ΟΙ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΕΣ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΙΣΤΟΡΙΩΝ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ ΜΕ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΠΟΥ ΣΥΝΕΒΗΣΑΝ ΜΕΤΕΠΕΙΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ 6

ΟΙ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΕΣ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΙΣΤΟΡΙΩΝ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ ΜΕ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΠΟΥ ΣΥΝΕΒΗΣΑΝ ΜΕΤΕΠΕΙΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ 6

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Ως γνωστόν, στην Βίβλο περιγράφονται πολλά ιστορικά γεγονότα, τα οποία αντιστοιχούν κατά πολύ με γεγονότα τα οποία συνέβησαν σε μεταγενέστερες ιστορικές περιόδους από όταν αυτή γράφτηκε. Τα σημαντικότερα εξ’ αυτών είναι τα εξής:

Με τα θηρία ζούσε ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός στο Σαραντάριο Όρος, ο Άγιος Βάρβαρος στην Τρύφο και ο Άγιος Παίσιος στο Σινά.

Έπεσε από την υψηλή θέση που του είχε δώσει ο Θεός ο διάβολος, όπως και το Ρωμαϊκό και διεφθάρησαν και οι δύο, με το μεν πρώτο να είναι αδιόρθωτος, ενώ το δεύτερο να μπορεί να ξανανεβεί στην υψηλή θέση από την οποία εξέπεσε.

Κατά την αιχμαλωσία τους (και από τις μητέρες τους) στην Αίγυπτο και στην Θήβα αντιστοιχα ο Προφήτης Μωυσής και ο Φίλιππος ο Β΄ της πάντα Ελληνικής Μακεδονίας μας έμαθαν την τέχνη της πολιτικής και του στρατού από τους Αιγύπτιους και τους Θηβαίους και με αυτή δημιούργησαν και εκπαίδευσαν τον στρατό τους και στην συνέχεια κληρονόμησαν την τέχνη αυτή και τους στρατούς στους αήττητους διάδοχους τους Μέγα Αλέξανδρο και Ιησού του Ναυή.

Τόσο στον Εγλών οι υπηρέτες του, όπως και στον Στάλιν οι φρουροί του από φόβο δεν άνοιγαν την πόρτα του δωμάτιου τους και όταν άνοιξαν οι πρώτοι και οι δεύτεροι αυτές, βρήκαν τον έναν νεκρό και τον άλλο ετοιμοθάνατο από τους Εβραϊκής καταγωγής Εούδ και Μπέρια αντίστοιχα.

Κάηκαν τα πτώματα των γιων του Σαούλ και των 3 γιων του μετά τον θάνατο τους, όπως και του Φίλιππου του Β΄ της πάντα Ελληνικής Μακεδονίας μας και του Καίσαρα.

Κλάδο Φοίνικα έδωσε ο Αρχάγγελος Γαβριήλ στην Παναγιά μας, όπως και στον Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός τα παιδιά και ο λαός όταν εισέρχονταν στα Ιεροσόλυμα.

Η Αγιά Γερόντισσά Γαλακτία είδε από τον Άγιο Γεώργιο πράγματα που δεν μπορούσε να πει, όπως και Άγιος Παύλος όταν ανέβηκε στον ουρανό.

Ο Άγιος Πατήρ Νέστωρ στην Ρωσία στο χωριό Ζάρκι είχε βίαιο και μαρτυρικό θάνατο από φανατικούς κομμουνιστές εισβολείς στο Μοναστήρι του, όπως και ο Άγιος Φιλούμενος στο Φρέαρ του Ιακώβ από φανατικούς Εβραίους ραβίνους εισβολείς.

Ο Άγιος Ἰωάννης  Αρχιεπίσκοπος  τοῦ Novgorod, ταξίδεψε στά Ἱεροσόλυμα καβάλα σ᾿ ἕνα δαίμονα (Συναξαριστής, 7 Σεπτεμβρίου). Ἀναφέρεται στο Βίο του Στάρετς Αντωνίου της Ὄπτινα: «Κάποτε ἐπισκέφθηκαν τό Γέροντα δύο κτηματίες.

Ὁ ἕνας τους ἦταν "ἐλεύθερος", σκεπτικιστής. Ἐνῶ συνομιλοῦσαν, διετύπωσε τήν ἀμφισβήτησί του ἄν ἦταν ἀλήθεια ὅσα ἀναφέρονταν για τόν ἅγιο Ἰωάννη, ἀρχιεπίσκοπο τοῦ Novgorod, ὅτι ταξίδεψε στά Ἱεροσόλυμα καβάλα σ᾿ ἕνα δαίμονα(Συναξαριστής, 7 Σεπτεμβρίου). —Δέν μπορεῖ νά πιστέψη κανείς τέτοια πράγματα, κατέληξε.

Βέβαια, ἀπάντησε διδακτικά ὁ Γέροντας. Παληότερα συνηθιζόταν να καβαλικεύουν οἱ ἅγιοιτούς δαίμονες, ἐνῶ τώρα οἱ δαίμονες καβαλικεύουν κάποιους Ρώσους ἀριστοκράτες. Καί λέγοντας αὐτά ὁ Γέροντας χαμογέλασε μέ πικρία.Τα λόγια αὐτά ἔκαναν βαθειά ἐντύπωσι στον ἀκροατή του.

Σταμάτησε ξαφνικά να μιλάη, ἔπεσε σε συλλογή κι ἔπειτα ἔβαλε τα κλάματα. Ο φίλος του βγῆκε ἀμέσως ἀπό τό δωμάτιο γιά νά τούς ἀφήση μόνους. Το τί εἰπώθηκε ανάμεσα στο Γέροντα καί στόν ἄνθρωπο αὐτό εἶναι ἄγνωστο.

Τα δάκρυα στα μάτια του ἐπισκέπτη, ὅμως, πού πρίν εἶχε μιλήσει τόσο ἐλεύθερα, ἔδειξαν πώς τα λόγια τοῦ Γέροντα άγγιξαν την καρδιά του. Κι ὅσο κι ἂν προσπάθησε ἀργότερα ν' ἀποκτήση τόν προηγούμενο αέρα του, τά μάτια του ήταν δακρυσμένα γιά παραπάνω ἀπό μιά ώρα» (https://apantaortodoxias.blogspot.com/2024/09/novgorod-7.html).

Και από το αυριανό Συναξάριον: Σύναξις της Παναγίας της Σκριπούς εις Ορχομενόν: Το ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ Υ.ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΣΤΟΝ ΟΡΧΟΜΕΝΟ, την νύκτα της 9ης προς 10^η.9.1.943 μ.Χ, 4 ημέρες πριν της δι εμπρησμού καταστροφής της πόλεως Κερκύρας υπό των ... ιδίων ούνων ...

Στις 8 Σεπτεμβρίου του 1.943 μ.Χ. οι Ιταλοί συνθηκολόγησαν και στην αρχή αρνήθηκαν να παραδώσουν τον οπλισμό τους στους συμμάχους τους Γερμανούς. Τότε η περιφερειακή οργάνωση του Ε.Α.Μ. Ορχομενού θεώρησε ότι μπορούσε να επωφεληθεί και να παραλάβει αυτή τον ιταλικό οπλισμό. Γι' αυτό παρακίνησε τους οπλισμένους και μη Ορχομενίους να κινηθούν προς την Λειβαδιά.

Οι Γερμανοί όμως κύκλωσαν και αφόπλισαν τους Ιταλούς κι όταν έμαθαν για τις προθέσεις των Ορχομένιων έστειλαν εναντίον τους την άλλη μέρα, 9 Σεπτεμβρίου, απόσπασμα με τεθωρακισμένα. Οι Ορχόμενιοι, που είχαν φτάσει στο μεταξύ στο σταυροδρόμι του Άγιου Ανδρέα, ανέτοιμοι και αδιοργάνωτοι καθώς ήσαν, σκόρπισαν στην γύρω περιοχή με κατεύθυνση οι περισσότεροι τον απόμερο Διόνυσο. Οι Γερμανοί όμως συνέχισαν την καταδίωξη με σκοπό να επιβάλλουν αντίποινα στον Ορχομενό, όπως ήταν η συνηθισμένη τακτική τους.

Τη νύχτα της 9ης προς τη 10^η Σεπτεμβρίου 1.943 μ.Χ. λίγα μέτρα πιο κάτω από την εκκλησία της Παναγίας, τα γερμανικά τανκς ακινητοποιήθηκαν χωρίς να υπάρχει κανείς φανερός λόγος. Όπως εξιστόρησε ο επικεφαλής του γερμανικού αποσπάσματος Χόφμαν, η μορφή της Παναγίας φανερώθηκε στο νυχτερινό ουρανό.

Μετά το τέλος του πολέμου ο επικεφαλής επέστρεψε προσκυνητής στην Παναγία της Σκριπούς, χαρίζοντας στο ναό μια εικόνα με την αναπαράσταση του οράματός του. Από τότε σχεδόν κάθε χρόνο επεστρέφει στο ναό για να προσκυνήσει στις 10 Σεπτεμβρίου. Για το λόγο αυτό η Παναγία της Σκριπούς, εκτός των άλλων ημερομηνιών, γιορτάζει και στις 10 Σεπτεμβρίου με λιτανεία και μεταφορά της Εικόνας, στον τόπο που ακινητοποιήθηκαν τα τανκς (https://apantaortodoxias.blogspot.com/2024/09/blog-post_232.html).

Κάποιος ἔκανε τατουὰζ τὸ σταυρὸ καὶ μοῦ τὸ ἔδειξε.

1. Κάποιος ἔκανε τατουὰζ τὸ σταυρὸ καὶ μοῦ τὸ ἔδειξε. «Βρὲ παλαβέ, τοῦ εἶπα, τὸ Σταυρὸ τὸν ἔχουμε στὴν καρδιὰ μας καὶ ὄχι στὸ δέρμα μας». Το τατουὰζ εἶναι δαιμόνιο πού ἐπεκτείνεται. Γέροντας Ἐφραίμ Βατοπαιδινὸς +.

2. Ἡ δερματοστιξία ἤ ἀλλιῶς τατουάζ (tattoo) εἶναι φαινόμενο παγανιστικό, δηλαδή, εἰδωλολατρικό καί παμπάλαιο. Ὁ ἅγιος Κύριλλος (4^ος Αἰώνας μ.Χ.) καί ὁ Προκόπιος Γαζαῖος (6^ος Αἰώνας μ.Χ.) ἐπιβεβαιώνουν τήν εἰδωλολατρική πρακτική τῆς δερματοστιξίας λέγοντας: «Τοῖς εἰδωλολάτραις ἔθος ἐντομίδας ποιεῖν ἐν παρειαῖς καί ἐν βραχίοσιν». Δηλ., οἱ εἰδωλολάτρες ἔχουν συνήθεια νά κάνουν τατουάζ στά μάγουλα (στό πρόσωπο) καί στά μπράτσα τους.

Ὁ Άγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος, στό ὑπόμνημά του στόν προφήτη Ἱερεμία, ἀναφέρει ὅτι ἀπό τή ἀρχή τοῦ ἀνθρωπίνου γένους ὁ Διάβολος ἔθεσε στόχο μέ τή δερματοστιξία (τατουάζ) νά ὁδηγήσει τό εὐλογημένο δημιούργημα τοῦ Θεοῦ στήν πιό μεγάλη ἀσχήμια. Τόν 8ο μ.Χ. Αἰώνα ἡ Ἐκκλησία καταδίκασε τήν ἀποτύπωση ὁποιουδήποτε συμβόλου ἐπί τοῦ σώματος τῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν ὡς εἰδωλολατρικό ἔθιμο καί πρακτική τῶν βαρβάρων (https://www.triklopodia.gr/%ce%ba%ce%ac%cf%80%ce%bf%ce%b9%ce%bf%cf%82-%e1%bc%94%ce%ba%ce%b1%ce%bd%ce%b5-%cf%84%ce%b1%cf%84%ce%bf%cf%85%e1%bd%b0%ce%b6-%cf%84%e1%bd%b8-%cf%83%cf%84%ce%b1%cf%85%cf%81%e1%bd%b8-%ce%ba%ce%b1%e1%bd%b6/)!

Ο Άγιος Συμεών ο Στυλίτης ήταν ο Διογένης της εποχής του.

Ο Ελευθέριος Βενιζέλος αφορίστηκε από την Ελληνική Εκκλησία γιατί δίωξε Αρχιερείς και τον Ελληνικό λαό υποστηρίζοντας τα εγκλήματα των Αγγλογάλλων όταν κατέλαβαν τον Πειραιά, με αποτέλεσμα στο τέλος να έρθει η Μικρασιατική Καταστροφή.

Ο Ιωάννης Κωλέττης όταν ξεθάφτηκε επειδή ήταν δόλιος βρέθηκε άλιωτο το σώμα του, όπως και οι αφορισμένοι ενωτικοί αιρετικοί μοναχοί που επί Βώκου στο Άγιο Όρος δίωξαν τους Ορθοδόξους και τέλεσαν κοινό συλλειτουργό με τους αιρετικούς παπικούς.

Επίσης ο Βενιζέλο, όπως και ο αντίπαλος του βασιλιάς Κωνσταντίνος ο Α’ προσπάθησαν να εκτρέψουν πραξικοπηματικά το πολίτευμα, στο τέλος να ηττηθούν και να εξοριστούν στο εξωτερικό οπού πέθαναν από αρρώστια και οι δύο, ενώ και οι δύο συνέλαβαν στην καταστροφή του πολιτεύματος που ήθελαν με τις αυταρχικές πράξεις τους (την μοναρχία και την δημοκρατία αντίστοιχα).

Επίσης, ο Πατριάρχης Τύχων αφόρισε τον Λένιν και τους μπολσεβίκους για τις άδικες διώξεις και διωγμούς κατά των Ορθοδόξων και της Εκκλησίας (λαϊκών, ιερέων και Μονάχων), με αποτέλεσμα στο τέλος ο Λένιν να πεθάνει είτε από τα τραύματα που του προκάλεσε η σοσιαλίστρια Καπλάν, είτε από εγκεφαλικά, καρδιακά, αυτοάνοσο, ή από το δηλητήριο που του έδωσε ο Στάλιν, αυτοβούλως ή επειδή του το ζήτησε ο ίδιος.

