ΟΙ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΕΣ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΙΣΤΟΡΙΩΝ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ ΜΕ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΠΟΥ ΣΥΝΕΒΗΣΑΝ ΜΕΤΕΠΕΙΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ 6

ΟΙ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΕΣ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΙΣΤΟΡΙΩΝ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ ΜΕ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΠΟΥ ΣΥΝΕΒΗΣΑΝ ΜΕΤΕΠΕΙΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ 6

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Ως γνωστόν, στην Βίβλο περιγράφονται πολλά ιστορικά γεγονότα, τα οποία αντιστοιχούν κατά πολύ με γεγονότα τα οποία συνέβησαν σε μεταγενέστερες ιστορικές περιόδους από όταν αυτή γράφτηκε. Τα σημαντικότερα εξ’ αυτών είναι τα εξής:

Με τα θηρία ζούσε ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός στο Σαραντάριο Όρος, ο Άγιος Βάρβαρος στην Τρύφο και ο Άγιος Παίσιος στο Σινά.

Έπεσε από την υψηλή θέση που του είχε δώσει ο Θεός ο διάβολος, όπως και το Ρωμαϊκό και διεφθάρησαν και οι δύο, με το μεν πρώτο να είναι αδιόρθωτος, ενώ το δεύτερο να μπορεί να ξανανεβεί στην υψηλή θέση από την οποία εξέπεσε.

Κατά την αιχμαλωσία τους (και από τις μητέρες τους) στην Αίγυπτο και στην Θήβα αντιστοιχα ο Προφήτης Μωυσής και ο Φίλιππος ο Β΄ της πάντα Ελληνικής Μακεδονίας μας έμαθαν την τέχνη της πολιτικής και του στρατού από τους Αιγύπτιους και τους Θηβαίους και με αυτή δημιούργησαν και εκπαίδευσαν τον στρατό τους και στην συνέχεια κληρονόμησαν την τέχνη αυτή και τους στρατούς στους αήττητους διάδοχους τους Μέγα Αλέξανδρο και Ιησού του Ναυή.

Τόσο στον Εγλών οι υπηρέτες του, όπως και στον Στάλιν οι φρουροί του από φόβο δεν άνοιγαν την πόρτα του δωμάτιου τους και όταν άνοιξαν οι πρώτοι και οι δεύτεροι αυτές, βρήκαν τον έναν νεκρό και τον άλλο ετοιμοθάνατο από τους Εβραϊκής καταγωγής Εούδ και Μπέρια αντίστοιχα.

Κάηκαν τα πτώματα των γιων του Σαούλ και των 3 γιων του μετά τον θάνατο τους, όπως και του Φίλιππου του Β΄ της πάντα Ελληνικής Μακεδονίας μας και του Καίσαρα.

Κλάδο Φοίνικα έδωσε ο Αρχάγγελος Γαβριήλ στην Παναγιά μας, όπως και στον Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός τα παιδιά και ο λαός όταν εισέρχονταν στα Ιεροσόλυμα.

Η Αγιά Γερόντισσά Γαλακτία είδε από τον Άγιο Γεώργιο πράγματα που δεν μπορούσε να πει, όπως και Άγιος Παύλος όταν ανέβηκε στον ουρανό.

Ο Άγιος Πατήρ Νέστωρ στην Ρωσία στο χωριό Ζάρκι είχε βίαιο και μαρτυρικό θάνατο από φανατικούς κομμουνιστές εισβολείς στο Μοναστήρι του, όπως και ο Άγιος Φιλούμενος στο Φρέαρ του Ιακώβ από φανατικούς Εβραίους ραβίνους εισβολείς.

Ο Άγιος Ἰωάννης  Αρχιεπίσκοπος  τοῦ Novgorod, ταξίδεψε στά Ἱεροσόλυμα καβάλα σ᾿ ἕνα δαίμονα (Συναξαριστής, 7 Σεπτεμβρίου). Ἀναφέρεται στο Βίο του Στάρετς Αντωνίου της Ὄπτινα: «Κάποτε ἐπισκέφθηκαν τό Γέροντα δύο κτηματίες.

Ὁ ἕνας τους ἦταν "ἐλεύθερος", σκεπτικιστής. Ἐνῶ συνομιλοῦσαν, διετύπωσε τήν ἀμφισβήτησί του ἄν ἦταν ἀλήθεια ὅσα ἀναφέρονταν για τόν ἅγιο Ἰωάννη, ἀρχιεπίσκοπο τοῦ Novgorod, ὅτι ταξίδεψε στά Ἱεροσόλυμα καβάλα σ᾿ ἕνα δαίμονα(Συναξαριστής, 7 Σεπτεμβρίου). —Δέν μπορεῖ νά πιστέψη κανείς τέτοια πράγματα, κατέληξε.

Βέβαια, ἀπάντησε διδακτικά ὁ Γέροντας. Παληότερα συνηθιζόταν να καβαλικεύουν οἱ ἅγιοιτούς δαίμονες, ἐνῶ τώρα οἱ δαίμονες καβαλικεύουν κάποιους Ρώσους ἀριστοκράτες. Καί λέγοντας αὐτά ὁ Γέροντας χαμογέλασε μέ πικρία.Τα λόγια αὐτά ἔκαναν βαθειά ἐντύπωσι στον ἀκροατή του.

Σταμάτησε ξαφνικά να μιλάη, ἔπεσε σε συλλογή κι ἔπειτα ἔβαλε τα κλάματα. Ο φίλος του βγῆκε ἀμέσως ἀπό τό δωμάτιο γιά νά τούς ἀφήση μόνους. Το τί εἰπώθηκε ανάμεσα στο Γέροντα καί στόν ἄνθρωπο αὐτό εἶναι ἄγνωστο.

Τα δάκρυα στα μάτια του ἐπισκέπτη, ὅμως, πού πρίν εἶχε μιλήσει τόσο ἐλεύθερα, ἔδειξαν πώς τα λόγια τοῦ Γέροντα άγγιξαν την καρδιά του. Κι ὅσο κι ἂν προσπάθησε ἀργότερα ν' ἀποκτήση τόν προηγούμενο αέρα του, τά μάτια του ήταν δακρυσμένα γιά παραπάνω ἀπό μιά ώρα» (https://apantaortodoxias.blogspot.com/2024/09/novgorod-7.html).

Και από το αυριανό Συναξάριον: Σύναξις της Παναγίας της Σκριπούς εις Ορχομενόν: Το ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ Υ.ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΣΤΟΝ ΟΡΧΟΜΕΝΟ, την νύκτα της 9ης προς 10^η.9.1.943 μ.Χ, 4 ημέρες πριν της δι εμπρησμού καταστροφής της πόλεως Κερκύρας υπό των ... ιδίων ούνων ...

Στις 8 Σεπτεμβρίου του 1.943 μ.Χ. οι Ιταλοί συνθηκολόγησαν και στην αρχή αρνήθηκαν να παραδώσουν τον οπλισμό τους στους συμμάχους τους Γερμανούς. Τότε η περιφερειακή οργάνωση του Ε.Α.Μ. Ορχομενού θεώρησε ότι μπορούσε να επωφεληθεί και να παραλάβει αυτή τον ιταλικό οπλισμό. Γι' αυτό παρακίνησε τους οπλισμένους και μη Ορχομενίους να κινηθούν προς την Λειβαδιά.

Οι Γερμανοί όμως κύκλωσαν και αφόπλισαν τους Ιταλούς κι όταν έμαθαν για τις προθέσεις των Ορχομένιων έστειλαν εναντίον τους την άλλη μέρα, 9 Σεπτεμβρίου, απόσπασμα με τεθωρακισμένα. Οι Ορχόμενιοι, που είχαν φτάσει στο μεταξύ στο σταυροδρόμι του Άγιου Ανδρέα, ανέτοιμοι και αδιοργάνωτοι καθώς ήσαν, σκόρπισαν στην γύρω περιοχή με κατεύθυνση οι περισσότεροι τον απόμερο Διόνυσο. Οι Γερμανοί όμως συνέχισαν την καταδίωξη με σκοπό να επιβάλλουν αντίποινα στον Ορχομενό, όπως ήταν η συνηθισμένη τακτική τους.

Τη νύχτα της 9ης προς τη 10^η Σεπτεμβρίου 1.943 μ.Χ. λίγα μέτρα πιο κάτω από την εκκλησία της Παναγίας, τα γερμανικά τανκς ακινητοποιήθηκαν χωρίς να υπάρχει κανείς φανερός λόγος. Όπως εξιστόρησε ο επικεφαλής του γερμανικού αποσπάσματος Χόφμαν, η μορφή της Παναγίας φανερώθηκε στο νυχτερινό ουρανό.

Μετά το τέλος του πολέμου ο επικεφαλής επέστρεψε προσκυνητής στην Παναγία της Σκριπούς, χαρίζοντας στο ναό μια εικόνα με την αναπαράσταση του οράματός του. Από τότε σχεδόν κάθε χρόνο επεστρέφει στο ναό για να προσκυνήσει στις 10 Σεπτεμβρίου. Για το λόγο αυτό η Παναγία της Σκριπούς, εκτός των άλλων ημερομηνιών, γιορτάζει και στις 10 Σεπτεμβρίου με λιτανεία και μεταφορά της Εικόνας, στον τόπο που ακινητοποιήθηκαν τα τανκς (https://apantaortodoxias.blogspot.com/2024/09/blog-post_232.html).

Κάποιος ἔκανε τατουὰζ τὸ σταυρὸ καὶ μοῦ τὸ ἔδειξε.

1. Κάποιος ἔκανε τατουὰζ τὸ σταυρὸ καὶ μοῦ τὸ ἔδειξε. «Βρὲ παλαβέ, τοῦ εἶπα, τὸ Σταυρὸ τὸν ἔχουμε στὴν καρδιὰ μας καὶ ὄχι στὸ δέρμα μας». Το τατουὰζ εἶναι δαιμόνιο πού ἐπεκτείνεται. Γέροντας Ἐφραίμ Βατοπαιδινὸς +.

2. Ἡ δερματοστιξία ἤ ἀλλιῶς τατουάζ (tattoo) εἶναι φαινόμενο παγανιστικό, δηλαδή, εἰδωλολατρικό καί παμπάλαιο. Ὁ ἅγιος Κύριλλος (4^ος Αἰώνας μ.Χ.) καί ὁ Προκόπιος Γαζαῖος (6^ος Αἰώνας μ.Χ.) ἐπιβεβαιώνουν τήν εἰδωλολατρική πρακτική τῆς δερματοστιξίας λέγοντας: «Τοῖς εἰδωλολάτραις ἔθος ἐντομίδας ποιεῖν ἐν παρειαῖς καί ἐν βραχίοσιν». Δηλ., οἱ εἰδωλολάτρες ἔχουν συνήθεια νά κάνουν τατουάζ στά μάγουλα (στό πρόσωπο) καί στά μπράτσα τους.

