Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΩΣ ΠΗΓΗ ΕΜΠΝΕΥΣΗΣ ΓΙΑ ΔΙΑΣΗΜΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΑΙΝΙΩΝ, ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΩΝ ΣΕΙΡΩΝ ΚΑΙ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑΤΩΝ

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΩΣ ΠΗΓΗ ΕΜΠΝΕΥΣΗΣ ΓΙΑ ΔΙΑΣΗΜΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΑΙΝΙΩΝ, ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΩΝ ΣΕΙΡΩΝ ΚΑΙ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑΤΩΝ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Όπως είναι ευρύτερα γνωστό, πολλές διάσημες ιστορίες παραμυθιών, κόμιξ, τηλεοπτικών σειρών και μυθιστορημάτων, έχουν εμπνευστεί από πραγματικά γεγονότα και πρόσωπα, τα οποία οι δημιουργοί αυτών δανείστηκαν στοιχεία τους και τα παράλλαξαν, δημιουργώντας με τον τρόπο αυτό πολύ διάσημους χαρακτήρες, που είναι πασίγνωστοι παγκόσμια σήμερα.

Ένας από τους χαρακτήρες αυτούς, είναι και ο Σέρλοκ Χολμς. Ο διάσημος αυτός μυθιστορηματικός χαρακτήρας, δημιουργήθηκε από τον γνωστό γιατρό και μυθιστορηματογράφο Άρθουρ Κόναν Ντόυλ.

Ο Ντόυλ, μεγάλωσε σε μια φτωχή οικογένεια υπό την επίβλεψη ενός βίαιου αλκοολικού πατέρα, και κατάφερε αργότερα να σπουδάσει με πολλές δυσκολίες ιατρική. Υπεύθυνος καθηγητής του στην διάρκεια των σπουδών του, ήταν ο Σκωτσέζος Joseph Bell.

Ο Bell, ήταν ο γιος της Cecilia Barbara Craigie (1813-1882) και ο Benjamin Bell (1810-1883), και ένας εγγονός του Benjamin Bell, ο οποίος θεωρείται ο πρώτος επιστήμονας της Σκωτίας.

Ο Μπελ σπούδασε ιατρική στο Ιατρικό Σχολείο του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου και αποφοίτησε το 1859. Κατά την διάρκεια της φοίτησής του, ήταν μέλος της Βασιλικής Ιατρικής Εταιρείας, ενώ ο ίδιος εργάστηκε ως προσωπικός χειρούργος της Βασίλισσας Βικτώριας κάθε φορά που αυτή επισκέπτονταν την Σκωτία, ενώ ο ίδιος δημοσίευσε επίσης και πολλά ιατρικά εγχειρίδια.

Στην διδασκαλία του, ο Joseph Bell υπογράμμισε την μεγάλη σημασία της στενής παρατήρησης κατά την διάγνωση. Για να το αποδείξει αυτό, έπαιρνε συχνά έναν ξένο και, παρατηρώντας τον, συνήγαγε παρατηρώντας τον συμπεράσματα για τις πρόσφατες δραστηριότητές του.

Αυτές του οι δεξιότητες, τον οδήγησαν να θεωρηθεί πρωτοπόρος στην εγκληματολογική επιστήμη (ειδικότερα η εγκληματολογική παθολογία), σε μια εποχή που η επιστήμη αυτή, δεν είχε χρησιμοποιηθεί ακόμη ευρέως στις ποινικές έρευνες.

Επίσης, ο Bell ήταν ένας από τους πρώτους γιατρούς που επέμενε ότι οι φοιτητές γιατροί πλένουν τα χέρια τους πριν εξετάσουν τις έγκυες γυναίκες, ή αφού ήρθαν από διαλέξεις στην Σχολή. Οι πράξεις του αυτές, έσωσαν την ζωή πολλών γυναικών.

Ο Joseph Bell πέθανε στις 4 Οκτωβρίου 1911. Θάφτηκε στο νεκροταφείο του Dean στο Εδιμβούργο μαζί με τη σύζυγό του Edith Katherine Erskine Murray και τον γιο τους Benjamin, δίπλα στα οικόπεδα των γονιών και του αδερφού του.

Ο Arthur Conan Doyle, συναντήθηκε με τον Bell τον 1877 και υπηρέτησε ως μαθητευόμενος του στο Royal Infirmary του Εδιμβούργου για δυο χρονιά. Ο Bell, ήταν απόμακρος, αλλά ικανός καθηγητής, ο οποίος είχε μεταδοτικότητα στους μαθητές του.

Ο Doyle επηρεάστηκε ιδιαίτερα από τον χαρακτήρα του Bell, καθώς και την ιδιοφυΐα του, και την ικανότητα που είχε να καταλαβαίνει τον χαρακτήρα κάποιου απλά παρατηρώντας τον και τον θαύμαζε.

Επίσης, ο ίδιος είχε εντυπωσιαστεί από την ικανότητα του Bell να λύνει μέσω της αναλυτικής και παρατηρητικής σκέψης του πολλά αστυνομικά μυστήρια (κυρίως φόνους), συνεργαζόμενος με την αστυνομία, αλλά φροντίζοντας να μένει στην αφάνεια, και να μην διεκδικεί δημοσιότητα και αμοιβές από αυτή για την βοήθεια του αυτή.

Η σχέση αυτή μαθητή-δασκάλου του Bell με τον Ντόυλ, συντέλεσε αργότερα μέσω αυτής να εμπνευστεί ο Ντόυλ, την σχέση της απόμακρης ιδιοφυΐας του Σέρλοκ Χολμς, με τον φίλο και μαθητευόμενο του, τον γιατρό Τζον Γουότσον.

Αργότερα, όταν ο Ντόυλ αποφοίτησε από την Σχολή και άνοιξε το δικό του ιατρείο, η δουλειά του δεν πήγαινε πολύ καλά, αφού που ίσα, ίσα τα έφερνε βόλτα. Έτσι, αποφάσισε να αρχίσει να γραφεί και να γράφει και να εκδίδει μυθιστορήματα.

Σε αυτά, εμπνεύστηκε την χαρακτήρα του ήρωα του, του Σέρλοκ Χολμς, από τον Bell, ενώ είχε δηλώσει και ίδιος δημοσιά, ότι η δημιουργία του βασιζόταν στον Bell και στους παρατηρητικούς τρόπους του και πως ο χαρακτήρας αυτός, ήταν μια τιμή του ίδιου προς τον Bell.

Όμως, ο  Bell, ο οποίος γνώριζε αυτή την έμπνευση και έλεγε ότι εξαιτίας του Ντόυλ, είχε αποκτήσει έναν «δίδυμο αδερφό», ο οποίος τον μάχονταν με την εικόνα του, κάνοντας τον ίδιο να φαίνεται απόμακρος και υπερόπτης, κάτι που δεν ήταν αλήθεια.

Αργότερα, ο Bell συνταξιοδοτήθηκε και αποσύρθηκε στην εξοχή οπού ασχολούταν με την μελισσοκομία, ακριβώς όπως κάνει και ο Σέρλοκ Χολμς στα μυθιστορήματα του Άρθουρ Κόναν Ντόυλ.

Συγκεκριμένα, ο Bell συμμετείχε σε διάφορες επιτυχημένες αστυνομικές έρευνες, κυρίως στην Σκωτία, όπως το μυστήριο Ardlamont του 1893, συνήθως με εγκληματολόγους καθηγητές, όπως Henry Littlejohn, ενώ ο ίδιος είχε συγγράψει και μια ανάλυσή για τις δολοφονίες του Τζακ του Αντεροβγάλτη για την Scotland Yard, τα πορίσματα της οποίας παραμένουν απόρρητα ως τις μέρες μας.

Για τον χαρακτήρα του Τζον Γουότσον, εκτός από τον εαυτό του ως μαθητευόμενος του Bell, ο Ντόυλ, είχε ως έμπνευση του και τον Γάλλο γιατρό William Brydon, ο οποίος ήταν βοηθός χειρουργός στο βρετανικό στρατό της Ανατολικής Ινδίας κατά την διάρκεια του πρώτου πολέμου Αφγανικού πολέμου.

Αυτός, έγινε ευρύτερα γνωστός για το γεγονός ότι ήταν το μόνο μέλος του στρατού 4.500 ανδρών και 12.000 συνοδών αμάχων, που κατάφερε να φτάσει ζωντανός και με ασφάλεια στο Jalalabad στο τέλος της μακράς υποχώρησης αυτού από την Καμπούλ.

Και στην πρώτη εμφάνιση του Τζον Γουότσον, αυτός εμφανίζεται να γυρίζει πίσω στην Αγγλία τραυματισμένος, ύστερα από μια παντελώς αιματηρή και αποτυχημένη εκστρατεία των Άγγλων στο Αφγανιστάν, ως ο μόνο επιζών.

Τέλος, για την δημιουργία του μεγάλου εχθρού του Σέρλοκ Χολμς, του ιδιοφυούς καθηγητή Τζειμς Μοριάρτι, ο οποίος αποκαλούταν από τον Χολμς «ο Ναπολέων του εγκλήματος», ο Ντόυλ βασίστηκε στους πραγματικούς χαρακτήρες του εγκληματία Adam Worth, καθώς και του Καναδοαμερικάνου αστρονόμου, Simon Newcomb.

Ο Newcomb θεωρούταν μια πολυεπίπεδη μεγαλοφυία, με ιδιαίτερη γνώση των μαθηματικών, ενώ είχε γίνει διεθνώς διάσημος τα χρόνια πριν ο Doyle άρχισε να γράφει τις ιστορίες του. Το πιο γνωστό του χαρακτηριστικό, ήταν ότι είχε κερδίσει την φήμη του κακοποιού και του κακού, επειδή επιδίωκε με κάθε νόμιμο και μη μέσο να καταστρέψει την σταδιοδρομία και την φήμη των ανταγωνιστικών με αυτόν επιστημόνων. 

Ο Adam Worth, ήταν Αμερικανός εγκληματίας, Εβραϊκής καταγωγής που γεννήθηκε στην Γερμάνια και η όταν ήταν πέντε χρονών, η οικογένεια του μετακόμισε στην Αμερική. Ο ντετέκτιβ της Σκωτίας Yard, Robert Anderson, τον ονόμασε «Ναπολέοντα του εγκληματικού κόσμου», λόγω του μικρού του αναστήματος. Θεωρείται ευρέως η έμπνευση για τον μυθικό εγκληματικό εγκέφαλο του Arthur Conan Doyle, James Moriarty στην σειρά Sherlock Holmes, τον οποίο ο Conan Doyle ονομάζει « Ναπολέοντα του εγκλήματος».

Ο ίδιος πολέμησε στον αμερικανικό εμφύλιο και δηλώθηκε κατά λάθος νεκρός, και έφυγε.

Μετά τον πόλεμο, ο Γουόρθ μετακόμισε στην Νέα Υόρκη. Με την πάροδο του χρόνου, ίδρυσε τη δική του συμμορία πορτοφολάδων και στην συνέχεια άρχισε να οργανώνει ληστείες και κλοπές.

Όταν πιάστηκε να κλέβει το κουτί ταμείου ενός φορτηγού του Adams Express, καταδικάστηκε σε τρία χρόνια ν φυλακή του  Sing Sing. Σύντομα όμως δραπέτευσε και συνέχισε την εγκληματική του σταδιοδρομία.

Ο Worth άρχισε σύντομα να εργάζεται ως εγκληματίας υπό τον Fredericka Marm Mandelbaum. Με την βοήθεια του, επεκτάθηκε στις ληστείες τραπεζών και καταστημάτων γύρω στο 1866 και τελικά άρχισε να σχεδιάζει τους δικές του απάτες. Έτσι, το 1869, βοήθησε τον Mandelbaum στην οργάνωση της δραπέτευσης του Charley Bullard από την φυλακή των White Plains, μέσω μιας σήραγγας.

Μαζί με τον Bullard, ο Worth λήστεψε την Εθνική Τράπεζα του Boylston στην Βοστώνη στις 20 Νοεμβρίου 1869, και πάλι μέσω μιας σήραγγας, την οποία είχε σκάψει αυτή την φορά από ένα γειτονικό με αυτή κατάστημα.

 Η τράπεζα ειδοποίησε τους ντετέκτιβ Pinkertons, οι οποίοι παρακολούθησαν την αποστολή των κορμών και Worth και ο Bullard είχαν χρησιμοποιήσει για να στείλουν τα κλοπιμαία  στην Νέα Υόρκη.

Στην συνέχεια, οι Bullard και Worth πήγαν στο Λίβερπουλ της Αγγλίας. Ο Bullard πήρε την ταυτότητα του Charles H. Wells, τάχα πετρέλαια του Τέξας. Όταν οι Bullards παντρεύτηκε και πήγε τον μήνα του μέλιτος με την σύζυγο του (η οποία είχε παράλληλα σχέσεις και με τον Worth), ενώ Worth άρχισε να ληστεύει τα τοπικά ενεχυροδανειστήρια.

Στην συνέχεια, οι Bullard και ο Worth μετακόμισαν στο Παρίσι. Εκεί αυτοί, εκμεταλλευόμενοι το γεγονός ότι η αστυνομία εξακολούθησε να βρίσκεται σε αμηχανία μετά τα γεγονότα της Κομμούνας των Παρισίων, ίδρυσαν ένα Αμερικάνικο μπαρ, ένα εστιατόριο, καθώς και μια αίθουσα τυχερών παιχνιδιών στον επάνω όροφο.

Επειδή τα τυχερά παιχνίδια ήταν παράνομα, τα τραπέζια τυχερών παιχνιδιών χτίστηκαν έτσι ώστε να μπορούν να διπλωθούν μέσα στους τοίχους και στο πάτωμα. Ένας βομβητής θα ηχούσε από κάτω για να ειδοποιήσει τους πελάτες πριν από οποιαδήποτε επιδρομή της αστυνομίας. Ο Worth δημιούργησε εκεί μια νέα συμμορία, συμπεριλαμβανομένων μερικών από τους παλιούς συντρόφους του από την Νέα Υόρκη.

Όταν ο William Pinkerton (τότε πρόεδρος του Pinkerton της Detective Agency) επισκέφθηκε το χώρο το 1873, ο Worth τον αναγνώρισε. Αργότερα η αστυνομία των Παρισίων εισέβαλε επανειλημμένα στον τόπο και οι Worth και ο Bullard αποφάσισαν να εγκαταλείψουν το εστιατόριο. Αξίζει να ότι ο Worth χρησιμοποίησε την θέση του για τελευταία φορά για να εξαπατήσει έναν έμπορο διαμαντιών, και οι τρεις μέρες αργότερα μετακόμισε στο Λονδίνο.

Στην Αγγλία, ο Worth και οι συνεργάτες του αγόρασαν την Western Lodge στο Clapham Common και εντάχθηκαν στην υψηλή κοινωνία. Δημιούργησαν το δικό τους εγκληματικό δίκτυο και διοργάνωσαν μεγάλες ληστείες και διαρρήξεις. Όσοι δούλευαν στα σχέδιά του Worth δεν γνώριζαν ποτέ το όνομά του. Ο ίδιος επέμεινε ότι οι υφιστάμενοί να μην χρησιμοποιούν βία.

Τελικά, η Σκωτία Yard έμαθε για το δίκτυο του Worth, αν και αρχικά δεν ήταν σε θέση να αποδείξει τίποτα.  Τα πράγματα άρχισαν να πηγαίνουν στραβά όταν ο αδελφός του Adam Worth, ο John Worth στάλθηκε για να εξαργυρώσει μια πλαστή επιταγή στο Παρίσι, οπού συνελήφθη και εκδόθηκε στην Αγγλία. Ο Worth κατάφερε να τον απαλλάξει και να τον στείλει πίσω στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Επίσης, τέσσερις από τους συνεργάτες του συνελήφθησαν στην Κωνσταντινούπολη για την διάδοση πολλών πλαστών πιστώσεων και ο ίδιος έπρεπε να χρησιμοποιήσει ένα σημαντικό χρηματικό ποσό για να εξαγοράσει τους δικαστές και την αστυνομία. Ο Bullard έγινε όλο και πιο βίαιος, καθώς ο αλκοολισμός του επιδεινώθηκε και τελικά έφυγε για την Νέα Υόρκη, ακολουθούμενος από την σύζυγο του.

Επίσης, ο Worth ταξίδεψε στην Νότια Αφρική, όπου έκλεψε αδαπάνητα διαμάντια αξίας 500.000 δολαρίων. Πίσω στο Λονδίνο, ίδρυσε την Wynert & Company, η οποία πώλησε τα διαμάντια σε χαμηλότερη τιμή από τους ανταγωνιστές της.

Στις 5 Οκτωβρίου, ο Worth αυτοσχεδίασε μια ληστεία ενός καροτσιού για την παράδοση χρημάτων στην Λιέγη, η οποία προχώρησε άσχημα και η αστυνομία συνέλαβε τον Worth επί τόπου.

Τόσο το Αστυνομικό Τμήμα της Νέας Υόρκης όσο και η Scotland Yard αναγνώρισαν τον και στην  δίκη του, η οποία πραγματοποιήθηκε στις 20 Μαρτίου 1893, ο εισαγγελέας χρησιμοποίησε ότι γνώριζε για το Worth.

Στο τέλος, ο Worth καταδικάστηκε σε επτά χρόνια φυλάκιση  για ληστεία και στάλθηκε στην φυλακή Leuven. Όταν αποφυλακίστηκε, επέστρεψε στο Λονδίνο και έκλεψε 4.000 λίρες από ένα κατάστημα διαμαντιών.

Ταξίδεψε στην Νέα Υόρκη και συναντήθηκε με τον William Pinkerton, στον οποίο περιέγραψε με μεγάλη λεπτομέρεια τα γεγονότα της ζωής του. Το χειρόγραφο που έγραψε ο Pinkerton έπειτα σώζεται ακόμα στα αρχεία του δικαστικού Οργανισμού ντετέκτιβ των Pinkerton στο Van Nuys της Καλιφόρνια. Ο Αδάμ Γουόρθ πέθανε στις 8 Ιανουαρίου 1902 και θάφτηκε στο νεκροταφείο της Highgate.

Κάποιοι πρότειναν, ότι ο Μοριάρτι βασίζεται επίσης  στον ιησουίτη ιερέα της προπαρασκευαστικής σχολή Hodder Place, Stonyhurst, τον Thomas Kay, SJ, υπεύθυνο της πειθαρχίας, κάτω από την εξουσία του οποίου ο Doyle τιμωρήθηκε συχνά ως σπασμωδικός μαθητής, του οποίου είχε τα φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά ο Μοριάρτι:   «Λεπτό του πρόσωπο, γκρίζα μαλλιά και επίσημο τρόπο του να μιλάει».

Το δε μοντέλο που ανέφερε ο ίδιος ο Doyle (μέσω του Σέρλοκ Χολμς), ότι εμπνεύστηκε για τον κακοποιά στην κοιλάδα του φόβου είναι ο εγκληματίας του 18ου αιώνα του Λονδίνου Jonathan Wild.

Στους τρεις σωματοφύλακες του Αλέξανδρου Δουμά, ο χαρακτήρας του Πόρθου, βασίζεται στον πραγματικό ιστορικό χαρακτήρα του Ο Isaac de Porthau, ο οποίος υπηρέτησε στην βασιλική Φρουρά της Γαλλίας. Ο Porthau χρησίμευσε ως έμπνευση για τον χαρακτήρα του Αλεξάνδρου Δουμά Πόρθο.

Ο χαρακτήρας του σωματοφύλακα Άθω, βασίζεται στον ιστορικό  Armand d'Athos, ο οποίος ήταν ένας μουσκετοφόρος της Γαλλικής βασιλικής Φρουράς στην Γαλλία τον 17^ου  αιώνα.

Πήρε το όνομά του από μια μικρή αγορά του Άθω στο Gave d' Oloron, κοντά στο Sauveterre-de-Béarn και στο Autevielle. Ο Άθως ήταν ο πρώτος του Isaac de Porthau. Σύμφωνα με τα ημι-φανταστικά απομνημονεύματα του Άραμις, ο ίδιος σχημάτισε μια στενή φιλία αυτόν και τον Πόρθο, και οι ίδιοι ονομάστηκαν «τα τρία αδέρφια». Αυτή η συντροφιά,  χρησίμευσε ως έμπνευση για τους τρεις σωματοφύλακες  του Αλεξάνδρου Δουμά.

Ο Άραμις, βασίζεται στον ιστορικό Henri d'Aramitz, ο οποίος ήταν μέλος της Γαλλικής βασιλικής Φρουράς στην Γαλλία του 17ου  αιώνα. Επιπλέον, ήταν και ανιψιός του Comte de Troisville, αρχηγού των μουσκετοφόρων της Φρουράς. Ο Aramitz χρησίμευσε ως έμπνευση για τον χαρακτήρα του Άραμι του Αλέξανδρου Δουμά.

Ο Ντ’ Αρντανιάν, βασίζεται στον ιστορικό Κάρολο ντε Καστελμόρ, κόμη Ντ’ Αρντανιάν (http://alophx.blogspot.com/2018/05/), ο οποίος ήταν ένας μαύρος μουσκετοφόρος της Γαλλικής βασιλικής Φρουράς στην Γαλλία του 17ου  αιώνα, ενώ ο τρόπος που το σκάει κρυμμένος σε ένα βαρέλι για να γίνει σωματοφύλακας, βασίζεται στην ιστορία του Γάλλου στρατάρχη του Ναπολέοντα Μυρά, ο οποίος το έσκασε όντως κρυμμένος σε ένα βαρέλι για να καταταγεί στον Γαλλικό στρατό.

Η ιστορία, της ιστορίας τρόμου  του Blue Bird, είναι βασισμένη στην πραγματική ιστορία του Γάλλου στρατάρχη Gilles de Rais, άρχοντας της Βρετάνης, του Anjou και του Poitou, ο οποίος ήταν ένας από τους σύντροφος στα όπλα της Joan of Arc (Ιωάννα της Λωραίνης).

Είναι γνωστός για τη φήμη του και αργότερα για την καταδίκη του ως μανιακός δολοφόνος των παιδιών.

Το 1435, αποχώρησε από την στρατιωτική ζωή, εξάντλησε τον πλούτο του και στην συνέχεια κατηγορήθηκε ότι έπεσε στον αποκρυφισμό. Μετά το 1432, ο Gilles συμμετείχε σε μια σειρά παιδικών δολοφονιών, με τα θύματα να αριθμούν ενδεχομένως τις πολλές εκατοντάδες. Οι δολοφονίες τερματίστηκαν το 1440, όταν μια βίαιη διαμάχη με έναν κληρικό, οδήγησε σε μια εκκλησιαστική έρευνα εναντίον του.

Αυτή έφερε τα εγκλήματα του στο φως και στην δίκη του, οι γονείς των αγνοουμένων παιδιών στη γύρω περιοχή και οι συνάδελφοι του Gilles στα εγκλήματα κατέθεσαν εναντίον του. Ο Gilles καταδικάστηκε σε θάνατο και κρέμασε στη Νάντη στις 26 Οκτωβρίου 1440.