3.000 μετάνοιες έκαναν ο Μακρυγιάννης και ο Γέρων Νικόδημος Μάκρης.

Το Άγιο Πνεύμα μετέφερε τον Πάτερ Θεόδωρο από την Πόλη και την Αγιά Σοφιά πίσω στην Αλεξανδρούπολη, όπως είχε κάνει παλαιοτέρα με τον Προφήτη Αβακούμ που τον μετέφερε από την Ιερουσαλήμ στην Βαβυλώνα για να δώσει τροφή στον Προφήτη Δανιήλ μέσω ενός Αγγέλου και τον γύρισε στην συνέχεια πίσω.

Το Ερημητήριο της Όπτινα είναι σαν το «Άγιο Όρος της Ρωσίας».

Ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός είπε μέσω ενός Αγγέλου σε όραμα στον Άγιο Θαδδαίο της Βιτόβνιτσας να Εχει θάρρος γιατί είχε ακόμα να βοηθήσει και να παρηγορήσει πολλούς Σέρβους στην φυλακή από τα SS και τους Ναζί Γερμανούς το 1.943 μ.Χ., όπως και στον Απόστολο Παύλο το ίδιο γιατί είχε να κηρύξει σε άρχοντες και βασιλείς σε όλη την οικουμένη, όπως και στην ίδια την Ρώμη στην φυλακή από τους Εβραίους και τους Ρωμαίους.

Τόσο ο Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης, όπως και ο Άγιος Πορφύριος έλεγαν ότι η ζωή μας είναι σαν καταιγίδα και από τις δύσκολες μας λυτρώνει μόνο η αγκαλιά του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού.

Ο Άγιος Γέροντας Θαδδαίος από την Σερβία μιλούσε σε τρίτο πρόσωπο για τον εαυτό του, όπως και ο Καίσαρας.

Εμφανίστηκε ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός και η Παναγιά μας στον Άγιο Θαδδαίο της Βιτόβνιτσας και σε άλλους Αγίους, π.χ. τον Απόστολο Παύλο και τον Άγιο Παίσιο.

Δεν είχε που να μείνει και την «κεφαλή κλείνει» ο Άγιος Θαδδαίος της Βιτόβνιτσας τα τελευταία χρονιά της επίγειας ζωής του, σαν τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό.

Με τον θάνατο του Αγίου Θαδδαίου της Βιτόβνιτσας ακόμα και τα ζώα που αγαπούσε και προστάτευε τον αποχαιρέτισαν και του απέδωσαν τιμή, όπως έγινε και με άλλους Αγίους, π.χ. τον Άγιο Σεραφείμ του Σάρωφ, τον Άγιο Γεράσιμο τον Ιορδανίτης και τον Κάθμπερτ Λίντισκορν.

Ο Άγιος Ιωαννίκιος ο Μέγας όσο ήταν λαϊκός και στρατιωτικός ήταν αήττητος σαν τον Άγιο Μέγα Κωνσταντίνο και τον Μέγα Αλέξανδρο.

Όπως η Αρχαία Ρωμαϊκή ειδωλολατρική Αυτοκρατορία δίωκε τους Χριστιανούς και σκότωσε εκατομμύρια από αυτούς, αλλά στο τέλος έγινε Χριστιανική επί Μεγάλου Κωνσταντίνου και από το κήρυγμα των Ευαγγελίων, έτσι και η Σοβιετική κομμουνιστική άθεη Ρωσία (ΕΣΣΔ τότε) δίωξε και αυτή τους Χριστιανούς και σκότωσε εκατομμύρια από αυτούς, αλλά στο τέλος ξαναέγινε Χριστιανική επί Γκορμπατσόφ, Γιέλτσιν και Πούτιν.

Όπως με τέχνασμα οι Έλληνες (μέσω του Δούρειου Ίππου) εισήλθαν στην πόλη της Τροίας και άνοιξαν τις πύλες, και την κατέλαβαν, έτσι και η Ιερουσαλήμ (τότε Ιεβούς) καταλήφθηκε από τον Δαβίδ άντρες που εισήλθαν μέσα σε αυτή από ένα υπόγειο πέρασμα ενός υδραγωγείου/πηγαδιού που οδηγούσε μέσα στην πόλη αυτή.

Με τον Τίμιο Σταυρό και την ένδοξη Θεϊκή Του Δύναμη ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός τον διάβολο, τον θάνατο, την κόλαση, τον Άδη και τους δαίμονες, όπως και ό Άγιος Μέγας Κωνσταντίνος τους αντίθεους ειδωλολάτρες εχθρούς του.

Με το λάβαρο του Τίμιου Σταυρού κατάφερε να κερδίσει και ο ένδοξος Αυτοκράτορας της Ρωμανίας Ηράκλειος να νικήσει τους Ζωροάστρες Πέρσες που είχαν αρπάξει τμήμα του Τιμίου Σταυρού και να τον φέρει ξανά πίσω στην Ρωμανία.

Όπως ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός με την θυσία Του και τους Μάρτυρες και τα Μαρτύρια που ακολούθησαν μετά από Αυτόν κατά το παράδειγμα Του (που και αυτοί ήταν όπως ο Κύριος ασκητικοί, είχαν απαρνηθεί τα πλούτη και ήταν εκούσια φτωχοί), όπως και με την μη βίαιη αντίσταση, την Μεγάλη Πίστη και τα Θαύματα τους, κατάφεραν να ρίξουν από μέσα ειρηνικά την πανίσχυρη ειδωλολατρική αντίθεη Ρωμαίοι Αυτοκρατορία που τους δίωκε και έκανε να μαρτυρήσουν 11 εκατομμύρια από αυτούς και στο τέλος να την κάνουν Χριστιανική.

Αντίστοιχα και ο Γκάντι (διαβάζοντάς τα βιβλία του Ρώσου συγγραφέα Τολστόι που μίλαγαν για τον Χριστιανισμό και τους Μάρτυρες και την μη βίαιη αντίσταση) και ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ (κατά το παράδειγμα του Κυρίου και του Γκάντι), με την μη βίαιη και ειρηνική παθητική αντίσταση και αυτοί, κατάφεραν παρά τους διωγμούς να νικήσουν την πανίσχυρη Βρετανική Αυτοκρατορία και την Αμερικανική πολιτική αντίστοιχα (και με τον τρόπο αυτό ο ένας να ελευθερώσει την Ινδία και ο άλλος να κερδίσει δικαιώματα για τους Αφροαμερικάνους στις ΗΠΑ), με τίμημα και σε αυτούς τον μαρτυρικό θάνατο των ηγετών τους, ενώ ο Γκάντι ακολουθήσε την εκούσια φτώχεια και τον ασκητισμό και του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού και των Μαρτύρων.  

Την τρίτη θέση στο Βασίλειο είχε ο Δανιήλ όταν έλυσε το όραμα με το Χέρι επί Βαλτάσαρ, όπως και την δεύτερη ο Ζοροβάβελ όταν εξήγησε την αξία της αλήθειας στον Δαρείο, όπως και ο Μαρδοχαίος επί Αχασβηρου/Ξέρξη όταν έσωσε αυτόν από μία απόπειρα δολοφονίας των αυλικών του.

Βασιλική στολή/πορφύρα και διάβημα/στέμμα κέρδισε ο Μαρδοχαίος επί Ξέρξη/Αχασβηρου για τις υπηρεσίες του, όπως και ο Ζοροβάβελ για τον ίδιο ακριβώς λόγο από τον Δαρείο.  

Ο Δαρείος έκανε συμπόσιο για τους κυβερνήτες των 127 επαρχιών του κράτους του, όπως ακριβώς και ο Ξέρξης/Αχασβήρος.

ΤΟ ΆΓΑΛΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΎ ΣΤΗΝ ΑΡΜΕΝΊΑ.

Το άγαλμα του Ιησού Χριστού, που σχεδιάστηκε από τον Αρμένιο γλύπτη, με την ονομασία Armen Manvelian, θα έχει ύψος 33 μέτρα τοποθετημένο στην κορυφή βάθρου 44 μέτρων που θα τοποθετηθεί στο όρος Χάτης, το οποίο βρίσκεται περίπου 30 χιλιόμετρα Βορειοανατολικά του Ερεβάν, και το οποίο είναι περισσότερο από 2500 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Η Χριστιανική Αρμενία διώκεται, αλλά με ευλογημένους ανθρώπους (https://apantaortodoxias.blogspot.com/2024/09/blog-post_570.html).

Συμπερασματικά, θα μπορούσε να πει κάνεις, ότι το ιερό βιβλίο της Αγίας Γραφής, εξετάζοντας πολλά από τα περιστατικά του, περιέχει πολλά γεγονότα της παγκόσμιας ιστορίας, τα οποία είναι πάντα ιδιαίτερα διδακτικά για όλους τους αναγνώστες του.

 

ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΜΙΚΡΕΣ ΚΑΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΕΣ ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΕΠΑΝΑΛΗΨΕΙΣ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ ΣΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ 16

ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΜΙΚΡΕΣ ΚΑΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΕΣ ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΕΠΑΝΑΛΗΨΕΙΣ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ ΣΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ 16

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Ως γνωστόν, ο περισσότερος κόσμος γνωρίζει μόνο τα σημαντικότερα και διασημότερα περιστατικά και προσωπικότητες της ιστορίας, τα οποία την επηρέασαν και διαμόρφωσαν σημαντικά με τις πράξεις τους, και των οποίων πολλές φορές ο βίος και οι πράξεις μοιάζουν καταπληκτικά.

Όμως υπάρχουν και λιγότερο γνωστές ιστορικές ομοιότητες προσώπων και γεγονότων στην ιστορία που διαμόρφωσαν σημαντικά σε αυτή. Κάποιες από αυτές αναφέρονται και στο παρόν άρθρο.

Έτσι, το βαθύτερο μέρος της Μεσογείου βρίσκεται ανοικτά της Πελοποννήσου και είναι το Ευρωπαϊκό “Τρίγωνο των Βερμούδων”. Το βαθύτερο μέρος της Μεσογείου βρίσκεται ανοικτά της Πελοποννήσου. Αβυσσαλέα χαράδρα ανοιχτά του ακρωτηρίου Ακρίτας της Πελοποννήσου, επονομαζόμενη Φρέαρ των Οινουσσών, όπου και το βαθύτερο μέρος της Μεσογείου. 5109 μέτρα!

Το Φρέαρ των Οινουσσών είναι μια τάφρος που αποτελεί το βαθύτερο σημείο της Μεσογείου με μέγιστο βάθος 5.269 μέτρα. Βρίσκεται στο Ιόνιο Πέλαγος, νοτιοδυτικά της Πύλου, στις συντεταγμένες 36°34′N 21°8′EΣυντεταγμένες: 36°34′N 21°8′E, Νότια των μικρών νησιών που αποκαλούνται Μεσσηνιακές Οινούσσες.

Το φρέαρ βρίσκεται στο σημείο που η Αφρικανική πλάκα, τμήμα της οποίας είναι η λιθόσφαιρα της Ανατολικής Μεσογείου, βυθίζεται κάτω από την Ευρασιατική λιθοσφαιρική πλάκα, τμήμα της οποίας είναι η πλάκα του Αιγαίου, δημιουργώντας το Αιγιακό τόξο, μία τοξοειδή οροσειρά του νότιου Αιγαίου Πελάγους που βρίσκεται στο νότιο όριο της πλάκας του Αιγαίου.

Το ήξερες ότι το Φρέαρ των Οινουσσών είναι το Ευρωπαϊκό “Τρίγωνο των Βερμούδων”. Αποτελεί πάντως ταιριαστό όνομα για όσους πλέουν στα νερά της διάσπαρτης από ναυάγια περιοχής. Προφανώς δεν είχαν υπόψη τους τη συμβουλή αυτή οι καπετάνιοι των δύο φορτηγών που συγκρούστηκαν λίγα μίλια μακρύτερα από τη Σαπιέντζα στις 5.43 το πρωί του Απριλίου του 2013 μ.Χ., Μεγάλη Δευτέρα.

Πολλά τα βυθισμένα σκαριά πλοίων όλων των εποχών και σπουδαία τα φορτία τους, που έρχονται στο φως συνήθως από τους ψαράδες που βουτούν στα νερά αυτά – πρωτοεντόπισαν τα «μάρμαρα» γύρω στο 1.920 μ.Χ.

Εκεί ναυάγησε ένα πλοίο με κλεμμένο φορτίο, τις γρανιτένιες κολόνες που πιθανολογείται ότι προέρχονταν από το Μεγάλο Περιστύλιο του Ηρώδη στην Καισάρεια της Παλαιστίνης (1^ος Αι. μ.Χ.). Εκεί το επονομαζόμενο «ναυάγιο των σαρκοφάγων», καθώς το φορτίο ήταν Ρωμαϊκές σαρκοφάγοι από τιτανιούχο λίθο. Κατά τον θρύλο, ήταν το σημείο όπου αποβιβάστηκε ο Απόστολος Παύλος όταν πηγαίνοντας στην Ρώμη το πλοίο του έπεσε σε καταιγίδα.

Το νησί ήταν γνωστό αγκυροβόλιο αλλά και σημαντικό λιμάνι στη Μεσόγειο για όποιον ήθελε να ελέγχει το πέρασμα προς την Ανατολή. Γι” αυτό δεν προκαλεί εντύπωση που οι Ενετοί, οι θαλασσοκράτορες της εποχής, το πήραν μετά την Δ’ Σταυροφορία, το 1.209 μ.Χ., με την «Συνθήκη της Σαπιέντζας».

Ο θρύλος λέει ότι σε έναν κολπίσκο του νησιού, σε μια σπηλιά που δεν υπάρχει πια, κρυβόταν ο πειρατής Μανέτας. Αποτέλεσε πάντως αγκυροβόλιο και ορμητήριο τόσο των Τούρκων και των Ενετών όσο και του Ελληνικού στόλου το 1.825 μ.Χ.

