Ο ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΣ ΒΙΟΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΝΟΔΟΥ ΤΟΥ ΓΕΡΜΑΝΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ BJÖRN HÖCKE ΚΑΙ ΟΙ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΒΙΟ ΤΟΥ ΑΔΟΛΦΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

Ο παραλληλος βιος της πολιτικης ανοδου του Γερμανου πολιτικου Björn Höcke και οι ομοιοτητες του με τον πολιτικο βιο του Αδολφου Χιτλερ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Ως γνωστόν, ο 45χρονος Γερμανός πολιτικός, Björn Höcke, αποτελεί μέλος οικογένειας που έφτασε στα εδάφη της Γερμανάς, ως πρόσφυγας από την Ανατολική Πρωσία ως πρόσφυγες, λόγω της προέλασης των Σοβιετικών στα εδάφη αυτά, τον καιρό του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου (και ως εκ τούτου, έχει μνησικακία και τάση για επανάκτησης των εδαφών αυτών για την Γερμάνια, λόγω και των προσωπικών βιωμάτων της οικογένειας του).

Στην δε νεανική του ηλικία, ο Björn Höcke, μεγάλωσε σε ένα σπίτι στο χωριό Anhausen,  στην περιοχή της Ρηνανίας-Παλατινάτου, μέσα αγροκτήματα, παίζοντας στους τοπικούς δρόμους και στο δάσος.

Η παιδική ηλικία του, υπήρξε μια εποχή παιδικών ειδυλλιακών καταστάσεων, κατά την οποία, άκουγε τις περισσότερες φορές, τις ιστορίες των παππούδων του για την Ανατολική Πρωσία, καθώς το παλιό σπίτι που αυτοί είχαν εκεί.

Παρόλα αυτά, αν και θεωρούσε ως παιδί τον τόπο που του περιέγραφαν οι παππούδες του ως έναν παράδεισό, σκόπιμα δεν τον επισκέφθηκε ποτέ ο ίδιος όταν μεγάλωσε,  υποστηρίζοντας ότι δεν ήθελε να αφήσει τον κόσμο των ονείρων του να καταστραφεί (βλέποντας τον ίσως κατεστραμμένο, αφού τώρα πια αυτή η περιοχή ανήκε στην Πολωνία).

Στην ηλικία των 14 ετών, ο Höcke προσχώρησε στην Union Junge. Ως πρότυπο του την εποχή αυτή, είχε τον Helmut Kohl, για την μεγάλη «πνευματική-ηθική αλλαγή», καθώς και την ενοποίηση που επέφερε αυτός στην Γερμανία.

Ο πατέρας του Höcke ήταν Προτεστάντης, δάσκαλος  στο επάγγελμα, ενώ η μητέρα του, μια καθολική νοσοκόμα, ενώ είχε επίσης και δύο αδελφές.

Στην αρχή, λόγω και της πίστης των γονιών του, προσπάθησε να γίνει ένας  θρησκευτικός άνθρωπος στην εφηβεία του, όπως επίσης και να αρχίσει την προσευχή, αλλα κατά τα λεγόμενα του ιδίου, παρόλο που προσπάθησε να εξαναγκάσει τον εαυτό του να γίνει, αυτή η  αναζήτηση του για «βεβαιότητα πίστης», τελικά απέτυχε.

Στην συνέχεια, ο Höcke άρχισε τις σπουδές νομικών στην Βόννη, αλλά εγκατέλειψε την σχολή του μετά από μόλις δύο εξάμηνα.

[Δεν είναι όμως μόνο ο  Björn Höcke, ο μονός διάσημος ευρωσκεπτικιστής ή ακροδεξιός πολιτικός στην Ευρώπη που δεν ολοκλήρωσε τις σπουδές του:

Ειδικά στην Ιταλία, ο διάσημος πια αρχηγός της Λέγκας του Βορρά (και γιος επιχειρηματία), Ματέο Σαλβίνι, δεν ολοκλήρωσε τις σπουδές του, ενώ στην συνέχεια στράφηκε στην πολιτική, εγγραφόμενος στην Λέγκα του Βορρά (https://alophx.blogspot.gr/2016/09/v-behaviorurldefaultvmlo_68.html, https://alophx.blogspot.gr/2017/09/blog-post_28.html, https://alophx.blogspot.gr/2017/09/cola-di-rienzo.html).

