ΟΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΕΠΕΚΤΑΣΗΣ ΤΩΝ ΗΠΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΚΤΗΣΗΣ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΑΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΤΟΥΣ ΩΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ
Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ
Όπως είναι γνωστό καθ όλη
την διάρκεια της ιστορίας της Αμερικής υπήρξαν ισχυροί Πρόεδροι, οι οποίοι
προσπάθησαν με όλες τις ικανότητες και την πολιτική τους σταδιοδρομία να επεκτείνουν
τα σύνορα της χώρας του, τόσο στην Αμερικανική Ήπειρο, όσο και αλλού,
Χαρακτηριστικό παράδειγμα
μιας τέτοιες πολιτικής, η οποία ήταν και αρχή της Αμερικανικής αποικιοκρατίας
και ιμπεριαλισμού, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ο Αμερικανός Πρόεδρος Μακ Κίνλει,
ο οποίος προσπάθησε μέσα από τις επιθέσεις της Αμερικής να επεκτείνουν τα σύνορα
της.
Συγκεκριμένα ο Πρόεδρος
αυτός με αφορμή την έκρηξη που έγινε σε ένα Αμερικανικό πλοίο, το οποίο να ναυλοχούσε
στην Κούβα που τότε που την κυριαρχία της Ισπανίας που ήταν εχθρός της Αμερικής,
της κήρυξε τον πόλεμο με το πρόσχημα ότι το είχαν ανατινάξει οι Ισπανοί, οι
οποίοι κατηγορούσαν τους Αμερικάνους ότι όπλιζαν τους Κουβανούς επαναστάτες.
Αυτό έδωσα αφορμή στον
μεγαλύτερο αρχηγό του Αμερικανικού κίτρινου τύπου εκείνης της εποχής,
συγκεκριμένα τον Χιρστ να εξαπολύσει μία τεράστια προπαγανδιστική εκστρατεία
εναντίον των Ισπανών, η οποία έκανε τους Αμερικανούς πολίτες να στραφούν
εναντίον τους και η Αμερικανική κυβέρνηση τους κήρυξε άμεσα πόλεμο.
[Οι δε ΗΠΑ εκείνη την εποχή
διοικούνταν από τους λεγομένους Βαρόνους τραπεζίτες επιχειρηματίες ληστές, όπως
π.χ. τους Μόργκαν, οι οποίοι δημιουργούσαν τραστ, ανεβοκατέβαζαν και ειχαν σαν μαριονέτες
τους Προέδρους των ΗΠΑ και καταπίεζαν τον Αμερικανικό λαό και δημιουργούσαν
τραστ αυξάνοντας την ανεργία και προωθούσαν πολέμους, μέχρι που αποδυναμώθηκαν
από τον Ρεπουμπλικάνο Προέδρο Θεόδωρο Ρούζβελτ].
Στον πόλεμο αυτό νίκησαν κατά
κράτος οι Αμερικάνοι και κατέλαβαν τόσο την Κούβα, όσο κι άλλες Ισπανικές αποικίες,
λόγου χάρη τις Φιλιππίνες, ενώ καταλάβαν και την Χαβάη και με αυτό τον τρόπο επεκτείναν
ακόμα περισσότερο τα εδάφη τους.
Χρειάστηκε να περάσουν
πάρα πολλά χρόνια μέχρι να αποδειχτεί ότι τελικά η μηχανή του καραβιού είχε ανατινάχτε
από ένα ελαττωματικό καζάνι που εκρήχθηκε μέσα στο πλοίο και δεν έφταιγαν για
αυτό οι Ισπανοί, αλλά ως τότε οι Αμερικάνοι είχαν καταφέρνει να επιτύχουν όλους
τους γεωπολιτικούς τους στόχους.
Ο Μακ Κίνλει, ο οποίος
κατάφερε να κερδίσει την Κούβα και τις Φιλιππίνες από την Ισπανία δολοφονήθηκε
και την θέση του πήρε ο αντιπρόεδρος του, ο Θεόδωρος Ρούσβελτ, ο οποίος ήταν
ένας εξίσου αν και πιο όμως και κυνικός οπαδός του ρεαλισμού στις γεωπολιτικές
σχέσεις μεταξύ των ΗΠΑ και τις υπόλοιπων κρατών της Αμερικής και του κόσμου.
Όμως ο συγκεκριμένος αυτός
ως Πρόεδρος ήταν ο ιδρυτής κατά κάποιο τρόπο της δόγματος της πολιτικής του μαστίγιου
και του καρότου από την Αμερική, ενώ σε όποια χώρα της Αμερικής έκανε τα χατίρια
των ΗΠΑ της φερόταν ήπια, ενώ σε όσες δεν το έκαναν χρησιμοποιούσε στρατιωτικά
μέσα και βία.
Αυτό ήταν κάτι που έκανε
στην περίπτωση της διώρυγας του Παναμά, η οποία ως τότε άνηκε στην Κολομβία, η
οποία δεν δέχονταν να δώσει την διαχείριση στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, με
αποτέλεσμα αυτές για άλλη μία φορά να στηρίξουν τους αντάρτες και να κάνουν
ανεξάρτητο τον Παναμά και έτσι να αναλάβουν τον έλεγχο της διώρυγας και να
στείλουν στρατεύματα για να ελέγχουν την εμπορική κίνηση στην περιοχή με την τεράστια
αξία.
Στην ουσία ο
συγκεκριμένος Πρόεδρος, όπως επίσης και ο ξάδερφός του Φραγκλίνος Ρούζβελτ, στον
Μεσοπόλεμο, όπως λένε κάποιοι ειχαν σχέδια για κατάκτηση και επέκταση στην
Αμερικανική Ηπείρω, ακόμη και στον Καναδά, κάτι που είχανε αποτύχει οι Αμερικανοί
μερικά χρόνια νωρίτερα όταν είχαν κηρύξει τον πόλεμο του 1.812 μετά Χριστόν
στους Βρετανούς με στόχο και για να καταλάβουν την συγκεκριμένη περιοχή και να την
ενσωματώσουν στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής σαν μία νέα επαρχία τους.
Φυσικά την περίοδο αυτή
οι σχέσεις μεταξύ της Αμερικής και της Μεγάλης Βρετανίας δεν ήταν και οι καλύτερες
δυνατές έπρεπε να περάσουν ς δεκαετίες για να έρθουν κοντά κοινά τους
συμφέροντα τους και κανείς δεν πρέπει να ξεχνά ότι είχαν πολεμήσει τόσο στον
πόλεμο της Αμερικανικής ανεξαρτησίας αυτές οι χώρες ως αντίπαλοι, όπως επίσης
και στον πόλεμο του 1.812 με τα Χριστόν μεταξύ τους πάρα πολλοί άγρια.
Οπότε με τις χώρες αυτές
αλλά επίσης και με τους Αγγλογάλλους οι Αμερικανοί τότε βρισκόταν σε μεγάλη
σύγκρουση, αφού όπως είναι γνωστό οι συγκεκριμένες χώρες βοηθούσαν τους Νότιους
στον εμφύλιο πόλεμο των ΗΠΑ.
Στην περίπτωση αυτή συμμάχησαν
οι Ρώσοι του απελευθερωτή των δουλοπάροικων Τσάρου Αλέξανδρου του Β΄ με τον απελευθερωτή
των μαύρων σκλάβων των ΗΠΑ Λίνκολν, ενώ ο Αλέξανδρος έστειλε Ρωσικά πλοία να προστατέψουν
τους Βόρειους από επίθεση των Αγγλογάλλων και την επέμβαση τους υπέρ των Νότιων
όπως και έγινε.
Επίσης εδώ μπορεί να αναφερθεί
ότι το έτος 1867 μ.Χ. οι ΗΠΑ υπό ΥΠΕΞ Γουίλιαμ Σίγουαρντ αγόρασαν από την Ρωσία
την Ρωσική Αμερική/Αλάσκα από τον τότε Τσάρο Αλέξανδρο τον Β΄ που είχε τότε οικονομικά
προβλήματα.
Η Αλάσκα ανήκε στην Ρωσία
μέχρι το 1.867 μ.Χ., χρονιά κατά την οποία πωλήθηκε στις ΗΠΑ, από τον τσάρο
Αλέξανδρο Β΄ έναντι του ποσού των 7.200.000 δολαρίων, ενώ στις 11 Μαΐου του 1.912
μ.Χ. προήχθη σε ομοσπονδιακό έδαφος και στις 3 Ιανουαρίου 1.959 μ.Χ.,
ανακηρύχθηκε ομόσπονδη πολιτεία και έγινε η 49η πολιτεία των
Ηνωμένων Πολιτειών, ενώ σε αυτή βρέθηκε και σημαντική ποσότητα πετρελαίου.
Στην εποχή μας, Πρόεδρος
των ΗΠΑ επανεκλέχθηκε ο Ρεπουμπλικάνος Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος όπως και ο Θεόδωρος
Ρουλέτα έχει ένα σαφές σχέδιο για τον νέο κόσμο που θέλει να δημιουργήσει ως επιχειρηματίας
και θέλει να μείνει στην ιστορία ως ένας μεγάλος Προέδρος των ΗΠΑ γιατί από την
μία θέλει να μεγαλώσει την χώρα του, όπως και να εξασφαλίσει την υστεροφημία
του.
Για τον λόγο αυτό πρόσφατα
ανακοίνωσε ότι θέλει να ενώσει τον Καναδά με τις ΗΠΑ και η χώρα αυτή να γίνει η
51 πολιτεία των ΗΠΑ (όπως ήθελαν τα ξαδέρφια και Προέδροι σε διαφορετικά κόμματα,
Θεόδωρος και Φραγκλίνος Ρούζβελτ).
Αυτό το κάνει όχι μόνο
για να αυξήσει την γη των ΗΠΑ, αλλά παράλληλα και για να έχει κάπου να στείλει ανέργους
των ΗΠΑ ως εποίκους, αλλά και για να έχει πιο εύκολη πρόσβαση στην Αλάσκα, αλλά
και μέσω του Καναδά να αποκτήσει ακόμα μεγαλύτερη ΑΟΖ η χώρα του στην Αρκτική.
Όπως είναι γνωστό στην Αρθρική
υπάρχει το 25% των παγκοσμίων αποθεμάτων πετρέλαιού και φυσικού αεριού, όπως
και αγνώστων ειδών, ενώ παράλληλα ανοίγονται νέες εμπορικοί οδοί καμία κομβόι
με το λιώσιμο των πάγων.
Οι ίδιοι ακριβώς είναι
και οι λόγοι που ο Πρόεδρος Τραμπ θέλει να αγοράσει και την Γροιλανδία από την Δάνια,
η οποια είναι αυτοδιοικούμενη και θέλει να ανεξαρτητοποιηθεί από την Δάνια,
όπως ακριβώς κάποτε οι ΗΠΑ αγόρασαν την Αλάσκα από την Ρωσία (ενώ και από την
Δανία έχουν ξαναγοράσει στο παρελθόν γη οι ΗΠΑ (τις Νότιες Παρθένες νήσους).
Σε σχέση με τον Παναμά,
οι ΗΠΑ θέλουν τον έλεγχο της σημαντικής αυτής εμπορικά και γεωστρατηγική διώρυγας
όπως και πριν έναν Αιώνα, όπως και για να διώξουν από την περιοχή αυτή την Κίνα,
η οποία κυριαρχεί τώρα εκεί.
Αλλά και για τον καλύτερο
έλεγχο της Βόρειας Αμερικής, ο Τραμπ θέλει και τον έλεγχο του Μεξικού και να ενώσει
την χώρα αυτή και τον Καναδά με τις ΗΠΑ, σε ένα ενιαίο κράτος, την μετεξέλιξη
της σημερινής οικονομικής ένωσης των κρατών αυτών, της NAFTA (σχεδόν διπλασιάζοντας ή τριπλασιάζοντας
την έκταση των ΗΠΑ με τις προσθήκες αυτές, ή και παραπάνω αν προστεθούν όλα τα κράτη
της Βορείας Αμερικής ως τον Παναμά στην ένωση αυτή).
Με την επίτευξη του στόχου
αυτού που υποστηρίζεται και από τον υποστηρικτή και μεγάλο χρηματοδότη και υποστηρικτή
του Τραμπ Έλον Μασκ, λέγεται ότι ο Τραμπ σχεδιάζει αφού ρίξει τις νυν διεφθαρμένες
κυβερνήσεις του Αγγλοσαξονικού κόσμου (Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία, Μεγάλη Βρετανία)
και εγκαθιστήσει ίδιες με την δική του πολιτικά και ιδεολογικά να τις ενώσει σε
μία μεγάλη Αγγλοσαξονική Ένωση πολιτική, στρατιωτική και οικονομική.
Στην συνέχεια, ο Τραμπ,
μπορεί να στραφεί όπως αναγγέλλει προσωπεία στον απομονωτισμό και να αναδιοργανώσει
τις ΗΠΑ, όπως ακριβώς στον απομονωτισμό και στην αναδιοργάνωση σε στρατιωτικο, οικονομικό
και πολιτικο τομέα είχαν στραφεί παλαιοτέρα οι Προέδροι Γουίλσον και Ρούζβελτ
και μετά έβαλαν τις ΗΠΑ σε Παγκοσμίους Πολέμους,
όπως μπορεί να κάνει και ο Τραμπ σε έναν ενδεχόμενο Γ΄ΠΠ (https://alophx.blogspot.com/2017/10/blog-post_95.html).
[Οι δε ΗΠΑ στην εποχή μας
διοικούνται από τους νέους λεγομένους Βαρόνους τραπεζίτες επιχειρηματίες ληστές,
το βαθύ κράτος, όπως π.χ. τους Ρότσιλντ, Ροκφέλερ, Γκέιτς. Σβαμπ, Σόρος, Ζούκενμπερκ
(https://alophx.blogspot.com/2023/11/blog-post.html,
https://alophx.blogspot.com/2018/05/blog-post_1.html,
https://alophx.blogspot.com/2022/11/blog-post_25.html,
https://alophx.blogspot.com/2023/04/blog-post_13.html,
https://alophx.blogspot.com/2022/09/blog-post_21.html),
οι οποίοι δημιουργούσαν τραστ, ανεβοκατεβάζουν και έχουν σαν μαριονέτες τους Προέδρους
των ΗΠΑ και καταπίεζαν τον Αμερικανικό λαό και δημιουργούσαν τραστ αυξάνοντας
την ανεργία και προωθούσαν πολέμους, μέχρι που αναμένεται να αποδυναμωθούν από
τον Ρεπουμπλικάνο Αμερικανό Προέδρο Ντόναλντ Τραμπ (https://alophx.blogspot.com/2024/11/blog-post_10.html)
[Ο Πρόεδρος Harry S. Truman εξέτασε την απόκτηση της
Γροιλανδίας το 1.946 μ.Χ. Ο Thomas Jefferson, μετά την αγορά της
Λουιζιάνας, πρότεινε την αγορά της Κούβας – απλώς σκεφτείτε πώς θα ευημερούσαν
οι Κουβανοί τώρα, πολιτικά και οικονομικά, αν αυτή η συμφωνία είχε ολοκληρωθεί.
Όσο
για την Διώρυγα του Παναμά, ο Πρόεδρος Jimmy Carter την παρέδωσε στον Παναμά
για 1 δολάριο, αλλά με την προϋπόθεση ότι θα παραμείνει μια ουδέτερη ζώνη – όχι
μια ελεγχόμενη από την Κίνα. Οι στενότεροι δεσμοί με τον Καναδά, όπως φαίνεται
να τους βλέπει ο Τραμπ , θα έκανε μια ενωμένη κατά κάποιο τρόπο τη Βόρεια
Αμερική μια τρομερή γη για κάθε επίδοξο αντίπαλο.
Επιπλέον,
οι ΗΠΑ έχουν στην Γροιλανδία στρατιωτική βάση εκεί, αν είναι μικρής κλίμακας.
Αρχικά χτισμένη την δεκαετία του 1.940 μ.Χ., η αεροπορική βάση Thule - που πήρε
το όνομά της από μια μυθική γη που υποτίθεται ότι βρίσκεται στις Βορειότερες
γωνιές του γνωστού κόσμου - εμπλέκεται σε καθήκοντα αεροδιαστημικής επιτήρησης
και στην λειτουργία συστημάτων έγκαιρης προειδοποίησης.
Έτσι,
αποτελεί σημαντικό συστατικό τόσο της Διοίκησης Αεροδιαστημικής Άμυνας της
Βόρειας Αμερικής (NORAD) όσο και της Διαστημικής Διοίκησης της Πολεμικής
Αεροπορίας. Επιπλέον, ο στρατός των ΗΠΑ διαθέτει επίσης έναν μονάδες
επιστημονικών ερευνητικών κέντρων στην Γροιλανδία. Αυτές οι εξαγορές δεν
πραγματοποιήθηκαν, αλλά το 1.917 μ.Χ., οι ΗΠΑ εξαγόρασαν τις Παρθένες Νήσους
της Δανίας για 25 εκατομμύρια δολάρια (https://www.pirinoslogios.com/post/k%CE%B9-%CF%8C%CE%BC%CF%89%CF%82-%CE%BF%CE%B9-%CE%B9%CE%B4%CE%AD%CE%B5%CF%82-t%CF%81%CE%AC%CE%BC%CF%80-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CF%81%CE%B5%CE%BB%CE%AD%CF%82)].
Εδώ μπορεί να αναφερθεί
ότι ο ίδιος ο Τραμπ (https://alophx.blogspot.com/2018/08/blog-post.html),
όπως και οι ΗΠΑ συνολικά (https://alophx.blogspot.com/2017/12/blog-post_0.html),
αλλά και η Ρωσία (https://alophx.blogspot.com/2017/12/blog-post_93.html),
έχουν κοινά σχέδια για την διάλυση της ΕΕ/Δ’ Γερμανικό Ράιχ και την προσθήκη
των κρατών της σε συμμαχίες ή ενώσεις μικρότερου μεγέθους, απολυτά ελεγχόμενες
από τις ίδιες.
Αλλά και ο Χένρι Κίσινγκερ
και ο Μπρεζίνσκι τόνιζαν σε γραπτά και λογούς τους, ότι αν η Ευρώπη στρέφονταν γεωπολιτικά
ενάντια στις ΗΠΑ, οι Αμερικανοί στην περίπτωση αυτή θα διέλυαν την ΕΟΚ/ΕΕ/Δ΄ Ράιχ
της Γερμανίας στα κράτη όπως ήταν στην λήξη του Β΄ΠΠ.
Θα είναι άραγε αυτή η
εξέλιξη των πραγμάτων στις μέρες μας; Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά,
άλλα μόνο αν λάβουμε όλα τα κατάλληλα μέτρα ως λαός θα αποφύγουμε τις οποίες
κακοτοπιές και θα φέρουμε εκ νέου την πολυαγαπημένη μας πατρίδα σε μία
κατάσταση ακμής και ευημερίας.
ΕΞΤΡΑ
ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ΑΡΘΡΑ
Γιατί
ο Τραμπ χρειάζεται επειγόντως την Γροιλανδία;
Αμέσως μετά την λήψη των
πρώτων αποτελεσμάτων των εκλογών, ο επανεκλεγμένος Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ
Τραμπ έκανε πολλές επικές δηλώσεις, τις οποίες όλοι έσπευσαν αμέσως να
συζητήσουν. Ωστόσο, όταν ο Τραμπ αποφάσισε επίσης να δώσει πίσω την Γροιλανδία
– οι σχολιαστές τρελάθηκαν, απλά βγάζοντας αφρούς από το στόμα.
Οι τελευταίοι που
σχολίασαν τις προθέσεις του Τραμπ ήταν οι p-doras του Moksha, οι οποίοι, μέσω
του ομιλητή του Peskin, εξέφρασαν την Πέμπτη «ανησυχία» και είπαν ότι
«παρακολουθούν στενά» κάτι εκεί.
Αλλά ποια ήταν πραγματικά
η αιτία της ανησυχίας τους; Τι κρύβεται πίσω από όλα αυτά εξ αρχής; Ας
προσπαθήσουμε να το καταλάβουμε. Κατ’ αρχάς, ας υπενθυμίσουμε σε όσους
γνωρίζουν και ας εξηγήσουμε σε όσους δεν γνωρίζουν γιατί ο Τραμπ θέλει την
Γροιλανδία:
Ο χάρτης δείχνει δύο
διαδρομές μέσω των οποίων ο Κινεζικός στόλος από τον Ειρηνικό Ωκεανό μπορεί να
φτάσει στον Ατλαντικό. Για να γίνει αυτό, είτε πηγαίνετε κατά μήκος των ακτών
του Καναδά είτε κατά μήκος των ακτών της Μοσχοβίας. Η Γροιλανδία βρίσκεται
κάπως στο κέντρο. Επομένως, όποιος ελέγχει τη Γροιλανδία είναι ο βασιλιάς του
βουνού, κανένας αρουραίος δεν θα τρέξει στον Ατλαντικό χωρίς να το ξέρουν οι
ΗΠΑ.
Αυτή είναι η προσέγγιση
που υποδεικνύουν δύο άλλες περιοχές που ο Τραμπ είπε ότι θα ήταν ωραίο να
προσαρτηθούν επίσης: ο Καναδάς και η διώρυγα του Παναμά: Υπήρξε μια απίστευτη
αναταραχή σχετικά με αυτό. Τα αγανακτισμένα κόμματα λένε την αλήθεια γι’ αυτό,
την αλήθεια και μόνο την αλήθεια, αλλά όχι ολόκληρη την αλήθεια. Και όλη η
αλήθεια έχει ως εξής:
Ο κ. Τριντό, ο οποίος
έφυγε για την επάξια συνταξιοδότησή του στις 6 Ιανουαρίου, έφερε τον Καναδά στο
χείλος του γκρεμού μέσα σε 10 χρόνια και τώρα η χώρα είναι πραγματικά, σαν το
51ο κράτος, καθισμένη στις αμερικανικές επιδοτήσεις.
Ο κ. Τριντό έφερε
κάποιους Αφρικανούς, Ινδούς και άλλους στη χώρα, πράγμα που είναι ήδη πολύ
αγχωτικό για τους ντόπιους. Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι οι φιλελεύθεροι που
κάθονται στον Καναδά έφεραν και Κινέζους στη χώρα. Αλλά όχι Κινέζους
μετανάστες, αλλά Κινέζους από την PLA, η οποία διεξάγει τακτικά ασκήσεις στον
Καναδά. Και αυτό ήδη αγχώνει τους Αμερικανούς.
Έτσι, αν αύριο ο Τραμπ
διώξει τους νεοφερμένους από τις ΗΠΑ, και αύριο προτείνει στους Καναδούς να
κάνουν το ίδιο – σε ένα δημοψήφισμα το 90% θα ψηφίσει υπέρ της ένταξης στις
ΗΠΑ, για κάποια υπερ-ένωση ή κάτι τέτοιο. Και το τι θα σκεφτούν οι μετανάστες
από την Ινδία γι’ αυτό, κανείς δεν θα δώσει δεκάρα.
