Η ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΩΝ ΠΑΠΩΝ ΤΗΣ ΡΩΜΗΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΗΓΕΤΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΛΙΤ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΤΩΝ ΠΑΠΙΚΩΝ ΚΡΑΤΩΝ ΜΕΧΡΙ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ

Η ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΩΝ ΠΑΠΩΝ ΤΗΣ ΡΩΜΗΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΗΓΕΤΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΛΙΤ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΤΩΝ ΠΑΠΙΚΩΝ ΚΡΑΤΩΝ ΜΕΧΡΙ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Όπως είναι γνωστό η συνεργασία της αιρετικής παπικής δήθεν «εκκλησίας» ξεκίνησε από την εποχή της πτώσης της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και την αρχή του Μεσαίωνα στην Δύση, όταν οι βάρβαροι λαοί κατέλαβαν τα περισσότερα εδάφη της, κατέλυσαν την Αυτοκρατορία αυτή και κατέκλεβαν την Ρώμη καταργώντας τον θεσμό του Αυτοκράτορα σε αυτή (http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_93.html).

Όταν η Ιταλική χερσόνησος πέρασε, αρχικά, υπό τον έλεγχο του Οδό άκρου και των Οστρογότθων, η ο πάπας της Ρώμης υποτάχτηκε αναγκαστικά στην ξένη κυριαρχία, ενώ παραλληλα κατάφερε να εξασφαλίσει την πνευματική πρωτοκαθεδρία επί του συνόλου της Εκκλησίας τόσο στην Ρώμη, την Ιτάλια, αλλά και στην Δυτική Ευρώπη.

Και παρά την προσωρινή απελευθέρωση της Ρώμης και της Ιταλίας από τον στρατηγό Βελισάριο του Αυτοκράτορα της Ρωμανίας Ιουστινιανού του Α΄ του Μέγα, σύντομα μετά τον θάνατο του Ιουστινιανού οι Λομβαρδοί εισέβαλαν και κατέλαβαν το μεγαλύτερο μέρος της Ιταλίας.

Συνέπεια της εξέλιξης αυτής ήταν η Βυζαντινή παρουσία να περιοριστεί σε μία διαγώνιο λωρίδα που εκτεινόταν ως την Ραβένα, όπου ο αντιπρόσωπος του Αυτοκράτορα ήταν ο Έξαρχος, ο οποίος ήταν εγκατεστημένος εκεί, συνεργάζονταν με την Ρώμη, της οποίας «Εθνάρχης» έγινε με τις εξελίξεις αυτές ο πάπας της Ρώμης.

Ενώ οι πάπες παρέμειναν υποτελείς στο Βυζάντιο, στην πραγματικότητα το Δουκάτο της Ρώμης, μία εδαφική έκταση περίπου αντίστοιχη του σημερινού Λατίου, κατέστη ανεξάρτητο κράτος υπό την διοίκηση του πάπα της Ρώμης.

Η δε αιρετική εικονομαχία (http://alophx.blogspot.com/2017/05/blog-post_14.html) που επέβαλε ο αιρετικός Αυτοκράτορας της Ρωμανίας Λέων ο Γ΄ ο Ίσαυρος έστρεψε τον πάπα εναντίον του και όταν ο Αυτοκράτορας του αφαίρεσε την θρησκευτική διοίκηση του Ιλλυρικού ως τιμωρία αυτός στράφηκε ενάντια στον Αυτοκράτορα, υποστήριξε την επανάσταση και την ανεξαρτησία της Βενετίας (υπό τον πρώτο Δόγη της, τον Ούρσους-http://alophx.blogspot.com/2018/11/blog-post_33.html) και άλλων Ιταλικών πόλεων από την Ρωμανία και στράφηκε αρχικά σε μία συμμαχία με τους Λομβάρδους (και μετέπειτα στους Φράγκους).

Το 728 μ.Χ., ο Λομβαρδός βασιλιάς Λιουπτράνδος κατέλαβε το Κάστρο του Σούτρι, αλλά από τις παρακλήσεις του πάπα Γρηγορίου Β΄ το επέστρεψε στον πάπα και μάλιστα υπέγραψε και μία συμφωνία με τον πάπα της Ρώμης, η οποία αναγνώριζε την Ρώμη ως ανεξάρτητο κράτος.

Ο Λιουπτράνδος έκανε δωρεά την πόλη Σούτρι στον πάπα της Ρώμης Γρηγόριο τον Β’ και αυτή ήταν η πρώτη επέκταση του παπικού κράτους πέρα από το δουκάτο της Ρώμης και το πρώτο παπικό κράτος που δημιουργήθηκε από την παράχρηση πόλεων και γης από έναν μονάρχη στον πάπα της Ρώμης (γεγονός που επαναλήφθηκε αργότερα από τον Φράγκο βασιλιά Πεπίνο τον Βραχύ και τον γιο του, τον Καρλομάγνο).

[Επίσης, ο Λιουπτράνδος εκμεταλλευόμενος τις διαφωνίες μεταξύ πάπα της Ρώμης Γρηγόριου του Β΄ και Ρωμανίας σχετικά με την προσκύνηση των εικόνων, προσάρτησε το Εξαρχάτο της Ραβέννας και το δουκάτο της Ρώμης, ενώ βοήθησε τον Φράγκο στρατηγό Κάρολο Μαρτέλο να εκδιώξει τους Άραβες].

Όταν ο Αϊστούλφος  προσπάθησε να καταλάβει την Ρώμη και τα αλλά εδάφη που διοικούσε ο πάπας της Ρώμης Στέφανος ο Β’, αυτός συμμάχησε με τον Φράγκο βασιλιά Πεπίνο τον Βραχύ και με αντάλλαγμα την βοήθεια κατά των Λομβάρδων τον έχρισε βασιλιά των Φράγκων, τον πρώτο βασιλέα της Καρολίγγεια δυναστείας και αυτός στην συνέχεια επιτέθηκε στους Λομβαρδούς, τους νίκησε και παραχώρησε στον πάπα της Ρώμης εδάφη που είχαν πάρει οι Λομβαρδοί από την Ρωμανία στην Ιταλία (που έμεινε γνωστή ως η «Δωρεά του Πεπίνου»).

Το Δουκάτο της Ρώμης αποτελούσε τον πυρήνα των εδαφών αυτών, όμως τα τελευταία επεκτάθηκαν, με αποτέλεσμα να περιλαμβάνουν την Ραβένα, την Πεντάπολη, τμήματα του Δουκάτου του Μπενεβέντο, την Τοσκάνη, την Κορσική, την Λομβαρδία και αριθμό Ιταλικών πόλεων.

