ΚΡΥΦΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΗΓΕΤΕΣ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΗΤΑΝ ΚΡΥΦΑ ΠΟΛΥ ΦΑΝΑΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΚΟΙ ΜΕ ΜΕΤΙΟΠΑΘΕΣ ΠΡΟΦΙΛ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ

Κρυφοι πολιτικοί ηγέτες οι οποίοι ήταν κρυφά πολύ φανατικοι και δικτατορικοι με μετιοπαθες προφιλ μεχρι να καταλάβουν την εξουσία

Γράφει ο αλώπηξ

Όπως είναι γνωστό σε όλη την διάρκεια της ιστορίας υπήρξαν πολλοί πολιτικοί ηγέτες οι οποίοι ήταν κρυφά πολύ φανατικοί και δικτατορικοί ως προς τις πράξεις και τις πολιτικές τους απόψεις, αλλά δεν μπορούσαν να εκφράσουν φανερά της απόψεις τους.

Αυτό συνέβαινε διότι οι ίδιοι και τα κόμματα τους ήταν διωκόμενοι από το υφιστάμενο πολιτικό κατεστημένο της χώρας τους και υπήρχε φόβος ότι θα φυλακίζονταν και το κόμματα τους θα απαγορεύονταν εάν έλεγαν καθαρά τις απόψεις τους.

Οπότε προκειμένου να αποφύγουν τον παραπάνω σκόπελο οι ίδιοι για αποφάσισαν μέχρι να καταφέρουν να καταλάβουν την εξουσία να δείξουν ένα μετριοπαθές προφίλ και στην συνέχεια όταν θα είχαν την εξουσία να εφαρμόσουν ανενόχλητοι ο πρόγραμμα τους και να εξοντώσουν τους πολιτικούς τους αντιπάλους.

Ένα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα ου είδους αυτού ήταν στην Ιταλία του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου και του Μεσοπολέμου η άνοδος του ηγέτη του φασισμού Μπενίτο Μουσολίνι, ο οποίος κατέλαβε βίαια την εξουσία.

Και επειδή στην αρχή δεν είχε πλειοψηφία και για να κερδίσει την εμπιστοσύνη όλη του πολιτικού και οικονομικού φάσματος αποφάσισε να κάνει μία συγκυβέρνηση με πολλά άλλα κόμματα και να δείξει μία αρχικά μια δήθεν μετριοπαθή δημοκρατική πολιτική.

Όταν όμως μετά από εκλογές που ήταν κατά βάση συστημένες και κατά ο ήμισυ κανονικές αλλά και με την χρήση βίας κατάφερε να τις κερδίσει και τότε έχοντας την απόλυτη πλειοψηφία έριξε το προσωπείο και επέβαλε μία στυγνή δικτατορία μέχρι το τέλος του στο τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.

Ακριβώς την ίδια τακτική υιοθέτησε και ένας άλλος εκκολαπτόμενος πολιτικός και δικτάτορας στην Γερμανία ο Hitler, ο οποίος αν και όταν εθνικιστής και αυτός, όταν κατάφερνε καταλάβει την εξουσία μετά με εκλογές έδειξε για λίγο ένα μετριοπαθές πρόσωπο γιατί και αυτός κυβέρνησε με μία κυβέρνηση συνασπισμού με άλλα κόμματα.

Όμως επειδή ο ίδιος δεν αρκετά ισχυρός προκειμένου εφαρμόσει το πρόγραμμα του προσπάθησε αρχικά δείξει ένα μετριοπαθές προσωπείο, ενώ ακόμα έκανε και δηλώσεις υπέρ της ειρήνης και το αφοπλισμού για ένα μικρό χρονικό διάστημα.

Όταν όμως κατάφερε να κερδίσει τις επόμενες εκλογές και να αποκτήσει πλειοψηφία στο κοινοβούλιο και να συμμαχήσει με ένα άλλο ακόμα που ήταν πιστό στον ίδιο, τότε και ο ίδιος έριξε το προσωπείο και με αφορμή το κάψιμο του Ράιχσταιγκ επέβαλε την δικτατορία του η οποία κράτησε μέχρι το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.

Δεν ήταν μόνο αυτή όμως οι μόνη πολιτικοί οι οποίοι ακολούθησαν την ίδια τακτική προκειμένου να λάβουν την πολιτική εξουσία και να δημιουργήσουν όταν το συνέφερε νέες εκλογές που θα τους έκαναν παντοδύναμους και στην συνέχεια να αποκτήσουν δύναμη σε όλα τα πολιτικά μέσα στις χώρες τους να ρίξουν το προσωπείο και να επιβάλουν δικτατορία.

Η ίδια ακριβώς κατάσταση συνέβη μερικές δεκαετίες αργότερα σε μία άλλη χώρα της Μέσης Ανατολής και συγκεκριμένα στο Ιράν μετά την εκδίωξη του τυραννικού Σάχη με την μεγάλη ισλαμική επανάσταση του 1.979 μετά Χριστόν.

Ο εξοργισμένος λαός του Ιράν έδιωξε το Σάχη και έβλεπε ως σωτήρα του έναν ισλαμιστή θεολόγο και ιμάμη, τον Χομεϊνί, ο οποίος τότε ήταν εξόριστος στο εξωτερικό στην Γαλλία και ήρθε αμέσως μετά την έκπτωση του Σάχη στο Ιράν.

Ο κληρικός αυτός στην αρχή, όταν ο λαός αποφάσισε να του αναθέσεις την διακυβέρνηση της χώρας, κατάφερε να σχηματίσει σύντομα μία κυβέρνηση στην οποία συμμετείχαν κυρίως άτομα το δικού του κόμματος και από κάποια άλλα.

Και αυτός κατάφερε να επιδείξει ένα μετριοπαθές προσωπείο και να γίνει αγαπητός στον λαό και να καθησυχάσει πολλά από τα αντίπαλα κόμματα που είχαν βοηθήσει στην πτώση του Σάχη και στην προώθηση νεών εκλογών στην χώρα.

Πραγματικά με τις νέες εκλογές κατάφερε να κερδίσει την απόλυτη πλειοψηφία έναντι των αντιπάλων του, ενώ είχε καταφέρει παράλληλα να κερδίσει μετά από κατάλληλη σε καθαρίσεις και διορισμούς και την ηγεσία των ενόπλων δυνάμεων του Ιράν.

Συνέπεια της κατάστασης αυτής ήταν όταν του δόθηκε και αυτού η κατάλληλη αφορμή να ρίξει το προσωπείο και να διώξεις και να καταστρέψει τα κόμματα και να φυλακίσει τους ηγέτες τους και να επιβάλει να ισλαμικό καθεστώς με απόλυτο ηγέτη τον ίδιο στην χώρα αυτή.

Η ίδια ακριβώς τακτική ακολουθήθηκε και από έναν άλλον ηγέτη μιας ισλαμικής χώρας ισχυρής και με μεγάλη επιρροής όλων των ισλαμικό κόσμο για παρεμφερείς λόγους με αυτούς που συνέβησαν στο Ιράν.

Έτσι στην Τουρκία για πολλές δεκαετίες κυριαρχούσαν οι κεμαλικοί, οι οποίοι μισούσαν τους ισλαμιστές και έκαναν τα πάντα για τους εξοντώσουν και όταν έχαναν τις εκλογές, φρόντιζαν να κάνουν πραξικοπήματα για να ανακτούν την εξουσία και να μην αφήνουν ποτέ τους ισλαμιστές να καταλάβουν την εξουσία της χώρας αυτής.

Τα πραξικοπήματα αυτά μπορεί να ήταν τόσο καθαρά πραξικοπήματα,, όπως είχε γίνει λόγου χάρη παλαιότερα με τον Μέντερες και άλλους πολιτικούς, είτε και ποιο «βελούδινα» πραξικοπήματα, όπως έγινε στην περίπτωση του Ερμπακάν (https://alophx.blogspot.com/2017/04/16-2017.html).

Για να κάνουν όλες αυτές τις πολιτικές φυσικά οι κεμαλικοί είχαν τότε και την υποστήριξη των δυτικών οι οποίοι φρόντισαν να ενισχύουν τους στρατιωτικούς όταν έβλεπαν τη μία φιλική προς τους ίδιους κυβέρνηση ετοιμαζόταν να πάρει την εξουσία.

Και φαίνονταν ότι ήδη θα ήταν αλώβητοι όσα χρόνια κι αν περνούσαν και θα είχαν με κάποιο τρόπο πάντα την εξουσία μέχρι που το 1.999 μετά Χριστόν στην περιοχή της Τουρκίας συνέβησαν μεγάλοι σεισμοί (όπως και στην Ελλάδα), οι οποία επέφεραν μεγάλες καταστροφές στην χώρα αυτή και οργή του λαού για τους κυβερνόντες μαζί με την καταπίεση, διαφθορά και αν ελευθερία έκφρασης.

Τότε την περίοδο εκείνη εκμεταλλεύτηκε την κατάσταση αυτή ένας ανερχόμενος πολιτικός που ήταν προστατευόμενος του ισλαμιστή Ερμπακάν και δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

Ο άνθρωπος αυτός ο οποίος έχει φυλακιστεί για ένα ποίημα που είχε γράψει και θεωρήθηκε ότι είχε ισλαμικό περιεχόμενο, κατάφερνε εκμεταλλευτείτε την οργή του λαού και με τις κατάλληλες πολιτικές κινήσεις να εκλεγεί πρωθυπουργός της Τουρκίας.

Εννοείται φυσικά ότι η εκλογή αυτή προκάλεσε μεγάλους αντιδράσεις μεταξύ των κεμαλικών, οι οποίοι δεν ήθελαν σε καμία περίπτωση ένας ισλαμιστής να καταλάβει την εξουσία και προσπάθησαν με διάφορες πραξικοπηματικές κινήσεις να τον διώξουν όπως λόγω χάρη το πραξικόπημα βαριοπούλα ή το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016 μετά Χριστόν τα οποία απέτυχαν και έδωσαν αφορμή στον Ερντογάν να κάνει εκκαθαρίσει και να εκδιώξει πολλούς κεμαλικούς σε μεγάλο βαθμό από το στράτευμα και να κυριαρχήσει.

Παράλληλα ο ίδιος φρόντισε αμέσως μετά την αποτυχία των πραξικοπημάτων εναντίον του να κάνει εκλογές τις οποίες κέρδισε πλειοψηφικά το κόμμα του και να προωθήσει σε όλους τους τομείς, στρατό, πολιτική, δικαστικό σώμα και αστυνομία τους ανθρώπους και να ελέγχει σε μεγάλο βαθμό τα σώματα αυτά.

Με την εξόντωση των αντιπάλων του ο ίδιος έπαψε πια να φοβάται και υιοθέτησε ένα καθαρά ισλαμικό προφίλ και φρόντισε να δώσει στον εαυτό του και στο κόμμα του εξουσίες σχεδόν δικτατορικές οι οποίες θα διαιώνιζαν την εξουσία του.

Ο ίδιος έχει καταφέρει να επεκτείνει την τουρκική υπηρεσία πολλές χώρες και να στείλει στρατό από σε Λιβύη, Συρία, Ιράκ Αρμενία, Ουκρανία και έχει επίσης στρατό και βάσεις στην Αλβανία και στα Σκόπια, ενώ είχε επεκτείνει την δράση του και στην Σομαλία στην Αφρική και στο Κατάρ στην Μέση Ανατολή.