Ὁ Άγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος, στό ὑπόμνημά του στόν προφήτη Ἱερεμία, ἀναφέρει ὅτι ἀπό τή ἀρχή τοῦ ἀνθρωπίνου γένους ὁ Διάβολος ἔθεσε στόχο μέ τή δερματοστιξία (τατουάζ) νά ὁδηγήσει τό εὐλογημένο δημιούργημα τοῦ Θεοῦ στήν πιό μεγάλη ἀσχήμια. Τόν 8ο μ.Χ. Αἰώνα ἡ Ἐκκλησία καταδίκασε τήν ἀποτύπωση ὁποιουδήποτε συμβόλου ἐπί τοῦ σώματος τῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν ὡς εἰδωλολατρικό ἔθιμο καί πρακτική τῶν βαρβάρων (https://www.triklopodia.gr/%ce%ba%ce%ac%cf%80%ce%bf%ce%b9%ce%bf%cf%82-%e1%bc%94%ce%ba%ce%b1%ce%bd%ce%b5-%cf%84%ce%b1%cf%84%ce%bf%cf%85%e1%bd%b0%ce%b6-%cf%84%e1%bd%b8-%cf%83%cf%84%ce%b1%cf%85%cf%81%e1%bd%b8-%ce%ba%ce%b1%e1%bd%b6/)!

Ο Άγιος Συμεών ο Στυλίτης ήταν ο Διογένης της εποχής του.

Ο Ελευθέριος Βενιζέλος αφορίστηκε από την Ελληνική Εκκλησία γιατί δίωξε Αρχιερείς και τον Ελληνικό λαό υποστηρίζοντας τα εγκλήματα των Αγγλογάλλων όταν κατέλαβαν τον Πειραιά, με αποτέλεσμα στο τέλος να έρθει η Μικρασιατική Καταστροφή.

Ο Ιωάννης Κωλέττης όταν ξεθάφτηκε επειδή ήταν δόλιος βρέθηκε άλιωτο το σώμα του, όπως και οι αφορισμένοι ενωτικοί αιρετικοί μοναχοί που επί Βώκου στο Άγιο Όρος δίωξαν τους Ορθοδόξους και τέλεσαν κοινό συλλειτουργό με τους αιρετικούς παπικούς.

Επίσης ο Βενιζέλο, όπως και ο αντίπαλος του βασιλιάς Κωνσταντίνος ο Α’ προσπάθησαν να εκτρέψουν πραξικοπηματικά το πολίτευμα, στο τέλος να ηττηθούν και να εξοριστούν στο εξωτερικό οπού πέθαναν από αρρώστια και οι δύο, ενώ και οι δύο συνέλαβαν στην καταστροφή του πολιτεύματος που ήθελαν με τις αυταρχικές πράξεις τους (την μοναρχία και την δημοκρατία αντίστοιχα).

Επίσης, ο Πατριάρχης Τύχων αφόρισε τον Λένιν και τους μπολσεβίκους για τις άδικες διώξεις και διωγμούς κατά των Ορθοδόξων και της Εκκλησίας (λαϊκών, ιερέων και Μονάχων), με αποτέλεσμα στο τέλος ο Λένιν να πεθάνει είτε από τα τραύματα που του προκάλεσε η σοσιαλίστρια Καπλάν, είτε από εγκεφαλικά, καρδιακά, αυτοάνοσο, ή από το δηλητήριο που του έδωσε ο Στάλιν, αυτοβούλως ή επειδή του το ζήτησε ο ίδιος.

3.000 μετάνοιες έκαναν ο Μακρυγιάννης και ο Γέρων Νικόδημος Μάκρης.

Το Άγιο Πνεύμα μετέφερε τον Πάτερ Θεόδωρο από την Πόλη και την Αγιά Σοφιά πίσω στην Αλεξανδρούπολη, όπως είχε κάνει παλαιοτέρα με τον Προφήτη Αβακούμ που τον μετέφερε από την Ιερουσαλήμ στην Βαβυλώνα για να δώσει τροφή στον Προφήτη Δανιήλ μέσω ενός Αγγέλου και τον γύρισε στην συνέχεια πίσω.

Το Ερημητήριο της Όπτινα είναι σαν το «Άγιο Όρος της Ρωσίας».

Ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός είπε μέσω ενός Αγγέλου σε όραμα στον Άγιο Θαδδαίο της Βιτόβνιτσας να Εχει θάρρος γιατί είχε ακόμα να βοηθήσει και να παρηγορήσει πολλούς Σέρβους στην φυλακή από τα SS και τους Ναζί Γερμανούς το 1.943 μ.Χ., όπως και στον Απόστολο Παύλο το ίδιο γιατί είχε να κηρύξει σε άρχοντες και βασιλείς σε όλη την οικουμένη, όπως και στην ίδια την Ρώμη στην φυλακή από τους Εβραίους και τους Ρωμαίους.

Τόσο ο Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης, όπως και ο Άγιος Πορφύριος έλεγαν ότι η ζωή μας είναι σαν καταιγίδα και από τις δύσκολες μας λυτρώνει μόνο η αγκαλιά του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού.

Ο Άγιος Γέροντας Θαδδαίος από την Σερβία μιλούσε σε τρίτο πρόσωπο για τον εαυτό του, όπως και ο Καίσαρας.

Εμφανίστηκε ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός και η Παναγιά μας στον Άγιο Θαδδαίο της Βιτόβνιτσας και σε άλλους Αγίους, π.χ. τον Απόστολο Παύλο και τον Άγιο Παίσιο.

Δεν είχε που να μείνει και την «κεφαλή κλείνει» ο Άγιος Θαδδαίος της Βιτόβνιτσας τα τελευταία χρονιά της επίγειας ζωής του, σαν τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό.

Με τον θάνατο του Αγίου Θαδδαίου της Βιτόβνιτσας ακόμα και τα ζώα που αγαπούσε και προστάτευε τον αποχαιρέτισαν και του απέδωσαν τιμή, όπως έγινε και με άλλους Αγίους, π.χ. τον Άγιο Σεραφείμ του Σάρωφ, τον Άγιο Γεράσιμο τον Ιορδανίτης και τον Κάθμπερτ Λίντισκορν.

Ο Άγιος Ιωαννίκιος ο Μέγας όσο ήταν λαϊκός και στρατιωτικός ήταν αήττητος σαν τον Άγιο Μέγα Κωνσταντίνο και τον Μέγα Αλέξανδρο.

Όπως η Αρχαία Ρωμαϊκή ειδωλολατρική Αυτοκρατορία δίωκε τους Χριστιανούς και σκότωσε εκατομμύρια από αυτούς, αλλά στο τέλος έγινε Χριστιανική επί Μεγάλου Κωνσταντίνου και από το κήρυγμα των Ευαγγελίων, έτσι και η Σοβιετική κομμουνιστική άθεη Ρωσία (ΕΣΣΔ τότε) δίωξε και αυτή τους Χριστιανούς και σκότωσε εκατομμύρια από αυτούς, αλλά στο τέλος ξαναέγινε Χριστιανική επί Γκορμπατσόφ, Γιέλτσιν και Πούτιν.

Όπως με τέχνασμα οι Έλληνες (μέσω του Δούρειου Ίππου) εισήλθαν στην πόλη της Τροίας και άνοιξαν τις πύλες, και την κατέλαβαν, έτσι και η Ιερουσαλήμ (τότε Ιεβούς) καταλήφθηκε από τον Δαβίδ άντρες που εισήλθαν μέσα σε αυτή από ένα υπόγειο πέρασμα ενός υδραγωγείου/πηγαδιού που οδηγούσε μέσα στην πόλη αυτή.

Με τον Τίμιο Σταυρό και την ένδοξη Θεϊκή Του Δύναμη ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός τον διάβολο, τον θάνατο, την κόλαση, τον Άδη και τους δαίμονες, όπως και ό Άγιος Μέγας Κωνσταντίνος τους αντίθεους ειδωλολάτρες εχθρούς του.

Με το λάβαρο του Τίμιου Σταυρού κατάφερε να κερδίσει και ο ένδοξος Αυτοκράτορας της Ρωμανίας Ηράκλειος να νικήσει τους Ζωροάστρες Πέρσες που είχαν αρπάξει τμήμα του Τιμίου Σταυρού και να τον φέρει ξανά πίσω στην Ρωμανία.

Όπως ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός με την θυσία Του και τους Μάρτυρες και τα Μαρτύρια που ακολούθησαν μετά από Αυτόν κατά το παράδειγμα Του (που και αυτοί ήταν όπως ο Κύριος ασκητικοί, είχαν απαρνηθεί τα πλούτη και ήταν εκούσια φτωχοί), όπως και με την μη βίαιη αντίσταση, την Μεγάλη Πίστη και τα Θαύματα τους, κατάφεραν να ρίξουν από μέσα ειρηνικά την πανίσχυρη ειδωλολατρική αντίθεη Ρωμαίοι Αυτοκρατορία που τους δίωκε και έκανε να μαρτυρήσουν 11 εκατομμύρια από αυτούς και στο τέλος να την κάνουν Χριστιανική.

Αντίστοιχα και ο Γκάντι (διαβάζοντάς τα βιβλία του Ρώσου συγγραφέα Τολστόι που μίλαγαν για τον Χριστιανισμό και τους Μάρτυρες και την μη βίαιη αντίσταση) και ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ (κατά το παράδειγμα του Κυρίου και του Γκάντι), με την μη βίαιη και ειρηνική παθητική αντίσταση και αυτοί, κατάφεραν παρά τους διωγμούς να νικήσουν την πανίσχυρη Βρετανική Αυτοκρατορία και την Αμερικανική πολιτική αντίστοιχα (και με τον τρόπο αυτό ο ένας να ελευθερώσει την Ινδία και ο άλλος να κερδίσει δικαιώματα για τους Αφροαμερικάνους στις ΗΠΑ), με τίμημα και σε αυτούς τον μαρτυρικό θάνατο των ηγετών τους, ενώ ο Γκάντι ακολουθήσε την εκούσια φτώχεια και τον ασκητισμό και του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού και των Μαρτύρων.  

Την τρίτη θέση στο Βασίλειο είχε ο Δανιήλ όταν έλυσε το όραμα με το Χέρι επί Βαλτάσαρ, όπως και την δεύτερη ο Ζοροβάβελ όταν εξήγησε την αξία της αλήθειας στον Δαρείο, όπως και ο Μαρδοχαίος επί Αχασβηρου/Ξέρξη όταν έσωσε αυτόν από μία απόπειρα δολοφονίας των αυλικών του.

Βασιλική στολή/πορφύρα και διάβημα/στέμμα κέρδισε ο Μαρδοχαίος επί Ξέρξη/Αχασβηρου για τις υπηρεσίες του, όπως και ο Ζοροβάβελ για τον ίδιο ακριβώς λόγο από τον Δαρείο.  

Ο Δαρείος έκανε συμπόσιο για τους κυβερνήτες των 127 επαρχιών του κράτους του, όπως ακριβώς και ο Ξέρξης/Αχασβήρος.

Στο χωριό Κοτρόνι που πέρασε ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός και εν του εδωσαν ούτε ένα ποτήρι νερό, η Εκκλησιά της Παναγιάς έχει μεγαλύτερη κλίση από τον Πύργο της Πίζας.

