ΟΙ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΤΗΣ ΓΑΛΛΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ΣΤΟΝ ΔΕΥΤΕΡΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ

ΟΙ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΤΗΣ ΓΑΛΛΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ΣΤΟΝ ΔΕΥΤΕΡΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Όπως είναι γνωστό καθόλη την διάρκεια της ιστορίας υπήρξαν σημαντικές ομοιότητες της μιας εποχής με την άλλη. Έτσι, στην Γαλλία υπήρξαν μεγάλες ομοιότητες του Ντε Γκολ που διαδέχθηκε τους δωσίλογους Πετάν και Άλβα και ελευθέρωσε την πατρίδα του από την Γερμανική Κατοχή.

Έτσι, υπάρχουν ομοιότητες του Ντε Γκολ με την Λεπέν και τον Μπαρντελά. Ο Ντε Γκολ πολέμησε ενάντια στον Πετταίν και τον Άλβα που είχαν υποταχτεί και ξεπουλήσει την Γαλλία στην Γερμανία του Χίτλερ και κατάφερε να νικήσει με ανταρτικό και με την βοήθεια των Συμμάχων και να πάρει την εξουσια και να κάνει το κράτος πατριωτικό και ισχυρό.

Αντιστοιχα η Λεπέν, ο Μπαρντελά και Ζεμούρ πολεμούν Γάλλους Προέδρους (Σαρκοζί, Ολάντ, Μακρόν). που έχουν μετα την κρίση του 2009 μ.Χ. στην ΕΕ έχουν υποτάξει οικονομικά και πολιτικά την Γαλλία στην Ευρωπαϊκή Ένωση που ελέγχει η Γερμανία (http://alophx.blogspot.com/2024/07/blog-post_52.html, http://alophx.blogspot.com/2018/11/1968-2018.html, http://alophx.blogspot.com/2017/09/1789-2016.html, http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_38.html).

Και στις δυο περιπτώσεις δημιουργήθηκε εάν κοινό στρατιωτικο σώμα, η μεραρχία Καρλομάγνος και ο σχεδιαζόμενος ευρωστρατό αντιστοιχα. Τον Ντε Γκολ και τα ανταρτικά κινήματα κατά του Πετταίν, του Άλβα, των φιλογερμανού σε όλη την Ευρώπη και των Γερμανών υποστήριζαν με όπλα, χρήμα και πράκτορες και μετά και με στρατό οι ΗΠΑ και η Ρωσία.

Αντιστοιχα στις μέρες μας τα εθνικιστικά κόμματα στην Γαλλία, την Λεπέν και τον Μπαρντελά στηρίζουν οι ΗΠΑ κατά της Γερμανίας όπως και όλα τα εθνικιστικά κινήματα της Νέας Δεξιάς σε όλη την Ευρώπη, αλλα και η Ρωσία του Πούτιν.

Τότε με την στήριξη των ΗΠΑ και των Ρώσων διαλύθηκε η Αυτοκρατορία του Γ΄ Ράιχ σε όλη την Ευρώπη και στις μέρες μας ξανά με την στήριξη των ΗΠΑ και των Ρώσων μπορει να διαλυθεί και η Ευρωπαϊκή Ένωση στην οποια και με μνημόνια έχει κυριαρχήσει η Γερμανία και κάποιοι για ήττον λόγο αυτό πολλοί την αποκαλούν και Δ΄ Ράιχ της Γερμανίας.

Συγκεκριμένα, ο Σαρλ Ντε Γκολ υπήρξε ηγετική φιγούρα του Γαλλικού πατριωτισμού και της εθνικής ανεξαρτησίας. Ήταν ο ιδρυτής της Ένωσης Δημοκρατικών Γάλλων (Rassemblement des Français) και αργότερα του Εθνικού Κόμματος. Ανέλαβε την ηγεσία της Γαλλίας μετά την πτώση του καθεστώτος του Βισί και του Πετταίν (που συνεργάστηκε με τους Ναζί).

Στην διάρκεια του Β΄ΠΠ, ο Ντε Γκολ ηγήθηκε της Αντίστασης κατά των Γερμανών και των συνεργατών τους, όπως ο Βισί και ο Λαβάλ, οι οποίοι είχαν αποδεχθεί την υποταγή στην Γερμανία. Επέδειξε σθένος στην αντίσταση και στην προσπάθεια να εξασφαλίσει την ανεξαρτησία και την κυριαρχία της Γαλλίας. Μετά τον πόλεμο, δημιούργησε ένα ισχυρό και ανεξάρτητο κράτος, με πλήρη απομάκρυνση από την επιρροή της Γερμανίας και των ΗΠΑ.

