Η ΣΥΝΕΧΗΣ ΚΑΙ ΜΟΝΙΜΗ ΕΓΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΗΘΕΝ ΔΥΤΙΚΟΥΣ ΣΥΜΜΑΧΟΥΣ ΤΗΣ ΣΕ ΚΡΙΣΙΜΕΣ ΤΙΜΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΠΟΥ ΔΙΝΕΙ ΣΑΝ ΠΑΝΤΑ ΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΣΕ ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ ΕΘΝΙΚΕΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ

Η συνεχης και μονιμη εγκατάληψη της Ελλάδας από τους δηθεν δυτικούς συμμάχους της σε κρίσιμες τιμές για το έθνος που δίνει σαν πάντα τη χώρα μας σε τεραστιες εθνικες καταστροφές

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Όπως είναι γνωστό καθόλη την διάρκεια της ιστορίας, υπήρχαν πάρα πολλοί Έλληνες πολιτικοί και ακόμη και ηγέτες, οι οποίοι υποσχόμουν στον Ελληνικό λαό, ότι αν συμμαχήσουν με τους δυτικούς, θα πάρουν πάρα πολύ μεγάλη βοήθεια αυτούς σε όλα τους τα προβλήματα, τόσο τα οικονομικά, όσο επίσης και σε σχέση με τους εξωτερικούς εχθρούς και παρέσερναν συχνά τον λαό αυτό στο να συμμαχήσει με την Δύση.

Δυστυχώς όμως στην πραγματικότητα τίποτα από αυτά δεν συνέβη, αλλά αντίθετα όταν ήρθε η κρίσιμη στιγμή για την χώρα μας, στην οποία θα έπρεπε οι δήθεν δυτικοί σύμμαχοι μας δήθεν να μας βοηθήσουν έναντι των εξωτερικών μας εχθρών, κάθε φορά μας εγκατέλειψαν στην τύχη μας (ενώ ακόμα παράλληλα συμμάχησαν με τους εχθρούς της πατρίδας μας), με τελικό αποτέλεσμα να επέλθει στην χώρα μας μία τεράστια καταστροφή ή ακόμη και η υποδούλωσή της.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα μιας τέτοια συμπεριφοράς ήταν κυρίως αρχικά λίγο πριν την Άλωση της Πόλης, όταν αυτοί που ήταν φίλοι των δυτικών και υπέρ της ένωσης με τον πάπα της Ρώμης και τον βίαιο εκ-καθολικισμό και την αίρεση του, προσπαθούσαν να κάνουν όλους τους Ορθοδόξους να ενωθούν με το ζόρι με τους καθολικούς και να συμμαχήσουν οι κάτοικοι και πολιτική ηγεσία της Ρωμανίας με την Δύση και τον πάπα της ρώμης.

Βέβαια, είτε από αφέλεια είτε από προσωπικά συμφέροντα, δεν έλεγαν (στην περίπτωση που δεν γνώριζαν) στον λαό ότι εκείνη την περίοδο δεν μπορούσε κάνεις (ούτε και ήθελε) με κανέναν τρόπο να τους βοηθήσει, ούτε η Δύση, ούτε ο πάπας της Ρώμης για πολλές αιτίες (https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_97.html, https://alophx.blogspot.com/2024/02/blog-post_3.html, https://alophx.blogspot.com/2024/09/blog-post_50.html, https://alophx.blogspot.com/2024/09/blog-post_12.html, https://alophx.blogspot.com/2024/09/blog-post_20.html, https://alophx.blogspot.com/2017/09/2016.html), (κυρίως) τόσο επειδή δεν το επέτρεπαν οι για πολιτικές καταστάσεις και τα ιστορικά προβλήματα των κρατών αυτών, όσο επίσης και επειδή δεν ήθελαν, γιατί μισούσαν τους Ορθοδόξους και ήθελαν να τους αφανίσουν.

Οπότε συνέπεια της συγκεκριμένης κατάστασης όπως ήταν φυσιολογικό, ήταν να μην έρθει καμία βοήθεια καταρχάς στους Ορθοδόξους από καμία δυτική χώρα στο Βασίλειο της Ρωμανίας, ούτε και από τον πάπα της Ρώμης και στο τέλος μετά την ηρωική αντίσταση της Ρωμανίας το 1.453 μετά Χριστόν ενάντια στις ορδές του Μωάμεθ, η Πόλη και η Ρωμανία να πέσουν στα χέρια των Τούρκων.

[Είναι εδώ πέρα σημαντικό να αναφερθεί ότι η γνωστή Κερκόπορτα που ήταν μία πύλη από την οποία έκαναν αντεπιθέσεις οι στρατιώτες της Ρωμανίας, το πιθανότερο ήταν ότι δεν μπόρεσε να κλειστεί σε μία από αυτές, γιατί έπρεπε να πηγαίνουν στρατιώτες της Πόλης συνεχώς από το ένα σημείο της πόλης το άλλο και κάποια στιγμή ξεχάστηκε, καθώς έφευγαν τάχιστα για να αποκρούσουν επίθεση σε άλλο σημείο της Πόλης.

Οπότε αν και υπάρχει θεωρία της προδοσίας (σχεδόν απίθανο) να είναι αληθινή και αν ισχύει σε κάποιο βαθμό, στην περίπτωση αυτή θα έπρεπε να κατηγορηθούν οι Γενουάτες που έλεγχαν το συγκεκριμένο μέρος της Πόλης και την πύλη αυτή κατά την διάρκεια της πολιορκίας και της Πόλης, όπως και πριν από αυτή.

Ενώ οι ίδιοι είχαν κατά παράδοξο τρόπο κατά την διάρκεια της πολιορκίας, αν και ήταν μέσα με τους πολιορκούμουν στην Πόλη, οι ίδιοι ταυτόχρονα εμπορεύονταν και πουλούσαν λαδί και άλλα σημαντικά (και πολεμικά) προϊόντα με τους Τούρκους πολιορκητές, κάτι που δείχνει για άλλη μία φορά πόσο μας αγαπούσαν οι δυτικοί και πόσο κοιτούσαν εμάς (και όχι τάχα τσε συμφέροντα τους) και ήξεραν ποιος θα κερδίσει ίσως από πριν στην πολιορκία αυτή και λάμβαναν ανάλογα μέτρα

(Όπως μας εγκατέλειψαν και στην Μικρασιατική Εκστρατεία, συμμαχώντας με τον Κεμάλ Αττατούρκ, ήδη πριν τις εκλογές του 1920 μ.Χ., το 1.919 μ.Χ., ένα χρόνο πριν από  αυτές, ήδη επί πρωθυπουργίας του Ελευθέριου Βενιζέλου)].

Και όπως είναι φυσικό στην περίπτωση αυτή, οι οπαδοί της συνεργασίας, συμμαχίας και υποταγής στην Δύση και τον καθολικισμό της αίρεσης του παπα της ρώμης, όταν η Πόλη έπεσε στους Τούρκους, αυτοί έφυγαν για πάντα στην Δύση, όπου είτε εκφράστηκαν, είτε επικαλιθοποιήθηκαν πλήρως και έχασαν εντελώς την Ελληνική εθνική και Χριστιανική τους συνείδηση.

Και έχοντας όμως, πιθανώς όμως άθελα τους, ως έναν βαθμό προκαλέσει τους Τούρκους κατά κάποιο τρόπο, να εισβάλλουν στην Ρωμανία πιο γρήγορα από τον φόβο που προκάλεσαν στους Τούρκους για δήθεν δυτική βοήθεια στην Ρωμανία, η οποία όπως προαναφέρθηκε δεν υπήρχε περίπτωση να έρθει εκείνη την εποχή, κάτι το οποίο όμως οι Τούρκοι δεν μπορούσαν να γνωρίζουν.

Όμως αυτή η ιστορία δεν σταμάτησε τότε όπως αναφέρθηκε, με την πτώση δηλαδή της Κωνσταντινούπολης, αλλά συνεχίστηκε ακόμη και επί και της Τουρκοκρατίας, όπως επίσης και πολύ πιο μετά από αυτή όταν η Ελλάδα απελευθερώθηκε από τους Τούρκους.

Έτσι όταν οι Έλληνες ήταν ακόμη υπόδουλοι στους Τούρκους, οι Έλληνες έκαναν πολλές επαναστάσεις εναντίον τους (πάνω από 120 συνολικά), μικρές ή μεγάλες, προκειμένου να κερδίσουν την ελευθερία τους, εκ των οποίων πέτα και τελικά όπως είναι γνωστό τα κατάφερε μόνο η τελευταία, αυτή του 1.821 μετά Χριστόν.

Όμως κάποιες από αυτές παρακινήθηκαν από ξένους, κύριος από την Δύση, λόγου χάρη την Βενετία, την Γαλλία, την Ισπανία, την Αυστρία (όπως επίσης και την Ρωσία) και φυσικά όχι από αγάπη για την Ελλάδα, αλλά οι χώρες αυτές ήθελαν να δημιουργήσουν αντιπερισπασμό στους Τούρκους, με τους οποίους πολεμούσαν και όταν πια συνήπταν συνθήκες με τους Τούρκους, άφηναν τους Έλληνες μόνους τους να υποστούν τα εκδικητικά αντίποινα των Τούρκων, χωρίς φυσικά να έχουν καμία βοήθεια από τους δήθεν «συμμάχους» τους.