Ο Ιμπραήμ και το κυνήγι του χρυσού. Απέναντι, στην Μεθώνη, σπουδαίο γεωπολιτικό κόμβο επί αιώνες, αποβιβάστηκε το 1.825 μ.Χ. ο στρατός του Ιμπραήμ σκορπώντας τον τρόμο στους επαναστατημένους Ελληνες καταλαμβάνοντας μεγάλο τμήμα του Μοριά.

Εγκαταστάθηκε στο ενετικό κάστρο της πόλης (χτίστηκε το 1.209 μ.Χ. για να εξυπηρετήσει τα πλοία και τον θαλάσσιο διάδρομο που ήλεγχαν οι Ενετοί), το οποίο είχαν καταλάβει οι Οθωμανοί το 1.500 μ.Χ. και ανακατέλαβε ο Βενετός ναύαρχος Φραντζέσκο Μοροζίνι το 1.686 μ.Χ.

Είναι χαρακτηριστικό ότι οι Τούρκοι από το 1.715 μ.Χ. που ανέλαβαν τον έλεγχο της στρατηγικής αυτής – από το Βυζάντιο ακόμη – πόλης, την κράτησαν καθ” όλη την διάρκεια της επανάστασης του 1.821 μ.Χ. παρ” ότι πολιορκήθηκε πολλάκις. Τελικά την πόλη θα απελευθερώσει αμαχητί το 1.828 μ.Χ. ο Μαιζών με το Γαλλικό εκστρατευτικό σώμα.

Στα πολλά ναυάγια γύρω από την Σαπιέντζα και την Σχίζα αναζητούσαν πρόσφατα και το πλοίο που μετέφερε τον θρυλούμενο χρυσό των Εβραίων της Θεσσαλονίκης που είχαν αρπάξει οι ναζί. Ο γερμανός αξιωματικός Μαξ Μέρτεν είχε καταφέρει να συγκεντρώσει μια τεράστια περιουσία με χρυσές λίρες και κοσμήματα.

Υποσχέθηκε στον Εβραϊκό πληθυσμό ότι δεν θα σταλούν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης αν του δώσουν τα πολύτιμα υπάρχοντά τους, αλλά τελικά υπέγραψε τον εκτοπισμό τους. Το κυνήγι αυτού του «χαμένου θησαυρού» ξεκίνησε το 2000 μ.Χ. για να εντοπιστεί ό,τι έχει απομείνει από το καΐκι που το 1.943 μ.Χ. λέγεται ότι βυθίστηκε στη Νοτιοδυτική Πελοπόννησο. Τελικά όσοι συμμετείχαν αποκόμισαν μόνο απογοήτευση μιας και ο περίφημος καταποντισμένος «θησαυρός του Μέρτεν» δεν βρέθηκε ποτέ.

Ήταν όμως μία ακόμη ιστορία για θησαυρό που ακούν οι κάτοικοι της περιοχής εδώ και πολλά χρόνια. Άλλοι λένε για πειρατές που σταμάτησαν εκεί και έκρυψαν διαμάντια και λίρες. Κάποιοι ψαράδες ισχυρίζονταν ότι η θάλασσα ξέβραζε χρυσές λίρες σε συγκεκριμένα σημεία. Με τέτοιον θησαυρό ναυαγίων όμως το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτό που συζητείται, η δημιουργία ενός υποβρύχιου αρχαιολογικού πάρκου, θα κατευνάσει κάπως την ήδη εξημμένη φαντασία ορισμένων.

Η Γαλέρα με τους Γρανιτένιους κίονες. Τα πρώτα χρόνια του 1ου μ.Χ. αιώνα, όταν στην τότε παντοδύναμη Ρώμη βασίλευε ο Καίσαρας Οκταβιανός ή Γάιος Οκτάβιος ή Αύγουστος, ο Ηρώδης Φίλιππος Β’ , γιος του Ηρώδη του Μεγάλου και τετράρχης Ιτουραίας και Τραχωνίτιδας, μετονόμασε την πόλη Πανιάδα, προς τιμήν του Αυγούστου, σε Καισάρεια.

Η αρχαία πόλη της Παλαιστίνης στις εκβολές του Ιορδάνη, που μέχρι τότε όφειλε το όνομά της σε ένα σπήλαιο της περιοχής που ήταν αφιερωμένο στον τραγοπόδαρο θεό Πάνα, έμεινε από τότε γνωστή και σαν Καισάρεια του Φιλίππου. Στην μετονομασία της πόλης ανοικοδομήθηκε και ένα λαμπρό περιστύλιο, με γρανιτένιες κολώνες που έφθασαν γι” αυτό το σκοπό εκεί από το Ασουάν της Αιγύπτου.

Τους επόμενους Αιώνες, κατά την διάρκεια της πρώτης σταυροφορίας και μετά την κατάληψη της Ιερουσαλήμ το 1099 μ.Χ., το περιστύλιο της Καισάρειας καταστράφηκε συθέμελα και φυγαδεύτηκε, μαζί με άλλους αρχαιολογικούς θησαυρούς, από τους Βενετούς με πλοία στη Δύση.

Κάτι ανάλογο επαναλήφθηκε περίπου εκατό χρόνια αργότερα, στην τέταρτη σταυροφορία, όταν και τότε οι πολιτιστικοί θησαυροί της Κωνσταντινούπολης φυγαδεύτηκαν και πάλι για να λαμπρύνουν την πόλη των δόγηδων.

Όμως, τουλάχιστον ένα από τα πλοία, που μετέφεραν μεταξύ των άλλων αρχαιοτήτων και δώδεκα γρανιτένιες κολώνες από την Καισάρεια, βούλιαξε στο “Στενό” της Μεθώνης, σε απόσταση 50-60 μέτρων από το ακρωτήριο Καρσί της Σαπιέντζας.

Σήμερα, σε βάθος 7-8 μέτρων, αναπαύονται στον βυθό του “Στενού”, διασκορπισμένα σε διάμετρο περίπου τριάντα μέτρων, αρκετά κομμάτια από σπασμένους γρανιτένιους κίονες, αλλά και ένας ακέραιος κίονας. Ένα κομμάτι από τις ερυθρωπές γρανιτένιες κολόνες, ανελκύστηκε από το ναυάγιο, κάποια στιγμή στη διάρκεια της α” βενετοκρατίας.

Αφού διακοσμήθηκε με γοτθικό κιονόκρανο (gotico fiorito), τοποθετήθηκε στο προαύλιο του παλατιού του castellano της Μεθώνης. Μετά την ανέλκυση του κίονα από τη βυθισμένη γαλέρα, το ναυάγιο ξεχάστηκε.

Οι τέσσερις Ρωμαϊκές σαρκοφάγοι από την Τροία. Ένα άλλο αρχαίο ναυάγιο του 2^ου ή 3^ου μ.Χ. Αιώνα, τουλάχιστον τέσσερις Ρωμαϊκές σαρκοφάγοι από τιτανιούχο λίθο και προέλευση τις ακτές της Τροίας στη Μυσία κοσμούν κι αυτές το βυθό του Στενού της Μεθώνης. Μαζί τους βρίσκονται φυσικά και τα σκεπάσματά τους. Η μια είναι σπασμένη και οι άλλες τρεις ανέπαφες. Πάνω τους φέρουν πανομοιότυπες ανάγλυφες παραστάσεις με γιρλάντες.

Το 1.920 μ.Χ., ντόπιοι ψαράδες εντόπισαν το ναυάγιο των Ρωμαϊκών σαρκοφάγων. Έτσι, το 1.925 μ.Χ., ο ιστοριοδίφης δικηγόρος της Καλαμάτας Διονύσιος Πόταρης, που τότε υπηρετούσε στην Πύλο ως διευθυντής του συνεταιρισμού σταφίδας, εντόπισε με την βοήθεια των ψαράδων και κατέγραψε τα “μάρμαρα”.

Τον Ιούνιο και τον Οκτώβριο του 1.925 μ.Χ., έστειλε δυο αναφορές στο υπουργείο Παιδείας που τότε ήταν αρμόδιο και εν τω μεταξύ κατόρθωσε, με δικά του έξοδα και με περαστικούς από την Πύλο Καλύμνιους σφουγγαράδες, να ανελκύσει μια Ρωμαϊκή σαρκοφάγο.

Στη συνέχεια, την έστειλε με πλοίο από την Πύλο στον Πειραιά. Το 1.963 μ.Χ., ο αυτοδύτης Peter Throckmorton έφθασε στην Μεθώνη και, μετά από υποδείξεις και πάλι ντόπιων ψαράδων, “κατέβηκε”, φωτογράφισε και αποτύπωσε σε ακριβή τοπογραφικά δια- γράμματα τα αρχαιολογικά ευρήματα των ναυαγίων των ρωμαϊκών σαρκοφάγων, αλλά και των γρανιτένιων κιόνων (https://logia-tou-aera.blogspot.com/2024/09/blog-post_89.html, https://romioitispolis.gr/to-vathytero-meros-tis-mesogeioy-vrisketai-anoikta-tis-peloponnisoy-kai-einai-to-eyropaiko-trigono-ton-vermoydon/).

Ταινίες τρόμου που βασίζονται σε αληθινά γεγονότα και πρέπει να δείτε. Το Κάλεσμα του 2013 μ.Χ. ήταν η δημοφιλέστερη τέτοια ταινία, όμως υπάρχουν πολλά άλλα έργα που διηγούνται πραγματικές τρομαχτικές ιστορίες.

Οι ταινίες τρόμου υπόσχονται να φοβίσουν ακόμη και τους πιο σκληροπυρηνικούς θεατές, και πρέπει να ομολογήσουμε πως τις περισσότερες φορές το καταφέρνουν με επιτυχία. Ειδικά όσοι παρακολουθούν τακτικά τέτοιες ταινίες στον κινηματογράφο ξέρουν από πρώτο χέρι πόσο τρομαχτικά είναι αυτά τα φιλμ, κυρίως εξαιτίας των έντονων ηχητικών και οπτικών εφέ.

Αν και οι περισσότερες τέτοιες παραγωγές βασίζονται σε φανταστικές ιστορίες, υπάρχουν ταινίες τρόμου που συνδέονται με αληθινά περιστατικά. Φυσικά οι σκηνοθέτες και οι παραγωγοί βάζουν πάντα λίγο σάλτσα για να κάνουν το αποτέλεσμα πιο εμπορικό, αυτό δεν αναιρεί όμως το γεγονός πως οι συγκεκριμένες ταινίες μπορούν να λυγίσουν ακόμη και τους πιο απαιτητικούς θεατές. Πάμε λοιπόν να δούμε τις γνωστότερες ταινίες τρόμου που βασίζονται σε αληθινά γεγονότα.

Zodiac 2007 μ.Χ. Το 2007 μ.Χ. κυκλοφόρησε μία ιδιαίτερη ταινία θρίλερ και τρόμου ονόματι Zodiac, η οποία μετέφερε στην μεγάλη οθόνη την ιστορία ενός κατά συρροή δολοφόνου ονόματι Zodiac Killer. Ο ίδιος τρομοκρατούσε την αμερικανική πόλη του Σαν Φρανσίσκο σχεδόν ολόκληρη την δεκαετία του '1.960 μ.Χ.

Η ταινία εστιάζει περισσότερο στο μυστήριο της υπόθεσης παρά στα εγκλήματα του Zodiac, ωστόσο για τους λάτρεις αυτών των σκηνών υπάρχουν αρκετές στιγμές στις οποίες οι αποτρόπαιες πράξεις του Zodiac Killer προβάλλονται με πολύ ρεαλιστικό και λεπτομερές τρόπο.  Μέχρι και σήμερα οι αρχές της Αμερικής δεν ανακάλυψαν ποιος είναι ο Zodiac Killer, πράγμα που σημαίνει ότι το μυστήριο συνεχίζεται...

Αμιτιβίλ ( The Amityville Horror) 1.979 μ.Χ. Οι παλαιές ταινίες τρόμου, αν και δεν διαθέτουν τα εντυπωσιακά ηχητικά και οπτικά εφέ των σημερινών παραγωγών, είχαν έναν ιδιαίτερο και μοναδικό τρόπο να τρομάζουν το κοινό. Μία από τις πρώτες τέτοιες ταινίες που βασίζονταν σε αληθινά γεγονότα ήταν η Αμιτιβίλ, μία ταινία που προβλήθηκε για πρώτη φορά στους κινηματογράφους το έτος 1.979 μ.Χ..

Η ταινία βασίζεται σε ένα βιβλίο, το οποίο δημοσιεύθηκε το 1.975 μ.Χ. και διηγούνταν την ιστορία μίας οικογένειας που μετακόμισε σε νέα κατοικία στο Long Island. Αυτό που δεν γνώριζε η οικογένεια ήταν πως στο σπίτι είχαν διαπραχθεί μία σειρά από δολοφονίες, πράγμα που το κατέστησε στοιχειωμένο.

Από τις πρώτες ημέρες στην νέα τους οικία, τα μέλη της οικογένειας κατάλαβαν πως τα κακόβουλα πνεύματα που ζούσαν στο σπίτι ήθελαν το κακό τους. Η ταινία Αμιτιβίλ σημείωσε τεράστια επιτυχία και θεωρείται πως επηρέασε πολλές μελλοντικές αμερικανικές ταινίες τρόμου, όπως την Paranormal Activity.

Το Κάλεσμα (The Conjuring) 2013 μ.Χ. Το 2013 μ.Χ. προβλήθηκε στους κινηματογράφους μία από τις δημοφιλέστερες και εμπορικότερες ταινίες τρόμου της σύγχρονης κινηματογραφικής ιστορίας. Μιλάμε φυσικά για το Κάλεσμα, το οποίο εντυπωσίασε άπαντες με τα ρεαλιστικά του γραφικά και την ενδιαφέρουσα πλοκή του.

Όπως αναφέρεται και στην ταινία, η ιστορία βασίζεται σε αληθινά γεγονότα. Πράγματι, οι σεναριογράφοι εμπνεύστηκαν την πλοκή του έργου αφότου έμαθαν για μία πραγματικά τρομαχτική ιστορία. Το έτος 1.971 μ.Χ. υπήρχαν έντονες φήμες για μία στοιχειωμένη φάρμα στο Rhode Island των Ηνωμένων Πολιτειών.

