ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΜΙΚΡΕΣ ΚΑΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΕΣ ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΕΠΑΝΑΛΗΨΕΙΣ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ ΣΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ 19

ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΜΙΚΡΕΣ ΚΑΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΕΣ ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΕΠΑΝΑΛΗΨΕΙΣ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ ΣΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ 19

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Ως γνωστόν, ο περισσότερος κόσμος γνωρίζει μόνο τα σημαντικότερα και διασημότερα περιστατικά και προσωπικότητες της ιστορίας, τα οποία την επηρέασαν και διαμόρφωσαν σημαντικά με τις πράξεις τους, και των οποίων πολλές φορές ο βίος και οι πράξεις μοιάζουν καταπληκτικά. Όμως υπάρχουν και λιγότερο γνωστές ιστορικές ομοιότητες προσώπων και γεγονότων στην ιστορία που διαμόρφωσαν σημαντικά σε αυτή. Κάποιες από αυτές αναφέρονται και στο παρόν άρθρο.

Έτσι, υπήρχαν κάποιοι άπιαστοι διεθνείς κατά συρροή δολοφόνοι οι οποίοι δεν συνελήφθησαν ποτέ όπως ο Τζακ ο Αντεροβγάλτης στην Μεγάλη Βρετανία ο Zodiac στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και ο Mr. Cruel στην Αυστραλία.

Για τον Τζακ τον Aντεροβγάλτη ο πιο πιθανός ύποπτος για τα εγκλήματα με μαρτυρίες και αρκετές αποδείξεις θεωρείται ο Ααρών Κoμίνσκι για τον Zodiac ο Arthur Allen ενώ για τον Mr. Cruel o ο Brian Alan Elkner. Παράλληλα και ο Chris Donovan  gwane που ήταν πρώην αστυνομικός θεωρείται και αυτός ως ένας από τους κυρίους ύποπτους αν όχι ο πιο κύριος για ότι ήταν ο εγκληματίας Mr. Cruel στην Αυστραλία.

Ο βασιλιάς του ποπ Michael Jackson είχε παντρευτεί την κόρη του βασιλιά της Rock and Roll Elvis Presley την Mary. Ο ίδιος ο Michael Jackson αποδείχτηκε ότι ήταν παιδόφιλος όπως και ο απαγωγέας παιδιών Mr. Cruel στην Αυστραλία. Ο Έλβις Πρίσλεϊ είχε κτήμα με ονομα Γκρέισλαντ και ο Michael Jackson είχε κτήμα με ονομα Neverland.

Η Ελλάδα λέγεται και Κολομβία των βαλκανίων.

Στην Αρχαία Κρήτη υπήρχαν τα ταυροκαθάψια, στην σύγχρονη Ισπανία υπάρχουν ταυρομαχίες, ενώ στην Αμερική οι καουμπόητες στο τέξας και άλλου κάνουν και αυτοί τα δικά τους παιχνίδια με τις ταυρομαχίες.

Οι ήττες των ανίκανων Αυτοκρατόρων Ιουλιανού και Ουάλη είχαν σαν αποτέλεσμα την πλήρη καταστροφή του στρατού της και επίσης αναγκάστηκαν να της να υποστούν τις συνέπειες τους οι διάδοχοι τους και ο λαός της ρωμανίας που πλήρωσαν και τις συνέπειες τους.

O versace, όπως επίσης και ο Καβάφης έγιναν στην συνέχεια ομοφυλόφιλοι και λόγου του πως μεγάλωσαν. Ο δε δολοφόνος του versace όπως και του Λένον σκότωσαν αυτούς γιατί πίστευαν ότι με τον τρόπο αυτό θα γίνονταν διάσημοι και οι δύο.

Τόσο ο Henry ford, όσο επίσης και ο Disney που ήταν διάσημοι επιχειρηματίες και πολύ πλούσιοι μισούσαν και οι δύο τους Eβραίους κι ήταν υπέρ του Xίτλερ και οι δύο.

Έγιναν ιστορικά στέψεις βασιλιάδων σε περιπτώσεις που υπήρχε εξωτερική εισβολή, όπως επίσης και εμφύλιος πόλεμος προκειμένου ενωθεί ο λαός, όπως είναι σαν μετά τους εμφύλιους σε  Ελλάδα και επίσης Ισπανία,  στην Γαλλία μετά την γαλλική Επανάσταση, όπως επίσης και στην ρωσία των λεγόμενο «Καιρό των ταραχών».

Μόνο στην Κίνα, στην Μέση Ανατολή και στην Ευρώπη χάθηκε ο μισός πληθυσμός τους από τον Μαύρο Θάνατο.

Για κάποιους μουσουλμάνους η Νέα Υόρκη ονομάζεται από αυτούς τους ίδιους μεγάλο μήλο ενώ αντίστοιχα η τούρκοι έλεγαν την κωνσταντινούπολη κόκκινο μήλο.

Τόσο ο Κλαούζεβιτς από την αιχμαλωσία του από τους γάλλους έμαθε πολλά πράγματα στην στρατηγική τα οποία μετά χρησιμοποιήσετε για αναδιοργανώσει τον στρατό του κράτους του, όπως ακριβώς έπαιρνε και ο φίλιππος ο δεύτερος της πάντα Ελληνικής Μακεδονίας όταν ήταν αιχμάλτος στην Θήβα από τον Επαμεινώντα και τον Πελοπίδα.

Στο Εκουαδόρ με Πρόεδρο τον Ρόλντος Τορόντος και στο Ιράν με Πρόεδρο τον Μοσάντεκ και πρωθυπουργό οι πετρελαϊκές εταιρείες τους έριξαν από την εξουσία όταν αυτοί προσπάθησαν εθνικοπήσουν τον πλούτο και τις πετρελαϊκές εγκαταστάσεις των χωρών που τους άνικαν με την βοήθεια των βρετανών και των Αμερικάνων πρακτόρων.

Ο Νεβρός που θεωρείται όταν πρόγονος του Ιπποκράτη λέγεται ότι ήταν αυτός ο οποίος πρότεινε αν και άλλοι λένε ότι ήταν ο Κλεισθένης ή όσο φως όλων να ρίχνει την δηλητήριο στην πόλη της Κίρρας για να την καταλάβουν και αντικαταστρέψουν τα μέρη που είχαν αποφασίσει να επιτεθούν στην συγκεκριμένη περίπτωση.

Αντίστοιχα πολύ για Ιταλοί στα τρίκαλα την διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και όταν στην μάχη το 1.944 μετά Χριστόν προέλαυναν εναντίον της Ιταλίας χρησιμοποίησαν σε πολλές περιπτώσεις βακτήρια κίτρινο πυρετού προκειμένου να αντιμετωπίσουν τους αντιπάλους τους, ενώ άλλοι έκαναν παράνομα ιατρικά πειράματα στην Γερμανία, όπως λόγου χάρη ο διαβόητος Dr. Mengele ο άγγελος του θανάτου στα στρατόπεδα συγκέντρωσης στο Άουσβιτς και του Νταχάου και στην Ιαπωνία ο Δόκτωρ Ρίκι στην Μονάδα 731 στην Κίνα.

Τόσο Αννίβας όσο και ότι Βέροιος Γράφος σε μάχες με τους εχθρούς τους άφησαν πίσω και οι δύο μολυσμένα τρόφιμα τα οποία οι αντίπαλοι τους πραγματικά κατανάλωσαν και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να πάθουν αρρώστιες να πεθάνουν πολύ από αυτούς και αυλοί να τους επιτεθούν και να τους νικήσουν.

Με εκτροπή φράγματος κέρδισε τους εχθρούς τους και ο Μέγας Αλέξανδρος όπως ακριβώς έκανε και ο Τζένκινς Χαν.

Η Ερυθραία ονομάζεται και βόρεια Κορέα της Αφρικής.

Το Νταχάου της Αφρικής λέγεται ότι είναι Κεντρο-Αφρικανική Δημοκρατία.

Οι Σπαρτιάτισσες ήταν ηρωικές στην Αρχαιότητα δεν έκλαιγαν το για τον θάνατο του συζύγου τους που πέθανε στην μάχη και το ίδιο ακριβώς έκαναν και για τον θάνατο του συζύγου τους και οι γυναίκες στην Ελεύθεροι Κύπρο τον οποίων οι σύζυγοι πέθαναν για την ελευθερία της πάντα Ελληνικής αυτής νήσου και ήταν μέλη του ΕΟΚΑ.

Και όπως για την ελευθερία της Ελλάδας κατά των διάρκεια του Αγώνα της Εθνικής του 1.821 μετά Χριστόν σπουδαίο ρόλο έπαιξε ίδρυση και η διοίκηση της οργάνωσης της φιλικής Εταιρείας, το ίδιο ακριβώς έκανε και για την ελευθερία της Κύπρου η οργάνωση της ΕΟΚΑ στις οποίες και μέλη ήταν θρησκευόμενοι και πατριώτες άνθρωποι, ενώ σε αυτές τις δύο περιπτώσεις βοήθησε πάρα πολύ η Εκκλησία στην επιτυχία του αγώνα, τόσο ψυχικά και ηθικά, όσο επίσης και υλικά, αλλά ακόμη και με μέλι της τα οποία αποτελούσαν την πλειοψηφία των οργανισμών αυτών και έδιναν όρκο ιερό ότι θα κάνουν τα πάντα για να ελευθερώσουν την πατρίδα τους και θα παρακούν τις εντολές της εταιρείας ορκιζόμενης στο Ευαγγέλιο.

Και όπως μετά την ελευθερία της Ελλάδος ή μάλλον ενός μικρού μέρους της αυτό υπόγειο που έμεινε υπόδουλο από τους τούρκους τρεις ήταν οι Μεγάλες Δυνάμεις που ήταν υπεύθυνες για την Ελλάδα, το ίδιο ακριβώς έγινε και μετά την κουτσουρεμένη δήθεν ανεξαρτησία της Κύπρου μας από τους βρετανούς αφού πάλι τρεις δυνάμεις ήταν υπεύθυνες για την εγγύηση της ανεξαρτησίας τους.

Ένας νεαρός άνδρας, Ιουδαίος στην καταγωγή, αλλά ανατραφείς από έναν Ρωμαίο ελεύθερο στην πόλη Σιδώνα, εντάχθηκε στην οικογένεια του Ηρώδη, λόγω της ομοιότητας της εμφάνισής του, την οποία όσοι τον είδαν βεβαίωσαν ότι ήταν του Αλεξάνδρου, γιου του Ηρώδη, τον οποίο είχε σκοτώσει. Και αυτό τον παρακίνησε να προσπαθήσει να κατακτήσει την κυβέρνηση.

Έτσι, προσέλαβε ως βοηθό έναν άνθρωπο από την χώρα του (κάποιον που γνώριζε καλά τις υποθέσεις του παλατιού, αλλά από άλλες απόψεις ήταν άρρωστος άνθρωπος, και κάποιον που η φύση του τον έκανε ικανό να προκαλεί μεγάλες αναταραχές στο κοινό, και κάποιον που έγινε δάσκαλος μιας τέτοιας άτακτης επινόησης στον άλλον) και δήλωσε ότι ήταν ο Αλέξανδρος και γιος του Ηρώδη, αλλά κλάπηκε από έναν από εκείνους που στάλθηκαν να τον σκοτώσουν, ο οποίος στην πραγματικότητα σκότωσε άλλους άνδρες για να εξαπατήσει τους θεατές, αλλά έσωσε τόσο αυτόν όσο και τον αδελφό του Αριστόβουλο, όπως ο είπαν για ον διάδοχο πρίγκιπα στον Πύργο ή Λουδοβίκο ή Αναστασία.

Ο ψεύτικος Αλέξανδρος ήταν ένας δυνατός, δραστήριος άνδρας και ικανός να εργάζεται με τα χέρια του, για να μην αθετήσει την υπόσχεσή του, τον έβαλε ανάμεσα σε εκείνους που θα κωπηλατούσαν ανάμεσα στους ναυτικούς: αλλά σκότωσε αυτόν που τον έπεισε να κάνει αυτό που είχε κάνει.

Ο Πόπλιος Πετρώνιος που ανέβαλε να φέρει ο τάγαλμα ου Καλιγούλα συν Ιερουσαλήμ, έγραψε στον Γάιο Καλιγούλα αναφορές, ως συγγνώμη που δεν έκανε ό,τι απαιτούσε η επιστολή του από αυτόν. Και ότι όταν εκεί κινδύνευε να χαθεί, σώθηκε από τον θάνατο του ίδιου του Γάιου, πριν τον θανατώσει.

Ο Καλιγούλας δεν πρόλαβε επειδή πεθάνει και οι αρχιτέκτονες είπαν στον Μέμμιο Ρέγκουλο, ο οποίος είχε διαταχθεί να απομακρύνει το άγαλμα του Δία, ότι η κατασκευή ήταν τέτοια που θα χαλούσε και δεν θα άντεχε την απομάκρυνση.

Αναφέρθηκε επίσης ότι ο Μέμμιος, τόσο εξαιτίας αυτού του λόγου όσο και εξαιτίας κάποιων τέτοιων ισχυρών θαυμάτων απίστευτης φύσης, ανέβαλε την απομάκρυνσή του και έγραψε στον Γάιο αυτές τις αναφορές, ως συγγνώμη που δεν έκανε ό,τι απαιτούσε η επιστολή του από αυτόν. Και ότι όταν εκεί κινδύνευε να χαθεί, σώθηκε από τον θάνατο του ίδιου του Γάιου, πριν τον θανατώσει.

Ο Καίσαράς και ο Ιώσηπος μίλαγαν για ον εαυτό τους στην ιστορία τους σε 3^ο πρόσωπο.

Οι Σικάριοι είναι μια από τις πρώτες γνωστές οργανωμένες δυνάμεις δολοφονίας με «μανδύα και στιλέτο», που προηγούνται του Τάγματος των Δολοφόνων και των Νίντζα.

Τόσο ο Εύβουλος, όσο επίσης και ο Λυκούργος 2 μεγάλη Αθηναίοι οι πολιτικοί φρόντισαν να φτιάξουν ο καθένας όσο μπορούσε τα οικονομικά της Αθήνας ιδίως μετά την Χαιρώνεια και να την κάνουν πάλι μία πολύ ισχυρή οικονομία.

Ο Οκταβιανός Αύγουστος ίδρυσε την λατρεία του Αυτοκράτορας στην ρώμη και ο Λυκούργος στην Αθήνα την λατρεία της δημοκρατίας Σαν δήθεν θεότητες και οι δύο για να ενισχύουν με κύρος και να φροντίσουν σαν δήθεν οι ιερές αυτές τις δύο ιδεολογίες.

Τόσο Καποδίστριας, όσο επίσης και ο Λυκούργος στην Αρχαία Αθήνα δημιουργήσαν ισχυρός στόλο προκειμένου με αυτούς να καταπολεμήσουν τους πειρατές και να αφήσω να ελεύθερο το εμπόριο όπως και κάνει παλαιότερα και ο Μίνωας, ο Πομπήιος και οι βρετανοί στις μέρες μας.

Νέα Καρχηδόνα δημιουργήθηκε από τους Καρχηδονίους όχι μόνο στην Ισπανία/Ιβηρία, αλλά επίσης και στην Κύπρο.

Σε υπόγειο καταφύγιο κρύβονταν εν καιρώ πολέμου για να μη σκοτωθούν τόσο Αδόλφος Χίτλερ πόσο επίσης και ο Νετανιάχου και ο Χαμενεί στις μέρες μας.

Έδιωξαν οι ίδιοι οπαδοί του των ιδρυτή του κόμματός τους από το κόμμα για τις ακραίας θέση τους στη μεγαλεία των  Ζακ Μαρίν Λεπέν Η κόρη του Μαρί Λεπέν και πολλοί άλλοι οπαδοί του ενός στην Ελλάδα τον Καρατζαφέρη για αντίστοιχους λόγους από το κόμμα του το ΛΑΟΣ που αυτός είχε ιδρύσει.

Έκοβαν της γενειάδες στην Ρωσία ο Μέγας Πέτρος για ότι τον τάχα ήθελε έτσι οι πολίτες να πάψουν να είναι δήθεν πολίτες και να γίνουν ευρωπαίοι όπως αντίστοιχα το ίδιο ακριβώς πράγμα έκανε και ο Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος σε πολλούς κύπριους που είχε υποδηλώσει με τον ίδιο ακριβώς λόγο.

Στον Βελουχιώτη και στον Νταβέλη με τον θάνατο τους μπήκε το κεφάλι τους σε παλούκι για παραδειγματισμό.

Αρωμάτιζαν το σώμα τους ο Καίσαρας και ο Μωάμεθ.

Εκλογή αρχικά βασιλιάδων σε ρώμη και ισλάμ και μετα δυναστείες.

Το 1870 στα Γρεβενά, ένα κορίτσι βιάζεται από Τουρκαλβανό λήσταρχο μπροστά στα μάτια του πατέρα της, ενός ιερέα. Ανάμεσα στους μάρτυρες βρίσκεται ο νεαρός Βασίλειος Ζούρκας, γόνος πλούσιας οικογένειας από το Νυμφαίο.

Δεν ήταν ακόμα επαναστάτης. Δεν είχε σκοπό, ούτε σημαία. Μόνο μια παρορμητική οργή που ξύπνησε σε δευτερόλεπτα. Πυροβολεί, σκοτώνει, και μαζί με τον αδερφό του και τον φίλο τους, φεύγουν στα βουνά. Έτσι ξεκινά μια ζωή αντάρτικη. Χωρίς γυρισμό. Χωρίς έλεος (όπως έκανε και ο Πάντσο Βίλα όταν ο γιος ενός γαιοκτήμονα βίασε την αδεή του).

Βασίλειος Ζούρκας, ο Μακεδόνας Επαναστάτης που έκαψε Δικαστή, απήγαγε τη Γυναίκα του Πασά και εξαφάνισε 1300 Οθωμανούς Το 1.870 μ.Χ. στα Γρεβενά, ένα κορίτσι βιάζεται από Τουρκαλβανό λήσταρχο μπροστά στα μάτια του πατέρα της, ενός ιερέα. Ανάμεσα στους μάρτυρες βρίσκεται ο νεαρός Βασίλειος Ζούρκας, γόνος πλούσιας οικογένειας από το Νυμφαίο.

Δεν ήταν ακόμα επαναστάτης. Δεν είχε σκοπό, ούτε σημαία. Μόνο μια παρορμητική οργή που ξύπνησε σε δευτερόλεπτα. Πυροβολεί, σκοτώνει, και μαζί με τον αδερφό του και τον φίλο τους, φεύγουν στα βουνά. Έτσι ξεκινά μια ζωή αντάρτικη. Χωρίς γυρισμό. Χωρίς έλεος.

Σε κάθε γωνιά της Μακεδονίας και της Θεσσαλίας, το όνομά του γίνεται φόβος. Δεν πολεμά απλώς. Τιμωρεί. Στην Αχρίδα, ένας καδής καταδυναστεύει Χριστιανούς. Ο Ζούρκας δεν στέλνει απλώς προειδοποιήσεις. Καίει το σπίτι του δικαστή, σκοτώνει μέρος της φρουράς του και στέλνει την γυναίκα του πίσω στον άντρα της — γυμνή, με απειλητικό σημείωμα. Είναι η γλώσσα που ξέρει να μιλά. Μετά από αυτό, οι Χριστιανοί της Αχρίδας δεν ξαναφοβούνται.

Στην Γεωργία Ασπροποτάμου, δύο Τούρκοι ληστές απαγάγουν την γυναίκα του Έλληνα Νάκου Μπράντζιτσα, κατ’ εντολήν του Αλήμπεη από την Πόιανη. Ο Ζούρκας με τον Δημήτριο Νταλίπη στήνουν ενέδρα. Τους σκοτώνουν και στέλνουν σημείωμα και στον Αλήμπεη. Από εκείνη τη νύχτα, ο βίαιος εξισλαμισμός σταματά. Ο κόσμος καταλαβαίνει ότι υπάρχει κάποιος που σκοτώνει για να σώσει.

Όταν ξεσπά η Μακεδονική Επανάσταση του 1.878 μ.Χ., αρνείται κάθε βοήθεια από την Ελληνική κυβέρνηση. Δεν παίρνει χρήματα. Μόνο μια σημαία. Χρηματοδοτεί μόνος του το σώμα του και το οδηγεί στον πόλεμο. Στις μάχες του Ιανουαρίου κοντά στη Μονή Παναγίας Ξενίας, σκοτώνει 440 Οθωμανούς. Λίγες μέρες μετά, μαζί με άλλους οπλαρχηγούς, αντιμετωπίζει 7.000 Τούρκους με σώμα 700 Ελλήνων. Οι απώλειες των αντιπάλων: 800. Λίγο αργότερα, στην Αγιά, με δύναμη 900, πολεμά 9.000 Οθωμανούς. Οι Έλληνες θρηνούν 40. Οι Οθωμανοί: 1.300.

Ο πόλεμος του Ζούρκα δεν είναι στρατηγική. Είναι πυρετός. Στην μάχη στο Καρπερό, περικυκλωμένος από 1.600 Τούρκους, ανήμερα του Αγίου Γεωργίου, καταφέρνει να διαλύσει το απόσπασμα, σκοτώνοντας 26. Λίγες μέρες μετά, στο Μέτσοβο, σκοτώνει τον επαρχο Ιωαννίνων και τη συνοδεία του. Ο θάνατός του διαδίδεται ψευδώς πολλές φορές. Το κεφάλι ενός ομοίου του αποκεφαλίζεται και περιφέρεται στο Μοναστήρι με αλαλαγμούς. Μα ο Ζούρκας ζει.

Στην συνέχεια, μπαίνει στην πιο κινηματογραφική πράξη της ζωής του. Το 1879, πληροφορείται ότι δέκα γυναίκες συγγενείς του βρίσκονται αιχμάλωτες στις φυλακές Γρεβενών. Προσπαθεί να τις εξαγοράσει. Αποτυγχάνει. Σχηματίζει σώμα 40 ανδρών και επιτίθεται στην έπαυλη του Εμίν Πασά στη Λάρισα, που φυλάσσεται από 160 στρατιώτες. Νικά.

Ο Εμίν διαφεύγει. Ο Ζούρκας απάγει τη γυναίκα και το παιδί του Πασά. Τους μεταφέρει στα “Γιατάκια των Κλεφτών” στον Αλμυρό. Το παζάρι αρχίζει. Ο Πασάς αρνείται να ανταλλάξει τις γυναίκες με τις συγγενείς του Ζούρκα. Ο επαναστάτης προχωρά. Νικά ξανά στρατό 200 αντρών. Ο Εμίν οργανώνει εκστρατεία 5.000 στρατιωτών με επικεφαλής τον Σιδέρ Πασά. Η μάχη διαρκεί από χαραυγή ως σούρουπο. Οι απώλειες: 200 Οθωμανοί, 2 Έλληνες.

Την νύχτα, το σώμα του Ζούρκα εξαφανίζεται στα βουνά. Από μια σπηλιά στην Γούρα γράφει ξανά στον Πασά. Δέχεται. Η ανταλλαγή γίνεται στην Παναγία Ξενιά. Οι γυναίκες του Ζούρκα απελευθερώνονται. Η τιμή αποκαθίσταται.

Αργότερα, φυλακίζεται. Όχι από τους Τούρκους. Από το Ελληνικό κράτος. Στις φυλακές Κόκλα της Αθήνας, όπου πεθαίνουν ήρωες και σβήνουν μνήμες. Κατηγορείται για ληστείες που ποτέ δεν έκανε. Ίσως γιατί ο ήρωας που δεν υπάκουε έπρεπε να τιμωρηθεί. Ίσως γιατί η ιστορία δεν έχει θέση για άντρες που γκρεμίζουν βασίλεια χωρίς διαταγή.

Ο Βασίλειος Ζούρκας χάθηκε χωρίς επίλογο. Μα οι σκιές του αντηχούν στα βουνά που μίλησαν Ελληνικά με αίμα. Στα μέρη που τα άλογα έσερναν ελευθερία. Και στα βράχια που κάποτε μια γυναίκα του Πασά, γυμνή και τρομαγμένη, έφερε το πρώτο μήνυμα (https://romioitispolis.gr/o-makedonas-epanastatis-poy-ekapse-dikasti-apigage-ti-gynaika-toy-pasa-kai-exafanise-1300-othomanoys/).

Ο αυλικός αστρολόγος, έμπιστος και μυστικός πράκτορας της Βασίλισσας Ελισάβετ Α΄ της Αγγλίας (1.533 μ.Χ. –1.603 μ.Χ.), Τζων Ντη (1.527 μ.Χ.–1.609 μ.Χ., John Dee), ο διάσημος ερμητιστής, αλχημιστής και καμπαλιστής, από τον οποίο προήλθε ο κωδικός “007”, καθώς έτσι υπέγραφε τις αναφορές του προς την βασίλισσα (Πράκτωρ 007).

[Πόσα κινηματογραφικά έργα είδε η γενιά μας (1.962 μ.Χ. – 2021 μ.Χ.) με τον μυστικό πράκτορα “My name is Bond… James Bond” —Τζέιμς Μποντ Πράκτωρ 007, “Στην Μυστική Υπηρεσία της Αυτού Μεγαλειότητας”].

Με την κατάρρευση της οικονομίας μιας χώρας, αναδύεται ένας άνθρωπος που αποκαθιστά την αξία του νομίσματος. Αυτό το έκανε ο Χίτλερ. Αυτό το έκανε και ο Μάο Τσε-Τουνγκ.

Ο Ταυλεράνδος στο Συνέδριο της Βιέννης πλάγιασε με μάνα και κόρη, όπως και οι διεφθαρμένες μάνα και κόρη Θεοδώρα και Μαροζία με πολλούς πάπες.

Όπως το Ισραήλ υπήρξε η επιχείρηση «Άνοδος του Λέοντα» κατά παράδοξο τρόπο την ίδια χρονιά εκλέχτηκε νέος πάπας ο οποίος πήρε το όνομα Λέων ο 14^ος. 

Νέος Πλούταρχος» ήταν ο Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος.

Ο δε Γούναρης εκλέχθηκε με Την υπόσχεση ότι θα σταματήσει τον πόλεμο και έκανε το αντίθεο, όπως και ο Τραμπ.

Όπως η Κυρά της Ρω με την παρουσία της απέτρεπε την προσπάθεια αμφισβήτηση στον τούρκων στην Ελληνική, αυτή η νήσο, κατά παρόμοιο τρόπο και η Κυρία Ρινιώ στην Κίναρο αποτρέπει με τον ίδιο τρόπο την αμφισβήτηση του νησιού αυτού της Ελλάδας από τους τούρκους.

Μαθήματα οικονομικής πολιτικής: Η «μυστική συνταγή» μακροζωίας της Bυζαντινής Αυτοκρατορίας Πώς το Βυζάντιο άντεξε για 1.000 χρόνια μετά την πτώση της Ρώμης; Εάν θέλεις να προβλέψεις το μέλλον κοίταξε στο παρελθόν επισημαίνουν αρκετοί από αυτούς που θυμούνται την ρήση του Μαρξ ότι «η ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά σαν τραγωδία και την δεύτερη σαν φάρσα».

Κάποιοι θέτουν μάλιστα το ερώτημα πώς το Βυζάντιο άντεξε για 1.000 χρόνια μετά την πτώση της Ρώμης; Σε μια πολύ ενδιαφέρουσα ανάλυση, ο συγγραφέας Charles Hugh Smith μέσω του μπλοκ του Minds blog παρουσιάζει μια ενδιαφέρουσα πτυχή της οικονομικής ιστορίας.

Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία, η οποία βασίζεται στην Κωνσταντινούπολη ξεκίνησε ως η Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, όταν η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία χωρίστηκε σε Ανατολή και Δύση για λόγους αμυντικής στρατηγικής. Στην αρχή η σύλληψη της μεγάλης ιδέας ήταν η εξής δύο αυτοκράτορες θα κυβερνούν τον κόσμο.

Η Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ξεθώριασε και το ενδιαφέρον επικεντρώθηκε στην Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, η οποία μιλούσε Ελληνικά και όχι λατινικά και ήταν Ορθόδοξοι Χριστιανοί  και όχι καθολικοί. Η βυζαντινή (Ανατολική Ρωμαϊκή) Αυτοκρατορία διήρκησε από την  πτώση της δυτικής αυτοκρατορίας το 476 μ.Χ. έως το 1453 μ.Χ., όταν η Κωνσταντινούπολη έπεσε από τους Τούρκους.

Έτσι, η Βυζαντινή Αυτοκρατορία άντεξε για περίπου 1.000 χρόνια μετά την πτώση της Ρώμης (977 χρόνια, για να είμαστε ακριβέστατοι). Ήταν μια αυτοκρατορία που κράτησε όλο το Μεσαίωνα, έφτασε στο ζενίθ της γύρω από 1025 μ.Χ. και διήρκεσε μέχρι την αυγή της Αναγέννησης. Πώς το Βυζάντιο κράτησε για 1.000 χρόνια μετά την πτώση της Ρώμης;

Υπάρχουν πολλοί παράγοντες, αλλά 4 παράγοντες ήταν η «μυστική συνταγή» της μακροζωίας της Ανατολικής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας: Ένα σταθερό νόμισμα. Όταν η αυτοκρατορία υποτίμησε το νόμισμά της για πρώτη φορά τον 13ο αιώνα, έδωσε το έναυσμα για μια μακρόχρονη απώλεια εμπιστοσύνη στο νόμισμα.

Αυτή η υποτίμηση ήταν η αρχή του τέλους, καθώς μετά από την υποτίμηση δεν αποκαταστάθηκε ποτέ το οικονομικό κύρος της  Αυτοκρατορίας. Το ηθικό δίδαγμα: Υποτίμηση σημαίνει, υποτίμηση της σταθερότητας, της επιρροής, της δύναμης και της ευημερίας.

Κοινωνική κινητικότητα μέσω της εκκλησίας, της στρατιωτικής και πολιτικής γραφειοκρατίας. Οι άνδρες αναζήτησαν τρόπους πλουτισμού και οι γυναίκες θα μπορούσαν να πλουτίσουν και να αποκτήσουν επιρροή μέσω επιτυχημένων γάμων.

Σταθερή είσπραξη των φόρων για τη χρηματοδότηση της άμυνας της Αυτοκρατορίας και σταθερή οικονομία. Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία βρισκόταν υπό συνεχή επίθεση στο μεγαλύτερο μέρος αυτής της περιόδου των 1000 χρόνων της ιστορίας.

Η αυτοκρατορία συγκέντρωνε γη και φόρους μέσω μιας τεράστιας γραφειοκρατίας και φορολογικών αρχείων. Είναι ενδιαφέρον, οι φόροι αποτελούσαν το 20% του συνόλου των εσόδων μια αναλογία που ισχύει σήμερα και στις ΗΠΑ.

Όταν το φορολογικό σύστημα έπεσε σε παρακμή, τα έσοδα κατέρρευσαν και η άμυνα απέτυχε. Υπήρξε προσπάθεια να αποκατασταθεί το φορολογικό σύστημα και έτσι δόθηκε στην Αυτοκρατορία παράταση ζωής.

Η Βυζαντινή αυτοκρατορία επιδίωξε να διαθέτει ασφαλείς εμπορικές οδούς και αγορές. Η Αυτοκρατορία προστάτευε θαλάσσιες διαδρομές και την γη για τους εμπόρους και η Κωνσταντινούπολη αποτέλεσε παγκόσμιο θησαυροφυλάκιο.

Μεγάλο μέρος του πλούτου και των φορολογικών εσόδων της αυτοκρατορίας προερχόταν από το εμπόριο και η Αυτοκρατορία διατήρησε μια μακρά ιστορία μέσω επικερδών εμπορικών συμφωνιών με συμμάχους, όπως η Βενετία. Αυτές οι 4 παράμετροι συνεχίζουν και σήμερα να διαδραματίζουν σημαίνοντα ρόλο.

Αν το νόμισμα ενός έθνους χάνει την αξία, τα στάδια της κοινωνικής κινητικότητας αποδομούνται,  το φορολογικό σύστημα καταρρέει και το εμπόριο περιορίζεται ή καταστέλλεται, το έθνος/αυτοκρατορία είναι καταδικασμένο στην παρακμή (https://www.pronews.gr/istoria/477907_mathimata-oikonomikis-politikis-i-mystiki-syntagi-tis-makrozoias-tis-vyzantinis/).

Το σκάνδαλο με το κοινό ταμείο που συγκλόνισε την Αρχαία Αθήνα. Την Ελληνική επικαιρότητα απασχολεί το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, του Οργανισμού πληρωμών των κοινοτικών ενισχύσεων, καθώς φαίνεται ότι πακτωλός χρημάτων διανεμήθηκε σε κατ’ όνομα αγρότες, ενώ στερούνταν τις επιδοτήσεις αγρότες που τις είχαν όντως ανάγκη.

