Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΚΟΠΕΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ ΩΣ ΤΗΝ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΚΟΠΕΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ ΩΣ ΤΗΝ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Ως γνωστόν, το «επάγγελμα» της κατασκοπείας, μαζί με αυτό της πορνείας, τα οποία είναι «πολύ ιδιαίτερα», καθώς και αποτροπιαστικά (εξαιτίας όσων τελούνται σε αυτά από την πλειονότητα των λαών),  είναι δυο από τις παλαιότερες και διαχρονικότερες «ιστορικές δουλείες» της ανθρωπότητας.

Ήδη από τα Αρχαία χρονιά, οι βασιλείς των κρατών της Μέσης Ανατολής και της Ευρώπης, χρησιμοποιούν ένα εκτενές δίκτυο κατάσκοπων, με το οποίο έλεγχαν τις πράξεις των αντιπάλων τους και τους πληροφορούσαν για τα σχέδια και τις ενέργειες τους.

Ο πιο συνηθισμένος τρόπος κατασκοπίας τότε, προκειμένου να ανακαλύπτουν τι συνέβαινε στο εξωτερικό, ήταν, τόσο μέσω της χρήσης πρεσβευτών και εμπόρων, οι οποίοι παρατηρούσαν τα τεκταινόμενα και όταν επέστρεφαν στην χώρα τους, πληροφορούσαν τον μονάρχη τους σχετικά με τις εξελίξεις που συν έβαιναν εκεί.

Άλλες φορές, ειδικά εκπαιδευμένοι πράκτορες, μεταμφιεζόταν σε ζητιάνους και διέτρεχαν τις αντίπαλες χώρες, παρατηρώντας τα όσα συν έβαιναν εκεί, μεταφέροντας τα νέα σε «συντοπίτες συνάδελφους τους», οι οποίοι αποτελούσαν μια μακρά «αλυσίδα», η οποία  ξεκινούσαν από αυτή την ξένη χώρα (αφού υπήρχαν κατάσκοποι σε κάθε επαρχία της) και έφτανε στην πατρίδα τους, και με τον τρόπο αυτό, οι πληροφορίες που συλλεγόταν, έφταναν πολύ γρήγορα στο «εθνικό κέντρο».

Άλλες φορές, χρησιμοποιούταν ακόμα και κατάσκοποι, οι οποίοι ήταν υπήκοοι των ξένων κρατών, οι οποίοι «προσελκυόταν» να πληρώσουν την χώρα τους, μέσω της υπόσχεσης για παροχή μεγάλων χρηματικών ποσών (εκμεταλλευόμενοι την επιθυμία τους να πλουτίσουν), ή έβλεπαν αν αυτοί είχαν χρέη και τους υποσχόταν βοήθεια στην αποπληρωμή τους, καθώς και περαιτέρω πλουτισμό.

Οι πιο συνηθισμένοι κάτοικοι ξένων χωρών που χρησιμοποιούταν ως προδότες της χώρας τους και κατάσκοποι, ήταν κυρίως ντόπιοι διεφθαρμένοι και φιλόδοξοι αξιωματούχοι, οι οποίοι συχνά δεν έδιναν πληροφορίες μόνο για τα πολιτικά σχέδια της χώρας τους, αλλά και τα σχέδια των στρατηγών για επικείμενες κρίσιμες μάχες, των οποίων το αποτέλεσμα ήταν τόσο κρίσιμο, ώστε διακυβευόταν το ίδιο το μέλλον του κράτους τους.

[Και είναι πολλά τα κράτη τα οποία χάθηκαν από την ιστορία εξαιτίας τέτοιων προδοσιών από τους ίδιους τους πολίτες τους].  

Επίσης, για την διενέργεια κατασκοπείας σε ξένα κράτη, χρησιμοποιούταν και οι ντόπιες πόρνες, οι οποίες κατά την διάρκεια της «εκτέλεσης του  επαγγέλματος τους», άκουγαν πολλές φορές πολύτιμες κρατικές πληροφορίες από πελάτες τους που ήταν υψηλόβαθμα στελέχη του κράτους (τα οποία κόμπαζαν για τα κατορθώματα τους) και έναντι υψηλής αμοιβής, τα μετέφεραν σε ξένους κατάσκοπους, οι οποίοι παρίσταναν τους πελάτες τους, ενώ και τα ίδια τα πορνεία, αποτελούσαν και μια ασφαλή βάση για αυτούς, που κάνεις δεν θα υποψιαζόταν.

