Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΩΝ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΩΝ ΝΑΖΙΣΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΦΑΣΙΣΤΙΚΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΑΠΟ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΩΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ ΤΟΥΣ

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΩΝ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΩΝ ΝΑΖΙΣΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΦΑΣΙΣΤΙΚΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΑΠΟ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΩΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΟΙ  ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ ΤΟΥΣ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Όπως είναι γνωστό μετά το τέλος του 2^ου Παγκοσμίου Πολέμου στην Γερμανία παρά την απαγόρευση του ναζιστικού κόμματος (https://alophx.blogspot.com/2017/01/blog-post_41.html, https://alophx.blogspot.com/2016/09/blog-post_27.html, https://alophx.blogspot.com/2024/02/blog-post_51.html, https://alophx.blogspot.com/2024/04/blog-post_29.html, https://alophx.blogspot.com/2024/04/blog-post_17.html, https://alophx.blogspot.com/2023/10/blog-post_46.html, https://alophx.blogspot.com/2024/04/blog-post.html, https://alophx.blogspot.com/2017/11/blog-post_72.html, https://alophx.blogspot.com/2024/05/blog-post_62.html) και την δήθεν «δίωξη» των Ναζί δημιουργήθηκαν άμεσα διάδοχα κόμματα από πρώην Ναζί με σημαντικότερο το Σοσιαλιστικό Κόμμα το 1.949 μ.Χ. που ιδρύθηκε ο Όττο Ερνστ Ρέμερ, ο οποίος ήταν αξιωματικός της Γερμανίας που πολέμησε στην επιχείρηση Μπαρμπαρόσα ενάντια στην Σοβιετική Ένωση και συνέβαλε τα μέγιστα στην κατάπνιξη του πραξικοπήματος της Βαλκυρίας (https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_32.html) κατά του Χίτλερ του 1.944 μετά Χριστόν.

Ο Ρέμερ κατάφερε με το ανοιχτά ναζιστικό κόμμα του, με το οποίο μάλιστα κατήγγειλε την διχοτόμηση της Γερμανίας από τους νικητές του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και προσπαθούσε να επαναφέρει τον Γερμανικό εθνικισμό, να κερδίσει δύο έδρες στο ομοσπονδιακό κοινοβούλιο της Δυτικής Γερμανίας, ενώ το ποσοστά του συγκεκριμένου κόμματος έφτασαν στο 11% στην Κάτω Σαξονία μέχρι που το κόμμα αυτό τέθηκε εκτός νόμου από το συνταγματικό δικαστήριο της Γερμανίας το έτος 1.952 μετά Χριστόν.

Διάδοχο κόμμα του συγκεκριμένου κόμματος στην Γερμανία ήταν το Εθνικό Δημοκρατικό κόμμα της Γερμανίας (NPD), το οποίο ανιδρύθηκε το 1.964 μ.Χ. και συνεχίζει να υπάρχει παρά τις οποίες προσπάθειες απαγόρευσης του από τις αρχές, οι οποίες απέτυχαν επειδή αποδείχθηκε ότι το κόμμα αυτό διαβρώθηκε από τις Γερμανικές μυστικές υπηρεσίες, αν και από τότε έχει αλλάξει όνομα και αντί για Εθνικό Δημοκρατικό Κόμμα ονομάζεται τώρα «Πατρίδα» («Heimatland»).

Πολλά από τα μέλη των παραπάνω κομμάτων όπως και πολύ πρώην Ναζί έγιναν μέλη τόσο των πολλών μυστικών υπηρεσιών όπως της Γερμανικής μυστικής υπηρεσίας της Δυτικής Γερμανίας BND, αλλά και της Στάζι συν Ανατολική Γερμανία, αλλά και της CIA στην Αμερική, όπως και μισθοφόροι σε πολλές Λατινικές χώρες, στις οποίες επιβλήθηκαν δικτατορίες, ένα άλλοι από αυτούς ήταν μέλη της  Gladio όπως επίσης και της ODESSA (https://alophx.blogspot.com/2017/09/h-odessa.html, https://alophx.blogspot.com/2018/10/odessa.html, https://alophx.blogspot.com/2017/09/freikorps.html, https://alophx.blogspot.com/2024/01/freikoros-odessa.html, https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_25.html, , https://alophx.blogspot.com/2017/05/1945.html, https://alophx.blogspot.com/2022/06/blog-post.html).

Κυρίως όμως στο συγκεκριμένα κόμματα εκτοξεύτηκαν μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου και την επανένωση της Γερμανίας, όπως επίσης και την πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος στο Ανατολικό τμήμα της χώρας αυτής της στην συγκεκριμένη περιοχή μετά την πτώση του κομμουνισμού και επανήλθε ανοιχτά ξανά στην χώρα αυτή ο εθνικισμός.

{Η πτώση του Τείχους του Βερολίνου και η Γερμανική ενοποίηση που ακολούθησε, ήταν μία χρυσή ευκαιρία, αρχικά για το “σκληρό” πρόσωπο της ακροδεξιάς: Τις νεοναζιστικές οργανώσεις που δραστηριοποιούνταν μέχρι τότε στην Δυτική Γερμανία και άρχισαν να στρατολογούν νεαρά μέλη από τις υποβαθμισμένες συνοικίες της πρώην κομμουνιστικής Ανατολικής Γερμανίας.

Ένα κύμα βίας είχε συγκλονίσει τα πρώτα χρόνια της ενοποιημένης Γερμανίας, με μία σειρά αιματηρών επεισοδίων. Τα πιο συνηθισμένα περιστατικά ήταν ο ξυλοδαρμός μεταναστών και η βεβήλωση Eβραϊκών νεκροταφείων.

Η “πολιτική στέγη” των γερμανικών νεοναζιστικών συμμοριών ήταν το NPD (Εθνικό Δημοκρατικό Κόμμα Γερμανίας) που τελικώς δεν ξεπέρασε το 2% σε πανεθνική κλίμακα. Ο πιο επιφανής υποστηρικτής του NPD είναι το πρώην ιδρυτικό στέλεχος της ακροαριστερής τρομοκρατικής οργάνωσης “Φράξια Κόκκινος Στρατός”, ο Χορστ Μάλερ, ένας πρώην αντάρτης πόλεων που μετατράπηκε σε νεοναζί.

Οι “Γερμανοί Ρεπουμπλικάνοι”. Στις απαρχές της, η γερμανική Ακροδεξιά έμοιαζε υπερβολικά εξτρεμιστική για να καταφέρει να αποκτήσει ευρεία απήχηση. Έχοντας στρατολογήσει λούμπεν και συχνά εγκληματικά στοιχεία, με πολλά μέλη της να είναι ταυτόχρονα πληροφοριοδότες των μυστικών υπηρεσιών, μπόρεσε τελικώς να επαναλάβει την μεσοπολεμική ιστορία μόνο ως φάρσα. Όμως, σύντομα εμφανίστηκε μία νεότερη εκδοχή της Γερμανικής Ακροδεξιάς, που δεν σχετίζονταν με μαχαιροβγάλτες σκίνχεντς, το κόμμα των “Γερμανών Ρεπουμπλικάνων”.

Οι Γερμανοί Ρεπουμπλικάνοι μπορούν να θεωρηθούν ως οι σημερινοί πρόγονοι της Εναλλακτικής. Τα μέλη τους δεν θύμιζαν τις συμμορίες χούλιγκαν του NPD, αλλά περισσότερο το Γαλλικό Εθνικό Μέτωπο.

Η ηγεσία τους καταδίκαζε την χρήση βίας και δήλωνε σεβασμό στο Γερμανικό Σύνταγμα. Ζητούσαν έλεγχο της μετανάστευσης, μειώσεις των φόρων, προστασία της μητρότητας, αλλά μία θέση τους είχε προκαλέσει πανευρωπαϊκό σάλο: Διεκδικούσαν την επαναφορά της Γερμανίας στα σύνορα του 1.937 μ.Χ., δηλαδή την προσάρτηση εδαφών της Πολωνίας, της Τσεχίας και της τότε Γιουγκοσλαβίας.

Για χρόνια ηγέτης τους ήταν ο Φραντς Σενχούμπερ, ένας πρώην εθελοντής των SS, ο οποίος είχε γράψει σε βιβλίο του μελαγχολικά πως «ο Χίτλερ πέθανε νωρίς»! Οι “Ρεπουμπλικάνοι” σημείωσαν μία παροδική επιτυχία στις ευρωεκλογές στις αρχές του ’90 μ.Χ., αλλά γρήγορα εξαφανίστηκαν από το πολιτικό προσκήνιο.

Ο Σενχούμπερ δεν ήταν δημοφιλής στα εργατικά στρώματα, όπως ήταν ο Ζαν Μαρίν Λεπέν στην Γαλλία, ούτε κατόρθωσε να επιτύχει τον εκλογικό θρίαμβο του ηγέτη της αυστριακής ακροδεξιάς Γεργκ Χάϊντερ, ο οποίος είχε επίσης ναζιστικό παρελθόν.

Όμως, με το ποσοστό που σημείωσε και σε αυτές στις εκλογές η Εναλλακτική, σε συνδυασμό με τον ιστορικό χαμηλό των Γερμανών Χριστιανοδημοκρατών, δείχνει ότι ήρθε για να μείνει, ως εκφραστής πλέον του ρεύματος της Νέας Δεξιάς.

Σε αντίθεση με τις συμμορίες του NPD και τον πρώην ναζί Σενχούμπερ, το AfD παρουσιάζει ένα πιο μοντέρνο πρόσωπο. Ηγετικό του στέλεχος υπήρξε μία ομοφυλόφιλη, πρώην τραπεζικός της Goldman Sachs, που συζεί εδώ και χρόνια με την σύντροφο της από την Σρι Λάνκα, ενώ το κόμμα διαθέτει μέχρι και “Εβραϊκή Ομάδα” στις τάξεις του. Η Νέα Δεξιά αποστασιοποιείται πλήρως τόσο από τον αντισημιτισμό, όσο και από την ισλαμομοφοβία.

Ήρθε για να μείνει η Εναλλακτική. Το AfD εμφανίστηκε ως θεματοφύλακας της γερμανικής ταυτότητας, χωρίς να επιδιώκει την αλλαγή συνόρων, αν και υποστηρίζει αναθεωρητικές απόψεις για την γερμανική ιστορία. Κορυφαίο στέλεχος είχε προκαλέσει σάλο, όταν είχε δηλώσει πως «πρέπει να είμαστε περήφανοι για το έργο των στρατιωτών μας στους δύο Παγκοσμίους Πολέμους». Το περιοδικό Spiegel είχε εύστοχα αποκαλέσει την Καγκελάριο Μέρκελ «μαμά της γερμανικής Ακροδεξιάς» (https://slpress.gr/diethni/afd-i-nea-dexia-irthe-gia-na-meinei/)}.

Το κόμμα Εναλλακτική για την Γερμανία ιδρύθηκε το 2012 μ.Χ. αρχικά από ευρωσκεπτικιστές καθηγητές που ήταν κατά του ευρώ και της Ευρωπαϊκή Ένωσης, όπως και την συμμετοχή της Γερμανίας στους οργανισμούς αυτούς.

Σύντομα όμως, τόσο με η μεγάλη οικονομική κρίση των ετών το 2008 μ.Χ.-2011 μ.Χ., στην Δύση και σε όλο τον κόσμο και σε όλη την ευρωζώνη, αλλά κυρίως μετά την εισβολή λαθρομεταναστών στην Δύση και στην ΕΕ τα έτη 2015 μ.Χ.-2016 μ.Χ. από την τότε κυβέρνηση της Μέρκελ στην Γερμανία, όπως και από τα εγκλήματα, τους βιασμούς και τους φόνους που έκαναν αρκετοί από αυτούς, το κόμμα αυτό εκτινάχτηκε εκλογικά και δημοσκοπικά και μετατράπηκε σιγά, σιγά σε ένα εθνικιστικό κόμμα, κατά της ΕΕ, όπως και ενάντια στον ισλαμισμό (στην άνοδο του κόμματος της AfD βοήθησε τότε σημαντικά και η ίδρυση της αντιισλαμικής PEGIDA-https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_83.html).

Το κόμμα σημειώνει συνεχώς μεγάλος πολιτικές επιτυχίες σε πολλά μέρη της Γερμανίας στον εκλογικό τομέα και τα ποσοστά του εκτοξεύονται σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις συνεχώς από τότε, ενώ πρόσφατα η AfD κατάφερε να γίνει δεύτερο ακόμα σε ευρωεκλογές στην Γερμανία, αλλά και σε παγγερμανικό εθνικό επίπεδο και σάρωσε επίσης στις εκλογές που έγιναν το 2024 μετά Χριστόν στα κράτη της Θουριγγίας που ήρθε πρώτο, της Σαξονίας, αλλά και του Βρανδεμβούργο και αναμένεται να γίνει και δεύτερο κόμμα εκλογικά στις Γερμανικές εθνικές εκλογές που θα γίνουν το μέχρι το 2025 μετά Χριστόν στην Γερμανία.

Στην Θουριγγία, ηγέτης του κόμματος είναι ο Μπγιερν Χέκε, ο οποίος είναι και ηγέτης της δεξιάς πτέρυγας των φτερών στο κόμμα αυτό, που θεωρείται η πιο δεξιά και ακραία πτέρυγα στο κόμμα αυτό, στο οποίο υπάρχουν πέρα από πολλούς εθνικιστές και συμπαθούντες στις ιδέες των Ναζί, όπως επίσης και κάποιοι πρώην Ναζί και πρώην μέλη του NPD (https://alophx.blogspot.com/2018/05/bjorn-hocke.html, https://alophx.blogspot.com/2017/10/blog-post_0.html, https://alophx.blogspot.com/2022/02/blog-post_1.html, https://alophx.blogspot.com/2024/04/blog-post.html).

Βέβαια για τα δεδομένα της Γερμανίας αυτό δεν σημαίνει απολύτως τίποτα, γιατί όπως είναι γνωστό πολλοί Γερμανοί πολιτικοί είχαν παππούδες Ναζί και εφαρμόζουν τους πολιτικές τους παντού και βρίσκονται σε άλλα κόμματα, λόγου χάρη στους σοσιαλιστές του Σολτς και Σρέντερ, στους Χριστιανοδημοκράτες (π.χ. Σόιμπλε), στους Πράσινους (Χάμπεκ και Μπέρμποκ), στους φ φιλελεύθερους (Λι ντερ, Λούκερμπαχ), αλλά και άλλους, π.χ. την Φον Ντερ Λιανέ των Χριστιανοδημοκρατών, ενώ και στην Ευρώπη υπάρχουν πολλοί αντίστοιχοι πολιτικοί,  π.χ. ο Τουσκ ως Προέδρος της ΕΕ και πρωθυπουργός στην Πολωνία, ο Στόλτνεμοπεργκ στο ΝΑΤΟ, ενώ το ίδιο συμβαίνει σε παρεμφερή επίπεδο και στην Ελλάδα (https://alophx.blogspot.com/2024/06/blog-post_6.html, https://alophx.blogspot.com/2023/06/blog-post_20.html, https://alophx.blogspot.com/2022/09/blog-post_21.html, https://alophx.blogspot.com/2024/05/wef.html, https://alophx.blogspot.com/2024/05/blog-post_26.html, https://alophx.blogspot.com/2023/05/blog-post.html).

Δεν θα ήταν παράληψη κανείς να αναφέρει εδώ πέρα ότι στο κρατίδιο της Θουριγγίας για πρώτη φορά εξελέγη το 1.929 μ.Χ. το Ναζιστικό κόμμα και συγκυβέρνησε με το τότε δεξιό λαϊκό κόμμα του Χούκενμπεργκ και από την περιοχή αυτή, μετά το μεγάλο οικονομικό κραχ του 1.929 μ.Χ. ξεκίνησε η επέκταση του Ναζιστικού κόμματος σε μεγάλες περιφέρειες και σταδιακά σε όλη την Γερμανία και το κόμμα αυτό κατάφερε να γίνει κυβέρνηση στο 1.933 μετά Χριστόν και πολλοί αναλυτές πιστεύουν ότι κάτι αντίστοιχο θα συμβεί και στις μέρες μας.

Το 1.946 μετά Χριστόν ιδρύθηκε στην Ιταλία μέσω μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου από τον  Geargio Almirande, ο οποίος ήταν δημοσιογράφος και χρημάτισε αξιωματούχος στην φασιστική κυβέρνηση της δημοκρατίας του Σάλο στην Βόρεια Ιταλία μέχρι και τον Σεπτέμβρη του 1943 μετά Χριστόν με την υποστήριξη των μεγάλων γαιοκτημόνων του Νότου και των βιομηχάνων του Βορρά, προκειμένου να καταπολεμήσουν για άλλη μια φορά τους κομμουνιστές.

[Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ίδιες ακριβώς ομάδες (δηλαδή οι επιχειρηματίας του Βορρά και επίσης και οι μεγαλοκτηματίες του Νότου ήταν αυτές που είχαν χρηματοδοτήσει κατά την διάρκεια της ξεκινήματος της πορείας του το φασιστικό κόμμα του Μουσολίνι το 1.919 μ.Χ. μέχρι το 1922 μετά Χριστόν, οπότε και οι φασίστες πήραν την εξουσία προκειμένου να πολεμήσει και τότε την κομμουνιστική διετία και εξέγερση, η οποια είχε ως πρότυπο το πραξικόπημα των μπολσεβίκων στην Ρωσία το 1.917 μετά Χριστόν (https://alophx.blogspot.com/2017/09/siloviki-1999.html)].

Το συγκεκριμένο κόμμα κατάφερε στις εθνικές εκλογές του 1.948 μετά Χριστόν να πάρει το 2% των ψήφων να εκλέξει έξι βουλευτές, το έτος 1.972 μετά Χριστόν κατάφερε να φτάσει στο 9% του γενικού εκλογικού σώματος, ενώ την δεκαετία του 1.990 μ.Χ. το συγκεκριμένο κόμμα υπό την ηγεσία ποια του Τζιανφράνκο Φίνι μετονομάστηκε σε μεταφασιστικό κόμμα.

Το 1.954 μ.Χ. την ηγεσία του κόμματος αυτού είχε ο Αρτούρο Μικελίνι, Γραμματέας, τότε της φασιστικής κομματικής οργάνωσης, ο οποίος πολέμησε στο Ανατολικό μέτωπο αν και δεν είχε κάποιο μεγάλο αξίωμα στην δημοκρατία του κάτι τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πολέμου, που κατάφερε με τις πολιτικές του μες στο τέλος της δεκαετίας του 1.950 μ.Χ. το κόμμα του να καταφέρει να αποσπάσει το 6% της πανεθνικές εκλογές, ενώ παράλληλα στήριξε την κυβέρνηση μειοψηφίας των Χριστιανοδημοκρατών στην συγκεκριμένη χώρα το 1.960 μετά Χριστόν του Φερνάντο Ταμπόν.

Το 1.973 μετά Χριστόν υπό την ηγεσία του νέου του αρχηγού Αλμιράντε, το συγκεκριμένο κόμμα κατάφερε να ενσωματώσει και πάρα πολλούς ακροδεξιούς και μοναρχικούς ψηφοφόρους και να εκτοξευτεί και να φτάσει στο 9% στις πανεθνικές εκλογές του ίδιο έτος.

Στην Πολωνία (https://alophx.blogspot.com/2024/02/blog-post_24.html, https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_82.html), αμέσως μετά την πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος, αναδείχθηκε όπως και στην διάρκεια του Μεσοπολέμου που υπήρχε το εθνικιστικό κόμμα και ηγεσία του Πλιδούσκι, ένα νέο πολιτικό κίνημα, το «Νομός και Δικαιοσύνη» υπό τον Καζίνσκι, ο οποίος προσέβλεπε πάνω από όλα το συμφέρον της Πολωνίας, ενώ αντίστοιχα ο φιλοδυτικός Τουσκ είναι όπως και ο παππούς δωσίλογος πρωθυπουργός, υποταγμένος στους Γερμανούς, προδίδοντας τα συμφέροντα της χώρας του, αν και οι δύο είναι το ίδιο αντιρώσοι και έστειλαν στρατό και όπλα ενάντια στους Ρώσους Ρωσοουκρανικό Πόλεμο (https://alophx.blogspot.com/2023/03/blog-post.html).

Μέσο μετά την λήξη του Δευτέρου Παγκόσμιου Πολέμου ,ο τότε πάπας της Ρώμης Ιωάννης Παύλος ο Β’, ο οποίος ήταν μεγάλος αντικομουνιστής και βοήθησε τα μέγιστα στην πτώση του κομμουνισμού στην Ανατολική Ευρώπη, υποστήριξε όταν επισκέφτηκε την Κούβα, ότι ο καπιταλισμός και ο φιλελευθερισμός είναι κάτι πάρα πολύ κακό για στον άνθρωπο και ο ίδιος έλεγε ότι θα ήταν θερμός υποστηρικτής του «Ιωβηλαίο του 2000 μ.Χ.», δηλαδή μιας προσπάθειας στην ουσία διαγραφής του χρέους των αναπτυσσόμενων χωρών, τακτική και πολιτική την οποία σε μεγάλο βαθμό υποστήριξαν και διάδοχοι του και κυρίως ο νυν πάπας Φραγκίσκος στο Βατικανό.

Παράλληλα όμως με το συγκεκριμένο κόμμα στην Ιταλία θα πρέπει να αναφέρει κανείς ότι αναδύθηκε και από τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι το κόμμα Φόρτσα Ιτάλια (Εμπρός Ιταλία δηλαδή), που κατάφερε σε μόλις 3 μήνες μετά την ίδρυση του το 1.993 μετά Χριστόν να έρθει στην εξουσία της Ιταλίας, σε συνεργασία με το μεταφασιστικό κόμμα του Φίνι, όπως επίσης και με την δεξιά τότε Λέγκα του Βορρά στην Ιταλία.

Το κόμμα του Φίνι τότε είχε ως μέλος του στην εγγονή του Μπενίτο Μουσολίνι Αλεξάνδρα, η οποία κατάφερε μάλιστα μαζί με τον Φίνι να πάρει το 45% ως υποψήφιοι στο δημόσιο αξίωμα στην Ρώμη, ενώ αντίστοιχα η Λέγκα του Βορρά, ένα τότε αυτονομιστικό κίνημα υπό την ηγεσία του Ουμπέρτο Μπόσι, κατάφερε και αυτή να εκτοξευτεί σε πολύ μεγάλο ποσοστό.

Στην Ιταλία το έτος 2009 μετά Χριστόν ιδρύθηκε και το κίνημα του Μπεμπέ Γκρίλο, το οποίο σύντομα έφτασε στο 26% των ψήφων ενώ και η Λέγκα (αντί για Λέγκα του Βορρά, πανιταλικό εθνικιστικό κίνημα πια και όχι αυτονομιστικό και τοπικιστικό) αναδιοργανώθηκε το 2012 μετά Χριστόν υπό την ηγεσία του νέου ηγέτη της Ματέο Σαλβίνι και κατάφερε μέχρι το 2019 μ.Χ. να το φτάσει περίπου στο 29% στις ευρωεκλογές και στις εθνικές εκλογές και στις δημοσκοπήσεις, συμμαχώντας σε κυβερνήσεις του Μπερλουσκόνι (https://alophx.blogspot.com/2016/09/v-behaviorurldefaultvmlo_68.html, https://alophx.blogspot.com/2017/09/cola-di-rienzo.html,  https://alophx.blogspot.com/2019/05/blog-post.html, https://alophx.blogspot.com/2018/10/blog-post_23.html, https://alophx.blogspot.com/2018/03/1921-2018.html), μαζί με τα «Αδέλφια της Ιταλίας».

Το 2014 μετά Χριστόν ακολούθησε η ίδρυση του κόμματος των «Αδελφών της Ιταλίας» από την Μελόνι και άλλους, που ήταν όλοι μέλη του διάδοχου κόμματος του μεταφασιστικού κόμματος του Φίνι (που ήταν διάδοχο κόμμα του Ιταλικού Κοινωνικού κόμματος, του διάδοχου φασιστικού κόμματος του Μουσολίνι).

Το κόμμα αυτό κατάφερε το 2022 μετά Χριστόν σε συνεργασία με την Λέγκα, όπως επίσης και το κόμμα του Μπερλουσκόνι να αν καταλάβει την εξουσία της Ιταλίας, επαναφέροντας 100 χρόνια μετά την πρώτη κατάκτηση από το φασιστικό κόμμα του Μουσολίνι την εξουσία στην Ιταλία από το διάδοχο μάλιστα κόμμα του φασιστικού (νεοφασιστικού και μεταφασιστικού) υπό την Μελόνι.

Η Μελόνι σχεδιάζει όπως έγινε και με τον νόμο Αρέτσο επί Μουσολίνι, να ψηφήσει νόμο με τον οποίον το πρώτο κόμμα θα λαμβάνει και τις περισσότερες φορές στο κοινοβούλιο, κάτι το οποίο αν καταφέρει θα την κάνει να γίνει παντοδύναμος πρωθυπουργός της χώρας αυτής με απόλυτη πλειοψηφία στο κοινοβούλιο όπως είχε γίνει υπό τον Μουσολίνι.

Παράλληλα προτείνει, τόσο πρωθυπουργός, όσο και ο Πρόεδρος του κράτος, αντί να εκλέγεται από τους βουλευτές και το κοινοβούλιο να εκλέγεται απευθείας από τον λαό, κάτι το οποίο υποστηρίζουν επίσης και οι σύμμαχοι της στο κοινοβούλιο, παρόλα αυτά χρειάζεται για  να γίνει αυτό χρειάζεται τα δύο τρίτα των ψήφων στο κοινοβούλιο και στην Γερουσία για να τα καταφέρει το συγκεκριμένο πράγμα.

[Εδώ μπορεί να αναφερθεί ότι ο Μουσολίνι χρηματοδοτούσε αντίστοιχα φασιστικά κόμματα, τόσο στην Αυστρία, όπως επίσης και στην Γαλλία κατά την διάρκεια του Μεσοπολέμου (αλλά και η τρομοκρατική οργάνωση του σιωνιστή Στερν στην Παλαιστίνη κατά των Βρετανών), ενώ αντίστοιχα τα ναζιστικά κόμματα χρηματοδοτήθηκαν από τον Χίτλερ στις περιοχές που υπήρχαν Γερμανικές μειονότητες, π.χ. στην Τσεχοσλοβακία, στο Ντάντσιχ της Πολωνίας και στην Αυστρία].

Στην Γαλλία, το έτος 1.949 μετά Χριστόν και η με αφορμή τον πόλεμο στην Αλγερία η ιδρύθηκε από πρώην μέλη του καθεστώτος του Πετταίν το κόμμα «Νέο Έθνος» που πραγματοποίησε πολλά εγκλήματα και τρομοκρατικές επιθέσεις ενάντια στην 4^η Γαλλική Δημοκρατία και στον πρώτο Πρόεδρο της Κάρολο Ντε Γκολ (ο οποίος από τότε είχε αναφέρει τις αντιρρήσεις του και τους φόβους του για την είσοδο ξένων και ισλαμιστών στην Χριστιανική Γαλλία).

Από το συγκεκριμένο κόμμα, το έτος 1.958 μετά Χριστόν δημιουργήθηκε μετά από απόσυρση από αυτό, η Ομοσπονδία Εθνικιστών Φοιτητών, η οποία επίσης ευνοούσε και υποστήριζε τον πόλεμο της Αλγερίας, όπως επίσης και τις απόπειρες δολοφονίας ενάντια στον Κάρολο Ντε Γκολ (https://alophx.blogspot.com/2017/09/1789-2016.html, https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_38.html), κάτι το οποίο είχε ως αποτέλεσμα στο τέλος την διάλυση των δύο αυτόν οργανώσεων.

Όμως το έτος 1.956 μετά Χριστόν ένα άλλο μέλος του καθεστώτος του Πετταίν, ο Ζαν Λουί Τισιέ Βινιανκούρ κατάφερε να δημιουργήσει ένα καινούργιο κόμμα και όχι μόνο αυτό, αλλά το 1.965 μετά Χριστόν κατάφερε να γίνει υποψήφιος της ακροδεξιάς στις Προεδρικές εκλογές και να ψηφιστεί από πολλούς οπαδός του Πετταίν, όπως επίσης και διάφορους φανατικούς φιλομοναρχικούς κα με ένα πρόγραμμα ενάντια στην φορολογία του στον κρατικό παρεμβατισμό, όπως ακριβώς είχε κάνει και το 1.949 μ.Χ. με το «Νέο Έθνος» ο πολιτικός Πιερ Πουζάντ.

Αν και κατάφερε στις συγκεκριμένες εκλογές να πάρει μόνο το 6% που ψήφων, ένα νέο στέλεχος ξεχώρισε στο συγκεκριμένο κίνημα ως ανερχόμενος πολιτικός, ο Ζαν Μαρί Λεπέν, ο οποίος ήταν και υπεύθυνος τύπου και της προεκλογικής εκστρατείας του συγκεκριμένου κόμματος και κατάφερε επίσης με τα μέτρα που προωθούσε να κερδίσει πάρα πολλούς ψήφους.

Ένα άλλο πάρα πολύ σημαντικό κόμμα της Γαλλικής ακροδεξιάς που κατάφερε να ξεχωρίσεις στις εκλογές, ήταν το κόμμα της «Μιας Δεξιάς», υπό την ηγεσία του Ντομινίκ Βενέρ, που έρχονταν σε πολλές πολιτικές συγκρούσεις με τους κομμουνιστές το έτος 1.956 μετά Χριστόν και υποστήριξε και αυτό φανατικά τον πόλεμο στην Αλγερία.

Το 1.968 μετά Χριστόν ο συγκεκριμένος άνθρωπος στην πόλη της Νίκαιας, μαζί με άλλα 40 σημαντικά στελέχη του ακροδεξιού χώρου της Γαλλίας, ίδρυσε την «Ομάδα Ερευνάς και Σπουδών για τον Ευρωπαϊκό Πολιτισμό», η οποία συνένωσε όλες τις νεοφασιστικές και ακροδεξιές οργανώσεις υπό μία ενιαία ηγεσία και παράλληλα προώθησε την ιδέα του Ευρωπαϊκού εθνικισμού έναντι των άλλων φίλων που απειλούσαν την Ευρώπη, όπως επίσης και την δημιουργία μίας νέας ομοσπονδίας ως Ευρωπαϊκής Αυτοκρατορίας για να διατηρήσει και να επεκτείνει την επιρροή της δύσης και τον πολιτισμό της.

Ο Πιερ Πουζάντ με το κόμμα που ίδρυσε με την ονομασία «Ένωση Υπεράσπισης Εμπόρων και Επαγγελματιών», κατάφερε να συσπειρώσει 800.000 πολίτες υπό την ηγεσία του ενάντια στον κρατικό παρεμβατισμό και το 1.956 μ.Χ. μάλιστα κέρδισε το 12% των ψήφων και εξέλεξε 52 βουλευτές σε σύνολο των τότε 595 που είχε η Γαλλική βουλή.

Μέλος του συγκεκριμένου κόμματος ήταν τότε ο Ζάν Μαρίν Λεπέν, ο οποίος εξελέγη με αυτό το 1.956 μ.Χ. και ήταν ένα από το πιο ακραία μέλη του ,που πολέμησε στον πόλεμο της Αλγερίας και συμμετείχε κατά πολλούς ακόμη και σε βασανιστήρια αιχμάλωτων.

Σύντομα ο Λεπέν ήρθε σε σύγκρουση με τον αρχηγό του κόμματος τοστ του και προσχώρησε σε ένα νέο κόμμα, το «Εθνικό Κέντρο Ελεύθερων Επαγγελματιών και Αγροτών» που ήταν και αυτό εχθρικό ενάντια στον Ντε Γκολ και το οποίο κατάφερε να εκλέξει το 1956 μετά Χριστόν στις πανεθνικές εκλογές 95 βουλευτές.

Το έτος 1.972 μετά Χριστόν ο Λεπέν μετά την παρακμή όλων των παραπάνω κομμάτων, ίδρυσε το δικό του κόμμα με την ονομασία «Εθνικό Μέτωπο» από πολλούς να αρχικούς οπαδούς του Πετταίν και σκληρούς εθνικιστές, όπως επίσης και πολλούς βετεράνους του πολέμου της Αλγερίας και κατάφερε να συνενώσει όλες αυτές παρατάξεις υπό την ηγεσία του και στο τέλος της δεκαετίας του 1.980 μ.Χ. απέσπασε το 10% συμβουλευτικές εκλογές και το 15% Προεδρικές εκλογές.

Κατάφερε ανάμεσα στα έτη 1.988 μ.Χ. και στο 1.997 μ.Χ. μετά Χριστόν να φτάσει το κόμμα του στο 15%, ενώ στις Προεδρικές εκλογές του 2012 μ.Χ. ενάντια στο τότε δεξιό Πρόεδρο της Ζακ Οσιράκ στις κατάφερε να αυξήσει πάρα πολύ το ποσοστό του κόμματος του.

Η κορη του Ζαν Μαρίν Λεπέν, η Μαρίν Λεπέν αναμένεται να γίνει νέα Προέδρος της Γαλλίας στις επόμενες Προεδρικές εκλογές στην χώρα αυτή, ενώ και η ανιψιά της Μαριόν Μαρεσάλ Λεπέν, που έγινε μέλος του ακροδεξιού Εβραϊκής καταγωγής Ζεμούρ, είναι ανερχόμενο αστέρι της οικογένειας στην πολιτική.

Αλλά επίσης και στην Αυστρία, που όπως είναι γνωστό υπήρχε εθνικιστικό κόμμα υπό τον Ντόλφους (αλλά και το καθαρά ναζιστικό κόμμα του Άρτουρ Ζεις Ίνβκαρτ που όταν κατέλαβε με την βοήθεια των Ναζί την εξουσία βοήθησε την ενσωμάτωση της στο Τρίτο Ράιχ), ήδη από τον Μεσοπόλεμο και είχε βοηθήσει να προσαρτηθεί αυτή η χώρα στην Ναζιστική Γερμανία από τον Χίτλερ, κατάφεραν στελέχη του κόμματος αυτού να δημιουργήσουν ένα νέο κόμμα που αρχικά συσπείρωνε εθνικιστές και ναζιστές μαζί με φιλελεύθερους και κατάφερε το συγκεκριμένο κόμμα το 1.949 μετά Χριστόν στην πρώτη του εκλογική κάθοδο να αποσπάσει το 12% των ψήφων σε πανεθνικό επίπεδο.

Από τις τάξεις το συγκεκριμένο κόμματος και κυρίως από τα στελέχη του προερχόταν από τους Ναζί, το 1.956 μετά Χριστόν ξεπήδησε το «Κόμμα της Ελευθερίας», το οποίο έχει ένα εθνικιστικό και παράλληλα φιλελεύθερο εκλογικό πρόγραμμα και πολλά πρώην στελέχη των SS, με πρώτο αρχηγό του τον Anton Ridehaler και στην συνέχεια τον Friedrich Petter.

Το συγκεκριμένο κόμμα αυξήθηκε πολύ εκλογικά όταν την ηγεσία του ανέλαβε ο χαρισματικός ηγέτης του από την Κορινθία, ο Γκρεγκ Χάιντερ, ο οποίος κατάφερε να εκλεγεί αρχηγός του συγκεκριμένου κόμματος και όταν κέρδισε τον χαιρέτησαν οι οπαδοί του με την γνωστή ναζιστική κραυγή «Zig Hail».

Παράλληλα, ο Χάιντερ πολέμησε πάρα πολύ ενάντια στην ισλαμική εισβολή στην συγκεκριμένη χώρα και ήταν επίσης μεγάλος θαυμαστής πολλών πολιτικών του τρίτου Ράιχ, κυρίως στον οικονομικό τομέα και κατάφερε να φτάσει σχεδόν να γίνει πρώτο κόμμα στην Αυστρία στις εκλογές.

Συγκεκριμένα το έτος 1.999 μετά Χριστόν το συγκεκριμένο κόμμα απέσπασε στο 27% στις γενικές και Προεδρικές εκλογές και συμμάχησε με το δεξιό Λαϊκό Κόμμα του Σιούσελ και μόνο οι κυρώσεις που επέβαλε αντιδημοκρατικά είναι η αλήθεια η Ευρωπαϊκή Ένωση στην χώρα αυτή κατάφερε να καταρρεύσει συγκεκριμένη κυβέρνηση (https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_76.html, https://alophx.blogspot.com/2017/09/1938-2015.html, https://alophx.blogspot.com/2017/10/blog-post_23.html, https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_44.html, https://alophx.blogspot.com/2023/08/blog-post_19.html, https://alophx.blogspot.com/2024/05/blog-post_12.html).

Στα μετέπειτα χρόνια, το κόμμα αυτό υπό τον Κρίστιαν Στράσε και τον Xόφερ δημιούργησε κυβερνητικό συνασπισμό με το δεξιό Λαϊκό Κόμμα του Σεμπάστιαν Κουρτς που αντέγραψε τα συνθήματα του για την λαθρομετανάστευση.

Στις μέρες μας, στην Αυστρία, στις πανεθνικές βουλευτικές εκλογές του Σεπτέμβριου του 2024 μ.Χ.. αναμένεται το «Κόμμα της Ελευθερίας» να θριαμβεύσει σε αυτές και να κερδίσει την πλειοψηφία στο Αυστριακό κοινοβούλιο.

Στην Ισπανία, όπως επίσης και στην Πορτογαλία, οι οπαδοί των τότε δικτατόρων Φράνκο, όπως επίσης και του Σαλαζάρ κατάφεραν να ενσωματωθούν, οι μεν πρώτοι στο Λαϊκό Κόμμα της Ισπανίας και οι δεύτεροι στο δεξιό αν και ονομαζόμενο Σοσιαλιστικό Κόμμα της Πορτογαλίας (https://alophx.blogspot.com/2017/10/1990.html, https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_47.html, https://alophx.blogspot.com/2017/04/1910-2015.html).

Και στην συνέχεια, με αφορμή τα μεγάλη οικονομική κρίση και την άνοδο των εθνικιστών σε παγκόσμιο επίπεδο, ιδίως μετά την μεγάλη οικονομική κρίση των ετών 2008 μ.Χ.-2011 μετά Χριστόν, όπως και την μεγάλη λαθρομεταναστευτική κρίση των ετών να σε 2015 μ.Χ.-2016 μετά Χριστόν, δημιουργήθηκαν και νέα κόμματα με αυστηρά εθνικιστικό προφίλ και ιδέες, όπως λόγω χάρη τα Ciudadanos του Ριβέρα και το VOX του Αμπασκάλ στην Ισπανία, αλλά επίσης κυρίως και το κόμμα CHEGA του Βεντούρα στην Πορτογαλία (https://alophx.blogspot.com/2023/10/blog-post_46.html).

Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό το συγκεκριμένο κόμμα, το οποίο ιδρύθηκε από παλαιούς και νέους Ναζί. Έτσι το 1.951 μετά Χριστόν στο Μάλμε της Σουηδίας ιδρύθηκε το «Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Κίνημα», το οποίο στην ουσία συνέχιζε την ιδεολογία του κόμματος του Ερνστ Ρέμερ.

Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ ότι η Σουηδία αν και ο δήθεν «ουδέτερη», συνεργάστηκε και βοήθησε ενεργά με εθελοντές, χρήματα και μέταλλα τους Ναζί στον Β΄ΠΠ και το κόμμα αυτά παρέμενε μέχρι το 1980 μ.Χ. ενεργό στην Σουηδία (https://alophx.blogspot.com/2018/04/blog-post_43.html).

Πρόσφατα στην Σουηδία το ακροδεξιό αντιισλαμικά κόμμα των «Σουηδών Δημοκρατών» του Jimmie Åkesson βγήκε πρώτο και σχημάτισε κυβέρνηση με το δεξιό «Λαϊκό Κόμμα» της χώρας αυτής και κατάφεραν να πάρουν μέτρα για να σταματήσουν την ισλαμική λαθρομετανάστευση.

Αλλά και στην Φιλανδία το επίσης ακροδεξιό αντιισλαμικά κόμμα «Κόμμα Φινλανδών» του Τιμ Σόνι και της Riikka Purra σχημάτισε κυβέρνηση με το λαϊκό κόμμα του κράτους αυτού και κατάφεραν να πάρουν μέτρα για να σταματήσουν και αυτοί την ισλαμική λαθρομετανάστευση.

Στην Δανία, το έτος 1.971 μετά Χριστόν ο Μουόενς Γκλιστρουπ δημιούργησε το «Κόμμα της Πρόοδού», το οποίο ήταν ένα μείγμα νεοφιλελευθερισμού, όπως επίσης και εθνικισμού, λαϊκισμού και αντιισλαμισμού, όπως και παλαιού και νέο ναζισμού, ενώ υποστήριζε και τις οικονομικές και κοινωνικές πολιτικές της Θάτσερ.

Μετά μάλιστα από μερικά χρόνια, στις εκλογές του 1.973 μετά Χριστόν, κατάφερε το συγκεκριμένο κόμμα υπό την ηγεσία του Μόουενς να εκτοξευθεί στο 16%, ενώ κατάφερε να πάρεις στις εθνικές εκλογές της χώρας αυτής την δεύτερη θέση με μόλις 2 χρόνια ζωής (αν και ανεπίσημα το κόμμα ιδρύθηκε το 1.972 μετά Χριστόν και επομένως την περίοδο είχε μόλις ένα από χρόνο ζωής).

Το συγκεκριμένο κόμμα με τον αντισυμβατικό στυλ του και την ιδεολογία της «Νέας Δεξιάς» και στην Δανίας, ήταν κατά κάποιο τρόπο ήταν για πολλούς ένας πρόδρομους της «Νέας Δεξιάς» του Μπάρι Γκόλτνγουοτερ στις ΗΠΑ που είχε παρεμφερή ιδεολογία και κατάφερε με αυτή, όπως επίσης και τον πόλεμο εναντίον του κομμουνισμού που είχαν και τα δύο κόμματα, να προωθήσει τον Ρίγκαν, που όταν έγινε Προέδρος των ΗΠΑ υπό την ηγεσία του κόμματος των Ρεπουμπλικάνων, αφού και αυτός είχε και εφάρμοσε παρεμφερείς με αυτά ιδέες.

Αλλά και στην Νορβηγία δημιουργήθηκε με πολλά στοιχεία αντιγραμμένα θα μπορούσε να πει κανείς από την Δανία το «Κόμμα της Ένωσης για την Πατρίδα» του Άντερς Λιάνγκε, ο οποίος ίδρυσε το κόμμα του στον Μεσοπόλεμο και κατάφερε να αποκτήσει εκ νέου μετά το τέλος του Β΄ΠΠ πάρα πολλούς οπαδούς και να ιδρύσει το 1.963 μετά Χριστόν το νέο «Κόμμα της Ανεξαρτησίας», αν και ο ίδιος είχε συνεργαστεί κατά την διάρκεια του πολέμου αυτού με τους Ναζί.

Το 1.973 μετά Χριστόν, το συγκεκριμένο κόμμα κατάφερε να αποσπάσει το 5% στις πανεθνικές εκλογές που έγιναν στην συγκεκριμένη χώρα και να μπει στο κοινοβούλιο, ενώ στην συνέχεια, μετά το θάνατο του ιδρυτή του το κόμμα αυτό ονομάστηκε «Κόμμα της Πρόοδού» και με την στροφή του κατά του ευρώ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως επίσης και ενάντια στους ισλαμιστές, το 2009 μ.Χ. να φτάσει να κερδίσει στο 23% σε πανεθνικό επίπεδο στις εθνικές εκλογές της χώρας αυτής.

Εννοείται φυσικά ότι ούτε αυτές ήταν οι μονές χώρες στις οποίες δημιουργήθηκε ένα μεγάλο νέο-ναζιστικό κόμμα, αφού το ίδιο συνέβη και στην Ελβετία το 1.951 μετα Χριστόν στην πόλη της Ζυρίχης, όπου ιδρύθηκε η οργάνωση «Νέα Ευρωπαϊκή Τάξη», η οποία σύντομα συμπεριέλαβε εντός της πολλά παρεμφερή κόμματα από Γαλλία, Σουηδία, Δανία, Νορβηγία, Ελβετία, Αυστρία, Βέλγιο και Ολλανδία.

Παράλληλα το έτος 1.971 μετά Χριστόν έκανε στην Ελβετία την εμφάνιση ένα νέο/αντίστοιχο ακροδεξιό κίνημα που ονομαζόταν «Ένωση του Δημοκρατικού Κέντρου» και αργότερα έγινε γνωστή ως το «Κόμμα του Ελβετικού λαού» όπως ονομάζεται και μέχρι τις μέρες μας και βγήκε πρώτο στις τελευταίες εκλογές (https://alophx.blogspot.com/2018/12/blog-post_8.html, https://alophx.blogspot.com/2018/03/blog-post_35.html).

Το δε κόμμα αυτό ξεκίνησε από τις Γερμανόφωνες προτεσταντικές περιοχές της Ελβετίας και ήταν και κόμμα των αγροτών και από τον Μεσοπόλεμο μέχρι τις μέρες μας είχε σχέσεις με τους Γερμανούς Ναζί, όπως και στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πολέμου αντίστοιχα.

Κατά την διάρκεια της δεκαετίας του 1.970 μετά Χριστόν, το συγκεκριμένο κόμμα έφτανε σε ποσοστά σε πανεθνικό επίπεδο στο 11%, αλλά όταν έγινε ηγέτης του ο Κρίστοφ Μπλόχερ που ήταν χαρισματικός, έχοντας μπει σε αυτό το 1.972 μ.Χ., κατάφερε να το μετατρέψει και να εκτοξεύει κατά πολύ τα ποσοστά του.

Παράλληλα, ο ίδιος διοργάνωσε και συνάντηση των βετεράνων Ναζί και SS, αφού όπως είναι γνωστό, η Ελβετία, πέρα από εθελοντές αποθήκευε και τα κλεμμένα λάφυρα των Ναζί στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο από τις κατεχόμενες Ευρωπαϊκές χώρες και κατάφερε μάλιστα σύντομα να το κάνει την πρώτη πολιτική δύναμη στην χώρα του.

Όλα αυτά βοήθησαν στην Μεγάλη Βρετανία στην ανάδειξη παρεμφερών κομμάτων, όπως λόγου χάρη συνέβη στον Μεσοπόλεμο του Μόσλευ, ενώ στην νεότερη εποχή του κόμμα του Nicolas Griffin. αλλά και άλλων μεγάλων κομμάτων, τα οποία εμπνεύστηκαν από τις ιδέες ενάντια στον ισλαμισμό και στην λαθρομετανάστευση από Τομ τότε συντηρητικό πολιτικο Οινόχ Πάουερ.

Αυτός ενέπνευσε πολλά κόμματα όπως επίσης και τους ίδιους τους Τόρυς/Συντυντηρητικούς της Βρετανίας αλλά και τον Νιτζέλ, ο οποίος ίδρυσε το «Κόμμα της Ανεξαρτησίας της Μεγάλης Βρετανίας» και ο οποίος με τις πολιτικές του μαζί με τον τότε κύριο αρχηγό των Συντηρητικών Μπόρις Τζόνσον κατάφερνα επιτύχουν την έξοδο της Μεγάλης Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση, κερδίζοντας το δημοψήφισμα για την έξοδο της χώρας αυτής από την ΕΕ και το BREXIT με το δημοψήφισμα του 2016 μετά Χριστόν (https://alophx.blogspot.com/2017/05/brexit_7.html, https://alophx.blogspot.com/2017/09/to-brexit-kai-to-game-of-thrones-season.html).

Η τάση αυτή εκτοξεύτηκε κυρίως μετά την πρόσφατη δολοφονία τριών μικρών κοριτσιών από λαθρομετανάστη από την Ρουάντα στην Μεγάλη Βρετανία, με τον ξεσηκωμό των Βρετανών κατά των ισλαμιστών λαθρομεταναστών, όπως και με την δημοσκοπική πτώση της κυβέρνησης των Εργατικών κατω από το 30% και την εκτόξευση του κόμματος του Φαραζή Reform UK (πρώην BREXIT και UKIP Party) στο 22% (ξεπερνώντας τους Συντηρητικούς) και στην δεύτερη θέση στις πανεθνικές δημοσκοπήσεις στην χώρα αυτή, κάτι που το κάνει στην ουσία την πραγματική αντιπολίτευση στην Μεγάλη Βρετανία.

Φυσικά εδώ πέρα δεν θα πρέπει κανείς να ξεχάσεις να αναφέρει ότι στην Μεγάλη Βρετανία υπάρχει επίσης και το «Εθνικό Κόμμα» στην Σκωτία, το οποίο και υπάρχει για πάρα πολλές δεκαετίες, ενώ αντίστοιχα στην Ιρλανδία κυριαρχεί στο Νότο, αλλά πρόσφατα ακόμη και στην Βόρεια Ιρλανδία, το αν και εθνικιστικό, αριστερής φύσεως και πολιτικών απόψεων κόμμα Σιν Φειν, γνωστό και ως ο «Πολιτικός ΙΡΑ».

Υπάρχει δε στο Βέλγιο (https://alophx.blogspot.com/2018/03/blog-post_1.html, https://alophx.blogspot.com/2017/09/1830.html), το κόμμα της New Flemish Alliance («Νέας Φλαμανδικής Συμμαχίας) και του Vlaams Belang («Φλαμανδικό Συμφέρον») που είναι και τα δύο ενάντια στον ισλαμισμό και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ στην Ολλανδία δημιουργήθηκε το αντιμεταναστευτικά ακροδεξιό κόμμα από τον Πιν Φόρτουν, ο οποίος όμως σύντομα δολοφονήθηκε και την θέση του πήρε το κόμμα «Κόμμα για την Ελευθερία» του Γκερτ Ουίλντερς, ο οποίος κατάφερε με το κόμμα του να έρθει πρώτος στις Ολλανδικές πανεθνικές βουλευτικές εκλογές του 2023 μ.Χ. και να σχηματίσει μία μεγάλη κυβέρνηση μαζί με άλλα κόμματα.

Αλλά και στις Βαλτικές Χώρες (https://alophx.blogspot.com/2018/04/blog-post_17.html), θα πρέπει να αναφέρει κανείς ότι όλα τα κόμματα των κυβερνήσεων στις χώρες αυτές και στα οποία υπάρχουν μεγάλους Ρωσικές μειονότητες, ανεξαρτήτως αν αυτά είναι αριστερά, δεξιά ή εθνικιστικά, παίρνουν άγρια μέτρα, τόσο εναντίον της κομμουνιστικής περιόδου και κατοχής των συγκεκριμένο χωρών, όσο επίσης και τον Ρωσόφωνων στις χώρες αυτές.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό του είδους ήταν το κόμμα «Σταυροί του Κεραυνού» που υπήρχε στον Μεσοπόλεμος και επανιδρύθηκε αμέσως μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου (https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_75.html, https://alophx.blogspot.com/2024/06/blog-post_47.html, https://alophx.blogspot.com/2024/02/blog-post_17.html, https://alophx.blogspot.com/2023/06/blog-post_15.html, https://alophx.blogspot.com/2017/02/blog-post_12.html, https://alophx.blogspot.com/2018/05/blog-post_8.html, https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_34.html) και το οποίο μισεί τους Ρώσους σε πολύ μεγάλο βαθμό.

Αντίστοιχα στην Λετονία και εμφανίστηκε το κόμμα «Όλη η Λετονία πατρίδα μητέρα και για την ελευθερία», το οποίο και αυτό είναι φανατικά κατά των Ρώσων και κατάφερε μάλιστα να αναδείξει ακόμη και πρωθυπουργό, τον Μπούντας Γκρατς την περίοδο 1.997 μ.Χ.-1.998 μετά Χριστόν.

Αλλά ακόμη και στην Κροατία εμφανίστηκε το «Κροατικό Κόμμα των Δικαιωμάτων» το 1.990 μετά Χριστόν που ήταν συνέχεια των περίφημων φασιστικών Ουστάσι κατά την διάρκεια του Μεσοπολέμου και του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου που έσφαξαν πάνω από μισό εκατομμύριο Σέρβους και το οποίο το 1.992 μ.Χ. κατάφερε να κερδίσει 8% των ψήφων στην συγκεκριμένη χώρα (https://alophx.blogspot.com/2018/05/blog-post_26.html).

Στην Σερβία το κόμμα του Σέσελι με την ονομασία «Σερβικό Ριζοσπαστικό Κόμμα», το 1.992 μετά Χριστόν να πάρει το 29% των εκλογέων, ενώ το 1. 997 μ.Χ. καταφέρει να γίνει και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς (https://alophx.blogspot.com/2018/01/blog-post_67.html, https://alophx.blogspot.com/2017/02/blog-post_65.html, https://alophx.blogspot.com/2024/06/blog-post_63.html), ενώ τα ίδια ισχύουν περίπου και στο Μαυροβούνιο (https://alophx.blogspot.com/2018/05/blog-post_74.html).

Στην πατριωτική Ουγγαρία ο πατριώτης Ορμπάν όπως και ο Χόρτυ στον Μεσοπόλεμο προωθεί τον εθνικισμό, όπως και ο Κίτσο στην Σλοβακία (σαν τον Τόσο στον Μεσοπόλεμο), ενώ στην Τσεχία ο Μπάμπις κάνει ακριβώς το ίδιο πράγμα (https://alophx.blogspot.com/2018/04/blog-post_8.html, https://alophx.blogspot.com/2018/01/blog-post_78.html).

Έτσι, στην Ουγγαρία του Victor Orbán αναδείχθηκε πέρα από το δικό του ισχυρό πατριωτικό κίνημα και το ακόμα πιο ακροδεξιό κόμμα Jobber στην Ουγγαρία, οι οποίοι χρησιμοποιούσαν ανοιχτά ακροδεξιά κόμματα συνθήματα.

Στο ισλαμικό τμήμα της Βοσνίας υπήρξε στον Μεσοπόλεμο η άνοδος των ισλαμιστών υπό τον Χουσεΐνι που κατατάχτηκαν στα Χαντζάρα SS και έσφαξαν μαζί με τους ναζιστές Κροάτες Ουστάσι εκατοντάδες χιλιάδες Σέρβους, ενώ επανεμφανίστηκαν και με τον εμφύλιο της Βοσνίας υπό τον ισλαμιστή Ιζμπετέκοβιτς και έκαναν πάλι τα ίδια εγκλήματα (https://alophx.blogspot.com/2018/02/blog-post_80.html, https://alophx.blogspot.com/2024/05/blog-post_10.html, https://alophx.blogspot.com/2024/06/blog-post_59.html).

Στην Ρουμανία αντίστοιχα με την πτώση του κομμουνιστικού κόμματος του Τσαουτσέσκου είχαμε την ίδρυση του κόμματος της «Μεγάλης Ρουμανίας» από τον Κορνήλιο Τέοντορ, ο οποίος από την μία θαύμαζε τον εθνικιστή Αντωνέσκου και από την άλλη τον κομμουνιστή Τσαουτσέσκου (https://alophx.blogspot.com/2018/03/blog-post_97.html, https://alophx.blogspot.com/2018/03/blog-post_29.html, https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_95.html).

Ο ίδιος ονειρεύονταν μία Μεγάλη Ρουμανία και συμμετείχε τα έτη 1.993 μ.Χ.-1.995 μετά Χριστόν σε πολλούς συνασπισμούς στην Ρουμανία, ενώ κατάφερε στις εκλογές του 2010 μ.Χ. το κόμμα του να έρθει η δεύτερο στις Προεδρικές εκλογές της ίδιας χρονιάς με 28%. Με τον θανατά του, αντικαταστάθηκε το κόμμα του από την «Συμμαχία για την Ένωση των Ρουμάνων», οι οποίοι κέρδισαν το 2012 μ.Χ. το 10% των ψήφων.

Στη Βουλγαρία είχαμε την ίδρυση από τον Σιντερώφ του κόμματος «Ατάκα» («Επίθεση»), ενώ ίδιος ήταν παρουσιαστής τηλεοπτικής εκπομπής, όπως ήταν επίσης ήταν και οι Μπερλουσκόνι και ο Τραμπ και κατάφερε σύντομο να εκλέξει βουλευτές και να φτάσει σε ποσοστά πάνω του 10%, το 2019 μ.Χ. και βγήκε 2^ος με 24% στις Προεδρικές εκλογές του 2006 μ.Χ..

Όμως το έτος 2014 μετά Χριστόν το συγκεκριμένο κόμμα αντικαταστάθηκε από το νέο «Κόμμα της Αναγέννησης» που κατάφερε το 2013 μετά Χριστόν να αποσπάσει το 14% στις εκλογές, πολεμώντας συνάντηση των ισλαμισμό και τους λαθρομετανάστες.

Στα Σκόπια αλλά και στην Αλβανία, κυρίως στην δεύτερη κάθε κόμμα, αλλά κυρίως τα δεξιά, π.χ. του Μπερίσα στην Αλβανία και το VMRO στα Σκόπια (https://alophx.blogspot.com/2018/01/blog-post_13.html, https://alophx.blogspot.com/2024/08/blog-post_46.html, https://alophx.blogspot.com/2019/07/1997.html), αλλά ακόμη και το δήθεν «αριστερό σοσιαλιστικό» κόμμα του Ράμμα στην Αλβανία είναι υπέρ της αρπαγής εδαφών παράνομα από τις γειτονικές τους χώρες και την δημιουργία των δήθεν σχηματισμών της «Μεγάλης Αλβανίας» και των «Μεγάλων Σκοπίων».

Στην Τουρκία ήδη από τον Κεμάλ και το Ρεπουμπλικανικό κόμμα του, άλλα και τον Τουρκές που ήταν οπαδός του ναζισμού και ίδρυσε τους «Γκρίζους Λύκους», που ήταν αντίστοιχα φασιστικά και ναζιστικά μάγματα των φαιοχιτόνων και μελανοχιτώνων, έχει αναπτυχθεί ο εθνικισμός, τον οποίο επίσης ακόμη και ο ισλαμιστής Ερντογάν υιοθέτησε (με το κεμαλικοί εθνικιστικό πρόγραμμα της δήθεν «Γαλάζιας Πατρίδας»).

Στην ίδια την Ρωσία, πέρα από το ισχυρό κομμουνιστικό κόμμα ξεπήδησαν κατά καιρούς και άλλα κόμματα τα οποία υποστήριζαν τον ρωσικό εθνικισμό όπως λόγω χάρη ήταν το κόμμα τους Ζιρινόφκι, το Εθνικομπολσεβικικό κόμμα των Λιμόνοφ-Ντούκγιν, το εθνικιστικό κόμμα του Στρεκλόφ Εθνικιστικό Κόμμα «Ρωσικό Κίνημα Απελευθέρωσης» του Νικολά Ναβάλνι, αλλά και το «Ροντίνα» (Πατρίδα) του Δημήτρη Ραγκόζιν που κέρδισε 9% στις εκλογές 2009 μ.Χ. (και στην συνέχεια συγχωνεύτηκε με το κόμμα του Πούτιν), ενώ όλα τα παραπάνω κόμματα κέρδισαν συνολικά ως και 25% σε εκλογικές αναμετρήσεις και δημοσκοπήσεις (https://alophx.blogspot.com/2023/06/blog-post.html, https://alophx.blogspot.com/2023/09/blog-post_11.html, https://alophx.blogspot.com/2017/09/e.html, https://alophx.blogspot.com/2017/06/blog-post_65.html, https://alophx.blogspot.com/2023/10/blog-post_46.html, https://alophx.blogspot.com/2023/06/blog-post.html).

Τα κόμματα αυτά προήλθαν από το κίνημα που ίδρυσε ο διάσημος συγγραφέας Στολτενίτζιν το έτος 1.982 μ.Χ. με την ονομασία Ramyat (Μνήμη) και δημιουργήθηκε πριν την πτώση της ΕΣΣΔ (ο δε Ντούγκιν πιστεύει ότι η Ρωσία θα πρέπει να γίνει Τρίτη Ρώμη, σαν το Τρίτο Ράιχ και την Τρίτη Διεθνή και να πολεμήσει την διεφθαρμένη Δύση και τον καπιταλισμό).

Στην Λευκορωσία (https://alophx.blogspot.com/2017/12/blog-post_22.html), όπως και στην Ρωσία υπάρχει το πατριωτικό κόμμα του Προέδρου της χώρας αυτής Αλεξάντερ Λουκασένκο, ο οποίος έχει συνδυάσει όπως και ο Πούτιν στην Ρωσία τον πατριωτισμό και με κοινωνική πολιτική, όλα υπέρ των λαών τους.

Αλλά και ο ηρωικός πρώην πρωταθλητής του UFC, Κόνορ Μακ Γκρέγκορ δήλωσε πρόσφατα ότι θέλει να θέσει υποψηφιότητα για την Προεδρία της Ιρλανδίας το 2025 μ.Χ. και ότι αν κερδίσει θα απελάσει όλους τους παράνομους μετανάστες (https://www.pronews.gr/lifestyle/celebrities/k-mak-gkregkor-tha-einai-ypopsifios-gia-proedros-tis-irlandias-tha-apelaso-olous-tous-paranomous-metanastes/).

Φυσικά εδώ κανείς δεν θα πρέπει να ξεχάσει να αναφέρει ότι και σε άλλες χώρες, όπως λόγω χάρη στην Γεωργία, στην Μολδαβία, την Ουκρανία, όπως επίσης και στην Αρμενία οι δυτικοί προώθησαν δήθεν εθνικιστές και αντιρώσος ηγέτες με πραξικοπήματα (Σαακασβίλι, Τουρτσινόφ, Ποροσένκο, Πασινιάν), βαπτισμένα ως δήθεν «χρωματιστές επαναστάσεις», με την υποστήριξη των δυτικών (https://alophx.blogspot.com/2023/03/blog-post.html, https://alophx.blogspot.com/2019/11/blog-post.html, https://alophx.blogspot.com/2024/05/blog-post_71.html, https://alophx.blogspot.com/2017/07/blog-post_13.html, https://alophx.blogspot.com/2024/05/blog-post_26.html, https://alophx.blogspot.com/2020/10/2020-1940-1973.html).

[Συγκεκριμένα στην Ουκρανία είναι οι νεοναζί βοήθησαν στην κατάληψη των πραξικόπημα της εξουσίας από τον τότε νόμιμο Πρόεδρο της χώρας αυτής Γιανουκόβιτς και κατάφεραν να αναλάβουν τον έλεγχο του στρατού υπό την ηγεσία των φιλοναζιστών Προέδρων Ποροσένκο και του παραδόξως επίσης φιλοναζί Εβραίου στην καταγωγή Ζελένσκι].

Αυτοί οι φιλοδυτικοί ηγέτες κατάφεραν να πολεμήσουν τους Ρώσους και πέτυχαν να καταστρέψουν τις πατρίδες τους με την πολιτική τους αυτή, προδίδοντας το συμφέροντα των χωρών τους όπως, λογού χάρη του Σαακασβίλι και της νυν Πρόεδρο της χώρας αυτής Σαλομέ Ζουραμπισβίλι ή της νυν Προέδρου της Μολδαβίας Μάγια Σάντου.

Και στις δύο αυτές χώρες υπάρχει Ρωσικός πληθυσμός και στρατός και οι Γεωργιανοί και οι Μολδαβοί θέλουν να ενσωματώσουν με την βία αυτές στο κράτος τους με την βοήθεια των δυτικών, όμως όταν στράφηκαν κατά των Ρώσων, οι δυτικοί τους εγκατέλειψαν και οι Γεωργιανοί ηττήθηκαν και καταστράφηκαν, χάνοντας την Αμπχαζία και την Νότια Οσετία, ενώ οι Αρμένιοι όταν εγκατέλειψαν τους Ρώσους έχασαν το Ναγκόρνο Καραμπάχ/Αρτσάχ από τους Αζέρους.

Στην προώθηση όμως όλων τον παραπάνω ιδεολογιών και κομμάτων και στην συνένωση τους σε συμμαχίες συνέβαλε και τα μέγιστα και ένα άτομο που βοήθησε στην εκλογή του Τραμπ, ο Στηβ Μπανόν, όπως έκανε και ο Ντούγκιν με τον Πούτιν στην Ρωσία.

{Με τον πρώτο να προτείνει την ένωση όλων των Ευρωπαϊκών κομμάτων ενάντια και στην απειλή του ισλαμισμού που σύντομα θα ξεκινήσει κατά τον ίδιο έναν Τρίτο Παγκόσμιο Θρησκευτικό Πόλεμο,  ενώ ο Ντούγκιν αντίθετα πιστεύει ότι θα μπορούσε ο Χριστιανισμός και όλες οι θρησκείες να συνενωθούν και να πολεμήσουν μαζί τον δυτικό φιλελευθερισμό όπως και την μασονία, αντί να συγκρούονται μεταξύ τους (αφού σου όλους αυτές ήταν κοινός εχθρός η παραπάνω ιδεολογία) προς όφελος της Δύσης.

Μάλιστα ο Μπανόν πρότεινε την ένωση σε όλων των εθνικιστικών και αντιισλαμικών κομμάτων της Δύσης (ΗΠΑ, Αμερικής, Ωκεάνιας και Ιαπωνίας, Ταιβάν και Νότιας Κορέας) σε μία κοινή συμμαχία ενάντια στην ισλαμισμό, ο οποίος κατά τον ίδιο θα φέρει τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο, με μία Σταυροφορία είναι διασωθεί ο δυτικός πολιτισμός, όπως ακριβώς έλεγε περίπου και ο Τζορτζ Μπους ο Νεότερος για τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας που κήρυξε ενάντια στον ισλαμισμό το 2001 μετά Χριστόν.

Στην Αμερικανική Ήπειρο το πιο εκπληκτικό και επιτυχημένο παράδειγμα μετά τον Τζορτζ Μπους τον Νοτερό, είναι ο Τραμπ, ο οποίος είναι φιλολαϊκός εθνικιστής και «Κόκκινος Καίσαρας» (https://alophx.blogspot.com/2024/01/blog-post_7.html, https://alophx.blogspot.com/2017/01/blog-post.html, https://alophx.blogspot.com/2017/01/blog-post.html, https://alophx.blogspot.com/2021/02/blog-post.html, https://alophx.blogspot.com/2021/01/1961-2020.html, https://alophx.blogspot.com/2017/06/blog-post_54.html, https://alophx.blogspot.com/2023/06/blog-post_5.html, https://alophx.blogspot.com/2024/05/blog-post_23.html, https://alophx.blogspot.com/2023/10/blog-post_53.html, https://alophx.blogspot.com/2024/06/blog-post_7.html, https://alophx.blogspot.com/2018/10/blog-post_23.html, https://alophx.blogspot.com/2024/02/blog-post_15.html), αλλά όχι ναζιστής όπως θέλουν να τον παρουσιάσουν τον και ο οποίος κατάφερνε εκλεγεί Πρόεδρος των ΗΠΑ με το φιλολαϊκό και αντιισλαμικά πρόγραμμά του το έτος 2016 μετά Χριστόν, αλλά και το 2020 μ.Χ. παρόλο που οι δημοκρατικοί κατάφεραν να αρπάξουν νόθα την εξουσία (https://alophx.blogspot.com/2021/01/1961-2020.html) και αναμένεται κατά πολλούς το έτος 2024 μ.Χ. να επανέλθει στην εξουσία θεαματικά με τις Προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ τον Νοέμβριο του 2014 μετά Χριστόν.

Στις ΗΠΑ υπήρξαν οι ακροδεξιές οργανώσεις της Κου Κλουξ Κλαν, του Aryan Nation (που ιδρύθηκε το 1.964 μ.Χ.), το «Κόμμα του Τσαγιού», ενώ αντίπαλοι τους είναι οι φασίστες των ΜΚΟ του Σόρος (LGTB, Black Live Matters, τους ισλαμιστές και τους αναρχικούς ΑΝΤΙΦΑ- https://alophx.blogspot.com/2022/11/blog-post_25.html).

Μεγάλη αντιγραφή των πολιτικών του Προέδρου Τραμπ στην Αμερικανική Ήπειρο έγινε από θαυμαστές του Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, του Πρόεδρου της Βραγιάς Μπολσονάρο, όπως επίσης και του νυν Πρόεδρου της Αργετινής Χαβιέρ Μίλει, οι οποίοι είχαν παρεμφερές πρόγραμμα με αυτό του Προέδρου Τραμπ και κατάφεραν με αυτό να εκλεγούν και να γίνουν Πρόεδροι των χωρών τους (https://alophx.blogspot.com/2018/11/blog-post_5.html, https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_26.html, https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post.html, https://alophx.blogspot.com/2018/01/blog-post_17.html).

Φυσικά εδώ πέρα θα μπορούσε να αναφερθεί ότι συγκεκριμένη πολιτικοί δεν πήραν έμπνευση και ιδέες μόνο από τον Τραμπ, αλλά και από το κίνημα της «Νέας Δεξιάς», αλλά επίσης και από τους ισχυρούς λαϊκίστικες εθνικιστές ηγέτες, π.χ. του Περόν στην Αργεντινή, αλλά επίσης και του Βραγκάς στην Βραζιλία, οι οποίοι και πήραν αρχικά με πραξικοπήματα την εξουσία, στην συνέχεια μέσω εκλογών καί των φιλολαϊκών μέτρων που πήραν, να γίνουν δημοφιλείς ηγέτες και να ακολουθούνται από πολλούς εκατοντάδες χιλιάδες ή και εκατομμύρια θαυμαστές.

Αν η μια χαρακτηριστική περίπτωση ενός μεγάλου Προέδρου στην Λατινική Αμερική είναι του Μπουμπουκέλε στο Εκουαδόρ, ο οποίος κατάφερε αν και αριστερός αρχικά όπως λέγεται, σύντομα υιοθετώντας τις πολιτικές του Προέδρου Τραμπ και να πατάξει το έγκλημα και την λαθρομετανάστευση στην συγκεκριμένη χώρα και να μειώσει την ανεργία, με αποτέλεσμα να αποκτήσει την αγάπη του λαού του και να επελέγη στην στο αξίωμα του από τον λαό του με ποσοστό 85% .

Αλλά και στον Καναδά στις μέρες, μετά την αποχώρηση του φιλελευθέρου «Νέου Δημοκρατικού Κόμματος» (NDP) του Jaghmeet Singh που στήριζε την κυβέρνηση Τρίντο, αυτή αναμένεται να καταρρεύσει και να αντισταθεί από τους Συντηρητικούς του Poilievre.

Αυτός έχει παρόμοιες ιδέες με τον Τραμπ στην πολιτική και αυτή την στιγμή το κόμμα έχει ένα προβάδισμα άνω των 20 μονάδων στις τελευταίες δημοσκοπήσεις και αν προκηρυχθούν πρόωρες εκλογές, αναμένεται να θριαμβεύσει και να υπάρχει μία συντηρητική πλειοψηφία στο Καναδικό Κοινοβούλιο.

Στο Ισραήλ αντίστοιχα η σημερινή μεγάλη ακροδεξιά κυβέρνηση του Νετανιάχου περιλαμβάνει και πολλά ακροδεξιά και θρησκευτικά φανατικά κόμματα και θεωρείται η πιο ακροδεξιά κυβέρνηση στην ιστορία του (https://alophx.blogspot.com/2023/10/blog-post_17.html, https://alophx.blogspot.com/2023/10/blog-post_53.html, https://alophx.blogspot.com/2017/10/blog-post_95.html, https://alophx.blogspot.com/2017/07/blog-post_66.html, https://alophx.blogspot.com/2017/07/blog-post_68.html, https://alophx.blogspot.com/2017/07/1981.html, https://alophx.blogspot.com/2024/04/blog-post_22.html, https://alophx.blogspot.com/2021/11/blog-post.html).

Στην Ινδία τα ίδια κάνει ο πρωθυπουργός Φαρέτρα Μόντι, στην Νότια Αφρική (https://alophx.blogspot.com/2024/04/blog-post_22.html, https://alophx.blogspot.com/2018/03/blog-post_20.html ), ο Προέδρος Ράμφισα, ενώ ακόμα και στην δήθεν «κομμουνιστική» Κίνα του Σι Ζι Πινγκ προωθείται ο Κινέζικος εθνικισμός και στην ιστορίας στην συγκεκριμένη χώρα, όπως είναι το ίδιο συμβαίνει στην Ταιβάν (με το Κινεζικό Εθνικιστικό κόμμα του ιδρυτή της Τσανγκ Γκάι Τσεκ) στην Μογγολία και στην Νότια Κορέα (με το εθνικιστικό κόμμα του ιδρυτή του κράτους αυτού Σίγκμπαν Ρι)-(https://alophx.blogspot.com/2023/10/blog-post_72.html, https://alophx.blogspot.com/2019/06/blog-post.html, https://alophx.blogspot.com/2018/05/blog-post_21.html, https://alophx.blogspot.com/2024/02/blog-post_15.html, https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_43.html, https://alophx.blogspot.com/2021/01/blog-post_44.html).

Αλλά και στις Φιλιππίνες του πρώην Προέδρου Ντουέρτε και του νυν Προέδρου και γιου του πρώην δικτάτορα του κράτους αυτού, Μάρκος, του Bongbong Marcos (https://alophx.blogspot.com/2018/05/blog-post_10.html), ενώ και στην Ιαπωνία, το «Φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα» που ιδρύθηκε το 1.955 μ.Χ., από τους Ιάπωνες εθνικιστές  Taketora Ogata και Ichirō Hatoyama (που έλαβαν μέρος ως μέλη της τότε Ιαπωνικής κυβέρνησης στα Ιαπωνικά εγκλήματα στον Β΄ΠΠ).

Παράλληλα, στην χώρα αυτή δημιουργήθηκαν και καθαρά εθνικιστικά και μιλιταριστικά κόμματα, με πρώτο το «Κόμμα αποκατάστασης της Ιαπωνίας», που το διαδέχθηκε το «Ιαπωνικό Κόμμα Καινοτομίας», ακολουθούμενο από το «Ιαπωνικό Κόμμα Καινοτομίας» από εθνικιστές και τα πιο ακραία εθνικιστικά στελέχη του κόμματος «Φιλελεύθερου Δημοκρατικού Κόμματος» που αποσχίστηκαν από αυτό.

Στην πατρίδα μας ποτέ δεν υπήρχαν ισχυρά ακροδεξιά κόμματα μέχρι τις μέρες μας κατάφεραν ιδίως μετά την εφαρμογή των μνημονίων και την καταστροφή της Ελληνικής οικονομίας με τα μνημόνια να αναριχθουν, με πρώτο το «ΛΑΟΣ» του Καρατζαφέρη, που συνεργάστηκε μαζί με τα μεγάλα διεφθαρμένα κόμματα του ΠΑΣΟΚ, της Νέας Δημοκρατίας και του ΣΥΡΙΖΑ και ξεπουλήσαν την πατρίδα μας και την περιουσία της τους ξένους, δήθεν για να την «σώσουν», ενώ το «ΛΑΟΣ» το διαδέχτηκε η «Χρυσή Αυγή» που κατάφερε να φτάσει μέχρι και 10% στις εκλογές του 2012 μετά Χριστόν (https://alophx.blogspot.com/2017/07/blog-post_93.html, https://alophx.blogspot.com/2024/02/blog-post_46.html, https://alophx.blogspot.com/2017/02/blog-post_0.html, https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_95.html).

Θα πρέπει να αναφερθεί ότι ο ιδρυτής της «Χρυσής Αυγής», ο Νίκος Μιχαλολιάκος ήταν μέλος της ναζιστικής οργάνωσης της «Τετάρτης Αυγούστου» του Κωνσταντίνου Πλεύρη, όπως και τις φιλοχουντικής παράταξης που πήρε το 6,7% σε ευρωεκλογές του 1.984 μ.Χ. και της «ΕΠΕΝ» και του κόμματος του δικτάτορα Γεωργίου Παπαδοπούλου.

Στην συνέχεια ο Μιχαλολιάκος κατάφερε να συνενώσει πολλά ακροδεξιά κόμματα και φράξιες υπό την ηγεσία του, ενώ όταν ο ακροδεξιός Καρατζαφέρης με το κόμμα του «ΛΑΟΣ» καταβαραθρώθηκε με την υποστήριξη των μνημονίων, όπως και οι ΑΝΕΛ, ο Μιχαλολιάκος κατάφερε να συσπειρώσει μετά την πτώση τους πλήρως τα ακροδεξιά κόμματα και να εκτοξεύσει την «Χρυσή Αυγή»

Τα κόμματα που διαδέχτηκαν την «Χρύση Αυγή» μετά την φυλάκιση των μελών της, ήταν η «Ελληνική Λύση» του Βελόπουλου, ενώ πολύ μεγάλη επιρροή ασκεί και ο Ηλίας Κασιδιάρης με το κόμμα του «Έλληνες» αν και ο ίδιος είναι φυλακισμένος και το κόμμα του δεν επετράπη να λάβει μέρος στις τελευταίες πανεθνικές εκλογές (αν δεν γίνει κάποιο παγκόσμιο οικονομικό κραχ σαν αυτό του 1.929 μ.Χ., μπορεί να αλλάξει και το πολιτικό σύστημα και στην πατρίδα μας).

Εδώ δεν θα πρέπει να αναφέρει καν για να ξεχάσουμε να φέρει κανείς ότι προκειμένου να γίνουν εφικτές όλους αυτές οι (εκλογικές και δημοκοπικές) πολιτικές εκτοξεύσεις των παραπάνω κομμάτων, εκτός από τους χαρισματικούς ηγέτες τους, έπαιξαν σημαντικό ρολό και οι καίριες και ευνοϊκές για αυτά συνθήκες της κάθε εποχής.

Έτσι, πέρα από την μεγάλη οικονομική κρίση του 1.980 μ.Χ., την πτώση του κοινωνικού κράτους και το μεγάλο πετρέλαιο κραχ του 1.973 μετά Χριστόν, συνέβαλαν στην πολιτική εκτόξευση των παραπάνω κομμάτων τα μέγιστα και τα ίδια σοσιαλιστικά αριστερά και δεξιά και νεοφιλελεύθερα κόμματα, τα οποία με τις ακραίες νεογιλές πολιτικές τους κατέστρεψαν οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά τους λαούς τους, ξεπουλήσαν την περιουσία τους κράτους τους και έκαναν τους πολίτες τους άνεργους και φτωχούς και τους έστριψαν με τον τρόπο αυτό προς τα κόμματα αυτά.

Συγκεκριμένα, αυτές οι πολιτικές συνέβησαν στην Γαλλία επί των «αριστερών» Μιτεράν, Ολάντ και Ζοσπέν, όπως επίσης και από τους «δεξιούς» Σαρκοζί και Μακρόν, το ίδιο συνέβη στην Μεγάλη Βρετανία με την «συντηρητική» Θάτσερ (https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_22.html, https://alophx.blogspot.com/2024/02/blog-post_44.html), όπως επίσης και τον δήθεν» αριστερό εργατικό» Τόνι Μπλερ.

Στην Αμερική τα ίδια πράγματα συνέβησαν επί Ρεπουμπλικάνου Ρίγκαν, αλλά κυρίως από τον δημοκρατικό Bill Clinton, ο οποίος κατήργησε το νόμο «Σίνγκαλ», που είχε ψηφίσει ο προκάτοχος του στον Μεσοπόλεμο και τότε Πρόεδρος των ΗΠΑ Φραγκλίνος Ρούζβελτ, που απέτρεπε τις τράπεζες να χρησιμοποιούν τις καταθέσεις των πολιτών για κερδοσκοπία και διαχώρισε τις επενδυτικές τράπεζες από τις τράπεζες καταθέσεων.

Το μετρό αυτό του Κλίντον συνέβαλε τα μέγιστα στην κρίση του 2008 μΧ, ενώ τα ίδια ακριβώς έγιναν και σε άλλες χώρες, όπως λόγου χάρη στην Ελλάδα, με τότε πρωθυπουργό τον Γεώργιο Παπανδρέου τον Νεότερο, όπως επίσης με τα μνημόνια που ξεκίνησαν τότε στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες, όπως λογού χάρη στην Ιταλία του Μπερλουσκόνι και αλλού.

Βέβαια δεν ήταν μόνο αυτά που συνέβαλαν στην εκτόξευση των κομμάτων αυτών και κανείς δεν θα πρέπει εδώ να ξεχάσει να αναφέρει και την μεγάλη οικονομική κρίση των ετών 2008 μ.Χ.-2011 μετά Χριστόν, τα μνημόνια και οι περιοριστικές οικονομικές πολιτικές τους, οι οποίες επιβλήθηκαν από την Γερμανία σε όλα τα κράτη-μέλη της ΕΕ και κατέστρεψαν τις οικονομίες τους και τα έφεραν στην ίδια πολίτικη κατάσταση με την Γερμανία στον Μεσοπόλεμο με του παγκόσμιο οικονομικό κραχ του 1.929 μετά Χριστόν (https://alophx.blogspot.com/2017/09/1873-1929-2008.html, https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_48.html, https://alophx.blogspot.com/2017/12/blog-post_93.html, https://alophx.blogspot.com/2017/12/blog-post_0.ht, ml https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_81.html).

Δεν θα πρέπει επίσης εδώ να ξεχάσεις κανείς να αναφέρει και ότι μεγάλη λαθρομεταναστευτική κρίση των ετών 2015 μ.Χ.-2016 μετά Χριστόν με την μαζικής εισροή εκατομμυρίων ισλαμιστών, τρομοκρατών, εγκληματιών και προσφύγων, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην υπόλοιπη Ευρώπη και στην Γερμανία, μαζί με τα εγκλήματα και τα άλλα προβλήματα που δημιούργησαν αυτοί οι άνθρωποι, εκτόξευσαν τα ποσοστά των κομμάτων της «Νέας Δεξιάς».

Όπως ακριβώς είχε συμβεί κατά πολλούς και με όσους διέφυγαν από την Τσαρική Ρωσία, λίγο πριν αλλά και μετά τον Α΄ΠΠ και τον Ρωσικό εμφύλιο, ενώ η μη καλή δράση μέρους αυτών επέφερε (λόγω των πολλών εγκλημάτων μέρους αυτών), αλλά και την μη ενσωμάτωση των συγκεκριμένων ομάδων και την σύγκρουση τους με τον ιθαγενή πληθυσμό και συνέβαλαν τότε στην άνοδο των ακροδεξιών κομμάτων σε όλη την Ευρώπη ενός γνωστόν στον Μεσοπόλεμο.

Τέλος, πολλοί από αυτούς τους «νέο-εισερχόμενους», υποστήριζαν ακροαριστερά και κομμουνιστικά κόμματα που ήθελαν να ρίξουν τα τότε πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά καθεστώτα της Ευρώπης και να τα αντικαταστήσουν με ελεγχόμενα και υποτελές στην Μόσχα κομμουνιστικά (όπως ήταν αργότερα στον Ψυχρό Πόλεμο τα κόμματα του δήθεν «ευρωκομουνισμού»).

Κατά πολλούς αναλυτές και κατάσταση αυτή εκτραχήνθηκε ακόμη περισσότερο με τον κορωνοιό (όπως ακριβώς και με την Ισπανική γρίπη μετά τον Πρώτο παγκόσμιο Πόλεμο), αλλά επίσης και την μεγάλη κρίση ενεργειακό και σε επισιτιστικό επίπεδο που συνέβη σε όλη την Ευρώπη και τον κόσμο με αφορμή, αλλά όχι μόνο κύρια και μόνη αιτία, τον Ρωσοουκρανικό Πόλεμο (https://alophx.blogspot.com/2023/03/blog-post.html), που ξέσπασε με ευθύνη των δυτικών το 2022 μετά Χριστόν μεταξύ της Ρωσίας και τους Ουκρανίας.

[Ο Κάιζερ Βίλχελμ Β' στήριξε τον Χίτλερ πιστεύοντας ότι εκείνος θα τον επαναφέρει στον θρόνο. Η Γερμανική αυτοκρατορική οικογένεια στήριξε τους Ναζί Οι Χοεντσόλερν διεκδικούν την τεράστια περιουσία των προγόνων τους ωστόσο δεν είναι σίγουρο ότι θα το πετύχουν αν αποδειχτεί ότι μέλη της Αυτοκρατορικής οικογένειας στήριξαν την άνοδο του Ναζισμού, όπως υποστηρίζει αναλυτικά ένα νέο βιβλίο (https://www.protagon.gr/themata/i-vasiliki-oikogeneia-tis-germanias-stirikse-tous-nazi-44342370828)].

Αυτή θα είναι πιθανότατα η εξέλιξη των πράγματων στις μέρες μας θα μπορούσε να πει κανείς με πολλή σιγουριά και μόνο αν λάβουμε όλα τα καταλληλά μέτρα ως λαός θα αποφύγουμε τις οποίες κακοτοπιές και θα φέρουμε εκ νέου την πολυαγαπημένη μας πατρίδα σε μία κατάσταση ακμής και ευημερίας.

ΕΞΤΡΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ΑΡΘΡΑ

Κ.Μακ Γκρέγκορ: Θα είναι υποψήφιος για Πρόεδρος της Ιρλανδίας – «Θα απελάσω όλους τους παράνομους μετανάστες». Οι πολιτικές του θα εστιάζουν στην μετανάστευση, την ασφάλεια και τις κρατικές δαπάνες.

Ο πρώην πρωταθλητής του UFC, Κόνορ Μακ Γκρέγκορ, προκάλεσε αίσθηση με δηλώσεις του στις οποίες έκανε υπαινιγμούς ότι θα θέσει υποψηφιότητα για την Προεδρία της Ιρλανδίας το 2025 μ.Χ. Ο Μακ Γκρέγκορ, εκτός από την αθλητική του καριέρα, εκφράζει συχνά τις πολιτικές του απόψεις.

Μεταξύ των προτεραιοτήτων του αν υπάρξει υποψήφιος, θα βρίσκονται μεταξύ άλλων η δημιουργία ομάδας ελέγχου για κάθε μετανάστη που φτάνει στην χώρα, η άμεση μαζική απέλαση παράνομων μεταναστών και εγκληματιών και ο τερματισμός της κυβερνητικής σπατάλης. Ο ίδιος έχει τονίσει πως η πολιτική του φιλοσοφία εστιάζει στην ασφάλεια και την διαφάνεια (https://www.pronews.gr/lifestyle/celebrities/k-mak-gkregkor-tha-einai-ypopsifios-gia-proedros-tis-irlandias-tha-apelaso-olous-tous-paranomous-metanastes/).

Ο Κάιζερ Βίλχελμ Β' στήριξε τον Χίτλερ πιστεύοντας ότι εκείνος θα τον επαναφέρει στον θρόνο.

Η Γερμανική Αυτοκρατορική οικογένεια στήριξε τους Ναζί Οι Χοεντσόλερν διεκδικούν την τεράστια περιουσία των προγόνων τους ωστόσο δεν είναι σίγουρο ότι θα το πετύχουν αν αποδειχτεί ότι μέλη της Αυτοκρατορικής οικογένειας στήριξαν την άνοδο του Ναζισμού, όπως υποστηρίζει αναλυτικά ένα νέο βιβλίο.

Τον Μάιο του 1.940 μ.Χ., καθώς η Βέρμαχτ προέλαυνε στην Ολλανδία, ένα απόσπασμα του πεζικού κατευθύνθηκε σε μια εξοχική κατοικία στο Ντόορν, 16 χλμ Ανατολικά της Ουτρέχτης, όπου βρισκόταν εξόριστος τα τελευταία 20 χρόνια ο Κάιζερ Βίλχελμ Β’ (Γουλιέλμος Β’). 

Ο πρώην Γερμανός Αυτοκράτορας πέρναγε τον καιρό του κόβοντας δέντρα και ταΐζοντας τις πάπιες. Ταυτόχρονα συνωμοτούσε (ματαίως) σχεδιάζοντας την επιστροφή του στον θρόνο της Γερμανίας. Ξαφνικά βλέποντας μπροστά του το έμβλημα της Ναζιστικής Γερμανίας ξανάνιωσε.

Με τον Σιδηρού Σταυρό κρεμασμένο στο στήθος του, ο πρώην Γερμανός Αυτοκράτορας άρχισε να υπογράφει αυτόγραφα, καλωσόρισε τους στρατιώτες έναν ένα με χειραψία και παράγγειλε στο προσωπικό του να φέρουν σαμπάνιες από το κελάρι.

Οσο για την σύζυγο του Ερμίνε, εκείνη κρέμασε σημαίες με την σβάστικα παραληρώντας για την «ιδιοφυία του φύρερ» και προσμένοντας διακαώς την «τελική μάχη στην Αγγλία». Τα τελευταία 30 χρόνια, η σύνθετη και συχνά θερμή σχέση της πρώην βασιλικής οικογένειας της Γερμανίας με τους Ναζί έχει γίνει ένα από τα πλέον αμφισβητούμενα πεδία διαμάχης της σύγχρονης ιστοριογραφίας, γράφει στην Telegraph ο Ολιβερ Μούντι, ανταποκριτής της Βρετανικής εφημερίδας στο Βερολίνο.

Οι απόγονοι του Κάιζερ διεκδικούν από το Γερμανικό κράτος την επιστροφή της περιουσίας των Χοεντσόλερν, στην οποία περιλαμβάνονται τα παλιά ανάκτορα της οικογένειας  και μια τεράστια συλλογή έργων τέχνης και άλλων θησαυρών, που υπάρχουν γύρω από το Βερολίνο, που είχαν κατασχεθεί από τα σοβιετικά στρατεύματα Κατοχής στο τέλος του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου.

Στο επίκεντρο των αντιπαραθέσεων βρίσκεται ο πρίγκιπας Βίλχελμ της Πρωσίας, γιος του Κάιζερ. Αν αποδειχτεί ότι «συνέβαλε σημαντικά» στην άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία, οι απαιτήσεις της οικογένειας θα απορριφθούν. Από τη Βαϊμάρη στο Τρίτο Ράιχ

Ωστόσο δεν πρόκειται απλά για μια περιουσιακή διαμάχη. Είναι ένα ευαίσθητο ερώτημα για το πώς η σύγχρονη Γερμανία αντιλαμβάνεται το παρελθόν της με την ευρύτερη έννοια: πώς το Δεύτερο Ράιχ αναμείχθηκε στο Τρίτο Ράιχ, πώς τα ιδανικά της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης εκφυλίστηκαν σε δικτατορία και πώς πρόκειται να κατανεμηθεί η ηθική ευθύνη για μερικά από τα χειρότερα εγκλήματα του 20 Αιώνα μ.Χ.

Αυτή η διαμάχη, γράφει ο Ολιβερ Μούντι από το Βερολίνο, ενισχύεται τώρα χάρη σε ένα νέο βιβλίο με τίτλο «Οι Χοεντσόλερν και οι Ναζί» («Die Hohenzollern und die Nazis»). Πρόκειται για την πρώτη συστηματική μελέτη των διαπραγματεύσεων όλων των μελών της οικογένειας με το ναζιστικό καθεστώς.

Και υποστηρίζει ότι κάθε ενεργό πολιτικά μέλος της δυναστείας μέχρι και τον Κάιζερ, ήταν όλοι αντίθετοι στη νεαρή Δημοκρατία. Μάλιστα πολλοί από αυτούς συνέβαλαν υπόγεια στην πτώση της. Ο Κάιζερ Βίλχελμ Β’ ενώ επιθεωρεί Γερμανούς στρατιώτες στο πεδίο της μάχης κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Ο ρόλος του ήταν συμβολικός καθώς την πραγματική εξουσία είχαν οι Χίντενμπουργκ και Λούντεντορφ Συγγραφέας του βιβλίου είναι ο 55χρονος Στέφαν Μαλινόφσκι, ανώτερος λέκτορας στο τμήμα Ιστορίας του πανεπιστημίου του Εδιμβούργου, ο οποίος συγκέντρωσε στοιχεία, που αποδεικνύουν ότι τρεις γενιές των Χοεντσόλερν συνεργάστηκαν με τον Χίτλερ και τον στενό του κύκλο, πιστεύοντας λανθασμένα ότι θα τους επανέφερε στην εξουσία.

Ο Μαλινόφσκι καταλήγει ότι ως επί το πλείστον δεν οφειλόταν σε ιδιαίτερη αγάπη για τον Ναζισμό αλλά ήταν ένα μείγμα πολιτικής ανθρώπων ανίκανων για εξουσία, αντισημιτισμού και μίσους για το δημοκρατικό σύστημα, που είχε πάρει την δική τους θέση.

«Δεν μπορώ να το κάνω χωρίς τους Ναζί», είπε ο Βίλχελμ στον πιο στενό του συνεργάτη το 1.933 μ.Χ. μόλις έγινε καγκελάριος ο Χίτλερ, «Πρέπει να χρησιμοποιήσουμε το momentum των Ναζί»… Οι Χοεντσόλερν ήλπιζαν ότι θα μπορούσαν να εκμεταλλευτούν τον Χίτλερ, έγινε όμως  το αντίθετο, κατάφερε εκείνος να τους εκμεταλλευτεί.

Εξόριστος, δολοπλόκος και φανατικός αντισημίτης… Μετά το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου ο Κάιζερ εξορίστηκε στην Ολλανδία και αμέσως άρχισε να συνωμοτεί επιχειρώντας να ρίξει την Δημοκρατία της Βαϊμάρης και να αποκαταστήσει την μοναρχία στην Γερμανία.

Γιόρταζε με ζεκτ (αφρώδες Γερμανικό κρασί) τον θάνατο δημοκρατικών πολιτικών, όπως ο σοσιαλδημοκράτης Φρίντριχ Εμπερτ, ο Πρώτος Πρόεδρος της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, και ο Βάλτερ Ρατενάου, Γερμανοεβραίος Υπουργός Εξωτερικών, που δολοφονήθηκε από ακροδεξιούς τρομοκράτες το 1.922 μ.Χ.

Ηταν παθιασμένος με την «Παγκόσμια Ηγεμονία των Εβραίων», την άνοδο του Μουσολίνι, τον οποίο διόρισε πρωθυπουργό ο βασιλιάς Βιτόριο Εμανουέλε Γ’, προσδοκώντας ένα παρόμοιο μοντέλο και για την Γερμανία, και την «δημιουργία ενός μετώπου ενάντια στην Εβραϊκή συνωμοσία, υπό την ηγεσία του Γερμανού Αυτοκράτορα».

«Ο Τύπος, οι Εβραίοι και τα κουνούπια είναι μια μάστιγα από την οποία η ανθρωπότητα πρέπει να απαλλαγεί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο», έγραψε το 1.927 μ.Χ. στον αμερικανό φίλο του Πούλτνι Μπιγκελόου. Και πρόσθεσε στα αγγλικά:

«Νομίζω ότι ο καλύτερος θα ήταν το αέριο»… Αν και «υπήρχαν όρια μεταξύ του Κάιζερ του και του Ναζισμού» γράφει ο Μαλινόφσκι, οι επαφές μεταξύ του Ντόορν [κατοικία του Βίλχελμ] και της ηγεσίας των Ναζί ήταν συνεχείς.

Το 1.931 μ.Χ. ο εξόριστος πρώην Γερμανός Αυτοκράτορας καλεί στο παλάτι του στο Ντόορν τον Γκέρινγκ και «διαπραγματεύεται μαζί του την επαναφορά του στον θρόνο». Πρίγκιπας στην SA και στο Ράιχσταγκ Κάποια από τα παιδιά του έχουν λιγότερους δισταγμούς.

Ο τέταρτος γιος του, πρίγκιπας Αουγκούστ Βίλχελμ είχε μια πρώτη επαφή με τους Ναζί το 1.926 μ.Χ. και τέσσερα χρόνια αργότερα έγινε μέλος του κόμματος και της SA (Sturmabteilung),  της παραστρατιωτικής πτέρυγάς του.

Και το 1.933 μ.Χ. εισήλθε στο Ράιχσταγκ ως βουλευτής του ναζιστικού κόμματος. Ο πρώτος γιος του Κάιζερ και διάδοχος του θρόνου, πρίγκιπας Βίλχελμ υποστήριξε επίσης ανοιχτά τον Χίτλερ με συνέντευξή του σε μια εφημερίδα πριν από τον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών του 1.932 μ.Χ.

Η οικογένεια Χοεντσόλερν, από την άλλη πλευρά, αμφισβητεί εδώ και χρόνια τον τρόπο με τον οποίο παρουσιάζονται τα γεγονότα, τελευταία μάλιστα έχει πάρει μια πιο ανοικτή και κριτική θέση στην ιστορία της.

Ο 45χρονος Γκέοργκ Φρίντριχ, πρίγκιπας της Πρωσίας και σημερινός επικεφαλής του οίκου των Χοεντσόλερν, δήλωσε στους βρετανικούς The Times σχετικά με το βιβλίο του Μαλινόφσκι: «Βρισκόμαστε σε μια περίοδο που οι γνώσεις μας [για τα γεγονότα] προχωρούν και ελπίζουμε ότι θα οδηγήσουν σε μια αρκετά ισορροπημένη και περιεκτική άποψη για την σχέση της δυναστείας μου με την Δημοκρατία της Βαϊμάρης και την εποχή του Ναζισμού».