Είναι χαρακτηριστικό πως έχει προαναγγελθεί η υποκατάσταση του οργανισμού από την ΑΑΔΕ. Την ίδια στιγμή, το φως της δημοσιότητας έχουν δει πολυάριθμα σκάνδαλα, με πρωταγωνιστές, εφοριακούς, πολεοδόμους, ακόμα και αστυνομικούς.

Ένα σκάνδαλο της Αρχαιότητας ήταν η υπεξαίρεση του “κοινού” ταμείου της Αθηναϊκής Συμμαχίας, που οδήγησε στην εκτέλεση εννέα εκ των δέκα Ελληνοταμιών με συνοπτικές διαδικασίες το 440 π.Χ. στην Αθήνα (χωρίς βεβαιότητα για την χρονολογία). Και όμως, η μοναδική ιστορική αναφορά σε αυτούς δείχνει ότι ήταν αθώοι και ότι η αθωότητα τους αποδείχθηκε λίγο μετά την εκτέλεσή τους. Πιθανόν να καταδικάστηκαν και να εκτελέστηκαν με οργή, μάλλον με πολιτικά κριτήρια σε μια πολύ ταραγμένη περίοδο.

Συγκεκριμένα οι Ελληνοταμίες, ήταν δέκα από τους πλουσιότερους Αθηναίους και εκλέγονταν μεταξύ των πεντακοσιομεδίμνων, ένας από κάθε φυλή, οριζόμενοι να υπηρετήσουν για ένα χρόνο. Η δουλειά τους ήταν να συγκεντρώνουν τις εισφορές των συμμαχικών κρατών στο κοινό ταμείο, να καταγράφουν όσα λάμβαναν και να διαχειρίζονται το ποσό. Αίφνης το 440 π.Χ. ή το 439 π.Χ., άγνωστο κάτω από ποιες συνθήκες, βρέθηκαν και οι δέκα κατηγορούμενοι ότι συνωμότησαν όλοι μαζί για να υπεξαιρέσουν κάποιες εισφορές από το κοινό ταμείο.

Πολλοί δεν πείσθηκαν, καθώς και οι δέκα ήταν ιδιαίτερα εύποροι και δεν θα είχαν λόγο να ριψοκινδυνεύσουν να κάνουν κάτι τόσο ακραίο εν καιρώ πολέμου, αφού εξάλλου παρέδιδαν ταμείο στους επόμενους και δεν θα είχαν τρόπο να αποκρύψουν την υπεξαίρεση.

Επιπλέον, εκλέγονταν και ορίζονταν από την Εκκλησία του Δήμου μεταξύ των πεντακοσιομεδίμνων, ακριβώς για να μη μπαίνουν εύκολα σε πειρασμό για ατασθαλίες. Άλλοι όμως έκριναν ότι τους καθοδήγησε η απληστία. Απ’ ό,τι φαίνεται, καθαιρέθηκαν άρον-άρον με την κατηγορία ότι είχαν “φάει” ένα ποσό που έλειπε από το ταμείο και καταδικάστηκαν σε θάνατο με κώνειο.

Πολύ αργά για τους εννέα από αυτούς, αποδείχθηκε ότι δεν είχαν υπεξαιρέσει κανένα ποσό και ο δέκατος γλίτωσε επειδή “τον έσωσε το πλήθος του κόσμου” την τελευταία στιγμή. Στο κείμενο του Αντιφώντα αναφέρεται ως επιζήσας ο δέκατος του συμβουλίου των Ελληνοταμιών, κάποιος ονόματι μάλλον Σωσίας, για τον οποίο ξέρουμε ότι υπήρξε Ελληνοταμίας το έτος 440 π.Χ.-439 μ.Χ. Ο σοφιστής, ρήτορας και συγγραφέας δικανικών λόγων Αντιφών, ο μοναδικός που αναφέρει την υπόθεση, συνεχίζει το κείμενό του λέγοντας ότι το παράδειγμα αυτό δείχνει πως δεν επιτρέπεται να γίνονται λάθη σε δίκες για φόνους εκ προθέσεως, διότι η ποινή δεν είναι αναστρέψιμη.

Αν ευσταθεί η χρονολογία, η εκτέλεση των Ελληνοταμιών έγινε όταν είχε μόλις αποστατήσει η Σάμος και το Βυζάντιο από την Αθηναϊκή συμμαχία. Η Σάμος είχε  ζητήσει την βοήθεια των Περσών, την οποία και έλαβε.

Τελικά η Σάμος υποτάχθηκε μετά από πολιορκία εννέα μηνών και πάλι στην Αθήνα. Κατά πάσα πιθανότητα η δίκη έγινε εν βρασμώ ψυχής και με πολλές εντάσεις στην διαδικασία, όπως αναφέρει ο Αντιφών. Κάνει μνεία του γεγονότος στο κείμενο απολογίας του νεαρού Ευθίξεου, πολίτη της Μυτιλήνης, που ταξίδευε στην Αθήνα με καράβι όταν έγινε ένα έγκλημα και που ο νέος κατηγορείτο ως δράστης.

Ο Αντιφών για το σκάνδαλο με το κοινό ταμείο. Το γεγονός ότι δεν έχουμε άλλες πηγές για την εκτέλεση των Ελληνοταμιών – που η δίκη τους φαίνεται να έγινε με συνοπτικές διαδικασίες – μπορεί να οφείλεται σε διάφορους παράγοντες. Πιθανόν οι Αθηναίοι να μην είχαν ιδιαίτερο καημό για μερικούς ζάπλουτους που φάνηκαν άπληστοι ή έκαναν κακή διαχείριση.

Μπορεί δηλαδή οι Ελληνοταμίες να μην ήταν αθώοι. Μπορεί οι γνώμες να διίσταντο και το σκάνδαλο να μην διαλευκάνθηκε ποτέ πλήρως. Ίσως ο Αντιφών να αναφέρει την συγκεκριμένη εκδοχή, επειδή ήταν ο ίδιος ολιγαρχικός.

Όμως το πιθανότερο είναι ότι ο Αντιφών αναφέρει την αλήθεια και απλά οι Αθηναίοι ήθελαν να ξεχάσουν ή να αποσιωπήσουν το λάθος τους για να μη ρίξουν λάδι στη φωτιά των αποστασιών. Ως δικηγόρος στην ουσία, ο Αντιφών δεν θα διακινδύνευε σε μια ήδη πολιτικοποιημένη δίκη (όπως αυτή που αναφέρουμε κατωτέρω), να χρησιμοποιεί ως επιχείρημα ένα διαπιστωμένο σκάνδαλο εις βάρος του πελάτη του, που απειλείτο με την ποινή του θανάτου για φόνο. Όσο ολιγαρχικά αισθήματα και αν έτρεφε δηλαδή ο ίδιος ο λογογράφος, αφ’ ης στιγμής ήταν επί της ουσίας συνήγορος σε πολύ συγκεκριμένη υπόθεση φόνου, σίγουρα δεν θα έλεγε στον εντολέα του να αναφέρει κάτι που θα ξεσήκωνε τους δικαστές ως ανακριβές.

Ο Μυτιληνιός Ευθίξεος κατηγορείτο ότι ενώ το καράβι ταξίδευε προς τον Πειραιά, όταν έπιασε σε ένα λιμάνι στα μισά της διαδρομής, πέταξε στη θάλασσα και έπνιξε έναν Αθηναίο, τον Ηρώδη, δένοντάς του μια πέτρα στο λαιμό για να εξαφανίσει το πτώμα. Όμως το μόνο βέβαιο ήταν ότι ο Ηρώδης είχε εξαφανιστεί και δεν υπήρχαν μάρτυρες που να είδαν τον φόνο. Ο κατηγορούμενος “επιβαρύνετο” όμως και με το γεγονός ότι ο πολύ πλούσιος πατέρας του φέρονταν να είχε πρωταγωνιστήσει στην αποσκίρτηση της Μυτιλήνης από την Αθηναϊκή Συμμαχία, και ότι ίσως ο ίδιος σκότωσε τον Ηρώδη από μίσος προς τους Αθηναίους. Η δίκη του νεαρού δεν στερείτο δηλαδή πολιτικής διάστασης.

Το κείμενο. Στην απολογία που έγραψε ο Αντιφώντας, ο νεαρός αναφέρει ότι δεν μπορεί να ανατραπεί εκ των υστέρων η άδικη καταδίκη του σε θάνατο και θυμίζει στους δικαστές τρία παρόμοια περιστατικά αθώων που εκτελέσθηκαν και εκ των υστέρων αποδείχθηκε ότι δεν έφεραν καμία ευθύνη για τα εγκλήματα που τους είχαν αποδοθεί. Ένα από αυτά τα περιστατικά ήταν και το σκάνδαλο με τους Ελληνοταμίες. Γράφει ο Αντιφών για λογαριασμό του Ευθίξεου (Περί του Ηρώδου Φόνου) τα εξής για να τονίσει πόσο εύκολα μπορεί κάποιος να καταδικαστεί αν και αθώος:

«… ὥσπερ ἐγὼ νῦν, οἱ Ἑλληνοταμίαι οἱ ὑμέτεροι, ἐκεῖνοι μὲν ἅπαντες ἀπέθανον ὀργῇ μᾶλλον ἢ γνώμῃ, πλὴν ἑνός, τὸ δὲ πρᾶγμα ὕστερον καταφανὲς ἐγένετο. τοῦ δ᾽ ἑνὸς τούτου—Σωσίαν ὄνομά φασιν αὐτῷ εἶναι—κατέγνωστο μὲν ἤδη θάνατος, ἐτεθνήκει δὲ οὔπω: καὶ ἐν τούτῳ ἐδηλώθη τῷ τρόπῳ ἀπωλώλει τὰ χρήματα, καὶ ὁ ἀνὴρ ἀπήχθη ὑπὸ τοῦ δήμου τοῦ ὑμετέρου παραδεδομένος ἤδη τοῖς ἕνδεκα, οἱ δ᾽ ἄλλοι ἐτέθνασαν οὐδὲν αἴτιοι ὄντες».

«Σαν και εμένα, οι Ελληνοταμίες σας (σ.σ. εννοεί των Αθηναίων) έχασαν τη ζωή τους μάλλον επειδή κυριάρχησε η οργή και όχι η λογική, εκτός από έναν, η δε αλήθεια αποκαλύφθηκε εκ των υστέρων. Ένας δε από αυτούς, που λένε ότι ονομαζόταν Σωσίας, καταδικάστηκε κι αυτός σε θάνατο αλλά δεν είχε εκτελεσθεί ακόμη και αποδείχθηκε εν τω μεταξύ τι είχε γίνει με τα χρήματα που είχαν χαθεί, οπότε ο λαός σας (σ.σ. της Αθήνας) άρπαξε τον άνθρωπο και τον έσωσε από τα χέρια των ένδεκα, ενώ οι άλλοι πέθαναν χωρίς να φταίνε σε τίποτα» (Σ.Σ. οι “Ένδεκα” αναλάμβαναν την εκτέλεση των ποινών).

Προσέθετε ότι οι παλαιότεροι θα θυμούνται το περιστατικό αυτό οι ίδιοι, ενώ οι νεότεροι θα το έχουν σίγουρα ακουστά, για να καταλήξει ότι δεν υπάρχει τρόπος να διορθωθούν τέτοια λάθη. Έλεγε συγκεκριμένα ότι ίσως στο μέλλον να έρθει στο φως η αλήθεια για το θάνατο του Ηρώδη με τον ίδιο τρόπο, δηλαδή όταν θα είναι αργά και θα διαπιστώσουν πολύ αργά οι δικαστές ότι καταδίκασαν σε θάνατο έναν αθώο. «Κρίνετέ με με την λογική, όχι με θυμό και προκατάληψη», ανέφερε ο Ευθίξεος.

Για τον πατέρα του. Ο νέος εν συνεχεία αναφερόταν και στην πολιτική πτυχή της δίκης του, αφού τεκμαίρεται ότι και στην υπόθεση των Ελληνοταμιών αυτή διαδραμάτισε κρίσιμο ρόλο. Αναφέρει ο κατηγορούμενος ότι κακώς πρέπει να απολογείται για την πολιτική στάση του πατέρα του, αλλά απ’ όσο γνωρίζει εκείνος ήταν φίλος των Αθηναίων μέχρι την αποστασία της Μυτιλήνης. «Όμως όταν στη συνέχεια όλη η πόλη έλαβε λάθος απόφαση να αποστατήσει και έσφαλλε, αναγκάσθηκε να συμμεριστεί το σφάλμα μαζί με όλη την πόλη», είπε για τον πατέρα του.

«Δεν είχε πια την ευχέρεια να σας προσφέρει πλέον την ίδια εύνοια. Ούτε βέβαια ήταν εύκολο να εγκαταλείψει την πόλη γιατί εκεί είχε παιδιά και περιουσία. Αφού, όμως, τιμωρήσατε τους υπαίτιους αυτών των καταστάσεων, στους οποίους δεν φάνηκε να συγκαταλέγεται ο πατέρας μου, και επιτρέψατε στους υπόλοιπους Mυτιληναίους να κατοικούν στον τόπο τους, τώρα γιατί τον κατηγορείτε για σφάλμα;».

Ανέφερε επίσης ότι ο πατέρας του και χορηγός υπήρξε και φόρους κατέβαλε και «δεν σηκώθηκε να πάει να ζήσει απέναντι στην ηπειρωτική χώρα, ανάμεσα στους εχθρούς σας». Θεωρεί δε ότι συκοφαντούν τον γέρο πατέρα του και τον ίδιον διάφοροι, επειδή έχουν οικονομικές βλέψεις στην περιουσία του και ζητεί από τους δικαστές να μην δικάζουν έμμεσα και ατομικά τον δικό του πατέρα, όταν όλη η Μυτιλήνη καταστράφηκε. Τέλος τους ζητεί «να μην διδάσκετε στους συκοφάντες ότι μπορούν να έχουν μεγαλύτερη δύναμη από εσάς τους ίδιους».

Ο λογογράφος. Ο Αντιφώντας (480 π.Χ.-410 π.Χ.) ήταν σε ώριμη ηλικία όταν έλαβαν χώρα τα γεγονότα με τους Ελληνοταμίες. Να αναφέρουμε και κάποια πράγματα για τον ίδιο, αφού είναι η μοναδική πηγή για το θέμα. Ήταν δεινός ρήτορας αλλά ακραίος ολιγαρχικός σε μια πολύ θλιβερή περίοδο. Μόλις ένα χρόνο αφ’ ότου πήρε πολιτική θέση υπέρ των Τετρακοσίων δικάστηκε και καταδικάστηκε σε θάνατο. Μάλλον δε είχε πάρει τη θέση των πιο σκληροπυρηνικών όταν οι ολιγαρχικοί διασπάστηκαν.

Μόλις οι Τετρακόσιοι ανατράπηκαν το 410 π.Χ., οι ηγέτες τους κατέφυγαν στην Σπάρτη, αλλά ο Αντιφών επέλεξε να μείνει στην Αθήνα και ήπιε το κώνειο, καταδικασμένος για προδοσία. Αυτή του η απόφαση απέσπασε τον θαυμασμό του Θουκυδίδη (8ο βιβλίο, 68 και 87). Ο Θουκυδίδης έγραψε για αυτόν ότι ήταν από τους ικανότερους άνδρες των Αθηνών και άριστος, αλλά ήταν και ο άνθρωπος που έπαιξε κρίσιμο ρόλο στην μετατροπή του πολιτεύματος των Αθηνών σε ολιγαρχικό το 411π.Χ.

«Ἀντιφῶν ἦν ἀνὴρ Ἀθηναίων τῶν καθ’ ἑαυτὸν ἀρετῇ τε οὐδενὸς ὕστερος καὶ κράτιστος ἐνθυμηθῆναι γενόμενος καὶ ἃ γνοίη εἰπεῖν, καὶ ἐς μὲν δῆμον οὐ παριὼν οὐδ’ ἐς ἄλλον ἀγῶνα ἑκούσιος οὐδένα, ἀλλ’ ὑπόπτως τῷ πλήθει διὰ δόξαν δεινότητος διακείμενος, τοὺς μέντοι ἀγωνιζομένους καὶ ἐν δικαστηρίῳ καὶ ἐν δήμῳ πλεῖστα εἷς ἀνήρ, ὅστις ξυμβουλεύσαιτό τι, δυνάμενος ὠφελεῖν. καὶ αὐτός τε, ἐπειδὴ μετέστη ἡ δημοκρατία καὶ ἐς ἀγῶνας κατέστη τὰ τῶν τετρακοσίων ἐν ὑστέρῳ μεταπεσόντα ὑπὸ τοῦ δήμου ἐκακοῦτο, ἄριστα φαίνεται τῶν μέχρι ἐμοῦ ὑπὲρ αὐτῶν τούτων αἰτιαθείς, ὡς ξυγκατέστησε, θανάτου δίκην ἀπολογησάμενος».

Όσον αφορά το σκάνδαλο καθαυτό, οι θησαυροφύλακες τρόπον τινά της αθηναϊκής αυτοκρατορίας ήταν ένα δεκαμελές συμβούλιο που εκλεγόταν άπαξ του έτους, ένας από κάθε φυλή. Επρόκειτο για έμπιστα άτομα με κύρος. Η δουλειά τους δεν ήταν εύκολη, καθώς κάθε μέλος της συμμαχίας πλήρωνε όποτε μπορούσε την συμμετοχή του και συχνά δεν κατέθετε όλο το ποσό εφάπαξ, αλλά σε δόσεις. Πολλά μέλη της συμμαχίας μπορεί να άφηναν να περάσουν και ένα και δύο χρόνια με απλήρωτη την εισφορά, υποστηρίζοντας ότι δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα να καταβάλουν το τίμημα. Το χρήμα που διαχειρίζονταν οι Ελληνοταμίες ήταν πολύ σημαντικό για την επιβίωση της Αθήνας και της συμμαχίας.

Παραμένει μυστήριο το γιατί ένα τόσο σπουδαίο γεγονός δεν καταγράφηκε παρά μόνον από τον Αντιφώντα και ίσως τελικά το θέμα να αποσιωπήθηκε όχι τόσο για να μη στενοχωριούνται οι Αθηναίοι, όσο για να μην ξεσηκωθούν όσοι έστελναν τα χρήματα, δηλαδή οι ήδη δυσαρεστημένοι σύμμαχοι. Διότι αν μεν είχαν κλαπεί χρήματα από θησαυροφύλακες, οι σύμμαχοι θα μέμφονταν την Αθήνα για κακοδιαχείριση και πλημμελή επιτροπεία. Αν απεναντίας οι Αθηναίοι παραδέχονταν ότι τα χρήματα δεν είχαν κλαπεί και είχαν καταδικάσει άδικα δέκα ανθρώπους σε θάνατο, οι σύμμαχοι και πάλι θα τους κατηγορούσαν ότι “στην Αθήνα δεν ξέρετε τι σας γίνεται (https://slpress.gr/istorimata/to-skandalo-me-to-koino-tameio-pou-sigklonise-tin-arxaia-athina/).

Οι αριστοκράτες Σεργκέι Μουραβιόφ-Αποστόλ, Ραφαέλ ντελ Ριέγκο, Αλέξανδρος Υψηλάντης και ο Ουλιέλμος Πέπε ήταν Φιλελεύθεροι/Εθνικοί επαναστάτες: Όλοι πολέμησαν είτε για ελευθερία και σύνταγμα είτε για εθνική ανεξαρτησία. Στρατιωτικοί:

Όλοι προέρχονταν από τον στρατό και χρησιμοποίησαν την θέση τους για να ξεκινήσουν ή να στηρίξουν επανάσταση. Καταπίεση/Καταστολή: Όλοι ή υπέστησαν ή είδαν την καταστολή του κινήματός τους από τις μοναρχίες της Ευρώπης. Συμβολισμός: Έγιναν σύμβολα αντίστασης σε απολυταρχικά καθεστώτα.

Όπως ο Ραφαέλ ντελ Ριέγκο πήρε στρατό για να επιεθεί στην Λατινική Αμερική, αλλά τον εστρεψε εναντια στην κυβερνηση του και την έριξε, όπως και οι ναυτες του στολου και Κιελου ελαβαν διαταγη να επιτεθουν στον στολο των Βρετανων στο τελος του Α’ΠΠ και αυτοί επανασαησαν και σαηκαν ενανια στην κυβερνηση τους και την έριξαν.

O Αυτοκράτορας Καρακάλας της ρώμης όπως και Αυτοκράτορας της ρώμης της Καλιγούλας λέγεται και οι δύο κοιμόταν με τα άλογα τους.

Το σώμα του Τζόουνς μεταφέρθηκε αργότερα για εξέταση και ταρίχευση σαν του Λένιν. Το σώμα του Τζόουνς αποτεφρώθηκε και τα λείψανά του διασκορπίστηκαν στον Ατλαντικό Ωκεανό σαν Ναζί, όπος σώμα του Ες. 

Όπως ο Ρασπούτιν ποτέ δεν έγινε με βάση την  κανονική διαδικασία και δεν εκπαιδεύτηκε ως μοναχός με τον ίδιο τρόπο δεν έγινε ποτέ με βάση την κανονική διαδικασία και δεν ήταν ποτέ κανονικά αφού ποτέ δεν εκπαιδεύτηκε πάστορας ο Jim Jones.

Όπως ο Φιντέλ Κάστρο έτσι και ο Jim Jones μπορούσε να μιλάει για πάνω από 10 ώρες στο κοινό κουράζοντας το ενώ δεν επιτρεπόταν όσο μιλούσε κανένας να φύγει από την αίθουσα και ήταν αγιασμένοι να τον ακούν μέχρι τέλους επί ποινή τιμωρίας.

Ο Jim Jones δεν ήταν πιστός στην σύζυγο του, όπως ακριβώς δεν ήταν πιστός και στην σύζυγό του το Αμερικανός στρατηγός  Άιζενχαουερ παρόλο που παρίσταναν δημόσια ότι ήταν ηθικοί άνθρωποι και απόλυτα πιστοί στον γάμο τους.

Προκειμένου να αντέχει να κάνει συνεχόμενες πολλές ώρες ομιλίες ο Jim Jones έπαιρνε ναρκωτικά, όπως και ο Χίτλερ ενώ και ο τέλος και οι δύο και πολύ οπαδοί τους αυτοκτόνησε χρησιμοποιώντας το περίστροφο τους, όπως επίσης και κυάνιο.

Και στις δύο αυτές περιπτώσεις οι οπαδοί τους είχανε θαμπωθεί και σαγηνευτεί πάρα πολύ από την μεγάλη ρητορική τους ικανότητα και έπρεπε να έχω ένα απόλυτη πίστη στον ηγέτη τους που κανόνισε τα πάντα για την ζωή τους και κάθε παράδοση τιμωρούνταν αυστηρά όπως ακριβώς συνέβαινε και στην σοβιετική Ένωση του Στάλιν.

Ο Κικέρωνας έσωσε τον Καίσαρα από οπαδούς του που ετοιμάζονταν να τον σκοτώσουν με τα ξι φίδια τους απροστάτευτο, όπως και ο Κολοκοτρώνης τους προκρίτους από τους εξαγριωμένους στρατιώτες που σκόπευαν να τους σκοτώσουν όλους τους.

Πάνω από το 1/3 των λαών τους εξόντωσαν οι δικτάτορες Πολ Ποτ (Καμπότζη) και Φρανσίσκο Λόπεζ (Παραγουάη).

Και οι δύο ηθοποιοί πέθαναν τραγικά νέοι: ο Μπράντον Λι κατά την διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας «The Crow» και ο Χιθ Λέτζερ λίγο μετά την κυκλοφορία του «The Dark Knight». Αυτό, σε συνδυασμό με τις δυνατές ερμηνείες των ταινιών, έχει εδραιώσει τη θέση τους στην κινηματογραφική ιστορία.

Εμπνευση: Υπάρχει η πεποίθηση μεταξύ ορισμένων ότι ο Τζόκερ του Λέτζερ εμπνεύστηκε εν μέρει από τον Έρικ Ντρέιβεν του Μπράντον Λι, με τους δύο χαρακτήρες να διαθέτουν παρόμοια ένταση και μοναδικό οπτικό στυλ.

Τόσο ο Καλιγούλας, όσο και ο Ηλιογάβαλος, δύο παράφρονες Αυτοκράτορες ταπείνωναν τις ελίτ και τους λαούς τους δημοσιά.

Η Κλεοπάτρα απέβαλε το 2^ο παιδί του Καίσαρα όταν άκουσε τον θάνατο του, όπως και η Μαρία Α΄ της Σκωτίας όταν άκουσε πως έχασε αυτή και ο σύζυγος της την μάχη στον λόφο του Κάρμπερρυ με τους αριστοκράτες και ο σύζυγος της, ο Μπόθγουελ, δραπέτευσε.

Πριν και κατά τον Α΄ΠΠ οι Νεότουρκοι γενοκτονούσαν τους Έλληνες, τους Αρμένιους και τους Ασσυροχαλδαίους, όπως και πριν και κατά τον Β΄ΠΠ οι Γερμανοί Ναζί γενοκτονούσαν τους Εβραίους.

Υπήρξαν Αρμένιοι εκδικητές κατά των Νεότουρκων γενοκτόνων τους μετά τον Α΄ΠΠ, όπως και Εβραίοι μετά τον Β΄ΠΠ κατά των Γερμανών Ναζί γενοκτόνων τους.

2 φορές προσπάθησε ο Αντίοχος ο Δ΄ ο Επιφανής να συλήσει ναούς, την μία στα Ιεροσόλυμα και τη ν άλλη στην Ελυιμαίδα στην Περσέπολη, όπως ακριβώς και ο Καλιγούλας δύο φορές προσπάθησε να συλήσει κα να αρπάξει αγάλματα, την μία προσπαθώντας να βάλει το άγαλμά του στον ναό των Ιεροσολύμων και την άλλη προσπαθώντας να αρπάξει το άγαλμα του Ολυμπίου Διός, να βάλει πάνω του το κεφάλι του και να το φέρει στην ρώμη ανεπιτυχώς και στις δύο φορές.

Πρακτική των Ασσυρίων που υιοθετήθηκε από Έλληνες και Ρωμαίους. Οι ερευνητές έχουν επίσης εντοπίσει ίχνη από καμένη οργανική ύλη σε κάποιες πινακίδες, η οποία μαρτυρά την περιστασιακή χρήση μαύρων χρωστικών με βάση το κάρβουνο.

Είναι πιθανό, οι Ασσύριοι να κατασκεύαζαν πινακίδες με σκούρες επιφάνειες, μια πρακτική που αργότερα θα γινόταν δημοφιλής στον Ελληνικό και τον Ρωμαϊκό πολιτισμό. H ανάλυση του ξύλου, επαλήθευσε πως, οι πινακίδες ήταν φτιαγμένες από καρυδιά (Juglans regia), ένα δέντρο που φυτρώνει στην περιοχή που εκτείνεται από το Ιράκ μέχρι τα Ιμαλάια.

Αυτό, στηρίζει την υπόθεση που λέει ότι, οι Ασσύριοι χρησιμοποιούσαν τοπικά υλικά και όχι εισαγόμενα, παρά το εκτεταμένο εμπορικό τους δίκτυο. Οι πινακίδες από ελεφαντόδοντο, από την άλλη, ήταν πιο μεγάλες και μάλλον, τις φυλούσαν για ξεχωριστές περιστάσεις ή προορίζονταν για την ελίτ.

Οι ερευνητές, τονίζουν πως, οι μελέτες τους αποτελούν το θεμέλιο για τις μελλοντικές συγκριτικές μελέτες με πινακίδες από άλλες περιοχές, όπως από την Αίγυπτο ή την Ανατολία, οι οποίες θα μπορούσαν να αποκαλύψουν αναπάντεχες πολιτιστικές συνδέσεις (https://corfiatiko.blogspot.com/2025/04/7_12.html).

Η αυτοκρατορία της Ρωμανίας αποδυναμώθηκε από τις επιθέσεις των σταυροφόρων οι οποίοι τελικά κατέλαβαν την πόλη και τη λέει λάκτισαν το 124 μετά Χριστόν όπως έκανε ακριβώς μετέπειτα και τούρκοι το 1.453 μετά Χριστόν ενώ το δύο ακριβώς συνέβητε με το Χαλιφάτο των Αβασσίδων όταν οι Μογγόλοι κατέλαβαν την Βαγδάτη και την λεηλάτησαν βρίσκοντας αποδυναμωμένη την Αυτοκρατορία αυτή.

Οι Έλληνες πολέμησαν μεταξύ τους σε εμφύλιους πόλεμους και κατά την διάρκεια που πολεμούσαν εναντίον των κατακτητών τους, όπως λόγου χάρη όταν πολεμούσαν και τους Τούρκους στον πόλεμο της Εθνικής Ανεξαρτησίας του 1821 μετά Χριστόν εναντίον των Γερμανών κατακτητών στην κατοχή, ενώ το ίδιο έκαναν και κατά την διάρκεια της ανάκτησης της πόλης από τους Σταυροφόρους σε εμφύλιους πολέμους.

Το 477 μ.Χ., οι Φάβιοι αποφάσισαν να διεξάγουν πόλεμο με τις δυνάμεις της δικής τους φυλής, στέλνοντας όλους τους ενήλικες άνδρες στην εκστρατεία. Μεταγενέστεροι ιστορικοί αναφέρουν 306 Φάβιους και 4.000 βοηθητικούς στρατιώτες, κάτι που θυμίζει ύποπτα τους 300 Σπαρτιάτες και τους 3.900 βοηθητικούς στρατιώτες στις Θερμοπύλες μόλις τρία χρόνια νωρίτερα

Ο ανταρτοπόλεμος των Βερβέρων υπό την ηγεσία του Τικφαρίνου (σε ρωμαϊκές πηγές - Tacfarinatus) δεν είχε υποχωρήσει για έξι χρόνια. Αυτός ο λιποτάκτης του ρωμαϊκού στρατού ηγήθηκε μιας εξέγερσης βοσκών (σαν τον Βαριάθο στην Ισπανία) ενάντια στις προσπάθειες της ρωμαϊκής μαριονέτας - του τελευταίου Μαυριτανού βασιλιά Πτολεμαίου, του πραγματικού εγγονού του Αντώνιου και της Κλεοπάτρας - να τους αφαιρέσει τα βοσκοτόπια, μετατρέποντάς τα σε γεωργικά χωράφια για Ρωμαίους αποίκους.  Η φύση των ενεργειών του Τακφαρίνας μοιάζει πολύ με τον αγώνα του Αμπντ αλ-Καντίρ εναντίον των Γάλλων ακριβώς στο ίδιο μέρος δεκαοκτώ Αιώνες αργότερα.

Ποια είναι η ιστορία της χειραψίας; – Ο διαφορετικός λόγος που έδιναν τα χέρια στην αρχαιότητα. Αρχαιολογικά ευρήματα και αρχαία κείμενα δείχνουν ότι η χειραψία γινόταν και στην αρχαία Ελλάδα από τον 5^ο Αιώνα π.Χ.

Η γνωστή χειραψία. Μια κίνηση που κάνουμε όταν συναντιόμαστε με κάποιον, ή όταν θέλουμε και κλείσουμε μια συμφωνία. Είναι μια ένδειξη εμπιστοσύνης. Όπως δεν ξεκίνησε έτσι. Παλιότερα ήταν περισσότερο ένδειξη… καχυποψίας.

Θεωρείται ότι όταν κάποιος έτεινε το δεξί του χέρι, ήθελε να δείξει ότι δεν κρατάει όπλο. Οι Ρωμαίοι από την άλλοι, έπιαναν τον πήχη του χεριού του άλλου για να διαπιστώσουν ότι δεν είχαν κρυμμένο μαχαίρι στο μανίκι του. Επίσης, αρχαιολογικά ευρήματα και αρχαία κείμενα δείχνουν ότι η χειραψία γινόταν και στην αρχαία Ελλάδα από τον 5ο αιώνα π.Χ.

Ο Όμηρος έκανε πολλές αναφορές στα κείμενά του για την χειραψία, ως επίδειξη εμπιστοσύνης, ενώ απεικονίζεται και στην τέχνη, τις τοιχογραφίες και τα αγάλματα. Πολλές φορές απεικονιζόταν στις επιτύμβιες στήλες, όπου ο νεκρός παριστάνεται είτε σε κάποια ασχολία της καθημερινής ζωής, είτε καθιστός ανάμεσα στα αγαπημένα του πρόσωπα, τα οποία αποχαιρετά διά χειραψίας.