Όσοι έχετε δει την ταινία ξέρετε πως οι σκηνοθέτες και οι σεναριογράφοι πρόσθεσαν ή άλλαξαν αρκετά πράγματα στην ιστορία, ωστόσο το αποτέλεσμα παραμένει αρκετά ποιοτικό και πολύ τρομαχτικό. Εξαιτίας της επιτυχίας του έργου δημιουργήθηκε ένα ολόκληρο κινηματογραφικό σύμπαν από τον κόσμο της ταινίας, σύμπαν στο οποίο προστέθηκαν ταινίες όπως η Άναμπελ.

Το Πνεύμα του Κακού (Poltergeist) 1.982 μ.Χ. Τρία χρόνια μετά την κυκλοφορία του Αμιτιβίλ, κυκλοφόρησε μία άλλη ιδιαίτερη ταινία τρόμου ονόματι το Πνεύμα του Κακού. Όπως η Αμιτιβίλ έτσι και το Πνεύμα του Κακού βασίζεται σε αληθινά γεγονότα και συγκεκριμένα στο μυστήριο της οικίας Herman.

Την δεκαετία του '1.950 μ.Χ. στα προάστια του Long Island λέγονταν πως υπήρχε ένα στοιχειωμένο σπίτι. Η οικογένεια που διέμενε σε αυτό ονομάζονταν Herman. Αφότου παρατήρησε παράξενα πράγματα να συμβαίνουν τακτικά εντός της οικίας της, η οικογένεια ζήτησε την βοήθεια ερευνητών παραφυσικής δραστηριότητας.

Οι ερευνητές επιβεβαιώσουν πως μπουκάλια έσπαγαν μόνα τους και αντικείμενα μετακινιόντουσαν εντός των δωματίων. Η υπόθεση Herman είχε πάρει μεγάλες διαστάσεις και είχε γίνει πρωτοσέλιδο σε εφημερίδες ολόκληρης της Αμερικής.

Το Τέρας Μέσα Της (Compliance) 2012 μ.Χ. Το Τέρας Μέσα της ήταν μία ταινία τρόμου που κυκλοφόρησε το πρόσφατο 2012 μ.Χ. Αν και δεν είναι τρομαχτική με τον ίδιο τρόπο που είναι οι υπόλοιπες ταινίες της λίστας, το εν λόγω έργο προκαλεί στους θεατές μία συνεχή αγωνία και ένα διαρκές άγχος.

Το Τέρας Μέσα της βασίζεται σε μία ιστορία από το 2004 μ.Χ., όταν ένας άντρας υποδυόμενος τον αστυνομικό ανάγκασε υπαλλήλους ενός καταστήματος fast food να κάνουν πολύ αλλόκοτα πράγματα. Αν έχετε κλειστοφοβία καλύτερα θα ήταν να αποφύγετε την εν λόγω ταινία ή τουλάχιστον να δείτε το τρέιλερ πρώτα για να καταλάβετε για ποιο πράγμα μιλάμε.

10 Rillington Place 1.971 μ.Χ. Το μακρινό 1.971 μ.Χ. κυκλοφόρησε μία ταινία που διηγούνταν την ιστορία του John Christie, ενός από τους γνωστότερους κατά συρροή δολοφόνους του Λονδίνου. Ο Christie είναι μάλλον ο δεύτερος δημοφιλέστερος serial killer της Βρετανικής πρωτεύουσας μετά τον Τζακ τον Αντεροβγάλτη. Έδρασε τις δεκαετίες του '40 μ.Χ. και του '50 μ.Χ., όταν και αφαίρεσε τις ζωές περισσότερων από 8 γυναικών, συμπεριλαμβανομένης της γυναίκας του.

Το 1.971 μ.Χ. κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους η ταινία 10 Rillington Place, ένα φιλμ που θεωρείται ότι μετέφερε στην μεγάλη οθόνη τα αποτρόπαια εγκλήματα του Christie με μεγάλη επιτυχία. Ο πρωταγωνιστής απέδωσε εξαιρετικά στον ρόλο του, ωστόσο ο ίδιος παραπονέθηκε μετέπειτα αναφέροντας πως η ερμηνεία του τον στοίχειωνε για πολύ μεγάλο διάστημα.

Open Water 2003 μ.Χ. Το 2003 μ.Χ. έπαιξε για πρώτη φορά στους κινηματογράφους μία ταινία θρίλερ ονόματι Open Water, δηλαδή Ανοιχτά Νερά. Η πλοκή της ταινίας βασίστηκε στην αληθινή ιστορία του Tom και Eileen Lonergan, δύο Αμερικανών που έζησαν έναν πραγματικό εφιάλτη το 1.998 μ.Χ.

Το ζευγάρι έκανε κατάδυση στον Μεγάλο Κοραλλιογενή Ύφαλο της Αυστραλίας μαζί με ομάδα άλλων τουριστών, ωστόσο η βάρκα που τους μετέφερε στο σημείο τους ξέχασε πίσω και επέστρεψε στην ακτή χωρίς αυτούς.

Κάπως έτσι ο Tom και η Eileen παγιδεύτηκαν στην μέση του ωκεανού. Τα σώματά τους δεν βρέθηκαν ποτέ, πράγμα που σημαίνει πως ούτε η ιστορία ούτε η ταινία έχει χαρούμενο τέλος. Αν θέλετε πάντως να την παρακολουθήσετε να σας ενημερώσουμε πως και στα 80 λεπτά διάρκειά της θα ζήσετε μία πραγματική αγωνία. Επίσης ετοιμαστείτε να δείτε κάποιες ρεαλιστικές σκηνές με αιμοδιψείς καρχαρίες.

Winchester 2018 μ.Χ. Η νεότερη ταινία της λίστας ονομάζεται Winchester, κυκλοφόρησε το έτος 2018 μ.Χ. και αφηγούνταν την ιστορία μίας χήρας, η οποία λέγεται πως επέκτεινε συνεχώς το σπίτι της την δεκαετία του ΄1.900 μ.Χ. για να φιλοξενεί πνεύματα που συνδέονταν με τον θάνατο του άντρα της.

Αν θέλετε να παρακολουθήσετε κάτι ποιοτικό, τότε καλύτερα να παραβλέψετε το Winchester. Παρά το γεγονός πως πρωταγωνιστεί η ταλαντούχα Έλεν Μίρεν, το σενάριο είναι λίγο-πολύ απογοητευτικό και η πλοκή δεν εντυπωσιάζει ακόμη και τους λιγότερο απαιτητικούς θεατές. Μπορούμε να προτείνουμε το Winchester μόνο στους φανς των σκοτεινών και τρομαχτικών ταινιών, οι οποίοι θα μπορούσαν να εκτιμήσουν την ιδιαίτερη ομορφιά αυτού του έργου.

Επίσης πρέπει να τονίσουμε πως η αληθινή ιστορία της χήρας αποδείχθηκε μία απλή φήμη. Η γυναίκα αναγκάστηκε να κάνει αλλαγές στην οικία της λόγω του καταστροφικού σεισμού του 1.906 μ.Χ. στο Σαν Φρανσίσκο και όχι λόγω κάποιας αρρωστημένης εμμονής με φαντάσματα και πνεύματα.

Η Πόλη του Χιονιού (Snowtown) 2011 μ.Χ. Για το τέλος κρατήσαμε την Πόλη του Χιονιού, ένα φιλμ του 2011 μ.Χ. που έγινε παγκόσμια γνωστό για το τρομερό επίπεδο ρεαλισμού του. Στόχος της ταινίας ήταν να παρουσιάσει όσο πιο λεπτομερώς γίνονταν τα αποτρόπαια εγκλήματα που τρομοκρατούσαν ένα μικρό αυστραλιανό προάστιο την δεκαετία του '1.990 μ.Χ.

Για 7 ολόκληρα χρόνια μία ομάδα 4 αντρών επιτίθονταν διάφορους στόχους, κυρίως παιδόφιλους και ομοφυλόφιλους. Η Πόλη του Χιονιού δεν είναι μία συνηθισμένη ταινία. Θα λέγαμε πως ενδείκνυται μόνο για τους λάτρεις των φιλμ που δεν διστάζουν να προβάλουν σκληρές σκηνές, σκηνές οι οποίες θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ακόμη και αρρωστημένες. Παρακολουθήστε το έργο με δική σας ευθύνη, εμείς σας προειδοποιήσαμε (https://www.pentapostagma.gr/politismos/7262264_tainies-tromoy-poy-basizontai-se-alithina-gegonota-kai-prepei-na-deite-binteo).

ΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΆ ΓΊΝΕΤΑΙ ΤΏΡΑ ΕΚΕΙ ΕΞΩ, ΩΣ ΑΠΟΤΈΛΕΣΜΑ ΤΩΝ ΑΛΛΑΓΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙ ΤΩΝ ΔΥΟ ΟΨΕΩΝ ΤΟΥ ΊΔΙΟΥ ΝΟΜΊΣΜΑΤΟΣ. ΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΆ ΓΊΝΕΤΑΙ ΤΏΡΑ ΕΚΕΙ ΕΞΩ, ΩΣ ΑΠΟΤΈΛΕΣΜΑ ΤΩΝ ΑΛΛΑΓΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙ ΤΩΝ ΔΥΟ ΟΨΕΩΝ ΤΟΥ ΊΔΙΟΥ ΝΟΜΊΣΜΑΤΟΣ (Και μια κρυμμένη τρίτη όψη, ικανή να καταρρεύσει τα πάντα στον τρέχοντα νομισματικό πόλεμο).

Δεν είναι εύκολο να κατανοήσεις τον απόλυτο παραλογισμό που επικρατεί τώρα "εκεί έξω" σε αυτον τον ταχέως μεταβαλλόμενο κόσμο, αν δεν λάβεις υπόψη διδάγματα από παρόμοια ιστορικά ανάλογα. Όπως:

🔸Τον κυρίαρχο ρόλο που είχε για πολλούς αιώνες το αιγυπτιακό νόμισμα στατήρας, που αντιστοιχούσε εκεί στα παραγόμενα σιτηρά, ως το πρώτο, μακροβιότερο και πλέον σταθερό νόμισμα που έχει λειτουργήσει ως παγκόσμιο νόμισμα στην παγκόσμια ιστορία μέχρι τώρα.

🔸Τον ρόλο της ανακάλυψης μιας σημαντικής φλέβας αργύρου στο Λαύριο ως στοιχείο ανάδυσης της ισχύος της Αθηναϊκής Δημοκρατίας και της δυνατότητας της να ασκήσει εξωτερική πολιτική χωρίς την επίδραση του χρυσού του Πέρση ηγεμόνα.

🔸Τη θέση που κατείχε για αιώνες ο Βυζαντινός Σόλιδος ως αποθεματικό νόμισμα που κυκλοφορούσε ακόμα και στις πιο μακρινές γωνιές του γνωστού κόσμου. Ως το «δολλάριο του Μεσαίωνα», η ευρέως διαδεδομένη προβολή του αντανακλούσε τη δύναμη, την ευημερία και την επιρροή της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας του Βυζαντίου. Εκτοπίστηκε όταν έχασαν οι Βυζαντινοί μετά τις σταυροφορίες τον έλεγχο σε όλους τους δρόμους και τους κύριους κόμβους του τότε θαλάσσιου εμπορίου.

🔸Τον ρόλο του αργύρου από τον Νέο Κόσμο ως νομισματικής ουσίας που τροφοδότησε την παγκόσμια θαλάσσια επέκταση της Ισπανικής Αυτοκρατορίας και την απαράμιλλη εμβέλεια των υπερωκεανικών εμπορικών της δικτύων.

🔸Την άνοδο της λίρας στερλίνας ως αποθεματικό νόμισμα στον κόσμο και την άνοδος του Λονδίνου, ως του κορυφαίου χρηματοοικονομικού κόμβου του κόσμου στην εποχή της «Pax Britannica», αφού η Βρετανία βγήκε νικήτρια από τους Ναπολεόντειους Πολέμους.

🔸Την προσαρμογή του διεθνούς νομισματικού καθεστώτος του Bretton Woods με το δολάριο ΗΠΑ ‒υποστηριζόμενο από χρυσό‒ ως τον ακρογωνιαίο λίθο του, ως αποτέλεσμα μιας διαχειριζόμενης ηγεμονικής μετάβασης προς το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Στην πραγματικότητα, η μετέπειτα αμερικανική γεωπολιτική, στρατηγική και στρατιωτική ηγεσία του Δυτικού Κόσμου στον Ψυχρό Πόλεμο δεν μπορεί να εξηγηθεί χωρίς τον κρίσιμο ρόλο που διαδραμάτισαν οι συναλλακτικές συμφωνίες που προέκυψαν από το Bretton Woods.

Σε αυτό το πλαίσιο, η Ουάσιγκτον έφερε στην τροχιά της μεγάλο μέρος της Δυτικής Ευρώπης και της Ιαπωνίας μέσω της προσφοράς πρόσβασης στις καταναλωτικές αγορές της, της απεριόριστης ικανότητας συμμετοχής στο διεθνές εμπόριο (ευγενική προσφορά του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ), μιας γενναιόδωρης προσφοράς πιστώσεων για την επανενεργοποίηση της οικονομικής ζωτικότητας και ένα σταθερό αποθεματικό νόμισμα ως διεθνές δημόσιο αγαθό.

🔸Την Αμερικανική απειλή να καταρρίψει τη λίρα στερλίνα για να αναγκάσει την αποχώρηση των βρετανικών στρατευμάτων από την Αίγυπτο στο πλαίσιο της κρίσης του Σουέζ, ως μια χειρουργική στρατηγική που σχεδιάστηκε για να αποφευχθεί η διάλυση του ΝΑΤΟ.

Η ήττα των Γαλλο-Βρετανων στο Σουέζ "τελείωσε" μαζί με την αποικιοκρατία των Δυτικοευρωπαιων και την εποχή της στερλίνας τελεσίδικα. Επιβιώνει η ανάμνηση τής Βρετανικής Αυτοκρατορίας μέσω του City και ενός πλέγματος ξεπλύματος χρήματος, υπό την εποπτεία του, σε πρώην αγγλικές αποικίες, κυρίως σε "Παραδείσια Νησιά".