Όπως αντίστοιχα και νυν αρχηγός του κινήματος πέντε αστέρων, Λουίτζι ντι Μάιο (και γιος επιχειρηματία ακίνητων και παράλληλα και μέλος του τοπικού συμβουλίου του νεοφασιστικού κόμματος «Ιταλικό κοινωνικό κίνημα»),παράτησε το πανεπιστήμιο, ενώ δεν είχε ποτέ του μόνιμη απασχόληση, πριν ενταχθεί στο κίνημα των πέντε αστέρων, και γίνει ηγέτης του (https://alophx.blogspot.gr/2017/09/e.html, https://alophx.blogspot.gr/2018/03/2018.html, https://alophx.blogspot.gr/2018/03/1921-2018.html,  )].

Στην συνέχεια, ο  Björn Höcke άρχισε τις σπουδές στην ιστορία και τον αθλητισμό, ενώ ήθελε να γίνει καθηγητής λυκείου.

Επίσης, στην διάρκεια των χρονών αυτών, ο Höcke ταξίδεψε πολύ και στο τέλος παντρεύτηκε. Έχει μαζί με την σύζυγο του, τέσσερα παιδιά, ενώ αγόρασε και ένα σπίτι στο Bornhagen, ένα χωριό 300 ψυχών στην Θουριγγία.

Το δε Bornhagen, βρίσκεται στο Eichsfeld, σε απόσταση μόλις 500μ. από τα πρώην εσωτερικά γερμανικά σύνορα. Το χωριό αυτό, το οποίο χαρακτηρίζεται από την απουσία πολιτισμού, ο καθολικισμός είχε βαθιές ρίζες, ενώ αυτό ήταν ένα προπύργιο ενάντια στον Εθνικοσοσιαλισμό και την ΛΔΓ", σύμφωνα με τον Höcke.

Κατά τον ίδιο τον Höcke, αυτός βίωσε κυρίως μια τυπική και ωραία αστική ζωή, δηλαδή δουλειά στο γυμνάσιο, οικογένεια, καθώς και συμμετοχή στον τοπικό αθλητικό σύλλογο, αλλα και σε συναυλίες.

Όμως, βλέποντας την ζωή πολλών Γερμανών να χειροτερεύει, και θέλοντας να τους βοηθήσει, αποφάσισε να εγκαταλείψει την ζωή αυτή, και για τον λόγο αυτό, το έτος 2013 ίδρυσε το παράρτημα της AfD στην Θουριγγία, ενώ το 2014 εκλέχτηκε στο κρατικό κοινοβούλιο, κερδίζοντας στο Bornhagen, το 40 τοις εκατό των συνολικών ψήφων.

Ο Höcke, ο οποίος όπως φαίνεται, πέρασε όλη του την ζωή αναζητώντας τον χαμένο παράδεισο της οικογένειας του, τον οποίο στην εφηβεία του, τοποθέτησε στο Bornhagen, τελικά  τον εγκατέλειψε και το βρήκε εκ νέου στην πολιτική.

Από τότε, κατά τα λεγόμενα των επικριτών του, περπατά πια ανάμεσα στους ανθρώπους σαν ένας «Μεσσίας με σκοτεινό μήνυμα», προειδοποιώντας τους για τους κίνδυνους του εξισλαμισμού, τον αμερικανισμού, της νεοφιλελεύθερης οικονομίας, καθώς και της ξένης διείσδυσης στην χώρα.