Στην Μεσαιωνική Ευρώπη οι ιππότες έκαναν χειραψία μεταξύ τους για να δουν εάν θα έπεφταν κρυμμένα όπλα. Τον 17^ο Αιώνα μ.Χ., πιστεύεται ότι οι Κουάκεροι (μέλη της «Θρησκευτικής Κοινωνίας των Φίλων», Χριστιανικής Ομολογίας η οποία εμφανίστηκε τον 17^ο Αιώνα μ.Χ. στην Αγγλία με πρωτεργάτη τον Γεώργιο Φοξ) υιοθέτησαν την χειραψία ως χαιρετισμό. Μέχρι το 1.800 μ.Χ. είχε καθιερωθεί σε τέτοιο βαθμό που εκδόθηκαν και εγχειρίδια για τη σωστή χειραψία.

Πλέον οι ερευνητές θεωρούν ότι η χειραψία ουσιαστικά γίνεται για να περνάνε χημικά σήματα μεταξύ των δύο συνομιλητών και ότι αρκετοί ενστικτωδώς μυρίζουν το χέρι τους αμέσως μετά τη χειραψία για να επικοινωνήσουν μέσω της ορμής (https://www.pronews.gr/istoria/poia-einai-i-istoria-tis-xeirapsias-o-diaforetikos-logos-pou-edinan-ta-xeria-stin-arxaiotita-5/).

Μέσα στό χάος πού ἐπικρά- τησε στά τέλη τοῦ 13^ου Αἰώνα π.Χ., διάφοροι πολεμιστές κινήθηκαν ἐπιθετικά πρός τίς πλούσιες χῶρες, εἴτε γιά νά τίς κατακτήσουν εἴτε γιά νά βροῦν τροφή καί ἀνέσεις, οι Λαοί τῆς Θάλασσας.

Τούς πολεμιστές αὐτούς τούς ἀκολούθησαν καί ἄλλοι (πεινασμένοι και ἀπελπισμένοι) στρατιῶτες μέ τίς οἰκογένειές τους, μέ ἀποτέλεσμα νά συγκροτηθοῦν μεγάλες ὁμάδες, πού λεηλατώντας καί καταστρέφοντας ἔφτασαν μέχρι τήν Αἴγυπτο

Ἡ κατάσταση αὐτή θυμίζει ἀρκετά αὐτό πού ἔγινε μέ τά γερμανικά φῦλα στήν Δυτική Εὐρώπη τό 407 μ.Χ., ὅταν ὁλόκληρες φυλές πέρα- σαν τόν Ρῆνο καί εἰσέβαλαν στό δυτικό τμῆμα τῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας.

Από φθόνο, ζήλεια και φόβο για το δημοτικότητά τους εξόντωσαν τους ικανού στρατηγούς τους ο μεν Πάρθος βασιλιάς Ορόδης ο δεύτερος των Σουρένα ενώ αντίστοιχα ο Ιωσήφ Στάλιν τον διάσημο και ικανός στρατάρχη Τουχασέφσκι.

Σωσίες διάσημων ηγετών: Ποιοι είχαν κλώνους; Από τον Ι.Στάλιν και τον Μ.Μοντγκόμερι μέχρι τον Σαντάμ Χουσεΐν. Πολλοί διάσημοι ηγέτες που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην Ιστορία, είχαν σωσίες που έμοιαζαν σαν δυο σταγόνες νερό. Από τον Στάλιν και τον στρατάρχη Μοντγκόμερι μέχρι τον Σαντάμ Χουσεΐν.

Οι Βρετανοί τους αποκαλούν «Political decoy», που σημαίνει Πολιτικό Δόλωμα. Εδώ, στην Ελλάδα τους λέμε απλά «σωσίες»· και με το επίθετο «σωσίας» εννοούμε: τον άνθρωπο που μοιάζει εκπληκτικά με κάποιον άλλον. Αυτή την θαυμαστή ομοιότητα κάποιων, εκμεταλλεύτηκαν πολλοί λαοφιλείς, αλλά και μισητοί ηγέτες για να αποφεύγουν δυσάρεστες καταστάσεις και για να προστατεύονται από επίδοξους δολοφόνους.

Αν έχετε δει την ταινία: «Ο Αετός Πάτησε στη Γη», θα θυμάστε, πως Γερμανοί κομάντος σχεδιάζουν να δολοφονήσουν τον Ουίνστον Τσώρτσιλ, τον οποίον όμως υποδύεται ένας σωσίας του, που- ο ατυχής- πέφτει νεκρός από τις σφαίρες του ναζί δολοφόνου.

Ένας σωσίας, συχνά εκπαιδευόταν στο να αντιγράφει τις κινήσεις και τις συνήθειες του «πρωτότυπου». Κάποιοι σωσίες, πάλι, είχαν υποβληθεί σε διορθωτικές πλαστικές επεμβάσεις για να ομοιάζουν περισσότερο με τους ηγέτες.

Συχνά πολλοί δικτάτορες και πρωθυπουργοί δεν είχαν έναν μόνο, αλλά ομάδα από σωσίες που κάλυπτε τις ανάγκες τους. Ας ανατρέξουμε στις πιο ιδιαίτερες περιπτώσεις διάσημων ηγετών που, κάποιες φορές, και ο ίδιος ο… καθρέφτης τους δεν μπορούσε να διακρίνει τον σωσία από τον αληθινό.

Ο «κλώνος» του Στάλιν ακόμα ζει! Ήταν ηθοποιός, χορευτής μπαλέτου, ταχυδακτυλουργός, μέντιουμ και έμοιαζε εκπληκτικά στον Ιωσήφ Στάλιν· τον ονόμαζαν Φέλιξ Νταντάεφ και ο στυγνός δικτάτορας της Σοβιετικής Ένωσης εκμεταλλεύτηκε τα προσόντα του. Ο Νταντάεφ πολέμησε στα πεδία των μαχών του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και τραυματίστηκε. Εκεί, στο νοσοκομείο όπου ανάρρωνε τον εντόπισαν οι μυστικοί πράκτορες του Στάλιν.

Έμοιαζε με τον ηγέτη τους σαν να ήταν δίδυμος αδελφός του. Ο Νταντάεφ καταχωρήθηκε ως νεκρός στα αρχεία του νοσοκομείου, ενημερώθηκε η οικογένειά του που τον θρήνησε και ο ίδιος έγινε η σκιά του Στάλιν. Ο σκληρός ηγέτης επέβλεπε προσωπικά την εκπαίδευση του «alter ego» του και παρόλο που τους χώριζαν 40 χρόνια διαφοράς στην ηλικία, ο Νταντάεφ έμοιαζε εκπληκτικά στον Στάλιν.

Λέγεται ότι ο Νταντάεφ ταξίδεψε στη Γιάλτα για την διάσημη Διάσκεψη και ήταν αυτός που ήρθε σε επαφή με τους δημοσιογράφους και όχι ο Στάλιν. Μάλιστα τον Νταντάεφ υποδέχτηκαν στο αεροδρόμιο οι υπεύθυνη της Διάσκεψης, ενώ ο Στάλιν ταξίδευε με μυστική πτήση· το ίδιο είχε συμβεί και στην Τεχεράνη!

Ο Φέλιξ Νταντάεφ αποκάλυψε τον ρόλο του το 2008 μ.Χ. έπειτα από έγγραφη άδεια της ρωσικής κυβέρνησης. Σε δηλώσεις του, ο σωσίας του Πατερούλη, υποστήριξε ότι η μόνη διαφορά ανάμεσα σε αυτόν και τον Στάλιν ήταν τα αυτιά τους: εκείνος είχε μικρότερα αυτιά από τον δικτάτορα.

Ο Νταντάεφ, όπως είπε, ήταν τόσο καλός στο ρόλο του, που ακόμη και οι άνθρωποι του περιβάλλοντος του Στάλιν πολλές φορές δεν μπορούσαν να τους ξεχωρίσουν. Η πραγματικά έντονη διαφορά του Νταντάεφ με τον Στάλιν είχε να κάνει με τη χροιά της φωνής τους, όμως ελλείψει ευρείας κάλυψης από τα Μέσα εκείνη την εποχή, αυτό πέρασε απαρατήρητο.

Ο Νταντάεφ κράτησε το μυστικό του μέχρι τα 88 του χρόνια, φοβούμενος για τη ζωή του. «Ακόμα τρέμω το φάντασμα του Στάλιν» είχε πει το 2008 μ.Χ., όταν ο δικτάτορας μετρούσε στην Κόλαση 55 χρόνια.

Μετά την αποκάλυψη του Νταντάεφ έγινε γνωστό ότι, σε πολλές από τις εμφανίσεις του Στάλιν στο μπαλκόνι του Κρεμλίνου, συνεντεύξεις Τύπου, εκδηλώσεις ή ακόμα και συνέδρια, ο Νταντάεφ ήταν παρών κι όχι ο σκληρός ηγέτης της ΕΣΣΔ!

Ο Φέλιξ Νταντάεφ είναι σήμερα 100 χρονών (έχει γεννηθεί το 1.923 μ.Χ.) και ακόμα προσπαθεί να καταλάβει: είναι ο Στάλιν που ζει μέσα του ή ο Φέλιξ που βαλσαμώθηκε μαζί με τον νεκρό του Γεωργιανού τύρρανου.

Και ο Στάλιν δεν ήταν ο μόνος που απολάμβανε την προστασία ενός σωσία. Μα έχει δίδυμο αδελφό ο Μόντι; Αν έβλεπες πλάι πλάι τον στρατάρχη Μπέρναρντ Μοντγκόμερι με τον Κλίφτον Τζέιμς θα πίστευες ότι ο νικητής του Ελ Αλαμέιν βρίσκεται μπροστά σε καθρέφτη.

Το 1.944 μ.Χ., όταν οι Σύμμαχοι σχεδίαζαν την Απόβαση στην Νορμανδία, σκέφτηκαν πως για να πετύχουν αυτή την ριψοκίνδυνη κίνηση, έπρεπε να εξαπατήσουν τους Γερμανούς. Τότε ήταν που κάποιος εντόπισε τον Τζέιμς, έναν ηθοποιό, που υπηρετούσε στον βρετανικό στρατό και η εντυπωσιακή του ομοιότητα με τον Μοντγκόμερι, δεν τον άφηνε να περάσει απαρατήρητος.

Ο Κλίφτον Τζέιμς εκπαιδεύτηκε στους τρόπους συμπεριφοράς και στις κινήσεις του Στρατάρχη (το πιο δύσκολο ήταν να κόψει το τσιγάρο, αφού ο Μοντγκόμερι ήταν φανατικός αντικαπνιστής), φόρεσε και τον εμβληματικό μπερέ και ταξίδεψε στο Γιβραλτάρ και την Αλγερία, όπου τον παρακολουθούσαν οι πράκτορες των Ναζί, όσο ο «Μόντι» σχεδίαζε την D-DAY.

Οι Γερμανοί ήταν πλέον πεπεισμένοι ότι η Απόβαση θα γίνει στην Νότια Γαλλία. Μετά τον πόλεμο, ο Κλίφτον πρωταγωνίστησε στην ταινία του 1.959 μ.Χ. «I Was Monty’s Double» (Ήμουν ο Σωσίας του Μόντι). Ο Κλίφτον Τζέιμς πέθανε το 1.963 μ.Χ.

Σκότωσαν τον Σαντάμ ή τον σωσία του; Η χρήση σωσία, κι όχι μονάχα ενός, αλλά δεκάδων, από τον Σαντάμ Χουσεΐν ήταν τόσο γνωστή, που μετά τον οικτρό θάνατό του, ο Υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ Ντόλαντ Ράμσφελντ λέγεται ότι ζήτησε τεστ DNA για να πειστεί ότι ήταν ο Ιρακινός δικτάτορας εκείνος που πέθανε στην κρεμάλα!

Οι σωσίες του Σαντάμ βρίσκονταν παντού! Η CIA χρησιμοποίησε ακόμη και τη μονάδα σκιαγράφησης ψυχολογικού προφίλ για να καθορίσει εάν παρακολουθούσαν ή όχι τον σωστό άνθρωπο. Τελικά μάλλον ο Σαντάμ Χουσεΐν πέθανε το 2006 μ.Χ. κι όχι κάποιος φουκαράς που του έμοιαζε. Σωσίες χρησιμοποίησαν κι άλλοι, για να αποφεύγουν τις κακοτοπιές. Ο ηγέτης της Κούβας Φιντέλ Κάστρο παραπλάνησε πολλές φορές τη CIA με τους «πανομοιότυπούς» του.

Μάλιστα έχει αποκαλυφθεί ότι την εποχή που ο Κάστρο ανάρρωνε από καρκίνο (το 1.980 μ.Χ.) ένας σωσίας του εκτελούσε τα καθήκοντά του απέναντι στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, αλλά και κρατούσε υγιή την εικόνα του Κάστρο στο εξωτερικό. Και ο δικτάτορας του Παναμά Μανουέλ Νορίεγα απόφυγε κακά συναπαντήματα με τους διώκτες του Αμερικανούς χρησιμοποιώντας σωσίες.

Δεν βρήκαν σωσία, έφτιαξάν μάσκα… Και μια διαφορετική υπόθεση: Ο Σουκάρνο, ο πρώτος Πρόεδρος της Ινδονησίας δεν είχε σωσία όμως οι Αμερικανοί φρόντισαν να του κατασκευάσουν έναν· όχι για να τον προστατεύσουν, αλλά για να τον παγιδεύσουν!

Όταν έγινε γνωστό ότι ο Σουκάρνο είχε σχέση με μια Ρωσίδα καλλονή, η CIA αποφάσισε να φτιάξει ένα προσωπικό ροζ βίντεο με έναν «Σουκάρνο» ως πρωταγωνιστή και με μια Ρωσίδα παρτενέρ, για να λερώσει τη δημόσια εικόνα του.

Όταν δεν κατάφεραν οι ειδήμονες του «Λάνγκλεϊ» να βρουν κάποιον που να μοιάζει στον Πρόεδρο, κατασκεύασαν μια μάσκα, σαν εκείνες που χρησιμοποιούν στην ταινία «Μυστικές Αποστολές». Την μάσκα θα φορούσε ηθοποιός και θα ερωτοτροπούσε με μια ξανθιά με σλάβικα χαρακτηριστικά.

Η μάσκα δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ και το βίντεο δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, γιατί στο τραπέζι έπεσαν σχέδια δολοφονίας του Σουκάρνο· κι αυτά, όμως, δεν πραγματοποιήθηκαν. Τον Σουκάρνο ανέτρεψε ο Σουχάρτο το 1.966 μ.Χ. και οι Αμερικανοί έμειναν με την πορνοταινία στο χέρι.

Σωσία είχε ο Χένρι Κίσινγκερ, που σίγουρα δεν πάτησε τα 100 όπως ο πρωτότυπος. Μάλιστα όπως λέγεται ήταν αυτός που επισκέφτηκε μυστικά την Κίνα το 1.971 μ.Χ. και όχι ο διαβόητος Υπουργός των Εξωτερικών των ΗΠΑ (https://www.pronews.gr/istoria/sosies-diasimon-igeton-poioi-eixan-klonous-foto-vinteo-3/).

Την νέα πόλη που ήθελε να ιδρύσει ο Χίτλερ με το όνομα Γερμάνια ήθελε να την κατασκευάσουν σκλάβοι που θα ειχαν συλλάβει από διάφορες περιοχές της Ευρώπης, όπως ακριβώς και σκλάβοι ήταν αυτοί που είχαν δημιουργήσει και κατασκευάσει τις Πυραμίδες και το Μεγάλο Σινικό Τείχος.

Ο πάπας Αλέξανδρο τον ΣΤ' Βοργίας είχε δεκάδες ερωμένες-πόρνες και καμμιά...70αριά παράνομα παιδιά, η πιο σημαντικά η πασίγνωστη έκφυλη ηθικά και φόνισσα Λουκριτία Βοργία και ο γιός του Καίσαρ Βοργία, επίσης το ίδιο και χειρότερο

Η αρχική ρώσικη ρουλέτα ήταν στην πραγματικότητα πριν γίνει όπως τη γνωρίζουμε σήμερα ή εννιά της ό,τι ακριβώς ήταν η μονομαχίες των καμπόιδων στην άγρια δύση με πιστόλια κανονισμένες.

Ο Δόγης της Γένοβας ήταν στην αρχή επίσης εκλεγόμενος για ζωή, όμως με το πέρασμα του χρόνου, οι θητείες έγιναν βραχύτερες (2 έτη κυρίως), όπως και οι βασιλιάδες στην Αρχαία Αθήνα ένα.

Ναζί κατάσκοποι στην Τεχεράνη: Το άγνωστο κατασκοπευτικό δίκτυο των Γερμανών στο Ιράν 1935-1.943 μ.Χ. Μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και την εποχή της Μεγάλης Ύφεσης σε ΗΠΑ και Ευρώπη αλλά και την τραγική οικονομική κατάσταση που επικρατούσε σε όλη την Γερμανία, πολλοί νέοι Γερμανοί.

Στην Περσία υπήρχε ένα µεγάλο πρόγραµµα ανάπτυξης υποδοµών που είχε ξεκινήσει το 1.930 μ.Χ. από τον Σάχη Ρεζά Σαχ Παχλαβί  (1.925 μ.Χ.-1.941 μ.Χ.), όπως ο παν-ιρανικός σιδηρόδροµος (Trans-Iranian Railway) που µόνο η γερµανική βιοµηχανία φαινόταν πρόθυµη και ήταν σε θέση να διευκολύνει.

Έτσι πολλοί Γερµανοί µηχανικοί, τεχνικοί, αρχιτέκτονες κατέφυγαν εκεί θεωρώντας ότι θα υπήρχαν ευκαιρίες για τους ίδιους. Σύντοµα το πρώτο αυτό µεταναστευτικό κύµα ακολούθησαν κάθε είδους έµποροι και πωλητές αντικειµένων κορυφαίας ποιότητας.

Όλοι αυτοί εγκαταστάθηκαν σε πόλεις κατά κύριο λόγο, ακόµη όµως και σε αγροτικές περιοχές, συµπεριλαµβανοµένων εδαφών όπου διαβιούσαν νοµάδες, δηµιουργώντας τελικά µια µεγάλη γερµανική οµογενειακή κοινότητα. Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1.930 μ.Χ., η Γερµανία, µέσω των οµογενών της, είχε σταδιακά επεκτείνει τον έλεγχό της σε πολλούς τοµείς της Περσίας, συµπεριλαµβανοµένης της οικονοµίας.

Αυτό δηµιούργησε ένα πολιτικό προγεφύρωµα έτοιµο να τεθεί σε δράση εάν ξεσπούσε  πόλεµος στο εγγύς µέλλον. Από το 1.933 μ.Χ. και µετά µε την άνοδο του Αδόλφου Χίτλερ στην εξουσία, τα γερµανικά στρατηγικά συµφέροντα για τις περσικές κυρίως πρώτες ύλες εντάθηκαν.

Την γερµανική κοινότητα στην Περσία σύντοµα πλαισίωσε και  ένα σώµα «τακτικών και µυστικών πρακτόρων για την συλλογή πληροφοριών και τη δηµιουργία επαφών και δικτύων, ως προετοιµασία για πόλεµο, εισβολή και κατοχή» της χώρας.

Ποιο ήταν αυτό; Μια εισβολή και κατοχή της Περσίας και του Ιράκ από τον Βορρά, των γερµανικών δυνάµεων δηλαδή από την ΕΣΣ∆, (µέσω Αζερµπαϊτζάν) ανατολικά µέσω Τουρκίας και από τη Βόρεια Αφρική.

Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης -που υποτίθεται ότι ήταν µόνο θέµα χρόνου για τους Γερµανούς – οι δυνάµεις εισβολής του βορρά θα συνδέονταν  µε το Αφρικανικό Σώµα του Ρόµελ σε µια γιγαντιαία κίνηση-λαβίδα και θα συνέχιζαν  νότια προς το Αµπαντάν και τη Βασόρα και πιο  πέρα, πέρα από τον Κόλπο για το Μπαχρέιν και βαθιά στην αραβική χερσόνησο, στην αδιάκοπη αναζήτηση της Γερµανίας για πετρέλαιο.

Το µερίδιο της Γερµανίας στην παγκόσµια παραγωγή πετρελαίου ήταν µόνο 1%. Η κατάκτηση της Μέσης Ανατολής θα το αύξανε στο 17%. Στο ερώτηµα αν η παρουσία Γερµανών πολιτών στο Ιράν ήταν µια αυτοσχέδια ενέργεια που συνέβη για τους λόγους που προαναφέρθηκαν ή όντως επρόκειτο για ένα προσεκτικά καταστρωµένο  σχέδιο από τους Ναζί δεν µπορεί να δοθεί απάντηση.

Ωστόσο, αυτό που γνωρίζουµε µε βεβαιότητα είναι ότι υπήρξε (και πως θα µπορούσε να γίνει αλλιώς άλλωστε) σαφής επιρροή του Ναζιστικού Κόµµατος στους Γερµανούς οµογενείς στην Περσία, επιρροή που πέρασε και στους ίδιους του Ιρανούς οι οποίοι έβλεπαν µε µια γενική συµπάθεια την Γερµανία.

Μέχρι τον ∆εκέµβριο του 1.937 μ.Χ., η γερµανική παροικία της Περσίας είχε εξελιχθεί σε σηµείο που ο Μπάλντουρ φον Σίραχ (1.907 μ.Χ.-1.974 μ.Χ.), ο επικεφαλής του Κόµµατος Νεολαίας του Χίτλερ (Hitlerjugend), σχεδίαζε να επισκεφθεί την χώρα  για να ιδρύσει ένα ναζιστικό κίνηµα νεολαίας.

Το πόσοι Γερµανοί εγκαταστάθηκαν στην Περσία από τις αρχές της δεκαετίας του ΄30 έως τις αρχές του 1.941 μ.Χ. είναι δύσκολο να εκτιµηθεί. Με ότι πληροφορίες υπάρχουν αυτοί πρέπει να κυµαίνονταν µεταξύ 2.000 και 6.500, µε πιθανότερο τους  2.000. Παράλληλα µε τις εµπορικές τους δραστηριότητες, πολλοί από τους Γερανούς λειτουργούσαν ως µυστικοί πράκτορες για τη συλλογή στρατηγικών και τακτικών πληροφοριών την προετοιµασία για την εισβολή και κατοχή της Περσίας.

Πολλοί από αυτούς ήταν αναµφίβολα «επαγγελµατίες» πράκτορες πληροφοριών που λειτουργούσαν υπό διπλωµατική κάλυψη ως ακόλουθοι και πρόξενοι ή υπό εµπορική κάλυψη ως επιχειρηµατίες και δηµοσιογράφοι. Κάποιοι πράκτορες υποδύθηκαν ακόµη και τους τουρίστες.

Μετά το ξέσπασµα του Β΄ΠΠ πολέµου και µεταξύ Σεπτεµβρίου 1939 και Ιουνίου 1941, η Γερµανία και η Ρωσία θεωρούνταν  σύµµαχοι, βάσει της συµφωνίας Ρίµπεντροπ-Μολότοφ. Κατά συνέπεια, πολλοί Πέρσες σκέφτηκαν ότι, υποστηρίζοντας τη γερµανική υπόθεση, θα µπορούσαν να κατευνάσουν ταυτόχρονα τον παλιό τους εχθρό, τη Ρωσία, την οποία πραγµατικά φοβόντουσαν πολύ περισσότερο από τους «ύπουλους» Βρετανούς, όπως έλεγαν. Ωστόσο, ο Χίτλερ εξέπληξε τον κόσµο επιτιθέµενος στον Στάλιν στις 22 Ιουνίου 1.941 μ.Χ.

Ξαφνικά τα πράγµατα ανατράπηκαν: Οι Πέρσες που ήταν υπέρ του Χίτλερ βρήκαν τώρα τους Ρώσους ως αντίπαλους τους φοβούµενοι ότι η παρουσία χιλιάδων Γερµανών στο έδαφός τους θα τους έκανε στόχους της Μόσχας.

Η ζωή στην Περσία για τους Γερµανούς, κατάσκοπους και µη, είχε γίνει ξαφνικά µια σοβαρά επικίνδυνη υπόθεση. Σαφώς, ο Στάλιν δεν θα ανεχόταν για πολύ µια τέτοια κατάσταση, µιας Τεχεράνης να επηρεάζεται από το Βερολίνο στο µαλακό υπογάστριο της αχανούς χώρας του.

Η βρετανο-Σοβιειτκή εισβολή. Έτσι, στις 25 Αυγούστου 1.941 μ.Χ., ξεκινά η επιχείρηση κατάληψης του Ιράν από 19.000 Βρετανούς και Ινδούς στρατιώτες και 40.000 Σοβιετικούς. Να σηµειωθεί ότι η επιχείρηση, η οποία -όπως αποδείχθηκε-  δεν είχε στρατιωτικό ρίσκο, διεξήχθη για τους Σοβιετικούς σε µια περίοδο όπου ο γερµανικός Στρατός περικύκλωνε το Λένινγκραντ και  ξεκινούσε η µάχη του Κιέβου που κατέληξε στην µεγαλύτερη περικύκλωση και καταστροφή στρατιωτικού σχηµατισµού στην ιστορία, µε την διάλυση του συνόλου του νοτιοδυτικού Μετώπου του σοβιετικού Στρατού µε απώλειες σχεδόν 700.000 στρατιωτών. Παρ΄όλα αυτά µπορούσε άνετα να διαθέσει 40.000 στρατιώτες µαζί µε άρµατα µάχης και πυροβολικό για την κατάληψη της Περσίας.

Απέναντί τους ήταν περσικές δυνάµεις που αριθµούσαν πάνω από 125.000 προσωπικό. Μέσα σε πέντε ηµέρες οι συµµαχικοί Στρατοί είχαν συνδεθεί σε δύο τοποθεσίες  και οι εχθροπραξίες γενικά σταµάτησαν.

Σχεδόν ταυτόχρονα ξεκίνησε η «απογερµανοποίηση» της Περσίας. Όλα τα γυναικόπαιδα και οι διπλωµάτες επαναπατρίστηκαν στη Γερµανία, 494 εναποµείναντες Γερµανοί χωρίς διπλωµατικό καθεστώς φυλακίστηκαν και στη συνέχεια µεταφέρθηκαν στη Νότια Αυστραλία, όπου και παρέµειναν µέχρι το τέλος του πόλεµου.

Στη συνέχεια άλλοι επέστρεψαν στην Γερµανία και άλλοι επέλεξαν να µείνουν µόνιµα στην Αυστραλία. Υπήρξαν και άλλοι βέβαια που συνελήφθησαν από τους Σοβιετικούς, αλλά κανείς ποτέ δεν έµαθε τι απέγιναν.

Η Τεχεράνη έγινε αµέσως το αρχηγείο διάφορων συµµαχικών σχηµατισµών πληροφοριών, αντικατασκοπείας και ασφάλειας, όπως το Βρετανικό Γραφείο Άµυνας Ασφαλείας (το οποίο ήταν ουσιαστικά «υποκατάστηµα» της MI5), το Τµήµα ∆ιασύνδεσης Υπηρεσιών (το οποίο ήταν η υπερπόντια επέκταση της MI6) και το Τµήµα Ειδικών Επιχειρήσεων (υπεύθυνο για προπαγάνδα και αντικατασκοπεία).

Μέχρι τα τέλη του 1.941 μ.Χ., ό,τι είχε αποµείνει από το γερµανικό κατασκοπευτικό δίκτυο στην Περσία ήταν… τρία άτοµα.  ∆ύο υπολοχαγοί της υπηρεσίας Ασφαλείας (SD) των SS οι Ρόµαν Γκαµόθα και Φραντς Μάγερ και ένας ταγµατάρχης της υπηρεσίας πληροφοριών της Abwehr ο Σούλτσε Χόλθους και η σύζυγός του.

Με την βοήθεια Περσών που είχαν καλλιεργήσει έντονα φιλογερµανικά αισθήµατα κυρίως  από την εισβολή των Σοβιετικών και των Βρετανών και µετά οι τέσσερίς τους πέρασαν στην παρανοµία και έγιναν φυγάδες όταν έφτασαν οι Σύµµαχοι.

Ροµάν Γκαµόθα. Ο Ροµάν Γκαµόθα ήταν ένας αξιωµατικός των Waffen-SS: Βιεννέζος Αυστριακός, ουκρανικής καταγωγής, µιλούσε άπταιστα ρωσικά και ήταν ειδικός στην Σοβιετική Ένωση. Πριν από την εισβολή των Συµµάχων, αφού προειδοποιήθηκε από έναν έµπειρο Γερµανό πράκτορα ότι η ανάµειξη µε τις νότιες φυλές της Περσίας ήταν µια επικίνδυνη επιχείρηση, ο Γκαµόθα ειδικεύτηκε στις αρµενικές και αζερικές υποθέσεις και περιόρισε τις δραστηριότητές του στις βόρειες επαρχίες.

Λίγες εβδοµάδες µετά την εισβολή, αποφάσισε να εγκαταλείψει την Τεχεράνη και να κατευθυνθεί προς την Σοβιετική ζώνη. ∆εν θα ξαναβγεί στην επιφάνεια παρά µόνο δύο χρόνια αργότερα δραπετεύοντας  από την σοβιετική αιχµαλωσία και επιστρέφοντας στην Γερµανία, µέσω Τουρκίας και Βουλγαρίας πίσω στο Βερολίνο.

Εκεί τον υποδέχθηκαν ως ήρωα πολέµου, παρασηµοφορήθηκε µε τον Σιδηρούν Σταυρό Α’ Τάξεως και προήχθη σε λοχαγό. Τα πράγµατα δεν ήταν όµως έτσι όπως φαίνονταν. Κανείς στο Βερολίνο δεν γνώριζε ότι η ισχυριζόµενη «απόδρασή» του από την Σοβιετική ζώνη της Περσίας δεν ήταν τίποτα άλλο από µια καλά στηµένη ιστορία.

Στην πραγµατικότητα, ο Γκαµόθα είχε γίνει κατάσκοπος των Σοβιετικών οι οποίοι κατάφεραν να τον «φυτέψουν» στην καρδιά της ∆ιεύθυνσης Ασφαλείας του Ράιχ στο Βερολίνο. Πέρασε το υπόλοιπο του πολέµου κάνοντας ό,τι µπορούσε για να σαµποτάρει ότι σχέδια υπήρχαν για την Περσία.

Υπεξαίρεσε επίσης τεράστια χρηµατικά ποσά που προορίζονταν για επιχειρήσεις SS στο εξωτερικό, χρησιµοποιώντας τα για να χρηµατοδοτήσει τις δικές του επιχειρήσεις, που περιελάµβαναν λαθρεµπόριο κάθε είδους από τη Βιέννη µέχρι το Άµστερνταµ και από το Παρίσι µέχρι  τη Μαδρίτη.

Το 1.945 μ.Χ., «αποστάτησε», δηλαδή επέστρεψε στην ΕΣΣ∆  και µετά τον πόλεµο εργάστηκε για την σοβιετική υπηρεσία πληροφοριών, κυρίως στην Μέση Ανατολή, έως ότου η Σοβιετική ηγεσία τον έκρινε ως «βαρίδι» ή δεν τον εµπιστευόταν πλέον και τον «εκκαθάρισε» το 1.952 μ.Χ. Ήταν 35 ετών.

Φραντς Μάγερ. Ο δεύτερος κατάσκοπος, ο Βαυαρός Φραντς Μάγερ, ήταν ένας άνθρωπος, που είχε την δυνατότητα να επηρεάσει ολόκληρο το µέλλον της Μέσης Ανατολής, εάν  τα πράγµατα εξελίσσονταν διαφορετικά για τη Γερµανία τόσο στο ρωσικό µέτωπο όσο και στην Βόρεια Αφρική.

Αν και τελικά απέτυχε, ο Μάγερ έφτασε πολύ πιο κοντά από τους δύο συµπατριώτες του στο να παίξει έναν αποτελεσµατικό ρόλο ως αξιωµατικός των πληροφοριών των SS στην Περσία. Μόνος και φυγάς, ανίκανος να επικοινωνήσει µε τον Γκαµόθα ή το Βερολίνο, κρύφτηκε για έξι µήνες σε ένα αρµενικό νεκροταφείο στα περίχωρα της Τεχεράνης και εµφανίστηκε στις αρχές του 1.942 μ.Χ. ως Πέρσης τεχνίτης.

Σχεδόν µόνος του, και σε ένα τροµερά ξένο περιβάλλον, χωρίς κεφάλαια από το Βερολίνο ή οδηγίες και µε περιορισµένες γλωσσικές δεξιότητες, κατάφερε τον Ιούλιο του 1.942 μ.Χ., να δηµιουργήσει, οργανώσει και ελέγξει ένα πανπερσικό ανατρεπτικό κίνηµα που ονοµάστηκε  «Hizb-i-Melliun».