Η αντίστοιχη προσπάθεια του Λομβαρδού βασιλιά Δεζιδέριου να καταλάβει την Ρώμη και τα άλλα παπικά κράτη/εδάφη, είχε την ίδια ακριβώς κατάληξη με του προκάτοχου του, αφού υστερα από πρόσκλησή του πάπα Ανδριανό τον Α’, το  774 μ.Χ. και ο Καρλομάγνος πήρε τον τίτλο «Βασιλιάς των Λομβαρδών», νίκησε τους Λομβαρδούς και .έδωσε ένα μέρος της Λομβαρδικής επικράτειας στον παπα για να δημιουργήσει τα Παπικά Κράτη.

Αργότερα, η υποταγή του παπα της Ρώμης Λέων του Γ’ στον Καρλομάγνο, ο οποίος μάλιστα έστειλε σε αυτόν μόλις εκλέχτηκε πάπας άμεσα ως ένδειξη υποταγής τα κλειδιά του Τάφου του Αγίου Πέτρου και την σημαία της Ρώμης, εξόργισε τον λαό και αριστοκρατία και τον λαό και ο πάπας εκδιώχθηκε από την Ρώμη με εξέγερση και κατεφυγε στον Καρλομάγνο και του ζήτησε να τον βοηθήσει να ανακαταλάβει την εξουσία στην Ρώμη.

Και πράγματι ο Καρλομάγνος, ο οποίος είχε έτοιμα σχέδια για την χρήση του πάπα και της θρησκευτικής επιρροής του στην Δύση και την υποταγή των κατεκτημένων λαών από τους Φράγκους μόνιμα σε αυτούς, με την εξύψωση σε δήθεν του πάπα ως τάχατες του «μόνου και νόμιμου αντιπρόσωπο του Θεού επί της γης με εξουσία να στέφει και να καθαιρεί Αυτοκράτορες», να καθαιρέσει την Αυτοκράτειρα Ειρήνη του νόμιμου κληρονόμου της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, της Ρωμανίας και να στέψει τον ίδιο, τον Γαλλογερμανό Καρλομάγνο, ως τον δήθεν «μόνο νόμιμο Αυτοκράτορα» και την Φραγκογερμανική Αυτοκρατορία του ως την δήθεν «μονή νόμιμο διάδοχο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας», ενώ παραλληλα δήλωνε ότι οι Ρωμανία ήταν «Έλληνες σφετεριστές» (http://alophx.blogspot.com/2018/11/blog-post_13.html).

Για όλα αυτά επικαλούνταν τον Φραγκικό Σαλικό νομό που έλεγε ότι μόνο άντρας έπρεπε να είναι βασιλιάς ή Αυτοκράτορας (που όμως ξέχναγε να πει ότι δεν ίσχυε ούτε στην Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, ούτε στην Ρωμανία), ενώ παραλληλα πέρασε για τον ίδιο λόγο μέσω του υποταγμένου στον ίδιο παπα και πολλά ειδωλολατρικά και αιρετικά έθιμα και απόψεις των Φράγκων στην Δυτική Εκκλησία και με τον τρόπο αυτό δημιούργησε την αιρετική παπική «εκκλησιά» (http://alophx.blogspot.com/2018/11/blog-post_13.html).

Τελικά, ο πάπας για να ανταμείψει τον Καρλομάγνο σε συνεννόηση μαζί του τον έστεψε παράνομα το 800 μ.Χ ως δήθεν «Αυτοκράτορα των Ρωμαίων», κάτι που τον έφερε σε άμεση σύγκρουση με την νόμιμη διάδοχο Αυτοκρατορία της Ρώμης, την Ρωμανία, για την οποία έτρεφε εδαφικές βλέψεις και έτσι ξεκίνησε μία σύγκρουση των δύο αυτών Αυτοκρατοριών (https://cognoscoteam.gr/archives/498), που κράτησε Αιώνες (http://alophx.blogspot.com/2018/11/blog-post_13.html).

Το ίδιο ακριβώς σκηνικό επαναλήφθηκε με τον Όθωνα τον Α΄ τον Μέγα, όταν εξεγέρσεις και εισβολές στην Ρώμη υπό τον Βερεγγάρια ανάγκασαν τον τότε παπα Ιωάννης ΙΒ’ να ζητήσει βοήθεια από τον Όθωνα έναντι των εχθρών του και αυτός πράγματι κατέβηκε στην Ρώμη και τους νίκησε και ο πάπας για ανταμοιβή τον έστεψε Αυτοκράτορα και διάδοχο του Καρλομάγνου, κάτι που ο ίδιος επιθυμούσε διακαώς, ενώ και αυτός συνέχισε την εχθρική πολιτική του Καρλομάγνου κατά της Ρωμανίας.

{Το δε ποσό σε εκτίμηση είχαν οι Φράγκοι τους Ρωμαίους, τους οποίους τάχατες έλεγαν ότι ήταν οι τάχατες «μονοί νόμιμοι διάδοχοι της Αυτοκρατορίας τους, φαίνεται από το συκοφαντικό και υβριστικό γράμμα (όπως και όλα σχεδόν τα γραπτά του σε όσα άτομα δεν συμπαθούσε και σε όσους πάπες ήταν Ρωμαίοι, όχι Φράγκοι ή αντιφράγκοι όπως πολύ σωστά αναφέρει και ο ικανότατος Θεολόγος και Ιστορικός Ιωάννης Ρωμανίδης στο πολύ καλό έργο του «Ρωμανια-Ρωμιοσυνη-Ρουμελη»-http://www.romanity.org/htm/rom.e.00.to_psema_tou_karlomagnou_to_794.htm, https://www.oodegr.com/oode/sygrafeis/rwmanidis_2.ht, http://www.romanity.org/htm/rom.e.00.vasikes_theseis_autou_tou_website.htm, http://www.romanity.org/htm/fox.e.01.ti_einai_an_einai_kati_enas_buzantinos.01.htmm, http://www.romanity.org/htm/rom.e.04.fragkoi_romaioi_feoudalismos_kai_dogma.01.htm, https://pdfcoffee.com/-pdf-2206-pdf-free.html, https://docplayer.gr/2403199-Romiosyni-romania-roymeli-toy-p-ioanni-rouanidi.html,, https://www.triklopodia.gr/2014-07-02-101454/ https://www.sophia-ntrekou.gr/2014/02/Rwmiosyni.html https://www.slideshare.net/ssuserc13fb9/ss-238551453) του παπικού «επισκόπου Κρεμόνας» Λιουπτράνδο και τα λόγια του προς τον ένδοξο Αυτοκράτορα της Ρωμανίας Νικηφόρο τον Α΄ τον Φωκά.