Το δε κόμμα του AFD, το βλέπει ως «την τελευταία εξελικτική, ειρηνική ευκαιρία για την Γερμανία, γιατί σε διαφορετική περίπτωση,  με την τωρινή ακολουθουμένη πολιτική, η κατάσταση στην Γερμανία, όχι μόνο δεν διορθώνεται, αλλα αντίθετα, απειλείται με μεγάλη κοινωνική αναταραχή, η οποία θα οδηγήσει την Γερμανία δυνητικά σε συνθήκες εμφυλίου πολέμου».

Η προσωπική δέσμευση του Höcke, είναι ότι ο ίδιος θέλει να γίνει «θύμα» για την πατρίδα του, αφού όπως λέει, δεν θέλει να ζήσει μια ωραία ζωή, αλλα θέλει να εξυπηρετήσει την χώρα του και να ζήσει μια ζωή αφιερωμένη στην υπηρεσία του κράτους.

Το 2015, κατά την διάρκεια της μεγάλης λαθρομεταναστευτικής κρίσης στην Γερμανία, ο Höcke βρισκόταν κάθε Τετάρτη στην πλατεία του καθεδρικού ναού της Ερφούρτης και συγκέντρωνε πάνω τους 8.000 θαυμαστές και ακροατές με τις ομιλίες του.

«Εμείς είμαστε ο λαός», φώναζε στο πλήθος και έγινε σύντομα ιδιαίτερα δημοφιλής. «Η Ερφούρτης είναι μια όμορφη Γερμανική πόλη και πρέπει να παραμείνει Γερμανική με κάθε δυνατό τρόπο.

Με το σενιαρισμένο κοστούμι και την γραβάτα του, ο Höcke ρητόρευε μέσα στο κρύο το κοινό του, «προφητεύοντας» το οριστικό τέλος της Γερμανίας και σταδιακά όλου του δυτικού κόσμου, εξαιτίας της τεράστιας πληθυσμιακής αλλοτρίωσης.

Το δε στυλ των ομίλων του, μερικές φορές θυμίζει αυτό του Joseph Goebbels, ενώ όπως και αυτού, το σώμα του παραμείνει σχεδόν ακίνητο, και μόνο περιστασιακά κίνα το χέρι του με το μικρόφωνο:

«Να μην ξεχνάμε ποτέ ότι ο Σύρος που έρχεται στην Γερμανία, εξακολουθεί να φέρει και την Συρία εντός του», λέει ο Höcke. «Αν χάσαμε την Γερμανία μας, τότε δεν θα έχουμε πια πατρίδα»!

Αυτός ήταν ο τρόπος με τον οποίο έδωσε την ομιλία του στην Δρέσδη στις αρχές του έτους 2018. Συγκλονισμένος από την δημοτικότητα του, είπε ότι αισθάνθηκε ότι παντού στην περιοχή υπάρχει «ένας καθαρός, ειλικρινής, μέτριος και βαθιά ριζωμένος πατριωτισμός».

Για τον ίδιο, η Δρέσδη, πόλη της Pegida (https://alophx.blogspot.gr/2017/09/h-odessa.html, https://alophx.blogspot.gr/2017/09/blog-post_83.html), αποτελεί την Ιερουσαλήμ και πρωτεύουσας του κοσμικού του κινήματος. «Σας θέλω σαν γονιός», ισχυρίζεται ο Höcke στους παριστάμενους, και διατρανώνει, πως το τέλος της διαδρομής για την ανόρθωση της χώρας, θα πρέπει να είναι η πλήρης νίκη της AfD.

Ο Höcke, επίσης ισχυρίζεται, πως κατά βάθος, είναι απλά ένας «εσωστρεφής και "απολύτως κοσμοπολίτικος άνθρωπος». Κάτι που προσπαθεί μάλιστα να αποδείξει, λέγοντας ότι όταν δούλευε στο λύκειο, ο ίδιος ήταν πάντα ο διαχειριστής των συγκρούσεων και ειρηνευτής.