[Εννοείται φυσικά, πως οι βασιλείς, χρησιμοποιούσαν τις πόρνες, όχι μόνο για κατασκοπεία στο εξωτερικό, αλλά και στο εσωτερικό, προκειμένου να ελέγχουν τους πολιτικούς τους αντίπαλους, κάτι που αποδεικνύει, πως τα «δυο αρχαιότερα επαγγέλματα στον κόσμο», συχνά ταυτιζόταν].

Και φυσικά, για τον λόγο αυτό, χρησιμοποιούταν ακόμα και ψευδογκουρού, καθώς και ψευδορκείς, οι οποίοι μάζευαν γύρω τους, έναν κύκλο άλλων κατάσκοπων, οι οποίοι παρίσταναν τους μαθητές τους και διέδιδαν πως αυτοί είχαν θαυμαστές ιδιότητες, έκαναν θαύματα και έβλεπαν το μέλλον.

Με τον τρόπο αυτό, έπειθαν πολλούς άλλους να τους ακολουθήσουν, οι οποίοι, πεπεισμένοι για την ισχυρή δύναμη των γκουρού, τους αποκάλυπταν τα μυστικά τους (ή τους τα «ψάρευαν με τρόπο οι ίδιοι») και αυτοί, μέσω των «πρώτων μαθητών τους», τα μετέφεραν στην κυβέρνηση τους.

(Ότι ακριβώς δηλαδή γίνεται με πολλές αιρέσεις σήμερα, όπως π.Χ. τους «μάρτυρες του Ιεχωβά», οι οποίοι ζητούν μάλιστα και γραπτή ομολογία της ζωής των «πιστών» τους, για το καλύτερο φακέλωμα και κατασκοπίας τους από την κυβέρνηση των ΗΠΑ.

Ενώ, στην Ινδία, σε ψευτοιερέα, τα οποία πολλές φορές χρησιμοποιούταν ως κρυσφηγειωτά κατάσκοπων, οι ίδιοι, πολλές φορές κρυβόταν κατά από το νερό, χρησιμοποιώντας ειδικά καλαμιά αναπνοής ή σε απρόσιτες κρυψώνες και όταν κάποιος πλησίαζε, χρησιμοποιούσαν ειδικά εκρηκτικά και καπνογόνα, τα οποία, όταν έφτανε κάποιος περίεργος, εκρυγνύοταν ξαφνικά, δημιουργώντας ένα πρωτοφανές θέαμα.

Στην συνέχεια, τα αγάλματα του «ναού», φαινόταν ότι μιλούσαν, ενώ δεν φαινόταν κανένας να βρίσκεται σε αυτόν και έλεγαν λογία και κατάρες, σε οποίον τολμούσε να εισέλθει μέσα στον ναό.

Αν ούτε αυτό έπιανε, τότε, ο «περίεργος», δολοφονούταν με εύσχημο τρόπο, και στην συνέχεια, οι ψευδορκείς του ναού, διέδιδαν ότι το θύμα, «τιμωρήθηκε από τους θεούς», λόγω της υποτιθέμενης «ιεροσυλίας» του).

Κατάσκοπους χρησιμοποιούσαν όλοι οι μεγάλοι μονάρχες, ακόμα και σε καιρό πολέμου (ξένους ή ντόπιους, οι οποίοι συνήθως κινούταν ταχύτατα μέσω της εναλλαγής πολλών αλόγων), και των οποίων οι πληροφορίες, βοήθησαν να κερδηθούν πολλές μάχες τους.

Μερικοί από αυτούς στην Αρχαιότητα, ήταν ο Αλέξανδρος ο Μέγας, ο Κύρος ο Μέγας, ο Δαρείος, ο Ναβαχοδονώσωρ, ο Δαβίδ, ο Ραμσής ο Β’, ο Ασσουρμπανιπάλ, ο Σανδρόκοτος, καθώς και πολλοί άλλοι στρατηγοί.

Η ίδια ακριβώς διαδικασία, ακολουθήθηκε και κατά τον Μεσαίωνα, κατά την διάρκεια του οποίου, παμπ όλοι στρατηγοί και Αυτοκράτορες (π.χ. ο Μέγας Κωνσταντίνος, ο Ιουστινιανός, ο Βελισάριος, ο Χοσρόης, ο Μωάμεθ, ο Χαρούν Ελ Ρασίντ, ο Καρλομάγνος, ο Όθων ο Μέγας κ.λπ.), χρησιμοποίησαν και αυτοί εκτενώς κατασκοπικά δίκτυα, τα οποία τους βοήθησαν στην εφαρμογή μιας επιτυχούς πολιτικής για τα κρατικά τους συμφέροντα.

(Μάλιστα την περίοδο του Μεσαίωνα στην Δυτική Ευρώπη, η Μεγάλη Τέταρτη, θεωρούταν ως η ημέρα των κατάκοπων, οντάς ημέρα της αρχής της προδοσίας και της κατασκοπευτικής δράσης του Ιούδα, έναντι του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού).

Οι ίδιες διαδικασίες, χρησιμοποιήθηκαν μέχρις και τα νεότερα χρονιά, και συγκεκριμένα μέχρις και τον δέκατο πέμπτο αιώνα, όταν μετά την Αναγέννηση, κυρίως στην Μεγάλη Βρετανία, τον καιρό της Ελισάβετ της Α’, υπό τον αρχηγό κατασκοπείας της χώρας αυτής, τον Φράνσις Ουάλσινχαμ, αναπτυχτήκαν νέες μέθοδοι κατασκοπείας:

Έτσι, επί των ημερών του, αναπτύχθηκε πάρα πολύ η κρυπτογραφία, χρησιμοποιούταν ειδικές μέλανες, οι οποίες δεν μπορούσαν να διαβαστούν αν πάνω τους δεν έπεφτε ειδικό υγρό, πολλές φορές κρυβόταν ειδικά μνήματα σε σόλες ή σε ειδικά διαμορφωμένους πάτους-σόλες παπουτσιών, όπως και πολλές άλλες μέθοδοι κατασκοπείας.

[Ταυτόχρονα δε με αυτές τις μεθόδους, η χώρα αυτή, ανέπτυξε και ειδικές μεθόδους αντικατασκοπείας, με τους οποίους μπορούσε να «ξετρυπώνει» τους εχθρικούς ξένους κατάσκοπους, στους οποίους οι ντόπιοι κατάσκοποι, χρησιμοποιούσαν πολλές φορές φρικτά βασανιστήρια, προκειμένου να τους αποσπάσουν πληροφορίες].

Τον δέκατο ένατο αιώνα, χάρις στον Πρώσο αρχηγό κατασκοπείας, τον Βίλχελμ Στίμπερ, επί των ημερών του οποίου (και χάρις στον οποίο), ενοποιήθηκε η Γερμανία στο Β’ Ράιχ, η τέχνη της κατασκοπείας, έφτασε σε νέα «ύψη»:

Χρησιμοποιούταν ακόμα και ειδικά διαμορφωμένα και χρηματοδοτούμενα από τον ίδιο πορνεία (στην χώρα του ή άλλου), των οποίων οι πόρνες ήταν χρηματοδοτούμενες από το κράτος, και εντός των τειχών τους, σε ειδικές τρύπες, υπήρχαν φωτογραφικές μηχανές, οι οποίες φωτογράφιζαν τις σκηνές που «παιζόταν», και ύστερα εκβίαζαν τους παριστάμενους (ιδίως «άτακτους συζυγούς») με αποκάλυψη αυτών, αν δεν γινόταν πληροφοριοδότες τους.

Επίσης, ο αξιότιμος αυτός κύριος, είχε δουλέψει ακόμα και τον Μαρξ, πηγαίνοντας σε μια συνεδρίαση του, παριστάνοντας τον γιατρό (ο Μαρξ έπασχε από αιμορροΐδες) και μέσω αυτής του της «ιδιότητας», του άρπαξε όλα τα προσωπικά αρχεία.

Στην συνέχεια, ο «κύριος Στίμπερ», κατάφερε να λαδώσει όλους σχεδόν τους στρατιωτικούς αξιωματούχους της Αυστροουγγαρίας και της Γαλλίας, μαθαίνοντας τα στρατιωτικά πλανά αυτών, και χάρις στις πληροφορίες αυτές, οι Πρώσοι νίκησαν και αυτά τα δυο κράτη και ενοποίησαν την Γερμανία υπό την ηγεσία τους.