Σε λίγους µήνες, ο Μάγερ κατάφερε να δηµιουργήσει µια ενεργή «πέµπτη φάλαγγα», συνενώνοντας όλες τις κατακερµατισµένες αντιρωσικές και αντιβρετανικές φατρίες και οµάδες αντιφρονούντων σε όλη την Περσία, οι οποίες περνούσαν τον περισσότερο χρόνο σε  µεταξύ τους φιλονικίες και χωρίς να είχαν πετύχει  τίποτα το ουσιαστικό.

Ο ίδιος ο Μάγερ περιέγραψε το Hizb-i-Melliun  όχι ως ένα πολιτικό κόµµα αλλά ως ένα «κέντρο αντίστασης». ∆ίπλα του ήταν µόνο τρία άτοµα: ο επικεφαλής του οργανωτικού  Μαχάµαντ Βαζίρι (ο οποίος αργότερα έγινε κατάσκοπος της KGB), η  ζωηρή και κατά το ήµισυ Γερµανίδα αρραβωνιαστικιά του Λίλη Σαντζάρι  και ο βουλευτής της ιρανικής Βουλής (Majlis) Χαµπντουλάχ Ναουµπάχτ.

Η υποστήριξη στο Hizb-i-Melliun προερχόταν από άτοµα µε επιρροή: ανώτεροι αξιωµατικοί του στρατού, υπουργοί, βουλευτές της Majlis, την αστυνοµία, τη χωροφυλακή, ανώτερους δηµόσιους υπαλλήλους  και ανώτερους κληρικούς όπως ο Αµπόλ Κασανί, τον οποίο οι βρετανικές αρχές ασφαλείας θεωρούσαν έναν από τους πιο επικίνδυνους  άντρες στην Περσία.

Είναι αξιοσηµείωτο ότι ο Μάγερ ο οποίος δεν είχε εκπαίδευση ως αξιωµατικός του επιτελείου, είχε αναπτύξει ένα σχέδιο επτά σηµείων για την υποτιθέµενη εισβολή στο Ιράν  και τη βίαιη αφοµοίωση της Περσίας στην «µεγάλη γερµανική Αυτοκρατορία» που οραµατιζόταν ο ίδιος.

Ένα όραµα που κρατούσε κρυφό από τους Πέρσες συνεργάτες του βέβαια. Από την αρχή όµως τα πράγµατα δεν πήγαν καλά. Οι ίντριγκες και οι εσωτερικές διαµάχες µεταξύ των διαφορετικών συστατικών οµάδων ήταν αδιάκοπες και κατανάλωναν µεγάλο µέρος του χρόνου και της ενέργειας του Μάγερ.

Στις 2 Νοεµβρίου 1.942 μ.Χ., οι βρετανικές µυστικές υπηρεσίες πραγµατοποίησαν έφοδο  στο σπίτι του Μάγερ στο Ισφαχάν και ανακάλυψαν όλα τα έγγραφα και τα ηµερολόγια του, τα οποία αποκάλυπταν και µε κάθε λεπτοµέρεια τις δραστηριότητές του.

Παρά τον άψογο επαγγελµατισµό του, ο Μάγερ ήταν µάλλον ψυχαναγκαστικός τα σηµείωνε  όλα στο χαρτί και δεν πέταξε ποτέ τίποτα. Μετά την επιδροµή, ο ίδιος διέφυγε  στην Τεχεράνη όπου και παρέµεινε κρυµµένος για εννέα µήνες. Η επιρροή του όµως και η επιχειρησιακή του ικανότητα είχαν δεχτεί ένα καταστρεπτικό πλήγµα.

Με βάση τα αποδεικτικά στοιχεία, η βρετανική ασφάλεια πραγµατοποίησε ορισµένες σηµαντικές συλλήψεις, αλλά σοφά αποφάσισε να µην επιδοθεί σε µαζι8κές συλλήψεις σε όλο το Ιράν. Αφενός γιατί έτσι µπορεί να ενέτεινε τα αντιβρετανικά ιρανικά αισθήµατα αφετέρου γιατί δεν ήταν ανάγκη.

Αυτό γιατί επέλεξε να διαδώσει την  είδηση της γκάφας του Μάγερ  και σταδιακά να υπονοµεύσει το ηθικό των Περσών συνεργών του. Σύντοµα συνειδητοποίησαν ότι τα κατασχεθέντα έγγραφα τους ενοχοποιούσαν και ότι, ως εκ τούτου, έπρεπε να επανεξετάσουν την στάση τους, όπως και έκαναν.

Σαν να µην έφτανε αυτό ένα µήνα περίπου αργότερα, τον Φεβρουάριο του 1.942 μ.Χ., η 6^η Στρατιά του Φον Πάουλους παραδόθηκε µε «κρότο» στο Στάλινγκραντ. Ξαφνικά, δεν θα υπήρχε πια γερµανική εισβολή στην Περσία και το Melliun του Μάγερ είχε καταστεί περιττό.

Το 1.943 μ.Χ., µετά το Περλ Χάρµπορ και το Στάλινγκραντ, οι προτεραιότητες του Βερολίνου άλλαξαν και ο σχεδιασµός επικεντρώθηκε σε επιχειρήσεις δολιοφθοράς, κυρίως λόγω της ύπαρξης του λεγόµενου «περσικού διαδρόµου» της ροής δηλαδή αµερικανικών όπλων στην ΕΣΣ∆ µέσω του Ιράν. Παρατηρώντας το προφανές σηµείο καµπής στη νότια ΕΣΣ∆, πολλοί πρώην φιλοναζιστές Πέρσες εξέτασαν τις επιλογές τους και άλλαξαν πλευρά.

Με όλο και περισσότερους πληροφοριοδότες να εργάζονται τώρα για την βρετανική υπηρεσία ασφάλειας, και µε πράκτορες  σε κάθε γωνιά του δρόµου και σε κάθε καφέ ή νυχτερινό κέντρο διασκέδασης, ο Μάγερ δεν τολµούσε να βγει ούτε από το δωµάτιό του.

Παρακάλεσε έτσι το Βερολίνο για χρήµατα και έναν ικανό ασυρµατιστή. Αντίθετα, τον Μάρτιο του 1943, το Βερολίνο του έστειλε µια ολόκληρη οµάδα αλεξιπτωτιστών των Waffen-SS (Επιχείρηση François τεύχος «Σ» 338), αποφασισµένοι να προκαλέσουν χάος και καταστροφή.

Όπως είχαµε αναφέρει και στο σχετικό άρθρο η οµάδα  αποδείχθηκε ανεκπαίδευτη, απείθαρχη και τεχνικά ανίκανη. Όλη η οµάδα των SS ανακαλύφθηκε και συνελήφθη από τις βρετανικές δυνάµεις ασφαλείας τον Αύγουστο του 1.943 μ.Χ., πριν προλάβουν να αναλάβουν ειδικές επιχειρήσεις.

Ο Μάγερ επίσης συνελήφθη και κατόπιν πολυήµερης ανάκρισης συνεργάστηκε πλήρως µε τη βρετανική ασφάλεια, παρείχε πολύτιµες πληροφορίες και στη συνέχεια µεταφέρθηκε στην Παλαιστίνη.

Οι βρετανικές µυστικές υπηρεσίες άντλησαν ανεκτίµητες γνώσεις από τον απογοητευµένο Μάγερ για την οργάνωση και τις επιχειρήσεις της Υπηρεσίας Ασφαλείας των SS, για τις οποίες στην πραγµατικότητα γνώριζαν πολύ λίγα εκείνη την εποχή. Μετά τον πόλεµο, η MI6 σκέφτηκε σοβαρά να χρησιµοποιήσει τον Μάγερ ως πράκτορα κατά των Σοβιετικών, αλλά η ιδέα δεν υλοποιήθηκε τελικά.

Στα τέλη του 1.949 μ.Χ., είχε αλλάξει το όνοµά του σε Πίτερ Στούντερ Μάγερ  και συµµετείχε στην στρατολόγηση πρώην αξιωµατικών των SS για το καθεστώς Νάσερ στην Αίγυπτο. Φαίνεται ότι τελικά έκανε µια περιουσία από εµπορικές συναλλαγές όπλων, πιθανώς µε τη συνεννόηση της δυτικογερµανικής κυβέρνησης, δίνοντάς του τη δυνατότητα να δηµιουργήσει µια εταιρεία εξαγωγών µε έδρα το Αµβούργο µε την επωνυµία Terramar GmbH, η οποία εξακολουθεί να λειτουργεί και σήµερα. Το πότε και που πέθανε πάντως δεν έχει γίνει µέχρι σήµερα γνωστό.

Σούλτσε Χόλθους. Σε αντίθεση µε τους Γκαµόθα και Μάγερ ο τρίτος κατάσκοπος ο Χόλθους δεν έτρεφε καµιά συµπάθεια για τους ναζί καθώς ήταν Πρώσος της παλαιάς σχολής: εργαζόµενος για τον κλάδο των πληροφοριών της Luftawaffe  στην  Abwehr I Luft του Ναυάρχου Φον Κανάρις.

Επρόκειτο για 47χρονο βετεράνο των χαρακωµάτων του Α΄ΠΠ και αργότερα  διακεκριµένο δικηγόρο στη Λειψία. Αυτό που είναι περίεργο  είναι ότι, παρόλο που είχε διπλωµατική κάλυψη για τις κατασκοπευτικές του δραστηριότητες ως Γερµανός βοηθός προξένου στην Ταµπρίζ  αυτός και η σύζυγός του Γερτρούδη επέλεξαν να µην επαναπατριστούν στην Γερµανία τον Σεπτέµβριο του 1.941 μ.Χ., όπως ήταν δικαίωµά τους, ως διπλωµάτες. Αντίθετα, συνελήφθησαν από τους Βρετανούς. Στην συνέχεια προσπάθησαν να διαφύγουν στο Αφγανιστάν, αλλά συνελήφθησαν και πάλι και επέστρεψαν φρουρούµενοι στην Τεχεράνη, όµως κατά περίεργο τρόπο κατάφεραν να δραπετεύσουν ξανά και να κρυφτούν σε έναν πρώην οίκο ανοχής.

Ο Σούλτσε έφυγε από την κρυψώνα του στην Τεχεράνη τον Ιούνιο του 1942, µεταµφιεσµένος σε µουλά. Είχε ήδη στείλει την γυναίκα του στη Γερµανία µε µηνύµατα για τους ανωτέρους του στην Abwehr και µια έκκληση για χρυσό, όπλα, ένα ραδιοποµπό και έναν ασυρµατιστή.

Μάλιστα λέγεται ότι η  απόδραση της Γερτρούδη Χόλθους µέσω Τουρκίας, µέσα από τα απόκρηµνα βουνά στην καρδιά του χειµώνα, συνοδευόµενη και προστατευµένη από λαθρέµπορους οπίου, αξίζει από µόνη της ένα βιβλίο.

Μη βλέποντας µέλλον για τον εαυτό του στην Τεχεράνη αλλά επικείµενη σύλληψη, ο Σούλτσε προτίµησε να κατευθυνθεί  νότια στην  αποµακρυσµένη αλλά και σχετικά ασφαλή (από τους Βρετανούς) περιοχή της φυλής των Κασκάι κοντά στο Σιράζ.

Οι Κασκάι, που ήταν η πιο ισχυρή φυλή της χώρας, ήταν κατά του Σάχη Μοχαµάντ Ρεζά Παχλαβί (που είχε αντικαταστήσει τον πατέρα του Ρεζά Σαχ Παχλαβί µετά την εισβολή Σοβιετικών και Βρετανών) φιλογερµανοί, οπλισµένοι µέχρι τα δόντια και λίγο πολύ αυτόνοµοι.

Τον Ιούνιο του 1.943 μ.Χ., αφού το Βερολίνο επέλεξε να επικεντρωθεί σε πράξεις δολιοφθοράς του «περσικού διαδρόµου» πραγµατοποίησε µια δεύτερη αποστολή µετά από την «François». Επρόκειτο για την αποστολή ANTON, (δεν έχει σχέση µε την επιχείρηση Anton της κατάληψης της Γαλλίας του Βισύ το 1,942 μ.Χ.) η οποία είχε οργανωθεί εξολοκλήρου από την υπηρεσία πληροφοριών των SS και όχι από την Abwehr.

Όπως και η François έτσι και η ANTON ήταν µια πλήρης αποτυχία. Αποτελούµενη από τρία µόλις άτοµα τον Μάρτιν Κούρµις, έναν ψυχικά ασταθή φανατικό ναζί, και τους Κουρτ Πιβόνκα και Κούρτ Χάρµπερς (οι τελευταίοι χειριστές ασυρµάτου και όχι εκπαιδευµένοι σαµποτέρ) έπεσε µε αλεξίπτωτο στην περιοχή των Κασκάι περίπου 45 χλµ δυτικά του Σιράζ  στις 17 Ιουλίου 1.943 μ.Χ.

Το κρίσιµο ήταν ότι δεν κατάφεραν να φέρουν µαζί τους το χρυσό και τα όπλα που είχε ζητήσει ο Σούλτσε για τη φυλή. Ο Σούλτσε σχεδόν τρόµαξε από την ανικανότητα και την ακαταλληλότητα των ανδρών που του είχε στείλει το Βερολίνο. Ήταν επίσης εξαιρετικά αναστατωµένος που ήταν άνδρες των SS και όχι της Abwehr.

Όταν συνάντησε για πρώτη φορά τους τρεις νεαρούς άνδρες της αποστολής ANTON, οι οποίοι, όπως αναφέρει ο ίδιος στα αποµνηµονεύµατά του «δεν µπορούσαν καν να καβαλήσουν ούτε ένα άλογο», εξηγώντας  ότι ήταν εξαιρετικά δύσπιστος για την ικανότητά τους να επιβιώσουν στην Περσία.

Στον Μάρτιν Κούρµις, τον αρχηγό τους, φέρεται να είπε: «Φαίνεται ασυνήθιστο… ότι η SD δεν προετοιµάζει καλύτερα τους ανθρώπους της για ένα άλµα κοµάντο στην Περσία.» Και ο Κούρµις απάντησε: «Ω, µε συγχωρείτε. Είχαµε ειδική εκπαίδευση µε τον Ότο Σκορτσένυ… έχουµε εκπαιδευτεί πολύ καλά στην ανατίναξη αγωγών  πετρελαίου και πετρελαιοπηγών». Αποδείχθηκε ότι δεν καµιά τέτοια εκπαίδευση.

Καθώς περνούσαν οι µήνες, και καθώς ο χρυσός και τα όπλα δεν φαίνονταν πουθενά και η οµάδα παρέµενε πρακτικά άπραγη η ηγεσία των Κασκάι άρχιζε να βλέπει την υπόθεση µε διαφορετικό µάτι και διάθεση.

Σε µια προσπάθεια να αποστασιοποιηθεί από τον Άξονα και να αρχίσει την προσέγγισή της  µε τους Συµµάχους, αποφάσισε να αποµακρύνει τους τέσσερις Γερµανούς (συµπεριλαµβανοµένου του Σούλτσε) από την επικράτειά της.

Έτσι τους µάζεψαν και τους µετέφεραν σε µια φυλακή σε ένα αποµακρυσµένο πύργο στους πρόποδες της οροσειράς του Kuh-e-Dinar, όπου τους φύλαγαν 30 ένοπλοι. Το µέρος ήταν τόσο απρόσιτο που η διαφυγή ήταν αδύνατη, όπως και κάθε απόπειρα σύλληψης από την βρετανική ασφάλεια, η οποία γνώριζε που ακριβώς βρίσκονταν.

Εκεί παρέµειναν για έξι µήνες ως «καλεσµένοι» των Κασκάι µεταξύ Σεπτεµβρίου 1.943 μ.Χ. και Μαρτίου 1.944 μ.Χ., χωρίς να κάνουν τίποτε άλλο παρά να παίζουν χαρτιά και να πίνουν πολύ µεγάλες ποσότητες Arak, (ενός τοπικού ποτού από σταφύλια και γλυκάνισο) και φυσικά µαλώνοντας µεταξύ τους µέχρι που  η οµάδα έγινε εντελώς δυσλειτουργική.

Στις 23 Μαρτίου 1944 μ.Χ. οι Κασκάι συµφώνησαν να παραδώσουν τους τέσσερις Γερµανούς στους Βρετανούς εξασφαλίζοντας συγκεκριµένα  ανταλλάγµατα. Παραδόξως, εννέα µήνες αργότερα, ο Σούλτσε βρέθηκε πίσω στην Γερµανία και στη συνέχεια ως αξιωµατικός πληροφοριών στο σταθµό του Abwehr της Βιέννης, αφού πρώτα προήχθη σε αντισυνταγµατάρχη.

Το πώς βρέθηκε στην Γερµανία δεν είχε σχέση µε τους Κασκάι αλλά ήταν το αποτέλεσµα µιας µοναδικής ανταλλαγής αιχµαλώτων πολέµου, της µόνης γνωστής ανταλλαγής σε επίπεδο κυβερνήσεων µεταξύ Γερµανίας και Συµµάχων κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσµίου Πολέµου.

Μετά την παράδοση της Γερµανίας το Μάιο του 1.945 μ.Χ. ο Σούλτσε εντοπίστηκε και συνελήφθη από τους Αµερικανούς αυτή την φορά σε ένα σαλέ σκι κοντά στο Κίτσµπουελ στις Τιρολέζικες Άλπεις στις 23 Μαΐου 1.945 μ.Χ.

Μετά την προσωρινή κράτηση, του επετράπη να επιστρέψει στην οικογένειά του, στη δικηγορία και στην κανονική ζωή της µεσαίας τάξης, όσο κανονική βέβαια µπορεί να ήταν στα πρώτα χρόνια της µεταπολεµικής Γερµανίας.

Επίλογος. Από τις 13 συνολικά γερµανικές µυστικές ή όχι επιχειρήσεις που πραγµατοποιήθηκαν στην Περσία, καµία δεν πέτυχε. Η θεµελιώδης αδυναµία όλων αυτών των επιχειρήσεων, συµπεριλαµβανοµένων και των αποστολών των Μάγερ και του Σούλτσε, ήταν ότι βασίζονταν αποκλειστικά στην ορµή των γερµανικών στρατιών στην Νότια Ρωσία. Όταν αυτή αντιστράφηκε κατά την διάρκεια του χειµώνα του 1.942 μ.Χ.-43 μ.Χ., η γερµανική δραστηριότητα και οι επιχειρήσεις σαµποτάζ έγιναν µάταιες.

Όπως ο επικεφαλής της βρετανικής υπηρεσίας πληροφοριών ασφαλείας στην Τεχεράνη, ο αντισυνταγµατάρχης Τζο Σπένσερ το συνόψισε: «Για να το θέσω σύντοµα και στην καθοµιλουµένη, ο γερµανικός στρατός έχασε το τραίνο  το 1.942 μ.Χ. και οι Γερµανοί πράκτορες το 1.943 μ.Χ.» (https://www.pronews.gr/istoria/nazi-kataskopoi-stin-texerani-to-agnosto-kataskopeytiko-diktyo-ton-germanon-sto-iran-1935-1943-2/). 

Ο Κόλα Ντε Ριεντζο ταξίδεψε στην Πράγα τον Ιούλιο του 1.350 μ.Χ., θέτοντας τον εαυτό του στην προστασία του αυτοκράτορα Καρόλου Δ΄. Καταγγέλλοντας την κοσμική εξουσία του πάπα, τον ικέτευσε να απελευθερώσει την Ιταλία, και ιδιαίτερα την Ρώμη, από τους καταπιεστές της. Αλλά, αδιαφορώντας για τις προσκλήσεις του, ο Κάρολος τον κράτησε στην φυλακή για περισσότερο από ένα χρόνο στο φρούριο του Ράουντνιτς και στην συνέχεια τον παρέδωσε στον πάπα Κλήμη.

Στην Αβινιόν, όπου εμφανίστηκε τον Αύγουστο του 1.352 μ.Χ., ο Κόλα Ντε Ριέντζο δικάστηκε από τρεις καρδινάλιους και καταδικάστηκε σε θάνατο, αλλά η κρίση αυτή δεν εκτελέστηκε και παρέμεινε στην φυλακή παρά τις εκκλήσεις του Πετράρχη για την απελευθέρωση του.

Τον Δεκέμβριο του 1.352 μ.Χ., ο Κλήμης πέθανε και ο διάδοχός του, ο πάπας Ιννοκέντιος ΣΤ΄, ανυπόμονος να καταφέρει πλήγμα στους βαρόνους ηγεμόνες της Ρώμης και βλέποντας στον πρώην τριβούνο ένα εξαιρετικό εργαλείο για τον σκοπό αυτό, έδωσε χάρη και απελευθέρωσε τον Ριέντζο (ότι έγινε και με τον Δράκουλα από τους Ούγγρους όταν έφυγε εξόριστος από ην Βλαχία).

Υπήρχε ο τριβούνος των πληβείων συν Αρχαία Ρώμη π.χ. ο Κλωδιος και στην Μεσαιωνική ο Κόλα Ντε Ριέντζο.

ρωμαϊκή κομμούνα και δημοκρατία υπήρξε στην ρώμη τόσο το 12ο αιώνα μετά Χριστόν όσο επίσης και το 19^ο μετά Χριστόν Αιώνα αλλά παράλληλα και τον 20ο μ.Χ. και τον 21ο αιώνα με τα Χριστόν.

Στην Αρχαία ρώμη πληρωμή δίωξαν τους βασιλείς τους και επέβαλαν μία δήθεν δημοκρατίας πολίτευμα όπως ακριβώς και τον Μεσαίωνα οι Ρωμαίοι δίωξαν τη θεοκρατική μοναρχία του πάπα και επέβαλαν δημοκρατία κομμούνα.

Όμως σε όλες αυτές τις περιπτώσεις στο τέλος θα πρέπει να αναφερθεί ότι αυτή η δημοκρατία διαθράφηκε και κατέρρευσε λίγο αργότερα υπήρξε η επιστροφή τόσο της μοναρχίας υπό την μορφή αυτοκρατορία στην αρχαία ρώμη όσο και του πάπα απόλυτη εξουσία στην Μεσαιωνική και Νεότερη ρώμη.

Αντίστοιχα στη νεότερη ιστορική περίοδο μετά το 2^ο Παγκόσμιο Πόλεμο λόγω της διαφθοράς και της τυραννίας της μοναρχίας μετά την λήξη του πολέμου αυτού και την ήττα της Ιταλίας μοναρχία κατέρρευσε και Ιταλία γίνε δημοκρατία

Με δημοψήφισμα του Ιταλικού λαού (Όπως ακριβώς έπεσε και η μοναρχία στην Ελλάδα με δημοψήφισμα τόσο επί χούντας όσο και μετά την πτώση αυτής και έγινε δημοκρατία με δημοψήφισμα του Ελληνικού λαού 2 φορές) Ιταλικού λαού που και αυτοί διατάχθηκε σταδιακά όπως και η Αρχαία ρωμαϊκή δημοκρατία και υπήρξε και εκεί άνοδος δημαγωγών.

Με εισβολές ξένων π.χ. Γερμανών, βανδάλων, φράγκων, Ερούλων, Γάλλων βοήθησε να πέσει η Αυτοκρατορία στην Αρχαία ρώμη ο παπισμός στην μεσαιωνική και νεότερη ιστορία, ενώ ακόμα και το βασίλειο της Ιταλίας στην νεότερη ιστορία έπεσε την εγκαθιδρύθηκε η Ιταλική δημοκρατία με την εισβολή των Συμμάχων στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και το δημοψήφισμα που έγινε μετά.

Εδώ μπορεί να αναφερθεί ότι οι Ετρούσκοι, ένας ξένος λαός, ήταν αυτοί που επέβαλαν την μοναρχία στην Ιταλία όταν κατέλαβαν την περιοχή, το ίδιο συνέχεια δεύτερη φορά στην ρώμη με την κατάκτηση της από τους Ερούλους του Οδάκραου παράλληλα, το ίδιο ακριβώς έκαναν και οι Φράγκοι του Καρλομάγνου με τον πάπα της ρώμης και πιο πριν Λομβαρδοί στην συνέχεια στην νεότερη εποχή αυστριακή βρετανοί και ρώσοι βοήθησαν στην επάνοδο της μοναρχίας του πάπα.

Οι πιο σημαντικοί ηγέτες της ρωμαϊκής κομμούνας δημοκρατίας στο μεσαίωνα ήταν οι Brancaleone degli Andalò, Arnold of Brescia και Cola di Rienzo.

Βυθίστηκαν όλα τα πλοία του Ξέρξη όταν αυτός προσπάθησε να εισβάλει μέσω του Άθω στην Ελλάδα μέσα από μία τρικυμία, όπως ακριβώς βυθίστηκαν και όλα τα πλοία του λέω το τρίτο του Ίσαυρου όταν προσπάθησε να καταλάβει την ρώμη στην διάρκεια της εικονομαχίας στην Αδριατική.

Ο πάπας λέων ο πρώτος ο μέγας συνάντησε τον Αττίλα και κατάφερε να τον πείσει και μέσω διαπραγματεύσεων να φύγει από τη ρώμη και την Ιταλία, όπως ακριβώς και ο ίδιος πάπας συνάντηση και έπεισε με τον ίδιο τρόπο να φύγει από τον από την ρώμη τον Γεζέριχο των μ βανδάλων.

Αντίστοιχα ο πάπας Γρηγόριος ο Δεύτερος συνάντησε το βασιλιά των Λομβαρδών Λλουτράνδο και κατάφερε να τον κάνει να φύγει από την περιοχή του Σουτρί και να την παραδώσει στην ρώμη και με το δώρο από αυτό ιδρύθηκε το πρώτο παπικό κράτος δωρεά που ανανέωση στην συνέχεια ο Πεπίνος ο βραχύς όπως επίσης και ο Καρλομάγνος.

2 φορές εκδόθηκαν οι πάπες από την ρώμη για πολλές δεκαετίες η μη από το 1.143 μ.Χ. ως το 1200 μετά Χριστόν και η δεύτερη στην διάρκεια της λεγόμενης Βαβυλώνιας Αιχμαλωσίας του παπισμού στην Αβινιόν.

Πάνω σε ένα μουλάρι διαπομπεύτηκε ο Ανδρόνικος ο Πρώτος ο τύραννος της Ρωμανίας, όπως ακριβώς και ο έπαρχος της ρώμης από τον παπα Ιωάννη τον 13^ο επειδή δεν ήταν υπέρ της εκλογής του.

Δεν στέφθηκε με θρησκευτικό τρόπο αλλά από κάποιον άλλον ή από μόνος του το Ερρίκος ο τιδόρ στην Αγγλία μετά την λήξη της μάχης όπως και ο Ναπολέοντας ο Πρώτος ο Μέγας.

Ο Αρλάντο Ντι Μπρέσκεια ήταν ένας ιεροκήρυκας που κείρετε εναντίον του Διεφθαρμένου θεσμού  του πάπα της ρώμης όπως και ο Σαβοναρόλα.

Ο Οουάιν γλιντορ έλεγε  το 1.400 μετά Χριστόν που ξεκίνησε επανάσταση στην Ουαλία για να εκδιώξει τους Άγγλους ότι ήταν ο Αρθούρος που επέστρεφε για να εκπληρώσει την προφητεία της εκδίωξης των Άγγλων (Όπως ακριβώς έλεγε και ο Ερρίκος των τιδόρ μετέπειτα) και στην τελευταία μάχη που έγινε το σώμα του δεν βρέθηκε ποτέ όπως και τους Σπάρτακου και του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου τον οποίο Έλληνας αναμένουν επιστρέψει για να πάρει πίσω την Πόλη.

Τόσο Κλέαρχος όσο επίσης και ο Λύσανδρος λατρεύτηκαν αρχικά στον στην Ελλάδα ως δήθεν «θεοί» πριν από την ελληνιστική εποχή όπως ακριβώς συνέβη και με τον φίλιππο τον Δεύτερο της πάντα Ελληνικής Μακεδονίας μας.

Αντίστοιχα στην ρώμη πριν την θεοποίηση των αυτοκρατόρων η πρώτη που λατρεύτηκαν σαν δήθεν θεοί και αποθεώθηκαν ήτανε  πριν από τον Αύγουστο ο Τίτος Φλαμινίνος ο Μαρκέλος όπως επίσης ο Σκιπίων ο Αφρικανός ο καίσαρας και ο Αντώνιος.

Τόσο Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος ο πρώτος βασιλιάς της Αγγλίας σκοτώθηκε σε μάχη, όπως επίσης αντίστοιχα σε μάχη πέθανε και ο βασιλιάς της Αγγλίας Ριχάρδος ο τρίτος.

Χρησιμοποιούσαν εκτενώς τις φρυκτωρίες για να ειδοποιούνται τόσο οι Αρχαίοι Έλληνες Μυκηναίοι, όπως επίσης και η Αυτοκρατορία της Ρωμανίας αλλά και Ριχάρδος ο τρίτος στην Αγγλία.

Η αστέρωσα χρησιμοποιείται ως σήμα τόσο από τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής στην σημαία τους, όσο και ως μια μεγάλη αίθουσα στην Ουαλία.

Κάποιοι άμυαλοι έλεγαν τους Έλληνες πρόσφυγες που ήρθαν από την Μικρά Ασία, τον Πόντο, την Κωνσταντινούπολη και την Ανατολική Θράκη τάχα ως Τούρκους, όπως επίσης και τους Βορειοηπειρώτες  ως τάχα Αλβανούς.

Υπήρξαν μάντεις οι οποίοι θυσιάστηκαν στην Αρχαιότητα παρόλο που ήξεραν πως θα σκοτωθούν όπως λόγο χάρη ο Μεσιστίας μαζί με τον Λεωνίδα στις Θερμοπύλες, αλλά παράλληλα και ο Κλεόκριτος μαζί με το Θρασύβουλο στην μάχη εναντίον του 30 τυράννων.

Έγινε πολιορκία της Βενετίας το 1.849 μετά Χριστόν στην οποία οι Αυστριακή χρησιμοποίησαν αερόστατα εναντίον των βενετών επαναστατών όπως έκαναν και στον πόλεμο του 1.871 μετά Χριστόν οι Γάλλοι έναντι των Γερμανών, παράλληλα και στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο οι Γερμανοί χρησιμοποίησαν Ζέπελιν εναντίον των συμμάχων της Αντάντ.

Υπήρξαν φαραώ η οποία αγαπούσαν πάρω πολύ τη συζύγους τους όπως λόγου χάρη ο Ακενατόν με την Νεφερτίτη, ς ο δεύτερος με την Νεφερτάρι ο Ραμσής β με, αλλά παράλληλα και του  Χαμών με την σύζυγό του Ανκαιζανομούν.

Σκάνδαλο είχε ο Κένεντι με Μέρλιν Μονρόε και ο Κλίντον με την Μόνικα Λεβίνσκι!

Ένας Μακρινός Καθρέφτης: Ο Ολέθριος 14^ος Αιώνας μ.Χ.”. Η βασική της ιδέα είναι απλή: η εποχή μας αποτελεί έναν καθρέφτη εκείνου του αιώνα, όταν η κρίση του δυτικού πολιτισμού είχε φτάσει σε πρωτοφανείς διαστάσεις. Ας μετρήσουμε τα γεγονότα:

Όπως οι Έλληνες μπήκαν στην Τροία με τον Δούρειο Ίππο, μέσα από έναν αγωγό οι Ρώσοι μπήκαν στο Κούρσα και περικύκλωσαν και νίκησαν τους Ουκρανούς απελευθερώνοντας την πόλη αυτή από ξένη κατοχή, ενώ και ο βασιλιάς Δαβίδ μέσα από ένα πηγάδι κατέλαβε με τον στρατό του την Ιερουσαλήμ.

Η Αλμυρή Λίμνη στην Καππαδοκία είναι σαν την Νεκρά Θάλασσα στο Ισραήλ με πολύ αλάτι που παίρνουν από αυτή οι ντόπιοι.

Ο Χισέν Χαμπρέ ονομάζονταν και «Πινοσέτ της Αφρικής».

Το Τεφρίκι και η Νίγδη ονομάζονταν η «Αθηνά της Καππαδοκίας».

Έπεσε ο Θηραμένης από τους οπαδούς του Κριτία μέσα στην Βουλή που έπεισαν με την απειλή μαχαιριών τους βουλευτές να τον ρίξουν, όπως ακριβώς και με την απειλή μαχαιριών έριξε ο Φουσέ τον τύραννο Ροβεσπιέρο από την εξουσία, που έπεισαν και με το δείξιμο των μαχαιριών τους βουλευτές να τον ρίξουν.

Όπως οι Έλληνες μπήκαν στην Τροία με τον Δούρειο Ίππο, μέσα από έναν αγωγό οι Ρώσοι μπήκαν στο Κούρσα και περικύκλωσαν και νίκησαν τους Ουκρανούς απελευθερώνοντας την πόλη αυτή από ξένη κατοχή, ενώ και ο βασιλιάς Δαβίδ μέσα από ένα πηγάδι κατέλαβε με τον στρατό του την Ιερουσαλήμ.

Ταριχεύτηκε όπως όλοι ξέρουμε τόσο το σώμα του Ελένη όπως επίσης και το σώμα του δεύτερου αντίστοιχα σε Ρωσία και σε Τουρκία.

Τόσο το νησί του Μαρακάιμπο,  όσο επίσης και τις Δραγούσας ονομάζονταν και τα δύο νησιά των πειρατών.

Πολυεπίπεδες πολιτικές και οικονομικές συμφωνίες έκανε στην Ιταλία ο πρωθυπουργός Τζολίτι με την Γαλλία αν και ήταν μέλος της Τριπλής Συμμαχίας με την Γερμανία και την Αυστροουγγαρία που ήταν εχθρός της πρώτης.

Με αντίστοιχο τρόπο και ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι στην Ιταλία που ήταν και αυτός πρωθυπουργός της έκανε και αυτός πολλές πολυεπίπεδες ενεργειακές και οικονομικές συμφωνίες με την Ρωσία αν και ήταν μέλος του ΝΑΤΟ που είναι εχθρός  της.

Η πανώλη – Ξέσπασε στα μέσα του 14^ου Αιώνα μ.Χ. Η αντιμετώπισή της ήταν βάρβαρη – καραντίνες διάρκειας τεσσάρων εβδομάδων, απομονώνοντας οικογένειες, συνοικίες και ολόκληρες πόλεις. Το αποτέλεσμα; Από την Ινδία έως την Ισλανδία, περίπου το ένα τρίτο του πληθυσμού πέθανε (οπός και της μισής Ευρώπης).

Ο πόλεμος δίχως τέλος – Ο Εκατονταετής Πόλεμος μεταξύ Αγγλίας και Γαλλίας κράτησε πάνω από έναν Αιώνα (1.337 μ.Χ.–1.453 μ.Χ.), αλλά παράλληλα, ολόκληρη η Ευρώπη βυθίστηκε σε αιματοχυσία, πείνα και καταστροφή. Ακόμα και η πανώλη δεν σταμάτησε αυτή τη γενικευμένη σφαγή.

Οι Σταυροφορίες – Μπορεί οι πρώτες Σταυροφορίες να έλαβαν χώρα από το 1096 μ.Χ. έως το 1.204 μ.Χ., αλλά ανάλογες εκστρατείες συνεχίστηκαν και στον 14^ο Αιώνα μ.Χ., αυτή την φορά εναντίον αιρετικών και “απίστων”, όπως οι Βαλτικοί λαοί.

Το αποτέλεσμα ήταν μια σειρά από μαζικές σφαγές. Ωστόσο, οι Σταυροφορίες υπήρξαν μια ιδεολογική και ηθική καταστροφή. Η Ιερουσαλήμ χάθηκε, η περιπέτεια στην Μέση Ανατολή απέτυχε, και η ιδέα της ενωμένης Ευρώπης διασύρθηκε.

Η κατάρρευση της παπικής «εκκλησίας»– Μετά από όλα αυτά, η εξουσία της παπικής «εκκλησίας» καταρρακώθηκε, καθώς θεωρήθηκε ανίκανη να διαχειριστεί την κρίση. Αυτό οδήγησε σε σχίσματα, αιρέσεις και τελικά στην Ιερά Εξέταση, που μπορεί να φούντωσε τον 15^ο Αιώνα μ.Χ., αλλά είχε τις ρίζες της στον 13^ο Αιώνα μ.Χ. Όλα αυτά σας φαίνονται γνώριμα; Μοιάζουν με όσα ζούμε σήμερα στην Ευρώπη και τον Δυτικό κόσμο; Η ομοιότητα είναι τρομακτική (https://www.triklopodia.gr/%ce%b7-%ce%b5%cf%85%cf%81%cf%8e%cf%80%ce%b7-%ce%b5%cf%80%ce%b9%cf%83%cf%84%cf%81%ce%ad%cf%86%ce%b5%ce%b9-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%bc%ce%b5%cf%83%ce%b1%ce%af%cf%89%ce%bd%ce%b1/).

Ο Μουσταφά έστειλε επιστολή στον Νταλιάνη και του έδωσε δεκαήμερη διορία για να εγκαταλείψει την Κρήτη. Ο Χατζημιχάλης του απάντησε: «Μουσταφά, ήλθα εις την Κρήτη να πολεμήσω Τούρκους με τα παλληκάρια μου και όπου θέλει ο θεός ας δώσει τη νίκη» (σαν Λεωνίδα, Μαρκιανό, Παλαιολόγο και Παπαφλέσσα).

Ο Τυρταίος και η Τελέσιλλα με ποιήματα εμψύχωσαν τον στρατό τους κατά των εχθρών τους.

ΤΑ 3 ΣΤΆΔΙΑ ΜΙΑΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΊΑΣ ΠΟΥ ΠΈΦΤΕΙ!!! ΚΆΘΕ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΊΑ ΠΕΘΑΊΝΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΊΔΙΟ ΤΡΌΠΟ ΚΆΘΕ ΦΟΡΆ!! Από την Αρχαία Ρώμη μέχρι τις σημερινές Ηνωμένες Πολιτείες, η πτώση μιας Αυτοκρατορίας συμβαίνει ΠΑΝΤΑ με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.

Βρήκα αυτό στο διαδίκτυο ... ... δεν είναι δικό μου κείμενο- αξίζει πολύ να το διαβάσετε σύντομα: Η ηθική καταρρέει, η οικονομία καταρρέει, ο πόλεμος καταρρέει το έθνος. Με τον ίδιο τρόπο, κάθε φορά με αυτή την σειρά. Αυτό είναι που βλέπετε με τα ίδια σας τα μάτια αυτή την στιγμή!

1. Η ΗΘΙΚΗ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ - Η ΣΤΡΟΦΗ ΕΝΤΟΣ. «Η δικαιοσύνη εξυψώνει ένα έθνος, η αμαρτία όμως είναι ντροπή για κάθε λαό». - Παροιμίες 14:34.

Τι συμβαίνει: Η κοινωνία εγκαταλείπει την αρετή. Αυτό που κάποτε ήταν ντροπή γίνεται γιορτή. Οι παραδοσιακές αξίες χλευάζονται. Οι οικογένειες διαλύονται. Ο ηδονισμός και η επανάσταση κυριαρχούν. Η αλήθεια αποσιωπάται.

Ιστορικά παραδείγματα:

- Βαβυλώνα: - Ρώμη: Αμερική: Αγώνες μονομάχων, όργια, παιδοκτονία, πτώση της ρωμαϊκής αρετής.: Αμερική: σύγχυση των φύλων, δοξασμός των αμβλώσεων, λογοκρισία της αλήθειας, προώθηση του εκφυλισμού.

Αποτέλεσμα: Τα πνευματικά θεμέλια καταρρέουν. Το έθνος χάνει την ταυτότητά του και την ηθική του διαύγεια.

2. ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ - Η ΚΑΤΑΡΑ ΤΗΣ ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ. «Ζυγίσατε στην ζυγαριά και βρεθήκατε ελλιπείς». - Δανιήλ 5:27.

Τι συμβαίνει:

Το χρέος εκρήγνυται. Το νόμισμα χάνει την αξία του. Οι κυβερνήσεις υπερβάλλουν σε δαπάνες. Οι ελίτ πλουτίζουν ενώ ο λαός υποφέρει. Η μεσαία τάξη εξαφανίζεται. Ο πληθωρισμός αυξάνεται. Τα συστήματα καταρρέουν.

Ιστορικά παραδείγματα:- Βαβυλώνα: - Ρώμη: Αμερική: Χρέος 34+ τρισεκατομμυρίων δολαρίων, απίστευτη φτώχεια, απελπισία, οικονομική κατάρρευση

- Αμερική: Χρέος 34+ τρισεκατομμυρίων δολαρίων, πληθωρισμός, χειραγωγημένες αγορές, CBDCs έρχονται. Αποτέλεσμα: Η έλλειψη αυξάνεται. Η εμπιστοσύνη εξαφανίζεται. Η τυραννία προσφέρει «λύσεις».

3. ΠΟΛΕΜΟΣ - Η ΜΗΧΑΝΗ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ. «Έθνος θα ξεσηκωθεί εναντίον έθνους, και βασίλειο εναντίον βασιλείου». - Ματθαίος 24:7 Τι συμβαίνει; Ο πόλεμος χρησιμοποιείται για να ενώσει, να αποσπάσει την προσοχή ή να επαναφέρει. Εσωτερικός εμφύλιος πόλεμος ή εξωτερικός παγκόσμιος πόλεμος. Σπάει το παλιό σύστημα για να ανοίξει το δρόμο για κάτι νέο.

Ιστορικά παραδείγματα: - Βαβυλώνα: - Ρώμη: Η Ρώμη: εισέβαλαν γερμανικές φυλές, κατέρρευσε εκ των έσω

- Αμερική: Τα τύμπανα χτυπούν. Αποτέλεσμα: Η κατάρρευση είναι πλήρης. Μετατοπίσεις δυνάμεων. Το νέο σύστημα αναδύεται - συχνά πιο σκοτεινό, πιο ελεγχόμενο και αντι-ελευθεριακό.

ΤΕΛΙΚΟ ΣΧΗΜΑ: Η ηθική καταρρέει, η οικονομία καταρρέει, ο πόλεμος καταρρέει το έθνος Αυτός είναι ο κύκλος των έκπτωτων Αυτοκρατοριών. Αυτό είναι το σενάριο που ακολουθείται σήμερα - οδηγώντας στο τελικό βασίλειο του «θηρίου» (https://corfiatiko.blogspot.com/2025/04/3_4.html#google_vignette).

Τόσο ο Νικόλας Μακιαβέλι όσο και o Όσβαντ Σπέγκλερ στην Φλωρεντία και στην Γερμανία αντίστοιχα έγραψαν δύο διάσημες διατριβές για την εποχή τους ο πρώτος των ηγεμόνα και ο δεύτερος την παρακμή της δύσης που παρόλο που αναφέρονταν και στην πολιτική ηγεσία της χώρας τους δεν έγιναν τόσο πολύ δεκτές όσο από συγκεκριμένα τμήματα ενώ και οι δύο προσπάθησα να αποτυχημένα να εμπλέκουν στην πολιτική σκηνή της χώρας τους.

H Τύρος όπως και η Αθήνα κατά τον έκτο πρωί χριστού αιώνα έγινε για ένα μικρό χρονικό διάστημα δημοκρατία.

Επιώ φαραώ Nέκω Έγινε ο περίπλους της Αφρικής από τους φοίνικες επειδή τους είχε πληρώσει όπως ακριβώς και η περίπου θαλασσοπόρου έγινε από το Μαγγελάνο και άλλους εξερευνητές ο περίπλους στις Αφρικής, ενώ και ο Μέγας Αλέξανδρος έστειλε τον Πυθέα για να κάνει το περίπλου της Βρετανίας και να φτάσει ως την σημερινή Ισλανδία.

Τόσο ο Χέοπας, όσο και ο Ακενατόν και οι δύο έκλεισαν τους ναούς της Αιγύπτου.

Βασιλική οδό προκειμένου να μπορούν να μεταφέρονται εμπορεύματα και ο στρατός τους έχτισαν οι Πέρσες, όπως αντίστοιχα για τους ίδιους λόγους έχτισαν και οι Ρωμαίοι την γνωστή Αππία Οδό.

Πόσο υπάρχει όσο και οι Αρχαίοι Έλληνες, οι Πάρθοι, αλλά και οι κάτοικοι της Δυτικής Ευρώπης Έλληνες τους δικούς τους σκοτεινού Αιώνες.

Επειδή ο Πάρθος βασιλιάς φοβόταν πάρα πολύ τον Σουρένα διέταξε την εκτέλεση του όπως ακριβώς έκανε και ο μέρος με τον  στρατηγού Κορβούλωνα.

Συντέλεσαν παρά την φαινομενική και πρόσκληση δόξα που έδωσαν στην πατρίδα μας στην Ελλάδα οι ο ολυμπιακοί του 1.896 μετά Χριστόν όπως και το 2014 μετά Χριστόν στην καταστροφή της και στις μετέπειτα υπαγωγή της υπό διεθνή οικονομικό έλεγχο από τους πιστωτές και δήθεν συμμάχους της.

Όπως είναι γνωστό ο Λόρενς της Αραβίας έκαναν ικανό ανταρτοπόλεμο εναντίον των τούρκων στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, όπως αντίστοιχα στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και ικανός Γερμανός αξιωματικός Λετοφ φόρμπεκ έκανε ικανό ανταρτοπόλεμο εναντίον των βρετανών στην Αφρική, ενώ στον ίδιο ακριβώς πόλεμο και ο ικανός Γερμανός αξιωματικός Max Oppenheim, ο οποίος ονομάστηκε ο Γερμανός Λόρενς έκανε ένα ικανότατο πόλεμο εναντίον των βρετανών στην περιοχή του σημερινού Ιράν/Περσίας

Ο φανατικός Ζωροάστρης Ξέρξης κατέστρεφε πολλούς ναούς σε χώρες που επαναστατούσαν εναντίον του, όπως στην Αίγυπτο, στην Βαβυλώνα και στην Ελλάδα αλλά στο τέλος όταν αντιτέθηκαν οι Έλληνες με τον Μέγα Αλέξανδρο και καταστράφηκε η Αυτοκρατορία και ο στρατός τους, όπως επίσης και οι ιερές πόλεις τους.

Αντίστοιχα ο Χοσρόης (παραλλαγή του ονόματος Ξέρξης) ο Δεύτερος που ήταν και αυτός φανατικός Ζωροάστρης επιτέθηκε στην Ρωμανία και κατέστρεψε πολλούς ναούς στα εδάφιο που κατέλαβε τόσο στην Παλαιστίνη, όσο επίσης και τον Πανάγιο τάφο αλλά στο τέλος η Ρωμανία αντεπιτέθηκε χάρη στον Αυτοκράτορα Ηράκλειο και ο στρατός των Περσών και η Αυτοκρατορία τους καταστράφηκε άλλη μία φορά όπως επίσης και οι ιερές πόλεις τους.

Είναι πολύ ενδιαφέρον το γεγονός ότι ο Μέγας Αλέξανδρος στο Συνέδριο της Κορίνθου που κήρυξε το πόλεμο των Περσών έλεγε ότι θα είναι εκδικηθεί και για την καταστροφή των ιερών που έκαναν οι Πέρσες με την εισβολή στην Ελλάδα, όπως επίσης και ο Αυτοκράτορας Ηράκλειος ήθελε να εκδικηθεί για την αρπαγή του τιμίου Σταυρού και την καταστροφή των ναών που έκαναν οι Πέρσες με την εισβολή του στην Αυτοκρατορία.

Λέγεται ότι ξέσπασε ένας Εκατονταετής Πόλεμος πέρα από το γνωστό στον μεσαίωνα μεταξύ της μεγάλης Αγγλίας τότε και της Γαλλίας και στην περιοχή της Μέσης Ανατολής των Αρχαιότητα μεταξύ των βασιλείων Μαρί όπως επίσης και Έμπλα.

Στο βασίλειο του Έμπλα στην Μέση Ανατολής στην Αρχαιότητα λέγει το ότι η γυναίκες είχαν κάποια σημαντική συμμετοχή στην διακυβέρνηση και οι ιερείς, όπως ακριβώς συνέβαινε και με τις γυναίκες στην Μινωική Κρήτη.

Ο Σουτρούκ του Ελάμ κατάφερε να νικήσει τους Βαβυλώνιους να καταλάβει την Βαβυλώνα και να φέρει το άγαλμα του Μαρδούκ αιχμάλωτο πίσω στην Ελάμ, ενώ κατάφερε να το πάρει πίσω ο Βαβυλώνας Ναβαχοδονόσορας ο Πρώτος της Βαβυλώνας.

Αντίστοιχα και τα ρωμαϊκά λάβαρα που είχαν χάσει η ρωμαϊκές Λεγεώνες όταν ηττήθηκαν από τους πάθους στην μάχη των Κάρρων και τα οποία τα πήγαν στην πρωτεύουσα τους υπάρχει τα πήρε πίσω ηράκλειος όταν ανοίξει τους διαδόχους των Παρθών τους Πέρσες και κατέλαβε του πρωτεύουσά τους όπου φυλάγονταν και αυτά.

Τόσο Αλκιβιάδης, όσο και ο  Κικέρωνας άλλαζαν συνεχώς πολιτικές ς παρατάξεις και πρόδωσαν όλους τους συμμάχους τους και στο τέλος όλοι τους κυνηγούσαν και εξοντώθηκαν και δύο με δύο τρόπο.

Ο Σάχης, αντιμετωπίζοντας και σοβαρά προβλήματα υγείας, εγκατέλειψε το Ιράν, τον Ιανουάριο του 1979 μ.Χ., όπως και ο βασιλιάς Κωνσταντίνος ο Α’ το 1922 μ.Χ αντιμετωπίζοντας και σοβαρά προβλήματα υγείας, εγκατέλειψε την Ελλάδα.

Τόσο ο Εγλών σκότωσε με μαχαίρι και σπαθί του Εούδ τον βασιλιά των μαθητών όπως επίσης και οι ουδείς σκότωσε με μαχαίρι και σπαθί και αυτή Των στρατηγό αντιστράτηγο των αρχιερέων των Ολοφέρνη.

Ποια είναι η σύνδεση ανάμεσα στον θρύλο της μούμιας και το ναυάγιο του Τιτανικού; Ο δημοσιογράφος που ερεύνησε την μούμια και πέθανε αιφνίδια Ανεξήγητοι θάνατοι, δυστυχήματα, πτωχεύσεις, ακόμη και ναυάγια… Πρόκειται άραγε για διαβολικές συμπτώσεις ή για όλα αυτά ευθύνεται η κατάρα της ιέρειας;

Στο επίκεντρο του μυστηρίου βρίσκεται μία μούμια η οποία μεταφέρθηκε από την Αίγυπτο στην Ευρώπη τον 19^ο Αιώνα μ.Χ. και λόγω των δεινών που συνδέθηκαν με την παρουσία της, έγινε γνωστή ως η καταραμένη μούμια. Κάποιες από αυτές τις ιστορίες είναι σίγουρα προϊόν μυθοπλασίας, κάποιες άλλες όμως λέγεται ότι διασταυρώθηκαν από έναν δημοσιογράφο στις αρχές του 20^ου Αιώνα μ.Χ.

Ο δημοσιογράφος που ερεύνησε τη μούμια και πέθανε αιφνίδια. Ο δημοσιογράφος Μπέρτραμ Φλέτσερ Ρόμπινσον ερεύνησε για μήνες κάποιες τραγωδίες που σχετίζονται με την αιγυπτιακή μούμια. Πριν όμως να ολοκληρώσει την έρευνα του, ο δημοσιογράφος πέθανε αιφνιδίως. Ήταν άραγε η κατάρα της μούμιας ή ένα ευφάνταστο σενάριο της εποχής του;

Ο Σερ Άρθουρ Κόναν Ντόιλ, Άγγλος συγγραφέας και δημιουργός του Σέρλοκ Χολμς, πίστευε ότι για τον θάνατο του δημοσιογράφου αιτία ήταν η κατάρα της μούμιας. Το ίδιο πίστευαν και πολλοί φίλοι του. Τα σχόλια του Ντόιλ για την έρευνα του δημοσιογράφου, αλλά και τον αιφνίδιο θάνατό του, δημοσιεύτηκαν σε ένα περιοδικό το «Pearsons magazine» και μια εφημερίδα τη «Daily express» (που ανήκουν στον ίδιο εκδότη ).

Ο συγγραφέας – δημιουργός του Σέρλοκ Χόλμς γράφει για την κατάρα Συγκεκριμένα, ο Ντόιλ έγραψε ότι ο θάνατος του δημοσιογράφου οφείλεται σε κάποιες πνευματικές οντότητες που προστάτευαν τη θηλυκή μούμια και ότι όλα ξεκίνησαν όταν ο Ρόμπινσον άρχισε να καταπιάνεται με το θέμα της κατάρας και της μοχθηρίας της μούμιας. Μάλιστα, ο δημιουργός του Σέρλοκ Χολμς αναφέρει:

«Είχα προειδοποιήσει τον κύριο Ρόμπινσον να μην ασχοληθεί με τη μούμια που βρίσκεται στο Βρετανικό μουσείο. Του είπα ότι προκαλούσε την τύχη του συνεχίζοντας τις έρευνες. Η επίσημη αιτία θανάτου ήταν τυφοειδής πυρετός, αλλά αυτός είναι ο συνήθης τρόπος με τον οποίο λειτουργούν τα στοιχειά της μούμιας«.

Ο δημοσιογράφος είχε αρχίσει την έρευνά του γύρω από τη μούμια με σκοπό να γράψει άρθρο στη «Daily express» για να διαψεύσει την φημολογούμενη κατάρα, όμως στην πορεία διαπίστωσε ότι οι μύθοι για την καταραμένη μούμια είχαν βάση.

Όλα τα άρθρα του δημοσιογράφου σχετικά με την υπόθεση δημοσιεύτηκαν με τον τίτλο «articles by BFRonline», από μια οργάνωση που ανέλαβε να διεξαγάγει εξονυχιστική έρευνα γύρω από την ζωή και το έργο του δημοσιογράφου Ρόμπινσον (1.870 μ.Χ.-1.907 μ.Χ.) ο οποίος υπήρξε και ένας διακεκριμένος πολιτικός, λογοτέχνης, αλλά και αθλητής.

Η ιστορία της μούμιας, που στην πραγματικότητα δεν είναι ολόκληρη η μούμια παρά μόνο το καπάκι της σαρκοφάγου, γράφτηκε τον Αύγουστο του 1.909 μ.Χ. στο περιοδικό «Pearson». Όλα τα στοιχεία που παρατέθηκαν εκεί επαληθεύθηκαν από τον Ρόμπινσον μετά την έρευνά του.

Η ιστορία της μούμιας. Η μούμια είχε ανακαλυφθεί στην Αίγυπτο από έναν Άραβα, ο οποίος την πούλησε στον κύριο «Mr. W» (το ολόκληρο όνομα του οποίου δεν έγινε γνωστό) σε ένα πάρτι που είχε οργανώσει μια Αγγλίδα κυρία με τίτλο ευγένειας. Η σαρκοφάγος της μούμιας περιγράφεται λεπτομερώς στο περιοδικό. Απεικόνιζε ένα γυναικείο πρόσωπο με παράξενη ομορφιά, αλλά με μια ψυχρή και κακεντρεχή έκφραση. Στο περιοδικό αναφέρονται τα εξής:

 «Στο ταξίδι της επιστροφής από την Αίγυπτο στην Αγγλία, οι άνθρωποι που συμμετείχαν στο πάρτι ενεπλάκησαν σε διάφορα ατυχή περιστατικά. Κάποιος πυροβολήθηκε από τον υπηρέτη του κατά λάθος στο χέρι. Το όπλο εκπυρσοκρότησε χωρίς προφανή λόγο και το χέρι του θύματος έπρεπε να ακρωτηριαστεί. Κάποιος άλλος έχασε όλη του την περιουσία και πέθανε πάμπτωχος μέσα στον επόμενο χρόνο. Ο ιδιοκτήτης της μούμιας όταν έφτασε στο Κάιρο, έμαθε πως έχασε όλη του την περιουσία και πέθανε λίγο αργότερα . Όταν η μούμια έφτασε στην Αγγλία, ο ιδιοκτήτης της τ η δώρισε στην παντρεμένη αδερφή του που ζούσε κοντά στο Λονδίνο. Εικάζεται ότι πρόκειται για τη «Ms Warwick Hunt». Αμέσως η μούμια τους έφερε κακή τύχη.

Η οικογένεια χρεοκόπησε και ακολούθησε δυστυχία. Ένας φωτογράφος που φωτογράφησε τη μούμια και ισχυρίστηκε ότι στο φιλμ του εμφανίστηκε η εικόνα μιας ζωντανής γυναίκας πέθανε αμέσως. Ο ιδιοκτήτης τελικά την παρέδωσε στο Βρετανικό Μουσείο. Μέσα σε αυτόν το χώρο την μελετούσε και ο δημοσιογράφος. Η μούμια βρίσκεται εκεί μέχρι σήμερα».

Όλες αυτές οι ιστορίες υπήρξαν αντικείμενο έρευνας του δημοσιογράφου που πέθανε ξαφνικά. Πρόκειται για μυστηριώδεις και ανεξήγητες συμπτώσεις που δεν μπορούν να απαντηθούν από τη λογική. Το σίγουρο είναι ότι η ιστορία γοητεύει, φοβίζει και προκαλεί δέος όσο και η σαρκοφάγος της μούμιας.

Η μούμια και ο Τιτανικός. Λέγεται ότι ο Τιτανικός μετέφερε τη μούμια η οποία «ευθύνεται» για το ναυάγιο. Η Μπάρμπαρα Μίκελσον ερεύνησε την ιστορία αυτή και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η μούμια ποτέ δεν έφυγε από το Βρετανικό Μουσείο και ότι όλος ο μύθος ξεκίνησε από τον Ντάγκλας Μιούρει και έναν δημοσιογράφο τον Ουίλιαμ Στεντ.

Οι δυο άντρες ανέφεραν μια ιστορία για μια μούμια στο σπίτι ενός φίλου. Το πνεύμα της μούμιας υποτίθεται ότι έσπασε όλα τα αντικείμενα μέσα στο σπίτι και έφερε αρρώστια και ατυχία σε όλους όσοι ήρθαν σε επαφή μαζί της. Αργότερα, οι δύο αυτοί άντρες είδαν την μούμια στο Βρετανικό Μουσείο. Την ίδια μούμια που ερευνούσε και ο Ρόμπινσον. Είπαν ότι το εικονιζόμενο πρόσωπο της ιέρειας φαινόταν ταλαιπωρημένο και ότι το κακό πνεύμα της εκδικούνταν τους ανθρώπους.

Ο ένας από τους δυο αυτούς άντρες, ο Στεντ, ήταν επιβάτης του Τιτανικού και πνίγηκε στο ναυάγιο. Ένας διασωθείς σε μια συνέντευξη στο «New York world» ανέφερε πως ο Στεντ, λίγο πριν από την πρόσκρουση του Τιτανικού στο παγόβουνο, διηγούνταν την ιστορία της καταραμένης μούμιας σε άλλους επιβάτες του Τιτανικού. Η Μίκελσον υποστηρίζει ότι οι συγκυρίες ενέπλεξαν την ιστορία της καταραμένης μούμιας με την μούμια στο Βρετανικό Μουσείο και το ναυάγιο του Τιτανικού (https://www.pronews.gr/istoria/poia-einai-i-syndesi-anamesa-ston-thrylo-tis-moumias-kai-to-nayagio-tou-titanikou/).

Εκπλήρωσα των διεθνιστικό μου χρέος ήταν ία φράση που είχε πει τόσο Ζαχαριάδης κατά την διάρκεια του εμφύλιου πολέμου και πριν από αυτό όσο επίσης και ο Κούλης της μέρες μας.

Η υπόθεση μεταφέρθηκε στο μαντείο των Δελφών, το οποίο πιθανώς με δωροδοκία του Κλεομένη, επικύρωσε την καταδικαστική απόφαση, δίδοντας το θρόνο των Ευρυποντιδών στον Λεωτυχίδα το 491 π.Χ. Μια δεύτερη εκστρατεία κατά της Αίγινας οδήγησε στην κατάληψη του νησιού και στην αποστολή δέκα επιφανών πολιτών στην πόλη των Αθηνών με την ιδιότητα του ομήρου.

Ο Δημάρατος ήταν ο 15^ος βασιλιάς της αρχαίας Σπάρτης από τη νγενιά των Ευρυποντιδών, που κυβέρνησε προσεγγιστικά από το 510 μέχρι το 491 π.Χ. Πατέρας και προκάτοχός του στον θρόνο υπήρξε ο βασιλιάς Αρίστων. Το όνομά του σημαίνει τον προερχόμενο από ευχές του δήμου, επειδή ο Αρίστων ήταν άτεκνος παρά τους τρεις γάμους του και ο λαός φέρεται να παρακαλούσε τους θεούς να γεννηθεί διάδοχος.

ο Δημάρατος είχε διακριθεί σε διάφορες περιστάσεις για τις πράξεις του και μάλιστα αποτέλεσε το μοναδικό βασιλιά της χώρας του που στέφθηκε νικητής στους Ολυμπιακούς Αγώνες και ο φίλιππος 2^ος και Αλέξανδρος ο Α’.

Ο Αββασίδης Χαλίφης Al Mansur το δημιούργησε μία νέα πόλη για πρωτεύουσα την οποία ονόμασε Βαγδάτη, ενώ αντίστοιχα ο Μοαβιάς των Ομμειαδών ο ήταν αυτός ο οποίος επανίδρυσε την Δαμασκό και την έκανε πρωτεύουσα της δικής του Αυτοκρατορίας.

Ο Χαλίφης Αμπού Τζαβάρ Αλ Μανσούρ εξόντωσε τον διάσημο βεζίρη του Αμπού Μουσλιμ τον οποίο θεωρούσε μεγάλη απειλή, όπως ακριβώς και ο χαλίφης Χαρούν Αλ Ρασίντ εξόντωσε τον βεζίρη του Τζαφάρ Βαρμακίδη τον οποίο θεωρούσε απειλή επίσης και εκτελέστηκαν παρόλο που οι εκτελεσμένοι αρχικά θεωρούταν καλή φίλοι και στήριγμα οι βεζίρηδες των χαλιφών τους.

Με ένα τείχος διέλυσαν οι Αβασσίδες τον στρατό των Ομεϊάδων, όπως ακριβώς έκανε και ο Καίσαρας εναντίον των εχθρών του στα Φάρσαλα αλλά και ο Κάρολος Μαρτέλος εναντίον του Αμπντ Ραχμάν στην μάχη του Πουατιέ.

Με νυχτερινή επίθεση κατάφερνα κερδίσω ηράκλειος σε κάποιες μάχες τους αντιπάλους του πέρσες όπως ακριβώς το ίδιο κατάφερε και ο Abu Μuslim πολεμώντας τους Ομμειάδες αντιπάλους του.

Ο Abu Μuslim κατάφερε να νικήσει σε τρεις συνεχόμενες μάχες τον αντίπαλό του Μουάβιά τον β’ και τελικά να καταλάβει την πρωτεύουσα του και στην συνέχεια ο ίδιος να χάσει υποχωρώντας την ζωή του.

Όπως ακριβώς παλαιότερα και ο Μέγας Άγιος Κωνσταντίνος κατάφερε να νικήσει τρεις συνεχόμενες μάχες τον αντίπαλο του Μαξέντιο και να καταλάβει και να ελευθερώσει την πρωτεύουσα του την ρώμη και στην συνέχεια ο Μαξέντιος να χάσει την ζωή του υποχωρώντας πάνω στην Μίλβια γέφυρα.

Τον τίτλο του αποστάτη τον κέρδισε ο Ιουλιανός ο Παραβάτης με την αποστασία του από το Χριστιανισμό, όπως επίσης και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης με την αποστασία του το 1.965 μετά Χριστόν.

Ο Ditter Muller στην Γερμανία, όπως και ο Μαρόζοβ στην Ρωσία έκαναν και οι δύο σε μέρη που ίδιοι είχαν δημιουργήσει όργια ο πρώτος με γυμνόστηθες νεαρές Γερμανίδες που είχε ως μοντέλα του και ο δεύτερος με αντίστοιχα με Ρωσίδες που χρηματοδοτούσε για να έρχονται γυμνές στα διάφορα οργιαστικά πάρτυ που έβλεπαν και τα παρακολουθούσαν και συμμετείχαν σε αυτά.

Ο Oliveretto είχε στην ουσία τον ίδιο τραγικό που θάνατο είχε κάνει στους αντίπαλους αριστοκράτες και πολιτικούς του αντιπάλους αυτή την φορά ο ίδιος από τον Καίσαρα Βοργία ο οποίος απελευθέρωσε λένε κάποιοι την Ιταλία από τύραννους, όπως είχε κάνει παλαιότερα ο Τιμολέοντας στην Σικελία.

Οι Αβασσίδες κατάφερε να γίνουν πλούσιοι ελέγχοντας τον Δρόμο του Μεταξιού κάτι που έκανε παλαιότερα και υπέρ σας όπως και στη συνέχεια οι Μογγόλοι και οι Κινέζοι.

Ο βασιλιάς της Μωάβ έκανε ανθρωποθυσία το ίδιο το παιδί για να σώσει την πρωτεύουσα του Κιρ Χαρεσεθ Με τον ίδιο ακριβό τρόπο που οι Καρχηδόνιοι στην τελευταία τους πολιορκία που τους Ρωμαίους στον τρίτο Καρχηδονιακό έκαναν πόλεμο έκαναν ανθρωποθυσίες των ίδιον τους των παιδιών για να σώσουν την πόλη τους από την καταστροφή και την άλωση κάτι που φυσικά δεν κατάφεραν.

19 ετών ξεκίνησε την κατάκτηση της εξουσίας ο Μέγας Αλέξανδρος, όπως και ο Αύγουστος της εξουσίας.

«Παιδαρέλι» αποκαλούσε αξιώτικα ο Δημοσθένης τον Μέγα Αλέξανδρο, όπως και ο Αντώνιος τον Αύγουστο και ηττήθηκε από αυτόν.

Δεν είχε ανεφοδιασμό ο Καίσαρας όταν πολέμαγε και αρχικά έχανε από τον Πομπήιο στο Δυρράχιο και τα Φάρσαλα, αλλα στο τέλος ο Καίσαρας νίκησε, όπως δεν είχαν ανεφοδιασμό ο Αντώνιος και ο Αύγουστος όταν πολέμαγαν τον Βρούτο και τον Κάσσιο στους Φίλιππους και αρχικά έχαναν, όμως στο τέλος κατάφεραν να νικήσουν τους δολοφόνους του Καίσαρα.

Μέσω του βάλτου μπήκε κρυφά ο Αντώνιος στο στρατόπεδο του Κάσσιου στους Φίλιππους, όπως και μέσω αγωγού μπήκαν και απελευθέρωσαν το Κούρσκ από τους Ουκρανούς στις μέρες μας οι Ρώσοι κομάντος.

Αν και είχε πει ο Ανδρέας Παπανδρέου ότι δεν ήθελε τον Σημίτη για διάδοχο του αυτός εξελέγη, όπως και η Μεγάλη Αικατερίνη αν και δεν ήθελε να την διαδεχθεί ο γιος της Παύλος, αλλα ο εγγονός της Αλέξανδρος, την διαδέχτηκε ο πρώτος, ενώ και οι δύο μη αρεστοί διάδοχοι κατέστρεψαν και οι δύο τις χώρες τους.

Πώς την εποχή μας κατά παράδοξο τρόπος στην εποχή μας η συνομιλίες που έγιναν το 2012 μετά Χριστόν στην Κωνσταντινούπολη προκειμένου να υπάρξει ειρήνη μεταξύ της Ρωσίας και της Ουκρανίας κατέρρευσαν μετά από την επέμβαση των βρετανών που τις κατέστρεψαν ενώ ακριβώς το ίδιο συνέβη και στην εποχή μας το 2025 μετά Χριστόν πάλι στην ίδια περιοχή και πάλι με τους ίδιους πρωταγωνιστές και πάλι από τους βρετανούς.

Είναι υποχρεωτική η στρατιωτική θητεία για τις γυναίκες σε Ισραήλ, Ολλανδία, Σουηδία, Νορβηγία, Ερυθραία, Τσαντ, Γουινέα Μπιάο, Μάλι, Μοζαμβίκη, Πράσινο Ακρωτήρι, Νιγηρία, Κίνα, Βορειά Κορέα, Μιανμάρ και Ανατολικό Τιμόρ.

Πρώτος Πολίτης στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και στην Ρωμανία ήταν ο Αυτοκράτορας και στην εποχή μας ο Προέδρος της Δημοκρατίας.

Το σπαθί του Νταλιάνη έσπασε στην μάχη και του Νικηταρά και του Αττίλα επίσης.

Τους έδερναν οι σύζυγοι τους τόσο τον Αττατούρκ, όσο επίσης και τον Μακρόν σε Τουρκία και Γαλλία αντίστοιχα.

Το κεφάλι του Νταλιάνη το έφεραν ως τρόπαιο στον Μουσταφά, αλλά αυτός αντί να τους επαινέσει τους επέπληξε, γιατί δεν τον έφεραν μπροστά του ζωντανό, όπως έκανε Αντίγονος Γονατάς όταν ο γιος του του έφερε το κεφάλι του Πύρρου της Ηπείρου.

Η ήττα στους προμαχώνες και ο θάνατος του Νταλιάνη δεν πτόησε τους εγκλείστους στο κάστρο, οι οποίοι συνέχισαν να αποκρούουν με επιτυχία τις κατά κύματα επιθέσεις των Τουρκαλβανών. Όμως, η κατάστασή τους χειροτέρευε διαρκώς, εξαιτίας της ελλείψεως τροφών και πυρομαχικών.

Από το αδιέξοδο τους έβγαλε ένας Σφακιανός ονόματι Σήφης Διλινδάς, ο οποίος δραπέτευσε από το Φραγκοκάστελλο και πίσω από τις γραμμές των τουρκαλβανών φώναζε προς τους έγκλειστους στο κάστρο να υπομείνουν, γιατί καταφθάνουν πολυάριθμες ενισχύσεις. Το τέχνασμα αυτό έφερε γρήγορα το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα, αφού ο Μουσταφά έλυσε την πολιορκία στις 24 Μαΐου και άφησε τους πολιορκημένους να εγκαταλείψουν το κάστρο ανενόχλητοι.

Οι Νορμανδοί έπιναν τα ούρα τους όπως καταμαρτυρούν οι Βυζαντινές πηγές και σήμερα Σουηδία και Δανία φτιάχνουν μπύρα από ούρα! – Διαθέσιμη από το 2027 μ.Χ.-(https://romioitispolis.gr/ayti-einai-i-dysi-kai-i-katantia-tis-apo-tin-toyaleta-sto-potiri-soyidia-kai-dania-ftiachnoyn-mpyra-apo-oyra-diathesimi-apo-to-2027/).

Ο δε Γούναρης εκλέχθηκε με Την υπόσχεση ότι θα σταματήσει τον πόλεμο και έκανε το αντίθεο, όπως και ο Τραμπ.

Η Διεφθαρμένη Ευρώπη της Αναγεννησιακής και μετά-αναγεννησιακής περιόδου! Πόσο μοιάζει με το...σήμερα! Σκάνδαλα, σεξουαλικά όργια και διαφθορά, ακόμη και κατά την περίοδο του 19^ου Αιώνα μ.Χ.!

Η Ευρώπη του Παπισμού μέσα από καταγραφές της Ιστορίας που δεν πρέπει να μείνουν άγνωστες! Τα σχολικά εγχειρίδια κάνουν ό,τι μπορούν για να κάνουν την Ιστορία ...πιό βαρετή και "απάνθρωπη", ενώ η αξία της ως μάθημα και ως διδαχή, είναι το λιγότερο ανεκτίμητη.

Εκτός όμως από τις τυπικές υποσημειώσεις όπου αναφέρονται μεν κάποια "παραλειπόμενα", αποκρύπτονται κάποια άλλα τα οποία έχουν ιδιαίτερη σημασία, καθώς αποτυπώνουν την πτώση των ηθικών κανόνων της άρχουσας τάξης, η οποία αυτή τάξη "έδινε" και το...αντίστοιχο παράδειγμα στα κατώτερα στρώματα.

Φυσικά και δεν είναι καθόλου εύκολο να περιληφθούν στα σχολικά βιβλία όλη αυτή η κατάπτωση, η βία, η κραιπάλη και η ακολασία στο σχολικό πρόγραμμα, ωστόσο οι μεγαλύτερης ηλικίας αναγνώστες, μπορούν να μάθουν κάτι παραπάνω χωρίς την λογοκρισία που απαιτείται στα σχολικά έντυπα.

O θαλασσοπόρος Τζέιμς Κουκ που τον πήραν οι γηγενείς για... θεό του σεξ! Ο περιβόητος βρετανός εξερευνητής έμεινε γνωστός από τα ταξίδια του σε περιοχές που δεν γνώριζε καν ο Ευρωπαίος, όπως η Αυστραλία και η Νέα Ζηλανδία. Ήταν στο τρίτο του ταξίδι μεταξύ 1.776 μ.Χ.-1.779 μ.Χ., όταν εξερευνούσε τα νησιά του Ειρηνικού, που πάτησε πρώτος την Χαβάη, αν και καλύτερα να μην το είχε κάνει.

Γιατί εδώ θα γνώριζε τον θάνατο στις 14 Φεβρουαρίου 1.779 μ.Χ. από τα χέρια των ιθαγενών και το όλο σκηνικό είχε πιθανότατα σχέση με το γεγονός ότι τον είχαν πάρει για τον Λόνο, τον θεό της γονιμότητας στο τοπικό πάνθεο (όπως πέρασαν και οι Αζρεκοι τον Κορτεζ για τον «θεό» Κελτζακοάτλ). 

Η πρώτη επαφή του Κουκ με τους αυτόχθονες της Χαβάης το 1.778 μ.Χ. ήταν φιλικότατη, με τις δύο πλευρές να ανταλλάσσουν δώρα και να εγκαθιδρύουν μια καλή σχέση. Μετά ο Κουκ απέπλευσε από το νησί για να συνεχίσει τις εξερευνήσεις του.

Όταν επέστρεψε το 1.779 μ.Χ. για να ξεχειμωνιάσει, η έλευσή του συνέπεσε με τον εορτασμό του Μαχακίκι, μιας γιορτής προς τιμήν του θεού της γονιμότητας Λόνο, και το ιερατείο θεώρησε ως σημάδι ότι ο Κουκ που είχε μόλις επιστρέψει από τα ταξίδια του, πιστεύοντας πως ήταν ο ίδιος ο θεός του σεξ.

Στην αρχή το γεγονός στάθηκε ιδιαιτέρως ευνοϊκό για τον βρετανό θαλασσοπόρο, που τον πήγαιναν από χωριό σε χωριό και τον έλουζαν στα δώρα (όπως και ο Κόρτεζ μμε τον Μοκτέζουμα Β'). Την ώρα που γίνονταν όμως αυτά, οι ντόπιοι άρχισαν να ενοχλούνται από την ασέβεια που έδειχναν οι λευκοί για τον πολιτισμό και τις παραδόσεις τους. Το πράγμα ξέφυγε κάποια στιγμή, όταν οι άντρες του Κουκ άρχισαν να χρησιμοποιούν τα ξύλινα ομοιώματα του Λόνο ως καυσόξυλα για τη φωτιά.

Λίγο οι πολιτισμικές διαφορές και λίγο η πλεονεξία του Δυτικού και η συμφορά δεν άργησε να έρθει. Στην οποία οι Ευρωπαίοι απαντούσαν τώρα με πυροβολισμούς, κάτι που κατέληξε σε εκτεταμένες συγκρούσεις. Σε μια κίνηση-ματ για να σταματήσουν οι εχθροπραξίες, όπως πίστεψε ο Κουκ, απήγαγε τον βασιλιά του νησιού (όπως και ο Κόρτεζ τον Μοκτέζουμα Β' και ο Πιζάρο τον Αταχουάλπα), μαχαιρώθηκε όμως θανάσιμα από τους ιθαγενείς που τον πήραν στο κατόπι, μιας και τώρα ήξεραν πως δεν ήταν ο θεός τους…

Η Οκτωβριανή Επανάσταση κατέληξε ...σε πελώριο μεθύσι. Με την Οκτωβριανή Επανάσταση του 1.917 μ.Χ., η τσαρική περίοδος της Ρωσίας πήρε τέλος και γεννήθηκε η Σοβιετική Ένωση των μπολσεβίκων. Η αποφασιστική στιγμή της ήταν η τελική επίθεση στα Χειμερινά Ανάκτορα της Αγίας Πετρούπολης στις 25 Οκτωβρίου 1,917 μ.Χ. (παλαιό ημερολόγιο), κάτι που προμήθευσε εξ' άλλου και το όνομα με το οποίο έμεινε τελικά γνωστή η Ρωσική Επανάσταση.

Μονάδες επαναστατημένων στρατευμάτων και αποσπάσματα της Κόκκινης Φρουράς κατέβηκαν στο κέντρο της Αγίας Πετρούπολης και περικύκλωσαν τα Χειμερινά Ανάκτορα, έδρα της προσωρινής κυβέρνησης, καταλαμβάνοντας ουσιαστικά την εξουσία, αφού είχαν στο πλευρό τους στρατό και στόλο.  Όταν μάλιστα το θωρηκτό «Αυγή» χτυπά προειδοποιητικά από τον Νέβα τα ανάκτορα με ομοβροντία πυρών τη νύχτα της 25 Οκτωβρίου, η αλλαγή φρουράς στα ρωσικά πράγματα είναι ολότελα γεγονός.

Είναι ωστόσο περισσότερο αναίμακτη και λιγότερο ηρωική απ’ όσο θέλει η «Έφοδος στα Χειμερινά Ανάκτορα», η αναπαράσταση του Λένιν λίγα χρόνια αργότερα που παρακολούθησαν 100.000 κόσμου και σφράγισε την επίσημη ιστορία του κινήματος.  Το θυμητικό του Λένιν απάλειψε βέβαια βολικά να αναφερθεί στην κραιπάλη του αλκοόλ που επιδόθηκαν οι θριαμβευτές μπολσεβίκοι μετά την ανάληψη της εξουσίας!

Όντας στο αυτοκρατορικό παλάτι, οι επαναστάτες έπεσαν πάνω στη μυστική κάβα του τσάρου, που δεν ήταν παρά το μεγαλύτερο ιδιωτικό κελάρι του κόσμου. Η αναπάντεχη αυτή ανακάλυψη θα μεθούσε την πόλη για μέρες και νύχτες, στέλνοντας τις απέλπιδες κραυγές των λίγων νηφάλιων ηγετών στον κάλαθο των αχρήστων.

Θα έπρεπε να φτάσει ουσιαστικά η Πρωτοχρονιά του νέου έτους για να μοιάζει και πάλι η Αγία Πετρούπολη με κανονική πόλη. Άνθρωποι πέθαναν στα παγωμένα νερά του Νέβα προσπαθώντας να ανακτήσουν μερικά κιβώτια με αλκοόλ που επέπλεαν… Ο "Χορός των Κάστανων"! Ο Παπισμός βλασφημεί τον Κύριο με σεξουαλικά όργια μέσα στο Βατικανό!

Ο Οίκος των Βοργία δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις, καθώς δεν ήταν παρά η σημαντικότερη και πιο ισχυρή δυναστεία της αναγεννησιακής Ιταλίας, όταν δεν ασχολούνταν φυσικά με αιμομιξίες, αδελφοκτονίες, όργια και τρελές συνωμοσίες στο Βατικανό.

Ο πλέον δυνατός Βοργίας ήταν αναμφίβολα ο Ροδρίγο, ο οποίος θα έμενε γνωστός ως Πάπας Αλέξανδρος ΣΤ’, ένας διεφθαρμένος και ακόλαστος Ποντίφικας που δεν νοιαζόταν καν να κρύψει τα σεξουαλικά του σκάνδαλα και τα τόσα νόθα παιδιά του. Ένα από αυτά ήταν ο Καίσαρας Βοργίας, ο οποίος με τη βοήθεια του πατέρα του έγινε καρδινάλιος και ηγεμόνας κατόπιν δουκάτου της Κεντρικής Ιταλίας.

Ήταν ωστόσο στις 30 Οκτωβρίου 1.501 μ.Χ. που θα οργάνωνε ο Καίσαρας Βοργίας το πλέον σκανδαλώδες, διεφθαρμένο και αχρείο "πάρτι με...ούζα" που θα γνώριζαν ποτέ τα παπικά ανάκτορα: τον Χορό των Κάστανων.

Περισσότερες από πενήντα πόρνες προσκλήθηκαν στο Βατικανό, πλάι στους ευγενείς, τους ιερείς και την μεγαλοαστική τάξη, και αρχικά χόρευαν και λικνίζονταν προς τέρψη των υψηλών προσκεκλημένων (και ο Μαρόζοφ στην Ρωσία στα εργοστάσια του με ιερόδουλες).

Λίγο αργότερα όμως οι υπηρέτες κάλυψαν το πάτωμα με κάστανα και οι ιερόδουλες έπεσαν στα τέσσερα γυμνές για να τα μαζέψουν. Το παιχνίδι με τα ...κάστανα ασφαλώς, εξελίχθηκε σε ένα πελώριο όργιο και δόθηκαν ακόμα και βραβεία στις πόρνες με τις μεγαλύτερες φυσικές αντοχές. Κι όλα αυτά, μέσα στην μεγάλη αίθουσα του Κονκλάβιου, όπου γινόταν οι μεγάλες συσκέψεις για τις εκλογές των παπών!

Ο Βοργίας (Αλέξανδρος ΣΤ') και οι ακόλουθοί του απολάμβαναν το θέαμα, καθώς στο όργιο συμμετείχαν και τα παιδιά του, ο Ιωάννης και ο Καίσαρας, που είχαν κληρονομήσει αμφότεροι τα έκλυτα σεξουαλικά ήθη του πατέρα τους…

Η Όλγα του Κιέβου και η ματωμένη εκδίκηση της. Σήμερα η Αγία Όλγα είναι μια σημαντική προσωπικότητα της ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, ονομαζόμενη τελικά Ισαπόστολος επειδή συνέβαλε στην πρώτη προσπάθεια εκχριστιανισμού των Ρώσων.

Βαπτίστηκε χριστιανή στα 50 της χρόνια, όταν επισκέφτηκε την Κων/πολη ως μητέρα του γιού της Σβιέτοσλαβ του Α' και συμβασίλισσα και θαμπώθηκε από το κάλλος της Αγίας Σοφίας και την ιερή μυσταγωγία της Θείας Λειτουργίας, την οποία παρακολούθησε όλη (ένα τετράωρο περίπου διαρκούσε η Θεία Λειτουργία) σε όρθια στάση.

 Ως σύζυγος όμως του ρουρικίδα (δυναστεία Ρούρικ) ηγεμόνα Ιγκόρ του Α’, αρχηγού του μεσαιωνικού Κράτους των Ρως (Ρωσία του Κιέβου), δεν είχε γνωρίσει τον Χριστιανισμό και τα ένστικτά της ήταν επίσης άγρια. Κι όταν είδε τον άντρα της να σφαγιάζεται το 945 μ.Χ. από μια εξαιρετικά βάρβαρη γερμανο-σλαβική φυλή, τους Δρεβλιάνους, οι οποίοι απαίτησαν κατόπιν από αυτήν να νυμφευθεί τον δικό τους πρίγκιπα, τον Ολέγκ των Ντρέβλιανς, τα άγρια ένστικτά της βγήκαν στην επιφάνεια.

Σημειωτέον, η Όλγα (ή Χέλγκα) ήταν μια πανέμορφη γυναίκα απείρου κάλλους και όταν έχασε τον άντρα της ήταν 18 χρονών και ήταν επόμενο ο Ολέγκ να σαγηνευτεί από την ομορφιά της. Λέγεται μάλιστα πως ακόμη και ο Κων/νος ο Ζ' ο Πορφυρογέννητος, αν και παντρεμένος, θαμπώθηκε από την ομορφιά της κι ας ήταν η Όλγα 50άρα και κάτι, όταν αυτή πήγε στην Κων/πολη και βαφτίστηκε.

Σύμφωνα λοιπόν με το "Πρώτο Χρονικό", την βασική πηγή πληροφόρησης για την ιστορία των Ρως από το 850 μ.Χ.-1.110 μ.Χ. δηλαδή, η Όλγα (Helga στην παλιά νορβηγική γλώσσα που μιλούσαν οι σλάβοι του Ρούρικ) επιδόθηκε σε μια αιματοβαμμένη εκστρατεία εκδίκησης. Πρώτο θύμα ήταν οι απεσταλμένοι των Δρεβλιανών που κατέφτασαν στην αυλή της με την απαίτηση, τους οποίους έκαψε ζωντανούς.

Μετά έπαιξε ένα εκδικητικό παιχνίδι με τους Δρεβλιάνους, παριστάνοντας πως αποδέχθηκε την πρότασή τους και καλώντας τους να της στείλουν τους καλύτερους πολεμιστές τους στο Κίεβο για να τη συνοδεύσουν στη νέα της αυλή. Όταν κατέφτασε η φρουρά, η Όλγα τους πρότεινε να πάρουν το λουτρό τους, κλειδώνοντάς τους τελικά μέσα και καίγοντάς τους ζωντανούς.

Μην γνωρίζοντας την τραγική μοίρα των ομοεθνών τους, οι Δρεβλιανοί προετοίμασαν κανονικά τη γιορτή για την βασιλική υποδοχή της και όταν είχαν όλοι μεθύσει, εκείνη έβαλε τους νηφάλιους άντρες της να τους σφάξουν όλους.

Όσοι έζησαν, την ικέτευσαν να τους λυπηθεί και εκείνη ζήτησε τρία οικόσιτα σπουργίτια και τρία περιστέρια από κάθε σπίτι Δρεβλιανού ως εξευμενισμό. Οι κάτοικοι προθυμοποιήθηκαν ευχάριστα και παρέδωσαν αμέσως τα δώρα, μόνο και μόνο για να δουν πως η Όλγα έδεσε κάρβουνα στα πόδια τους και τα άφησε ελεύθερα.

Αυτά γύρισαν τρομαγμένα στο σπίτι τους, καίγοντας έτσι κάθε κατοικία της πόλης. Λέγεται πως η Όλγα δεν σταμάτησε μέχρι να κατασφάξει κάθε Δρεβλιανό, κλείνοντας τους τελευταίος μέσα σε πλοία, τα οποία βύθισε… Η Όλγα επίσης ήταν γιαγιά του Βλαδίμηρου του Α'.

Το Συνέδριο της Βιέννης, που δεν ήταν παρά ...ένα συνεχές πάρτι διεφθαρμένων. Το περιβόητο Συνέδριο της Βιέννης ήταν μια κεφαλαιώδης στιγμή της ευρωπαϊκής ιστορίας, όταν οι Μεγάλες Δυνάμεις ξανασχεδίασαν τον πολιτικό χάρτη της Ευρώπης καθορίζοντας εκ νέου τα σύνορα και τις σφαίρες επιρροής τους μετά τους γαλλικούς επαναστατικούς πολέμους, τους ναπολεόντειους πολέμους, την οριστική διάλυση της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και την εν εξελίξει κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Αγγλία, Ρωσία, Πρωσία, Αυστρία, αλλά και η ηττημένη Γαλλία κάθισαν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων μεταξύ Σεπτεμβρίου 1.814 μ.Χ. και Ιουνίου 1.815 μ.Χ. για να ξαναμοιράσουν την εδαφική πίτα και να τακτοποιήσουν τους λογαριασμούς τους, θέλοντας να εγκαινιάσουν μια νέα περίοδο σταθερότητας για την Ευρώπη, η οποία μαστιζόταν από τον πόλεμο εδώ και δεκαετίες.

Το Συνέδριο έφερε κοντά όλες τις ευρωπαϊκές ηγεμονίες, περισσότερους από 450 συνέδρους δηλαδή, και είχε από την αρχή χαρακτήρα πανηγυρικό: στρατιωτικές παρελάσεις, συναυλίες, θεατρικές παραστάσεις, δεξιώσεις και χοροί διοργανώνονταν σε ημερήσια διάταξη για να διασκεδάζουν οι εστεμμένοι, οι αυλικοί τους και οι διπλωμάτες που κατέκλυσαν τη Βιέννη, όντας ακραία χαρούμενοι που ο Βοναπάρτης ήταν πλέον εξόριστος.

Όταν βέβαια το Συνέδριο δεν ήταν απασχολημένο με τον εδαφικό διαμοιρασμό της Γηραιάς Ηπείρου, οι σύνεδροι του έδιναν να καταλάβει!  Ο βρετανός πρεσβευτής Ρόμπερτ Στιούαρτ ήταν πια καλός γνώριμος της βιεννέζικης αστυνομίας, καθώς τα μεθυσμένα καμώματά του έρχονταν με τη σέσουλα.

Όσο για τον βασικό εκπρόσωπο της Αυστρίας, Κλέμενς φον Μέτερνιχ, αυτός φαινόταν να προτιμά τις γυναίκες από το κρασί και διατήρησε αναρίθμητα κυριολεκτικά ειδύλλια κατά τη διάρκεια της διάσκεψης που έκρινε το μέλλον της Ευρώπης.

Τόσο ο τσάρος Αλέξανδρος όσο και ο βρετανός διπλωμάτης Φρέντρικ Λαμ συνήθιζαν να κοιμούνται με τις ερωμένες του Αυστριακού κάτω από το άλλοθι ότι τις αποπλανούσαν για να αποσπάσουν κρατικά μυστικά! Ακόμα και ο μεγάλος ηττημένος της περίστασης, ο γάλλος διπλωμάτης Ταλλεϋράνδος, συμμετείχε κανονικά στην φεστιβαλική ατμόσφαιρα πλαγιάζοντας ακόμα και με μια μητέρα και την κόρη της!

Μ' άλλα λόγια, την ώρα που γραφόταν πολιτική και διπλωματική ιστορία, στο περιθώριο του Συνεδρίου της Βιέννης γραφόταν ένα από τα χρυσά κεφάλαια της πιο έκλυτης ερωτικής παραζάλης όλων των καταγεγραμμένων εποχών (https://www.pirinoslogios.com/post/%CE%B7-%CE%B4%CE%B9%CE%B5%CF%86%CE%B8%CE%B1%CF%81%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B7-%CE%B5%CF%85%CF%81%CF%8E%CF%80%CE%B7-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AE%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%AC-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AE%CF%82-%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CF%8C%CE%B4%CE%BF%CF%85)…

Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, μόλις μια Λυδή κοπέλα έφτανε στην ενηλικίωση, ασκούσε το επάγγελμα της πόρνης μέχρι να κερδίσει μια επαρκή προίκα (όπως και στην Αρχαία Κόρινθο), με την οποία δημοσιοποιούσε τη διαθεσιμότητά της για γάμο. Αυτή ήταν η γενική πρακτική για τα κορίτσια που δεν γεννήθηκαν στην αριστοκρατία.

Πόλη-κράτος. Μια πόλη-κράτος είναι μια ανεξάρτητη κυρίαρχη πόλη που χρησιμεύει ως το κέντρο της πολιτικής, οικονομικής και πολιτιστικής ζωής στην ακριτική της επικράτεια. Υπήρξαν σε πολλά μέρη του κόσμου σε όλη την ιστορία, συμπεριλαμβανομένων πόλεων όπως η Ρώμη, η Καρχηδόνα, η Αθήνα και η Σπάρτη, καθώς και οι Ιταλικές πόλεις-κράτη κατά τον Μεσαίωνα και την Αναγέννηση, όπως η Φλωρεντία , η Βενετία , η Γένοβα και το Μιλάνο .

Με την άνοδο των εθνικών κρατών παγκοσμίως, εξακολουθεί να υπάρχει κάποια διαφωνία σχετικά με τον αριθμό των σύγχρονων πόλεων-κρατών που εξακολουθούν να υπάρχουν. Η Σιγκαπούρη, το Μονακό και η Πόλη του Βατικανού είναι οι υποψήφιες που συζητούνται συχνότερα.

Από αυτές, η Σιγκαπούρη είναι η μεγαλύτερη και πιο πυκνοκατοικημένη και γενικά θεωρείται ως η τελευταία πραγματική πόλη-κράτος που έχει απομείνει στον κόσμο, με πλήρη κυριαρχία, διεθνή σύνορα, δικό της νόμισμα , ισχυρό στρατό και σημαντική διεθνή επιρροή. Το περιοδικό The Economist την αναφέρει ως τη «μόνη πλήρως λειτουργική πόλη-κράτος στον κόσμο».

Αρκετές μη κυρίαρχες πόλεις απολαμβάνουν υψηλό βαθμό αυτονομίας και συχνά θεωρούνται πόλεις-κράτη, όπως το Χονγκ Κονγκ και το Μακάο. Πόλεις των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων —κυρίως το Ντουμπάι— αναφέρονται επίσης συχνά ως τέτοιες. Ορισμένα μη κυρίαρχα υπερπόντια εδάφη, όπως το Γιβραλτάρ, ονομάζονται επίσης μερικές φορές πόλεις-κράτη.

Οι ιστορικές πόλεις-κράτη περιλάμβαναν σουμεριακές πόλεις όπως η Ουρούκ και η Ουρ · αρχαίες αιγυπτιακές πόλεις-κράτη, όπως η Θήβα και η Μέμφις· τις φοινικικές πόλεις (όπως η Τύρος και η Σιδώνα)· τις πέντε φιλισταϊκές πόλεις-κράτη· τις βερβερικές πόλεις-κράτη των Γαράμαντων· τις πόλεις-κράτη της αρχαίας Ελλάδας (πόλεις όπως η Αθήνα, η Σπάρτη, η Θήβα και η Κόρινθος)· την Ρωμαϊκή Δημοκρατία (η οποία εξελίχθηκε από πόλη-κράτος σε μια τεράστια Αυτοκρατορία)· τις ιταλικές πόλεις-κράτη από τον Μεσαίωνα έως τις αρχές της σύγχρονης περιόδου, όπως η Φλωρεντία, η Σιένα, η Φεράρα, το Μιλάνο (οι οποίες καθώς αυξάνονταν σε ισχύ άρχισαν να κυριαρχούν σε γειτονικές πόλεις) και η Γένοβα και η Βενετία, οι οποίες έγιναν ισχυρές θαλασσοκρατίες· τους πολιτισμούς των Μάγια και άλλους πολιτισμούς της προκολομβιανής Μεσοαμερικής (συμπεριλαμβανομένων πόλεων όπως η Τσιτσέν Ίτζα , το Τικάλ , το Κοπάν και το Μόντε Αλμπάν)· τις κεντροασιατικές πόλεις κατά μήκος του Δρόμου του Μεταξιού· τις πόλεις-κράτη των ακτών των Σουαχίλι· την Ραγκούσα στην Κροατία · την Τιφλίδα στη Γεωργία· οι μεσαιωνικές ρωσικές πόλεις-κράτη του Νόβγκοροντ και του Πσκοφ· οι ελεύθερες αυτοκρατορικές πόλεις της γερμανόφωνης Ευρώπης· οι μουεάνγκ της Ινδοκίνας· οι πολιτείες μπαραγκάι των Φιλιππίνων · και πολλές άλλες.

Ο Δανός ιστορικός Πολ Χολμ έχει κατατάξει τις αποικιακές πόλεις των Βίκινγκ στη μεσαιωνική Ιρλανδία , και κυρίως το Βασίλειο του Δουβλίνου , ως πόλεις-κράτη.  Στην Κύπρο , ο φοινικικός οικισμός του Κιτίου (στην σημερινή Λάρνακα) ήταν μια πόλη-κράτος που υπήρχε από περίπου το 800 π.Χ. μέχρι τα τέλη του 4^ου Αιώνα π.Χ.

Μερικά από τα πιο γνωστά παραδείγματα πολιτισμού πόλεων-κρατών στην ανθρώπινη ιστορία είναι οι αρχαίες ελληνικές πόλεις-κράτη και οι εμπορικές πόλεις-κράτη της Αναγεννησιακής Ιταλίας, οι οποίες οργανώθηκαν ως ανεξάρτητα κέντρα. Η επιτυχία των περιφερειακών μονάδων που συνυπήρχαν ως αυτόνομοι παράγοντες σε χαλαρή γεωγραφική και πολιτιστική ενότητα, όπως στην Ιταλία και την Ελλάδα , συχνά εμπόδιζε τη συγχώνευσή τους σε μεγαλύτερες εθνικές μονάδες.

Ωστόσο, τέτοιες μικρές πολιτικές οντότητες συχνά επιβίωναν μόνο για σύντομα χρονικά διαστήματα επειδή δεν διέθεταν τους πόρους για να αμυνθούν έναντι εισβολών από μεγαλύτερα κράτη (όπως η ρωμαϊκή κατάκτηση της Ελλάδας). Έτσι, αναπόφευκτα έδωσαν τη θέση τους σε μεγαλύτερες οργανώσεις της κοινωνίας, συμπεριλαμβανομένης της αυτοκρατορίας και του έθνους-κράτους .

Οι ελεύθερες αυτοκρατορικές πόλεις από το 1.792 μ.Χ. Στην Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (962 μ.Χ.–1.806 μ.Χ.) πάνω από 80 Ελεύθερες Αυτοκρατορικές Πόλεις απέκτησαν σημαντική αυτονομία κατά τον Μεσαίωνα και στις αρχές της σύγχρονης εποχής, υποστηριζόμενη νομικά από το διεθνές δίκαιο μετά την Ειρήνη της Βεστφαλίας του 1.648 μ.Χ.

Μερικές, όπως τρεις από τις παλαιότερες Χανσεατικές πόλεις - η Βρέμη, το Αμβούργο και το Λύμπεκ - συνένωσαν τις οικονομικές τους σχέσεις με ξένες δυνάμεις και ήταν σε θέση να ασκήσουν σημαντική διπλωματική επιρροή. Μεμονωμένες πόλεις συχνά έκαναν προστατευτικές συμμαχίες με άλλες πόλεις ή με γειτονικές περιοχές, συμπεριλαμβανομένης της Χανσεατικής Ένωσης (1.358 μ.Χ.– 17^ος Αιώνας μ.Χ.), της Σουηβικής Ένωσης Πόλεων (1.331 μ.Χ.–1.389 μ.Χ.), της Δεκάπολης (1.354 μ.Χ.–1.679 μ.Χ.) στην Αλσατία ή της Παλαιάς Ελβετικής Συνομοσπονδίας (περίπου  1.300 μ.Χ.– 1.798 μ.Χ.). Τα Ελβετικά καντόνια της Ζυρίχης, της Βέρνης, της Λουκέρνης, του Φράιμπουργκ , του Σόλοτουρν , της Βασιλείας, του Σαφχάουζεν και της Γενεύης προήλθαν ως πόλεις-κράτη.

Μετά τη διάλυση της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας το 1.806 μ.Χ., ορισμένες πόλεις - τότε μέλη διαφορετικών συνομοσπονδιών-έγιναν επίσημα κυρίαρχες πόλεις-κράτη, όπως η Ελεύθερη Χανσεατική Πόλη της Βρέμης (1.806 μ.Χ.–11 μ.Χ. και ξανά 1.813 μ.Χ.–71 μ.Χ.), η Ελεύθερη Πόλη της Φρανκφούρτης επί του Μάιν (.1815 μ.Χ.–66 μ.Χ.), η Ελεύθερη και Χανσεατική Πόλη του Αμβούργου (1.806 μ.Χ.–11 μ.Χ. και ξανά 1.814 μ.Χ.–71 μ.Χ.), η Ελεύθερη και Χανσεατική Πόλη του Λύμπεκ (1.806 μ.Χ.–11 μ.Χ. και ξανά 1.813 μ.Χ.–71 μ.Χ.) και η Ελεύθερη Πόλη της Κρακοβίας (1.815 μ.Χ.–1.846 μ.Χ.). Υπό την κυριαρχία των Αψβούργων, η πόλη Φίουμε είχε την ιδιότητα ενός corpus separatum (1.779 μ.Χ.–1.919 μ.Χ.), το οποίο-αν και δεν αποτελούσε ανεξάρτητη κυριαρχία - είχε πολλά χαρακτηριστικά μιας πόλης-κράτους.

Τόσο ο Παπάγος, ο ηγέτης της δεξιάς, όσο και ο Ζαχαριάδης, ο ηγέτης του ΚΚΕ ήταν και οι δύο στο Νταχάου αιχμάλωτοι από τους Γερμανούς και πολέμησαν και οι 2 στον εμφύλιο μεταξύ τους. 

Τόσο ο Σοφοκλής Βενιζέλος, όσο και ο Ρασπούτιν είχαν μεγάλό μόριο και οι δύο λέγεται.

Ο Αλέξανδρος και ο Αριστόβουλος μεταφέρθηκαν επίσης στην Σεβάστεια, με εντολή του πατέρα τους· Ηρώδη και εκεί στραγγαλίστηκαν, όπως ο Μέγας Πέτρος τον γιο του.

Ο Σαρδανάπαλος και ο αδελφός Λουδοβίκου του ΙΔ’ Γαλλίας Φίλλιπος και οι 2 φόραγαν γυναικεία ρούχα.

Ο Νταλιάνης αποβιβάστηκε στις 5 Ιανουαρίου 1.828 μ.Χ. στην Γραμβούσα με σώμα πεζών και 100 ιππέων.

Μία σχέση περνά από χίλια κύματα.

Ο Μουσταφά έστειλε επιστολή στον Νταλιάνη και του έδωσε δεκαήμερη διορία για να εγκαταλείψει την Κρήτη. Ο Χατζημιχάλης του απάντησε: «Μουσταφά, ήλθα εις την Κρήτη να πολεμήσω Τούρκους με τα παλληκάρια μου και όπου θέλει ο θεός ας δώσει την νίκη» (σαν Λεωνίδα, Μαρκιανό, Παλαιολόγο και Παπαφλέσσα).

Ο Μουσταφά έστειλε επιστολή στον Νταλιάνη και του έδωσε δεκαήμερη διορία για να εγκαταλείψει την Κρήτη. Ο Χατζημιχάλης του απάντησε: «Μουσταφά, ήλθα εις την Κρήτη να πολεμήσω Τούρκους με τα παλληκάρια μου και όπου θέλει ο θεός ας δώσει τη νίκη» (σαν Λεωνίδα, Μαρκιανό, Παλαιολόγο και Παπαφλέσσα).

Η ήττα στους προμαχώνες και ο θάνατος του Νταλιάνη δεν πτόησε τους εγκλείστους στο κάστρο, οι οποίοι συνέχισαν να αποκρούουν με επιτυχία τις κατά κύματα επιθέσεις των Τουρκαλβανών. Όμως, η κατάστασή τους χειροτέρευε διαρκώς, εξαιτίας της ελλείψεως τροφών και πυρομαχικών.

Από το αδιέξοδο τους έβγαλε ένας Σφακιανός ονόματι Σήφης Διλινδάς, ο οποίος δραπέτευσε από το Φραγκοκάστελλο και πίσω από τις γραμμές των τουρκαλβανών φώναζε προς τους έγκλειστους στο κάστρο να υπομείνουν, γιατί καταφθάνουν πολυάριθμες ενισχύσεις. Το τέχνασμα αυτό έφερε γρήγορα το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα, αφού ο Μουσταφά έλυσε την πολιορκία στις 24 Μαΐου και άφησε τους πολιορκημένους να εγκαταλείψουν το κάστρο ανενόχλητοι.

Κάθε μεταβατική κυβέρνηση στην ιστορία έχει αναπτύξει αυτό το τροπάριο. Σκεφτείτε τους Γιρονδίνους στην Γαλλία, τον Κερένσκι στην Ρωσία, τη Βαϊμάρη στην Γερμανία, την Δεύτερη Ισπανική Δημοκρατία, τον Τσανγκ Κάι-σεκ στην Κίνα και ούτω καθεξής. Κατά σειρά, αντικαταστάθηκαν από τον Ροβεσπιέρο και μετά από τον Ναπολέοντα, τον Λένιν και μετά από τον Στάλιν, τον Χίτλερ, τον Φράνκο και τον Μάο.

Πριν από τον 16^ο Αιώνα μ.Χ., το Ιράν ήταν κυρίως σουνιτικό, με εκτιμώμενο ποσοστό σουνιτικής πίστης 80-85%, κυρίως ακολουθώντας την σχολή Shafi'i, όπως σημειώνεται σε μια μελέτη του Middle East Institute του 2024 μ.Χ.

Η καθοριστική μετατόπιση συνέβη υπό την δυναστεία των Σαφαβιδών (1.501 μ.Χ.-1.736 μ.Χ.), η οποία θεσμοθέτησε βίαια τον δωδεκαθεϊστικό σιιτισμό ως κρατική θρησκεία για να εδραιώσει την εξουσία και να διακρίνει το Ιράν από τους σουνίτες Οθωμανούς αντιπάλους του (όπως έκανε στην Δύση και ο Καρλομάγνος επιβάλλοντας με ην ία ον αιρετικό καθολικισμό για να τον διαχωρίσει από την Ορθοδοξία).

Κανείς δεν θυμάται ότι ο Τζορτζ Ουάσιγκτον ήταν «τρομοκράτης» για τους Βρετανούς· ότι ο Νέλσον Μαντέλα ήταν «τρομοκράτης» για την κυβέρνηση της Νότιας Αφρικής... ή, να αναφερθώ στο νεότερο παράδειγμα: ότι ο Άχμεντ ας-Σράα/αλ-Τζοουλάνι ήταν «τρομοκράτης» για «όλους από το Άνκορατζ μέχρι το Βλαδιβοστόκ», μόλις πριν από λίγους μήνες...

Υπήρξαν πολιτικοί ηγέτες οι οποίοι πέρα από αρχιστράτηγοι ήταν επίσης και συγγραφείς, όπως παραδείγματος χάριν ο Τσώρτσιλ, ο Μάο, ο Χίτλερ, ο Στάλιν, ο Λένιν και ο Μουσολίνι,  ζωγράφοι όπως ο Τσόρτσιλ και ο Χίτλερ, δημοσιογράφοι όπως ο Μουσολίνι και ο Τσώρτσιλ, αλλά και ορθογράφοι όπως ο Λένιν.

Μάσκες για αέρια χρήση έκαναν οι στρατιώτες στους 2 Παγκοσμίους Πολέμους και στον Μεσαίωνα οι γιατροί στην πανούκλα.

Ο Μαξ φον Μπάντεν ήταν ομοφυλόφιλος και μάλιστα καταχωρήθηκε σε έναν σύμφωνα κατάλογο της εγκληματικής αστυνομίας του Βερολίνου ως νεαρός αξιωματικός, ωστόσο το 1.900 μ.Χ. αποφάσισε για δυναστικούς λόγους να παντρευτεί την πριγκίπισσα Μαρία Λουίζ του Ανόβερου και του Κάμπερλαντ . Το ίδιο έκανε και ο μελλοντικός βασιλιάς Gustaf V της Σουηδίας που παντρεύτηκε την ξαδέρφη του Max, Victoria of Baden.

Ο πάπας της ρώμης είναι στην περίπου στην ουσία στις μέρες μας ότι ήταν και αυτοκράτορας στη ρωμαϊκή Αυτοκρατορία με τον ίδιο να αποτελεί τον αυτοκράτορα και μονάρχη τους καρδινάλιους να αποτελούν της συγκλήτου και τους αριστοκράτες ενώ αντίστοιχα ο λαός να είναι καθολικοί που υποστηρίζουν και κλέβουν τον πάπα της ρώμης.

Αντίθετα στην ανατολή όπως όλοι γνωρίζουμε υπάρχει ο Οικουμενικός Πατριάρχης ο οποίος όμως είναι ίσως μεταξύ ίσων και δεν έχει κάποια περαιτέρω εξουσία πέρα από ένα τιμητικό αξίωμα σε ένα συμπροεδρίο και ακολουθούν τις δημοκρατικές Αθήνα αξίες και διαδικασίες όπως ακριβώς συνέβαινε και στην Αρχαία Ελλάδα στην Αθήνα.

Και όπως συνέβαινε στην αρχαία ρώμη στους διαδόχους του Αυγούστου όπως και στους 5 καλούς Αυτοκράτορες, αυτοί επιλεγόταν όχι εξ αίματος αλλά χάρης ικανοτήτων έτσι και στις μέρες μας ο διάδοχος του παπα εκλέγεται όχι επειδή έχει κάποια συγγένεια με αυτόν αλλά εξαιτίας του γεγονότος του ποιος θεωρείται ότι είναι πιο ικανός.

Ο Francois L'Olonnais κατάφερε να καταλάβει το Μαρακάιμπο αφού το επιτέθηκε όχι από την πλευρά που το είχε τα κανόνια, αλλά από την ξηρά, όπως ακριβώς με τον ίδιο τρόπο κατάφερε να καταλάβει και τι τουρκικά κανόνια στην Ακάμπα ο Λόρενς της Αραβίας.

Οι Σουμέριοι, όπως και οι Έλληνες Μινωίτες είχαν σαν σήμα του στον ταύρο και το διπλό πέλεκυ, ενώ επίσης όπως οι Έλληνες τόσο της Μυκηναϊκής Εποχής, όσο και της Κλασικής χρησιμοποιούσαν και αυτοί τις φάλαγγες για να αντιμετωπίσουν τους εχθρούς τους ήταν χωρισμένοι σε πόλεις κράτη και ενώνονταν όλες μαζί σε περίπτωση που υπήρχε εξωτερικός κίνδυνος όπως έκαναν ακριβώς Έλληνες με τον κίνδυνο των Περσών.

Οι πόλεις των Σουμερίων περιοδικά ενώνονταν κάτω από έναν μόνο βασιλιά (όπως και οι Έλληνες κατά των Περσών), όπως στην περίπτωση του Ενεμπαραγκέζι του Κις, ο οποίος ηγήθηκε των Σουμερίων εναντίον του Ελάμ στον πρώτο καταγεγραμμένο πόλεμο της ιστορίας γύρω στο 2700 π.Χ. Οι Σουμέριοι ήταν νικητές και λεηλάτησαν τις πόλεις του Ελάμ.

Υπήρξε Σουμεριακή Αναγέννηση και Ευρωπαϊκή Αναγέννηση.

Ο Αύγουστος και ο Μεγάλος Μακεδόνας περιφρονούσε τα αθλήματα όπου έπαιρναν μέρος δυναμικοί αθλητές, και έδειχνε μεγαλύτερη αγάπη για την φιλοσοφία.

Το έτος 1.969 μετά Χριστόν έκανε στην Ελλάδα να έρθει για μήνες πρέσβης και συγκεκριμένα ο πρέσβης Χένρι Πάσχας όπως ακριβώς συμβαίνει στην εποχή μας με την πρέσβειρα των ΗΠΑ που αναμένεται να έρθει στην Ελλάδα και λείπει για μήνες, την Κίμπερλι.

Παράλληλα όπως ο Θεοδώριχος ο Μέγας ο Οστρογότθος έκανε φόνο του προκατόχου του Οδάκρου, αλλά έγινε μεγάλος βασιλιάς έτσι και ο Βασίλειος ο Πρώτος της Ρωμανίας σκότωσε το προκάτοχο του Μιχαήλ τον τρίτο, αλλά έγινε και αυτός ένας πολύ καλός βασιλιάς.

Αν και ήταν τυφλός ο Θεόδωρος ο Δεύτερος ο Άγγελος όσο επίσης και ο Βελισάριος κατάφερε να κερδίσουν τους αντιπάλους τους σε μάχη να τους εκδιώξουν σώζοντας για άλλη μία φορά το κράτος τους.

Πολύ καθολική στις Φιλιππίνες όπως κάνουν και οι σουνίτες αλλά και σιίτες στο Ιράκ και στο Ιράν αυτομαστιγώνονται μόνοι τους.

Όπως οι πάπες στο Βατικανό πολλές φορές συγκρουόταν μεταξύ τους και κυριαρχούσε η γερουσία και μία εξέλιξη γραφειοκρατική το ίδιο ακριβώς συνέβαινε και με τους ηγέτες στις Σοβιετικής Ένωσης.

Υπήρξαν μασόνοι που εάν και αρχικά αν ήταν στην μασονίας στην συνέχεια στράφηκαν εναντίον της με αποτέλεσμα στο τέλος να δολοφονηθούν, όπως ακριβώς συνέβη λόγου χάρη με τον Ναπολέοντα, τον Λένιν το Στάλιν και τον Μεταξά.

Προσπάθησαν αποτυχημένα μέσω του πνευματισμού να επικοινωνήσουμε τα νεκρά τους παιδιά τόσο δημιουργός του Σέρλοκ Χολμς Άρθουρ Κόναν Ντόιλ, όπως επίσης και ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Λίνκολν και σύζυγός του όταν έχασαν αυτά.

Επί του στρατηγού Πετταίν και την γερμανική κατοχή η Γαλλία του Βίσσυ ήταν στην ουσία να υποτελές κράτους τους Γερμανούς όπως ακριβώς και υπό την ηγεσία του Που γι η Κίνα και το Ματσούκο στην Μαντζουρία ήταν στην ουσία να υποτελές κράτος τους Ιάπωνες, ενώ και οι δύο έκανα ότι τους έλεγαν οι αφέντες τους ακόμα και σε βάρος του ίδιους τους του λαού.

Το αποτέλεσμα αυτής της κακής πολιτικής τους της προδοσίας του και της υποταγής τους στους Γερμανούς και στους Ιάπωνες αντίστοιχα είτε να γίνουν και οι δύο μισητοί τόσο από τους συμμάχους όσο και από τους λαούς τους και μετά το πέρας του  2^ου Παγκοσμίου Πολέμου να πεθάνουν και οι δύο από αρρώστια σε μεγάλη ηλικία εξόριστοι φυλακισμένη από τους Γάλλους και τους Κινέζους αντίστοιχα.

Οι Αρχαίοι Έλληνες απαγόρευαν μετά από διαταγές των Δελφών να χρησιμοποιούνται δηλητηριασμένα βέλη την δηλητηριάζονται τα υδραγωγεία πόλεων, ενώ το ίδιο έλεγαν και οι νόμοι του Μανού στην Ινδία.

Παρόλα αυτά η αλήθεια είναι ότι υπήρχαν και πολιτικοί που έλεγαν ότι έπρεπε να εφαρμοστεί μία αδίστακτη πολιτική και βία όπως επίσης και πονηριά διπλωματία και δολοπλοκίες, την εξόντωση των εχθρών τους, όπως έλεγε ο Κλέωνας στην Αρχαία Αθήνα με τους Μήλιους, στην Κίνα και έπρεπε να επικρατήσουν με κάθε τρόπο το ίδιο πράγμα έλεγε και στην Ινδία ο Καουτύλι στον Σανδρόκοτο που ήταν ικανός βασιλιάς, Με αποτέλεσμα ο πρώτος να θεωρείται ο Μακιαβέλι της Ινδίας και ένας από τους πιο αδίστακτους ηγεμόνες.

Και ο μεν Μακιαβέλι τα συνιστούσε όλα αυτά με το βιβλίο του ηγεμόνας και η τέχνη του πολέμου που έχει παρεμφερή ονομασία με το βιβλίο του Σουν Τσου ενώ αντίθετα είναι τα ίδια ακριβώς πράγματα στους ανθρώπων με το βιβλίο του Άρθρασασούρα ο Καουτύλι.

Στην ουσία και δύο αυτοί οι άνθρωποι πρότειναν μία στρατιωτική και πολιτική εξουσία που θα ήταν πάω πολύ αδίστακτοι προκειμένου να επικρατήσουν και να επιτύχουν τους στόχους τους χωρίς κανένα ηθικό φραγμό.

Άγιον Όρος: Aπό τον Θεόδωρο Μετοχίτη στον Κυριάκο! Για τον νυν πρωθυπουργό μας, κ. Κυριάκο Μητσοτάκη, δεν χρειάζεται να πει κανείς πολλά ως “χρηματοδότη” μετά και την καταιγιστική γνωστοποίηση απ’ όλα τα ΜΜΕ της “ταπεινής” απόφασής του να “βοηθήσει” μέσω Ευρωπαϊκών πόρων του ΕΣΠΑ τις είκοσι Μονές του Αγίου Όρους μ΄ ένα όντως υπέρογκο ποσό. Η έπαρσή πάντως για αυτό το “κατόρθωμά” του δεν κρύβεται, όπως άλλωστε και η αμφιλεγόμενη “πνευματική” στάση κάποιων πατέρων του Αγίου Όρους, που όμως χρειάζεται όντως στήριξη – και οικονομική!

Ευκαιρίας δοθείσης, να θυμηθούμε όμως κι έναν άλλον καλοπληρωτή τεράστιων ποσών, επτά αιώνες πριν, υπέρ της – από κάθε άποψη – υπέροχης καλλιτεχνικά, ιστορικά, θεολογικά Μονής της Χώρας στην Πόλη, η σημερινή μορφή της οποίας ανάγεται στην Παλαιολόγια Εποχή του 14ου αιώνα.

Τότε, μεταξύ του 1.316 μ.Χ. και του 1.321 μ.Χ., ο ευρισκόμενος στο απόγειο της πολιτικής ισχύος του Μέγας Λογοθέτης Γενικών (πρωθυπουργός) του Αυτοκράτορα Ανδρόνικου Β΄ Παλαιολόγου, ο λόγιος Θεόδωρος Μετοχίτης, έγινε όχι μόνο ο εμπνευστής της υπέροχης κι αξιοθαύμαστης και σήμερα αναβάθμισης της Μονής, αλλά ο εξ ιδίων πόρων χρηματοδότης και κτήτοράς της.

Με δική του καθοδήγηση προστέθηκαν τότε στα δυτικά ο εξωνάρθηκας και στο νότιο το Παρεκκλήσι. Δύο χαρακτηριστικές προσθήκες στην υστεροβυζαντινή ναοδομία, ενώ παράλληλα, διακοσμήθηκε και ο ναός με τα περίφημα σε όλο τον κόσμο λεπτοδουλεμένα, νατουραλιστικά ψηφιδωτά και τις τοιχογραφίες, βασικά χαρακτηριστικά των οποίων ήταν “οι αρμονικές αναλογίες και η κλασική πλαστικότητα, αρετές που συνδυάζονται με κομψότητα και εκλέπτυνση”. Όπως, λόγου χάρη, η Παναγία με τον Ιησού μέσα στο θόλο, περιτριγυρισμένη από 12 αγγέλους με παλατιανή ενδυμασία.

σπουδαία, “εγκυκλοπαιδική και πολυσύνθετη” μορφή του Ύστερου Βυζαντίου, και αδιαμφισβήτητα ένας πρώιμος βυζαντινός ουμανιστής φιλόσοφος, που εν πολλοίς παραμένει άγνωστος σε σχέση με τους ανάλογους Δυτικούς ουμανιστές. Είναι αυτός που προσπάθησε να εισαγάγει πλατωνικά στοιχεία στην κυρίαρχη εκείνη την περίοδο αριστοτελική φιλοσοφία, αποδεικνύοντας έτσι με τον “νομιναλιστικό” του τρόπο «την αναπαραγωγική σκέψη των Ελλήνων του Βυζαντίου, σε μια πρώιμη “αναγεννησιακή” αντίληψη πνευματικής ανεξαρτησίας», κινούμενος πάντα «με αξιοζήλευτη ισορροπία ανάμεσα στο σεβασμό προς τους αρχαίους Έλληνες και το δικαίωμα του ερευνάν πέρα από θέσφατα και αυθεντίες».

Ο Μετοχίτης, αυτός ο κατ΄ εξοχήν βυζαντινός homo universalis του 14ου αιώνα με την πρωτότυπη σκέψη, καταπιάστηκε επίσης με την αστρονομία, τα μαθηματικά, την ιστορία, τη μουσική και την ποίηση. Γι αυτό και κατέχει, σαν ένας εκ των “ελλογίμων Ελλήνων”, σύμφωνα με τον εξίσου σημαντικό μαθητή του, βυζαντινό πολυίστορα, φιλόσοφο, θεολόγο και αστρονόμο, Νικηφόρο Γρηγορά, μια θέση δίπλα σε αυτές τις προσωπικότητες Ελλήνων Βυζαντινών που «θα λάμψουν σε αυτόν τον μεγάλο και βασανισμένο 14ο αιώνα, όπως ο Καντακουζηνός, ο Παλαμάς, ο Γρηγοράς» κ.α.όπως π.χ. ο Μάξιμος Πλανούδης.

Ήταν επίσης ο Μετοχίτης που κληροδότησε όλη την περιουσία του στην Μονή της Χώρας και εμπλούτισε με σπάνια βιβλία την αξιόλογη βασιλική βιβλιοθήκη της, ως “σημείον οικουμενικής αγάπης” και “κοινόν κτήμα” όλων των κατοίκων της Πόλης.

Εκεί έχτισε, επίσης, νοσοκομείο και ίδρυσε σχολή, όπου σε μια πολύ ταραγμένη περίοδο της πολιορκούμενης από παντού αυτοκρατορίας διδάσκονταν, μέχρι το 1.351 μ.Χ., Αρχαία Ελληνική γραμματεία από τον μαθητή του Γρηγορά. Και ήταν αυτός που βασικό στοιχείο στα “πολιτικά” του συγγράμματα ήταν το «φιλανθρώπως πολιτεύεσθαι του βασιλέα» και ήταν αυτός που έλεγε: «Ημίν οί και του γένους εσμέν και της γλώσσης αυτοίς (τοις Έλλησι) κοινωνοί και διάδοχοι»!

Ο Μετοχίτης απεβίωσε το 1.332 μ.Χ. ως ο φτωχός μοναχός Θεόληπτος στη Μονή της Χώρας και ενταφιάστηκε στο βόρειο κλίτος του Παρεκκλησίου. Φαίνεται όμως πως ήθελε να μείνει από τους πρώτους στην ιστορία, όχι μόνο ως εξαίρετος λόγιος, αλλά και ως… “φωτογραφία”!

Γι αυτό δεν παρέλειψε ν΄ αποθανατίσει τον εαυτό του σ΄ ένα απαράμιλλο ψηφιδωτό, τοποθετημένο στο τύμπανο της βασιλικής Πύλης της Μονής. Ντυμένος με τα επίσημα ρούχα του Μέγα Λογοθέτη, ο κτήτωρ Θεόδωρος Μετοχίτης προσφέρει στον Χριστό των Εχόντων το ομοίωμα της Μονής της Χώρας που ο ίδιος ανακαίνισε, καθοδηγώντας ομάδες καλλιτεχνών ψηφιδογράφων και διακοσμητών (https://slpress.gr/istorimata/agion-oros-apo-ton-theodoro-metoxiti-ston-kiriako/).

Αίσθηση προκαλούν τα ρωσικά ΜΜΕ: Η Αρχαία Ελλάδα το αποδεικνύει, οι εμπορικοί πόλεμοι κινούν την ιστορία προς τα μπρος. Η σύγκρουση άρχισε με οικονομική πίεση: η Αθήνα επέβαλε επιπλέον τέλη στα κορινθιακά πλοία, τα συγκρατούσε στα στενά και υποστήριζε τους εχθρούς της Κορίνθου...

Από την αρχαιότητα, οι εμπορικές αντιπαραθέσεις έχουν προκαλέσει πολεμικές συγκρούσεις σε μεγάλη κλίμακα, την αλλαγή αυτοκρατοριών και την αναδιαμόρφωση του παγκόσμιου χάρτη, όπως τονίζει σε άρθρο του το ρωσικό μέσο TopWar.

Από την αρχαία Αθήνα και Κόρινθο μέχρι τις σύγχρονες Ηνωμένες Πολιτείες και Κίνα, η μάχη για τις αγορές, τους πόρους και τις εμπορικές οδούς έχει οδηγήσει σε αιματηρές συγκρούσεις περισσότερες από μία φορές.

Από τον 5ο αιώνα π.Χ., η Αθήνα, που έλεγχε τις ανατολικές εμπορικές οδούς, συγκρούστηκε με την Κόρινθο, η οποία κυριαρχούσε στην Δύση. Η σύγκρουση άρχισε με οικονομική πίεση: η Αθήνα επέβαλε επιπλέον τέλη στα κορινθιακά πλοία, τα συγκρατούσε στα στενά και υποστήριζε τους εχθρούς της Κορίνθου.

Όταν η Σπάρτη τάχθηκε με την πλευρά της Κορίνθου, η εμπορική διαμάχη κλιμακώθηκε στον Πελοποννησιακό Πόλεμο (431–404 π.Χ.), ο οποίος κατέστρεψε την Ελλάδα και έθεσε τέλος στην χρυσή εποχή της, αναφέρει η ρωσική ιστοσελίδα.

Η Ρώμη, αντιμέτωπη με την Καρχηδόνα για τον έλεγχο της Σικελίας και των μεσογειακών διαδρομών, επίσης ξεκίνησε με διπλωματία, αλλά τελικά κατέστρεψε τον αντίπαλό της σε μια σειρά από Πολέμους των Πουνικών (264–146 π.Χ.).

Σύμφωνα με την γνωστή, οι Ρωμαίοι διέλυσαν ακόμη και τα ερείπια της Καρχηδόνας για να διασφαλίσουν ότι η πόλη δεν θα ανασυσταθεί ποτέ ξανά. Η μάχη για την ηγεμονία στην Μεσόγειο κατά τον Μεσαίωνα και ο πόλεμος του οπίου Στον Μεσαίωνα, η Βενετία και η Γένοβα πολέμησαν για αιώνες για την πολυπόθητη κυριαρχία στη Μεσόγειο.

Η σύγκρουση ξεκίνησε για ένα μοναστήρι στην Άκρα, αλλά κλιμακώθηκε σε μια σειρά πολέμων, στους οποίους κάθε πλευρά χρησιμοποίησε κυρώσεις, αποκλεισμούς και ακόμα και απαγωγές ταξιδιωτών (όπως ο Μάρκο Πόλο, ο οποίος έγραψε βιβλίο για την Κίνα ενώ βρισκόταν σε αιχμαλωσία στην Γένοβα).

Η Βενετία κέρδισε χάρη στον ισχυρό στόλο της και τις κυβερνητικές παραγγελίες για πλοία. Στην Βαλτική, η Χανσεατική Ένωση μονοπωλούσε το εμπόριο γούνας, κεριού και κάνναβης μέχρι που η Αγγλία δημιούργησε το δικό της στόλο και την απέβαλε.

Και τον 16^ο Αιώνα μ.Χ., οι Ολλανδοί, αφού πέρασαν την Αφρική, στερήσαν από τη Βενετία το μονοπώλιο των μπαχαρικών, διακόπτοντας το εμπόριο με την Ανατολή. Στον 19^ο Αιώνα μ.Χ., η Βρετανία, αντιμέτωπη με εμπορικό έλλειμμα με την Κίνα, άρχισε να εισάγει οπιοειδή από την Ινδία μαζικά.

Όταν οι Κινέζοι κατέστρεψαν μια παρτίδα του ναρκωτικού, το Λονδίνο εξαπέλυσε τους Πολέμους του Οπίου (1.839 μ.Χ.–1.860 μ.Χ.), ως αποτέλεσμα των οποίων η Κίνα άνοιξε τα λιμάνια της, παραχώρησε το Χονγκ Κονγκ και έπεσε σε μακροχρόνια εξάρτηση από τις Δυτικές δυνάμεις.

Ο 20ς Αιώνας μ.Χ. ως μία πορεία τελών και δασμών. Τέλος, τον 20ό Αιώνα, οι Ηνωμένες Πολιτείες εισήγαγαν προστατευτικούς δασμούς (όπως ο νόμος Smoot-Hawley του 1.930 μ.Χ.), οι οποίοι επιδείνωσαν τη Μεγάλη Ύφεση. Και την δεκαετία του 1.980 μ.Χ., η Ουάσιγκτον επέβαλε δασμούς στα ιαπωνικά αυτοκίνητα, αναγκάζοντας τις εταιρείες Toyota και Nissan να ανοίξουν εργοστάσια στην Αμερική.

Η σημερινή εμπορική σύγκρουση μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας αποτελεί λογική συνέχεια του αιώνιου αγώνα για την οικονομική κυριαρχία. Το Πεκίνο έχει γίνει ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος για 145 χώρες, και οι αμερικανικές εταιρείες μετακινούν μαζικά την παραγωγή τους στην Ασία. Η αντίδραση ήταν αμοιβαίοι δασμοί, αλλά, σε αντίθεση με τον 19^ο Αιώνα μ.Χ., η Κίνα δεν είναι πια μια αδύναμη χώρα, και το αποτέλεσμα μιας ενδεχόμενης σύγκρουσης δεν φαίνεται καθαρό.

Η ιστορία δείχνει ότι οι εμπορικοί πόλεμοι σπάνια επιλύονται μόνο με οικονομικά μέτρα. Όταν οι δασμοί και οι κυρώσεις δεν λειτουργούν, το τελευταίο επιχείρημα είναι συχνά τα όπλα, κάτι που συχνά οδηγεί στην πτώση των «ηγεμόνων» (https://www.bankingnews.gr/diethni/articles/815161/aisthisi-prokaloyn-ta-rosika-mme-i-arxaia-ellada-to-apodeiknyei-oi-emporikoi-polemoi-kinoyn-tin-istoria-pros-ta-bros).

Το δίδαγμα της ιστορίας. Η κατάσταση παραπέμπει σε μια καθαρά προτεσταντική λύση στο πρόβλημα της χρηματοδότησης του πολέμου, η οποία ήταν η δημιουργία μιας κρατικής τράπεζας (ο προκάτοχός της ήταν η Τράπεζα του Άμστερνταμ), πρώτα στην Ολλανδία και στη συνέχεια στην Αγγλία, όπου ο Γουλιέλμος της Οράγγης προσλήφθηκε ως μέρος του πραξικοπήματος, το οποίο ονομάστηκε Ένδοξη Επανάσταση του 1.688 μ.Χ.-1.689 μ.Χ.: πριν από αυτό, δεν ήταν δυνατό να διεξαχθούν πόλεμοι με πίστωση (οι Γάλλοι βασιλιάδες εξακολουθούσαν να αποταμιεύουν για τον πόλεμο με τον παλιομοδίτικο τρόπο για μεγάλο χρονικό διάστημα).

Η βελτίωση του τραπεζικού συστήματος συμβάδιζε με την αποικιοκρατία/αυτοκρατορική οικοδόμηση των προτεσταντικών δυνάμεων: το 1.602 μ.Χ., δημιουργήθηκε η Ολλανδική Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών και δύο χρόνια νωρίτερα, η Αγγλική Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών δημιουργήθηκε από τη Βασίλισσα Ελισάβετ Α΄, η οποία έγινε βρετανική το 1.707 μ.Χ. σε σχέση με την ένωση Αγγλίας και Σκωτίας (οι Σκωτσέζοι εισήλθαν στο αγγλικό αυτοκρατορικό σχέδιο, έχοντας αποτύχει στο δικό τους στην Κεντρική Αμερική).