Σκλάβοι γίνονταν όσοι δεν είχαν να πληρώσουν τα χρέη τους στην Αρχαία Αθήνα και στο Αρχαίο Ισραήλ.

Στὴν Ἀλεξανδρινὴ Ἐκκλησία, ἐπὶ 75 χρόνια Πατριάρχης ἦταν «Ἰωακεὶμ ὁ πάνυ», δηλ. ὁ μέγας. Ἦταν ἐνάρετος, ταπεινός, ἁπλὸς καὶ ἀγαθὸς μὲ πολλὰ χαρίσματα πλουτισμένος καὶ κατὰ τὴ μακρόχρονη περίοδο τῆς Πατριαρχίας του, πολλὰ θαύματα δι’ αὐτοῦ ἐνήργησεν ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ καὶ ἀφοῦ ἐποίμανε θεάρεστα τὸ πλήρωμα τῶν χριστιανῶν, κοιμήθηκε σὲ ἡλικία 135 χρόνων, όπως και ο Άγιος Συμεών ο Θεοδόχος (https://orthodoxathemata.blogspot.com/2024/09/blog-post_459.html).

Ο Άγιος Μεγαλομάρτυς Εὐστάθιος πανῆλθε στὸ στράτευμα, ἐνίκησε τοὺς βαρβάρους καὶ γύρισε στὴ Pώμη. Τοῦ ξαναδῶσαν τὴν περιουσία του, ἀποκατεστάθη, δηλαδή. Καὶ μιὰ μέρα ὁ αὐτοκράτωρ Ἀδριανός, πλέον ὁ διάδοχος τοῦ Τραϊανοῦ, τὸν ἐκάλεσε νὰ θυσιάσουν στὸν ναὸ τῶν εἰδώλων, γιὰ νὰ εὐχαριστήσουν, τάχα, τοὺς Θεοὺς γιὰ τὴ νίκη ποὺ τοὺς ἔδωκαν, καὶ τὴν ὁποία εἶχε πετύχει ὁ μέγας Εὐστάθιος, ὁ ὁποῖος μέχρι τότε λεγόταν Πλακίδας καὶ μετὰ τὸ βάπτισμα ὀνομάσθηκε Εὐστάθιος.

Λοιπόν. Ἐκεῖνος, ὅμως, ὁμολόγησε τὸν Χριστό, τὸν ἀληθινὸ Θεό. Καὶ τότε ὁ Ἀδριανὸς τὸν ἐτιμώρησε γιὰ τὴν πίστη του, καθὼς καὶ τὴ Θεοπίστη, τὴ γυναῖκα του, καὶ τὸν Ἀγάπιο καὶ Θεόπιστο, τὰ τέκνα του. Τί τοὺς ἔκανε;

Τοὺς ἔβαλε μέσα σ’ ἕνα χάλκινο βόδι, πυρακτωμένο (σαν του τύραννου Φάλαρι) καὶ τοὺς ἔκλεισε. Κι ἐκεῖ παρέδωσαν τὶς ψυχές των αὐτοὶ οἱ τέσσερεις λεβέντες στὸν φιλάνθρωπο Χριστό. Κι ὅταν ὕστερα ἄνοιξαν τὸ βόδι, νὰ δοῦν τί ἔγινε, δὲν εἶχε καεῖ οὔτε τρίχα ἀπ’ τὰ σώματά τους (σαν τους Τρεις Παίδες στην Βαβυλώνα). Εἶχαν παραδώσει τὶς ψυχές τους μόνο στὸν Κύριο. Εἶν’ αὐτὸ ποὺ λέει τὸ Εὐαγγέλιο. «Καὶ θρὶξ ἐκ τῆς κεφαλῆς ὑμῶν οὐ μὴ ἀπόληται» (https://orthodoxathemata.blogspot.com/2024/09/blog-post_449.html).

Η εορτή του Αποκεφαλισμού του Προφήτη, Προδρόμου και Βαπτιστή του Κυρίου Ιωάννη.Αρχιμανδρίτης Ραφαήλ Καρελίν.

Δοξάζοντας τον Ιωάννη τον Βαπτιστή, χαιρόμαστε για το ύψος στο οποίο ο Κύριος ανύψωσε την ανθρώπινη φύση στο πρόσωπό του, και ταυτόχρονα εμείς, όπως λέμε,Βλέπουμε κάτω από τα πόδια μας μια απύθμενη άβυσσο στην οποία πέφτει η ανθρωπότητα στο πρόσωπο της εγκληματικής δυναστείας του Ηρώδη.

Το όνομα Ηρώδης εμφανίζεται συχνά στο Ευαγγέλιο. Αυτό δεν είναι μόνο το όνομα ενός ατόμου, αλλά και ένα οικογενειακό επώνυμο. Ο πρώτος Ηρώδης ήταν ο Αντίπατρος, ο οποίος ονομάστηκε «μεγάλος», ίσως λόγω των μεγάλων θηριωδιών του. Ο δεύτερος Ηρώδης είναι ο Αντύπας, ο ίδιος που σκότωσε τον Ιωάννη τον Βαπτιστή.

Ο τρίτος είναι ο Ηρώδης Αγρίππας, που ονομάζεται Αγρίππας ο Πρώτος, ο οποίος συνέκρινε τον εαυτό του με θεότητα και πέθανε ξαφνικά μπροστά στους ανθρώπους. Ο τέταρτος Ηρώδης είναι ο Αγρίππας ο Δεύτερος, ο καλύτερος από όλους τους Ηρώδη, ενώπιον του οποίου κήρυξε ο άγιος. τον Απόστολο Παύλο και που ήθελε να τον ελευθερώσει από τα χέρια των Ιουδαίων.

Ο Ηρώδης Αντύπας Α' κλήθηκε στην Ρώμη για κρατικές υποθέσεις. Ο αυτοκράτορας Τιβέριος συσσώρευσε πολλά παράπονα για την αυθαιρεσία και την σκληρότητα του Ηρώδη. Όταν έφτασε στην πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας, έμεινε με τον συγγενή του, τον ξάδερφό του Φίλιππο, που ζούσε στη Ρώμη ως ιδιώτης. Ο Φίλιππος υποδέχτηκε τον Ηρώδη με κάθε φιλοξενία και εγκαρδιότητα, αν και, όντας στην εξουσία, δεν θυμόταν καν την ύπαρξη του αδελφού του.

Πρέπει να πούμε ότι ο αυτοκράτορας Τιβέριος ήταν ένας ψυχικά άρρωστος άνθρωπος, που πάντα φανταζόταν συνωμοσίες και απόπειρες κατά της ζωής του. Ο θυμός του αυτοκράτορα ήταν τρομερός και δολοφονικός και οι αποφάσεις του ήταν γρήγορες και ανελέητες.

Και επομένως, δεχόμενος τον Ηρώδη, ο Φίλιππος εκτέθηκε σε κίνδυνο: αν ο Ηρώδης είχε κατηγορηθεί και εκτελεστεί, τότε η βασιλική οργή θα είχε αγγίξει το σπίτι του αδελφού που τον δέχτηκε. Ωστόσο, ο Φίλιππος επέλεξε να εκπληρώσει τον ιερό νόμο της φιλοξενίας.

Η συνάντηση με τον Καίσαρα πήγε καλά για τον Ηρώδη, κατάφερε να δικαιολογηθεί και αφέθηκε ελεύθερος με την ησυχία του. Και ευχαρίστησε τον αδελφό του για την αρχοντιά του, ανταποδίδοντάς του απαγάγοντας τη νεαρή σύζυγό του Ηρωδιάδα και φυγαδεύοντας κρυφά μαζί της από τη Ρώμη. Μαζί τους ήρθε και η κόρη της Ηρωδιάδας, η Σαλώμη, που ήθελε περισσότερο να γίνει πριγκίπισσα στην Γαλιλαία παρά να ζήσει στην Ρώμη στην αφάνεια.

Ο Ηρώδης ντροπιασμένος έδιωξε την νόμιμη σύζυγό του, την ενάρετη κόρη του Άραβα βασιλιά Αρέτα, από τον εαυτό του και τότε ο Ιωάννης ο Βαπτιστής ύψωσε την φωνή του εναντίον του. Το παράδειγμα του βασιλιά θα μπορούσε να είναι μεταδοτικό για τον λαό, οπότε ο Ιωάννης τον κατήγγειλε άφοβα. Ούτε οι απειλές, ούτε η κολακεία, ούτε η πειθώ είχαν καμία επίδραση στον προφήτη.

Τότε ο Ηρώδης διέταξε να τον συλλάβουν κρυφά και να τον φυλακίσουν στο φρούριο Mohedron, που βρίσκεται στην ανατολική ακτή της Νεκράς Θάλασσας. Ο Ηρώδης έχτισε αυτό το φρούριο προετοιμαζόμενος για πόλεμο με τους Άραβες, γνωρίζοντας ότι ο βασιλιάς της Αραβίας θα τον εκδικηθεί για την ντροπή της κόρης του.

Και μια μέρα, στα γενέθλια του Ηρώδη, οι καλεσμένοι συγκεντρώθηκαν στο Mohedron, συμπεριλαμβανομένων των πρεσβυτέρων του ισραηλινού λαού. Η Σαλώμη, η κόρη της Ηρωδιάδας, βγήκε να χορέψει μπροστά τους, και ευχαρίστησε τόσο πολύ τον βασιλιά και τους μεθυσμένους καλεσμένους του, που ο Ηρώδης ορκίστηκε να εκπληρώσει οποιαδήποτε επιθυμία της, ακόμα κι αν ζητούσε το μισό βασίλειο. Η Σαλώμη ρώτησε τη μητέρα της Ηρωδιάδα τι να ρωτήσει τον βασιλιά και εκείνη απάντησε: «Το κεφάλι του Ιωάννη του Βαπτιστή».

Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, ο οποίος εξορίστηκε και ο ίδιος από τις δολοπλοκίες της αδίστακτης Βυζαντινής βασίλισσας Ευδοξίας, με λίγα λόγια την ημέρα του Αποκεφαλισμού του Ιωάννη του Προδρόμου λέει: «Δεν υπάρχει τίποτα πιο τρομερό από την οργή του μια κακιά γυναίκα. Καλύτερα να ασχολείσαι με δράκους παρά μαζί της. Πάλι χορεύει η Ηρωδιάδα, πάλι μαίνεται, πάλι ψάχνει το κεφάλι του Ιωάννη», είπε ο Άγιος στον κόσμο, αναφερόμενος ήδη στον εαυτό του.

Τότε ο Ηρώδης, δικαιολογούμενος από το γεγονός ότι πρέπει να εκπληρώσει τον βασιλικό του όρκο, έστειλε έναν πολεμιστή-δήμιο στο μπουντρούμι, το μπουντρούμι του κάστρου, όπου ήταν αλυσοδεμένος ο μεγαλύτερος από τους προφήτες. Αυτός ο πολεμιστής βρήκε τον Ιωάννη τον Βαπτιστή να γονατίζει προσευχόμενος στον Θεό.