🔸Τον ρόλο της αποσύνδεσης του δολαρίου από τον χρυσό το 71, που είχε σαν αποτέλεσμα την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης και την επικράτηση της νεοφιλελεύθερης σχολής σκέψης στην παγκοσμιοποίηση που εκαθιδρυθηκε γα τα επόμενα 50 χρόνια.

🔸Την δημιουργία του ευρώ, ως έργο του γαλλογερμανικού άξονα, με στόχο την επίσπευση της διαδικασίας της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, χωρίς αυτή όμως να έχει ολοκληρωθεί σοβαρά μέχρι σήμερα.

🔸Το ενδιαφέρον για την επαναφορά της ονομαστικής αξίας των πωλήσεων Ιρακινού πετρελαίου σε ευρώ από δολάρια ως ένας από τους βασικούς μοχλούς πίσω από την Αγγλοαμερικανική εισβολή στο Ιράκ το 2003 μ.Χ.

🔸Την "Ελληνική κρίση" του 2010 μ.Χ., ως μέσου συνέτισης των BRICS που είχαν εκδηλώσει την πρόθεση τους το 2009 μ.Χ. να αντικαταστησουν το δολάριο με το ευρώ στις διεθνείς τους συναλλαγές. Αρκούσε ένα "χτύπημα" στον αδύναμο κρίκο του ευρώ, εμάς με τα μνημόνια, για να πάψει αυτό να είναι απειλή! Και τα πιο πρόσφατα, που συνήθως περνάνε στα "ψιλά" του καθημερινού ενδιαφέροντος επί των τεκταινόμενων:

🔸 Την συστηματική συσσώρευση αποθεμάτων χρυσού (από κράτη όπως η Κίνα, η Ρωσία, η Ινδία και η Τουρκία) επειδή αντιπροσωπεύει ένα σκληρό περιουσιακό στοιχείο με εγγενή αξία, που είναι πέρα ​​από τον άμεσο έλεγχο της Δύσης.

Αλλά και επειδή αυτά τα κράτη σκοπεύουν να συνεργαστούν για ένα νέο ψηφιακό παγκόσμιο νόμισμα συναλλαγών, που θα καθορίζει την τιμή του από τα επι μέρους νομίσματα ΚΑΙ εμπορεύματα. Όπως πχ το φυσικό αέριο, το κοβάλτιο, το σιτάρι και, για ψυχολογικούς λόγους, και τον χρυσό.

🔸Το νέο "αντιδολάριο" που ετοιμάζει ο Πούτιν για να αντικαταστήσει το δολάριο ως κυρίαρχο στις συναλλαγές του οικονομικού νότου (με πολλές όμως αδυναμίες και προβλήματα, έτσι όπως σχεδιάστηκε, που προκαλούν φαινόμενα πίεσης στις τιμές βασικών προϊόντων με φαινόμενα κρατικού μαυραγοριτισμού πολύ μεγάλης κλίμακας).

🔸Τα νέα ψηφιακά εξωτραπεζικά "ενεργειακά νομίσματα" των ΗΑΕ και της Νιγηρίας, με πολλά κοινά τεχνικά χαρακτηριστικά με τα λεγόμενα κρυπτονομίσματα.

🔸Η επικείμενη πολιτική ομογενοποίηση της Λατινικής Αμερικής υπό την εκεί αριστερά. Αυτό θα βοηθήσει να επιταχυνθούν και οι διαδικασίες για την εισαγωγή του "λατινικού αντιδολάριου" sur για την διευκόλυνση των συναλλαγών των εκεί κρατών μεταξύ τους, χωρίς την υποχρεωτική εποπτεία του ΔΝΤ και των άλλων μηχανισμών επιβολής των ΗΠΑ (SWIFT κλπ).

Σημαντική παρατήρηση: ήδη η Βραζιλία συμμετέχει και στην "φράξια" της Ινδίας εντός των BRICS+ υπό το ακρωνύμιο IBIS (Ινδία, Βραζιλία, Ινδονησία, Νότια Αφρική), που κρατάει αποστάσεις και από τις ακροδεξιές στρατηγικές του Πουτιν και από τις παραδοσιακές αντίστοιχες που εκ πηγάζουν από την Ουάσιγκτον.

🔸H αυξανόμενη διεθνής προβολή του γιουάν ως ένδειξη της αυξανόμενης δύναμης, πλούτου και επιρροής του Πεκίνου σε παγκόσμια κλίμακα·

🔸 Την εξάρτηση των αποκαλούμενων «κρατών "ταραξίες"» -Ρωσία, Ιράν, Βόρεια Κορέα και Βενεζουέλα - από αποκεντρωμένα κρυπτονομίσματα, μέσω των οποίων μετριάζονται οι επιπτώσεις των κυρώσεων της Ουάσιγκτον. Αλλά και της Τουρκίας ως διεθνής κόμβος διεπαφής αυτών των κρατών μέσω των κρυπτονομισματων με τις υπόλοιπες χρηματαγορές (τώρα και με την Ρωσία με ρούβλια).

🔸Η εντεινόμενη ενεργειακή κρίση, κυρίως στην ΕΕ, που εκτίναξε τον πληθωρισμό της. Αντιμετωπίζεται μέχρι τώρα βλακωδώς από τους ιθύνοντες της Ευρωζώνης σαν να είναι το αποτέλεσμα υπερπροσφοράς χρήματος με τον τέλειο παραλογισμό,: αντί να λαμβάνονται παρεμβατικά μέτρα μείωσης του ενεργειακού κόστους, να "ακριβαίνει" το χρήμα στην ΕΕ με ψηλά επιτόκια της ΕκΤ, ευελπιστώντας ότι έτσι θα "αυτορυθμιστεί" και η αγορά ενέργειας. Οι νεοφιλελέ δογματισμοί φαίνεται ότι οδηγούν την ΕΕ σε μία από τις μεγαλύτερες γκάφες της (νομισματικής/ οικονομικής) ιστορίας!

🔸Η ανάδειξη μιας σχετικής "νομισματικής αυτονομίας" από όλα πιο πάνω για τις εγχρηματες συναλλαγές στον ψηφιακό κόσμο του internet, μέσω της χρήσης μη τραπεζικών "νομισμάτων" που λειτουργούν καλύτερα, ασφαλέστερα και φθηνότερα απ ότι τα συμβατικά αντίστοιχα. Αυτά επί των οποίων γίνονται τώρα οι νομισματικοι πόλεμοι, η πραγματική αιτία του Ουκρανικού πολέμου και της ενεργειακής κρίσης που προηγήθηκε της Ρωσικής εισβολής.

🔸Η συσχέτιση όλων των πιο πάνω με τις ψηφιακές τεχνολογίες. Είτε του blockchain ειτε της εκ διαμέτρου αντιθετης Artificial Intelligence που διαιωνίζει την υπερσυγκέντρωση προς όφελος κάποιων τεχνοφεουδαρχών, ως βάσεις ανάπτυξης των νέων μέσων συναλλαγών. Η ΑΙ σαφέστατα υπηρετεί τους σχεδιασμούς του ΔΝΤ και της μετεξέλιξη του νεοφιλελευθερισμού στην 2^η έκδοση του στην Δύση.

Περισσότερο από ποτέ, σήμερα ο τομέας του χρήματος έχει γίνει μια σφοδρή αρένα του παγκόσμιου στρατηγικού ανταγωνισμού στον οποίο τα νομίσματα, τα νομισματικά περιουσιακά στοιχεία (κλασσικά ή ψηφιακά) και τα χρηματοοικονομικά μέσα μπορούν να λειτουργήσουν ως όπλα, ασπίδες και στόχοι! Μια αινιγματική και εξαιρετικά περίπλοκη πραγματικότητα που πρέπει να κατανοηθεί από τους σύγχρονους πολιτικούς αλλά και τούς πολεμιστές της καθημερινής επιβίωσης αλλά και τους επαγγελματίες στρατηγούς των συμβατικών πολέμων.

 Συμπεράσματα:

🔹Πρώτα, με αφορμή την εισβολή στην Ουκρανία,, το ρούβλι δέχτηκε επίθεση, που τελικά "σκότωσε" το ευρώ. Αλλά τώρα φαίνεται ότι είναι η σειρά του δολαρίου να βρεθεί στο στόχαστρο εντός μίας νέας εποχής.

Ας την λέμε μετα-παγκοσμιοποίηση, με κύριο χαρακτηριστικό της την πολυζωνικοτητα με περισσότερα από ένα παγκόσμια αποθετικό νομίσματα, το "σπάσιμο " της μονοκρατορίας του συστήματος SWIFT με την ανάδειξη ενός νέου των BRICS, που θα λειτουργεί ανάμεσα σε νέου τύπου ψηφιακά τραπεζικά νομίσματα επί τεχνολογιών blockchain και με την αμφισβήτηση της αξίας των πραγματικών "όπλων επιβολής", τα συνεχώς αυξανόμενο χρέη των κρατών. Ιδιαίτερα δε, τα χρέη του οικονομικού Νότου.

Αναμφισβήτητα, τα νομίσματα είναι πολύ σημαντικά για τους χώρους μάχης αιχμής για να αφεθούν μόνο στους οικονομολόγους, τους χρηματιστές και τους κεντρικούς τραπεζίτες. Με την άμεση επιθετική εμπλοκή των χρημάτων σε συγκρούσεις και σε πολεμικά πεδία, ένα επικίνδυνο τζίνι είναι έξω από το μπουκάλι και δεν υπάρχει τρόπος να το βάλεις τώρα πίσω.

Ως εκ τούτου, οι αναλυτές αξιολογούν εάν, ως ισχυρός καταλύτης διαρθρωτικών αλλαγών, η τρέχουσα περίοδος αυξανόμενης αναταραχής μπορεί τελικά θα οδηγήσει σε «πολυπολικότητα νομισμάτων» ή/και σε διχασμό ή κατακερματισμό των διεθνών οικονομικών. Δεν έχουν ακόμα αντιληφθεί ότι αυτό ήδη έγινε!

🔹Το άλλο που χρήζει προσοχής, είναι ότι οι "καταρρεύσεις" αυτοκρατοριών πυροδοτήθηκαν πάντα από την αλλαγή του παγκόσμιου "στρατηγικού καυσίμου" που κινεί την οικονομία αυτού του πλανήτη. Τούς δούλους, τα ξύλα, το κάρβουνο, το πετρέλαιο και, τώρα, το φυσικό αέριο ως μεταβατικού προς το επόμενο.

Το "δημοκρατικό" υδρογόνο, το πρώτο καύσιμο που θα μπορεί να παραχθεί από τον οποιοδήποτε οπουδήποτε, χωρίς να απαιτούνται μετά πολύπλοκοι γεωπολιτικοί σχηματισμοί και τα στρατεύματα επί του εδάφους, για να ελέγξουν την ροή της ενέργειας, που θελει όμως ακόμα 30 χρόνια για να κυριαρχήσει.

Αυτό το τελευταίο, είναι τώρα η κρυμμένη όψη κάτω από την δεύτερη του νομισματικού πολέμου σε εξέλιξη. Όλα τα άλλα είναι βυζαντινολογίες. Είναι θέμα χρόνου για να αρχίσει να γίνεται ο πρώτος απολογισμός αυτού του πολέμου και το ρολόι χτυπά.

Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, η τελική μοίρα του διεθνούς νομισματικού συστήματος θα αντικατοπτρίζει τη μελλοντική διαμόρφωση της παγκόσμιας τάξης επί του φυσικού και του ψηφιακού πεδίου. Εξάλλου, οι τροχιές αυτών των δύο, της νομισματικής και της γεωστρατηγικής αρχιτεκτονικής, εξελίσσονταν πάντα συμβιωτικά. Και οι δύο είναι κυριολεκτικά οι δύο όψεις του ίδιου "νομίσματος".

Με αυτά μόνο τα δύο κατά νου, ίσως μπορoύμε να καταλάβουμε τι γίνεται τώρα εκεί έξω και τις επιπτώσεις που θα έχουν όλα αυτά στο καθυστερημένο πολιτικό μας σύστημα, που τώρα δείχνει εντονα τον ετεροπροσδιορισμό και εξάρτηση του από ένα πλέγμα συμφερόντων όπου εμπλέκεται και η Άγκυρα, για να μπορείς να ρωτάς (https://corfiatiko.blogspot.com/2024/09/blog-post_95.html).

Παγκόσμια ημέρα γενειάδας – Η απαγόρευση του Μεγαλέξαντρου και τα ψεύτικα γένια των φαραώ. Το μούσι ως σύμβολο σοφίας, ηγετικών δυνατοτήτων και ως «όπλο» μεγάλων ανδρών να κατακτήσουν τον ευρύ σεβασμό ανά τους Αιώνες.

«Ο Ησίοδος έξυσε το μούσι του. Τότε, στον καιρό του, δεν μπορούσες να είσαι σοφός άμα δεν είχε μούσι. Σήμερα, άμα έχεις μούσι, είσαι ή τουρίστας ή μοντέρνος ή της καρπαζιάς. Τότε δεν είχανε βρει ακόμα τις ηλεκτρικές μηχανές και τ΄ αφήνανε το ρημάδι… Έξυσε, λοιπόν, το μούσι του ο Ησίοδος και άρχισε να γράφει: Εν αρχή ην το χάος…».

Ο Νίκος Τσιφόρος ξεκινά την «Ελληνική Μυθολογία» του με την αναφορά ενός ανδρικού διακριτικού συμβόλου, που στα βάθη των αιώνων, πράγματι αποτελούσε χαρακτηριστικό γνώρισμα σοφίας. Δεν είχαν, βλέπεις, εφευρεθεί και ξυριστικές μηχανές… Η δηκτικότητα του Τσιφόρου δεν του επιτρέπει να πιάσει την ιστορία της γενειάδας από την αρχή.

Διότι, στην πραγματικότητα, ένα «τριμάρισμα» στα γένια του το έριχνε ακόμα και ο άνθρωπος των σπηλαίων. Αυτό, τουλάχιστον, καταμαρτυρούν προϊστορικά εργαλεία που έφερε στο φως η σκαπάνη των αρχαιολόγων και ειδικότερα, πέτρες πεισματικά δουλεμένες, τόσο λείες που να κόβουν τρίχες.