Πολλοί όμως υποστηρίζουν ότι η μεγάλη οικονομική κρίση στην Τουρκία όπως και υπερ-εξάπλωση της σε πολλά μέτωπα στο τέλος από την που έχει προκαλέσει και το μίσος της Δύσης θα οδηγεί στην κατάρρευση του σε περίπτωση που συμβεί ένα μεγάλο συμβάν το οποίο θα ρίξει την δημοτικότητα του όπως ο αναμενόμενος για πολλούς σεισμός στην Κωνσταντινούπολη και Άγκυρα ο οποίος λένε αναμένεται ότι θα έχει δεκάδες χιλιάδες θύματα σε μία αντιστροφή όσον συνέβησαν το 1.999 μετά Χριστόν με την διαφορά ότι αύτη την φορά αντί να χάσουν οι κεμαλικοί, να πέσουν από την εξουσία οι ισλαμιστές με τον ίδιο ακριβός τρόπο.

Την ίδια ακριβώς τακτική ακολούθησε και στην Αίγυπτο η Μουσουλμανική Αδελφότητα όταν ανέλαβε ο αρχηγός της Μόρσι την εξουσία της χώρας αυτής, αρχικά παρίστανε τον μετριοπαθή μέχρι που ανέλαβε την εξουσία και πέταξε το προσωπείο και προσπάθησε με την βία να επιβάλει τον ισλαμισμό, κατέστρεψε οικονομικά την χώρα διώξε τον λαό, όπως επίσης και τον στρατό και στο τέλος έπεσε με πραξικόπημα του στρατού, το οποίο όμως χαιρέτησε ακόμη και ο ίδιος ο λαός της Αιγύπτου αφού έριξε την τυραννία των ισλαμιστών.

Όμως και στις μέρες μας υπάρχει αντίστοιχα ένας φανατικός ισλαμιστής ο οποίος προσπάθησε και αυτός αρχικά ενώ ήταν βίαιος να δείξει ένα δήθεν μετριοπαθές προσωπείο όταν ανήλθε στην εξουσία ο δικτάτορας στη Συρίας Τζολάνι.

Αυτός ο οποίος ήταν ένα μέλος του ISIS και φανατικός ισλαμιστής έκανε γενοκτονίες και έσφαζε όποια άλλη εθνικότητα η θρησκεία δεν είχε ίδιες απόψεις με αυτόν, προσπάθησε να παραστήσει τον δημοκρατικό πρόσφατα και να κάνει συμφωνίες με την Δύση, το ΝΑΟ, την Ευρωπαϊκή Ένωση, όσο και την Αμερική και φυσικά την Τουρκία.

Φυσικά σε καμία περίπτωση δε σταμάτησε τις βίαιες δραστηριότητές του και αντίθετα κατάφερε να κάνει ακόμα μεγαλύτερη γενοκτονία σφάζοντας τους Δρούζους, τους Αλεβίτες, τους Χριστιανούς και τους κοσμικούς μουσουλμάνους της Συρίας και έχει κάνει τους πάντες να στραφούν εναντίον του.

Οπότε πολλοί πιστεύουν ότι είτε με την βοήθεια κάποιων δυτικών που είναι εναντίον του, τον Ρώσων, των Κινέζων ή του Ιράν, σύντομα αυτός άνθρωπος θα πέσει από την εξουσία και θα γίνει σαν εμφύλιος στην χώρα όποιος ή θα διαλύσει πολλά κρατίδια ή θα δώσει την εξουσία σε κάποια δύναμη που θα είναι φιλική ίσως ξανά προς την Ρωσία, την κίνα και το Ιράν.

Θα είναι άραγε αυτή η εξέλιξη των πραγμάτων στις μέρες μας; Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά, άλλα μόνο αν λάβουμε όλα τα κατάλληλα μέτρα ως λαός θα αποφύγουμε τις οποίες κακοτοπιές και θα φέρουμε εκ νέου την πολυαγαπημένη μας πατρίδα σε μία κατάσταση ακμής και ευημερίας.