ΠΩΣ Η ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΤΩΝ ΠΟΛΛΑΠΛΩΝ ΣΥΜΜΑΧΙΩΝ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΣΤΟΝ ΜΕΣΟΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΟΔΗΓΗΣΕΙ ΣΤΗΝ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ

ΠΩΣ Η ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΤΩΝ ΠΟΛΛΑΠΛΩΝ ΣΥΜΜΑΧΙΩΝ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΣΤΟΝ ΜΕΣΟΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΟΔΗΓΗΣΕΙ ΣΤΗΝ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Όπως είναι γνωστό μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Κεμάλ Αττατούρκ επαναστάτησε εναντίον του σουλτάνου και κατάφερε μετά την Μικρασιατική Καταστροφή να ρίξει το καθεστώς του και να επιβάλλει στην θέση του το δικό του στυγνού δικτατορικό κεμαλικό καθεστώς.

Βοηθούς του στο έργο αυτό είχε στο έργο αυτό από τη μία του τον Τοπάλ Οσμάν, ο οποίος ήταν ο σφαγέας των Ελλήνων του Πόντου του και ο Ενβέρ Πάσας, ο οποίος ήταν από τα τρία γενικά στελέχη των Νεότουρκων, μαζί με τον Ταλαάτ Πασά και τον Τζεμάλ Πασά.

Σύντομα όμως ο Κεμάλ Αττατούρκ ήρθε σε σύγκρουση με αυτούς τους δύο ηγέτες, με αποτέλεσμα ο πρώτος να εξοντωθεί μετά από μία στρατιωτική σύγκρουση με τον Αττατούρκ, ενώ ο δεύτερος να σκοτωθεί όταν στάλθηκε στο εξωτερικό και συγκεκριμένα στον Καύκασος και στην Σοβιετική Ένωση, προκειμένου να προκαλέσει εξόργιση των τουρκογενών λαών εναντίον της ΕΣΣΔ, με την αποκοπή τους και την ένωση τους σε μία μεγάλη Τουρκία.

Όμως παρόλο που έπαψε πένα και αν έχει τους συγκεκριμένους συνεργάτες, η αλήθεια είναι ότι ο Αττατούρκ δεν σταμάτησε στην προσπάθεια για υλοποίηση και τα κοινά σχέδια που είχε με αυτούς για την δημιουργία μιας Μεγάλης Τουρκίας, η οποία θα ένωνε τους τουρκικούς λαούς αλλά και τους Κούρδους, στην Συρία, το Ιράκ, όπως επίσης και στον Καύκασο και στο Τουρκεστάν.

Όμως όπως ακριβώς προαναφέρθηκε οι προσπάθειες σε αυτές των Τούρκων δεν ήταν καθόλου επιτυχημένες, αφού η Σοβιετική Ένωση κατέπνιξε τις επαναστάσεις που υποκίνησαν οι Τούρκοι σε Γεωργία και Αζερμπαϊτζάν, ενώ ο Ενβέρ Πάσας σκοτώθηκε στο Τουρκεστάν πολεμώντας εναντίον των Σοβιετικών.

Παρόλα αυτά ο ίδιος ο Κεμάλ δημιούργησε όπως λέγεται την λεγομένη Γαλάζια Πατρίδα, με την οποία ζητούσε σύμφωνα με όσους επικαλούνται το συγκεκριμένα έγγραφο, την με τον χρόνο κατάληψη και ενσωμάτωση στην Τουρκία περιοχών από την Συρία, το Ιράκ, το Ιράν, τον Καύκασο, την Ελλάδα, την Βουλγαρία, στο Αιγαίο, στην Κύπρο και σε πολλά άλλα μέρη που ήταν κάποτε στην πρώην Οθωμανική Αυτοκρατορία, όπως ακριβώς σχεδιάζουν και Νεότουρκοι (https://alophx.blogspot.com/2016/10/blog-post_12.html, https://alophx.blogspot.com/2021/06/blog-post_30.html, https://alophx.blogspot.com/2019/05/20-21.html, https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_58.html, https://alophx.blogspot.com/2017/07/blog-post_69.html).

Για τον λόγο αυτό ο Κεμάλ ότι δεν κατάφερε στον Καύκασο και στον Τουρκεστάν προσπάθησε και κατάφερε στην Συρία, με ένα πιεστικό δημοψήφισμα (με την σύμφωνη γνώμη της Γαλλίας που κατείχε την συγκαίν), χωρίς φυσικά αναρωτηθεί ποτέ Αραβικός λαός να προσαρτήσει την Αραβική Αλεξανδρέττα.

Όμως στο Ιράκ που προσπάθησε να κάνει το ίδιο ακριβώς πράγμα, δηλαδή να προσαρτήσει το Ιρακινό Κουρδιστάν και την Μουσούλη στο κράτος του, αλλά αυτό δεν κατέστη εφικτό λόγω της μεγάλης αντίδρασης τότε της Βρετανικής Αυτοκρατορίας που έλεγχε την συγκεκριμένη περιοχή.

Οπότε μετά από αυτές τις αποτυχίες και βλέποντας και ότι η Ελλάδα τους είχε έναν ισχυρό στρατό και στόλο, αποφάε ότι θα ήταν πιο σωστό για την Τουρκία να μην γίνει επιθετική σε εκείνη την εποχή, αλλά αντίθετα να τηρεί σε μία αναγκαστικά ειρηνική και μία στάση.

Αυτό άλλωστε όταν κάτι σχετικά εύκολα να γίνει, αφού και τότε το Ελληνικό πολιτικό σύστημα τα είχε βρει με τον Αττατούρκ και την Τουρκία και προωθούσε την ιδέα της δήθεν «Ελληνοτουρκικής φιλίας», ενώ ο ίδιος ο Βενιζέλος πρότεινε τον σφαγέα των Ελλήνων της Σμύρνης, της Μικράς Ασίας, του Πόντου και της Πόλης, για Νόμπελ ειρήνης και μάλιστα το μοιράστηκαν μαζί, κάτι που εξόργισε όλους τους Έλληνες και με αυτή την πράξη παράλληλα εξόργισε και όλους τους υποστηρικτές και προσφυγές του από την Μικρά Ασία (https://alophx.blogspot.com/2018/02/blog-post_1.html).

Εκτός όμως όλων αυτών ο Αττατούρκ εντός τουρκικού κράτους είχε προωθήσει την συνεργασία με τους Κούρδους προκειμένου αυτοί να τον βοηθήσουν στον πόλεμο εναντίον των Ελλήνων στην Μικρασιατική Εκστρατεία, όπως βοήθησαν στις σφαγές στην Μικρασιατική Καταστροφή, όπως συνέβαινε πάντα με τους Κούρδους στην συνέχεια τους εξόντωσε.

Αυτό αλώστε συνέβαινε στους Κούρδους από την Αρχαιότητα όταν πολεμούσαν οι Καρδούχοι, οι προγονοί των Κούρδων, ενώ οι Κούρδοι αντιμετωπίστηκαν με βιαιότητα από τους Άραβες αλλά και τους Τούρκους, όπως και στις ημέρες μας από Αραβικά κράτη της Συρίας, του Ιράκ, όπως επίσης και του Ιράν και της Τουρκίας.

Κατά την διάρκεια του Μεσοπολέμου ο Αττατούρκ προσπάθησε να παρασιτήσει τον ενδιάμεσο,  πατώντας ταυτόχρονα σε 2 βάρκες, συμμαχώντας από την μία με την Σοβιετική Ένωση με τον Βλαδίμηρο Λένιν και Στάλιν και από την άλλη και με τους Συμμάχους της Αντάντ, δυτικούς, Αγγλογάλλους, όπως επίσης και τους Γερμανούς πατώντας σε 2 ή σε 3 βάρκες στην περίπτωση αυτή.

Όπως στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο αν και παρίστανε τον ουδέτερο και έστελνε κρυφά χρήματα, όπλα και καίρια υλικά στους Γερμανούς Ναζί, στους οποίους προσέβλεπε την νίκη στο τέλος, παρόλο που αυτοί δεν κέρδισαν ποτέ.

Η ίδια σχεδόν κατάσταση επαναλήφθηκε στην εποχή μας με την μόνη διαφορά ότι τώρα ο αντί να είναι κεμαλικούς στην ηγεσία της Τουρκίας, είναι ένας ισλαμιστής, ο Ερντογάν, ο οποίος πήρε την εξουσία με εκλογές το 2003 μετά Χριστόν καταρχάς, αλλά κυρίως μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα εναντίον του από τους κεμαλικούς το 2016 μετά Χριστόν (https://www.noiazomai.gr/2021/07/mark-milley.html, https://www.noiazomai.gr/2023/08/galliko-senario-polemou-tourkias-elladas-sta-imia.html#google_vignette, https://alophx.blogspot.com/2017/04/16-2017.html).

Τότε και ο ίδιος ο Ερντογάν αφού εκδίωξε και απόλυσε όλους τους πολιτικούς του αντιπάλους από τον στρατό και τις πολιτικές υπηρεσίες, όπως ακριβώς έκαναν και οι κεμαλικοί του Αττατούρκ τους, ενώ προώθησε τους ισλαμιστές υποστηρικτές του στον στρατό, στην αστυνομία και σε όλα τα πολιτικά αξιώματα και τις δημόσιες υπηρεσίες.

Παράλληλα ο Ερντογάν προσπάθησε αρχικά όταν έγινε η Αραβική Άνοιξη/ισλαμικό χειμώνα που στηρίχτηκε από την Δύση, την Σαουδική Αραβία, το Κατάρ, όπως επίσης και τις πετρομοναρχίες του Κόλπου κι άλλες φανατικές ισλαμικές οργανώσεις (π.χ. τον ISIS), με σκοπό αν έπεφταν αυτά τα καθεστώτα να γίνουν ισλαμικά και να ενωθούν με την Τουρκία και με τον τρόπο αυτόν να αναδημιουργεί η Οθωμανική Αυτοκρατορία (https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_20.html), όμως αυτός στο τέλος απέτυχε αυτό το σχέδιο.

Οπότε βλέποντας και αυτός ότι οι φιλοδοξίες του για την αναδημιουργία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας δεν μπορούσαν να συνεχίσουν, αποφάσισε να επιτεθεί στην Συρία και στο Ιράκ και να καταλάβει εδάφη τους κυρίως στα Κουρδικά σημεία.

Και έστειλε παράλληλα στρατό και στην Αρμενία και το Αζερμπαϊτζάν στο Ναγκόρνο Καραμπάχ/Αρτσάχ, όπως επίσης και στην Λιβύη, αλλά και θέλετε εναντίον των Ρώσων στην Ουκρανία, παρόλο που συνεργάζεται μαζί τους Ουκρανούς, όπως επίσης και με τους Αμερικάνους, στους οποίους έστελνε όπλα και χρήματα παριστάνοντας για άλλη μία φορά τον επιτήδειο ουδέτερο.

Παράλληλα και ο Ερντογάν μετά την αποτυχία του να εγκαθιδρύσει ισλαμικά καθεστώτα σε Συρία και Ιράκ προωθεί και αυτός την Γαλάζια Πατρίδα και εποφθαλμιά εδάφη από την Ελλάδα, την Συρία, το Ιράκ, το Ιράν, τον Καύκασο, την Βουλγαρία πολλά εδάφη, όπως ακριβώς έλεγε το συγκεκριμένο σχέδιο.

Εκτός όλα αυτών ο Ερντογάν προσπαθεί παράλληλα με όλα αυτά να φέρει για άλλη μία φορά τους Κούρδους κοντά του, παρόλο που το δοκίμασε και σύντομα όταν πήρε τις ψήφους τους που χρειαζόταν, στράφηκε εναντίον τους και τους εξόντωσε, όπως και έκανε πριν το από αυτόν οι κεμαλικοί και παράλληλα θέλει και αυτός να καταλάβει Ράντοβαν, όπως επίσης και την Μουσούλη στο Ιράκ, η οποία πέρα από τους Κούρδους έχει και πολύ πετρέλαιο, το οποίο θέλει να αρπάξει ο Ερντογάν.

Όμως και στην περίπτωση αυτή μπορεί τα όνειρα του Ερντογάν να καταστραφούν, όπως καταστράφηκαν τα όνειρα των Ελλήνων με την Μικρασιατική Καταστροφή σε σχέση με την Μεγάλη Ιδέα, το ίδιο ακριβώς να πάθει και η Γαλάζια Πατρίδα, με αποτέλεσμα ο Ερντογάν να υποστεί μία μεγάλη ήττα του από τους αντιπάλους του.

Αυτό θα μπορούσε να προκύψει με μία εξέγερση των Κούρδων και με έναν άγριο ανταρτοπόλεμο αυτών στην Συρία και στο Ιράκ και μέσα στην ίδια την Τουρκία, ενώ αυτοί θα χρηματοδοτούνται με χρήματα, όπως και οπλισμό, όπως επίσης και εκπαίδευση και πολεμοφόδια από τους δυτικούς και το Ισραήλ αν αυτά τα κράτη στραφούν εναντίον των Τούρκων εντελώς.

Αν δεν παράλληλα οι δυτική καταφέρνουν μαζί με το Ισραήλ να απελευθερώσουν πέρα από τους Κούρδους της Τουρκίας και να τους κάνουν ανεξάρτητους μαζί και τους Κούρδους του Ιράκ, της Συρίας και του Ιράν και τους ενώσουν σε ένα Μεγάλο Κουρδιστάν, τότε θα δημιουργηθεί ένα δεύτερο Ισραήλ την περιοχή του Κουρδιστάν, το οποίο θα πιέσει και θα αποδυναμώσει τους Άραβες, τους Πέρσες/Ιρανούς και τους Τούρκους ακόμα περισσότερο (αφού σε αυτό θα περιέχονται εύφορα εδάφη, οι πήγες του Τίγρη και του Ευφράτη, όπως και οι πετρελαιοπηγές των περιοχών αυτών), ειδικά αν συνάψει συμμαχία με το πρώτο και κανονικό Ισραήλ (https://alophx.blogspot.com/2017/07/blog-post_66.html, https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_8.html, https://alophx.blogspot.com/2017/11/blog-post_5.html).

Αυτό θα μπορούσε να προκύψει όχι μόνο από μία μεγάλη στρατιωτική ήττα, αλλά παράλληλα και από μία μεγάλη οικονομική κρίση, σαν αυτή που ήδη συμβαίνει στην Τουρκία και μπορεί να οδηγήσει σε πλήρη χρεοκοπία μετά από ένα πλήρες κραχ στην χώρα αυτή, όπως επίσης και από εξέγερση/επανάσταση/πραξικόπημα του στρατού ή ακόμη και εμφύλιο πόλεμο μέσα στην ίδια Τουρκία, με δολοφονία του Ερντογάν με παράλληλο πραξικόπημα των κεμαλιστών.

Ή θα μπορούσε σε πόλεμο με την Ελλάδα να ηττηθεί ο Ερντογάν από αυτή και τότε να βρουν έτσι την ευκαιρία οι κεμαλικοί να κάνουν πραξικόπημα και να τον ρίξουν και να ανακαταλάβουν την εξουσία (https://www.noiazomai.gr/2021/07/mark-milley.html, https://www.noiazomai.gr/2023/08/galliko-senario-polemou-tourkias-elladas-sta-imia.html#google_vignette, https://alophx.blogspot.com/2017/04/16-2017.html).

Ή θα μπορούσε παράλληλα με την πτώση του Ερντογάν να πέσει και το Ελληνικό πολιτικό σύστημα της Μεταπολίτευσης, όπως ακριβώς συνέβη με την πτώση της χούντας μετά την πράξη του προδοτικού πραξικοπήματος στην Κύπρο που οδήγησε στην παρών τουρκική εισβολή.

Ή ακόμα και με κατάληψη της χώρας αυτής από έναν Παγκόσμιο Πόλεμο, στον πρώτο λόγου χάρη έγινε από τους Αγγλογάλλους, ενώ σε έναν Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο θα μπορούσε να συμβεί πάλι από τους δυτικούς αν έχει στραφεί εναντίον τους ή από τους Ρώσους και τους Κινέζους ή και από όλους αυτούς μαζί αν παίζει ξανά το παιχνίδι των ταυτοχρόνων πολλαπλών μετοπών και κολοτούμπων και συμμαχιών.

Επίσης και στην εποχή μας επίσης στην Τουρκία είναι σε συμμαχία και πατά σε δύο βάρκες από την μία με την Γερμανία, την Δύση/Αμερική/Ευρωπαϊκή Ένωση της Γερμανίας και από την άλλη με την Ρωσία και την Κίνα και τους BRICS (https://alophx.blogspot.com/2023/10/blog-post_23.html), ξεχνώντας ότι όποιος πατάει το πόδι του σε δύο βάρκες κάποια στιγμή όταν φτάσουμε θα πέσουμε στο νερό και τα καταστρέφει.

[Το 1.919 μ.Χ. ο Κεμάλ ξεκίνησε την ανταρσία κατά του Σουλτάνου, έθετε ως στόχο την δημιουργία κοινού κράτους Τούρκων και Κούρδων. Στην λογική αυτή ο Κεμάλ διεκδίκησε χωρίς επιτυχία από το υπό Bρετανική διοίκηση Ιράκ την περιοχή της Μοσούλης, δηλαδή το σημερινό Κουρδικό Βόρειο Ιράκ. Σήμερα η Άγκυρα επιδιώκει παρόμοιο στόχο, θέλει να συνδιαμορφώσει το καθεστώς των εκτός συνόρων κουρδικών περιοχών της Μέσης Ανατολής (https://www.efsyn.gr/stiles/apopseis/451282_anatropi-sto-koyrdiko)].

Θα είναι άραγε αυτή η εξέλιξη των πράγματων στις μέρες μας; Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά, άλλα μόνο αν λάβουμε όλα τα καταλληλά μέτρα ως λαός θα αποφύγουμε τις οποίες κακοτοπιές και θα φέρουμε εκ νέου την πολυαγαπημένη μας πατρίδα σε μία κατάσταση ακμής και ευημερίας.

ΕΞΤΡΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ΑΡΘΡΑ

Ο Δούρειος Ίππος του Ισραήλ που... δεν φαντάζεται κανείς –  Ποια χώρα σχεδιάζει να διαλύσει σε χίλια κομμάτια  η Mossad. Επιβεβαίωση των δηλώσεων που είχαν κάνει Σιίτες και Σουνίτες πολιτικοί στο Ιράκ για την ύπαρξη πρακτόρων του Ισραήλ σε ορισμένες περιοχές, όπως το Anbar και το Κουρδιστάν.

Το Ισραήλ έχει έναν σύμμαχο στην Μέση Ανατολή για την υλοποίηση των επεκτατικών του σχεδίων, που δεν μπορεί να φανταστεί κανείς. Είναι ένας πραγματικός Δούρειος Ίππος. Πρόκειται για τον αποσχιστή αντάρτη Raad al-Suleiman στην περιοχή Anbar του Ιράκ.

Είναι ο πράκτορας της περιβόητης μυστικής υπηρεσίας του Ισραήλ, της Mossad που δήλωσε ανοιχτά την υποστήριξή του στο σιωνιστικό σχέδιο για τη δημιουργία μιας «νέας Μέσης Ανατολής», σημειώνει ο γεωπολιτικός Damir Nazarov.

Συνιστά επιβεβαίωση των δηλώσεων που είχαν κάνει Σιίτες και Σουνίτες πολιτικοί στο Ιράκ για την ύπαρξη πρακτόρων του Ισραήλ σε ορισμένες περιοχές, όπως το Anbar και το Κουρδιστάν. Ο Raad al-Suleiman βλέπει το Ισραήλ ως τον κύριο σύμμαχό του για την υλοποίηση των αυτονομιστικών του σχεδίων, που προβλέπουν τον κατακερματισμό του Ιράκ.

Δημιουργία εμιράτου στο Ιράκ΄. Για ορισμένους ηγέτες των φυλών του Anbar, δεν έχει σημασία ποιοι είναι οι σύμμαχοί τους, οι Ισραηλινοί, οι Αμερικανοί ή ακόμα και ο ίδιος ο Σατανάς, μεγάλος στόχος τους είναι η δημιουργία του δικού τους εμιράτου, επισημαίνει ο Nazarov. Η δραστηριότητα στην Anbar συνεχίζεται εδώ και χρόνια.

Το 2021 μ.Χ., φιλοσιωνιστικά στοιχεία από τις τρεις κύριες εθνοθρησκευτικές ομάδες συγκεντρώθηκαν στο Erbil προκειμένου να συζητήσουν την εφαρμογή ενός σχεδίου «ομαλοποίησης των διπλωματικών σχέσεων» μεταξύ του Ιράκ και των Ισραήλ. Τρία χρόνια αργότερα το 2024 μ.Χ., οι μαριονέτες του Ισραήλ δραστηριοποιήθηκαν ξανά.

Θέλει να δημιουργήσει πρόβλημα στο μέτωπο του Ιράν. Η λογική του Ισραήλ είναι απλή, με φόντο έναν πόλεμο σε πολλά μέτωπα, είναι σημαντικό για αυτούς να δημιουργήσουν προβλήματα στο στρατόπεδο των συμμάχων του Ιράν, είτε πρόκειται για το Ιράκ, είτε για την Συρία.

Ως εκ τούτου, οι εν λόγω φυλές στην Anbar ζητούν απόσχιση από το Ιράκ και στηρίζουν τα αποικιοκρατικά σχέδια του Τελ Αβίβ στην περιοχή. Το Ισραήλ επιδιώκει να πυροδοτήσει έναν εμφύλιο πόλεμο στην Anbar και σε ολόκληρη τη σουνιτική περιοχή του Ιράκ.

Το μεγάλο Ισραήλ. Το Ισραήλ, εξάλλου με τα πολλαπλά μέτωπα που έχει ανοίξει, αποκαλύπτει τα επεκτατικά του σχέδια τα οποία σαφώς και δεν περιορίζονται στην προσάρτηση της Δυτικής Όχθης. Τα ακραία στοιχεία, που ασκούν κυβερνητική πολιτική στο Τελ Αβίβ, οραματίζονται ένα μεγάλο Ισραήλ από την Μεσόγειο έως τον Ιορδάνη ποταμό.

Πριν από λίγο καιρό ο υπουργός Οικονομικών του Ισραήλ Bezalel Smotrich προκάλεσε μεγάλη διαμάχη με σχόλια που υποδηλώνουν το όραμά του για ένα διευρυμένο «Εβραϊκό κράτος» που θα μπορούσε να επεκταθεί πέρα από τα Παλαιστινιακά εδάφη και σε γειτονικές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Συρίας. Τα σχόλια έγιναν κατά την διάρκεια συνέντευξης για ένα γαλλόφωνο ντοκιμαντέρ, «Israel: Extremists in Power», που προβλήθηκε από την Arte.

Από τη Μεσόγειο έως τον Ιορδάνη. Ο Smotrich εξέφρασε την επιθυμία του για ένα Εβραϊκό κράτος που θα διέπεται από «τις αξίες του Εβραϊκού λαού» και όταν ρωτήθηκε εάν το Ισραήλ σκοπεύει να επεκτείνει την τρέχουσα κυριαρχία του -η οποία εκτείνεται από τη Μεσόγειο Θάλασσα έως τον Ιορδάνη ποταμό- απάντησε με χαμογέλο, λέγοντας, «εντάξει, λίγο… λίγο».

Σε μια προκλητική δήλωση, ο Smotrich αναφέρθηκε και σε θρησκευτικά κείμενα, υποστηρίζοντας ότι το μέλλον της κατεχόμενης Ιερουσαλήμ και των άλλων ιερών εδαφών περιλαμβάνει επέκταση «μέχρι την Δαμασκό».

Αυτό ευθυγραμμίζεται με ένα ευρύτερο όραμα που υποστηρίζεται από Ισραηλινούς που υποστηρίζουν την εδαφική επέκταση του Ισραήλ σε γειτονικά αραβικά κράτη, όπως η Ιορδανία, ο Λίβανος, η Αίγυπτος, το Ιράκ και η Σαουδική Αραβία, όπως περιγράφεται στο ντοκιμαντέρ.

Ο χάρτης του «Μεγάλου Ισραήλ». Το Ισραήλ δεν διανοήθηκε να κρύψει τα πραγματικά του σχέδια. Νωπή είναι ακόμη στη μνήμη όλων, η ομιλία του Ισραηλινού πρωθυπουργού Benjamin Netanyahu στην Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ στην οποία παρουσίασε έναν χάρτη της νέας Μέσης Ανατολής.

Στον χάρτη αυτό αποτυπωνόταν μία πρώτη εκδοχή του  «Μεγάλου Ισραήλ» με μπλε χρώμα  και ενσωματωμένα όλα τα κατεχόμενα από το 1.967 μ.Χ. Παλαιστινιακά και αραβικά εδάφη, και γύρω του όλα τα Αραβικά κράτη με πράσινο έτοιμα για μελλοντική «αφομοίωση» από το Τελ Αβίβ (https://www.bankingnews.gr/diethni/articles/766584/o-doyreios-ippos-tou-israil-pou-den-fantazetai-kaneis-o-praktoras-tis-mossad-pou-tha-kapsei-ti-mesi-anatoli).

 

Το Ισραήλ αναγνωρίζει τον νέο Σιωνιστή Βασιλιά του Ιράν… Η CIA, η M16 και η Μοσάντ ελπίζουν να εκκολάψουν ένα νέο σχέδιο για να παραδώσουν το Ιράν στον γιο του Σάχη, τον Pahlavi Τζούνιορ, που φαίνεται εδώ να πηγαίνει για την υποχρεωτική φωτογράφιση στο Τείχος των Δακρύων.

Για να το πετύχουν αυτό, πιστεύουν ότι πρέπει απλώς να πυροδοτήσουν έναν μεγάλο θρησκευτικό πόλεμο στον Λίβανο και να πείσουν με κάποιο τρόπο την πλειοψηφία των Ιρανών να γονατίσει μπροστά στο Τελ Αβίβ. Τουλάχιστον αυτό ελπίζουν η Ουάσιγκτον και το Τελ Αβίβ (https://www.triklopodia.gr/%cf%84%ce%bf-%ce%b9%cf%83%cf%81%ce%b1%ce%ae%ce%bb-%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%b3%ce%bd%cf%89%cf%81%ce%af%ce%b6%ce%b5%ce%b9-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%bd%ce%ad%ce%bf-%cf%83%ce%b9%cf%89%ce%bd%ce%b9%cf%83%cf%84/).

 

Γιατί «καίγεται» ο Ερντογάν να λύσει το Κουρδικό! Ο Ερντογάν έχει δηλώσει αλλεπάλληλες φορές ότι η Χαμάς και η Χεζμπολάχ δεν μάχονται μόνο για την Γάζα και για τον Λίβανο, αλλά στην ουσία υπερασπίζονται και την εδαφική ακεραιότητα της Τουρκίας. Με τον τρόπο αυτό προσπαθεί να δικαιολογήσει κάθε είδους στήριξη που παρέχει και στις δύο προαναφερθείσες οργανώσεις.

Όμως, όπως και να δει κανείς τις πιθανές κινήσεις του Ισραήλ, ακόμα και στην περίπτωση που επιδιώξει να καταλάβει τα «υπεσχημένα εδάφη» της Γης της Επαγγελίας, που εκτείνονται από τις όχθες του Ευφράτη μέχρι τις όχθες του Νείλου, η Τουρκία είναι εκτός αυτού του σχεδίου. Γιατί λοιπόν ανησυχεί ο Ερντογάν για την εδαφική ακεραιότητα της χώρας του;

Ο νεοεκλεγείς Πρόεδρος του Ιράν, μετά τη Γ.Σ. του ΟΗΕ, μιλώντας σε Ιρανούς δημοσιογράφους και αναφερόμενος στη σημασία της εθνικής ενότητας, είπε ότι αν δεν υπάρχει εθνική ενότητα στο Ιράν και γίνει «κάτι», εννοώντας επέμβαση του Ισραήλ και των ΗΠΑ, τότε θα προκύψουν τέσσερα κράτη στην ιρανική επικράτεια: Το Νότιο Αζερμπαϊτζάν, το Κουρδιστάν, το Μπαλουχιστάν και το Χουζιστάν.

Το Ιράν είναι μια μεγάλη χώρα με πολύ καλές μυστικές υπηρεσίες και είναι σε θέση να γνωρίζει σχέδια, πρόσωπα και πράγματα. Μάλιστα, όταν Ιρανοί φοιτητές κατέλαβαν την πρεσβεία των ΗΠΑ στην Τεχεράνη το 1.979 μ.Χ., οι ιρανικές Αρχές συναρμολόγησαν τα απόρρητα έγγραφα που είχαν καταστρέψει σε καταστροφείς εγγράφων οι υπάλληλοι της πρεσβείας και ένα από τα έγγραφα είχε τίτλο «Το Μεγάλο Κουρδιστάν».

Ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, σύμφωνα με αξιόπιστες πηγές, η τουρκική κυβέρνηση έλαβε γνώση διεργασιών και προετοιμασιών που λαμβάνουν χώρα τις τελευταίες εβδομάδες, που δείχνουν ότι η επίθεση του Ισραήλ στο Ιράν δεν θα έχει μόνο στρατιωτικό σκέλος και πιθανόν να συνοδεύεται και από ενέργειες που θα έχουν ως στόχο τον ξεσηκωμό των εθνικών ομάδων που κατοικούν στο Ιράν.

Επειδή στην περιφέρεια Κουρδιστάν του Ιράν, το μόνο κόμμα που ασκεί επιρροή και διαθέτει ένοπλη πτέρυγα είναι το PJAK, το Κόμμα της Ελεύθερης Ζωής, ένα κόμμα που διατηρεί ιδεολογική και οργανωτική συγγένεια με το ΡΚΚ του Αμπντουλάχ Οτζαλάν, η Τουρκία, για να εμπλακεί στις εξελίξεις και να τις ελέγξει, θεώρησε ότι ο έγκλειστος στη φυλακή από το 1.999 μ.Χ. Κούρδος ηγέτης αποτελεί σανίδα σωτηρίας γι’ αυτήν.

Ενώ την προηγούμενη φορά που η Τουρκία ήθελε ή προσποιούνταν ότι ήθελε την ειρηνική επίλυση του Κουρδικού, επέλεξε το Όσλο της Νορβηγίας για συνομιλίες που κράτησαν περίπου δύο χρόνια (2009 μ.Χ.-2010 μ.Χ.), την φορά αυτή επιχείρησε μια βεβιασμένη προσέγγιση μέσω του ηγέτη του Κινήματος Εθνικιστικής Δράσης Ντεβλέτ Μπαχτσελί, ο οποίος από διώκτης των βουλευτών του κουρδικού κόμματος DEM και φανατικός εχθρός του Οτζαλάν, πήγε και χαιρέτησε τους βουλευτές του DEM στα έδρανά τους, ενώ μιλώντας στην κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματός του, είπε ότι ο Οτζαλάν πρέπει να αποφυλακιστεί και να έλθει στην Βουλή, να μιλήσει ως αρχηγός του DEM, υπό την προϋπόθεση ότι θα διαλύσει το ΡΚΚ και θα αποκηρύξει τον ένοπλο αγώνα.

Ο Ερντογάν σε συνεργασία με το τουρκικό βαθύ κράτος, πολιτική έκφραση του οποίου είναι ο Μπαχτσελί, έχει ως στόχο να απελευθερώσει τον Οτζαλάν, να πάρει με την πλευρά του τους Κούρδους της Τουρκίας και μαζί με τους Κούρδους του Δημοκρατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (KDP) να καταστεί η Άγκυρα ο απόλυτος ρυθμιστής των εξελίξεων και στα τέσσερα τμήματα του Κουρδιστάν. Άρα, να αποτρέψει την ίδρυση τρίτου αυτόνομου Κουρδικού κράτους στο Ιράν και να εξασφαλίσει τη διάλυση του δεύτερου αυτόνομου κράτους στην Ροζάβα (ΒΑ Συρία).

Η επίθεση των δύο μαχητών του ΡΚΚ στο εργοστάσιο της TUSAS στην Άγκυρα ήταν η αντίδραση και η παρέμβαση της ένοπλης πτέρυγας της οργάνωσης στις εξελίξεις, δίνοντας ένα μήνυμα στον Ερντογάν και στο τουρκικό κράτος ότι, εκτός από τον Οτζαλάν, «είμαστε και εμείς εδώ», ένα μήνυμα που στάλθηκε και στον Οτζαλάν, λέγοντάς του να αντισταθεί και να διεκδικήσει τα δικαιώματα του λαού του, αφού η ένοπλη πτέρυγα είναι ακόμα ισχυρή και μάλιστα είναι σε θέση να διεξάγει επιχειρήσεις στην καρδιά του τουρκικού κράτους. Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα για όλους τους παίκτες στην περιοχή (https://corfiatiko.blogspot.com/2024/10/blog-post_123.html).

 

Erdogan - Ocalan έδωσαν μαζί ιερό όρκο: Ανοίγει ο δρόμος για μια μεγαλύτερη Τουρκία – Kίνδυνος για Θράκη, Αιγαίο, Κύπρο. Ο Πρόεδρος Erdogan έχει σφυρηλατήσει μια στενή συμμαχία με την οικογένεια Barzani, η οποία κυβερνά το Ιρακινό Κουρδιστάν…

Δημόσια αναφορά του Προέδρου Recep Tayyip Erdogan σχετικά με τα εθνικά σύνορα της Τουρκίας, στο πλαίσιο της προσπάθειας συμφιλίωσης με τους Κούρδους, υποδηλώνει αναβίωση των τουρκικών φιλοδοξιών επέκτασης, αποκαλύπτει η ιστοσελίδα Nordic Monitor. Βάσει της οπτικής Erdogan, εφόσον τα «βρει» με τους Κούρδους, λέει η ιστοσελίδα, είναι θέμα χρόνου να υπάρξουν αξιώσεις σε εδάφη στην Συρία, στο Ιράκ, στην Γεωργία, στην Κύπρο και στην Ελλάδα.

«Θέλω να είμαι απόλυτα σαφής: Βασικός στόχος πολιτικής είναι να κατοχυρώσουμε την επιβίωση του έθνους μας και να διασφαλίσουμε την ειρήνη, την ευημερία και την ασφάλεια για τα 85 εκατομμύρια των πολιτών μας» δήλωσε ο Erdogan στην ομιλία του στις 19 Οκτωβρίου, απευθυνόμενος σε κοινοτάρχες, προσθέτοντας:

«Προς όποιον απειλεί την πατρίδα μας τον προειδοποιούμε: δεν θα διστάσουμε να δράσουμε ανεξαρτήτως του ποιος είναι. Δεν θα επιτρέψουμε καμία παρέμβαση ή αλλαγή είτε στα 782.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα της εθνικής μας επικράτειας είτε εντός των συνόρων του Εθνικού Όρκου».

Ο Εθνικός Όρκος, ή Misak-ı Milli στα τουρκικά, περιλαμβάνει έξι ψηφίσματα που υιοθετήθηκαν στην τελευταία συνεδρίαση του Οθωμανικού Κοινοβουλίου στις 28 Ιανουαρίου 1.920 μ.Χ. και δημοσιεύθηκαν στις 12 Φεβρουαρίου του ίδιου έτους. Περιγράφει τα σύνορα του οθωμανικού κράτους.

Λίγο μετά την διακήρυξη του, οι βρετανικές δυνάμεις κατέλαβαν την Κωνσταντινούπολη στις 16 Μαρτίου 1.920 μ.Χ. και διέλυσαν το Οθωμανικό Κοινοβούλιο. Ωστόσο, ο όρκος υιοθετήθηκε αργότερα από τον Mustafa Kemal Ataturk, τον ιδρυτή της σύγχρονης Τουρκίας, ως κατευθυντήρια αρχή για τη χώρα του μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Σύμφωνα με την Τουρκική Ιστορική Εταιρεία (Türk Tarih Kurumu, TTK), που ιδρύθηκε από τον Ataturk το 1.931 μ.Χ., ο τουρκικός Εθνικός Όρκος θέλει εδάφη που βρίσκονται στην Γεωργία, στην Συρία, στο Ιράκ και στον Λίβανο, καθώς και το νησί της Κύπρου, τα Ελληνικά νησιά στο Αιγαίο και στην Μεσόγειο και μέρη της περιοχής της Δυτικής Θράκης στην Ελλάδα να περιέρχονται στην τουρκική επικράτεια.

Φαίνεται ότι η σχεδιασμένη «παρατήρηση» του Erdogan πέρασε απαρατήρητη σε μεγάλο βαθμό. Σίγουρα δεν ήταν ένα αυθόρμητο σχόλιο. Η δήλωση είχε στόχο να υπογραμμίσει το μακροχρόνιο όραμα της τουρκικής κυβέρνησης.

Ο Erdogan και οι σύμμαχοί του πιστεύουν ότι η συμφιλίωση με τους Κούρδους, που είναι διασκορπισμένοι σε Ιράν, Συρία, Ιράκ και Τουρκία, μπορεί να βοηθήσει στην προώθηση αυτού του οράματος.

O Abdullah Ocalan. Γεγονός είναι ότι ο Abdullah Ocalan, ο φυλακισμένος ηγέτης του Εργατικού Κόμματος Κουρδιστάν (PKK) και κύριος διαπραγματευτής για τη συμφιλίωση των Κούρδων με τους Τούρκους, έχει κάνει παρόμοιες αναφορές στον Εθνικό Όρκο στο παρελθόν, ενισχύοντας περαιτέρω την ιδέα των ιμπεριαλιστικών φιλοδοξιών της Τουρκίας.

Ο Ocalan είχε συνεργαστεί στενά με την κυβέρνηση του Erdogan κατά τη διάρκεια δύο παλαιότερων αποτυχημένων ειρηνευτικών πρωτοβουλιών.

Σε επιστολή που έγραψε από το κελί του και διαβάστηκε δημόσια κατά τον εορτασμό του Νεβρούζ το 2013 μ.Χ., δήλωσε ότι η εποχή της ένοπλης πάλης είχε τελειώσει. Στο μήνυμά του είχε ένα νέο πολιτικό όραμα, με έμφαση στην ειρηνική συνύπαρξη Τούρκων και Κούρδων εντός των συνόρων που καθορίστηκαν από τον Εθνικό Όρκο.

Σύμφωνα με τον Εθνικό Όρκο, τα εδάφη που δεν είχαν καταληφθεί κατά την Ανακωχή του Μούδρου το 1.918 μ.Χ., που έθεσε τέλος στις εχθροπραξίες μεταξύ των οθωμανικών δυνάμεων και των Συμμαχικών δυνάμεων, θεωρήθηκαν μέρος της τουρκικής πατρίδας.

Το σύμφωνο όριζε ότι το καθεστώς των επαρχιών Καρς και Αρνταχάν (τώρα μέρος της Τουρκίας) και Μπατούμι (τώρα στη Γεωργία), καθώς και της Δυτικής Θράκης (τώρα στην Ελλάδα), θα καθοριζόταν με τοπικά δημοψηφίσματα. Επιπλέον, το σύμφωνο όριζε ότι η επαρχία της Μοσούλης (τώρα στο Ιράκ) έπρεπε να ενσωματωθεί στην Τουρκία.

Το δόγμα Ocalan για μια ένωση των λαών της Ανατολίας και της Μεσοποταμίας, μαζί με τις σαφείς αναφορές στο Εθνικό Σύμφωνο του 1.920 μ.Χ., ευθυγραμμίζονται στενά με τις φιλοδοξίες της κυβέρνησης Erdogan να διεκδικήσει εκ νέου μεγαλύτερο ρόλο στις περιοχές που καθορίζονται στο σύμφωνο.

Ενώ η εδαφική προσάρτηση θα αποδεικνυόταν δύσκολη, θα μπορούσε ωστόσο να προσφέρει στην Τουρκία στρατηγικό βάθος και de facto επιρροή σε ορισμένες περιοχές που αναφέρονται στο σύμφωνο.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού είναι οι αυτόνομες περιοχές που ελέγχονται από Κούρδους στο Ιράκ και την Συρία. Ο Πρόεδρος Erdogan έχει σφυρηλατήσει μια στενή συμμαχία με την οικογένεια Barzani, η οποία κυβερνά το Ιρακινό Κουρδιστάν.

Εάν οι διαπραγματεύσεις με τον Ocalan αποδειχθούν επιτυχείς, παρόμοια σχέση θα μπορούσε να δημιουργηθεί με την αυτόνομη περιοχή που διοικείται από τις Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις (SDF), παρακλάδι του PKK, στην Βρειοανατολική Συρία.

Ο τουρκικός στρατός αυτήν τη στιγμή έχει καταλάβει τμήμα εδάφους κοντά στα τουρκικά σύνορα στην Βόρεια Συρία. Εάν οι συνομιλίες με το PKK έχουν επιτυχή έκβαση, αυτή η περιοχή θα μπορούσε να συγχωνευθεί με τις περιοχές που ελέγχονται από το SDF στην Συρία.

Οι συζητήσεις για το Εθνικό Σύμφωνο χρησιμεύουν ως αφήγημα για το τουρκικό κοινό, το οποίο εδώ και καιρό εκτιμά ότι οι κουρδικές απαιτήσεις θα μπορούσαν τελικά να καταλήξουν στη διαίρεση της χώρας και στην δημιουργία ενός ανεξάρτητου Κουρδιστάν.

Η κοινή ρητορική Erdogan και Ocalan σχετικά με το σύμφωνο μπορεί να βοηθήσει στην ανακούφιση του βαθέος ψυχολογικού και ιστορικού τραύματος που νιώθουν πολλοί Τούρκοι για την κατάρρευση της οθωμανικής αυτοκρατορίας και τον επακόλουθο εθνικό αγώνα για την εγκαθίδρυση της Τουρκίας ως κράτους μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Με άλλα λόγια, η ειρήνη με το PKK δεν θα οδηγήσει σε περαιτέρω κατακερματισμό του τουρκικού κράτους ή στην ίδρυση ενός ανεξάρτητου Κουρδιστάν. Αντίθετα, θα άνοιγε το δρόμο για μια μεγαλύτερη Τουρκία και μια επέκταση των τουρκικών εδαφών, ακόμα κι αν η επίτευξή του αποδεικνύεται πρόκληση. Δεν φαίνεται ακόμη να έχει οριστικοποιηθεί.

Η συμφωνία μεταξύ του PKK και του τουρκικού κράτους δεν φαίνεται ακόμη να έχει οριστικοποιηθεί. Το πρόσφατο χτύπημα του PKK στις εγκαταστάσεις της Τουρκικής Αεροδιαστημικής Βιομηχανίας (TAI) στην Άγκυρα στις 23 Οκτωβρίου που σκότωσε πέντε άτομα δείχνει ότι η ομάδα επιδιώκει να κερδίσει περισσότερη μόχλευση για τον Ocalan κατά την τελική φάση των διαπραγματεύσεων.

Αυτή η τακτική αντικατοπτρίζει ένα παρόμοιο μοτίβο που παρατηρήθηκε σε προηγούμενες αποτυχημένες συνομιλίες, όπου ο Ocalan επικοινώνησε κρυφά με τους διοικητές του PKK στο Ιράκ μέσω των δικηγόρων του για να συνεχίσει τα χτυπήματα, ενισχύοντας έτσι τη διαπραγματευτική του θέση.

Στο παρελθόν, η άμεση απελευθέρωση του Ocalan από τη φυλακή ήταν ένα σημαντικό εμπόδιο για την επίτευξη διευθέτησης. Στην συνέχεια, η κυβέρνηση Erdogan πρότεινε η απελευθέρωσή του να πραγματοποιηθεί σταδιακά για να αποφευχθεί η πρόκληση δημόσιας αντίδρασης. Ωστόσο, αυτή η ανησυχία δεν φαίνεται να αποτελεί πλέον θέμα στις τρέχουσες συζητήσεις.

Πρόσφατη έκκληση του Devlet Bahçeli, του ακροδεξιού εθνικιστή συμμάχου του Erdogan, προς τον φυλακισμένο ηγέτη του PKK στο τουρκικό κοινοβούλιο -κάτι που προηγουμένως θεωρούνταν αδιανόητο- αποτελεί απόδειξη της προαλειφόμενης συμφωνίας.

«Αφήστε τον Ocalan να έρθει και να μιλήσει στο Κόμμα DEM [Κόμμα Ισότητας και Δημοκρατίας των Λαών, το οποίο λειτουργεί ως πολιτικός βραχίονας της ομάδας του PKK] για να δηλώσει ότι η τρομοκρατία έχει λήξει και ότι η οργάνωση [PKK] έχει διαλυθεί» είπε ο Bahçeli στις 22 Οκτωβρίου.

Η κυβέρνηση Erdogan εδώ και καιρό έχει χαρακτηρίσει το SDF και τη στρατιωτική της πτέρυγα, τις Μονάδες Προστασίας του Λαού (YPG), τρομοκρατικές οργανώσεις και πραγματοποιεί συχνά επιθέσεις σε κουρδικούς στόχους στην Συρία.

Επιπλέον, η Αμερικανική υποστήριξη προς το SDF περιπλέκει συνεχώς τις διμερείς σχέσεις της Τουρκίας με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Εάν επιλυθεί αυτό το ζήτημα, θα μπορούσε να προσφέρει σημαντικό πολιτικό κεφάλαιο για την κυβέρνηση Erdogan, επιτρέποντάς της να αξιοποιήσει αυτή την επιτυχία διεθνώς για να επεκτείνει την επιρροή της Τουρκίας σε ορισμένα εδάφη που περιγράφονται στο Εθνικό Σύμφωνο του 1.9.20 μ.Χ.