Το 968 μ.Χ., σύμφωνα με το Λιουπτράνδο της Κρεμόνας, όταν οι (θρασύτατοι) παπικοί απεσταλμένοι έφθασαν στην Κωνσταντινούπολη φέρνοντας μια επιστολή που απευθυνόταν στον <<Αυτοκράτορα των Ελλήνων>> και στην οποία ο πάπας αναφερόταν στον Όθωνα Α΄ ως το << σεπτό Αυτοκράτορα των Ρωμαίων>>, οι Βυζαντινοί δεν μπόρεσαν να συγκρατήσουν την αγανάκτηση τους:

<< Tι θρασύτητα>>, κραύγασαν, <<να αποκαλείται ο οικουμενικός Αυτοκράτορας των Ρωμαίων, ο ένας και μοναδικός Νικηφόρος, ο μεγάλος, ο μεγαλοπρεπής <<ως Αυτοκράτωρ των Ελλήνων>> και να πρασαγορεύεται ένα αξιολύπητο βαρβαρικό πλάσμα ως << Αυτοκράτωρ των Ρωμαίων>>! Ω ουρανέ! Ω θάλασσα! Ω γη! Τι θα κάνουμε με αυτούς τους παλιανθρώπους και τους εγκληματίες."

Η διάσταση μεταξύ τους είναι απόλυτη:  «Ο πάπας είναι ανάγωγος. Αγνοεί ότι ο Άγιος Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος μετέφερε εδώ το σκήπτρο, την Σύγκλητο και ολόκληρο τον Ρωμαϊκό στρατό αφήνοντας στην Ρώμη μόνο ευτελείς υποτελείς. Κι εσείς δεν είστε Ρωμαίοι, είστε Λομβαρδοί».

Ο Λιουπτράνδος διακόπτει τον Αυτοκράτορα προσβεβλημένος: «Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι ο Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος ήρθε εδώ. Αφού όμως αλλάξατε γλώσσα, ήθη και ενδυμασία, ο «παναγιότατος» πάπας θεώρησε ότι ούτε και σε σας αρέσει ο όρος Ρωμαίοι...

Εμείς, Λομβαρδοί, Σάξονες, Φράγκοι, Λοθαρινοί, Βαυαροί, Σουηβοί, Βουργουνδοί περιφρονούμε τους Ρωμαίους σε τέτοιο βαθμό που για να προσβάλουμε τους εχθρούς μας τους αποκαλούμε Ρωμαίους, γιατί αυτή η ονομασία περικλείει αγένεια, δειλία, φιλαργυρία, ασωτία, απιστία και γενικά κάθε είδος κακίας» (ενώ ακριβώς οι απόγονοι τους στην Δύση με την ίδια θρασύτητα χαρακτηρίζουν οποίον κλέβει ή είναι απατεώνας με το ένδοξο ονομα του Έλληνα).

Ο βασιλιάς των Ελλήνων είναι μαλλιαρός, φορά χλαμύδα με μακριά μανίκια και γυναικείο μανδύα, είναι ψεύτης, απατεώνας, αδυσώπητος, πονηρή αλεπού, υπερόπτης, ψευδοταπεινόφρων, τσιγκούνης, πλεονέκτης, τρώει σκόρδα , κρεμμύδια και πράσα...» (https://vizantinaistorika.blogspot.com/2015/07/blog-post_27.html, https://www.oodegr.com/neopaganismos/ellinikotita/lutprandus_1.htm)

ΤΑΔΕ ΕΦΗ Ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΛΙΟΥΤΠΡΑΝΔΟΣ ΤΗΣ ΚΡΕΜΟΝΑΣ ΠΟΥ ΗΤΑΝ Ο ΠΡΩΤΟΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΝΘΕΛΛΗΝΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΣ ΕΧΘΡΟΣ ΤΟΥ ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΡΩΜΑΝΙΑΣ}.

Αυτή η «αγαστή συνεργασία» μεταξύ παπών και Φράγκων Αυτοκράτορων κράτησε μέχρι την ενθρόνιση του Αυτοκράτορα Ερρίκου του Δ΄ και την διαμάχη του στην «Έριδα της Περιβολής»  του με τον πάπα Γρηγορίου τον Ζ΄, τόσο για τον έλεγχο των εκκλησιαστικών επισκοπών στα Φραγκικά εδάφη, όσο και για το ποιος θα έχει το πάνω χέρι στην κοσμική και πνευματική εξουσία και συνεχιστικέ επί Μπαρμπαρόσα και έληξε τελικά με την νίκη του πάπα της Ρώμης.

Έτσι. το τέρας του Φράνκενσταιν που δημιούργησε ο Καρλομάγνος στράφηκε ενάντια στον ιδρυτή και βγαίνοντας ως άλλο τζίνι από το μπουκάλι με την παντοδυναμία και την απόλυτη εξουσία που το έκανε να πιστεύει ότι μπορούσε να έχει επί ουρανού και γης στράφηκε ενάντια στον πρώην αφέντη του και διεκδίκησε όλη την εξουσία για τον εαυτό του (http://alophx.blogspot.com/2018/11/blog-post_13.html). 

Ο παπισμός, έφτασε σε πολύ μεγάλη ακμή της δύναμης του σε όλη την Ευρώπη και σύντομα οι πάπες μπορούσαν να ανεβοκατεβάζουν στον θρόνο ηγεμόνες, μονάρχες, αριστοκράτες υπό ηγεσία και να προβαίνουν στην κήρυξη πολέμων και Σταυροφοριών (http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_12.html, http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_14.html, http://alophx.blogspot.com/2023/10/blog-post_17.html) ενώ ο παπισμός υπό πάπα τον Ιννοκέντιου τον Γ  έφτασε στον αποκορύφωμα της δύναμης του (επί του οποίου καταλήφθηκε η Πόλη από τους Σταυροφόρους, τον Ιννοκέντιο τον Γ’), καθαίροντας ακόμα και βασιλείς και κάνοντας τους να υποταχτούν στον πάπα, όπως π.Χ. στην Αγγλία τον Ιωάννη τον Ακτήμονα.

Σύντομα η κοσμική βασιλική εξουσία αντεπιτέθηκε, όχι από την Γερμανία, άλλα από την Γαλλία αυτή την φορά, όταν ο Γάλλος βασιλιάς Φίλιππος ο Δ΄ ο Ωραίος ως άλλος Καρλομάγνος συνέλαβε τον πάπα Βονιφάτιο τον Η΄, τον αντικατέστησε με τον παπα Κλήμης τον Ε, διέλυσε τους Ναΐτες με την βοήθεια του και τον μετέφερε για  να τον ελέγχει για σχεδόν 70 έτη στην Αβινιόν και τον υπέταξε σχεδόν πλήρως.

Όμως όταν πέρασαν τα έτη αυτά, η Γαλλική μοναρχία αποδυναμώθηκε, ο πάπας της Ρώμης επέστρεψε σε αυτή και ξαναέκτισε το δίκτυο δύναμης του, το οποίο έφτασε τον παπισμό σε παγκόσμια επέκταση αυτή την φορά υπό τον παπα Αλέξανδρο Βοργία, αφού όταν μοίρασε την Αμερική που ανακαλύφθηκε από τον Κολόμβο μεταξύ Ισπανών και Πορτογάλων με την συνθήκη της Τορστενίτλας, πήρε σαν αμοιβή εκτός από πολλά εδάφη σε αυτές, την εγκατάσταση σε αυτές Ιησουιτών και το 1-% των εσοδών όλων των περιοχών αυτών.