Παράλληλα, ο Höcke, ο οποιος μιλάει μερικές φορές για τον εαυτό του στο τρίτο πρόσωπο (όπως έκανε και ο Καίσαρας), επανέρχεται πάντα για ομιλίες στην Δρέσδη, ενώ λέει συνεχώς, ότι ο ίδιος  είναι μεν «εχθρός της ξενοφοβίας», αλλά παράλληλα «φίλος του έθνους».

Ο πρόεδρος της AfD, Alexander Gauland, βλέπει τον Höcke ως έναν «εθνικά ρομαντικό», άνθρωπο που «αισθάνεται και μιλά με προσωπικό τρόπο, για το πώς αλλάζει η Γερμανία στην εποχή μας».

Όταν ο Höcke μιλά δημόσια, ο εθνικισμός, υπαρχει σε όλες τις ομιλίες του. Το δε Ολοκαύτωμα και η προκλητική φράση που είπε για το μνημείο που υπαρχει για αυτό στο Βερολίνο (το αποκάλεσε «μνημείο του αίσχους»), τον απασχολεί πάνω από όλα σαν ένας «ακρωτηριασμός» για τη χώρα του, ως εάν εμπόδιο για την στροφή των Γερμανών προς τον πατριωτισμό, που εξαιτίας του γεγονότος αυτού, τον ταυτίζουν με τον εθνικισμό.

Ουσιαστικά, για αυτόν, η κουλτούρα της μνήμης διαταράσσει την ανάπτυξη του πατριωτισμού, καθώς και την γερμανική αυτοπεποίθηση και για τον λόγο αυτό, αγωνίζεται εναντίον της, και όχι τόσο επειδή είναι ρατσιστής.

Ο Höcke, όταν μιλά για την απέλαση 15 εκατομμυρίων Γερμανών από την Ανατολική Πρωσία, υιοθετεί έναν πιο συναισθηματικό τόνο ομιλάς, αφού τα ματιά του είναι συχνά υγρά και δάκρυα τρέχουν από αυτά, ενώ και η φωνή του διαφορετική.

«Φαντάζομαι συχνά πώς θα ήταν σαν να εκδιώχθηκα από το Bullerbüe μου, το χωριό των παππούδων μου, το οποίο δημιούργησα στο Bornhagen», λέει.

Ως πολιτικός, ο Höcke έχει, τόσο ένθερμους υποστηρικτές, λέει ο ίδιος, όσο και μεγάλους αντίπαλους, ενώ σε πόλεις εκτός της Ερφούρτης, δεν μπορεί να πάει χωρίς προσωπική προστασία, ακόμα και στο τρένο για το Βερολίνο, δεν θα κάθεται μόνος του.

 Συχνά λαμβάνει απειλές ή επιστολές θανάτου, αλλα στην περιοχή του η εικόνα είναι διαφορετική, αφού όταν περπατάει, οι άνθρωποι τον πλησιάζουν και του λένε: «Κύριε Höcke, συνεχίστε το καλό έργο σας».

Επίσης, κανένας άλλος πολιτικός της AfD, εκτός του Höcke δεν έχει ενεργοποιήσει μέχρι στιγμής μια τέτοια λατρεία προσωπικότητας όπως αυτός. Πολλοί άνθρωποι βάζουν μεγάλες ελπίδες σε αυτόν. «Τα σαφή σημάδια της αγάπης των συμπατριωτών μου, με βοηθούν να αντιμετωπίζω καλύτερα το πολιτικό άγχος», υποστηρίζει.

Σε μια συνέντευξη του στην Wall Street Journal, ο  Höcke επέκρινε το γεγονός ότι ο Χίτλερ απεικονίστηκε ως «το απολύτως κακό», ενώ ο ίδιος έχει υποστηρίξει, ότι το ναζιστικό καθεστώς ήταν γκρίζο, αφού εκτός των αρνητικών, είχε και πολλές θετικές πλευρές.