Στην εποχη μας, η Μαρίν Λεπέν, όπως και ο Μπαρντελά είναι επικεφαλής του Εθνικού Συλλογικού Μετώπου (Front National, τώρα Rassemblement National), το οποίο είναι το πιο γνωστό ακροδεξιό κόμμα της Γαλλίας, με έντονη εθνικιστική γραμμή και αντιευρωπαϊκή στάση. Ο δε Ερίκ Ζεμούρ είναι επικεφαλής του κόμματος Reconquête, που βασίζεται σε έναν συνδυασμό εθνικιστικών και πατριωτικών θέσεων και συχνά εκφράζει σκεπτικισμό απέναντι στην ΕΕ.

Και οι τρεις πολιτικοί εξέφρασαν την αντίθεση τους στην κυριαρχία της Γερμανίας στην ΕΕ και στην οικονομική επιρροή που αυτή ασκεί, ιδιαίτερα μετά την κρίση του 2008 μ.Χ. και τα μνημόνια λιτότητας που επιβλήθηκαν στις χώρες του Νότου (συμπεριλαμβανομένης της Γαλλίας).

Η Λεπέν, ο Μπαρντελά και ο Ζεμούρ έχουν τονίσει επανειλημμένα την ανάγκη για "επιστροφή στην κυριαρχία" της Γαλλίας και την έξοδο από την ΕΕ ή την αναθεώρηση της σχέσης με τις Βρυξέλλες και το Βερολίνο. Ο Μπαρντελά αντιτίθεται επίσης στην κυριαρχία της Γερμανίας στην ΕΕ και τις πολιτικές λιτότητας που αυτή προωθεί.

Στην διάρκεια του Β΄ΠΠ, οι Γερμανοί είχαν σχηματίσει την Μεραρχία "Καρλομάγνος" (Karlsrue), η οποία αποτελούνταν από κατακτημένα στρατεύματα, περιλαμβάνοντας και Γάλλους συνεργάτες του καθεστώτος του Βισί.

Στην σύγχρονη εποχή, η ΕΕ εξετάζει την δημιουργία ενός Ευρωπαϊκού στρατού (ευρωστρατού), ως μέρος της διαδικασίας για την ενίσχυση της ασφάλειας και της άμυνας στην Ευρώπη, με την κυριαρχία της Γερμανίας στην εξωτερική πολιτική και άμυνα της ΕΕ να είναι εμφανής.

Η αντίσταση που είχε οργανώσει ο Ντε Γκολ στην Γερμανική κυριαρχία το 1.940 μ.Χ. έχει παρόμοιες αντιφάσεις με την αντίσταση που εκφράζουν η Λεπέν και ο Ζεμούρ σήμερα, οι οποίοι θεωρούν την ΕΕ και την Γερμανία ως απειλή για την εθνική κυριαρχία της Γαλλίας. Και στις δύο περιπτώσεις, υπάρχει η αντίθεση στην υπερβολική επιρροή της Γερμανίας (τότε με την ναζιστική κυριαρχία και σήμερα με την οικονομική επιρροή στην ΕΕ).

Και στις  2 αυτές περιπτώσεις υπάρξει στήριξη από τις ΗΠΑ και την Ρωσία. Έτσι, τον Σαρλ ντε Γκολ στην διάρκεια του Β΄ΠΠ τον στήριξαν οι ΗΠΑ και η Σοβιετική Ένωση, όπως στήριξαν και όλη την Γαλλική Αντίσταση, αριστερή και δεξιά, κατά των Γερμανών, με τον Ντε Γκολ να έχει συνεργασία με τους Συμμάχους για την αποκατάσταση της ανεξαρτησίας της Γαλλίας.