Την ίδια περίοδο, επί παπα Αλέξανδρο Βοργία, τα παπικά κράτη με τις στρατιωτικές εκστρατείες του γιου του Καίσαρα Βοργία μεγάλωσαν πολύ εδαφικά, όπως και από τον διδάχο του Βοργία στον παπικό θρόνο, τον Ιούλιο τον Β’.

Την ίδια εποχή οι πάπες είχαν χρίσει ως διάδοχους του Καρλομάγνου την δυναστεία των Αψβούργων και αρχικά συνεργάζονταν αρμονικά με αυτούς και μάλιστα συνέβαλαν στην ενθρόνιση ως τάχατες «Παγκοσμίου Αυτοκράτορα», στην Αυτοκρατορία του οποίου ο «ήλιος δεν έδυε ποτέ» τον Κάρολο τον Ε΄ τον Κουίντο.

Σύντομα όμως ήρθαν σε σύγκρουση μαζί του και ο στρατός κατέλαβε και λεηλάτησε την Ρώμη, κάτι που έδειχνε ότι ο Αυτοκράτορας θα επιβάλλονταν στον παπα της Ρώμης Λέων Ι’ (ο οποίος μάλιστα το 1515 μ.Χ. επέτρεψε με παπική βούλα την τοκογλυφία που μέχρι τότε θεωρούταν αμαρτία-https://www.athensmagazine.gr/article/social/retromania/303752-1515-otan-o-papas-lewn-i-039-epetrepse-me-papikh-boyla-thn-tokoglyfia-mexri-tote-thewroytan-amartia), όμως η έκρηξη του προτεσταντισμού (http://alophx.blogspot.com/2017/05/blog-post_14.html) ανάγκασε τους δύο ανταγωνιστές να συμφιλιωθούν και να στραφούν κατά του νέου κοινού τους εχθρού.

Όμως η επικράτηση του προτεσταντισμού σε μεγάλο μέρος της Γερμανίας (την Βορειά) και της Βόρειας Ευρώπης, αποδυνάμωσε τον παπα σε θρησκευτική και πολιτική επιρροή και ποίμνιο και έχασε μεγάλο μέρος της κοσμικής του εξουσίας (όπως ακριβώς έγινε και με την κατάληψη της Ρώμης από τον στρατού του Κάρολου του Ε  του Κουίντου).

Αλλά και οι θρησκευτικοί πόλεμοι που ακολούθησαν και ο Τριακονταετής Πόλεμος αποδυνάμωσε και το Α΄ Ράιχ των Αψβούργων, το οποίο ηττήθηκε στον πόλεμο αυτό, έχασε πολλά εδάφη και πολλά Γερμανικά κράτη ανεξαρτητοποιήθηκαν (http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_64.html).

Ότι έπαθε με τον Αυτοκράτορα Κάρολο τον Ε τον Κουίντο ο παπισμός τα έπαθε και με την Γαλλική Επανάσταση (με την οποία οι πάπες έχασαν την συμμαχία με τους φιλικούς σε αυτού καθολικούς Γάλλους μονάρχες και την μεγάλη πολιτική και θρησκευτική επιρροή τους στην χώρα αυτή-http://alophx.blogspot.com/2017/09/1789-2016.html, http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_38.html) όταν ο τότε στρατηγός Μέγας Ναπολέοντας κατέλαβε το 1.798 μ.Χ. την Ρώμη και συνέλαβε και εξόρισε τον πάπα Πιο τον ΣΤ΄, ο οποίος πέθανε στην εξορία.

Όταν ο Ναπολέοντας έγινε Αυτοκράτορας, υπέγραψε με τον πάπα της Ρώμης Πιο τον Ζ΄, διαδόχου του Πίου του ΣΤ΄ μία συμφωνία/συμμαχία/Κονκορδάτο με το οποίο αποκαθίσταντο ο παπισμός στην Γαλλία ενώ παραλληλα τον έστεψε το 1.804 μ.Χ. και Αυτοκράτορα όπως έκαναν οι προκάτοχοι του με τον Καρλομάγνο, τον Όθωνα τον Α΄ τον Μέγα και τον Κάρολο Κουίντο.

Σύμφωνα με αυτό το Κονκορδάτο, που υπογράφτηκε το 1.801 μ.Χ., προήλθε η αποκατάσταση των σχέσεων μεταξύ της Γαλλικής παπάκης εκκλησίας και της Ρώμης, όμως αργότερα ο Ναπολέοντας συνέλαβε τον πάπα, ο οποίος τελικά απελευθερώθηκε με την ήττα του.

Τα παπικά κράτη φάνηκε ότι χάθηκαν οριστικά για τον παπισμό όταν η Ιταλία ενοποιήθηκε από τον βασιλιά Βίκτωρ Γ΄ Εμμανουήλ και τον πρωθυπουργο της Καμίλο Καβούρ και αυτά μαζί με την Ρώμη ενσωματωθήκαν στο ενοποιημένο πια Ιταλικό κράτος, ενώ στην ενοποιημένη από τον Κάιζερ Α΄ Γουλιέλμο και τον καγκελάριο Μπίσμαρκ, άρχισε ένας έντονος αγώνας ενάντια στην καθολική εκκλησιά και τους οργανισμούς της επί πάπα πάπας Πίου του Θ’.

Παρόλα αυτά ο πάπας συνέχισε να κατοικεί στο Βατικανό «εξόριστος» όπως έλεγε ο ίδιος, ενώ ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος που ακολούθησε είχε σαν αποτέλεσμα πολλοί θρόνοι φιλικοί προς το Βατικανό του παπα Βενέδικτου του ΙΕ΄ να πέσουν, κυρίως των Αψβούργων, αλλά και των Χοεντσόλερν στην Γερμανία που μέχρι τότε είχαν αποκαταστήσει τις σχέσεις τους με τον παπισμό.

Η δε έκρηξη του πραξικοπήματος των μπολσεβίκων στην Ρωσία το .1.917 μ.Χ. από τον Λένιν που πολεμούσαν και ήθελαν να αφανίσουν κάθε θρησκεία (http://alophx.blogspot.com/2017/09/siloviki-1999.html) και η άνοδος του αθεϊσμού «ανάγκασε» τους πάπες να στραφούν για συμμαχία σε νέες αναδυόμενες και εχθρικές προς τους κομμουνιστές δυνάμεις.

Έτσι, οι πάπες Πιο ΙΑ΄ και Πιο ΙΒ. Συμμάχησαν με τους δικτάτορες Χίτλερ, Μουσολίνι και Φράνκο και υπέγραψαν και με αυτούς, όπως είχαν κάνει με τον Ναπολέοντα κονκορδάτα (ενώ με το Ιταλικό κονκορδάτο ιδρύθηκε και το ανεξάρτητο κράτος του Βατικανού, διάδοχο κράτος των παπικών κρατών στον Μεσαίωνα).

Σύμφωνα δε με αυτό αποκαταστάθηκαν οι σχέσεις των κρατών αυτών με το Βατικανό, ο καθολικισμός θα μπορούσε ελευθέρα να διδάσκεται σε αυτά κράτη και αυτά θα τον προστάτευαν, αλλά θα διαλύονταν όλα τα καθολικά κόμματα και οργανώσεις νεολαίας και θα οι πάπες θα τους στήριζαν με την επιρροή τους στο ποίμνιο τους να τους υπακούν, όπως και έγινε.

Και πραγματικά, οι πάπες στον Β΄ΠΠ ήταν αγαστοί σύμμαχοι και συνεργάτες στα εγκλήματα των δικτατορών αυτών κατά πολλών άλλων (κυρίως των Ορθόδοξων) λαών και μόνο όταν είδαν ότι θα αυτοί θα ηττούντο αρχίσαν να κάνουν κρυφές διπλωματικές σχέσεις και συμφωνίες με τους Συμμάχους.

(Μία τακτική που έκανε τον Χίτλερ να σκέφτεται στείλει στρατό στο Βατικανό να συλλάβει τον πάπα της Ρώμης και να τον μεταφέρει φυλακισμένο στην Γερμανία, όπως είχαν κάνει παλαιοτέρα ο Ναπολέοντας και ο Φίλιππος ο Δ΄ ο Ωραίος, παραλού που το σχέδιο αυτό δεν υλοποιήθηκε τελικά).

[Η κατεχομένη Γαλλία του Veche έκανε επίσης συμφωνία του Βατικανού. Λίγο μετά την εγκαθίδρυση του νέου καθεστώτος, ενώ ο πάπας Πίος συναντήθηκε με τον πρεσβευτή της Γαλλίας στο Βατικανό και δήλωσε ότι ήταν πολύ εντυπωσιασμένος ήταν με τον καθολικό Στρατάρχη Πετταίν.

Έχοντας ανησυχήσει στο παρελθόν ότι οι κομμουνιστές θα μπορούσαν να καταλάβουν την Γαλλία, ο πάπας καλωσόρισε την εμφάνιση ενός ισχυρού ηγέτη που θα μπορούσε να εξαλείψει οριστικά αυτόν τον κίνδυνο». Η Γαλλική Συνέλευση των Καρδιναλίων και των Αρχιεπισκόπων το 1.941 μ.Χ. είπε στους συναδέλφους τους «να ασκήσουν ειλικρινή και πλήρη πίστη στην καθιερωμένη εξουσία».

Αλλά και στην κατεχομένη Σουδητία και τον κατοχικό δωσίλογο ηγέτη της νέας Σλοβακίας Josef Tiso, ο οποίος μετέτρεψε την χώρα του σε μονοκομματικό κράτος, βοήθησε τον Χίτλερ να εισβάλει στην Πολωνία το 1.939 μ.Χ., έθρεψε μια λατρεία προσωπικότητας όπου οι υποστηρικτές του τον «ναζί χαιρετούσαν» ως βότκα τους (ανάλογα με τον Γερμανό Φύρερ) και ήταν επίσης καθολικός ιερέας, σύναψε σχέσεις το Βατικανό.

Ο Τίσο συνδύασε τον φασισμό και τον καθολικισμό σε ένα και δήλωσε ότι έφερνε «μια μεγάλη Καθολική Αναγέννηση», με τους στόχους της να «κάνει την Καθολική ζωή ισχυρότερη και να [βυθίσει] τις ρίζες της βαθύτερα», ενώ ενθάρρυνε την άνοδο της Φρουράς του Hlinka, μια φασιστική πολιτοφυλακή παρόμοια με τα Γερμανικά καφέ πουκάμισα.

Επίσης, το Βατικανό είχε μια ακόμη βαθύτερη εμπλοκή στο Ολοκαύτωμα στην κατεχομένη Κροατία, όπου συνεργατικέ με τον καθολικό φασίστα Άντε Πάβελιτς και το κίνημά του Ουστάσι, το οποίο στον Β’ΠΠ έφαγε γενοκτονικά 500.000 Σέρβους, 200.000 Κροάτες, 90.000 Βόσνιους Μουσουλμάνους, 60.000 Εβραίους και 50.000 Μαυροβούνιους.

Η εκστρατεία [του καθεστώτος] κατά των Σέρβων ήταν, εν μέρει, μια θρησκευτική σταυροφορία, όχι σε αντίθεση με τις Σταυροφορίες της μεσαιωνικής περιόδου. Για τους Ουστάσι, οι Σέρβοι δεν ήταν απλώς μια διαφορετική εθνικότητα. απειλούσαν την ύπαρξη του καθολικισμού και ως εκ τούτου ήταν τόσο θρησκευτικοί όσο και εθνικοί εχθροί. Αυτοί οι δύο παράγοντες συνδυάστηκαν για να δημιουργήσουν μια σφαγή τεράστιων διαστάσεων».

Οι ηγέτες του Βατικανού υποστήριξαν το κίνημα του Πάβελιτς. Ο καθολικός αρχιεπίσκοπος του Σεράγεβο Ιβάν Σάριτς βοήθησε στην στρατολόγηση των Ουστάσι την δεκαετία του 30 μ.Χ. και υπερασπίστηκε τον Πάβελιτς μέχρι θανάτου το 1.960 μ.Χ., ενώ ο αρχιεπίσκοπος του Ζάγκρεμπ, Alojzije Stepinac, έδωσε την ευλογία του στο καθεστώς και είπε στους πιστούς από τον άμβωνα να συνεργαστούν και να εξοντώσουν τους Σέρβους.

(Φήμες αναφέρουν ότι κομμουνιστές πράκτορες δηλητηρίασαν τον καρδινάλιο Στεπινάκ το 1.960 μ.Χ. Το 1.998 μ.Χ., ο πάπας Ιωάννης Παύλος ο Β' ανακήρυξε τον Στεπινάκ μάρτυρα και τον αγιοποίησε ως «άγιο» και «προστάτη άγιο της Κροατίας».

Στις καθολικές περιοχές της Σοβιετικής Ένωσης, όπως η Λιθουανία και τμήματα της Ουκρανίας, οι άνθρωποι έβλεπαν τους Γερμανούς ως απελευθερωτές. Έτσι, το 1941 μ.Χ., ο Andrey Sheptytsky, ο ηγέτης της καθολικης Ουκρανικής Ελληνοκαθολικής εκκλησίας, καλωσόρισε τον νικητή Γερμανικό Στρατό ως τον απελευθερωτή από τον εχθρό και αργότερα ευλόγησε την δημιουργία μιας ουκρανικής μεραρχίας SS, ενώ ο καθολικός αρχιεπίσκοπος Λιθουανίας, Juozapas Skvireckas, υποδέχθηκε και αυτός  τους στρατιώτες του Χίτλερ ως απελευθερωτές].