Όταν δε πέθανε, όλοι οι εχθροί του πήγαν στην κηδεία του, για να βεβαιωθούν ότι όντως πέθανε, από τον φόβο ότι είχε σκηνοθετεί τον θάνατο του για να τους ξεγελάσει.

Τον ίδιο δρόμο, ακολούθησε και η Οχράνα του Ρώσου Τσάρου, λαδώνοντας όλους τους στρατιωτικούς αξιωματούχους ξένων κρατών, οι οποίοι πνιγόταν στα χρέη ή εμπλεκόταν σε σεξουαλικά σκάνδαλα, οι οποίοι πρόδιδαν τα στρατιωτικά σχέδια της χώρας τους στα χεριά των εχθρών τους, με αποτέλεσμα αυτές να υποστούν πολλές ήττες (π.χ. οι Αυστριακοί από τους Ρώσους στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο).

Στην Μεγάλη Βρετανία, προέβησαν σε μια ακόμα καινοτομία (εκτός από την υιοθέτηση του τίτλου του Μ για τον αρχηγό των μυστικών Υπηρεσιών):

Ένας από τους αρχηγούς των Μυστικών Υπηρεσιών της χώρας αυτής, ο Μπάντεν Πάουελ, εκμεταλλευόμενος τις γνώσεις  που απέκτησε λόγω της συμμέτοχης του σε επιχειρήσεις στην Ζούγκλα στον πόλεμο των Μποξέρ στην Νότια Αφρική, αποφάσισε να ιδρύσει μια χρήσιμη για στρατιωτικές και κατασκοπικές χρήσεις οργάνωση.

Η οργάνωση αυτή, η οποία ξεκίνησε από την Μεγάλη Βρετανία, και σύντομα έγινε παγκόσμια, ήταν οι πρόσκοποι, τους οποίους εκπαίδευσε στους τρόπους επιβίωσης και απόκρυψης στην φύση, έτσι ώστε αυτοί κρυμμένοι και μπορώντας να επιβιώνουν, να μπορούν να δράσουν ως αντάρτες ή κατάσκοποι, κρυμμένοι σε δάση ή βουνά.

[Και στην Ελλάδας μας, οι πρόσκοποι, διαδραμάτισαν ένα καίριο εθνικά ρολό στους Βαλκανικούς πολέμους, χρησιμοποιούμενοι ως ανταρτικά σώματα κατά των Τούρκων, αλλά και ως ιχνηλάτες, διεισδύοντας στις σκλαβωμένες από αυτούς περιοχές].

Αμέσως μετά την άνοδο του κομμουνισμού στην Ρωσία, αλλά και του φασισμού στην Ιταλία (καθώς και του ναζισμού στην Γερμανία), τα καθεστώτα αυτά, χρησιμοποίησαν (αγνούς και μη) ιδεαλιστές των θεωρείων τους, οι οποίοι πρόδιδαν τα μυστικά των ίδιων τους των χωρών, λέγοντας τους ότι με τον τρόπο αυτό, επιτελούσαν (τάχα) ένα σπουδαίο φιλάνθρωπο έργο για το καλό όλης της ανθρωπότητας!!!

[Για τον λόγο αυτό, ιδρύσαν οι Σοβιετικοί και την Κόμιτερν, προκειμένου να χρησιμοποιούν τα αφελή και μη μέλη τους (αλώστε κάνεις δεν μπορούσε να τους φέρει αντίρρηση, αφού αυτοί χρηματοδοτούσαν την οργάνωση αυτή, μαζί με τα άλλα κομμουνιστικά κόμματα του κόσμου, και σε οποίον δεν τους άκουγε σε όλα, του την έκοβαν), έτσι ώστε να προβαίνουν σε ενέργειες κατά των ίδιων τους των χωρών.

Και πίστευαν μάλιστα, ότι επιτελούσαν (τάχα) ένα σπουδαίο φιλάνθρωπο έργο για το καλό. όλης της ανθρωπότητας, π.χ. το ΚΚΕ στην Ελλάδα, υποστηρίζοντας αντεθνικές θέσεις κατά την διάρκεια της Μικρασιατικής εκστρατείας ή για την Ελληνικότητα της Μακεδονίας!!!]