Ένας δημοσιογράφος του της Θουριγγίκης εφημερίδας, Allgemeine, έγραψε κάποτε ότι υπήρχαν τρεις είδη δεξιών: οι ορθοί πατριώτες, οι δημαγωγοί και οι εξτρεμιστές, και ο ίδιος ο Höcke έχει μέρος και των τριών στην προσωπικότητα του.

Επιπλέον, ο Höcke συμμετείχε σε μια νεοναζιστική διαδήλωση στην Δρέσδη το έτος 2010, με την ευκαιρία της 65ης επετείου από τον βομβαρδισμό της πόλης αυτής από τα βομβαρδιστικά των συμμάχων. Ένα βίντεο στο Youtube δείχνει πώς τεντώνει τη γροθιά του στον ουρανό, μιλώντας με πάθος κατά των συμμάχων. 

«Ξέρετε τι ήταν ο βομβαρδισμός στην Δρέσδη; Ένα έγκλημα πολέμου» απαντά, λέγοντας πως ο ίδιος ανησύχησε για την αξιοπρεπή μνήμη των θυμάτων «Πρέπει να χτίσουμε μια νέα Πρωσία».

Ο Höcke μιλάει συχνά για την ανεξέλεγκτη λαθρομετανάστευση, ενώ ονομάζει την συζήτηση για την επιβολή ανώτατου ορίου στην εισδοχή μεταναστών ως «παραπέτασμα καπνού», και τις υποτιθέμενες απελάσεις ως «ένα παράλογο θέατρο». Ταυτόχρονα, υποστηρίζει, ότι: «Η Γερμανία βρίσκεται στον δρόμο να γίνει μια αποτυχημένη πολιτεία».

Ο ίδιος, έχει μάθει πολλά από την ανάλυση των ομιλιών του στην Δρέσδη. «Στον πολιτικό τομέα πρέπει πάντα να προσέχετε πώς λειτουργούν τα πράγματα», λέει ο Höcke.

Στην άρθρωση και στη διατύπωση πολλά άλλαξαν από τις ομιλίες επίδειξης που έκανε παλαιοτέρα στην πλατεία του καθεδρικού ναού, κάτι που δείχνει ότι ο Höcke έχει αναπτυχθεί πολιτικά, πιστεύοντας πιθανόν, ότι αυτή η εξέλιξη, θα ωφελήσει την καριέρα του.

(Ή  πιθανότερα, για να μην δώσει επιχειρήματα υπέρ όσων υποστήριξαν την διαδικασία αποκλεισμού του από το κόμμα της AfD, αφού αν έκανε ομιλίες αλλά Goebbels ανά εβδομάδα, όπως έκανε παλαιοτέρα, μπορεί αυτή να γινόταν τελικά αποδεκτή).

Αντίθετα όμως, αν και η διαδικασία αυτή για τον ίδιο, είναι ακόμα εκκρεμής, κατά εντυπωσιακό τρόπο, όσοι προσπάθησαν να τον εκδιώξουν από το κόμμα, στο τέλος εκδιωχτήκαν αυτοί (Bernd Lucke, Frauke Petry).

Και μάλιστα, όλη αυτή η ιστορία, όχι μόνο δεν έπληξε την δημοτικότητα του Höcke, αλλα αντίθετα, τώρα συζητείται αν ότι θα εκλεγεί στο εκτελεστικό σώμα του κόμματος τον ερχόμενο Δεκέμβριο.

[Τελικά, το κόμμα της AfD, αποφάσισε πρόσφατα τελικά την παραμονή του Höcke σε αυτό (με την βοήθεια της φιλικής για τον ίδιο ηγεσίας του), παρά τις περί του αντιθέτου επιδιώξεις των αντιπάλων του, οπότε θα μπορέσει ο ίδιος να συνεχίσει ανενόχλητος την δράση του-http://www.dw.com/en/despite-holocaust-remarks-afd-lawmaker-bj%C3%B6rn-h%C3%B6cke-allowed-to-remain-in-party/a-43715394].

Φυσικά, η επιβίωση του οφείλεται, εκτός από την δημοτικότητα του ιδίου και της μεγάλης δύναμης που έχει στο κόμμα (ελέγχει σχεδόν το 30% του κόμματος, καθώς και την εθνικιστική πτέρυγα αυτού) και στο γεγονός πως από πάνω βρίσκεται το προστατευτικό χέρι του προέδρου του κόμματος, 

«Ελπίζω ότι, όταν φύγετε από την Ερφούρτης, να πείτε ότι γνωρίσατε ένα διαφορετικό μέρος από αυτό που τη εικόνα έχουν κατασκευάσει μέχρι τώρα τα διεφθαρμένα μέσα μαζικής ενημέρωσης», δηλώνει ο Höcke.

Πρόσφατα, ο Höcke, σύμφωνα με ακτιβιστές που πήραν DNA από τα απορρίμματα του σπιτιού του και του έκαναν γενετική ανάλυση, έχει ρίζες και καταγωγή, εκτός από την Γερμανία, ταυτόχρονα από την Πορτογαλία και την Πολωνία, αποτελώντας ίσως απόγονο των μεσαιωνικών Γερμανών κατακτητών της Πολωνίας, μαζί με ντόπιους σλάβικους πληθυσμούς.

Οπότε, κατ’ αυτούς, ο Höcke, δεν δικαιούται να είναι ρατσιστής με ξένους που ήρθαν μετέπειτα στην Γερμανία, αφού και αυτός δεν έχει πιθανόν αμιγές γερμανικές γενετικές ρίζες, και ήρθε και αυτός από εκτός της Γερμανίας εδάφη εντός της.

Παρόλα αυτά, από τον ίδιο τον Höcke, αμφισβητείται αν ποτέ εγινε στην πραγματικότητα μια τέτοια συλλογή απορριμμάτων για την εύρεση του γενετικού υλικού της οικογένειας του, υποστηρίζοντας ότι όλα αυτά βρίσκονται στην φαντασία των ακτιβιστών.

Και επίσης, τα λεγόμενα τους δεν μπορούν να θεωρηθούν ως αντικειμενικά, αφού αυτοί ανήκουν σε αντίπαλα προς αυτών πολιτικά κόμματα, τα οποία, σε συνεργασία με αυτούς, έστησαν ένα ομοίωμα του μνημείου του ολοκαυτώματος έξω από το σπίτι του, ως ένδειξη διαμαρτυρίας για τις δηλώσεις του για το μνημείο του ολοκαυτώματος στο Βερολίνο ως μνημείο του αίσχους.

Η ιστορία του Höcke, θυμίζει την ιστορία ενός αλλού ανθρώπου που ήρθε από μια ξένη χώρα στην Γερμανία, του Αυστριακού στην καταγωγή Αδόλφου Χίτλερ. Οι γονείς του Αδόλφου Χίτλερ, ο τελωνειακός υπάλληλος Αλοΐς Χίτλερ και η τρίτη γυναίκα του, η  Κλάρα, καθολικοί στο θρήσκευμα, ενώ μόνο ο Αδόλφος και Αδόλφος και η αδελφή του, Πάουλα, ήταν τα μονά παιδιά της οικογένειας που έφτασαν ως την εφηβεία.

 Λόγω και της εργασίας του Αλοΐς, η οικογένεια Χίτλερ μετακόμιζε συνεχώς, αλλάζοντας συνολικά 11 τουλάχιστον φορές τόπο κατοικίας. Μερικοί από τους πολλούς τόπους διαμονής τους ήταν το Πάσαου της Βαυαρίας, το Λάμπαχ και τελικά το Λέοντιγκ του Λιντς στην Αυστρία.

Οι επιδόσεις του Αδόλφου στα δημοτικά σχολεία ήταν καλές, αφού ο ίδιος ήταν ένας δραστήριος και ικανός μαθητής, αλλα στο τεχνικό γυμνάσιο του Λιντς, παρόλα αυτά, ο Αδόλφος, δεν τα πήγε τόσο καλά.