Μετά τους τίτλους τέλους της ζωής του, μια διαφορετική σχολή σκέψης αναδύθηκε που ήθελε τον παλιό στρατάρχη θύμα πολιτικής και εκκλησιαστικής μηχανορραφίας. Δεν θα ήταν εξάλλου ο πρώτος ευγενής που θα έπεφτε θύμα της ανθρώπινης αδηφαγίας και θα παγιδευόταν με κατηγορίες αίρεσης και εγκληματικής δράσης από εκκλησιαστικούς και πολιτικούς κύκλους, προκειμένου να οικειοποιηθούν την κτηματική του περιουσία.

[Οι ίδιοι μάλιστα υπέθεσαν ότι είναι αδύνατο ένας τόσο μορφωμένος και τιμημένος Γάλλος ευγενής να έκανε ποτέ τόσα εγκλήματα, λες και μετράει η ταξική καταγωγή και όχι ο χαρακτήρας αν κάποιος είναι κάλος ή κακός].

Και από την άλλη βέβαια, η ετυμηγορία της ενοχής του ντε Ρε βασίστηκε τόσο στις λεπτομερείς καταθέσεις των συνεργών του (που καταδικάστηκαν επίσης) όσο και τις μαρτυρίες των γονιών των εξαφανισμένων παιδιών, γεγονός που υποδεικνύει ότι αν στήθηκε όντως συνομωσία εναντίον του, τότε μιλάμε για μια πραγματικά αριστουργηματική πλεκτάνη που χρειάστηκε εκατοντάδες ανθρώπους για να τελεσφορήσει (https://www.pronews.gr/istoria/447243_zil-nte-re-o-varonos-serial-killer-poy-paloykone-ta-kefalia-ton-anilikon-thymaton-toy).

Για τον γνωστό κόμη του Μοντεκρίστο, πιστεύεται ότι δημιουργός του Αλέξανδρος Δουμάς, είναι εμπνευσμένος από το νησί του Monte-Cristo. Ο Δουμάς, ο οποίος είχε στενές επαφές με μέλη την οικογένεια του Μεγάλου Ναπολέοντα, το 1841, διέσχισε με ένα μικρό καραβάκι το νησί Monte-Cristo, συνοδευόμενος από έναν νέο πρίγκιπα, τον Louis Bonaparte, ο οποίος θα γίνονταν να γίνει Αυτοκράτορας των Γάλλων, με το όνομα Ναπολέων ο Γ’ δέκα χρόνια αργότερα.

Κατά την διάρκεια αυτού του ταξιδιού αυτού, υποσχέθηκε στον πρίγκιπα ότι θα γράψει ένα μυθιστόρημα με το όνομα του νησιού για τίτλο. Την εποχή εκείνη, ο μελλοντικός αυτοκράτορας φυλακίστηκε στην ακρόπολη του Χαμ, και ο Δουμάς τον επισκέφθηκε εκεί, ενώ κατάφερε αργότερα να δραπετεύσει. Από αυτόν και το νησί, εμπνεύστηκε το μυθιστόρημα του.

Ο Γιάννης Αγγιάνης του Βίκτωρος Ουγκώ, είναι εμπνευσμένος από τον ιστορικό Jean Valjean Eugène François Vidocq. Αυτός ήταν ένας Γάλλος εγκληματίας και εγκληματολόγος, του οποίου η ιστορία εμπνεύσει αρκετούς συγγραφείς. Ξεκίνησε την ζωή του σαν κλέφτης και επαναστάτης και αργότερα έγινε αστυνομικός και μάλιστα αυτός ήταν και ο πρώτος ντετέκτιβ. 

Από τα δυο αυτά γεγονότα του βίου του, εμπνεύστηκε ο Ουγκώ, τους δύο βασικούς χαρακτήρες του γνωστού μυθιστορήματος του με τίτλο «οι Άθλιοι», του «μεταρρυθμισμένου» εγκληματίας Γιάννη Αγγιάνης, καθώς και του αστυνομικού επιθεωρητή Ιαβέρη (ο οποίος βασίζεται επίσης και στον αδίστακτο αρχηγό της μυστικής υπηρεσίας του Ναπολέοντα Φουσέ).

Επίσης, από τον χαρακτήρα αυτό, εμπνεύστηκαν σύμφωνα με τον ίδιο τον Vidocq, και για τον αστυνομικό χαρακτήρα Monsieur Jackal στο Les Mohicans de Paris (1854-1855) στα μυθιστορήματα του Αλέξανδρου Δουμά, ενώ από τον χαρακτήρα του εμπνεύστηκε και ο Άρθουρ Κόναν Ντόυλ για την δημιουργία του Σέρλοκ Χολμς.

Ο Βιντόκ, ο οποιος για να αποφύγει την τιμωρία για τα εγκλήματα του, ζήτησε να προσφέρει τις υπηρεσίες του σε αυτή και έγινε ταυτόχρονα και πράκτορας της αστυνομίας στις επαναστάσεις που έλαβαν τότε χωρά στην Γαλλία (1814, 1817), ενώ αργότερα έγινε και αστυνομικός διευθυντής και αρχηγός της Αστυνομίας του Παρισιού.

Ο ίδιος, με την άδεια της Γαλλικής κυβέρνησης, δημιούργησε μια ομάδα εφόδου, στρατολογώντας 36 πρώην εγκληματίες (όπως και ο Vidocq) , οι οποίοι είχαν μεγάλη πείρα, οι οποίοι αντί για μισθό, έλαβαν άδειες για ελεύθερη εισδοχή αίθουσες τυχερών παιχνιδιών.

Με αυτήν την ομάδα, την οποία εκπαίδευσε ο ίδιος ο Βιντόκ προσωπικά, πραγματοποιούσε νυχτερινές εφόδους και περιπολίες, συνέλεγε πληροφορίες, πραγματοποιούσε έρευνες, λαμβάνουν στοιχεία περιγραφής υπόπτων και τους παρακαλούσε εκτενώς, ενώ ο ίδιος και οι πράκτορες του μεταμφιέζονταν εκτενώς για την επιτυχία των σκοπών τους αυτών.

Έτσι, κατά την διάρκεια του 1817, ο Βιντόκ συμμετείχε σε 811 συλλήψεις, συμπεριλαμβανομένων 15 για δολοφονίες και 38 για επαναστατικές ενέργειες. Μέχρι το 1820, οι δραστηριότητές του είχαν μειώσει σημαντικά το έγκλημα στο Παρίσι. Το ετήσιο εισόδημά του ήταν 5.000 φράγκα, αλλά επειδή εργάστηκε επίσης και ως ιδιωτικός ερευνητής οι συνολικές αμοιβές του ήταν μεγαλύτερες.

Εκείνη την εποχή, υπήρχαν φήμες, πως ο Vidocq έβαλε εγκληματίες να οργανώσουν ληστείες, έχοντας τους πράκτορες σε ετοιμότητα και να περιμένουν να συλλάβουν τους παραβάτες για να κερδίσουν χρηστά από τις αμοιβές των συλλήψεων αυτών. Παρόλο όμως που ορισμένες από τις τεχνικές του Vidocq ήταν αμφίβολης ηθικής, δεν φαίνεται να υπάρχει αλήθεια σε αυτούς τους ισχυρισμούς.

Ο Vidocq θεωρείται από τους ιστορικούς ως ο «πατέρας» της σύγχρονης εγκληματολογίας, μιας και οι προσεγγίσεις του ήταν νέες και μοναδικές για εκείνη την εποχή. Επίσης, ο Vidocq έπεισε τους ανώτερους του να επιτρέψουν στους πράκτορες του, στους οποίους περιλαμβάνονταν και γυναίκες, να φορούν απλά ρούχα και να μεταμφιέζονται ανάλογα με την κατάσταση, έτσι, ώστε να μην προσελκύουν την προσοχή.

Επίσης, οντάς, και οι ίδιοι πρώην εγκληματίες, γνώριζαν τις κρυψώνες και τις μεθόδους των εγκληματιών. Μέσα από τις επαφές τους με μέλη του υποκόσμου, μάθαιναν συχνά για τα προγραμματισμένα εγκλήματα και κατάφεραν να πιάσουν τους επίδοξους εγκληματίες.

Επίσης, ο ίδιος εισήγαγε τα επιστημονικά πειράματα στην αστυνομία, καθώς και την ανάλυση των χημικών ενώσεων του τόπου που διαπράττονταν εγκλήματα, ενώ ανέλυε και τρόπους να ανακαλύπτει υστέρα από επεξεργασία με χημικές ουσίες, αν κάποια έγγραφα ήταν πλαστά ή μη.

Επίσης, ο ίδιος εισήγαγε την εκτενή έρευνα στον τόπο του εγκλήματος, έτσι ώστε να ανακαλύψει ενδείξεις από την σκηνή του εγκλήματος για να προσδιορίσει τον δράστη, με βάση τις γνώσεις του για συγκεκριμένους εγκληματίες και τον τρόπο δράσης τους

Στο τέλος, ο Βιντόκ, δημοσίευσε τις αναμνήσεις από τις αστυνομικές υποθέσεις της καριέρας του, μετρά την συνταξιοδότηση του.

Τέλος ακόμα και ο θάνατος του Βίντοκ, θυμίζει αρκετά αυτόν του μυθιστορηματικού Γιάννη Αγγιάνη, αφού και αυτός, όπως και ο φανταστικός ήρωας του Ουγκώ, μιλούσε όταν πεθαίνει για τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό, καθώς και την συγχώρεση και την αξία της.

Ουσιαστικά, η ζωή του Βίντοκ, ενέπνευσε τόσο τον μυθιστορηματικό χαρακτήρα του Γιάννη Αγγιάνη, όσο και του επιθεωρητή Ιαβέρη, σαν ένα άτομο (ο Βίντοκ) να χώρισε την ζωή του στα δυο, και από την μια να δημιουργήθηκε ο Γιάννης Αργιάννης και από την άλλη ο επιθεωρητής Ιαβέρης.

Ο χαρακτήρας του Ζορό, είναι εμπνευσμένος από τα κατορθώματα των ιστορικών προσωπικοτήτων Robin Hood (http://alophx.blogspot.com/2018/11/n.html), Reynard the Fox, Salomon Pico, Manuel Rodríguez Erdoíza, Tiburcio Vasquez, καθώς και του William Lamport.

Επίσης στην ταινία «Ο θρύλος του Ζορό» (με πρωταγωνιστές τους Αντόνιο Μπαντέρας, Κάθριν Ζέτα Τζόουνς και Άντονι Χόπκινς), ο ληστής αδερφός του νέου Ζορό (του Μπαντέρας), όταν σκοτώνεται από τον στρατιωτικό διοικητή του κυβερνήτη, αυτός του κόβει το κεφάλι και το βάζει σε ένα βάζο γεμάτο με ουίσκι.

Αυτό το γεγονός, είναι εμπνευσμένο από τον θάνατο του Χοακίν Μουριέτα, ο οποίος συνέβη στις 25 Ιουλίου του 1853, όταν ο Μουριέτα ήταν μόλις 24 ετών, όταν οι Ρέιντζερς και η συμμορία του Μουριέτα, τους «Πέντε Χοακίν» και ο Μουριέτα να έπεσε νεκρός. Ο θρύλος λέει πως μόλις κατάλαβαν ποιος είναι, του έκοψαν το κεφάλι, το οποίο έβαλαν σε ένα βάζο γεμάτο με ουίσκι και το έδειχναν στα χωριά για παραδειγματισμό.

Κάποιοι λένε, ότι εν μέρει από τον χαρακτήρα αυτό, δημιουργήθηκε αργότερα και ο θρυλικός χαρακτήρας του Ζορό. 

Η ιστορία της Σταχτοπούτας, είναι εμπνευσμένη από την ιστορία μιας Ελληνίδας σκλάβας, την Ροδόπης, με καταγωγή από την αρχαία Θράκη, την οποία κάποιοι πειρατές όταν έκαναν επιδρομή στην Θράκη, την απήγαγαν και την πούλησαν ως σκλάβα στην Αίγυπτο.

Οι υπόλοιπες σκλάβες ζήλευαν την ομορφιά της και την αδυναμία που της είχε ο αφέντης της και την κακομεταχειρίζονταν, ενώ ο ίδιος της είχε χαρίσει δυο όμορφα σανδάλια.

Μια μέρα που έκανε το μπάνιο της στο ποτάμι, ένας αετός πήρε το ένα σανδάλι της και λίγο αργότερα το άφησε να πέσει στα πόδια του Βασιλιά της Μέμφιδας, Ψαμμήτιχο. Ο Ψαμμήτιχος εντυπωσιάστηκε από την ομορφιά του σανδαλιού και το θεώρησε σημάδι από το θεό. Ήταν σίγουρος πως άνηκε σε μια όμορφη γυναίκα. Έψαξε και βρήκε πως ήταν της Ροδόπης. Η ομορφιά της τον μάγεψε και αμέσως την παντρεύτηκε.

Η ιστορία της Ραπουνζέλ, είναι η ιστορία ενός εύπορου εμπόρου της Μικράς Ασίας, ο οποίος λάτρευε την κόρη του τόσο, ώστε να της απαγορεύει να συνάπτει οποιαδήποτε σχέση με το αντίθετο φύλο και την έκλεισε σε ένα πύργο.

Κάθε φορά που ο έμπορος έφευγε για κάποιο ταξίδι κλείδωνε την κόρη του σε έναν ψηλό πύργο, ενώ η ίδια είχε μακριά χρυσά μαλλιά. Όσο η νεαρή όμορφη κοπέλα παρέμεινε κλειδαμπαρωμένη μέσα στον πύργο έψαχνε ένα στήριγμα, που θα τη βοηθούσε να αντέξει την αιχμαλωσία της.

Πηγές αναφέρουν ότι στράφηκε στη θρησκεία και συγκεκριμένα στο Χριστιανισμό και μάλιστα οι προσευχές της ήταν τόσο δυνατές που τις άκουγαν οι κάτοικοι της πόλης. Ο πατέρας της έμαθε τα καμώματά της και έξαλλος την πήγε μπροστά στον ανθύπατο της επαρχίας που τον διέταξε να τη σκοτώσει, αλλιώς θα έπρεπε να του δημεύσουν την περιουσία. Ο άνδρας την αποκεφάλισε και λίγο μετά το θάνατό της χτυπήθηκε από κεραυνό και πέθανε.

Η ιστορία της μακρυμαλλούσας Ραπουνζέλ φημολογείται ότι βασίζεται στην ιστορία της Αγίας Βαρβάρας από τον 3ο αιώνα μ. Χ, η οποία διέμενε στη σημερινή Τουρκία. Συγκεκριμένα, ένας πλούσιος έμπορος είχε ερωτευθεί την Αγία Βαρβάρα, ενώ ο πατέρας της, επειδή την ζήλευε, την κλείδωνε σε έναν ψηλό πύργο όσο εκείνος ταξίδευε.

Η Αγία Βαρβάρα αποφάσισε να στραφεί στην θρησκεία και συγκεκριμένα στον Χριστιανισμό, κάτι που θεωρείτο έγκλημα στην τότε ειδωλολατρική Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Οι αρχές ανάγκασαν τον πατέρα της να την αποκεφαλίσει για την προδοσία της. Εκείνος ακολούθησε τις διαταγές τους, αλλά στη συνέχεια χτυπήθηκε από κεραυνό και αυτοκτόνησε.

Η προέλευση της ιστορίας της Χιονάτης, βασίζεται τόσο στην ιστορική Μαργαρίτα Φον Βάλντεκ (http://alophx.blogspot.com/2018/05/), όσο και στην Μαρία Σοφία von Erthal.

Αυτή, γεννήθηκε στις 15 Ιουνίου 1729 στο Lohr am Main της Βαυαρίας και ήταν η κόρη του γαιοκτήμονα του 18ου αιώνα, του πρίγκιπα Φιλίπ Christoph von Erthal και της συζύγου  του, βαρόνης von Bettendorff.

Μετά το θάνατο της βαρόνης, ο πρίγκιπας Φίλιππος παντρεύτηκε την Claudia Elisabeth Maria von Venningen, η οποία λέγεται ότι δεν συμπαθούσε τα παιδιά του άντρα της από τον πρώτο γάμο του.

Στο κάστρο όπου ζούσαν, αυτή φιλοξενούσε έναν «ομιλών καθρέφτη», δηλαδή ένα ακουστικό παιχνίδι που μπορούσε να μιλήσει. Ο καθρέφτης, που κατασκευάστηκε το 1720.

Οι δε νάνοι στην ιστορία της Μαρίας συνδέονται επίσης με μια πόλη ορυχείων εξόρυξης, το Bieber, η οποία βρίσκεται δυτικά του Lohr και βρίσκεται ανάμεσα σε επτά βουνά. Οι μικρότερες σήραγγες μπορούσαν να προσεγγιστούν μόνο από πολύ μικρούς ανθρακωρύχους, οι οποίοι συχνά φορούσαν φωτεινούς κουκούλες, όπως οι νάνοι συχνά απεικονίζονται με τα χρόνια.

Η ιστορία των Χάνσελ και Γκρέτελ, μιλάει για δυο αδέρφια που εγκαταλείφθηκαν από τους γονείς τους σε ένα δάσος και κατάφεραν να ξεφύγουν από μια κακιά μάγισσα, που ήθελε να τα ψήσει στο φούρνο και να επιστρέψουν στο σπίτι τους.

Η αληθινή ιστορία, έλαβε χώρα το 1327 μ.Χ. όταν οι Χάνσελ και Γκρέτελ βρέθηκαν τυχαία στο σπίτι μιας επιτυχημένης φουρνάρισσας, της Katharina Schraderin, η οποία τους έφτιαξε ένα πολύ νόστιμο μπισκότο. Η μεγάλη μαγειρική ικανότητα της,  προκάλεσε το φθόνο ενός φούρναρη, ο οποίος της έβγαλε τη φήμη της μάγισσας και οι γείτονες την έκαψαν μέσα στον ίδιο της το φούρνο.

Ο Πίτερ Παν, το σύμβολο της αιώνιας νιότης και χαράς είναι εμπνευσμένο από την ζωή του συγγραφέα του, Τζέιμς Μπάρι. Αυτός, γεννήθηκε το 1880 και στην ηλικία των 6 ετών έχασε τον πολυαγαπημένο του αδερφό, του οποίου τη συμπεριφορά αρχίσει να μιμείται. Στα 13 του, σταματήσει να μεγαλώνει, δεν ψήλωνε, ενώ ακόμα και μετά τα 20 έμοιαζε με παιδί και όχι με άντρα.

Το σημείο καμπής στη ζωή του έρχεται όταν γνωρίζει την οικογένεια του Arthur Davies και αρχίζει να λατρεύει τα παιχνίδια με τα πέντε αγόρια του. Μαζί με αυτά έφτιαχνε ιστορίες και έπαιζαν διάφορους φανταστικούς ρόλους.

Το 1902 ο Μπάρι δημοσίευσε ένα παραμύθι με αυτές τις περιπέτειες με τίτλο «The Little White Bird». Σε μία από αυτές τις ιστορίες, ο αφηγητής αναφέρει την ύπαρξη ενός 7χρονου αγοριού, του Πίτερ Παν, ο οποίος μπορεί να πετάει μακριά από τους γονείς του και ζει με νεράιδες. Ο Μπάρι γνώριζε ότι το ελεύθερο πνεύμα των αγοριών Davies ήταν αυτό που τον βοήθησε να εμπνευστεί τον Πίτερ Παν.

Του άρεσε να δημιουργεί ιστορίες γι’ αυτό και όταν τελείωσε το σχολείο μετακόμισε στο Λονδίνο για να γίνει συγγραφέας και να δει σύντομα τη δουλειά του να γίνεται γνωστή και αποδεκτή.

Ο Τομ Σόγιερ φαίνεται πως ήταν πραγματικό πρόσωπο και φίλος του Τουέιν όταν εκείνος δούλευε ως δημοσιογράφος στην εφημερίδα «San Francisco Call» το 1863. Ένας πυροσβέστης, που του άρεσε να πίνει και να διηγείται τις ιστορίες του για όλους εκείνους τους ανθρώπους που είχε σώσει.

Κάπου εκεί, ανάμεσα στα ποτά, μια μέρα ο Σαμ του είπε: «Τομ, θα γράψω ένα βιβλίο για ένα αγόρι και αυτό που έχω στο μυαλό μου είναι το πιο σκληρό αγόρι του κόσμου. Τομ, αυτό το αγόρι θα είναι τόσο σκληρό όσο μάλλον ήσουν και εσύ», ανέφερε το περιοδικό Smithsonian.

Στην ιστορία της Ποκαχόντας, ο Σμιθ, ο αρχηγός των Άγγλων αποίκων της περιοχής, ο οποίος είχε πολλές καλές σχέσεις μαζί τους, δεν κρατήθηκε ποτέ όμηρος από αυτούς,  ενώ η ιδία η Ποκαχόντας έγινε 17 ετών απήχθη από τους Άγγλους και υπέστη βιασμούς κατ’ εξακολούθηση για χρόνια. 

Αργότερα, η ιδία βαφτίστηκε Χριστιανή και την παντρεύτηκε με έναν καλλιεργητή καπνού, ο οποίος την πήρε μαζί του στην Αγγλία, όπου η ιδία έγινε γνωστή και όταν δύο αργότερα, αποφάσισε με τον άντρα της να επιστρέψει στην Αμερική, αυτή πέθανε στο πλοίο, πριν αυτό απομακρυνθεί από τον ποταμό Τάμεση.

Η ιστορία της πεντάμορφης και του τέρατος, βασίζεται στην πραγματική ιστορία του Petrus Gonsalvus.  Αυτός γεννήθηκε το 1537, ενώ η ζωή του έχει γίνει πολύ γνωστή καθώς ο ίδιος έγινε διάσημος κατά την διάρκεια της ζωής του λόγω της κατάστασής του (υπέρμετρη υπερτρίχωση).

Ο Gonsalvus ήρθε αρχικά στην αυλή του Ερρίκου του Β’, βασιλιά της Γαλλίας το 1547, και στάλθηκε από εκεί στην Margaret de Parma, αντιβασίλισσα των Κάτω Χωρών. Αυτός, παντρεύτηκε εκεί μια όμορφη ευγενή και αργότερα μεταφέρθηκε στην αυλή του Δούκα της Πάρμας.

Τέσσερα από τα επτά του παιδιά είχαν επίσης προσβληθεί και κληρονομήσαν την υπερτρίχωση του, την οποία οι ζωγράφοι αποθανάτιζαν. Ο ίδιος και η οικογένειά του έγινε αντικείμενο ιατρικής έρευνας.

Παρά το γεγονός ότι ζούσε και δούλευε ως ευγενής, ο Gonsalvus και τα τριχωτά του παιδιά δεν θεωρούνταν απόλυτα ανθρώπινα στα μάτια των συγχρόνων τους. Ο Gonsalvus τελικά εγκαταστάθηκε στην Ιταλία με την σύζυγό του και πέθανε το 1618 στο Capodimonte.

Πιστεύεται ότι ο γάμος μεταξύ του Petrus Gonsalvus και της όμορφης συζύγου του Katherine,  μπορεί εν μέρει να ενέπνευσε το παραμύθι η πεντάμορφης και το τέρας.

[Επίσης, πιθανώς οι υπετριχοφυείς, ψυχοπαθείς, δολοφόνοι και κανίβαλοι στα δάση, καθώς και τους Berserker των Βίκινγκς (http://alophx.blogspot.com/2018/10/blog-post_1.html), πιθανώς αποτέλεσαν την έμπνευση για την δημιουργία του μύθου των λυκάνθρωπων, ενώ το χάος του έτους 536 μ.Χ. στην Σκανδιναβία (https://www.pronews.gr/istoria/733179_giati-536-mh-theoreitai-apo-toys-epistimones-os-heirotero-etos-sti-istoria-tis), ενέπνευσε πιθανότατα και το πασίγνωστο «Ράγκναροκ» (http://alophx.blogspot.com/2018/10/blog-post_1.html)].

H αληθινή ιστορία του Ζορμπά που δεν είχε πάρα λίγες ομοιότητες με τον Ζορμπά του Καζαντζάκη (https://www.protothema.gr/culture/article/758895/h-alithini-istoria-tou-zorba-kai-o-kazadzakis-/).

Η ιστορία του Δράκουλα, βασίζεται στον ιστορικό Δράκουλα (http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2018/03/blog-post_2537.html), καθώς και στην δοξασία των Ρουμάνων, ότι οι κακοί άνθρωποι όταν πέθαναν γίνονταν Βαμπίρ, καθώς και στην Ελίζαμπεθ Μπάθορυ (http://apocalypsejohn.com/elizampeth-mpathory-aimatobammenh-komissa-ths-oyggarias/).

Ενέπνευσαν την φανταστική λογοτεχνία ο ιεροεξεταστής Μάτθιου Χόπκινς για τον φανταστικό στρατηγό witch hunter general, ο φανταστικός Λονγκ Τζον Σίλβερ από τον πραγματικό πειρατή Γουίλιαμ Έρνεστ Χένλει και ο φανταστικός Κόμης Δράκουλας από τον πραγματικό Βλαντ Τσέπες Γ’ Δράκουλα.

Η αληθινή ιστορία του Popeye – Η ζωή του Frank «Rocky» Fiegel που έγινε καρτούν. Ξέρατε ότι ο χαρακτήρας από τα καρτούν «Popeye» ήταν βασισμένο σε έναν αληθινό άνθρωπο; Αυτή είναι η ιστορία του.

Το πραγματικό του όνομα ήταν Frank «Rocky» Fiegel. Γεννήθηκε το 1.868 μ.Χ. στην Πολωνία και, όταν ήταν παιδί, μετανάστευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες με την οικογένεια του, η οποία εγκαταστάθηκε σε μια μικρή πόλη του Ιλινόις.

Ως νεαρός άνδρας, ο Rocky στράφηκε προς την θάλασσα. Μετά από μια 20ετή καριέρα ως ναύτης στους εμπορικούς πεζοναύτες, ο Fiegel συνταξιοδοτήθηκε. Αργότερα προσλήφθηκε από την ταβέρνα Wiebusch’s στην πόλη Τσέστερ του Ιλινόις ως «πορτιέρης» για να διατηρεί την τάξη στο θορυβώδες μπαρ. Ο Rocky απέκτησε γρήγορα την φήμη ότι πάντα εμπλεκόταν σε καυγάδες (και συνήθως κέρδιζε). Ως αποτέλεσμα, είχε ένα παραμορφωμένο μάτι («Pop-eye»).

Επίσης, «πάντα» κάπνιζε την πίπα του, οπότε μιλούσε πάντα από την μία πλευρά του στόματος του. Στον ελεύθερο χρόνο του, ο Rocky διασκέδαζε τους πελάτες του μπαρ με συναρπαστικές ιστορίες από περιπέτειες που ισχυριζόταν ότι είχε ζήσει κατά την διάρκεια της καριέρας του ως ναυτικός διασχίζοντας τις «Επτά Θάλασσες».

Ο δημιουργός γνώρισε τον αληθινό Popeye. Ο δημιουργός του Popeye, ο Elzie Crisler Segar, μεγάλωσε στο Τσέστερ και, ως νεαρός, συνάντησε τον Rocky στην ταβέρνα και καθόταν για ώρες ακούγοντας τις εκπληκτικές «θαλάσσιες» ιστορίες του γέρο-ναύτη.

Χρόνια αργότερα, ο Segar έγινε σκιτσογράφος και δημιούργησε ένα κόμικ με τίτλο «Thimble Theater». Τίμησε τον Fiegel ζητώντας του αν θα μπορούσε να δώσει το όνομα του στον χαρακτήρα του νέου κόμικ του«Popeye the Sailor Man». Φυσικά, ο Fiegel κολακεύτηκε και συμφώνησε.

Ο Segar ισχυρίστηκε ότι η «Olive Oyl», μαζί με άλλους χαρακτήρες, βασίστηκε επίσης σε πραγματικό πρόσωπο. Ήταν η Dora Paskel, ιδιοκτήτρια ενός μικρού παντοπωλείου στο Τσέστερ. Ο ίδιος ισχυρίστηκε ότι η γυναίκα έμοιαζε πάρα πολύ με τον χαρακτήρα που έφτιαξε – ντυνόταν μέχρι και με τον ίδιο τρόπο!

Ανά τα χρόνια, ο Segar διατηρούσε επαφή με τον Rocky και πάντα τον βοηθούσε δίνοντας του χρήματα, καθώς του έδινε ένα μικρό ποσοστό από όσα κέρδιζε από τις εικονογραφήσεις του «Popeye» (https://romioitispolis.gr/i-alithini-istoria-toy-popeye-i-zoi-toy-frank-rocky-fiegel-poy-egine-kartoyn/).

Πολλοί πλούσιοι αριστοκράτες και μέλη βασιλικών οικογενειών (π.χ. αυτής της Μεγάλης Βρετανίας) έπασχαν από μία σπάνια αιματολογική ασθένεια που λέγεται πορφυρία και κάνει τον άνθρωπο να χάνει γρήγορα μεγάλη ποσότητα αίματος και για να γίνει καλά χρειάζεται να του χορηγείται συνεχώς και λέγεται ότι ίσως από αυτή την κατάσταση εμπνεύστηκαν κάποιοι τον αριστοκρατικής καταγωγής Κόμη Δράκουλα που πίνει συχνά ανθρώπινο αίμα. 

Ο Ιρλανδός συγγραφέας του Δράκουλα Μπραν Στόκερ εμπνεύστηκε τον Δράκουλα των μυθιστορημάτων του και από τον Τζακ τον Αντεροβγάλτη και τον Λόρδο Μπάιρον, εκτός από τον ιστορικό ηγέτης της Βλαχίας Βλαντ Γ΄ Τσέπες Δράκουλα. Αλλά και η Κόμισα Ελίζαμπεθ Μπάθορυ που έκανε μπάνιο στο αίμα παρθένων για να μείνει τάχατες για πάντα νέα ήταν μία ιστορική έμπνευση για τον μυθιστορηματικό Κόμη Δράκουλα.

Την αρρώστια της αιμαλαρίας φαίνεται ότι είχε ο Βλαντ Γ΄ Τσέπες Δράκουλας και εξαιτίας αυτής τα δάκρυα του ήταν από αίμα, ενώ για άλλους έπασχε και από αιμοφιλία σαν τον γιο του Τσάρου Νικολάου του Β΄ Αλέξιο.

Τόσο ο Άρθουρ Κόναν Ντόιλ, όσο και η Αγκάθα Κρίστι δημιουργήσαν και οι δύο διάσημους ντετέκτιβ στα μυθιστορήματα τους, τον Σέρλοκ Χολμς ο πρώτος και τον Ηρακλή Πουαρό η δεύτερη (όπως και την Μις Μαρπλ), τους οποίους όμως σκότωσαν κάποια στιγμή σε αυτά για να τους ξεφορτωθούν, γιατί εξαιτίας της διασημότητας τους όλα τα άλλα μυθιστορήματα και χαρακτήρες που δημιουργούσαν δεν γίνονταν γνωστά, αφού ο κόσμος προτιμούσε μόνο τους ντετέκτιβ.

Ο δε χαρακτήρας του Δόκτωρ Τζον Γουότσον είναι εμπνευσμένος από τον γιατρό William Brydon που επέζησε και επέστρεψε από την συντριβή των Βρετανών στο Αφγανιστάν (όπως και ο Γουότσον όταν γνωρίζει τον Χολμς έχει μόλις επιστρέψει από τον πόλεμο στο Αφγανιστάν επιζώντας από μία μεγάλη μάχη), άλλα και από τον ίδιο τον Άρθουρ Κουνάν Ντόιλ που ήταν γιατρός και ο ίδιος και έλαβε μέρος σε πολέμους (π.χ. στους Μπόερς και τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο).

Ο δε φανταστικός Χάνιμπαλ Λέκτερ της «Σιωπής των Αμνών» εμπνεύστηκε από τον πραγματικό Μπαλί Τρεβίνιο, ο οποίος δολοφόνησε και τεμάχισε τον φίλο του, ενώ ο φανταστικός καθηγητής Μοριάρτι του Σέρλοκ Χολμς από τον πραγματικό Άνταμ Γουόρθ, ο οποίος είχε όπως και ο Μοριάρτι ένα εγκληματικό δίκτυο σε όλη την Ευρώπη (ενώ ο γιος του Γουόρθ έγινε ειρωνικά ντετέκτιβ).

Ο δε φανταστικός Δρ. Τζέκιλ, ο οποιος θεωρούνταν ευσεβής και κάλος άνθρωπος ήταν το βραδύ με το «άλτερ έγκο» του Μρ. Χάιντ, ο οποιος το βράδυ δολοφονούσε και σκότωνε γυναίκες, ενώ ήταν ο ίδιος παντελώς ασεβής.

Αντίστοιχα στην πραγματικότητα, ο θεωρούμενος παντελώς θρήσκος Σκοτσέζος Τόμας Γουίερ, ήταν στην πραγματικότητα κρυφά τα βραδιά ένας παντελώς ασεβής και σατανιστής δολοφόνος και βιαστής γυναικών, αιμομίκτης και απόλυτος εγκληματίας.

Οι Ατρείδες του Dune ήταν εμπνευσμένοι από τους Ατρείδες της Ελληνικής μυθολογίας, όπως και τους αλληλοσκοτωμούς αυτών και των συγγενών τους για την κατάκτηση του Θρόνου,

Επίσης, ο Μπέογουλφ, ήταν πραγματικός ιστορικός βασιλιάς των Δανών (Clash of the Gods Beowulf), με το Γκρέντελ να βασίζεται στους βίαιους ληστές της εποχής, ενώ το όνομα του Μίνωα αναφέρεται σε αρχαία κείμενα, όπως και το γεγονός ότι υπήρχε μια αρχιερέα του παλατιού (Clash of the Gods Minotaur), η οποία μπορούσε να είναι κόρη του βασιλιά (όπως π.χ. η Αριάδνη).

[Η άποψη της πλειοψηφίας φαίνεται να είναι ότι άνθρωποι όπως ο βασιλιάς Hroðgar και οι Scyldings στο Beowulf βασίζονται σε ιστορικούς ανθρώπους από την Σκανδιναβία του 6^ου αιώνα].

Επίσης, ιστορικά κείμενα, αναφέρουν την ύπαρξη ενός ανωνύμου ισχυρού μυϊκά πολεμιστή και στρατηγού στην υπηρεσία του βασιλιά της Τίρυνθας και των Μυκηνών, όπως ακριβώς και ο Ηρακλής στους Αρχαίους μύθους (Clash of the Gods Hercules).

[Στους χριστιανικούς κύκλους μια ευημεριστική ανάγνωση της εκτεταμένης λατρείας του Ηρακλή (και των πασίγνωστων Δώδεκα Άθλων του-https://www.pentapostagma.gr/2018/11/%CE%BF%CE%B9-%CE%AC%CE%B8%CE%BB%CE%BF%CE%B9-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B7%CF%81%CE%B1%CE%BA%CE%BB%CE%AE-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%BF-%CF%80%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C-2.html) αποδόθηκε σε μια ιστορική φιγούρα στην οποία είχε προσφερθεί λατρευτική κατάσταση μετά τον θάνατό του (http://alophx.blogspot.com/2018/10/blog-post_24.html).

Έτσι, ο Ευσέβιος, Προετοιμασία του Ευαγγελίου (10.12), ανέφερε ότι ο Κλήμης μπορούσε να προσφέρει ιστορικές ημερομηνίες για τον Ηρακλή ως βασιλιά στο Άργος:

«Από την βασιλεία του Ηρακλή στο Άργος μέχρι τον αφοσίωση του ίδιου του Ηρακλή και του Ασκληπιού ανήκουν τριάντα οχτώ χρόνια, σύμφωνα με τον Απολλόδωρο. Και από εκείνη την στιγμή μέχρι την τελετουργία του Κάστορα και του Πολυδεύκη πενήντα τρία χρόνια: και κάπου εκείνη την εποχή ήταν η κατάκτηση της Τροίας» (http://alophx.blogspot.com/2018/10/blog-post_26.html, http://alophx.blogspot.com/2018/10/blog-post_24.html).

Εδώ, μπορεί να αναφερθεί, ότι στην Χαττούσα, την πρωτεύουσα της Χετιτικής Αυτοκρατορίας, έχει βρεθεί μια επιγραφή, στην οποία αναφέρεται «Κάντμου, βασιλιάς της Αχιγιάβα», που προφανώς αναφέρεται στον γνωστό μυθικό βασιλιά, τον Αχαιό Κάδμο της Θήβας.

Αλλα και πολλά μυθολογικά πρόσωπα και ιστορίες της Αίγυπτου πιθανότατα είχαν ως πηγή έμπνευσης αληθινά ιστορικά γεγονότα και πρόσωπα.

Έτσι, είναι γνωστοί οι Αρχαίοι Αιγυπτιακοί μύθοι, του Άπωφι με τον Ρα, καθώς και αυτός του Όσιρι, με τον Ώρο, τον Σεθ και την Ίσιδα (http://alophx.blogspot.com/2018/10/blog-post_24.html).

Στον πρώτο μύθο, ο Ρα μάχεται το φιδόμορφο θεό Άπωφι, ενώ μετά από πολλές σκληρές μάχες, ο Άπωφις να τον νικάει, να τον καταπίνει και κερδίζει την απόλυτη κυριαρχία του κόσμου.

Στον δεύτερο μύθο, ο βασιλιάς της Αίγυπτου Όσιρις, δολοφονείται από τον σφετεριστή Σεθ, ο οποιος γίνεται νέος και τυραννικός βασιλιάς της Αιγύπτου. Η χήρα του Όσιρι, η Ίσιδα, φεύγει από την πρωτεύουσα μαζί με τον γιο αυτής και του Όσιρι, τον Ώρο, σε μια κρυφή περιοχή.

Εκεί, αφού τον μεγαλώνει με ασφάλεια και τον εκπαιδεύει, αυτός όταν μεγαλώνει επιστρέφει στην Αίγυπτο, νικάει σε μάχη τον σφετεριστή Σεθ και ανακαταλαμβάνει τον θρόνο της Αιγύπτου, ενώ ο Σεθ αναγκάζεται να καταφύγει ηττημένος στην Αίγυπτο.

Πιθανώς, αυτοί ο μύθο βασίζονται στα εξής πραγματικά ιστορικά γεγονότα.

Στα μέσα του 17^ου αιώνα π.Χ., όλη η Βόρεια Αίγυπτος κατακτήθηκε από την Ασιατικής καταγωγής λαό των Υκσώς (αλλιώς Αμαλκήτες), οι οποίοι ήταν λάτρεις του Βάαλ/Σεθ/Τυφώνα.

Αυτοί οι εισβολείς θεωρούνταν σφετεριστές, τυραννικοί και βίαιοι βασιλείς, καθώς και προστατευόμενοι του Σεθ, του οποίου την λατρεία προωθούσαν εις βάρος της λατρείας του Ρα στην Αίγυπτο.

Οι νόμιμοί Αιγύπτιοι Φαραώ, παρέμεναν στην Νότια Αίγυπτο. Ένας από αυτούς, ο Σεκενέρε, πολέμησε με τον τελευταίο βασιλιά των Υκσώς με το όνομα Άπωφι/Απέπι, ο οποιος τον νίκησε συντριπτικά και τον σκότωσε σε μάχη.

Με τον θάνατο του, η χήρα βασίλισσα Άχχοτεπ, ανέλαβε την αντιβασιλεία μέχρι την ενηλικίωση του δεκάχρονου γιου αυτής και του Σεκενερά Άμωσι, αναδιοργανώνοντας το κράτος.

Όταν δε ο Άμωσις εγινε 20 χρονών, αφού τέθηκε επικεφαλής μεγάλου στρατού, επιτέθηκε στον Άπωφι και τον πολιόρκησε στην πρωτεύουσα του Άβαρι, αναγκάζοντας τον τελικά να συνθηκολογήσει και τελικά να φύγει από την Αίγυπτο και μαζί με τον λαό του, τους Υκσώς να επιστρέψει στην περιοχή της ερήμου της Νεγκέβ στην Χαναάν από την οποία και προήλθε.

Έτσι, το ιστορικό πρόσωπο του Σεκενέρε, εκπροσωπεί τον Ρα και την λατρεία του, ο οποιος σκοτώθηκε από τον Άπωφι (και στον μύθο ο Ρα και στην πραγματικότητα ο Σεκενέρε), ο οποιος με την μάχη αυτή κέρδισε την πλήρη κυριαρχία της Βόρειας Αιγύπτου.

Η δολοφονία του Όσιρι από τον Σεθ, εκπροσωπείται στην πραγματική ιστορία από την δολοφονία του Σεκενέρε από τον Άπωφι, λάτρη του Σεθ, ενώ η εκπαίδευση του Ώρου από την Ίσιδα, από την εκπαίδευση του Άμωσι από την Άχχοτεπ.

Η δε μάχη του Ώρου με τον δολοφόνο του πατέρα του Όσιρι, τον Σεθ και η νίκη του επί αυτού, όπως και η φυγή του τελευταίου στην έρημο μετά την ήττα του, εκπροσωπείται στην πραγματικότητα, από την μάχη του Άμωσι με τον δολοφόνο του πατέρα του Σεκενέρε, τον Άπωφι και την νίκη του επί αυτού, όπως και την φυγή του τελευταίου στην έρημο της Νεγκέβ μετά την ήττα του.

Επίσης, πιθανώς και άλλες μυθικές φυσιογνωμίες εμπνεύστηκαν από πραγματικά ιστορικά πρόσωπα, όπως η μυθική Σεμίραμις, η οποία κατά τον μύθο πρώτη κατασκεύασε τους θρυλικούς κρεμαστούς κήπους της Βαβυλώνας, ένα από τα Επτά θαύματα του Αρχαίου κόσμου.

Αυτή η μυθική φιγούρα, πιθανότατα είχε ως πηγή έμπνευσης την πραγματική βασίλισσα της Μεσοποτάμιας Σαπουρμαράτ, την εποχή της οποίας και του Ναβαχοδονόσορα του Μεγάλου κτίστηκαν όντως οι διάσημοι κρεμαστοί κήποι της Βαβυλώνας].

Το δε μαγικό σπαθί του θρύλου του Αρθούρου, έχει εμπνεύσει το αντίστοιχο μαγικό σπαθί του He-man.

Το Γκόλουμ, το οποίο δολοφόνησε έναν φίλο του κλέβοντας το δαχτυλίδι του και μεταμορφώθηκε κρυμμένο σε μια σπηλιά σε τέρας, είναι εμπνευσμένο από τον μύθο ενός γιου, ο οποίος δολοφόνησε τον βασιλιά και πατέρα του, κλέβοντας το ισχυρό χρυσό και μαγικό δαχτυλίδι του και μεταμορφώθηκε κρυμμένο σε μια σπηλιά σε φίδι (Clash of the Gods Tolkien Monsters).

Οι Αργοναύτες, αναφέρεται από συγγραφείς της εποχής, ότι εκτός της εκστρατείας που έκαναν στην σημερινή Γεωργία για το χρυσαφί (http://alophx.blogspot.com/2018/10/blog-post_24.html), στην διάρκεια του ταξιδιού τους, κατέλαβαν πολλές πόλεις στα σημαντικά εμπορικά και γεωστρατηγικά παράλια της Μικράς Ασίας και των Στενό του Βοσπόρου, για την διασφάλιση της ασφάλειας των σημαντικών αυτών εμπορικών οδών.

Ο δε μύθος της κοκκινοσκουφίτσας, είναι εμπνευσμένος από τις απαγωγές μικρών κοριτσιών από αιμοχαρείς παιδόφιλους και δολοφόνους, καθώς και τις δολοφονίες ή βιασμούς μικρών κοριτσιών στα σκοτεινά δάση της Γερμανίας.

O Ebenezer Scrooge του πνεύματος των Χριστουγέννων του Κάρολου Ντίκενς, ένας τσιγκούνης και βίαιος με τα παιδιά τραπεζίτης, είναι πιθανός επενδυμένος από τον πραγματικό Ebenezer Scroggie, έναν Σκωτσέζο τραπεζίτη. Την ταφόπλακα του λένε κάποιοι πως παρατήρησε ο Dickens και εμπνεύστηκε το όνομα του Ebenezer Scrooge.

Επίσης ένα μοντέλο για τον Ντίκενς για τον χαρακτήρα αυτό, ήταν και ο Jemmy Wood, ιδιοκτήτης της Παλαιάς Τράπεζας του Γκλούτσεστερ και ενδεχομένως πρώτος εκατομμυριούχος της Βρετανίας, ήταν πολύ γνωστός για την τσιγγουνιά του, όπως και ο John Elwes (1714-1789) ή ο Jemmy Wood, ο ιδιοκτήτης της Gloucester Old Bank που ήταν επίσης γνωστός ως «The Gloucester Miser».

Ένας κύριος χαρακτήρας για την έμπνευση του Εμπενίζερ Σκρουτζ, ήταν ο Ολλανδός Βαν ντε Γκράαβ (http://alophx.blogspot.com/2018/05/), όπως και οι μεγαλοτραπεζίτες τοκογλύφοι, απλησίαστοι, βίαιο και τσιγκούνηδές Ρότσιλτντ.

Ο χαρακτήρας του Εμπενίζερ Σκρουτζ, αποπέσε πρότυπο για τον γνωστό ήρωα των κόμιξ της Ντίσνεϊ, τον μίζερο και τσιγγούνη πολυεκατομμυριούχο, Σκρουτζ Μακ Ντακ.

Οι δε εχθροί του Σκρουτζ Μακ Ντακ, Τζον Ρόμπαξ και ο Νοτιοαφρικάνος Βρετανικής καταγωγής Σκληρόκαρδος Χρσυοκούκης, είναι βασισμένοι σε παρωδίες των ιστορικών προσώπων και επιχειρημάτων, Τζον Ροκφέλερ και του Νοτιοαφρικάνου Βρετανικής καταγωγής Σέσιλ Ρόουντς.

Επίσης, τόσο ο Τζον Ροκφέλερ ο πρεσβύτερος (ο δολοφόνος του Λουί Τίκκα-http://alophx.blogspot.com/2018/05/blog-post_1.html, https://4tora.wordpress.com/2018/03/05/%CE%BF%CE%B9-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%BF%CE%B9-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BC%CE%B5%CF%83%CE%B7-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%B1-%CF%83%CF%85%CE%BC/, https://tvxs.gr/news/sinema/palikari-o-loyis-tikas-kai-i-sfagi-toy-lantlooy), ο κροίσος του πετρελαίου, όπως και ο Μάρκους Σάμιουελ, ήταν πασίγνωστοι για την τσιγγουνιά τους, αφού φόραγαν συχνώς τα ίδια ρούχα και παπούτσια μέχρι αυτά να λιώσουν και με την συμπεριφορά τους αυτή, ήταν έμπνευση για διάσημους καρτουνίστικους χαρακτήρες, όπως του Σκρουτζ Μακ Ντακ και του Τζον Ρόμπαξ.

Επίσης, στο διάσημο μυθιστόρημα Όλιβερ Τουίστ, ο κεντρικός ήρωας της ιστορίας αυτής, έχει κατά πολλούς εμπνευστεί από τον ίδιο τον συγγραφέα του, τον Κάρολο Ντίκενς.

Έτσι, όπως ο μυθιστορηματικός ήρωας του, και ο Ντίκενς, όταν ήταν μικρός, λόγω της μεγάλης οικονομικής σπάταλης και χρεών του πατέρα του Τζον, είδε σε ηλικία μόλις 12 ετών την οικογένεια του να πηγαίνει στην φυλακή.

Ο ίδιος ο Κάρολος, δεν πήγε στην φυλακή, επειδή την ιδιά ηλικιακή περίοδο, ήταν αναγκασμένος από τόσο μικρή παιδική ηλικία να δουλεύει σε άθλιες εργασιακές συνθήκες σε ένα εργοστάσιο βερνικιών για να ξεχρεώσει μέρος των χρεών της πολύτεκνης (8 παιδιά συνολικά) οικογένειας του.

Τελικά, όταν η οικογένεια του βγήκε τελικά από την φυλακή, ο Ντίκενς συνέχισε το σχολείο, το οποίο ως τότε είχε διακόψει λόγω της δουλείας του στο εργοστάσιο, ενώ στα 15 του άρχισε να σπουδάζει Νομική, αν και αργότερα στράφηκε και δούλεψε ως δημοσιογράφος.

Μέσω του επαγγέλματος αυτού, καθώς και από τις προσωπικές τραγικές εμπειρίες της παιδικής του ηλικίας (φτώχεια, στερήσεις, πεινά, εκμετάλλευση), άρχισε μέσω των μυθιστορημάτων που εξέδωσε να καταγγέλλει τις αθλείς συνθήκες στα εργοστάσια, την φτώχεια και την παιδική εργασία και να ζητά την άμεση εύρεση λύσεων στο επιτακτικό και μεγάλο αυτό κοινωνικό πρόβλημα.

Ακολουθεί μια λίστα από τσιφούτηδες που έμειναν στην ιστορία για την τσιγκουνιά τους, την οποία θα ζήλευε ακόμα και ο ξακουστός τσιγκούνης Σκρούτζ...

Τζέι Πολ Γκέτι

Ο Τζέι Πολ Γκέτι έκανε την περιουσία του κατά την διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης και είχε τον έλεγχο σε πάνω από 200 εταιρείες, συμπεριλαμβανομένης της Getty Oil Company.

Το 1966 μ.Χ., το Guinness World Records τον ανακήρυξε τον πιο πλούσιο ιδιώτη του κόσμου, με περιουσία που ξεπερνούσε τα 2 δισ. δολάρια την εποχή που πέθανε, το 1976 μ.Χ. Ωστόσο ο Γκέτι ήταν διάσημος σφιχτοχέρης και μέχρι που είχε εγκαταστήσει ένα κερματοτηλέφωνο στην έπαυλή του.

Επίσης είναι διάσημος για την άρνησή του να πληρώσει 17 εκατομμύρια δολάρια ως λύτρα όταν απήγαγαν τον έφηβο εγγονό του στην Ρώμη στην δεκαετία του ’70. Μετά την άρνηση του, έκοψαν το αυτί του παιδιού και το ταχυδρόμησαν σε μία τοπική εφημερίδα. Ο Γκέτι τελικά δέχθηκε να πληρώσει το μικρότερο ποσό των 2.2 εκατομμυρίων.

Τζον Ελβς

O Άγγλος πολιτικός Τζον Ελβς πιστεύεται πως αποτέλεσε την βάση για να εμπνευστεί ο Τσαρλς Ντίκενς τον διάσημο τσιγκούνη, Εμπενίζερ Σκρούτζ, στο A Christmas Carol.

To γεννημένο το 1714 μ.Χ. μέλος του Κοινοβουλίου, είχε περιουσία πάνω από 390.000 δολάρια (περίπου 28 εκατ. δολάρια σήμερα), ζούσε όμως σαν άπορος. Φορούσε ξεφτισμένα, παλιά ρούχα, πήγαινε για ύπνο πριν πέσει το φως για να αποφύγει να ξοδέψει χρήματα σε κεριά, ενώ το σπίτι του ήταν ένα ρημάδι. Πέθανε με πολύ λίγα στην κατοχή του, όμως άφησε την αξόδευτη περιουσία του στους δύο νόθους γιους του.

Ίνγκβαρ Κάμπραντ

Ο ιδρυτής των ΙΚΕΑ, Ίνγκβαρ Κάμπραντ, είναι ένας από τους πιο πλούσιους ανθρώπους στον κόσμο, με περιουσία που φτάνει τα 6 δισεκατομμύρια δολάρια, όμως ο Σουηδός επιχειρηματίας, που έχει μετακομίσει στον φορολογικό παράδεισο της Ελβετίας από τα 1970 μ.Χ., οδηγεί ένα Volvo 15 ετών, πετάει με economy class και ανακυκλώνει τα σακουλάκια του τσαγιού. Είναι γνωστό επίσης πως ο εκκεντρικός 85χρονος επισκέπτεται το εστιατόριο στο τοπικό του κατάστημα IKEA για ένα φτηνό γεύμα από κεφτεδάκια και βραστές πατάτες.

Έτι Γκριν

Η γεννημένη το 1835 μ.Χ., Εριέτα “Έτι” Γκριν, ήταν η πιο πλούσια γυναίκα στον κόσμο στα 1800 μ.Χ. Όταν πέθανε τα περιουσιακά της στοιχεία άξιζαν πάνω από 100 εκατομμύρια δολάρια (κοντά 2 δις. δολάρια εάν κάνει κανείς την αναγωγή σε σημερινά χρήματα), ωστόσο κατά την διάρκεια της ζωής της αρνήθηκε να βοηθήσει εκείνους που είχαν ανάγκη, ακόμα κι αν προέρχονταν από την ίδια της την οικογένεια.

Ο γιος της Έτι, έσπασε το πόδι του μικρός, όμως εκείνη αρνήθηκε να πληρώσει για την νοσηλεία του και αντιθέτως προσπάθησε να του βρει μία δωρεάν κλινική που φρόντιζε τους άπορους. Γι’ αυτούς τους λόγους, το Βιβλίο των Ρεκόρ Γκίνες, υποστηρίζει πως η Έτι ήταν Η Μεγαλύτερη Τσιγκούνα του Κόσμου.

Ο Ιταλός, μοναδικός καλλιτέχνης της Αναγέννησης, Μικελάντζελο έζησε τη ζωή του ως ένας άπορος και παρά το γεγονός πως είχε μεγάλη ζήτηση ως ζωγράφος και ως γλύπτης, και παρά πως πληρώνονταν εκείνη την εποχή καλύτερα και από τον ίδιο τον Πάπα, τον Πάπα Ιούλιο Β΄, ζούσε μέσα στην εξαθλίωση και κοιμόταν με τις μπότες. Με το θάνατό του το 1564 μ.Χ., ο Μικελάντζελο άφησε μία περουσία αξίας 50.000 φιορίνια, γύρω στα 55 εκατομμύρια δολάρια σημερινά χρήματα, που τον καθιστούσε μακράν πιο πλούσιο από τον Λεονάρντο Ντα Βίντσι ή τον Ραφαήλ.

Γουέλινγκτον Αρ Μπερτ

Όταν ο Γουέλινγκτον Αρ Μπερτ πέθανε το 1919 μ.Χ. σε ηλικία 87 ετών, ήταν ένας από τους πιο πλούσιους άντρες στην Αμερική με μία περουσία που υπολογίζεται πως έφτανε τα 100 εκατομμύρια δολάρια.

Όμως ο τσιγκούνης πολυεκατομμυριούχος δεν ήθελε η οικογένειά του να πάρει στα χέρια της τα χρήματά του, έτσι έβαλε έναν όρο στην διαθήκη του, που έλεγε πως τα χρήματα δεν θα μοιράζονταν παρά μόνο 21 χρόνια μετά το θάνατο του τελευταίου του εγγονιού! Μετά από προσμονή 92 ετών, ο όρος έληξε τον Μάιο του 2011 μ.Χ. και 12 από τους κληρονόμους του, ηλικίας από 19 μέχρι 94, μοίρασαν την περιουσία.

Οι αδελφοί Κόλιερ

Οι εκκεντρικοί αδελφοί Όμερ και Λάνγκλεϊ Κόλιερ έζησαν μαζί στο σπίτι όπου μεγάλωσαν από μικροί, στην Νέα Υόρκη, μέχρι τον θάνατό τους. Το δίδυμο, που κατάγονταν από πλούσια οικογένεια, φοβόταν τους εισβολείς και μετατράπηκαν σε ερημίτες καθώς μεγάλωναν, καταλήγοντας τελικά να ασφαλίζουν τα παράθυρά τους και να βάζουν παγίδες γύρω από το σπίτι τους.

Το νερό, το ηλεκτρικό και το γκάζι είχαν κοπεί επειδή δεν μπορούσαν πληρώσουν τους λογαριασμούς τους. Αφού τα αδέλφια πέθαναν την δεκαετία του ’40, 130 τόννοι από σκουπίδια και υπάρχοντα βρέθηκαν μέσα στο σπίτι, συμπεριλαμβανομένων όπλων και πυρομαχικών. Η περουσία τους υπολογίζεται πως έφτανε τα 91.000 δολάρια (1.2 εκατ. δολάρια σε σημερινά χρήματα).

Όλιβερ Κρόμγουελ

Ως “Lord Protector” της Αγγλίας, της Σκωτίας και της Ιρλανδίας στην εκατονταετία του 1600 μ.Χ., ο Όλιβερ Κρόμγουελ επηρέασε τις ζωές χιλιάδων, κυρίως με την τσιγκουνιά του. Το 1647 μ.Χ. ηγήθηκε του κινήματος των πουριτανών που προσπάθησαν να καταργήσουν τα Χριστούγεννα και να μετατρέψουν την γιορτή σε έναν αυστηρά θρησκευτικό εορτασμό.

Στο Λονδίνο, είχε δοθεί η εξουσία στους στρατιώτες να κατάσχουν κάθε γιορτινό φαγητό ή διακόσμηση, ενώ τα χριστουγεννιάτικα τραγούδια είχαν απαγορευθεί. Αυτή η καταθλιπτική εποχή της ιστορίας συνεχίστηκε μέχρι που ο Κρόμγουελ εκδιώχθηκε από την εξουσία το 1660 μ.Χ.

Άντριου Κάρνεγκι

Ο Άντριου Κάρνεγκι ήταν διάσημος ολιγαρκής παρά το γεγονός πως η περιουσία του άξιζε σε σημερινά λεφτά περίπου 3 δισ. δολάρια. Ο γεννημένος το 1835 μ.Χ., στην Σκωτία επιχειρηματίας, μετακόμισε στην Αμερική όταν ήταν μικρός και έκανε την περιουσία του από την βιομηχανία ατσαλιού. Ενώ συγκέντρωνε εκατομμύρια, παράλληλα γινόταν γνωστός και για τους μίζερους τρόπους του. Κάποτε έγινε διάσημη η κίνησή του να αφήσει μία δεκάρα ως φιλοδώρημα μετά από ένα πολυδάπανο γεύμα.

Ωστόσο στα τελευταία χρόνια της ζωής του στράφηκε στην φιλανθρωπία και δώρησε εκατομμύρια για την συμβολή της παγκόσμιας ειρήνης και την επιστημονική έρευνα, ενώ ίδρυσε πάνω από 3.000 βιβλιοθήκες κατά μήκος της Αμερικής και του κόσμου.

Εφραίμ Λόπεζ Περέιρα ντ’Αγκουιλάρ

Ο ευγενής Εφραίμ Λόπεζ Περέιρα ντ’Αγκουιλάρ γεννήθηκε στην Βιέννη μεγάλωσε όμως στο Λονδίνο. Με τον θάνατο του πατέρα του το 1759 μ.Χ., έγινε Βαρώνος και κληρονόμησε την μεγάλη του περιουσία, και για ένα διάστημα ζούσε με 20 υπηρέτες στα Broad Street Buildings στο London.

Σιγά σιγά όμως έγινε ιδιαίτερα εκκεντρικός και τσιγκούνης και γύρισε την πλάτη του στην χλιδάτη ζωή, αφήνοντας την έπαυλή του στην Broad Street, όπως και τρία άλλα μεγαλοπρεπή σπίτια. Πριν τον θάνατό του, έκρυψε τη περιουσία του των 315.000 δολαρίων στο ταπεινό σπίτι του, για να την βρουν οι δύο κόρες του (https://www.pronews.gr/istoria/229193_oi-megalyteroi-kavoyrotsepides-tis-istorias-tsiggoynia-poy-skotonei).

Το τέρας του Φρανκενστάιν της Μαίρης Σέλλεϊ, είναι εμπνευσμένο από τα πειράματα με τον ηλεκτρισμό του Λουίτζι Γκαλβάνι, ο οποίος με την βοήθεια του ηλεκτρισμού κινούσε τα μέλη νεκρών βατράχων. Αυτό έκανε κάποιους να πιστέψουν ότι η χρήση του ηλεκτρισμού, θα επέτρεπε να  δίνεται ζωή στους νεκρούς.

Αυτό έκανε τους ανθρώπους να πιστέψουν ότι βρήκαν την πηγή της ζωής. Επιστήμονες, αλχημιστές, αποκρυφιστές δόθηκαν στον αγώνα να το επιτύχουν και δεν άργησαν να περάσουν από τα ζώα στους ανθρώπους, ενώ σκοτεινές φρικιαστικές ιστορίες απλώθηκαν πάνω από την Ευρώπη για μυστικά πειράματα και τρομακτικά αποτελέσματα.

Ο φόβος μεταφέρθηκε παντού, ειδικά όταν άρχισαν να κυκλοφορούν οι αληθινές ιστορίες ότι κάποιοι δεν πειραματίζονταν μονάχα με τα σώματα των νεκρών εγκληματιών, αλλά ξέθαβαν πτώματα από τάφους. Οι βραδιές των Ευρωπαίων πλημμύρισαν με αγωνία.

Ο ίδιος ο ανιψιός του Γκαλβάνι, ο Τζιοβάνι Αλντίνι, παρουσίαζε τα πειράματά του σε σώματα νεκρών εγκληματιών μέσα σε θέατρα, σε όλη σχεδόν την Ευρώπη. Εκατοντάδες επιστήμονες στον ρόλο του Φρανκενστάιν πειραματίστηκαν με τον ηλεκτρισμό στην προσπάθεια να δώσουν ζωή ή να αναστήσουν τους νεκρούς, πολλοί από τους οποίους ξεπέρασαν τα όρια και κατηγορήθηκαν από την Εκκλησία για μάγοι, προκαλώντας νέο κύμα τρόμου στους αδαείς Ευρωπαίους.

Επίσης, το όνομα του τέρατος του Φρανκενστάιν, Αδάμ, έχει επίσης για κάποιους εμπνευστεί από τους Ιλλουμινάτους, οι οποίοι ιδρύθηκαν στο Ίγκολσταντ της Βαυαρίας την 1 Μαΐου το 1776, στην πόλη δηλαδή όπου ο μυθιστορηματικός επιστήμονας Φρανκενστάιν ξεκινάει τα πειράματά του.

 Ο ιδρυτής των Ιλλουμινάτοι ήταν ο αδίστακτος Άνταμ Βάισχαουπτ, με το όνομα του οποίου, Αδάμ, ονομάζει η Σέλλεϊ το πλάσμα που δημιουργεί ο Φρανκενστάιν, ο σύγχρονος προμηθέας και κατά κάποιον τρόπο μυστικιστής σαν τον Βάισχαουπτ, ο οποίος παριστάνανε τον τάχα «σύγχρονο προμηθέα» κατά των (δήθεν) «κακών» θρησκειών, αλλά και τους μονάρχες της Ευρώπης.

Για άλλους, το τέρας αυτό αντιπροσώπευε το νέο έθνος των ΗΠΑ, το οποίο ο Βενιαμίν Φραγκλίνος βοήθησε να δημιουργήσει από τα απομεινάρια που άφησε η Αγγλία. Ενώ, όπως ο πατέρας του Βίκτωρ Φρανκενστάιν έφτιαξε επίσης ένα χαρταετό, με σύρμα και χορδή, που «έσυρε το ρεύμα» από τα σύννεφα, έτσι έγινε και με το διάσημο πείραμα χαρταετού του Franklin.

Επίσης, η Shelley, εμπνεύστηκε το όνομα του Φρανκενστάιν, από το πραγματικό ιστορικό κάστρο της οικογένειας Frankenstein στην οροσειρά στο Odenwald με θέα την πόλη του Darmstadt της Γερμανίας.

Το Frankenstein είναι ένα γερμανικό όνομα που αποτελείται από δύο λέξεις, οι οποίες είναι οι Frank (Φράγκοι) και stein (πέτρα). Κατά συνέπεια, η έννοια του Frankenstein είναι Stone of the Franks (δηλαδή η πέτρα των Φράγκων).

Επίσης, η Σέλλεϊ εμπνεύστηκε πιθανότατα και από το κάστρο Φρανκενστάιν στο Παλατινάτο.

Ο σκληρός πειρατής καπετάνιος στον Πίτερ Παν, ο Καπτεν Χουκ, πιθανότατα είναι εμπνευσμένος από τον αληθινό ικανό Βρετανό καπετάνιο και εξερευνητή του Αγγλικού στόλου, τον Καπτεν Κουκ, ο οποίος και σκοτώθηκε από ιθαγενείς στην Χαβάη.

Ο μυθιστορηματικός χαρακτήρας του James Bond, εμπνεύστηκε από τους ιστορικούς κατάσκοπους, αλλά και την σωματική εμφάνιση του Αμερικανού τραγουδιστή Hoagy Carmichael, αλλά και του ίδιου του δημιουργού του, εαυτό του Ian Fleming.

Οι δε προτιμήσεις του Bond εμπνεύστηκαν επίσης από την ζωή και τις συνήθειες και την συμπεριφορά του ίδιου του δημιουργού του, Ian Fleming, όπως η αγάπη του Bond για το γκολφ, τον τζόγο, το πότο, την καλή ζωή, τα τυχερά παιχνίδια και τις ωραίες γυναίκες.

Για παρεμφερείς λόγους, ο Φλέμινγκ δημιούργησε τον Μποντ ως έναν όμορφο, γοητευτικό, χιουμορίστα, με αριστοκρατικούς τρόπους πράκτορα, ο οποίος είναι και άριστος γνώστης πολλών ξένων γλωσσών.

Το δε όνομα του διάσημου κατασκόπου, το οποίο πήρε ο Φλέμινγκ από τον Αμερικανό ορνιθολόγο James Bond και τον κωδικό αριθμό 007, που αναφερόταν στο σπάσιμο του γερμανικού διπλωματικού κώδικα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Ιστορικές εμπνεύσεις για τον χαρακτήρα του Μποντ, ήταν καταρχάς ο ίδιος ο Φλέμινγκ, ο οποίος κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ήταν ο προσωπικός βοηθός του Διευθυντή του Τμήματος Ναυτικής Διανοητικής, Ναυάρχου Τζον Γκόφφρεϊ.

Επίσης, ήταν και οι ικανοί στρατιωτικοί, πράκτορες και κατάσκοποι Sidney Cotton,  Dalzel-Job, Wilfred (Biffy) Dunderdale, Sandy Glen, Duane Hudson, Fitzroy Maclean, Michael Mason, Merlin Minshall,  Conrad O' Brien-ffrench, Sidney Reilly (γνωστός και ως «ο άσσος των κατάσκοπων»), ο William Stephenson, Ρίχαρντ Ζόργκε, καθώς και ο Κιμ Φίλμπυ.

Ο Μ του James Bond, είναι εμπνευσμένος από τον χαρακτήρα πολλών ανθρώπων που ήξερε στην βρετανική μυστικής υπηρεσία, όπως και τον John Henry Godfrey, ανώτερο του Fleming στη ναυτική υπηρεσία πληροφοριών.

Καθώς επίσης και τον υπολοχαγό ο κ. Claude Dansey, αναπληρωτή επικεφαλής του MI6, καθώς και ο Ιρλανδός που έγινε επικεφαλής του Γραφείου Μυστικής Υπηρεσίας, ο William Melville ή ο αρχηγός της M16 και ιδρυτής των προσκόπων Μπάντεν Πάουελ (http://alophx.blogspot.com/2018/05/blog-post_55.html).

Ο εχθρός του Bond Hugo Drax, έχει ως πηγή έμπνευσης του τον πραγματικό Graf Hugo von der Drache, έναν μεγαλομανή Γερμανό ναζί, ο οποίος που μεταμφιέζονταν ως Άγγλος τζέντλεμαν, ενώ ο βοηθός του, ο Krebs, φέρει το ίδιο όνομα με τον τελευταίο αρχηγό του προσωπικού του Adolf Hitler. 

Χρησιμοποιώντας έναν Γερμανό ως τον κύριο εχθρό του μυθιστορήματος, ο Φλέμινγκ εκμεταλλεύτηκε ορθά και μια άλλη βρετανική πολιτισμική αντιπάθεια της δεκαετίας του 1950. Αυτή των Οι Γερμανών ναζί, μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ήταν ένας προφανής στόχο για Τύπο, λόγω των ειδεχθών εγκλημάτων τους.

Η δε εταιρεία του Drax, η Moonraker χρησιμοποιεί τις δύο δικτατορίες που ο Φλέμινγκ μισούσε (τους Ναζί και τους Σοβιετικούς), αφού στις ιστορίες του, ο πρώην ναζί  Ντράξ είναι ένας Γερμανός που συνεργάζεται για τους Σοβιετικούς.

Ο Q του James Bond, βασίζεται στον πραγματικό Charles Fraser-Smith,  ο οποίος κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, εργάστηκε για το Υπουργείο Προμηθειών, κατασκευάζοντας εξοπλισμό που ονομαζόταν "συσκευές Q", για τους πράκτορες της Βρετανικής SOE στην κατεχόμενη από τους ναζί Ευρώπη.

Πριν από τον πόλεμο, ο Fraser-Smith είχε εργαστεί ως ιεραπόστολος στη Βόρεια Αφρική. Μετά τον πόλεμο αγόρασε ένα αγρόκτημα γαλακτοπαραγωγής στο Bratton Fleming, Devon, όπου πέθανε το 1992.

Ο μεγάλος εχθρός του Bond, καθώς και η οργάνωση του η Spectre[l1]  (όπως και η οργάνωση HYDRA των κόμιξ της Μάρβελ), είναι βασισμένη στην πραγματική ιστορία της οργάνωσης ODESSA, καθώς και του ιστορικού ηγέτη της, Φρανσουά Γκενούντ (http://alophx.blogspot.com/2017/09/h-odessa.html, http://alophx.blogspot.com/2018/10/odessa.html).

Ο Ίαν Φλέμινγκ, ο δημιουργός του Τζειμς Μποντ, εμπνεύστηκε το πάθος του ηρώα του για τα καζίνα και πολλές συνομωσίες από όταν ήταν ο ίδιος πράκτορας των Βρετανών στην Λισαβόνα στο καζίνο Εστορίλ. 

[Ακόμα και ο διάσημος συγγραφέας των μυθιστορημάτων, «Ο Τζακ και η φασολιά», «ο Τσάρλι και το εργοστάσιο της σοκολάτας», «ο φανταστικός κύριος Φοξ» και «Ματίλντα», ο Ρόναλντ Νταλ, υπήρξε γυναίκας κατάσκοπος της Μεγάλης Βρετανίας στις ΗΠΑ.

Αλλά και ο διάσημος Χουντίνι, υπήρξε κατάσκοπος των Βρετανών, οι οποίοι προωθούσαν και χρηματοδοτούσαν τις ευρωπαϊκές περιοδείες του, προωθώντας την καριέρα του, με αντάλλαγμα, αυτός να πιάνει φίλιες με σημαντικούς Γερμανούς αξιωματούχους, και αποσπώντας σημαντικές κρατικά πληροφορίες από αυτούς να τις μεταφέρει στους Βρετανούς.

Ακόμη και ο διαβόητος και ανήθικος στους τρόπους Καζανόβα, υπήρξε κατάσκοπος των Άγγλων εις βάρος των Γάλλων, ενώ στην συνέχεια, διετέλεσε κατάσκοπος τόσο της Βενετίας, όσο και της Ιεράς Εξέτασης, παρόλο που είχε φυλακιστεί παλαιοτέρα από αυτήν για ένα χρονικό διάστημα και είχε δραπετεύσει.

(Το πιθανότερο με την βοήθεια της για να φανεί ότι ήταν ενάντιος της και να μπορεί να διεισδύει ευκολότερα στις τάξεις των εχθρών της ως τάχα «αντιστασιακός», αλλά και για να μπορεί να εισπράττει την τεράστια αμοιβή του ως κατάσκοπος, η οποία τον βοηθούσε να χρηματοδοτεί την ιδιαίτερα σπάταλη και πολυτελή ζωή του)].

Η συμμορία των Ντάλτον του Λούκι Λουκ, βασίζεται στην ιστορική συμμορία των Ντάλτον, η οποία έδρασε στην Αμερικανική Παλιά Δύση κατά την διάρκεια του 1890-1892. Ήταν επίσης γνωστοί και ως οι αδελφοί Dalton, επειδή τα τρία μέλη της ήταν αδέλφια.

Η συμμορία ειδικεύτηκε σε ληστείες τραπεζών και τρένων. Κατά τη διάρκεια μιας απόπειρας ληστείας τραπεζών στο Coffeyville, στο Κάνσας το 1892, ενώ δυο από τα αδέρφια σκοτώθηκαν μαζί με δύο άλλα μέλη της συμμορίας στην διάρκεια μιας ληστείας.

Ο Έμετ Ντάλτον (ο Άβερελ των κόμιξ), οποίος επέζησε παρά τις 15 σφαίρες που έφαγε και συνελήφθη, και καταδικάστηκε σε 14 χρόνια φυλάκισης. Μετά την έκτιση της ποινής του, ο ίδιος απελευθερώθηκε, και έγινε ηθοποιός, παίζοντας σε ταινίες τα αδέρφια του (ο δε μεγαλύτερος αδερφός των Ντάλτον, ο οποίος αντιστοιχεί στον κακό Τζόε, αντιστοιχεί στον ιστορικό Φρανκ Ντάλτον, ο οποίος ήταν στην πραγματικότητα σερίφης και σκοτώθηκε πολεμώντας ληστές).

Επίσης, ο Αυτοκράτορας Smith του Λούκι Λουκ, είναι εμπνευσμένος από τον ιστορικό «Αυτοκράτορα Norton» (https://en.wikipedia.org/wiki/Emperor_Norton#Efforts_to_name_the_San_Francisco%E2%80%93Oakland_Bay_Bridge_for_Emperor_Norton, https://en.wikipedia.org/wiki/Emperor_Norton_in_popular_culture#Comic_book_series).

Ο κανίβαλος δολοφόνος Χάνιμπαλ Λέκτερ της «Σιωπής των Αμνών» είναι εμπνευσμένος από τον πραγματικό Serial Killer κανίβαλο δολοφόνο Τζέφρι Ντάμερ (https://www.pentapostagma.gr/kosmos/ipa/7119393_ipa-i-istoria-toy-pio-diasimoy-serial-killer-biaze-kommatiaze-kai-etroge-toys).

Το φανταστικό τέρας «Το Αυτό» από το γνωστό μυθιστόρημα με την μορφή κλόουν που απήγαγε, εξαφάνιζε και δολοφονούσε παιδιά, όπως και ο γνωστός φανταστικός κλόουν εχθρός του Μπάρμαν Τζόκερ είναι και οι δύο εμπνευσμένοι από τον πραγματικό Serial Killer που ντύνονταν σαν κλόουν και σκότωνε και εξαφάνιζε παιδιά, τον John Wayne Gasy/Τζον Γουέιν Γκέισι (https://www.pentapostagma.gr/kosmos/7121269_o-klooyn-serial-killer-poy-biase-basanise-kai-skotose-33-agoria) και μεταμφιέζονταν σε κλόουν.

Ο κλόουν επιχειρηματίας και δολοφόνος παιδιών και νέων (και ο τρόμος που προκάλεσε) Τζον Γκέισι ήταν η έμπνευση για «Το ΑΥΤΟ» του Στήβεν Χόκινγκ και τον πιο «σκοτεινό» Τζόκερ (εν μέρει τον Τζόκερ τον Γκρίζο) του Μπάτμαν.

Ρουμανία: Όταν οι αγρότες ξέθαψαν άντρα από το χώμα γιατί πίστευαν πως ήταν βρικόλακας. Το σώμα ενός άνδρα από το Marotinu de Sus εκτάφηκε, ώστε οι χωρικοί να μπορούν να πραγματοποιήσουν ένα αρχαίο τελετουργικό κατά των βρικολάκων.

Στα μικρά χωριά της αγροτικής Ρουμανίας, πολλοί άνθρωποι εξακολουθούν να στρέφονται στους βρικόλακες ως εξήγηση περίεργων περιστάσεων. Μόλις το 2004 μ.Χ., το σώμα ενός άνδρα από το Marotinu de Sus εκτάφηκε, ώστε οι χωρικοί να μπορούν να πραγματοποιήσουν ένα αρχαίο τελετουργικό κατά των βρικολάκων.

Ο άνδρας, ο οποίος πέθανε ξαφνικά σε ένα αγροτικό ατύχημα το 2003 μ.Χ., πιστεύεται ότι επέστρεψε ως στριγκόι (ένα ανήσυχο πνεύμα που επιστρέφει για να ρουφήξει την ζωτική δύναμη από τα ζωντανά μέλη της οικογένειάς του) και αρρώστησε έναν μακρινό συγγενή του.

Μετά από μια ζωή υπερβολικής κατανάλωσης αλκοόλ και ένα τελευταίο, ατύχημα στα χωράφια, ο Τόμα πέθανε τον Δεκέμβριο του 2003 μ.Χ. Έξι αγρότες, ξέθαψαν το πτώμα του άνδρα για να κόψουν την καρδιά του και να βάλουν πασσάλους στο σώμα του!

Μόνο τότε ο συγγενής του επανήλθε στην υγεία του. «Του έβγαλαν την καρδιά, την έκαψαν και ήπιαν τη στάχτη σε ένα ποτήρι νερό!», είχε πει η Ελισαμπέτα Μαρινέσκου, η οποία ήταν γειτόνισσα του θανόντος. Ιστορίες όπως αυτή δεν είναι ασυνήθιστες.

Στην πραγματικότητα, πολλοί χωρικοί της υπαίθρου πιστεύουν ότι τα παιδιά που γεννιούνται βγάζοντας πρώτα τα πόδια ή με τον πλακούντα ακόμα συνδεδεμένο είναι πιθανό να γίνουν στριγκόι όταν πεθάνουν και επομένως θάβονται όταν έρθει η ώρα με τις βελόνες πλεξίματος να τρυπηθούν στα μάτια τους και φορείς για να αποτρέψουν την επιστροφή τους (https://www.pronews.gr/kosmos/roumania-otan-oi-agrotes-ksethapsan-antra-apo-to-xoma-giati-pisteyan-pos-itan-vrikolakas/)!

Ο  αρχιμαφιόζος Ντον Βίτο ήταν ο μονός που έμεινε στην φυλακή το 1.945 μ.Χ. και πέθανε μονός εκεί όταν ο Μουσολίνι εκκένωσε τις φυλακές, όπως και στην ταινία «The Dark Knight Rises» ο Τζόκερ έμεινε μονός στο Άσυλο του Άρκαμ και όλοι οι άλλοι κρατούμενοι μεταφέρθηκαν στην φυλακή «Black Gate».

Ο Αρχαίος Ολυμπιονίκης Γλαύκος, κατάφερε να νικήσει στον τελικό του αγώνα της πυγμαχίας τον αντίπαλο του ενώ κόντευε να ηττηθεί, χάρις στην κίνηση κτυπήματος που έκανε στο αλέτρι, την οποία του θύμισε λίγο πριν το τέλος του αγώνα φωνάζοντας ο πατέρας του.

Αντίστοιχα στην τρίτη συνέχεια της διάσημης ταινίας Καράτε Κιντ, ο πρωταγωνιστής Ντάνιελ, κατάφερε να νικήσει στον τελικό του αγώνα Καράτε τον αντίπαλο του ενώ κόντευε να ηττηθεί, χάρις στην κίνηση κτυπήματος kata, την οποία του θύμισε λίγο πριν το τέλος του αγώνα φωνάζοντας ο δάσκαλος του ο Μιγιάγκι.

Ο Φάουστ, βασίζεται στον ιστορικό Johann Georg Faust (1480-1540), έναν μάγο και αλχημιστή πιθανότατα από το Knittlingen της Βυρτεμβέργης, που απέκτησε πτυχίο θεότητας από το Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης το 1509, ο οποίος λέγεται ότι είχε συνάψει συμφωνία με τον διάβολο.

Ο θρυλικός Μπάτμαν των κόμικς, σύμφωνα με τον δημιουργό του, έλαβε το όνομα του ως Bruce Wayne, από τον διάσημο από το Braveheart Σκωτσέζο Πατριώτη βασιλιά, τον Robert Bruce, ενώ το επώνυμο Wayne, προέρχεται από το όνομα του ταξίαρχου Anthony Wayne, ο οποίος θεωρείται ήρωας του Αμερικανικού επαναστατικού πολέμου.

Ένας εξαίρετος Άγγλος συγγραφέας, λογοτέχνης και δημοσιογράφος(1.903 μ.Χ.-1.950 μ.Χ.), με ένα ξεκάθαρο πολιτικό πεζό λόγο που σχολιάζει την κοινωνική ανισότητα, αντίθετα στα ολοκληρωτικά καθεστώτα και την αφοσίωση του στο δημοκρατικό σοσιαλισμό.

Το 1.944 μ.Χ. ολοκλήρωσε την <<φάρμα των ζώων>>, μια πολιτική αλληγορία(πλήρη αφήγηση) εμπνευσμένη από την Ρωσική επανάσταση και την Σταλινική περίοδο της ΕΣΣΔ Έτσι το 1.948 μ.Χ. κυκλοφόρησε το τελευταίο έργο του, το περίφημο 1.984 μ.Χ.! Ήταν μια διαχρονική προφητεία για την ήττα του ανθρώπου, σήμερα!

Με το έργο του τοποθέτησε στο μελλοντικό τότε έτος 1.984 μ.Χ. αυτά που συμβαίνουν σήμερα για ένα ολοκληρωτικό αστυνομικό Κράτος, όπου τα πάντα εξελίσσονται υπό την παρακολούθηση του Μεγάλου αδελφού!  Το 1.984 μ.Χ. και μετέπειτα αποκαλύπτεται μια εφιαλτική κοινωνία, όπου το ψεύδος και η μανιακή επιδίωξη και αναπαραγωγή της εξουσίας έχουν κάνει κατάληψη στο σύνολο του πλανήτη.

Παίρνοντας ως παράδειγμα τα συμπαθεί τετράποδα γουρουνάκια που φορώντας τα ρούχα του ανθρώπου αποκτούν σιγά σιγά τις συνήθειες του με προκλητικά προνόμια και στο τέλος γίνονται τα ίδια καταπιεστές στα άλλα ζώα, αν όχι και χειρότερα από αυτά. Πίσω από τις μορφές των ζώων παρουσιάζει το Στάλιν ως αρχηγό των γουρουνιών και τον Τρότσκι εχθρό τους. Η φάρμα είναι τα συστήματα εξουσίας στην Σοβιετική εξουσία (https://www.triklopodia.gr/%ce%b9%cf%89%ce%b1%ce%bd%ce%bd%ce%b7%cf%83-%ce%ba%ce%b1%ce%bb%ce%b1%ce%ba%ce%bf%cf%83-2024-%ce%ba%ce%b1%ce%bb%cf%89%cf%83%ce%bf%cf%81%ce%b9%ce%b6%ce%bf%cf%85%ce%bc%ce%b5-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%ba/)!

Τελικά αποκαλύπτεται επίσης στα κόμικς ότι ο Anthony Wayne προστίθεται κανόνα σε μέρος της συνέχειας ως ένας από τους προγόνους του Bruce Wayne.

Επίσης, η ιστορία της ζωής του Bruce Wayne καθώς η και η σχέση με τον πατερά του, εμπνεύστηκε απ την αντίστοιχη σχέση του προέδρου των ΗΠΑ Θεοδώρου Ρούζβελτ, με τον δικό του πατερά (Batman Unmasked).

Ο Tony Stark, γνωστός και ως Ironman, στον αρχικό σχεδιασμό του από τον Stan Lee, βασίστηκε στον εκκεντρικό δισεκατομμυριούχο Howard Hughes και την ασυνήθιστη προσωπικότητα, καθώς και τον τρόπος ζωής του.

Ο ηθοποιός που ενσαρκώνει τον Ironman στις ταινίες, Robert Downey ο νεότερος, έχει δηλώσει ότι για την απεικόνιση του ρόλου του, έχει ως προτού τον  δισεκατομμυριούχο Elon Musk.

Ο υπερκακός των κόμιξ της DC, Darkseid, o τυραννικός ηγέτης του αφιλόξενου πλανήτη Apokolips, ο οποίος θέλει να κατακτήσει όλο το σύμπαν, βασίζεται στον πραγματικό ιστορικό δικτάτορα που ήθελε να κατακτήσει την γη, τον Αδόλφο Χίτλερ.

O Kingpin του Daredevil, τόσο ως εμφάνιση, όσο και ως μαφιόζος, ο οποιος μαζί με άλλους μαφιόζους διοικεί την μαφία των ΗΠΑ βασίζεται κυρίως στον διάσημο Αλ Καπόνε, τον διάσημο  κακοποιό του Σικάγο, ο οποίος μαζί με άλλους μαφιόζους διοικούσε την μαφία των ΗΠΑ.

[Ο δε διάσημος Νονός, πήρε το επίθετο του από το χωριό Κορλεόνε της Σικελίας και την ανηλεή μαφία αυτού, της οποίας οι αρχηγοί εξόντωναν μέχρις ενός τους εχθρούς τους (http://alophx.blogspot.com/2018/05/blog-post_99.html), ενώ στην ταινία Νονός 4, η οποία δεν γυρίστηκε λόγω του θανάτου του Μάρλον Μπράντο, ο ανιψιός του Μιχαήλ Κορλεόνε, Βίτο, θα έστρεφε την φαμίλια των Κορλεόνε προς τα ναρκωτικά και θα έφερνε την πτώση της.

Και ο ίδιος θα σκοτώνονταν μονός, κυνηγημένος και παντελώς κατεστραμμένος, στο τέλος αυτής ταινίας από την σφαίρα ενός ελευθέρου σκοπευτή (όπως έγινε ιστορικά με τον Κολομβιανό μαφιόζο Πάμπλο Εσκομπάρ).

Ο κακός των X-men Magneto, είναι εμπνευσμένος από τον ιστορικό φανατικό μουσουλμάνο ηγέτη των μαύρων στις ΗΠΑ, Μάλκομ Χ (οπαδός της βίας σαν τον Magneto,), ενώ ο Xavier στον Martin Luther King (οπαδός της μη βίας σαν τον Xavier).

Παράλληλα, οι X-men, συμβολίζουν κατά τους συγγράφεις τους, τις εθνικές, πολίτικες και κοινωνικές μειονότητες της δεκαετίες του 60 στις ΗΠΑ (π.χ. τους μαύρους ή τις φεμινίστριες), που πάσχιζαν να ενταχθούν στην δημοσιά ζωή της χώρας αυτής.

Ενώ ο Εβραϊκής καταγωγής Magneto της ταινίας X-men: First Class, ο οποίος χάνει από έναν Γερμανό Ναζί τους γονείς του και στην συνέχεια γίνεται το ίδιο κακός με αυτόν, το κράτος του Ισραήλ και τους πολίτες του, οι οποίοι αφού ίδρυσαν μετά τον Β’ Παγκόσμιο το 1948 το κράτος τους, έγιναν το ίδιο καταπιεστικοί και γενοκτόνοι έναντι των Παλαιστίνιων, όπως ακριβώς ήταν έναντι των ιδίων οι Ναζί στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ο διάσημος Τεντέν (Tintin), του ρατσιστή στις αντιλήψεις και συνεργάτη των Ναζί στην διάρκεια τι Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, τον Βέλγο γελοιογράφο Georges Prosper Remi, είναι εμπνευσμένος από αρκετούς ιστορικούς χαρακτήρες.

Ένας από αυτούς είναι ο Palle Huld, ένας 15χρονος από την Δανίας που ξεκίνησε να ταξιδεύει στον κόσμο το 1928, ένα χρόνο πριν από το ντεμπούτο του Tintin, τον Joseph Kessel, έναν Γάλλος δημοσιογράφο και μυθιστοριογράφο, καθώς και τον Albert Londres, έναν Γάλλος δημοσιογράφος και συγγραφέας και ιδρυτή της ερευνητικής δημοσιογραφίας.

Και επίσης από τον Robert Sexé, τον La Roche-sur-Yon, έναν περιπετειώδη Γάλλο ρεπόρτερ, μοτοσικλετιστή, φωτογράφο και σφαιριστή του οποίου τα ταξίδια του σε όλο τον κόσμο θεωρούνται έμπνευση για τον κωμικό χαρακτήρα Tintin, καθώς και τον στενό φίλο του συγγραφέα των Τεντέν και δωσίλογο στους Γερμανούς, τον Βέλγο συγγραφέα και δημοσιογράφο, Leon Degrelle.

Τόσο η εμφάνιση, όσο και η ζωή και οι ρατσιστικές απόψεις αυτού, καθώς και η στενή φιλιά και θαυμασμός προς αυτόν του δημιουργού του Τεντέν, είναι μια ολοφάνερη πηγή έμπνευσης του χαρακτήρα αυτού, όσο και αν ο ίδιος το αρνήθηκε μεταπολεμικά.

Ο σκύλος του Τεντέν, ο Snowy, είναι εμπνευσμένος από τον σκύλο ενός καφέ όπου ο ιδιοκτήτης είχε τεριέ, στον οποίο ο δημιουργός του Τεντέν, ήταν τακτικός πελάτης. Αυτός, ο αποτέλεσε  σημαντική πηγή έμπνευσης για τον Snowy (ή αλλιώς Milou, από το όνομα της πρώτης φίλης του Hergé, της Marie-Louise Van Cutsem, σε συντομογραφία Marie-Louise ή αλλιώς Milou).

Ο καπετάνιος Haddock, είναι βασισμένος στον καπετάνιο Herbert Haddock, ο οποίος ήταν ο κυβερνήτης του διάσημου ολυμπιακού επιβατηγού πλοίου της White Star Line, ενώ ήταν επίσης προσωρινά στο τιμόνι του ακόμα πιο διάσημου αδελφικού πλοίου, του Τιτανικού, πριν αυτός βυθιστεί το  1912.

Μια άλλη πηγή έμπνευσης για τον χαρακτήρα αυτό, ήταν και ο Άγγλος ναύαρχος, Richard Haddock, ένας βετεράνος των Αγγλο-ολλανδικών πολέμων.

Ο καθηγητής Calculus, είναι εμπνευσμένος από τον εφευρέτη Auguste Piccard (1884-1962), ενώ  οι αδελφοί Thomson and Thompson βασίζονταν εν μέρει στον πατέρα και στον θείο του δημιουργού, Αργκίς και Léon, οι οποίοι ήταν όμοιοι δίδυμοι και συχνά πήγαιναν μαζί με τα ίδια καπέλα για τα μπόουλινγκ, κρατώντας τα αντίστοιχα μπαστούνια.

Μια άλλη πηγή έμπνευσης ήταν μια εικόνα δύο αντρών, οι οποίοι ήταν ντυμένοι με μαύρο ντύσιμο σε επίσημο στυλ, οι οποίοι εμφανίστηκαν στο εξώφυλλο της έκδοσης Le Miroir της 2ας Μαρτίου 1919, και παρίστανε ο ένας έναν εγκληματία και ο άλλος έναν ντετέκτιβ οι οποίο ήταν «κολλημένοι» με χειροπέδες, κρατώντας και τις δύο ομπρέλες.

 Ο Ρωβινσώνας Κρούσος, βασίζεται στις αληθινές ιστορίες ναυαγών όπως του Alexander Selkirk, ο οποίος πέρασε τέσσερα χρόνια στο ακατοίκητο νησί Más a Tierra, ο Hayy ibn Yaqdhan του Ibn Tufail, ο Ισπανός ναυτικός του 16ου αιώνα Pedro Serrano, ο Robert Knox που απήχθη από τον βασιλιά της Κεϋλάνης το 1659, τους  Jan Pelgrom de Bye και Wouter Loos, καθώς και οι 68 επιβάτες και το πλήρωμα του Vergulde Draeck.

Ο Ταρζάν και ο Μόγλη, τα παιδιά που μεγάλωσαν στην Ζούγκλα από ζώα, και έγιναν οι βασιλιάδες της, είναι εμπνευσμένα από πραγματικά εγκαταλειμμένα παιδιά που μεγάλωσαν από ζώα, τα οποία δεν κατάφεραν όμως ποτέ να γινούν και πάλι κανονικοί άνθρωποι, σε αντίθεση με τους φανταστικούς αυτούς χαρακτήρες.

Κάποια από αυτά, ήταν η Μαρίνα Τσάπμαν, ο  Robert (1982), ο οποιος έχασε τους γονείς του στον εμφύλιο πόλεμο της Ουγκάντα σε ηλικία τριών ετών, όταν οι στρατιώτες λεηλασίας και δολοφονίας του Milton Obote εισέβαλαν στο χωριό τους, περίπου 80 μίλια από την Καμπάλα. Στη συνέχεια ο Ρόμπερτ και επέζησε στην άγρια φύση, πιθανώς με πιθήκους vervet για τρία χρόνια, μέχρι να βρεθεί από στρατιώτες.

Και επίσης ο Mthiyane (ή Mifune) (1987), ένα αγόρι περίπου πέντε ετών, το οποίο βρέθηκε αφού πέρασε περίπου ένα χρόνο ζώντας με τους πιθήκων στο KwaZulu-Natal της Νότιας Αφρικής, ο John Ssebunya, καθώς και ο Marcos Rodríguez Pantoja.

Ο Arsène Lupin, βασίστηκε εν μέρει στον Γάλλο αναρχικό Μάριο Ιακώβ (1879-1954), έναν πανέξυπνο παράνομο και διαρρήκτη, εξοπλισμένος με έντονη αίσθηση χιούμορ, ικανή για μεγάλη γενναιοδωρία στα θύματά του, η οποία και έγινε ένα από τα μοντέλα του χαρακτήρα του Arsene Lupine του Maurice Leblanc.

Η Τάνια, η γνωστή κομάντος και πράκτορας των Συμμάχων της γνωστής σειράς παιχνιδιών Command and Conquer Red Alert, είναι εμπνευσμένη από την πραγματική στρατιωτικό και μισθοφόρο και πράκτορα των Σοβιετικών στην διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, η οποία αρχικά ονομαζόταν Tamara Bunke, και στην συνέχεια έλαβε το ψευδώνυμο Τάνια. Αυτή, υπήρξε ερωμένη του Τσε Γκεβάρα και σκοτώθηκε μαζί του πολεμώντας στην Βολιβία.

Ο Gregor Clegane του Game of Thrones (http://kokkinignosi.blogspot.com/2016/10/blog-post_970.html), είναι εμπνευσμένος από τον βιβλικό Goliath.

Ο δε ανάπηρος στα ποδιά πρίγκηπας Μπραν Σταρκ, ένα από τα τελευταία μέλη της βασιλικής δυναστείας/οίκου των Σταρκ (λόγω πολέμων), ο οποίος είναι μέλος του βασιλικού συμβουλίου του οίκου αυτού, θυμίζει τον ανάπηρο στα ποδιά πρίγκηπα Μεμφισβοοθέ, ένα από τα τελευταία μέλη της βασιλικής δυναστείας/οίκου των Σαούλ (λόγω πολέμων), ο οποίος ήταν μέλος του βασιλικού συμβουλίου του Δαβίδ.

Ο θάνατος του πρίγκηπα Τζεχάρυς από τους Τυρίλα και Αιματοβαμμένο (με κρυφή εισχώρηση τους στο παλάτι του, δολοφονία και αποκεφαλισμός αυτού), ζητώντας αμοιβή για την πράξη τους αυτή (επιτυχώς), θυμίζει τον θάνατο του διάδοχου στην βασίλεια του Σαούλ, του Ισβοσέθ.

Και αυτός δολοφονήθηκε από τον Βόνα και Ριχάβ, τους γιους του Ριμμών, όταν αυτοί εισήλθαν στον οίκο του κρυφά και τον δολοφόνησαν και τον αποκεφάλισαν, ζητώντας αμοιβή για την πράξη τους αυτή (ανεπιτυχώς).

Επίσης ιστορικά, ο αυταρχικός Ραμσής ο Β’ ο Μέγας της Αιγύπτου, απέκτησε συνολικά 140 παιδιά (80 γιους και 60 κόρες), ενώ πέθανε σε ηλικία 96 χρονών, έχοντας ζήσει παραπάνω από τους 12 πρωτότοκους γιους του που πέθαναν πριν από αυτόν, με αποτέλεσμα τελικά να τον διαδεχθεί στον θρόνο ο 13^ος γιος του ο Μερνεφθά.

Στον τομέα αυτό (των παιδιών), ο Ραμσής, αποτέλεσε έμπνευση για τον αυταρχικό και με πολλά παιδιά αδίστακτο Γουόλντερ Φρέι, ο οποίος και αυτός στην σειρά Game of Thrones, έχει φτάσει στην ηλικία άνω των 90 χρονών και έχει παράλληλα ζήσει παραπάνω από πολλούς γιους του (πρωτότοκους ή μη που πέθαναν πριν από αυτόν).

Ο τυχοδιώκτης αρχαιολόγος Indiana Jones, έχει ως πήγες έμπνευσης του, τον εξερευνητή, γλύπτης και βιολόγος Carl Ethan Akeley, τον καθηγητής Beloit College, τον παλαιοντολόγος Roy Chapman Andrews, τον Edgar James Banks, τον Ιταλό αρχαιολόγο, καθώς και τον καθηγητή του πανεπιστημίου του Yale, ιστορικού και ο εξερευνητή Hiram Bingham III, ο οποίος ανακάλυψε και ανέσκαψε την χαμένη πόλη του Machu Picchu.

Και επίσης οι Frederick Russell Burnham, ο Allan Quatermain, ο Βρετανός αρχαιολόγος Percy Fawcett, ο Αμερικανός αρχαιολόγος Walter Fairservis ο Βρετανός αρχαιολόγος Λόρενς της Αραβίας,  ο καθηγητής και τυχοδιώκτης William Montgomery McGovern,  καθώς και ο Γερμανός αρχαιολόγος Otto Rahn.

Μια άλλη σημαντική επίδραση στην ανάπτυξη του χαρακτήρα Indiana Jones είναι ο χαρακτήρας της Disney Scrooge McDuck, ο οποίος είναι αρχικά ένας τυχοδιώκτης, ο οποίος ταξιδεύει τον κόσμο και ανακαλύπτει θησαυρούς αρχαίων πολιτισμών.

 Ο άνθρωπος με το σιδηρούν προσωπείο (Man in the Iron Mask), βασίζεται σε έναν άγνωστο κρατούμενο που συνελήφθη το 1669 ή το 1670 μ.Χ. και στην συνέχεια κρατήθηκε σε αρκετές γαλλικές φυλακές, συμπεριλαμβανομένης της Βαστίλης και του Φρουρίου της Pignerol (σύγχρονο Pinerolo, Ιταλία).

Αυτός, βρισκόταν υπό την προσωπική επίβλεψη του υπευθύνου της φυλακής, Bénigne Dauvergne de Saint-Mars, για μια περίοδο 34 ετών. Πέθανε στις 19 Νοεμβρίου 1703 με την επωνυμία "Marchioly", κατά την διάρκεια της βασιλείας του Louis XIV της Γαλλίας (1643-1715).

Οι θωριές για το ποιος ήταν αυτός ο κατάδικος, είναι πολλές:

Η πιο απίθανη, την οποία έβγαλαν αντιβασιλικοί μετά την Γαλλική Επανάσταση, και κυρίως ο αρχιψεύτης, και ψευδο-διαφωτιστής Βολταίρος, υποστήριζε, ότι αυτός ήταν ο τάχα ο μεγαλύτερος παράνομος αδελφός του Louis XIV.

Συγκεκριμένα, ο Βολταίρος ισχυρίστηκε ότι ο φυλακισμένος ήταν γιος της Άννας της Αυστρίας και του Καρδινάλιου Μαζαρίνου, και ως εκ τούτου ένας παράνομος αδελφός του βασιλιά Λουδοβίκου XIV. Ωστόσο, αυτή η υπόθεση θωρείται απίθανη.

Όμως, ο ιστορικός αδερφός του Λουδοβίκου, ο Φίλιππος, ήταν ένας θηλυπρεπής χαρακτήρας,  ο οποίος ντυνόταν γυναίκεια και προτιμούσε τις αντρικές συντροφιές, τον οποίο προστάτευε ο βασιλιάς αδερφός του και ο οποίος δεν ήταν πιο μεγάλος σε ηλικία από τον βασιλιά.

Μια άλλη θεωρεία, υποστηρίζει ότι το όνομα αυτού ήταν ίσως ήταν Eustache Dauger, και αυτός ήταν ένας άνθρωπος που συμμετείχε σε πολλά πολιτικά σκάνδαλα του τέλους του 17ου αιώνα.

Η δε φυλακή του Pignerol, όπως και οι άλλες στις οποίες, χρησιμοποιήθηκε για άνδρες που έφερναν αμηχανία στο κράτος και συνήθως κρατούσαν μόνο μια χούφτα φυλακισμένους κάθε φορά.

Άλλοι κρατούμενοι του Saint-Mars, ήταν ο Count Ercole Antonio Mattioli, ένας Ιταλός διπλωμάτη που είχε απαχθεί και φυλακιστεί από τους Γάλλους, ο Νίκολας Φούκε, πρώην επικεφαλής των οικονομικών, ο οποίος είχε φυλακιστεί από τον Λουδοβίκο του XIV με την κατηγορία της υπεξαίρεσης, καθώς και ο Μαρκήσιος ντε Λαουζούν, ο οποίος είχε προσληφθεί στη δούκισσα του Montpensier, χωρίς τη συναίνεση του βασιλιά.

Στις επιστολές του διευθυντή της φυλακής, ο κρατούμενος με την σιδερένια μάσκα, περιγράφεται ως έναν ήσυχος άνδρας, χωρίς κανένα πρόβλημα, «διατεθειμένος να κάνει το θέλημα του Θεού και του βασιλιά», ή απλά τρελός (ακόμα και ο Destro των GI JOE, είναι εμπνευσμένος από τον άνθρωπο με την σιδερένια μάσκα).

[Η υπόθεση των δηλητηρίων (L'affaire des poisons), βασίζεται σε ένα μεγάλο σκάνδαλο δολοφονίας στη Γαλλία κατά τη βασιλεία του βασιλιά Λουδοβίκου XIV. Την εποχή μεταξύ του 1677 και του 1682, πολλά επιφανή μέλη της αριστοκρατίας ενοχλήθηκαν και καταδικάστηκαν με κατηγορίες για δηλητηρίαση και μαγεία. Το σκάνδαλο έφτασε στον εσωτερικό κύκλο του βασιλιά. Αυτό οδήγησε στην εκτέλεση 36 ατόμων.

Η καταγωγή της υπόθεσης άρχισε το 1675 μετά τη δίκη της κυρίας de Brinvilliers, η οποία κατηγορήθηκε ότι είχε συνωμοτήσει με τον εραστή της, τον αρχηγό του στρατού Godin de Sainte-Croix, να δηλητηριάσει τον πατέρα της Antonine Dreux d'Aubray το 1666 και δύο από τους αδελφούς της, Antoine d'Aubray και François d'Aubray, το 1670, προκειμένου να κληρονομήσουν τα κτήματα τους.

Υπήρχαν επίσης φήμες ότι είχε δηλητηριάσει τους φτωχούς κατά τις επισκέψεις της στα νοσοκομεία. Αφού κατηγορήθηκε, διέφυγε, αλλά συνελήφθη στην Λιέγη. Ο Brinvilliers βασανίστηκε και ομολόγησε, καταδικάστηκε σε θάνατο και στις 17 Ιουλίου βασανίστηκε με τη θεραπεία του νερού (αναγκάστηκε να πίνει δεκαέξι λίβρες νερού), αποκεφαλίστηκε και το σώμα του έκαψε στο πηλό. Ο εικαζόμενος συνεργός της Sainte-Croix δεν αντιμετώπισε κατηγορίες επειδή είχε πεθάνει από φυσικές αιτίες το 1672.

Ο βασιλιάς διέταξε συλληφθούν και να δικαστούν όλοι οι δηλητηριαστές. Η επακόλουθη διερεύνηση δυνητικών δηλητηριαστών οδήγησε σε κατηγορίες μαγείας, δολοφονίας και πολλά άλλα.

Η πιο διάσημη περίπτωση κατηγορουμένη, ήταν η μαία της Catherine Deshayes Monvoisin ή αλλιώς η La Voisin, η οποία συνελήφθη το 1679.

Η La Voisin ενέπλεξε μερικά σημαντικά άτομα στο Γαλλικό δικαστήριο. Αυτές περιλάμβαναν την Ολυμπία Μαντίνι, την αδελφή της η δούκισσα του Bouillon, τον François Henri de Montmorency, τον δούκα του Λουξεμβούργου και, κυρίως, την ερωμένη του βασιλιά, Madame de Montespan.

Η ίδια ανάφερε ότι η Montespan είχε αγοράσει αφροδισιακά φίλτρα και έκανε μαύρες μαγείες, για να κερδίσει και να διατηρήσει υπέρ της την εύνοια του βασιλιά από αντίπαλες σε αυτή ερωμένες.

Για την επιτυχία αυτών, η ίδια αποκάλυψες ότι στον κήπο της, υπήρχαν (και ανακαλύφθηκαν στην συνέχεια) τα απομεινάρια 2.500 νηπίων που είχαν καεί σε φούρνο, τα οποία και θυσιάστηκαν τελετουργικά για τον τερατώδη αυτό σκοπό από τις δυο τους.

Η La Voisin καταδικάστηκε σε θάνατο για μαγεία και δηλητηρίαση και κάηκε στις 22 Φεβρουαρίου 1680 Με τα χρόνια, το δικαστήριο καταδίκασε 34 ανθρώπους σε θάνατο για δηλητηρίαση ή μαγεία. Δύο πέθαναν κάτω από βασανιστήρια και πολλοί αυλικοί εξόρισαν.

Το δικαστήριο καταργήθηκε το 1682, επειδή ο βασιλιάς δεν μπορούσε να διακινδυνεύσει τη δημοσιότητα τέτοιου σκανδάλου. Σε αυτό, ο Αρχηγός της Αστυνομίας Reynie δήλωσε ότι «η τεράστια έκταση των εγκλημάτων τους απέδειξε την ασφάλειά τους».

Η δε μοχθηρή ερωμένη του βασιλιά, η Madame de Montespan εκδιώχτηκε από την βασιλική Αυλή, προσπαθώντας στην συνέχεια να σώσει την ζωή της, ενώ δεν πίστευε καθόλου στον Θεό, ενώ και η προσπάθεια του βασιλιά να καταστρέψει την υπόθεση καίγοντας τα αρχεία της απέτυχε, αφού ο αρχιδικαστής της υπόθεσης, είχε φτιάξει αντίγραφα τους, τα οποία δημοσιεύτηκαν μετά τον θάνατο του ίδιου και του βασιλιά].

Ο Moby Dick, βασίζεται στις περιπέτειες του φαλαινοθηρικού Acushnet, οι οποίες διήρκησαν συνολικά 52 μήνες και το οποίο ναυάγησε ύστερα από μια αγρία σύγκρουση με μια φάλαινα, ενώ μόνο 11 από τα 26 αρχικά μέλη του πληρώματος ολοκλήρωσαν το ταξίδι.

Και επίσης ο πνιγμός του καπετάνιου Αχαάβ φαίνεται βασίστηκε σε ένα πραγματικό γεγονός από το πλοίο The Star, το οποίο ταξίδεψε για τη Χονολουλού και δύο ναυτικοί αυτού, είδαν συντρόφους τους να πνίγονται από μια φάλαινα που έπεσε πάνω τους.

Παράλληλα, η βύθιση του πλοίου Nantucket Essex το 1820, όταν μια φάλαινα έπεσε πάνω του στην δυτική ακτή της Νότιας Αμερικής, με οκτώ επιζώντες, καθώς και η φερόμενη εξόντωση του φαλαινοθήρα Mocha Dick, στα νερά του Χιλιανού νησιού Mocha από φάλαινα, αποτέλεσαν επίσης πήγες έμπνευσης του μυθιστορήματος αυτού.

Ο Hugh Glass του Revnenant, είναι εμπνευσμένος από τον γεννημένο στην Πενσυλβάνια από Ιρλανδούς γονείς, ο οποίος έγινε εξερευνητής με τον αγώνα επιβίωσης του και την γνωστή πάλη του με αρκούδα, αφού εγκαταλείφθηκε χωρίς προμήθειες ή όπλα από άλλους εξερευνητές και εμπόρους γούνας κατά την διάρκεια της αποστολής του General Ashley 1823.

Παρά την μεγάλη δημοτικότητα της ιστορίας, αμφισβητήθηκε η ακρίβειά της. Επίσης, ο κακός στην ταινία ήταν στην πραγματικότητα ένα 18χρονο ανώριμο αγόρι, το οποίο ο High Les άφησε να ζήσει.

Ο Κουασιμόδος της Παναγίας των Παρισίων ήταν εμπνευσμένος από υπαρκτό ιστορικό πρόσωπο, το οποίο εργαζόταν τον 19^ο αιώνα ως γλύπτης στην Notre Dame (Παναγία των Παρισίων).

Συγκεκριμένα, το 1820, ο Βρετανός γλύπτης Χένρι Σίµπσον, ο οποίος προσελήφθη για την αναστήλωση του καθεδρικού ναού του Παρισιού, της περίφημης Νοτρ Νταµ ντε Παρί, ανακάλυψε µια αναφορά για κάποιον καμπούρη γλύπτη µε άγνωστο επίθετο.

Αυτός ο γλύπτης, του οποίου το όνομα δεν έχει διασωθεί, δούλευε στο εργοτάξιο του σε ένα από τα δύο νησάκια του Σηκουάνα στο κέντρο του Παρισιού, του Ιλ ντε λα Σιτέ, ενώ δεν του άρεσε να συναναστρέφεται µε τους λιθοξόους. Σε αυτόν, είχε επίσης δοθεί το προσωνύμιο «ο κύριος Καμπούρης».

Η βίαιη επίθεση μίας φάλαινας στο ιστιοφόρο Essex του Καπετάνιου Χολάρντ τον Νοέμβριο του 1.820 μ.Χ. που προκάλεσε τελικά την βύθιση του και την διαφυγή μέρους του πληρώματος του, ενέπνευσε την συγγραφή του Μόμπι Ντικ και του Καπετάνιου Αχαάβ από τον Χέρμαν Μέλβιλ.

Η δε κλασσική φιγούρα του Uncle Sam, σχεδιάστηκε με βάση τον υπαρκτό ιστορικά συσκευαστή και πωλητή κρεάτων προς τον Αμερικανικό στρατό Samuel Wilson, ο οποίος πωλούσε τα προϊόντα του στους Αμερικάνους στρατιώτες στον πολέμου του 1812, στον οποίο οι ΗΠΑ πολέμησαν έναντι της Μεγάλης Βρετανίας.

Ο Tom Sawyer, είναι εμπνευσμένες από τους John B. Briggs, William Bowen και Mark Twain, ενώ ο Oliver Twist από τις ζοφερές αγγλικές βιομηχανίες τον καιρό της Βιομηχανικής Επανάστασης, στις οποίες δούλευαν σε πανάθλιες συνθήκες για πολλές ώρες μικρά παιδιά.

Αντίστοιχα, ο μεγάλος εχθρός του Σόνικ του Σκαντζόχοιρου, ο χοντρός αυταρχικός φαλακρός φανφαρόνος και πομπώδης δικτάτορας Doctor Robotnik Evo Eggman, είναι εμπνευσμένος από τον ιστορικό χοντρό, αυταρχικό, φαλακρό, φανφαρόνο και πομπώδη Ιταλό δικτάτορα Μπενίτο Μουσολίνι.

Επιπλέον, ο εχθρός του Sonic, Dr. Eggman, βασίζεται εμφανισιακά και στον πρόεδρο των ΗΠΑ Theodore Roosevelt, με την εμφάνιση να είναι συνδυασμένη με ένα αβγό.

Για τον γνωστό ήρωα των κόμιξ Σούπερμαν, μοντέλο του αποτέλεσε η ιστορία του βιβλικού Μωυσή. Και οι δυο δείχνονται μακρά από τους γονείς τους με ένα μέσο (κάψουλα ή διαστημικό όχημα) για να σωθούν από τυράννους, και οι δυο διασώζονται και μελώνουν από οικογένεια άλλης κοινωνικής τάξης.

Επίσης και οι δυο είναι αρχικά αδελφικοί φίλοι και μετέπειτα θανάσιμοι εχθροί των μελλοντικών μεγάλων τους αντίπαλων (του Φαραώ και του Λούθορ αντίστοιχα), ενώ και οι δυο απέκτησαν υπερφυσική δύναμη αργότερα στην πορεία τους (ο Μωυσής με την χάρη του Κυρίου και ο Σούπερμαν από το Fortress of Solitude).

Τέλος και οι δυο διέσωσαν μετέπειτα τους λαούς τους (τον Εβραϊκό ο Μωυσής, τους εναπομένοντες Κρυπτονιανούς ο Σούπερμαν).

Επιπλέον, ο Σούπερμαν ο οποίος δημιουργήθηκε Μεσοπόλεμο αντιμετώπιζε αρχικά δικτάτορες, κακοποιούς και διεφθαρμένους επιχειρηματίες, και εκπροσωπούσε το ισχυρό κράτος, το οποίο θα προστάτευε και θα βοηθούσε τους κάτοικους των ΗΠΑ από τους επικίνδυνους δικτάτορες, το έγκλημα, καθώς και την μεγάλη ύφεση σαν ένας «Σούπερμαν».

Επίσης, ο Κάπτεν Αμέρικα, συμβόλιζε τις ΗΠΑ και τους συμμάχους στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο (όπως και η Justice League ή η οποία είναι για κάποιους και σύμβολο του φεμινισμού), όπως η τρομοκρατική οργάνωση Ύδρα και τους Ναζί, τον Χίτλερ και τον Άξονα.

Για τον λόγο αυτό και δημιουργήθηκαν οι ήρωες αυτοί την περίοδο του πολέμου αυτού (για προπαγάνδα έναντι της προπαγάνδας των Ναζί), για να δείξουν ότι οι ΗΠΑ (συμβολιζόμενες από τον Κάπτεν Αμέρικα-Justice League-Wonder Woman), έναντι των εχθρών τους (των Ναζί ή των Γερμανών του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου στις ταινίες της Wonder Woman).

Ο δε Χαλκ, ήταν μία μεταφορά της καταστροφής που θα γινόταν εάν τα πυρηνικά έβγαιναν εκτός ελέγχου, ενώ ο Γούλβεριν, ήταν μια μεταφορά για τα πειράματα των ΗΠΑ για Mind Control, όπως και για την προσπάθεια δημιουργίας υπεράνθρωπων σαν τους Ναζί και τους Σοβιετικούς παλαιοτέρα.

Επίσης και ο Godzilla ήταν μια μεταφορά όπως ο Χαλκ για τους κινδύνους της πυρηνική ενέργειας, καθώς και τις αφάνταστα καταστρεπτικές συνέπειες ενός πυρηνικού ολέθρου ή ενός πυρηνικού ατυχήματος.

Τέλος, ο διάσημος εχθρός του Μπάτμαν, ο Τζόκερ, την ιστορία των απαρχών του, θα απεικονίσει στην μεγάλη οθόνη ο Γιόακιμ Φοίνιξ, και ο οποίος θα έχει αρχικά την ονομασία στην ταινία Άρθουρ Φλεκ, θα είναι και αυτός εμπνευσμένος από αληθινά ιστορικά γεγονότα και πρόσωπα.

Έτσι, στην ταινία αυτή, ο Άρθουρ, θα έχει πιθανόν μια βίαιη παιδική ηλικία (από τα λογία του Τζόκεϊ στο Dark Knight) με έναν βίαιο και μέθυσο πατέρα (ή πατριό με βάση κάποιες θεωρίες), να κακομεταχειρίζεται αυτόν και την μητέρα του.

[Η περίπτωση ο Τζόκερ να μεγάλωσε με έναν πατριό αντί για τον κανονικό του πατέρα, είναι πιθανή για κάποιους δε, γιατί ενδέχεται ο Άρθουρ Φλεκ/Τζόκερ στην ταινία αυτή, να είναι νόθος γιος του Τόμας Γουέιν και ως εκ τούτου, ετεροθαλής αδερφός του Μπρους Γουέιν].

Στην συνέχεια, ο ίδιος θα προσπαθήσει να γίνει ένας κωμικός, αλλά θα αποτύχει παταγωδώς, ενώ πιθανότατα θα χάσει την περίοδο αυτή και την μητέρα του από καρκίνο.

Ο ίδιος στην συνέχεια, θα γνωρίσει μια γυναίκα, την οποία θα ερωτευτεί στην διάρκεια της ταινίας αυτής (και ίσως παντρευτεί), την οποία αργότερα θα χάσει και αυτή (η δε ιστορία του Τζόκερ στην ταινία αυτή, θα είναι προφανώς εμπνευσμένη πιθανότατα από το Killing Joke).

Τότε, ο ίδιος απελπισμένος, έχοντας χάσει ότι αγαπούσε στον κόσμο αυτό, και θεωρώντας τον υπεύθυνο για όλα τα δεινά του, αυτόν και τους πλούσιους, θα τρελαθεί και θα αρχίσει μια ζωή εγκλήματος και ληστειών.

Και θα συντηρεί συμμορία, εκμεταλλευόμενος παράλληλα και την ραγδαία φτώχεια της εποχής και την πολίτικη κρίση και ανομία για την ραγδαία άνοδο στην Γκόθαμ, αρχίζοντας μία μια εξέγερση ενάντια στο 1% των πλουσίων στην πόλη αυτή (όπως έκαναν στην πραγματικότητα στην ιστορία ο Στάλιν και ο Χίτλερ), παίρνοντας στην συνέχεια το προσωνύμιο Τζόκερ.

[Επίσης, στην ταινία αυτή, ο πατέρας του Μπρους Γουέιν, ο Τόμας Γουέιν, θα είναι υποψήφιος για δήμαρχος της Γκόθαμ και σε αντίθεση με την συνηθισμένη εικόνα του φιλάνθρωπου και ευεργέτη της Γκόθαμ.

Παράλληλα, στην ταινία αυτή, ο ίδιος θα είναι ένας διεφθαρμένος και άπληστος επιχειρηματίας, ενώ πιθανότατα δεν θα είναι καθόλου πιστός και στην σύζυγο του έχοντας πολυάριθμες ερωμένες.

Τέλος, ο Τόμας Γουέιν θα είναι υπεύθυνος για την μεγάλη ανεργία και το έγκλημα στην Γκόθαμ, ενώ η υποψηφιότητα του θα συναντά μεγάλες αντιδράσεις από τους φτωχούς, και ένα μαζικό κίνημα θα δημιουργηθεί εναντίον του, του οποίου θα ηγείται ή θα στηρίζει ο Τζόκερ.

Και πιθανόν στο τέλος της ταινίας αυτής, ο Τόμας Γουέιν θα δολοφονηθεί από κάποιον «εμπνευσμένο» ή καθοδηγούμενο από τον Τζόκερ, π.χ. τον Joe Chill στις ιστορίες της DC (σενάριο με τις μεγαλύτερες πιθανότητες), ή ακόμα και από τον ίδιο τον Τζόκερ (σενάριο μικρότερων πιθανοτήτων).

(Όπως ακριβώς δηλαδή δολοφονήθηκε και ο πρωθυπουργός της Ρωσίας Πιοτρ Στολύπιν τον καιρό της δράσεως του Στάλιν από τον αναρχικό και οπαδό των μπολσεβίκων Dmitry Bogrov, ο οποίος ήταν εμπνευσμένο και από τις πράξεις του Στάλιν και των μπολσεβίκων.

Και όλα αυτά, την στιγμή, που ο Στολύπιν ανέλαβε την εξουσία στην Ρωσία το 1906 (και την κράτησε ως την δολοφονία του το 1911), ήταν χαοτική μετά την εξέγερση του 1905, καθώς και το χάος που επακολούθησε μετά από αυτή στην Ρωσία (μαζί με την επακόλουθη φτώχεια, ανεργία, χάος και αναρχία στην χωρά), ακριβώς όπως συμβαίνει στην Γκόθαμ στην ταινία.).

Ουσιαστικά, στην ταινία αυτή, η οποία θα διαδραματίζεται το 1981 (όπου κυκλοφόρησε και το κόμικ: «The Killing Joke»), ο χαρακτήρας του Τόμας Γουέιν θα είναι ουσιαστικά εμπνευσμένος από τον νυν πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ  (του «νέου Πάττον»-https://www.triklopodia.gr/%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%AE%CF%84%CF%81%CE%B7%CF%82-%CE%B1%CE%BB%CE%B5%CE%BE%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82-%CF%84%CF%81%CE%AC%CE%BC%CF%80-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%80%CE%AC%CF%84%CF%84%CE%BF/), όπως και το κινήματα που ιδρύθηκαν ανεπιτυχώς εναντίον του, καθώς και τις κατά καιρούς απειλές που ακούγονται από τους εχθρούς του για δολοφονία του από αυτούς.

Η δε Γκόθαμ, θυμιζει επίσης την Νέα Υόρκη του 1980, όταν υπήρχε στην πόλη αυτή ακραία φτώχεια και ανεργία, λόφο της ακραίας νεοφιλελεύθερης πολιτικής του Ρέιγκαν.

Επισης, για τον ίδιο λόγο, τότε κοπήκαν πολλά κρατικά προγράμματα υποστήριξης ανθρώπων με ψυχολογικά προβλήματα, με αποτέλεσμα, πολλοί από αυτούς να παραφρονήσουν τελείως χωρίς καμμία ιατρική βοήθεια και να στραφούν στο έγκλημα, με συνέπεια να γεμίσουν με πολλούς από αυτούς οι φυλακές.

Ότι ακριβώς δηλαδή συμβαίνει και με την Γκόθαμ στην ταινία «Τζόκερ», ενώ εδώ μπορεί να αναφερθεί ότι και εναντίον του τότε Προέδρου των ΗΠΑ έγινε δολοφονική απόπειρα λόγω των πολιτικών του (αποτυχημένη), όπως γίνεται στην ταινία κατά του επίδοξου πολιτικού Τόμας Γουέιν (επιτυχημένη).

O Τζόκερ επίσης, οδεύει κατά κάποιους προς την βία και την τρέλα, όπως η Ντάνυ στην τηλεοπτική σειρά «Game of Thrones»].

Τα δυο μοντέλα για την ιστορία των απαρχών του Τζόκερ, είναι πολύ γνωστά σε όλους μας:

Το ένα είναι ο Αδόλφος Χίτλερ. Και αυτός μεγάλωσε έχοντας μια βίαιη παιδική ηλικία, με έναν βίαιο και μέθυσο πατέρα, να κακομεταχειρίζεται αυτόν και την μητέρα του (εδώ μπορεί να αναφερθεί, ότι και ο πατέρας του Χίτλερ ήταν νόθος γιος).

Στην συνέχεια, ο ίδιος θα προσπάθησε να γίνει ένας ζωγράφος, αλλά απέτυχε παταγωδώς, ενώ την περίοδο αυτή θα χάσει και την μητέρα του από καρκίνο.

Τότε, ο ίδιος απελπισμένος, έχοντας χάσει ότι αγαπούσε στον κόσμο αυτό, και θεωρώντας τον υπεύθυνο για όλα τα δεινά του, αυτόν και τους πλούσιους, θα αρχίσει μετά και τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, μια ανοδική πορεία στην βία και το πολιτικό έγκλημα, η οποία θα τον κάνει το 1933, δικτάτορά της Γερμανίας.

Το άλλο μοντέλο, είναι ο Ιωσήφ Στάλιν. Και αυτός μεγάλωσε έχοντας μια βίαιη παιδική ηλικία, με έναν βίαιο και μέθυσο πάτερα, να κακομεταχειρίζεται αυτόν και την μητέρα του.

Ο ίδιος στην συνέχεια, γνώρισε μια γυναικά, την οποία ερωτεύτηκε και θα παντρεύτηκε, την οποία όμως αργότερα την έχασε και αυτή.

[Είναι δε γνωστά τα ιστορικά λογία που ο Στάλιν είπε στην κηδεία της: «Αυτή η γυναικά ήταν η ηθμοί που κατάφερε να μαλακώσει την πέτρινη καρδιά μου και κάθε αγάπη που είχα για τον κόσμο αυτόν πέθανε μαζί της»].

Στην συνέχεια, ο ίδιος, έχοντας χάσει ότι αγαπούσε στον κόσμο αυτό, και θεωρώντας τον υπεύθυνο για όλα τα δεινά του, αυτόν και τους πλούσιους, οντάς ήδη μέλος του κόμματος του Λένιν, θα αρχίσει μια ζωή εγκλήματος και ληστειών, τάχα για το καλό της επανάστασης (http://alophx.blogspot.com/2017/10/blog-post_20.html).

Και θα συστήσει για τον σκοπό αυτό μια συμμορία (ενώ ο ίδιος θα διοργανώνει ληστείες, λαθρεμπόριο, φόνους, ληστείες τρένων με όπλα και βόμβες, διεύθυνση πορνείων σαν προαγωγός, και λαθρεμπόριο οπλών και ναρκωτικών), εκμεταλλευόμενος παράλληλα και την ραγδαία φτώχεια της εποχής και την πολίτικη κρίση και ανομία για την ραγδαία άνοδο του σε αυτό, παίρνοντας το προσωνύμιο Κόμπα (το οποίο αργότερα άλλαξε σε Στάλιν).

Και με όλες αυτές του τις πράξεις, θα αρχίσει μετά και τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, μια ανοδική πορεία στην βία και το πολιτικό έγκλημα (http://alophx.blogspot.com/2017/10/blog-post_56.html, http://alophx.blogspot.com/2017/10/blog-post_91.html), η οποία θα τον κάνει το 1924, μετά τον θάνατο του Λένιν (ο οποίος πήρε πραξικοπηματικά την εξουσία στην Ρωσία με την βοήθεια των Γερμανών-http://alophx.blogspot.com/2017/09/siloviki-1999.html), απολυτό δικτάτορα της Σοβιετικής Ένωσης.

[Εδώ μπορεί να αναφερθεί επίσης, ότι ο Άρθουρ Φλεκ (Τζόκερ), έχει το όνομα του μυθικού Βρετανού βασιλιά Αρθούρου, ο οποίος ήταν νόθος γιος του Βρετανού βασιλιά Ούθερ Πέτραγκον, όπως και ο Άρθουρ φέρεται στην ταινία να είναι κάποια στιγμή νόθος γιος του «βασιλιά των επιχειρηματιών» Τόμας Γουέιν.

Με την διαφορά όμως ότι εδώ ο υποτιθέμενος «νόθος γιος» δεν θα έχει τον μυθικό ευγενικό βασιλιά χαρακτήρα του βασιλιά Αρθούρου, αλλά μάλλον του νόθου γιου αυτού, του Μόρντρεντ, ο οποίος με τις πράξεις του και την εξέγερση που προκάλεσε ενάντια στον πατέρα του προκάλεσε τον θάνατο του, όπως και ο Άρθουρ με τις πράξεις και την εξέγερση που προκάλεσε ενάντια στον υποτιθέμενο πατέρα του Τόμας Γουέιν του προκάλεσε τον θάνατο του.

Ο δε γυναίκας, αλαζόνας και περιφρονητικός προς τους φτωχούς υποψήφιος πολιτικός και επιχειρηματίας Τόμας Γουέιν, είναι για πολλούς εμπνευσμένος από τον νυν Πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος έχει για πολλούς τον ίδιο ακριβώς χαρακτήρα, ενώ το κίνημα των κλόουν στην ταινία κατά των πλουσίων, είναι εμπνευσμένο από το κίνημα «Occupy Wall Street», το οποίο υποστηρίζει το 99% του Αμερικανικού πληθυσμού έναντι του 1% των πλουσίων].

Από όλα τα παραπάνω, είναι φανερό, ότι η αληθινή ιστορία ήταν αυτή που ενέπνευσε την δημιουργία πολλών διάσημων φανταστικών χαρακτήρων, η τεράστια επιτυχία και δημοτικότητα των οποίων αποδεικνύει, ότι πολλές φορές όπως λέει και το γνωστό ρητό: «Η πραγματικότητα ξεπερνά κατά πόλη την φαντασία».

ΕΞΤΡΑ ΑΡΘΡΟ: ΟΙ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΩΝ ΤΗΣ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΗΣ ΣΕΙΡΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ GAME OF THRONES ΚΑΙ ΤΟΥ ΒΙΝΤΕΟΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ HEROES OF MIGHT AND MAGIC (ALL SERIES)

Ανάμεσα στις δυο αυτές σειρές φαντασίας, υπάρχουν χαρακτήρες με πολλά κοινά χαρακτηριστικά και ομοιότητες:

[Όπως ακριβώς υπάρχουν και πολλές ομοιότητες μεταξύ των χαρακτήρων του Game of Thrones και του Starwars (http://alophx.blogspot.com/2018/10/game-of-thrones.html)].

Και στις δυο σειρές καταρχάς, το βασίλειο ενοποιήθηκε και κατακτήθηκε από έναν πολεμιστή βασιλιά (τον Άεγκον Τανγκάριεν στο Game of Thrones και τον Morglin-Jericho Gryphonheart στο Heroes of Might and Magic).

Επίσης, και στις δυο υπάρχουν τρελοί βασιλείς (ο Άερυς Τανγκάριεν στο Game of Thrones και οι Oleg και ο Nikolai Gryphonherat στο Heroes of Might and Magic), εκ των οποίων δυο δολοφονούνται από πρώην έμπιστους τους (τον Τζέιμι Λάνιστερ ο Άερυς και τον Lord Haart ο Nikolai Gryphonherat, ο οποίος μετά θάνατον γίνεται ο τρελός Lich King).

Και στις δυο περιπτώσεις, υπάρχουν δυο ικανοί βασιλείς, οι οποίοι κατέλαβαν μετά από αγώνες την εξουσία στο βασίλειο και είχαν την υποστήριξη του λαού (ο Ρόμπερτ Μπαράθεον στην σειρά Game of Thrones και οι Ρόναλντ και ο Nikolai Gryphonherat αλλού σύμπαντος στην σειρά Heroes of Might and Magic).

Αυτοί, έχουν έκαστως παντρευτεί μια όμορφη βασίλισσα (την Σέρσει Λάνιστερ ο Ρόμπερτ Μπαράθεον, την Κάθριν ο Ρόναλντ και την Ισαβέλλα ο Νικολάι), ενώ όλοι αυτοί έχουν πολύ κάλους φίλους, με τους οποίους ήταν συστρατιώτες σε πολέμους (τον Ένταρντ Σταρκ ο Ρόμπερτ, τον Κρίστιαν ο Ρόναλντ και τον Σερ Ρόντρικ ο Νικολάι) και προστάτευσαν τους νόμιμους διάδοχους (τον Τζον Σνόου ο Ένταρντ και τον μικρο Νικολάι, τον γιο του Ρόναλντ ο Κρίστιαν).

Οι δε φίλοι αυτών, σκοτώνονται από την βασίλισσα, η οποία τρελαίνεται σε δυο περιπτώσεις (ο Ένταρντ από την Σέρσει και ο Ρόντρικ από την ψευδο-Ισαβέλλα, την τρελή βασίλισσά), ενώ δυο από τους βασιλείς αυτούς (ο Ρόμπερτ Μπαράθεον και ο Κρίστιαν), έχουν δυο κακούς αδερφούς που θέλουν να πάρουν τον θρόνο (τον Στάννις και Άρτσιμπαλντ αντίστοιχα).

Και στις δυο σειρές, υπάρχουν υπεραιωνόβια όντα, τα οποία σε συνεργασία με τα ξωτικά (ή τα παιδιά του δάσους αντίστοιχα), καταφέρουν να αλλάξουν τον ρου του πολέμου, λίγο πριν την ολοκληρωτική καταστροφή του κόσμου (ο Μπρύντεν Μπλάουντραβεν στο Game of Thrones και οι Ράελαγκ και Gelu στο heroes of Might and Magic).

Και στις δυο περιπτώσεις, υπάρχουν φανατικοί ιερείς, οι οποίοι μέσω των ηγετών τους επιβάλλουν θεοκρατία για κάποιο διάστημα στους ηγέτες και τα βασίλεια του βασιλείου (ο Αλαφριά με την ψευδο-Ισαβέλλα την λεγομένη «κόκκινη Εκκλησία» που καεί ζωντανούς τους εχθρούς της και η Μελισσάνδρη που εξοντώνει τους εχθρούς της με φωτιά και ο High Sparrow στο Game of Thrones).

Και στις δυο σειρές υπάρχουν σαδιστές βασανιστές πολέμαρχοι, πιστοί στην βασίλισσα (ο Λάζλο και ο Γκρέγκορ Κλεγκέιν αντίστοιχα), ενώ και στις δυο σειρές,  υπάρχουν βασίλισσες που επιστρέφουν (η Ντενάρυς στο Game of Thrones και οι Κάθριν και Σιμπέλ στο Heroes of Might and Magic) για να ανακαταλάβουν τον θρόνο τους.

Επίσης, υπάρχουν και πολεμίστριες πριγκίπισσες, οι οποίες έχασαν πατέρα τους (η Άρυα τον Ένταρντ και η Freyda τον Ρόντρικ) από τις τρέλες βασίλισσες και ερωτεύτηκαν στην συνέχεια έναν κυνηγημένο και πάλι από τις τρέλες βασίλισσες εξόριστο πρίγκηπα (τον Gendry και τον Duncan αντίστοιχα).

Παράλληλα και στις δυο σειρές, υπάρχουν αδίστακτοι δολοπλόκοι, οι οποίοι υπηρέτησαν κάποτε τον νόμιμο βασιλιά και την βασίλισσα του, τον οποίο στην συνέχεια πρόδωσαν και στράφηκαν με στρατό εναντίον του, με στόχο την κατάκτηση του βασιλείου για λογαριασμό τους (ο Lord Baelish στο Game of Thrones και ο Sandro στο Heroes of Might and Magic, ο οποίος είναι ένα μίγμα Lord Baelish και Kindly Man).

Τέλος και στις δυο σειρές, υπάρχουν στο τέλος προς αντιμετώπιση δυο μεγάλοι υπερφυσικοί κακοί, που για να νικηθούν χρειάζεται ο συνασπισμός όλων των μέχρι τότε αντιμαχόμενων βασιλιάδων (του Night king στο Game of Thrones και των Ka-Beleth και Chaeron στο Heroes of Might and Magic).

[Επίσης εδώ μπορεί να αναφερθεί, ότι η ιστορία του πρίγκηπα Ράεγκαρ και της Λυάνα, θυμίζει πολύ αυτήν του Δαβίδ και της Βηρσαβεέ. Και στις δυο παραπάνω περιπτώσεις, ο Δαβίδ και ο Ράεγκαρ ήταν γενναίοι και ικανοί πολεμιστές, οι οποίοι ήταν ταυτόχρονα και ποιητές και έπαιζαν άρπα.

Και οι δυο επιθυμήσαν, ενώ ήταν ήδη παντρεμένοι να παντρευτούν μια άλλη γυναικά η οποία είχε δοθεί σε άλλον (τον Ουρία στην μια περίπτωση και τον Ρόμπερτ Μπαράθεον στην άλλη). Και οι δυο από την ένωση αυτή απέκτησαν έναν γιο, ο οποιος ήταν μετέπειτα ο διάδοχος τους στον θρόνο (ο Σολομώντας και ο Τζον Σνόου αντίστοιχα).

Τέλος, όλη αυτή τους η ασταθής συμπεριφορά προκάλεσε πολλά προβλήματα στις δυναστείες και τα κράτη τους, αφού λόγω αυτών αρχίσαν οι ανταγωνισμοί για τον θρόνο, τόσο από μέλη της μοναρχίας, όσο και από εκτός αυτής, με τελικό αποτέλεσμα, τα βασίλεια τους να βυθιστούν για πολλά έτη στην αναρχία, σε διασπάσεις και σε εμφυλίους, οι οποίοι σταδιακά τα κατέστρεψαν και τα αποδυνάμωσαν.

Η δε ιστορία της Ντενάρυς Τανγκάριεν, θυμίζει σε πολλούς αυτή του Μωυσή (στην σειρά η Ντανκ έχει τον τίτλο Μύσα, ο οποιος θυμίζει το όνομα Μωυσής). Έτσι, και στις δυο παραπάνω περιπτώσεις, οι πρωταγωνιστές των ιστοριών αυτών πάρθηκαν από μικροί από τις οικογένειας τους, από την γέννηση τους ένας ισχυρός μονάρχης προσπαθούσε να τα εξοντώσει (Φαραώ και Ρόμπερτ Μπαράθεον αντίστοιχα), ενώ και οι δυο πρωταγωνιστές αναγκάστηκαν να εξοριστούν για να σωθούν.

Παράλληλα, και οι δυο πρωταγωνιστές έχουν δυο ικανούς βοηθούς (Ααρών-Μυριάμ και Τζόρα Μόρμοντ και Μισάντει αντίστοιχα), οι οποίοι τους βοηθούν σταθερά στο έργο τους, ενώ και οι δυο αν και φτωχοί αρχικά, αναγεννήθηκαν από την φωτιά (ο Μωυσής με την φλεγόμενη βατό και η Ντάνυ με την φωτιά από την οποία εκκολάφτηκαν τα αυγά δράκων που είχε) και απέκτησαν μεγάλη δύναμη.

Ταυτόχρονα και οι δυο ήταν απελευθερωτές σκλάβων, στους οποίους υποσχέθηκαν να βρουν μια πατρίδα (την γη της επαγγελίας ο Μωυσής, την γη της προφητείας των Ντοθράκι του Stallion who mounts the World η Ντάνυ), από την οποία καταγόταν και οι δυο και στην οποία οι πρόγονοι τους είχαν εγκατασταθεί πολλούς αιώνες πριν ερχόμενοι από τα ανατολικά (την Χαναάν και το Westeros αντίστοιχα), την οποία και ανακατέλαβαν μέσω πολλών πολέμων.

Τέλος, και οι δυο πέρασαν μια θάλασσα για να φτάσουν σε αυτή την γη, ο Μωυσής την Ερυθρά μετά το θαύμα του διαχωρισμού των υδάτων, ενώ η Ντάνυ την θάλασσα ανάμεσα στο Westeros και το Essos.

Η δε βασιλική φρουρά των Επτά βασιλείων του Westeros (Kingsguard) με τα επτά ηρωικά μέλη και τα πολλά κατορθώματα τους, είναι παρόμοια με την βασιλική φρουρά του Δαβίδ με τα οκτώ ηρωικά μέλη και τα πολλά κατορθώματα τους.

Ενώ οι ανηλεείς τρομοκράτες «Γιοι της Αρπύιας» στο Essos, οι οποίοι χρηματοδοτούνταν από το Γιουνκάι, το Άσταπορ και την Καρθ, θυμίζει κατά πολύ την ανηλεή τρομοκρατική οργάνωση ISIS, η οποία χρηματοδοτείται από την Σαουδική Αραβία, το Κατάρ, καθώς και την Τουρκία (η δε πλούσια εμπορικά πόλη του Μηρήν αντιπροσωπεύει τα πλούσια σε πετρέλαιο κράτη της Συρίας και το Ιράκ)].

ΕΞΤΡΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ΑΡΘΡΑ

Οι μυστηριώδεις θάνατοι ανδρών που ενέπνευσαν τον Φρέντι Κρούγκερ. Τα παιδιά φοβούνται τα όνειρα και ο χαρακτήρας του Wes Craven έκανε τους εφιάλτες ακόμα μεγαλύτερους.

Ο Φρέντι Κρούγκερ ήταν ένας serial killer που παγίδευε τα θύματα του μέσα στους εφιάλτες και τα σκότωνε και στους δυο κόσμους. Σε εκείνον των ονείρων και τον πραγματικό. Στον πρώτο ήταν παντοδύναμος. Στον δεύτερο ήταν όσο ευάλωτος ήταν ένας άνθρωπος.

Τα παιδιά φοβούνται τα όνειρα και ο χαρακτήρας του Wes Craven έκανε τους εφιάλτες ακόμα μεγαλύτερους. Πώς όμως τον εμπνεύστηκε; Η ιστορία των Hmong από το Λάος της νοτιοανατολικής Ασία είναι ακόμα πιο τρομακτική από τον πρωταγωνιστή της σειράς ταινιών «A Nightmare on Elm Street».

Ο Craven διάβασε την ιστορία σε ένα άρθρο των LA Times. Σε αυτό αναφερόταν η ιστορία ενός πρόσφυγα από τη γενοκτονία της Καμπότζης, ο οποίος φοβόταν να κοιμηθεί γιατί φοβόταν ότι θα του επιτεθούν στα όνειρά του. Κάποια στιγμή κοιμήθηκε, αλλά μέσα στη νύχτα ακούστηκαν κραυγές. Ο νεαρός είχε πεθάνει στον ύπνο του, στη μέση ενός φρικτού εφιάλτη.

Δεν ήταν ο μόνος. Δεκάδες άνδρες μεταξύ 20 και 30 που ανήκαν στην μειονοτική ομάδα των Hmong πέθαναν με τον ίδιο τρόπο εκείνα τα χρόνια. Και το χειρότερο είναι πως ακόμα και σήμερα κανείς δεν μπορεί να απαντήσει με σιγουριά στο γιατί.

Οι άνθρωποι που υπέφεραν από το σύνδρομο που αργότερα ονομάστηκε SUNDS (Sudden Unexpected/ Unexplained Nocturnal Death Syndrome – Σύνδρομο Απροσδόκητου Νυχτερινού Θανάτου), ήταν πρόσφυγες από το Λάος.

Οι Hmong είχαν συμμαχήσει με τη CIA και πολέμησαν τον κομμουνισμό στον Βιετνάμ. Ωστόσο, μετά την επικράτηση των Βιετκόνγκ, το Λάος έγινε κι αυτό κομμουνιστική χώρα, με τους Hmong να θεωρούνται προδότες. Χιλιάδες έφυγαν ως πρόσφυγες για την γειτονική Ταϊλάνδη αλλά και τις ΗΠΑ. Αρκετοί τα κατάφεραν να φτάσουν αλλά τα τραύματα του πολέμου δεν τους άφησαν σε ησυχία.

Οι θάνατοι με τον ίδιο τρόπο άρχισαν να πληθαίνουν και τα μίντια άρχισαν να ερευνούν. Οι Hmong από την άλλη άρχισαν να ανησυχούν. Εκείνοι την εποχή ζούσαν περίπου 35.000 στις ΗΠΑ. Από όσους πέθαναν εκείνη την περίοδο, οι μισοί πέθαναν από το μυστηριώδες σύνδρομο, με τον συνολικό αριθμό των θανάτων να είναι τριψήφιος. «Ανεξήγητες νύχτες θανάτου Ασιατών» έγραφαν τότε οι εφημερίδες, τίτλος που έφτανε να τραβήξει το μάτι και να ενεργοποιήσει τη φαντασία του Craven.

Η CDC δεν άργησε να ερευνήσει το θέμα. Αλλά οι περισσότεροι επιστήμονες δεν βρήκαν κάποια πειστική ιατρική εξήγηση. Κάποιοι Hmong το απέδωσαν στα νευροπαραλυτικά αέρια του πολέμου, αλλά αυτό δεν μπορούσε να εξηγήσει ούτε γιατί έπληττε μόνο άνδρες, ούτε γιατί συνέβαινε μόνο τη νύχτα.

Οι περισσότεροι Hmong πίστευαν ότι τους τιμωρούν οι πρόγονοί τους επειδή έφυγαν από το Λάος ή ο δαίμονας του εφιάλτη Dab Tsog. Ο τελευταίος φυσικά και δεν υπήρχε, αλλά δεν ήταν λίγοι εκείνοι που σκέφτονταν ότι μπορούσε να ζωντανέψει όσο χρειαζόταν για να σκοτώσει.

Το SUNDS πλέον μπορεί να διαγνωστεί και να αποφευχθεί. Δεν έχει να κάνει με τους εφιάλτες είναι μια γενετική πάθηση που κάνει το σώμα να συντονίζει ακανόνιστα τα ηλεκτρικά σήματα που κάνουν την καρδιά να χτυπά, στέλνοντάς τη σε έναν θανατηφόρο σπασμό. Αλλά εκείνη η επιδημία στα τέλη της δεκαετίας του ’70 μ.Χ. και στις αρχές της δεκαετίας του ’80 μ.Χ. που έπληξε του Hmong δεν έχει εξηγηθεί ακόμα.

Πάντως, μέσα από αυτή την ιστορία, στο μυαλό του Wes Craven γεννήθηκε ο Freddy Krueger. Ένας τρομερός εφιάλτης που μπορούσε να αποδειχθεί θανάσιμος. Οι εφιάλτες και οι θάνατοι των Hmong δεν ήταν όμως ταινία και προκάλεσαν περισσότερο τρόμο εκείνη την εποχή (https://www.pronews.gr/politismos/kinimatografos/oi-mystiriodeis-thanatoi-andron-pou-enepneysan-ton-frenti-krougker/).

Το κήτος που κατάπιε τον Πινόκιο και τον Γέρο Τζεμπέτο σε τρικυμία στο ομώνυμο παραμύθι και μετά βγήκαν αυτοί από την κοιλιά του είναι ξεκάθαρα εμπνευσμένο από την ιστορία του Προφήτη Ιωνά που τον κατάπιε σε τρικυμιά ένα κήτος και τον ξέβρασε μετά από 3 μέρες στις κατέστη; Παλαιστίνης.

Ταινίες τρόμου που βασίζονται σε αληθινά γεγονότα και πρέπει να δείτε. Το Κάλεσμα του 2013 μ.Χ. ήταν η δημοφιλέστερη τέτοια ταινία, όμως υπάρχουν πολλά άλλα έργα που διηγούνται πραγματικές τρομαχτικές ιστορίες.

Οι ταινίες τρόμου υπόσχονται να φοβίσουν ακόμη και τους πιο σκληροπυρηνικούς θεατές, και πρέπει να ομολογήσουμε πως τις περισσότερες φορές το καταφέρνουν με επιτυχία. Ειδικά όσοι παρακολουθούν τακτικά τέτοιες ταινίες στον κινηματογράφο ξέρουν από πρώτο χέρι πόσο τρομαχτικά είναι αυτά τα φιλμ, κυρίως εξαιτίας των έντονων ηχητικών και οπτικών εφέ.

Αν και οι περισσότερες τέτοιες παραγωγές βασίζονται σε φανταστικές ιστορίες, υπάρχουν ταινίες τρόμου που συνδέονται με αληθινά περιστατικά. Φυσικά οι σκηνοθέτες και οι παραγωγοί βάζουν πάντα λίγο σάλτσα για να κάνουν το αποτέλεσμα πιο εμπορικό, αυτό δεν αναιρεί όμως το γεγονός πως οι συγκεκριμένες ταινίες μπορούν να λυγίσουν ακόμη και τους πιο απαιτητικούς θεατές. Πάμε λοιπόν να δούμε τις γνωστότερες ταινίες τρόμου που βασίζονται σε αληθινά γεγονότα.

Zodiac 2007 μ.Χ. Το 2007 μ.Χ. κυκλοφόρησε μία ιδιαίτερη ταινία θρίλερ και τρόμου ονόματι Zodiac, η οποία μετέφερε στην μεγάλη οθόνη την ιστορία ενός κατά συρροή δολοφόνου ονόματι Zodiac Killer. Ο ίδιος τρομοκρατούσε την αμερικανική πόλη του Σαν Φρανσίσκο σχεδόν ολόκληρη την δεκαετία του '1.960 μ.Χ.

Η ταινία εστιάζει περισσότερο στο μυστήριο της υπόθεσης παρά στα εγκλήματα του Zodiac, ωστόσο για τους λάτρεις αυτών των σκηνών υπάρχουν αρκετές στιγμές στις οποίες οι αποτρόπαιες πράξεις του Zodiac Killer προβάλλονται με πολύ ρεαλιστικό και λεπτομερές τρόπο.  Μέχρι και σήμερα οι αρχές της Αμερικής δεν ανακάλυψαν ποιος είναι ο Zodiac Killer, πράγμα που σημαίνει ότι το μυστήριο συνεχίζεται...

Αμιτιβίλ ( The Amityville Horror) 1.979 μ.Χ. Οι παλαιές ταινίες τρόμου, αν και δεν διαθέτουν τα εντυπωσιακά ηχητικά και οπτικά εφέ των σημερινών παραγωγών, είχαν έναν ιδιαίτερο και μοναδικό τρόπο να τρομάζουν το κοινό. Μία από τις πρώτες τέτοιες ταινίες που βασίζονταν σε αληθινά γεγονότα ήταν η Αμιτιβίλ, μία ταινία που προβλήθηκε για πρώτη φορά στους κινηματογράφους το έτος 1.979 μ.Χ..

Η ταινία βασίζεται σε ένα βιβλίο, το οποίο δημοσιεύθηκε το 1.975 μ.Χ. και διηγούνταν την ιστορία μίας οικογένειας που μετακόμισε σε νέα κατοικία στο Long Island. Αυτό που δεν γνώριζε η οικογένεια ήταν πως στο σπίτι είχαν διαπραχθεί μία σειρά από δολοφονίες, πράγμα που το κατέστησε στοιχειωμένο.

Από τις πρώτες ημέρες στην νέα τους οικία, τα μέλη της οικογένειας κατάλαβαν πως τα κακόβουλα πνεύματα που ζούσαν στο σπίτι ήθελαν το κακό τους. Η ταινία Αμιτιβίλ σημείωσε τεράστια επιτυχία και θεωρείται πως επηρέασε πολλές μελλοντικές αμερικανικές ταινίες τρόμου, όπως την Paranormal Activity.

Το Κάλεσμα (The Conjuring) 2013 μ.Χ. Το 2013 μ.Χ. προβλήθηκε στους κινηματογράφους μία από τις δημοφιλέστερες και εμπορικότερες ταινίες τρόμου της σύγχρονης κινηματογραφικής ιστορίας. Μιλάμε φυσικά για το Κάλεσμα, το οποίο εντυπωσίασε άπαντες με τα ρεαλιστικά του γραφικά και την ενδιαφέρουσα πλοκή του.

Όπως αναφέρεται και στην ταινία, η ιστορία βασίζεται σε αληθινά γεγονότα. Πράγματι, οι σεναριογράφοι εμπνεύστηκαν την πλοκή του έργου αφότου έμαθαν για μία πραγματικά τρομαχτική ιστορία. Το έτος 1.971 μ.Χ. υπήρχαν έντονες φήμες για μία στοιχειωμένη φάρμα στο Rhode Island των Ηνωμένων Πολιτειών.

Όσοι έχετε δει την ταινία ξέρετε πως οι σκηνοθέτες και οι σεναριογράφοι πρόσθεσαν ή άλλαξαν αρκετά πράγματα στην ιστορία, ωστόσο το αποτέλεσμα παραμένει αρκετά ποιοτικό και πολύ τρομαχτικό. Εξαιτίας της επιτυχίας του έργου δημιουργήθηκε ένα ολόκληρο κινηματογραφικό σύμπαν από τον κόσμο της ταινίας, σύμπαν στο οποίο προστέθηκαν ταινίες όπως η Άναμπελ.

Το Πνεύμα του Κακού (Poltergeist) 1.982 μ.Χ. Τρία χρόνια μετά την κυκλοφορία του Αμιτιβίλ, κυκλοφόρησε μία άλλη ιδιαίτερη ταινία τρόμου ονόματι το Πνεύμα του Κακού. Όπως η Αμιτιβίλ έτσι και το Πνεύμα του Κακού βασίζεται σε αληθινά γεγονότα και συγκεκριμένα στο μυστήριο της οικίας Herman.

Την δεκαετία του '1.950 μ.Χ. στα προάστια του Long Island λέγονταν πως υπήρχε ένα στοιχειωμένο σπίτι. Η οικογένεια που διέμενε σε αυτό ονομάζονταν Herman. Αφότου παρατήρησε παράξενα πράγματα να συμβαίνουν τακτικά εντός της οικίας της, η οικογένεια ζήτησε την βοήθεια ερευνητών παραφυσικής δραστηριότητας.

Οι ερευνητές επιβεβαιώσουν πως μπουκάλια έσπαγαν μόνα τους και αντικείμενα μετακινιόντουσαν εντός των δωματίων. Η υπόθεση Herman είχε πάρει μεγάλες διαστάσεις και είχε γίνει πρωτοσέλιδο σε εφημερίδες ολόκληρης της Αμερικής.

Το Τέρας Μέσα Της (Compliance) 2012 μ.Χ. Το Τέρας Μέσα της ήταν μία ταινία τρόμου που κυκλοφόρησε το πρόσφατο 2012 μ.Χ. Αν και δεν είναι τρομαχτική με τον ίδιο τρόπο που είναι οι υπόλοιπες ταινίες της λίστας, το εν λόγω έργο προκαλεί στους θεατές μία συνεχή αγωνία και ένα διαρκές άγχος.

Το Τέρας Μέσα της βασίζεται σε μία ιστορία από το 2004 μ.Χ., όταν ένας άντρας υποδυόμενος τον αστυνομικό ανάγκασε υπαλλήλους ενός καταστήματος fast food να κάνουν πολύ αλλόκοτα πράγματα. Αν έχετε κλειστοφοβία καλύτερα θα ήταν να αποφύγετε την εν λόγω ταινία ή τουλάχιστον να δείτε το τρέιλερ πρώτα για να καταλάβετε για ποιο πράγμα μιλάμε.

10 Rillington Place 1.971 μ.Χ. Το μακρινό 1.971 μ.Χ. κυκλοφόρησε μία ταινία που διηγούνταν την ιστορία του John Christie, ενός από τους γνωστότερους κατά συρροή δολοφόνους του Λονδίνου. Ο Christie είναι μάλλον ο δεύτερος δημοφιλέστερος serial killer της Βρετανικής πρωτεύουσας μετά τον Τζακ τον Αντεροβγάλτη. Έδρασε τις δεκαετίες του '40 μ.Χ. και του '50 μ.Χ., όταν και αφαίρεσε τις ζωές περισσότερων από 8 γυναικών, συμπεριλαμβανομένης της γυναίκας του.

Το 1.971 μ.Χ. κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους η ταινία 10 Rillington Place, ένα φιλμ που θεωρείται ότι μετέφερε στην μεγάλη οθόνη τα αποτρόπαια εγκλήματα του Christie με μεγάλη επιτυχία. Ο πρωταγωνιστής απέδωσε εξαιρετικά στον ρόλο του, ωστόσο ο ίδιος παραπονέθηκε μετέπειτα αναφέροντας πως η ερμηνεία του τον στοίχειωνε για πολύ μεγάλο διάστημα.

Open Water 2003 μ.Χ. Το 2003 μ.Χ. έπαιξε για πρώτη φορά στους κινηματογράφους μία ταινία θρίλερ ονόματι Open Water, δηλαδή Ανοιχτά Νερά. Η πλοκή της ταινίας βασίστηκε στην αληθινή ιστορία του Tom και Eileen Lonergan, δύο Αμερικανών που έζησαν έναν πραγματικό εφιάλτη το 1.998 μ.Χ.

Το ζευγάρι έκανε κατάδυση στον Μεγάλο Κοραλλιογενή Ύφαλο της Αυστραλίας μαζί με ομάδα άλλων τουριστών, ωστόσο η βάρκα που τους μετέφερε στο σημείο τους ξέχασε πίσω και επέστρεψε στην ακτή χωρίς αυτούς.

Κάπως έτσι ο Tom και η Eileen παγιδεύτηκαν στην μέση του ωκεανού. Τα σώματά τους δεν βρέθηκαν ποτέ, πράγμα που σημαίνει πως ούτε η ιστορία ούτε η ταινία έχει χαρούμενο τέλος. Αν θέλετε πάντως να την παρακολουθήσετε να σας ενημερώσουμε πως και στα 80 λεπτά διάρκειά της θα ζήσετε μία πραγματική αγωνία. Επίσης ετοιμαστείτε να δείτε κάποιες ρεαλιστικές σκηνές με αιμοδιψείς καρχαρίες.

Winchester 2018 μ.Χ. Η νεότερη ταινία της λίστας ονομάζεται Winchester, κυκλοφόρησε το έτος 2018 μ.Χ. και αφηγούνταν την ιστορία μίας χήρας, η οποία λέγεται πως επέκτεινε συνεχώς το σπίτι της την δεκαετία του ΄1.900 μ.Χ. για να φιλοξενεί πνεύματα που συνδέονταν με τον θάνατο του άντρα της.

Αν θέλετε να παρακολουθήσετε κάτι ποιοτικό, τότε καλύτερα να παραβλέψετε το Winchester. Παρά το γεγονός πως πρωταγωνιστεί η ταλαντούχα Έλεν Μίρεν, το σενάριο είναι λίγο-πολύ απογοητευτικό και η πλοκή δεν εντυπωσιάζει ακόμη και τους λιγότερο απαιτητικούς θεατές. Μπορούμε να προτείνουμε το Winchester μόνο στους φανς των σκοτεινών και τρομαχτικών ταινιών, οι οποίοι θα μπορούσαν να εκτιμήσουν την ιδιαίτερη ομορφιά αυτού του έργου.

Επίσης πρέπει να τονίσουμε πως η αληθινή ιστορία της χήρας αποδείχθηκε μία απλή φήμη. Η γυναίκα αναγκάστηκε να κάνει αλλαγές στην οικία της λόγω του καταστροφικού σεισμού του 1.906 μ.Χ. στο Σαν Φρανσίσκο και όχι λόγω κάποιας αρρωστημένης εμμονής με φαντάσματα και πνεύματα.

Η Πόλη του Χιονιού (Snowtown) 2011 μ.Χ. Για το τέλος κρατήσαμε την Πόλη του Χιονιού, ένα φιλμ του 2011 μ.Χ. που έγινε παγκόσμια γνωστό για το τρομερό επίπεδο ρεαλισμού του. Στόχος της ταινίας ήταν να παρουσιάσει όσο πιο λεπτομερώς γίνονταν τα αποτρόπαια εγκλήματα που τρομοκρατούσαν ένα μικρό αυστραλιανό προάστιο την δεκαετία του '1.990 μ.Χ.

Για 7 ολόκληρα χρόνια μία ομάδα 4 αντρών επιτίθονταν διάφορους στόχους, κυρίως παιδόφιλους και ομοφυλόφιλους. Η Πόλη του Χιονιού δεν είναι μία συνηθισμένη ταινία. Θα λέγαμε πως ενδείκνυται μόνο για τους λάτρεις των φιλμ που δεν διστάζουν να προβάλουν σκληρές σκηνές, σκηνές οι οποίες θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ακόμη και αρρωστημένες. Παρακολουθήστε το έργο με δική σας ευθύνη, εμείς σας προειδοποιήσαμε (https://www.pentapostagma.gr/politismos/7262264_tainies-tromoy-poy-basizontai-se-alithina-gegonota-kai-prepei-na-deite-binteo).

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

1)           http://alophx.blogspot.com/2018/05/blog-post_45.html

2)           http://alophx.blogspot.com/2017/09/game-of-thrones-update-update.html

3)           http://alophx.blogspot.com/2017/09/h-odessa.html

4)           http://alophx.blogspot.com/2017/06/game-of-thrones_7.html

5)           https://www.triklopodia.gr/%CF%84%CE%BF-game-thrones-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%87%CE%B7-%CF%84%CE%B7%CF%83-%CE%BC%CE%B5%CF%83%CE%B7%CF%83-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%B7%CF%83/

6)           https://www.triklopodia.gr/%CE%B5%CE%BE%CF%84%CF%81%CE%B1-%CE%B1%CF%81%CE%B8%CF%81%CE%BF-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%83%CF%87%CE%B5%CF%83%CE%B7-%CF%84%CF%89%CE%BD-sparrows-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%BF%CF%85/

7)           https://www.triklopodia.gr/game-thrones-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CF%85%CF%88%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B9%CF%89%CE%B1%CE%BD%CE%BD%CE%B7-%CE%BF%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B4/

8)           https://www.triklopodia.gr/%CF%84%CE%BF%CF%85-iron-throne-%CF%84%CE%B1-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BC%CF%85%CE%B8%CE%B9%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%B7/

9)           http://alophx.blogspot.com/2017/06/blog-post_65.html

10)          http://alophx.blogspot.com/2017/09/to-brexit-kai-to-game-of-thrones-season.html

11)          http://alophx.blogspot.com/2018/01/blog-post.html

12)          http://alophx.blogspot.com/2018/09/blog-post_5.html

13)          http://alophx.blogspot.com/2018/11/starcraft.html

14)          http://alophx.blogspot.com/2018/10/blog-post_24.html

15)          http://alophx.blogspot.com/2018/05/blog-post_99.html

16)          http://alophx.blogspot.com/2018/05/blog-post_55.html

17)          http://alophx.blogspot.com/2017/06/blog-post_2.html

18)          http://alophx.blogspot.com/2017/05/blog-post_39.html

19)          http://kokkinignosi.blogspot.com/2016/10/blog-post_970.html

20)          http://alophx.blogspot.com/2018/03/blog-post_7.html

21)          http://alophx.blogspot.com/2016/09/games-of-thrones-kai.html