ΟΙ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΕΣ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΙΣΤΟΡΙΩΝ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ ΜΕ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΠΟΥ ΣΥΝΕΒΗΣΑΝ ΜΕΤΕΠΕΙΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ 5

ΟΙ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΕΣ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΙΣΤΟΡΙΩΝ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ ΜΕ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΠΟΥ ΣΥΝΕΒΗΣΑΝ ΜΕΤΕΠΕΙΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ 5

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ.

Ως γνωστόν, στην Βίβλο περιγράφονται πολλά ιστορικά γεγονότα, τα οποία αντιστοιχούν κατά πολύ με γεγονότα τα οποία συνέβησαν σε μεταγενέστερες ιστορικές περιόδους από όταν αυτή γράφτηκε. Τα σημαντικότερα εξ’ αυτών είναι τα εξής:

Έτσι, ιερές Πανήγυρεις γίνονταν στην Αρχαιά Ελλάδα και την Ρωμανία, όπως γίνονται και στην σύγχρονη Ελλάδα.

Στο Μεγάλο Συνέδριο ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός είπε ότι: «Θα δείτε τον Υιό του Ανθρώπου να κάθεται εκ Δεξιών του Πατρός» πριν Τον σταυρώσουν και αναστηθεί, όπως και ο Άγιος Στέφανος ο Πρωτομάρτυρας είπε πριν μαρτυρήσει από τους Εβραίους κοιτώντας στον ουρανό: «Βλέπω τον Υιό του Ανθρώπου να κάθεται στα σύννεφα εκ Δεξιών του Πατρός».

Ο  Πέρσης βασιλιάς Αχασβήρος παντρεύτηκε την Ιουδαία Ιουδίθ, όπως και Πέρσης βασιλιάς Χοσρόης ο Β΄ τις Χριστιανές Μαρία και Σιρίν.

Ο Ναβαχοδονόσορας ο Β΄ ο Μέγας μετέφεραν αιχμάλωτους λαούς στην Βαβυλώνα, όπως και ο Χοσρόης ο Α΄ ο Μέγας και ο Χοσρόης ο Β΄ στην Περσία.

Ο Λόχος των Λομβάρδων κατά του Φρειδερίκου του Α΄ Μπαρμπαρόσα αποτελούνταν από 300 μέλη, όπως όσοι ήταν και οι 300 Σπαρτιάτες του Λεωνίδα στην μάχη των Θερμοπύλων κατά των Περσών του Ξέρξη του Α΄, όπως και ο στρατός του Κριτή Γεδεών κατά των Μαδανιατών.

Έκαιγαν τους Χριστιανούς μέσα στην Σαμψούντα ο Μουσταφά Κεμάλ και ο Τοπάλ Οσμάν, όπως και οι Γερμανοί κατά την διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής στην Ελλάδα.

Άλλαξε το ισλαμικό ημερολόγιο με το Αυτοκρατορικό που ξεκινούσε με το έτος ίδρυσης της Περσικής Αυτοκρατορίας, όπως έκαναν και οι  Γάλλοι επαναστάτες το 1.789 μ.Χ. προσπαθώντας να αλλάξουν το ημερολόγιο από την γέννηση του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού και βάζοντας ως πρώτο έτος αυτό της Γαλλικής Επανάστασης, όμως στο τέλος οι τυραννικοί αυτοί ηγέτες έπεσαν και η δικαιοσύνη και το σωστό θριάμβευσαν ξανά.

Ο προστάτης της καισαρικής τομής είναι ο Άγιος Καισάριος, ένας νεαρός διάκονος που μαρτύρησε στην Terracina, ο οποίος έχει αντικαταστήσει και εκχριστιανίσει την παγανιστική μορφή του Καίσαρα, ενώ και αυτός σαν τον Ιούλιο Καίσαρα κατάγονταν από το Αρχαίο γένος των Ιουλίων.

Ο μάρτυρας (Saint Cesareo στα Ιταλικά) επικαλείται για την επιτυχία αυτής της χειρουργικής επέμβασης, επειδή θεωρήθηκε ο νέος «χριστιανικός Καίσαρας» – σε αντίθεση με τον «ειδωλολατρικό Καίσαρα» – τον Μεσαίωνα άρχισε να επικαλείται. από εγκύους να ευχηθούν φυσιολογικό τοκετό, για την επιτυχία της αποβολής του μωρού από τη μήτρα και άρα για την σωτηρία τους και του αγέννητου.

Η πρακτική συνεχίζεται, μάλιστα τον μάρτυρα Καισάριο επικαλούνται οι μέλλουσες μητέρες που λόγω προβλημάτων υγείας ή αυτού του μωρού πρέπει να γεννήσουν το παιδί τους με την μέθοδο της καισαρικής τομής.

Την 1^η Νοεμβρίου του 107 μ.Χ., ο Λούξουριος, κυβερνήτης της πόλης, έδεσε τον Καισάριο και τον Ιουλιανό (τοπικό πρεσβύτερο ) μαζί σε ένα σάκο και τους πέταξε στη θάλασσα, από έναν γκρεμό που ονομαζόταν «Πίσκο Μοντάνο», όπως πέθανε και η κυρά Φροσύνη με άλλες γυναίκες στα Ιωάννινα.