Δεν χρειάζεται πολλή σκέψη για να συνειδητοποιήσει κανείς ότι η διαχρονικότητα της γενειάδας (και τα… συμπαρομαρτούντα της, είτε εκουσίως είτε ακουσίως «καλλιεργημένη»), της οποίας την ημέρα γιορτάζουν σήμερα οι ανά τον κόσμο γενειοφόροι (παγκόσμια ημέρα γενειάδας το πρώτο Σάββατο του Σεπτεμβρίου!), τοποθετείται σε χρονικό βάθος αντίστοιχο με την εμφάνιση του αρσενικού.

Αρκεί να σκεφτεί τις «κατασκευαστικές προδιαγραφές» του ανδρικού φύλου. Το θέμα, ωστόσο, δεν είναι η αυτή καθαυτή παρουσία της, αλλά οι εκάστοτε «ιστορικοί» συμβολισμοί που κομίζει στη ζωή των ανδρών.

Ο Τσιφόρος την συνδέει με την Αρχαιοελληνική σοφία και δεν έχει άδικο. Οι φιλόσοφοι στην αρχαία Ελλάδα διατηρούσαν μακριά γενειάδα ως διακριτικό σημάδι γνώσης, σκέψης, φρόνησης. Μάλιστα ο στωικός Επίκτητος δήλωσε κάποτε ότι προτιμά τον θάνατο από τον …διασυρμό του ξυρίσματος!

Ωστόσο, οι τρίχες δεν σε κάνουν απαραιτήτως σοφό, εξ ου και τα δηκτικά σχόλια χρονικογράφων της εποχής, όπως ο Πλούταρχος στο «Των επτά σοφών συμπόσιον», όπου λοιδορεί τους «εκ πώγωνος» (πώγων/πηγούνι/γένι) σοφούς ή ο Λουκιανός που σχολιάζει απερίφραστα πως «αν νομίζει κανείς ότι το να καλλιεργεί μούσι τον κάνει σοφό, τότε ο τράγος με τα πλούσια γένια θα πρέπει να είναι τουλάχιστον ένας Πλάτων»!

Αλλά αν το μούσι δεν σε κάνει σώνει και καλά σοφό, δεν σε κάνει σίγουρα και ον ανώτερο από τη γυναίκα. Διότι και αυτό διατυπώθηκε κάποτε και μάλιστα μέσα από εκκλησιαστικά κείμενα… Διότι ο Θεός έπλασε τη γυναίκα άτριχη, να περηφανεύεται μόνο για το κάλλος της κόμης της, όπως ο ίππος, ενώ τον άνδρα κόσμησε, όπως τους λέοντες, με γένια και δασύτριχα στήθη, δείγμα δύναμης και αρχηγικής υπεροχής […] ετούτο λοιπόν, το γένι, είναι το γνώρισμα που καθιστά τον άνδρα ανώτερο της Εύας και αποτελεί σύμβολο της δυνατότερης φύσης του, δίδασκε στα τέλη του 2^ου Αι. μ.Χ. ένας από τους μεγαλύτερους εκκλησιαστικούς πατέρες, ο θεολόγος Κλήμης ο Αλεξανδρεύς.

Την όχι και τόσο κολακευτική για τις γυναίκες θεωρία του Κλήμη, θα έρθει να… διανθίσει δέκα αιώνες μετά, η Γερμανίδα αγία Χίλντεγκαρντ του Μπίνκεν, διατυπώνοντας την θεωρία ότι ο λόγος για τον οποίον οι τρίχες του ανδρικού προσώπου εμφανίζονται γύρω από το στόμα -και όχι, ας πούμε, στο μέτωπο- είναι εξαιτίας της καυτής ανάσας του, καθώς ο άνδρας δημιουργήθηκε απευθείας από την πηγή της ζωής, την γη. Η γυναίκα πάλι, προερχόμενη από τον άνδρα, δεν διαθέτει αρκετά καυτή ανάσα!

ΤΟ ΨΕΥΤΙΚΟ ΜΟΥΣΙ ΤΩΝ ΦΑΡΑΩ ΚΑΙ Η… «Α-ΓΕΝΕΙΑ» ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΕΞΑΝΤΡΟΥ. Χιλιετίες νωρίτερα, οι Αιγύπτιοι φαραώ φορούσαν κατ΄ έθιμο μακριά ψεύτικη γενειάδα από τρίχες αίγας. Με αυτόν τον τρόπο αποδείκνυαν και επέβαλαν τον ηγεμονικό τους ρόλο.

Η περίφημη Χατσεψούτ, μία εκ των ελαχίστων γυναικών φαραώ στη μακραίωνη ιστορία του τόπου, ιδιαίτερα αγαπητή στον λαό της Αιγύπτου για την μακρά προσφορά της σε πλούτο και τέχνη, δεν απεικονίζεται μόνον ως άνδρας ηγεμών με ψεύτικη γενειάδα, αλλά τη φέρει και στις δημόσιες εμφανίσεις της!

Μόνο που φροντίζει πάντα να υπενθυμίζει τη γυναικεία φύση της φορώντας ενδύματα, που τονίζουν το στήθος της! Όσο για την υστεροφημία της, την έχει διασφαλίσει υπογράφοντας «κόρη της Ρε» σε κάθε αποτύπωση της μορφής της με ψεύτικο μούσι.

Οι εκπρόσωποι της αιγυπτιακής ελίτ «καλλιεργούσαν» τα δικά τους γένια, τα οποία μάλιστα συχνά έβαφαν με φυτικά χρώματα ή έπλεκαν με χρυσή κλωστή. Αντίστοιχα και οι Μεσοποτάμιοι, οι οποίοι μάλιστα είχαν εφεύρει και το λάδι ως προϊόντος λάμψης της τρίχας.

Αλλά και στην αρχαία Ελλάδα, το μούσι -εκτός από… υπαινιγμός σοφίας- ήταν και δείγμα κοινωνικών, οικονομικών ή και ηλικιακών καταστάσεων. Το φροντισμένο -αν δεν ανήκε σε σοφό- ήταν δείγμα ευζωίας και το αφρόντιστο, ανέχειας και δουλικής κατάστασης (ποιος δούλος είχε χρόνο και μέσα να καλλιεργήσει μία ευειδή γενειάδα;).

Σε αγγεία και τοιχογραφίες, η έλλειψη γενειάδας σε αναπαριστώμενες φιγούρες αποτελεί πολύτιμη ιστορική μαρτυρία. Πρόκειται για νέους σε ήβη. Ωστόσο, προς χάριν του διαχρονικού γνωρίσματος της πρώτης νεότητας που βιάζεται να ενηλικιωθεί, οι αγένειοι νεαροί έσπευδαν πρωτίστως να μετατραπούν σε δασύτριχους πωγωνοφόρους για να δείξουν ότι ανδρώθηκαν. Στην δε Σπάρτη, το ξύρισμα της γενειάδας αποτελούσε ποινή για την παραβατική συμπεριφορά!

Η γενειάδα, λοιπόν, είναι παντού. Σε όλους τους πολιτισμούς της Aρχαιότητας. Κάτι αντιπροσωπεύει, κάπου εξυπηρετεί. Ώσπου η ιστορία «γεννά» τον φανατικό πολέμιό της. Τον Μέγα Αλέξανδρο. Η πορεία του, βέβαια, ως πολεμιστή, έχει ξεκινήσει νωρίς, όταν εκείνος βγάζει τα πρώτα γένια στο πρόσωπό του. Ωστόσο, ο Αλέξανδρος έχει καταλάβει ότι η γενειάδα μπορεί ωραιότατα να μετατραπεί σε όπλο του εχθρού και απαγορεύει ρητά στο στράτευμά του την «πωγωνοκαλλιέργεια»!

Το μότο του μεγάλου στρατηλάτη είναι: Το πρόσωπο, όταν πολεμάς, πρέπει να είναι καθαρό. Όχι μόνον, επειδή ο ιδρώτας που προέρχεται από τις τρίχες προσθέτει δυσκολία στην έτσι κι αλλιώς γρήγορη ανάσα την ώρα της μάχης, αλλά κυρίως επειδή τα γένια είναι μία ωραιότατη πρόκληση για τον εχθρό να σε βουτήξει από εκεί προκαλώντας σου πόνο και να σε αποπροσανατολίσει από τον στόχο της αναμέτρησης.

ΣΕΒΑΣΜΙΟΙ ΚΑΙ ΑΝΤΙΚΟΜΦΟΡΜΙΣΤΕΣ ΕΝΩΘΕΙΤΕ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΗΣ ΓΕΝΕΙΑΔΑΣ ΣΑΣ. «Α-γένεια» είναι αρχικά η περίοδος των Ρωμαίων αυτοκρατόρων πλην της περιόδου πένθους του πρώτου, του Οκταβιανού Αυγούστου (27 π.Χ-14 μ.Χ), για τον δολοφονηθέντα θείο του, Ιούλιο Καίσαρα. Το μούσι του είναι μήνυμα.

Θα απαλλαγεί απ΄ αυτό όταν θα καταφέρει να πάρει εκδίκηση για τον θάνατο του θείου του. Είκοσι και πλέον χρόνια μετά, ο παράφρων Νέρων εμφανίζεται να απολαμβάνει το παιχνίδισμα με τις μπούκλες της γενειάδας στη βάση του πηγουνιού του, ενώ ο αμέσως επόμενος γενειοφόρος Ρωμαίος αυτοκράτορας, ο σπουδαίος Αδριανός, θα προκύψει 40 χρόνια μετά και θα ανοίξει έναν μακρύ δρόμο πωγωνοφόρων διαδόχων.

Ως ο μεγαλύτερος λάτρης της γενειάδας, πάντως, θα καταγραφεί αδιαμφισβήτητα στην ιστορία ο Βυζαντινός αυτοκράτορας Κώνστας Β΄ ο Πωγωνάτος (εξ και το παρατσούκλι). Το μούσι του φτάνει στο ύψος των μηρών του!

Στην Ευρώπη του μεσαίωνα μία περιποιημένη μυτερή γενειάδα πάει πακέτο με το χρυσοποίκιλτο ξίφος της ελίτ των ιπποτών, αλλά και των εν γέν(ε)ι τιτλούχων των βασιλικών αυλών, ενώ η Αναγέννηση ανακαλύπτει την ευγένεια του αγένειου, καθαρού προσώπου και την προσφορά του ξυραφιού. Κρατώντας, ωστόσο, τις εξαιρέσεις της για τους μυστηριώδεις και απόμακρους καλλιτέχνες, σαν τον Βαν ντ΄ Άικ με το επιμελημένο μούσι του λογίου και τον Λεονάρντο ντα Βίντσι με το πληθωρικό ατημέλητο.

Όπως μαρτυρεί η καθηγήτρια Λαογραφίας στο πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, Κ. Μπάδα, κατά τη διάρκεια της τουρκοκρατίας η εμφάνιση, και βασικά η ενδυμασία, των Ελλήνων (κυρίως των κατώτερων τάξεων· οι άλλοι, οι εξέχοντες, επιτρέπεται να φορούν ρούχα της αρεσκείας τους, αρκεί να μην είναι πράσινα) καθορίζεται από σουλτανικά διατάγματα, που επιβάλλουν αυτό που ταιριάζει στον «ραγιά». Η ύπαρξη ή το μήκος της γενειάδας δεν καθορίζονται ρητώς.

Απλώς, επειδή οι τρίχες στο ανδρικό πρόσωπο αποτελεί εθιμική παράδοση των Τούρκων με αξίωμα, η γενειάδα καθιερώνεται συνειδητά ή ασυνείδητα και στους υπόδουλους Έλληνες, κατά κανόνα δε στους ανήκοντες στην ανώτερη κοινωνική τάξη.

Γίνεται σύμβολο ηλικίας που συνδέεται με την ωριμότητα και την φρόνηση, κερδίζει σεβασμό και ταυτόχρονα ανοίγει τον δρόμο προς την δημογεροντία. «Καβούκι (είδος υψηλού καλύμματος κεφαλής των Ανατολιτών) φέρουσιν όχι μόνον οι επίτροποι, αλλ΄ άπαντες οι άρχοντες και οι πρωτεύοντες των εμπόρων, άμα γίνωσι σεβαστότεροι δια της γενειάδος» μαρτυρεί ο Γάλλος αρχαιολόγος του 17^ου Αι. μ.Χ., ταξιδιώτης στην Ελλάδα επί τουρκοκρατίας και καταγραφέας των εθίμων της, Ζακόμπ Σπον.

Τη ρίζα της στην περίοδο αυτή έχει και η ρήση «όποιος έχει τα γένια, έχει και τα χτένια». Η ιστορία, όπως την αποδίδει ο ερευνητής Τ. Νατσούλης, έχει ως εξής: Μία μέρα, ο Αλή Πασάς διατύπωσε στον γιο του, Σελήμ, το παράπονο πως ενώ ο ίδιος είναι ο πασάς, εκείνος ζει καλύτερα. Και ο μικρός του απάντησε: «Πατέρα, όποιος έχει τα γένια, έχει και τα χτένια…», δηλαδή «γιατί να έχω εγώ σκοτούρες, αφού δεν έχω καμμία ευθύνη;».

Όπως, ωστόσο, επισημαίνει ο ιστορικός Θ. Ν. Φιλαδελφεύς «φαίνεται ότι η συνήθεια του πωγωνοφορείν δεν διετηρήθη μέχρι τέλους, διότι εις τας διασωθείσας προσωπογραφίας των προ της επαναστάσεως Ελλήνων σπανιώτατα φαίνεται το γένειον».

… Η ΙΣΟΒΙΑ ΤΙΜΩΡΙΑ… Φαίνεται πως η γενειάδα θα νεκρανασταίνεται τακτικά ως αποστολέας ηχηρών μηνυμάτων εξουσίας, αντικομφορμισμού, πλεονάζουσας αρρενωπότητας και κάποτε θα υποκύψει και αυτή στην πολιορκία της μόδας και θα «ευλογηθεί ή θα αφοριστεί» με τον ίδιο τρόπο που ο εκάστοτε συρμός θα επιβάλει ή θα αποβάλει το φλοράλ και το μονόχρωμο, το ριχτό και το μεσάτο, την καμπάνα και τον σωλήνα.

Το πλούσιο παρελθόν της την μετέτρεψε σε γνώρισμα σοφίας, υποταγής, ηλικίας, επιβολής, εθνότητας, θρησκευτικής διάκρισης, πένθους, δύναμης, ανεξαρτησίας και η αλήθεια είναι ότι έπρεπε να περάσουν αρκετοί Αιώνες έως ότου η ιστορία την τοποθετήσει στην ακριβή της διάσταση.

Ότι δεν είναι τίποτε περισσότερο από μία ορμονική επιταγή του φύλου, η οποία μάλιστα διαφέρει από φυλή σε φυλή (π.χ. οι Ινδοευρωπαίοι είναι πιο δασύτριχοι από τους Αφρικανούς) και ανεξαρτήτως μόδας, αποτελεί διαχρονικό πονοκέφαλο των ανδρών, που αντιμετωπίζουν το ξύρισμα σαν ισόβια τιμωρία (https://www.zougla.gr/kosmos/pagkosmia-imera-geneiadas-i-apagorefsi-tou-megalexantrou-kai-ta-pseftika-genia-ton-farao/)…

Η Ελβετία κόσμησε την Ζυρίχη με άγαλμα του Καποδίστρια! Πόσο θα πίστευες αν σου έλεγε κάποιος ότι τον 19^ο Αιώνα μ.Χ. υπήρξε κάποιος που γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ελλάδα (Έλληνας) που:

-        Πήρε τρία διδακτορικά διπλώματα στην Ιταλία!

-        Έφτιαξε το Σύνταγμα της τότε Επτανησιακής Πολιτείας (και έγινε κυβερνήτης της σε ηλικία 26 χρονών!).

-        Έφτιαξε το επιτυχημένο Ελβετικό Σύνταγμα (που ισχύει μέχρι σήμερα).

-        Έσωσε από διαμελισμό και από πτώχευση την ηττημένη το 1.815 μ.Χ. Γαλλία.

-        Έγινε Υπουργός Εξωτερικών (1.816 μ.Χ.) της μεγαλύτερης (τότε) Ευρωπαϊκής δύναμης (της Ρωσίας)

-        Έσωσε την Ελληνική επανάσταση.

Ομολογώ ότι κατά καιρούς άκουγα για κάποιον Καποδίστρια με τόσα απίθανα κατορθώματα που μου φαινόντουσαν το λιγότερο, υπερβολές!

Τέτοια κατορθώματα είμαστε συνηθισμένοι μόνο στα μυθικά χρονιά.  Ποιός να ήταν αυτός ο Έλληνας του 19^ου Αιώνα μ.Χ. που, τουλάχιστον σε πολιτικούς άθλους, φάνηκε αντάξιος του Ηρακλή; Είναι όλα αυτά αλήθεια;

Το όνομα του: Ιωάννης Καποδίστριας. Στην αποκαλυπτική του ομιλία ο κ. Κορνιλάκης παρουσιάζει τον «Άγιο της πολιτικής», την σπουδαία βιογραφία του σε όλη την Ευρώπη, τα επιτεύγματα του, τις θυσίες του για την Ελλάδα μέχρι και την ύστατη θυσία του να προσφέρει την ίδια του την ζωή για την ενότητα της πατρίδας μας. Ιωάννης Καποδίστριας:

•         Γενετικές Ρίζες: από Κέρκυρα (πατέρας) και Κύπρο (μητέρα).

•         Σπουδές:   Ιατρική, Νομική και Φιλοσοφία (Ιταλία).

•         Ιονική   Επτανησιακή   Πολιτεία: Δημιουργός   του   Συντάγματός  της και Κυβερνήτης (σε ηλικία 26 χρονών).

•         Δημιουργός του Ελβετικού πολιτειακού συστήματος: Στην Ελβετία (όταν υπάλληλος στην Ρωσική πρεσβεία) ανέλαβε και έφτιαξε ένα νέο πολιτειακό ομοσπονδιακό σύστημα που ένωσε με επιτυχία τα διάφορα καντόνια.  Έφτιαξε το Ελβετικό Σύνταγμα πάνω στις αρχές της άμεσης Αρχαιο - Ελληνικής Δημοκρατίας (η χρησιμοποίηση δημοψηφισμάτων για αποδοχή των Νόμων). Θεωρείται ακόμη ο «πρώτος επίτιμος πολίτης της Ελβετίας».

•         Ελληνική νεολαία: Με δικά του λεφτά σπούδαζε 300 Ελληνόπουλα στην Ευρώπη (Ο ένας από τους δυο δολοφόνους του είχε σπουδάσει με τα λεφτά του).

•         Σώζει την Γαλλία το 1.815 μ.Χ.: Μετά το Βατερλώ, επηρέασε τον Τσάρο για να μην διαμελισθεί η Γαλλία (σαν ηττημένη χώρα) και οι πολεμικές αποζημιώσεις μειώθηκαν κατά 99%! (με το επιχείρημα ότι «ο λαός της δεν ευθυνόταν»).

•         Υπ. Εξωτερικών   της   Ρωσίας: Το 1.816 μ.Χ. ο Ρώσσος Τσάρος του ζήτησε (λόγω ικανότητας και προσωπικότητας) να γίνει Υπ. Εξωτερικών της Ρωσίας!

Ο Καποδίστριας δέχτηκε, αλλά επειδή ήθελε να μείνει Έλληνας με διακαή Ελληνική πιστότητα, είπε στον Τσάρο:

- «Μεγαλειότατε δέχομαι, με τον όρο να μην γίνω υπήκοος αλλά να είμαι υπάλληλός σας». Το 1.821 μ.Χ. παραιτήθηκε από την Ρωσική κυβέρνηση και πήγε στην Ελβετία (1.821 μ.Χ.- 1.827 μ.Χ.). Έδωσε τα πάντα για την Πατρίδα.  Η επανάσταση δεν θα πετύχαινε χωρίς την συμβολή του Καποδίστρια.

Έδωσε πολιτική μάχη με Ευρωπαίους δικτάτορες φιλικά προσκείμενους με την Οθωμανική Αυτοκρατορία (π.χ. Μέττερνιχ). Ξεσήκωσε το φιλελληνικό κίνημα στην Ευρώπη. Έστελνε λεφτά, οπλισμό και τόνους παξιμάδι στην Ελλάδα. Το 1.827 μ.Χ., στην συνεδρίαση της Τριζίνας, ο Κολοκοτρώνης προτείνει τον Καποδίστρια σαν τον «Ηγέτη του Έθνους».

• Οργάνωσε το Πολεμικό ναυτικό και γενικά την ναυτιλία (οικονομικό θέμα)

• Ήθελε να κάνει τους Έλληνες νοικοκυραίους: Να δώσει γη και δάνεια.

• Ακολούθησε τον δρόμο της θυσίας για το Έθνος. Δεν δέχτηκε αμοιβή σαν Κυβερνήτης: «Όταν βεβαιωθώ ότι ουδέν Ελληνόπουλο πεινά, τότε ίσως θα δεχτώ έναν οβολό».

• Έβαλε υποθήκη τα χτήματα του στην Κέρκυρα σε Έλληνα εφοπλιστή προκειμένου να φέρει δυο καραβιές τροφή για τον πεινασμένο λαό.

• Το 1.831 μ.Χ. δολοφονήθηκε από «ελληνικά» χέρια στα σκαλοπάτια του Αγίου Σπυρίδωνα (Κυπριακής καταγωγής Άγιος) στο Ναύπλιο. Ο Κολοκοτρώνης τον ονόμασε «Πατέρα του Έθνους». (Από τότε δεν έχουμε καθορίσει στον Κυβερνήτη Καποδίστρια αυτήν την τιμή). Ο Κανάρης σε γράμμα του μίλησε για Πατροκτονία.

• Ο Καποδίστριας ήταν μια οικουμενική προσωπικότητα. Ακόμη τον τιμούν στην Ρωσία, στην Γαλλία, στην Ελβετία, στην Σλοβενία. Στην Ελλάδα μάλλον τον αγνοούμε. «Ει o Θεός μεθ' ημών, ουδείς καθ' ημών» Ι. Καποδίστριας «Στις   δύσκολες στιγμές οι μόνοι μας σύμμαχοι είναι οι πρόγονοί μας» (https://apantaortodoxias.blogspot.com/2024/09/blog-post_847.html).

Η κατάκτηση της Σπάρτης μετά την δολοφονία του βασιλιά της Νάβι από τους Αιτωλούς του Αλεξάμενου απέτυχε όταν εξεγέρθηκαν οι πολίτες της ενάντια στους εισβολείς το 192 π.Χ., όπως ακριβώς για τον ίδιο ακριβώς λόγο απέτυχε και η προσπάθεια κατάληψης της Πόλης από τους Γότθους του Γαϊνά το 400 μ.Χ.

Οι Ρωμαίοι έδιναν την ιδιότητα του Ρωμαίου πολίτη σε ικανούς συμμάχους, όπως και Σπαρτιάτης βασιλιάς Νάβις την ιδιότητα του Σπαρτιάτη πολίτη σε ικανούς συμμάχους και με τον τρόπο αυτό τα κράτη αυτά αυξάναν και τον πληθυσμό, αλλά και τους πολίτες, τους φορολογουμένους και τον στρατό τους.

Πρώτη φορά απέκτησε επί Νάβι τείχη η Σπαρτή, όπως και από τον Σέπτιμο Σέβηρο και τον Αυρηλιανό η Ρώμη.

Ο Νάβις είχε μία μηχανή, την Απήγα που ήταν ένα ομοίωμα/ρεπλίκα γυναίκας, με το οποίο βασάνιζε τους αντίπαλους, όπως η «Σιδηρά παρθένος» από τους ιεροεξεταστές στον Μεσαίωνα, αλλά και η σιδερένια μάσκα που χρησιμοποιούσε ο Ουντάι Χουσεΐν, ο γιος του Σαντάμ Χουσεΐν για να κάνει βασανιστήρια.

Στην Γαλλία, η χωριατοπούλα Ιωάννα της Λορένης/Ζαν Νταρκ, ισχυρίστηκε ότι έβλεπε οράματα από τον Θεό, τους Αγίους και τους Αγγέλους και ζήτησε να δει τον βασιλιά Κάρολο τον Ζ΄ όπως και έγινε, ενώ στην ίδια χώρα και ο χωρικός και αγρότης Ίγκνας Μάρτεν, ισχυρίστηκε ότι έβλεπε οράματα από τον Θεό, τους Αγίους και έναν Άγγελο (που εξαφανίστηκε κατευθυνόμενος στον ουρανό, σαν τον Άγγελο που επισκέφτηκε τους γονείς του Κριτή Σαμψών) και ζήτησε να δει τον βασιλιά Λουδοβίκο τον ΙΗ΄ όπως και έγινε.

Το 550 μ.Χ, οι Τούρκοι δημιούργησαν την τουρκική ομοσπονδία/Αυτοκρατορία, το Τούτου, η οποία σύντομα χωρίστηκε σε ένα Ανατολικό και Δυτικό μέρος, όπως η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, η Αυτοκρατορία των Ούννων, των Φραγών και η Αυστροουγγαρία.

Τον Ιπποτισμό των δυτικών, οι Άραβες τον έλεγαν για τον λαό τους Μουρουβέ.

Όπως οι Βίκινγκς και οι Σαμοανοί τους νάρκωναν τους Μπερσέκερς με ψυχοτροφικά μανιτάρια για να μπορούν μέσω των παραισθήσεων να πολεμούν μανιακά (και πιστεύοντας παράλληλα ότι μεταμορφώνονται σε ζώα και παίρνουν την δύναμη τους), όπως ακριβώς και οι Γερμανοί στον Β΄ΠΠ έδιναν αμφεταμίνες στους στρατιώτες τους προκειμένου να έχουν την αντοχή να πολεμούν για πολλές ώρες άυπνοι και συνεχόμενοι  σαν «υπερστρατιώτες».

Ο Δεξιός φιλόσοφος Ντομινίκ Βενέρ στην Γαλλία δημοσίευσε το 1962 μετά Χριστόν το μανιφέστο του «Για μία Θετική Κριτική», που είναι για πολλούς το αντίστοιχο με το «Τι να κάνουμε» που είχε γράψει ο κομμουνιστής Λένιν στην Ρωσία.

Ο Gambetta ανακήρυξε την Γαλλική Δημοκρατία από το Hotel de Ville το 1.871 μ.Χ., όπως έκανε και ο Philipp Scheidemann ανακήρυξε την Δημοκρατία στην Γερμανία από το Ράιχσταγκ το 1.918 μ.Χ.

Ο Joseph Vinoy αρχικά σκόπευε να ενταχθεί στην Εκκλησία, αλλά, μετά από μερικά χρόνια σε ένα σεμινάριο , αποφάσισε να κάνει στρατιωτική σταδιοδρομία και εντάχθηκε στον γαλλικό στρατό, όπως ακριβώς και ο Δον Χουάν ο Αυστριακός που ενώ προορίζονταν να γίνει ιερέας ακολουθήσε στην συνέχεια το στρατιωτικο επάγγελμα.

Ιδρυτής της σύγχρονης Ρεάλ Πολιτίκ θεωρείται ο Μπίσμαρκ, μετά τον Μέτερνιχ, όπως και ο θαυμαστής του δευτέρου Κίσινγκερ.

Ο Ελευθέριος Βενιζέλος αφορίστηκε από την Ελληνική Εκκλησιά γιατί δίωξε Αρχιερείς και τον Ελληνικό λαό υποστηρίζοντας τα εγκλήματα των Αγγλογάλλων όταν κατέλαβαν τον Πειραιά, με αποτέλεσμα στο τέλος να έρθει η Μικρασιατική Καταστροφή.