Τον καιρό του Ψυχρού Πολέμου, ο ανταγωνισμός των μυστικών υπηρεσιών των δυο υπερδυνάμεων (της Αμερικάνικης CIA και της Σοβιετικής KGB), έφτασε στο αποκορύφωμα του και με την ανάπτυξη της τεχνολογίας, εκτός των κατάσκοπων, χρησιμοποιήθηκαν δορυφόροι, μικροφίλμ, κατασκοπευτικά αεροπλάνα, κοριοί σε πρεσβείες, καθώς και πολλοί άλλοι τρόποι εξελιγμένης κατασκοπείας.

Μαζί με όλα αυτά, σημειωνόταν από τις δυο υπερδυνάμεις και δολοφονίες επικίνδυνων δικών τους πρακτόρων που είχαν αποστατήσει και ήξεραν πολλά για να ζουν, καθώς και εχθρικών ηγετών, οι οποίοι αντιτίθετο στην πολιτική τους.

[Όπως και φυσικά τα ΜΜΕ για την προώθηση της προπαγάνδας τους.

Η δε Ρωσία, ακόμα και στις μέρες μας, προσπαθεί στις μέρες μας, να επηρεάσει τα ΜΜΕ, όχι μόνο τα ρωσικά, αλλά και πολλών ευρωπαϊκών χωρών υπέρ τους, εξαγοράζοντας μάλιστα μερικά από αυτά, όπως λέγεται έχει συμβεί και στην χώρα μας (http://www.triklopodia.gr/%CE%B3%CE%AD%CF%86%CF%85%CF%81%CE%B5%CF%82-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1-%CE%B4%CE%B7/#)].

Επίσης, το ίδιο θρυλικοί, έμειναν και οι (αριστοκρατικής καταγωγής) Βρετανοί κατάσκοποι Κιμ Φίλιοί και Ρίχαρντ Ζόρικε, οι οποίοι έγιναν κατάσκοποι της ΕΣΣΔ, εις βάρος της χώρας τους, οντάς ταυτόχρονα μέλη της Βρετανικής M-16, προδίδοντας από μέσα μυστικά στους Σοβιετικούς και προστατεύοντας άλλους «συνάδελφους» προδότες κατάσκοπους.

(Και οι δυο είχαν ειδοποιήσει τον Στάλιν για την ημερομηνία της εισβολής των Γερμανών στην ΕΣΣΔ, πριν αυτή συμβεί, αν και αυτός δεν τους έλαβε υπόψιν, ενώ χάρις στις πληροφορίες τους, ότι  οι  Ιάπωνες, δεν θα επιτιθόταν στην ΕΣΣΔ, αλλά στο Περλ Χάρμπορ, ο Στάλιν μετακίνησε τον στρατό του στην Ασία και στην Σιβηρία στην Ευρώπη, νικώντας τους Γερμανούς στο Στάλινγκραντ, κάτι που έκρινε την πορεία του Β’ Παγκοσμίου.

Όμως, στην περίοδο του Ψυχρού Πολέμου, προδοθήκαν και πληροφορίες, οι οποίες σχετίζονταν με μυστικά για πυρηνικά όπλα, τα οποία είναι ιδιαίτερα σημαντικά και στις μέρες μας-http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2018/03/blog-post_73.html).

Στην εποχή μας, αμέσως μετά το πέρας του Ψυχρού Πολέμου, αναπτύχθηκε εκτός της κρατικής και η βιομηχανικής κατασκοπείας,  ενώ πιο πρόσφατα, οι υπηρεσίες κατασκοπείας έχουν βάλει στο στόχαστρο το παράνομο εμπόριο ναρκωτικών και τους τρομοκράτες.

Ουσιαστικά, όπως εύκολα καταλαβαίνει κάνεις, η τέχνη της κατασκοπείας, συνεχίζεται απτόητη και στις μέρες μας και φαίνεται ότι θα έχει λαμπρό μέλλον, καθώς αυτή βασίζεται σε ψέματα και στην τάση των συμμετεχόντων σε αυτή για επιβίωση, κάτι που αποδεικνύει την αλήθεια του ρητού που λέει ότι: «Η επιβίωση είναι μια απεριόριστη ικανότητα για καχυποψία».