Οι Άνακτες στην Αρχαία Ελλάδα εκλέγονταν από τον λαό και ήταν ηγέτες στον πόλεμο και δικαστές, όπως ακριβώς και οι Κριτές στο Αρχαίο Ισραήλ. 

Οι Αρχαίοι Έλληνες και οι Εβραίοι έλεγαν ότι οι ψυχές όσων θάβονται εκτός της πατρίδας τους δεν βρίσκουν ανάπαυση.

Οι κάτοικοι του Κρότων υπό τον Μίλων εξόντωσαν τους αμαρτωλούς, ανήθικους και φιλοπόλεμους Συβαρίτες, όπως και οι Ισραηλίτικες φυλές αντίστοιχα τους αμαρτωλούς, ανήθικους και φιλοπόλεμους Βενιαμίτες.

Ο Αβιμέλεχ έσφαξε τους αδερφούς του από τους οποίους διασώθηκε μόνο ο μικρότερος ο Ιωθάμ και ο Αβιμέλεχ είχε κακό τέλος, όπως και η Γοθολία έσφαξε όλους τους διάδοχους της δυναστείας του Δαβίδ, εκτός από τον μικρότερο από τους πρίγκιπες τον Ιωάς και η Γοθολία είχε κακό τέλος.

Τόσο ο Μανωάχ, όσο και ο Γεδεών, όταν προσέφεραν θυσία στον Άγγελο που τους εμφανίστηκε και αυτός στην συνέχεια αποκαλύφθηκε μπροστά τους, αυτοί έπεσαν με τρόμο στο έδαφος, όπως και οι  Τωβίτ και Τωβίας όταν τους αποκαλύφθηκε ο Αρχάγγελος Ραφαήλ.

Ο τρόπος καταστροφής της πόλης Γαβαά από το Ισραήλ ήταν ο ίδιος με την καταστροφή της πόλης Γάι από τον Ιησού του Ναυή.

Μετά την αναφορά των πέντε κατάσκοπων του Δαν στην Λάισα, όπως και κατάσκοπων του Ιησού του Ναυή στην Ιεριχώ οι πόλεις αυτές καταστράφηκαν από τους Δανίτες και τους Ισραηλίτες αντίστοιχα.

Οι στρατιώτες του Εφραίμ στράφηκαν ενάντια στους Κριτές Γεδεών και Ιαφθάε αντίστοιχα γιατί τάχατες δεν τους είχαν καλέσει να πολεμήσουν με τους Αμμωνίτες και Μαδανιάτες αντίστοιχα. 

Ο Λευίτης από την Βηθλεέμ παντρεύτηκε μία παλλακίδα, με την οποία κάποτε τσακώθηκαν και μετέπειτα τα ξαναβρήκαν όταν αυτός πήγε και την ξαναβρήκε, όπως και ο Προφήτης Ωσηέ παντρεύτηκε μία ιερόδουλή και κάποια στιγμή αυτή τον εγκατέλειψε και  τα ξαναβρήκαν όταν αυτός πήγε και την ξαναβρήκε.

Αυτοκτονήσαν και αλληλοσκοτώθηκαν όταν ηττήθηκαν τα Ρωμαϊκά στρατεύματα του Όθωνα όταν αυτός ηττήθηκε και αυτοκτόνησε, όπως ακριβώς και οι στρατοί των Ωρήβ, Ζεέβ, Ζεβάλ και Σαλμούνια των Μαδανιατών αλληλοσκοτώθηκαν όταν ηττήθηκαν από τον Γεδεών.

Νυχτερινή επίθεση έκανε ο Γεδεών και διέλυσε τον στρατό των Μαδανιατών στην Κορκάρ που είχαν στρατοπεδεύσει, όπως και με νυχτερινή επίθεση διέλυσε τον στρατό των Καρχηδονίων και των Ναούμηδων συμμάχων τους ο Σκιπίων ο Αφρικανός στην μάχη της Ούτικα.

Τόσο ο Εούδ, όσο και οι 700 επίλεκτοι της Γαβαά ήταν αριστερόχειρες και ήταν σφεντονιές οι 700, όπως ο Δαβίδ ενάντια στον Γολιάθ.

Οι δύο γυναίκες του Σαμψών, η Φιλισταία και η Δαλιδά, προκειμένου αυτός να τους πει τα μυστικά τους τους γκρίνιαζαν και τους ταλαιπωρούσαν, ενώ και οι δύο με απειλές και κολακείες από τους Φιλισταίους ή αμοιβές πείστηκαν να πράξουν τα παραπάνω.

Οι Ρηχαβίτες αντί για πόλεις και μετά την ίδρυση του Ισραήλ εμμέναν σε σκηνές και ζούσαν νομαδική ζωή, όπως και ο Χεβώρ ο Κεναίτης.