Επίσης ο Βενιζέλο, όπως και ο αντίπαλος του βασιλιάς Κωνσταντίνος ο Α’ προσπάθησαν να εκτρέψουν πραξικοπηματικά το πολίτευμα, στο τέλος να ηττηθούν και να εξοριστούν στο εξωτερικό οπού πέθαναν από αρρώστια και οι δύο, ενώ και οι δύο συνέλαβαν στην καταστροφή του πολιτεύματος που ήθελαν με τις αυταρχικές πράξεις τους (την μοναρχία και την δημοκρατία αντίστοιχα).

Επίσης, ο Πατριάρχης Τυχών αφόρισε τον Λένιν και τους μπολσεβίκους για τις άδικες διώξεις και διωγμούς κατά των Ορθοδόξων και της Εκκλησίας (λαϊκών, ιερέων και Μονάχων), με αποτέλεσμα στο τέλος ο Λένιν να πεθάνει είτε από τα τραύματα που του προκάλεσε η σοσιαλίστρια Καπλάν, είτε από εγκεφαλικά, καρδιακά, αυτόνομο, ή από το δηλητήριο που του έδωσε ο Στάλιν, αυτοβούλως ή επειδή του το ζήτησε ο ίδιος.

Οι ειδωλολάτρες έβλεπαν τον Μέγα Αλέξανδρο και τον Μέγα Κωνσταντίνο σαν ενσάρκωση του «θεού» ηλίου.

Υπήρξαν σύγχρονοι προδότες στην νεότερη Ελλάδα, όπως ο Πήλιος Γούσης στο Σούλι, ο Νενέκος στην Επανάσταση της Εθνεγερσίας του 1.821 μ.Χ., ο Ζαχαρίας στο Ολοκαύτωμα της Κάσου και ο Τσολάκογλου με την Γερμανική Κατοχή.

Από τις διεφθαρμένες και απόλυτα εκκοσμικευμένες θεολογικές σχολές της Τιφλίδας ξεπήδησε ο Στάλιν και στελέχη της Τσέκα που επί κομμουνισμού στην Ρωσία δίωξαν την Ορθόδοξη Εκκλησία, όπως ακριβώς και στελέχη απόλυτα εκκοσμικευμένων ιερατικών σχολών στην Ελλάδα έγιναν κομμουνιστές καπετάνιοι που στην Κατοχή και στον Εμφύλιο δίωξαν τους Ορθοδόξους και την Εκκλησία.

Στην Αρχαία Μεσοποταμία οι ισχυρές πόλεις της που γίνονταν πολύ ισχυρές και κυριαρχούσαν σε άλλες, προσπαθούσαν να τους επιβάλουν τους δήθεν «θεούς» τους, ενώ οι ηγέτες τους θεωρούνταν ως τάχα «ενσάρκωση» των «θεοτήτων» τους και είχαν παράλληλα σε αυτές πηροί πολιτική, στρατιωτική, δικαστική και θρησκευτική εξουσία.

Όπως ακριβώς και στα ισλαμικά χαλιφάτα τον Μεσαίωνα και ως τις μέρες μας, οι ισλαμιστές χαλίφες/σουλτάνοι, όπως και οι ιδρυτές του ισλαμισμού, προσπαθούσαν να επιβάλουν την θρησκεία τους στις κατακτημένες χώρες και αυτοί με την βία, ενώ είχαν παράλληλα σε αυτές πλήρη πολιτική, στρατιωτική, δικαστική και θρησκευτική εξουσία.

Όπως στην Ελλάδα είχαμε τα Νοεμβριανά και τα Δεκεμβριανά, έτσι και στην πάντα Ελληνική Κύπρο μας είχαμε το 1.931 μ.Χ. τα Οκτωβριανά.

Ο Τζούλιο Αντρεότι ο πρωθυπουργός της Ιταλίας ήταν ο πρώτος πρωθυπουργός Ευρωπαϊκού κράτους που συμμετείχε και αποκάλυψε την ύπαρξη του δικτύου του ΝΑΤΟ στην χώρα του με την ονομασία GLADIO το 1.990 μ.Χ., ενώ ακολούθησαν και πρωθυπουργοί από άλλες χώρες, π.χ. στην Ελλάδα 1.990 μ.Χ. ο Ανδρέας Παπανδρέου (και ο τότε ΥΠΑΜ Γιάννης Βαρβιτσιώτης) και το 1.947 μ.Χ. ο τότε Υπουργός Εσωτερικών της Γαλλίας Εντουάρ Ντεπρέ. 

Τις 16 Αυγούστου του 1.974 μ.Χ., όταν μέσω του «Αττίλα 2» οι Τούρκοι εισέβαλαν στην πάντα Ελληνική Κύπρο μας, στο στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ στην Λευκωσία, δύο Λόχοι υπό την ηρωική ηγεσία του Λοχαγού Σωτήρη Σταυριανάκου, δημιούργησαν σε αυτό «Νέες Θερμοπύλες».

Αρνούμενοι όλοι τους να παραδοθούν στους Τούρκους και έπεσαν ηρωικά μέχρι ενός ενάντια στους Τούρκους (όπως και οι Σπαρτιάτες ενάντια στους Πέρσες), ενώ ο Σταυριανάκος, ως άλλος Λεωνίδας, είπε στους άντρες του: «Είμαστε Έλληνες, ακόμα και αν οι Τούρκοι περάσουν από πάνω μας, εμείς θα παραμείνουμε εδώ που βρισκόμαστε». 

Πολλοί μονάρχες και ηγέτες, τόσο στην Ελληνιστική Εποχή, όσο και στην Αρχαία Ρωμαϊκή Δημοκρατία και Αυτοκρατορία, αλλά και στην Ρωμανία, προσπάθησαν να επιτύχουν την Μίμηση των τροπών, των αρετών και των πολίτικων και στρατιωτικών κατορθωμάτων του Μεγάλου Αλέξανδρου.

Έτσι, στην Ελληνιστική Εποχή, οι Διάδοχοι του Μεγάλου Αλέξανδρου προσπάθησαν να τον μιμηθούν, π.χ. ο Πτολεμαιος, ο Σέλευκος, ο Λυσίμαχος., ο Αντίγονος ο Μονόφθαλμος, ο Δημήτριος ο Πολιορκητής, ο Πέρδικας κ.λπ.

Το ίδιο έκαναν στην Ρώμη ο Σκιπίων ο Αφρικανός, ο Πομπήιος (που κολακεύετέ νὰ θεωρεί αυτόν ότι ομοίαζε στήνε εξωτερική εμφάνιση μὲ τὸν μεγάλο στρατηλάτη) ο Ιούλιος Καίσαρας, ο Αντώνιος (όταν κάλυψε τὸν νεκρό σώμα τού Βρούτου μὲ τὸν μανδύα του, θέλησε νὰ μιμηθεί τὸν Αλέξανδρο ποὺ κάλυψε ἀπὸ σεβασμό τι σορό τού Δαρείου), ο Οκταβιανός Αύγουστος, ο Καλιγούλας, ο Καρακάλας, ο Αλέξανδρος Σεβήρος.

Ἡ μεγάλη Ρωμαϊκή οικογένεια τῶν Σκιπιώνων διέδιδε ὡς πατρογονική της παράδοση ὅτι τὴν μητέρα τοῦ Σκιπίωνος Ἀφρικανοῦ εἶχε ἐπισκεφθεῖ λίγο πρὶν ἀπὸ τὴ γέννησή του, ἕνα φίδι ὡς θεϊκὸ σημάδι, ὅπως ἀκριβῶς εἶχε συμβεῖ καὶ μὲ τὴν Ὀλυμπιάδα, τὴ μητέρα τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου (τὸ ἀναφέρει ὁ Λίβιος στὴν Ἱστορία του 26.19.7).

Ἐπίσης, ὁ Ὀκταβιανὸς Αὔγουστος χρησιμοποίησε ὡς ἐπίσημη σφραγῖδα του μία ἀπεικόνιση τῆς μορφῆς τοῦ Ἀλεξάνδρου (Σουητώνιος, Βίος Αὐγούστου 50). Ἀκόμη, εὑρισκόμενος στὴν Αἴγυπτο, προσκύνησε τὴ σαρκοφάγο τοῦ Ἀλεξάνδρου, καὶ κατέθεσε σὲ αὐτὴν χρυσὸ στέφανο καὶ ἄνθη (Σουητώνιος, Βίος Αὐγούστου 18). Αὐτὸς δὲ ὁ Καλιγούλας ζήτησε νὰ τοῦ φέρουν τὸν θώρακα τοῦ μεγάλου στρατηλάτου ἀπὸ τὸν τάφο του στὴν Αἴγυπτο, γιὰ νὰ τὸν φορέσει (Σουητώνιος, Βίος Καλιγούλα 52).

Ἀλλὰ καὶ οἱ μετέπειτα Ρωμαῖοι αὐτοκράτορες ἀρέσκοντο νὰ τοὺς συγκρίνουν μὲ τὸν Μέγα Ἀλέξανδρο (βλ. Νέρων, Τραϊανός, Ἀντωνῖνος) καὶ ἐμιμοῦντο τὴν ἐλαφρὰ κλίση τῆς κεφαλῆς, τὴν τόσο χαρακτηριστικὴ στάση τοῦ στρατηλάτου, τὴν ἀνεστραμμένη πρὸς τὰ πίσω κόμμωση τοῦ Ἀλεξάνδρου, καὶ συχνὰ ἀπεικονίζοντο σὲ προτομές, ἀγάλματα καὶ νομίσματα μὲ χαρακτηριστικά τῆς μορφῆς τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου (https://enromiosini.gr/arthrografia/%CE%B7-%CE%BC%CE%AF%CE%BC%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CE%BB%CE%B5%CE%BE%CE%AC%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%BF%CF%85-%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82/).

Αλλά και στην Ρωμανία, υπήρχε παρόμοια τάση, π.χ. από την ιδρυτή της, τον Μέγα Κωνσταντίνο, που έφερε ένα άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Πόλη, ο Αναστάσιος, ο Ηράκλειος, ο Κωνσταντίνος ο Ζ΄ ο Πορφυρογέννητος. ο Βασίλειος ο Α΄ της Μακεδονικής Δυναστείας που έλεγε ότι κατάγονταν από τον Μέγα Αλέξανδρο, ο Ισαάκιος ο Ιωάννης και ο Αλέξιος Κομνηνός, ο Θεόδωρος Λάσκαρης, ο Ιωάννης Βατάτζης, ο Ανδρόνικος ο Β΄ ο Παλαιολόγος, ο Μανουήλ ο Β΄ ο Παλαιολόγος, ο Αλέξιος ο Γ΄ ο Μεγαλοκομνηνός, ο Ιωάννης Κατακουζηνός, ο Δημήτριος ο Β΄ Παλαιολόγος, ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος.

Και τον Καίσαρα μιμήθηκαν πολλοί στην συνέχεια, όπως π.χ. οι Καισαρικοί διάδοχοι του (π.χ. Αύγουστος, Αντώνιος, Ελπίδος), όλοι οι Ρωμαίοι Αυτοκράτορες, οι Τσάροι στην Ρωσία, οι Κάιζερ στην Γερμανία και ο Καρλομάγνος και οι διάδοχοι του, ενώ το ίδιο έκαναν και οι Τσάροι στην Βουλγαρία και στην Σερβία.

Αλλά και τον Μεγάλο Κωνσταντίνο μιμήθηκαν πάρα πολλοί ηγεμόνες, όπως όλοι οι Αυτοκράτορες της Ρωμανίας, οι Τσάροι στην Ρωσία, οι Τσάροι στην Βουλγαρία και στην Σερβία και όλοι οι ηγέτες των Ορθοδόξων κρατών (π.χ. Ελλάδα, Ρωσία. Σερβία, Βουλγαρία, Μαυροβούνιο, Ρουμανία/Βλαχία, Μολδαβία), αλλά και οι Μεροβίγγειοι στην Ρωσία. π.χ. ο Κλόβις.

Πολλοί εκτίσαν πόλεις με το ονομα τους, π.χ. 40 Αλεξάνδρειες ο Αλέξανδρος, 17 Αντιόχειες ο Σέλευκος (όπως και την Σελεύκεια) και ο γιος του Αντίοχος ο Α΄. την Κασσάνδρεια ο Κάσσανδρος, την Λυσιμαχεία ο Λυσίμαχος, την Πτολεμαΐδα ο Πτολεμαίος, τους Φιλίππους ο Φίλιππος ο Β΄ της πάντα Ελληνικής Μακεδονίας μας και την Αλεξανδρούπολη στην Θράκη ο γιος του ο Μέγας Αλέξανδρος (αλλά και την Αλεξάνδρεια στην Αίγυπτο και τις άλλες Αλεξάνδρειες), ο Μέγας Κωνσταντίνος την Πόλη κ.λπ.

Έγινε οι πιο εκτενείς εξερευνήσεις στον κόσμο και διάχυση γνώσεων επί της εποχής του Μεγάλου Αλέξανδρου, π.χ. με τα ναυτικά ταξίδια εξερευνήσεων από τον Νέαρχο και τον Πυθέας, αλλά και τον καιρό της Ανακάλυψης της Αμερικής από τον Χριστόφορο Κολόμβο και τον Μαγγελάνο.

Τόσο ο Μέγας Αλέξανδρος, όπως και ο ΄Μέγας Κωνσταντίνος, οι τύραννοι στην Αρχαία Ελλάδα και το κόμμα των λαϊκών στην Αρχαία Ρώμη (π.χ. οι Γράκχοι, ο Μάριος, Καίσαρας κ.λπ.), μοίραζαν χρήμα από το κράτος και τις κατακτήσεις τόσο στον στρατό, όσο και στον λαό τους, σαν να ήταν κευνσιανιστές.

Ο Κωστής Παλαμάς είναι ο δεύτερος εθνικός μας ποιητής μετά τον Διονύσιο Σολωμό.

Όλες οι προαναφερόμενες ιστορικές αναφορές σε πρόσωπα και γεγονότα, που εξελίχθηκαν με παρόμοιο τρόπο, είναι μόνο λίγες από τις πολλές που συνέβησαν στον διάβα των Αιώνων, και συνέλαβαν σημαντικά στην διαμόρφωση της ιστορίας όπως την γνωρίζουμε σήμερα.