Στην εποχη μας, η Μαρίν Λεπέν, ο Ερίκ Ζεμούρ και ο Μπαρντελά λαμβάνουν από ΗΠΑ και Ρωσία και με ένα νέο παγκόσμιο οικονομικό κραχ (http://alophx.blogspot.com/2024/05/blog-post_23.html, http://alophx.blogspot.com/2017/09/1873-1929-2008.html, http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_48.html, http://alophx.blogspot.com/2022/08/blog-post_2.html), όπως και ο αριστερός Μέλανσον από την Ρωσία. Συγκείμενα, στην σύγχρονη εποχή, όλα τα εθνικιστικά κινήματα της Ευρώπης (και κυρίως αυτά στην Γαλλία) έχουν βρει στήριξη σε διάφορους βαθμούς από τις ΗΠΑ και την Ρωσία (http://alophx.blogspot.com/2017/12/blog-post_93.html, http://alophx.blogspot.com/2018/11/blog-post_34.html) με στόχο την διάλυση της ΕΕ και επάνοδο εθνικιστών στήν εξουσία της (http://alophx.blogspot.com/2023/10/blog-post_46.html, http://alophx.blogspot.com/2024/09/blog-post_83.html, http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_72.html).

Οι ΗΠΑ, παρά τις διαφορές τους με κάποια από αυτά, συχνά υποστηρίζουν κινήσεις που αντιτίθενται στην Γερμανική κυριαρχία στην ΕΕ. Η Ρωσία υπό τον Πούτιν έχει προσπαθήσει να ενισχύσει τη συνεργασία της με ακροδεξιά και εθνικιστικά κόμματα στην Ευρώπη, βλέποντας αυτά τα κινήματα ως συμμάχους στην ανατροπή της Γερμανικής κυριαρχίας και της επιρροής της ΕΕ.

Ιδεολογικά, ο Ντε Γκολ επικεντρώθηκε στην πατριωτική, ανεξάρτητη και κυρίαρχη Γαλλία, που δεν υποτάσσεται σε ξένες δυνάμεις, είτε πρόκειται για ναζιστική Γερμανία είτε για την Σοβιετική Ένωση ή τις ΗΠΑ.

Οι δε Λεπέν, Ζεμούρ και Μπαρντελά και οι τρεις ενσαρκώνουν μια αντίστοιχη πατριωτική γραμμή, με έμφαση στην αποκατάσταση της Γαλλικής κυριαρχίας απέναντι στην ΕΕ και την Γερμανία. Ειδικά η Λεπέν, ο Μπαρντελά και ο Ζεμούρ είναι πιο έντονα ευρωσκεπτικιστές και θέλουν μια επιστροφή στην Γαλλική ανεξαρτησία. .

Μια άνοδος της Μαρίν Λεπέν ή του Ζορντάν Μπαρντελά στην Γαλλία μπορεί να γίνει αν η οικονομική και πολιτική κυριαρχία της Γερμανίας στην ΕΕ προκαλέσει έντονες αντιδράσεις, ειδικά με μία κρίση σαν του 2008 μ.Χ. και με νέες πολιτικές λιτότητας που επιβάλλονται στους Γάλλους πολίτες. Στην περίοδο αυτή, η Λεπέν και ο Ζορντάν Μπαρντελά (ή άλλοι παρόμοιοι ηγέτες) αναλάβουν ηγετικό ρόλο, υποστηρίζοντας την ανάγκη για επιστροφή στην Γαλλική κυριαρχία και την αποχώρηση από την ΕΕ.

Η Μαρίν Λεπέν ή ο Μπαρντελά μπορούν να καταγγείλουν την Γερμανία για την επιβολή των δικών της συμφερόντων στην Ευρώπη και να προτείνουν την δημιουργία ενός «Γαλλικού Εθνικού Κράτους» έξω από την ΕΕ, όπως έκανε και ο Σαρλ Ντε Γκολ με την Γαλλία όταν αρνήθηκε να υποταχθεί στην γερμανική κυριαρχία του Β΄ΠΠ.

Η Λεπέν θα επικεντρωθεί στην αποκατάσταση της κυριαρχίας της Γαλλίας, τόσο οικονομικά όσο και πολιτικά, καταγγέλλοντας την Γερμανία ως την κυριότερη υπεύθυνη για την αποδυνάμωση της γαλλικής ανεξαρτησίας μέσα στην ΕΕ.

Παρόμοια με τον Ντε Γκολ, η Λεπέν ή ο Μπαρντελά θα πρέπει να υιοθετήσουν σφοδρή αντιπαράθεση με την Γερμανία και να καταγγείλουν τη γερμανική ηγεμονία στην Ευρώπη. Αυτή η στρατηγική θα επικεντρωθεί στην επιστροφή της Γαλλίας στον διεθνή χάρτη ως ανεξάρτητο κράτος, εκτός από την ΕΕ και τους θεσμούς της. Η Γερμανία θα παρουσιαστεί ως η μεγάλη απειλή για την εθνική ανεξαρτησία της Γαλλίας και για την ελευθερία των Γάλλων πολιτών.

Ο Ζεμούρ, η Λεπέν και ο Μπαρντελά, αν και διαφορετικοί σε επιμέρους πτυχές της πολιτικής τους, θα μπορούσαν να αναζητήσουν στήριξη τόσο από τις ΗΠΑ όσο και από την Ρωσία για να ενισχύσουν την στρατηγική τους κατά της Γερμανίας στην ΕΕ.

Η Γαλλία, ως παραδοσιακός σύμμαχος των ΗΠΑ, θα μπορούσε να αξιοποιήσει αυτή τη σχέση για να υποστηρίξει την στρατηγική αποδέσμευσης από την ΕΕ και την Γερμανική ηγεσία. Η Ρωσία, με τις επιδιώξεις της για τον περιορισμό της Ευρωπαϊκής ενοποίησης, θα μπορούσε να βρει κοινούς στόχους με τους Γάλλους εθνικιστές για να ενισχύσουν την πίεση στην ΕΕ.

Η Ρωσία, έχοντας ενδιαφέρον να περιορίσει την επιρροή της Γερμανίας στην ΕΕ, μπορεί να υποστηρίξει τις Γαλλικές προσπάθειες, προσφέροντας πολιτική και στρατηγική υποστήριξη για την αποσταθεροποίηση της Γερμανικής ηγεμονίας στην Ευρώπη. Οι Γάλλοι ηγέτες θα μπορούσαν να ζητήσουν την στρατηγική συνεργασία με την Ρωσία για να εξισορροπήσουν την υπερβολική επιρροή του Βερολίνου και να ενισχύσουν την εθνική κυριαρχία.

Παρόμοια με τον Ντε Γκολ, η Λεπέν ή ο Μπαρντελά θα πρέπει να αντιμετωπίσουν τις αντιδράσεις από το παραδοσιακό πολιτικό κατεστημένο στην Γαλλία, που είναι υπέρ της ΕΕ και της συνεργασίας με την Γερμανία.

Ο δρόμος για την ανεξαρτησία της Γαλλίας από την ΕΕ και την αποδοχή νέων στρατηγικών συμμαχιών δεν θα είναι εύκολος, αλλά οι ηγέτες αυτοί θα επιδιώξουν να παρουσιάσουν την πολιτική τους ως την αναγκαία κίνηση για την επιστροφή της Γαλλίας στην εθνική της μεγαλοπρέπεια.

Συμπερασματικά μπορούμε να πούμε ότι υπάρχουν ομοιότητες ανάμεσα στον Ντε Γκολ και τους σύγχρονους εθνικιστές ηγέτες στην Γαλλία (όπως η Λεπέν, ο Ζεμούρ και ο Μπαρντελά) που είναι κυρίως πολιτικής και στρατηγικής φύσης, αφού όλοι αντιτίθεντο στην κυριαρχία της Γερμανίας (τότε μέσω του ναζιστικού καθεστώτος, τώρα μέσω της οικονομικής και πολιτικής επιρροής της Γερμανίας στην ΕΕ) και επιδιώκουν μια πιο ανεξάρτητη και ισχυρή Γαλλία.

Ωστόσο, οι ιδεολογίες και οι στρατηγικές τους διαφέρουν αφού ο Ντε Γκολ ήταν πατριώτης που ενσωμάτωσε την ανάγκη για διεθνή συμμαχίες με τις ΗΠΑ και την Σοβιετική Ένωση, ενώ οι σύγχρονοι εθνικιστές στην Γαλλία αναζητούν συμμάχους στην Ρωσία και ενίοτε στις ΗΠΑ, ενώ προωθούν μια πιο αντιευρωπαϊκή γραμμή που μπορεί τελικά να οδηγήσει σε διάλυση της ΕΕ και επάνοδο εθνικιστών στήν εξουσία της (http://alophx.blogspot.com/2023/10/blog-post_46.html, http://alophx.blogspot.com/2024/09/blog-post_83.html, http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_72.html).