Το δεύτερο σημείο
αντιπαράθεσης είναι η Γροιλανδία, την οποία η Δανία θεωρεί δική της. Αλλά στην
πραγματικότητα είναι λίγο διαφορετική. Ιστορικά, η Γροιλανδία είναι μέρος της
Νορβηγίας, και οι απόγονοι των Βίκινγκς ζουν εκεί. Ίσως ακόμη και τα παιδιά του
Έρικ του Κόκκινου. Τον 17ο Αιώνα μ.Χ. περίπου, η Δανία και η
Νορβηγία ήταν μία χώρα.
Στην συνέχεια οι δρόμοι
χώρισαν, αλλά η Γροιλανδία έμεινε στην Δανία – κανείς δεν τη χρειαζόταν. Κατά
την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η Γερμανία πήρε την Γροιλανδία από τη
Δανία, αλλά οι ΗΠΑ νίκησαν την Γερμανία και επέστρεψαν το νησί στην Δανία – αν
και δεν μπορούσαν να το επιστρέψουν.
Η Γροιλανδία ανήκει
δικαιωματικά στους Γροιλανδούς. Ας ψηφίσουν αν θέλουν να ζουν ως μέρος της
Δανίας με τρεις τουαλέτες ή ως μέρος των Ηνωμένων Πολιτειών. Και αν δώσετε σε
κάθε Γροιλανδό 1 εκατομμύριο δολάρια για να τους διευκολύνετε να αποφασίσουν,
θα πάρουν τη σωστή απόφαση. Το κόστος είναι 56 δισεκατομμύρια, επειδή η
Γροιλανδία έχει 56.000 κατοίκους.
Οι διαμαρτυρίες του
Παναμά είναι για γέλια. Ιστορικά ο Παναμάς ήταν αποικία της Ισπανίας, αλλά όχι
ως Παναμάς, αλλά ως τμήμα της Κολομβίας. Οι Αμερικανοί άρπαξαν ένα κομμάτι της
Κολομβίας για να φτιάξουν ένα κανάλι και το ονόμασαν Ονδούρα με τη λέξη
«Παναμάς». Ως εκ τούτου, και όπως είπε ένας λογοτεχνικός χαρακτήρας: Εγώ σε
γέννησα – εγώ θα σε σκοτώσω.
Παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν
κάποια ερωτήματα σχετικά με τον Καναδά-Παναμά-Γροιλανδία για τον Τραμπ, κυρίως
αληθινά για τον Καναδά και τη Γροιλανδία. Και οι δύο χώρες είναι μέλη του ΝΑΤΟ
και τίποτα δεν εμποδίζει τους Αμερικανούς να κατασκευάσουν εκεί βάσεις,
σταθμούς εντοπισμού υποβρυχίων, αεροδρόμια κ.λπ. Γιατί να αντιδράσουν και να
δημιουργήσουν αναταράξεις;
Το δεύτερο ερώτημα για
τον Τραμπ αφορά τα Στενά του Μαγγελάνου. Αν ο σκοπός όλων αυτών είναι να
κλειδώσει τον κινεζικό στρατό στον Ειρηνικό, τότε το Πεντάγωνο πρέπει να
μισθώσει ένα μικρό κομμάτι της Χιλής για 1.000 χρόνια και να παγιδεύσει μερικά
τετραγωνικά χιλιόμετρα στην απέναντι ακτή, στην Ανταρκτική. Μετά από αυτό,
μπορούμε να ανακηρύξουμε τον Ατλαντικό σε εσωτερική θάλασσα των ΗΠΑ και να
δούμε τον σύντροφο Σι να συσπάται.
Οι λαοί της Νότιας
Αμερικής θα ήταν μια χαρά με αυτό, καθώς οι Κινέζοι έχουν πιάσει όλα τα ψάρια
τους και οι ψαράδες χρεοκοπούν, μερικές φορές πεθαίνουν από την πείνα. Θα ήταν
επίσης καλό να γίνει ο Ειρηνικός Ωκεανός μια εσωτερική αμερικανική θάλασσα με
την ενσωμάτωση της Αυστραλίας και της Ιαπωνίας στις ΗΠΑ, αλλά αυτό είναι
προφανώς ένα θέμα για το μακρινό μέλλον.
Το τρίτο ζήτημα για τον
Τραμπ είναι ο Βερίγγειος Πορθμός. Αν οι Ηνωμένες Πολιτείες καταλάβουν την
Τσουκότκα από τους Μοκσά π-ντόρα, δίνοντας σε κάθε Τσουκτσί 10 εκατομμύρια
δολάρια (οι Τσουκτσί δεν θα τους πειράξει, έχουν απομείνει μόνο 15.000 από
αυτούς), δεν θα υπάρχει λόγος να τσακωθούμε με τη Δανία – ας τους ανήκει η
Γροιλανδία όσο θέλουν. Η είσοδος στον Ατλαντικό για την Κίνα θα μπλοκαριστεί.
Ας πλεύσουν στον Ινδικό Ωκεανό – αν το επιτρέψει η Ινδία. Ίσως υπό το πρίσμα
μιας τέτοιας προοπτικής, το αποβράσματα του Κρεμλίνου Πέσκιν να ανησύχησε τόσο
πολύ.
Έτσι, ο Τραμπ κάνει ό,τι
είναι σωστό και πρέπον – οποιοσδήποτε Αμερικανός πρόεδρος, αν είχε αρκετή
δύναμη και εξουσία, θα έκανε ακριβώς αυτό. Αλλά εξακολουθούν να υπάρχουν
λογικές ανακολουθίες. Δηλαδή, δεν πρέπει να ξεκινήσουμε με τη Γροιλανδία, αλλά
με τον Βερίγγειο Πορθμό, ο Παναμάς είναι καλός, αλλά τι γίνεται με τον πορθμό
κοντά στην Ανταρκτική; Οι τρύπες πρέπει να καλυφθούν. Έτσι πιστεύουμε ότι ο
αποκλεισμός των κινεζικών στόλων είναι απλώς ένα πρόσχημα, στην πραγματικότητα,
έτσι είναι:
Έτσι, όπως δείχνουν οι
προσεγγιστικοί χάρτες της Γης μετά τη μετατόπιση των πόλων, μετά την απότομη
αύξηση της θερμοκρασίας κ.ο.κ. – η Γροιλανδία θα μείνει σχεδόν ανεπηρέαστη από
όλα αυτά. Επιπλέον, θα μετακινηθεί κάπου στα μεσαία γεωγραφικά πλάτη και θα
είναι μια «πράσινη γη» όπως και πριν. Εκεί, και όχι στη Νέα Ζηλανδία, θα πρέπει
να κατασκευαστούν αποθήκες. Και, αν η Γροιλανδία έγινε ξαφνικά αντικείμενο
διαμάχης – αυτό σημαίνει ότι πλησιάζει η ώρα της μετατόπισης των πόλων, οπότε
παρακολουθήστε την εξέλιξη των γεγονότων (https://www.triklopodia.gr/%ce%b3%ce%b9%ce%b1%cf%84%ce%af-%ce%bf-%cf%84%cf%81%ce%b1%ce%bc%cf%80-%cf%87%cf%81%ce%b5%ce%b9%ce%ac%ce%b6%ce%b5%cf%84%ce%b1%ce%b9-%ce%b5%cf%80%ce%b5%ce%b9%ce%b3%cf%8c%ce%bd%cf%84%cf%89%cf%82-%cf%84/,
https://thebigtheone.com/зачем-трампу-срочно-понадобилась-гре/).
Kι
όμως! Οι ιδέες Tράμπ δεν είναι τρελές! Οι ΗΠΑ θέλουν Γροιλανδία, Παναμά για να
μην πάνε σε Κίνα, αλλά υπάρχει και κάτι πιο σπουδαίο! Η Ρωσία ο μεγαλύτερος
παίκτης της Αρκτικής - Η Κίνα
ενδιαφέρεται για την Γροιλανδία για τα 38,5 εκατ τόνους οξειδίων σπάνιων γαιών!
Τελικά οι ιδέες του νέου
Προέδρου Trump… είναι άκρως λογικές… θεωρήθηκαν τρελές, ακραίες μεγαλομανείς…
αλλά έχουν λογική εξήγηση. «Ο αγώνας συνεχίζεται για τη μονοπώληση της
φθηνότερης και ασφαλέστερης ναυτιλιακής λωρίδας της Βόρειας Θάλασσας σε σχέση
με την επικίνδυνη πλέον διώρυγα του Σουέζ λόγω της Ερυθράς Θάλασσας και των
Houthis.
Επίσης στην Αρκτική ευρύτερα
φαίνεται να βρίσκεται το 15% του μη ανακαλυφθέντος πετρελαίου στον κόσμο και το
30% του μη ανακαλυφθέντος φυσικού αερίου στον κόσμο… Η Ρωσία είναι ο κυριάρχος
παίκτης στην Αρκτική διαθέτει τα πιο ισχυρά παγοθραυστικά στον κόσμο...
Εν τω μεταξύ η Κίνα άρχισε
στην πραγματικότητα να επενδύει σε εξορυκτικές δραστηριότητες στη Γροιλανδία το
2015 μ.Χ…την οποία θέλει τώρα ο Trump να εξαγοράσει... Οι «τρελές» ιδέες του Trump δεν είναι και
τόσο τρελές τελικά
Οι άνθρωποι όταν ακούν
κάτι για πρώτη φορά παραξενεύονται και αντιδρούν μηχανικά… αλλά πρέπει να
αναζητούμε το κίνητρο. Ο επανεκλεγμένος Πρόεδρος Donald Trump έχει ήδη
διαπράξει (τουλάχιστον) τρεις αιρέσεις:
-Αγορά της Γροιλανδίας
(Οι αγορές εδαφών αντιπροσωπεύουν περισσότερο από το 40% της γης των ΗΠΑ).
-Να σταματήσει η Κίνα να
ελέγχει την Διώρυγα του Παναμά και
-Σύνδεση των ΗΠΑ με τον
Καναδά.
Και οι τρεις ιδέες δεν
είναι ούτε τρελές. Ούτε καν καινούριες.
1)Ο Πρόεδρος Harry S.
Truman εξέτασε την απόκτηση της Γροιλανδίας το 1.946 μ.Χ.
2)Ο Thomas Jefferson,
μετά την αγορά της Λουιζιάνα, πρότεινε την αγορά της Κούβας – απλώς σκεφτείτε
πώς θα ευημερούσαν οι Κουβανοί τώρα, πολιτικά και οικονομικά, αν αυτή η
συμφωνία είχε ολοκληρωθεί. Αυτές οι εξαγορές δεν πραγματοποιήθηκαν, αλλά το
1.917 μ.Χ., οι ΗΠΑ εξαγόρασαν τις Παρθένες Νήσους της Δανίας για 25 εκατομμύρια
δολάρια.
Όπως γράφει ο ιστορικός
Stephen Press, «Ως Υπουργός Εξωτερικών, ο John Quincy Adams κανόνισε ελάφρυνση
χρέους για την Ισπανία με αντάλλαγμα τη Φλόριντα. Ο Υπουργός Εξωτερικών William
Seward εξαγόρασε την Αλάσκα. Αυτό που προτείνει ο Trump είναι συνεπές με αυτήν
την αμερικανική παράδοση.
Οι αγορές εδαφών
αντιπροσωπεύουν περισσότερο από το 40% της γης των ΗΠΑ...Δηλαδή οι ΗΠΑ σήμερα
προήλθαν από εξαγορές εδαφών. Η ιστορία
διδάσκει τα οφέλη του να είσαι ανοιχτόμυαλος. Οι κάτοικοι της Αλάσκας δεν θα
ήταν καλύτερα υπό την Ρωσική κυριαρχία. Η στενότερη σχέση των Γροιλανδών με τις
ΗΠΑ υποστηριζόμενη με οικονομικές επιδοτήσεις, θα μπορούσε να αποδειχθεί
ευεργετική για όλα τα μέρη»
3)Όσο για την Διώρυγα του
Παναμά, ο Πρόεδρος Jimmy Carter την παρέδωσε στον Παναμά για 1 δολάριο, αλλά με
την προϋπόθεση ότι θα παραμείνει μόνιμα μια ουδέτερη ζώνη – όχι μια ελεγχόμενη
από την Κίνα. «Δώσαμε τη Διώρυγα του Παναμά στον Παναμά», τόνισε ο Trump. Δεν
το δώσαμε στην Κίνα. Έχουν κάνει κατάχρηση αυτού του δώρου»
Οι ΗΠΑ κατασκεύασαν τη
Διώρυγα του Παναμά για να μπορέσουν να αποφύγουν την εμπορική και στρατιωτική
θαλάσσια κυκλοφορία, γύρω από τον νοτιότερο θαλάσσιο δρόμο της Νότιας Αμερικής,
το Στενό του Μαγγελάνου – όπου το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα είχε επίσης μια
βάση. Εάν επρόκειτο να υπάρξει σύγκρουση με την κομμουνιστική Κίνα, θα ήταν
αρκετά εύκολο για αυτούς να αποκλείσουν τη Διώρυγα για χρήση από τις ΗΠΑ.
Όπως τόνισε ο ειδικός
στην Κίνα, Gordon G. Chang: «Οι λιμενικές εγκαταστάσεις της Κίνας βρίσκονται
στα δύο άκρα του καναλιού του Παναμά. Και όταν η στρατηγός Laura Richardson
έκανε μια βόλτα με ελικόπτερο πάνω από την Ζώνη του Καναλιού του Παναμά, ήταν
στα μέσα του 2022 μ.Χ.• είπε ότι «κοίταξε κάτω και είδε όλες αυτές τις
εγκαταστάσεις διπλής χρήσης». Σε μια περίοδο πολέμου, θα μπορούσαν να κάνουν το
κανάλι εντελώς άχρηστο... Λένε ότι έχουμε ένα ναυτικό δύο ωκεανών. Λοιπόν, θα
ήταν πολύ δύσκολο να μεταφέρουμε πλοία τον Ατλαντικό στον Ειρηνικό ή το
αντίστροφο».
4)Οι στενότεροι δεσμοί με
τον Καναδά, όπως φαίνεται να τους βλέπει ο Trump, θα έκαναν μια ενωμένη κατά
κάποιο τρόπο τη Βόρεια Αμερική μια τρομερή γη για κάθε επίδοξο αντίπαλο.
«Απαλλαγείτε από αυτήν την τεχνητά τραβηγμένη γραμμή», δήλωσε ο Trump, «και
ρίξτε μια ματιά σε αυτό που μοιάζει, και θα ήταν επίσης πολύ καλύτερο για την
εθνική ασφάλεια.
Μην ξεχνάτε,
προστατεύουμε τον Καναδά». Ο Tραμπ έχει επίσης ανακοινώσει ένα «Made in
America», ένα κίνητρο φοροαπαλλαγών για επενδύσεις στις ΗΠΑ και μια «Χρυσή
Εποχή της Αμερικής» εφόσον ενταχθεί και ο Καναδάς.
Λογική και όχι
παραλογισμός οι σκέψεις Trump . Οι δηλώσεις του Προέδρου Trump σχετικά με την
πρόταση αγοράς της Γροιλανδίας από τη Δανία έγιναν αντικείμενο χλευασμού σε όλο
τον δυτικό κόσμο, ειδικά σε διπλωματικούς και δημοσιογραφικούς κύκλους.
Άλλοι ειδικοί περιέγραψαν
ακόμη και ένα τέτοιο σχέδιο ως σημάδι της υποτιθέμενης «μεγαλομανίας» του. Το
περίεργο ύφος του Trump είναι σίγουρα ανορθόδοξο: τα εμπρηστικά του tweet, η
συχνή του περιφρόνηση για ορισμένους παραδοσιακούς Αμερικανούς συμμάχους και η
προθυμία του να αγνοήσει τα πολυμερή θεσμικά πλαίσια συχνά πυροδοτούν την
κριτική από διάφορες πλευρές.
Κλασικός realpolitik ο
Trump. Μια πιο προσεκτική ματιά αποκαλύπτει ότι η εξωτερική πολιτική του Trump
είναι γενικά συνεπής με τις κλασικές επιταγές της realpolitik των ΗΠΑ. Η
αυτοπεποίθησή του απέναντι στην Κίνα (πιθανότατα τον πιο σημαντικό στρατηγικό
αντίπαλο των ΗΠΑ) και το Ιράν (μια ανατρεπτική δύναμη που επιδιώκει την
περιφερειακή ηγεμονία στην Ευρύτερη Μέση Ανατολή), τις προσπάθειές του να
απεμπλακεί από επικίνδυνα επιχειρησιακά θέατρα όπου κανένα ζωτικό συμφέρον των
ΗΠΑ δεν διακυβεύεται άμεσα, την ενθάρρυνση μιας ισχυρότερης παρουσίας των ΗΠΑ
στο διάστημα και οι ωμές κινήσεις του για αναδιάρθρωση των διατλαντικών σχέσεων
σύμφωνα με τις παραμέτρους της μεταψυχροπολεμικής εποχής όλα έχουν νόημα από
μια μακροπρόθεσμη γεωπολιτική άποψη.
Τι κάνει τη Γροιλανδία
τόσο επιθυμητή; Σύμφωνα με το World Factbook της CIA, η επικράτεια της
Γροιλανδίας καλύπτει ελαφρώς περισσότερα από 2 εκατομμύρια τετραγωνικά
χιλιόμετρα - αυτό την καθιστά μεγαλύτερη από το Μεξικό - το μεγαλύτερο μέρος
των οποίων καλύπτεται από πάγο. Επιπλέον, με σχεδόν 60.000 κατοίκους, ο
πληθυσμός της είναι εντυπωσιακά μικρός… ανέρχεται σχεδόν στο μισό από εκείνο
του Μπέρκλεϊ, μιας κολεγιακής πόλης της Καλιφόρνια.
Επιπλέον, δεδομένου ότι η
οικονομία της Γροιλανδίας είναι ελάχιστα διαφοροποιημένη, εξαρτάται κυρίως από
πρωτογενείς δραστηριότητες όπως η αλιεία.
Όσον αφορά το ΑΕΠ, η Γροιλανδία βρίσκεται πίσω από το Τατζικιστάν, το
Σουρινάμ, το Μαυροβούνιο, τα Μπαρμπάντος, την Αρούμπα και την Γουιάνα.
Με άλλα λόγια, η
Γροιλανδία απέχει πολύ από το να είναι οικονομικά αυτάρκης χώρα. Ως εκ τούτου,
είναι σκόπιμο να αναρωτηθούμε γιατί είναι η Γροιλανδία περιζήτητη από τον
σημερινό Πρόεδρο των ΗΠΑ.
Τοπογεωγραφία. Για να
κατανοήσουμε γιατί η Γροιλανδία είναι σημαντική, πρέπει να εστιάσουμε στην
γεωγραφία είναι αναμφισβήτητα ο πιο σημαντικός παράγοντας που καθορίζει τη
συμπεριφορά της διεθνούς πολιτικής δυναμικής.
Αυτή είναι η βασική
προϋπόθεση της γεωπολιτικής σκέψης. Ως εκ τούτου, η στενή εγγύτητα της
Γροιλανδίας με την Βόρεια Αμερική, την Σκανδιναβία και την Αρκτική είναι
γεωστρατηγικά σημαντική. Στην πραγματικότητα, η Γροιλανδία ήταν το πρώτο νησί
του Αμερικανικού ημισφαιρίου που εγκαταστάθηκε από Ευρωπαίους αποικιστές
(Νορβηγοί ναυτικοί), αρκετούς Αιώνες πριν φτάσει ο Κολόμβος στην Καραϊβική
Θάλασσα το 1.492 μ.Χ.
Ωστόσο, η δημιουργία μιας
ουσιαστικής μόνιμης παρουσίας στην Γροιλανδία είναι εμφανώς δύσκολη. Η βαριά τούνδρα είναι ένα από τα πιο εχθρικά
μέρη του πλανήτη για την ανθρώπινη επιβίωση, πόσο μάλλον για την οικονομική
ανάπτυξη ή τις συμβατικές στρατιωτικές δραστηριότητες.
Είναι απλά αδύνατο να
ζεις κάτω από τόσο σκληρές συνθήκες χωρίς θέρμανση, αξιόπιστες προμήθειες και
ειδικό εξοπλισμό. Επίσης, η έλλειψη ζωτικής σημασίας υποδομής του νησιού
αντιπροσωπεύει μια τρομερή διαρθρωτική πρόκληση.
Ωστόσο, το λιώσιμο των
πολικών στρωμάτων πάγου θα μπορούσε να αλλάξει το παιχνίδι. Μεγάλα κοιτάσματα
σπάνιων γαιών. Εάν αυτή η μακροπρόθεσμη τάση επιταχυνθεί στο άμεσο μέλλον, τότε
θα ήταν εφικτό να αξιοποιήσουν οι Αμερικάνοι τα πλούσια κοιτάσματα ορυκτών της
Γροιλανδίας.
Σύμφωνα με ορισμένες
πηγές, αυτοί οι πόροι περιλαμβάνουν σιδηρούχα μέταλλα, ουράνιο και στοιχεία
σπάνιων γαιών, τα οποία είναι ζωτικής σημασίας για αρκετούς βασικούς
παραγωγικούς τομείς της λεγόμενης «Τέταρτης Βιομηχανικής Επανάστασης» και –
ίσως το πιο σημαντικό – επίσης για την κατασκευή στρατιωτικών υψηλής
τεχνολογίας υλικό όπως λέιζερ, ναυτικά συστήματα σόναρ, πυρηνικά όπλα,
κατευθυνόμενοι πύραυλοι, ραντάρ, δορυφορικές επικοινωνίες, προηγμένος οπτικός
εξοπλισμός και μαχητικά αεροσκάφη.
Πρέπει να τονιστεί ότι,
για λόγους που σχετίζονται με την εθνική ασφάλεια, η Ουάσιγκτον ενδιαφέρεται να
διαφοροποιήσει την προσφορά της σε στοιχεία σπάνιων γαιών, προκειμένου να μην
εξαρτάται δυσανάλογα από την Κίνα, τον κορυφαίο παραγωγό αυτών των ορυκτών
πόρων στον κόσμο.
Με βάση αυτό το γεγονός,
η απόκτηση της Γροιλανδίας – ως ενδεχόμενης εναλλακτικής πηγής των εν λόγω
πόρων – έχει πολύ νόημα. Επιπλέον, ακόμα κι αν η αγορά της Γροιλανδίας
ακούγεται παράξενη σε αρκετούς μελετητές των διεθνών σχέσεων, δεν πρέπει να
λησμονείται ότι –σε αντίθεση με ότι ισχυρίζεται η συμβατική σοφία– τα σύνορα
επανασχεδιάζονται συνεχώς.
Τα παραδείγματα είναι
αμέτρητα. Το Ισραήλ κέρδισε τα Υψίπεδα του Γκολάν ως αποτέλεσμα της νίκης του
στον πόλεμο των έξι ημερών, το Κοσσυφοπέδιο ανεξαρτητοποιήθηκε από την Σερβία
πριν από μια δεκαετία, η Γερμανία επανενώθηκε μετά από αρκετές δεκαετίες με την
Ανατολική Γερμανία και η Ρωσία πήρε τη χερσόνησο της Κριμαίας από την Ουκρανία
και εσχάτως την Ανατολική Ουκρανία.