Η παρακμή της Ιουδαίας φαίνεται εν μέρει να είναι αποτέλεσμα των σχισμάτων εντός της Εβραϊκής θρησκείας, με αυτούς που τηρούν την αρχική πίστη, αυτούς που ακολουθούν τους Νόμους του Ανθρώπου (το Ταλμούδ) με επικεφαλής τους Φαρισαίους και τους Σαδδουκαίους που λέγεται ότι είχαν πιο φιλελεύθερες πεποιθήσεις (ή φιλελεύθερες τουλάχιστον σε σύγκριση με τους Φαρισαίους).

Εξετάζοντας την ιστορία του Ισραήλ και της Ιουδαίας, νομίζω ότι μπορεί να γίνει σύγκριση με τη Δυτική και την Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, καθώς και οι δύο χωρίστηκαν πολιτικά, η αρχαιότερη από τις δύο παρήκμασε και αποστάτησε, και τελικά οι θρησκευτικές διαιρέσεις και οι πολιτικές διαμάχες οδήγησαν σε το εναπομείναν τμήμα που πρέπει να κατακτηθεί, έχοντας εκείνους που πιστεύουν αληθινά να ζουν υπό κατοχή. Επιφανειακά, οι ομοιότητες είναι εντυπωσιακές, αλλά θα χρειαστεί να το εξετάσω περαιτέρω σε μεταγενέστερη ημερομηνία.

Ζωοδόχος Πηγή Παναγία Αργοκοιλιώτισσα στην Νάξο Το χωριό των υπερφυσικών φαινομένων στην Νάξο!!! Το χωριό των υπερφυσικών φαινομένων στην Νάξο. ΚΥΚΛΆΔΕΣ Κορωνίς. Στο χωριό των υπερφυσικών φαινομένων, όπως ονομάστηκε η Κόρωνος της Νάξου, όπου το ήμισυ του πληθυσμού συνδιαλέγεται σε μια κατάσταση φοβερής υποβολής με την Παναγία, διαδραματίζονταν ανεξήγητα γεγονότα.

Άντρες και γυναίκες, αγόρια και κορίτσια, μιλούσαν καθημερινώς με την Παναγία, σε μια κατάσταση υπνωτικής ομαδικής υποβολής. Πριν, όμως, αναφερθούμε στα άκρως ενδιαφέροντα και άξια μελέτης φαινόμενα του φιλήσυχου και γραφικού αυτού ορεινού χωριού της Νάξου, θα έπρεπε πρώτα να ανατρέξουμε στην ιστορία της περιοχής.

Έτσι, μόλις απελευθερώθηκε το Κυκλαδίτικο αυτό νησί από τους Τούρκους, οι κάτοικοι των χωριών Βόθρου (μετέπειτα Κορώνου), Σκαδού και Κωμιακής έβλεπαν όνειρα σχεδόν όμοια. Μια γυναίκα λευκοντυμένη τούς έλεγε πως στην θέση “Αργοκοίλι” υπήρχε μέσα στην γη μια εικόνα της Παναγίας, φιλοτεχνημένη από τον Ευαγγελιστή Λουκά. Θεοσεβούμενοι όλοι τους, κατέφευγαν σε καθημερινή νηστεία και συγκεντρώνονταν στο σημείο, που τους υπεδείκνυε στον ύπνο τους η λευκοντυμένη γυναίκα και έσκαβαν για χρόνια ολόκληρα, δίχως να βρίσκουν τίποτε.

Αυτό διήρκεσε πολλά χρόνια, χωρίς να απογοητεύονται, επειδή τα όνειρα του πληθυσμού συνεχίζονταν αμείωτα. Πλην τούτων, πολλοί χωρικοί, κατά τον κάματο της εργασίας τους, βυθίζονταν ξαφνικά σε ύπνο και άρχιζαν να συνδιαλέγονται με την λευκοντυμένη κυρά.

Κι έφτασε το 1.835 μ.Χ… Άντρες και γυναίκες ξεκίνησαν πια να βλέπουν στα όνειρά τους πολύ συγκεκριμένα πράγματα. Την 25η Μαρτίου εκείνης της χρονιάς, ανήμερα του Ευαγγελισμού, ανευρέθηκε η περίφημη και θαυματουργή εικόνα της Παναγίας. Τα όνειρα αυτά τα έβλεπαν κυρίως οι χωρικοί Χριστοδούλου και Νικ. Μανωλάς. Την παραμονή, λοιπόν, του Ευαγγελισμού, σύμφωνα με την τοπική παράδοση, πρόβαλαν στον ουρανό του νησιού φωτεινά, υπέρλαμπρα σημάδια.

Το μέγα αυτό θαύμα διαδόθηκε στα πέρατα της Ελλάδας και την επόμενη ημέρα, ανήμερα 25^η Μαρτίου, συγκεντρώθηκαν χιλιάδες ευσεβών στον τόπο, όπου η γυναίκα με τα λευκά ενδύματα τοποθετούσε την εικόνα του Ευαγγελιστή Λουκά.

Ο Χριστοδούλου, μάλιστα, τρεις ημέρες νωρίτερα, είχε διατάξει νηστεία. Το μεσημέρι του Ευαγγελισμού περίμεναν όλοι σε βαθιά κατάνυξη, όπως είχε αιτηθεί η λευκοντυμένη γυναίκα, τον άνθρωπο, ο οποίος θα έπαιρνε τις οδηγίες Της, για να βρει την θαυματουργή εικόνα.