Μια τέτοια διευθέτηση με τους Κούρδους πιθανότατα θα ήταν ευπρόσδεκτη από τις ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο και την Ευρωπαϊκή Ένωση, και ο Erdogan, κατόπιν, θα έξασφάλιζε την υποστήριξή τους για ορισμένες από τις περιφερειακές φιλοδοξίες του.

Ας μην ξεχνάμε ότι ο Πρόεδρος Erdogan έχει νεο-οθωμανικές γεωπολιτικές φιλοδοξίες. Συχνά πυκνά αναφέρεται τις παραχωρήσεις που έκαναν οι Τούρκοι ηγέτες μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, ιδιαίτερα σχετικά με τη Συνθήκη της Λωζάνης.

Μάλιστα, πολλές φορές κάνει λόγο για εισβολή στα Ελληνικά νησιά, έχει απειλήσει την Κύπρο και ανέπτυξε στρατεύματα στην Συρία, την Λιβύη και το Αζερμπαϊτζάν για να υποστηρίξει φιλοτουρκικές φατρίες.

Άλλαξαν τα πράγματα… Στο παρελθόν, η Τουρκία είχε διαπραγματευθεί δύο φορές με το PKK, αλλά τελικά οι ειρηνευτικές διαδικασίες κατέρρευσαν. Ωστόσο, η πολιτική δυναμική έχει πλέον αλλάξει. Στις πρόσφατες τοπικές εκλογές, ο Erdogan έχασε μεγάλες πόλεις όπου οι Κούρδοι ψηφοφόροι υποστήριζαν τους υποψηφίους της αντιπολίτευσης.

Οι οικονομικά πιεσμένοι ψηφοφόροι αποχωρούν από το κόμμα του, με αποτέλεσμα να προσεγγίσει τους Κούρδους. Ο πιο γρήγορος τρόπος για να έχει αίσιο τέλος αυτό το πολιτικό φλερτ είναι ο Τούρκος Πρόεδρος να εξασφαλίσει την υποστήριξη του Ocalan και του κύριου κουρδικού πολιτικού κόμματος DEM (http://corfiatiko.blogspot.com/2024/10/erdogan-ocalan-k.html).

 

ΘΑ ΕΛΕΥΘΕΡΩΣΟΥΝ ΤΟΝ ΟΤΣΑΛΑΝ ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΟΥΝ ΟΙ ΚΟΥΡΔΟΙ ΤΗΝ ΝΕΑ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΤΟΥΡΚΙΚΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ! ΤΟΥΡΚΙΑ:ΤΟ ΚΟΥΡΔΙΚΟ ΞΑΝΑ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΓΡΑΜΜΗ.

Στις 3 Οκτωβρίου 2024 μ.Χ. έγινε στην Άγκυρα μια έκτακτη συνάντηση μεταξύ του Ρ.Τ. Ερντογάν και του κυβερνητικού εταίρου, αρχηγού των γκρίζων λύκων και του ακροδεξιού Κόμματος Εθνικιστικής Δράσης, Ντεβλέτ Μπαχτσελί, λίγες ώρες πριν από τη συνεδρίαση του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας της Τουρκίας.

Επισήμως, συζητήθηκαν τα θέματα του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας της Τουρκίας (εξελίξεις στην Μέση Ανατολή, η ομιλία Ερντογάν κατά την έναρξη της νέας κοινοβουλευτικής περιόδου, στην οποία είχε δηλώσει ότι ο επόμενος στόχος του Ισραήλ είναι η Τουρκία, οι εξελίξεις στην Κύπρο, οι σχέσεις της Τουρκίας με την Ελλάδα, οι τουρκικές στρατιωτικές επιχειρήσεις κατά Κούρδων μαχητών σε Βόρειο Ιράκ και Συρία, σε σχέση και με το επίμονο άνοιγμα που επιχειρεί η Τουρκία προς τη Δαμασκό, ο πόλεμος Ρωσίας-Ουκρανίας και οι σχέσεις μεταξύ Αζερμπαϊτζάν και Αρμενίας).

Ανεπισήμως, όπως προέκυψε είκοσι μέρες μετά, ήταν η μεγάλη προσπάθεια του Ερντογάν να εξασφαλίσει Κουρδική υποστήριξη, με θεαματικές (θεωρητικά) παραχωρήσεις, στον απόλυτα αναγκαίο στόχο θεμελίωσης του καθεστώτος του και μετά από αυτόν, με σχετική (νέα) τροποποίηση του συντάγματος, που εξασφαλίζεται άνετα μόνο με Κουρδική υποστήριξη.

Ο Ρ. Τ. Ερντογάσν «Έχοντας στερεώσει την απόλυτη εξουσία του στους μηχανισμούς και στο καθεστώς που έχει επιβάλλει στην Τουρκία αλλά αντιμετωπίζοντας σημαντικά προβλήματα υγείας, είναι πλέον υποχρεωμένος να στραφεί στην κατάλληλη προετοιμασία του διαδόχου του, ώστε μετά τον βιολογικό του θάνατο να προστατευτούν όλα τα κλεμμένα της οικογένειας και των αυλικών του και να εξασφαλιστεί η υστεροφημία του, ώστε να θεωρείται μελλοντικά αντάξιος ή καλύτερος του Μουσταφά Κεμάλ στην συνείδηση του μέσου Τούρκου πολίτη» (βλπ «Οι επίδοξοι διάδοχοι του Ρετζέπ Τ. Ερντογάν» στην σελίδα 128 του βιβλίου ΕΡΝΤΟΓΑΝΙΣΤΑΝ). Έτσι, για την προσπάθεια «προσέγγισης» των Κούρδων, επελέγη ο πιο άξεστος, ο πιο εμπρηστικός και ο πιο μεγάλος κατήγορος τους: Ο Ντεβλέτ Μπαχτσελή!

Ο άνθρωπος που μεταμορφώνεται χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα προκειμένου να διατηρηθεί στην εξουσία, με έλεγχο στα τουρκικά σώματα ασφαλείας και στην δικαιοσύνη, ο άνθρωπος που επιδείκνυε κάποτε σκοινί με το οποίο θα έπρεπε να κρεμαστεί ο ηγέτης των Κούρδων, δεν είχε κανένα πρόβλημα να κάνει μια ακόμα θεαματική στροφή, προτείνοντας την αποφυλάκιση του ηγέτη του παράνομου Εργατικού Κόμματος Κουρδιστάν, Abdullah Öcalan σε περίπτωση που έρθει στο τουρκικό κοινοβούλιο και διακηρύξει πως η «τρομοκρατία τελείωσε και πως το PKK διαλύθηκε!».

Μπορεί ο από 27/4/2024 μ.Χ. διάδοχος της Μεράλ Ακσενέρ στην ηγεσία του Καλού Κόμματος (İYİ Parti) Müsavat Dervişoğlu να αντέδρασε λέγοντας «Στο τουρκικό κοινοβούλιο δεν μπορεί να μπει χωρίς να περάσει πάνω από τα πτώματα μας», μπορεί η φιλοκυβερνητική Yeni Safak να κυκλοφόρησε με κορυφαίο τίτλο «Η θέση του Οτσαλάν είναι στο Ιμραλί» αλλά το μήνυμα του καθεστώτος δόθηκε κανονικά.

Ο δημοσιογράφος Barış İnce, εκδότης της εφημερίδας Birgün ο οποίος καταδικάστηκε πρωτόδικα σε 21 μήνες φυλακή για «εξύβριση του Προέδρου Ερντογάν» την επομένη των δηλώσεων Μπαχτσελή, δεν μάσησε καθόλου τα λόγια του:

«Στην Τουρκία σχεδιάζεται αλλαγή καθεστώτος. Το ΑΚΡ, μαζί με τις πολιτικές του ρίζες, πρόκειται να οικοδομήσει ένα καθεστώς στην Τουρκία βασισμένο στην δική του οπτική γωνία.  Ο στόχος δεν είναι η κοινωνική πρόνοια και η συμφιλίωση, αλλά καταβάλλονται προσπάθειες για να διατηρηθεί η οικογένεια του Ερντογάν στην εξουσία για πάντα όσο ζει … παρόμοιο εκλογικό μοντέλο εφαρμόζεται ήδη σε αντιδημοκρατικές χώρες …

 Υπάρχει ένα όριο στις δυνατότητες για τις οποίες μπορείς να πάρεις ψήφους χρησιμοποιώντας τη θρησκεία … Με την διαχείριση μιας καλής οικονομίας, μπορείτε να πάτε λίγο πάνω από αυτό λέγοντας ότι έχετε κατασκευάσει έναν δρόμο …

 Θα εφαρμοστεί ένα αντιδημοκρατικό εκλογικό μοντέλο. Για τον λόγο αυτό, οι Κούρδοι και οι Κούρδοι συμπατριώτες μας απαιτούν τώρα μια συμφωνία για το θέμα αυτό, μέσω του κόμματος DEM ή του κουρδικού πολιτικού κινήματος.

Λέγεται ότι αν το κουρδικό πολιτικό κίνημα παραμείνει κοντά τους εδώ, μπορεί να επιτευχθεί ευρεία συναίνεση και η κατάσταση για την οποία μιλάμε μπορεί να αποκαλυφθεί … Δεν υπάρχει τίποτα που το MHP δεν θα δεχτεί. Δηλαδή, δεν υπάρχουν κόκκινες γραμμές, μπλε γραμμές, πράσινες γραμμές.

Ρίξτε μια ματιά στην ιστορία του MHP, από πού προήλθε και πού πηγαίνει; Ρίξτε μια ματιά στο ποιος την υποστήριξε, εναντίον ποιου ιδρύθηκε και για ποιο λόγο καθιερώθηκε, και θα καταλάβετε καλύτερα τι λέω. Αν είχαν μια γραμμή, δεν θα είχαν βγει στις τοπικές εκλογές και θα έλεγαν: “Έλαβα μια επιστολή από τον Οτσαλάν, ακούστε αυτήν την επιστολή”.

 Αν αυτό που προσπαθούν να κάνουν είναι να υπηρετήσουν την κυβέρνηση, συναντιούνται με όλους. Κάνουν τα πάντα. Το γεγονός ότι είπαν στο MHP για αυτή την διαδικασία είναι επειδή προσπαθούν να αποτρέψουν την κρίση που μπορεί να συμβεί στην κοινωνία.

Με άλλα λόγια, αν το ΑΚΡ είχε πει κάτι, οι εθνικιστές θα είχαν αντιδράσει, αλλά προσπαθούν να αποκαλύψουν μια συναίνεση κάνοντας το πιο εθνικιστικό κόμμα να το πει αυτό εντός εισαγωγικών … το MHP δεν στοχεύει να έρθει στην εξουσία, στόχος του είναι να διαχειριστεί την κυβέρνηση για να διατηρήσει την ύπαρξή του στο δικαστικό σώμα και την αστυνομία …

Τα σύνορα έχουν ανοίξει και πολλοί άνθρωποι που δεν είναι σαφείς έχουν εισέλθει. Δεν διενεργήθηκαν έλεγχοι. Η δημογραφική δομή της Τουρκίας έχει αρχίσει να αλλάζει σε ορισμένες επαρχίες και ορισμένες περιοχές.

Σκεφτείτε πού θέλει να οδηγήσει αυτή η αλλαγή και τα σχέδια του Ερντογάν και των εταίρων του είναι σαφώς ορατά στην Τουρκία … οι πρόσφυγες είναι το τελευταίο καρφί στη διαδικασία αλλαγής καθεστώτος στην Τουρκία».

Συμπεράσματα: Όλα τα παράξενα που συμβαίνουν στην Τουρκία γύρω από τον ηγέτη των Κούρδων Abdullah Öcalan, φαίνεται πως δεν είναι καθόλου άσχετα με το στρατηγικό σχέδιο των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ «Μέση Ανατολή 2030 μ.Χ.».

Σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, το στρατηγικό σχέδιο των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ «Μέση Ανατολή 2030 μ.Χ.» προβλέπει την δημιουργικά δυο αυτόνομων κρατών: Το Παλαιστινιακό στη Γάζα απαλλαγμένο από την Χαμάς και το Κουρδικό μεταξύ βόρειας Συρίας και Νοτιανατολικής Τουρκίας απαλλαγμένο από Τζιχαντιστές και ΡΚΚ.  Το Αμερικανικό σχέδιο για το νεοσύστατο Κουρδικό κράτος προβλέπει ως πρώτο μεταβατικό Πρόεδρο τον Abdullah Öcalan, στο πρότυπο του Νέλσον Μαντέλα της Νότιας Αφρικής.

Τα παραπάνω αποτελούν μοναδική ευκαιρία για το τουρκικό καθεστώς, από την μια πλευρά να κάνει όλες τις αλλαγές του συντάγματος που επιθυμεί προκειμένου η «Φαμίλια Ερντογάν» να παραμείνει στην τουρκική εξουσία εξελισσόμενη σε ένα κανονικό καθεστώς Αλίεφ ή Μπερντιμουχαμέντοφ και από την άλλη να απαλλαγεί από το καθημερινό μαρτύριο αίματος που απαιτεί η πληγή του Κουρδικού προβλήματος για την σημερινή Τουρκία.

Όλα αυτά βέβαια αποτελούν σχεδιασμούς «χωρίς τον ξενοδόχο» που δεν είναι άλλος από τον Κουρδικό λαό των 40 εκατομμυρίων ανθρώπων που ζει μεταξύ Τουρκίας, Συρίας, Ιράκ, Ιράν και παγκόσμιας διασποράς.

 Δεν είναι άλλος από τους μαχητές της ελευθερίας οι οποίοι (κατά παράφραση δηλώσεων του Ρ. Τ. Ερντογάν για την Χαμάς – 13/12/2023 μ.Χ.) «Το Ρ.Κ.Κ. δεν είναι τρομοκρατική οργάνωση, είναι πολιτικό κόμμα. Ως πολιτικό κόμμα, αγωνίζεται για τα δικαιώματα που θα αποκτήσει».

Η βομβιστική επίθεση στις εγκαταστάσεις της Αεροδιαστημικής Βιομηχανίας της Τουρκίας (TUSAŞ) την επομένη των δηλώσεων του Ντεβλέτ Μπαχτσελή και ανήμερα της πρώτης άδειας, μετά από 43 μήνες, για επίσκεψη στον απομονωμένο στο Ιμραλή ηγέτη του ΡΚΚ Abdullah Öcalan, σε συνδυασμό με την άμεση απαγόρευση μετάδοσης πληροφοριών που επέβαλε η εποπτική αρχή των ΜΜΕ Τουρκίας για να συγκαλύψει τα αποτελέσματα και τις λεπτομέρειες της βομβιστικής επίθεσης, δείχνουν πόσο θολό παραμένει το τοπίο στο διαχρονικό Κουρδικό πρόβλημα της Τουρκίας που ξαναβγαίνει για μια ακόμα φορά, στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας.

Το «κερασάκι στην τούρτα» έβαλε πάντως η δήλωση που μετέφερε ο βουλευτής του φιλοκουρδικού κόμματος DEM Ömer Öcalan, αμέσως μετά την συνάντηση του με τον Abdullah Öcalan, στο Ιμραλί στις 23/10/2024 μ.Χ.

«Εάν πληρούνται οι προϋποθέσεις, έχω τη θεωρητική και πρακτική δύναμη να μετακινήσω αυτή την διαδικασία από το έδαφος της σύγκρουσης και της βίας, στο νομικό και πολιτικό έδαφος». Και ο νοών, νοείτο (https://oimos-athina.blogspot.com/2024/10/blog-post_366.html)…