Επιπλέον, οι ΗΠΑ έχουν
στην Γροιλανδία στρατιωτική βάση εκεί, αν είναι μικρής κλίμακας. Αρχικά
χτισμένη την δεκαετία του 1.940 μ.Χ., η αεροπορική βάση Thule - που πήρε το
όνομά της από μια μυθική γη που υποτίθεται ότι βρίσκεται στις βορειότερες
γωνιές του γνωστού κόσμου - εμπλέκεται σε καθήκοντα αεροδιαστημικής επιτήρησης
και στη λειτουργία συστημάτων έγκαιρης προειδοποίησης.
Έτσι, αποτελεί σημαντικό
συστατικό τόσο της Διοίκησης Αεροδιαστημικής Άμυνας της Βόρειας Αμερικής
(NORAD) όσο και της Διαστημικής Διοίκησης της Πολεμικής Αεροπορίας. Επιπλέον, ο στρατός των ΗΠΑ διαθέτει επίσης
έναν μονάδες επιστημονικών ερευνητικών κέντρων στην Γροιλανδία.
Ανταγωνιζόμενες
γεωπολιτικές ατζέντες. Μια άλλη πτυχή που εξηγεί το Αμερικανικό γεωπολιτικό
ενδιαφέρον για την Γροιλανδία είναι ότι, από μια προοπτική μεγάλης στρατηγικής,
οι ΗΠΑ χρειάζονται επίσης μια ισχυρή παραλία σε κοντινή απόσταση από τον Βόρειο
Πόλο - κατά προτίμηση ακόμη πιο κοντά από την Αλάσκα - προκειμένου να
λειτουργήσουν ως ανταγωνιστικοί παίκτες στην αμφισβητούμενη κούρσα για τον
έλεγχο της Αρκτικής. Πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι οι ευρασιατικές δυνάμεις – η
Ρωσία και, σε μικρότερο βαθμό η Κίνα – επιδιώκουν δυναμικά μια δεσπόζουσα θέση
σε αυτή την κρίσιμη περιοχή.
Η Ρωσία ο μεγαλύτερος
παίκτης της Αρκτικής... κρίσιμη εξέλιξη για παγκόσμια ηγεμονία. Στην
πραγματικότητα, σύμφωνα με την Ρωσική γεωστρατηγική σκέψη, ο έλεγχος της
Αρκτικής είναι ένα καθοριστικό βήμα για την επίτευξη παγκόσμιας ηγεμονίας,
λαμβάνοντας υπόψη την τεράστια ποσότητα φυσικών πόρων που περιέχει και, κυρίως,
την θέση της ως δυνητικού διαδρόμου που μπορεί τελικά να προσφέρει μια
διασύνδεση που μπορεί να συνδέουν τα Βόρεια μέρη της Ευρώπης, την Ανατολική
Ασία και το αμερικανικό ημισφαίριο τόσο στη στρατιωτική όσο και στην εμπορική
ναυσιπλοΐα.
Επιπλέον, εάν η πολική
περιοχή γίνει θερμότερη μακροπρόθεσμα, τότε η Ρωσία θα είναι σε θέση να
ενισχύσει την Σιβηρία και να αναπτύξει λιμάνια Η Ρωσία γνωρίζει πολύ καλά την
αξία της Αρκτικής… Αντίστοιχα, η Ρωσική παρουσία γίνεται όλο και πιο ορατή στην
περιοχή.
Η Ρωσία τοποθέτησε την
εθνική της σημαία στον πυθμένα του Αρκτικού Ωκεανού το 2007, ως συμβολική
χειρονομία που υποδηλώνει τον επίσημο ισχυρισμό της Ρωσίας ότι ένα σημαντικό
τμήμα της Αρκτικής είναι στην πραγματικότητα προέκταση της υφαλοκρηπίδας της
Σιβηρίας και ότι, κατά συνέπεια, πρέπει να αναγνωριστεί ως κυρίαρχο έδαφος της
Ρωσικής Ομοσπονδίας.
Επιπλέον, Ρωσικά
στρατηγικά βομβαρδιστικά περιπολούν τακτικά στην Aρκτική περιφέρεια της χώρας,
κάτι που έχει προκαλέσει εμφανείς τριβές με τις αεροπορικές δυνάμεις άλλων
περιφερειακών κρατών. Επιπλέον, η Ρωσία
έχει απαράμιλλο προβάδισμα όσον αφορά την κατασκευή πυρηνικών παγοθραυστικών.
Η Κίνα ενδιαφέρεται για
την Γροιλανδία για τα 38,5 εκατ τόνους οξειδίων σπάνιων γαιών. Ένας άλλος
ενδιαφερόμενος στην Αρκτική είναι, αναμενόμενα, η Κίνα, παρόλο που ο ρόλος της
ήταν πιο διακριτικός από αυτόν που παίζουν οι Ρώσοι.
Η Κίνα άρχισε στην
πραγματικότητα να επενδύει σε εξορυκτικές δραστηριότητες στη Γροιλανδία το 2015
μ.Χ., μια κίνηση που θα μπορούσε να ερμηνευθεί ως προσπάθεια ενίσχυσης του
μεριδίου αγοράς της Κίνας ως κυρίαρχου προμηθευτή στοιχείων σπάνιων γαιών
παγκοσμίως.
Σύμφωνα με ορισμένες
εκτιμήσεις, η Γροιλανδία περιέχει 38,5 εκατομμύρια τόνους οξειδίων σπάνιων
γαιών, ενώ τα υπόλοιπα αποθέματα του κόσμου φτάνουν τα 120 εκατομμύρια τόνους…
δηλαδή η Γροιλανδία αντιπροσωπεύει το 32% των παγκόσμιων σπάνιων γαιών…
Δρόμος του Μεταξιού του
Πάγου. Επιπλέον, η Κίνα ενδιαφέρεται να κατασκευάσει έργα υποδομής και
λιμενικές εγκαταστάσεις σε όλη την αρκτική ακτογραμμή της Ρωσίας – που
περιλαμβάνει τοποθεσίες όπως το Μούρμανσκ, το Βλαδιβοστόκ και το Αρχάγγελσκ –
προκειμένου να καταστεί δυνατή η χρήση κυκλικών πλωτών οδών τόσο για εμπορική
ναυτιλία όσο και για εξόρυξη φυσικών πόρων.
Αυτή η διμερής συμφωνία
μεταξύ Ρωσίας και Κίνας αναφέρεται ως «Δρόμος του Μεταξιού του Πάγου». Είναι σκόπιμο να τονιστεί ότι, για το Πεκίνο,
τέτοια σχέδια συνήθως υπερβαίνουν τον τομέα της οικονομίας και των
επιχειρήσεων. Στην πραγματικότητα, συχνά ανταποκρίνονται και σε υποκείμενες
γεωπολιτικές εκτιμήσεις.
Ως εκ τούτου, ανεξάρτητα
από το ετερόδοξο στυλ του Trump, η γεωπολιτική αποτελεί μια σκακιέρα
συγκρουόμενων δυνάμεων. Είναι κατανοητό ότι οι ΗΠΑ επιδιώκουν να τοποθετηθούν –
μέσω της αγοράς ενός εξαιρετικά γεωστρατηγικού αν και παγωμένου νησιού – ως
ισχυρός παίκτης που σκοπεύει να ανταγωνιστεί για τον άμεσο έλεγχο μιας περιοχής
της οποίας η σημασία γίνεται μεγαλύτερη για την εξέλιξη της παγκόσμιας
ισορροπίας της εξουσίας στις επόμενες δεκαετίες.
Επιπλέον, τα στρατηγικά
οφέλη θα ήταν εξαιρετικά ανώτερα από το κόστος (που σχετίζονται κυρίως με το
χρηματικό ποσό που θα έπρεπε να καταβληθεί και τον αμελητέο αντίκτυπο που
προέρχεται από τη δημογραφική απορρόφηση του μικρού πληθυσμού της Γροιλανδίας).
Εάν αυτή η τολμηρή
προσπάθεια δεν καταλήξει πουθενά (που είναι μακράν το πιο πιθανό σενάριο
λαμβάνοντας υπόψη την εμφατική άρνηση της Δανίας να πουλήσει την Γροιλανδία),
είναι λογικό να υποθέσουμε ότι ο Αμερικανικός Λεβιάθαν θα βρει άλλους τρόπους
για να αντιμετωπίσει την προέλαση των ευρασιατικών μεγαθήρων στην Αρκτική.
Καταληκτικές σκέψεις. Σε
αντίθεση με ότι υποστηρίζουν ορισμένοι διεθνείς μελετητές, η γεωγραφία απέχει
πολύ από το να είναι άσχετη ως αποφασιστική συνθήκη που πλαισιώνει την πορεία
της διεθνούς πολιτικής.
Ο κόσμος απλά δεν είναι
επίπεδος. Οι τοποθεσίες έχουν σημασία και, στο αδίστακτο παιχνίδι της υψηλής
στρατηγικής, ορισμένα μέρη είναι πιο σημαντικά από άλλα για διαφορετικούς
λόγους. Αντίστοιχα, ο αγώνας για τον έλεγχό τους οδηγεί σε συστημικές
γεωπολιτικές εντάσεις.
Αν μη τι άλλο, ο εδαφικός
ανταγωνισμός μεταξύ μεγάλων δυνάμεων των οποίων τα στρατηγικά εθνικά συμφέροντα
είναι συχνά δύσκολο να συμβιβαστούν είναι τόσο ισχυρός όσο ποτέ. Ένα άλλο
ενδιαφέρον μάθημα είναι ότι όταν αλλάζουν οι γεωγραφικές συνθήκες, προκύπτουν
διαρθρωτικά κίνητρα για τον ανασχηματισμό των λειτουργικών παραμέτρων και τον
επαναπροσδιορισμό των προτεραιοτήτων.
Δεν αποτελεί έκπληξη το
γεγονός ότι η γεωγραφία είναι ένας παράγοντας που έχει διαμορφώσει δυναμικά την
πορεία της ιστορίας πολλές φορές.
Λαμβάνοντας υπόψη τα στοιχεία, αυτό είναι απίθανο να αλλάξει σύντομα.
Η μόνη διαφορά είναι ότι
οι σύγχρονες γεωπολιτικές πραγματικότητες είναι πολύ πιο σύνθετες και δυναμικές
από ότι τους προηγούμενους Αιώνες – αλλά οι βασικές αρχές τους εξακολουθούν να
ισχύουν (https://www.pirinoslogios.com/post/k%CE%B9-%CF%8C%CE%BC%CF%89%CF%82-%CE%BF%CE%B9-%CE%B9%CE%B4%CE%AD%CE%B5%CF%82-t%CF%81%CE%AC%CE%BC%CF%80-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CF%81%CE%B5%CE%BB%CE%AD%CF%82).
Έρχεται
η Βορειοαμερικανική Ένωση κατά των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης και της
συμμαχίας Ρωσίας-Κίνας. Εισερχόμαστε στην δεύτερη φάση του παγκόσμιου σχεδίου
των ελίτ που αφορά ένωση χωρών σε Τέσσερα μεγάλα υπερκράτη.
Όταν ο Ντόναλντ Τραμπ
αναρτά έναν χάρτη που συγχωνεύει τον Καναδά με τις Ηνωμένες Πολιτείες και
αποκαλεί τον Καναδά "51η πολιτεία", τότε είναι δελεαστικό να το
απορρίψει κανείς ως κλασικό θεατρινίστικο κόλπο του Τραμπ.
Αλλά αν αυτή η κίνηση
συνδυαστεί με τις έντονες φήμες για υποτιθέμενη "συμφωνία" του για τη
Γροιλανδία, την παραίτηση του Τριντό, και την απόκοσμη επανεμφάνιση του χάρτη
με τα "Δέκα βασίλεια" της Λέσχης της Ρώμης, τότε πολλοί αρχίζουν να
αναρωτιούνται, ετοιμάζεται η Βορειοαμερικανική Ένωση; αναφέρει Ρώσος ειδικός.
Για όσους δεν είναι
εξοικειωμένοι, η Βορειοαμερικανική Ένωση (ΒΑΕ) ήταν το μεγάλο όνειρο των
παγκόσμιων ελίτ το 2008 μ.Χ., με την οικονομική ένωση των ΗΠΑ, του Καναδά και
του Μεξικού σε ένα συμπαγές πακέτο, με ένα νέο σύνταγμα και νόμισμα (το
"Amero"). Η κεντρική ιδέα του εγχειρήματος είναι να διαλυθούν τα
εθνικά σύνορα, υπό το πρόσχημα του "ελεύθερου εμπορίου" και να
ξεκινήσει το επόμενο κεφάλαιο της Νέας Τάξης Πραγμάτων.
Το σχέδιο αρχικά
αντιμετώπισε μαζικές δημόσιες αντιδράσεις, και οι παγκοσμιοποιητές το έθεσαν
σιωπηλά στο συρτάρι ή μήπως όχι; Φτάνοντας στο σήμερα, ξαφνικά παρακολουθούμε
το ίδιο έργο να εκτυλίσσεται με διαφορετικούς πρωταγωνιστές.
Η Γροιλανδία (στρατηγική
περιοχή με ζωτικής σημασίας και πλούσια σε φυσικούς πόρους) βρίσκεται εντελώς
αιφνιδιαστικά και πάλι στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Ο Καναδάς
παρουσιάζεται ως χώρα "αφαίμαξη" της αμερικανικής οικονομίας, ενώ η κυριαρχία
του ευτελίζεται.
Όλα αυτά ενώ οι πόλεμοι
για τους πόρους της Αρκτικής με τη Ρωσία και την Κίνα να βρίσκονται στο σημείο
μηδέν, και η Ουάσινγκτον διεκδικεί την κυριαρχία του τελευταίου ανεκμετάλλευτου
συνόρου του πλανήτη, την Γροιλανδία.
Ο νέος Αμερικανός
πρόεδρος Ν.Τραμπ, αν και έχει πλασαριστεί ως ένας πολιτικός ηγέτης κατά της
παγκοσμιοποίησης, θα μπορούσε να είναι σε θέση να υλοποιήσει το πιο τολμηρό
σχέδιό τους. Πρόκειται για την απόλυτη ψυχολογική επιχείρηση στην ίδια ακριβώς ατζέντα, με διαφορετικό
πρωταγωνιστή. Για τους Καναδούς πολίτες το μήνυμα είναι σαφές, η κυριαρχία της
χώρας τους βρίσκεται υπό την πολιορκία του Ν.Τραμπ.
Ο εκ νέου Αμερικανός
Πρόεδρος λέει απλώς δυνατά το σχέδιο της δημιουργίας της αποκαλούμενης
Βορειοαμερικανική Ένωσης. Το πραγματικό ερώτημα είναι, γιατί ο Καναδάς δεν
κοιτάζει προς τον Παγκόσμιο Νότο και τους BRICS για πιθανή είσοδο;
Τα κυρίαρχα έθνη βρίσκουν
δύναμη στη συνεργασία, όχι στην υποτέλεια της Ουάσινγκτον. Όσο για την
Γροιλανδία, η πολιτική του Τραμπ είναι να την
“αγοράσει" με το δυνατό μικρότερο κόστος και να την εντάξει
στην Βορειοαμερικανική Ένωσης.
Όσον αφορά την Αρκτική, το διακύβευμα δεν αφορά
μόνο τους πάγους, αφορά τους τεράστιους πόρους που βρίσκονται κάτω από αυτούς,
τις ναυτιλιακές οδούς και την παγκόσμια κυριαρχία. Η σκακιέρα είναι στημένη και
οι παγκόσμιες ελίτ κινούν τα πιόνια τους μέχρι το σημείο μιας πιθανής
παγκόσμιας πολεμικής σύγκρουσης.
Η Βορειοαμερικανική Ένωση
δεν είναι απλώς μια θεωρία συνωμοσίας, αλλά και μια υπενθύμιση ότι η κυριαρχία
είναι ένα εύθραυστο πράγμα, και ότι οι παγκοσμιοποιητές δεν αφήνουν ποτέ
πραγματικά τα μεγάλα σχέδιά τους.
Είτε λέγεται NAU, Amero,
είτε "απλά επιχειρήσεις", ο στόχος είναι πάντα ο ίδιος: η ενοποίηση
της εξουσίας, των πόρων και των εθνών στα χέρια των λίγων. Λοιπόν, Καναδά, τι
θα γίνει; Ανεξαρτησία ή το 51ο αστέρι στη σημαία; Η κίνησή σας”, καταλήγει ο
ίδιος.
Το παγκόσμιο σχέδιο των
ελίτ θέλει τις Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης , την παναμερικανική ένωση χωρών,
την ένωση χωρών της Ασίας και την Αφρική. Πρόκειται για το σχέδιο κατάργησης
των εθνικών χωρών που γνωρίζουμε μέχρι σήμερα, και την δημιουργία τεράστιων
ενώσεων χωρών, με σκοπό την επιβίωση, όπως διατυμπανίζουν οι σχεδιαστές του
πλάνου αυτού. Την άγρια συνέχεια όμως αυτών των σχεδίων μπορούμε πλέον να την φανταστούμε ολοζώντανη που θα οδηγήσει
(https://www.pentapostagma.gr/kosmos/ipa/7285890_erhetai-i-boreioamerikaniki-enosi-kata-ton-inomenon-politeion-tis-eyropis-kai).
Ξεχάστε
την Γροιλανδία και τις ΗΠΑ – Έρχεται μεγαλύτερο χτύπημα στην Αρκτική – Η Ρωσία
παίρνει τα Νησιά Φερόε από την Δανία. Γεωπολιτικό τσουνάμι στην Αρκτική που
έχει αποκτήσει μεγάλη στρατηγική σημασία - Η Δανία η χαμένη της υπόθεσης
σύμφωνα με το Politico.
Η Δανία θα χάσει όχι μόνο
την Γροιλανδία από τις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά και τις Νήσους Φερόες από την
Ρωσία. Η Δανία είναι η χώρα εκείνη της Δύσης που έχει δώσει όλα της τα όπλα
στην Ουκρανία. Σαφέστατα είναι η πιο εχθρική χώρα απέναντι στην Ρωσία. Έχει
δεσμευτεί να δωρίσει 19 αεροσκάφη F-16
στις ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις ενώ ήδη έχει παραδώσει μερικά εξ αυτών
Σύμφωνα με δημοσιεύματα
του ξένου Τύπου, η Δανία έστειλε στρατιωτική βοήθεια στην Ουκρανία το 2024 μ.Χ.
ύψους τουλάχιστον 1,8 δισεκατομμυρίων ευρώ από τα 8,5 δισεκατομμύρια, που έχουν
προϋπολογιστεί για την περίοδο 2023 μ.Χ.-2028 μ.Χ. Εξάλλου η Κοπεγχάγη απειλεί
να κλείσει την έξοδο των ρωσικών τάνκερ από τον Κόλπο της Φινλανδίας προς τη
Βαλτική Θάλασσα.
Η Δανία θυσίασε τον
στρατό της για την Ουκρανία. Την ίδια στιγμή τα Ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης
συζητούν για την αντιπαράθεση μεταξύ Δανίας και ΗΠΑ για την Γροιλανδία, που
αποτελεί μέρος του βασιλείου. Σύμφωνα με το Politico, η Δανία «θυσίασε» τον
στρατό της για χάρη της Ουκρανίας και δεν θα μπορέσει να αντιμετωπίσει την
πιθανή προσάρτηση της Γροιλανδίας από τις ΗΠΑ με στρατιωτικά μέσα.
Η χρήση στρατιωτικών
μέσων είναι ένας δρόμος που δεν έχει αποκλείσει ο εκλεγμένος πρόεδρος των ΗΠΑ Donald Trump. «Οι Ηνωμένες Πολιτείες διαθέτουν
τον υψηλότερο αμυντικό προϋπολογισμό στον κόσμο, ύψους 948 δισεκατομμυρίων
δολαρίων το 2023 μ.Χ., και έχουν 1,3 εκατομμύρια στρατιώτες, ορισμένοι από τους
οποίους είναι σταθμευμένοι στη Γροιλανδία», γράφει το Politico.
Επιπλέον, σημειώνεται ότι
η Δανία δαπάνησε 10 φορές λιγότερα για εξοπλισμούς το 2023 μ.Χ., ένα ποσό που
δεν μπορεί να συγκριθεί με τις στρατιωτικές δυνατότητες των Ηνωμένων Πολιτειών.
Παράλληλα, η Δανία χρησιμοποίησε το μεγαλύτερο μέρος του εξοπλισμού της για να
αποστείλει στρατιωτική βοήθεια στην Ουκρανία. Ωστόσο, ακόμη και αν η Κοπεγχάγη
είχε διατηρήσει τα όπλα της, αυτά θα είχαν ελάχιστη χρησιμότητα.
Υπενθυμίζεται ότι στις
9/1/2025 μ.Χ. ο γιος του επανεκλεγμένου Προέδρου, επισκέφθηκε την Γροιλανδία
μετά τις δηλώσεις του πατέρα του για την προσάρτηση του νησιού. Axios: Μηνύματα πανικού από την Δανία στην
ομάδα Trump
Η κυβέρνηση της Δανίας
έστειλε προσωπικά μηνύματα στην ομάδα του Αμερικανού επανεκλεγμένου Προέδρου Donald Trump σε μια προσπάθεια να τον πείσει ότι
τα προβλήματα ασφάλειας της Γροιλανδίας μπορούν να λυθούν χωρίς να προσαρτηθεί
το νησί στις ΗΠΑ, αναφέρει ο ιστότοπος Axios.
Σύμφωνα με πηγές του, οι
αρχές της Δανίας έστειλαν μια σειρά από μηνύματα στους εκπροσώπους του Trump στα οποία «εξέφρασαν την προθυμία
τους να συζητήσουν την ενίσχυση της ασφάλειας στη Γροιλανδία ή την αύξηση της
αμερικανικής στρατιωτικής παρουσίας στο νησί».
Όπως σημειώνει το
δημοσίευμα, η κυβέρνηση της Δανίας θέλει να πείσει τον Trump, μεταξύ άλλων στέλνοντας μηνύματα
στους συμβούλους του αυτή την εβδομάδα, ότι οι ανησυχίες του για την ασφάλεια
μπορούν να αντιμετωπιστούν χωρίς αξιώσεις των ΗΠΑ στην Γροιλανδία.
Το άρθρο παραθέτει την
γνώμη ενός διπλωμάτη από μια από τις ευρωπαϊκές χώρες. Πιστεύει ότι η Δανία
θεωρείται «ένας από τους στενότερους συμμάχους των ΗΠΑ στην ΕΕ». Σύμφωνα με τον
ίδιο, «κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι θα γινόταν η πρώτη χώρα με την
οποία ο Trump
θα άρχιζε αντιπαράθεση».