Ο Προφήτης ήξερε ότι είχε έρθει ο θάνατός του, αλλά δεν κουνήθηκε καν. Ο πολεμιστής έκοψε το κεφάλι του Ιωάννη με ένα σπαθί και αυτό το κεφάλι το έφεραν στον βασιλιά σε μια επιχρυσωμένη πιατέλα. Το έδωσε στη Σαλώμη, που το έδωσε στην μητέρα της.

Σύμφωνα με τήν  παράδοση η Ηρωδιάδα άρχισε να τρυπάει το στόμα του Ιωάννη του Βαπτιστή με μια βελόνα, το στόμα που την κατήγγειλε, αλλά ως απάντηση άκουσε από τον νεκρό Προφήτη τα ίδια απειλητικά λόγια καταγγελίας.  Διέταξε να θάψουν το κεφάλι του Προδρόμου στο μέρος όπου πετάχτηκαν τα σκουπίδια έξω από το παλάτι και το σώμα του το πήραν οι μαθητές του και το μετέφεραν κρυφά στην πόλη Σεβαστια.

Η εκτέλεση του Ιωάννη του Βαπτιστή δεν είναι μόνο ένα γεγονός που συνέβη πριν από περίπου δύο χιλιάδες χρόνια στην Παλαιστίνη.με μια μυστικιστική έννοια επαναλαμβάνεται συχνά στις ψυχές μας. Η Σαλώμη είναι η εικόνα της αμαρτίας και η κοπέλα που χορεύει είναι οι σαγηνευτικές αμαρτωλές εικόνες που ζωγραφίζονται μπροστά μας.

Ο νους μας είναι ο βασιλιάς, πρέπει να κυριαρχεί στα συναισθήματα, αλλά ο βασιλιάς, μεθυσμένος από το πάθος, γίνεται δούλος της αμαρτίας, και ο νους μας εξελίσσεται στο πώς να ικανοποιήσει το πάθος του.

Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής μυστικά είναι η συνείδησή μας, που μας καταδικάζει δυνατά για αμαρτία, αλλά μετά μισούμε τη συνείδησή μας, θέλουμε να την αντιμετωπίσουμε, θέλουμε να μην μας βασανίσει και να μας καταδικάσει, για να καταλαγιάσει η φωνή της. το καταπιέζουμε, σαν να δικαιολογούμαστε - αυτό είναι σαν να βάζουμε τον Γιάννη στην φυλακή.

Η εικόνα της Ηρωδιάδας είναι μια σκοτεινή, δαιμονική δύναμη που μας ελκύει στην αμαρτία. Και έτσι βρισκόμαστε συχνά αντιμέτωποι με μια επιλογή: είτε τη χάρη του Θεού είτε την αμαρτία. Και επιλέγουμε την αμαρτία. τότε είμαστε σαν αυτούς που σκότωσαν τον Ιωάννη τον Βαπτιστή.

Ο Ηρώδης στέλνει έναν δήμιο στον Ιωάννη, δικαιολογώντας τον εαυτό του λέγοντας ότι διαφορετικά θα ατιμαζόταν στα μάτια του λαού και ποιοι ήταν αυτοί οι άνθρωποι; Αυτοί ήταν ήδη μεθυσμένοι Εβραίοι καλεσμένοι που μισούσαν στην ψυχή τους τόσο τον ίδιο τον Ηρώδη όσο και ολόκληρη τη δυναστεία του. Ο Ηρώδης τους περιφρονούσε, κι όμως ήταν σκλάβος της γνώμης τους.

Τόσο συχνά εκτιμούμε τις απόψεις ανάξιων ανθρώπων και συχνά διαπράττουμε ανέντιμες πράξεις για χάρη των νόμων, των συνηθειών και των απόψεων του κόσμου. Για παράδειγμα, στην παρουσία μας βλασφημούν το όνομα του Θεού, αλλά εμείς μένουμε σιωπηλοί, στην παρουσία μας βλασφημούν, αλλά εμείς χαμογελάμε. Δεν είμαστε αυτή τη στιγμή σαν τον Ηρώδη, που έγινε δούλος των καλεσμένων του;

Η αμαρτία ξεκίνησε με ένα γλέντι στο παλάτι του Ηρώδη και κατέληξε σε ένα τρομερό έγκλημα και φόνο. Η αμαρτία ξεκινάει από μικρή. Στο βιβλίο του Ιώβ ο δαίμονας ονομάζεται δαίμονας, δηλαδή μυρμήγκι και λιοντάρι. Στην αρχή σέρνεται στις καρδιές και στις σκέψεις μας σαν μυρμήγκι, και μετά μεγαλώνει και γίνεται τεράστιο και δυνατό σαν λιοντάρι.

Οι αμαρτίες μας στεγνώνουν την αγάπη μας για τον Θεό. Ρεύματα νερού δεν ρέουν πλέον από την πηγή, η οποία είναι γεμάτη πέτρες και συντρίμμια. Ομοίως, εμείς, χωρίς να καθαρίσουμε την καρδιά μας, δεν μπορούμε να βιώσουμε αληθινή πνευματική χαρά και εγγύτητα με τον Θεό, γιατί ο μόνος δρόμος προς την αγάπη είναι η μετάνοια.

Ο Ιωάννης ο Πρόδρομος είναι ο μεγαλύτερος από τους αγίους μετά την Υπεραγία Θεοτόκο. Συνδυάζει τα κατορθώματα και τα στέφανα των προφητών, γιατί είναι ο τελευταίος από τους προφήτες που προείπε την επικείμενη έλευση του Σωτήρα του κόσμου. Είναι επίσης ο πρώτος από τους αποστόλους γιατί υπέδειξε τους ανθρώπους στον Χριστό που είχαν ήδη έρθει.

Είναι πρωτότυπο των αγίων, αφού τέλεσε το βάπτισμα, πρωτότυπο των χριστιανικών μυστηρίων. Είναι εξομολογητής επειδή φυλακίστηκε για την αλήθεια και είναι μάρτυρας επειδή αποδέχτηκε τον θάνατο επειδή αποκάλυψε τα κακά του βασιλιά.

Είναι γραμμένο ότι αυτός που δέχεται τον θάνατο για παρθενία και αγνότητα στον αγώνα κατά της αμαρτίας είναι ίσος με τους μάρτυρες για την πίστη στον Χριστό. Είναι δίκαιος άνθρωπος, γιατί διατήρησε την αγνότητα και την αγνότητα της ψυχής του, επικοινωνώντας με τους ανθρώπους, δηλώνοντας πάντα μόνο την αλήθεια. Είναι κήρυκας γιατί κήρυξε στους ανθρώπους τη μετάνοια - το πιο απαραίτητο πράγμα για την σωτηρία.

Λένε οι Άγιοι Πατέρες: «Ο Χριστός είναι αγάπη προσωποποιημένη. Ο Ιωάννης είναι η εικόνα της μετάνοιας». Ολόκληρη η εκκλησιαστική λειτουργία - σε όλες τις γιορτές, ακόμη και το Άγιο Πάσχα - είναι εμποτισμένη με θρίαμβο και χαρά από μετάνοια. Και όπως ο Ιωάννης ο Βαπτιστής μας υποδεικνύει τον Χριστό ως Σωτήρα του κόσμου, έτσι και η μετάνοια μας οδηγεί στην αγάπη (https://apantaortodoxias.blogspot.com/2024/09/blog-post_982.html)!

Ο Ηρώδης Αντύπας ντροπιασμένος έδιωξε την νόμιμη σύζυγό του, την ενάρετη κόρη του Άραβα βασιλιά Αρέτα, όπως ακριβώς και ο Άγγλος βασιλιάς Ερρίκος ο Η’ για να συζήσει και να παντρευτεί και αυτός παράνομα την Άννα Μπολείν. 

Ο Όσιος Νίκων ο Μετανοείτε δίδαξε και επανευαγγέλισε ξανά την Πελοπόννησο και την άλλοτε Αραβοκρατούμενη Κρήτη.

Τον Φεβρουάριο του 2022 μ.Χ., ο πατήρ Νικόλαος, με καταγωγή από το Κρανίδι, εκοιμήθη και μόνο τότε ο κ. Δημόπουλος αποφάσισε να αποκαλύψει δημόσια τον τρόπο με τον οποίο ο άνθρωπος αυτός ήταν Χριστιανός. Μας μίλησε, πιάνοντας το νήμα από την αρχή της ιεροσύνης του απλού λευίτη:

O παπα-Νικόλας ο ψαράς. Ένας ψαράς που έγινε ιερέας σε μεγάλη ηλικία, ήταν ο παπα Νικόλας. «Eίδε κάποτε έναν ψαρά με άδεια την σακούλα του και θλιμμένο. Παλιός ψαράς ο ίδιος, κατάλαβε την στεναχώρια του και του πρότεινε να του κάνει δωρεάν αγιασμό στα δίχτυα και στο ψαροκάικο. Μετά τον αγιασμό είπε του ψαρά να ρίξει τα δίχτυα του στην θάλασσα, αλλά αυτός αρνήθηκε. Ήταν σίγουρος ότι δεν θα πιάσει πάλι τίποτα.

Ο παπα-Νικόλας επέμενε όμως με πίστη: “Βρε αδελφέ πες πως μου έδινες 2-3 δραχμές για τον αγιασμό, κάνε τον κόπο σαν ανταμοιβή για μένα!” Στο τέλος ο ψαράς ανοίχτηκε εκεί κοντά και έριξε τα δίχτυα, μέχρι όπου εκόντεψε να γύρει η βάρκα ανάποδα απ’ τα πολλά ψάρια που ψάρεψε (όπως ακριβώς έγινε με το Θαύμα που έκανε και ο Κύριος Ημών Ιησού Χριστός με τον Απόστολο Πέτρο). Χάρισε στον παπα-Νικόλα δύο μεγάλα κοφίνια ψάρια και από τότε, όποτε έπιανε ψάρια, πάντα έστελνε και στον παπα-Νικόλα (https://www.kivotoshelp.gr/index.php/eidhseis/3023-agnostoi-agioi-psarades-tis-epoxis-mas-poy-ezisan-mesa-sta-spilaia-kai-tis-opes-tis-gis-kai-poy-den-eimaste-aksioi-na-pianoume-sto-stoma-mas-to-onoma-tous).

Την Αρχαιότητα, οι πόλεις της Μεσοποταμίας (π.χ. επί Σουμέριων, Ακκαδίων, Βαβυλωνίων, Ασσυρίων κ.λ.π.), είχαν τον δικό τους δήθεν «θεό-προστάτη» (όπως και Αρχαίες Ελληνικές πόλεις), αλλά και σαν τις μέρες μας που οι πόλεις έχουν τον δικό τους τοπικό προστάτη Άγιο.

Και τον Άγιο Γεώργιο Καρσλίδη τον πήγε ο Άγιος Γεώργιος με άλογο του στο Μοναστήρι του θείου του στο Ερεζερούμ πετώντας όταν ήταν μικρό παιδί για να γίνει Μονάχος και μετέπειτα Μεγάλος Άγιος στην Ελλάδα και όλη την Ορθοδοξία.