Τότε, έξαφνα, εμφανίστηκε σαν υπνοβάτης, κατάχλομος, στα άσπρα ντυμένος, ο 18χρονος ποιμένας Ιωάννης Μαγγιώρος. Όλος ο κόσμος, με επικεφαλής τον νεαρό βοσκό και τους ιερείς της περιοχής, κατευθύνθηκαν στο ήδη ανασκαμμένο μέρος. Εκεί, προχώρησε μπροστά ο βοσκός με μια σκαπάνη στα χέρια. Κατέβηκε μέσα στον λάκκο και εμφανίστηκε τρεις ολόκληρες ώρες αργότερα.

Στην επιστροφή του, βαστούσε στα χέρια του τρεις εικόνες: του Παντοκράτορα, της Θεοτόκου και του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου. Το Χριστιανικό δέος, που πλημμύρισε τις ψυχές των πιστών, ήταν αδύνατο να περιγραφτεί. Έψαλλαν γονυπετείς, ενώ παράλληλα ακουγόταν μια γάργαρη βοή και νερό ΑΑγιασμένο αναπήδησε από τον τόπο, όπου ανασύρθηκαν οι τρεις εικόνες.

Έκτοτε, οι Χριστοδούλου και Μανωλάς οραματίζονταν τακτικά. Είχαν μετατραπεί σε προφήτες κάθε καλού, αλλά και κακού. Οι γεροντότεροι κάτοικοι της Κορώνου αφηγούνταν ότι και οι δυο τους είχαν προφητεύσει συμβάντα, όχι μονάχα της περιοχής, αλλά πανελλήνια και παγκόσμια.

Οι εικόνες αυτές τον ίδιο χρόνο κλάπηκαν. Οι Χριστοδούλου και Μανωλάς ισχυρίζονταν ότι γνώριζαν και τους κλέφτες, αλλά και την κρύπτη τους. Όμως, δεν το ομολογούσαν, διότι τους το είχε απαγορεύσει η Παναγία στις συνομιλίες τους.

Πέρασαν έτσι χρόνια και χρόνια. Οι δύο χωρικοί πέθαναν. Ο Μανωλάς είχε έναν γιο. Κατά την δύση της ζωής του, άρχισε κι εκείνος να οραματίζεται και να προτρέπει τους συγχωριανούς του να εργαστούν κοπιαστικά, ώστε να ξαναβρούν τις εικόνες. Ο ίδιος, μέχρι το 1.925 μ.Χ., οπότε και απεβίωσε, έψαχνε σχολαστικά για τον εντοπισμό τους.

Παρ’ ολίγον, θα λησμονούνταν οι παραδόσεις και οι οραματιστές, όταν, το 1.930 μ.Χ., ξανάρχισαν τα οράματα διαφόρων προσώπων της Κορώνου.

Πρώτη η μαθήτρια Γυμνασίου Νάξου, η Αικατερίνη Γ. Λεγάκη, δισεγγονή του Μανωλά, είδε στον ύπνο της την Αγία Άννα να της λέει ότι στο σπίτι που έμενε, ήταν κρυμμένη η εικόνα της Θεοτόκου. Της υπέδειξε, μάλιστα, και το σημείο και της ζήτησε να πει στον αδερφό της να παραλάβει την εικόνα και να τη μεταφέρει στην Κόρωνο.

Η μαθήτρια αφηγήθηκε το όνειρό της στον αδερφό της, που ήταν καθηγητής στο ίδιο Γυμνάσιο. Εκείνος μεταβίβασε τις πληροφορίες, που είχαν προκύψει από το όνειρο της Αικατερίνης, στην ιδιοκτήτρια της οικίας, όπου διέμενε η νεαρή μαθήτρια.

Πράγματι, η κυρία Ξένου εμπιστεύθηκε στον Νικηφόρο Λεγάκη ότι είχε μια εικόνα παλιά, για την οποία, όμως, δεν γνώριζε αν ήταν ή όχι η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας, που είχε πρωτοβρεθεί το 1.835 μ.Χ.

Ο Νικηφόρος Λεγάκης είχε ακούσει από παλιούς Κορωνίτες ότι το κλεμμένο εικόνισμα ήταν μικρό, με σκαλιστό πλαίσιο, κομμένο σε μια γωνιά από έναν παπά και ότι το κόψιμο του πλαισίου είχε γίνει από την Θεία Πρόνοια, ώστε να ανευρίσκεται ευκολότερα το εικόνισμα.

Η εικόνα, που έφερε η κυρία Ειρήνη Ξένου ενώπιον του Νικηφόρου Λεγάκη, είχε εκείνο το χαρακτηριστικό κόψιμο στο πλαίσιό του. Εν τούτοις, ο καθηγητής ήταν δύσπιστος. Είδε, όμως, κι αυτός στον ύπνο του την Αγία Άννα να του λέει πως αυτό ήταν το κλεμμένο εικόνισμα και πως έπρεπε να το μεταφέρει πίσω στην Κόρωνο.

Το ίδιο βράδυ, πέντε χωρικοί στην Κόρωνο έβλεπαν στον ύπνο τους το ίδιο ακριβώς όνειρο. Έτσι, την επομένη το πρωί, στις 2 Φεβρουαρίου του 1.930 μ.Χ., όλοι μαζί μετέφεραν την εικόνα στην Κόρωνο. Μόλις την εναπόθεσαν στην Εκκλησία του χωριού, το ξεροπήγαδο στον περίβολο του ναού γέμισε αμέσως αγίασμα.

Από την επόμενη κιόλας ημέρα, ξεκίνησαν τα περίεργα. Τρία αγοράκια και δύο κοριτσάκια, ηλικίας και τα πέντε 12 ετών, ανακοίνωσαν στους δικούς τους πως εμφανίστηκε στον ύπνο τους η Παναγία. Τα παιδιά αυτά, αφού αφηγήθηκαν λεπτομερώς το όνειρό τους, βυθίστηκαν σε υπνωτική κατάσταση, κατά την διάρκεια της οποίας συνομιλούσαν με κάποιο πρόσωπο και έκαναν διάφορες προφητείες.

Έκτοτε, καταλαμβάνονταν καθημερινά από την ανεξήγητη αυτή ύπνωση, προλέγοντας γεγονότα τοπικής ή γενικής φύσης, τα οποία πάντοτε επαληθεύονταν απολύτως.

Σιγά-σιγά, τα ίδια φαινόμενα άρχισαν να παρουσιάζονται και σε μεγάλους. Άντρες και γυναίκες πλέον προφήτευαν ή προλάβαιναν την κακή εξέλιξη κάθε είδους γεγονότων. Ενώ φαίνονταν ήρεμοι, ξαφνικά έπεφταν σε ύπνωση και μόλις κοιμούνταν, μιλούσαν για λογαριασμό της Θεοτόκου.

Το 1.935 μ.Χ., σε εκείνη την πρωτοφανή ομαδική υποβολή, είχαν περιπλακεί περί τους 65 άντρες, γυναίκες και παιδιά, προλέγοντας πολέμους και καταστροφές δια στόματος της Παναγίας, που έμελλε να αναστατώσουν και να συνταράξουν τον κόσμο ολόκληρο. (https://apantaortodoxias.blogspot.com/2024/03/blog-post_496.html).

Ο Αρχέλαος μετέφερε την πρωτεύουσα της πάντα Ελληνικής Μακεδονίας μας από τις Αίγες στην Πέλλα, όπως και Άγιος Μέγας Κωνσταντίνος μετέφερε την πρωτεύουσα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας από την Ρώμη στην Νέα/Δεύτερη Ρώμη/Κωνσταντινούπολη/Πόλη.

Η Νινευή της Παλαιάς Διαθήκης λέγεται ότι ήταν η πόλη Νίνος που έκτισε ο Νίνος, που για άλλους ήταν πλησίον του Ευφράτη και για άλλους πλησίον του Τίγρη προς τα Βορειανατολικά της Βαβυλώνας.

Έγινε Έξοδος των Εβραίων από την Αίγυπτο όπου τους καταπίεζαν οι  Αιγύπτιοι, όπως και από το Μεσολόγγι λόγω της πολιορκίας των Τουρκοαιγυπτίων.

Ο Σολομών ήταν ο Εβραίος Λουδοβίκος «βασιλιάς Ήλιος».

Ο Δαβίδ αφιέρωσε σε ναό το σπαθί του Γολιάθ, όπως και ο Καίσαρας το υποτιθέμενο σπαθί που τάχατες οι Γαλάτες ισχυρίζονταν ότι είχαν πάρει από αυτόν.

Ο Ιωανάθαν και ο Δαβίδ ήταν κολλητοί και πολεμούσαν από κοινού στις μάχες, όπως ακριβώς και ο Ηφαιστίωνας και ο Μέγας Αλέξανδρος.

Έπλεναν και έλουζαν τους ξένους στην Μυκηναϊκή Ελλάδα, όπως και ο Αβραάμ και ο Λωτ τα πόδια των ξένων και τους φιλοξενούσαν όλοι τους.

Η πυραμίδα λέγεται ότι πήρε το όνομα της από το (την φλόγα του) πυρ(ός), την λέξη σίτος που είχε σχήμα πυραμίδας από τα σιτοδοχεία που έφτιαξε ο Δίκαιος Ιωσήφ, από το Κοπτικό Πυραμόνε, που σημαίνει ακτίνα ήλιου.

Για έναν καρπό έχασαν ο Αδάμ και η Εύα τον Παράδεισο και για ένα πιάτο φάκες ο Ησαύ/Εδώμ τα πρωτοτόκια.

Ο απόγονος του Αγάγ Αμάν προσπάθησε να εξοντώσει τους Εβραίους και εξοντώθηκε και αυτός από έναν απόγονο του Κις (ο μεν Αγάγ από τον Σαούλ και ο Αμάν από τον Μαρδοχαίο και την Εσθήρ αντίστοιχα).

Η μητέρα του Shapur II ήταν Εβραία, ενώ η σύζυγος του Yazdgerd I και η μητέρα του Bahram V ήταν η Shushandukht , η οποία ήταν κόρη του Εξιλάρχη Huna Νέιθαν, όπως ήταν και η Εσθήρ σύζυγος του Αχασβηρου.

Ο Εβραίος βασιλιάς-μαριονέτα των Ρωμαίων, Υρκανός Β', έπεσε στα χέρια των Παρθών που του έκοψαν τα αυτιά για να τον καταστήσουν ακατάλληλο για διακυβέρνηση, όπως έγινε και στην Ρωμανία με τον Ηρακλεωνά και τον Ιουστίνο τον Β΄ τον Ρινότμητο.

Ο Ναδίρ Σαχ υποσχέθηκε: «Θα πάρω την Ρωσία, θα ξαναχτίσω την Ιερουσαλήμ και θα συγκεντρώσω όλα τα παιδιά του Ισραήλ μαζί, όπως ο Κύρος ο Μέγας» (ενώ τα ίδια έλεγε και ο Μέγας Ναπολέοντας). Ωστόσο, ο θάνατος τον πρόλαβε και δεν του το επέτρεψε.

Ο Όσιος Σέργιος του Ροντόνεζ πραγματοποίησε ανάσταση παιδιού (https://romioitispolis.gr/osios-sergios-toy-rantonez-i-anastasi-toy-paidioy/), όπως και οι Προφήτες Ηλίας και Ελισαίος, αλλά και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός.

Οι Άνακτες στην Αρχαία Ελλάδα εκλέγονταν από τον λαό και ήταν ηγέτες στον πόλεμο και δικαστές, όπως ακριβώς και οι Κριτές στο Αρχαίο Ισραήλ. 

Με πέτρα σκότωσε ο Δαβίδ τον Γολιάθ και ο Πλαταιές ο Αείμνηστος τον Μαρδόνιο.

Ως τον Οίθαλλο και την Γοργόφωνη οι χήρες δεν παντρεύονταν στην Αρχαία Ελλάδα, όπως ακριβώς συναινεί και στο Αρχαίο Ισραήλ το ίδιο χρονικό διάστημα.

Οι Εβραίοι και Ασσύριοι έλεγαν τους Έλληνες Javan, οι Πέρσες Juna, οι Αιγύπτιοι Quianan, οι Αρμένιοι Juvin και οι Άραβες Juna.

Ο Αυνάν και ο Πεισίστρατος, επειδή δεν ήθελαν κάνουν παιδιά με τις συζυγούς τους εκσπερμάτωναν και δεν τις αφήναν επίτηδες έγκυες. 

«Συν Αθηνά και χείρα κίνει» έλεγαν οι Αρχαίοι Έλληνες και «Άγιε Γεώργιε βοηθέ με, βαλέ και εσύ το χέρι σου» οι Μεσαιωνικοί Έλληνες στην Ρωμανία.

Η Οσία Μαρία η Αιγυπτία ζούσε γυμνή στην έρημο μόνη της, όπως και οι Πρωτόπλαστοι Αδάμ και Εύα στον Παράδεισο. 

Αλλά και οι Αόρατοι Ασκητές στο Άγιο Όρος λέγεται ότι ήταν γυμνοί, αλλά τόσο αυτοί, όσο και η Οσία Μαρία η Αιγυπτία όταν έβλεπαν άλλους ανθρώπους και Αγίους έβαζαν ενδύματα, όπως και οι Πρωτόπλαστοι στον Παράδεισο όταν γευτήκαν τους καρπούς του απαγορευμένου καρπού.

Ίπτατο τόσο η Οσία Μαρία η Αιγυπτία, όσο και ο Όσιος Εφραίμ Αριζόνας.

Το Αρχαίο Βασίλειο του Ισραήλ ήταν ειδωλολατρικό και συγκρητιστικού και είχε εχθρικές σχέσεις και καταπίεζε το Βασίλειο του Ιούδα, ενώ με την Βαβυλώνια Αιχμαλωσία πολλοί Εβραίοι που έμειναν στην περιοχή, είτε αναμείχθηκαν, είτε προσηλύτισαν τους αλλοφύλους που έφεραν οι Ασσύριοι στον Ιουδαϊσμό με συγκριτιστική στοιχεία και έτσι δημιουργήθηκαν οι Σαμαρείτες, οι οποίοι είχαν εχθρικές σχέσεις με τους αυθεντικούς Ιουδαίους.

Αντίστοιχα και στον Μεσαίωνα, πολλοί Εβραίοι που πήγαν στην Χαζαρία είτε προσηλύτισαν τους αλλοφύλους και δημιουργήσαν τους Ασκενάζι/Χαζάρους Εβραίους, στην ουσία όχι Ιουδαίους, αλλά ένα κράτος που ήταν ειδωλολατρικό και συγκρητιστικό, οι οποίοι είχαν εχθρικές σχέσεις με τους αυθεντικούς Ιουδαίους (Σεφαρδίτες και Μεναχέμ).

Αλλά και στις μέρες μας, το σύγχρονο κράτος του Ισραήλ η πλειοψηφία των κατοίκων του είναι Χαζάροι/Ασκενάζι, αλλόφυλοι ή ανάμεικτοι και είναι όχι Ιουδαϊκό όπως στην Αρχαιότητα, αλλά ειδωλολατρικό και συγκρητιστικού στην ουσία, οι οποίοι έχουν εχθρικές σχέσεις με τους αυθεντικούς Ιουδαίους (Σεφαρδίτες και Μεναχέμ).

Συνελήφθησαν οι ηγέτες των επαναστατών Εβραίων επί Βαβυλωνίων (Σεδεκίας) και επί Ρωμαίων (Ιωάννης της Γισκάλας και Σιμών Μπαρ Γκιορά) συνελήφθησαν από τους εχθρούς τους (Ναβαχοδονόσορα και Τίτο) και πέθαναν σε αθλείς συνθήκες και βασανιστήρια στην φυλακή.

Τόσο τα οστά του Ιωακείμ, του Ρασπούτιν, της Ιεζάβελ, όσο και της Ολυμπιάδας, αλλά και του Βολτέρου έμειναν άθαφτα και πετάχτηκαν έξω από τάφους όσα είχαν θαφτεί.

Κατά την πολιορκία της Ιερουσαλήμ και την πτώση της στους Βαβυλωνίους του Ναβαχοδονόσορα του Β΄ του Μέγα, ο Προφήτης Ιερεμίας συνελήφθη και φυλακίστηκε και μετέπειτα απελευθερώθηκε και του επιτράπηκε να επιστρέψει στην Ιερουσαλήμ για να ποιμάνει τον λαό του.

Αντίστοιχα κατά την πολιορκία της Πόλης και την πτώση της στους Τούρκους του Μωάμεθ του Β΄ του Πορθητής, ο αρχικά Μονάχος Γεώργιος Σχολάριος συνελήφθη και φυλακίστηκε και μετέπειτα απελευθερώθηκε και του επιτράπηκε να επιστρέψει στην Πόλη για να ποιμάνει τον λαό του ως ο πρώτος Ορθόδοξος Οικουμενικός Πατριάρχης μετά την πτώση της Πόλης στους Τούρκους.

Με την πτώση της Ιερουσαλήμ στους Βαβυλώνιους, όπως και της Πόλης στους Τούρκους, πολλά ηγετικά στελέχη του, αλλά και μέρος του λαού διέφυγε στο εξωτερικό (στην Αίγυπτο και στην Ιταλία αντίστοιχα), όμως στην συνέχεια ο Ναβαχοδονόσορας ο Β΄ ο Μέγας και ο Μωάμεθ ο Β΄ ο Πορθητής επιτέθηκαν και στα κράτη αυτά και κατέστρεψαν ένα μέρος τους.

Τόσο με την πτώση της της Ιερουσαλήμ στους Βαβυλώνιους, όπως και της Πόλης στους Τούρκους ξεκίνησε ανταρτικό από τους Ιωναχάν, ο Ισμαήλ, ο Ιωανάθαν, ο Σεραίας και ο Ιαζανίας, όπως και στην κατεχόμενη Ρωμανία από ηγέτες όπως ο Κροκόδειλος Κλαδάς ή ο Θεόδωρος Μπουγάς.

Ήταν Ορθόδοξος Πατριάρχης στην Σερβία ο Παύλος στους διωγμούς των Σέρβων στο Κοσσυφοπέδιο και στον πόλεμο στο Κοσσυφοπέδιο των Νατοϊκών με την Σερβία, όπως και Ορθόδοξος Αρχιεπίσκοπος Ουκρανίας Ονούφριου στους διωγμούς των Ορθοδόξων στην Ουκρανία στον Ρωσοουκρανικό πόλεμο με την εισβολή των Ουκρανών νεοναζί και των δυτικών στην Μικρορωσία και την Νοβορώσια.

Ο Απόστολος Παύλος, πρώτα Σαούλ μετά το όραμα στην Δαμασκό έγινε από εχθρός του Θεού Χριστιανός, ενώ ο βασιλιάς του Ισραήλ Σαούλ από  πιστός αρχικά έγινε στο τέλος της ζωής του άπιστος και εχθρός του Θεού. 

Ο δεύτερος και μη νόμιμος άντρας της Μιχάλ ο Φαλτί, γιο του Άμις, την έφερε κλαίγοντας στον πρώτο και κανονικό της συζυγο, τον Δαβίδ και αμέσως μετά έφυγε, όπως και ο γελωτοποιός του Αττίλα έφερε την σύζυγο του στον Αττίλα κλαίγοντας και μετά έφυγε όταν ο Αττίλας τον εξόρισε.

Ζήτησε από τον γιο ενός πάροικου Αμαληκίτη να τον σκοτώσει πριν πεθάνει αργά και βασανιστικά από την αυτοκτονία του ο Σαούλ με σπαθί (σαν των Βάρου, Βρούτου και Κάσιου), όπως και ο Αβιμέλεχ ζήτησε το ίδιο από έναν στρατιώτη του όταν του έριξε μία μυλόπετρα μία γυναίκα στο κεφάλι για να μην πουν ότι πέθανε από αυτή. 

Τα λείψανα του Προφήτη Ελισαίου ανέστησαν νεκρό και του Αγίου Βάρβαρου γιάτρευαν αρρώστους.

Πλήθος λαού επισκέπτονταν στην έρημο του Ιορδανή τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο και Βαπτιστή, όπως και τον Άγιο Βάρβαρο στην έρημο της Νήσσας.

Ο Άγιος Νήφων Επίσκοπος Κωνσταντίας, όπως και ο Άγιος Βάρβαρος είδαν παρόμοιο όραμα και οι δύο για τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό.

Τρία έτη ασκήτεψε, νήστευε και προσεύχονταν για να γίνει Απόστολος ο Απόστολος Παύλος, όσα και ο Άγιος Βάρβαρος στην έρημο της Νήσσας για να γίνει Μονάχος στο Ξηρόμερο της Τρύφου.

 Ήταν Ναζιραίος ο Σαμψών και ο Άγιος Ιωάννης Νικοπολίτης Ξηρομέρου, όπως και ο Άγιος Ιωάννης Πρόδρομος και Βαπτιστής και ο Άγιος Ιάκωβος ο Αδελφόθεος.

Τρεις Πήχεις ήταν η αλυσίδα του Αγίου Βάρβαρου και συμβόλιζε την Αγία Τριάδα.

Ο Άγιος Βάρβαρος και ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος ήταν μεγάλοι Ασκητές και οι δύο.

Στο Όρος Σινά κάλεσε ο Θεός τον Προφήτη Μωυσή, στο Όρος Κάμηλος τον Προφήτη Ηλία και στο Όρος Νήσσα τον Άγιο Βάρβαρο.

Από την Ήπειρο ξεκίναγαν οι επιδρομές του Αγίου Βάρβαρου στην Ελλάδα πριν γίνει Χριστιανός, ενώ από κυνηγούς από την Νικόπολη της Ηπείρου βρήκε τελικά κατά λάθος τον θάνατο ο ίδιος, ενώ ο Άγιος Ιωάννης Νικοπολίτης Ξηρομέρου ήταν ο πνευματικός του.

Σαν τον ληστή εκ δεξιών του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστό ο Άγιος Βάρβαρος είπε και αυτός όταν πέθαινε «Μνήσθητι μου Κύριε εν τη Βασιλεία σου» και έκανε στο τέλος της ζωής του σαν τον Απόστολο Παύλο ένα πνευματικό απολογισμό.

Ο Άγιος Βάρβαρος, όπως και οι άλλοι Άγιοι έλεγαν όλοι τους «Χριστιανός ειμί».

Οι Εδωμίτες, οι Μωαβίτες και οι Χριστιανοί επί των διωγμών των Ρωμαίων, των ισλαμιστών, των κομμουνιστών και των Ναζί, όταν τους δίωκαν οι εχθροί τους κατέφευγαν στις οπές της γης, στα βράχια και στις σπηλιές των βουνών για να διασωθούν.

Περιτομή έκαναν οι Ζουλού, οι Αρχαίοι Αιγύπτιοι και οι Εβραίοι, ενώ όλοι τους ασκούσαν την πολυγαμία και ήταν Πατριάρχες. 

Οι Αβάροι της ίδιας οικογένειας μοιράζονταν την ίδια σύντροφο (https://corfiatiko.blogspot.com/2024/04/dna-1500.html), σαν τον αναδερφικό γάμο στους Αρχαίους Εβραίους.

Ως τάχατες «μάγο» συκοφαντούσαν τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό οι εχθροί του οι Φαρισαίοι όταν έκανε θαύματα και έλεγαν ότι τάχα τα κάνει «με την βοήθεια του Βεελζεβούλ», όπως και κάποιοι που ζήλευαν τους Αγίους Παίσιο και Πορφύριο τους συκοφαντούσαν τάχατες ως «μάγους».

Ο Μέγας Κωνσταντίνος με την χρήση του Λάβαρου του Σταυρού με το Χριστόγραμμα νίκησε τον Μαξέντιο στην μάχη της Μίλβιας Γέφυρας, όπως και τον Λικίνιο στην Χρυσούπολη.

Όπως ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός χρησιμοποίησε το φραγγέλιο ενάντια στους ασεβείς γραμματείς, Φαρισαίους, Σαδδουκαίους και τους αργυραμοιβούς και τους εμπορους στον Ναό του Σολομώντα, έτσι και ο Άγιος Νικόλαος χρησιμοποίησε το χαστούκι ενάντια στον ασεβή και αιρετικό Άρειο.

Τόσο τον Προφήτη Ησαΐα, όσο και τον Προφήτη Ιερεμία τον πριόνισαν οι Ιουδαίοι. 

Συμπερασματικά, θα μπορούσε να πει κάνεις, ότι το ιερό βιβλίο της Αγίας Γραφής, εξετάζοντας πολλά από τα περιστατικά του, περιέχει πολλά γεγονότα της παγκόσμιας ιστορίας, τα οποία είναι πάντα ιδιαίτερα διδακτικά για όλους τους αναγνώστες του.