Η Γροιλανδία θέλει να
ανεξαρτητοποιηθεί από την Δανία. Η ίδια η Γροιλανδία θέλει να αποσχιστεί από τη
νΔανία. Ο κάτοικοι του νησιού πιστεύουν ότι οι Δανοί κατέστρεψαν τη Γροιλανδία
σε δύο αποικιακές εκστρατείες.
Ο λόγος είναι ο
αναγκαστικός έλεγχος των γεννήσεων στις δεκαετίες του 1.960 μ.Χ. και του 1.970
μ.Χ., όταν Δανοί γιατροί εισήγαγαν βίαια ή κρυφά ενδομήτριες συσκευές και άλλα
αντισυλληπτικά σε γυναίκες της Γροιλανδίας. Επίσης τους κατοίκους του νησιού
στοιχειώνει η υπόθεση της αναγκαστικής υιοθεσίας και μετακίνησης παιδιών από
την Γροιλανδία στην Δανία χωρίς να διατηρούν επαφή με την πατρίδα τους.
Ως εκ τούτου, η πρόταση
του Trump
για προσάρτηση της Γροιλανδίας στις ΗΠΑ θα εξεταστεί ευμενώς από την εθνικιστική
ελίτ του νησιού. Η Γροιλανδία μπορεί να αποκτήσει την ανεξαρτησία της, καθώς ο
Νόμος Εσωτερικού Κανονισμού του 2009 μ.Χ. προβλέπει αυτό το ενδεχόμενο.
Για να γίνει αυτό, πρέπει
να διεξαχθεί δημοψήφισμα και η απόφαση πρέπει να εγκριθεί από τα κοινοβούλια της
Γροιλανδίας και της Δανίας. Και αν το κοινοβούλιο της Δανίας δεν την εγκρίνει,
θα μπορούσε να υπάρξει στρατιωτική σύγκρουση με τις Ηνωμένες Πολιτείες, οι
οποίες θα στηρίξουν αυτήν την απόφαση.
Το δημοψήφισμα για την
ανεξαρτησία είναι πιθανό να διεξαχθεί μετά τις βουλευτικές εκλογές στις 6
Απριλίου 2025 μ.Χ. Η στενή συνεργασία των Νήσων Φερόε με την Ρωσία. Την ίδια
στιγμή οι Νήσοι Φερόε προτιμούν να συνεργάζονται με την Ρωσία και όχι με την
Δανία.
Η Αρκτική έχει αποκτήσει
στρατηγική σημασία και το πρόβλημα για την Δανία (και την ΕΕ) είναι ότι έχει
χάσει τον έλεγχο όχι μόνο στη Γροιλανδία, αλλά και σε μία άλλη οντότητα του
Βασιλείου – τα Νησιά Φερόε, που επέκτειναν την αλιευτική συμφωνία του 1.977
μ.Χ. με την Ρωσία.
Βάσει της συμφωνίας, τα
Φερόε θα έχουν πρόσβαση στην αλιεία βακαλάου στην Θάλασσα του Barents ενώ η Ρωσία στα ύδατα
των Νήσων. Στην Δανία, η απόφαση του Torshavn (σ.σ. πρωτεύουσα των Φερόε) προκάλεσε
θύελλα αντιδράσεων.
Η Κοπεγχάγη δεν μπορεί να
συνέλθει από το γεγονός ότι «ο ακρογωνιαίος λίθος των Φερόε της Κοινοπολιτείας
συνεχίζει τη συμφωνία του με τους Ρώσους που τελούν υπό κυρώσεις». Οι Δανοί
τονίζουν το γεγονός ότι οι κυρώσεις απαγορεύουν στα ρωσικά πλοία να εισέλθουν
στα λιμάνια της ΕΕ.
Τα νησιά Φερόε θα
ακολουθήσουν τη Γροιλανδία στον δρόμο της ανεξαρτησίας. Αυτό θα μπορούσε να
σημαίνει ότι «οι Ρώσοι θα μπορούν να κατασκοπεύουν την Δύση μέσω συνδέσεων με
τις Νήσους Φερόε», επισημαίνουν οι Δανοί.
Ωστόσο οι Νήσοι Φερόε δεν
φαίνεται να ενδιαφέρονται για τις ανησυχίες της Κοπεγχάγης και ολόκληρης της
Ευρώπης. Το σύστημα αυτοδιοίκησης των Νήσων Φερόε θεσπίστηκε με νόμο το 1.948
μ.Χ. και οι σχέσεις με την Κοπεγχάγη δεν είναι χωρίς προβλήματα.
Η Δανία εμποδίζει την
ένταξη των Νήσων Φερόε στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου και στην Torshavn οι πρώτες φωνές περί
ανεξαρτησίας είναι γεγονός, γράφει η γεωπολιτική αναλύτρια Lyubov Stepushova.
Εάν η Γροιλανδία
αποκτήσει την ανεξαρτησία της, οι Νήσοι Φερόε θα ακολουθήσουν. Μεσοπρόθεσμα, οι
σχέσεις των Φερόε με την Ρωσία μπορεί να εξελιχθούν σε συμμαχικές, μέχρι και
την οργάνωση μιας Ρωσικής βάσης στρατιωτικής-τεχνικής υποστήριξης για πλοία
στην περιοχή (https://www.triklopodia.gr/%ce%be%ce%b5%cf%87%ce%ac%cf%83%cf%84%ce%b5-%cf%84%ce%b7-%ce%b3%cf%81%ce%bf%ce%b9%ce%bb%ce%b1%ce%bd%ce%b4%ce%af%ce%b1-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%84%ce%b9%cf%82-%ce%b7%cf%80%ce%b1-%ce%ad%cf%81/).
Η
Ουκρανία είναι μικρό πράγμα. Ο Trump προσφέρει… ιστορικό deal, θέλει Αρκτική
και δίνει Αν. Ευρώπη, Βαλτική στην Ρωσία. Οι ΗΠΑ θα εγκαταλείψουν την Ανατολική
Ευρώπη και την Βαλτική… όχι άμεσα αλλά αυτό είναι το σχέδιο – Η Pax Americana πρέπει να ισχυροποιηθεί – H
Αρκτική στο επίκεντρο.
Οι φιλελεύθερες – ελίτ
της παγκοσμιοποίησης του Ατλαντικού, που κάποτε έλεγαν αλαζονικά για το «τέλος
της ιστορίας» και την τελική κυριαρχία της Δύσης, τώρα φαίνονται χλωμές και όλα
τους τα σχέδια πάνε πανηγυρικά στον κάδο των απορριμμάτων.
Η συλλογική Δύση με τα
χέρια της άνοιξε το κουτί της Πανδώρας, ποντάροντας στον εξευτελισμό και την
καταστροφή της μεγαλύτερης αυτοκρατορίας – της Ρωσίας, και τώρα ο κόσμος
βρίσκεται στα πρόθυρα μιας παγκόσμιας «αναδιανομής» και επανασυναρμολόγησης
ολόκληρου του συστήματος διεθνών συμφωνιών… συμπεριλαμβανομένων των εδαφικών.
Τα κρατικά σύνορα είναι
σαν ένα δολάριο: υπάρχουν ακριβώς όσο οι άνθρωποι και στις δύο πλευρές είναι
έτοιμοι να τα αναγνωρίσουν και να τα υπερασπιστούν.Τα δύο ιστορικά γεγονότα Δύο
γεγονότα συνέπεσαν στον ιστορικό μας χώρο και χρόνο:
1)Η ήττα της «παλιάς»
Δύσης από τη Ρωσία στην Ουκρανία, η οποία είναι ήδη ουσιαστικά αναγνωρισμένη
από όλους, και
2)Η «παραδοσιακή»
επανάσταση στις Ηνωμένες Πολιτείες, που έδωσε λευκή κάρτα στον νέο αυτοκράτορα,
της Δύσης, Trump.
Αυτό σημαίνει ότι έχει
πλέον προκύψει μια κατάσταση όπου, στο πλαίσιο του τέλους του «κόσμου που
βασίζεται σε κανόνες», οι βασικοί παίκτες πρέπει να συμφωνήσουν μεταξύ τους για
έναν νέο κόσμο —με όλη την σημασία της λέξης.
Θέλουν συμφωνία ασφαλείας
με την Ρωσία. Πηγές κοντά στον Trump ανέφεραν ότι «η μεταβατική ομάδα του
επανεκλεγμένου Προέδρου των ΗΠΑ Trump πιστεύει ότι είναι δυνατό να επιτευχθεί
μια σημαντική συμφωνία ασφαλείας μεταξύ Ρωσίας και Ηνωμένων Πολιτειών μετά την
επικείμενη αλλαγή εξουσίας στην Ουάσιγκτον». Ως προειδοποίηση, το Κρεμλίνο
απάντησε ευγενικά ότι «ο Putin θα καλωσορίσει μόνο την ετοιμότητα του Trump για
διάλογο μαζί του».
Δεν θα είναι η Ουκρανία
σε κεντρική θέση. Και υπάρχει κάθε λόγος να πιστεύουμε ότι στη μεγάλη συμφωνία
για την ασφάλεια, η Ουκρανία θα καταλάβει, αν και σημαντική, αλλά σε καμία
περίπτωση κεντρική θέση.
Η φράση του μελλοντικού
ειδικού αντιπροσώπου των ΗΠΑ για την Ουκρανία Kellogg, είναι χαρακτηριστική, «ο
Trump δεν σκοπεύει να κάνει παραχωρήσεις στη ρωσική πλευρά για το ζήτημα της
επίλυσης της σύγκρουσης στην Ουκρανία», σε αυτή την περίπτωση είναι απλώς μια
τακτική… για διαπραγματεύσεις που διεξάγονται ήδη κεκλεισμένων των θυρών.
To μεγάλο deal. Δείκτης
της κλίμακας του νέου «μεγάλου deal» μπορεί να είναι η απολύτως ιλιγγιώδης
δραστηριότητα του εκλεγμένου Προέδρου των ΗΠΑ σχετικά με τα νέα σύνορα της
Αμερικής… Ας θυμηθούμε ότι ο Trump ανακοίνωσε πολλά από τα θέλω του ταυτόχρονα,
που περιλαμβάνουν την ενσωμάτωση του Καναδά στις Ηνωμένες Πολιτείες, την αγορά
της Γροιλανδίας, καθώς και την καθιέρωση ελέγχου στο Μεξικό και τη Διώρυγα του
Παναμά. Ταυτόχρονα, αυτά τα θέματα συζητούνται ως δεδομένα: για παράδειγμα, ο
Trump είπε
«Αυτή είναι μια συμφωνία
που πρέπει να γίνει ξανά η Γροιλανδία!», και ο μελλοντικός σύμβουλος εθνικής
ασφάλειας του Trump, Mike Waltz, ειλικρινά είπε για τον Καναδά ότι «περιμένει
τη στιγμή που θα δει τους επανασχεδιασμένους χάρτες».
Οι δηλώσεις Trump
καθηλώνουν – Elon Musk: Σκάσε κορίτσι μου είπε στον καναδό πρωθυπουργό. Είναι
απίστευτα ενδιαφέρον ότι κανένας από τους παγκόσμιους ηγέτες δεν είπε… «εδώ οι
εντολοδόχοι ήρθαν τρέχοντας και μας καθήλωσαν» – αντίθετα, τα λόγια και οι
πράξεις του Trump και των εκπροσώπων του λήφθηκαν πολύ σοβαρά υπόψη.
Αν και ο Γάλλος Υπουργός
Εξωτερικών είπε υστερικά ότι « η ΕΕ δεν θα ανεχθεί την κατάληψη της Γροιλανδίας
από τον Trump», και ο Γερμανός Καγκελάριος εξοργίστηκε ότι «τα σύνορα δεν
πρέπει να αλλάζουν με τη βία στην Δύση, τα γενναία τσακάλια της Δύσης…
συνειδητοποίησαν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες, αν ήθελαν, θα μπορούσαν να βάλουν
και αυτούς στο μάτι.
Μάλιστα ο Trump δεν
απέκλεισε τη χρήση βίας και, έχοντας συμβιβαστεί με το αναπόφευκτο (την απώλεια
της Γροιλανδίας), η Δανία ανέφερε ότι «το βασίλειο αναλύει προσεκτικά ποια
απάντηση θα δώσει ο Trump σε αυτή την πρόταση προκειμένου για να αποφευχθεί μια
σοβαρή διάσπαση στις σχέσεις με έναν στενό σύμμαχο και μέλος του ΝΑΤΟ», και
γενικά, «η Γροιλανδία μπορεί να γίνει ανεξάρτητη», και μετά αφήστε τους να
αποφασίσουν μόνοι τους, ήταν ήδη μια επιδοτούμενη περιοχή.
Στις κραυγές του Καναδού
πρώην Πρωθυπουργού Trudeau ότι ο Καναδάς δεν θα τα παρατούσε ποτέ, ο
συγκυβερνήτης του Trump, Elon Musk, απάντησε απλώς με «σκάσε, κορίτσι μου» και
η εξέχουσα Ρεπουμπλικανή ακτιβίστρια Lauren Witsk απείλησε ότι οι Ηνωμένες
Πολιτείες θα μπορούσαν εύκολα να πάρουν την Γροιλανδία από την Ευρώπη με τη βία
και κανείς δεν θα τολμούσε να κουνηθεί…
Οι ΗΠΑ θέλουν το θέαμα
αυτό… για να αποχωρήσουν από την Ουκρανία. Ορισμένοι ειδικοί πιστεύουν ότι ο
Trump χρειάζεται όλο αυτό το θέαμα για να μετατοπίσει την προσοχή του
αμερικανικού κοινού από την αναπόφευκτη υποχώρηση των ΗΠΑ στη σύγκρουση στην
Ουκρανία και να οργανώσει μια μεγάλη «νίκη» των ΜΜΕ. Αυτό το στοιχείο είναι
σίγουρα προς αξιολόγηση, αλλά οι βαθύτεροι λόγοι για την εκτυλισσόμενη
γεωπολιτική παράσταση είναι πολύ βαθύτεροι.
Η Ρωσία αμφισβήτησε την
Δύση ευθέως, ωμά και ξεκάθαρα. Το γεγονός ότι η Ρωσία έχει ουσιαστικά
αμφισβητήσει μόνη της ολόκληρη την Δύση και την παγκόσμια τάξη πραγμάτων που
εξυπηρετεί τα συμφέροντά της, και ταυτόχρονα, στο πλαίσιο ενός οικονομικού και
θερμού πολέμου, βγαίνει νικήτρια από τη σύγκρουση στην Ουκρανία, οδήγησε την
Δύση στο συμπέρασμα ότι δεν έχει καμία πιθανότητα υπό το υπάρχον σύστημα.
Η Pax Americana πρέπει να
ισχυροποιηθεί – H Αρκτική στο επίκεντρο. Για να μπει στον επόμενο γύρο
αντιπαράθεσης με τη Ρωσία (και την Κίνα) επί ίσοις όροις, χρειάζεται
υπερσυγκέντρωση δηλαδή η παλιά Pax Americana να αποκτήσει νέα σύνορα και νέα
συγκέντρωση ισχύος και πόρων για την οποία μιλάει ο Trump σήμερα.
Επομένως, η κατάληψη του
Καναδά και η αγορά της Γροιλανδίας από αυτή την προοπτική είναι ένα απολύτως
λογικό βήμα για την συσσώρευση της μισής Αρκτικής, όπου, σύμφωνα με
στρατιωτικούς αναλυτές, στο μέλλον θα είναι το κέντρο της γεωπολιτικής
αντιπαράθεσης μεταξύ της Αμερικανικής Αυτοκρατορίας και της Ρωσίας σε συμμαχία
με την Κίνα.
Ο Trump πρέπει να
νομιμοποιήσει μια νέα παγκόσμια τάξη.
Ωστόσο, για να σχηματιστεί μια νέα συγκεντρωτική Δυτική Αυτοκρατορία με
νέα σύνορα, ο Trump (ή μάλλον, αυτοί που στέκονται πίσω του, μαζί με το Βαθύ
Κράτος) πρέπει παραδόξως να νομιμοποιήσει μια νέα παγκόσμια τάξη με άλλα κέντρα
εξουσίας, ακόμα κι αν έχουν διαφορετικό πρόσημο.
Ουσιαστικά, με τις
νεοαποικιακές του πρωτοβουλίες, ο Trump προτείνει να δοθεί στην Ρωσία ένα
διάλειμμα για 30-50-100 χρόνια για να επιστρέψει στη συζήτηση για το ποιος
είναι επικεφαλής αργότερα.
Οι ΗΠΑ θα εγκαταλείψουν
την Ανατολική Ευρώπη και την Βαλτική… όχι άμεσα αλλά αυτό είναι το σχέδιο.
Εκφράζονται ακόμη και επιλογές ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες εγκαταλείπουν την
Ανατολική Ευρώπη και τα κράτη της Βαλτικής, για να μην αναφέρουμε την Ουκρανία,
απέναντι στο Μεξικό, τον Παναμά, τον Καναδά και την Γροιλανδία.
Είναι γνωστό μόνο ότι η
Ρωσία πιστεύει ότι, για παράδειγμα, «οι αξιώσεις του Trump για την Διώρυγα του
Παναμά είναι θέμα διμερών σχέσεων μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και του Παναμά»
και από τις Ηνωμένες Πολιτείες έρχονται μηνύματα σε πρώην «καλύτερους φίλους
και συνεργάτες» όπως «καλύτερα να σιωπάς όταν μιλούν οι ενήλικες».
Το 2023 μ.Χ., σε μια
συνάντηση του Φόρουμ Valdai, ο Ρώσος Πρόεδρος Putin είπε ότι «Η Βόρεια
Στρατιωτική Περιοχή δεν είναι μια εδαφική σύγκρουση: η Ρωσία είναι η μεγαλύτερη
χώρα στον κόσμο, δεν ψάχνει για νέα εδάφη αλλά αρχές στις οποίες θα βασιστεί η
νέα παγκόσμια τάξη» (https://attikanea.info/%CE%BF%CE%B9-%CE%BC%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CE%AF-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CF%80%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CE%BF%CF%83%CE%BC%CE%B9%CF%89%CE%BD-%CF%83%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CF%83/).
Τίποτα
δεν γίνεται τυχαία – Ο Trump ετοιμάζει την αλλαγή του χάρτη του κόσμου,
βλέπουμε τις πρώτες κινήσεις. Η επέκταση είναι ενσωματωμένη στο Αμερικανικό
DNA, είπε ο Gordon Gray, τώρα καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Τζορτζ Ουάσιγκτον και
πρώην αξιωματικός της Εξωτερικής Υπηρεσίας.
Τίποτα δεν γίνεται τυχαία
– Ο Trump ετοιμάζει την αλλαγή του χάρτη του κόσμου, βλέπουμε τις πρώτες
κινήσεις. Η επέκταση είναι ενσωματωμένη στο αμερικανικό DNA. Ο Donald Trump δεν
το έχει κρύψει… θέλει να κάνει την Αμερική και πάλι μεγάλη.
Στην ουσία ο επανεκλεγμένος
Πρόεδρος Donald Trump προφανώς θέλει να ξανασχεδιάσει τον χάρτη του δυτικού
ημισφαιρίου για να κάνει την Αμερική πολύ μεγαλύτερη. Και δεν αποκλείει την
χρήση στρατιωτικής βίας. Κατά την διάρκεια μιας επαφής του με τους δημοσιογράφους
στο Mar-a-lago, ο Trump αναφέρθηκε στην «αυγή της χρυσής εποχής των
Αμερικανών», η οποία περιλαμβάνει:
– Απόκτηση της
Γροιλανδίας από την Δανία: «Θα πρέπει να την εγκαταλείψουν γιατί την
χρειαζόμαστε για την εθνική ασφάλεια. Αυτό είναι για τον ελεύθερο κόσμο. Μιλάω
για την προστασία του ελεύθερου κόσμου».
– Ανάκτηση της Διώρυγας
του Παναμά: «Δώσαμε την Διώρυγα του Παναμά στον Παναμά. Δεν την δώσαμε στην
Κίνα και έκαναν κατάχρηση».
– Μετατροπή του Καναδά
στην 51η πολιτεία, προωθώντας τον Wayne Gretzky ως υποψήφιο κυβερνήτη. «Ο
Καναδάς επιδοτείται περίπου 200 δισεκατομμύρια δολάρια το χρόνο, συν άλλα
πράγματα. Και ουσιαστικά δεν έχουν στρατό. Έχουν πολύ μικρό στρατό. Και
βασίζονται στον στρατό μας».
– Μετονομασία του Κόλπου
του Μεξικού: «Θα αλλάξουμε το όνομα του Κόλπου του Μεξικού σε Κόλπο της
Αμερικής, ο οποίος έχει ένα όμορφο δαχτυλίδι. Αυτό καλύπτει μεγάλη περιοχή. Ο
Κόλπος της Αμερικής, τι όμορφο όνομα».
Δεν είναι ξεκάθαρο πόσο
μακριά θα πάει για τις επιδιώξεις τους, αλλά το γεγονός ότι συνεχίζει να
αναφέρει ως ανεξάρτητα την Γροιλανδία, τον Παναμά και τον Καναδά υποδηλώνει ότι
δεν είναι απαραιτήτως ανεδαφικές ιδέες.
Επιπλέον, το ενδιαφέρον
του Trump για την Γροιλανδία ήταν εμφανές κατά την πρώτη του διακυβέρνηση, όταν
φέρεται να σκέφτηκε να προσπαθήσει να ανταλλάξει τη Γροιλανδία με το Πουέρτο
Ρίκο.
Αντίθετα, ο Trump έχει
μιλήσει εδώ και πολύ καιρό για το αντίθετο της επέκτασης – την ασφάλεια των
συνόρων με το Μεξικό – όταν αναλάβει τα καθήκοντά του.Οι ΗΠΑ επεκτείνονται. Η
επέκταση είναι ενσωματωμένη στο Αμερικανικό DNA, είπε ο Gordon Gray, τώρα
καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Τζορτζ Ουάσιγκτον και πρώην αξιωματικός της
Εξωτερικής Υπηρεσίας.
«Από τα εδάφη του
Jamestown και Plymouth Rock, υπάρχει η έννοια του Manifest Destiny και η
αντιληπτή ανάγκη να συνεχίσουμε να κινούμαστε δυτικά, μέχρι το Jefferson’s
Louisiana Purchase», είπε.
Ενώ η περίοδος της
επέκτασης επιβραδύνθηκε στις αρχές του 20ου αιώνα, η Αλάσκα και η Χαβάη έγιναν
κράτη το 1.959 μ.Χ.. Υπάρχουν εκείνοι που θα υποστήριζαν, πρόσθεσε ο Gray, ότι
οι πόλεμοι υπό την ηγεσία των ΗΠΑ στο Ιράκ και το Αφγανιστάν ήταν μια μορφή
αμερικανικής επέκτασης.
Ποιο είναι το δόγμα του
Trump; Στην ιστορία των ΗΠΑ, ο Πρόεδρος James Monroe καθιέρωσε το Δόγμα Monroe,
το οποίο ενσωματώθηκε στο μήνυμά του το 1.823 μ.Χ. προς το Κογκρέσο και
ουσιαστικά προειδοποίησε τις Ευρωπαϊκές δυνάμεις ενάντια στον περαιτέρω αποικισμό
στο Δυτικό Ημισφαίριο.
Καθώς επέβλεπε την
κατασκευή της Διώρυγας του Παναμά, ο Πρόεδρος Theodore Roosevelt επέκτεινε το
Δόγμα Monroe με το Roosevelt Corollary, για να υποστηρίξει ότι οι ΗΠΑ είχαν την
ευθύνη να βοηθήσουν τις χώρες στο Δυτικό Ημισφαίριο.
Η συνήθως απομονωτική
ρητορική του Trump φαίνεται να έρχεται σε αντίθεση με την ιδέα των ΗΠΑ ως
προστάτη της Δύσης. Και τα παράπονά του για τον Καναδά, τον Παναμά και το
Μεξικό περιστρέφονται όλα γύρω από την ιδέα ότι οι ΗΠΑ εξαπατούνται.
Το γεγονός ότι ο Trump
αρνήθηκε, όταν ρωτήθηκε από έναν δημοσιογράφο, να αποκλείσει το ενδεχόμενο να
χρησιμοποιήσει τον αμερικανικό στρατό για να αποκτήσει γη είτε στην Γροιλανδία
είτε στον Παναμά, θα μπορούσε να απογοητεύσει τους Αμερικανούς που θυμούνται
την υπόσχεσή του κατά την διάρκεια της προεδρικής εκστρατείας να κρατήσει τις
ΗΠΑ μακριά από πολέμους.
Όμως, η έλλειψη
οποιασδήποτε διευκρίνισης σχετικά με την απόκτηση ή την προσάρτηση της
Γροιλανδίας ή του Παναμά υποδηλώνει ότι αυτές οι προτάσεις βρίσκονται ακόμη
πολύ στο στάδιο της ιδέας. Ωστόσο, ο μεγαλύτερος γιος του Trump, ο Donald Trump
Junior, τροφοδότησε τη συζήτηση για τη Γροιλανδία την Τρίτη με ένα ταξίδι στο
μεγαλύτερο νησί του κόσμου.
Δημοσίευσε ένα βίντεο από
το πιλοτήριο ενός αεροπλάνου – στολισμένο με ένα όπλο του Trump – που προφανώς
ετοιμαζόταν να προσγειωθεί στη Γροιλανδία, καθώς και βίντεο με Γροιλανδούς με
καπέλα MAGA.
Οι ΗΠΑ έχουν εμπειρία
στην αγορά γης από την Δανία. Οι ΗΠΑ απέκτησαν τις Αμερικανικές Παρθένες Νήσους
από το Βασίλειο της Δανίας το 1.917 μ.Χ. για 25 εκατομμύρια δολάρια σε χρυσά
νομίσματα, αλλά μόνο μετά από δεκαετίες προσπαθειών για την απόκτηση τους.
Σήμερα, οι Παρθένοι Νήσοι
των ΗΠΑ είναι ένα από τα πέντε εδάφη των ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένης της
μεγαλύτερης και πολυπληθέστερης του Πουέρτο Ρίκο. Όσοι γεννήθηκαν σε εδάφη των
ΗΠΑ είναι πολίτες των ΗΠΑ, αλλά λαμβάνουν μόνο συμβολική εκπροσώπηση στο
Κογκρέσο και μπορούν να ψηφίσουν στις Προεδρικές εκλογές μόνο εάν μετακομίσουν
σε μια πολιτεία των ΗΠΑ.
Στρατηγικό περιουσιακό
στοιχείο. Υπάρχουν πολλοί λόγοι για να ενδιαφέρονται οι ΗΠΑ για την Γροιλανδία,
συμπεριλαμβανομένου του πλούτου των ορυκτών της σε μια εποχή που η Κίνα
κυριαρχεί στην παγκόσμια παραγωγή σπάνιων γαιών.
Ο Trump μίλησε κατά την
πρώτη του θητεία για την απόκτησή της, παρόλο που η Δανία δεν έδειξε ενδιαφέρον
να πουλήσει, όπως και τώρα. Κατά τον Gray υπάρχουν σαφείς στρατηγικοί λόγοι για
τους οποίους οι ΗΠΑ ενδιαφέρονται να αγοράσουν την Γροιλανδία, γι’ αυτό και τα
σχόλια του Trump γι’ αυτήν αξίζουν ιδιαίτερης προσοχής.
Τα σχόλια του Trump για
τη Διώρυγα του Παναμά φαίνονται επίσης πιο πολιτικά για τον Gray, καθώς έχουν
ως στόχο να παραπονεθούν για την αυξανόμενη επιρροή της Κίνας, ένα βασικό
ζήτημα για πολλούς από τους οπαδούς του Trump.
Ο Carter και το κανάλι
του Παναμά. Η κληρονομιά είναι ένα θέμα που είναι σημαντικό για τον Trump, κάτι
που φάνηκε ξεκάθαρα από τον τρόπο που συνέπλεξε τον Jimmy Carter στα σχόλιά του
για την Διώρυγα του Παναμά.
Στα σχόλιά του στους
δημοσιογράφους, ο Trump σημείωσε ότι ο Carter υπέγραψε μια συνθήκη για την
επιστροφή της ζώνης του Καναλιού στον Παναμά μετά από 75 χρόνια κυριαρχίας των
ΗΠΑ. Ο Carter, κατά σύμπτωση, πέθανε τον περασμένο μήνα και μεταφέρθηκε την
Τρίτη στην Ουάσιγκτον, όπου θα εναποτεθεί στο Καπιτώλιο των ΗΠΑ (https://attikanea.info/%CF%84%CE%AF%CF%80%CE%BF%CF%84%CE%B1-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%B3%CE%AF%CE%BD%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CF%85%CF%87%CE%B1%CE%AF%CE%B1-%CE%BF-trump-%CE%B5%CF%84%CE%BF%CE%B9%CE%BC%CE%AC/).
Χάρτης της Νέας Παγκόσμιας Τάξης του 1.942 ,Χ.: Ο χάρτης δείχνει την Γροιλανδία, το Μεξικό και τον Καναδά ως μέρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής! ΣΧΟΛΙΟ : ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΑΦΟΥ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΚΑΙ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΣΥΝΟΡΑ.
Δημοσιεύτηκε στη Φιλαδέλφεια στις αρχές του 1.942 μ.Χ., αυτό το «Περίγραμμα του (του) Μεταπολεμικού Νέου Παγκόσμιου Χάρτη», που δημιουργήθηκε από τον Maurice Gomberg, δείχνει μια πρόταση για αναδιάταξη του κόσμου μετά από μια νίκη των Συμμάχων ενάντια στις δυνάμεις του Άξονα. Ο τίτλος του παραπέμπει σε μια «Νέα Παγκόσμια Τάξη», μια ασαφή έννοια, με τους πολλούς ορισμούς της να έρχονται συχνά σε αντίθεση μεταξύ τους.
Στον πυρήνα του NWO, ωστόσο, είναι πάντα η αντίληψη ότι μια μικρή ομάδα ισχυρών ατόμων, ιδρυμάτων, βιομηχανιών ή/και εθνών πρέπει να οδηγήσει τον κόσμο στην σωστή κατεύθυνση (δηλαδή προς την «ενοποίηση»). Αυτό μπορεί να είναι ενάντια στη θέληση του κόσμου (και επομένως να γίνεται κρυφά, τουλάχιστον σε ορισμένες εκδόσεις της ιστορίας του NWO), αλλά τελικά είναι για το καλό του.
Όλα προσχεδιασμένα από τα ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΧΙΔΝΩΝ... ΚΑΙ Ο ΤΡΑΜΠ ΘΑ ΤΑ ΥΛΟΠΟΙΗΣΕΙ... Ο Πρόεδρος Τζορτζ Μπους ο πρεσβύτερος χρησιμοποίησε ρητά το NWO για να αναφερθεί στους στόχους των ΗΠΑ σε έναν κόσμο μετά τον Ψυχρό Πόλεμο. Ο όρος έχει μια γενεαλογία πολύ παλαιότερη από τον Ψυχρό Πόλεμο, ή ακόμα και από τους δύο Παγκόσμιους Πολέμους.
Κάποιοι θα μπορούσαν μάλιστα να πουν –και τώρα ξεφεύγουμε κάπως πρόωρα στο πεδίο της θεωρίας συνωμοσίας– ότι πηγαίνει πίσω στους Ρωμαϊκούς χρόνους, όπως μαρτυρείται από το (τροποποιημένο) απόφθεγμα του Ρωμαίου ποιητή Βιργίλιου στα οπίσθια του Μεγάλη σφραγίδα των ΗΠΑ και (σημαντικά ή όχι, από το 1.935 μ.Χ.) στο πίσω μέρος του δολαρίου: Novus Ordo Seclorum – κυριολεκτικά: «Ένα νέο Παραγγελία για τους Αιώνες».
Σε ένα σύγχρονο πλαίσιο, ήταν ο Βρετανός ιμπεριαλιστής Σέσιλ Ρόουντς (που έδωσε το όνομά του στη Ροδεσία και η υποτροφία της Ρόδου, της οποίας ο Μπιλ Κλίντον ήταν αποδέκτης) που πρότεινε για πρώτη φορά μια ομοσπονδιακή παγκόσμια κυβέρνηση να επιβληθεί από τις ΗΠΑ και την Βρετανική Αυτοκρατορία. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Γούντροου Γουίλσον εμπνεύστηκε από μια παρόμοια ιδέα για να καταρτίσει τα σχέδιά του για μια Κοινωνία των Εθνών μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Τα περισσότερα φασιστικά καθεστώτα στις δεκαετίες του 20, του 30 και του 40 του εικοστού αιώνα πρότειναν επίσης κάποιο είδος NWO – στην πραγματικότητα, τα περισσότερα αυτοπροσώπευαν τον εαυτό τους ως «Νέα Τάξη». Ο HG Wells – αυτός του «War of the Worlds» – έγραψε το «The Open Conspiracy» (1.928 μ.Χ.) στο οποίο περιγράφει τις προσπάθειές του να κάνει τους διανοούμενους να υποστηρίξουν την ιδέα μιας Παγκόσμιας Σοσιαλδημοκρατίας και «The New World Order» (1.940 μ.Χ.). στο οποίο περιγράφει λεπτομερώς πώς θα χρειαστεί μια γενιά αγώνα για να ξεπεραστούν οι αντίπαλοι μιας τέτοιας παγκόσμιας κυβέρνησης.
Από αυτή την συνοπτική επισκόπηση, θα μπορούσε εξίσου σχηματικά να συναχθεί το συμπέρασμα ότι η Μια Παγκόσμια Κυβέρνηση ήταν το πιο καλοπροαίρετο προβαλλόμενο αποτέλεσμα μιας αισιόδοξης, θετικιστικής, σοσιαλιστικής και/ή ιμπεριαλιστικής (ή σε ορισμένες περιπτώσεις, εθνικοσοσιαλιστικής ) κοσμοθεωρίας, ενός είδους κοσμικής Νέας Ιερουσαλήμ, ο καλύτερος από όλους τους δυνατούς κόσμους.
Ο θάνατος του κομμουνισμού, που ως ιδανικό εξέπνευσε πολύ νωρίτερα από την αυτοκρατορία του, μπορεί να θεωρηθεί ως το απόλυτο επιχείρημα εναντίον αυτής της φιλοσοφίας. Μπορείτε να οδηγήσετε ένα άλογο στο νερό, αλλά δεν μπορείτε να το κάνετε να μοιραστεί αυτόν τον πόρο εξίσου με τα άλλα άλογα.
Η φιλοσοφία του ανθρώπου δεν είναι: να δουλεύεις όσο μπορείς, να καταναλώνεις όσο χρειάζεται, αλλά: να δουλεύεις όσο λίγο χρειάζεται, να καταναλώνεις όσο περισσότερο μπορείς. Ο Καρλ Μαρξ νικήθηκε από τον Γκόρντον Γκέκο.
Κι όμως, η αισιοδοξία επιμένει – τι άλλο μπορεί να κάνει; Ενόψει των συνεχιζόμενων προσπαθειών για τον καλύτερο κόσμο, την «ενοποίηση» του, η αντίθεση σε ομάδες, θεσμούς και προθέσεις που μοιάζουν με NWO έχουν συγχωνευθεί σε μια μυριάδα θεωριών, οι περισσότερες από τις οποίες είναι συνωμοσιολογικού χαρακτήρα (θα έλεγα ότι, ‘t I), όλα αυτά φέρουν την σημαία της ελευθερίας (για τους κοσμικούς) ή της θρησκείας (για όσους υποψιάζονται ότι οι Έσχοι Καιροί πλησιάζουν κάθε φορά που ψηφίζει ο ΟΗΕ ψήφισμα).
Αυτό είναι όπου μια επισκόπηση πρέπει να περιοριστεί στην ονομασία ορισμένων από τις πολλές συνωμοτικές διαμορφώσεις που υπάρχουν υπόνοιες ότι εκτελούν κρυφά τη Νέα Παγκόσμια Τάξη. Διαλέξτε και ανακατέψτε και δημιουργήστε τη δική σας συνωμοσία: οι Illuminati, οι Ελευθεροτέκτονες, το Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων, η Τριμερής Επιτροπή, οι Εβραίοι, η Ομάδα Bilderberg, η G-8, οι Ναζί, η συμφωνία Bretton-Woods, μαύρα ελικόπτερα, Η συμπαιγνία ΗΠΑ-εξωγήινων, το σιωνιστικό λόμπι σε σύγκρουση με τους Αμερικανούς Νεο-Κονιοφύλακες, εκείνοι που είναι έτοιμοι να «ανακατέψουν» και να αραιώσουν το λευκό φυλή, ο Οίκος του Ουίνδσορ, ο Αντίχριστος, το ένα τοις εκατό, μια φυλή πολυεθνικών εταιρειών, εξωγήινοι ερπετοειδείς, τα Ηνωμένα Έθνη.
Κορυφαίες ιστορίες. Ο Maurice Gomberg, για τον οποίο σχεδόν καμία πληροφορία δεν είναι ανιχνεύσιμη στο διαδίκτυο, μπορεί να ήταν εξωγήινος ερπετός, αλλά το εβραϊκό του επώνυμό τον καθιστά τουλάχιστον ύποπτο σε ορισμένους κύκλους. Τόσο λίγα είναι γνωστά γι ‘αυτόν που έχει προταθεί ακόμη και ότι αυτός ο χάρτης ήταν μια ναζιστική πλαστογραφία*, για να προκαλέσει στην Αμερική τον φόβο μιας κομμουνιστικής κατάληψης του κόσμου.
Αλλά θα ήταν ασφαλέστερο να υποθέσουμε ότι αυτός ο χάρτης ήταν μια σοβαρή προσπάθεια, από τα προαναφερθέντα καλοπροαίρετα σοσιαλιστικά αισθήματα, να προτείνει μια αναδιοργάνωση του κόσμου που θα τερμάτιζε τον πόλεμο μια για πάντα και θα έφερνε «μόνιμη ειρήνη, ελευθερία, δικαιοσύνη, ασφάλεια και την ανασυγκρότηση του κόσμου». Ή τουλάχιστον αφήστε αυτό, στο όνομα του ξυραφιού του Occam, να είναι η υπόθεση εργασίας μας για την αξιολόγηση αυτού του χάρτη. Τα κύρια δομικά στοιχεία της Νέας Παγκόσμιας Τάξης του θα ήταν:
Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής (ΗΠΑ): ΗΠΑ, Καναδάς, όλες οι πολιτείες της Κεντρικής Αμερικής και της Καραϊβικής, τα περισσότερα νησιά του Ατλαντικού (συμπεριλαμβανομένης της Γροιλανδίας και της Ισλανδίας), τα περισσότερα νησιά του Ειρηνικού, Ταϊβάν, Χαϊνάν, Φιλιππίνες και αρκετά νησιά της Ινδονησίας, συμπεριλαμβανομένου του Σουλαουέζι. Αυτή επρόκειτο να είναι η κυρίαρχη δύναμη στον κόσμο, στρατιωτική και όχι μόνο.
Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών (ΕΣΣΔ): Οι Σοβιετικοί επρόκειτο να ανταμειφθούν με την Περσία (Ιράν), τη Μογγολία, τη Μαντζουρία, τη Φινλανδία και όλη την Ανατολική Ευρώπη, η οποία στη συνέχεια θα αποτελούσε μέρος του Ανατολικού Μπλοκ (εξαιρουμένης της Αλβανίας, αλλά συμπεριλαμβανομένου του το πραγματικό κράτος της Γιουγκοσλαβίας, σοσιαλιστικό αλλά αντισοβιετικό). Όλα αυτά τα κράτη έπρεπε απλώς να γίνουν κράτη μέλη της ΕΣΣΔ. Η Αυστρία και το μεγαλύτερο μέρος της Γερμανίας, αν και «σε καραντίνα» εμφανίζονται στη σοβιετική σφαίρα.
Ηνωμένες Πολιτείες της Νότιας Αμερικής (ΗΠΑ): Συμπεριλαμβανομένων όλων των πολιτειών της Νότιας Αμερικής, με τις τρεις Γουιάνες ως ενιαία συνιστώσα πολιτεία και τα νησιά Φώκλαντ μέρος των ΗΠΑ.
Ένωση Αφρικανικών Δημοκρατιών (UAR): Όλη η Αφρική ως ομοσπονδία δημοκρατιών.
Οι Αραβικές Ομοσπονδιακές Δημοκρατίες (AFR): Που καλύπτουν την Σαουδική Αραβία και όλα τα άλλα κράτη που τώρα κατέχουν την Αραβική Χερσόνησο, καθώς και το σημερινό Ιράκ και Συρία.
Οι Ομοσπονδιακές Δημοκρατίες της Ινδίας (FRI): Σημερινό Αφγανιστάν, Πακιστάν, Ινδία, Νεπάλ, Μπουτάν, Μπαγκλαντές και Μπίρμα (Μυανμάρ).
Οι Ηνωμένες Δημοκρατίες της Κίνας (URC): Μια ομοσπονδία που περιλαμβάνει όλα τα μέρη της σημερινής Κίνας, την Κορέα, την παλιά γαλλική αποικία της Ινδοκίνας (τώρα Βιετνάμ, Λάος και Καμπότζη), την Ταϊλάνδη και τη Μαλαισία.
Ηνωμένες Πολιτείες της Σκανδιναβίας (USS): Νορβηγία, Σουηδία, Δανία.
Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης (USE): Οι χώρες της Μπενελούξ, η Γερμανική Ρηνανία, η Γαλλία, η Ελβετία, η Ισπανία, η Πορτογαλία και η Ιταλία.
Και τέλος η Βρετανική Κοινοπολιτεία των Εθνών (BCN), συμπεριλαμβανομένης της Μεγάλης Βρετανίας, της Αυστραλίας, της Νέας Ζηλανδίας, της Σρι Λάνκα, της Μαδαγασκάρης και του μεγαλύτερου μέρους της Ινδονησίας.
Οι μικρότερες οντότητες περιλαμβάνουν την Eire (ολόκληρη την Ιρλανδία), την Ελλάδα (συμπεριλαμβανομένης της Αλβανίας), την Τουρκία (εξαιρουμένης της Ευρωπαϊκής Τουρκίας), την Εβραϊκή χώρα (τους Αγίους Τόπους συν Ιορδανία) και την Ιαπωνία . Τα τρία κράτη-άξονες (Γερμανία, Ιταλία και Ιαπωνία) επρόκειτο να τεθούν σε «καραντίνα» έως ότου μπορέσουν να γίνουν εκ νέου δεκτά στην οικογένεια των εθνών.
Ο κ. Gomberg πιθανώς πήρε το σύνθημά του για αυτόν τον χάρτη από τον πρόεδρο των ΗΠΑ Franklin D. Roosevelt, του οποίου την ομιλία σχετικά με τέσσερις ελευθερίες και μια ηθική τάξη (από την κατάσταση της Ένωσης έως το 77ο Κογκρέσο) παραθέτει, πριν σκιαγραφήσει το δικό του όραμα (στο στο κάτω μέρος του χάρτη):
«Καθώς οι ΗΠΑ με τη συνεργασία των Δημοκρατιών της Λατινικής Αμερικής, της Βρετανικής Κοινοπολιτείας των Εθνών και της Ένωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών, αναλαμβάνουν την παγκόσμια ηγεσία για την εγκαθίδρυση μιας Νέας Παγκόσμιας Ηθικής Τάξης για μόνιμη ειρήνη, δικαιοσύνη, ασφάλεια και παγκόσμια ανασυγκρότηση .»
«Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΑΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ:
1. Εμείς, οι ΗΠΑ, σε συνεργασία με τους συμμάχους μας, για λόγους εθνικής ασφάλειας και για το συμφέρον της διεθνούς ηθικής, είμαστε αποφασισμένοι να συντρίψουμε και να καταστρέψουμε ολοκληρωτικά τη στρατιωτική δύναμη των επιτιθέμενων του Άξονα και των δορυφόρων τους ανεξαρτήτως κόστους, προσπάθειας και τον απαραίτητο χρόνο για την ολοκλήρωση αυτής της αποστολής.
2. Η παλιά παγκόσμια τάξη πραγμάτων της αποικιακής καταπίεσης, της εκμετάλλευσης κυριαρχιών, του ανταγωνιστικού ιμπεριαλισμού και της μισθοφορικής διπλωματίας ισορροπίας δυνάμεων. Μεγαλειοτήτων, δικτατόρων, προνομιούχων μειονοτήτων, πλουτοκρατών μονοπωλίων και παρόμοιων κοινωνικών παρασίτων. η διεφθαρμένη τάξη που ευθύνεται για τον σημερινό παγκόσμιο κατακλυσμό, που θέτει σε κίνδυνο την εθνική μας ασφάλεια και την ειρηνική διαδικασία, δεν θα ξανασηκωθεί ποτέ.
3. Μια Νέα Παγκόσμια Ηθική Τάξη για μόνιμη ειρήνη και ελευθερία θα καθιερωθεί με την επιτυχή ολοκλήρωση του παρόντος πολέμου.
4. Για λόγους ιστορίας, οικονομικής δομής, ευνοϊκής γεωγραφίας και ευημερίας της ανθρωπότητας, οι ΗΠΑ πρέπει, αλτρουιστικά, να αναλάβουν την ηγεσία της νεοσύστατης, δημοκρατικής παγκόσμιας τάξης.
5. Για να μειώσει το βάρος και την εγκληματική σπατάλη των εξοπλιστικών δαπανών παντού στον κόσμο, οι ΗΠΑ, με τη συνεργασία της Λατινικής Αμερικής, της Βρετανικής Κοινοπολιτείας των Εθνών και της ΕΣΣΔ θα αναλάβουν να εγγυηθούν την ειρήνη στα έθνη που θα αφοπλιστούν οριστικά και αποστρατικοποιήθηκε μετά την ολοκλήρωση του παρόντος πολέμου.
6. Για να μπορέσουμε, στην εκπλήρωση των υποχρεώσεών μας, να αποτρέψουμε αποτελεσματικά την πιθανότητα επανάληψης ενός άλλου παγκόσμιου κατακλυσμού, το αήττητο των ΗΠΑ ως στρατιωτικής, ναυτικής και αεροπορικής δύναμης, θα είναι η κύρια προϋπόθεση.
7. Για ρεαλιστικές εκτιμήσεις της στρατηγικής και του άτρωτου μας, είναι επιτακτική ανάγκη οι ΗΠΑ να παραιτηθούν από τους ελέγχους των κτήσεων τους από όλες τις ξένες Δυνάμεις σε ολόκληρο το Δυτικό Ημισφαίριο, τα γύρω ύδατα και τα στρατηγικά νησιωτικά φυλάκια όπως περιγράφονται στον συνοδευτικό χάρτη.
8. Για λόγους ημισφαιρικής άμυνας και σύμφωνα με το πνεύμα και την παράδοση του νέου Δόγματος Μονρόε της ημισφαιρικής αλληλεγγύης και της πολιτικής «Καλού Γείτονα», οι ΗΠΑ με τη συγκατάθεση των Δημοκρατιών της Λατινικής Αμερικής θα αποκτήσουν τα δικαιώματα ελέγχου και προστασίας των παραιτηθέντων εδάφη.
9. Για να ενισχύσουμε τη θέση μας στην περιοχή της Καραϊβικής που έχει προφανή σημασία για την ημισφαιρική άμυνα, θα προσφερθούν όλα τα πιθανά κίνητρα στους γείτονές μας της Κεντρικής Αμερικής και των Δυτικών Ινδιών για να διευκολυνθεί η είσοδός τους ως ισότιμες πολιτείες των ΗΠΑ όπως περιγράφεται στον χάρτη.
10. Για να ενισχύσουν την πολιτικοοικονομική ενότητα του Δυτικού Ημισφαιρίου, οι ΗΠΑ θα προωθήσουν και θα βοηθήσουν την ενοποίηση της Νότιας Αμερικής σε μια καλά οργανωμένη, δημοκρατική, ομοσπονδιακή «Ηνωμένες Πολιτείες της Νότιας Αμερικής».
11. Η απελευθερωμένη Βρετανική, Γαλλική και Ολλανδική Γουιάνα θα αναδιοργανωθεί ως ένα κράτος των Η.Π.Α.
12. Όλες οι Δυνάμεις θα εγκαταλείψουν τον έλεγχο των αποικιακών, εντολών και στρατηγικών νησιωτικών κτήσεων τους παντού στον κόσμο.
13. Η Βρετανική Κοινοπολιτεία των Εθνών, η δεύτερη σημαντική στρατιωτική και ναυτική δύναμη που συνεργάζεται σε ένα δεσμευτικό σύμφωνο με τις ΗΠΑ ως Δύναμη για την ελευθερία, θα διατηρήσει και θα αποκτήσει τον έλεγχο αυτών των εδαφών, των βάσεων ειρήνης και των στρατηγικών νησιωτικών φυλάκια που είναι απαραίτητα για τη διατήρηση της παγκόσμιας ειρήνης και ελευθερίας ως περιγράμματα στον χάρτη.
14. Η ΕΣΣΔ, η τρίτη σημαντική στρατιωτική δύναμη που συνεργάζεται με τις ΗΠΑ ως Δύναμη για την ελευθερία και τη διατήρηση της παγκόσμιας ειρήνης, θα αποκτήσει τον έλεγχο των απελευθερωμένων, αποδιοργανωμένων παρακείμενων περιοχών και εκείνων Γερμανίας-Αυστρίας προς επανεκπαίδευση και τελικά ενσωματώθηκαν ως ισότιμες δημοκρατίες της ΕΣΣΔ, όπως περίπου περιγράφεται στο χάρτη.
15. Θα οργανωθεί μια παγκόσμια ένωση εθνικοτήτων με εξουσίες διαιτησίας και εποπτείας.
16. Θα οργανωθεί Παγκόσμιο Δικαστήριο με σωφρονιστικές εξουσίες απόλυτου μποϊκοτάζ, καραντίνας, αποκλεισμού και κατοχής από τη διεθνή αστυνομία, ενάντια σε παραβάτες της διεθνούς ηθικής.
17. Οι ΗΠΑ, με τη στενή συνεργασία των Ηνωμένων Πολιτειών της Νότιας Αμερικής, της Βρετανικής Κοινοπολιτείας των Εθνών, της ΕΣΣΔ και της Παγκόσμιας Ένωσης Εθνοτήτων, θα προωθήσουν και θα βοηθήσουν στην ενοποίηση των εγκαταλειμμένων εδαφών και των περιοχών που επί του παρόντος αδικαιολόγητα χωρίζονται σε καλά οργανωμένες δημοκρατικές και απολύτως αποστρατιωτικοποιημένες δημοκρατίες όπως περίπου στον χάρτη.
18. Οι περιοχές που είναι γνωστές ως Κάτω Χώρες, Βέλγιο, Λουξεμβούργο, Ελβετία, Γαλλία, Ισπανία, Πορτογαλία, το νησί της Κορσικής και τελικά η Ιταλία και τα νησιά Σαρδηνία και Σικελία θα ενοποιηθούν ως αποστρατιωτικοποιημένες, ομοσπονδιακές «Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης».
19. Οι περιοχές γνωστές ως Σουηδία, Νορβηγία, Δανία και νησιά Spitsbergen θα ενοποιηθούν ως αποστρατιωτικοποιημένες, ομοσπονδιακές «Ηνωμένες Πολιτείες της Σκανδιναβίας».
20. Η ήπειρος της Αφρικής θα αναδιοργανωθεί και θα ενοποιηθεί ως μια αποστρατιωτικοποιημένη, ομοσπονδιακή «Ένωση Αφρικανικών Δημοκρατιών».
21. Οι περιοχές της Σαουδικής Αραβίας, της Συρίας, του Λιβάνου, του Ιράκ, του Χέγιας, του Άντεν και του Ομάν, θα ενοποιηθούν ως αποστρατικοποιημένη ένωση «Αραβικών Ομοσπονδιακών Δημοκρατιών».
22. Οι περιοχές που είναι γνωστές ως Ινδία, συμπεριλαμβανομένου του Αφγανιστάν, του Μπαλουχιστάν, του Νεπάλ, του Μπουτάν και της Βιρμανίας θα ενοποιηθούν ως αποστρατικοποιημένες «ομοσπονδιακές Δημοκρατίες της Ινδίας».
23. Οι περιοχές γνωστές ως Κίνα, Εσωτερική Μογγολία, Θιβέτ, Ταϊλάνδη, Μαλάγια, Ινδο-Κίνα και Κορέα, θα ενοποιηθούν ως αποστρατιωτικοποιημένες, ομόσπονδες «Ηνωμένες Δημοκρατίες της Κίνας».
24. Οι περιοχές γνωστές ως Ελλάδα, Σκόπια, Αλβανία, Κρήτη, Δωδεκάνησα και παρακείμενα νησιά στο Αιγαίο θα ενοποιηθούν ως αποστρατικοποιημένη «Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Ελλάδας».
25. Οι περιοχές που είναι γνωστές ως Eire και Βόρεια Ιρλανδία θα ενοποιηθούν ως αποστρατικοποιημένη ανεξάρτητη δημοκρατία της «Eire».
26. Η περιοχή των Αγίων Τόπων των αρχαίων Εβραίων, επί του παρόντος γνωστή ως Παλαιστίνη και Υπερ-Ιορδανία, και οι παρακείμενες απαραίτητες περιοχές όπως περιγράφονται στον χάρτη, για λόγους ιστορίας και επιτακτικής ανάγκης για την ανακούφιση ενός μεταπολεμικού προσφυγικού προβλήματος, θα να ενοποιηθεί ως αποστρατιωτικοποιημένη δημοκρατία της «Εβραϊκής χώρας».
27. Η περιοχή γνωστή ως Ευρωπαϊκή Τουρκία, δίπλα στα Δαρδανέλια, τη θάλασσα του Μαρμόρα και του Βοσπόρου, για λόγους ρεαλιστικής ειρηνευτικής στρατηγικής θα τεθεί υπό κοινό έλεγχο της ΕΣΣΔ και της Τουρκίας.
28. Η περιοχή γνωστή ως Τουρκία θα είναι μια αποστρατιωτικοποιημένη ανεξάρτητη δημοκρατία της «Τουρκίας».
29. Όλα τα προβλήματα ανταλλαγής, μεταφοράς και επαναπατρισμού πληθυσμών θα τα διαχειρίζεται η Παγκόσμια Ένωση Εθνοτήτων.
30. Οι εγκληματίες και οι συνεργάτες τους που είναι ένοχοι αυτού του αποτρόπαιου πολέμου θα οδηγηθούν στην δικαιοσύνη και θα επιβληθεί αξέχαστη τιμωρία.
31. Όλοι οι υπήκοοι της Ιαπωνίας και όλα τα άτομα ιαπωνικής καταγωγής αμφίβολης πίστης θα εκδιωχθούν από ολόκληρο το Δυτικό Ημισφαίριο, τα προτεκτοράτα των ΗΠΑ και τα στρατηγικά φυλάκια νησιών και η περιουσία τους θα δημευτεί για μεταπολεμικές ανάγκες ανοικοδόμησης.
32. Όλοι οι υπήκοοι της Γερμανίας και της Ιταλίας και όλα τα άτομα γερμανικής και ιταλικής καταγωγής που είναι γνωστά ως ενεργοί υποστηρικτές των ναζιστικών και φασιστικών ιδεολογιών θα αντιμετωπίζονται παρόμοια.
33. Η μετανάστευση Γερμανών, Ιταλών, Ιαπωνικών στο Δυτικό Ημισφαίριο, τα προτεκτοράτα και τα νησιωτικά φυλάκια του θα σταματήσει επ’ αόριστον.
34. Όλα τα άτομα Γερμανικής καταγωγής στην Ανατολική Πρωσία και την Ρηνανία θα μεταφερθούν στην εσωτερική Γερμανία και τις μόνιμα αποπρωσιανισμένες περιοχές.
35. Όλα τα άτομα γερμανικής, Ιταλικής και ιαπωνικής καταγωγής θα εκδιωχθούν οριστικά από τα πλέον κατακτημένα εδάφη τους και η περιουσία τους θα δημευτεί για μεταπολεμικές κατασκευαστικές ανάγκες.
36. Να καθαρίσει τους πληθυσμούς των ηττημένων επιτιθέμενων του Άξονα από τη μέθη του στρατιωτικού σωβινισμού. να πραγματοποιήσουν την απομάκρυνση και την καταστροφή των πιθανών στρατιωτικών τους εγκαταστάσεων· για να ανακτήσουν τα συσσωρευμένα λάφυρα και να τους εκπαιδεύσουν για την ενδεχόμενη ένταξή τους στην Οικογένεια των Εθνών, οι περιοχές Γερμανίας-Αυστρίας, Ιταλίας και Ιαπωνίας θα τεθούν σε ερμητική και επ’ αόριστον καραντίνα και θα διαχειρίζονται από διορισμένους Κυβερνήτες υπό την επίβλεψη της Παγκόσμιας Ένωσης Εθνότητες.
37. Όλοι οι πόροι, η βιομηχανική και εργατική ικανότητα των περιοχών σε καραντίνα θα χρησιμοποιηθούν για τις μεταπολεμικές ανάγκες αποκατάστασης και ανοικοδόμησης.
38. Για να μειωθεί η αριθμητική ισχύς των επιτιθέμενων εθνών, ως πιθανό στρατιωτικό πλεονέκτημα, θα εκπονηθεί και θα εφαρμοστεί Πολιτική Ελέγχου Πληθυσμού στην περιοχή καραντίνας.
39. Στην Νέα Παγκόσμια Ηθική Τάξη, την οποία επιδιώκουμε να καθιερώσουμε, εκτός από τις ουσιαστικές πολιτικές ελευθερίες, είναι επιβεβλημένες οι ακόλουθες θεμελιώδεις οικονομικές αλλαγές:
(α) Εθνικοποίηση όλων των φυσικών πόρων και δίκαιη κατανομή τους σε όλα τα έθνη… παντού στον κόσμο.
(β) Εθνικοποίηση των διεθνών τραπεζών, των ξένων επενδύσεων, των σιδηροδρόμων και των σταθμών ηλεκτροπαραγωγής… παντού στον κόσμο.
(γ) Εθνικοποίηση όλων των εγκαταστάσεων παραγωγής όπλων από όλες τις στρατιωτικές δυνάμεις.
(δ) Ομοσπονδιακός έλεγχος του εξωτερικού εμπορίου και της ναυτιλίας.
(ε) Η καθιέρωση ενός παγκόσμιου κοινού νομισματικού συστήματος.
(στ) Παγκοσμίως περιορισμοί των επιτοκίων σε δύο τοις εκατό κατ’ ανώτατο όριο.
40. Να διατηρήσουμε τη νίκη και την ηγεσία της ενωμένης δημοκρατικής μας προσπάθειας… στόχος της οποίας δεν είναι η εκδίκηση ή η εκμετάλλευση, αλλά η ελευθερία και η ασφάλεια σε όλα τα έθνη για ειρηνική πρόοδο… η ενοποιημένη «Ανώτατη Διοίκηση Πολέμου των Ηνωμένων Εθνών» στο λήξη του παρόντος πολέμου, θα αναγνωριστεί και θα μετατραπεί σε ένα μόνιμο «Ανώτατο Στρατιωτικό και Οικονομικό Συμβούλιο» που θα συνεργάζεται με την Παγκόσμια Ένωση Εθνοτήτων στη μεταπολεμική κατασκευή και για την επιβολή της παγκόσμιας ειρήνης.
41. Το «Ανώτατο Στρατιωτικό και Οικονομικό Συμβούλιο» διορίζει τους Κυβερνήτες για τη διαχείριση των περιοχών σε καραντίνα μέχρι την τελική αποφυλάκιση τους. Για αυτή την σκόπιμη αρχή πρέπει να αγωνιστούμε μέχρι την απόλυτη νίκη» (https://corfiatiko.blogspot.com/2025/01/1942.html, https://bigthink-com.translate.goog/strange-maps/286-the-new-world-order-1942/?_x_tr_sl=auto&_x_tr_tl=el&_x_tr_hl=el, https://attikanea.info/%CF%8C%CE%BB%CE%B1-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%87%CE%B5%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B1-%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CF%84/).
Χάρτης του 1.990 μ.Χ. αποκαλύπτει την νέα Ευρώπη – Βρετανία και Ελλάδα είναι εκτός.
Διαβάστε σχετικά για ΑΟΖ Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, Βρετανία, Γερμανία, Γεωπολιτική, Γιώργος Ρωμαίος, Δημοψήφισμα, Έκθεση Φίλιπ Πέτερσον, Ενέργεια, Ευρωζώνη, Ευρωπαϊκή Ένωση, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής (ΗΠΑ), Ηνωμένο Βασίλειο, Μάνος Δανέζης, Μάργκαρετ Θάτσερ, Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, Ρωσία, Σοβιετική Ένωση (ΕΣΣΔ), Συμφωνία της Γιάλτας, Συμφωνία της Μάλτας, Τζορτζ Μπους, Τουρκία, Υδρογονάνθρακες, Φρανσουά Μιτεράν, Χένρι Κίσινγκερ,
Με αφορμή το BREXIT, αναδημοσιεύουμε από το προσωπικό του ιστολόγιο άρθρο του καθηγητή Αστροφυσικής Μάνου Δανέζη, στο οποίο εξηγούνται “προφητικά” όχι μόνο οι πρόσφατοι κλυδωνισμοί στην Ευρωπαϊκή Ένωση από το δημοψήφισμα στην Βρετανία, αλλά και αποκαλύπτονται οι σχεδιασμοί ΗΠΑ και Ρωσίας για αναχαίτιση του γερμανικού ιμπεριαλισμού, όπως και εξηγείται τι θέλει η Γερμανία από την Ελλάδα με την οικονομική εξαθλίωση που μας επέβαλλε.
Διαβάστε το μακροσκελές και αποκαλυπτικό άρθρο: Τα πραγματικά αίτια της Ελληνικής και Ευρωπαϊκής κρίσης. Διανύοντας μια κρίσιμη για το Έθνος μας περίοδο, όλο και περισσότερο συνειδητοποιούμε ότι, παρόλο που όλοι προσπαθούν να προσανατολίσουν την προσοχή των πολιτών στο τεράστιο οικονομικό μας πρόβλημα, κάτι συμβαίνει, πίσω από όλα αυτά, που κάποιοι γνωρίζουν και σιωπούν, αλλά οι πολίτες αγνοούν ή δεν ενθυμούνται
Άσχετα με το αν συμφωνούμε η όχι, είναι πλέον φανερό ότι οι Ελληνικές Κυβερνήσεις δεν αντιπαλεύουν μόνο τα φριχτά οικονομικά μας δεδομένα, αλλά και κάποιους διεθνείς σχεδιασμούς οι οποίοι απλά χρησιμοποιούν ως μέσον πίεσης την οικονομική δυσπραγία μας, την οποία έντεχνα και σκόπιμα δημιούργησαν με πολλούς τρόπους τις τελευταίες δεκαετίες. Αυτό βέβαια που δεν πρέπει να αγνοούμε είναι ότι:
1. Tα ισχυρά κράτη έχουν πάντα ένα μακροπρόθεσμο σχεδιασμό για την επίτευξη των μεγαλοϊδεατικών στόχων τους. Τους σχεδιασμούς αυτούς, ενίοτε, τους ονομάζουμε συνομωσιολογίες, όπως πχ τη συμφωνία της «Γιάλτας» με βάση την οποία, όπως μάθαμε μετά δεκαετίες, η ΗΠΑ, η Σοβιετική Ένωση και η Αγγλία μοίρασαν σε σφαίρες επιρροής τον κόσμο των οικονομικών και γεωστρατηγικών συμφερόντων τους.
2. H πραγμάτωση αυτών των στόχων γίνεται συνήθως σε βάρος κάποιων λαών ευνοώντας κάποιους άλλους, ανάλογα των τοπικών συμφερόντων των σχεδιαστών.
3. Οι σχεδιασμοί αυτοί αποτελούν το περιεχόμενο μιας μυστικής απόρρητης διπλωματίας η οποία απαγορεύει στις Εθνικές Κυβερνήσεις να αναφέρονται δημοσίως σ’ αυτούς,, αν δεν θέλουν τα Έθνη τους να υποστούν δραματικές συνέπειες.. Για να γίνουμε όσο το δυνατόν κατανοητοί παραθέτουμε το τι έγραψε ο Γ. Καψής στο βιβλίο του «Στρατηγέ μου ιδού η φρεγάτα σας».
«…Το 1.950 μ.Χ. 0 Άγγλος πρεσβευτής Πάλερετ προειδοποίησε την Ελληνική κυβέρνηση (παρασκηνιακά) ότι αν υποστήριζε τις διεκδικήσεις των Κυπρίων θα αντιμετώπιζε την δημιουργία Μακεδονικού προβλήματος». Η στήριξη των Κυπρίων συνεχίστηκε και το «Μακεδονικό πρόβλημα», δημιουργήθηκε.
4. Όταν υπάρχουν μυστικές ή φανερές συμφωνίες μεταξύ των υπερδυνάμεων, τελικά τηρούνται στο ακέραιο, βέβαια μέσα στο πλαίσιο μικροπαραβιάσεων, μικρής χρονικής και τοπικής εμβέλειας. Μην ξεχνάμε την μη ουσιαστική πρακτική παρέμβαση της «αδελφής» Μόσχας στο πρόβλημα διάλυσης της «αδελφής» Γιουγκοσλαβίας, και την μη παρέμβασή της κατά την διάρκεια της Τουρκικής εισβολής στην «αδελφή» Κύπρο πατρίδα του θερμού φίλου τους εθνάρχη Μακαρίου. Σημαντικό είναι να θυμηθούμε τα γεγονότα του Ελληνικού εμφυλίου πολέμου.
Αν και η Μόσχα είχε παραχωρήσει την Ελλάδα στη Αγγλική σφαίρα επιρροής με την συμφωνία της Γιάλτας, υποκίνησε έναν εμφύλιο προκειμένου να υποβοηθήσει την εφαρμογή της συμφωνίας της Γιάλτας στα Βαλκάνια, χωρίς την ενοχλητική παρουσία της συμμάχου Ελλάδας. Μόλις ορίστηκαν τα νέα συμφωνηθέντα στη Γιάλτα σύνορα, τα σύνορα της τότε Γιουγκοσλαβίας έκλεισαν οδηγώντας το Λαϊκό στρατό σε αφανισμό.
Με βάση όλα τα προηγούμενα και μόνο από την προσεκτική ανάγνωση του ημερήσιου και περιοδικού τύπου, οι μελετητές της Πολιτικής Ιστορίας, γνωρίζουν ότι η βάση των οποιονδήποτε σημερινών κοινωνικοπολιτικών Ευρωπαϊκών προβλημάτων (και όχι μόνο…) ανάγονται σε μια νέα συμφωνία την οποία συνήψαν στις 2-3 Δεκεμβρίου 1.989 μ.Χ. οι, Τζ. Μπους ο πρεσβύτερος εκ μέρους των ΗΠΑ και Μ. Γκορμπατσόφ εκ μέρους της τότε Σοβιετική Ένωση στο κρουαζιερόπλοιο «Μαξίμ Γκόρκι» ανοικτά της Μάλτας.
Ο Γ. Ρωμαίος αντιπρόεδρος τότε του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου αναφέρει σε άρθρο του στο «Βήμα» στις 2 Ιουνίου 2002 μ.Χ. «Οταν ο Πρόεδρος Μπους (πατήρ) από την Ουάσιγκτον και ο σοβιετικός ηγέτης Γκορμπατσόφ από τη Μόσχα έκλειναν το «ραντεβού» για τις 2 Δεκεμβρίου 1989 σε ένα αμερικανικό αντιτορπιλικό ανοιχτά της Μάλτας*, σίγουρα δεν είχαν προβλέψει ότι θα ήταν το «ραντεβού με την Ιστορία»… Αρχικός τους στόχος ήταν να δώσουν τέλος στη συμφωνία της Γιάλτας και να προσδιορίσουν το νέο πλαίσιο συνεργασίας για την από κοινού κηδεμονία της Ευρώπης…»
*Τελικά η συνάντηση δεν έγινε στο αντιτορπιλικό, αλλά λόγω θαλασσοταραχής στο κρουαζιερόπλοιο Μαξίμ Γκόρκυ. Η συμφωνία αυτή αντικατέστησε τη συμφωνία της «Γιάλτας» και βάση αυτής, οι ΗΠΑ και η τότε Σοβιετική Ένωση ξαναμοίρασαν τον κόσμο σε νέες σφαίρες επιρροής ερήμην των Ευρωπαϊκών Κρατών.