Αντίστοιχα και Άγιος Ιωάννης, Αρχιεπίσκοπος του Νόβγκοροντ πήγε πάνω σε έναν δαίμονα με μορφή αλόγου στα Ιεροσόλυμα από το Μοναστήρι του και ύστερα γύρισε με τον ίδιο τρόπο πίσω σε αυτό (https://apantaortodoxias.blogspot.com/2024/09/novgorod-7.html, https://apantaortodoxias.blogspot.com/2024/09/blog-post_161.html, https://apantaortodoxias.blogspot.com/2024/09/blog-post_128.html).

Έκλεισε και σφράγισε με την σφραγίδα του τον λάκκο των λέοντων ο Δαρείος ο Μήδιος για να μην μπορεί να μπει κάνεις μέσα και για να μην βγει ο Προφήτης Δανιήλ από αυτόν, όπως και ο Κύρος ο Μέγας σφράγισε με την σφραγίδα του τον ναό του Βηλ για να μην μπορεί να μπει κάνεις μέσα.

Τα μέταλλα από τα οποία αποτελούνταν το άγαλμα στο όνειρο του Ναβαχοδονόσορα ήταν ο χρυσός, ο αργυρός, ο χαλκός και ο σίδηρος, ενώ και τα αγάλματα των δήθεν «θεών» των Βαβυλωνίων ήταν κατασκευασμένα από ίδια μέταλλα (χρυσός, αργυρός, χαλκός, σίδηρος, αλλά και πέτρα και ξύλα).

Ὑπάρχουν πάμπολλα παραδείγματα κληρικῶν καί μοναχῶν, ἀκόμη καί Προφητῶν, πού ἔχουν πολεμήσει ὑπέρ Πίστεως καί Πατρίδος. Ἐνδεικτικῶς, ἀναφέρομεν τά ἑξῆς: 

3.1. Ὁ Προφήτης Ἠλίας κατέσφαξεν πολλάς ἑκατοντάδας ἱερεῖς τοῦ Βάαλ (Γ΄ Βασ. 18:40), οἱ ὁποῖοι ἐξηπάτουν τόν λαόν, ἀποσπῶντες αὐτόν ἀπό τήν Πίστιν εἰς τόν ἀληθινόν Θεόν καί προσηλυτίζοντές τον εἰς τά εἴδωλα, ὅ,τι ἀκριβῶς πράττουν σήμερον καί οἱ Οἰκουμενισταί.   

3.2. Εἰς τήν ἐκστρατείαν τῶν κατακτητῶν Ἑνετῶν ὑπό τόν Δούκαν Ἀ. Δάνδολον κατά τῆς Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Χανίων, οἱ 47 πολιορκούμενοι μοναχοί ἀμύνονται ἀνδρείως ἐπί 12 ἡμέρας, τοξεύοντες ἐπιτυχῶς ἀπό τάς πολεμίστρας τῆς Μονῆς καί ρίπτοντες πελωρίους λίθους «ποιοῦσι θραῦσιν εἰς τό σῶμα τοῦ ἐχθροῦ». Τελικῶς, μή ἔχοντες καμμίαν ἐπικουρίαν, συνθηκολογοῦν καί ὁ ἐχθρός σφαγιάζει τούς 24 ἐκ τῶν 47 μοναχῶν (Σπυρίδων Ζαμπέλιος, Ἱστορικά Σκηνογραφήματα, Ἀθῆναι 1.860 μ.Χ., σ. 38).

3.3. Ἁπό τό ἱστορικόν τῆς θαυματουργοῦ Εἰκόνος τῆς Παναγίας τῆς Παραμυθίας (βλ. διαδίκτυον) πληροφορούμεθα ὅτι, κατά τόν 14^ου Αἰῶνα μ.Χ., μίαν νύκτα ἡ Θεοτόκος προέτρεψε τούς μοναχούς τῆς Ἱ.Μ. Βατοπεδίου ὄχι μόνον νά μή ἀνοίξουν τήν πύλην τῆς Μονῆς, διότι ἔξωθεν ἐκαρτέρουν πειραταί ἕτοιμοι νά εἰσβάλουν εἰς αὐτήν μόλις θά ἠνοίγετο ἡ πύλη, ἀλλά καί ν’ ἀνεβοῦν εἰς τά τείχη τῆς Μονῆς διά νά τούς ἐκδιώξουν. Ἀσφαλῶς, ἡ ἐκδίωξις τῶν πειρατῶν δέν θά ἐγίνετο μέ κομβοσχοίνια!  

3.4. Τό 1.422 μ.Χ. καί τό 1.453 μ.Χ. κληρικοί καί μοναχοί ὑπερασπίζονται τήν Κων/λιν. Πρίν ἀπό τήν Ἅλωσιν, συμπεριελήφθησαν εἰς τούς σχετικούς καταλόγους, μαζί μέ τούς ἄλλους πολίτας, δυναμένους νά φέρουν ὅπλα καί «δυναμένους σταθῆναι ἐν τῷ κάστρῳ» (Γεώργιος Σφραντζῆς, Μικρόν Χρονικόν, εἰς: Νικόλαος Τωμαδάκης,

Περί Ἁλώσεως τῆς Κωνσταντινουπόλεως (1.453 μ.Χ.), ἀνατύπωσις 2ας Ἐκδ., Πουρναρᾶς, Θεσσαλονίκη 1993 (c1.953 μ.Χ.), σ. 167· καί Σπυρίδων Λάμπρος, Παλαιολόγεια καί Πελοποννησιακά, τ. Γ΄, Ἐπιτροπή ἐκδόσεως τῶν καταλοίπων Σπυρίδωνος Λάμπρου, ἐν Ἀθήναις 1926, σ. γ΄, ιθ΄ [εἰσαγωγή], 177-178 [πηγή]). 

3.5. Τό 1.645 μ.Χ. οἱ Τοῦρκοι ἐπιτίθενται κατά τῆς Κρήτης. 34 μοναχοί τῆς Ἱ.Μ. τῆς Παναγίας Χρυσοπηγῆς τῶν Χανίων, ὑπό τόν Ἡγούμενόν των Φιλόθεον Σκοῦφον, συμμετέχουν εἰς τήν ἄμυναν τοῦ Φρουρίου τῶν Χανίων. Κατά τάς σκληράς μάχας πού ἔλαβον χώραν, οἱ 32 ἐκ τῶν 34 μοναχῶν ἐφονεύθησαν (Κ.Δ. Μέρτζιος, Νέαι εἰδήσεις περί Κρητῶν ἐκ τῶν ἀρχείων τῆς Βενετίας. Γ΄ Φιλόθεος Σκοῦφος, Κρητικά Χρονικά, τ. Β΄, 1.948 μ.Χ., σ. 274-275). 

3.6. «Ὅτε βραδύτερον, κατά τά τέλη τοῦ δεκάτου ἑβδόμου Αἰῶνος μ.Χ., ὁ Ἑλληνισμός ὑπεβοήθει τάς ἑνετικάς προσπαθείας κατά τῆς ἡμισελήνου, ἐπ’ ἐλπίδι ἀποτινάξεως τοῦ βαρβαρικοῦ ζυγοῦ καί ἀρχῆς ἐκπληρώσεως τῶν πανελληνίων πόθων, διεκρίθησαν μεταξύ ἄλλων ὁ ἐπίσκοπος Κεφαλληνίας Τιμόθεος Τυπάλδος, ὁ ὁποῖος κατά τήν πολιορκίαν τῆς Λευκάδος ἡγεῖτο σώματος ἐξ 150 κληρικῶν καί μοναχῶν, καί ὁ ἀρχιεπίσκοπος Κορίνθου Ζαχαρίας, ὅστις καί ἐθανατώθη ὑπό τῶν Τούρκων» (Δημ. Σίμου Μπαλᾶνος, Ἡμερολόγιον τῆς Μεγάλης Ἑλλάδος, Ἀθῆναι 1.922 μ.Χ., σ. 255-256). 

3.7. Γνωστοί τοῖς πᾶσι εἶναι, βεβαίως, οἱ ἐθνικο-απελευθερωτικοί ἀγῶνες τῶν κληρικῶν Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανοῦ, ’Ησαΐου Σαλώνων, Γρηγορίου Δικαίου Παπαφλέσσα, Ἀθανασίου Διάκου, τοῦ μοναχοῦ Σαμουήλ πού ἀνετίναξε τό Κούγκι (1.803 μ.Χ.) κ.ἄ.  

3.8. Τήν 26-7-1.823 μ.Χ. ἡ Προσωρινή Διοίκησις τῆς Ἑλλάδος ἀναθέτει εἰς τόν ἐπίσκοπον Μεθώνης νά ἐνισχύσῃ τήν πολιορκίαν τοῦ φρουρίου τῆς Μεθώνης μέ νέους κανονιέρηδες καί πυροβόλα καί ν’ ἀπομακρύνῃ τόν ἐχθρικόν στόλον.

Ἐπίσης, ὁ Ἰωάννης Φιλήμων γράφει ὅτι τό 1.821 μ.Χ. ἐτέθησαν ἐπικεφαλῆς πολεμικῶν δράσεων οἱ ἐπίσκοποι Ἰωνᾶς, Γρηγόριος, Γερμανός καί Θεοδώρητος (Ἀρχεῖα τῆς Ἑλληνικῆς Παλιγγενεσίας, τ. 2, Βιβλιοθήκη τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων, ἐπανέκδοσις, Ἀθῆναι 1.972 μ.Χ., σ. 539· καί Ἰωάννης Φιλήμων, Δοκίμιον Ἱστορικόν περί τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως, τ. 3, Ἀθῆναι 1.860 μ.Χ., σ. 51-52, 158).  

3.9. «Πολλοί μοναχοί τοῦ Αγίου Ὄρους ἐξεστράτευσαν ὑπό τήν σημαίαν τοῦ Σταυροῦ καί τήν ὁδηγίαν τοῦ Ἐμμανουήλ Παππᾶ … μέγας ἐνθουσιασμός κατέλαβε τούς μοναχούς, καί ὑπερδισχίλιοι τῶν νεωτέρων ὡπλοφόρησαν» (Σπυρίδων Τρικούπης, Ἱστορία τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως, 3^η Ἔκδ., τ. 2, Ἀθῆναι 1888, σ. 132). 

3.10. Ἔνοπλοι κληρικοί καί μοναχοί, ὅπως ὁ ἀρχιμ. Ἀρσένιος Κρέστας, ὁ Ἡγούμενος τῆς Ἱ.Μ. Ἁγίου Δημητρίου Καρακαλᾶ Διονύσιος μέ ἐνόπλους μοναχούς, ὁ Ἡγούμενος τῆς Μονῆς   Αὐγοῦ μέ ἄλλους μοναχούς κ.ἄ., συμμετέχουν εἰς τήν πολιορκίαν τοῦ Ναυπλίου (Διονύσιος Κόκκινος, Ἡ Ἑλληνική Ἐπανάστασις, τ. Α΄, 6^η Ἔκδ., Μέλισσα, Ἀθῆναι 1974, σ. 423-424). 