Τις καλύτερες δε επιδόσεις του σε αυτό το σχολείο, τις είχε στα μαθήματα της ιστορίας, της της γυμναστική, της μουσική και του σχέδιού, ενώ οι  βαθμοί του στα Γερμανικά, τα μαθηματικά και στην στενογραφία δεν ήταν ικανοποιητικοί.

Στο Λιντς, ο Αδόλφος πέρασε όμορφα χρονιά, και κάθε μέρα, σχεδίαζε, ζωγράφιζε, διάβαζε και ονειροπολούσε, ενώ τα βράδια πήγαινε με τον μοναδικό του φίλο, τον Άουγκουστ Κούμπιτσεκ στο θέατρο ή στην όπερα όπου παθιαζόταν με τα έργα του Βάγκνερ (χάρις στην οικονομική βοήθεια που λάμβανε από την μητέρα του, ως σύνταξη για τον θανόντα σύζυγο της).

Παρόλες τις συμβουλές των συγγενών του να βρει κάποια δουλειά, ο Χίτλερ ήθελε να σπουδάσει στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Βιέννης, αλλα η Ακαδημία απέρριψε δύο φορές την αίτησή του (1907 και 1908).

Στην συνέχεια, ο Χίτλερ, έμεινε για ένα χρονικό διάστημα στην Βιέννη, αλλά στην συνέχεια, ξαναγύρισε στο Λιντς, μετά τον θάνατο της μητέρας του από καρκίνο του μαστού, στις 21 Δεκεμβρίου 1907.

Τελικά, τον Φεβρουάριο του 1908, εγκαταστάθηκε στην Βιέννη, οπού έμαθε και επηρεάστηκε από τις ρατσιστικές θεωρίες των Γιεργκ Λαντζ φον Λίμπενφελς, του Γκέοργκ Ρίτερ φον Σένερερ, καθώς και δημάρχου της Βιέννης, δρα Καρλ Λύγκερ.

Όταν η Επιτροπή της Ακαδημίας τον απέρριψε για δεύτερη φορά, τα οικονομικά περιθώρια του Χίτλερ άρχισαν να στενεύουν, οπότε το έτος 1909, ο ίδιος κατέληξε σε ένα ίδρυμα αστέγων, οπού κέρδιζε λίγα χρήματα πουλώντας τις ζωγραφιές του, οι οποίες είχαν ως θέμα τα αξιοθέατα της Βιέννης.

Το 1913, ο Χίτλερ εκταμίευσε την κληρονομιά του πατέρα του, και στην συνέχεια, εγκαταστάθηκε στην πόλη του Μονάχου, με σκοπό να αποφύγει την κατάταξη του στον Αυστριακό στρατό που σιχαινόταν.

Αντίθετα όμως, ο ίδιος, με την έναρξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, κατατάχθηκε άμεσα ως εθελοντής στον γερμανικό στρατό, και άρχισε την πορεία του προς τον άκρατο εθνικισμό, η οποία θα τον οδηγούσε σταδιακά στην άνοδο της εξουσία της Γερμανίας (https://alophx.blogspot.gr/2017/10/blog-post_0.html), καθώς και στην έκρηξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου χάρις στις ενέργειες του.

[Επίσης, υποστηρίζεται ότι ο Χίτλερ, με βάση νεότερες έρευνες DNA, δεν είχε αμιγή Γερμανική καταγωγή, αλλα είχε ταυτόχρονα ακόμα και μακρινές αραβικές, ακόμα και εβραϊκές ρίζες (http://www.tanea.gr/news/world/article/4590796/?iid=2, https://www.reader.gr/extras/o-hitler-itan-evraios-ishyrismos-sok-me-vasi-analysi-dna-se-ntokimanter-toy-channel-4)].

Και στις δυο παραπάνω περιπτώσεις, βλέπουμε την ιστορία δυο ανδρών, οι οποίοι μεγάλωσαν σε μικρές πόλεις και χωριά, έχοντας το ιδανικό μιας μεγάλης Γερμανίας, και οι δυο ήταν ρομαντικοί (ο ένας με τον Βάγκνερ, ο άλλος με τον τόπο καταγωγής των παππούδων του), και οι δυο ήρθαν στην κυρίως Γερμανία από αλλα μέρη (ο Χίτλερ από την Αυστρία, ο Höcke από την Ανατολική Πρωσία), ενώ και οι δυο είχαν μη Γερμανικές ρίζες (ο Höcke πολωνικές-γερμανικές, ο Χίτλερ αραβικές-εβραϊκές).

Επίσης και οι δυο ανέπτυξαν μια ρατσιστική ρητορική (κατά των Εβραίων ο Χίτλερ, κατά των μουσουλμάνων ο Höcke), εντασσόμενοι σε ακροδεξιά κόμματα (το AfD ο Höcke, το γερμανικό εργατικό κόμμα-μετέπειτα ναζιστικό ο Χίτλερ), ενώ και οι δυο ήθελαν να ξανακάνουν την Γερμανία μεγάλη υστέρα από μια μεγάλη ήττα του κράτους αυτού (στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο ο ένας, στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ο άλλος).

Τέλος και οι δυο ανέβηκαν στην ηγεσία των κομμάτων τους εξοντώνοντας τους εσωκομματικούς αντιπάλους τους (τον Ντέξλερ ο Χίτλερ, τους Lucke-Petry ο Höcke), και οι δυο ανέπτυξαν μια λατρεία προσώπου προς το πρόσωπο τους, και παράλληλα, έστρεψαν το κόμμα τους προς ακόμα πιο ακροδεξιές θέσεις, βοηθώντας παράλληλα σημαντικά στην εκλογική άνοδο του (https://alophx.blogspot.gr/2017/12/2017-2018.html, https://alophx.blogspot.gr/2017/10/2016-2017.html, https://alophx.blogspot.gr/2017/09/2017.html https://alophx.blogspot.gr/2017/02/2017_22.html, http://redlineagrinio.gr/greece/opinion/56232-poio-fantasma-planietai-pano-europi), εν μέσω μάλιστα ανόδου της ακροδεξιάς τρομοκρατίας στην Ευρώπη, όπως επίσης και στην χώρα μας (http://www.in.gr/2018/05/09/greece/elliniki-akrodeksia-tromokratia-mia-istoria-40-xronon/).

Θα είναι άραγε αυτό το μέλλον της Ευρώπης; Η άνοδος ενός νέου Χίτλερ στην εξουσία της Γερμανίας (https://www.liberal.gr/arthro/202746/epikairotita/2018/eortasmoi-alla-kai-diadiloseis-sti-germania-gia-ta-200-chronia-apo-ti-gennisi-tou-marx.html, http://www.lifo.gr/now/world/190950/ikanopoiimeno-me-to-akrodeksio-afd-dilonei-to-27-3-ton-germanon-egkrinoyn-tin-koinovoyleytiki-symperifora-toy), ο οποίος για άλλη θα καταστρέψει την ΕΕ και θα αιματοκυλήσει για άλλη μια φορά την Γηραιά Ήπειρο (που μάλιστα αυτή την φορά θα υποστηρίζει αντί να αντιμάχεται το Ισραήλ-http://www.wsws.org/en/articles/2018/05/04/isra-m04.html), βυθίζοντας την για άλλη μια φορά στο χάος;

Τίποτε δεν είναι απίθανο, και βλέποντας τα πεπραγμένα των Γερμανών πολίτικων στις μέρες μας (π.χ. Σόιμπλε, Μέρκελ), καλό θα είναι να λάβουμε τα μέτρα μας στην επερχόμενη θύελλα που έρχεται, αν θέλουμε να βγούμε αλώβητοι από αυτή και να διαφυλάξουμε το κράτος μας.

Γιατί, όπως λέει σοφά και η γνωστή λαϊκή παροιμία: «Φύλαγε τα ρούχα σου, αν θες να χεις τα μισά».