Πριν από δύο μήνες εξάλλου, γράφει ο Ολιβερ Μούντι στην Telegraph, ο 72χρονος Λόθαρ Μάχταν, διακεκριμένος καθηγητής Ιστορίας στο πανεπιστήμιο της Βρέμης έλαβε από τους Χοεντσόλερν χορηγία ύψους 10.000 ευρώ για την δημοσίευση ενός βιβλίου με θέμα τις διασυνδέσεις του διαδόχου του θρόνου με τους Ναζί στις αρχές της δεκαετίας του 1.930 μ.Χ.

Ο Μάχταν, ο οποίος είχε πρόσβαση στα αρχεία με την ιδιωτική αλληλογραφία της οικογένειας στο κάστρο τους στο Χέχινγκεν στην Νοτιοδυτική Γερμανία, συμπεραίνει ότι ο πρίγκιπας είχε ορίσει τον εαυτό του «βασιλικό αρχηγό του Τρίτου Ράιχ» παρά τους αρχικούς δισταγμούς του.

Ο Κάιζερ Βίλχελμ Β’ (πρώτος από αριστερά), με τους έξι γιους του, παρελαύνουν στο Βερολίνο την Πρωτοχρονιά του 1.914 μ.Χ. Ολοι οι γιοι γεννήθηκαν μεταξύ 1.882 μ.Χ. και 1.890 μ.Χ. Σε συνέντευξη του στην Γερμανική εφημερίδα Die Welt ο Γκέοργκ Φρίντριχ δήλωσε ότι ο προπάππος του δέχτηκε αφόρητες πιέσεις για να υποκύψει στον Χίτλερ: «Βεβαίως θα ευχόταν κανείς να είχε πάρει μια ξεκάθαρη θέση ενάντια στον Ναζισμό.

Αλλά είναι επίσης αλήθεια ότι δεν γνωρίζω κατά πόσο θα βρισκόμουν σήμερα εδώ αν το είχε κάνει διότι … το 1.934 μ.Χ. υπήρχαν ξεκάθαρα σημάδια ότι ο διάδοχος και η οικογένειά του θα είχαν πρόβλημα αν δεν έδειχνε υπακοή».

Την έκταση της υπακοής του αποκαλύπτει ο Μαλινόφσκι στο βιβλίο του. Ο Βρετανός ιστορικός γράφει ότι ο Βίλχελμ φρόντιζε να φοράει την σβάστικα στο μανίκι της στολής του, ενώ σε ένα άρθρο του πριν από τις εκλογές του 1.933 μ.Χ. έγραψε ότι η πίστη στον δικτάτορα ήταν «καθήκον τιμής και χρέος ευγνωμοσύνης για όλους όσους έχουν μια Γερμανική καρδιά να χτυπάει στο στήθος τους»…

Ταυτόχρονα τα μέλη της Αυτοκρατορικής οικογένειας αλληλογραφούσαν με Βρετανούς και ΑΑμερικανούς φίλους τους υποστηρίζοντας τον Χίτλερ. Τον Μάιο του 1.940 μ.Χ., ο Βίλχελμ Φρίντριχ, ένας από τους γιούς του διαδόχου πέθανε μετά από τον θανάσιμο τραυματισμό του στην μάχη της Βαλανσιέν κοντά στα γαλλοβελγικά σύνορα.

Τέσσερις εβδομάδες αργότερα ο πατέρας του έστειλε ένα συγχαρητήριο τηλεγράφημα στον Χίτλερ για την «ιδιοφυή ηγεσία» του αναμένοντας την «τελική αναμέτρηση με την αναξιόπιστη Αλβιόνα». Και υπέγραφε με τον ναζιστικό χαιρετισμό «Sieg Heil» («Ζήτω η Νίκη»). Γαλαζοαίματοι στην Αντίσταση και στο Νταχάου! Ωστόσο οι νεότεροι Χοεντσόλερν δεν ήταν όλοι τόσο υπάκουοι.

Το 1.938 μ.Χ., ο γιος του διαδόχου Λούις Φέρντιναντ, ένας από τους πιο δυνατούς συνδέσμους της οικογένειας με την κυβέρνηση και την βιομηχανία των ΗΠΑ, άρχισε να καλλιεργεί διακριτικά τις σχέσεις του με την Αντίσταση.

Ακόμη, στις αρχές του 1.944 μ.Χ. ο εξάδελφός του πρίγκιπας Φρίντριχ Λέοπολντ συνελήφθη διότι άκουγε ξένους ραδιοσταθμούς και οδηγήθηκε στο Νταχάου. Μετά το τέλος του πολέμου, η αυτοκρατορική οικογένεια ήταν πλέον η σκιά του εαυτού της.

Η κατοικία του Κάιζερ στο Ντόορν απαλλοτριώθηκε από την Ολλανδική κυβέρνηση ενώ τα σοβιετικά στρατεύματα κατέλαβαν τον πύργο Σεσίλιενχοφ, κατοικία του διαδόχου στο Πότσνταμ, και προσπάθησαν να διαρρήξουν την πόρτα του θησαυροφυλακίου του. Ωστόσο με τον θάνατό του το 1.941 μ.Χ., ο Κάιζερ γλύτωσε τον τελικό εξευτελισμό.

Οσο για τον διάδοχο του θρόνου (που έφτασε να ζητιανεύει από την αμερικανίδα σταρ της όπερας, Τζεραλντίν Φαράρ, σαπούνι, τσιγάρα, οδοντόπαστα και κάλτσες για την κατά πολύ νεότερη ερωμένη του) άρχισε αμέσως μετά μια εκστρατεία για να καθαρίσει το όνομά του.

Κατά την προετοιμασία της Δίκης της Νυρεμβέργης δήλωσε αντιστασιακός, ενώ είπε ακόμη σε Γάλλους δημοσιογράφους ότι μαχόταν πάντοτε κατά του αντισημιτισμού. Σήμερα, γράφει στην Telegraph ο Ολιβερ Μούντι, οι Χοεντσόλερν βλέπουν διαφορετικά την ιστορία τους:

«Εχουμε ένα πολύ μεγάλο φάσμα χαρακτηριστικών στην οικογένειά μας, όπως άλλωστε τόσες άλλες γερμανικές οικογένειες», δήλωσε τον περασμένο Αύγουστο ο Γκέοργκ Φρίντριχ. «Δεν είναι κατηγορηματικά άσπρο μαύρο. Νομίζω ότι πάνω από όλα το πιο σημαντικό είναι να κρίνεται κάθε άτομο στο πλαίσιο της εποχής του» (https://www.protagon.gr/themata/i-vasiliki-oikogeneia-tis-germanias-stirikse-tous-nazi-44342370828).

 

Δέρνουν τους γιατρούς και τους νοσηλευτές στα νοσοκομεία της Ιταλίας. Σε πλήρη κατάρρευση η δημόσια υγεία της χώρας  - Η Μελόνι υπόσχεται και νέα σκληρά μέτρα καταστολής. H κατάσταση στα δημόσια νοσοκομεία στην Ιταλία γίνεται όλο και πιο ακραία.

Οι επιθέσεις κατά του νοσηλευτικού προσωπικού από ασθενείς και συγγενείς τους συνεχίζονται, όπως αναφέρει σε δημοσίευμα της η Deutsche Welle. Παράλληλα η Ιταλική κυβέρνηση εξήγγειλε αυστηρότερα μέτρα για την αντιμετώπιση του φαινομένου.

Η πιο πρόσφατη επίθεση σημειώθηκε στην κεντρική Ιταλία στην περιφέρεια Αμπρούτσο. Ένας ασθενής της ογκολογικής κλινικής έχασε την μάχη με τη ζωή και σαράντα συγγενείς του εισήλθαν με βίαιο τρόπο μέσα στο νοσοκομείο, άρχισαν να σπάνε ό,τι έβρισκαν μπροστά τους και επιτέθηκαν σε γιατρούς και νοσηλευτές.

Παράλληλα, στο Βίμπο Βαλέντσια της Καλαβρίας μια γυναίκα χειροδίκησε κατά  γιατρού διότι απαιτούσε να μην περιμένει την σειρά της στα έκτακτα περιστατικά και να την εξετάσουν αμέσως. Έξω από την Καζέρτα, δε, στην περιφέρεια της Νάπολης, ένας νοσηλευτής που εργάζεται στο τμήμα Πρώτων Βοηθειών τραυματίσθηκε από τον σύζυγο ασθενούς. Είχε εξαγριωθεί, εξήγησε στους καραμπινιέρους, διότι άργησε το ασθενοφόρο.

Μέρα τρόμου στο νοσοκομείο Σάντο Σπιρίτο στην Πεσκάρα, αναφέρει το δημοσίευμα της Il Messagero. 40 άνδρες και γυναίκες μπήκαν βίαια στο τμήμα Ογκολογίας φωνάζοντας και απειλώντας τους πάντες, γιατρούς και νοσηλευτές που βρήκαν μπροστά τους, αναποδογυρίζοντας τραπέζια, ρίχνοντας έπιπλα στο πάτωμα και εκτοξεύοντας απειλές προς τους γιατρούς.

Η επέμβαση της αστυνομίας επανέφερε την τάξη και επέτρεψε ρτη μεταφορά του νεκρού ασθενούς στο νεκροτομείο. Το χάος ξέσπασε όταν τα 40 άτομα εμφανίστηκαν στις εγκαταστάσεις έχοντας πληροφορηθεί το θάνατο ενός συγγενούς τους ηλικίας 60 ετών που υπέφερε από σοβαρή ασθένεια.

Σκηνές και συμβάντα που μοιάζουν εξωπραγματικά. Στην είσοδο των έκτακτων περιστατικών των ιταλικών νοσοκομείων υπάρχουν πλέον μεγάλες ταμπέλες -μεταφρασμένες σε πολλές γλώσσες- στις οποίες διαβάζει κανείς ότι το να επιτίθεσαι στο νοσηλευτικό προσωπικό αποτελεί ποινικό αδίκημα. Η κυβέρνηση Μελόνι  ανακοίνωσε επίσης ότι οι υπεύθυνοι θα συλλαμβάνονται και θα οδηγούνται στο αυτόφωρο.

Παρά ταύτα, τα ακραία αυτά φαινόμενα δεν μειώνονται. Στην Καλαβρία, νομάρχης αποφάσισε ότι ο στρατός στο εξής δεν θα συμβάλλει μόνον στην καταπολέμηση του οργανωμένου εγκλήματος. Στα πλαίσια της τήρησης της δημόσιας τάξης, στρατιώτες θα βρίσκονται και έξω από τα νοσοκομεία για να βοηθούν στον περιορισμό βίαιων επιθέσεων κατά νοσηλευτών, γιατρών και διοικητικού προσωπικού.

Πολλοί κάτοικοι όμως θεωρούν ότι πρόκειται για κίνηση εντυπωσιασμού, η οποία δεν πρόκειται να φέρει ουσιαστικά αποτελέσματα. Τα συνδικάτα των Ιταλών γιατρών είναι έτοιμα να προκηρύξουν μαζικές απεργίες και εξηγούν ότι πρόκειται για ένα πολυσύνθετο φαινόμενο, το οποίο χρειάζεται σειρά παρεμβάσεων.

Αρχίζοντας και από τις χαμηλές αποδοχές των εργαζομένων και τις χρόνιες ελλείψεις σε προσωπικό εξαιτίας των οποίων έχει αυξηθεί εντυπωσιακά ο χρόνος αναμονής σε όλα σχεδόν τα νοσοκομεία. «Και σε αυτή την περίπτωση, τα προβλήματα χρειάζονται λύσεις που να λαμβάνουν υπόψη τις πραγματικές αιτίες και όχι μόνο τις τελικές συνέπειες», υπογραμμίζουν πολλοί σχολιαστές (https://www.zougla.gr/kosmos/dernoun-tous-giatrous-kai-tous-nosileftes-sta-nosokomeia-tis-italias/).

Πάλι Brexit θα ψήφιζαν οι Βρετανοί. Υπέρ του Brexit θα ψήφιζε το 56% των Βρετανών, σύμφωνα με νέα δημοσκόπηση για λογαριασμό της εφημερίδας independend, η οποία παραθέτει τα ευρήματα έρευνας της Redfield & Wilton μετά τις κινήσεις του Κ. Στάρμερ για την ενίσχυση των δεσμών της Βρετανίας με την ΕΕ όπου το 23% των ψηφοφόρων του 2016 μ.Χ. δείχνει να αλλάζει γνώμη.

Οι πολίτες πιστεύουν ότι το Brexit έχει επιδεινώσει την οικονομία, τη μετανάστευση, το κόστος ζωής και το NHS. Ιδιαίτερα οι νέοι, όπως η Γενιά Ζ, υποστηρίζουν την επανένταξη. Παρά την αρνητική εικόνα για το Brexit, μόνο το 35% θεωρεί πως έχει δώσει περισσότερη αυτονομία στη Βρετανία, ενώ πολλοί πιστεύουν ότι θα χρειαστεί νέο δημοψήφισμα τα επόμενα χρόνια.

Παράλληλα, το 43% των ερωτηθέντων θεωρεί ότι η οικονομία είναι πιο αδύναμη λόγω του Brexit, ενώ το 58% βλέπει το κόστος ζωής να έχει αυξηθεί. Αντίστοιχα, το 45% πιστεύει ότι το NHS έχει επιδεινωθεί εξαιτίας του Brexit.

Ενώ το Brexit θεωρείται υπεύθυνο για πολλές δυσκολίες, το 38% παραμένει αισιόδοξο ότι θα έχει θετικό αντίκτυπο στο μέλλον. Ωστόσο, η πλειονότητα των πολιτών νιώθει ότι παραπλανήθηκε από υποσχέσεις των υπέρμαχων του Brexit, όπως η υπόσχεση για περισσότερα κονδύλια στο NHS (https://www.defence-point.gr/news/pali-brexit-tha-psifizan-oi-vretanoi).