Παρόλα αυτά οι Ναζί και οι φασίστες μετά την ήττα τους στον Β΄ΠΠ δεν κράτησαν καμία κακία στο Βατικανό για τις συνεννοήσεις αυτές και οι πάπες τους βοηθήσαν να διαφύγουν την σύλληψη, την δική και την τιμωρία χάρις στις «Ratlines», οι οποίες μαζί με την οργάνωση «ODESSA» τους βοηθήσαν να διαφύγουν σε Ισπανια, Λατινική Αμερική και Μέση Ανατολή (http://alophx.blogspot.com/2017/09/h-odessa.html, http://alophx.blogspot.com/2018/10/odessa.html), κάτι που έκαναν λόγω Ψυχρού Πολέμου λόγω των δικών τους συμφερόντων και οι δυτικοί υπό τις ΗΠΑ, αλλά και οι Ανατολικοί υπό την ΕΣΣΔ (http://alophx.blogspot.com/2017/05/1945.html).

Λόγω της επέκτασης σε παγκόσμια κλίμακα του αθεϊσμού και του κομμουνισμού μετά την λήξη του Β΄ΠΠ και της επιρροής της ΕΣΣΔ, τις διώξεις των θρησκειών στα εδάφη της και τους διωγμούς των πιστών στα κράτη που είχε υπό την επιρροή της, οι πάπες προσπάθησαν να συμμαχήσουν με τις άλλες θρησκείες κατά του κοινού άθεου εχθρού (http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_34.html), κάτι που εξυπηρετούσε και τα σχέδια των ΗΠΑ, ιδίως επί Ρίγκαν, όταν αυτός συμμάχησε με τον πάπα Ιωάννη Παύλο τον Β’.

Η συνεργασία τους αυτή και η μεγάλη επιρροή που είχε στα καθολικά συνδικάτα της Πολωνίας και της Τσεχίας (υπόλ. την ηγεσία του Βαλέσα και του Χάβελ αντίστοιχα) το Βατικανό, βοήθησε με τις επαναστάσεις που ακολούθησαν στην πτώση  του κομμουνισμού στην Ανατολική Ευρώπη, όπως ακριβώς και οι ισλαμιστές που συμμάχησαν με τις ΗΠΑ στο Αφγανιστάν βοήθησαν στην πτώση του κομμουνισμού στα μουσουλμανικά κράτη (http://alophx.blogspot.com/2017/09/chip-ttip.html, http://alophx.blogspot.com/2016/09/ttip_29.html, http://alophx.blogspot.com/2018/04/blog-post_2.html, http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_34.html, http://alophx.blogspot.com/2018/11/blog-post_13.html, http://alophx.blogspot.com/2023/11/blog-post.html).  .

{Οι δε πονηροί πάπες της Ρώμης δημιουργήσαν την πανθρησκεία για να καταφέρουν να κάνουν όλες τις  θρησκείες να συμμαχήσουν και να συντονιστούν υπό την ηγεσία τους και να τους δεχτούν ως απόλυτους θρησκευτικούς ηγέτες όλων των θρησκειών και οι ίδιοι να γίνουν «θρησκευτικοί πλανητάρχες» (http://alophx.blogspot.com/2017/09/chip-ttip.html, http://alophx.blogspot.com/2016/09/ttip_29.html, http://alophx.blogspot.com/2018/04/blog-post_2.html, http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_34.html, http://alophx.blogspot.com/2018/11/blog-post_13.html, http://alophx.blogspot.com/2023/11/blog-post.html)}.

Η προσοδοφόρα αυτή συμμαχία συνεχίστηκε και μετά τον Ψυχρό Πόλεμο μεταξύ των ΗΠΑ και του πάπα της Ρώμης, όπως και με την ΕΟΚ/,μετέπειτα ΕΕ που ιδρύθηκε την εποχή εκείνη, από πρώην Ναζί αξιωματούχους και καθολικούς ιδρυτές (π.χ. Αντενάουερ, Γκασπέρι, Σούμαν), αλλά και άλλους πολιτικούς σαν τον Όττο τον Αψβούργο.

Αυτός βοήθησε πολύ στην ίδρυση της ΕΟΚ/ΕΕ και ήθελε να την κάνει μία ένωση σαν την Αυστροουγγαρία (http://alophx.blogspot.com/2023/04/blog-post_13.html) και ήταν ο διάδοχος των Αυτοκράτορων Αυστροουγγαρίας μετά την πτώση των Αψβούργων και στενός συνεργάτης κάθε παπα Ρώμης, όπως και η Μέρκελ με Γερμανό πάπα Βενέδικτο και τον διάδοχο του Φραγκίσκο.

Όμως εκτός της συμμαχία μεταξύ αυτών των δυνάμεων (Βατικανό, ΗΠΑ, ΕΕ, Δύση, ΝΑΤΟ, ΟΗΕ, συμμαχίες με άλλες θρησκείες), το Βατικανό, όπως έκανε στο παρελθόν με Αυτοκράτορες και δικτάτορες υπέγραψε παρόμοιο κονκορδάτο με αυτά που είχε υπογράψει με τον Ναπολέοντα με την κομμουνιστική δικτατορία της Κίνας το 2018 μ.Χ.

Σύμφωνα δε με αυτό αποκαταστάθηκαν οι σχέσεις των κρατών αυτών με το Βατικανό, ο καθολικισμός θα μπορούσε να υπάρχει στο κράτος αυτό, αλλά θα διαλύονταν όλες οι καθολικές οργανώσεις νεολαίας και θα οι πάπες θα τους στήριζαν με την επιρροή τους στο ποίμνιο και τους επισκόπους τους στην χώρα αυτή να τους υπακούν, όπως και έγινε.

[Το κείμενο της Προσωρινής Συμφωνίας μεταξύ του Βατικανού και της Κίνας παραμένει μυστικό, αλλά γνωρίζουμε ότι δίνει σε ένα άθεο καθεστώς ρόλο στο διορισμό επισκόπων. Μπορεί επίσης να αποθαρρύνει τον πάπα από το να μιλήσει για κομμουνιστικές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Πριν από αυτή την συμφωνία αυτή, περίπου οι μισοί από τους 10 έως 12 εκατομμύρια Καθολικούς της Κίνας λατρεύονταν σε υπόγειες εκκλησίες που αρνούνταν να αναγνωρίσουν τον κομμουνιστικό έλεγχο της πίστης τους. Οι άλλοι μισοί λάτρευαν στην Κινεζική Πατριωτική Καθολική Ένωση, μια εκκλησία που διοικείται από κληρικούς που διορίζονται και ελέγχονται από το Κομμουνιστικό Κόμμα

(Όπως ακριβώς η αιρετική και ελεγχόμενη από αυτή δήθεν «ζώσα εκκλησία» που είχε δημιουργήσει η ΕΣΣΔ έναντι της κανονικής ή δήθεν  «εκκλησία» του δήθεν {«παπα-Ευθύμ» στην Τουρκιά που δημιούργησε και έλεγχε ο Κεμάλ έναντι του νόμιμου Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινούπολης).