3.11. «Μεταξύ τῶν ἐκ τῆς Ἄνδρου καταταχθέντων εἰς τό τακτικόν στράτευμα εἶναι καί πολλοί μοναχοί … Οἱ καλοί μοναχοί ἀπεφάσισαν ν’ ἀφήσωσι τάς κατά τῶν ἀοράτων ἐχθρῶν ἐν τῇ ἐρήμῳ πολεμούσας φάλαγγας, καί νά καταταχθῶσιν εἰς τάς κατά τῶν ὁρατῶν τῆς πατρίδος ἐχθρῶν πολεμούσας. Ἡ πατρίς πολεμεῖ τήν σήμερον ὄχι μόνον ὑπέρ ἑαυτῆς, ἀλλά καί ὑπέρ τῆς πίστεως ἐκείνης τήν ὁποίαν αὐτή πρώτη ἐδέχθη παρά τῶν κηρύκων τοῦ Χριστοῦ» (Γενική Ἐφημερίς τῆς Ἑλλάδος, ἀριθ. 13, Ναύπλιον, 18 Νοεμβρίου 18.25 μ.Χ., σ. 50) 

3.12. Ὁ Ἰμβραήμ πασᾶς ἐκάλεσεν ἐπανειλημμένως τούς 100 μοναχούς τοῦ Μ. Σπηλαίου Καλαβρύτων νά προσκυνήσουν, ἀλλ’ ἐκεῖνοι ἠρνήθησαν. «Ἡ δύναμις τοῦ Ἰμβραήμ ἦτο κολοσσιαία, ἀλλά δέν ἦτο δυνατόν νά χρησιμοποιηθῇ ὁλόκληρος λόγῳ τῆς ὑφῆς τοῦ ἐδάφους καί τῆς ἐπί καθέτου ἐγκοπῆς τοῦ κρημνοῦ θέσεως τῆς περιωνύμου Μονῆς.

Ἡ ἄμυνα ὑπῆρξεν ἐπίμονος καί ἀποτελεσματική. Οἱ μοναχοί ἐπολέμησαν ἀκατάβλητοι, μέ μαχητικήν ἱκανότητα ὡς οἱ ἐμπειρότεροι τῶν πολεμιστῶν … ὁ Ἰμβραήμ ἀφοῦ ἀπέσυρε τάς δυνάμεις του … χωρίς νά κατορθώσῃ νά πατήσῃ τό Μέγα Σπήλασιον» (Διονύσιος Κόκκινος, Ἡ Ἑλληνική Ἐπανάστασις, τ. ΣΤ΄, 6^η Ἔκδ., Μέλισσα, Ἀθῆναι 1.974 μ.Χ., σ. 124-126)-(https://www.triklopodia.gr/%ce%b4%ce%b7%ce%bc%ce%ae%cf%84%cf%81%ce%b9%ce%bf%cf%82-%cf%87%ce%b1%cf%84%ce%b6%ce%b7%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%bf%ce%bb%ce%ac%ce%bf%cf%85-%cf%84%cf%8c-%cf%87%cf%81%ce%ad%ce%bf%cf%82-%cf%84%e1%bf%86/).

Ο Άγιος Παφνούτιος έζησε στα χρόνια του αυτοκράτορα Διοκλητιανού (284-305 μ.Χ.). Όταν αυτός κήρυξε διωγμό κατά των χριστιανών, ο έπαρχος Αρριανός ξεκίνησε να συλλάβει τον Παφνούτιο μέσα στις ερημιές της Αιγύπτου, όπου ζούσε. Αλλά αυτός έρχεται και συναντά μόνος του τον Αρριανό, που διέταξε να βασανισθεί ο Παφνούτιος επί τόπου.

Ξέσχισαν τις σάρκες του μέχρι του σημείου να φαίνονται τα εντόσθια του. Ο Παφνούτιος προσευχήθηκε και, εντελώς θαυματουργικά, οι πληγές του έκλεισαν με αποτέλεσμα να πιστέψουν στο Χριστό οι δύο στρατιώτες που τον βασάνισαν. Ο Αρριανός αποκεφάλισε τους δύο στρατιώτες, και τον Παφνούτιο τον έριξε στην φυλακή.

Εκεί, συνάντησε 40 προκρίτους που ήταν έγκλειστοι γιατί καθυστερούσαν τους φόρους προς το δημόσιο, και κατάφερε να τους κάνει Χριστιανούς. Το έμαθε ο Αρριανός και οργισμένος τους έκαψε όλους ζωντανούς (όπως εκτέλεσαν και οι Τούρκοι τους φυλακισμένους πρόκριτους στην Τριπολιτσά), αλλά ο Παφνούτιος με θαύμα έγινε άφαντος από τα μάτια του (όπως εξαφανίστηκε και τηλεμεταφέρθηκε και ο Απόστολος Φίλιππος όταν βάφτισε τον Αιθίοπα ευνούχο και ανώτατο βασιλικό επίτροπο της βασίλισσας της χώρας αυτής)-(https://www.pentapostagma.gr/ekklisia/7266153_eortologio-simera-giortazei-o-agios-panfoytios).

Τόσο ο Νώε, όπως και ο Βοόζ ήπιαν και οι δύο κρασί, τους έπιασε κέφι και ύστερα έπεσαν για ύπνο.

Αυτοκτόνησαν με το να κρεμαστούν σε ένα δέντρο οι ολιγαρχικοί στον εμφύλιο της Κέρκυρας, όπως και ο Ιούδας. 

Στον τόπο Μαρτυρίου των τεσσάρων Μαρτύρων του Ρεθύμνου (Γεώργιου, Αγγελή, Μανουήλ και Νικόλαου), εμφανίστηκε Θαυμαστά Ουράνιο φως, όπως ακριβώς έγινε και στον τόπο του Μαρτυρίου του Άγιου Γεώργιου του Νεομάρτυρα εξ’ Ιωαννίνων.

3 θεολόγοι στην Ορθοδοξία, ο Ιωάννης ο Θεολόγος, ο Γρηγόριος  Θεολόγος και Συμεών ο Νέος Θεολόγος

Ήταν βοσκοί που έγιναν βασιλιάδες, με ικανό ανταρτοπόλεμο και νίκες επί των αντιπάλων τους, ο Περδίκκας, ο 1ος βασιλιάς της πάντα Ελληνικής Μακεδονίας μας, όπως και ο Δαβίδ στο Ισραήλ, ενώ και στην Ισπανική Ιβηρία ο βοσκός Βαριάθος έγινε κυβερνήτης της με τις νίκες του επί των Ρωμαίων.

Με υπερφυσικό και σε μεγάλη ηλικία και από στείρους γονείς γεννήθηκαν Θαυματουργικά από τον Θεό, ο Ισαάκ, ο Άγιος Ιωάννης Προδρόμος και Βαπτιστής και η Παναγιά μας.

Οι διδαχές και οι λόγοι και οι Προφητείες πολλών Αγίων, π.χ. του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού και του Αγίου Παίσιου καταγράφηκαν από αυτούς που τις άκουσαν, μαθητές τους που τους ακολουθούσαν και τους επισκέπτονταν, όπως και από πολλές προφορικές μαρτυρίες που διασώθηκαν.

Ο Καποδίστριας, όπως και οι Εθνομάρτυρες, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Γρηγόριος Ε και Επίσκοπος Σμύρνης Χρυσόστομος είπαν όλοι τους ότι η θυσία τους θα βοηθούσε το Ελληνικό Έθνος στην Αναγέννηση του.

Ο Άγιος Γεώργιος από τους 4 Μάρτυρες του Ρεθύμνου είχε κομμένο ένα χέρι σαν τον Αλέξανδρο Υψηλάντη από τους εχθρούς τους.

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Ιωάννης Κωλέκας επέτρεψε τον Κρυπτοχριστιανισμό στους Ορθόδοξους Χριστιανούς της Μικράς Ασίας για να σωθούν και ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Νεκτάριος Λεισίδας στους Ορθόδοξους Χριστιανούς της Κρήτης.

Τόσο οι Κορμούληδες στο Νότιο Ρέθυμνο, όπως και οι Βλατάκηδες στο Νότιο Ηράκλειο είχαν παράλληλους βίους, αφού και οι δύο αυτές πλούσιες οικογένειες ήταν Κρυπτοχριστιανοί, συγγενικές μεταξύ τους και το 1.821 μ.Χ. διακήρυξαν δημοσιά την Πίστη τους στον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό και πολέμησαν ηρωικά κατά των Τούρκων για την ελευθερία της Κρήτης και όλης της Ελλάδας στον Αγώνα της Εθνεγερσίας του 1.821 μ.Χ.

Ο Καποδίστριας ονομάστηκε και Μπαρμπαγιάννης/Καλό-Γιάννης από τον λαό, όπως και ο Αυτοκράτορας Ιωάννης ο Κομνηνός, ο Ιωάννης Μακρυγιάννης και ο Ιωάννης Βατάτζης, ενώ τον έλεγε ο Μέτερνιχ και οι Άγγλοι διπλωμάτες, ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος της Ευρωπαϊκής διπλωματίας και Άγιο (https://www.youtube.com/watch?v=WtVy0ukQnl0), όπως έλεγαν τον Άγιο Ιωάννη Βατάτζη.

Έχομε τον Άγιο, 30 Σεπτεμβρίου τον Άγιο Γρηγόριο επίσκοπο Αρμενίας, τον φωτιστή. Στα χρόνια κι εκείνος του Διοκλητιανού. Τέλος 3ου αιώνος αρχές 4^ου Αιώνα μ.Χ. 284 μ.Χ-305 μ.Χ. Έτσι τα λέμε, για να ξέρουμε που βρισκόμαστε. Δίνουμε τις συντεταγμένες. Έτσι, χονδρικά. Εκείνος έζησε στην Αρμενία. Ο πατέρας του είχε σκοτώσει τον βασιλιά της Αρμενίας και στην συνέχεια τον διαδέχτηκε ο γιός του βασιλιά, ο Τιριδάτης.

Έμαθε πως ο Γρηγόριος είναι χριστιανός και παίρνει πολλούς ειδωλολάτρες και τους φέρνει στον Χριστό και στην Εκκλησία. Τον συνέλαβε, τον απείλησε, ομολόγησε εκείνος την πίστη του, και τότε τι έκανε; Τον έδεσε και τον έριξε μέσα σ ένα λάκκο (όπως έκαναν οι εχθροί του με τον Προφήτη Ιερεμία). Σ’ ένα πηγάδι. Όπως τον Δανιήλ στον λάκκο των λεόντων, που χε άγρια θηρία και Ιοβόλα ερπετά.

Φίδια, σκορπιούς, και τα υπόλοιπα. Και τον έριξε στο λάκκο, γιατί έμαθε πως ο πατέρας του Γρηγορίου είχε σκοτώσει τον πατέρα του. Και Σου λέει, θα σ’ εκδικηθώ τώρα. Τι έφταιγε ο γιός; Ψυχή που αμαρτάνει, αυτή και πεθαίνει, λέει η Παλαιά Διαθήκη. Κι αν σφάλλει ο πατέρας, δεν πληρώνουν τα τέκνα για το σφάλμα του.

Μπορεί να πληρώνουν από άλλα πράγματα, με την βιολογική νομοτέλεια, και τότε αγιάζουν τα τεκνα, αλλά ηθική νομοτέλεια δεν υπάρχει. Να το ξέρομε αυτό. Και τον άφησε στο πηγάδι δεκαπέντε χρόνια, παρακαλώ. Κι όταν είμαστε πουθένα κλεισμένοι, είτε σε ασανσέρ είτε οπουδήποτε είτε σε νοσοκομείο είτε φυλακή, να σκεφτόμαστε τους Αγίους.

Δεκαπέντε χρόνια η ψυχούλα ήταν εκεί μέσα στο πηγάδι. Και μια χήρα ευλαβής του πήγαινε ψωμάκι μόνο και έτρωγε και ζούσε σαν το σπουργιτάκι. Σαν τα πετεινα του ουρανού. Και μάλιστα δεμένος. Τα θηρία δεν τον πείραξαν. Τι έγινε, όμως, στη συνέχεια;

Καθώς εκείνος ζούσε στο πηγάδι, ο Τιριδάτης, ο βασιλιάς της Αρμενίας, τι έπαθε; Σάλεψε το λογικό του (όπως και του Ναβαχοδονόσορα για 7 έτη στην Βαβυλώνα). Έτρωγε τις σάρκες του και πήγαινε στο βουνό, παραιτήθηκε, βέβαια, κι έβοσκε με τα χοιρινά. Σαν άλλο χοιρινό κι αυτός. Κι η αδελφή του, που ‘ταν καλή, είδε στον ύπνον της κάποιον ουράνιο, και της είπε:

Ο αδελφός σου, ο βασιλιάς, δεν θα γίνει καλά, εάν δεν βγάλει τον Γρηγόριο από το πηγάδι. Αν δεν τον ελευθερώσει. Το ‘πε εκείνη στους άρχοντες, πήγαν οι άρχοντες στο πηγάδι, έβγαλαν τον άγιο, ήταν ακέραιος. Δεν είχε πάθει τίποτε.

Κι έλαμπε το πρόσωπο του. Και τι έκανε εκείνος, αμέσως-αμέσως, για να αμείψει τον Τιριδάτη; Αγαπάτε τους εχθρούς υμών, να, ο Χριστός και η Εκκλησία. Θεράπευσε τον εχθρό του. Θεράπευσε τον Τιριδάτη. Κι ο Τιριδάτης μετάνοιωσε. Βαπτίσθηκε, καθώς και όλοι οι άρχοντες και πολύς λαός (https://orthodoxathemata.blogspot.com/2024/09/blog-post_184.html).

«Αγιοφάραγγο»: Ο θρύλος με τους 300 ερημίτες (σαν τους 300 Σπαρτιάτες του ηρωικού βασιλιά Λεωνίδα και τους 300 πολεμιστές του Γεδεών) που συναντιόνταν μια φορά το χρόνο για να δουν πόσοι είχαν απομείνει (όπως με τους 7 ή 9 ή 12 Αόρατους Μοναχούς του Αγίου Όρους που όταν πεθαίνει ένας τον αντικαθιστά άλλος, όπως και οι αντίστοιχοι Αόρατοι Ασκητές της Κρήτης).

Στα Νότια παράλια της Κρήτης πριν από χιλιάδες χρόνια ένα τεράστιο σπήλαιο γκρεμίστηκε και δημιουργήθηκε το επιβλητικό Αγιοφάραγγο. Γεμάτο σπηλιές, απόκρημνα βράχια και δύσκολη πρόσβαση, ήταν ο ιδανικός τόπος για ασκητική ζωή.

Από τη Μινωική εποχή που υπάρχουν ευρήματα ανθρώπινης παρουσίας και μετέπειτα στα χρόνια του Χριστιανισμού, δεκάδες μοναχοί ασκήτευαν στις σπηλιές μέσα στα βράχια του Αγιοφάραγγου. Το όνομα του φαραγγιού δεν είναι τυχαίο, αλλά ούτε και και το εκκλησάκι που είναι αφιερωμένο στον Άγιο Αντώνιο τον ασκητή. Σύμφωνα με τον θρύλο, τριακόσιοι ερημίτες ζούσαν εδώ σε συνθήκες απόλυτης απομόνωσης.

Ο καθένας ασκήτευε μόνος και συναντιόταν με τους άλλους μόνο μια φορά τον χρόνο στο «γουμενόσπηλιο». Εκεί έκαναν καταμέτρηση και έβλεπαν πόσοι είχαν επιβιώσει σε σχέση με τον προηγούμενο χρόνο. Καλά κρυμμένο από την φύση είναι το επιβλητικό Λιμνοβάραθρο Βουρβουλίτης. Μόνο από ψηλά μπορεί να φανεί.

Ένα άνοιγμα στα απόκρημνα βράχια με την λίμνη που επικοινωνεί υπόγεια με την θάλασσα και έχει υφάλμυρο νερό. Δίπλα από την παραλία υπάρχει ένα μονοπάτι που οδηγεί επάνω στον βράχο όπου βρίσκεται ο Βουρβουλίτης. Χρειάζεται όμως μεγάλη προσοχή γιατί τα βράχια είναι απότομα και επικίνδυνα. Ο ασφαλέστερος τρόπος είναι μια πτήση με drone πάνω από το σημείο (https://romioitispolis.gr/agiofaraggo-o-thrylos-me-toys-300-erimites-poy-synantiontan-mia-fora-to-chrono-gia-na-doyn-posoi-eichan-apomeinei/).

«Οι κατ’ εξοχήν δρακοντοκτόνοι άγιοι στην Ανατολική Εκκλησία ήταν οι δυο Θεόδωροι, ο Τήρων και ο Στρατηλάτης. Η παλαιότερη παράσταση με τον Γεώργιο του έκτου αιώνα τον δείχνει ως αξιωματούχο, δηλαδή με την επίσημη και όχι με τη στρατιωτική του στολή. Δεν γνωρίζω για παράσταση του ένατου Αιώνα μ.Χ. Πάντως, μόλις τον εντέκατο εμφανίζεται ως δρακοντοκτόνος. Πως και γιατί αντικαταστάθηκαν οι Θεόδωροι από τον Γεώργιο είναι ένα ζητούμενο».

Εκτός από τη μορφή δράκων το «κακό», πολλές φορές, παίρνει τη μορφή γιγάντων ή τρομερών πολεμιστών, όπως τού Βούλγαρου πολιορκητή τής Θεσσαλονίκης Ιωάννη Ασάν ή Καλογιάννη, τον οποίο οι βυζαντινές πηγές ονομάζουν Σκυλογιάννη και τον οποίο φέρεται στις εικόνες τού να φονεύει ο άγιος Δημήτριος.

Επίσης. οι δράκοι, συνήθως, φυλάνε το νερό πηγών (περίπτωση Αγίου Γεωργίου) και περάσματα (περίπτωση Αγίου Θεοδώρου), στα οποία δεν επιτρέπουν στους ανθρώπους να πλησιάσουν. Ο θάνατος τού τέρατος από τον άγιο έχει ως αποτέλεσμα την απόδοση τού χώρου, και πάλι, σε κοινή χρήση και προς όφελος των ανθρώπων.

Δρακοντοκτόνοι Άγιοι:

    Εκτός τού αγίου Γεωργίου και των κατ’ εξοχήν δρακοντοκτόνων Αγίων τής Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας Θεοδώρων (Τήρωνος και Στρατηλάτη) δρακοντοκτόνοι υπήρξαν και οι επόμενοι Άγιοι:

·           Ο Απόστολος Ανδρέας,

·           Ο Άγιος Γεώργιος,

·      Ο Άγιος Δημήτριος (προστάτης και πολιούχος Θεσσαλονίκης), που εικονίζεται έφιππος, με στρατιωτική περιβολή, να σκοτώνει τον Βούλγαρο πολιορκητή τής Θεσσαλονίκης Ιωάννη Ασάν ή Καλογιάννη, τον οποίο οι Βυζαντινές πηγές ονομάζουν Σκυλογιάννη, και είναι, επίσης, ντυμένος με στρατιωτική περιβολή.

·   Ο Άγιος Δονάτος (30 Απρ.) (στην Παραμυθιά). Ήταν επίσκοπος Ευροίας, στην Παλαιά Ήπειρο, την εποχή τού Μεγάλου Θεοδοσίου, τον 4ο αιώνα. Στον άγιο αποδίδεται η εξολόθρευση τού δράκου που δηλητηρίαζε το νερό στο χωριό τής επαρχίας του με το όνομα Σωρεία, κοντά στις πηγές τού Αχέροντα.

·   Ο Άγιος Ευμένιος, επίσκοπος Γορτύνης Κρήτης (18 Σεπτ.), που με λαμπάδες λέγεται ότι έκαψε έναν φοβερό δράκοντα που του επιτέθηκε. Έζησε τον 7ο αι. και κοιμήθηκε σε βαθύ γήρας.

·       Ο Προφήτης Ηλίας,

·       ο άγιος Ιωάννης (στην Πάτμο),

·       Ο Άγιος Νικόλαος (στην Αττική),

·       Η Αγία Παρασκευή,

·       Ο Άγιος Ρηγίνος (στην Σκόπελο) (25 Φεβρ.), αφού, σύμφωνα με την παράδοση, σκότωσε τον δράκοντα που λυμαινόταν το νησί, στο Δρακοντόσχισμα, που βρίσκεται μεταξύ Σταφύλου και Αγνώντα.

·          Ο Όσιος Υπάτιος, ο εν Ρουφινιαναίς (17 Ιουν., 29 Μαΐου), σε φορητή εικόνα τού 1817, του ι. ναού Παναγίας Δεξιάς τής Θεσσαλονίκης, εικονίζεται με ραβδί να θανατώνει τον τρικέφαλο δράκοντα.

·          Ο Άγιος Φανούριος (27 Αυγ.) την ιδιότητα του αυτήν- του δρακοντοκτόνου Αγίου- πέραν του στρατιωτικού επαγγέλματός του, πιστεύουμε ότι οφείλει στο γεγονός ότι σε στιχηρό τής ακολουθίας του, που ανήκει στον μουσικό Λαυριωτικό κώδικα (Λ 164, φ. 405), που συνέταξε, το πιθανότερον, ο Μητροπολίτης Ρόδου Νείλος ο Β΄ (ο Διασπωρηνός) κατά τον ιδ΄ Αιώνα μ.Χ., σημειώνεται χαρακτηριστικά: «υπερεθαύμασαν Άγγελοι το της ψυχής σου στερέμνιον, ω του Κυρίου αθλητά, Φανούριε, πώς εσαρκώθης ο ένσαρκος δαίμοσι συμπλεκόμενος, ω του Κυρίου αθλητά, Φανούριε, επικρατέστερος γέγονας και την οφρύν αυτών κατέβαλες, ω του Κυρίου αθλητά, Φανούριε» (https://ret-anadromes.blogspot.com/2012/10/23.html).

Όταν κάποτε οἱ Ἰσραηλίτες ἀποστάτησαν, ἔστειλε ο Θεός τούς Βαβυλωνίους, οι οποίοι τούς αἰχμαλώτισαν καί τούς μετέφεραν στήν Βαβυλώνα, ὅπου ἔμειναν γιά 70 χρόνια (παραδόξως καί οἱ Ρῶσοι παρέμειναν στά γκούλακ γιά 70 χρόνια!).