Θα είναι άραγε αυτή η εξέλιξη των πραγμάτων στις μέρες μας; Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά, άλλα μόνο αν λάβουμε όλα τα κατάλληλα μέτρα ως λαός θα αποφύγουμε τις οποίες κακοτοπιές και θα φέρουμε εκ νέου την πολυαγαπημένη μας πατρίδα σε μία κατάσταση ακμής και ευημερίας.

 

 

ΟΙ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΒΡΕΤΑΝΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ΣΤΟΝ ΔΕΥΤΕΡΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ

ΟΙ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΒΡΕΤΑΝΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ΣΤΟΝ ΔΕΥΤΕΡΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Όπως είναι γνωστό καθόλη την διάρκεια της ιστορίας υπήρξαν σημαντικές ομοιότητες της μιας εποχής με την άλλη. Έτσι, στην Μεγάλη Βρετάνια υπήρξαν μεγάλες ομοιότητες του Τσόρτσιλ που διαδέχθηκε τον Τσάμπερλεϊν που αν και Βρετανός πρωθυπουργός είχε μετοχές στήν Γερμανική IG Farben με τον Φάρατζ που αναμένεται να διαδεχθεί τον Στάρμερ και έχει συμφέροντα με την Γερμανία και την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η σύγκριση ανάμεσα σε αυτά ιστορικά πρόσωπα, του δημοσιογράφου, ιστορικού, στρατιωτικού και πρωθυπουργού Ουίνστον Τσόρτσιλ, του Νάιτζελ Φαράτζ και του τον δημοσιογράφου, ιστορικού και πρωθυπουργού Μπόρις Τζόνσον είναι ενδιαφέρουσα γιατί όλοι τους εμπλέκονται σε κρίσιμες στιγμές της Βρετανικής πολιτικής ιστορίας.

Καταρχάς υπάρχουν οι ομοιότητες των Τσόρτσιλ, Φαράτζ  και Τζόνσον είναι ότι όλοι αντιμετώπισαν τα Γερμανικά συμφέροντα στην Γερμανία και απέτρεψαν την υποταγή της Βρετάνιας στην Γερμανία με την επιχείρηση Θαλάσσιος Λέων ο Τσόρτσιλ και ο Τζόνσον με τον Φάρατζ με τήν εκστρατεία τους υπερ του απέτρεψαν τήν οικονομική υποταγή των Βρετανών στήν Ευρωπαϊκή Ένωση που ελέγχει οικονομικά και πολιτικά στις μέρες μας η Γερμανία.

Και στις 2 περιπτώσεις υπήρξε κύμα πολίτικων συνεργασίας με την Γερμανία και οι πρωθυπουργοί που το ήθελαν αυτό Τσάμπερλεϊν και Καμερών έπεσαν τελικά από την εξουσια και λιγο μετα πήραν την θέση τους ο Τσόρτσιλ και ο Τζόνσον. 

Συγκεκριμένα, ο Ουίνστον Τσόρτσιλ ως πρωθυπουργός της Βρετανίας ήταν ηγετική φιγούρα στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και απέτρεψε την υποταγή της Βρετανίας στην Γερμανία, κυρίως μέσω της διάσημης Επιχείρησης «Θαλάσσιος Λέων» (Operation Sea Lion), η οποία αποσκοπούσε σε γερμανική απόβαση στην Βρετανία. Ενδεικτικά, η πολιτική του ήταν να αντισταθεί στην Γερμανική απειλή, ακόμα και με μεγάλες θυσίες για την χώρα του.

Ο Νάιτζελ Φαράτζ, ο ηγέτης του UKIP και μετά του Brexit Party, ενώ δεν είχε ποτέ κυβερνητική θέση, επηρέασε βαθιά την πολιτική σκηνή της Βρετανίας μέσω του αγώνα του για την έξοδο της Βρετανίας από την ΕΕ.

Παρότι η πολιτική του δεν είχε σχέση με πολεμικές αναμετρήσεις, προώθησε την διακοπή των οικονομικών και πολιτικών εξαρτήσεων με την Γερμανία και την ΕΕ, που, κατά την άποψή του, επικρατούσε υπερβολικά στον οικονομικό και πολιτικό έλεγχο της Ευρώπης.

Ο δε Μπόρις Τζόνσον, ως πρωθυπουργός της Βρετανίας, προώθησε την έξοδο από την ΕΕ μέσω του «Brexit». