Η ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΝΑΖΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΕΠΑΝΟΔΟΥ ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΙΔΕΟΛΟΓΙΩΝ ΣΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΡΩΣΙΑ

Η ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΝΑΖΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΕΠΑΝΟΔΟΥ ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΙΔΕΟΛΟΓΙΩΝ ΣΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΡΩΣΙΑ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Όπως είναι γνωστό αμέσως μετά την λήξη του Β΄ΠΠ με την βοήθεια, τόσο της Δύσης, αλλά και της Ανατολής, πολλοί Ναζιστές και Φασίστες εγκληματίες πολέμου στην Ευρώπη, αλλά και πολλοί Ιάπωνες εθνικιστές με την βοήθεια των Αμερικάνων, του Βατικανού, των Σοβιετικών και του Ναζιστικού δικτύου της ODESSA διέφυγαν στην Λατινική Αμερική και στην Μέση Ανατολή (https://alophx.blogspot.com/2017/09/h-odessa.html, https://alophx.blogspot.com/2018/10/odessa.html).

Άλλοι από αυτούς παρέμειναν στην Ευρώπη και στην ΕΟΚ και στα κράτη της Κόμεκον και έλαβαν πολύ σημαντικές θέσεις σε όλους τους τομείς ή δεν απομακρυνθήκαν ποτέ από αυτούς λόγω της εμπειρίας τους και βαφτίστηκαν κατά περίπτωση «δημοκράτες» ή κομμουνιστές για να ξεπλυθούν από τα εγκλήματα τους (https://alophx.blogspot.com/2017/05/1945.html).

Πολλοί επιστήμονες και μέλη του στρατού, των μυστικών υπηρεσιών και των SS διέφυγαν στις ΗΠΑ και στην ΕΣΣΔ και χρησιμοποιήθηκαν από αυτές, ενώ στην πρώτη, ο αρχηγός των μυστικών υπηρεσιών της Γερμανίας Γκαλάντ βοήθησε στην δημιουργία της CIA και την επηρέασε στους στόχους της, ενώ πολλά μέλη του Αμερικανικού πολιτικού συστήματος ήταν έντονα φιλο-Ναζί και συνεργάτες τους (π.χ. Μπους, Κένεντι, Ντάλες-https://alophx.blogspot.com/2017/05/1945.html, https://alophx.blogspot.com/2022/09/blog-post_21.html, https://alophx.blogspot.com/2022/06/blog-post.html, https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_25.html), ενώ παράλληλα χρησιμοποίησαν και οι δύο πολλούς Ναζί επιστήμονες για την ανάπτυξη της τεχνολογίας τους.

Όμως παράλληλα και πολλές εταιρείες, τράπεζες και βιομηχανίες (Deutsche Bank, Krupp, Flick, Fink, Ζύμες κ.λ.π.) που βοήθησαν στην άνοδο του Ναζισμού και παλαιότερα στην επανένωση της Γερμανίας σύντομα άρχισαν να επανέρχονται στην εξουσία και να προωθούν φιλικούς για τους ίδιους πολιτικούς από κάθε κόμμα στην Δυτική Γερμανία.

(Ενώ όπως είναι γνωστό ελάχιστοι και για τα ματιά του κόσμου αξιωματούχοι των Ναζί, των Φασιστών και των Ιαπώνων εθνικιστών καταδικάστηκαν μεταπολεμικά και οι περισσότεροι συνέχισαν κανονικά να βρίσκονται και να υπηρετούν τις κρατικές τους υπηρεσίες).

Οι ίδιοι οι Ναζί, με το δίκτυο της ODESSA αρχικά ήθελαν να διασώσουν τα σημαντικότερα Ναζιστικά στελέχη και να μεταφέρει από την Ευρώπη σε Λατινική Αμερική και την Μέση Ανατολή (πάνω από 50.000 συνολικά), κάτι που όντως κατάφεραν τελικά, αλλά στην συνέχεια με τα κλεμμένα από τους Ευρωπαϊκούς λαούς χρήματα και χρυσό που μετέφεραν σε τράπεζες στο εξωτερικό να ξανακάνουν την Γερμανία ισχυρή και να δημιουργήσουν ένα νέο Δ΄ Ράιχ μετά την λήξη του Β’ ΠΠ (https://alophx.blogspot.com/2022/06/blog-post.html, https://alophx.blogspot.com/2017/05/1945.html, https://alophx.blogspot.com/2022/09/blog-post_21.html, https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_25.html, https://alophx.blogspot.com/2017/09/h-odessa.html, https://alophx.blogspot.com/2018/10/odessa.html), όπως ακριβώς έκαναν και μετά τον Α’ ΠΠ (https://alophx.blogspot.com/2017/09/freikorps.html, https://alophx.blogspot.com/2024/01/freikoros-odessa.html).

Αυτό είναι κάτι που αποδεικνύεται και με στρατιωτικά και επισημά έγγραφα των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ (CIA), όπως το έγγραφο «Red House Report», το οποίο αποχαρακτήρισαν οι ΗΠΑ το 1.996 μ.Χ.

Σύμφωνα με το έγγραφο αυτό, ένα χρόνο πριν την λήξη του Β΄ΠΠ στελέχη των Ναζί και των βιομηχανιών που τον στήριζαν αποφάσισαν να μεταφέρουν τα κλεμμένα από τους Ευρωπαϊκούς λαούς χρήματα και χρυσό που μετέφεραν σε τράπεζες στο εξωτερικό με την βοήθεια των εταιριών αυτών.

Και στην συνέχεια με αυτά να ξαναδημιουργήσουν την Γερμανική οικονομία (αυτό ήταν το δήθεν μεταπολεμικό «Γερμανικό οικονομικό θαύμα»), αλλά και να χρηματοδοτήσουν το Ναζιστικό κόμμα, το οποίο θα πήγαινε υπόγεια, περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή για να επανέλθει στην εξουσία της Γερμανίας (https://alophx.blogspot.com/2022/06/blog-post.html, https://alophx.blogspot.com/2017/05/1945.html, https://alophx.blogspot.com/2022/09/blog-post_21.html, https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_25.html, https://alophx.blogspot.com/2017/09/h-odessa.html, https://alophx.blogspot.com/2018/10/odessa.html).

[όμως και στην Ιαπωνία επανέρχεται ξανά ο μιλιταρισμός μέσω οργανώσεων σαν τον Μαύρο/Λευκό Δράκο του Β΄ΠΠ, ενώ παράλληλα υπάρχουν και σχέδια της για ένταξη στο AUKUS (https://warnews247.gr/diethnh/asia-eirhnikos/dogma-hpa-se-periptwsh-pagkosmias-anaflekshs-h-eurwph-analambanei-thn-rwsia-kai-to-asiatiko-nato-thn-kina-h-iapwnia-mpainei-sthn-aukus/) κατά της Ρωσίας και της Κίνας, όπως και επίθεσης στην Άπω Ανατολή (αντί για την Νοτιοανατολική Ασία που αποφάσισαν στον Β΄ΠΠ), τότε θα υποστούν μία ήττα ανάλογη με αυτή στο Χαλινέ Γκολ στον Μεσοπόλεμο και στην Μαντζουρία στον Β΄ΠΠ από τους Ρώσους].

Όπως υπάρχει και μία προσπάθεια επαναφοράς του ισλαμικού Χαλιφάτου στον μουσουλμανικό κόσμο από την Μουσουλμανική Αδελφότητα, αλλά και τις άλλες μεγάλες πετρομοναρχίες του Κόλπου που την στηρίζουν (https://alophx.blogspot.com/2019/05/blog-post_7.html, https://alophx.blogspot.com/2020/06/al-tawqa.html)].

Αλλά και στην Ρωσία υπάρχει μία παρόμοια άποψη, η οποία υποστηρίζεται σε αντίθεση με την ODESSA (https://alophx.blogspot.com/2022/06/blog-post.html, https://alophx.blogspot.com/2017/05/1945.html, https://alophx.blogspot.com/2022/09/blog-post_21.html, https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_25.html, https://alophx.blogspot.com/2017/09/h-odessa.html, https://alophx.blogspot.com/2018/10/odessa.html), περισσότερο όμως με ενδείξεις και γεγονότα και λιγότερο με έγγραφα για την επιστροφή του κομμουνισμού στην Ρωσία.

Σύμφωνα δε με την θεωρεία αυτή η Σοβιετική Ένωση/ΕΣΣΔ δεν έπεσε ποτέ στην πραγματικότητα και απλά πήγε στο υπόγειο μέχρι να βρει την κατάλληλη στιγμή να επιστρέψει ξανά στην εξουσία της Ρωσίας και των άλλων κρατών της ΕΣΣΔ.

Για τον λόγο αυτό κράτησε στις αποθήκες τεράστιο οπλισμό (π.χ. χιλιάδες πυρηνικά, πάνω από 15.000 άρματα κ.λ.π.) και άφησε επίτηδες το καθεστώς να πέσει και επίτηδες έκανε το πραξικόπημα κατά του Γκορμπατσόφ να αποτύχει.

Για την «απόδειξη» του σεναρίου αυτοί οι θιασώτες του υποστηρίζουν ότι λίγο μετά το πραξικόπημα οι ηγέτες που συνελήφθησαν σύντομα απελευθερώθηκαν και έλαβαν χάρη, ο Γκορμπατσόφ έπεσε και παραιτήθηκε πραγματικά λίγο αργότερα και την εξουσία ανέλαβε ο Γιέλτσιν, ο οποίος ήταν πρώην κομμουνιστής ηγέτης της Σοβιετικής περιφέρειας της Ρωσίας.

Αυτός ναι μεν διέλυσε την KGB, αλλά έβαλε στην διάδοχο της FSB και πάλι (δήθεν πιστών στον ίδιο κομμουνιστές), όπως και στον στρατό και στην αστυνομία, αλλά και σε αλλά σώματα (π.χ. στο δικαστικό).

Οι ίδιοι υποστηρίζουν επίσης ότι το «υπόγειο Σοβιετικό σύστημα», κυρίως ο στρατός και οι μυστικές υπηρεσίες, οι οποίες μάλιστα τον βοήθησαν στο πραξικόπημα του το 1.993 μ.Χ. (https://alophx.blogspot.com/2023/09/blog-post_11.html), τον άφησαν επίτηδες να κυβερνήσει για να απελπίσει με την ανικανότητα του τον Ρωσικό λαό.

Και όταν θα έφτανε η κατάλληλη στιγμή, τότε θα επέστρεφαν στην εξουσία, αφού ο Ρωσικός λαός (όπως και των άλλων πρώην Σοβιετικές «δημοκρατίες») απελπισμένος από την «δημοκρατία», όπως οι Γερμανοί στην Βαϊμάρη (https://alophx.blogspot.com/2023/09/blog-post_11.html, https://alophx.blogspot.com/2023/12/blog-post_1.html, https://alophx.blogspot.com/2023/06/blog-post_20.html, https://alophx.blogspot.com/2017/01/blog-post_41.html), θα ζητούσαν την επιστροφή του παλαιού Σοβιετικού/κομμουνιστικού καθεστώτος για να τους σώσει (και ήδη λέγεται ότι σχεδόν τα 2/3 των Ρώσων νοσταλγούν κάποιες από τις πολιτικές της ΕΣΣΔ). 

Κατά τους ίδιους, το σύνολο αυτών των υπογείων Σοβιετικών, που για κάποιους αποτελούν τους Σιλοβίκι (https://alophx.blogspot.com/2017/09/siloviki-1999.html), όταν ήρθε η κατάλληλη στιγμή έριξαν από την εξουσία τον διεφθαρμένο Γιέλτσιν και ανέβασαν έναν δικό τους, τον πράκτορα της KGB Βλάντιμιρ Πούτιν.

Ο Πούτιν, ο οποίος αναδιοργάνωσε και έκανε εκ νέου ισχυρή την Ρωσία και λέγεται ότι κυρίως σκοπός του είναι μία «ωραιοποιημένη» σταδιακή και έμμεση αρχικά επιστροφή των κομμουνιστών/Σοβιετικών στην εξουσία και την επανίδρυση της ΕΣΣΔ (μίνι ΕΣΣΔ 2) μέσα από την Ευρασιατική Ένωση αρχικά, διάδοχο σχήμα της ΕΣΣΔ, ενώ έχει παράλληλα επαναφέρει πολλά Σοβιετικά σύμβολα, σημαίες, κομμουνιστικά στελέχη στον κρατικό μηχανισμό, έχει ωραιοποιήσει στα σχολικά βιβλία τους Λένιν, Στάλιν κ.λ.π. (https://alophx.blogspot.com/2023/09/blog-post_11.html).

Επομένως στην ουσία υποστηρίζεται ότι υπάρχει παράλληλα ένα Ναζιστικό υπόγειο, η ODESSA, με ιστορικές αποδείξεις, γεγονότα και έγγραφα (https://alophx.blogspot.com/2017/05/1945.html, https://alophx.blogspot.com/2022/09/blog-post_21.html, https://alophx.blogspot.com/2022/06/blog-post.html, https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_25.html), όπως και ένα παράλληλο Σοβιετικό υπόγειο (περισσότερο όμως με ενδείξεις και γεγονότα και λιγότερο με έγγραφα), τα οποία έχουν ως σκοπό να επαναφέρουν τα καθεστώτα αυτά ξανά στην εξουσία των χωρών τους.

Και στις δύο περιπτώσεις, πολλά στελέχη των δύο αυτών καθεστώτων που τα υπηρέτησαν πιστά, έλαβαν σε πλειοψηφικό ποσοστό σε κάθε τομέα των κρατών τους μέρος και τους ελέγχαν (στρατό, αστυνομία, δικαστικό σύστημα, μυστικές υπηρεσίες) και είναι ακόμα πλειοψηφία σε αυτά, ενώ πολλά από αυτά παράλληλα έχουν έντονο μίσος για αυτούς που έριξαν τις Αυτοκρατορίες τους και έκαναν με το ζόρι τις χώρες τους δημοκρατίες.

Υπάρχει δε και η μεγάλη περίπτωση όπως έγινε μετά τον Α΄ΠΠ με έναν νέο Παγκόσμιο Πόλεμο ή εν μέσω αυτού όπως έγινε π.χ. το 1.917 μ.Χ. στην Ρωσία (https://alophx.blogspot.com/2017/09/siloviki-1999.html) ή και με ένα νέο παγκόσμιο οικονομικό κραχ σαν αυτό του 1.929 μ.Χ. (https://alophx.blogspot.com/2017/09/1873-1929-2008.html, https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_48.html), πριν, κατά ή και μετά από έναν ΓΠΠ (ακόμα και με εκλογές), να επανέλθουν ξανά (νέο ή παλαιό) Ναζιστικά κόμματα στην Γερμανία και (νέο ή παλαιό) φασιστικά κόμματα στην εξουσία της Ιταλίας, όπως και (νέο ή παλαιό) κομμουνιστικά κόμματα στην εξουσία της Ρωσίας.

Στην περίπτωση αυτή θα έχουμε στην ουσία μία επιστροφή στο έτος 1.945 μ.Χ. και την συνέχεια από το ίδιο σχεδόν σημείου του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου μέσα από έναν Γ΄ΠΠ από τις ιδίες ακριβώς δυνάμεις/χώρες και καθεστώτα.

{Όπως είναι γνωστό, μετά τον Α΄ΠΠ ακολούθησε ο Μεσοπόλεμος και η Δημοκρατία της Βαϊμάρης και μετά ο Β΄ΠΠ, ενώ για πολλούς ιστορικούς όλη αυτή η ιστορική περίοδος, είναι ενιαίος, ένας νέος «Τριακονταετής Πόλεμος» (https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_64.html), με τον Μεσοπόλεμο να είναι μία «μεγάλη ανακωχή» οπ χρησίμευσε στην αναδιοργάνωση του Γ’ Ράιχ της Γερμανίας.

Αντίστοιχα στις μέρες μας μετά τον Γ΄ (οικονομικό για την ώρα) ΠΠ η Γερμανία υπέταξε στην ΕΕ/Δ΄ Ράιχ της τα Ευρωπαϊκά κράτη, λόγω του Ρωσοουκρανικού πολέμου η Γερμανία αρχίζει να γίνεται ξανά μία νέα «Δημοκρατία της Βαϊμάρης» (https://alophx.blogspot.com/2023/09/blog-post_11.html, https://alophx.blogspot.com/2023/12/blog-post_1.html, https://alophx.blogspot.com/2023/06/blog-post_20.html, https://alophx.blogspot.com/2017/01/blog-post_41.html), ενώ ο Ψυχρός Πόλεμος ήταν μία «μεγάλη ανακωχή» που χρησίμευσε στην αναδιοργάνωση του Δ’ Ράιχ της Γερμανίας/ΕΕ/ΕΟΚ από τους πρώην Ναζί που ελέγχαν μεταπολεμικά την ΕΟΚ και την Δυτική Γερμανία, αλλά ήταν σημαντικό ποσοστό και στην Ανατολική (https://alophx.blogspot.com/2017/05/1945.html).

Έτσι, όπως ο Β’ ΠΠ λέγεται ότι ήταν το Β΄ Ημίχρονο του Α’ΠΠ και άμεση συνέχεια του, όπως ακριβώς και ο Παγκόσμιος Οικονομικός Πόλεμος που ξεκίνησε η Γερμανία με τα μνημόνια, μπορεί σε ένα Β΄ Ημίχρονο του να εξελιχθεί σε έναν Γ΄ΠΠ στρατιωτικο αυτή την φορά, με την Γερμανία, να θέλει, όπως στον Α΄ΠΠ και στον Β΄ΠΠ να κυριαρχήσει όχι μόνο στην Ευρώπη επιτιθέμενο σε Ρωσία, Ουκρανία και Λευκορωσία, αλλά και στην Μέση Ανατολή και την Βόρεια Αφρική εκ νέου (https://alophx.blogspot.com/2017/07/blog-post_14.html).

Ενώ η Γερμανία και η Δύση (ΕΕ, ΝΑΤΟ, ΗΠΑ) ετοιμάζει και νέα πολεμικά μέτωπα σε Γεωργία και Μολδαβία (https://warnews247.gr/diethnh/rwsia/epitaxunsh-ekseliksewn-sxedio-rwsikhs-epitheshs-sthn-odhsso-ktuphma-mosxas-sth-moldabia-me-aneksarthsia-gkagkaouzias-kai-yperdneisterias/, https://warnews247.gr/diethnh/nato/natoikh-bash-dipla-sthn-ag-petroupolh-h-eurwph-na-etoimastei-gia-polemo-megalhs-klimakas-leei-h-ee-kolossiaio-ergo-metaforas-dunamewn-sthn-baltikh/) προκειμένου σε μία επίθεση της Δύσης και του Ισραήλ στο Ιράν να καθυστερήσουν την εμπλοκή της Ρωσίας στην Μέση Ανατολή με όλα τα παραπάνω μέτωπα (https://alophx.blogspot.com/2017/07/blog-post_13.html).

 

Επίσης, όπως στον Α΄ΠΠ και Β΄ΠΠ δοθήκαν από την επιτιθέμενη δύναμη και τους αντιπάλους της τελεσίγραφα και οι πόλεμοι ξεκίνησαν όταν δεν υπήρξε ή υπήρξε αρνητική απάντηση σε αυτά, έτσι ακριβώς θα μπορούσε να ξεσπάσει ένας νέος Παγκόσμιος Πόλεμος, ο Γ’ΠΠ στις μέρες μας

{Θα είναι ουσιαστικά ένας 3^ος γύρος μετά την ενοποίηση και εκ νέου δημιουργίας ενός οικονομικού αυτή την φορά για την ώρα Ράιχ Γερμάνια (του Δ΄ Ράιχ της ΕΕ) και την επάνοδο του εθνικισμού και μιλιταρισμού σε αυτή για την απόκτηση νέων εδαφών στην Ουκρανία και την Ρωσία για την απόκτηση εδαφών και των πολυτίμων πρώτων υλών των κρατών αυτών, όπως ακριβώς ήθελαν να κάνουν σε Μέση Ανατολή και Βορειά Αφρική οι Γερμανοί στον Β΄ΠΠ και τώρα.

Θα είναι δε ένας 2^ος γύρος από την  πτώση ΕΣΣΔ μια άνοδος μίας νέας ΕΣΣΔ 2/μίνι-ΕΣΣΔ/Ευρασιατικής Ένωσης με μία εκ νέου επάνοδο των κομμουνιστών στην εξουσία Ρωσίας που θα έχουν στόχο όπως οι Γερμανοί, οι Αμερικανοί, οι Κινέζοι και ισλαμιστές και θα ανταγωνιστούν για την παγκόσμια κυριαρχία.

Κάτι θυμίζει η σχεδίαση των νέου αρχηγείου του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες. Αυτά είναι τα νέα κεντρικά κτίρια του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες (ΕΧΕΙ ΣΧΗΜΑ SS). Από μια συγκεκριμένη οπτική η σχεδίαση παραπέμπει σε κάτι άλλο και η φωτογραφία κυκλοφορεί σε όλο το διαδίκτυο (https://romioitispolis.gr/kati-thymizei-i-schediasi-ton-neoy-archigeioy-toy-nato-stis-vryxelles/).

Το 2024 μ.Χ. εορτάζονται 75 έτη από την ίδρυση του ΝΑΤΟ, τέσσερις γενιές, θα είναι άραγε αυτή και η χρονιά που θα διαλυθεί;

Στο Μπίτμουργκ της Γερμανίας ο Κολ και ο Ρίγκαν τίμησαν και τα εκεί νεκρά θαμμένα μέλη των SS και των Ναζί και εγκληματίες πολέμου, όπως κάνουν και οι Ιάπωνες με τους εθνικιστές Ιάπωνες εγκληματίες πολέμου του Β΄ΠΠ στο Γιασουκούνι. Ο δε ΜακΚάρθι έπαιρνε ηρωίνη και υπεράσπισε 46 SS και Ναζί αξιωματικούς.

Σύμφωνα με Ρουμανικές πηγές, υπάρχουν 600.000 Ρουμάνοι πολίτες στην Μολδαβία (οι περισσότεροι με διπλή υπηκοότητα), όπως και άλλοι τόσοι στα Σκόπια που έχουν αντίστοιχα την Βουλγαρική υπηκοότητα.

Η δε οικογένεια των Μπους, που έχει άμεση σύνδεση με το τραπεζικό και πετρελαϊκό λόμπι, αλλά και την Bank of Credit and Commerce International (BCCI), που ίδρυσε Πακιστανός επιχειρηματίας και είχε επαφές με μουσουλμάνους και πετρομοναρχίες του Κόλπου, ενώ γινόταν και ξέπλυμα χρήματων για όλα τα παραπλάνα μέρη, αλλά και από την μαφία (και τα Κολομβιανά καρτέλ), σε ισλαμικές τρομοκρατικές οργανώσεις (και την Αλ Κάιντα του Μπιν Λάντεν), ενώ είναι γνωστό ότι στον Β΄ΠΠ οι Κένεντι σαν οικογένεια στήριζαν ανοικτά τους Ναζί.

Το 2012 μ.Χ. το 50% των Γερμανών (ιδιαίτερα των νέων) έλεγε ότι δεν γνώριζε τίποτα για τον Χίτλερ και ότι είχαν καταργηθεί αυτά στην διακυβέρνηση του, ελάχιστε γεγονότα γνώριζε το 30% για την εποχή του, το 50% δεν είχε κακή γνώμη για τον Χίτλερ, το 33% ότι δεν είχαν ύλη στην ιστορία στα σχολεία για τον Χίτλερ, ενώ το ίδιο ποσοστό πίστευε ότι η Γερμανία πρέπει να πάψει να ασχολείται πια με το παρελθόν της.

Αμέσως μετά τον Β’ΠΠ το 25% των Γερμανών πίστευε ότι ο Χίτλερ ήταν ο μεγαλύτερος Γερμανός ηγέτης που υπήρξε ποτέ και είχε θετική γνώμη για τον Χίτλερ, το 33% ότι οι αλλόφυλοι ήταν απειλή για την Γερμανία και δίκαια δεν ειχαν πολιτικά δικαιώματα και εξολοθρευθήκαν και το 30% ότι ήταν άδικες οι Δίκες της Νυρεμβέργης, ενώ το 53% ότι ο Ναζισμός ήταν μία καλή ιδέα που εφαρμόστηκε άσχημα έλεγαν το 1.946 μ.Χ.-1.949 μ.Χ.

Το δε 70% των Ελλήνων σε έρευνα του 2020 μ.Χ. ήταν κατά της ΕΕ και το 70% κατά της κυριαρχίας της Γερμανίας στην ΕΕ, ενώ ήταν κατά των Γερμανών Υπουργών Οικονομικών Σόιμπλε (επί Μέρκελ) και Λίτνερ (επί Σολτς) κατά 80% και στους δύο, ενώ με το ίδιο ακριβώς ποσοστό είχαν αρνητικές γνώμες για τους Μέρκελ και Σολτς.

Οι μεγάλές βιομηχανικές και τραπεζικές επιχειρήσεις και κεφαλαιούχοι της Γερμανίας με παγγερμανική ιδεολογία που στήριξαν την άνοδο του Γερμανικού εθνικισμού και του Ναζισμού, όπως και τον εξοπλισμό και τον μιλιταρισμό, αρχικά στο Β΄, μετά στο Γ΄ και στις μέρες μας στο Δ΄ Ράιχ/ΕΕ (παππούδες, γιοι και στις μέρες μας οι γόνοι αυτών, γιοι ή εγγονοί με παρόμοιες ιδεολογίες) ήταν αυτοί των Φλικ, Φουνκ, Μπάξλεν, BMV, DEUTSCHE BANK, IG FARBERN/BAYYER, KRUPP, SIEMENS, THYSSEN, Σανέλ, Porsche, Boss κ.λ.π.-(http://alophx.blogspot.com/2017/09/h-odessa.html, http://alophx.blogspot.com/2018/10/odessa.html, http://alophx.blogspot.com/2022/06/blog-post.html, http://alophx.blogspot.com/2017/05/1945.html, http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_25.html, http://alophx.blogspot.com/2022/09/blog-post_21.html, http://alophx.blogspot.com/2024/04/blog-post_17.html).

Αλλά και από την Αμερική έλαβαν τότε οι Ναζί οικονομική, τεχνολογική, στρατιωτική, αλλά και βοήθεια σε τρόφιμα και καύσιμα, όπως και η Γερμανία στην εποχή μας, όπως π.χ. από την Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών (BIIS-http://alophx.blogspot.com/2017/12/blog-post_7.html), την Standard Oil, την Rockefeller Bank, την Harrison, τον οίκο Ford κ.λ.π.}.

Θα είναι άραγε αυτή η εξέλιξη των πραγμάτων στις μέρες μας; Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά, άλλα μόνο αν λάβουμε όλα τα κατάλληλα μέτρα ως λαός θα αποφύγουμε τις οποίες κακοτοπιές και θα φέρουμε εκ νέου την πολυαγαπημένη μας πατρίδα σε μία κατάσταση ακμής και ευημερίας.

ΕΞΤΡΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ΑΡΘΡΑ

Brexit: εμφύλιος Ατλαντισμού και υπερ-καπιταλισμού στη σκιά της «Ευρωπαϊκής ‘‘Ένωσης’’» των Ναζί, του 1.942 μ.Χ. ΜΕΡΟΣ Α΄.

Γιώργος Ρωμανός /Δοκίμια πολιτικής έρευνας / Περίληψη: Το δημοψήφισμα για το Brexit ήταν μια κίνηση από μακρού εξαγγελμένη και ενταγμένη στον αέναο οικονομικό πόλεμο μέσα στους κόλπους του Ατλαντισμού και του υπερ-καπιταλισμού. Νικητής και ηττημένος ανήκουν στην ίδια «φυλή», άρα έχουμε εμφύλιο, με κάποιους οικονομικά κερδισμένους και άλλους χαμένους ή και κατεστραμμένους.

Ο υπερ-καπιταλισμός έχει βρει τον τρόπο, ώστε με κατάλληλα οικονομικά προϊόντα να κερδίζει τόσο με την χρηματιστηριακή άνοδο, όσο και με την πτώση· ακόμη και σε μια οικονομική καταστροφή. Μόνο που σε αυτό το τραπεζικό παιχνίδι-τζόγο, υπάρχουν και κάποιοι που είναι έτσι κι αλλιώς χαμένοι. Και αυτοί ανήκουν στα λαϊκά στρώματα· διεθνώς.

Η ωμή αλήθεια είναι ότι ο αγγλικός λαός σπρώχτηκε μεθοδικά και χρονίως με διάφορες τεχνικές στο να υπερψηφίσει το Brexit. Και ταυτόχρονα οι παγκόσμιοι κερδοσκόποι έκαναν «παιχνίδι». Από την άλλη, σε συμβολικό επίπεδο, οι Βρετανοί με την τοποθέτησή τους στο Brexit απέρριψαν τις ψεύτικες υποσχέσεις της παγκοσμιοποίησης. Μένει να δούμε αν αυτός ο συμβολισμός θα υλοποιηθεί τελικά…

Γιατί ήδη το παγκοσμιοποιημένο Σύστημα του υπερ-καπιταλισμού κάνει εργώδεις προσπάθειες να μην ισχύσει το Brexit. Αυτό είπαν σε σχετικές δηλώσεις τους ο Υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ, Τζον Κέρι, και ο διευθυντής του Ευρωπαϊκού Ταμείου Οικονομικής Σταθερότητας (EFSF), Κλάους Ρέγκλινγκ.

Κάθε πράξη προσδιορίζεται από το αποτέλεσμά της. Και το αδιάψευστο αποτέλεσμα σήμερα είναι ότι οι χρηματιστηριακές αγορές σε όλον τον κόσμο έχασαν το ποσό των 3 τρισεκατομμυρίων δολαρίων στο διάστημα 23 μέχρι 27 Ιουνίου, 2016 μ.Χ. Το απότομο sell-off στις μετοχές του πλανήτη έγινε κατά την διάρκεια του δημοψηφίσματος, αλλά και μετά το Brexit.

Ειδικότερα, το κύριο βάρος των απωλειών έπεσε στις ανεπτυγμένες αγορές μετοχών όπου η αξία της πτώσης ήταν 2.8 τρισεκατομμύρια δολάρια, ενώ οι αναδυόμενες αγορές έχασαν μόνο… 179 δισεκατομμύρια.

Όπως εξελίχθηκαν τα γεγονότα και σε αυτή τη φάση δεν γινόταν να κερδίσουν όλοι… Γι’ αυτό σήμερα το μισό City του Λονδίνου κλαίει και το άλλο μισό γελάει και μετράει κέρδη. Το ίδιο συμβαίνει και σε κάθε σημείο του πλανήτη το οποίο είχε εμπλακεί στον συγκεκριμένο τζόγο. Είμαστε σίγουροι ότι στην επόμενη καλά οργανωμένη «κρίση» θα κερδίσουν και οι σήμερα χαμένοι κερδοσκόποι.

Και αφού τα 3 χαμένα (ή κερδισμένα…) τρισεκατομμύρια αποτελούν αδιάψευστο γεγονός, ας δούμε πολύ σύντομα μία σειρά στοιχείων που επιβεβαιώνουν αυτόν τον εμφύλιο μέσα στις τάξεις του Ατλαντισμού και του υπερ-καπιταλισμού. Παραθέτουμε δώδεκα πολύ πρόσφατα στοιχεία:

1. Η απειλή του Ομπάμα στην Βρετανία. Στις 22 Απριλίου 2016 μ.Χ., ο αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα στη συνέντευξη Τύπου με τον πρωθυπουργό Ντέιβιντ Κάμερον, κατά την επίσκεψή του στο Λονδίνο είπε ότι: «σε περίπτωση Brexit οι ΗΠΑ θα δώσουν προτεραιότητα στην σύναψη της Ευρωατλαντικής εμπορικής συμφωνίας TTIP, με την υπόλοιπη Ε. Ε, και το Ηνωμένο Βασίλειο θα περιμένει στην ουρά τουλάχιστον για τα επόμενα δεκαπέντε χρόνια, παρά την ιδιαίτερη σχέση μεταξύ των δύο χωρών.»

Σημειώνουμε ότι η ευθεία και ωμή αυτή απειλή μπροστά στις κάμερες έφερε το αντίθετο από το (φαινομενικά;…) επιδιωκόμενο αποτέλεσμα, το Brexit. Κι αυτό γιατί από την ίδια μέρα εκδηλώθηκαν έντονες αντιδράσεις σε όλη την Αγγλία. Σε κεντρικό άρθρο της Daily Telegraph, ο Ομπάμα κατηγορήθηκε, επί λέξει, για «υποκρισία, αφού ούτε οι ΗΠΑ δε θα δέχονταν ποτέ την εκχώρηση κυριαρχίας την οποία απαιτεί η συμμετοχή στην Ε. Ε.»

2. Η «σύμπτηξη» του G20 σε G8, κατόπιν σε G7, και τελικά σε G5…, και το γερμανικό όνειρο ισχύος. Στις 27 Απριλίου 2016 μ.Χ. ο Πρόεδρος Ομπάμα σε σύσκεψη των G5, συνάντησε τους ηγέτες των στενότερων συμμάχων των ΗΠΑ στην Ευρώπη: τους πρωθυπουργούς Βρετανίας και Ιταλίας, Κάμερον και Ρέντσι, τον Γάλλο Πρόεδρο Ολάντ και την «οικοδέσποινα» Γερμανίδα καγκελάριο Μέρκελ η οποία χαρακτήρισε αυτό το σχήμα (G5) «ιδανικό για την ανταλλαγή απόψεων σε μείζονα θέματα εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφαλείας...» Η συνάντηση έγινε ως προετοιμασία της συνόδου κορυφής του ΝΑΤΟ, τον Ιούλιο, 2016 μ.Χ., στην Πολωνία.

Γίνεται έτσι σαφές ότι η Γερμανία θέλει ένα πολύ κλειστό σχήμα της Δύσης –(G5). Επιδιώκει να κάθεται στο ίδιο τραπέζι με τις εξασθενημένες οικονομικά Γαλλία, Ιταλία και την απειλούμενη από τον Ομπάμα Βρετανία (ό.π.π.) (ή οποία τελικά αποχώρησε από την Ε. Ε.) Και, εκφράζει δημόσια την επιδίωξή της να συζητά με την Αμερική, ως το Νο 2 της Δύσης.

3. Η Γερμανική αναίδεια Σόιμπλε στην Αμερική. Στις 3 Ιουνίου 2016 μ.Χ., σε τηλεφωνική επικοινωνία του υπουργού Οικονομικών των ΗΠΑ, Τζακ Λιού με τον ομόλογό του της Γερμανίας, Β. Σόιμπλε, όπως αποκαλύπτει Γερμανός κυβερνητικός αξιωματούχος, καταδεικνύεται η διαφορά των δύο χωρών στην προσέγγιση του ελληνικού ζητήματος.

Έτσι όταν ο Τ. Λιού ζητάει από τον Β. Σόιμπλε να στηρίξει η Γερμανία την Ελλάδα ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας απαντά χαρακτηριστικά: «Δώστε και εσείς 50 δισ για να σωθεί η Ελλάδα.» Και ο Τ. Λιού σιώπησε…

4. Η ενεργειακή σύνδεση Γερμανίας-Ρωσίας με τους αγωγούς Νord Stream 1 και Nord Stream 2. Ο πρώτος αγωγός ήδη λειτουργεί, ενώ ο δεύτερος «χτίζεται» τώρα. Όταν θα ολοκληρωθεί, το 2020 μ.Χ., θα μπορεί να ελέγχει αποφασιστικά τους αγωγούς της Ουκρανίας και την εξ’ αυτών τροφοδοσία της Ευρώπης, πλην Γερμανίας. Ταυτόχρονα, εάν το θελήσει η Ρωσία, θα μπορεί να πληγεί ενεργειακά και η ίδια η Ουκρανία.