Από την πλευρά τους η εκπρόσωποι των παραπάνω δυνάμεων στην Ελλάδα, που παρακίνησαν τους Έλληνες σε επαναστάσεις, είτε αυτοί προέρχονταν από τις χώρες αυτές εθνικά, είτε ήταν Έλληνες πράκτορες των παραπάνω χωρών, στις περισσότερες περιπτώσεις το έσκασαν και αυτοί μετά την καταστολή των επαναστάσεων στο εξωτερικό και στους πάτρωνες τους, προκειμένου να μπορέσουν να σώσουν την ζωή τους, αδιαφορώντας για την καταστροφή που επέφεραν με τις πράξεις τους στους πατριώτες τους.

Όμως αυτή η απαίσια κατάσταση δεν σταμάτησε τότε, αλλά συνεχίστηκε το ίδιο ακόμη και μετά την επανάσταση της Εθνεγερσίας του 1.821 μετά Χριστόν και την απελευθέρωση της Ελλάδος από τους Τούρκους. με την ίδρυση του πρώτου έστω και περασμένου και όχι ολοκληρωμένου εδαφικά και εθνικά τότε και μικροσκοπικού αρχικά Ελληνικού κράτους.

Μία παρεμφερή κατάσταση επαναλήφθηκε σχεδόν με τους παραπάνω τρόπους κατά την διάρκεια της Μικρασιατικής Εκστρατείας, η οποία όπως είναι γνωστό κατέληξε στο τέλος στην γνωστή σε όλους μας Μικρασιατική καταστροφή μετά την ήττα της Ελλάδας στον πόλεμο αυτό.

Εδώ θα πρέπει να αναφερθεί, ότι συνυπεύθυνοι για την καταστροφή αυτή, είναι δυστυχώς και δύο τότε πολιτικές παρατάξεις, τόσο αυτή του Βενιζέλου, όσο και οι οπαδοί του βασιλιά Κωνσταντίνου, οι οποίοι αντί να προωθήσουν εθνικό συμφέρον της Ελλάδος, προτίμησαν λόγω της αρχομανίας και του εγωισμού τους να έρθουν σε σύγκρουση και να προκαλέσουν τον τότε Ελληνικό εμφύλιο που πήρε το όνομα «Εθνικός Διχασμός», που δυστυχώς για την χώρα μας οδήγησε τελικά στην καταστροφή της χώρας μας τότε, με ευθύνη σε απόλυτο βαθμό και των δύο παρατάξεων (https://alophx.blogspot.com/2017/01/1914-1917.html).

Όμως το πρόσωπο το οποίο ξεχώρισε ως απόλυτος προδότης στην Ελλάδα, ως εκπρόσωπος των Μεγάλων Δυνάμεων και ο οποίος τυράννησε το λαό του και συνεργάστηκε με τους ξένους και τους Τούρκους, ήταν ο ύπατος αρμοστής της Σμύρνης Αριστείδης Στεργιάδης.

Το συγκεκριμένο πρόσωπο επιλέχθηκε από τον Βενιζέλο για την θέση αυτή και ήταν ένα πάρα πολύ μεγάλο λάθος του, γιατί δεν τον διόρισε κατά βάση με αντικειμενικά κριτήρια, αφού ήταν προσωπικός τους φίλος και οπαδός (και αρά απολυτά πιστός σε αυτόν) και αρεστός τους ξένους, ενώ εκτός αν όλων αυτών, ο ίδιος ήταν εξαιρετικά αλαζόνας, απότομος και φανατισμένος άνθρωπος που ήθελε να επιβάλλει σε όλους τους απόψεις του, πιστεύοντας ότι δεν έκανε κανένα λάθος ποτέ.

Κατά παράδοξο τρόπο αν και βενιζελικών, ο Στεργιάδης διατηρήθηκε στην θέση του και από τους βασιλικούς, όταν Κωνσταντίνος επέστρεψε στην εξουσία μετά την ήττα του Βενιζέλου στις εκλογές του 1920 μετά Χριστόν ίσως με το σκεπτικό ότι επειδή ήταν αρεστός τους ξένους, θα μπορούσε να υπάρχει μία συνέχεια στην όλη συνεργασία με τους δυτικούς.

Όμως κάτι τέτοιο δεν συνέβη και αντίθετα οι ξένοι, οι δυτικοί, κυρίως δηλαδή οι Βρετανοί, η Γάλλοι, οι Ιταλοί, οι Αμερικάνοι (όπως επίσης και οι Σοβιετικοί), οι οποίοι ήδη πριν τις Ελληνικές εθνικές εκλογές του 1.920 μ.Χ. που αναφέρθηκαν, είχαν αρχίσει να συνάπτουν συμμαχίες με τον Κεμάλ και να εγκαταλείπουν τους Έλληνες, ήδη επί Βενιζέλου, βρήκαν την αφορμή που ήθελαν για να εγκαταλείψουν επίσημα την Ελλάδα, κάτι που θα έκαναν ακόμη κι αν ο Βενιζέλος βρίσκονταν στην εξουσία, απλά ίσως με κάποια άλλη αφορμή και ίσως λίγο πιο ας πούμε “κομψά”, με το ίδιο όμως ακριβώς αποτέλεσμα για την Ελλάδα.

Ο Στεργιάδης μισούσε τους Χριστιανούς και φέρονταν και πάρα πολύ άσχημο στους ιδίους τους συμπατριώτες του, τους Έλληνες, υποστηρίζοντας πάντα στους Τούρκους έναντι των Ελλήνων, ακόμα κι όταν αυτοί είχαν εμφανές άδικο, τάχα για να είναι ευχάριστος και να διατηρούνται δήθεν οι ισορροπίες, φερνόταν αυταρχικά, ενώ μισούσε και ήθελε να εκδιώξει ακόμη και να αφανίσει τον τότε Μητροπολίτη Σμύρνης, των Ιερομάρτυρα Χρυσόστομο Σμύρνης και να επιβάλει σε όλους την πολιτική του.

Επίσης αυτό το πανάθλιο πλάσμα, το οποίο δεν διέφερε σε τίποτε από τον Εφιάλτη, αφού όπως και αυτός μετά την Μικρασιατική καταστροφή, το έσκασε στο εξωτερικό με τα χρήματα της προδοσίας που πήρε ο άλλος Ιούδας, ενώ αρνήθηκε όταν του ζητήθηκε να οργανώσει την Μικρασιατική Άμυνα και τον στρατό από τους Έλληνες της Μικράς Ασίας.

Ενώ σαν να μην ήταν όλα αυτά αρκετά, δεν ενημέρωσε τους πολίτες της περιοχής για τον ερχομό του Κεμάλ, ο οποίος οδήγησε στην καταστροφή και σφαγή τους Έλληνες και την πόλη της Σμύρνης, ενώ αντίθετα το έσκασε από τους πρώτους, αν όχι ο πρώτος, με το άκουσμα της είδησης αυτής, σε αντίθεση με τον ηρωικό Μητροπολίτη και Εθνομάρτυρα Χρυσόστομο Σμύρνης, ο οποίος παρέμενε με το Ποίμνιο του, ξέροντας τι τον περίμενε.

Δυστυχώς το ίδιο ακριβώς σκηνικό επαναλήφθηκε μερικές δεκαετίες αργότερα στην πάντα Ελληνική Κύπρο μας, στην οποία ο ανόητος και προδότης Ιωαννίδης, τότε δικτάτορας της Ελλάδας, μετά την πτώση του πρώην δικτάτορα Παπαδόπουλου, ενορχήστρωσε αφελώς όλα τα προδοτικά σχέδια του στην Κύπρο με τους Αμερικανούς, με το πραξικόπημα κατά του νόμιμου Προέδρου της Κύπρου, του τότε Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, το οποίο οδήγησε ως γνωστόν στην τουρκική εισβολή και κατάληψη μεγάλου μέρος του νησιού από τους Τούρκους (https://alophx.blogspot.com/2017/09/1974-2016.html).

Και ο Ιωαννίδης ήταν και αυτός ύπουλος, απότομος και αυταρχικός και μισούσε και αυτός πάρα πολύ τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο στην Κύπρο (όπως ακριβώς ο Στεργιάδης τον Μητροπολίτη Σμύρνης Χρυσόστομο) και προσπαθούσε να κάνει τα πάντα προκειμένου να τον ρίξει από την εξουσία και να τον υποτάξει στην δική του θέληση στα σχέδια του κάτι που όπως προαναφέρθηκε οδήγησε στην εισβολή των Τούρκων στην πάντα Ελληνική Κύπρο μας και σε μία ακόμη μεγάλη καταστροφή για την Ελλάδα.

Στην περίπτωση αυτή μετά εισβολή στην πάντα Ελληνική Κύπρο μας, έπεσε η χούντα στην Ελλάδα, η οποία δεν έστειλε καμία βοήθεια στην Κύπρο, ενώ το ίδιο ακριβώς έκανε και η διαδοχή της κυβέρνηση Καραμανλή, η οποία έλεγε ότι δήθεν «Η Κύπρος βρίσκεται μακριά».

Τα πράγματα δεν έχουν αλλάξει και πάρα πολύ στις μέρες μας δεν είναι καθόλου απίθανο να γίνει πάλι η άλλη μία φορά μία άλλη εθνική καταστροφή στην χώρα, όπως ήταν η πτώση της Πόλης, η Μικρασιατική Καταστροφή, όπως επίσης και η τουρκική εισβολή στην Κύπρο, να πέσει το παρόν εθνοπροδοτικά Ελληνικό σύστημα (όπως έγινε και τις προηγούμενες περιπτώσεις) και να αντικατασταθεί με ένα άλλο που θα υπηρετεί τα συμφέροντα της χώρας και του λαού..

Και όπως σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις οι δήθεν «φίλοι και σύμμαχοι» μας, μας εγκατέλειψαν, οι δυτικόφιλοι συνεργάτες τους (που ήταν αυτοί που μαζί με τους ξένους έφεραν την καταστροφή στην χώρα, σαν άλλοι Νενέκοι, Πηλιογούσηδες και Τσολάκογλου), μαζί με τους ξένους εισβολείς, στην συνέχεια το έσκασαν και κατέφυγαν για άλλη μια φορά στο εξωτερικό για να σωθούν, αλλά και για να γλιτώσουν από την οργή του λαού για το κακό που του έκαναν με τις προδοσίες εις βάρους του σε μία ακόμα επανάληψη της ιστορίας.

[Η δε μη τοποθέτηση των αντιαεροπορικών και αντιπυραυλικών S-300 στην Κύπρο επί Σημίτη λόγω της «πίεσης» Τούρκων και Αμερικανών, ήταν εθνικό έγκλημα, ισοδύναμο με την απόσυρση της Ελλαδικής Μεραρχίας επί Χούντας!

Ο δε Κούλης μπορεί να πέσει είτε με την άρνηση των βουλευτών του να ψηφίσουν την πολεμική εμπλοκή της χωράς μας στον πόλεμο στην Ουκρανία και στην Γάζα (και στην συνέχεια να γίνει άρση εμπιστοσύνης από αυτούς, καταψήφιση και πτώση της κυβέρνησης του), είτε με καταψήφιση του Προέδρου της Δημοκρατίας που θα προτείνει, των δήθεν «μνημονίων των Πρεσπών», ή της άρνησης ψήφισης των λεγομένων «Πρεσπών του Αιγαίου».

Ή με ένα νέο πιο επώδυνο οικονομικό μνημόνιο από την Δύση, ή με έναν Γ΄ΠΠ ή και ένα παγκόσμιο και εγχώριο πλήρες και κανονικό οικονομικό κραχ και απόλυτη χρεοκοπία, η οποία θα φέρει πείνα, ανεργία, φτώχεια, κοινωνική αναστάτωση, οργή, εξεγέρσεις/επαναστάσεις και πτώση της κυβέρνησης, όπως και με έναν Ελληνοτουρκικό πόλεμο ή έναν πόλεμο στην πάντα Ελληνική Κύπρο μας.

Είπε ΟΧΙ ο Μεταξάς και ο λαός στους Ιταλούς (και ο λαός που συμφωνούσε ακολούθησε τον Μεταξά), ενώ .στο πρόσφατο δημοψήφισμα του Τσίπρα το 2015 μ.Χ. για το μνημόνιο λαός είπε ΟΧΙ και αυτός το μετέτρεψε σε ΝΑΙ (και ο λαός που διαφωνούσε δεν ακολούθησε την απατή αυτή του Τσίπρα). Η Σακελαροπούλου VS Βασιλιάς: Ξόδεψε το 2024 μ.Χ. πιο πολλά από όσα η μοναρχία το 1.967 μ.Χ.].

Θα είναι άραγε αυτή η εξέλιξη των πράγματων στις μέρες μας; Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά, άλλα μόνο αν λάβουμε όλα τα καταλληλά μέτρα ως λαός θα αποφύγουμε τις οποίες κακοτοπιές και θα φέρουμε εκ νέου την πολυαγαπημένη μας πατρίδα σε μία κατάσταση ακμής και ευημερίας.