Η συμφωνία υποτίθεται ότι ήταν ένας συμβιβασμός στο όνομα της ενότητας, αλλά τώρα ένας Πρόεδρος της Κινεζικής Πατριωτικής Καθολικής Ένωσης είναι επίσκοπος στην Κίνα. Φαίνεται λοιπόν ότι το Πεκίνο εξακολουθεί να έχει τον έλεγχο.

Όταν υπογράφηκε για πρώτη φορά το Κινεζικό κονκορδάτο, ο τελευταίος Βρετανός κυβερνήτης του Χονγκ Κονγκ προειδοποίησε ότι το Βατικανό έκανε ένα σοβαρό λάθος με την οικεία της Κίνας, καθώς γλιστρούσε ξανά στην πιο ακραία δικτατορία από τον Μάο Τσε Τουνγκ.

Ο συνταξιούχος καρδινάλιος του Χονγκ Κονγκ Τζόζεφ Ζεν είπε ότι η συμφωνία ήταν ανάλογη με την υπογραφή συμβολαίου με τον Αδόλφο Χίτλερ, κάτι που έκανε το Βατικανό στις 20 Ιουλίου 1.933 μ.Χ. Φαίνεται ότι το Βατικανό δεν έχει μάθει από την ιστορία του. Ωστόσο, τον Οκτώβριο του 2020 μ.Χ., το Βατικανό ανανέωσε αυτή την συμφωνία για άλλα δύο χρόνια.

Η Καθολική Εκκλησία της Κίνας επαναβεβαίωσε την πίστη της στο κυβερνών Κομμουνιστικό Κόμμα της χώρας ενώ χαιρέτισε και την ιστορική συμφωνία που συνήφθη με το Βατικανό για τον διορισμό των νέων επισκόπων.

Βάσει αυτής της «προκαταρκτικής» συμφωνίας, ο πάπας Φραγκίσκος αναγνώρισε επτά Κινέζους επισκόπους που είχαν διοριστεί από το Πεκίνο χωρίς την συγκατάθεσή του, όπως κι έναν όγδοο επίσκοπο μετά θάνατον.

Η Καθολική Εκκλησία στην Κίνα ανακοίνωσε ότι θα «επιμείνει να βαδίζει σε ένα μονοπάτι που αρμόζει σε μια σοσιαλιστική κοινωνία υπό την ηγεσία του κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος». Σε σχόλια στην ιστοσελίδα της αναφέρει ότι «αγαπά βαθιά την πατρίδα» και ότι «ειλικρινώς στηρίζει την συμφωνία» ελπίζοντας ότι οι σχέσεις της Κίνας με το Βατικανό θα βελτιωθούν περαιτέρω.

Η συμφωνία ενδέχεται να πυροδοτήσει επικρίσεις, καθώς συμπίπτει, κατά παράδοξο τρόπο, με μια εκστρατεία καταστροφής χριστιανικών εκκλησιών σε ορισμένες Κινεζικές επαρχίες. Στην Κίνα, για παράδειγμα, η Βίβλος έχει αποσυρθεί από τους ιστότοπους διαδικτυακών πωλήσεων και «παράνομοι» καθολικοί ιερείς πρόσφατα συνελήφθησαν, προτού αφεθούν ελεύθεροι.

Η Αγία Έδρα, που δεν δημοσιοποίησε σήμερα το κείμενο της συμφωνίας, απέφυγε να δώσει λεπτομέρειες σχετικά με την διαδικασία που θα ακολουθείται στο μέλλον για τον διορισμό των νέων επισκόπων, ενώ την τελευταία λέξη θα πρέπει να έχει ο πάπας.

Η συμφωνία αυτή αφορά αποκλειστικά την θρησκεία και όχι την αποκατάσταση των διπλωματικών σχέσεων μεταξύ του Πεκίνου και της Αγίας Έδρας, που διακόπηκαν το 1.951 μ.Χ., δύο χρόνια μετά την άνοδο στην εξουσία των κομμουνιστών.

Όταν το 1.949 μ.Χ. ανέλαβε την εξουσία στην χώρα το Κομμουνιστικό Κόμμα, οι Ρωμαιοκαθολικοί και οι Προτεστάντες ιεραπόστολοι εκδιώχθηκαν ως πράκτορες του δυτικού ιμπεριαλισμού. Η ίδια κατηγορία ακολούθησε και τα χριστιανικά τους δόγματα.

Το 1.957 μ.Χ. η Κινεζική κυβέρνηση εγκαθίδρυσε την λεγόμενη «Κινεζική Πατριωτική Καθολική Ένωση», δηλαδή μια Καθολική Εκκλησία ελεγχόμενη από τον Κινεζικό κράτος, η οποία δεν αναγνώριζε την εξουσία του πάπα της Ρώμης και εξέλεγε μόνη της τους επισκόπους της. Από τον Σεπτέμβριο του 2018 μ.Χ. και μετά τη συμφωνία που επιτεύχθηκε, το Βατικανό μπορεί πλέον να ασκεί βέτο στους επισκόπους που προτείνει η Κίνα (https://www.imdleo.gr/diaf/2018/pope-china.pdf, , https://www.vimaorthodoxias.gr/diethni-2/i-katholiki-ekklisia-stin-kina-orkistike-pisti-sto-kommounistiko-komma/)]

Εκτός όμως όλων αυτών των συμμαχιών, οι πάπες ήδη από το 1.823 μ.Χ. έχουν συμμαχήσει  με τους Ρότσιλντ (οι οποίοι στην ουσία ηγούνται όλων των δυτικών ελίτ και της Δύσης-http://alophx.blogspot.com/2023/11/blog-post.html), οι οποίοι ήδη από το 1.823 μ.Χ. έχουν γίνει οι αποκλειστικοί διαχειριστές του πλούτου του Βατικανού (http://alophx.blogspot.com/2018/01/blog-post_3.html, http://alophx.blogspot.com/2018/05/blog-post_1.html, http://alophx.blogspot.com/2023/11/blog-post.html).

Το κοινό μέγεθος των συμφερόντων αυτών των δύο επίδοξων «πλανηταρχών» τους ωθεί σε μία καταστροφική συμμαχία για την δημιουργία μίας παγκόσμιας κυβέρνησης, υπό την πολιτική, οικονομική, στρατιωτική και θρησκευτική συμμαχία των Ρότσιλντ και των παπών (http://alophx.blogspot.com/2018/01/blog-post_3.html, http://alophx.blogspot.com/2018/05/blog-post_1.html, http://alophx.blogspot.com/2023/11/blog-post.html).