Όπως αναφέρει ο Γ. Ρωμαίος στο προηγούμενο άρθρο του. «Στην Μάλτα το 1.989 μ.Χ. και στην Ουάσιγκτον το 1.990 μ.Χ. Μπους (πατήρ) και Γκορμπατσόφ, ερήμην και εν αγνοία όλων των άλλων Ευρωπαίων, έχουν «γράψει» την ιστορία της Ευρώπης για τις επόμενες δεκαετίες». Για την μη συμμετοχή των Ευρωπαϊκών κρατών στην συμφωνία της Μάλτας αναφέρεται στην εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ» στις 19 Νοεμβρίου 1.989 μ.Χ.
«…5 ημέρες πριν την συνάντηση της Μάλτας έγινε προσπάθεια παρέμβασης στις συνομιλίες της Μάλτας από τους Ευρωπαίους ηγέτες με την λογική ότι η Ευρώπη δεν θα ήταν αμέτοχη στην νέα χάραξη των σφαιρών επιρροής όπως στην Γιάλτα».
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι τον μόνο που επισκέφτηκε ο Μ. Γκορμπατσώφ λίγο πριν την συνάντηση της Μάλτας ήταν ο πάπας Ιωάννης Παύλος Β, από τον οποίο ζήτησε την βοήθεια και συμβουλή …για πολλά θέματα (εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ 2 Δεκεμβρίου 1.989 μ.Χ. και εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ 3 Δεκεμβρίου 1.989 μ.Χ.).
Με τον τρόπο αυτό γίνεται κατανοητή η παρασκηνιακή συμμετοχή της παπικής εκκλησίας στις πολιτικές ανακατατάξεις στην Α. Ευρώπη όπως π.χ. στην Πολωνία. Όμως για να γίνει κατανοητό ότι η εμβέλεια της συμφωνίας της Μάλτας δεν οριοθετείτε μόνο στο πλαίσιο των Ευρωπαϊκών συνόρων, ας δούμε, μέσω δημοσιευμάτων, την σχέση της με γεγονότα της Μέσης Ανατολής και της Κεντρικής Αμερικής.
Στην εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ» στις 27 Ιανουαρίου 1.991 μ.Χ. σε άρθρο του ο Γ Ρωμαίος αναφέρει: «…Με την συμφωνία της Μάλτας το Δεκέμβριο του 1.989 μ.Χ., οι Μπους και Γκορμπατσώφ συνέταξαν τον χάρτη της «Νέας διαδρομής». Το Ιράκ δεν χρειαζόταν πλέον ως εξισσοροπιστικός παράγων… Στόχος ο έλεγχος όλων των πετρελαίων της περιοχής ώστε να μπορούν να επηρεάζουν την πορεία της οικονομίας των χωρών που εξαρτώνται απόλυτα από τα Αραβικά πετρέλαια…». Ομοίως στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» στις 4 Δεκεμβρίου 1.989 μ.Χ. ο Δ. Κωνταντακόπουλος ανταποκριτής της εφημερίδας στη Μόσχα μεταδίδει:
«…Μετά την συνάντηση της Μάλτας ο Σοβιετικός πρόεδρος επιβεβαίωσε την ήδη διακηρυχθήσα θέση της χώρας του, ότι δηλαδή τερματίστηκαν οι αποστολές όπλων στην Κεντρική Αμερική, θέση που υφίστατο από την προηγούμενη σοβιετική θέση για «συμμετρική διακοπή της αποστολής όπλων στην περιοχή και κατά συνέπεια συνεπαγόταν εκ των πραγμάτων την αναγνώριση μεγαλύτερων δικαιωμάτων στις ΗΠΑ για την ενίσχυση των φιλικών προς αυτές καθεστώτων και δυνάμεων».
Το πρόβλημα της ενοποίησης των δύο Γερμανιών. Όπως αναφέρει ο Γ Ρωμαίος σε άρθρο του στην εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ» στις 2 Ιουνίου 2002 μ.Χ.: «…Όταν ο Πρόεδρος Μπους (πατήρ) από την Ουάσιγκτον και ο σοβιετικός ηγέτης Γκορμπατσώφ από την Μόσχα …έφθασαν στη Μάλτα είχε ήδη γίνει η μεγάλη, η ιστορική ανατροπή.
Το Τείχος του Βερολίνου, που χώριζε τους δύο κόσμους, το σύμβολο του Ψυχρού Πολέμου, είχε γκρεμιστεί και είχε διαλυθεί σε μικρά τεμάχια-ενθύμια …Οι κοινοτικοί εταίροι επικεντρώνουν το ενδιαφέρον τους για την επανενοποίηση της Γερμανίας και τις διαδικασίες ένταξης της Ανατολικής Γερμανίας στην ΕΟΚ».
Το θέμα όμως της επανένωσης των δύο Γερμανιών αντιμετωπίστηκε με σκεπτικισμό και άρνηση από μέρους των νικητών του Β Παγκοσμίου πολέμου. Έτσι διαβάζουμε στο «ΒΗΜΑ» της 3ης Δεκεμβρίου 1.989 μ.Χ. σε ένα άρθρο του Henry Kissinger, τα ακόλουθα :
…Οι υπέρμαχοι της ύφεσης εκφράζουν τις επιφυλάξεις τους απέναντι στην διαδικασία ενοποίησης της Γερμανίας» Η διατήρηση της διαίρεσης της Γερμανίας για τον Henry Kissinger «…αργά ή γρήγορα θα πυροδοτούσε ένα νέο Γερμανικό εθνικισμό» (εκ μέρους των Ανατολικογερμανών).. Αναφέρει ειδικότερα:
«…οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι του αιώνα ήταν αποτέλεσμα της προσπάθειας της Γερμανίας να αναπτύξει μια αμιγώς εθνική πολιτική στην καρδιά της Ηπείρου….Η Γερμανία απείλησε έναν προς έναν όλους τους γείτονές της προκαλώντας τους να δημιουργήσουν συμπαγείς στρατιωτικές δομές που συνέβαλαν στο ξέσπασμα του πολέμου… Σήμερα ένα Έθνος 80 εκατομμυρίων κατοίκων ολομόναχο στο κέντρο της Ηπείρου θα απειλούσε εκ νέου την Ευρωπαϊκή σταθερότητα».
Στην ιστοσελίδα newsbeast.gr στις 21 Φεβρουαρίου 2013 μ.Χ. διαβάζουμε: «…Η μελέτη αποχαρακτηρισμένων απόρρητων εγγράφων της εποχής μας ενημερώνει ότι καταλύτης των εξελίξεων στάθηκε το αίτημα της Δυτικής Γερμανίας για επανένωσή της με την Ανατολική, κάτι που για πολλούς ευρωπαίους ηγέτες και ιδιαίτερα για την Βρετανίδα πρωθυπουργό, Μάργκαρετ Θάτσερ, και το γάλλο πρόεδρο, Φρανσουά Μιτεράν ήγειρε το «γερμανικό ερώτημα» που μετουσιώνονταν στο φόβο της δημιουργίας μιας Μεγάλης Γερμανίας στην καρδιά της Ευρώπης, η οποία θα είχε εθνικοσοσιαλιστική ταυτότητα, που σε συνδυασμό με το μέγεθος, την εμπορική, οικονομική και νομισματική της δύναμη θα της επέτρεπε να μετατραπεί σε ευρωπαϊκή υπερδύναμη.
Η Θάτσερ πίστευε ότι η Γερμανία βάδιζε προσεκτικά στο δρόμο ενός σχεδίου που θα τη βοηθούσε μέσα σε δύο δεκαετίες να γίνει μια διεθνής νομισματική υπερδύναμη και τότε θα προσπαθούσε να επιβάλει το δικό της οικονομικό και κοινωνικό μοντέλο σε ολόκληρη την Ευρώπη, με απώτερο στόχο την πολιτική ενοποίησή της κάτω από την ηγεμονία της.
«Στόχος της Γερμανίας είναι ένα διαρκώς υποτιμημένο μάρκο, που θα επιτευχθεί μέσω της σύνδεσής της σ’ ένα ενιαίο νόμισμα και θα της επιτρέπει να ξεφορτώνει προϊόντα σε όλους μας», αναφέρει η Θάτσερ σε απόρρητα έγγραφα Σε έναν αποκαλυπτικό διάλογό του με τη Θάτσερ, ο Μιτεράν εξέθεσε τον τρόπο με τον οποίο πίστευε ότι θα έπρεπε Βρετανία και Γαλλία να κινηθούν:
«Εφόσον κανένας από τους δύο (Βρετανία-Γαλλία) δεν πρόκειται να ξεκινήσει πόλεμο εναντίον της Γερμανίας, η λύση στον περιορισμό της δύναμής της θα μπορούσε να δοθεί μέσα από την Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση, και συγκεκριμένα μέσα από ένα κοινό Ευρωπαϊκό νόμισμα. Αυτή είναι μία πιθανή λύση στο «“γερμανικό ερώτημα”». Για να προλάβει τις εξελίξεις, ο Μιτεράν πρότεινε στο Γερμανό καγκελάριο μια μυστική συμφωνία:
Η Γαλλία θα στήριζε την προοπτική της επανένωσης και σε αντάλλαγμα η Γερμανία θα προχωρούσε στην εγκατάλειψη του μάρκου και στην υιοθέτηση ενός κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος, με τη δέσμευση για τη δημιουργία μιας Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. «Η μόνη ελπίδα της Γερμανίας για επανένωση είναι να δεσμευτεί σε μια ισχυρή Ένωση», είπε ο Μιτεράν στον Κολ, απειλώντας ότι θα ασκούσε βέτο στην απόφαση της επανένωσης.
Μετά την αλλαγή στάσης και από τη Γαλλία, η Θάτσερ θεώρησε πως, εφόσον δεν μπορούσε να αποτρέψει το αναπόφευκτο, μια πιθανή λύση στο πρόβλημα θα ήταν η «διαπλάτυνση» της Ευρώπης, με την είσοδο όσο το δυνατόν περισσότερων κρατών για να γίνει «κάτι πολύ πιο χαλαρό», προκειμένου η υπεροχή της Γερμανίας να εξισορροπηθεί.
Αυτός ήταν ο λόγος που άλλαξε την πολιτική της ως προς την ένταξη πολλών χωρών στην ΕΕ και άνοιξε το θέμα της εισόδου κρατών όπως η Ελλάδα, η Πορτογαλία, η Ιρλανδία, η Ισπανία- οι τέσσερις φτωχές χώρες, όπως αναφέρονται σε διάφορες εκθέσεις της εποχής- αλλά και κρατών του πρώην Ανατολικού μπλοκ, βλέποντας στο μέλλον ακόμη μεγαλύτερη «διαπλάτυνση» με χώρες-αντίβαρα στην Γερμανία.
“Ο Μιτεράν υποχώρησε τόσο, ώστε να δεχτεί ταυτόχρονη εμβάθυνση και διαπλάτυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και άσκησε πιέσεις στη Γερμανία προκειμένου να αποδεχτεί όσο το δυνατόν περισσότερα μέλη στο ευρώ. Το μήνυμα αυτό της προοπτικής ένταξής τους στο ενιαίο ευρωπαϊκό νόμισμα κοινοποιήθηκε για πρώτη φορά στις «φτωχές χώρες» το 1.989 μ.Χ., την ώρα που γίνονταν οι μυστικές διαπραγματεύσεις της Γαλλίας με τη Γερμανία και τη Βρετανία» Όμως η ανεξέλεγκτη ένωση των δύο Γερμανιών βρήκε αντίθετους και τους Γερμανούς Σοσιαλιστές.
Όπως αναφέρει σε άρθρο του στο «ΒΗΜΑ» ο Γ. Ρωμαίος στις 11 Νοεμβρίου 1.989 μ.Χ.: «…Η πρόταση του Βίλυ Μπράντ με δυσκολία υιοθετήθηκε από τους Γερμανούς Σοσιαλιστές για αναγνώριση του δικαιώματος της αυτοδιαχείρισης των Ανατολικογερμανών. …Η πρόταση εγκρίθηκε με την προσθήκη ότι αυτή η δυνατότητα μπορεί να εννοηθεί μόνο μέσα στα πλαίσια της Ενωμένης Ευρώπης…»
Ομοίως στο ίδιο τεύχος της εφημερίδας αναφέρεται ότι: «… ο βετεράνος διπλωμάτης και σχολιαστής . G. Kennan σε άρθρο του αναφέρει ότι οι «περισσότεροι από εμάς όταν πριν σαράντα χρόνια αντιμετωπίζαμε το πρόβλημα της Γερμανίας πιστεύαμε ότι στο μέλλον δεν πρέπει ξανά να υπάρξει μια ενωμένη Γερμανία και ειδικότερα στρατιωτικοποιημένη, που να στέκει μόνη στην Ευρώπη».
Αντίθετη με κάθε σκέψη μιας αυτόνομης ένωσης των δύο Γερμανιών ήταν και η Μόσχα (εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ 4 Δεκεμβρίου 1989 και 29 Νοεμβρίου 1.989 μ.Χ., εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ 10 Δεκεμβρίου 1.989 μ.Χ.).
Όπως γίνεται φανερό η ενοποίηση των δύο Γερμανιών προϋπέθετε την ισχυρή δέσμευση των γερμανικών πολιτικών κύκλων ότι ουδέποτε στο μέλλον δεν θα προσπαθούσε να δημιουργούσε μια νέα Γερμανική αυτοκρατορία η οποία, κατά το πρότυπο του Γερμανικού μεγαλοϊδεατισμού θα προσπαθούσε να δημιουργήσει, με οποιονδήποτε τρόπο, τις προϋποθέσεις ενός νέου Ράιχ.
Σε μια τέτοια περίπτωση, ήταν προειδοποιημένη η Γερμανική πολιτική, ότι θα συναντούσε την μετωπική αντίδραση των παλαιών συμμαχικών δυνάμεων σε όλα τα επίπεδα. Μετά όλα τα προηγούμενα γίνεται φανερό ότι οι νικητές του πολέμου θέλησαν την νέα ενωμένη Γερμανική οντότητα ενωμένη με άλλα κράτη στην ΕΕ ως αναγκαία προϋπόθεση ενοποίησης των δύο Γερμανιών.
Το γεγονός αυτό αποτελεί το αίτιο για το οποίο οι νικήτριες δυνάμεις του Β Παγκόσμιου Πολέμου δεν θα επιτρέψουν την διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τρόπο ώστε να ενισχύεται το Γερμανικό Imperium.
Τα πραγματικά αίτια της διαχρονικής Γερμανικής επιθετικότητας. Ήταν όμως μόνο ο Εθνικιστικός μεγαλοϊδεατισμός της Γερμανίας που την οδήγησε σε δύο παγκοσμίους πολέμους και τον οποίον φοβόντουσαν οι σύμμαχοι, όταν αντιδρούσαν στην επανένωση των δύο Γερμανιών; Ασφαλώς και όχι.
Η τεράστια βιομηχανική (οικονομική) ανάπτυξη της Γερμανίας απαιτούσε, και συνεχίζει να απαιτεί, τεράστια αποθέματα ενέργειας και πρώτων υλών, τα οποία δεν διαθέτει ούτε κατ΄ ελάχιστο. Ως εκ τούτου επιδίωξή της ήταν και είναι πάντα η βίαια κατάληψη και κατοχή περιοχών πλούσιων σε ενέργεια και πρώτες ύλες.
Την πρόσβαση αυτή πέτυχαν οι συμμαχικές δυνάμεις να κλείσουν (συμφωνία της Γιάλτας) με απώτατο στόχο τον μηδενισμό της Γερμανικής βιομηχανικής και οικονομικής ισχύος προς όφελος των δικών τους εμπορικών και βιομηχανικών συμφερόντων. Οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι δηλαδή, αλλά και οι πόλεμοι των τελευταίων ετών, υπήρξαν στην ουσία «Πόλεμοι Πετρελαίου και Πρώτων Υλών».
Οι ενεργειακές σχέσεις Ελλάδας Γερμανίας. Η επανένωση των δύο Γερμανιών βρήκε το νέο ενιαίο Γερμανικό κράτος σε μια δεινή θέση. Ενώ συνεχιζόταν η ανάγκη της συνεχώς αναπτυσσόμενης βιομηχανικής δομής του για ενέργεια και πρώτες ύλες, οι πηγές ελέγχονταν από συμμαχικές δυνάμεις. Το ενιαίο Γερμανικό κράτος με βάση διεθνείς συμφωνίες ποτέ δεν θα διέθετε πλέον την στρατιωτική ισχύ να καταλάβει μιλιταριστικά περιοχές πλούσιες σε πρώτες ύλες και ενέργεια.
Για το λόγο αυτό η πρώτη κίνηση της Γερμανίας (και άλλων Ευρωπαϊκών χωρών) ήταν να προσπαθήσει να αποκτήσει πρόσβαση σε πλουτοπαραγωγικές πηγές χωρών εχθρικών (;) προς τις ΗΠΑ, μέσω προνομιακών εμπορικών σχέσεων (βλέπε Ιράν, Ιράκ, Λιβύη). Γνώριζε η Γερμανία ότι η τροφοδοσίας της μέσω Μόσχας σε ενέργεια ήταν πρόσκαιρη και απέβλεπε στην εξάρτηση και τον έλεγχο της ευρύτερης πολιτικής της από την Ρωσία.
Εξ άλλου η συμφωνία της Μάλτας, αλλά και οι ευρύτερες γεωστρατηγικές ανακατατάξεις στις περιοχές των πηγών ενέργειας , όπως στο Ιράκ, το Ιράν και την Λιβύη της στέρησαν τις προαναφερθείσες δυνατότητες. πρόσβασης, έστω μέσω εμπορικών σχέσεων, στις πλουτοπαραγωγικές περιοχές του πλανήτη. Η μόνη λύση πλέον ήταν οι ενεργειακοί πόροι της Ελλάδας, την οποία άρον- άρον ενσωμάτωσαν, δίχως προετοιμασία στην ΕΕ. Και στην συνέχεια στην ΟΝΕ. Η Γερμανία είχε να επιλέξει μεταξύ δύο δρόμων:
1. Το δημοκρατικό δρόμο της ρύθμιση της αγοράς πετρελαίου και φυσικού αερίου, στα πλαίσια της Ενωμένης Ευρώπης ώστε αυτή να αποτελέσει αντικείμενο διαπραγμάτευσης μεταξύ των ενδιαφερομένων πετρελαιοπαραγωγών κρατών και των χωρών καταναλωτών προκειμένου το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο να μην αποτελούν αντικείμενο κερδοσκοπίας και πράξεων βίας εκ μέρους των μεν και των δε…» ή
2. Το δρόμο της βιαίας κοινωνικής, γεωστρατηγικής και οικονομικής υποδούλωσης της Ελλάδας με στόχο την οικειοποίηση των πηγών ενέργειας και πρώτων υλών της
Στο σημείο αυτό υπεισέρχεται ο γερμανικός εθνικιστικός μεγαλοϊδεατισμός. Αντί η Γερμανία να επιλέξει τον πρώτο δρόμο, το γερμανικό DNA επέλεξε τον δεύτερο δρόμο. Το σημαντικό όμως είναι ότι την μέθοδο της κοινωνικής, γεωστρατηγικής και οικονομικής υποδούλωσης την εφήρμοσε και στις υπόλοιπες χώρες της ΟΝΕ (και όχι μόνο).
Επειδή όμως δεν είναι στις προθέσεις μας να αναλύσουμε τις μεθόδους που επέλεξε η Γερμανία προκειμένου να επιτύχει τους στόχους της (είναι θέματα εσωτερικής πολιτικής, αν όχι κομματικής σκοπιμότητας) αρκεί να σημειώσουμε ότι:
«Η Γερμανική αυτή επιλογή επιβεβαίωσε τους αρχικούς δυτικούς φόβους περί της προσπάθειας γερμανικών κύκλων συγκρότησης ενός νέου Ράϊχ στο οποίο θα συμμετείχαν οι υποδουλωμένες οικονομικά Ευρωπαϊκές χώρες και θα αμφισβητούσε την Αμερικανική και Ρωσική παγκόσμια κυριαρχία».
Η αρχή του τέλους ήταν προδιαγεγραμμένη για τις Γερμανικές επιδιώξεις, αν και αργή, εφόσον η ΗΠΑ χρειάζονταν (και χρειάζονται ακόμα) την Γερμανία προκειμένου να επιτύχουν άμεσους μελλοντικούς παγκόσμιους σχεδιασμούς τους.
Ήταν ζήτημα χρόνου η συσπείρωση των πρώην συμμαχικών δυνάμεων (+Ιταλία) ενάντια στον Γερμανικό μεγαλοϊδεατισμό και τους συμμάχους του. Την συσπείρωση αυτή την παρατηρήσαμε υπό τον μανδύα μιας ανεξήγητης στήριξης της Ελλάδας από χώρες οι οποίες πριν λίγες ημέρες στήριζαν τις πλέον ακραίες θέσεις γερμανών πολιτικών παραγόντων.
Η Ελλάδα στο γεωπολιτικό σύστημα της Μάλτας. Αν όμως η συμφωνία της Μάλτας υπήρξε, όπως είδαμε προηγουμένως, το αίτιο των γεωστρατιωτικών ισορροπιών όχι μόνο σε Ευρωπαϊκό επίπεδο (βλέπε Βαλκανικές ανακατατάξεις, ανακατατάξεις στο χώρο των Ανατολικών χωρών και την Αραβική άνοιξη) αλλά και πέραν αυτού σε περιοχές όπως το Ιράκ και η Κεντρική Αμερική, άφησε εκτός του νέου σχεδιασμού των υπερδυνάμεων την περιοχή Ελληνικών συμφερόντων;
Δεν τέθηκαν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων της Μάλτας ζωτικής σημασίας Ρωσικά συμφέροντα, όπως πχ το θέμα των Στενών; του Αιγαίου, των Ελληνικών κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου (τα κοιτάσματα αυτά ήταν γνωστά από την περίοδο του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου);
Οι πληροφορίες είναι ελάχιστές και θα προσπαθήσουμε να μεταφέρουμε όσες μπορέσαμε να συλλέξουμε από δημοσιεύματα εφημερίδων και περιοδικών τα τελευταία 25 χρόνια. Τις πληροφορίες αυτές, έχουμε δημοσιοποιήσει επανειλημμένως και τις επαναλαμβάνουμε με κάθε επιφύλαξη, αλλά και προσοχή λόγω της κρισιμότητας των στιγμών που διέρχεται (και θα διέλθει) η πατρίδα μας την επόμενη κοντινή μας περίοδο.
Η έκθεση Φιλίπ Πέτερσον. Την 1η Απριλίου 1.990 μ.Χ. στην εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ» δημοσιεύθηκαν περικοπές μιας μελέτης του Φιλίπ Πέτερσον, ειδικού σοβιετολόγου που υπηρετούσε τότε στο υπουργείο άμυνας των ΗΠΑ
Η αποτελούμενη από 30 σελίδες μελέτη βασίστηκε σε αποκλειστικές συνομιλίες που είχε ο συντάκτης της με σοβιετικούς αξιωματούχους, αλλά και σε γνώμες και απόψεις που εξέθεσαν σοβιετικοί αξιωματούχοι σε άλλους ξένους επισήμους.