Σημειώνεται ότι ο Ρωσογερμανικός αγωγός Nord Stream 2 προχωράει παρά την λυσσώδη αντίδραση της Αμερικής. Η Γερμανία δεν θέλει μια μεγάλη κρίση μεταξύ Δύσης-Ρωσίας, η οποία σαφώς θα καταλήξει σε βάρος των οικονομικών της συμφερόντων, δεδομένου ότι τα μεγάλα γερμανικά εμπορικά πλεονάσματα οφείλονται και στην ομαλή ενεργειακή ροή από την Ρωσία στην Γερμανία.

5. Σήμερα η πιο σημαντική γεωπολιτική συνέπεια από την έξοδο της Βρετανίας είναι η ενίσχυση του ρόλου και του εκτοπίσματος της Γερμανίας στην Ευρώπη. Αυτό το ενδεχόμενο ανησυχεί πολύ τις ΗΠΑ γιατί μπορεί να στρέψει τους Γερμανούς (ήδη στρέφονται με τους αγωγούς Nord Stream 1 και 2 που προαναφέραμε) σε μία στρατηγική συνεργασία με την Ρωσία, με αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός νέου ηγεμονικού μπλοκ στον ευρασιατικό χώρο.

Τέτοια εξέλιξη σημαίνει επαναπροσδιορισμό των στρατηγικών συγκλίσεων των κρατών της Δυτικής Ευρώπης για πρώτη φορά μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Γι’ αυτό και οι ΗΠΑ δεν ευνοούσαν (καταρχάς…) το σενάριο της βρετανικής εξόδου.

Αντιθέτως επεδίωκαν παραμονή της Βρετανίας μέσω της οποίας θα μπορούσαν να διασφαλίσουν ότι δεν θα προχωρήσει γρήγορα η ευρωπαϊκή ενοποίηση και ότι το ΝΑΤΟ θα καθορίζει την πολιτική στα θέματα ασφάλειας και άμυνας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και, κυρίως αυτό!, ήθελαν και θέλουν να καπελώσουν την όποια ευρωπαϊκή ενοποίηση με διατλαντικές συμφωνίες, τύπου TTIP.

6. Διπλό όχι στο ΝΑΤΟ από Γερμανία, Βουλγαρία με πρωτοφανή «αυτονόμησή» τους. Λίγες μέρες πριν ο Υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας Φρανκ-Βάλτερ Στάινμαϊερ άσκησε κριτική! στο ΝΑΤΟ για τις διεξαγόμενες στρατιωτικές ασκήσεις οι οποίες γίνονται στην ανατολική Ευρώπη, και το κάλεσε να «αντικαταστήσει τις προκλητικές και πολεμοχαρείς στρατιωτικές ασκήσεις με περισσότερο διάλογο και συνεργασία με τη Ρωσία», προσθέτοντας, ότι «καλύτερα να μη δημιουργούμε προσχήματα για να ανανεώσουμε μια παλιά αντιπαράθεση».

Δυο μέρες πριν ακουστεί αυτή «η φωνή της λογικής» από το Βερολίνο ήρθε και η άρνηση της Βουλγαρίας να συμμετάσχει με το στόλο της σε δημιουργία «ειδικής ναυτικής δύναμης εντός νατοϊκού πλαισίου, στην Μαύρη Θάλασσα, με σκοπό την μείωση της ρωσικής επιρροής στην περιοχή. Την πρωτοβουλία για την δημιουργία αυτού του στόλου, είπε το ΝΑΤΟ, ότι την είχαν οι: Ρουμανία, Τουρκία…

Δηλαδή, η Ρουμανία που είναι ήδη εγκλωβισμένη από τους πυρηνικούς πυραύλους της Ρωσίας, λόγω των πρόσφατα εγκατεστημένων πυραύλων του ΝΑΤΟ στο έδαφός της οι οποίοι στοχεύουν την Ρωσία, και η Τουρκία, μια χώρα που εκλιπαρεί την Ρωσία να δεχτεί τη συγγνώμη της. Ναι…  

7. Εξαγγελίες για δημοψηφίσματα σε Σκωτία, Ουγγαρία, Τσεχία, Δανία, Ολλανδία, κ.ά. Ειδικότερα: τις 25 Ιουνίου 2016 μ.Χ. η πρωθυπουργός τις Σκωτίας Νίκολα Στέρτζον ανακοίνωσε ότι: «πήρε την εντολή από το Κοινοβούλιο και προχωράει σε δημοψήφισμα. Θα συστήσει επιτροπή η οποία θα διενεργήσει δημοψήφισμα για την απόσχιση τις Σκωτίας από το Ηνωμένο Βασίλειο».

Στην Ουγγαρία το δημοψήφισμα εξαγγέλθηκε ήδη και αφορά την μετανάστευση. Στην πιθανότατη περίπτωση που εγκριθεί από τον λαό, η Ε. «Ε.» θα πρέπει να δώσει περισσότερες εξουσίες στα κράτη μέλη αφαιρώντας τις δικαιοδοσίες του Βερολίνου.

Στην Τσεχία ο πρόεδρός της Μίλος Ζέμαν ανακοίνωσε την διεξαγωγή δημοψηφίσματος για την παραμονή της χώρας του ή όχι στην Ε.«Ε.» και στο ΝΑΤΟ. Όμως, οι σοβαρότερες αντιδράσεις αναμένονται να προκύψουν από όσα θα συμβούν σε σχέση με το χρέος τους σε Ιταλία, Ισπανία (εδώ και αποσχιστικά ζητήματα), όπως και στη Γαλλία.

8. Οι σχέσεις Κάμερον-Μέρκελ δεν ήταν ποτέ καλές, παρά τις κατά καιρούς φωτογραφίες «οικογενειακής ευτυχίας». Ο Κάμερον αρνιόταν μέχρι την τελευταία στιγμή να στηρίξει το 2014 μ.Χ. την υποστηριζόμενη από το Βερολίνο υποψηφιότητα Γιουνκέρ για τη θέση του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής με μόνο σύμμαχο τον αμφιλεγόμενο ηγέτη της Ουγγαρίας Βίκτορ Όρμπαν.

9. Ο Ντέιβιντ Κάμερον πρώτα αποφάσισε και πραγματοποίησε το δημοψήφισμα και εκ των υστέρων εμφανίστηκε ως υποστηρικτής τού «μένουμε στην Ε. Ε». Σημειώνεται ότι σε όλη την σχετική εκστρατεία εξέπεμπε αμφιλεγόμενα μηνύματα.

Έτσι, έκανε λόγο για: «πρόβλημα αναβίωσης των εθνικισμών και πιθανού τρίτου παγκοσμίου πολέμου…» Αυτό το επιχείρημα, από όποια μεριά… κι αν λεχθεί, παραπέμπει ευθέως, στη σκοτεινή περίοδο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, στους ευρωπαϊκούς ανταγωνισμούς που προηγήθηκαν και έτσι, τελικά, ενίσχυσε την εθνική συσπείρωση των Βρετανών.

10. Ο οικονομικός πόλεμος ΗΠΑ-Γερμανίας. Μεγάλες γερμανικές εταιρείες, όπως η Volkswagen και οι θυγατρικές της, και τράπεζες, όπως η κορυφαία Deutsche Bank έχουν βρεθεί στο μάτι του κυκλώνα. Ξαφνικά μαθαίνουμε ότι παγκοσμίως κορυφαία αυτοκίνητα, όπως τα Audi, Porsche κ. ά. είναι ακατάλληλα να κυκλοφορούν λόγω δόλιου λογισμικού και ρύπανσης.

Έτσι οι ζημιές είναι μεγάλες. Το ίδιο και για την Deutsche Bank. Ο οίκος πιστοληπτικής αξιολόγησης Moody's Investors Service υποβάθμισε το αξιόχρεο των ακάλυπτων ομολόγων της Deutsche Bank στo Baa2 από Baa1. Δηλαδή, μόλις δύο επίπεδα πάνω από το όριο της επενδυτικής διαβάθμισης σκουπίδια (junk). Ενώ το αξιόχρεο των μακροπρόθεσμων καταθέσεών της υποβαθμίσθηκε στο Α3 από Α2.

11. Υποβάθμιση της Ε.«Ε». από την Standard & Poor’s λόγω Brexit. Αλλά, και της Βρετανίας από S&P και Fitch. Οι S&P μείωσαν την πιστοληπτική ικανότητα της Ε.«Ε.» σε AA από AA+ που ήταν έως σήμερα. Οι αναλυτές του αμερικανικού οίκου υποστηρίζουν ότι το Brexit θα εκθέσει σε μεγαλύτερη αβεβαιότητα τις οικονομικές άμυνες και τον μακροπρόθεσμο σχεδιασμό της ενωμένης Ευρώπης.

Στις 27/6/2016 μ.Χ., οι οίκοι αξιολόγησης S&P και Fitch υποβάθμισαν και το αξιόχρεο του Ηνωμένου Βασιλείου. Η υποβάθμιση από την S&P στέρησε από τη δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της Ε.Ε. το τελευταίο τριπλό Α που είχε.

12. Ειδική συμφωνία Αγγλίας-Κίνας. Η Μεγάλη Βρετανία έχει μακράν την πιο μεγάλη σύγχρονη αυτοκρατορική εμπειρία. Κρατά στην συλλογική της μνήμη (στρατιωτικές) επεμβάσεις της τόσο στην Αμερική, αλλά και στην Κίνα.

Σήμερα γνωρίζει πολύ καλά τις νομισματικές επεμβάσεις που επιτελεί συνεχώς στην κοινοπολιτεία των 53 χωρών της οποίας ηγείται. Θα ήταν τουλάχιστον αφελές να αγνοήσει κανείς την Αγγλία στο παγκόσμιο οικονομικό παιχνίδι.

Σημειώνουμε ότι τον Απρίλιο, του 2016 μ.Χ., δηλαδή πριν το Brexit…, η Αγγλία υπέγραψε συμφωνία με την Κεντρική Τράπεζα Κίνας με προνομιακούς όρους και δικαιώματα βάσει των οποίων το City θα μπορεί, εάν το θελήσει, να μετατραπεί ακόμη και σε φορολογικό παράδεισο για την Κίνα. Έτσι, είναι βέβαιο, ότι το Λονδίνο θα χρησιμοποιήσει την κυριαρχία του για την ανάπτυξη της αγοράς τού Γουάν.

Είναι δεδομένο ότι η χρηματοπιστωτική σταθερότητα της Κίνας επηρεάζει τώρα –όχι στο μέλλον…– τον πλανήτη χωρίς να αναγκαστεί να χρησιμοποιήσει τους …πυραύλους της. Και οι Άγγλοι μετέχουν από τους πρώτους, παράλληλα με τους Ρώσους, σε αυτή τη συμμαχία, έχοντες και το ατού της καλύτερης οικονομικής τεχνογνωσίας στον κόσμο.

Σε αντίθεση με όσα σήμερα γράφει ο Ευρωπαϊκός Τύπος, το City του Λονδίνου δεν επηρεάζεται ιδιαίτερα από την Brexit. Είναι πολύ αμφίβολο αν μεσοπρόθεσμα η λίρα θα επηρεαστεί περισσότερο από το προοδευτικά εξασθενημένο ευρώ.

Σημειώνουμε, ότι τα φορολογικά προνόμια στο έδαφος Αγγλίας–Κοινοπολιτείας θα αφορούν στο μέλλον και σε πολίτες ή και χώρες της Ευρώπης, με ότι αυτό θα σημαίνει για τις σχέσεις ισοτιμίας: λίρας–ευρώ.

Θυμίζουμε ότι η ισοτιμία του ευρώ έναντι του δολαρίου ΗΠΑ ξεκίνησε, στις 4/1/1.999 μ.Χ., με 1 ευρώ ίσο με 1,1747 δολάρια. Ενώ, στις 26/10/2000 μ.Χ. κατεγράφη η ιστορικά χαμηλότερη ισοτιμία 1 ευρώ= 0,8225 δολάρια ΗΠΑ.

Σημειώνουμε ότι τα ρεκόρ στην οικονομία δεν σπάνε μόνο προς τα πάνω σπάνε και προς τα κάτω. Έτσι, εάν η σημερινή κατάσταση στην Ευρώπη που μοιάζει με κινούμενη άμμο δεν σταθεροποιηθεί στο άμεσο μέλλον, (πράγμα εξαιρετικά δύσκολο…) μια πτώση του ευρώ στο όριο των 0,8225/δολάριο ΗΠΑ ή και κάτω από αυτό δεν είναι λογικά απίθανη.

Και τότε κάποιοι θα πρέπει να ξαναδούν την θέση της Βρετανικής λίρας, ως προς το ευρώ ή και το δολάριο. Όλα όσα παραθέσαμε βασίζονται μόνο σε αδιάψευστα γεγονότα και αποδεικνύουν μέρος… του εμφύλιου τον οποίον αναφέραμε στον τίτλο μας (https://hellasdiorama.blogspot.com/2016/07/brexit-1942_2.html).

 

Brexit: εμφύλιος Ατλαντισμού και υπερ-καπιταλισμού στη σκιά της «Ευρωπαϊκής ‘‘Ένωσης’’» των Ναζί, του 1.942 μ.Χ. ΜΕΡΟΣ Β΄.

Γιώργος Ρωμανός / Δοκίμια πολιτικής έρευνας / Περίληψη: Το Brexit δεν ήταν ξαφνικός κεραυνός. Το πρόσφατο και ιστορικό παρελθόν της σημερινής «Ευρωπαϊκής ‘‘Ένωσης’’» δείχνουν ότι υπάρχει κάτι πολύ σάπιο στο βασίλειο της Γερμανικής, αλλά και της πάλαι ποτέ ναζιστικής Ευρώπης.

Στο Α΄ μέρος αυτής της μελέτης (βλέπε: http://hellasdiorama.blogspot.gr/2016/07/brexit-1942_2.html) παρουσιάσαμε στοιχεία τα οποία αφορούσαν σε σύγχρονα γεγονότα και αποδεικνύουν τον εμφύλιο στις τάξεις του Ατλαντισμού και του υπερ-καπιταλισμού. Υπάρχει όμως και μία άλλη διάσταση: η βαριά σκιά του ιστορικού χθες της Ευρώπης πρόσφατου και –ειδικά– του απώτερου (1942), με τα σχετικά ντοκουμέντα.

1. Όταν ιδρύθηκε η ΕΟΚ, η Γαλλία του Ντε Γκωλ δεν ήθελε την Βρετανία εντός αυτής της «Κοινότητας», με το σκεπτικό ότι η ένταξη της θα αποτελούσε «δούρειο ίππο» των ΗΠΑ στον δυτικοευρωπαϊκό χώρο και σταδιακά θα αποδυνάμωνε τον ηπειρωτικό άξονα που διαμόρφωναν Γαλλία και Γερμανία.

2. Η πρώην πρωθυπουργός των Συντηρητικών «σιδηρά κυρία» Μάργκαρετ Θάτσερ είχε αντιταχθεί αρχικά στην γερμανική ενοποίηση, η οποία έγινε στις 3 Οκτωβρίου 1.990 μ.Χ., φοβούμενη την ισχυροποίηση της Γερμανίας.

3. Την ίδια περίοδο ο Γάλλος Πρόεδρος Φρανσουά Μιτεράν, είχε δει την νομισματική ενοποίηση της, ως ένα μέσο χειραγώγησης και πιθανής αναβίωσης του Γερμανικού σωβινισμού.

4. Στις 29 Μαΐου 2005 μ.Χ., οι Γάλλοι ψηφοφόροι με εθνικό! δημοψήφισμα απέρριψαν την πρόταση ενός Ευρωπαϊκού Συντάγματος. Μια εβδομάδα αργότερα, οι Ολλανδοί ακολούθησαν το παράδειγμά τους. Αυτή η σαφής απόρριψη της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης ήταν μια σημαντική στιγμή στην ιστορία της λεγόμενης Ευρωπαϊκής «Ένωσης».

5. Το STRATFOR, η αμερικάνικη γεωπολιτική εταιρεία πληροφοριών που παρέχει στρατηγική ανάλυση και πρόβλεψη για όλο τον κόσμο, τονίζει χαρακτηριστικά σε παλαιότερη ανάλυσή του τα εξής: «με τον καιρό, ο εθνικισμός θα είναι φράγμα στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση με κυβερνήσεις που θα επαναπατρίσουν (sic…) ισχύ για πρώτη φορά στην ιστορία της Ε. Ε, οδηγώντας στην κατάρρευση της Ένωσης.» Υπάρχουν όμως και οι τραγικές γέφυρες με το ναζιστικό παρελθόν, όπως και ένα μοναδικό ναζιστικό ντοκουμέντο, από τα πολλά..., το οποίο παραθέτουμε στην συνέχεια.

6. Δεν είναι τυχαίο ότι στην προεκλογική αντιπαράθεση για το Brexit, επιστρατεύτηκαν βάρβαρα επιχειρήματα, περί «νέου σχεδίου Χίτλερ» από τον υποστηρικτή του Brexit πρώην δήμαρχο του Λονδίνου, Μπορίς Τζόνσον.

7. Η ταμπλόιντ εφημερίδα Sun, ανακάλυψε «ναζιστική σχέση» στο οικογενειακό παρελθόν του Γιουνκέρ, αναφερόμενη στη με τη βία κατάταξη του εργάτη χαλυβουργίας πατέρα του στην Βέρμαχτ και τον τραυματισμό του στο ανατολικό μέτωπο. Πληροφορία που λέγεται ότι προήλθε από κύκλους της Ντάουνιγκ Στριτ. Αλλά ας δούμε αυτό το εφιαλτικό και καλά κρυπτόμενο από τους πολλούς απώτερο παρελθόν:

8. Η Γερμανία σήμερα θεωρεί ιδιοκτησία της την Ενωμένη Ευρώπη και δεν δέχεται καμία άλλη θέση στους κόλπους της παρά αυτήν του αφεντικού. Και ιστορικά έχει δίκιο… Γιατί η Γερμανία είναι η πρώτη που επινόησε, εφηύρε την «Ευρωπαϊκή ‘‘Ένωση’’». Και μάλιστα με την ίδια ακριβώς αρχική ονομασία: τη Ναζιστική Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ), η οποία ιδρύθηκε το 1.942 μ.Χ. στο Βερολίνο. Έτσι θεωρεί δική της και την σημερινή μετεξέλιξή της.

Η πρόσφατη προτροπή-επιταγή του Γιουνγκέρ στους Έλληνες κατά την επίσκεψή του στην Ελλάδα, 21 Ιουν 2016 μ.Χ.: «Κάντε ιδιοκτησία σας το σχέδιο των Μνημονίων» δεν είναι παρά η διαταγή όλων εκείνων που συνεχίζουν να πορεύονται πάνω στις ράγες των ναζιστικών πρώτων σχεδίων της «Ένωσης».

Διαχρονικά υπήρξε μια κυνική απόλυτα γραμμική συνέχεια πολεμικής ισχύος και χρήματος στον υπερ-καπιταλισμό από την οποία δεν εξαιρείται η Αμερική. Κι αυτό γιατί προπολεμικά ανέπτυξε αποδεδειγμένα σχέσεις με τους Ναζί, ενώ μεταπολεμικά βασίστηκε στα πυραυλικά, και όχι μόνο…, σχέδια του ναζιστή πυρηνικού επιστήμονα Βέρνερ Φον Μπράουν.

Έτσι το ναζιστικό όραμα της γερμανικής Ευρωπαϊκής «Ένωσης», του 1.942 μ.Χ., συνεχίστηκε από πολλούς υπόγειους δρόμους, αλλά και φανερούς... Είναι γνωστό, ότι η «Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα» (του 1.952 μ.Χ.) μετεξελίχθηκε (μαζί με την ένωση ΕΥΡΑΤΟΜ) στην «νέα» Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ), το 1.957 μ.Χ.

Οι επισήμως… παρουσιαζόμενοι ως «νέοι ιδρυτές» αυτής της (ΕΟΚ), Ρομπέρ Σουμάν και Ζαν Μονέ, έχουν πολύ ενδιαφέροντα βιογραφικά «λεπτών σχέσεων» ο μεν πρώτος με το ναζιστικό καθεστώς, στην πρώτη περίοδο του πολέμου, με μοιραίο ρόλο στην ενθάρρυνση της ναζιστικής επιθετικότητας, ενώ αργότερα ανέπτυξε στενότατες σχέσεις και με το φιλοναζιστικό γαλλικό καθεστώς του Βισσύ.

Ο δε Ζαν Μονέ συνδέθηκε με τον αχαλίνωτο υπερ-καπιταλισμό στις πιο σκοτεινές του διαδρομές, ήδη από τον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο. Σημειώνεται, ότι στις Βρυξέλλες η πλατεία όπου και η έδρα της Ευρωπαϊκής «Ένωσης» φέρει το σεπτό όνομα «Ρομπέρ Σουμάν».

Η Ευρωπαϊκή «Ένωση» των ημερών μας συνεχίζει να μεταμορφώνει τους ευρωπαίους πολίτες. Στην πραγματικότητα παραμορφώνει κυριολεκτικά τα ευρωπαϊκά έθνη καταργώντας τα και εκποιώντας στην πράξη τις περιουσίες τους στην Γερμανία, η μόνη που έχει τόσα πλεονάσματα χρήματος. Αυτό προς το παρόν αφορά τις ποιο αδύνατες χώρες. Προς το παρόν.

O Χίτλερ είχε μια ανάλογη μέθοδο. Επιτέθηκε πρώτα στους αδύναμους και κατόπιν εκποίησε τον χρυσό και τους πλουτοπαραγωγικούς πόρους ΟΛΩΝ των χωρών που κατέλαβε. Και, μέσω της διαβόητης Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών, στην Ελβετία, διοχέτευε χρυσό και αξίες στην Κεντρική Τράπεζα της Γερμανίας.

Αυτά, όπως ήδη είπαμε, έγιναν και με την αμέριστη βοήθεια της Αμερικής. Έτσι η Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών διοχέτευσε από το 1.933 μ.Χ. που ανέβηκε ο Χίτλερ στην εξουσία μέχρι την έναρξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, 294 εκατ. ελβετικά φράγκα από την Βρετανία και τις ΗΠΑ στην Γερμανική οικονομία. Μια οικονομία που είχε ως βασικό σκοπό τον εξοπλισμό της Γερμανίας και την προετοιμασία της για να ξεκινήσει τον πόλεμο. Η ενίσχυση αυτή είχε κύριο στόχο τη Ρωσία, μιας και ο υπερ-καπιταλισμός της εποχής φανταζόταν επιτυχίες στις συμφωνίες που έκλεινε ή ήθελε να κλείσει με τον Χίτλερ.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει ότι όλα τα προαναφερθέντα, περί της ναζιστικής Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας (ΕΟΚ) με έδρα το Βερολίνο του 1.942 μ.Χ., αναγράφονται σε πολλά αδιάψευστα ντοκουμέντα.

Και ειδικά στο έγγραφο υπ. αρ. APO 403, του Αμερικανικού Στρατού, Τμήμα Ντοκουμέντων, το οποίο κατατέθηκε στις Δίκες της Νυρεμβέργης. Το έγγραφο είχε καταγραφεί από τον λοχαγό Otto Korigan του Αμερικανικού Στρατού, την 13^η Σεπτεμβρίου 1.945 μ.Χ.

Αποτελεί μέρος του Παραρτήματος Β΄ από ντοκουμέντα με τίτλο: «Η οικονομική διάσταση» (σημ. Ελλάς Διόραμα: των εγκλημάτων των Ναζί) τα οποία χρησιμοποιήθηκαν στις εν λόγω πολύκροτες Δίκες. Συγκεκριμένα το έγγραφο υπ. αρ. APO 403, εμφανίστηκε στη δίκη του Γερμανού υπουργού Οικονομικών του Χίτλερ και προέδρου της Κεντρικής Τράπεζας της Γερμανίας Βάλτερ Φουνκ (Walther Funk).

Σημειώνεται, ότι ο Αμερικανός Γενικός Εισαγγελέας, στις δίκες της Νυρεμβέργης, Ρόμπερτ Τζάκσον (Robert H. Jackson) (Δικαστής των ΗΠΑ) ονόμαζε τον Φουνκ: «Τραπεζίτη των χρυσών δοντιών». Κι αυτό όταν βεβαιώθηκε για την πρακτική της εξαγωγής χρυσών δοντιών από τα θύματα στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης και την μετατροπή τους σε ράβδους χρυσού με σκοπό την προώθηση τους στη Ναζιστική Κεντρική Τράπεζα της Γερμανίας, δηλαδή στον Φουνκ.

Στην εποχή μας δεν μπορούμε να θεωρήσουμε όλον τον γερμανικό λαό σχετιζόμενο με το ναζιστικό παρελθόν της χιτλερικής Γερμανίας. Αντίθετα, όμως όποτε έρχονται στο φως τέτοια ντοκουμέντα και παράλληλα έχουμε σήμερα πανομοιότυπες συμπεριφορές και πρακτικές των μη ψηφισμένων Γερμανών γραφειοκρατών οι οποίοι έχουν υφαρπάξει την διοίκηση της Ευρώπης, τότε οι συγκρίσεις επιβάλλονται.

Φυσικά στην ίδια ευθεία! μετα–ναζιστική γραμμή η «διαφωτισμένη» Ευρώπη έχει να επιδείξει και πολλά άλλα «καμάρια». Κορυφαία ενοχλητικός ο ναζιστής Κουρτ Βαλντχάιμ ο οποίος εκτός από Πρόεδρος της Αυστρίας διετέλεσε και Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ. Προφανώς λόγω των ειδικών προσόντων του τα οποία εκτίμησε ο υπερ-καπιταλισμός.

Τον ρόλο του Βαλντχάιμ αποκάλυψε ο Ρόμπερτ Χερτζστάιν. Ο ιστορικός που με την καταπληκτική αρχειακή του έρευνα εκ μέρους του Παγκόσμιου Συμβουλίου των Εβραίων βοήθησε στην απόδειξη των στενών δεσμών του Βαλντχάιμ με τα εγκλήματα πολέμου που είχαν διαπράξει οι Ναζί.

Ο Χερτζστάιν γράφει τα εξής: «αυτός ο μη ένοχος (σημ. Ελλάς Διόραμα: εννοεί άμεσα…) δεν πρέπει να συγχέεται με την αθωότητα. Το γεγονός ότι ο Βαλντχάιμ διαδραμάτισε ένα σημαντικό ρόλο στις στρατιωτικές μονάδες, που αδιαμφισβήτητα διέπραξαν εγκλήματα πολέμου, τον κατατάσσει τουλάχιστον ηθικό συναυτουργό των εγκλημάτων αυτών».

Το ναζιστικό κουβάρι στην Ευρώπη σήμερα είναι ακόμη ατελείωτο... Και εκείνο που έχει πλέον σημασία είναι οι μέθοδοι και οι τρόποι χειραγώγησης–υποδούλωσης της Ευρώπης με ανάλογες νοοτροπίες, τεχνικές…, και πρακτικές πολιτικής. 

Από τα πολλά μεταπολεμικά έως και πρόσφατα στοιχεία αυτού του κουβαριού θα αναφερθούμε ενδεικτικά στους Γερμανούς, Μπεάτε και Σερζ Κλάρσφελντ. Το ζεύγος αυτών των ερευνητών-συγγραφέων παρουσίασε στις 19 Ιανουαρίου 2016 μ.Χ., στο Γαλλικό Ινστιτούτο της Αθήνας, το βιβλίο τους «Απομνημονεύματα. Κυνηγώντας τους ναζί». Μεταξύ των πολλών αποκαλύψεών τους αναφέρθηκαν και στον καγκελάριο Κουρτ Γκέοργκ Κίζινγκερ, ο οποίος μολονότι υπήρξε μέλος του ναζιστικού κόμματος από το 1.933 μ.Χ., έγινε καγκελάριος της Δυτικής Γερμανίας μεταξύ 1.966 μ.Χ. και 1.969 μ.Χ.

Ο εντολοδόχος αυτός της χιτλερικής «Νέας Τάξης» πραγμάτων, αλλά και μεταχιτλερικής παρόμοιας, έγινε γνωστός παγκοσμίως όταν η Μπεάτε Κλάρσφελντ τον χαστούκησε δημοσίως σε ένα πάνελ ομιλητών, τον Νοέμβριο του 1.968 μ.Χ. στο Βερολίνο, λόγω του ναζιστικού παρελθόντος του.

Γι’ αυτό είπαμε ότι το κουβάρι είναι ατελείωτο… Κλείνοντας αυτή την, σε δύο μέρη, μικρή μελέτη σημειώνουμε ότι η διαδικασία που ξεκίνησε με τον εμφύλιο του Brexit, όπως και όλα τα μη επιδεχόμενα αμφισβήτησης στοιχεία που παραθέσαμε αποδεικνύουν, ότι «Κάτι πολύ σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της γερμανικής Ευρώπης, της σημερινής δήθεν Ευρωπαϊκής ‘‘Ένωσης’’.» Μια «Ένωση» με καταφανές έλλειμμα δημοκρατίας η οποία διοικείται εξ’ υφαρπαγής και ολιγαρχικά, κυρίως από τον Γερμανό καγκελάριο και τον Γερμανό υπουργό οικονομικών.

Ό,τι και όσα ζούμε, ειδικά στην Ελλάδα, με τρομερές οδύνες είναι ο τρόπος λειτουργίας αυτής της «Ένωσης», όπως τον εφαρμόζει η μη ψηφισμένη γραφειοκρατία των Βρυξελών, την οποία επέβαλε ο υπερ-καπιταλισμός με ταμία την Γερμανία.

Μικρό, αλλά κρίσιμο για τη χώρα μας, παράδειγμα ολοκληρωτικού αυταρχισμού είναι, ότι αυτή η ολιγαρχική «Ευρώπη» δεν τολμάει να διενεργήσει η ίδια, όπως έχει ηθική υποχρέωση, διεθνή λογιστικό έλεγχο στο σύνολο του δήθεν ελληνικού χρέους.

Αδυνατεί, γιατί εκπροσωπείται, μεταξύ άλλων, και από άτομα που σε μια ευνομούμενη δημοκρατική ομοσπονδία θα έπρεπε να είναι στη φυλακή για απάτες. Είτε γιατί ο ένας έχει πλαστό πτυχίο σπουδών είτε γιατί κάποιος άλλος έχει καταδικαστεί από το ίδιο του το κόμμα για άμεση σχέση με «μαύρα ταμεία».

Αδυνατεί, γιατί κινείται και αναπτύσσεται σε γεωστρατηγικό κενό ως προαγωγός ενός τερατώδους λογιστικού χρήματος το οποίο διακινεί με αυτονομημένους διεθνείς απατεώνες, τοκογλύφους και κερδοσκόπους εξωχώριων και ενδοχώριων οικονομιών.

Αδυνατεί, γιατί αντι μιας πανευρωπαϊκής κάθαρσης και ανασύστασης αυτής της «Ένωσης» εκ βάθρων κάθε τόσο ανέχεται να την εκπροσωπούν οι διεκπεραιωτές των πιο σκοτεινών ελίτ, ξεπροβάλλοντας μέσα από τελετουργικές στοές και –ισμούς που ιστορικά πασχίζουν για τον ολοκληρωτικό έλεγχο του πλανήτη. Ο Τζορτζ Σόρος και μερικοί άλλοι, εγκάθετοι στους πιο μεγάλους διεθνείς οργανισμούς, δεν είναι παρά οι θυρωροί του καταστήματος της παγκοσμιοποίησης, τα «παιδιά» για όλες τις δουλειές.

Τέλος, αυτή η δήθεν «Ένωση» αδυνατεί..., γιατί με την απόλυτα ρατσιστική κοινωνική και οικονομική πολιτική που εφαρμόζει στους κόλπους της ουσιαστικά γίνεται θερμοκήπιο δεινών, ακόμη και πολέμων στο έδαφός της.

Εξάλλου η μαρτυρική πρώην Γιουγκοσλαβία στην Ευρώπη ανήκε… Έτσι, ο πόλεμος μπορεί να ξεσπάσει σε έδαφος ανεξέλεγκτων υπερεθνικιστικών τάσεων οι οποίες σήμερα αναπτύσσονται ως αντίδοτο στις καταστροφικές πολιτικές του σκοτεινού μη ψηφισμένου ιερατείου της που ελέγχει την ευρωπαϊκή ήπειρο.

Το απόλυτο αδιέξοδο αυτής της Ε.«Έ» είναι πασιφανές. Δεν οδηγείται πουθενά με αυτή τη μορφή. Έχει πεθάνει πολύ πριν το Brexit. Μια θετική συμβολή μας προς την κατεύθυνση της αναγκαίας πραγματικής ενοποίησης της Ευρώπης θα ήταν η άμεση, στην πράξη διάλυση εκ των έσω και η ουσιαστική επανίδρυσή της ως: Ομοσπονδία Εθνικά Ανεξάρτητων Κρατών Ευρώπης.

Προαπαιτούμενος θεμέλιος λίθος σε αυτή την εκ νέου ανοικοδόμησή της τα κείμενα των αρχαίων Ελλήνων Φιλοσόφων οι αρχές των οποίων να αναφέρονται ρητά στο Σύνταγμά της. Γιατί καμία «Ένωση» και καμία «Ομοσπονδία» δεν θα μπορέσει ποτέ να μακροημέρευση χωρίς να βασίζεται σε Ηθικό Κανόνα Πολιτείας Αρχών, με αληθή δημοκρατία, ισονομία και ισοπολιτεία. Μια ομοσπονδία με ψηφισμένη! κυβέρνηση, πρωθυπουργό, Πρόεδρο. Και, εξίσου δημοκρατικά εκλεγμένους και με διαφανείς διαδικασίες, τραπεζίτες, δικαστές, ανώτερους λειτουργούς.

Είναι πολλοί αυτοί που στην σημερινή Ευρώπη, έστω και υποκριτικά, ομολογούν ότι η Αρχαία Ελλάδα είναι «η κοιτίδα της Δημοκρατίας». Ας γίνει αυτό και πράξη. Να αναγνωριστεί η πασίδηλη ελληνική παιδεία στην ιστορική διάπλαση τής Ευρώπης, με σημερινό νέο στόχο την Ευρωπαϊκή Κοινωνική Δημοκρατία η οποία θα τείνει διαρκώς στο μακρόπνοο ιδεώδες. Την Άμεση Δημοκρατία (https://hellasdiorama.blogspot.com/2016/07/brexit-1942_56.html).

Πως το ΝΑΤΟ διοικήθηκε από υψηλόβαθμους ΝΑΖΙ μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και γιατί έχει μέχρι και σήμερα αυτές τις ιδέες! Το ΝΑΤΟ ποτέ δεν έπαψε να είναι μια δολοφονική μηχανή με πολλά εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας από τα γεννοφάσκια του.

Δεν είναι τυχαίο οι ίδιοι που διοικούν σήμερα τον κόσμο να κατάγονται από ναζιστικές οικογένειες με μόνο τους μέλημα, πως θα εφαρμόσουν την ευγονική στον παγκόσμιο πληθυσμό. Πως το ΝΑΤΟ διοικήθηκε από υψηλόβαθμους ΝΑΖΙ μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και γιατί έχει μέχρι και σήμερα αυτές τις ιδέες!

Κάτι που δεν είναι τόσο γνωστό στο ευρύτερο κοινό, είναι πως οι Ναζί εγκληματίες πολέμου πρώην στρατηγοί του Χίτλερ υπηρέτησαν στα υψηλότερα κλιμάκια του ΝΑΤΟ. Οι περισσότεροι από αυτούς υπηρέτησαν παράλληλα σε κορυφαίες θέσεις στον δυτικό γερμανικό στρατό και αργότερα προήχθησαν για να υπηρετήσουν ως Διοικητές και Αρχηγοί όλων των δυνάμεων του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη.

Ναζί εγκληματίες πολέμου και άνθρωποι που υποστήριξαν και βοήθησαν τον Χίτλερ να πραγματοποιήσει εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας κατά των λαών της Ευρώπης, ποτέ δεν δικάστηκαν για τα εγκλήματά τους, αντ’ αυτού εγκαταστάθηκαν σε κορυφαίες θέσεις στο ΝΑΤΟ, στη δυτική Γερμανική κυβέρνηση, τον στρατό, την βιομηχανία και τη δυτικογερμανική κοινωνία γενικότερα.

Η απάτη της ειρηνικής συμμαχίας διαιωνίζεται μέχρι και σημερα, για να πειστούν οι άνθρωποι ότι η σύγκρουση στην Ουκρανία είναι ανάμεσα στους «καλούς» ΗΠΑ και ΝΑΤΟ από τη μια πλευρά και στους «κακούς» με τη Ρωσία από την άλλη… δεν ξέρω κατά πόσο είναι για γέλια ή για κλάμματα κάτι τέτοιο.

Η ιστορία των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, με τόσα εγκλήματα πολέμου εναντίον άλλων χωρών, θα έπρεπε να ήταν αρκετό για να γίνει αντιληπτό αλλά από τι φαίνεται δεν είναι! Ουσιαστικά πρόκειται για ένα μεταπολεμικό σχέδιο, το οποίο είχε ήδη εξυφανθεί πριν από το τέλος του πολέμου, και περιελάμβανε το σχηματισμό της συμμαχίας του ΝΑΤΟ, από τους στρατιωτικούς ηγέτες του Χίτλερ που είχαν και το βασικότερο ρόλο στη συμμαχία.

Adolf Heusinger. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο στρατηγός Άντολφ Χόιζινγκερ (Adolf Heusinger), που με το ξέσπασμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου έγινε μέλος του Γερμανικού Αρχηγείου και βοήθησε στο σχεδιασμό της ναζιστικής εισβολής στην Πολωνία, στην Δανία, στην Νορβηγία, στην Γαλλία και στις Κάτω Χώρες

Στην Πολωνία διαπράχθηκε από τους Ναζί ένα από τα χειρότερα εγκλήματα που έχει γνωρίσει ποτέ η ιστορία, με περίπου 6.000.000 δολοφονημένους, οι περισσότερες ανθρώπινες απώλειες από οποιαδήποτε άλλη Ευρωπαϊκή χώρα.

O Heusinger όχι απλά δεν καταδικάστηκε για τα φρικτά εγκλήματα πολέμου που διέπραξε, αλλά έγινε και σύμβουλος σε στρατιωτικά ζητήματα του Κόνραντ Αντενάουερ, όταν αυτός αναγορεύτηκε ως ο πρώτος Καγκελάριος της Δυτικής Γερμανίας το 1.949 μ.Χ. Αποτέλεσμα αυτού ο Αντενάουερ να καταγγείλει την αποναζιστικοποίηση της Γερμανίας και να αμνηστεύσει 800.000 Ναζί εγκληματίες πολέμου.

Ο Αντενάουερ, εκτός των άλλων, είχε συγγένεια εξ αγχιστείας με τον John J. McCloy, που ήταν Ύπατος Αρμοστής των ΗΠΑ για τη Γερμανία και αργότερα Πρόεδρος της Rockefellers’ Chase Manhattan Bank και του Ιδρύματος Φορντ (Ford Foundation), και ο οποίος έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην πρόωρη αποφυλάκιση πολλών Ναζί εγκληματιών πολέμου, καταδικαμένων στην Νυρεμβέργη.

Ανάμεσα τους και οι βιομήχανοι Alfried Krupp και Friedrich Flick που μετά τις σύντομες διακοπές τους συνέχισαν να πλουτίζουν, αναλαμβάνοντας ηγετικούς ρόλους στην μεταπολεμική Γερμανική οικονομία. Το 1.955 μ.Χ., με την ίδρυση της Μπούντεσβερ [Ομοσπονδιακή Άμυνα], των ανασυσταθεισών Δυτικογερμανικών Ενόπλων Δυνάμεων, ο Χόιζινγκερ επέστρεψε στην στρατιωτική υπηρεσία και διορίστηκε Αντιστράτηγος.

Το 1.957 μ.Χ. προήχθη σε Στρατηγός και έγινε ο πρώτος Γενικός Επιθεωρητής της Μπούντεσβερ. Με αυτή του την ιδιότητα υπηρέτησε μέχρι το 1.961 μ.Χ., οπότε και διορίστηκε Πρόεδρος της Στρατιωτικής Επιτροπής του ΝΑΤΟ, θέση που τον κατέστησε τον ανώτερο στρατιωτικό εκπρόσωπο της συμμαχίας. Το 1.963 μ.Χ. έγινε Αρχηγός του Επιτελείου του ΝΑΤΟ μέχρι το 1.964 μ.Χ.

Ηans Speidel. Ο Hans Speidel ήταν ακόμα ένας Στρατηγός που συμμετείχε στην εισβολή στην Πολωνία, στη Γαλλία και στη Σοβιετική Ένωση, και ένας από τους ιδρυτές της Μπούντεσβερ και αρχηγός του επιτελείου του Έρβιν Ρόμελ ένα από τα πιο βίαια τάγματα κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Μετά τον πόλεμο υπηρέτησε στον δυτικογερμανικό στρατό και έγινε ο Ανώτατος Διοικητής των χερσαίων δυνάμεων του ΝΑΤΟ στην Κεντρική Ευρώπη από το 1.957 μ.Χ.-1.963 μ.Χ. Είχε καθοριστικό ρόλο στον επανεξοπλισμό και την ένταξη της Γερμανίας στο ΝΑΤΟ και το 1.957 μ.Χ. έγινε Αρχηγός των Συμμαχικών Δυνάμεων Κεντρικής Ευρώπης.

Johannes Steinhoff. Ο Johannes Steinhoff, ήταν Γερμανός στρατηγός και αργότερα αξιωματούχος του ΝΑΤΟ. Ένας απο καλύτερους πιλότους της Luftwaffe κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και αποδέκτης του Knights Cross of the Iron (το υψηλότερο βραβείο του ναζιστικού στρατού), ήταν Πρόεδρος της Στρατιωτικής Επιτροπής του ΝΑΤΟ 1.971 μ.Χ.-1.974 μ.Χ. (μεταξύ άλλων θέσεων του ΝΑΤΟ που κατείχε προηγουμένως). Ο Steinhoff παρασημοφορήθηκε και με πολλά ξένα βραβεία, όπως η Αμερικανική Λεγεώνα της Αξίας και η Γαλλική Λεγεώνα της Τιμής.

Εντάχθηκε στο Γραφείο Επανεξοπλισμού της Δυτικής Γερμανίας ως σύμβουλος για την στρατιωτική αεροπορία το 1.952 μ.Χ. και έγινε ένας από τους κύριους αξιωματούχους που επιφορτίστηκαν με την ανοικοδόμηση της Γερμανικής Πολεμικής Αεροπορίας κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου . Κατά τη συνταξιοδότηση του, ο Στάινχοφ έγινε συγγραφέας πολλών βιβλίων για την Γερμανική στρατιωτική αεροπορία κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Ernst Ferber. Ο Ερνστ Φέρμπερ, ήταν Ταγματάρχης στην Βέρμαχτ και αρχηγός του οργανωτικού τμήματος της Ανώτατης Διοίκησης Στρατού (Βέρμαχτ) από το 1.943 μ.Χ.-1.945 μ.Χ., αποδέκτης επίσης του Σιδηρού Σταυρού 1^ης Τάξης, έγινε κι αυτός Αρχηγός των Συμμαχικών Δυνάμεων του ΝΑΤΟ στην Κεντρική Ευρώπη από το 1.973 μ.Χ.-1.975 μ.Χ.

Ο πόλεμος του Γιομ Κιπούρ του 1.973 μ.Χ. και η τουρκική κατοχή της Κύπρου το 1.974 μ.Χ. έλαβαν χώρα κατά τη διάρκεια της θητείας του. Στις 30 Σεπτεμβρίου 1.975 μ.Χ., όπως βλέπουμε στην φωτογραφία παρακάτω παρέδωσε τη θέση του στο ΝΑΤΟ στον στρατηγό Karl Schnell και αποστρατεύτηκε.

Karl Schnell. Ο Karl Schnell, Ήταν στρατηγός, υπεύθυνος για τις προμήθειες της 330^ης Μεραρχίας Πεζικού. Τον Ιούλιο του 1.944 μ.Χ. ανέλαβε το καθήκον του Πρώτου Γενικού Επιτελείου (Ια) του LXXVI. και ήταν υπεύθυνος για επτά μεραρχίες της Βέρμαχτ.

Υπολοχαγός της 24^ης Μεραρχίας Πάντσερ στην 6^η Γερμανική Στρατιά, συμμετέχων στην Μάχη του Στάλινγκραντ, υπασπιστής της Ανώτατης Διοίκησης Στρατού και αποδέκτης του Γερμανικού Σταυρού σε χρυσό, όταν ήταν ο Ανώτατος Διοικητής των Συμμαχικών Δυνάμεων του ΝΑΤΟ στην Κεντρική Ευρώπη 1.979 μ.Χ.-1.983 μ.Χ. Μάλιστα στις 11 Ιανουαρίου το 1977, ο Schnell ανέλαβε υφυπουργός στο Υπουργείο Άμυνας και έγινε και πολιτικός αξιωματούχος των ΗΠΑ.

Johann von Kielmansegg. Ο Johann von Kielmansegg (φωτογραφία αριστερά στην πρώτη εικόνα), αξιωματικός του Γενικού Επιτελείου στην Ανώτατη Διοίκηση της Βέρμαχτ 1.942 μ.Χ.-1.944 μ.Χ., (φωτογραφία δεξιά) Αρχηγός των Συμμαχικών Δυνάμεων του ΝΑΤΟ στην Κεντρική Ευρώπη 1967-1968.

Franz Joseph Schulze, Ο Franz-Joseph Schulze ήταν ακόμα ένας Γερμανός στρατηγός που ήταν ο Ανώτατος Διοικητής των Συμμαχικών Δυνάμεων Κεντρικής Ευρώπης ΝΑΤΟ. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου , υπηρέτησε στην Luftwaffe και ήταν αποδέκτης του Σταυρού του Ιππότη του Σιδηρούν Σταυρού της Ναζιστικής Γερμανίας.

Από αριστερά προς τα δεξιά: Ο στρατηγός Ferdinand von Senger που και αυτός υπήρξε υπολοχαγός της 24^ης Μεραρχίας Τεθωρακισμένων της Έκτης Γερμανικής Στρατιάς και έπειτα αρχηγός των Συμμαχικών Δυνάμεων του ΝΑΤΟ στην Κεντρική Ευρώπη, 1.979 μ.Χ.-83 μ.Χ., ο στρατηγός Franz-Joseph Schulze στη μέση και ο ομοσπονδιακός υπουργός Άμυνας Hans Apel, του σοσιαλδημοκράτη Καγκελάριου Χέλμουτ Σμιτ, κατά τον αποχαιρετισμό του απερχόμενου Γενικού Διοικητή του ΝΑΤΟ για την Κεντρική Ευρώπη, Schulze.

Η λίστα φυσικά είναι ατελείωτη αφού αυτό είναι μόνο ένα δείγμα ανώτερων και ανώτατων αξιωματικών που από ΝΑΖΙ έγιναν ΝΑΤΟΪΚΟΙ. Το ΝΑΤΟ ποτέ δεν έπαψε να είναι μια δολοφονική μηχανή με πολλά εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας από τα γεννοφάσκια του. Ιδρύθηκε στις 4 Απριλίου του 1.949 μ.Χ., λίγο μετά το τέλος του 2,ΠΠ, όπου υποτίθεται οι ηττημένοι της ιστορίας ήταν ΝΑΖΙ.

Μόνο που αν δούμε την πορεία μέχρι και σήμερα (Ουκρανία), οι συμμαχίες είναι ίδιες με τότε, η ναζιστική Βέρμαχτ δεν ήταν ένας «επαγγελματικός στρατός» για να “πάρει μεταγραφήσε άλλη ομάδα” ήταν αναπόσπαστο μέρος της Γερμανικής ναζιστικής μηχανής που ήταν υπεύθυνη για τους θανάτους 14 εκατομμυρίων αμάχων και την καταστροφή της Ευρώπης και της Δυτικής Ρωσίας.

Όπως έχουμε τονίσει σε πολλά άρθρα σε αυτόν εδώ τον ιστότοπο, όταν τα εγκλήματα μένουν χωρίς τιμωρία, τότε καλούμαστε να τα ξαναζήσουμε, όπως ακριβώς έγινε και με την ατζέντα Covid, οι ίδιες ακριβώς τακτικές απο τους ίδιους ανθρώπους.

Σήμερα ο ναζισμός άλλαξε πρόσωπο και κρύβεται πίσω απο άλλες συμμαχίες, αυτό ήταν μια πολύ έξυπνη κίνηση καθώς ξεγέλασε τους πάντες. Οι νεοφιλελεύθεροι και νεοαριστεροί έχουν παραμείνει στο παρελθόν, πολλές φορές γίνονται μέρος των σχεδίων τους. Μην ξεγελιέστε, είναι η ίδια και απαράλλαχτη ευγονική μηχανή του παρελθόντως. Οι περισσότεροι αξιωματικοί των ΝΑΖΙ έχουν αποβιώσει, γιαυτό και δεν τους παρατηρούμε πια στην πολεμική μηχανή του ΝΑΤΟ. Ποτέ τους όμως δεν άλλαξαν ιδέες!

Παρακάτω στη φωτογραφία βλέπουμε το συγκρότημα των έξι κτιρίων στη βάση του ναυτικού Coronado των ΗΠΑ στη νότια Καλιφόρνια, που κατασκευάστηκε το 1967 και μόλις σχετικά πήρε διαστάσεις αφού έγινε γνωστό απο την εφαρμογή google earth.

Πιστεύετε ότι υπάρχει περίπτωση να είναι τυχαία μια τέτοια κατασκευή την εποχή που ανώτατοι αξιωματικοί των ΝΑΖΙ κατείχαν θέσεις διοίκησης στο ΝΑΤΟ; Σίγουρα δεν είσαστε ψηφοφόροι του Μητσοτάκη για να βρίσκεστε σε αυτόν τον ιστότοπο.

Το πιο σοκαριστικό όμως είναι στην παρακάτω εικόνα που απεικονίζεται το νέο στρατηγείο του ΝΑΤΟ πρόκειται για ένα πρόσφατο κτήριο και είναι εμφανέστατο τι συμβολίζει. Είναι τα συντομογραφικά των (Ες-Ες), αποτέλεσε μεγάλη εθνικοσοσιαλιστική οργάνωση στη Γερμανία, η οποία ήταν η μετεξέλιξη των Ταγμάτων Εφόδου

Πιστεύεται πως το ΝΑΤΟ αν ήθελε να κρύψει την βρόμικη ιστορία του, θα έφτιαχνε ένα τέτοιο κτήριο; Όχι βέβαια! Και για να μην υπάρχει αμφιβολία η φωτογραφία αναδημοσιευτηκε απο την επίσημη ιστοσελίδα του ΝΑΤΟ όπως μπορείτε να δείτε και μόνοι σας.

Αν πιστεύεται πως μόνο στο ΝΑΤΟ έχουν αυτές τις ιδέες, τότε πρέπει να δείτε οπωσδήποτε τα παρακάτω άρθρα. Θα διαπιστώσετε, πως δεν είναι τυχαίο οι ίδιοι που διοικούν σήμερα τον κόσμο να κατάγονται από ναζιστικές οικογένειες με μόνο τους μέλημα, πως θα εφαρμόσουν την ευγονική στον παγκόσμιο πληθυσμό (https://attikanea.info/%CF%80%CF%89%CF%82-%CF%84%CE%BF-%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%BF-%CE%B4%CE%B9%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CE%B8%CE%B7%CE%BA%CE%B5-%CE%B1%CF%80%CE%BF-%CF%85%CF%88%CE%B7%CE%BB%CF%8C%CE%B2%CE%B1%CE%B8%CE%BC%CE%BF/).

 

Το ναζιστικό παρελθόν της οικογένειας του Klaus Schwab και η ανατροφή του πάνω σε αυτές τις ιδέες!

Κατά τη διάρκεια των τριών τελευταίων ετών, οι αλυσίδες εφοδιασμού καταρέουν, η φτώχεια αυξάνεται, τα μέσα ενημέρωσης μάς τροφοδοτούν με περισσότερο ψέμα απο ποτέ και οι πολιτικοί μοιράζουν δελτία τροφίμων, ψηφίζουν νόμους για μεταλλαγμένα τρόφιμα, ψηφιακές ταυτότητες και τελικά μας οδηγούν σε ένα σύστημα κοινωνικής πίστωσης με βάση τον άνθρακα, μέσω της απάτης της κλιματική αλλαγής. Είναι άραγε αυτή η ευκαρία που ο Klaus Schwab περίμενε να εκμεταλευτεί με τον Covid19;».

Ποιος είναι ο Klaus Schwab; Εκ πρώτης όψεως, αυτό φαίνεται πολύ εύκολο να απαντηθεί. Στο επίκεντρο των πιο ουσιαστικών βιογραφικών του Schwab είναι ο ρόλος του ως ιδρυτής και πρόεδρος του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ: «μια διεθνής μη κυβερνητική οργάνωση πίεσης [που] δεσμεύει τους πολιτικούς, επιχειρηματικούς, πολιτιστικούς και άλλους ηγέτες της κοινωνίας να διαμορφώνουν παγκόσμιες, περιφερειακές και βιομηχανικές ατζέντες».

Το WEF έχει εκκαθαρίσει πλήρως το mainstream Διαδίκτυο από λεπτομέρειες που είναι επιζήμιες για τις φιλοδοξίες τους και μεγάλο μέρος της ζωής του Schwab έχει μετατραπεί σε ανυπαρξία, με μικρά θραύσματα του χαρακτήρα του, ως εκ τούτου απο τα στοιχεία της κοσμοθεωρίας του, είναι γνωστό ότι κάποιοι τον επηρέασαν.

Αυτό θα περιλαμβάνει ιδεολογικούς συμμάχους και επιχειρηματικούς μέντορες, εκπαιδευτικούς κολεγίων ακόμη και πνευματικούς ηγέτες, αλλά όποια κι αν είναι η εντύπωση που μπορεί να έχει αφήσει κάποιο από αυτά τα άτομα στον Schwab, οι ιστορία της οικογένειας του με την πορεία του, έχει την πιο εντυπωσιακή ομοιότητα. «Στους γονείς μου, τον Eugen Wilhelm Schwab και την Erika Epprecht που με δίδαξαν από πρώτο χέρι την αξία της εκπαίδευσης, της συνεργασίας και της αρχής των ενδιαφερομένων».

Το παραπάνω απόσπασμα προέρχεται από την αφιέρωση του πρόσφατα δημοσιευμένου βιβλίου του Klaus Schwab, Stakeholder Capitalism. ένα βιβλίο που στην ουσία αποτελεί το μανιφέστο του για την οικονομία του πλανήτη μετά τον Covid. Αυτή είναι η μόνη αναφορά που καταγράφεται στον Schwab ως προς τους γονείς του (ή τουλάχιστον, η μοναδική αναφορά που επιβιώνει δημόσια), και ωστόσο, ακόμη και αυτή η σύντομη ματιά στον εσωτερικό του κόσμο είναι μόνο εν μέρει αληθινή.

Κοιτάζοντας πίσω στον χρόνο και τον τόπο γέννησης του Κλάους –Γερμανία, 30 Μαρτίου 1.938–μ.Χ. είναι δελεαστικό να αποδώσουμε την αναχώρηση της βιολογικής μητέρας του στις πολιτικές συνθήκες της εποχής.

Σίγουρα, η Emma Gisela Tekelius Schwab ήταν μόνο μια από τις πολλές Εβραίες που κατέφυγαν στην Αμερική κατά τη διάρκεια των προπολεμικών χρόνων της Γερμανίας. Είτε έτσι είτε αλλιώς, η εγκατάλειψη της Emma άφησε ένα χάσμα της στη ζωή Klaus ώς βρέφος – ένα χάσμα που επρόκειτο να γεμίσει από την Erika Epprecht, μια γυναίκα εναρμονισμένη με το ναζιστικό ιδεώδες και κατ’ επέκταση τις προοπτικές καριέρας του πατέρα του, Eugen. Ο Κλάους άλλωστε, αναφέρει την Erika Epprecht ως πραγματική του μητέρα στην αφιέρωση!

Eugen Wilhelm Schwab πατέρας του Klaus. Ο Eugen Wilhelm Schwab πατέρας του Klaus γεννήθηκε στην Ελβετία λίγο πριν την αλλαγή του Αιώνα. Ωστόσο, όταν ήταν μόλις ενός έτους, όταν ο πατέρας του Eugen, ο Γκότφριντ, πήρε τη σύζυγό του και το μικρό παιδί του πίσω στην πατρίδα του την Γερμανία, προκειμένου να ασχοληθεί με το επάγγελμά του ως μηχανικός μηχανών.

Αυτό έμελλε να αποδείξει κάτι από την οικογενειακή επιχείρηση. Με τη συμβουλή του πατέρα του –συμβουλή που θα μεταδιδόταν και αυτός στους γιους του– ο Eugen Schwab μπήκε στον ίδιο τομέα σπουδών, τελικά εργάστηκε σε ένα εργοστάσιο στο Ravensburg, μια πόλη στα Νότια της Γερμανία.

Η Escher-Wyss, μια ελβετική εταιρεία, ξεκίνησε για πρώτη φορά τις δραστηριότητές της στο εμπόριο υφαντικής, αν και κάθε φορά που διακλαδίζονταν στους τομείς των βιομηχανικών στροβίλων και της υδροηλεκτρικής ενέργειας επρόκειτο να καθιερώσουν τελικά τη φήμη τους.

Αυτή η φήμη αυξήθηκε σημαντικά με το ξέσπασμα του πολέμου το 1939. Υπό τη διαχείριση του Eugen Schwab, και με τα πλεονεκτήματα της έδρας σε ένα επίσημα ουδέτερο έθνος, η Escher-Wyss απολάμβανε τεράστια κέρδη που προέρχονταν από τη βοήθεια της ναζιστικής πολεμικής μηχανής.

Η Βέρμαχτ είχε απο την εταιρία τα πάντα, από φλογοβόλα μέχρι ανταλλακτικά για μαχητικά αεροπλάνα. Με μια λιγότερο άμεση έννοια, η εταιρεία ήταν επίσης αναπόσπαστο κομμάτι της προσπάθειας του Χίτλερ να κατασκευάσει μια ατομική βόμβα, και όμως, παρά την προφανή σημασία της Escher-Wyss – παρά την ιδιότητά της ως «National Socialist Model Company» – Το Ravensburg έμεινε εντελώς ανέγγιχτο από τις βομβαρδιστικές εκστρατείες των Συμμάχων.

Οι λόγοι για αυτό συζητούνται ακόμη. Ενώ η επίσημη ιστορία επιμένει ότι η πόλη χαρακτηρίστηκε εκτός ορίων λόγω κοντινών ανθρωπιστικών επιχειρήσεων, Είναι γενικά αποδεκτό ότι η ασφάλειά του διασφαλίστηκε λόγω μιας μυστικής συμφωνίας μεταξύ των Ναζί, των Συμμαχικών Δυνάμεων άλλα και ανώνυμων ατόμων εντός της ελβετικής επιχειρηματικής κοινότητας.

Φυσικά, το πώς η δουλειά του πατέρα του επηρέασε τον νεαρό Κλάους είναι θέμα εικασίας. Φαίνεται ότι η καθοδήγηση του Eugen, έστω και μόνο όσον αφορά την εξέλιξη της σταδιοδρομίας, είτε έγινε αποδεκτή είτε επιβλήθηκε εντός της οικογένειας Schwab: τόσο ο Klaus όσο και ο μικρότερος αδελφός του, Urs Reiner, συνέχιζαν να εκπαιδεύονται ως μηχανικοί μηχανών.  Η πληθώρα των πανεπιστημιακών πτυχίων του Schwab χρηματοδοτήθηκαν από τα κεντρικά γραφεία της Escher-Wyss στην Ζυρίχη.

Εδώ προκύπτει μια άλλη ενδιαφέρουσα υποσημείωση. Αυτό το έκανε, τουλάχιστον εν μέρει, κατόπιν εντολής της British Pilgrim’s Society, ενός δικτύου αγγλοαμερικανικών κυβερνητικών και τραπεζικών ελίτ που, σε συνεργασία με την MI6 και την CIA, χρησιμοποιούσαν το Ravensburg ως κόμβο για κλεμμένο ναζιστικό χρυσό.

Αυτό αντιπροσωπεύει μια ακόμη διασταύρωση μεταξύ της καταγωγής Schwab και των κεφαλαίων της ευρωπαϊκής ιστορίας που λέγονται σπάνια, και ενώ η Big Tech έχει προβλέψει να αποκρύψει τις περισσότερες λεπτομέρειες, μπορείτε ακόμα να ψάξετε λίγο περισσότερο τους χαρακτήρες που εμπλέκονται εδώ , εδώ , και εδώ .

Ανεξάρτητα από πού προήλθαν τα κεφάλαια για τη φοίτηση του Κλάους ή ακόμα και γιατί η Escher-Wyss επέλεξε να τα παράσχει. Ο πρώτος ρόλος του Klaus στο Escher-Wyss ήταν ως βοηθός του προέδρου. Σε αυτή την θέση, του ανατέθηκε η επίβλεψη της συγχώνευσης της εταιρείας με την Sulzer, μια άλλη μεγάλη Ελβετική εταιρεία μηχανικών που είχε ξεφύγει κι αυτή από τον πόλεμο.

Στην συνέχεια άρχισε να ενισχύει τις κοινές τεχνολογικές τους ικανότητες, ενώ φτιάχνοντας στενότερους δεσμούς με τον Brown Boveri (ακόμη μια επιχείρηση που συνδέεται με τους Ναζί), ο Schwab σχεδόν μόνος του μεταμόρφωσε την Escher-Wyss – που σήμερα0 λειτουργεί με το όνομα Sulzer AG.

Για άλλη μια φορά, οι καριέρες του Κλάους και του πατέρα του αντηχούν. Αν και είναι απίθανο κάποια ομάδα να ξεπεράσει ποτέ τη φήμη των Ναζί ως ευγονιστές της ιστορίας, μέσα στις πιο πρόσφατες δεκαετίες, λίγοι έχουν υποστεί μεγαλύτερη καταδίκη από την Νότια Αφρική της εποχής του απαρτχάιντ.

Χωρίς να μπούμε σε λεπτομέρειες αυτού του ταραγμένου έθνους, είναι ξεκάθαρο αυτό που επέδειξε ο Σουάμπ βοηθώντας να εξοπλίσει το καθεστώς παρίας, ήταν ακριβώς η ίδια ηθική ευκαμψία που είχε ο πατέρας του στον εξοπλισμό της ναζιστικής πολεμικής μηχανής, συμπεριφορά που μάλλον θα υπονόμευε την τρέχουσα προοδευτική προσωπικότητα του Κλάους .

Ο πατέρας του Eugen όταν ήταν διευθυντής στο εργοστάσιο Escher-Wyss, είχε στη διάθεσή του ένα ανθρώπινο δυναμικό χιλιάδων καταναγκαστικών εργατών. Αυτά αποτελούνταν από τα δημογραφικά στοιχεία που θα περίμενε κανείς – Εβραίοι, τσιγγάνοι και ομοφυλόφιλοι καθώς και εκατοντάδες Γάλλοι και Ρώσοι στρατιώτες αιχμαλώτοι που οι Ναζί ανάγκασαν να κατασκευάσουν το Ziegelstrasse 16, ένα από τα μεγαλύτερα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Αυτές δεν ήταν οι μόνες φρικαλεότητες που διαδραματίστηκαν στο παρασκήνιο των πιο διαμορφωτικών χρόνων του Schwab. Όταν ο Gesetz zur Verhütung erbkranken Nachwuchses υπεγράφη στη Γερμανία – «Νόμος για την πρόληψη των απογόνων με κληρονομικές ασθένειες» – το Ravensburg γρήγορα καθιερώθηκε ως επίκεντρο της πρακτικής, άτομα με διάφορους βαθμούς σωματικής και πνευματικής αναπηρίας μεταφέρθηκαν στο τοπικό νοσοκομείο προκειμένου να υποβληθούν σε υποχρεωτική στείρωση.

Πιθανότατα δεν θα μάθουμε ποτέ τι σκέφτηκε τότε ο νεότερος Schwab για μια τέτοια βαρβαρότητα. Ούτε μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα πόσο συχνά κάποιο από αυτά τα θέματα συζητήθηκε γύρω από το τραπέζι του δείπνου.

Δεν μπορούμε να πούμε αν ο Κλάους αντιτάχθηκε ποτέ στις επιχειρηματικές σχέσεις του πατέρα του ή στη χρήση των σκλάβων. σως αυτό που είναι αναμφισβήτητα το πιο ανησυχητικό, είναι αν τίποτα από αυτά δεν τον πείραξε.

Σήμερα, ο Klaus αναμφίβολα είναι μια αδυσώπητη φιγούρα, ένας άνθρωπος του οποίου κάθε εκατοστό έχει σχεδιαστεί για να μεταφέρει μια εικόνα ικανότητας που καθοδηγείται από τη λογική και την καλοπροαίρετη εξουσία. Είναι ακριβώς αυτές οι ιδιότητες, που ένας απελπισμένος και μη ενημερωμένος πολίτης θα ήθελε να δει σε ένα άτομο που προσφέρεται να τον απαλλάξει από τα δεινά του, και όμως αν αυτός ο πολίτης αφιέρωνε λίγο χρόνο για να ξεσκονίσει το παρελθόν του μακριά από την κοσμοθεωρία του Schwab, τότε θα έβλεπαν τις ίδιες νεύρωσεις και εμμονές που ανέκαθεν τον ωθούσαν ως επίδοξο τύραννο.

Ιδιαίτερα ο μεταανθρωπισμός χτυπά μια τέτοια χορδή . Δεν χρειάζεται να επισημάνουμε τους παραλληλισμούς μεταξύ των πειραμάτων του Josef Mengele και των επιδιώξεων του Schwab με τα εμφυτεύματα εγκεφάλου και, με γενετικά σχεδιασμένα μυαλά υπο τον πλήρη έλεγχο τους. όλοι έχουμε πάρει μια γεύση απο την ρητορική του Yuval Noah Harari, του επικεφαλή σύμβουλο του Κλάους.

Θα μπορούσε να ειπωθεί ότι οι διαταραγμένες φαντασιώσεις αυτών των ανδρών ξεπερνούν κατά πολύ αυτές των προκατοχων τους, οι τεχνολογικές εξελίξεις τους επέτρεψαν να εφαρμόζουν το σύστημα ελέγχου όχι μόνο στην κυβέρνηση, την οικονομία και τις κοινωνίες μας, αλλά μέχρι το χρωμοσωμικό επίπεδο.

Αυτές οι ιδέες, λαμβάνονται σε συνδυασμό με μια ομολογημένη ατζέντα μείωσης του πληθυσμού, δεν είναι κάτι άλλο παρά ξεκάθαρα ναζιστικό, το όραμα του Schwab για το Humanity 2.0 – με τα μικροτσίπ, την αλγοριθμικά ρυθμισμένη σύντηξη ανθρώπου και μηχανής – απλώς είναι μια σύγχρονη επωνυμία της Master Race.

Όμως, ανεξάρτητα από το πόσο οι γενοκτονικές ιδέες του Klaus επηρεάστηκαν από την ανατροφή του, αυτό που κάνει τον άνθρωπο πίσω από το The Great Reset πραγματικά επικίνδυνο είναι η προθυμία του να επωφεληθεί από τον ανθρώπινο πόνο.

Στα πενήντα χρόνια από την έναρξη του Ευρωπαϊκού Συμποσίου Μάνατζμεντ (όπως ήταν αρχικά γνωστό το WEF), ο ιδρυτής του φόρουμ ελίσσει αθόρυβα τα επιχειρηματικά του συμφέροντα για να κάνει ακριβώς αυτό, να βασανίζει την ανθρωπότητα, μιμούμενος τη διαδικασία που ακολουθούσε ο πατέρας του Eugene. Αλλά ο οπορτουνισμός του Κλάους είναι ακόμα μεγαλύτερος.

Σε αντίθεση με τον πατέρα του, ο Schwab σκοπεύει να είναι τόσο ωφελούμενος όσο και αρχιτέκτονας της δυστυχίας της ανθρωπότητας, οι απόφοιτοι του νεαρού προγράμματος Global Leaders – όπως ο Emmanuel Macron, Justin Trudeau και Jacinda Ardern – είναι όλοι πρόθυμοι να επιβάλουν τις επιταγές του. Ναί, θα ήταν εύκολο να κάνουμε συγκρίσεις με τους πιο διαβόητους σφαγείς του Αιώνα.

Με τον καιρό, είναι πολύ πιθανό η ύβρις του Schwab να ξεπεράσει ακόμη και την δική τους, αλλά προς το παρόν, όλα αυτά τα φαινομενικά ασυνήθιστα πράγματα για έναν τεχνοκράτη, τοποθετώντας ξανά τον εαυτό του στην πρώτη γραμμή της εκτυλισσόμενης τυραννίας, είναι βέβαιο πως ακολουθεί κατα γράμμα τα βήματα της οικογενειακής παράδοσης των Schwab (https://anazitiseis.gr/to-nazistiko-parelthon-tis-oikogeneias-tou-klaus-schwab-kai-i-anatrofi-tou-pano-se-aftes-tis-idees/).

 

Ο ευγονικός χαρακτήρας και το ναζιστικό παρελθόν του ιδρύματος Rockfeller, που είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στην “Πανδημία”!

Αυτό θα μπορούσε να είναι η συνέχεια του άρθρου Ο βίος και η πολιτεία του ευγονιστή Μπιλ Γκέιτς ή και τα δύο άρθρα να έχουν τίτλο “Η παγκόσμια ελίτ αποτελείται απο ευγονιστές“. Γιατί τόσο ο Μπίλ Γκέιτς όσο και το Ίδρυμα Rockfeller που είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο στην “πανδημία”, έχουν και βίους παράλληλους.

Το Ίδρυμα Rockfeller δημιουργήθηκε το 1.901 μ.Χ., υπό την διεύθυνση του William H. Welch, επιστήμονα που το μόνο μέλημα του, ήταν να δημιουργήσει ένα εμβόλιο για την πολιομελίτιδα (ότι έκανε ο Μπίλ Γκέιτς στις Αφρικανικές χώρες). Ο Welch ήταν γνωστός ευγονιστής την εποχή εκείνη και διέυθυνε το “Eugenics Record Office” έναν οργανισμό με εκατομμύρια μέλη για να ταυτοποιήσουν τους προγόνους τους. Το ίδρυμα τότε μιλούσε ανοιχτά για εξάλειψη ολόκληρων γενεών με στείρωση και ευθανασία!

Ο οργανισμός Rockfeller χρηματοδότησε με περίπου 100 εκατομμύρια την Eugenics Record Office και έπαιξε κύριο ρόλο στην ανάπτυξη Ινστιτούτων ευγονιστών στην Γερμανία, όπως το Kaiser Wilhelm Institute. Ακόμα, ο οργανισμός Rockfeller υποστήριζε τις έρευνες του Δρ. Μένγκελε και Rubin πριν τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το Rockefeller ήταν ο κύριος χρηματοδότης της Stanford Oil και της Γερμανικής εταιρίας IG Farben. Οι δύο αυτές εταιρίες βοήθησαν κατα τη διάρκεια του πολέμου την στρατιωτική ανάπτυξη της Γερμανίας.

Η IG Farben είναι η εταιρία που έφτιαξε τα στρατόπεδα συγκέντρωσης στο Auschwitz και συμμετείχε σε ανθρώπινα πειράματα, όπως πχ τον εμβολιασμό αιχμαλώτων με τύφο και άλλες ασθένειες. Επίσης κατασκεύασε το αέριο Zyklon B, αυτό που χρησιμοποιούσαν στους θαλάμους αερίων.

Το Ίδρυμα Rockfeller σήμερα έχει κεντρικό ρόλο στην πολιτική του εμβολιασμού. Το Ίδρυμα Ροκφέλερ έχει χρηματοδοτησει πολλές “έρευνες” για τα εμβόλια και έχει κάνει μεγάλη προπαγάνδα για την “χρησιμότητα” τους κυρίως την περίοδο της πανδημίας.

Τον Μάιο του 2010 μ.Χ. συντάχθηκε μια μελέτη από το Ιδρυμα Ροκφέλερ με τον τίτλο «Σενάρια για το Μέλλον της Τεχνολογίας και της Διεθνούς Ανάπτυξης» («Scenarios for the Future of Technology and International Development). Στο κεφάλαιο «Lock Step» γίνενται ανάλυση και πρόβλεψη για τον τρόπο αντιμετώπισης μιας πανδημίας και τις συνέπειές της, μια υπόθεση εργασίας που όμως περιγράφει με ακρίβεια τη σημερινή κατάσταση.

Τα βασικά σημεία του σεναρίου, είναι πως το 2012 μ.Χ. χτύπησε μια πανδημία, μολύνοντας σχεδόν το 20% του παγκόσμιου πληθυσμού και σκοτώνοντας 8.000.000 ανθρώπους σε μόλις επτά μήνες, οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν υγιείς νεαροί ενήλικες.

Η πανδημία είχε θανατηφόρο αντίκτυπο στην οικονομία: η κινητικότητα ανθρώπων και αγαθών πάγωσε, εξουθενώνοντας βιομηχανίες. Κάποιες χώρες κατάφεραν να βγουν γρήγορα από αυτή την κατάσταση, όπως η Κίνα, με την επιβολή της υποχρεωτικής καραντίνας για όλους τους πολίτες, καθώς και την άμεση και σχεδόν ερμητική σφράγιση των συνόρων.

Κατά την διάρκεια της πανδημίας, οι ηγέτες σε όλο τον κόσμο άσκησαν την εξουσία τους και επέβαλαν κανόνες και περιορισμούς, από την υποχρεωτική χρήση μάσκας προσώπου έως τον έλεγχο θερμοκρασίας σώματος στις εισόδους κοινόχρηστων χώρων, όπως οι σιδηροδρομικοί σταθμοί και τα σούπερ μάρκετ. Ακόμα και μετά την εξασθένηση της πανδημίας, αυτός ο αυταρχικότερος έλεγχος και η εποπτεία των πολιτών και των δραστηριοτήτων τους συνεχίστηκαν και μάλιστα εντάθηκαν.

Αρχικά η έννοια ενός πιο ελεγχόμενου κόσμου κέρδισε ευρεία αποδοχή και έγκριση (θυμηθείτε τα λόγια του Χαράρι). Οι πολίτες πρόθυμα εγκατέλειψαν μέρος της κυριαρχίας τους -και της ιδιωτικής τους ζωής- με αντάλλαγμα την μεγαλύτερη ασφάλεια και την σταθερότητα».

Σύμφωνα με την ίδια μελέτη, το διαχειριστικό πρότυπο που θα υιοθετηθεί θα είναι το κινεζικό. Από αυτό θα αντιγραφούν τα αυταρχικά μέτρα προστασίας που εφαρμόζει η Κίνα, δείτε το τελευταίο άρθρο: Σοκ: εκλέχτηκε η Κίνα σε ανώτατη θέση στο Εκτελεστικό Συμβούλιο του ΠΟΥ -Θέλουν την κινεζοποίηση των δυτικών κοινωνιών! Θα λεγε κανείς ότι όλα συμβαίνουν με ακρίβεια…

Αξίζει να αναφέρουμε πως η μόνη χώρα στο κόσμο που σήμερα εφαρμόζει μερικώς την ευγονική είναι η Κίνα: Ο νόμος υποχρεώνει τους πολίτες της Κίνας να κάνουν μια προγαμιαία ιατρική εξέταση με σκοπό να εντοπιστούν σοβαρές γενετικές ανωμαλίες, μεταδοτικές ασθένειες ή διανοητικές ανωμαλίες, κι αν κάποια κριθεί ως σοβαρή, δεν επιτρέπεται στο ζευγάρι να παντρευτεί και να τεκνοποιήσει.

Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με τόση ακρίβεια τι θα συμβεί μετά απο 10 χρονια – εκτός κι αν γνωρίζει πως είναι σχεδιασμένο ή ακόμη χειρότερα το έχει σχεδιάσει! Το  Ίδρυμα Rockefeller έχει επίσης παρουσιάσει δελτίο τύπου ανακοινώνοντας χρηματοδότηση ύψους 13,5 εκατομμυρίων δολαρίων για «την καταπολέμηση της παραπληροφόρησης για την υγεία».

Η ανακοίνωση του ιδρύματος Ροκφέλερ: Το Ίδρυμα Rockefeller ανακοινώνει νέα χρηματοδότηση (έχουν υπάρξει κι άλλες) ύψους 13,5 εκατομμυρίων δολαρίων για την ενίσχυση των προσπαθειών αντιμετώπισης του Covid-19 στις ΗΠΑ, την Αφρική, την Ινδία και την Λατινική Αμερική για την αντιμετώπιση των προβλημάτων υγείας και της παραπληροφόρησης – συγκεχυμένες, ανακριβείς και επιβλαβείς πληροφορίες που εξαπλώνονται με πρωτοφανή ταχύτητα και κλίμακα και απειλούν την υγεία και την ευημερία των κοινοτήτων σε όλο τον κόσμο.

Ποιος θα εμπιστεύοταν ένα ίδρυμα που έχει δημιουργηθεί απο ευγονιστές, έχει βοηθήσει τους ΝΑΖΙ και σκοπός τους ήταν ένα εμβόλιο για την μείωση των φτωχών και κατώτερων φυλών; Το Ίδρυμα Ροκφέλερ χρηματοδοτεί διαδηλώσεις όταν μια κυβέρνηση πάει αντίθετα στα συμφέροντα τους.

Σύμφωνα με το Sputnik, η πρωθυπουργός της Σερβίας Άνα Μπρνάμπιτς είχε καταγγείλει ότι δυτικές ΜΚΟ και ιδρύματα έχουν εντείνει τις δραστηριότητές τους στη χώρα τον τελευταίο ενάμιση χρόνο και χρηματοδοτούν περιβαλλοντικές ενώσεις και διαδηλώσεις.

Η Μπρνάμπιτς ανέφερε το Ίδρυμα Ροκφέλερ, την USAID, το Open Society Foundations (βλ. Τζορτζ Σόρος), καθώς και Βρετανικούς και Γερμανικούς οργανισμούς. Στις αρχές Ιανουαρίου του 2022 μ.Χ. ο Πρόεδρος της Σερβίας ήταν εκείνος που έφτασε στο συμπέρασμα ότι οι μαζικές διαδηλώσεις στην χώρα, με οδοφράγματα και επεισόδια, χρηματοδοτήθηκαν από δυτικές οργανώσεις, συμπεριλαμβανομένης της Αμερικανικής ΜΚΟ German Marshall Fund, προς όφελος των πολιτικών του αντιπάλων.

Πιο συγκεκριμένα ο Αλεξάνταρ Βούτσιτς είχε καταγγείλει σε ζωντανή μετάδοση: «Το Ίδρυμα Ροκφέλερ όταν δίνει χρήματα στον Σάβα Μανοΐλοβιτς [ένας από τους επικεφαλής των διαδηλώσεων] λέει ότι είναι για γενικές δραστηριότητες. Σε παιρνούν για ηλίθιο, θέλουν να σκοτώσουν δύο πουλιά με μια πέτρα: επηρεάζουν σημαντικά και συμβάλουν στην ανατροπή της κυβέρνησης στη Σερβία, και στον αντίποδα προστατεύουν τα επιχειρηματικά τους συμφέροντα».

Τα ιδρύματα αυτα Ροκφέλερ, Open Society Foundations κτλ. έχουν τις κατάλληλες υποδομές και προσβάσεις εντός της κάθε χώρας, με συγκεκριμένες “ΜΚΟ” και μπορούν ανα πάσα στιγμή να προκαλέσουν αληθινή εξέγερση, αν ο ηγέτης της χώρας πάει κόντρα στα συμφεροντά τους. Ο David Rockefeller που είναι και ο σημερινός αρχηγός της δυναστείας Ροκφέλερ, σε ένα βιβλίο το 2003 μ.Χ. με τίτλο «Απομνημονεύματα», είχε γράψει το εξής:

«Ορισμένοι μάλιστα πιστεύουν ότι είμαστε μέρος μιας μυστικής κλίκας που δουλεύουμε εναντίον των συμφερόντων των ΗΠΑ, χαρακτηρίζοντάς μας σαν διεθνιστές, και ότι συνωμοτούμε με άλλους ανά τον κόσμο, για να οικοδομήσουμε ένα πιο ολοκληρωμένο παγκόσμιο πολιτικό και οικονομικό οικοδόμημα. Αν αυτή είναι η κατηγορία, δηλώνω ένοχος, και είμαι υπερήφανος γι’ αυτό».

«Η παρούσα ευκαιρία μιας ειρηνικής και αλληλεξαρτώμενης παγκόσμιας τάξης, δεν θα είναι ανοιχτή για μεγάλο χρονικό διάστημα. Βρισκόμαστε στα πρόθυρα της παγκόσμιας μεταμόρφωσης. Το μόνο που χρειαζόμαστε είναι η κατάλληλη μεγάλη κρίση, και τα έθνη θα αποδεχτούν τη Νέα Τάξη Πραγμάτων» (https://anazitiseis.gr/o-evgonikos-charaktiras-kai-to-nazistiko-parelthon-tou-idrymatos-rockfeller-pou-eiche-protagonistiko-rolo-stin-pandimia/).

Κάτι θυμίζει η σχεδίαση των νέου αρχηγείου του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες. Αυτά είναι τα νέα κεντρικά κτίρια του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες (ΕΧΕΙ ΣΧΗΜΑ SS). Από μια συγκεκριμένη οπτική η σχεδίαση παραπέμπει σε κάτι άλλο και η φωτογραφία κυκλοφορεί σε όλο το διαδίκτυο.

Κάτι θυμίζει η σχεδίαση των νέου αρχηγείου του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες. Τα κεντρικά γραφεία του ΝΑΤΟ στις Βρεξέλλες κατασκευάστηκαν την περίοδο 2010 μ.Χ. και 2015 και το όλο έργο κόστισε ύψους 750 εκατ. €, αλλά το κόστος κλιμακώθηκε αργότερα στο 11 δισ.€.

Τα γραφεία εγκαινιάστηκαν στις 25 Μαΐου 2017 μ.Χ. με μια τελετή παρουσία συμμάχων αρχηγών κρατών Το συγκρότημα σχεδιάστηκε από μια διεθνή κοινοπραξία σχεδιασμού με επικεφαλής την αμερικανική εταιρεία Skidmore, Owings και Merrill, συμπεριλαμβανομένης της Jo Palma.

Τόσο ο σχεδιασμός όσο και η κατασκευή ολοκληρώθηκαν υπό την αιγίδα της Ομάδας Διαχείρισης Έργου του Υπουργείου Άμυνας του Βελγίου με επικεφαλής τον συνταγματάρχη Christian LaNotte, και μηχανικούς του Βελγικού Στρατού (https://romioitispolis.gr/kati-thymizei-i-schediasi-ton-neoy-archigeioy-toy-nato-stis-vryxelles/).

Στο εδώλιο ο «σκληρός» της AfD Μπιορν Χέκε που χρησιμοποιεί το ναζιστικό σύνθημα. Ένας από τους πιο ακραίους πολιτικούς της Γερμανίας δικάζεται, γιατί χρησιμοποίησε απαγορευμένο ναζιστικό σύνθημα. Ο λόγος του είναι γεμάτος αναφορές στην ναζιστική εποχή.

Το αδίκημα το οποίο φέρεται να διέπραξε ο Μπιορν Χέκε είναι γραμμένο στην πιο επίσημη γραφειοκρατική γλώσσα: «Χρήση εμβλημάτων μιας πρώην εθνικοσοσιαλιστικής οργάνωσης». Αυτό είναι το κατηγορητήριο στη δίκη που αρχίζει την Πέμπτη στο πρωτοδικείο της πόλης Χάλε.

Συγκεκριμένα: Ο Χέκε εμφανίστηκε σε προεκλογική συγκέντρωση στις 12 Δεκεμβρίου του 2023 μ.Χ. στην πόλη Γκέρα της Θουριγγίας. Στο εστιατόριο Βαλντχάους δεν υπήρχε θέση ούτε να σταθεί κανείς, όπως λέει η τοπική οργάνωση του AfD, του κόμματος του Χέκε.

Κατά την διάρκεια της εκδήλωσης ο Χέκε κάνει κάτι σαν παιγνίδι με τους παρόντες. Τους λέει ότι πρέπει να λογοδοτήσει σε δικαστήριο λόγω μιας κατηγορίας από το 2021 μ.Χ. "Επειδή κάποτε έκλεισα μια προεκλογική εκστρατεία με ένα ρητορικό τρίπτυχο: "Όλα για την πατρίδα μας!

Όλα για την Σαξονία-Άνχαλτ! Όλα για..." και κάνοντας νοήματα με χειρονομίες ο Χόκε ενθαρρύνει το ακροατήριό του να ολοκληρώσει το σύνθημα. Εκείνοι χειροκροτούν και ανταποδίδουν το "... Γερμανία!". Ο Χέκε στέκεται στην σκηνή και γελά εμφανώς ικανοποιημένος.

SA: Η παραστρατιωτική οργάνωση του Χίτλερ. «Όλα για την Γερμανία». Είναι η δεύτερη φορά που χρησιμοποιεί αυτό το σύνθημα την ίδια ημέρα. Είναι σύνθημα της διαβόητης παραστρατιωτικής οργάνωσης του Χίτλερ Sturmabteilung, ταγμάτων εφόδου, SA εν συντομογραφία. Η SA έδρασε ιδιαίτερα στην αρχή του εθνικοσοσιαλισμού, περίπου όταν ο Χίτλερκαι το κόμμα του, το NSDAP (Εθνικοσοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Γερμανίας), ανήλθαν στην εξουσία το 1.933 μ.Χ.

Σε αυτήν την πρώιμη φάση τρομοκρατούσαν, σκότωναν, βασάνιζαν και εκφόβιζαν κυρίως Εβραίους και κομμουνιστές. Μετά την πτώση του αυτοαποκαλούμενου Τρίτου Ράιχ και τον τερματισμό των μαζικών δολοφονιών σε ολόκληρη την Ευρώπη το 1.945 μ.Χ., απαγορεύτηκαν η SA κι άλλες ναζιστικές οργανώσεις.

Αργότερα στην νεοσύστατη Ομοσπονδιακή Γερμανία απαγορεύτηκε κάθε προπαγάνδα που να έχει σχέση με την εθνικοσοσιαλιστική ιδεολογία και τις οργανώσεις της στην Γερμανία, μεταξύ αυτών και η χρήση του συνθήματος των SA «Alles für Deutschland», (Όλα για την Γερμανία).

Ήξερε όμως ο Χέκε τι είδους σύνθημα φώναζε; Ασφαλώς και ήξερε. Τουλάχιστον τη δεύτερη φορά στην πόλη Γκέρα. Το αναφέρει και ο ίδιος στο κατηγορητήριο. Γιατί ο Χέκε είναι καθηγητής ιστορίας. Σπούδασε και δίδαξε ιστορία για πολλά χρόνια πριν μπει στην πολιτική, στο ακροδεξιό κόμμα «Εναλλακτική για την Γερμανία» και γίνει ένας εκ των πλέον ριζοσπαστικών εκπροσώπων του.

Αξίζει ιδιαίτερης μνείας το πόσο το έργο του Χέκε αναφέρεται άμεσα ή έμμεσα στην ναζιστική εποχή. Επέκρινε την ανέγερση Μνημείου Ολοκαυτώματος στην μνήμη των δολοφονημένων 6 εκ. Ευρωπαίων Εβραίων και το αποκάλεσε «Μνημείο της Ντροπής».

Μιαν άλλη φορά το 2016 μ.Χ., σε συγκέντρωση του AfD ο Χέκε εξέφρασε τη συμπάθειά του προς την διαβόητη αρνήτρια του ολοκαυτώματος Ούρσουλα Χάβερμπεκ, η οποία καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης πολλών χρόνων ως υπότροπος.

«Ο Χέκε είναι φασίστας». Το 2017 μ.Χ. ο Χέκε προχώρησε περισσότερο. Σε ομιλία του προς την νεολαία του κόμματός του επέκρινε τον τρόπο με τον οποίο οι Γερμανοί αντιμετωπίζουν την ναζιστική δικτατορία με τον χαρακτηρισμό "ηλίθια πολιτική αντιμετώπισης". Και στην συνέχεια απαιτεί: "Χρειαζόμαστε στροφή 180 μοιρών στην πολιτική μνήμης". Όπου στροφή εννοεί μια θετική πολιτική με οποιαδήποτε μορφή.

Το 2018 μ.Χ. ο Χέκε δημοσίευσε τις σκέψεις του σε βιβλίο, σε έναν "τόμο διαλόγου". Σε αυτό χαρακτηρίζει λάθος το γεγονός ότι "ο Χίτλερ παρουσιάζεται ως ο απολύτως κακός" και λέει ότι δεν τα πράγματα δεν είναι μόνο "μαύρο και άσπρο".

Το βιβλίο είναι γεμάτο από ριζοσπαστικές δηλώσεις: ο Χέκε λέει, όπως εκτίμησε και το διοικητικό δικαστήριο του Μάινινγκεν, ότι χρειάζεται τελικά ένας νέος Φύρερ, ότι η Γερμανία απειλείται με "εθνικό θάνατο μέσω της ανταλλαγής των πληθυσμών". Και για τους αντιφρονούντες στην Γερμανική κοινωνία, λέει: "Τα καμένα μέλη δεν θεραπεύονται με νερό λεβάντας, όπως ήξερε ήδη ο Χέγκελ".

Τα γραφόμενα στο βιβλίο του είναι τόσο ριζοσπαστικά και ακραία, που ένα γερμανικό δικαστήριο τα χρησιμοποίησε ως βάση για την απόφασή του ότι o χαρακτηρισμός "ο Χέκε είναι φασίστας" δεν είναι επινόημα της φαντασίας, αλλά βασίζεται σε επαληθεύσιμη πραγματική βάση, σύμφωνα με απόφαση του διοικητικού δικαστηρίου του Μάινινγκεν της 26^ης Σεπτεμβρίου 2019 μ.Χ.

Το αξιοσημείωτο με την προσοχή των μέσων ενημέρωσης στον Χέκε και τις συζητήσεις σχετικά με αυτόν ως πολιτικό πρόσωπο συνίσταται στο ότι είναι ένας πολιτικός που δεν κατέχει κανένα πολιτικό αξίωμα στη Γερμανία και δεν έχει ποτέ ασκήσει κανένα.

Δεν είναι καν πρόεδρος ενός κόμματος, ούτε καν μέλος της κεντρικής του διοίκησης. Παρόλα αυτά, έχει καταφέρει να γίνει το απόλυτο κέντρο έλξης της γερμανικής πολιτικής και η χώρα διαφωνεί για τις σκέψεις, την κοσμοθεωρία και την πολιτική του δράση.

Θέλει να γίνει τοπικός πρωθυπουργός. Ο λόγος; Με ή χωρίς ριζοσπαστισμό ο Χέκε οδήγησε το AfD σε τέτοια επιτυχία στο κρατίδιό του, τη Θουριγγία, που έγινε το ισχυρότερο πολιτικό κόμμα στις δημοσκοπήσεις.

Και το γεγονός ότι δεν κατέχει υψηλό αξίωμα μπορεί να αλλάξει φέτος. Γιατί ο Χέκε θέλει να γίνει πρωθυπουργός του ομόσπονδου κρατιδίου της Θουριγγίας. Εδώ και καιρό είναι η κινητήρια δύναμη στο κόμμα του, ακόμη και χωρίς αξίωμα σε ομοσπονδιακό επίπεδο.

Όταν πρόκειται για πλήρωση θέσεων και αξιωμάτων, ο Χέκε είναι σχεδόν αήττητος σε ένα κόμμα που όλο και περισσότερο εντάσσεται από τις γερμανικές αρχές ασφαλείας στην κατηγορία ως "ύποπτο για ακροδεξιό εξτρεμισμό". Η τοπική οργάνωση του AfD στη Θουριγγία υπό την ηγεσία του Μπιορν Χέκε δεν περιλαμβάνεται απλώς στον κατάλογο των ύποπτων περιπτώσεων από την κρατική υπηρεσία προστασίας του Συντάγματος. Αναφέρεται ήδη ως "επιβεβαιωμένη περίπτωση ακροδεξιού εξτρεμιστή".

 

Οι παράλογες κυρώσεις στην Ρωσία κόστισαν στη Γερμανία το 5% του ΑΕΠ - Επιστροφή σε ρωσικό αέριο ζητούν AfD και BSW. Οι Γερμανοί πλήττονται κατά τρεις φορές περισσότερο από τους υπόλοιπους Ευρωπαίους από την ενεργειακή κρίση.

Η Γερμανία έχει χάσει το 5% του ΑΕΠ της λόγω των συνεπειών του πολέμου στην Ουκρανία, ενώ κάθε πολίτης της ζημιώνεται κατά μέσο όρο με 2.600 ευρώ ετησίως. Η Εναλλακτική για την Γερμανία (AfD) και η «Συμμαχία Sahra Wagenknecht» (BSW) εισηγούνται ως λύση την επιστροφή στο ρωσικό φυσικό αέριο.

Σύμφωνα με έρευνα του Ιδρύματος «Hans-Böckler» για λογαριασμό της εκπομπής Panorama του ARD, οι Γερμανοί πλήττονται κατά τρεις φορές περισσότερο από τους υπόλοιπους Ευρωπαίους από την ενεργειακή κρίση που ακολούθησε την Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.

Στην Σουηδία κάθε κάτοικος επιβαρύνεται κατά 1.700 ευρώ ετησίως, αλλά στην Ιταλία μόνο κατά 230 και ο μέσος όρος στην ΕΕ είναι περίπου 880 ευρώ. «Η Γερμανία έχει δομικά χαρακτηριστικά τα οποία την καθιστούν ιδιαίτερα ευάλωτη», εξηγεί ο οικονομολόγος του Ιδρύματος «Hans-Böckler» Sebastian Dullien και αναφέρεται στον «πολύ μεγάλο βιομηχανικό κλάδο, κάτι που συνεπάγεται και μεγάλη κατανάλωση ενέργειας».

Επιπλέον, μεγάλη ποσότητα αυτής της ενέργειας ήταν φυσικό αέριο από την Ρωσία, ενώ, όπως επισημαίνει ο οικονομολόγος, η Γερμανική κυβέρνηση στράφηκε σχετικά αργά στις αγορές φυσικού αερίου, με αποτέλεσμα να βρει μόνο ιδιαίτερα υψηλές τιμές.

Η παραγωγή στην Γερμανία καθίσταται πλέον πολύ ακριβή, μεταφέρεται στο εξωτερικό και μειώνεται, καθώς οι ανταγωνιστές, π.χ. οι ΗΠΑ, μπορούν να προσφέρουν φθηνότερες τιμές. Αυτό αντανακλάται άμεσα στο ΑΕΠ, προσθέτει ο Sebastian Dullien.

Επιστροφή στο Ρωσικό φυσικό αέριο. Με αφορμή την συρρίκνωση του Γερμανικού ΑΕΠ, η ακροδεξιά ζητά άμεσα επιστροφή στο Ρωσικό φυσικό αέριο, προκειμένου να σταθεροποιηθεί η Γερμανική βιομηχανία.

Ο εκπρόσωπος της AfD για θέματα ενεργειακής πολιτικής Στέφεν Κοτρέ δήλωσε ότι «χρειαζόμαστε γρήγορα την επισκευή του αγωγού Nord Stream 2 και κατόπιν θα μπορεί να ρέει και πάλι το ρωσικό αέριο - τόσο απλό είναι», ενώ, στο ίδιο πνεύμα, η επικεφαλής της BSW Sahra Wagenknecht τόνισε ότι «δεν υπάρχει ρεαλιστική εναλλακτική λύση σε παρόμοιο επίπεδο τιμών».

Την ίδια ώρα όμως, στην Αυστρία, η οποία εξακολουθεί να προμηθεύεται φυσικό αέριο από την Ρωσία, η τιμή για τους καταναλωτές ανέρχεται σε περίπου 12 σεντς/Κιλοβατώρα, έναντι 9 σεντς στην Γερμανία για το 2024 μ.Χ.

Με κατανάλωση 20.000 KWh τον χρόνο, ένα γερμανικό νοικοκυριό πληρώνει περίπου 1.800 ευρώ, ενώ στην Αυστρία 2.400 ευρώ. Η σύμβαση της αυστριακής εταιρίας ενέργειας ÖMV με την Gazprom υπόκειται σε καθεστώς μυστικότητας και δεν είναι γνωστοί οι οικονομικοί όροι της.

Ο υπεύθυνος για θέματα ενέργειας στο Εργατικό Επιμελητήριο της Βιέννης Joel Telgis δήλωσε στο ARD ότι «το μόνο που γνωρίζουμε είναι ότι τα συμβόλαια ισχύουν έως το 2040 μ.Χ. και η Αυστρία θα πρέπει να πληρώσει για την αγορά του αερίου, ανεξαρτήτως του εάν τελικά θα το χρησιμοποιήσει».

Ο Sebastian Dullien εκφράζει σοβαρές επιφυλάξεις σχετικά με το εάν η επιστροφή στο ωσικό φυσικό αέριο θα ωφελούσε οικονομικά την Γερμανία. «Το θέμα δεν είναι μόνο η τρέχουσα τιΡμή, αλλά το ερώτημα, πόσο ασφαλής και αξιόπιστη μπορεί να είναι μελλοντικά η παράδοση και η τιμή του αερίου;», σημειώνει.

«Οι Ρώσοι δεν μας απογοήτευσαν ποτέ», σχολιάζει ο κ. Κοτρέ από την AfD, ενώ η Wagenknecht προσπερνά το ερώτημα και αντιτείνει ότι η Γερμανική οικονομία «δεν λειτουργεί με ήλιο και άνεμο, οπότε πρέπει να δούμε από πού μπορούμε να προμηθευτούμε φυσικό αέριο και η Ρωσία είναι για εμάς η μόνη εναλλακτική, από γεωγραφικής άποψης».

Επιφυλάξεις από την βιομηχανία. Από την πλευρά της βιομηχανίας εκφράζονται επίσης επιφυλάξεις για την επιστροφή στους Ρώσους προμηθευτές.  «Βρισκόμαστε όλοι σε φάση μετασχηματισμού. Προσπαθούμε να απομακρυνθούμε από το φυσικό αέριο - με χρήση ηλεκτρικής ενέργειας από το 50% στο 100%, προκειμένου κατόπιν να μπορούμε να χρησιμοποιούμε αποκλειστικά ενέργεια από ανανεώσιμες πηγές.

Θα θέλαμε λοιπόν να απομακρυνθούμε εντελώς από το αέριο», τονίζει ο επικεφαλής της Χαλυβουργίας στο Μπόχουμ Στέφαν Μάιερ. Η εταιρία του αναγκάστηκε να λειτουργήσει επί πέντε μήνες με καθεστώς περιορισμένων ωρών εργασίας, λόγω του πενταπλασιασμού των τιμών ενέργειας μετά τον Αύγουστο του 2022 μ.Χ.-(https://www.bankingnews.gr/diethni/articles/733277/oi-paraloges-kyroseis-sti-rosia-kostisan-sti-germania-epistrofi-se-rosiko-aerio-zitoyn-afd-kai-bsw).

 

Τα 3 σημάδια ότι η Ευρώπη οδηγείται σε πόλεμο με την Ρωσία – Τι ετοιμάζει η Σουηδία στο λιμάνι του Μάλμε… «Κανείς δεν ξέρει πόσο χρόνο έχουμε», δήλωσε ο υπουργός Πολιτικής Άμυνας Carl-Oskar Bohlin, σχετικά με τον κίνδυνο πολέμου.

Η Ευρώπη ετοιμάζεται για πόλεμο. Και αυτό καθίσταται όλο και πιο εμφανές το τελευταίο διάστημα, την ώρα που οι περισσότερες κυβερνήσεις παραγγέλνουν αυξήσεις στην παραγωγή όπλων, ενώ αυξάνουν τη συχνότητα των ασκήσεων.

Ήδη άλλωστε υπάρχουν σοβαρά σημάδια και γεγονότα που μπορεί να υποδηλώνουν προετοιμασίες για μια άμεση σύγκρουση με την Ρωσία. Ο πόλεμος στην Ουκρανία συνεχίζεται για περισσότερα από δύο χρόνια και ο ουκρανικός στρατός αντιμετωπίζει ξεκάθαρα δυσκολίες στην πρώτη γραμμή, ενώ η Δύση αρχίζει να συνειδητοποιεί ότι δεν υπολόγισε σωστά τις δυνατότητες της Ρωσίας.

Η κατάσταση στο ουκρανικό μέτωπο δεν είναι δυναμική, αλλά οι μικρές ρωσικές προόδους καθιστούν σαφές ότι η ΕΕ και οι ΗΠΑ πρέπει επειγόντως να αυξήσουν την προμήθεια όπλων στην Ουκρανία. Ενώ οι Αμερικανοί καθυστερούν τη βοήθειά τους, η ευρωπαϊκή ήπειρος προσπαθεί να αντικαταστήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες σε αυτό το θέμα και να παράσχει όσο το δυνατόν περισσότερη υποστήριξη στο Κίεβο.

Οι προσπάθειες του ευρωπαϊκού στρατιωτικού-βιομηχανικού συγκροτήματος είναι ορατές με γυμνό μάτι, αλλά δεν αρκούν για να αλλάξουν δραματικά την κατάσταση στο μέτωπο υπέρ των Ουκρανικών Ενόπλων Δυνάμεων.

Η Δύση έχει επανειλημμένα πει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί σύντομα να αντιμετωπίσει τη ρωσική επιθετικότητα. Βλέπουν επίσης ξεκάθαρα την επιθυμία του Ρώσου προέδρου να εξαπλώσει τον πόλεμο πολύ πέρα από την Ουκρανία και η πιθανότητα ο πόλεμος να εξαπλωθεί τελικά στην ΕΕ δεν μπορεί να αποκλειστεί. Ως εκ τούτου, οι χώρες της ΕΕ έχουν αρχίσει να προετοιμάζονται για πόλεμο πιο ενεργά.

Τι λέει η ΕΕ; Ο επικεφαλής διπλωμάτης της ΕΕ, Josep Borrell, είναι πιθανώς ένας από τους πρώτους υψηλόβαθμους αξιωματούχους στην Ευρώπη που μίλησε δημόσια για τον κίνδυνο. «Βρισκόμαστε αναμφίβολα σε πόλεμο... και ένας συμβατικός πόλεμος υψηλής έντασης στην Ευρώπη δεν είναι πλέον φαντασίωση», δήλωσε ο Borrell σε ένα οικονομικό φόρουμ στις Βρυξέλλες. Σημείωσε μάλιστα ότι η Ρωσία απειλεί την Ευρώπη με τον πόλεμο στην Ουκρανία και με υβριδικές επιθέσεις σε χώρες της ΕΕ.

Ο Borrell σημείωσε επίσης ότι η αμερικανική ομπρέλα, στην οποία βασίζεται η Ευρώπη από τον Ψυχρό Πόλεμο, ενδέχεται να μην είναι επαρκής. Ανάλογα με το ποιος είναι υπεύθυνος στην Ουάσιγκτον, η Ευρώπη μπορεί να μην μπορεί να βασιστεί στην συνεχή προστασία της Αμερικής.

Προειδοποίηση για τους Ευρωπαίους. Νωρίτερα αυτό το έτος, ο στρατηγός Martin Gerem, διοικητής των Εσθονικών Αμυντικών Δυνάμεων, είπε ότι η «συλλογική Δύση» θεωρεί τώρα την απειλή ενός πολέμου του ΝΑΤΟ με την Ρωσία πιο πιθανή από ό,τι στην αρχή της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία.

Και ο Πρόεδρος της Στρατιωτικής Επιτροπής του ΝΑΤΟ, Rob Bauer, κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου μετά τη διήμερη συνεδρίαση της επιτροπής στις Βρυξέλλες, έχει ήδη δηλώσει ευθέως ότι οι Ευρωπαίοι πρέπει να προετοιμαστούν για πόλεμο

"Πρέπει να έχετε νερό στο σπίτι σας, ένα ραδιόφωνο και έναν φακό με μπαταρία. Για να επιβιώσετε τις πρώτες 36 ώρες", είπε. Εν τω μεταξύ, η πολωνική έκδοση της The Warsaw σημείωσε ότι το 2024 μ.Χ., οι Πολωνοί πολίτες άρχισαν να αγοράζουν κατοικίες στην Ισπανία τρεις φορές περισσότερο λόγω του φόβου των εχθροπραξιών στην χώρα τους. Οι Πολωνοί κάνουν αυτό το βήμα γιατί φοβούνται ότι η κατάσταση στο ουκρανικό μέτωπο μπορεί να τους φέρει τον πόλεμο.

Γεγονότα που δείχνουν ότι η ΕΕ προετοιμάζεται για πόλεμο με την Ρωσία. Εν μέσω όλων των συζητήσεων για έναν πιθανό πόλεμο, το ΝΑΤΟ έκανε τη μεγαλύτερη άσκησή του εδώ και δεκαετίες, το Steadfast Defender 2024 μ.Χ., στις 24 Ιανουαρίου. Συμμετείχαν 90.000 στρατιώτες από 32 κράτη μέλη του ΝΑΤΟ.

Συμμετείχαν επίσης περισσότερα από 50 πλοία, από αεροπλανοφόρα έως αντιτορπιλικά, περισσότερα από 80 μαχητικά, ελικόπτερα και drones, καθώς και τουλάχιστον 1.100 οχήματα μάχης, συμπεριλαμβανομένων 133 τανκς και 533 οχημάτων μάχης πεζικού. Οι ασκήσεις θα διαρκέσουν μέχρι το τέλος Μαΐου. Είναι πιθανό αυτές οι ασκήσεις να αποτελούν προληπτικά μέτρα σε περίπτωση πιθανής ρωσικής επίθεσης.

Πολλοί ειδικοί υποστηρίζουν ότι η αποτυχία της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία δεν αφήνει στον Putin άλλη επιλογή παρά να «ανεβάσει περαιτέρω τα διακυβεύματα». Η Ευρώπη βρίσκεται στον δρόμο του πολέμου. Σύμφωνα με την Ισπανική εφημερίδα El País, τα κράτη μέλη της ΕΕ αυξάνουν τις δαπάνες τους για την άμυνα και την εθνική ασφάλεια.

Για πρώτη φορά στην ιστορία της ύπαρξης του μπλοκ, η ηγεσία της ΕΕ αρχίζει να δίνει τόσο μεγάλη έμφαση στην άμυνα καθώς επιδιώκει να προστατευτεί από εξωτερικές απειλές σε ταραγμένους καιρούς. Ο λόγος για αυτό είναι ο Ρωσο-ουκρανικός πόλεμος, αλλά όχι μόνο.

Επιπλέον, σύμφωνα με τα δημόσια στοιχεία του ΝΑΤΟ, οι αμυντικές δαπάνες θα φτάσουν τα 380 δισ. δολ = 2% του ΑΕΠ μέχρι το τέλος του 2024 μ.Χ. Όλα δείχνουν ότι αυτά τα στοιχεία θα συνεχίσουν να αυξάνονται, καθώς ο κόσμος οδεύει προς την άβυσσο του πολέμου.

Έτσι, οι χώρες του ΝΑΤΟ ενδέχεται να αντιμετωπίσουν την Ρωσική επιθετικότητα στο εγγύς μέλλον. Ωστόσο, ορισμένα γεγονότα, συμπεριλαμβανομένων των εκλογών στις ΗΠΑ, ενδέχεται να επηρεάσουν την έκβαση της αντιπαράθεσης μεταξύ Ρωσίας και Δύσης.

Η προειδοποίηση της Σουηδίας. Ένα κτίριο στο βόρειο λιμάνι του Μάλμε έχει γίνει σύμβολο των προετοιμασιών της Σουηδίας για ένα αβέβαιο μέλλον. Ο εξοπλισμός στο εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας κοντά στα στενά του Όρεσουντ επρόκειτο να αποσυναρμολογηθεί και να αποσταλεί σε νέους ιδιοκτήτες στο εξωτερικό. Στην συνέχεια, ο πόλεμος στην Ουκρανία ανέτρεψε την αμυντική πολιτική της χώρας και τώρα αναγκάζει να επανεξεταστούν τα σχέδια ενεργειακής ασφάλειας.

Με την πρωτεύουσά του πιο κοντά στην Αγία Πετρούπολη παρά στο Βερολίνο, το σκανδιναβικό έθνος των 10 εκατομμυρίων κατοίκων βρίσκεται σε αδιέξοδο μετά την προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία πριν από μια δεκαετία. Αλλά αντιμέτωπο με έναν ολοένα και πιο τολμηρό Vladimir Putin, το νεότερο μέλος του ΝΑΤΟ λέει ότι πρέπει να είναι έτοιμο εάν η σύγκρουση εξαπλωθεί στη Βαλτική.

Ο φορέας εκμετάλλευσης δικτύου της Σουηδίας θέλει να λειτουργήσει ξανά η εγκατάσταση στο Μάλμε, ώστε να μπορεί να κρατά αναμμένα τα φώτα στην τρίτη μεγαλύτερη πόλη της χώρας σε περίπτωση διακοπής ρεύματος μετά από επίθεση σε εθνική ενεργειακή υποδομή.

«Ας ελπίσουμε ότι δεν θα καταλήξουμε σε μια κατάσταση όπου θα χρησιμοποιήσουμε αυτές τις δυνατότητες», δήλωσε ο Mikael Nilsson, διευθυντής του εργοστασίου. «Αλλά το να έχουμε τη βεβαιότητα ότι είμαστε εκεί και έτοιμοι όταν χρειάζεται είναι πραγματικά παρήγορο».

Εκτός από την ενίσχυση του στρατού της, ο οποίος μειώθηκε μετά τον Ψυχρό Πόλεμο καθώς η Σουηδία έβλεπε ένα ειρηνικό μέλλον, η χώρα χρειάζεται να αναβαθμίσει λιμάνια, δρόμους, σιδηροδρομικά δίκτυα, νοσοκομεία και καταφύγια. Ο ενεργειακός εφοδιασμός της — ένας συνδυασμός πυρηνικής, υδροηλεκτρικής και αιολικής ενέργειας — είναι ιδιαίτερα ευάλωτος, λόγω της γεωγραφίας.

Περίπου 16.000 χιλιόμετρα (9.942 μίλια) ηλεκτρικών γραμμών που βοηθούν στην σύνδεση της παραγωγής στο βορρά με τις κύριες πόλεις του νότου διασχίζουν πυκνά δάση που καλύπτουν περίπου τα δύο τρίτα του τοπίου.

Αυτό αφήνει το πλέγμα πιο εκτεθειμένο σε δολιοφθορές από ό,τι σε πολλά άλλα ευρωπαϊκά έθνη και η Σουηδία πρέπει να είναι προετοιμασμένη για αναταραχές, σύμφωνα με τη Vera van Zoest, αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Σουηδικό Πανεπιστήμιο Άμυνας. «Οι υποδομές ζωτικής σημασίας, όπως για παράδειγμα το ηλεκτρικό δίκτυο, είναι συχνά κύριος στόχος σε περιόδους πολέμου», είπε ο van Zoest.

Ανέφερε την Ουκρανία, όπου η Ρωσία έχει καταστρέψει περισσότερες από τις μισές ενεργειακές εγκαταστάσεις της γείτονάς της από την εισβολή τον Φεβρουάριο του 2022, σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα, βυθίζοντας τις πόλεις στο σκοτάδι και στερώντας τους ανθρώπους από νερό και θέρμανση κατά τους σκληρούς χειμώνες.

Δεν είναι μόνο το πεδίο της μάχης. Ωστόσο, η επέκταση του πεδίου μάχης σε όλη την Ευρώπη δεν είναι η μόνη ανησυχία. Οι επιθέσεις πριν από δύο χρόνια στους αγωγούς φυσικού αερίου Nord Stream που εκτόξευσαν τις τιμές υπογραμμίζουν τους κινδύνους του υβριδικού πολέμου, συμπεριλαμβανομένων των λεγόμενων επιθέσεων ψευδούς σημαίας ή άλλων με εύλογη άρνηση.

«Κανείς δεν ξέρει πόσο χρόνο έχουμε», δήλωσε ο υπουργός Πολιτικής Άμυνας Carl-Oskar Bohlin, προσθέτοντας ότι η βελτίωση είναι ακόμη πιο επείγουσα επειδή η νότια Σουηδία έχει ένα από τα μεγαλύτερα κενά μεταξύ κατανάλωσης και παραγωγικής ικανότητας στην Ευρώπη.

Μέχρι το τέλος του 2028, περίπου 1.000 ειδικευμένοι Σουηδοί θα πρέπει να είναι σε ετοιμότητα για να βοηθήσουν στην προστασία του ενεργειακού εφοδιασμού ως μέρος του υποχρεωτικού πολιτικού καθήκοντος — μια μορφή εθνικής υπηρεσίας που ανεστάλη μετά τον Ψυχρό Πόλεμο και επανήλθε φέτος.

Θα κατασκευαστούν ισχυρότεροι φράχτες και θα ενισχυθεί η παρακολούθηση. Και το Μάλμε δεν θα είναι η μόνη πόλη που θα μπορεί να λειτουργεί ανεξάρτητα από το δίκτυο. Ο πάροχος δικτύου Svenska Kraftnat λέει ότι έχει σχέδια για την πρωτεύουσα, Στοκχόλμη, καθώς και το Γκέτεμποργκ και βασικές περιοχές.

«Πρόκειται για την οικοδόμηση της ικανότητας να συνεχίζεις ως συνήθως σε περιόδους κρίσης», δήλωσε ο Chief Security Officer του χειριστή, Erik Nordman. Συνολικά, η κυβέρνηση διέθεσε περίπου 5,5 δισεκατομμύρια κορώνες (510 εκατομμύρια δολάρια) στον προϋπολογισμό του 2024 μ.Χ. για την πολιτική άμυνα, σχεδόν τριπλάσια από το 2021 μ.Χ., το έτος πριν η Μόσχα στείλει τανκς στην Ουκρανία.

«Δεν έχει σημασία πόσο ισχυρός θα γίνει ο στρατός – αν δεν λάβουμε την υποστήριξη που χρειαζόμαστε από την πολιτική άμυνα, δεν θα μπορέσουμε να κάνουμε ό,τι απαιτείται», δήλωσε ο αρχιστράτηγος του στρατού Micael Byden (https://www.bankingnews.gr/diethni/articles/734325/ta-3-simadia-oti-i-evropi-odeyei-se-polemo-me-ti-rosia-ti-etoimazei-i-souidia-sto-limani-tou-malme).

ΕΟΚ ΚΑΙ ΝΑΤΟ ΤΟ ΙΔΙΟ ΔΟΥΛΟΠΑΡΟΙΚΑΤΟ... ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΙΕΡΑΤΕΙΟ ΤΩΝ ΒΡΥΞΕΛΛΩΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΑΠΕΓΝΩΣΜΕΝΑ ΤΗΝ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ.

Ο φόβος της απώλειας υποστήριξης των ΗΠΑ τρομάζει περισσότερο από το γεγονός πως η Ουάσιγκτον αρμέγει την Ευρώπη χάρη στην Ουκρανία. Για τους Ευρωπαίους παγκοσμιοποιητές, όλες αυτές οι απώλειες μπορούν να αντισταθμιστούν αργότερα εάν η Δύση διατηρήσει την ηγετική της θέση στον κόσμο...

Ουκρανία: Όλο και περισσότερο μιλούν σήμερα για τον πόλεμο ή την προπολεμική κατάσταση οι Ευρωπαίοι ηγέτες, προσπαθώντας να προκαλέσουν τρόμο στους απλούς ανθρώπους, κάνοντας λόγο είτε για ήττα της Ουκρανίας είτε για «υπαρξιακή σύγκρουση για την Ευρώπη». Αλήθεια, υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο πρακτικό νόημα σε αυτή την ρητορική; Ναι, υπάρχει.

Η σύγκρουση στην Ουκρανία έχει προκαλέσει βαθιές αλλαγές όχι μόνο στη Ρωσία, αλλά και στην Ευρώπη. Σήμερα, υπό την ηγεσία της επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ursula von der Leyen, γίνεται προσπάθεια να μετατραπεί η Ευρωπαϊκή Ένωση σε μια άκαμπτη, συγκεντρωτική δομή, διατηρώντας επίσημα όλα τα εξωτερικά χαρακτηριστικά της, συμπεριλαμβανομένου του ονόματός της.

Η ισχύς των θεσμικών οργάνων των Βρυξελλών πρέπει να πολλαπλασιαστεί. Η εξουσία των εθνικών κυβερνήσεων ελαχιστοποιείται. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως την ξέραμε, ανήκει στο παρελθόν. Το σχέδιο της ειρηνικής οικονομικής Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, όπως ήταν πάντα τοποθετημένο, έχει ολοκληρωθεί. Στο άμεσο μέλλον, η νέα Ευρώπη μπορεί να αποκτήσει σαφή αυτοκρατορικά χαρακτηριστικά.

Σήμερα, οι Βρυξέλλες επωφελούνται από την στρατιωτική προπαγάνδα και την διαμόρφωση μιας ιδέας για την κατάσταση στην, αφού μόνο σε τέτοιες συνθήκες μπορούν να εφαρμοστούν αλλαγές αυτής της κλίμακας.

Ο ευρέως διαδεδομένος ισχυρισμός ότι οι Βρυξέλλες «απλώς υπακούουν στις εντολές της Ουάσιγκτον» σε ό,τι αφορά τη σύγκρουση στην Ουκρανία είναι λανθασμένος.  Οι Βρυξέλλες είναι ένας παίκτης και ένας παίκτης που παίζει πολύ δυνατά. Έχει τα δικά της συμφέροντα, τα οποία διαφέρουν από εκείνα των Ηνωμένων Πολιτειών, τα οποία πρέπει να γίνουν αντιληπτά…

Ο πόλεμος ως δύναμη μεταρρύθμισης. Για να ξεκινήσει ένας μετασχηματισμός αυτού του μεγέθους απαιτείται η ύπαρξη έκτακτων περιστάσεων: μια παγκόσμια καταστροφή, μια πανδημία ή ένας πόλεμος, που θα δημιουργεί φόβο, θα υπονομεύει την οικονομία, αλλά δεν θα την καταστρέφει εντελώς. Αυτή τον ρόλο έχει η ουκρανική σύγκρουση για τις Βρυξέλλες.

Όλες οι δηλώσεις των Ευρωπαίων ηγετών για την «προπολεμική κατάσταση στην Ευρώπη», ότι «ο αγώνας μας είναι σε εξέλιξη» στην Ουκρανία, για την ανάγκη η ΕΕ να «προετοιμαστεί για πόλεμο», δεν στοχεύουν μόνο στη συσσώρευση πόρων για τη συντήρηση της ουκρανικής σύγκρουσης.

Κύριος στόχος τους είναι να διατηρηθεί ο απαραίτητος βαθμός πολεμικής υστερίας και φόβου, ο οποίος θα επιτρέψει την απεμπόληση εξουσίας από τα κράτη έθνη και τη μεταβίβασή της στις Βρυξέλλες… που θα πρέπει να συμβιβαστούν με την επερχόμενη σοβαρή πτώση του βιοτικού επιπέδου, η οποία συνδέεται με τη στρατιωτικοποίηση της οικονομίας.

Σχετικά με τον ρόλο της von der Leyen. Η διαδικασία ιδιοποίησης της εξουσίας εφαρμόζεται από Ευρωπαίους γραφειοκράτες για δεκαετίες – όλες οι προηγούμενες κρίσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν χρησιμοποιηθεί ενεργά για το σκοπό αυτό (περισσότερα για αυτό παρακάτω).

Αλλά μόνο η Von der Leyen μπόρεσε να διαμορφώσει και να πάρει τον έλεγχο της Ευρώπης. Ξεκίνησε αυτό το έργο από τη στιγμή του διορισμού της ως επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (με απόφαση της συνόδου κορυφής της ΕΕ τον Ιούνιο του 2019 μ.Χ.). Μόλις άρχισε να ασκεί τις εξουσίες της, ανακοίνωσε ότι από εδώ και πέρα η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι ένα οικονομικό, αλλά ένα «γεωπολιτικό έργο».

Η Von der Leyen χρησιμοποίησε αποτελεσματικά την κρίση του κορωνοϊού για να αποδυναμώσει τα εθνικά κράτη της ΕΕ. Επί προεδρίας της ελήφθησαν σημαντικές αποφάσεις στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης υπό τον έλεγχο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

 Και το πιο σημαντικό: εισήγαγε για πρώτη φορά ένα σύστημα κεντρικής προμήθειας εμβολίων, στο οποίο η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εκπροσωπούσε όλες τις χώρες της ΕΕ και καθόρισε κατά την κρίση της λεπτομερείς όρους των συμβάσεων για λογαριασμό τους.

Ταυτόχρονα, οι κοινοτικές χώρες πλήρωσαν από τους προϋπολογισμούς τους. Χωρίς την πανδημία του COVID-19, τίποτα τέτοιο δεν θα μπορούσε συμβεί. Μέχρι σήμερα έχει επαναλάβει το τέχνασμα του εμβολίου τουλάχιστον δύο φορές. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει ήδη δημιουργήσει μια παρόμοια πλατφόρμα για την αγορά υγροποιημένου αερίου για όλους τους καταναλωτές της ΕΕ.

Η Von der Leyen και ο επικεφαλής της διπλωματικής υπηρεσίας, Josep Borrell, ο οποίος αυτοαποκαλείται ήδη υπουργός Εξωτερικών ή Υπουργός Άμυνας της ΕΕ, σκοπεύουν να εισαγάγουν το ίδιο γενικό σύστημα προμηθειών για αγορές όπλων – πρώτα για τις ανάγκες της Ουκρανίας και μετά για τις ανάγκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Έχει ήδη ανακοινώσει ότι θα έχει τη θέση της Ευρωπαίας Επιτρόπου Άμυνας στη νέα Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Και δεν υπήρξαν αντιρρήσεις.

Παρά το γεγονός ότι η αμυντική πολιτική ήταν μέχρι το 2022 μ.Χ. το ιερό δισκοπότηρο των εθνικών κυβερνήσεων των ευρωπαϊκών χωρών, στις οποίες τα θεσμικά όργανα της ΕΕ δεν επέτρεπαν την πρόσβαση, του ΝΑΤΟ εξαιρουμένου, ξαφνικά όλα άλλαξαν.

20 χρόνια κρίσεων. Η αναθεώρηση του ευρωπαϊκού κράτους δεν ξεκίνησε χθες – ετοιμάζεται από το 2004, όταν η Δυτικοευρωπαϊκή Ένωση των 15 κρατών επεκτάθηκε και απορρόφησε αμέσως 10 χώρες της Ανατολικής και Κεντρικής Ευρώπης.

Παρεμπιπτόντως, δεν ήταν καθόλου σύμπτωση ότι εκείνη τη χρονιά έγινε το πρώτο «Μαϊντάν» στην Ουκρανία – η «Πορτοκαλί Επανάσταση», διά της οποίας εξοβελίστηκε ο Viktor Yanukovych και ανέλαβε την εξουσία εθνικιστής Viktor Yushchenko.

Είμαι πεπεισμένος ότι το 2004 μ.Χ. σηματοδότησε την κορύφωση του ευρωπαϊκού σχεδίου οικονομικής ολοκλήρωσης. Η στιγμή της ενοποίησης υπό τον σχετικό (τότε) έλεγχο των Βρυξελλών του μεγαλύτερου μέρους της Ευρώπης έγινε το υψηλότερο σημείο της ανόδου του. Αλλά την κορυφή ακολουθεί πάντα μια πτώση. Και με τη διεύρυνση του 2004 μ.Χ. ξεκίνησε η κρίση, ή μάλλον μια σειρά από κρίσεις, στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Κάθε κράτος είδε σταδιακή επέκταση των εξουσιών των Βρυξελλών. Η θεσμική κρίση του 2005 – 2009 μ.Χ. ήταν δημιουργία της ενιαίας διπλωματικής υπηρεσίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία σταδιακά αναλάμβανε τον έλεγχο ολόκληρης της εξωτερικής πολιτικής των κοινοτικών χωρών.

Ακολούθησαν η κρίση του ευρώ την περίοδο 2010 μ.Χ.-2014 μ.Χ. και η εισαγωγή νέων κανονισμών για το δημόσιο χρέος για τις χώρες της ΕΕ, που πρόσφερε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή μερικό έλεγχο στους προϋπολογισμούς των κρατών μελών.

Η ουκρανική κρίση του 2014 μ.Χ.-2015 μ.Χ. ήταν απότοκο της πρακτικής των κυρώσεων. Η μεταναστευτική κρίση του 2015 μ.Χ.–2017 μ.Χ.– η διεύρυνση του ρόλου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στα μεταναστευτικά ζητήματα, η εισαγωγή της αρχής της εγκατάστασης των ποσοστώσεων των μεταναστών στις χώρες της ΕΕ.

Η κρίση ως απάντηση στην πανδημία του κορωνοϊού 2020 μ.Χ.-2021 μ.Χ. είναι η μεταφορά στον έλεγχο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την υγεία και η αρχή της κοινής προμήθειας εμβολίων. Η Ευρωπαϊκή Ένωση σφυροκοπούσε κυριολεκτικά όλα αυτά τα χρόνια. Ωστόσο, καμία από αυτές τις κρίσεις δεν επιλύθηκε πλήρως και η Ευρωπαϊκή κοινότητα εξακολουθεί να αισθάνεται τις συνέπειες καθεμιάς από αυτές.

Η σχέση με το Brexit; Παρεμπιπτόντως, η δυναμική της επέκτασης των εξουσιών των Βρυξελλών που περιγράφεται παραπάνω παρέχει μια πολύ απλή και λογική εξήγηση για την έξοδο του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Το Λονδίνο έχει τεράστια εμπειρία στην διεθνή χειραγώγηση, τη συγκέντρωση επιρροής και τη χρήση ξένων κρατών για τα δικά του συμφέροντα.

Η Βρετανική ελίτ αισθάνεται άμεσους και κρυφούς μηχανισμούς εξουσίας σχεδόν σε υποσυνείδητο επίπεδο. Και, φυσικά, η γενετική της πρώην μεγαλύτερης αποικιακής αυτοκρατορίας στην Ευρώπη δεν επιτρέπει στη σκέψη του Λονδίνου να κουμαντάρεται, για παράδειγμα, από τους Γερμανούς στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Η Βρετανία δεν υπήρξε ποτέ μεγάλος υποστηρικτής του ευρωπαϊκού εγχειρήματος. Προφανώς, μόλις οι Βρετανοί ένιωσαν ότι η διαδικασία της υποτίμησης των κρατών και η ενίσχυση των υπερεθνικών δομών άρχισε να αποκτά δυναμική στην ήπειρο, προτίμησαν να κατέβουν γρήγορα από αυτό το τρένο. Ακριβώς μεταξύ της μεταναστευτικής κρίσης και της έναρξης της πανδημίας του κορωνοϊού.

Επέκταση και κυριαρχία. Ωστόσο, ποιος είναι ο σκοπός αυτής της νέας υπερεθνικής οντότητας που αναπτύσσεται στο «κέλυφος» της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Οι ίδιοι οι σημερινοί ηγέτες της ΕΕ, η Von der Leyen, ο Borrell και ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Charles Michel, μιλούν πολύ ανοιχτά για αυτό: επέκταση και κυριαρχία.

Η επέκταση θα επιτρέψει σε αυτήν την νέα δομή να αποκτήσει νέα εδάφη στα Βαλκάνια και στον μετασοβιετικό χώρο υπό τον άμεσο έλεγχό της και η διατήρηση της δυτικής κυριαρχίας στον κόσμο θα παράσχει στην Ευρώπη τους απαραίτητους πόρους.

Στην πραγματικότητα, αυτό είναι το μοναδικό όραμα του κόσμου που υπάρχει ανάμεσα στη σημερινή παγκοσμιοποιητική ελίτ της ΕΕ. Απλώς δεν ξέρουν άλλο μοντέλο.  Στα μάτια τους, η Δύση, η Ευρώπη και οι ΗΠΑ είναι ένας «κήπος», με την ορολογία του Borrell, που πρέπει να διαχειριστεί (η ΕΕ προτιμά τον όρο «άμεσο») τη «ζούγκλα». Δηλαδή στον υπόλοιπο κόσμο.

Όσον αφορά την εξωτερική «ζούγκλα», οι Βρυξέλλες θεωρούν κύρια προτεραιότητά τους να απομακρύνουν όσο το δυνατόν περισσότερες χώρες από την επιρροή των «περιφερειακών αρπακτικών» -Κίνα, Ρωσία, Τουρκία, Ιράν, Ινδία- και να δεσμεύσουν τις «απελευθερωμένες» χώρες.

Πρώτον, ιδεολογικά, με βάση τις «αξίες», τις αρχές της «δημοκρατίας», των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων», του «κράτους δικαίου» και του «κόσμου που βασίζεται σε κανόνες». Δεύτερον, οικονομικά, μέσω συμφωνιών ελεύθερων συναλλαγών. Οι οποίες, με τη φιλελεύθερη ορολογία της ΕΕ, υποτίθεται ότι είναι επωφελείς για όλους τους συμμετέχοντες.

Στην πραγματικότητα, το ελεύθερο εμπόριο λειτουργεί πάντα προς όφελος της ισχυρότερης οικονομίας, αντλώντας πόρους από την ασθενέστερη πλευρά μέσω μεταποιημένων αγαθών και άλλων υψηλής προστιθέμενης αξίας που παράγονται από τον ισχυρότερο εταίρο.

Για παράδειγμα, δεν υπάρχει συμφωνία ελεύθερου εμπορίου μεταξύ των κύριων απολογητών των φιλελεύθερων αξιών και των στρατηγικών εταίρων εντός του δυτικού κόσμου – της ΕΕ και των ΗΠΑ.  Επιπλέον, οι «φίλοι» διεξάγουν επί δεκαετίες συνεχείς και έντονους εμπορικούς πολέμους μεταξύ τους, αναζητώντας κάθε ευκαιρία να προσφέρουν πλεονεκτήματα στους παραγωγούς τους.

Για τον ρόλο των ΗΠΑ. Τι ρόλο διαδραματίζουν οι Ηνωμένες Πολιτείες στα γεγονότα γύρω από την Ουκρανία και πώς το βλέπει το ευρωπαϊκό κατεστημένο; Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η επιρροή των ΗΠΑ στην ΕΕ είναι τεράστια.

Αν μη τι άλλο, η Ουάσιγκτον διαμορφώνει σε μεγάλο βαθμό τις αποφάσεις που λαμβάνει η ελίτ της Ευρωπαϊκής Ένωσης (η Αμερικανική επιρροή, τα think tank, η εκπαίδευση και τα μέσα ενημέρωσης εξασφάλισαν την διαμόρφωση των παγκοσμιοποιητικών της απόψεων).

Όσο για την ουκρανική κρίση, οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν -και όχι η Ευρωπαϊκή Ένωση- που για δεκαετίες ασχολούνταν με την εκπαίδευση Ουκρανών πολιτικών, δημοσίων προσώπων, δημοσιογράφων και μυστικών πρακτόρων, οι οποίοι υποτίθεται ότι κάποια μέρα θα χώριζαν επιτέλους αυτή την χώρα από την Ρωσία.

Τώρα μάλιστα οι Ηνωμένες Πολιτείες προσπαθούν να επωφεληθούν από την ουκρανική κρίση – και συγκεκριμένα εις βάρος της Ευρώπης. Έτσι, η Ουάσιγκτον ελαχιστοποιεί την ζημιά από τις δικές της κυρώσεις κατά της Ρωσίας ενώ η ευρωπαϊκή οικονομία δέχεται μέγιστη επίθεση.

Οι Αμερικανοί ενθαρρύνουν τη διαρροή κεφαλαίων, εγκεφάλων και ανθρώπινων πόρων, καθώς και την μετεγκατάσταση βιομηχανιών από την Ευρώπη στην Αμερική. Ταυτόχρονα, η διαταραχή της Ευρωπαϊκής βιομηχανίας μειώνει τις ανταγωνιστικές πιέσεις στους κατασκευαστές των ΗΠΑ.

Η Ουάσιγκτον φορτώνει το στρατιωτικό-βιομηχανικό της συγκρότημα με παραγγελίες για δεκαετίες, αφήνοντας τις ευρωπαϊκές χώρες με χαμηλής τεχνολογίας στρατιωτική παραγωγή, κυρίως οβίδες και φυσίγγια, ένα σημαντικό μέρος των οποίων η Ευρώπη δεν θα μπορεί καν να πουλήσει – αλλά πρέπει να αγοράσει με δικά της χρήματα και μεταφορά στην Ουκρανία.

Επιπλέον, οι Ηνωμένες Πολιτείες, προφανώς, έχουν ήδη συνειδητοποιήσει ότι στις επερχόμενες προεδρικές εκλογές η Ουκρανία, από πολιτική άποψη, δεν είναι περιουσιακό στοιχείο, αλλά υποχρέωση.

Και ως εκ τούτου, ενώ καλούν τις ευρωπαϊκές χώρες με κάθε δυνατό τρόπο να αυξήσουν τις στρατιωτικές προμήθειες και την οικονομική βοήθεια, η Ουάσιγκτον μειώνουν τη συμμετοχή της και προετοιμάζουν τις προϋποθέσεις για περαιτέρω μείωση.

ΝΑΤΟ. Εξαιρετικό παράδειγμα μείωσης της αμερικανικής συμμετοχής και ακόμη και των προετοιμασιών για την απομάκρυνση της Ουάσιγκτον από αυτή την «καθαρά ευρωπαϊκή σύγκρουση» είναι το «σχέδιο Stoltenberg», που εκφράστηκε εν μέρει σε μια συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών του ΝΑΤΟ στις 3-4 Απριλίου.

Στο ανακοινωθέν υπονοείται ότι οι χώρες του ΝΑΤΟ στην Σύνοδο Κορυφής που έχει προγραμματιστεί για τον Ιούλιο στις Ηνωμένες Πολιτείες θα υιοθετήσουν σε διάστημα πέντε ετών ένα πρόγραμμα στρατιωτικών προμηθειών για την Ουκρανία αξίας 100 δισεκατομμυρίων δολαρίων.

Ταυτόχρονα, οι προμήθειες δεν θα είναι εθελοντικές, όπως τώρα, αλλά υποχρεωτικές. Επιπλέον, ο συντονισμός για την παραχή προμηθειών στον συνασπισμό Ramstein (την ομάδα επαφής για την άμυνα της Ουκρανίας) θα μεταφερθεί από το Πεντάγωνο, που το χειρίζεται τώρα, στο ΝΑΤΟ.

Σύμφωνα με πηγές, το πιο σημαντικό είναι πως αυτά τα 100 δισεκατομμύρια δολάρια υποτίθεται ότι θα διανεμηθούν μεταξύ των χωρών του ΝΑΤΟ αναλογικά. Σε αυτή την περίπτωση, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να συνεισφέρουν 16 δισεκατομμύρια δολάρια, δηλαδή σχεδόν τέσσερις φορές λιγότερο από το ποσό των 60 δισεκατομμυρίων δολαρίων το οποίο το Κογκρέσο δεν έχει καταφέρει να εγκρίνει εδώ και έξι μήνες.

Όλες αυτές οι ενέργειες θα επιτρέψουν στις Ηνωμένες Πολιτείες να αποστασιοποιηθούν από την ουκρανική σύγκρουση δηλώνοντας όλο και πιο ξεκάθαρα ότι πρόκειται για ένα καθαρά Ευρωπαϊκό θέμα.

Ταυτόχρονα, η Ουάσιγκτον θα παραμένει ελεύθερη δράσης, όντας στη διακριτική της ευχέρεια να μεταφέρει πρόσθετες αποστολές όπλων στην Ουκρανία εάν της φανεί ωφέλιμο. Μην παραπλανηθείτε από το γεγονός ότι το σχέδιο δημοσιοποιήθηκε από τον Γενικό Γραμματέα του ΝΑΤΟ Jens Stoltenberg και όχι από τον Υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Antony Blinken ή τον Joe Biden. Ότι γίνεται στο ΝΑΤΟ γίνεται με απόφαση των Ηνωμένων Πολιτειών. Προφανώς, λοιπόν, πρόκειται για σχέδιο των Ηνωμένων Πολιτειών, που αναπτύχθηκε με κριτήριο το συμφέρον της Ουάσιγκτον.

Αυτοκρατορία και χάος. Το καταλαβαίνουν όλοι στις Βρυξέλλες; Αναμφίβολα. Οι ευρωπαϊκές ελίτ φοβούνται απίστευτα την πιθανότητα απομάκρυνσης των ΗΠΑ από την Ευρώπη – ενώ μαίνεται η ουκρανική σύγκρουση. Σημειώνεται πως η αμερικανική στρατιωτική δύναμη ήταν πάντα μια από τις θεμελιώδεις προϋποθέσεις για την ευημερία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ο φόβος της απώλειας υποστήριξης των ΗΠΑ τρομάζει περισσότερο από το γεγονός πως η Ουάσιγκτον αρμέγει την Ευρώπη χάρη στην Ουκρανία. Για τους Ευρωπαίους παγκοσμιοποιητές, όλες αυτές οι απώλειες μπορούν να αντισταθμιστούν αργότερα εάν η Δύση διατηρήσει την ηγετική της θέση στον κόσμο.

Ωστόσο, ο κίνδυνος να κλείσει «η αμερικανική αμυντική ομπρέλα πάνω από την Ευρώπη» γίνεται όλο και περισσότερο ανησυχητικός.  Αυτός ο φόβος απλώς ενισχύει την εδραίωση των ευρωπαίων παγκοσμιοποιητών γύρω από τη φιγούρα της Von der Leyen. Ενθαρρύνει επίσης τις εθνικές κυβερνήσεις να δίνουν οικειοθελώς στις Βρυξέλλες όλο και περισσότερες εξουσίες.

Επιπλέον, η ευρωπαϊκή ελίτ είναι έτοιμη για νέες οικονομικές στερήσεις, απώλειες, δάνεια και φόρους στις χώρες της για χάρη της ενοποίησης και της στρατιωτικοποίησης (αύξηση της ισχύος) της Ευρώπης.

Με αυτόν τον τρόπο, οι Ευρωπαίοι προσπαθούν να αποδείξουν για άλλη μια φορά στους Αμερικανούς «φίλους» τους ότι η Ευρώπη είναι μια δύναμη που δεν πρέπει να αγνοηθεί. Tι θα γίνει αν η Ευρώπη καταφέρει να γίνει η ίδια γεωπολιτικός παίκτης; Προκειμένου να διατηρηθεί αυτό το φάσμα ευκαιριών, οι χώρες της ΕΕ είναι σήμερα έτοιμες να κάνουν πολύ μεγάλες θυσίες.

Ήδη η ευρωγραφειοκρατία τα δίνει όλα για όλα, τροφοδοτώντας την πολεμική υστερία για να συγκεντρώσει και να αναμορφώσει την Ευρώπη προς τα δικά της συμφέροντα. Θα επιβιώσει η Ευρωπαϊκή οικονομία από αυτή τη διαδικασία;

 Θα μπορέσουν οι Βρυξέλλες να προσελκύσουν αρκετά κράτη για να εφοδιαστούν με πόρους; Θα διατηρήσει η ευρωπαϊκή πολιτική τάξη επαρκές επίπεδο πολιτικής σταθερότητας ώστε η κοινότητα να μην καταρρεύσει κατά τη διάρκεια όλων αυτών των αλλαγών;  Θα μπορέσει η ευρωπαϊκή ελίτ, που υπερθερμαίνεται από τη στρατιωτική ρητορική, να αντέξει το σοκ από την νίκη της Ρωσίας στη σύγκρουση στην Ουκρανία;

Εάν οι απαντήσεις σε όλα αυτά τα ερωτήματα είναι θετικές, τότε η εμφάνιση μιας νέας μεγάλης ευρωπαϊκής αυτοκρατορίας στα δυτικά σύνορα της Ρωσίας θα μπορούσε να γίνει πραγματικότητα.  Επιπλέον, με μεγάλη πιθανότητα, ο σχηματισμός αυτός δεν θα είναι πολύ ακμαίος από κοινωνικοοικονομική άποψη, αλλά επιθετικός, οπλισμένος και διψασμένος για εκδίκηση.

Διαφορετικά, θα μπορούσαμε να δούμε την κατάρρευση αυτού που κάποτε ήταν η Ευρωπαϊκή Ένωση. Και θα λάβει χώρα στο πλαίσιο των οικονομικών προβλημάτων, της άνθησης της παραγωγής όπλων και των παλαιών εδαφικών διαφορών που επανεμφανίζονται.

Όσοι το θεωρούν θετική προοπτική, δεν πρέπει να ξεχνούν ότι δύο κράτη της Παλαιάς Ευρώπης είναι πυρηνικές δυνάμεις. Φυσικά, η κατάσταση αλλάζει τώρα τόσο γρήγορα που ίσως και άλλα πιθανά σενάρια να εμφανιστούν στην Ευρώπη πολύ σύντομα, αλλά αυτή την στιγμή αυτές οι δύο επιλογές φαίνονται οι πιο πιθανές.

 

Οι 5 Ρωσίες του μέλλοντος: Τι θα γίνει όταν ο Πούτιν δεν θα υπάρχει πια. Ο Πούτιν παρουσιάζει εαυτόν ως νέο τσάρο. Αλλά ένας πραγματικός τσάρος δεν θα ανησυχούσε για την κρίση διαδοχής του και το τι πρέπει να κάνει για να μείνει στην εξουσία.

Ο Πούτιν ανησυχεί. Για αυτό και αλλάζει τους νόμους, ώστε να μπορεί να κρατήσει τα ηνία της χώρας και πέρα από το 2030 μ.Χ., όταν θα είναι 78 ετών. Αυτό θα είναι εντυπωσιακό, σε μία χώρα, όπου το προσδόκιμο όριο ζωής των ανδρών είναι μόλις τα 77 έτη.

Ο Στάλιν είχε επίσης γατζωθεί πεισματικά στην εξουσία και είχε αρνηθεί να ορίσει διάδοχο. Αλλά ο Πούτιν δεν είναι Στάλιν, σημειώνει σε ανάλυση του το Foreign Affairs, το οποίο και παρουσιάζει 5 σενάρια για το μέλλον της Ρωσίας.

«Ο Γεωργιανός δεσπότης έχτισε μια υπερδύναμη στέλοντας δεκάδες εκατομμύρια στον θάνατο από λιμό, σε στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας, σε κελάρια εκτελέσεων και σε έναν κακοδιαχειριζόμενο αμυντικό πόλεμο. Ο Πούτιν, αντίθετα, έχει στείλει χιλιάδες στο θάνατο σε έναν πόλεμο επιλογής» αναφέρει το Foreign Affairs και προσθέτει.

«Η αντιπαράθεση είναι ωστόσο διδακτική. Το σύστημα του Στάλιν αποδείχθηκε ανίκανο να επιβιώσει χωρίς αυτόν, παρά το γεγονός ότι είχε ένα θεσμοθετημένο κυβερνών κόμμα. »Τι θα γίνει λοιπόν η Ρωσία εάν φύγει ο Πούτιν;».

Η ΡΩΣΙΑ ΩΣ ΓΑΛΛΙΑ.

Η Γαλλία είναι μια χώρα με βαθιές γραφειοκρατικές και μοναρχικές παραδόσεις — και επίσης μια επαναστατική παράδοση. Οι επαναστάτες κατάργησαν τη μοναρχία μόνο και μόνο για να την δουν να επιστρέφει με το πρόσχημα τόσο του βασιλιά όσο και ενός αυτοκράτορα και στη συνέχεια εξαφανίζεται ξανά, καθώς οι δημοκρατίες ήρθαν και έφυγαν.

Η Γαλλία έχτισε και έχασε μια τεράστια αυτοκρατορία αποικιακών κτήσεων. Για Αιώνες, οι ηγεμόνες της Γαλλίας, όχι περισσότερο από τον Ναπολέοντα, απειλούσαν τους γείτονες της χώρας. Σήμερα, αυτές οι παραδόσεις ζουν με πολλούς τρόπους.

Όπως παρατήρησε με οξυδέρκεια ο Γάλλος στοχαστής Alexis de Tocqueville στο έργο του το 1.856 μ.Χ., το Παλαιό Καθεστώς και η Επανάσταση, οι προσπάθειες των επαναστατών να έρθουν οριστικά σε ρήξη με το παρελθόν κατέληξαν άθελά τους να ενισχύουν τις κρατιστικές δομές.

Παρά την εδραίωση ενός δημοκρατικού συστήματος, η μοναρχική κληρονομιά της Γαλλίας παραμένει συμβολικά στα ανάκτορα στις Βερσαλλίες και αλλού, στα πανταχού παρόντα αγάλματα των ηγεμόνων της δυναστείας των Βουρβόνων και σε μια ασυνήθιστα συγκεντρωτική μορφή διακυβέρνησης με τεράστια δύναμη και πλούτο συγκεντρωμένο στο Παρίσι.

Ακόμη και χωρίς την επίσημη αυτοκρατορία της, η Γαλλία παραμένει μια πολύ περήφανη χώρα, μια χώρα που πολλοί από τους πολίτες και θαυμαστές της θεωρούν έναν πολιτισμό με μια διαρκή αίσθηση μιας ειδικής αποστολής στον κόσμο και στην Ευρώπη, καθώς και μια γλώσσα που ομιλείται πολύ πέρα από από τα σύνορά της.

Αλλά το κρίσιμο είναι ότι η σημερινή Γαλλία απολαμβάνει το κράτος δικαίου και δεν απειλεί πλέον τους γείτονές της. Η Ρωσία, επίσης, διαθέτει μια κρατιστική και μοναρχική παράδοση που θα διαρκέσει ανεξάρτητα από την φύση οποιουδήποτε μελλοντικού πολιτικού συστήματος και μια γεμάτη επαναστατική παράδοση που έχει επίσης πάψει να είναι ένα συνεχές εγχείρημα, αλλά ζει σε θεσμούς και μνήμες ως πηγή έμπνευσης και προειδοποίησης.

Η επανάσταση της Ρωσίας ήταν πολύ πιο βάναυση και καταστροφική ακόμη και από την Γαλλική. Στην Ρωσία, η κυριαρχία της Μόσχας στην υπόλοιπη χώρα ξεπερνά ακόμη και αυτή του Παρισιού στην Γαλλία.

Η γεωγραφική έκταση της Ρωσίας είναι βέβαια πολύ μεγαλύτερη, επεκτεινόμενη στην Ευρώπη αλλά και στον Καύκασο, την Κεντρική Ασία και την Ανατολική Ασία. Πολύ λίγες χώρες έχουν πολλά κοινά με την Ρωσία. Αλλά η Γαλλία έχει περισσότερα από οποιαδήποτε άλλη.

Η ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗ ΡΩΣΙΑ.

Μερικοί Ρώσοι μπορεί να χαίρονταν με τη μεταμόρφωσή της σε μια χώρα που μοιάζει με την Γαλλία, αλλά άλλοι θα έβρισκαν αυτό το αποτέλεσμα ανάθεμα. Αυτό που ο κόσμος βλέπει τώρα ως «Πουτινισμό», πρωτοεμφανίστηκε στα ρωσόφωνα περιοδικά και τις εθελοντικές κοινωνίες της δεκαετίας του 1.970 μ.Χ: ένας αυταρχικός, αγανακτισμένος, μυστικιστικός εθνικισμός βασισμένος στον αντιδυτικισμό.

Θα μπορούσε κανείς να φανταστεί έναν αυταρχικό εθνικιστή ηγέτη που ασπάζεται αυτές τις απόψεις και ο οποίος, όπως ο Πούτιν, είναι ακλόνητος στην πεποίθηση ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι αποφασισμένες να καταστρέψουν την Ρωσία, αλλά που είναι επίσης βαθιά προβληματισμένος από το θολό μακροπρόθεσμο μέλλον της Ρωσίας – και είναι πρόθυμος να κατηγορήσει τον Πούτιν για αυτό.

Δηλαδή, κάποιον που απευθύνεται στην βάση του Πούτιν, αλλά υποστηρίζει ότι ο πόλεμος κατά της Ουκρανίας βλάπτει τη Ρωσία. Ένας τέτοιος ηγέτης θα έδινε έμφαση στο δημογραφικό. Από το 1.992 μ.Χ., παρά τη σημαντική μετανάστευση, ο πληθυσμός της Ρωσίας έχει συρρικνωθεί. Ο πληθυσμός της σε ηλικία εργασίας κορυφώθηκε το 2006 μ.Χ. σε περίπου 90 εκατομμύρια και ανέρχεται σε 80 εκατομμύρια σήμερα.

Οι δαπάνες για τον πόλεμο στην Ουκρανία ενίσχυσαν την αμυντική βιομηχανική βάση της Ρωσίας, αλλά τα όρια του μειωμένου εργατικού δυναμικού της χώρας γίνονται όλο και πιο εμφανή ακόμη και σε αυτόν τον τομέα υψηλής προτεραιότητας, ο οποίος έχει περίπου πέντε εκατομμύρια λιγότερους ειδικευμένους εργάτες από ό,τι χρειάζεται.

Το ποσοστό των εργαζομένων που ανήκουν στην πιο παραγωγική ηλικιακή ομάδα—20 έως 39—θα μειωθεί περαιτέρω την επόμενη δεκαετία. Τα κέρδη παραγωγικότητας που θα μπορούσαν να αντισταθμίσουν αυτές τις δημογραφικές τάσεις δεν φαίνονται πουθενά.

Η Ρωσία κατατάσσεται σχεδόν τελευταία στον κόσμο ως προς την κλίμακα και την ταχύτητα της αυτοματοποίησης στην παραγωγή: η ρομποτικοποίησή της είναι απλώς ένα μικροσκοπικό κλάσμα του παγκόσμιου μέσου όρου. Το περασμένο καλοκαίρι, όταν η Wagner του Πριγκόζιν έφτασε έως τη Μόσχα, κανείς δεν τη σταμάτησε.

Υπήρξε μία απουσία πολιτών ή στρατιωτικών έτοιμων να υπερασπιστούν το καθεστώς. Και αυτό είναι αποκαλυπτικό του τι θα μπορούσε να συμβεί εάν κάποιος άλλος εθνικιστής στο άμεσο μέλλον αμφισβητήσει τον Πούτιν, λέει το Foreign Affairs.

Η ΡΩΣΙΑ ΔΕΜΕΝΗ ΣΤΟ ΑΡΜΑ ΤΗΣ ΚΙΝΑΣ.

Οι Ρωσικές ελίτ καυχώνται ότι έχουν αναπτύξει μια επιλογή που είναι καλύτερη από την Δύση. Ο Κινεζο-Ρωσικός δεσμός έχει εκπλήξει πολλούς αναλυτές που γνωρίζουν τις αγχωτικές σχέσεις του Πεκίνου και της Μόσχας στο παρελθόν, συμπεριλαμβανομένης της περιβόητης Σινο-Σοβιετικής διαίρεσης την δεκαετία του 1.960 μ.Χ., η οποία κορυφώθηκε σε έναν σύντομο συνοριακό πόλεμο.

Αν και αυτή η σύγκρουση διευθετήθηκε επισήμως με οριοθέτηση των συνόρων, η Ρωσία παραμένει η μόνη χώρα που ελέγχει τα εδάφη που κάποτε ανήκαν στην αυτοκρατορία Τσινγκ. Αυτό δεν εμπόδισε την Κίνα και την Ρωσία από το να ενισχύσουν τους δεσμούς, μεταξύ άλλων με την διεξαγωγή κοινών στρατιωτικών ασκήσεων μεγάλης κλίμακας, οι οποίες έχουν αυξηθεί σε συχνότητα και γεωγραφική εμβέλεια τα τελευταία 20 χρόνια.

Οι δύο χώρες ευθυγραμμίζονται πλήρως με τα παράπονα της Ρωσίας σχετικά με την επέκταση του ΝΑΤΟ και την δυτική ανάμιξη στην Ουκρανία, όπου ηΚκινεζική υποστήριξη προς την Ρωσία εξακολουθεί να είναι ζωτικής σημασίας.

Η προσέγγιση Κίνας-Ρωσίας προηγείται της ανόδου του Πούτιν και του Σι. Στην δεκαετία του 1.980 μ.Χ., ήταν ο Ντενγκ Σιαοπίνγκ που έκανε μια στροφή μακριά από την Μόσχα πιο σημαντική από αυτή που είχε κάνει ο Μάο Τσε Τουνγκ τις δεκαετίες του 1.960 μ.Χ. και του 1.970 μ.Χ.

Το διαζύγιο του Ντενγκ από την κομμουνιστική Σοβιετική Ένωση για έναν de facto οικονομικό γάμο με Αμερικανούς και Ευρωπαίους καπιταλιστές εγκαινίασε μια εποχή εκπληκτικής ευημερίας που γέννησε μια κινεζική μεσαία τάξη.

Αλλά η Κίνα και η Ρωσία παρέμειναν αλληλένδετες. Ο επιλεγμένος διάδοχος του Ντενγκ, Ζιανγκ Ζεμίν, ο οποίος είχε εκπαιδευτεί σε ένα Σοβιετικό εργοστάσιο, επανέφερε την Ρωσία ως «ερωμένη» χωρίς να σπάσει τον αμερικανοκινεζικό συζυγικό δεσμό.

Το 1.996 μ.Χ. οι δύο χώρες διακήρυξαν μια «στρατηγική συνεργασία». Ακριβώς όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν συμβάλει στη δημιουργία μιας κινεζικής μεσαίας τάξης, έτσι, επίσης, η Κίνα έπαιξε ρόλο στο να διαμορφωθεί η μεσαία τάξη της Ρωσίας και στην ικονομική άνθηση του Πούτιν.

Οι Ρώσοι φοβούνται τη δύναμη της Κίνας και πολλοί Κινέζοι γελοιοποιούν την Ρωσία στο διαδίκτυο. Και όμως η βαθιά προσωπική σχέση μεταξύ Πούτιν και Σι έχει αντισταθμίσει αυτά τα κατά τα άλλα εύθραυστα θεμέλια. Οι δύο άντρες έχουν συναντηθεί 42 φορές όσο είναι στην εξουσία.

Καθώς η Κίνα, ο πρώην μικρότερος εταίρος, έγινε ο ανώτερος εταίρος, οι δύο αυταρχικοί γείτονες αναβάθμισαν τις σχέσεις τους, ανακοινώνοντας μια «συνολική στρατηγική εταιρική σχέση» το 2013 μ,Χ. Επισήμως, το εμπόριο μεταξύ Ρωσίας και Κίνας ξεπέρασε τα 230 δισεκατομμύρια δολάρια το 2023 μ.Χ. Σε προσαρμοσμένη στον πληθωρισμό βάση ήταν μόλις 16 δισεκατομμύρια δολάρια τρεις δεκαετίες νωρίτερα και 78 δισεκατομμύρια δολάρια μόλις στα μέσα της δεκαετίας του 2010 μ.Χ.

Η ΡΩΣΙΑ ΩΣ ΒΟΡΕΙΑ ΚΟΡΕΑ.

Εμβαθύνοντας την εξάρτηση της Ρωσίας από την Κίνα, ο Πούτιν ή ο διάδοχός του θα μπορούσαν να αντλήσουν παράδοξη έμπνευση από την εμπειρία της Βόρειας Κορέας. Κατά την διάρκεια της παρέμβασης του Πεκίνου για την διάσωση της Πιονγκγιάνγκ στον πόλεμο της Κορέας, ο Μάο, χρησιμοποιώντας μια παροιμία, δήλωσε ότι αν φύγουν τα χείλη (Βόρεια Κορέα), τα δόντια (Κίνα) θα είναι κρύα.

Αυτή η μεταφορά υπονοεί τόσο μια πράξη απομόνωσης όσο και μια συνθήκη αλληλεξάρτησης. Με τα χρόνια, ορισμένοι Κινέζοι σχολιαστές αμφισβήτησαν την αξία της υποστήριξης της Βόρειας Κορέας, ιδιαίτερα μετά την προκλητική πυρηνική δοκιμή της τελευταίας το 2006 μ.Χ.

Αντιμέτωπη με τις κυρώσεις του ΟΗΕ, στις οποίες προσχώρησε η Κίνα, η ηγεσία της Βόρειας Κορέας πίεσε επιθετικά τα προγράμματά της για πυρηνικά όπλα και πυραύλους, που μπορεί να φτάσει όχι μόνο τη Σεούλ και το Τόκιο αλλά και το Πεκίνο και την Σαγκάη. Ωστόσο, η ηγεσία της Κίνας τελικά επιβεβαίωσε εκ νέου την υποστήριξή της στην Πιονγκγιάνγκ, το 2018 μ.Χ.

Δεδομένης της ακραίας εξάρτησης της Βόρειας Κορέας από την Κίνα για τρόφιμα, καύσιμα και πολλά άλλα, το Πεκίνο φαίνεται να έχει τον ηγέτη του, Κιμ Γιονγκ Ουν, εκεί που τον θέλει. Ωστόσο, οι πιστοί της Πιονγκγιάνγκ προειδοποιούν μερικές φορές ότι τα δόντια μπορεί να δαγκώσουν τα χείλη.

Όπως έχουν ανακαλύψει επανειλημμένα οι κυρίαρχοι κύκλοι στο Πεκίνο, ο Κιμ δεν υποχωρεί πάντα στους προστάτες του. Το 2017 μ.Χ., δολοφόνησε τον ετεροθαλή αδερφό του, Κιμ Γιονγκ Ναμ, ο οποίος βρισκόταν υπό την προστασία της Κίνας στο εξωτερικό.

Ο Κιμ ξέρει ότι η Κίνα δεν θέλει να πέσει το καθεστώς στην Πιονγκγιάνγκ. Εάν το κράτος της Βόρειας Κορέας καταρρεύσει, η χερσόνησος θα επανενωνόταν υπό την αιγίδα της Νότιας Κορέας, συμμάχου των ΗΠΑ. Έτσι, το Πεκίνο φαίνεται να έχει κολλήσει σε μια μορφή αντίστροφης εξάρτησης από την Πιονγκγιάνγκ.

Ο Σι δεν θα ήθελε να βρεθεί σε παρόμοια θέση με την Μόσχα. Η Ρωσία και η Βόρεια Κορέα δύσκολα θα μπορούσαν να είναι πιο διαφορετικές. Η πρώτη είναι περισσότερο από 142 φορές μεγαλύτερη από τη δεύτερη σε επικράτεια.

Η Βόρεια Κορέα κυβερνάται επίσης από το είδος της δυναστείας που δεν έχει η Ρωσία, παρόλο που κάθε διάδοχος της οικογένειας Κιμ παίρνει τη σφραγίδα ως ηγέτης από ένα συνέδριο του Κόμματος. Η Βόρεια Κορέα είναι επίσης επίσημος σύμμαχος της Κίνας, ο μόνος σύμμαχος του Πεκίνου στον κόσμο, καθώς οι δύο έχουν υπογράψει αμοιβαία αμυντική συμφωνία το 1.961 μ.Χ.

Η Βόρεια Κορέα αντιμετωπίζει ένα αντίπαλο κορεατικό κράτος με τη μορφή της Νότιας Κορέας, κάτι που την κάνει περισσότερο παρόμοια με την Ανατολική Γερμανία (η οποία δεν υπάρχει πια) παρά προς την Ρωσία.

Παρά αυτές και άλλες διαφορές, η Ρωσία θα μπορούσε να γίνει κάτι σαν μια γιγάντια Βόρεια Κορέα: εσωτερικά κατασταλτική, διεθνώς απομονωμένη και παραβατική, οπλισμένη με πυρηνικά όπλα και βαρέως εξαρτημένη από την Κίνα, αλλά ακόμα ικανή να ανατρέψει το Πεκίνο.

Η ΡΩΣΙΑ ΣΤΟ ΧΑΟΣ.

Το καθεστώς του Πούτιν ασκεί την απειλή του χάους και του άγνωστου για να αποκρούσει τις εσωτερικές προκλήσεις. Αλλά ενώ σπέρνει έντονα το χάος στο εξωτερικό, από την Ανατολική Ευρώπη μέχρι την Κεντρική Αφρική και την Μέση Ανατολή, η ίδια η Ρωσία θα μπορούσε να πέσει θύμα του.

Το καθεστώς Πούτιν φαινόταν λίγο-πολύ σταθερό ακόμη και κάτω από τις ακραίες πιέσεις του πολέμου μεγάλης κλίμακας και οι προβλέψεις για κατάρρευση κάτω από εκτεταμένες δυτικές κυρώσεις δεν έχουν επιβεβαιωθεί. Αλλά τα Ρωσικά κράτη υπό την εποπτεία της Αγίας Πετρούπολης και της Μόσχας, αντίστοιχα, διαλύθηκαν και τα δύο τα τελευταία 100 χρόνια, και τις δύο φορές απροσδόκητα.

Υπάρχουν πολλές πιθανές υποθετικές αιτίες για μια κατάρρευση στο εγγύς μέλλον: μια εγχώρια ανταρσία που ξεφεύγει από τον έλεγχο, μία ή περισσότερες φυσικές καταστροφές πέρα από την ικανότητα διαχείρισης των αρχών, ένα ατύχημα ή σκόπιμη δολιοφθορά πυρηνικών εγκαταστάσεων ή ο τυχαίος ή η θάνατος ενός ηγέτη.

Χώρες όπως η Ρωσία με διαβρωμένους θεσμούς και ελλείμματα νομιμότητας μπορεί να είναι επιρρεπείς σε ένα ξαφνικό stress test. Ακόμη και εν μέσω αναρχίας, ωστόσο, η Ρωσία δεν θα διαλυόταν όπως η Σοβιετική Ένωση.

Η σοβιετική ομοσπονδία έμοιαζε με σοκολάτα: τα συλλογικά της κομμάτια (οι 15 δημοκρατίες της ένωσης) οριοθετήθηκαν με τσακίσεις και έτσι ήταν έτοιμα να σπάσουν. Αντίθετα, η Ρωσική Ομοσπονδία περιλαμβάνει ως επί το πλείστον εδαφικές μονάδες βαθιά ενωμένες.

Το Καλίνινγκραντ – μια μικρή ρωσική επαρχία που γεωγραφικά αποσυνδέεται από την υπόλοιπη ομοσπονδία και βρίσκεται ανάμεσα στη Λιθουανία και την Πολωνία, περισσότερα από 400 μίλια από την Ρωσία – θα μπορούσε να είναι ευάλωτο. Αν το χάος κατέκλυζε την Μόσχα, η Κίνα θα μπορούσε να κινηθεί για να ανακαταλάβει τα εκτεταμένα εδάφη της λεκάνης του Αμούρ που οι Ρομανόφ απαλλοτρίωσαν από την Αυτοκρατορία Τσινγκ.

Η Ιαπωνία θα μπορούσε να θέσει σε ισχύ τις διεκδικήσεις της στα Βόρεια Εδάφη. Οι Φινλανδοί μπορεί να επιδιώξουν να ανακτήσουν το κομμάτι της Καρελίας που κάποτε κυβερνούσαν. Τέτοιες ενέργειες θα μπορούσαν να πυροδοτήσουν ένα ντόμινο εξελίξεων (https://corfiatiko.blogspot.com/2024/04/5.html).

 

Καταλύτης ο πόλεμος στην Ουκρανία για την αθέατη επανάσταση στην Ρωσία.

Είχε καταντήσει “συμβατική σοφία” η άποψη πως ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι ό,τι καλύτερο για τις ΗΠΑ και συνολικά για την Δύση: Προσφέροντας όπλα και χρήμα στο Κίεβο έφθειραν τη Ρωσία στρατιωτικά και οικονομικά, χωρίς να πεθάνει ούτε ένας Αμερικανός στρατιώτης. Τέτοιες δηλώσεις έχουν ακουστεί πάμπολλες, διεκδικώντας την αλήθεια του αυτονόητου. Η πραγματικότητα, ωστόσο, είναι πολύ διαφορετική.

Αν και δεν ισχύουν οι προπαγανδιστικές υπερβολές που διακίνησαν δυτικά συστημικά Μίντια και δυτικοί αξιωματούχοι για τις Ρωσικές απώλειες σε στρατιώτες και πολεμικό υλικό, αυτές είναι σημαντικές. Αυτή, ωστόσο, είναι η μία όψη του νομίσματος και όποιος εστιάζει μόνο σ’ αυτή μετράει στατικά, χάνοντας τη δυνατότητα να διαβάσει την πολιτική δυναμική που παράγει αυτός ο πόλεμος.

Εάν η Ρωσία βρισκόταν στα πρόθυρα μίας στρατιωτικής ήττας στην Ουκρανία, ή έστω μίας οικονομικής κατάρρευσης, προφανώς αυτού του είδους η αριθμητική των απωλειών θα προστίθετο στην αρνητική πολιτική δυναμική και θα την επιδείνωνε. Σήμερα, όμως, όλοι πλέον στην Δύση υποχρεώθηκαν να ομολογήσουν ότι η ρωσική οικονομία όχι μόνο άντεξε στο μπαράζ των κυρώσεων, αλλά κι ότι αναπτύσσεται με εντυπωσιακό ρυθμό.

Σε ότι αφορά δε το στρατιωτικό σκέλος, οι δυτικοί ειδικοί που δεν λειτουργούν προπαγανδιστικά, συγκλίνουν στην εκτίμηση ότι ζυγαριά του πολέμου κλίνει προς την πλευρά της Ρωσίας. Κι αυτό δεν αναμένεται να αλλάξει ποιοτικά με την έγκριση της αμερικανικής βοήθειας στο Κίεβο.

Ο κύριος λόγος που η Ουκρανία χάνει συνεχώς έδαφος, είναι ότι σε αντίθεση με τη Ρωσία ξεμένει και από στρατιώτες και από πυρομαχικά. Ο μόνος τρόπος να αλλάξει η τροπή του πολέμου είναι η άμεση εμπλοκή του ΝΑΤΟ. Εάν συμβεί αυτό, όμως, θα οδηγήσει πιθανότατα σε πυρηνικό μονοπάτι.

Η πολιτική δυναμική. Ας έλθουμε τώρα στον δυτικό ισχυρισμό ότι ο πόλεμος αποδυναμώνει τη Ρωσία. Όπως προανέφερα, οι ρωσικές απώλειες είναι η μία όψη του νομίσματος κι όχι η σημαντικότερη. Η άλλη είναι η πολιτική δυναμική.

Κι αυτό αφορά όχι μόνο την εικόνα της Ρωσίας στο διεθνές σύστημα, αλλά και τον τρόπο που πλέον Ρωσική ηγεσία και Ρωσικός λαός αντιλαμβάνονται τον ρόλο της χώρας τους. Είναι προφανές ότι εάν –όπως όλα δείχνουν– η Ρωσία αναδειχθεί νικήτρια θα έχουμε τις εξής συνέπειες:

Πρώτον, θα έχει εδαφικά επεκταθεί σε ουκρανικές περιοχές όπου ήταν ισχυρό το Ρωσικό στοιχείο. Δεύτερον, θα επιβάλει τους όρους της σε μία συνθήκη ειρήνης, κυρίως θα έχει αποτρέψει οριστικά την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ και θα έχει ακυρώσει το “στρίμωγμά” της, όπως το επιχείρησε η Ουάσινγκτον.

Τρίτον, ο “Παγκόσμιος Νότος” δικαιολογημένα θα θεωρήσει την Ρωσική νίκη στην Ουκρανία ως ήττα της “Συνολικής Δύσης”. Το γεγονός αυτό όχι μόνο θα εκτοξεύσει το κύρος της Ρωσίας διεθνώς, αλλά και αντιστρόφως θα πλήξει καίρια το κύρος των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ με ό,τι αυτά συνεπάγονται για τις γεωπολιτικές ισορροπίες διεθνώς.

Τέταρτον, οι Ευρωπαίοι, αλλά και οι Αμερικανοί θα υποχρεωθούν –αργά ή γρήγορα– από τα γεωπολιτικά τετελεσμένα να κάνουν γεωστρατηγική κωλοτούμπα, αλλάζοντας στάση έναντι της Μόσχας, εκτός κι αν πάμε σε γενικευμένη σύγκρουση.

Ως αποτέλεσμα όλων των παραπάνω, η Ρωσία αποκτά μία νέα εθνική υπερηφάνεια κι αυτοπεποίθηση, η οποία ως αξία υπερτερεί συντριπτικά του κόστους από τις όποιες ανθρώπινες απώλειες στον πόλεμο. Κυρίως, όμως, η Ρωσία υπερβαίνει οριστικά το καθηλωτικό σύνδρομο, το οποίο την ωθούσε ουσιαστικά να αναζητά μία θέση στο δυτικό πλαίσιο, άλλοτε παραπονούμενη κι άλλοτε πιέζοντας.

Από την τσαρική εποχή η Ρωσία βίωνε την εσωτερική αντίφασή της ανάμεσα στον ευρωπαϊκό και τον ασιατικό εαυτό της. Ιστορικά, όμως, οι Ρωσικές ελίτ ήταν στραμμένες δυτικά. Ένοιωθαν ένα σύμπλεγμα απέναντι στην Ευρώπη, την οποία είχαν περίπου ως πρότυπο.

Όσο κι αν ακούγεται περίεργο, αυτό το σύμπλεγμα αναβίωσε με έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο στις δύο τελευταίες δεκαετίες της Σοβιετικής Ένωσης και συνέβαλε αφανώς –ίσως αποφασιστικά– στην κατάρρευσή της. Χαρακτηριστικό προϊόν αυτού του κλίματος δυτικολαγνείας είναι η εκλογή Γκορμπατσώφ στην ηγεσία και ο τρόπος που πολιτεύθηκε.

Στο ίδιο μονοπάτι, Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, η Ρωσία του Γιέλτσιν γονάτισε και ουσιαστικά παραδόθηκε στην Δύση. Ο Πούτιν αναρριχήθηκε στην κορυφή σαν συνεχιστής του Γιέλτσιν.

Όταν, όμως, απέκτησε τον έλεγχο των κρατικών μηχανισμών, εστίασε στην ανάταξη της Ρωσίας και στην επάνοδό της σε καθεστώς μεγάλης δύναμης. Για να το επιτύχει συρρίκνωσε τα περιθώρια παρέμβασης της Δύσης στις Ρωσικές υποθέσεις, γεγονός που τον κατέστησε αντιπαθή, εάν όχι ευθέως εχθρό για την Ουάσινγκτον και για πολλές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.

Μπορεί, λοιπόν, ο Πούτιν να έβαλε κόκκινες γραμμές στους Δυτικούς, συρρικνώνοντας τα περιθώρια παρέμβασής τους στα ρωσικά πράγματα, αλλά παρέμεινε στο ίδιο μονοπάτι: να αναζητάει για τη χώρα του μία κάποια θέση στο δυτικό πλαίσιο.

Έφθασε στο σημείο να ζητήσει την ένταξη της Ρωσίας στο ΝΑΤΟ και πάντως έκανε ό,τι μπορούσε για να βρει ένα modus vivendi με την Δύση και στο επίπεδο μίας αρχιτεκτονικής ασφαλείας, αλλά και στο επίπεδο οικονομικών και πολιτικών σχέσεων.

Με άλλα λόγια –σε διαφορετικές συνθήκες και με διαφορετικούς όρους– παρέμεινε εγκλωβισμένος στον ίδιο παραδοσιακό προσανατολισμό των Ρωσικών ελίτ. Με άλλα λόγια, ο Πούτιν δεν ήταν φορέας μίας άλλης στρατηγικής θεώρησης για τον ρόλο της χώρας του.

Από όταν, όμως, εκτόπισε τους Δυτικούς από τη Ρωσία, αυτοί σταδιακά τον μετέτρεψαν σε “μαύρο πρόβατο”. Παραλλήλως και παρά την υπόσχεση που είχαν δώσει στον Γκορμπατσώφ, το ΝΑΤΟ επεκτάθηκε με διαδοχικές διευρύνσεις προς Ανατολάς.

Η Μόσχα διαμαρτυρόταν, αλλά ήταν αδύναμη να αντιδράσει. Σημείο καμπής ήταν η ομιλία Πούτιν στην Διάσκεψη του Μονάχου για την Ασφάλεια το 2007 μ.Χ., με την οποία ουσιαστικά απηύθυνε μία έκκληση-προειδοποίηση στην Δύση να σεβαστεί τις ευαισθησίες και τα δικαιώματα της Ρωσίας ως μεγάλης δύναμης. Η έκκληση-προειδοποίησή του έπεσε στο κενό. Η Δύση διακατεχόταν από την αλαζονεία του νικητή και συνέχισε να “στριμώχνει” τη Ρωσία με κύριο όχημα την επέκταση του ΝΑΤΟ προς Ανατολάς.

 Ο κόμπος έφθασε στο χτένι, όταν στις αρχές του 2014 μ.Χ.–όπως έχει αποδειχθεί από ανεξάρτητη καναδική έρευνα– οργανώθηκε υπό την εποπτεία Αμερικανικών υπηρεσιών αιματηρό πραξικόπημα στο Κίεβο με δράστες τις ακροδεξιές ουκρανικές ένοπλες οργανώσεις και μισθοφόρους. Η ανατροπή του διεφθαρμένου, αλλά νομίμως εκλεγμένου προέδρου Γιανουκόβιτς, άνοιξε τον δρόμο για να μετατραπεί η Ουκρανία σε αντιρωσικό προκεχωρημένο φυλάκιο της Δύσης.

Η προσάρτηση της Κριμαίας.Αντιμέτωπη με τον κίνδυνο η πρόσβασή της στην Μαύρη Θάλασσα να συρρικνωθεί σε μία μικρή λωρίδα ακτής, η Ρωσία απάντησε με δύο τρόπους: Πρώτον, προσάρτησε την Κριμαία, στηριζόμενη και στο γεγονός ότι η μεγάλη πλειονότητα του πληθυσμού είναι Ρώσοι. Δεύτερον, άναψε το πράσινο φως στους Ρώσους αυτονομιστές του Ντονμπάς να αποσχιστούν από την Ουκρανία.

Η δεύτερη αυτή κίνηση προκάλεσε έναν παρατεταμένο άτυπο πόλεμο μεταξύ των δυνάμεων του Κιέβου και των αυτονομιστών, ο οποίος κόστισε πολλές χιλιάδες θύματα στους δεύτερους. Η Ρωσία υποστήριζε όλα εκείνα τα χρόνια τους αυτονομιστές, αλλά απέφυγε να εμπλακεί άμεσα.

Ο Πούτιν είχε την ελπίδα ότι μπορούσε να αποφύγει μία ρήξη με τη Δύση. Η Ουκρανία του Ζελένσκι, όμως, αν και δεν είχε ακόμα ενταχθεί στο ΝΑΤΟ λειτουργούσε σε μεγάλο βαθμό σαν προκεχωρημένο φυλάκιό του.

Για να αποτρέψει αυτό που ακόμα και αντίπαλοί του θεωρούσαν άμεση απειλή για τη ρωσική εθνική ασφάλεια, ο Πούτιν διέταξε την εισβολή τον Φεβρουάριο 2022 μ.Χ., επιδιώκοντας να ανατρέψει την κυβέρνηση Ζελένσκι και να επιβάλει φιλορωσικό καθεστώς στο Κίεβο, ή τουλάχιστον να την πειθαναγκάσει να αρνηθεί την επέκταση του ΝΑΤΟ.

Στην πραγματικότητα, ούτε και τότε ο Πούτιν είχε εγκαταλείψει την παραδοσιακή Ρωσική στρατηγική αντίληψη. Επιζητούσε κάποιο συμβιβασμό με τις ΗΠΑ, ο οποίος θα επέτρεπε στην Ρωσία να συνεχίσει να κοιτάζει δυτικά, αλλά χωρίς να απειλείται η εθνική της ασφάλεια.

Για την ακρίβεια, θεωρούσε ότι με την εισβολή θα υποχρέωνε τη Δύση να διαπραγματευθεί μαζί του την ουδετερότητα της Ουκρανίας. Αυτό φάνηκε και από το σχέδιο συμφωνίας που επετεύχθη στην Κωνσταντινούπολη 2-3 μήνες μετά τη ρωσική εισβολή.

Όταν Ουάσινγκτον και Λονδίνο τορπίλισαν τη συμφωνία της Κωνσταντινούπολης –όπως είχαν πράξει για τις συμφωνίες Μινσκ 1 και Μινσκ 2 το 2014 μ.Χ.-15 μ.Χ.– αλλά κι όταν ο Πούτιν διαπίστωσε με επώδυνο τρόπο ότι οι δυνάμεις του αντιμετώπιζαν μία οργανωμένη ουκρανική άμυνα, την οποία δεν ανέμενε, περιήλθε σε κρίση στρατηγικής.

Διαπιστώνοντας ακόμα την αποφασιστική στάση σύσσωμης της “Συνολικής Δύσης”, ο Ρώσος πρόεδρος προσγειώθηκε ανώμαλα. Του πήρε κάποιο χρόνο για να προσαρμοστεί στο πολιτικό επίπεδο, αλλά το έπραξε. Το ίδιο συνέβη και στο στρατιωτικό επίπεδο, όταν ανέλαβε τη γενική διοίκηση ο στρατηγός Σουροβίκιν.

Η στρατηγική αναθεώρηση. Το σύστημα εξουσίας στη Μόσχα υποχρεώθηκε να πραγματοποιήσει μία αθέατη, αλλά μεγάλης στρατηγικής σημασίας αναθεώρηση του τρόπου που έβλεπε τη θέση και τον ρόλο της Ρωσίας στο διεθνές σύστημα.

Έγινε ξεκάθαρο ότι οι προσδοκίες που είχαν επενδυθεί στη Δύση ήταν αυταπάτες. Τα όσα εξελίσσονταν δεν ήταν προϊόν παρανοήσεων ή έστω απλού γεωπολιτικού ανταγωνισμού. Ήταν είδος πολέμου δια αντιπροσώπου.

Η συνειδητοποίηση αυτή επέφερε ριζική διανοητική αλλαγή στη Μόσχα, η οποία εν μέρει αποτυπώθηκε σε σχετικό έγγραφο που υπέγραψε ο Πούτιν το 2023. Ο ρωσικός πολιτισμός δεν ορίζεται πλέον ως συνιστώσα του ευρύτερου δυτικού πολιτισμού, αλλά ως διακριτός πολιτισμός. Η δε έμφαση στην εξωτερική πολιτική δεν δίνεται πλέον προς τη Δύση, αλλά προς την Ευρασία και τον “Παγκόσμιο Νότο”.

Είναι αληθές ότι αυτή η στροφή είχε ρητορικά εξαγγελθεί στη δεκαετία 2010 μ.Χ., αλλά είχε κατά κανόνα παραμείνει στα λόγια. Ο πόλεμος στην Ουκρανία, λόγω των κυρώσεων, αναδιάρθρωσε ριζικά και το ρωσικό εξωτερικό εμπόριο.

Οι συναλλαγές με την Ευρώπη συρρικνώθηκαν πολύ κάτω του μισού, ενώ αντιστρόφως οι συναλλαγές με την Ασία σχεδόν τριπλασιάστηκαν. Εξίσου σημαντικό είναι ότι η Ρωσία εγκατέλειψε πλήρως τις προσπάθειες να προσαρμοστεί στη διεθνή τάξη πραγμάτων που έχει την αμερικανική σφραγίδα.

Έμφαση στους BRICS+. Τώρα πλέον, πρωταγωνιστεί στην προσπάθεια να δομηθεί ένας εναλλακτικός και εκ των πραγμάτων ανταγωνιστικός προς τη Δύση πόλος στο διεθνές σύστημα. Οι BRICS+ και ο Οργανισμός της Σαγκάης είναι πρωτοβουλίες προς αυτή την κατεύθυνση.

Αντιθέτως, η Ρωσία απομακρύνεται από θεσμούς (Συμβούλιο της Ευρώπης, ΟΑΣΕ κ.α.), στους οποίους κυριαρχεί η Δύση, η οποία τους προσδίδει αντιρωσικό πρόσημο. Στην πραγματικότητα, η Ρωσία έχει πάψει σχεδόν να ενδιαφέρεται για το τι λένε οι Δυτικοί γι’ αυτήν.

Όπως έχω προαναφέρει, όλα τα παραπάνω συνθέτουν μία ιστορικής σημασίας αλλαγή, η οποία δεν περιορίζεται στην εξωτερική πολιτική και στο εξωτερικό εμπόριο, αλλά πάει πολύ πιο βαθιά. Η Ρωσία, λοιπόν, δεν νοιώθει πλέον σαν το ανατολικό άκρο της Ευρώπης, αλλά ως πυλώνας της Ευρασίας. Η διανοητική αυτή αλλαγή προϋπήρχε, αλλά ο πόλεμος στην Ουκρανία της προσέδωσε μία πολύ πιο έντονη διάσταση και δυναμική.

Η στρατηγική στροφή θέτει ένα δίλημμα και στους Ρώσους μεγιστάνες του πλούτου, οι οποίοι το είχαν δίπορτο: και με το καθεστώς Πούτιν και με την Δύση. Όσοι επιλέξουν να παραμείνουν στην Ρωσία είναι υποχρεωμένοι να γίνουν περισσότερο Ρώσοι και λιγότερο κοσμοπολίτες.

Επαναλαμβάνω ότι η ιστορική αυτή αλλαγή δεν θα είχε συντελεστεί και σίγουρα δεν θα είχε προσλάβει τέτοια δυναμική εάν οι Ρώσοι (ως ηγεσία, αλλά και ως λαός) δεν είχαν πειστεί ότι η Δύση έχει επιδοθεί σε έναν άτυπο πλην ουσιαστικό πόλεμο εναντίον της χώρας τους. Αυτό ανεξαρτήτως του τι πιστεύει ο καθένας από εμάς ότι συμβαίνει στην πραγματικότητα (https://slpress.gr/diethni/pos-o-polemos-stin-oukrania-epefere-tin-atheati-epanastasi-sti-rosia/).

Τα δύο τρίτα των Ρώσων λυπούνται για την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, σύμφωνα με έρευνα που διεξήχθη από το Levada Center, που δημοσιεύτηκε στις 19 Δεκεμβρίου. Η μελέτη πήρε συνέντευξη από 1.600 Ρώσους στα σπίτια τους και έχει περιθώριο σφάλματος μικρότερο από 4 τοις εκατό.

Από το 66 τοις εκατό που δήλωσε ότι λυπάται για την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, περισσότεροι από τους μισούς είπαν ότι λυπούνται που έχασαν το «ενιαίο οικονομικό σύστημα» της κομμουνιστικής ένωσης. Περισσότεροι από το ένα τρίτο είπε ότι τους λείπει να ζουν κάτω από μια μεγάλη παγκόσμια υπερδύναμη.

Η κοινωνιολόγος της Levada, Karina Pipiya, είπε: «Τώρα η νοσταλγία καθορίζεται περισσότερο από οικονομικούς παράγοντες και τη λύπη που παλιά υπήρχε περισσότερη κοινωνική δικαιοσύνη και ότι η κυβέρνηση δούλευε για τους ανθρώπους και ότι ήταν καλύτερη όσον αφορά τη φροντίδα για τους πολίτες και τις πατερναλιστικές προσδοκίες».

Το Levada Center είναι μια ανεξάρτητη μη κυβερνητική οργάνωση δημοσκοπήσεων στην Ρωσία. Τα αποτελέσματά του συχνά συμφωνούν με αυτά παρόμοιων οργανισμών σε άλλες χώρες. Η Levada έχει διεξαγάγει παρόμοια δημοσκόπηση από τον Μάρτιο του 1.992 μ.Χ., το έτος μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Από τότε, ο αριθμός των Ρώσων που εξέφρασαν την λύπη τους για τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης παρέμεινε υψηλός.

Το 2005 μ.Χ., ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν περιέγραψε περίφημα την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης ως την «μεγαλύτερη γεωπολιτική καταστροφή του αιώνα». Φέτος, όταν οι δημοσιογράφοι ρώτησαν ποιο ιστορικό γεγονός στην Ρωσική ιστορία θα ήθελε να αλλάξει, ο Πούτιν απάντησε, «η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης». Στόχος του ήταν να επαναφέρει τη Ρωσία σε καθεστώς υπερδύναμης. Και τα δύο τρίτα των Ρώσων υποστηρίζουν τον στόχο του.

 

Μια θεωρία συνωμοσίας της δεκαετίας του 1.990 μ.Χ. υποστήριξε ότι η KGB υποστήριζε τον Γκορμπατσόφ για να υπονομεύσει το Κομμουνιστικό Κόμμα και να δώσει στην KGB την εξουσία να αναδιαρθρώσει την Ρωσία. Θα μπορούσε να υπάρχει κάποιο πλεονέκτημα σε αυτό;

Αυτό δεν είναι μια θεωρία συνωμοσίας, αλλά μάλλον μια από τις τάσεις στη σύγχρονη ρωσική ιστοριογραφία. Αυτή η τάση ξεκίνησε με ένα βιβλίο δύο ερευνητών δημοσιογράφων που δημοσιεύτηκε στις αρχές της δεκαετίας του 2000 μ.Χ.

Σε μια προσπάθεια να καταλάβουν ποιος πραγματικά ωφελήθηκε από την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, ανέλυσαν τα διαθέσιμα δημόσια δεδομένα, όπως τις συνθέσεις των διοικητικών συμβουλίων των δημοσίων εταιρειών, τους καταλόγους Who's Who και άλλα παρόμοια.

Αποδείχθηκε ότι οι ωφελούμενοι από την κατάρρευση της χώρας ήταν τρεις κύριες ομάδες: η ανώτατη διοίκηση των βιομηχανικών επιχειρήσεων, οι μεσαίες τάξεις του Κομμουνιστικού Κόμματος και αξιωματικοί επιβολής του νόμου, κυρίως από την KGB.

Εδώ μιλάμε μόνο για την Ρωσία γιατί στις άλλες δημοκρατίες της ΕΣΣΔ υπήρχε μια παρόμοια αλλά πιο περίπλοκη εικόνα. Είναι σαφές ότι υπήρχαν εκατοντάδες χιλιάδες μεσαίου επιπέδου διευθυντές εργοστασίων και κομμουνιστές αξιωματούχοι.

Ωστόσο, η KGB ήταν μια αρκετά μικρή οργάνωση και η εκπροσώπησή της στην νέα ελίτ ήταν εξαιρετικά δυσανάλογη. Αυτοί οι άνθρωποι είχαν κίνητρο, σκοπό και ευκαιρίες. Προφανώς, όμως, πρόκειται για μια κοινωνιολογική προσέγγιση, η οποία δίνει ελάχιστη εικόνα του μηχανισμού δράσης.

Ένας τέτοιος μηχανισμός μπορεί να ανακαλύφθηκε από αρκετούς Ρώσους ιστορικούς. Συγκεκριμένα, ο Ουζμπεκο-Ρώσος ερευνητής Razzakov γράφει ότι στην KGB με την άφιξη του Andropov το 1968 υπήρχαν δύο αντίθετες φατρίες.

Το ένα συνδέθηκε με τη στρατιωτική αντικατασκοπεία και το άλλο με την Πρώτη Κεντρική Διεύθυνση, δηλαδή τις ξένες πληροφορίες. Φέρεται ότι ο τελευταίος ήταν στενά συνδεδεμένος με τον Αντρόποφ, ο οποίος σχεδίαζε σχέδια για έναν δραματικό μετασχηματισμό της Σοβιετικής Ένωσης στο πλαίσιο του λεγόμενου ευρωκομμουνισμού. Ή, για να χρησιμοποιήσω τον ορισμό του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος, τον σοβιετικό ρεβιζιονισμό.

Δεν είμαι ειδικός σε αυτό το θέμα, αλλά είναι δύσκολο να ονομάσουμε την έρευνα σε αυτόν τον τομέα θεωρία συνωμοσίας. Κάποια βήματα που έγιναν από τον Αντρόποφ ή τον Γκορμπατσόφ δεν μπορούν να εξηγηθούν καθόλου χωρίς την υπόθεση ότι ορισμένες ομάδες ελίτ στην ΕΣΣΔ ενήργησαν προς τα δικά τους συμφέροντα και αυτά τα συμφέροντα στράφηκαν ενάντια στα συμφέροντα του κράτους ως συνόλου (https://www.quora.com/A-1990s-conspiracy-theory-held-that-the-KGB-was-supporting-Gorbachev-to-undermine-the-Communist-Party-and-give-the-KGB-power-to-restructure-Russia-Could-there-be-any-merit-to-this).

 

Οι θεωρίες συνωμοσίας και η πτώση της ΕΣΣΔ. Πώς συνδυάστηκαν παράγοντες από την Σοβιετική και μετασοβιετική περίοδο για να δημιουργήσουν συνωμοσίες, και πώς αυτές οι συνωμοσίες ζουν στη σύγχρονη Ρωσία;

Είναι μια ήσυχη νύχτα στη Μόσχα καθώς η πόλη αρχίζει να εγκαθίσταται. Η μέρα είναι 9 Σεπτεμβρίου 1.999 μ.Χ. και πρόσφατα, η Ρωσία συγκλονίστηκε από μια σειρά βομβιστικών επιθέσεων που ενορχηστρώθηκαν από Τσετσένους τρομοκράτες. Υπάρχει ένας αέρας σύγχυσης και αγωνίας για τους πρόσφατους βομβαρδισμούς και τον πόλεμο στην Τσετσενία.

Αλλά μέχρι τώρα, οι βομβαρδισμοί γίνονταν μακριά από τη Μόσχα, και όταν μια βόμβα εξερράγη στην Μόσχα, υπήρξαν σχετικά λίγοι θάνατοι. Στην συνέχεια, λίγο μετά τα μεσάνυχτα, μια έκρηξη ηχεί σε όλη τη ρωσική πρωτεύουσα. ένα τεράστιο τμήμα ενός διαμερίσματος στην οδό Guryanova έχει μόλις μετατραπεί σε ένα σωρό ερειπίων μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα.

Επισήμως, αυτό το φρικτό γεγονός (και οι βομβαρδισμοί πριν από αυτό) αποδόθηκε στους Τσετσένους τρομοκράτες, αλλά ακόμη και σήμερα δεν πιστεύουν όλοι οι Ρώσοι αυτήν την αφήγηση. Υπάρχει μια δημοφιλής θεωρία ότι η αιτία της επίθεσης ήταν ο διάδοχος της KGB, η FSB, η οποία οργάνωσε μια εκστρατεία βομβαρδισμού υπό τις διαταγές του Βλαντιμίρ Πούτιν. Αυτή η επίθεση οδήγησε στον δεύτερο πόλεμο της Τσετσενίας, ο οποίος χρησίμευσε ως τεράστιο όφελος για την πολιτική καριέρα του Πούτιν (Ortmann and Heathershaw 2012 μ.Χ.).

Οι βομβιστικές επιθέσεις σε διαμερίσματα, που προηγήθηκαν του δεύτερου πολέμου της Τσετσενίας, ήταν μόνο μία από τις πολλές συνωμοσίες που επιπλέουν στην Ρωσία την δεκαετία του 1.990 μ.Χ. Αυτή ήταν μια περίοδος ακραίων κοινωνικών, πολιτικών και οικονομικών αλλαγών, που περιβαλλόταν από μια ατμόσφαιρα σχεδόν πλήρους σύγχυσης.

Εξαιτίας αυτών των παραγόντων, σχεδόν κάθε σημαντικό γεγονός που συνέβη κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου θεωρήθηκε από ορισμένους ότι ήταν μέρος μιας συνωμοσίας. Αλλά πώς προέκυψε αυτή η γόνιμη συνωμοτική κουλτούρα, πώς συνδυάστηκαν παράγοντες από τη σοβιετική και μετασοβιετική περίοδο για να δημιουργήσουν συνωμοσίες και πώς αυτές οι συνωμοσίες ζουν στη σύγχρονη Ρωσία;

Η συνωμοτική κουλτούρα της δεκαετίας του '90 μ.Χ. δεν μπορεί να συζητηθεί χωρίς να μπούμε πρώτα στη σοβιετική περίοδο και να εξετάσουμε πώς οι συνωμοσίες πριν από την πτώση βοήθησαν να αναπτυχθούν συνωμοσίες μετά.

Δεν υπάρχει καλύτερο μέρος για να ξεκινήσετε από μια από τις παλαιότερες ρίζες των θεωριών συνωμοσίας στη Ρωσία, ο φόβος της Δύσης. Αυτός ο φόβος προήλθε ως ένα αίσθημα ετερότητας -ότι η Δύση είναι διαφορετική από τη Ρωσία- και χρονολογείται βαθιά στην εποχή των Τσαρικών (Diligensky and Chugrov 2000 μ.Χ.).

Ωστόσο, οι Ρώσοι φόβοι για δυτικούς πράκτορες που σχεδίαζαν την πτώση του ρωσικού κράτους προήλθαν από τη ρωσική επανάσταση. Ήταν ένας φόβος που δεν ήταν παράλογος, καθώς οι Συμμαχικές δυνάμεις (οι οποίες περιλάμβαναν πολλά ισχυρά δυτικά κράτη) παρενέβησαν στην επανάσταση στο πλευρό του Λευκού Στρατού για να καταπνίξουν τους Μπολσεβίκους (Baldwin 1969)

Αλλά οι Μπολσεβίκοι κέρδισαν και αργότερα θα ιδρύσουν τη Σοβιετική Ένωση. Αυτό το γεγονός λοιπόν πλαισιώθηκε ως επίθεση στο σοβιετικό σύστημα από έναν ξένο καπιταλιστή εχθρό, την Δύση. Ο Χρουστσόφ αποτυπώνει το συναίσθημα σε μια ομιλία του το 1.959 μ.Χ., όπου είπε:

«Θυμηθείτε ότι στους δύσκολους καιρούς μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, τα αμερικανικά στρατεύματα… αποβιβάστηκαν στο σοβιετικό έδαφος για να βοηθήσουν τους Λευκούς Φρουρούς να πολεμήσουν το σοβιετικό μας σύστημα.

Και δεν ήταν οι μόνοι που προσγειώθηκαν… Η ένοπλη επέμβασή σας στη Ρωσία ήταν το πιο δυσάρεστο πράγμα που συνέβη ποτέ στις σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών μας…» (Diligensky και Chugrov 2000 μ.Χ.). Ο Σοβιετικός λαός, συμπεριλαμβανομένης της ηγεσίας του, ανέπτυξε μια δυσπιστία προς τη Δύση μετά από αυτό το γεγονός, η οποία επεκτάθηκε σε φόβο ότι η επόμενη εισβολή ήταν επικείμενη.

Αυτός ο φόβος υπήρχε σε όλα τα στρώματα της σοβιετικής κοινωνίας, από τον Γενικό Γραμματέα μέχρι τους ταπεινούς εργάτες σε απομακρυσμένες δημοκρατίες, και είδε μια επανεμφάνιση μετά την πτώση της ΕΣΣΔ.

Ωστόσο, αυτό που προηγουμένως ήταν φόβος είχε γίνει πλέον συνωμοσία. Καθώς η ΕΣΣΔ έπεφτε, πολλοί ήταν σε σύγχυση ως προς το πώς θα μπορούσε να γίνει αυτό. ήταν εύκολο να βρεις έναν απλό λόγο ότι η Δύση είχε ξανά παρέμβει, και αυτή την φορά τα κατάφερε.

Η πιο διάσημη από αυτές τις θεωρίες συνωμοσίας ήταν αυτή του «Σχεδίου Ντουλς». Η θεωρία υποστήριζε ότι η CIA, υπό τον διευθυντή Allen Dulles, είχε διεισδύσει στη Σοβιετική Ένωση. Οι εισβολείς θα σκορπίσουν στη συνέχεια σύγχυση, κυβερνητικές εσωτερικές διαμάχες και γενική κοινωνική αναταραχή για χάρη της τελικής καταστροφής της Ρωσικής κουλτούρας και της ΕΣΣΔ στο σύνολό της (Scheie 2019 μ.Χ.).

Αυτή η θεωρία διαδόθηκε κυρίως από πρώην σοβιετικούς αξιωματούχους και από μέλη της νέας κυβέρνησης της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Ήθελαν να εξηγήσουν την κατάρρευση της ΕΣΣΔ με τέτοιο τρόπο που αφαιρούσε κάθε ευθύνη από τη ρωσική κυβέρνηση. μόνο κακόβουλη εξωτερική παρέμβαση θα μπορούσε να προκαλέσει την κατάρρευση.

Μαζί με τις ρίζες της στον φόβο της Δύσης, η θεωρία του σχεδίου Dulles έχει επίσης ρίζες σε μια άλλη έννοια σημαντική για την κατανόηση της Ρωσικής κουλτούρας συνωμοσίας, την ύπαρξη ισχυρών μηχανισμών κρατικής ασφάλειας.

Οι μηχανισμοί κρατικής ασφάλειας υπήρχαν στην Ρωσία από πριν από την Σοβιετική περίοδο. Λόγω της μακράς ιστορίας τους, έχουν καθιερωθεί ως μόνιμα προσαρτήματα στην Ρωσική κοινωνία. Αυτό οδήγησε στη συμπερίληψή τους σε αρκετές θεωρίες συνωμοσίας. Έχει επίσης οδηγήσει σε αυτές τις υπηρεσίες να δημιουργούν θεωρίες συνωμοσίας για να συνεχίσουν να δικαιολογούν την ύπαρξή τους.

Όσον αφορά το σχέδιο Dulles, χρησιμοποιεί τον φόβο της Δύσης για να δημιουργήσει την ανάγκη ύπαρξης υπηρεσιών όπως η KGB. Εάν υπάρχει μια επικείμενη επίθεση από την Δύση που επιδιώκει να καταστρέψει την Ρωσική κουλτούρα χρησιμοποιώντας κρυφούς πράκτορες, τότε υπάρχει μόνο μια απάντηση που έχει νόημα: υποστήριξη της KGB.

Γράφοντας για το ρόλο των υπηρεσιών κρατικής ασφάλειας στη διάδοση της συνωμοσίας του σχεδίου Dulles, ο Scheie γράφει, «αυτό έχει δημιουργήσει μεγάλη εξάρτηση από τις υπηρεσίες ασφαλείας προκειμένου να διατηρηθεί ο ρωσικός τρόπος ζωής» (2019 μ.Χ.).

Αυτή η εξάρτηση συνεχίστηκε και μετά τα χρόνια του Γέλτσιν, όταν η KGB αναβίωσε ως FSK/FSB. Υιοθέτησαν τη νοοτροπία ότι μόνο αυτοί μπορούσαν να υπερασπιστούν την Ρωσία ενάντια στους συνήθεις κρυφούς εχθρούς της.

Η συνωμοσία της Δύσης, σε αυτή την περίπτωση, πήρε την μορφή δημοσιογράφων και μέσων ενημέρωσης που επέκριναν την Ρωσική κυβέρνηση. Αυτή η πλοκή παρουσιάζεται σε πολύ συνωμοτική γλώσσα, η οποία φαίνεται σε ένα απόσπασμα του Vasilii Stavitskii, ενός αξιωματούχου δημοσίων σχέσεων της FSB.

Γράφει, «Κάποιος πολύ «σοφός» στην Δύση χρησιμοποίησε επιδέξια μια εκστρατεία για να καταστρέψει τις δομές εξουσίας… Δημιουργείται η εντύπωση ότι κάποιος πολύ «σοφός» επιθυμεί ξανά μέσω των χεριών δημοσιογράφων να πνίξει το νέο δημοκρατικό κράτος».

Το FSB χρησιμοποιεί τους φόβους του παρελθόντος για να δημιουργήσει νέες συνωμοσίες που τους βοηθούν να διατηρήσουν την θέση ισχύος τους και να συκοφαντούν μέλη της αντιπολίτευσης. Οι δυτικοί εισβολείς επέστρεψαν, αυτή την φορά ως δημοσιογράφοι και επικριτές του καθεστώτος.

Ωστόσο, ενώ η FSB προσπαθεί να λάβει μια ηρωική στάση ως σωτήρες της Ρωσίας, η εμφάνισή τους ήρθε σε μια εποχή ακραίας κυβερνητικής δυσπιστίας (Soldatov και Borgan, 2010 μ.Χ.). Αυτή η δυσπιστία, μαζί με τον ολοένα και πιο βάναυσο χαρακτήρα της FSB και τον τεράστιο όγκο πρώην KGB/FSB στην κυβέρνηση, οδήγησε σε συνωμοσίες που αναδύθηκαν σχετικά με την υπηρεσία.

Σκεφτείτε, για παράδειγμα, την προαναφερθείσα θεωρία συνωμοσίας που επιπλέει γύρω από τις βομβιστικές επιθέσεις σε διαμερίσματα. Στα βασικά της, αυτή η θεωρία συνδυάζει στοιχεία γενικής δυσπιστίας σε ό,τι η κυβέρνηση λέει ότι συμβαίνει, μια αίσθηση ότι η FSB γίνεται όλο και πιο βάναυση και ο ύποπτος αριθμός πρώην πρακτόρων της KGB/FSB που παίρνουν βασικές κυβερνητικές θέσεις.

Η παραγωγή συνωμοσιών δεν ήταν και δεν είναι απλώς κάτι που έγινε από την κυβέρνηση και τους υποστηρικτές της — η αντιπολίτευση εμπλέκεται επίσης σε αυτήν την κουλτούρα των θεωριών συνωμοσίας.

Ένας άλλος βασικός παράγοντας από την Σοβιετική περίοδο και πριν από αυτήν δυστυχώς αναβίωσε στις θεωρίες συνωμοσίας του '90 μ.Χ. είναι ο αντισημιτισμός. Η Ρωσία έχει μακρά και προβληματική ιστορία αντισημιτικών θεωριών συνωμοσίας. Η πιο διαβόητη περίπτωση αυτού είναι τα Πρωτόκολλα των Πρεσβυτέρων της Σιών , μια θεωρία συνωμοσίας που ισχυρίζεται ότι μια κλούβα Εβραίων προσπαθούσε να ελέγξει κρυφά τον κόσμο.

Η θεωρία ξεκίνησε στην Ρωσία και δημιουργήθηκε από τους Okhrana, την μυστική αστυνομία της Αυτοκρατορικής Ρωσίας, στις αρχές του 20^ου Αιώνα μ.Χ. (Anti-Defamation League, A Hoax of Hate: The Protocols of the Learned Elders of Sion). Αυτό το ταραγμένο παρελθόν επανήλθε με την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, καθώς η σχεδόν ολοκληρωτική κοινωνική αναταραχή οδήγησε σε παλιές αντισημιτικές προκαταλήψεις να σπέρνονται σε νέες θεωρίες συνωμοσίας.

Υπήρχε μια επικρατούσα θεωρία ότι οι ολιγάρχες που εμφανίστηκαν εκείνη την εποχή ήταν όλοι Εβραίοι. Ήταν το κλειδί σε αυτή την θεωρία ότι με το να είναι Εβραίοι, έπρεπε να γίνουν ολιγάρχες (Ortmann and Heathershaw 2012 μ.Χ.).

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '90, οι αντισημιτικές θεωρίες συνωμοσίας πήραν επίσης τη μορφή «εναλλακτικής» ιστορίας. Εθνικιστές συγγραφείς όπως ο Aleksandr Prokhanov, ο Sergei Kurginian, ο Vadim Kozhinov, ο Igor Shafarevich και ο Sergei Kara-Murza, που έγραψαν κείμενα που ισχυρίζονταν ότι οι Εβραίοι είχαν απειλήσει την Ρωσία σε όλη την ιστορία, πέτυχαν τη μέγιστη δημοτικότητα στη δεκαετία του '90 μ.Χ. (Laruelle, 2012 μ.Χ.).

Ένα θέμα που καλύπτεται συχνά ήταν το μεσαιωνικό βασίλειο των Χαζάρων - ένα εβραϊκό βασίλειο στις ακτές της Κασπίας Θάλασσας που συχνά συγκρούονταν με την Ρωσία του Κιέβου, που συχνά θεωρείται ο προκάτοχος της Ρωσίας (Laruelle, 2012 μ.Χ.). Ο στόχος των εσφαλμένων αναγνώσεων της ιστορίας τους ήταν να απεικονίσουν τους Εβραίους ως αρχαίο, αιώνιο εχθρό του ρωσικού λαού.

Όταν αυτές οι κραυγαλέα ψευδείς ιστορίες συνδυάστηκαν με θεωρίες μιας Ολιγαρχικής τάξης αποτελούμενης αποκλειστικά από Εβραίους, δημιουργήθηκε η εντύπωση ότι οι Εβραίοι δεν είναι ίδιοι με τους ορθόδοξους Ρώσους: ήταν πάντα εχθροί και ξένοι, και τώρα έχουν τεράστια πολιτική και κοινωνική δύναμη. Η πολυπλοκότητα της μετασοβιετικής περιόδου απλοποιήθηκε όσον αφορά τους κακούς, τους πλούσιους Εβραίους και τους καλούς, απλούς Ρώσους.

Ένα από αυτά τα πιο μοντέρνα στοιχεία που συνέβαλαν σε αυτή την κουλτούρα των συνωμοσιών ήταν απλώς η σύγχυση των καιρών. Ήταν δύσκολο για πολλούς Ρώσους να πιστέψουν ότι η Σοβιετική Ένωση έγινε από παγκόσμια υπερδύναμη σε ανύπαρκτη μέσα σε λίγα χρόνια.

Τα κράτη που έμειναν πίσω μετά την κατάρρευση ήταν σκιές του πρώην γεωπολιτικού κολοσσού. Τα διάφορα πολιτικά γεγονότα που προηγήθηκαν της ξαφνικής πτώσης της ΕΣΣΔ επανεξετάστηκαν έτσι με μια συνωμοτική προοπτική.

Γεγονότα όπως το πραξικόπημα του Αυγούστου και η φιλελευθερωτική πολιτική του Γκορμπατσόφ εξηγήθηκαν με όρους συνωμοσίας. Η θεωρία ήταν ότι ένα δυτικό σχέδιο για την καταστροφή της ΕΣΣΔ και τη λεηλασία του πλούτου της είχε φτάσει στον τελικό στόχο του.

Ο Γκορμπατσόφ θα χρησιμοποιούσε τις φιλελευθεροποιητικές του μεταρρυθμίσεις για να ξεσηκώσει τους φιλελεύθερους στη Ρωσία ώστε να γίνουν μια φιλοδυτική πέμπτη στήλη για να ανατρέψει τόσο τον κομμουνισμό όσο και το κράτος (Yablokov 2018 μ.Χ.).

Αυτή η προσπάθεια αντιστάθηκε από τους σκληροπυρηνικούς στην κομμουνιστική κυβέρνηση και την KGB (Soldatov and Borgan 2010 μ.Χ.) που Φυσικά, τοποθετήθηκε ως η μόνη δύναμη που θα μπορούσε να σταματήσει τους δυτικούς εισβολείς. Είναι ξεκάθαρο να δούμε εδώ τα προ-σοβιετικά στοιχεία συνωμοσίας, όπως η ευγένεια του μηχανισμού κρατικής ασφάλειας και ο γενικός φόβος της δυτικής διείσδυσης.

Η έλλειψη πληροφοριών δεν ήταν το θέμα. ήταν μια υπερπληθώρα πληροφοριών που προκάλεσε σύγχυση. Όταν κατέρρευσε η Σοβιετική Ένωση, υπήρξε μια εισροή πληροφοριών στην Ρωσία που προωθήθηκε από νέες πηγές μέσων ενημέρωσης, όπως το Διαδίκτυο και οι διεθνείς ειδήσεις.

Μια ευρεία ποικιλία αντιφατικών πληροφοριών προσφέρθηκε τώρα στον μέσο Ρώσο χωρίς την παρουσία σοβιετικού τύπου λογοκρισίας. Αυτό δημιούργησε ένα περιβάλλον όπου οι μέσοι άνθρωποι δεν ήξεραν ποιον να πιστέψουν ή ποια πηγή να εμπιστευτούν, δημιουργώντας έτσι ένα γόνιμο έδαφος για την ανάδυση θεωριών συνωμοσίας (Ortmann και Heathershaw 2012 μ.Χ.).

Στη δημιουργία θεωριών συνωμοσίας συνέβαλαν και οι διαδικασίες της παγκοσμιοποίησης και του εκδυτικισμού. Η Ρωσία πολύ ξαφνικά μετατράπηκε από ένα ως επί το πλείστον κλειστό, κομμουνιστικό κράτος σε ένα σχεδόν φιλελεύθερο, καπιταλιστικό κράτος.

Με τις πολιτικές και οικονομικές αλλαγές της παγκοσμιοποίησης ήρθαν και οι κοινωνικές αλλαγές, οι οποίες πήραν τη μορφή εκδυτικοποίησης. Αυτό που έκανε αυτές τις αλλαγές μια ρίζα της συνωμοτικής σκέψης ήταν το ξαφνικό και η έλλειψη αποτελεσματικότητάς τους.

Αυτές οι αλλαγές ήταν μέρος του προγράμματος του Γέλτσιν να μετατρέψει γρήγορα τη νέα Ρωσία σε μια σύγχρονη δημοκρατία. ήταν ένα σχέδιο γνωστό ως θεραπεία σοκ. Η ιδέα ήταν για μια ταχεία μετάβαση σε μια οικονομία της αγοράς που ακολούθησε μια εξίσου γρήγορη αλλαγή στη δημοκρατία.

Αντί για μια ελεύθερη αγορά, ωστόσο, η Ρωσία ανέπτυξε μια αναποτελεσματική οικονομία στην οποία οι ιδιωτικές επιχειρήσεις ελέγχονταν από μια πολύ μικρή ελίτ με δεσμούς με την κυβέρνηση: τους ολιγάρχες.

Αυτή η οικονομία βυθίστηκε σε αναποτελεσματικότητα σοβιετικού τύπου καθώς οι μη κερδοφόρες βιομηχανίες υποστηρίχθηκαν από την κυβέρνηση λόγω των δεσμών τους με το πρώην Σοβιετικό σύστημα (Huygen 2012 μ.Χ.) Αυτή η οικονομική αναταραχή επιδεινώθηκε από τις νέες πολιτικές ελευθερίες που επιτρέπονταν στο κοινό, οι οποίες τους επέτρεψαν να εκθέσουν δημόσια τα παράπονά τους. (Huygen, 2012 μ.Χ.).

Στη συνέχεια, για να γίνουν τα πράγματα χειρότερα, οικονομολόγοι από τη Δύση ήταν μερικοί από τους κύριους συμβούλους του Γέλτσιν στην εφαρμογή της θεραπείας σοκ. Η κυβέρνηση Κλίντον και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, μετά από κάποιες πιέσεις από τις ΗΠΑ, δάνεισαν δισεκατομμύρια δολάρια στην κυβέρνηση του Γέλτσιν με ελάχιστη επίβλεψη.

Οι στόχοι αυτών των δανείων ήταν να συνεχίσουν τις προσπάθειες της Ρωσίας για θεραπεία σοκ. Αλλά η ποιότητα ζωής συνέχισε να πέφτει κατακόρυφα, καθώς τόσο αυτά τα δάνεια όσο και η θεραπεία σοκ πέτυχαν ελάχιστα για τον ρωσικό λαό, εκτός από τη νέα τάξη των ολιγαρχών (Huygen 2012 μ.Χ.).

Ήταν όλα αυτά, μαζί με μια εισροή δυτικού πολιτισμού και αγαθών στη Ρωσία, που οδήγησαν στην ανάπτυξη των θεωριών συνωμοσίας. Οι δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης και του εκδυτικισμού, μαζί με τις Ηνωμένες Πολιτείες στο σύνολό τους, συγκεντρώθηκαν κάτω από τον τίτλο της «Νέας Τάξης», ένας όρος που εξακολουθεί να χρησιμοποιείται από τον Πούτιν σήμερα. (Yablokov 2018 μ.Χ.).

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα συνωμοσίας που βασίζεται γύρω από τη Νέα Τάξη είναι αυτή που διαιωνίστηκε από τον Gennadii Zyuganov, τον ηγέτη του νέου Κομμουνιστικού Κόμματος της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Υποστήριξε ότι το 1.991 μ.Χ. ήταν η αρχή της νέας παγκόσμιας τάξης που αποτελείται από την Ομάδα Bilderberg, την Τριμερή Επιτροπή, το Αμερικανικό Συμβούλιο Διεθνών Σχέσεων και την κυβέρνηση των ΗΠΑ.

Αυτή η άθλια νέα τάξη εργαζόταν για να καταστρέψει τελικά το Ρωσικό κράτος με οποιαδήποτε ιδιότητα και να τερματίσει τον Ορθόδοξο Χριστιανισμό (Yablokov 2018 μ.Χ.). Αυτή η θεωρία παρουσιάζει τους φόβους της πολιτιστικής διάβρωσης μέσω της οικονομικής και πολιτικής αλλαγής που έχουν πολλοί Ρώσοι.

Δεν ήταν μόνο η αντιπολίτευση όπως ο Zyuganov που χρησιμοποίησε θεωρίες συνωμοσίας. Η ρωσική κυβέρνηση τη δεκαετία του '90 μ.Χ. επίσης δεν απέφυγε να διαδώσει θεωρίες συνωμοσίας για πολιτικό όφελος. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι η βύθιση του Κουρσκ .

Το Kursk ήταν ένα ρωσικό πυρηνικό υποβρύχιο που βυθίστηκε το 2000 μ.Χ. σε ένα ατύχημα που στοίχισε την ζωή σε όλους τους επιβαίνοντες. Το Κρεμλίνο, ωστόσο, αρνήθηκε να δεχτεί το γεγονός ότι το υποβρύχιο βυθίστηκε λόγω κακής συντήρησης και κακής διαχείρισης.

Αντίθετα, διατύπωσαν μια θεωρία ότι το Kursk συγκρούστηκε με ένα υποβρύχιο του ΝΑΤΟ που έπλεε παράνομα στα ρωσικά ύδατα (Ortmann and Heathershaw 2012 μ.Χ.). Αυτή η θεωρία διαδόθηκε από τη ρωσική κυβέρνηση για να ρίξει την ευθύνη στην Δύση για ένα φρικτό λάθος στο οποίο δεν ήθελαν να καταλάβουν. Παρά το σχέδιό τους, η θεωρία του Κρεμλίνου δεν διαδόθηκε ποτέ πραγματικά στους Ρώσους και μάλιστα χλευάστηκε ανοιχτά.

Οι θεωρίες συνωμοσίας και τα στοιχεία από τα οποία δημιουργήθηκαν δεν περιορίστηκαν μόνο στην δεκαετία του '90 μ.Χ. και στην συνέχεια χάθηκαν στην ιστορία. είναι ακόμα πολύ ζωντανοί στη σύγχρονη Ρωσία.

Η διαφορά είναι ότι, στη Ρωσία του 21^ου Αιώνα, αντί να διαδίδονται από πολιτικούς της αντιπολίτευσης ή από απλούς πολίτες σε συνομιλίες, οι συνωμοσίες διαδίδονται από τα ρωσικά κρατικά μέσα ενημέρωσης (Yablokov 2018 μ.Χ.).

Η χρήση συνωμοσιών από Ρώσους πολιτικούς επίσης δεν έχει εξαφανιστεί μετά τη δεκαετία του '90 μ.Χ. Στις κοινοβουλευτικές και Προεδρικές εκλογές του 2007 μ.Χ. και του 2011 μ.Χ.-12 μ.Χ., οι Ρωσικές πολιτικές ελίτ στην Ενωμένη Ρωσία, το κυβερνών κόμμα, διέδωσαν μια θεωρία συνωμοσίας ότι υπήρχε και πάλι δυτική συνωμοσία για την καταστροφή της Ρωσίας, αυτή τη φορά μέσω εκλογικής παρέμβασης (Yablokov 2018 μ.Χ.).

Οι σύγχρονες αντιδυτικές θεωρίες συνωμοσίας συμφωνούν σχεδόν όλες ότι η μόνη ασπίδα ενάντια στην απειλή της Δύσης είναι ο Πούτιν, το κόμμα του και η κυβέρνησή του. Σε μια ομιλία του το 2007 μ.Χ., ο Μπόρις Γκριζλόφ, ο Πρόεδρος της Ενωμένης Ρωσίας, μίλησε για την επιθετικότητα της Δύσης κατά της Ρωσίας και για το πώς η Ρωσία περιβάλλεται από τη Δύση ή από κράτη ευθυγραμμισμένα με την Δύση.

Μίλησε επίσης για «καλοθελητές», έναν συγκαλυμμένο όρο για τους δυτικούς πράκτορες στην Ρωσία που ελπίζουν να σκορπίσουν αναταραχή. Αλλά σε αυτή την δύσκολη στιγμή, ο Γκρίζλοφ αποκαλύπτει τη μοναδική ασπίδα απέναντι στους εχθρούς της Ρωσίας: «Η σύγχρονη Ρωσία είναι ο Πούτιν.

Η Ρωσία χωρίς τον Πούτιν είναι Ρωσία χωρίς ηγεσία, η Ρωσία χωρίς θέληση. Ρωσία, που μπορεί να διαιρεθεί και με την οποία μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις. Η Ρωσία ως θήραμα». (Gryzlov 2007 μ.Χ.). Ο Πούτιν έχει απορροφήσει τον ρόλο της KGB και άλλων κρατικών υπηρεσιών ασφαλείας στην Ρωσική συνωμοτική σκέψη ως ασπίδες κατά της Δύσης.

Ο Πούτιν και οι πολιτικοί του σύμμαχοι είναι άνδρες που έχουν χτίσει την καριέρα τους από την συνωμοτική κουλτούρα της δεκαετίας του '90 μ.Χ. Όπως αποδείχθηκε, χρησιμοποιούν στοιχεία θεωριών συνωμοσίας από αυτή την στιγμή για να δημιουργήσουν υποστήριξη για τους εαυτούς τους και το κόμμα τους.

Ωστόσο, δεν χρησιμοποιούν μόνο στοιχεία θεωριών συνωμοσίας. έχουν δημιουργήσει ένα κέφι της δεκαετίας του '90 μ.Χ. ως εποχή απόγνωσης, σύγχυσης, χάους και δυτικής διαφθοράς. Η λεγόμενη «ταραχώδης δεκαετία του '90 μ.Χ.» είναι ένας όρος που χρησιμοποιούν οι σύγχρονοι πολιτικοί ως εργαλείο κατά των εχθρών τους (Yablokov 2018 μ.Χ.) .

Το συμπέρασμα είναι πάντα ότι εάν εκλεγεί κάποιος άλλος εκτός από υποψήφιος της Ενωμένης Ρωσίας, τότε θα δούμε μια επιστροφή στη «ταραχώδη δεκαετία του '90 μ.Χ.». Η Ενωμένη Ρωσία θα έκανε όλους τους Ρώσους να πιστέψουν ότι η δεκαετία του 1.990 μ.Χ. δεν τελείωσε ποτέ πλήρως. βρίσκονται στην γωνία, έτοιμοι να σπρώξουν την χώρα στον χάος και η μόνη δύναμη που μπορεί να τους σταματήσει είναι ο Πούτιν και οι φίλοι του (https://happymediummag.com/2023/03/24/conspiracy-theories-and-the-fall-of-the-ussr/).

 

Αύγουστος 1.991 μ.Χ.- Μας λένε ότι οι σκληροπυρηνικοί στην Σοβιετική Ένωση έχουν κάνει πραξικόπημα και ότι ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ έχει συλληφθεί. Η απόπειρα πραξικοπήματος αποτυγχάνει, και αυτό έχει ως αποτέλεσμα την προφανή κατάρρευση του Σοβιετικού συστήματος και την εγκατάσταση του Μπόρις Γιέλτσιν .

[Είχα μάθει από τότε ότι το « πραξικόπημα » ήταν μια απάτη που σχεδιάστηκε για να πείσει την Δύση ότι ο κομμουνισμός είχε πέσει ενώ στην πραγματικότητα δεν είχε πέσει. Ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ είχε στην πραγματικότητα σχεδιάσει ή γνώριζε το οργανωμένο πραξικόπημα τρεις εβδομάδες πριν συμβεί. Όλοι οι ηγέτες του πραξικοπήματος έλαβαν χάρη και αφέθηκαν ελεύθεροι (https://www.imdleo.gr/diaf/files/nwo-08/History_of_the_New_World_Order-2.htm)].

 

Rising From the Underground: Rheinmetall.  Πώς επεξεργάζεται σήμερα μια μυστική στρατηγική του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

ΕΝΑΟ κατασκευαστής αυτοκινήτων και όπλων Rheinmetall όπλισε την Γερμανία σε δύο παγκόσμιους πολέμους. Μεταξύ αυτών των πολέμων, αναγκάστηκε να λειτουργεί υπόγεια. Απαγορευμένη από τη Συνθήκη των Βερσαλλιών να δοκιμάζει όπλα στη Γερμανία, η Rheinmetall συνεργάστηκε με τη Ρωσία για να δοκιμάσει τα όπλα της στο εξωτερικό. Αυτό επέτρεψε την άνοδο του Αδόλφου Χίτλερ και τη γερμανική στρατιωτική κυριαρχία.

Το 1.944 μ.Χ., η ηγεσία των SS έδωσε εντολή στην Rheinmetall και άλλους να περάσουν ξανά στην παρανομία. Τα πρακτικά της συνεδρίασης διατηρήθηκαν απόρρητα μέχρι το 1.996 μ.Χ.,— και στην συνέχεια αγνοήθηκαν σε μεγάλο βαθμό από τα μέσα ενημέρωσης. Αλλά η Rheinmetall ακολούθησε αυτές τις εντολές και τώρα ανεβαίνει από το underground! Είναι καιρός να δώσουμε προσοχή. Είναι σχεδόν αργά!

Η Rheinmetall είναι ο μεγαλύτερος στρατιωτικός εργολάβος της Γερμανίας και οι δραστηριότητές της ανθούν. Από τότε που η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία το 2022 μ.Χ., η τιμή της μετοχής της εταιρείας έχει υπερπενταπλασιαστεί.

Η αξία του αναμένεται να ξεπεράσει τα 10 δισεκατομμύρια ευρώ ( 10,8 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ) αυτό το οικονομικό έτος. Μόλις τον περασμένο μήνα, έλαβε εντολή από τις ένοπλες δυνάμεις της Γερμανίας να προμηθεύσει έως και 123 βαρέα όπλα πεζικού αξίας σχεδόν 3 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Η Rheinmetall αναμένει μια συσσώρευση παραγγελιών από μέλη και συμμάχους του ΝΑΤΟ αξίας 65 δισεκατομμυρίων δολαρίων μέχρι το τέλος του 2024 μ.Χ.

Η Rheinmetall προετοιμάζεται για αυτή τη στιγμή εδώ και δεκαετίες. Είναι περήφανη για τις πολλές στρατιωτικές καινοτομίες της. Η ιστοσελίδα της αναφέρει: Η Rheinmetall είναι ένας παγκόσμιος ηγέτης της βιομηχανίας που έχει μεγάλη εμπειρία στην κυριαρχία ολόκληρου του συστήματος όπλων και πυρομαχικών. …

Η Rheinmetall συνδυάζει με επιτυχία τεχνολογίες όπλων, πυρομαχικών, πλήρωσης και θρυαλλίδων παγκόσμιας κλάσης για να προσφέρει ακριβείς και αποτελεσματικές λύσεις ενάντια στις εχθρικές απειλές.

Ο κύριος οπλισμός του Leopard 2 — του πιο αποτελεσματικού τανκ στον κόσμο — το αυτοπροωθούμενο σύστημα οβίδων PzH 2000 και μια καινοτόμος νέα γενιά πυρομαχικών ενισχυμένου βεληνεκούς είναι μερικά μόνο από τα προϊόντα αιχμής που κατασκευάζει η Rheinmetall. Επιπλέον, η Rheinmetall δραστηριοποιείται στον τομέα των οπλικών συστημάτων λέιζερ εδώ και πολλά χρόνια. Στον κόσμο των σταθμών όπλων λέιζερ και των πηγών λέιζερ, η Rheinmetall έθεσε τα θεμέλια για ένα μελλοντικό οπλικό σύστημα λέιζερ 100 kW, αποδεικνύοντας τη θεμελιώδη σκοπιμότητα του.

Η Rheinmetall όχι μόνο ισχυρίζεται ότι συνέβαλε στο «πιο αποτελεσματικό τανκ του κόσμου», αλλά ισχυρίζεται επίσης ότι έχει αναπτύξει «το πιο προηγμένο κύριο άρμα μάχης στον κόσμο», το Panther KF51.

Πριν από περίπου 80 χρόνια, η Rheinmetall βοήθησε στην παραγωγή ενός άλλου τανκ Panther για τον Αδόλφο Χίτλερ . Δεν μπήκε καν στον κόπο να αλλάξει το όνομα! Και πρέπει να πιστέψουμε ότι αυτός ο κατασκευαστής όπλων άλλαξε γνώμη;

Ο υπόγειος. Η Rheinmetall έχει συγκεντρώσει ένα εντυπωσιακό χαρτοφυλάκιο με τα χρόνια. Αλλά σε παγκόσμια κατάταξη υπολείπεται των μεγαλύτερων, κυρίως αμερικανικών κατασκευαστών όπλων. Αυτό οφείλεται εν μέρει στο ότι έπρεπε να πετάξει κάτω από τα ραντάρ για να μην κινήσει υποψίες. Ήρθε όμως η ώρα της ανόδου.

«Χρειαζόμαστε μεγάλες εταιρείες στην Ευρώπη», σημείωσε ο διευθύνων σύμβουλος της Rheinmetall , Armin Papperger, σε συνέντευξή της στους Financial Times την 1^η Απριλίου . Προέτρεψε τις ευρωπαϊκές χώρες να δημιουργήσουν μεγαλύτερες, πιο εξειδικευμένες αμυντικές ομάδες για να ανταγωνιστούν τους αντιπάλους στην Αμερική.

Από πολλές απόψεις ταιριάζουν ήδη —και σε ορισμένες περιπτώσεις υπερβαίνουν— τα πρότυπα ποιότητας των Ηνωμένων Πολιτειών. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο μια οντότητα που επέλεξε να χρησιμοποιήσει τη Rheinmetall ως προμηθευτή είναι ο στρατός των ΗΠΑ. Πως είναι αυτό δυνατόν? Όλα εξελίσσονται σύμφωνα με ένα καλά υπολογισμένο σχέδιο.

Προς το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, οι ηγέτες των Ναζί και οι βιομήχανοι συγκεντρώθηκαν για να προετοιμαστούν για μια αναπόφευκτη στρατιωτική απώλεια. Ένας Γάλλος κατάσκοπος παρακολούθησε μια από αυτές τις συναντήσεις και διέρρευσε τις λεπτομέρειες στους Συμμάχους. Η συνάντηση πραγματοποιήθηκε στις 10 Αυγούστου 1.944 μ.Χ.., στο ξενοδοχείο Rotes Haus στο Στρασβούργο της Γαλλίας. Μεταξύ των βιομηχανικών ηγετών που παρευρέθηκαν ήταν ένας εκπρόσωπος της Rheinmetall.

Οι Σύμμαχοι γνώριζαν το 1944 μ.Χ. ότι οι Ναζί είχαν εξαντλητικά σχέδια! Ωστόσο, λίγο μετά τον πόλεμο, παρέδωσαν την διαδικασία της αποναζοποίησης στις γερμανικές αρχές και επέτρεψαν στη Γερμανία να επαναστρατιωτικοποιηθεί. Μετά κράτησαν καλά φυλαγμένα μυστικά τα υπόγεια σχέδια των Ναζί για 50 χρόνια! Μόνο το 1.996 μ.Χ.— αφού η Γερμανία είχε επαναστρατιωτικοποιηθεί και επανενωθεί— οι ΗΠΑ αποχαρακτήρισαν τις πληροφορίες. Μέχρι εκείνο το σημείο, ο περισσότερος κόσμος δεν τον ένοιαζε.

Προσέξτε τι έγραψε η βρετανική Daily Mail για αυτό το 2009 μ.Χ.: «Το χαρτί είναι παλιό και εύθραυστο, τα δακτυλογραφημένα γράμματα σιγά σιγά ξεθωριάζουν. Αλλά η έκθεση της αμερικανικής στρατιωτικής υπηρεσίας πληροφοριών EW-Pa 128 είναι τόσο ανατριχιαστική τώρα όσο και την ημέρα που γράφτηκε τον Νοέμβριο του 1.944 μ.Χ.».

Ανατριχιαστικό πράγματι! Και είναι ακόμα πιο ανατριχιαστικό αν καταλάβετε ότι αυτά τα μυστικά σχέδια έχουν εφαρμοστεί σχολαστικά και πρόκειται να επηρεάσουν ολόκληρο τον κόσμο μας! Γιατί δεν αναφέρουν τα μέσα ενημέρωσης;

Η έκθεση αναφέρει: «Από εδώ και στο εξής και η γερμανική βιομηχανία πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι ο πόλεμος δεν μπορεί να κερδηθεί και ότι πρέπει να λάβει μέτρα προετοιμασίας για μια μεταπολεμική εμπορική εκστρατεία.

Κάθε βιομήχανος πρέπει να κάνει επαφές και συμμαχίες με ξένες εταιρίες, αλλά αυτό πρέπει να γίνει μεμονωμένα και χωρίς να προκαλεί καμία υποψία». Ήθελαν αυτό να είναι μυστικό και υπόγειο από κάθε άποψη. Αυτό ακριβώς έχει κάνει η Rheinmetall!

Προσέξτε τώρα πώς η Rheinmetall πέρασε στην παρανομία. Ο ιστότοπός τους αναφέρει αυτό για τις δραστηριότητές τους μετά τον πόλεμο: Η Rheinmetall AG ήθελε να συμμετάσχει στη μεταφόρτωση άνθρακα, οπτάνθρακα, χαλικιού, άμμου, γύψου και γενικού φορτίου.

Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο , το Ντίσελντορφ [τα κεντρικά γραφεία της Rheinmetall] ανακοίνωσε την πρόθεσή του να επικεντρωθεί σε μη στρατιωτικές δραστηριότητες για να αξιοποιήσει τις δυνατότητές του: ένα έργο του οποίου η κερδοφορία ήταν —το λιγότερο να πούμε— αμφίβολη. Ωστόσο, το εκτελεστικό συμβούλιο παρέμεινε ανένδοτο και ίδρυσε το τμήμα «T/V (εγκαταστάσεις μεταφοράς και φόρτωσης) και κινητοί γερανοί».

Αλλά η Rheinmetall σταμάτησε να παράγει όπλα μόνο για λίγο. Στην δεκαετία του 1.950 μ.Χ., ο στρατιωτικός κλάδος του ανέβηκε ξανά. Στην συνέχεια χρησιμοποίησε τις εξαγωγές για να χτίσει σιγά σιγά μια βιομηχανική μονάδα παραγωγής ενέργειας. Σήμερα ετοιμάζεται να εξοπλίσει μια ευρωπαϊκή υπερδύναμη υπό την ηγεσία των Γερμανών!

 

Στην Ευρώπη σήμερα ξαναζούμε την εποχή των Σταυροφοριών και του Ναζιστικού μίσους. Στόχος είναι οι ορθόδοξοι λαοί των Βαλκανίων. Στην Ευρώπη σήμερα ξαναζούμε την εποχή των Σταυροφοριών και του Ναζιστικού μίσους κατά της Ελλάδας και της Δημοκρατίας. Ο Ναζισμός δεν τελείωσε με την Δίκη της Νυρεμβέργης.

Εκεί απλά τιμωρήθηκαν κάποιοι άνθρωποι αλλά όχι ο Ναζισμός ως αντίληψη κατάργησης της ελευθερίας των λαών. Μεταφυτεύθηκε στην Αμερική και αλλού και επανέρχεται ως η Νέα Τάξη του Κλάους Σβάμπ και άλλων.

Η Γερμανία βοηθούμενη από την Αγγλία, την Γαλλία και την Αμερική εκδικείται σήμερα τα Βαλκάνια και την Ελλάδα αλλά και την Ρωσία, για τους ιστορικούς αγώνες του Σερβικού, του Ρωσικού και του Ελληνικού λαού εναντίον του Ναζιστικού Ράιχ. Αλλά και οι λαοί της Ευρώπης τιμωρούνται και παιδαγωγούνται στην μη-δημοκρατία της νεοφανούς ναζιστικής Νέας Τάξης.

Ο Ουκρανικός λαός οδηγήθηκε σε εμφύλιο πόλεμο και στην αδελφοκτόνο γενοκτονία επειδή η Δύση θέλει να υποτάξει την Ανατολή. Εν προκειμένω την Ρωσία. Η συνεχιζόμενη σύγχρονη Σταυροφορία και η επίμονη αποικιοκρατική Δυτική γεωπολιτική διάλυσης της Ορθόδοξης Ανατολής είναι το ενυπάρχον επιστημονικό παράδειγμα ερμηνείας της σύγχρονης ιστορίας που μπορεί να καταλήξει και σε παγκόσμιο πυρηνικό όλεθρο.

Όποιος δεν κατανοεί ότι το επόμενο Κόσοβο είναι η Κύπρος, η Θράκη, το Ανατολικό Αιγαίο, και αργότερα η Μακεδονία, αυτός αγνοεί την ιστορία. Εάν μάλιστα αυτός, ή αυτή, είναι πολιτικό πρόσωπο, στην ουσία είναι ο καλύτερος “πράκτορας” της Δυτικής αποικιοκρατίας. Διότι σε όλες τις περιπτώσεις, από την Κύπρο μέχρι το Κοσσυφοπέδιο, ακολουθείται η ίδια στρατηγική:

Ενίσχυση κάποιων μουσουλμανικών στρατηγικών μειονοτήτων, επινόηση, δημιουργία και ενδυνάμωση ασήμαντων γλωσσικών, εθνοτικών και πολιτιστικών μειονοτήτων, που αργότερα θα εκδιώξουν, με τη βοήθεια της Δύσης, τους αυτόχθονες ιστορικούς λαούς και ιδιοκτήτες.

Προφανώς, όταν Έλληνες πολιτικοί ψηφίζουν υπέρ της ένταξης του Κοσσυφοπεδίου στο Συμβούλιο της Ευρώπης χωρίς να προστατεύεται η Ορθόδοξη Σερβική συνιστώσα του Κοσόβου, η οποία μέσα σε δυο-τρεις δεκαετίες συρρικνώθηκε με διαρκές πογκρόμ και σήμερα απειλείται με ολοκλήρωση της εθνοκάθαρσης και εξαφάνιση, στην ουσία τί κάνουν; Επικροτούν και συνάδουν με την κατάργηση του Διεθνούς Δικαίου και των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και αντιφάσκουν με όλες τις Ευρωπαϊκές Αρχές περί Ισονομίας και σεβασμού των μειονοτήτων.

Επιπλέον, δικαιώνουν, αντί να καταγγέλλουν την τουρκική πρακτική στην Κύπρο, στο Ανατολικό Αιγαίο και την Θράκη, όπου τα Ελληνικά ιστορικά δίκαια περιφρονούνται και με τη σφραγίδα των Ελλήνων πολιτικών και μπαίνουν τα θεμέλια κοσοβοποίησης όλης της Ελλάδας. Ήδη, στην Μακεδονία ακολουθείται η ίδια μεθοδολογία ανάδειξης στρατηγικής μακεδονικής μειονότητας.

Στην ουσία οι «σλαβόφωνοι Μακεδόνες» δεν είναι άλλο παρά Ρωμηοί Ορθόδοξοι Έλληνες που στην Τουρκοκρατία έχασαν την ελληνική γλώσσα τους και συνείδηση. Αντίστοιχα, το Ισλάμ εισάγεται στο Κοσσυφοπέδιο τον 15^ο Αιώνα μ.Χ. και βίαιοι μαζικοί εξισλαμισμοί των αυτόχθονων χριστιανικών λαών, συμπεριλαμβανομένων και των Αλβανών, λαμβάνουν χώρα κατά τον 17^ο και 18^ο Αιώνα μ.Χ. Αυτό συνέβη επίσης και με τους Πομάκους της Θράκης.

Και τώρα, στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου δημιουργείται, με την λαθρομετανάστευση και την εγκληματική ανοχή των ελληνικών κυβερνήσεων, μουσουλμανική κοινωνία, η οποία αύριο θα διαδραματίζει κυρίαρχο ρόλο και θα απαιτήσει αυτονόμηση των Ελληνικών νησιών.

Αλήθεια, δεν καταλαβαίνουν οι Έλληνες πολιτικοί ότι γίνονται εναντίον των Ελλήνων ηθικοί αυτουργοί οι ίδιοι στη Γενοκτονία αυτόχθονων, είτε στο Αιγαίο, είτε στη Θράκη ή όπου αλλού, στη Μακεδονία σήμερα, και αύριο στην Ήπειρο, και μπαίνουν παντού θεμέλια κοσοβοποίησης όλης της Ελλάδος;

Στην ουσία, όχι μόνο στην περιφερειακή αλλά και στην κεντρική Ελλάδα έχουμε το φαινόμενο της κοσοβοποίησης, αφού οι Έλληνες καθίστανται με ταχείς ρυθμούς μειοψηφία με την οδηγούμενη από τους Έλληνες πολιτικούς δημογραφική κατάρρευση και τον διωγμό των Ελλήνων παντού στην Ελληνική επικράτεια. Ήδη, ένα περίπου εκατομμύριο νέοι Έλληνες έχουν υποστεί υποχρεωτική μετανάστευση μετά τα Μνημόνια σε χώρες της κεντρικής Ευρώπης, στη Σκανδιναβία και αλλού.

Στην Κύπρο, οι Λινοβάμβακοι (Λινοπάμπατζοι στην Κυπριακή διάλεκτο) μουσουλμάνοι εξισλαμισμένοι Έλληνες και Φράγκοι χρησιμοποιήθηκαν για να διχοτομηθεί μέσα σε 30 χρόνια η Κύπρος, ενώ τώρα ο Ερντογάν απαιτεί να του παραδοθεί όλη η Κύπρος μετά την κοσοβοποίησή της.

Γι᾽ αυτό, εάν σε ένα μήνα από τώρα, όπου περιμένουμε την απόφαση της Συνόδου Υπουργών του Συμβουλίου της Ευρώπης, ψηφιστεί σε υπουργικό επίπεδο η εισήγηση της κ. Μπακογιάννη για την ένταξη του Κοσσυφοπεδίου -το οποίο ειρήσθω θα είναι το πρώτο μη αναγνωρισμένο κρατίδιο που θα γίνει μέλος του Συμβουλίου της Ευρώπης- o Έλληνας Υπουργός Εξωτερικών θα θέσει ουσιαστικά την ταφόπλακα σε όλη την Ελλάδα και θα ανάψει το πράσινο φως κοσοβοποίησης όλης της χώρας, και όχι μόνο της περιφερειακής Ελλάδος, όπως περιγράφει ο Γιάννης Γκίνης εδώ και πολλές δεκαετίες.

Στην ουσία, με την έκθεση της κ. Μπακογιάννη, εάν την αποδεχθεί και την στηρίξει ο Έλληνας Υπουργός Εξωτερικών τον ερχόμενο μήνα, θα έχει διαπραχθεί μέγιστο έγκλημα εναντίον όχι μόνον του Σερβικού λαού αλλά και του Ελληνικού λαού σε Ελλάδα και Κύπρο.

Θα θέσει έτσι, ουσιαστικά, τα θεμέλια πλήρους κατάργησης της Ελλάδας ως ιστορικό, ελληνικό και ορθόδοξο, ανεξάρτητο και ελεύθερο κράτος των Ελλήνων. Μεγαλύτερο πολιτικό έγκλημα και ηθελημένη γενοκτονία του ελληνικού λαού δεν θα έχει υπάρξει στη νεότερη ελληνική ιστορία. Πρόκειται σαφώς περί μεγίστης εθνικής καταστροφής.

Στην ουσία, οι Έλληνες πολιτικοί εάν δεν καταλάβουν το έγκλημα που διαπράττουν παραδίδοντας τον σερβικό λαό στις ορέξεις των Αλβανοφώνων του Κοσόβου, θα είναι υπεύθυνοι για πράξη εγκληματική όχι μόνο εναντίον του Σερβικού αλλά και του Ελληνικού λαού.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη και όσοι τη συνδράμουν σε αυτό, είναι ο σύγχρονος εφιάλτης παράδοσης και του Σερβικού και του Ελληνικού λαού στους σύγχρονους βαρβάρους εκτελεστές των, Τούρκους, Αλβανούς, και πίσω από αυτούς, νεοταξίτες νεοναζιστές της Δύσης που επιχειρούν τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο εναντίον της ανθρωπότητας και του πολιτισμού.

Το πρόβλημα της Δύσης είναι η Ορθόδοξη Ανατολή, την οποία θέλει η Δύση να κρατήσει πολυδιασπασμένη και υπό έλεγχο. Όποιος δεν αναγνωρίζει και δεν κατανοεί αυτήν την ιστορική πραγματικότητα, δεν μπορεί να ερμηνεύσει τα σύγχρονα γεωπολιτικά δρώμενα στην ανατολική Μεσόγειο, το Αιγαίο και τα Βαλκάνια.

Η δυτική γεωπολιτική καθορίζεται από την αέναη φοβία της Δύσης για τυχόν πολιτική ανασύσταση, ενδυνάμωση και συνεργασία των Ορθοδόξων λαών της Ανατολής και των Βαλκανίων, δηλαδή, εν συνόλω της Ορθόδοξης Ανατολής. Αυτό δεν είναι άλλο από το περίφημο Ανατολικό Ζήτημα που ταλανίζει τη δυτική διπλωματία από την εποχή των Σταυροφοριών και την κατάκτηση της Κωνσταντινούπολης το 1.204 μ.Χ.

Η πολυδιάσπαση και «κυπροποίηση»-κοσοβοποίηση της περιφερειακής Ελλάδας, Αιγαίο, Θράκη, Μακεδονία, Ήπειρος, ακόμη και Κρήτη, αποτελεί κεντρικό θέμα και συνιστά στρατηγική της Δύσης, όπως αναλύει πριν πολλές δεκαετίες ο δημοσιογράφος Γιάννης Γκίνης στο βιβλίο του «Τουρκία, το Γειτονικό Ηφαίστειο». Το ίδιο ισχύει, όπως τα γεγονότα δείχνουν, και στην υπόλοιπη Βαλκανική χερσόνησο καθώς και σε άλλες περιοχές της νότιας και Μεσογειακής Ευρώπης.

Αυτό που επιχειρείται σήμερα στη Σερβία με την ένταξη του Κοσσυφοπεδίου στο Συμβούλιο της Ευρώπης, μολονότι δεν πρόκειται περί αναγνωρισμένου κράτους αλλά υβριδικού de facto και όχι de jure κρατικού μορφώματος, είναι η σταθερή συνέχεια της δυτικής πολιτικής με το περίφημο Ανατολικό Ζήτημα. Η Σερβία, η Ελλάδα, η Βουλγαρία, η Ρουμανία και η Μολδαβία, ως ορθόδοξοι λαοί δεν πρέπει ποτέ να αποτελέσουν μια Ορθόδοξη Βαλκανική Κοινοπολιτεία.

Η Ελλάδα ως ανεξάρτητη εθνική και Ορθόδοξη χώρα και ως η άμεσος και φυσική κληρονόμος του Βυζαντίου πρέπει να τελειώσει, προκειμένου να μην μπορεί να διεκδικήσει τους αυτόχθονες ελληνικούς και εξισλαμισμένους λαούς στην Τουρκία, τον Πόντο, την Καππαδοκία, τη Μικρά Ασία και ούτω καθεξής, όταν η Τουρκία διασπαστεί έσωθεν ή από εξωτερικά αίτια.

Τώρα πρέπει να τελειώσει και η Σερβία. Έτσι, η Δύση αποδέχεται, σχεδιάζει και προωθεί την ισλαμοποίηση και τουρκοποίηση των Βαλκανίων, αυτό που είναι γνωστό ως Τουρκικό Ισλαμικό Τόξο, προκειμένου αφενός να αποκλειστεί η Ρωσία από τη Μεσόγειο και αφετέρου να μηδενιστεί η πιθανότητα ανάπτυξης Ορθόδοξου Βαλκανικού Τόξου.

Βασικοί υποστηρικτές των κέντρων της Δύσης για τον έλεγχο και την πολυδιάσπαση της Ελλάδας είναι τα Ελληνικά συστημικά και αρχηγικά κόμματα, δεξιόστροφα ή αριστερόστροφα, τα οποία ελέγχονται έσωθεν από δυτικές Πρεσβείες.

Ο ίδιος έλεγχος ασκείται έσωθεν και σε όλες τις αναδυόμενες πολιτικές πατριωτικές δυνάμεις, με νεοφανείς φιλόδοξους αρχηγούς που περιμένουν με τη σειρά τους να αναλάβουν ρόλο με τις ευλογίες της Δύσης, μέσα ή έξω από την Βουλή των Ελλήνων, προκειμένου να μην μπορέσει ο Ελληνικός λαός να ενωθεί σε ένα κίνημα εθνικό απελευθερωτικό από την δυτική φεουδαρχική αποικιοκρατία.

Όσον αφορά στο Κοσσυφοπέδιο, επιλέχθηκε η Ελλάδα να είναι αυτή που θα αποκεφαλίσει την υπό διωγμόν Ορθόδοξη Σερβική κοινότητα, διαχειριζόμενη αποτελεσματικά την διαδικασία ένταξης στο Συμβούλιο της Ευρώπης για το μη αναγνωρισμένο διεθνώς αλβανικό κρατίδιο του Κοσσυφοπεδίου, το οποίο επιτελεί σαφώς Γενοκτονία εις βάρος του ιστορικού σερβικού λαού του Κοσόβου.

Η αθλιότητα της νεοταξικής «δεξιάς» που κυβερνά την Ελλάδα από το 2019 μ.Χ., αφού πήρε την σκυτάλη από τη νεοταξική «αριστερά», η οποία αθέτησε την λαϊκή εντολή του δημοψηφίσματος του 2015 μ.Χ., δεν μπορεί παρά να υπακούσει στην Δύση και να δολοφονήσει τον ιστορικό Σερβικό λαό του Κοσσυφοπεδίου.

Η λύση του Ανατολικού Ζητήματος θα έρθει από τους λαούς τους ίδιους και όχι από τους υποτηρικτές της Δύσης. Αυτό σημαίνει αυτο-οργάνωση και συνεργασία των Ορθοδόξων λαών των Βαλκανίων στην κατεύθυνση των ενωμένων Βαλκανίων:

Απελευθέρωση των λαών της Βαλκανικής και της Ανατολικής Μεσογείου και δημιουργία μιας βαλκανικής και μεσογειακής ομοσπονδίας Ορθοδόξων λαών. Ποτέ δεν είναι αργά για την ελευθερία, το σωστό, το δίκαιο και το δημοκρατικό (https://romioitispolis.gr/stin-eyropi-simera-xanazoyme-tin-epochi-ton-stayroforion-kai-toy-nazistikoy-misoys-stochos-einai-oi-orthodoxoi-laoi-ton-valkanion/).