Ο Μωάμεθ ὁ Πορθητής τό 1.453 μ.Χ., ὅταν μπῆκε στην πόλη μέσα, τό πρῶτο βράδυ πού ἔκανε τό δεῖπνο μέ τίς παλλακίδες, εἶδε στόν τοῖχο νά φαίνεται μία παλάμη μέ 5 δάκτυλα, όπως και ο Βαβυλωνιος βασιλιας Βαλτασαρ επί Προφητη Δανιηλ.

Οἱ τρεῖς λοιπόν διαχρονικοί ἐχθροί τοῦ Γένους, πού εἴπαμε ὅτι εἶναι οἱ Ἑβραῖοι (μετά τήν σταύρωση τοῦ Χριστοῦ), οἱ Φράγκοι (μετά τήν κατάληψη τῆς Δυτικῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας ἀπό τούς Φράγκους) , καί τό Ἰσλάμ (μετά τήν μάχη τοῦ Μαντζικέρτ, τό 1071 μ.Χ.), πού εἶναι σήμερα οἱ Τοῦρκοι καί οἱ Σουνῖτες Ἰσλαμομετανάστες, τόν 21^ο Αἰῶνα μ.Χ. χτύπησαν τό ἐναπομεῖναν κομμάτι τῆς Ρωμηοσύνης (ἐπειδή τήν μισοῦν ἀφάνταστα), τοῦ κράτους δηλαδή τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου, τό νοτιοανατολικό της ἀκόμα ὑπάρχον κομμάτι, πού περιλαμβάνει τήν Χριστιανική Μέση Ἀνατολή και τά δύο Ελληνικά κράτη τῆς Ἑλλάδος καί τῆς Κύπρου. Καί τήν μέν Χριστιανική Μέση Ἀνατολή

Ἡ ἱστορία διδάσκει, ὅτι παιδεία τοῦ Θεοῦ γιά τήν ἀπαλλαγή ἑνός λαοῦ ἀπό τά δεινά σχεδόν πάντα περνάει μέσα ἀπό αἷμα καί θυσίες. 200 χρόνια μαρτυρίου χρειάσθηκαν, μέ χιλιάδες μάρτυρες τούς πρῶτες δύο αἰῶνες μετά τόν Χριστό, γιά να πῆ ὁ Θεός ''Στόπ, μέχρι ἐδῶ!''.

Καί δείχνει στόν Μέγα Κωνσταντῖνο τόν ἄκτιστο Τίμιο Σταυρό στόν οὐρανό καί ἀναλαμβάνει ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος καί δίνει τέλος στην εἰδωλολατρία, καί φτιάχνει μιά αὐτοκρατορία πού ἔπιανε ἀπό τήν Ἀγγλία μέχρι κάτω τήν Συρία, τό Imperium Romanorum. Τήν Ρωμανία.

400 χρόνια μαρτυρίου χρειάσθηκαν γιά τήν ἀνάσταση τοῦ Γένους ἀπό την ὑποδούλωση στούς Τούρκους μέσα ἀπό τούς ἥρωες καί ἡγέτες τοῦ 21 μ.Χ. Γιά την ἀνάσταση τώρα τοῦ σημερινοῦ ἀποστασιοποιημένου ἀπό τήν παράδοσή του Ελληνικοῦ Γένους, τί παιδεία θά χρησιμοποιήση ὁ Θεός;

Ο Καποδίστριας ονομάστηκε και Μπαρμπαγιάννης/Καλό-Γιάννης από τον λαό, όπως και ο Αυτοκράτορας Ιωάννης ο Κομνηνός, ο Ιωάννης Μακρυγιάννης και ο Ιωάννης Βατάτζης, ενώ τον έλεγε ο Μέτερνιχ και οι Άγγλοι διπλωμάτες, ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος της Ευρωπαϊκής διπλωματίας και Άγιο (https://www.youtube.com/watch?v=WtVy0ukQnl0), όπως έλεγαν τον Άγιο Ιωάννη Βατάτζη.

Ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός είχε πολύ καλό φιλο τον Λάζαρο και αγαπημένο μαθητή και καλό φιλο τον Άγιο Ιωάννη τον Ευαγγελιστή και Θεολόγο, όπως ακριβώς και ο Μέγας Αλέξανδρος τον Ηφαιστίωνα.

Όταν ένα πτώμα νεκρού τοποθετήθηκε στον τάφο του Ελισαίου, ο νεκρός αναστήθηκε όταν ακούμπησε τα οστά του, όπως και ο γιος μιας χήρας στον Ρέθυμνο όταν προσευχήθηκε στην ταφή των 4 Μαρτύρων αναστήθηκε (σαν της Ανάσταση του γιου της χήρας Ναυν με τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό και της χήρας επί Προφήτη Ελισαίου).

3 μέρες έμειναν άταφα τα σώματα των 4 Μαρτύρων του Ρεθύμνου, όπως και του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, αλλά και του Εθνομάρτυρα Αγίου Οικουμενικού Πατριάρχη Γρηγορίου του Ε’, όσες μέρες δηλαδή έμεινε και στον Πανάγιο Τάφο και το σώμα του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού μέχρι την Ένδοξη Ανάσταση Του.

Στους Άγιους 4 Μάρτυρες του Ρεθύμνου, όπως και σε πολλούς άλλους Άγιους, π.χ. τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό, τον Άγιο Παίσιο, τον Άγιο Πορφύριο, τον Άγιο Ιάκωβο Τσαλίκη, όπως και με τον Εθνομάρτυρα Αγίου Οικουμενικό Πατριάρχη Γρηγορίου του Ε’, πρωτα έγιναν Άγιοι από τον λαό και στην συνείδηση του και ύστερα από την Εκκλησία και το Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Οι Άγιοι 4 Μάρτυρες (που ήταν συγγενείς μεταξύ τους) του Ρεθύμνου προτίμησαν το Μαρτύριο από το να προδώσουν την Πίστη τους και μαρτυρήσαν με την σειρά από τον μεγαλύτερο ως τον μικρότερο, παρά τις υποσχέσεις και τις απειλές των τυράννων, όπως ακριβώς και οι Άγιοι 7 Μακκαβαίοι (που ήταν αδέρφια, μαζί με τις μητέρα τους).

Ο Μητροπολίτης Ρεθύμνου και Ιωάννινων Ιωαννίκιος πρωτοστάτησε στην Αγιοποίηση, τόσο των 4 Μαρτύρων, όσο και του Αγίου Γεωργίου του Νεομάρτυρα εξ΄ Ιωάννινων.

Στον ήδη ετοιμασμένο τάφο του Ιωσήφ εξ΄ Αριμαθείας τάφηκε ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός μέχρι την Ένδοξη Ανάσταση Του και ο τάφος του έγινε ο Πανάγιος Τάφος, όπως και στους ήδη ετοιμασμένους (πριν το Μαρτύριο τους) τάφηκαν αλλά 13 άτομα, ενώ οι 4 Μάρτυρες τάφηκαν σε άλλο κοινό τάφο.

Οι Άγιοι 4 Μάρτυρες μαρτύρησαν στην Μεγάλη Πόρτα, διπλά από έναν Αιωνόβιο Πλάτανο, όπως τον Πλάτανο που μαρτυρούσαν στην Άρτα οι Έλληνες πατριώτες επί Αλή Πασά.

Οι Άγιοι 4 Μάρτυρες στο Ρέθυμνο αποκεφαλίστηκαν από ισλαμιστές, όπως ακριβώς στις μέρες μας αποκεφαλίζονται νέοι Μάρτυρες σε Συρία και Ιράκ από τους ισλαμιστές του ISIS.

Σε στάβλους αλόγων μετέτρεψαν Εκκλησίες οι βάρβαροι Τούρκοι, οι βάρβαροι κομμουνιστές των Λένιν και Στάλιν στην Ρωσία, ενώ το ίδιο έκαναν και οι εξίσου βάρβαροι Γερμανοί στην διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής της πατρίδας μας με τον Ιερό Ναό των 4 Μαρτύρων στο Ρέθυμνο.

99 Πατέρες + ο Ιησούς Χριστός = 100! Ο Άγιος Ιωάννης ο Ερημίτης και οι άλλοι 98 θεοφόροι Πατέρες, σύντροφοι και πνευματικοί συναγωνιστές του, που ασκήτεψαν στην περιοχή του νομού Χανίων, είναι από τους πιο αγαπητούς αγίους στην Κρήτη και θεωρούνται από τους πρωτοπόρους του ορθόδοξου μοναχισμού στο Νησί, που αργότερα έλαβε τεράστιες διαστάσεις και έδωσε λαμπρά πνευματικά αναστήματα.

Κατά την παράδοση, προέρχονταν από την Αίγυπτο και ήρθαν στην Κρήτη από την μεγάλη τους ταπεινοφροσύνη, αναζητώντας απόμερο τόπο να ασκητέψουν. Παρέμειναν 99, ώστε μαζί με το Χριστό, με τον Οποίο βρίσκονταν σε ενότητα, όπως και μεταξύ τους, να συμπληρώνεται ο αριθμός 100.

Πρώτη τους στάση ήταν η περιοχή Αζωυρές. Εκεί μόνασαν και απέκτησαν μεγάλη φήμη, γιατί ήταν προικισμένοι με το διορατικό και το θαυματουργικό χάρισμα, με αποτέλεσμα να βοηθήσουν ποικιλότροπα το φτωχό και ταλαιπωρημένο Κρητικό λαό (https://romioitispolis.gr/99-pateres-o-iisoys-christos-100/).

Ο Ιεχονίας έπεισε τους Εβραίους που είχαν παντρευτεί αλλοεθνείς γυναίκες και είχαν αποκτήσει παιδιά με αυτές να τις διώξουν με αυτά, όπως έκανε η Σάρρα με τον γιο του Ισμαήλ από την αλλοεθνή Αιγύπτια Άγαρ.

ΤΟ ΆΓΑΛΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΎ ΣΤΗΝ ΑΡΜΕΝΊΑ.

Το άγαλμα του Ιησού Χριστού, που σχεδιάστηκε από τον Αρμένιο γλύπτη, με την ονομασία Armen Manvelian, θα έχει ύψος 33 μέτρα τοποθετημένο στην κορυφή βάθρου 44 μέτρων που θα τοποθετηθεί στο όρος Χάτης, το οποίο βρίσκεται περίπου 30 χιλιόμετρα Βορειοανατολικά του Ερεβάν, και το οποίο είναι περισσότερο από 2500 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Η Χριστιανική Αρμενία διώκεται, αλλά με ευλογημένους ανθρώπους (https://apantaortodoxias.blogspot.com/2024/09/blog-post_570.html).

Συμπερασματικά, θα μπορούσε να πει κάνεις, ότι το ιερό βιβλίο της Αγίας Γραφής, εξετάζοντας πολλά από τα περιστατικά του, περιέχει πολλά γεγονότα της παγκόσμιας ιστορίας, τα οποία είναι πάντα ιδιαίτερα διδακτικά για όλους τους αναγνώστες του.