Στην προσπάθεια αυτή βοηθάει κατά πολύ ο πάπας της Ρώμης, ο οποίος αν καταφέρει να γίνει θρησκευτικός πλανητάρχης, θα καταφέρει αν όλοι οι θρησκευτικοί αρχηγοί όλων των κρατών της γης τον υπακούν απολυτά, να τους διατάξει να πείσουν όλους τους λαούς της γης να υποταχτούν χωρίς καμία αντίσταση στην παγκόσμια κυβέρνηση που ετοιμάζεται ενάντια στα ίδια τα συμφέροντα και την ύπαρξη αυτών σαν μία νέα Φεουδαρχία (http://alophx.blogspot.com/2017/09/chip-ttip.html, http://alophx.blogspot.com/2016/09/ttip_29.html, http://alophx.blogspot.com/2018/04/blog-post_2.html, http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_34.html), αλλά και όπως γινόταν με την «θρησκευτική νομιμοποίηση» (http://alophx.blogspot.com/2017/05/blog-post_39.html, http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_39.html) των Φαραω, των Ασσυρίων. Βαβυλωνίων βασιλέων, των Ρωμαίων Αυτοκράτορων, των Χαλιφών, του Καρλομάγνου και των διαδόχων του και των δικτατορών και των Αυτοκράτορων στον 19^ο και 20^ο μ.Χ.. Αιώνα.

Ο μόνος τρόπος αντίστασης σε αυτά τα σκοτεινά σχέδια είναι μέσω εξέγερσης των λαών εναντίον των τυράννων αυτών και των παγκοσμιοποιητών και των συγκρητιστικού και πανθρησκειακών σχεδίων τους, με την αποχώρηση των Ορθοδόξων από την πανθρησκεία (http://alophx.blogspot.com/2017/09/chip-ttip.html, http://alophx.blogspot.com/2016/09/ttip_29.html, http://alophx.blogspot.com/2018/04/blog-post_2.html, http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_34.html, http://alophx.blogspot.com/2018/11/blog-post_13.html, http://alophx.blogspot.com/2023/11/blog-post.html).

 Ο δε νυν πάπας της Ρώμης Φραγκίσκος, ο οποίος βασίζει την δύναμη του στην ισχύ των ελίτ της Δύσης και των Ρότσιλντ για την νέα αυτή προσπάθεια κατάκτησης του κόσμου μέσω της πανθρησκείας και της παγκοσμιοποίησης.

Και ήδη έχουν σχηματιστεί συμμαχίες των περισσοτέρων λαών και ισχυρών δυνάμεων κατά των δυτικών, των ελίτ και του συμμαχικού τους Βατικανού, στις οποίες ηγούνται ισχυρές αντιδικίες δυνάμεις όπως π.χ. η Ρωσία, η Κίνα, η Ινδία, η Νότια Αφρική, η Βραζιλία, το Ιράν κ.λ.π., μέσω συμμαχιών που δημιουργήσαν μεταξύ τους όπως τους BRICS, τον Οργανισμό Συνεργασίας της Σανγκάης, την Ευρασιατική Ένωση, το Σύμφωνο Συλλογικής Ασφάλειας κ.λ.π.-(http://alophx.blogspot.com/2023/10/blog-post_23.html, http://alophx.blogspot.com/2023/10/blog-post_72.html).

{Άλλωστε ο πάπας Φραγκίσκος, όπως και προκάτοχος του Βενέδικτος στήριξαν τα πραξικοπηματικά σχέδια των δυτικών κατά της Ρωσίας, όπως έκαναν στον Β’ΠΠ παρακινώντας τους καθολικούς της Ουκρανίας και άλλων χωρών να στραφούν ενάντια στην Ρωσία και στους Ρώσους, Ρωσόφωνους ή φιλορώσους στην χώρα τους, όπως ακριβώς έκαναν και στον Ρωσοουκρανικό πόλεμο στις μέρες μας-(http://alophx.blogspot.com/2023/03/blog-post.html).

Επίσης, ο Τρούμαν έφερε στην Πόλη τον Αθηναγόρα στην θέση του Οικουμενικού Πατριάρχη Μάξιμου του Ε’ που ήταν δυσάρεστος στις ΗΠΑ γιατί είχε αναπτύξει σχέσεις με το Πατριαρχείο Μόσχας και έκανε άνοιγμα προς αυτό όταν δέχθηκε να λάβει μέρος στην Πανορθόδοξη Διάσκεψη που αυτό οργάνωσε το 1.945 μ.Χ. επί Στάλιν με την συμμετοχή των Ορθοδόξων Πατριαρχείων της Αντιόχειας και της Αλεξάνδρειας.

Η προσπάθεια αυτή ένωσης των Ορθοδόξων με έναν όχι απολυτά υπάκουο Ορθόδοξο Πατριάρχη στις ΗΠΑ (σαν τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο στην Κύπρο που επίσης προσπάθησε να δημιουργήσει σχέσεις με την Μόσχα) τις ανησύχησε και φοβούμενοι οι Αμερικανοί ότι με τον τρόπο αυτό θα αύξανε την επιρροή του στην Ορθοδοξία, ιδίως μετά την φιλοφρόνηση του Μακάριου του Ε΄ στον πρέσβη της ΕΣΣΔ.

Έτσι ανάγκασαν τον Μάξιμο τον Ένα παραιτηθεί από τον θρόνο και επέβαλαν στην θέση του τον Αθηναγόρα τον οποίο έφεραν από τις ΗΠΑ όπου και διέμενε, χωρίς μάλιστα να έχει τουρκική υπηκοότητα όπως ορίζαν οι νόμοι, ενώ οι Αμερικάνοι συνεννοήθηκαν με τους Τούρκους να χάσει ο Μάξιμος και όλοι οι Ιεράρχες της Συνοδού της Πόλης την τουρκική υπηκοότητα και να την πάρει τάχιστα ο Αθηναγόρα και τότε ο Μάξιμος είπε την διάσημη φράση: «Ουδείς εξ. Ημών».

Με τον Αθηναγόρα οι ΗΠΑ προσπάθησαν να ενώσουν την Ορθοδοξία με τον παπισμό και τον προτεσταντισμό με τις άλλες θρησκείες (π.χ. ισλάμ, Ιουδαϊσμό, Βουδισμός, Ινδουισμό κ.λπ.) κατά του άθεου κομμουνισμού της ΕΣΣΔ και του Ανατολικού μπλοκ και μέσω του νέου Αμερικανοκίνητου Πατριάρχη να πάρει τον έλεγχο της Ορθοδοξίας}.

Θα καταστραφούν άραγε τα σκοτεινά αυτά σχέδια των δυτικών ελίτ και του πάπα της Ρώμης με μία εξέγερση των λαών εναντίον τους ή με έναν νέο Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο που θα σαρώσει όλες αυτές τις πολιτικές για ένωση όλων των θρησκειών υπό έναν σύμμαχο στις δυτικές ελίτ και τα συμφέροντα τους πλανητάρχη (http://alophx.blogspot.com/2018/11/blog-post_13.html);

Θα είναι άραγε αυτή η εξέλιξη των πραγμάτων στις μέρες μας; Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά, άλλα μόνο αν λάβουμε όλα τα κατάλληλα μέτρα ως λαός θα αποφύγουμε τις οποίες κακοτοπιές και θα φέρουμε εκ νέου την πολυαγαπημένη μας πατρίδα σε μία κατάσταση ακμής και ευημερίας.