Περιεχόμενο αυτής της έκθεσης ήταν οι επιδιώξεις και σκέψεις τους για το γεωπολιτικό μέλλον της Ευρώπης. Το περιεχόμενο αυτής της έκθεσης αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την χώρα μας σήμερα, αλλά και συνολικά για το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Σύμφωνα με την έκθεση Πέτερσον, «Οι σοβιετικοί ηγέτες ήλπιζαν να δουν την Ευρώπη οργανωμένη σε περιφερειακές οικονομικές ομάδες σε στενή συνεργασία με μια νέα πολύ μικρότερη Ρωσική Συνομοσπονδία, η οποία θα διατηρούσε στενούς δεσμούς με μια ευρύτερη Ευρωπαϊκή Κοινότητα».
Οι σοβιετικοί ηγέτες σύμφωνα με τις αποκαλύψει , πολύ πριν τα όποια γεγονότα φέρονταν αποφασισμένοι να αποδεχθούν την απόσχιση των Βαλτικών Δημοκρατιών και πολλών άλλων μη αμιγώς Ρωσικών περιοχών όπως της Ουκρανίας. Όπως γνωρίζουμε οι διευθετήσεις αυτές έχουν ήδη συντελεστεί.
Όπως αναφέρει ο συντάκτης της έκθεσης: «…αυτές οι ελπίδες, που υποτίθεται ότι τρέφουν οι Σοβιετικοί, αποτελούν μέρος ευρύτερων σχεδίων της Μόσχας για περιφερειακές ομαδοποιήσεις άλλων ευρωπαϊκών κρατών με σκοπό τη συγκράτηση της Γερμανικής επιρροής».
Ο Φιλίπ Πέτερσον περιγράφει τις ελπίδες αυτές των Σοβιετικών ως εξής: «…να ενωθεί η Αυστρία με την Ουγγαρία και να συμπεριληφθούν ως ενιαίο σύνολο, μαζί με την Ισπανία, Γαλλία, Γερμανία, στην ομάδα των κεντρικοευρωπαϊκών κρατών.
Ομοίως τα Σκανδιναβικά κράτη θα αποτελέσουν το σύμπλεγμα των βορειοευρωπαίων που θα περιλαμβάνει και τις δημοκρατίες της Βαλτικής» . (σημ. Οι Βαλτικές Δημοκρατίες όπως αναφέρει η έκθεση ανεξαρτητοποιήθηκαν). Η διαφωτιστική για τα αίτια των διεθνών ανακατατάξεων έκθεση, συνοδευόταν από έναν ασχολίαστο χάρτη που θα πρέπει σήμερα να μας δημιουργεί αρκετές σκέψεις εφόσον:
1. Θέτει την Ελλάδα, την Πορτογαλία, την Ιρλανδία, (δηλαδή τα ονομαζόμενα αργότερα σαρκαστικά P.I..G), την Ελβετία και την Αγγλία εκτός όλων των Ευρωπαϊκών ομαδοποιήσεων.
2. Φέρει την Ελλάδα περίεργα ενωμένη με τη Βουλγαρία.
3. Περίεργες διευθετήσεις παρατηρούνται στην Ευρωπαϊκή περιοχή των Στενών.
4. Εκτός όλων των ευρωπαϊκών ομαδοποιήσεων βρίσκονται οι συνορεύουσες χώρες, Ρουμανία (συνορεύει με την Ουκρανία), και η Πολωνία (συνορεύει με την Ουκρανία και την Λιθουανία).
Για την Ουκρανία αναφέρει ότι η Μόσχα δεν θα έβλεπε εντελώς αρνητικά τον διαμοιρασμό της (σημ. γεγονός που έγινε πραγματικότητα). Το Σάββατο 28 Απριλίου 2001 μ.Χ., σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Επενδυτής», ο Καρλ Λάμερς, αντιπρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας CDU-CSU και επικεφαλής της επιτροπής εξωτερικής επιτροπής, διατυπώνοντας μια σειρά «σκέψεών» του, επιβεβαίωσε όλα τα προηγούμενα.
Κατά την άποψη του κ. Λάμερς, μελλοντικά η Ελλάδα τοποθετείται εκτός του πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στο πλαίσιο μιας νέας Ένωσης, που θα βρίσκεται υπό την ΕΕ και θα περιλαμβάνει όλες τις χώρες των Βαλκανίων και μελλοντικά την Ουκρανία. Στην αυτή συνέντευξη ο κ. Λαμέρς εκφράζει και άλλες «ενδιαφέρουσες απόψεις», όπως της αλλαγής την συνόρων της περιοχής, με κριτήριο την ύπαρξη αντιδρώντων εθνικών μειονοτήτων.
Αυτή τελευταία «ιδέα» του κ. Λαμέρς θα πρέπει να συνδυαστεί με μιαν άλλη πληροφορία, που είχαμε επισημάνει σε σημείωμά μας στην «Βραδυνή της Κυριακής» στις 13 Μαΐου 2001 μ.Χ. και είχε ως πηγή του δημοσίευμα της εφημερίδας «Έθνος» το 1.992 μ.Χ. Στο σημείωμα αυτό αναφερόταν ακριβώς:
«…Η περίφημη συμφωνία για τη μείωση των συμβατικών δυνάμεων στην Ευρώπη αναμένεται να επικυρωθεί αμέσως μετά τις γιορτές. Να η ευκαιρία να κάνουν αυτοκριτική οι εκπρόσωποι όλων ανεξαιρέτως των κομμάτων, αλλά πρωτίστως ο πρωθυπουργός.
Γιατί; Διότι έβαλε την υπογραφή του στο κείμενο της ΔΑΣΕ, που καθορίζει την αρχή του αυτοπροσδιορισμού των μειονοτήτων, υποκαθιστώντας, όπως δήλωσε ο κ. Μπέικερ (υπουργός εξωτερικών τότε των ΗΠΑ), τη σύμβαση της Λωζάνης, που θέλει τη μειονότητα στη Θράκη μόνο θρησκευτική».
Μετά όλα τα προηγούμενα οδηγούμαστε στα επόμενα συμπεράσματα. Οι ΗΠΑ και η Ρωσία φοβούμενες ένα νέο Γερμανικό Ράιχ πρότειναν: H Ρωσία, την διαίρεση της Ευρώπης σε επί μέρους ενότητες ώστε να ελέγχεται ο γερμανικός μεγαλοιδεατισμός. Για λόγους εθνικού της συμφέροντος η Μόσχα θα ήθελε την Ελλάδα την Πορτογαλία και την Ιρλανδία εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Οι ΗΠΑ, όπως είδαμε στα προηγούμενα, πρότειναν την ενοποίηση όλων των Ευρωπαϊκών κρατών σε μία ενότητα, πιστεύοντας ότι με τον τρόπο αυτό ελέγχεται ακόμα καλύτερα η επεκτατική διάθεση γερμανικών κύκλων και οι κίνδυνοι που προκύπτουν για τον κόσμο.
Βέβαια και η πρόταση αυτή υπέκρυπτε Αμερικανικά συμφέροντα. Όπως γνωρίζουμε σήμερα η Αμερικανική Πρόταση έγινε τελικά αποδεκτή από τη Μόσχα και αποτελεί, εμφανώς τουλάχιστον, την συμφωνία μεταξύ των υπερδυνάμεων.
Αυτό όμως που πρέπει να αναφερθεί είναι ότι οι προτάσεις διαφόρων Γερμανικών κύκλων περί δημιουργίας ενός Euro δύο ή τριών ταχυτήτων δεν αποτελεί παρά μια μασκαρεμένη διαίρεση της Ευρώπης σε ενότητες όπως θα ήθελε, σύμφωνα με την έκθεση Φιλίπ Πέτερσον, η Μόσχα. Ομοίως η προσπάθεια γερμανικών κύκλων, αποβολής της Ελλάδας από τη ζώνη του Euro, και εισαγωγή ενός νέου νομίσματος, ταυτίζεται με την ρωσική πρόταση.
Η επόμενη Εθνική απειλή. Επειδή η περίοδος είναι κρίσιμη για το Εθνικό μας μέλλον, οι μεγάλες αναλύσεις σε σχέση με τα μεγάλα ανοικτά Εθνικά μας θέματα μπορεί να είναι επικίνδυνες. Για το λόγο αυτό θα παραθέσουμε μόνο ένα άρθρο μας το οποίο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «ο Κόσμος του Επενδυτή» στις 12 Ιουνίου 2011 μ.Χ.
Το πρόβλημα του Αιγαίου. Δεν έχουν περάσει παρά λίγες ημέρες από τότε που ο Τούρκος πρωθυπουργός ανήγγειλε διθυραμβικά ένα μεγαλόπνοο σχέδιο διάνοιξης ενός τεράστιου διαύλου ο οποίος θα παρακάμπτει τα Στενά και θα αποτελεί μια εναλλακτική λύση εξόδου από τη Μαύρη Θάλασσα.
Η αναγγελία αυτή συνοδεύτηκε από ένα μπαράζ άρθρων που ήθελαν την Τουρκία, μέσω αυτού του διαύλου, να αναδεικνύεται σε τοπική μεγάλη δύναμη. Βέβαια η απαισιόδοξη αυτή προοπτική, για τα Ελληνικά συμφέροντα, συνοδευόταν στην συνείδηση του μέσου Έλληνα Πολίτη, από απόψεις περί μιας συνολικής ηττοπαθούς εξωτερικής πολιτικής των Ελληνικών ηγεσιών.
Ως παράδειγμα αυτής της «κακής» και «ηττοπαθούς» πολιτικής, η ελληνική αρθογραφία αναφέρει την αδυναμία μονομερούς εκμετάλλευσης των πλουτοπαραγωγικών πηγών του Αιγαίου, του καθορισμού της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) και την μη δυναμική στρατιωτική αντίδραση στις τουρκικές προκλήσεις. Είναι όμως αλήθεια όλα τα προηγούμενα;
Επειδή το μεγάλο ζητούμενο, αυτή την περίοδο, είναι η σύμπνοια και όχι ο διχασμός, η κρίση μας σε τόσο σημαντικά Εθνικά θέματα δεν πρέπει να είναι επιπόλαια αλλά πρέπει να στηρίζεται στην βαθειά γνώση κάποιων γεγονότων που κανένας δεν ενημέρωσε τους πολίτες γι’ αυτά.
Ας υπενθυμίσουμε όμως κάποια θέματα που αφορούν το Αιγαίο και τα προβλήματα του που ίσως δεν μας αρέσουν καθόλου, αλλά αποτελούν μια πραγματικότητα την οποία δεν μπορούμε να κάνουμε ότι αγνοούμε.
1. Τα όποια άλυτα προβλήματα στην περιοχή του Αιγαίου (υδρογονάνθρακες, ΑΟΖ κλπ) πάνε «πακέτο» με τα καυτά προβλήματα που αφορούν το καθεστώς των Στενών.
Τα Στενά, αυτή η ενεργειακή, εμπορική και στρατηγικής σημασίας δίοδος για όλες τις μεγάλες δυνάμεις, αποτελούν το μεγάλο πρόβλημα και οι οποιεσδήποτε διευθετήσεις στο Αιγαίο θα είναι «αποτέλεσμα» και θα «έπεται» χρονικά της «τελικής» διευθέτησης του καθεστώτος τους.
2. Άσχετα με την ύπαρξη διεθνών κανόνων δικαίου, τα ισχυρά κράτη έχουν πάντα την παρασκηνιακή δυνατότητα, μέσω εκβιαστικών εθνικών διλλημάτων, να δρουν όπως επιτάσσουν τα συμφέροντα τους.
3. Η ισχύς της συμφωνίας της «Γιάλτας» που χώριζε τον κόσμο σε σφαίρες επιρροής των υπερδυνάμεων, μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, έληξε τον Δεκέμβριο του 1.989 μ.Χ. Τότε στα ανοιχτά της Μάλτας πραγματοποιήθηκε συνάντηση κορυφής μεταξύ των τότε προέδρων των ΗΠΑ και της πρώην ΕΣΣΔ, Τζόρτζ Μπους και Μιχαήλ Γκορμπατσόφ και ξαναμοιράστηκε ο κόσμος σύμφωνα με τα νέα δεδομένα (Συμφωνία της Μάλτας).
Στην ανακοίνωση που εκδόθηκε τότε αναφερόταν ότι οι δύο υπερδυνάμεις θα εργαστούν για την επίτευξη μιας “ειρηνικής, δημοκρατικής αλλαγής” στην ανατολική Ευρώπης Μετά τα προηγούμενα, ας δούμε μερικά ουσιαστικά θέματα που αφορούν το καθεστώς των Στενών.
Η Θαλάσσια δίοδος που περιλαμβάνει τα Στενά, την Σαμοθράκη, τη Λήμνο την Ίμβρο την Τένεδο και τις Λαγούσες Νήσους με βάση την συνθήκη της Λωζάνης ουδετεροποιείτο, επιτρέποντας έτσι στη Σοβιετική τότε Ένωση να βγαίνει ελεύθερα προς τις «θερμές» θάλασσες χωρίς το φόβο ενός στρατιωτικού μπλοκαρίσματος.
Το καθεστώς αυτό ανατράπηκε με τη συνθήκη του Μοντρέ (20 Ιουλίου 1.936 μ.Χ.), η οποία επέτρεπε την επαναστρατικοποίηση όλων των προηγούμενων περιοχών, εγκλωβίζοντας εκ νέου την Σοβιετική τότε Ένωση στην Μαύρη Θάλασσα. Η διάρκεια ισχύος της συνθήκης του Μοντρέ ήταν 20ετής (έληξε τον Ιούλιο του 1.956 μ.Χ.) και σήμερα διατηρείται σε ισχύ με βάση τον άρθρο 28 που προβλέπει:
«…εάν 2 χρόνια μετά την πάροδο της προαναφερθείσης περιόδου (των 20 ετών), καμιά από τις συμβαλλόμενες δυνάμεις δεν καταθέσει μια προειδοποίηση καταγγελίας της σύμβασης στην Γαλλική κυβέρνηση, η παρούσα σύμβαση θα παραμείνει σε ισχύ μέχρι να περάσουν 2 χρόνια μετά το στάλσιμο μιας προειδοποίησης καταγγελίας της σύμβασης από κάποιο από τις συμβαλλόμενες δυνάμεις (Αγγλία, Βουλγαρία, Γαλλία, Γιουγκοσλαβία, Ιταλία, Ιαπωνία, Ρουμανία, Σοβιετική Ένωση, Ελλάδα, Τουρκία). Εάν η παρούσα καταγγελθεί σύμφωνα με τις διευθετήσεις του άρθρου αυτού, οι συμβαλλόμενες δυνάμεις υποχρεούνται να παραστούν σε μια νέα σύνοδο με σκοπό να συμφωνήσουν τους όρους μιας νέας συμφωνίας».
Μετά όλα τα προηγούμενα μπορούμε να κάνουμε κάποιες παρατηρήσεις: Με βάση την συνθήκη του Μοντρέ η στρατικοποίηση από την Τουρκία των Στενών δεν αποτελεί κυριαρχικό της δικαίωμα, αλλά ανάθεση στρατιωτικής φύλαξης όσο είναι σε ισχύ η συνθήκη.
Η αναθεώρηση της συνθήκης του Μοντρέ, με πιθανή αποστρατικοποίηση των Στενών, βασική στρατηγική επιδίωξη της Ρωσίας, δεν είναι δυνατόν να μην απασχόλησε ή να μην περιέχεται στην συμφωνία της Μάλτας.
Η Αποστρατικοποίηση των Στενών δεν πρόκειται να γίνει στα πλαίσια του άρθρου 28 της συνθήκης του Μοντρέ, αλλά με άλλες «μεθόδους» εφόσον στα συμβαλλόμενα κράτη δεν περιλαμβάνονται οι ΗΠΑ και η Γερμανία. Παράλληλα η σύνθεση της ομάδας των συμβαλλομένων κρατών δεν εγγυάται ότι η σύνοδος του άρθρου 28 θα καταλήξει στα προσυμφωνηθέντα αποτελέσματα.
Μία αποστρατικοποίηση των Στενών στερεί την Τουρκία από το μεγαλύτερο «ατού» της στο παιχνίδι κυριαρχίας της στην περιοχή και τον βασικό μοχλό πίεσής της απέναντι στους ενδιαφερόμενους «ισχυρούς» παίκτες που καθορίζουν το παιχνίδι της περιοχής..
Παράλληλα αποκόπτει στρατιωτικά την Τουρκία από την Ανατολική Θράκη καθιστώντας την αποκλειστικά Ασιατική χώρα, με ότι άλλο αυτό σημαίνει. Η γνώση όλων των προηγουμένων θέτει όμως κάποια ερωτήματα και λύνει κάποιες απορίες.
Η προαναγγελία ανοίγματος ενός διαύλου από την Τουρκία που θα παρακάμπτει τα Στενά, καθορίζει την ισχύ της ως κράτος ή τον φόβο της ότι η ώρα της αποστρατικοποίησης των Στενών είναι κοντά; Ένα δεύτερο ερώτημα είναι: “Είναι δυνατόν αφού δεν έχει διευθετηθεί το τελικό καθεστώς των Στενών να επιβληθεί μονομερώς από την Ελλάδα μια λύση για τα προβλήματα του Αιγαίου»;
Όλα τα προηγούμενα, καθώς και οι δραματικές ανακατατάξεις, στα Βαλκάνια, την Ανατολική Ευρώπη και την Βόρεια Αφρική (Αραβική άνοιξη) μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι βρισκόμαστε σε μια περίοδο επαναχάραξης των ζωνών επιρροής σε ολόκληρη την περιοχή.
Την κρίσιμη αυτή περίοδο δεν θα πρέπει να επαναλάβουμε τα λάθη που κάναμε μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Τότε οι μεγάλες δυνάμεις μας παρέσυραν σε έναν εμφύλιο σπαραγμό στερώντας μας το δικαίωμα να συμμετάσχουμε στο παιχνίδι της χάραξης των νέων συνόρων της περιοχής.
Θα επαναλάβουμε το μεγάλο λάθος μας και σήμερα; Μην ξεχνάμε ότι ο θεϊκά ηρωικός, αλλά θερμοκέφαλος Αχιλλέας, ούτε την Τροία εκπόρθησε, ούτε γύρισε ζωντανός στην πατρίδα του. Αντίθετα ο υπομονετικός καςι πολυμήχανος Οδυσσέας, και την Τροία εκπόρθησε και επέστρεψε στην πατρίδα του, ασχέτως των δεινών του, βασιλεύοντας μέχρι το τέλος της ζωής του
Όπως γίνεται φανερό, το παιχνίδι αυτό μπορεί να είναι επικίνδυνο, αλλά κρύβει κέρδη και ευκαιρίες για την Ελλάδα, αν επί τέλους η Ελληνική διπλωματία δράσει έξυπνα, και συγχρόνως οι πολίτες και οι πολιτικοί της Xώρας μας ενδιαφερθούν περισσότερο για αυτήν, και όχι για το κομματικό ή προσωπικό τους κέρδος και τις αστείες φιλοδοξίες τους.
Το μέλλον είναι ήδη παρόν. Όπως ίσως πολλοί θα έχουμε αντιληφθεί, η εφαρμογή της συμφωνίας της Μάλτας και η προσπάθεια επιβολή μιας νέας διαίρεσης του Κόσμου σε σφαίρες επιρροής των υπερδυνάμεων έχει οδηγήσει σε έναν νέο παγκόσμιο πόλεμο.
Ο πόλεμος αυτός υπήρξε και συνεχίζει να είναι αιματηρότατος σε πολλές περιοχές του Κόσμου (βλέπε Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Αραβική άνοιξη, Κουρδικές και Τουρκικές περιοχές, Συρία κλπ). Σε άλλες περιοχές ο πόλεμος παραμένει οικονομικός (προς το παρόν), χωρίς αυτό να σημαίνει ότι στο κοντινό μέλλον δεν θα γίνει (αν απαιτηθεί) αιματηρός.
Η ανατροπή της παλαιάς χάραξης σφαιρών επιρροής και η χάραξη νέων, μάλλον απαιτεί συνοριακές ανακατατάξεις και επαναπροσδιορισμό κοινωνικών, οικονομικών, πολιτικών και διακρατικών δεδομένων και κεκτημένων.
Το γεγονός αυτό δεν αποτελεί κεραυνό εν αιθρία , εφόσον μας είχε ενημερώσει για τα επερχόμενα γεγονότα η καλά πληροφορημένη κ. Μπενάκη ως πρόεδρος της Βουλής, κατά την διάρκεια της ενημέρωσης του κ. Παπούλια ότι εξελέγη για δεύτερη φορά ως Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας
Τα σύννεφα στον Εθνικό ορίζοντα βαραίνουν και μόνο η Εθνική ομοψυχία και σύμπραξη μπορεί να αντιμετωπίσει τα μεγάλα γεγονότα που έρχονται όλο και πιο κοντά μας.. Προς το παρόν και στο άμεσο μέλλον έχουμε να αντιμετωπίσουμε, ως πρόκριμα και προετοιμασία για όσα έρχονται, το σοκ των ραγδαίων οικονομικών και κοινωνικών αλλαγών που βιώνουμε
Το σοκ όμως αυτό θα σημάνει ίσως το τέλος εκείνων των Εθνών και των Κοινωνιών, οι οποίες μη κατανοώντας τα πραγματικά αίτια της κρίσης, θα πολυδιασπαστούν σε ομάδες διαμαρτυρίας, αμφισβήτησης, ή ακόμα διεκδίκησης και υπεράσπισης ενός καταναλωτικού και αγοραίου τρόπου ζωής, που είναι δεδομένο ότι θα χαθεί μαζί με το επερχόμενο τέλος της κοινωνίας που τον δημιούργησε.
Επειδή, όμως, η κοινωνική πολυδιάσπαση και οι έντονες κοινωνικές αντιδράσεις είναι αναμενόμενο επακόλουθο του ραγδαίου παγκόσμιου κοινωνικού μετασχηματισμού, οι ευθύνες των ηγεσιών είναι τεράστιες. Η κρίση θα πάρει, εν καιρώ, εκρηκτικά έως βίαια χαρακτηριστικά, αν δεν αντιμετωπιστεί από την αρχή με πνεύμα κοινωνικής συναίνεσης και δικαιοσύνης.
Η ιστορία διδάσκει, ότι, αν κατά την διάρκεια των μεγάλων κοινωνικών μεταλλαγών, οι προνομιούχες οικονομικά και κοινωνικά τάξεις δεν επωμισθούν έγκαιρα και δίκαια το μερίδιο του κόστους που τους αναλογεί, σύντομα θα πληρώσουν ολόκληρο το κόστος κάτω από εξαιρετικά δυσάρεστες συνθήκες (https://www.tribune.gr/politics/news/article/259459/chartis-tou-1990-apokalipti-ti-nea-evropi-vretania-ke-ellada-ine-ektos.html).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου