμονες τσιφλικάδες, οι οποίοι ήθελαν να εκμεταλλεύονται τους φτωχούς αγρότες και να αρπάξουν τα εδάφη κράτους και αυτών για τους ίδιους, αδιαφορώντας για το κακό που έκαναν στην πατρίδα τους και στους συμπολίτες τους.

Ένας άλλος πολιτικός που ήταν πολύ διάσημος στην Ελλάδα και επίσης δολοφονήθηκε ενώ είχε προσφέρει ο ίδιος με τις ικανότητες και τις γνώσης τους στην προώθηση και την επιτυχή ολοκλήρωση του Μακεδονικού Αγώνα για την ελευθερία της πάντα Ελληνικής Μακεδονίας μας ήταν και ο Ιωνάς Δραγούμης, ο οποίος δολοφονήθηκε κατά την διάρκεια του Εθνικού Διχασμού από τους πολιτικούς του αντιπάλους (https://alophx.blogspot.com/2017/01/1914-1917.html), τότε τους βενιζελικούς, ενώ όπως είναι γνωστό προσπαθούσαν τόσο οι βενιζελικοί, όσο και οι βασιλικοί οπαδοί του Κωνσταντίνου να δολοφονούν αντιπάλους τους, προκειμένου να ανέλθουν στην εξουσία οι ίδιοι και οι αρχηγοί τους.

Όμως δεν ήταν αυτή η μόνη περίπτωση και φυσικά όχι μόνο στην πατρίδα μας που ένας ηγέτης ο οποίος ήταν φιλολαϊκός προσπάθησε να βοηθήσει τον λαό του ανεξαρτήτως αν είχε δεξιά ή σοσιαλιστική ιδεολογία και που είχε ακριβώς την ίδια κατάληξη με αυτούς που αναφέρθηκαν παραπάνω.

Συγκεκριμένα στην Ρωσία πρωθυπουργός της έγινε για ένα χρονικό διάστημα ο ικανός πολιτικός Πιοτρ Στολύπιν, ο οποίος διορίστηκε από το Τσάρο και ο οποίος κατάφερε να μοιράσει ένα μέρος των αγροκτημάτων στο φτωχούς αγρότες, οι οποίοι είχαν απελευθερωθεί και με αυτό τον τρόπο να μειώσει την κοινωνική ένταση και να ξαναβάλει πάλι μπροστά την Ρωσική οικονομία.

Όμως οι πράξεις του αυτές δεν έφεραν χαρά σε κάποιες ομάδες που δεν ήταν φυσικά η πλειοψηφία του τότε αγροτικού Ρωσικού λαού, κυρίως στους γαιοκτήμονες. όπως επίσης τους αναρχικούς και στους κομμουνιστές για διαφορετικούς φυσικά λόγους στην καθεμία.

Στους μεν γαιοκτήμονες γιατί αυτοί θα έχαναν μέρος των κτημάτων τους και την δυνατότητα να εκμεταλλεύονται τον φτωχό αγροτικό λαό, ενώ οι αναρχικοί και οι κομμουνιστές, γιατί με τον τρόπο αυτό θα έκαναν οπαδούς στις εξέγειρες και επαναστάσεις και πραξικοπήματα που σχεδίαζαν εάν κατάφερνε ο Στολύπιν να ολοκληρώσει το έργο το αυτό.

Οπότε στο τέλος ο συγκεκριμένος πολιτικός δολοφονήθηκε από έναν Ουκρανό Εβραϊκής καταγωγής αναρχικό/σοσιαλιστή δικηγόρο Ντιμίτρι Μπογκρόφ στην επίσκεψη του στο Κίεβο (όπως ακριβώς με παρεμφερή τρόπο δολοφονήθηκε και ο διάδοχος του Αυστριακού θρόνου Φραγκίσκος Φερδινάνδος στην επίσκεψη του στο Σεράγεβο), τον οποίον είχαν όμως συμφέρον και έβαλαν πιθανόν και άφησαν και βοήθησαν τόσο οι μεγαλογαιοκτήμονες και αριστοκράτες, οι οποίοι ενοχλούνταν από τα έργα για τις πολιτικές του Στολύπιν όσο επίσης και πολλοί αναρχικοί κομμουνιστές του έδωσαν βοήθεια προκειμένου επιτύχει στον στόχο του για τους δικούς τους λόγους όπως αναφέρθηκαν.

Αμέσως μετά από αυτό τον πολιτικό ανάλογη μοίρα είχε και ο Γάλλος πολιτικός Ζαν Ζωρές συνδικαλιστής και αριστερών πεποιθήσεων στην Γαλλία λίγο μετά από την έναρξη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου.

Συγκεκριμένα ο άνθρωπος αυτός ήθελε όπως και πολλοί σοσιαλιστές εκείνη την περίοδο να μην εμπλακεί η χόρτα στον πόλεμο και να μην αν εξαπλωθεί αυτός και να γίνει Παγκόσμιος και διοργάνωνε πολύ συχνά διαμαρτυρίες και απεργίες υπέρ της ειρήνης.

Οπότε στην δική του περίπτωση τα συμφέρονται τα οποία ήθελα να εμπλακεί η Γαλιά στον πόλεμο και δεν ήθελαν να υπάρχει κάποιο εμπόδιο στην προσπάθεια αυτή, φρόντισαν, σύντομα και αυτός να δολοφονηθεί και να βγει από την μέση και με τον τρόπο αυτό έπαψε στην ουσία να υπάρχει κάποιος ισχυρός αντίπαλος τους (που ήταν και λαοφιλής) στον πόλεμο αυτό και η Γαλλία μπήκε στην σύγκρουση αυτή χωρίς καμία πια αντίρρηση.

Είναι άλλωστε και γνωστό ότι ο πόλεμος αυτός επέφερε μεγάλος οικονομικές, πολιτικές και κοινωνικές καταστροφές όχι μόνος στους ηττημένους, κυρίως στην Γερμανία, στην Αυστροουγγαρία, την Τουρκία και την Βουλγαρία, αλλά ακόμα και στις νικήτριες χώρες, όπως ήταν τότε λόγου χάρη η Γαλλία και η Μεγάλη Βρετανία, ενώ και άλλες είχαν πάρα πολλά οικονομικά προβλήματα εξαιτίας του πολέμου αυτού η Ιταλία.

Συγκεκριμένα στην Ιταλία ο πόλεμος αυτός επέφερε μεγάλο χάος και καταστροφή και στην ουσία καταστράφηκαν οι φτωχοί αγρότες Ιταλοί που πολεμούσαν σε αυτόν (όπως ακριβώς και οι Ρωμαίοι αγρότες που πολέμησαν στους Καρχηδονιακούς Πολέμους) και η φτώχειας αυξήθηκε τεράστιο βαθμό και οι γαιοκτήμονες αρπάζαν τα αγροκτήματα φτωχούς (όπως έκαναν και οι αριστοκράτες στην Ρώμη με τα κτήματα των φτωχών Ρωμαίων που όσο έλειπαν δεν υπήρχε κανείς να τα φροντίσει και χρεοκοπήσαν), όπως επίσης και αριστοκράτες και στην ουσία ξέσπασε μία εξέγερση και ένας εμφύλιος των αγροτικών πληθυσμών εναντίον των καταπιεστών τους.

Την κατάσταση αυτή προσπάθησαν να την εκμεταλλευτούν αντί στακτοί δημαγωγοί εκείνης της περιόδου, όπως έκαναν και σε άλλες χώρες, κυρίως οι κομμουνιστές και στην συνέχεια και για ένα χρονικό διάστημα και οι φασίστες, προκειμένου να αποκτήσουν οπαδούς και χωρίς φυσικά να ενδιαφέρονται ουδόλως για το προβλήματα του λαού αυτού.

Υπήρχαν όμως και κάποιοι κατά παράδοξο τρόπο πλούσιοι, οι οποίοι αποφάσισαν εκείνη την περίοδο ειλικρινώς ή μη να ασχοληθούν με τα προβλήματα των αγροτών και να ζητούσαν αναδασμό της γης και με τον τρόπο αυτό κατάφεραν να γίνουν πολύ λαοφιλείς εκείνη την περίοδο.

Η πιο χαρακτηριστική παράλυση περίπτωση αυτό το είδους ήταν εκείνο το χρονικό διάστημα η περίπτωση του Ιταλού βουλευτή και αρχηγού του σοσιαλιστών Ματεότι, ο οποίος αν και πλούσιος και κατάγονταν από πλούσια οικογένεια, από νωρίς είχε γίνει η μέλος του σοσιαλιστικού κόμματος και πάλευε κατά παράδοξο τρόπο για τα συμφέροντα όχι της τάξης του όπως έλεγε ο ίδιος, αλλά για τον φτωχό αγροτικό λαό, παρόλο που αυτά δεν συνέπιπταν καθόλου με τα δικά του και είναι γνωστό ότι τόσο ίδιος, όσο και ο πατέρας είχε στα κρίματα του αγρότες, τους οποίους δεν τους είχε δώσει ποτέ αυτά που ισχυρίζονταν.

Παρόλα αυτά θα πρέπει κανείς να φέρει ότι ο ίδιος ήταν δημοφιλής σε μεγάλο μέρος του Ιταλικού λαού (όχι αναγκαστικά στην πλειοψηφία) του και είχε πάρα πολύ ικανή ρητορική ικανότητα και τον άκουγαν πολλοί Ιταλοί.

Οπότε όταν ο Μουσολίνι κέρδισε με νοθεία της εκλογές και επέβαλε ένα αυταρχικό κράτος, όταν ο Ματεότι διαμαρτυρήθηκε και απέλυσε ότι θα βγάλει αποδείξεις για την νοθεία και την βία στις εκλογές αυτές (σαν τις εκλογές βίας και νοθείας της Ελλάδος στις οποίες όπως και στην Ιταλία ψήφισα ακόμα και οι νεκροί και τα δέντρα-https://alophx.blogspot.com/2021/01/1961-2020.html). σύντομα δολοφονήθηκε και το πτώμα του βρέθηκε σε έναν αμάξι λίγες μέρες αργότερα και από τότε έπαψε κάθε αντιπολιτευόμενη φωνή προς τον Μουσολίνι.

Η ίδια σχεδόν κατάσταση επαναλήφθηκε στην Ελλάδα μερικές δεκαετίες αργότερα όταν σε αυτήν εκλέχθηκε βουλευτής ο Γρηγόριος Λαμπράκης που ήταν ο γιος ξυλεμπόρου και ο οποίος έγινε μέλος τότε του παράνομου ΚΚΕ και πάλευε για τα συμφέροντα όπως έλεγε και αυτός του λαού και έγινε σύντομα πολύ δημοφιλής.

Παράλληλα ο ίδιος προωθούσε τότε την ουδετερότητα της πατρίδας μας και την αποχή της από τον Ψυχρό Πόλεμο στο πλευρό της Δύσης μιας και ο ίδιος ουσιαστικά στήριζε την Σοβιετική Ένωση λόγω των πεποιθήσεων του και διοργάνωσε πολλές φιλειρηνικές πορείες και διαμαρτυρίες προς τις ΗΠΑ και είχε καταφέρει να κερδίσει υποστήριξη από τον λαό.

Επειδή ο ίδιος είχε αρκετή λαϊκή απήχηση σύντομα κρίθηκε επικίνδυνος από μέλη του τότε καθεστώτος και στην συνέχεια δολοφονήθηκε το 1963 μετά Χριστόν μετά από μία διαδήλωσή του για την ειρήνη και ενάντια στην χρήση πυρηνικών όπλων παγκόσμια από μέλη του τότε παρακράτους, πιθανότατα μέλη της ομάδας GLADIO, της Αμερικής και του ΝΑΤΟ στον Ψυχρό Πόλεμο (https://alophx.blogspot.com/2017/09/freikorps.html, https://alophx.blogspot.com/2024/01/freikoros-odessa.html).

Την ίδια ακριβώς μοίρα είχε και ένας εξίσου σχετικά δημοφιλής χριστιανοδημοκράτης πολιτικός στην Ιταλία, ο Άλντο Μόρο, ο οποίος προσπάθησε να δημιουργήσει έναν συνασπισμό μεταξύ του κόμματος του ίδιου και τον σοσιαλιστών προκειμένου να υπάρχει μια σταθερή κυβέρνηση, κάτι τον οποίο τον έφερε στα σύγκρουση με τα ίδια Νατοϊκά και Αμερικάνικα συμφέροντα και λίγο αργότερα δολοφονήθηκε από τις Ερυθρές Ταξιαρχίες (και το πτώμα του βρέθηκε σε ένα αυτοκίνητο), οι οποίες στην προσπάθεια τους αυτή που πιθανότατα είχαν την βοήθεια και του Ιταλικού κράτους και της gladio γιατί ήθελαν να απαλλαγούν από ένα άτομο το οποίο προωθούσε αντίπαλες για αυτά ιδεολογίες στην κυβέρνηση της χώρας αυτής.

Όπως βλέπουμε στην ουσία διαχρονικά υπήρξαν πάρα πολλοί άνθρωποι, η οποίοι κατάφεραν άλλοτε πλούσιοι και άλλοτε όχι με τις φιλολαϊκές πολιτικές που προωθήσαν, να γίνουν πολύ γνωστοί και διάσημοι πολιτικοί αγαπητοί στους λαούς τους, οι οποίοι στράφηκαν ενάντια στο σύστημα και στην συνέχεια δολοφονήθηκαν από αυτό σε εξουσίες είτε όχι είτε είχαν θέση εξουσίας είτε όχι.

Το ίδιο ακριβώς συνέβη στην Αρχαιότητα με τον Ιούλιο Καίσαρα, ο οποίος αν και αριστοκράτης προώθησε σε μεγάλο βαθμό τα συμφέρον του λαού και διάλυσε την Σύγκλητο και τους αριστοκράτες σαν πολιτική δύναμη (https://alophx.blogspot.com/2017/06/blog-post_54.html, https://alophx.blogspot.com/2024/06/blog-post_7.html, https://alophx.blogspot.com/2024/01/blog-post_7.html, https://alophx.blogspot.com/2023/10/blog-post_53.html, https://alophx.blogspot.com/2023/06/blog-post_5.html), ενώ προσπάθησαν ανεπιτυχώς για την ώρα (και ας ελπίσουμε και μονιμά) ι πολιτική αντίπαλοι και ολιγαρχία της Αμερικής να κάνουν το ίδιο με τον εξίσου δημοφιλή και λαοφιλή στην Αμερική και επανεκλεγέντα Πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ.

Είναι άγνωστο εάν στην Αμερική, στην Ευρώπη και αλλού ισχυρά τραπεζικά επιχειρηματικά συμφέροντα, το βαθύ κράτος ή και άλλες επιχειρήσεις και τρομοκρατικές οργανώσεις για δικούς τους λόγους θα προσπαθήσουν εξοντώσουν δημοφιλείς πολιτικούς που είναι αγαπητοί στον λαό, προκειμένου να προωθήσουν για άλλη μία φορά τα συμφέροντα της ολιγαρχίας της οποίας είναι μέλη και οι ίδιοι, αν και σε μία τέτοια περίπτωση χάους πολλές φορές και πιθανότερο να φέρουν το αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που θέλουν και οι λαοί να εξεγερθούν εναντίον τους και τους διώξουν.

Θα είναι άραγε αυτή η εξέλιξη των πραγμάτων στις μέρες μας; Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά, άλλα μόνο αν λάβουμε όλα τα κατάλληλα μέτρα ως λαός θα αποφύγουμε τις οποίες κακοτοπιές και θα φέρουμε εκ νέου την πολυαγαπημένη μας πατρίδα σε μία κατάσταση ακμής και ευημερίας.