Με την πάροδο του χρόνου, αυτές οι χώρες υπήρχαν κυρίως προς το συμφέρον του τραπεζικού τους τομέα. Έτσι, πρόσφατα έγινε γνωστό ότι το 1.835 μ.Χ., οι Rothschild συνέλεξαν ένα δάνειο για τη βρετανική κυβέρνηση ύψους κολοσσιαίων 35 εκατομμυρίων λιρών εκείνη την εποχή για να εξαγοράσουν σκλάβους σε σχέση με την κατάργηση της δουλείας στις αποικίες: το δάνειο αποπληρώθηκε σε διάστημα 180 ετών, διατηρώντας παράλληλα πλήρη μυστικότητα για το ευρύ κοινό (οι όροι και το συνολικό ποσό που καταβλήθηκε εξακολουθούν να είναι άγνωστα).

Ο μηχανισμός για τη διασφάλιση της ύπαρξης της ίδιας Αμερικής προς το συμφέρον του χρηματοπιστωτικού της τομέα είναι το οιονεί κυβερνητικό Ομοσπονδιακό Σύστημα Αποθεμάτων (FRS), που δημιουργήθηκε το 1.913 μ.Χ. (παραμονές του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου) από 26 κορυφαίες τράπεζες, με τους Μόργκαν να παίζουν τον ηγετικό ρόλο. Οι διαστάσεις της στρατιωτικοποίησης. Συνεπώς, το πρόβλημα της στρατιωτικοποίησης της Ευρώπης σε ποιοτικά νέες γεωπολιτικές συνθήκες αποκτά αρκετές βασικές διαστάσεις.

Πρώτον, η εσωτερική πολιτική: θα είναι δυνατόν σε αυτή την βάση να αποφευχθεί ή τουλάχιστον να αναβληθεί αυτό που πολλοί στην Γαλλία και την Γερμανία αποκαλούν αναπόφευκτο εμφύλιο πόλεμο, που προκλήθηκε, όπως συνέβη υπό τους Δημοκρατικούς στις ΗΠΑ, από την πορεία των φιλελεύθερων-παγκοσμιοποιητικών ελίτ να σπάσουν την παραδοσιακή ταυτότητα; Υποστηρίζεται ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση σε αυτή την πορεία.

Η επιλογή είναι να αντικατασταθούν οι ελίτ με εθνικά προσανατολισμένες, ας πούμε, στο πνεύμα του Trumpισμού, εάν αυτό επιτρέπεται για τους Ευρωπαίους συμμάχους, οι οποίοι για την Ουάσιγκτον, ας μην ξεχνάμε, χρησιμεύουν ως αναλώσιμο υλικό, συμπεριλαμβανομένης της αρχής «τουλάχιστον μια τούφα μαλλί από ένα μαύρο πρόβατο».

Δεύτερον, η οικονομική διάσταση – κυρίως ως συνάρτηση των επιταγών της πολιτικής MAGA του Trump, δεδομένου ότι η ΕΕ όχι μόνο εξαλείφεται ως ανταγωνιστής, αλλά καταστρέφεται και ως αγορά για την Κίνα.

Η ισορροπία των «όπλων και του βουτύρου» θα μετατοπιστεί προς τα «όπλα», δηλαδή τα προϊόντα του Αμερικανικού στρατιωτικοβιομηχανικού συμπλέγματος, όπου η στρατιωτική υποστήριξη προς το Κίεβο θα χρησιμεύσει ως ένα είδος «δολώματος».

Εδώ, θα είναι ενδιαφέρον να δούμε πώς θα εξελιχθεί ο δασμολογικός πόλεμος μεταξύ Ουάσινγκτον και Βρυξελλών, συμπεριλαμβανομένου του φωτός των δασμών 30% που εισήγαγε ο Trump από την 1^η Αυγούστου. Ένας άλλος παράγοντας θα είναι η εισαγωγή από τον Trump δασμών 500% σε χώρες που αγοράζουν ενεργειακούς πόρους από την Ρωσία, κυρίως την Κίνα και την Ινδία.

Τα μέτρα Trump. Εδώ μπορούμε να συμφωνήσουμε με εκείνους τους ανώνυμους Αμερικανούς γραφειοκράτες που, σύμφωνα με τα μέσα ενημέρωσης, προειδοποιούν τον Trump ότι το πρώτο μέτρο από μόνο του θα είναι αρκετό για να προκαλέσει μια παγκόσμια οικονομική κρίση. Το δεύτερο μέτρο, αν ο Trump το λάβει και δεν είναι εικονικό, θα ρίξει μόνο λάδι στην φωτιά και θα επιταχύνει τη μετάβαση της Δύσης και του υπόλοιπου κόσμου σε ένα καθεστώς ξεχωριστής ύπαρξης.

Είναι πιθανό ο Trump να χρειάζεται μια τέτοια παγκόσμια κρίση, η οποία, όπως οι πόλεμοι στο παρελθόν, θα διαγράψει τα πάντα και θα επιτρέψει στην Αμερική να λύσει ριζικά το πρόβλημα του εθνικού χρέους, του δολαρίου (συμπεριλαμβανομένης της μεταρρύθμισης του Ομοσπονδιακού Συστήματος Τραπεζών και της εισαγωγής κάποιας μορφής ασφάλειας σε δολάρια) και την αναπόφευκτη κατάρρευση της χρηματιστηριακής αγοράς.

Τρίτον, η διάσταση είναι η εξωτερική πολιτική με άμεσες συνέπειες για την Ρωσία. Πρέπει να παρακολουθούμε πώς θα εφαρμοστεί στην πράξη η πορεία της στρατιωτικοποίησης της Ευρώπης και πότε θα αρχίσει να δημιουργεί πραγματική απειλή για την ασφάλειά μας, ας πούμε, όπως έγινε την παραμονή της επίθεσης της ναζιστικής Γερμανίας στην ΕΣΣΔ.

Δεν μπορεί να αποκλειστεί ότι παράλληλα με τη δημιουργία συστημάτων καταστροφής στην Ευρώπη σε στρατηγικό βάθος, θα εισαχθούν στην ήπειρο αμερικανικοί πύραυλοι μικρού και μεσαίου βεληνεκούς, κάτι που θα είναι ανάλογο με την Κρίση των Πυραύλων της Κούβας.

Είναι αναπόφευκτος ο πόλεμος; Εκτός από την ανάγκη αντιμετώπισης οποιασδήποτε δυτικής επιθετικότητας και προσπαθειών εξαπέλυσης ενός νέου «μεγάλου πολέμου» στην ήπειρο, θα πρέπει να ζυγίσουμε τα υπέρ και τα κατά της στρατηγικής μας για την αντι-κλιμάκωση, ώστε να αποτρέψουμε μια τέτοια εξέλιξη, εάν κριθεί αναπόφευκτη, προκειμένου να αποτρέψουμε την επανάληψη της 22ας Ιουνίου 1.941 μ.Χ. και να διατηρήσουμε την κυριαρχία μας και το δικαίωμά μας στην ιστορική δημιουργικότητα.

Επιπλέον, δεν μας ενδιαφέρουν οι εδαφικές αποκτήσεις στην Ευρώπη, αλλά μόνο η δημιουργία κινήτρων για τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες ώστε να συμμετάσχουν σε μια διαρκή ειρηνευτική συμφωνία στην ήπειρο, κάτι που δεν έχει συμβεί από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου και την κατάρρευση της ΕΣΣΔ.

Η ιστορία δείχνει ότι ο Ισπανικός Εμφύλιος Πόλεμος χρησιμοποιήθηκε από το Βερολίνο και την Ρώμη για να ακονίσουν την στρατιωτική τους μηχανή - όπως ακριβώς είναι τώρα ο πόλεμος στην Ουκρανία, ο οποίος είναι ουσιαστικά ένας εμφύλιος πόλεμος που αναβλήθηκε χρονικά και η τελική συγχορδία του αγώνα κατά του Ναζισμού στην Ευρώπη, ο οποίος ξεκίνησε στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο.

Ως αποτέλεσμα, μπορεί να υποτεθεί ότι η στρατιωτικοποίηση της Ευρώπης έχει ως στόχο να γίνει μέρος του διαβόητου «ελεγχόμενου χάους» ή ένα σχετικά αναίμακτο ισοδύναμο ενός παγκόσμιου πολέμου, που θα διεξαχθεί σε συνθήκες «γραφείου» και κυρίως στον οικονομικό τομέα, κάτι που θα επιτρέψει στην Αμερική να παραμείνει ηγέτης στην ατομική της «μεγάλη δύναμη», αφήνοντας τη συλλογική Δύση στο παρελθόν, λύνοντας τα προβλήματα του μετασχηματισμού της εις βάρος κάποιου άλλου, ενδεχομένως επεκτείνοντας εδαφικά και αλλάζοντας ριζικά τους «κανόνες του παιχνιδιού» στην παγκόσμια πολιτική.

Ένας ολοκληρωμένος «θερμός πόλεμος», για τον οποίο η Ευρώπη δεν είναι ακόμη έτοιμη, μπορεί να θεωρήσει ότι έχει πιθανότητες επιτυχίας όταν επανοπλιστεί. Αυτό έχει ήδη συμβεί δύο φορές στην ιστορία: τόσο το 1.812 μ.Χ. όσο και το 1.941 μ.Χ., αν και οι ηγέτες της ήταν διαφορετικοί εκείνη την εποχή (https://www.bankingnews.gr/diethni/articles/814978/i-evropi-exei-arxisei-na-proetoimazetai-gia-polemo-me-ti-rosia-evgalan-ta-egxeiridia-tou-v-pagkosmiou-polemou).

Η χειρότερη ναυτική τραγωδία όλων των εποχών, πολύ χειρότερη από τον Τιτανικό, που κανείς δε τη θυμάται. Στις 30 Ιανουαρίου του 1.945 μ.Χ., στα παγωμένα νερά της Βαλτικής, ένα υπερπλήρες γερμανικό πλοίο με το όνομα Wilhelm Gustloff βυθίστηκε μέσα σε λίγα λεπτά από τορπίλες σοβιετικού υποβρυχίου.

Περισσότεροι από 9.000 άνθρωποι χάθηκαν – στην μεγάλη τους πλειοψηφία άμαχοι, γυναίκες και παιδιά που προσπαθούσαν να ξεφύγουν από τον Κόκκινο Στρατό που πλησίαζε. Κι όμως, παρά το μέγεθος της καταστροφής, το γεγονός δεν απέκτησε ποτέ την φήμη του Τιτανικού. Έμεινε θαμμένο μέσα στον θόρυβο ενός πολέμου που ήδη άγγιζε την κόλαση.

Το Wilhelm Gustloff ήταν ένα πλοίο που ξεκίνησε την ζωή του ως σύμβολο ναζιστικής υπερηφάνειας. Κατασκευάστηκε το 1.937 μ.Χ. για να προσφέρει κρουαζιέρες στους εργάτες μέσω του προπαγανδιστικού προγράμματος “Δύναμη μέσω της Χαράς” (Kraft durch Freude). Το πλοίο μπορούσε να φιλοξενήσει περίπου 1.900 επιβάτες, αλλά στις τελευταίες του στιγμές, στο πλαίσιο της επιχείρησης εκκένωσης “Operation Hannibal”, κουβαλούσε υπερτετραπλάσιο αριθμό – πάνω από 10.000 ψυχές στριμωγμένες σε κάθε διαθέσιμο χώρο, σε καταστρώματα και μηχανοστάσια, σε διαδρόμους και αποθήκες.

Η επιχείρηση Hannibal ήταν μία από τις μεγαλύτερες θαλάσσιες εκκενώσεις στην ιστορία, που είχε ως στόχο τη μεταφορά εκατομμυρίων Γερμανών από την Ανατολική Πρωσία προς ασφαλέστερες περιοχές, καθώς ο Κόκκινος Στρατός πλησίαζε. Ανάμεσα στους επιβάτες του Wilhelm Gustloff ήταν ναύτες, νοσοκόμες, τραυματίες στρατιώτες, αλλά και χιλιάδες απλοί πολίτες.

Το πλήρωμα είχε φτάσει στα όρια του, και το πλοίο ήταν ήδη στόχος. Όταν ξεκίνησε το ταξίδι του από το λιμάνι του Γκότενχαφεν, το πάγο διαπερνούσε τα πλευρά του και το κρύο είχε παραλύσει κάθε αίσθηση.

Το σοβιετικό υποβρύχιο S-13, υπό την διοίκηση του Αλεξάντρ Μαρίνεσκο, παρακολουθούσε τις κινήσεις του Gustloff. Λίγο πριν τις 9 το βράδυ, τρεις τορπίλες το χτύπησαν με απόλυτη ακρίβεια. Το πλοίο άρχισε να βυθίζεται αμέσως. Οι σκηνές που ακολούθησαν δεν περιγράφονται εύκολα. Οι σωσίβιες λέμβοι ήταν λιγοστές. Οι περισσότεροι πνίγηκαν ή πέθαναν από υποθερμία μέσα σε λίγα λεπτά. Μητέρες με βρέφη, μικρά παιδιά που κρατούσαν τα χέρια των γονιών τους, τραυματίες ανήμποροι να κινηθούν, όλοι παγιδεύτηκαν στον θάνατο.

Η επίσημη καταγραφή των θυμάτων παραμένει ασαφής, αλλά οι εκτιμήσεις ξεπερνούν τις 9.000 ψυχές. Πρόκειται για την μεγαλύτερη θαλάσσια τραγωδία στην ιστορία, ξεπερνώντας τον Τιτανικό, το Lusitania και άλλα γνωστά ναυάγια. Κι όμως, ο κόσμος δεν το έμαθε. Ο λόγος είναι πολιτικός και ιστορικός. Η ναζιστική προπαγάνδα κατέρρεε, και οι Σύμμαχοι δεν είχαν κανένα λόγο να αναδείξουν μια τραγωδία που χτύπησε τον άμαχο πληθυσμό του Τρίτου Ράιχ. Η ιστορία του Wilhelm Gustloff θάφτηκε μαζί με τους επιβάτες του κάτω από τα νερά της Βαλτικής.

Στις δεκαετίες που ακολούθησαν, ελάχιστοι ιστορικοί ασχολήθηκαν σοβαρά με το θέμα. Η υπόθεση αντιμετωπίστηκε είτε σαν μια αναπόφευκτη τραγωδία πολέμου, είτε σαν ένα γεγονός που δεν έπρεπε να συγκινεί, επειδή τα θύματα ήταν κυρίως Γερμανοί. Όμως πίσω από τους αριθμούς υπήρχαν άνθρωποι. Υπήρχε μια 13χρονη που προσπαθούσε να κρατήσει το μικρότερο αδερφάκι της, ένας στρατιώτης χωρίς πόδι που δεν πρόλαβε να βγει από την καμπίνα, μια μαία που έσφιγγε στην αγκαλιά της ένα μωρό που είχε γεννηθεί μόλις την προηγούμενη μέρα πάνω στο πλοίο.

Σήμερα, το ναυάγιο του Wilhelm Gustloff παραμένει στο βυθό, ένα τεράστιο μεταλλικό φάντασμα. Δεν έγινε ποτέ τουριστικό αξιοθέατο, δεν τραβήχτηκαν ταινίες με διασημότητες, δεν γράφτηκαν ρομαντικά σενάρια πάνω του. Κι όμως, είναι εκεί, φορτωμένο με την απώλεια, την λήθη και την μαρτυρία μιας ολόκληρης εποχής (https://romioitispolis.gr/i-cheiroteri-naytiki-tragodia-olon-ton-epochon-poly-cheiroteri-apo-ton-titaniko-poy-kaneis-de-ti-thymatai/).

Γράφτηκαν θρύλοι για την πτώση της Κωνσταντινούπολης της Ιερουσαλήμ, της ρώμης όπως επίσης και της Ουρ.

Εισβολή των Σκυθών στην Μέση Ανατολή είχες ένα αποτέλεσμα άλλη να είναι επιτεθούν σε άλλους αφού τους έδιωξαν οι Σκύθες, όπως έκανε και μέρη διαλύοντας τους Φρύγες όπως επίσης και καταστρέφοντας μεγάλο μέρος των Λυδών ενώ το ίδιο έπαθε η περιοχή και Ουραρτού όπως επίσης και της Ασσυρίας των Μηδών και των Αιγυπτίων.

Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο δηλαδή ακριβό με την εισβολή ενός λαού όπου παρέσυρε άλλους λαούς και ξεκίνησε αυτής βολές σε ξένα εδάφη έγινε επίσης και οι εισβολή των λαών της θάλασσας από ένα λαό που ήρθε από την Ευρώπη στην Μικρά Ασία προς τα υπόλοιπα κράτη της Μέσης Ανατολής και της βόρειας Αφρικής.

Ο Λουγκάλ Αζίζι μπήκε μέσα σε κλουβί αιχμάλωτος από τον Σαργών το Μέγα, όπως ακριβώς έπαθε και ο Βαγιαζήτ από τον Ταμερλάνο.

Ο Ουτου Χενγκαλ Χανκ έδιωξε από την Σουμερία του  Γκούτι εισβολείς ως στα εδάφη τους, όπως ακριβώς και ο Αιγύπτιος φαραώ Αμώσις έδιωξε τους Υξώς κατακτητές από την χώρα πίσω στα εδάφη τους.

Ο φαραώ Καμώσης αρνήθηκε να πληρώνει φόρο υποτέλεια στους Υξώς και τους επιτέθηκε για τους νίκησε όπως ακριβώς έκανε και Μαριανός με τους Ούννους του Αττίλα.

Ήταν κηπουροί πριν γίνουν βασιλιάδες τόσο σαργών ο μέγας πόσο επίσης και ο Σούγου Αλ Ελ στην Βαβυλώνα.

Γράφτηκε ένας μεγάλος θρήνος για την πτώση τόσο της ρώμης, όσο επίσης και του Λαγκάς στην Αρχαία Σουμερία.

Τόσο ο σαργών ο Μέγας ως ο επίσης και ο κύριος ο μέγας ήταν και οι δύο ηγέτες μικρών κρατών τα οποία επαναστάτησαν τείνουν μεγαλύτερων κρατών που τα είχαν υπό την κατοχή τους τους Μήδους και το Σουμέριους αντίστοιχα τους οποίους κατάφερνα νικήσουν και να συλλάβουν τους βασίλισσες, όπως επίσης και Λουγκάλ Αζίζι - και στην συνέχεια να ενσωματώσουν τα εδάφη τους και να επιτεθούν και να καταλάβουν άλλες περιοχές κι αν ιδρύσουν σημαντικές και μεγάλες Αυτοκρατορίες.

Οι Αιγύπτιοι φρόντιζαν εάν κάποιος ξένος κατακτούσε την χώρα τους να τον εξ-αίγυπτιοποίησουν, ακόμη και τους ηγέτες τους όπως ακριβώς και οι Κινέζοι φρόντιζαν όποιος ξένος κατακτούσε την χώρα τους να τον εκξ-κινεζοποίησουν.

Δολοφόνησαν τα αδέρφια τους που ήταν σύμβασης προκειμένου να μην γίνουν μείνουν οι μόνοι κάτοχοι του θρόνου ο μεν  Αττίλας με  τον αδερφό του Μπλέντα, όπως επίσης και ο Καρακάλας τον αδελφό του γιέτα.

Θεωρούταν ία μεγάλη εμπορική γλώσσα στην Ανατολή τόσο τα Σουμεριακά, όσο επίσης και τα Αραμαϊκά, τα Αραβικά και τα Ελληνικά στον Μεσαίωνα, όπως ακριβώς στην Δύση αντίστοιχη η διεθνή γλώσσα ήταν τα Λατινικά και στην νεότερη εποχή τα Αγγλικά.

Στην Περσία ο Σάχης Μοχάμεντ Ρεζά Σαχ Παχλεβί προσπάθησε στην Περσία να αλλάξει το ισλαμικό ημερολόγιο και να βάλεις τον πρώτο έτος ίδρυσης του κράτους της ίδρυσης της Περσικής Αυτοκρατορίας κάτι που προκάλεσε αντιδράσεις και την πτώση του.

Αντίστοιχα και την περίοδο της γαλλικής Επανάστασης ηγέτες των Γάλλων επαναστατών προσπάθησε να αντικαταστήσουν το Χριστιανικό ημερολόγιο με ένα που θα είχε σαν αρχή του το πρώτο έτος έναρξης της επανάστασης και ήταν μία ψευδής που προκάλεσε αντιδράσει και οδήγησαν στην πτώση των τυράννων αυτών.

Τόσο πατέρας του Σάχη του Μοχάμεντ Ρεζά Σαχ Παχλεβί, όσο επίσης και ο πατέρας του Μπάσαρ Αλ Άσαντ ήταν κι οι δυο του στρατηγοί ικανοί που κατέλαβαν και οι δύο με πραξικόπημα την εξουσία και εξόντωσαν τους αντιπάλους τους με πολύ σκληρότητα όταν αυτή η επαναστάτησαν εναντίον τους ρίχνοντας τα προηγούμενα καθεστώτα πριν από αυτούς.

Όμως και οι δύο στο τέλος έγιναν εχθροί της λύσης και όταν πεθάνουν τους για δέχτηκαν οι γιοι τους οι οποίοι δεν ήταν στρατιωτικοί και δεν ήταν το ίδιο ικανοί με τους δύο και οι οποίοι στο τέλος έπεσαν μαζί με τις δυναστείες τους από τις εξουσία από εξεγέρσεις, είτε αντίστοιχα από πραξικοπήματα και πολέμους που στήθηκαν από άλλες χώρες χάνοντας την εξουσία στις χώρες/κράτη τους.

Τόσο ηγέτης της Αιγύπτου Ισμαήλ, όσο επίσης και πρωθυπουργός της Ελλάδος Χαρίλαος Τρικούπης πήραν και οι δύο από τους δυτικούς και τους ξένους πάρα πολλά δάνεια προκειμένου να φτιάξουν έργα τα οποία πίστευα θα εκσυγχρόνιζαν την χώρα τους και θα έπαιρναν ευημερία και ίσως και δουλειές.

Αυτό όμως τακτική απέτυχε και αντίθετα στο τέλος οι χώρες τους χρεοκόπησαν κήρυξαν πτώχευση τέθηκαν υπό καθεστώς διεθνούς ελέγχου και οι δύο υπό την Δύση η οποία τους υπέβαλε μνημονιακά μέτρα και στο τέλος και οι δυο αυτοί η άνδρες έπεσαν από την εξουσία και εκδιώχθηκαν από αυτή και έγιναν μισητοί στους λαούς τους και οι δύο.

Τόσο ο Φιλοποιμήν, όσο επίσης και ο Πελοπίδας και οι δύο εκδιώχτηκαν από τις πατρίδες τους την Μεγαλόπολη και την Θήβα αντίστοιχα όταν σπαρτιάτες της κατέλαβαν και επέβαλαν σε αυτές τις τυραννίες και ολιγαρχίες, όμως στην συνέχεια και οι δύο επέστρεψαν πίσω έριξαν τους τυράννους και έκαναν πάλι τις πατρίδες στους δημοκρατίας.

Παράλληλα έγιναν και ηγέτες αυτών και κατάφεραν χάσει τα ιδιωτικές τους ικανότητες να νικήσουν πολλές φορές στους σπαρτιάτες και να διαλύσουν την δύναμή τους, ενώ και οι δύο ήταν δημοκρατικών πεποιθήσεων κι είχαν εκπαιδευτεί από μικρή ηλικία από φιλόσοφους που είχαν αντίστοιχα δημοκρατικές πεποιθήσεις.

Κέικ δύο αυτοί ηγέτες πολεμούσαν σε πάρα πολλούς πολέμους και έδειξαν πολύ μεγάλη ανδρεία εναντίον όποιου αντίπαλου πολεμούσαν όμως το τέλος και οι δύο σκοτώθηκαν σε κάποια μάχη και μετά την πτώση τους έπεσε και η δύναμη των κρατών τους οριστικά.

Ο φιλοποιμήν πολεμούσαν μισθοφόρος όπως πολέμησες να μου στο φόρος και ο Ξάνθιππος από την Σπάρτη αλλά και ο Ξενοφώντας από την Αθήνα.

Το κόμμα Linke στην στήριξε το πρόγραμμα επανεξοπλισμού της Γερμανίας, αν και αριστερός, ως γερμανική αριστερά και «επανέλαβε τις πολιτικές των σοσιαλδημοκρατών στις αρχές του Α' Παγκοσμίου Πολέμου.

Και όμως ο… Αδόλφος Χίτλερ εκλέγεται στην Ναμίμπια! Έχει υπάρξει Υπουργός κρατιδίου και στην Ινδία! Ο Adolf Hitler Uunona είναι υπαρκτός πολιτικός στην Ναμίμπια, ενώ ένας άλλος πολιτικός ονόματι Αδόλφος Χίτλερ ήταν Υπουργός στην Ινδία δύο φορές! Ο Adolf Hitler Uunona, πολιτικός από την Ναμίμπια, φέρει αυτό το όνομα από το 1.966 μ.Χ., όταν γεννήθηκε σε μια χώρα που είχε υπάρξει Γερμανική αποικία.

Η περιοχή Meghalaya είναι γνωστή για τα… εκκεντρικά πολιτικά ονόματα. Εκεί έχουν εμφανιστεί πολιτικοί με ονόματα όπως Lenin R. Marak, Stalin L. Nangmin, Frankenstein W. Momin, Field Marshal Mawphniang, Billykid Sangma, ακόμα και Jhim Carter Sangma ή Tony Curtis Lyngdoh (https://www.pronews.gr/kosmos/kai-omos-o-adolfos-xitler-eklegetai-stin-namimpia/, https://www.pentapostagma.gr/kosmos/7297074_o-politikos-me-onoma-adolfos-hitler-poy-saronei-stis-ekloges-tis-namimpia).

Υπήρχε ο Νικάνωρ ο Ελέφαντας και ο Σάκκα Ζουλού ο Μεγάλος Ελέφαντας.

Με το όνομα ναυαγιστές φέρονταν παλαιότερα όχι εκείνοι που είχαν υποστεί ναυάγιο, (οι ναυαγοί), αλλά εκείνοι που προκαλούσαν ναυάγια για ίδιο όφελος. Οι ναυαγιστές ήταν χερσαίοι πειρατές, κάτοικοι συνήθως άξενων ακτών, που με διάφορα δόλια μέσα, φώτα ή σήματα σε διερχόμενα πλοία παρέσερναν αυτά για προσγειάλωση σε υφάλους και προκαλούσαν ναυάγια όπου και ακολουθούσε λεηλασία και η προώθηση των αιχμαλώτων στα σκλαβοπάζαρα.

Μέχρι τελευταία, της εποχής των ιστιοφόρων πλοίων, σημειώνονταν τέτοιες περιπτώσεις, όπως και κάποτε στα πρόσγεια του Βοσπόρου στον Εύξεινο όπου κυρίως Λαζοί παρέσερναν σε προσάραξη ελληνικά ιστιοφόρα, που όταν ναυαγούσαν έσπευδαν στην συνέχεια να προσφέρουν τις "καλές τους υπηρεσίες", για την διάσωση των επιβαινόντων και την πληρωμή τους από το φορτίο που "διέσωζαν" ως νόμιμα σώστρα. Στην αρχαιότητα συνέβαιναν πολύ χειρότερα και μάλιστα σε ευρωπαϊκές ακτές.

Ακριβώς τέτοιοι ναυαγιστές ήταν και οι Καβύλοι που κατοικούσαν στις ακτές της Αλγερίας, που όμως σιγά - σιγά εκπολιτίσθηκαν και μετεβλήθηκαν σε ναυαγοσώστες. Μάλιστα ένας φύλαρχος εξ αυτών των πρώην Καβύλων, από τα περίχωρα της Μπουζέ, τιμήθηκε το 1.868 μ.Χ. από τον Βασιλέα Γεώργιο Α΄ της Ελλάδας με το παράσημο του Τάγματος του Σωτήρος για την διάσωση ναυαγών, (όπως σημειώνεται στο "Jur de la Graviere - "Les corsaires barbaresques XVIII"). Περιώνυμοι επίσης ναυαγιστές, μέχρι τελευταία, ήταν και οι παράλιοι κάτοικοι της Σομαλίας.

Όταν τα ναυτικά κράτη αποφάσισαν την από κοινού χρηματοδότηση για ανέγερση Φάρου στο ακρωτήριο Γουανταφούι, ο μοναδικός που έφερε αντιρρήσεις προβάλλοντας περίεργα προσκόμματα ήταν ο ίδιος ο Σουλτάνος της Χώρας, αφού "...έτσι θα εξέλιπαν τα ναυάγια τα οποία και απετέλουν την μεγίστη πρόσοδο της επικράτειάς του".

Ο χαιρετισμός του Μπέλλαμι (σαν των φασιστών και των ναζιστών) είναι ένα τελετουργικό απαγγελίας του όρκου της πίστης στη σημαία των ΗΠΑ: κατά την εκφώνηση των λέξεων «Ορκίζομαι πίστη στην σημαία μου», στέκεστε προσοχή, το δεξί χέρι σηκώνεται στο στήθος, έπειτα εκτινάσσεται απότομα και κατευθύνεται απευθείας προς την σημαία.

Αυτό το τελετουργικό εκτελέστηκε για πρώτη φορά από τον Φράνσις Μπέλλαμι (Αγγλικά: Francis Bellamy‎‎) κατά την Ημέρα του Κολόμβου, στις 12 Οκτωβρίου 1.892 μ.Χ. Το τελετουργικό έγινε γρήγορα γνωστό ως «Χαιρετισμός Μπελλαμι» και χρησιμοποιήθηκε ευρέως σε προσκοπικές οργανώσεις .

Ο Μπελλαμι είναι ο συγγραφέας του κειμένου του όρκου. Ο δημιουργός της χειρονομίας ήταν ο Τζέιμς Μπ. Άπαμ (Αγγλικά: James B. Upham‎‎), νεότερος συνεργάτης και συντάκτης του περιοδικού νεολαίας "The Youth’s Companion", όπου εργαζόταν ο Μπελλαμι.

Ο Μπελλαμι θυμάται ότι ο Άπαμ μπήκε, στάθηκε σε στάση χαιρετισμού, χτύπησε τις φτέρνες του και είπε: «Λοιπόν, η σημαία είναι εκεί. Ήρθα για τον χαιρετισμό. Λέω: «Ορκίζομαι πίστη στην σημαία μου“. Τεντώνω το δεξί μου χέρι και το κρατάω σηκωμένο ενώ λέω τον όρκο».

Ο λόγος της γυναίκας του Κλόδιου στην κηδεία του οδήγησε σε εξέγερση του λαού κατά της Συγκλήτου και σε μίνι εμφύλιο και σε μίνι δικτατορία του ενός υπάτου, του Πομπήιου, όπως και ο λόγος του Αντωνίου στην κηδεία του Καίσαρα οδήγησε σε εμφύλιο και δικτατορία στην δικτατορία της 2^ης Τριανδρίας.

Ο θάνατος του Κλέωνα ήταν ίδιος με τον θάνατο του Μαχανίδα στην μάχη.

Χειραψίες γίνονταν στην Αρχαία Ελλάδα όπως επίσης γίνονταν και στην Αρχαία ρώμη, όμως στην πρώτη περίπτωση θεωρούταν ως δείγμα καχυποψίας ενώ στην δεύτερη κοιτούσαν να μην είχε κάποιος μέσα στο χιτώνα το κάποιο μαχαίρι για να μαχαιρώσει τον άλλον.

Με την σύγχρονη μορφή τους δηλαδή χειραψία ως ένδειξη εκτίμησης και φιλίας καθιερώθηκε στην σύγχρονη εποχή και κυρίως από την Αγγλία των Κουακέρων και από εκεί επεκτάθηκε σταδιακά στην Αμερική στην Ευρώπη και στον υπόλοιπο κόσμο.

Αγέλες υπήρχαν πρώτα πόσο ομάδες στην Αρχαία σπαρτή, ενώ στην συνέχεια στην εποχή μας το 19^ο Αιώνα μετά Χριστόν υιοθετήθηκαν από ομάδες και από τους προσκόπους.

Ιερέας είπε ότι πριν από τις μάχες ο στρατάρχης Ζουκόφ προσευχόταν και ότι μια λάμπα έκαιγε στο γραφείο του σαν τον Κουτούζοφ.

 

Όλες οι προαναφερόμενες ιστορικές αναφορές σε πρόσωπα και γεγονότα, που εξελίχθηκαν με παρόμοιο τρόπο, είναι μόνο λίγες από τις πολλές που συνέβησαν στον διάβα των Αιώνων, και συνέλαβαν σημαντικά στην διαμόρφωση της ιστορίας όπως την γνωρίζουμε σήμερα.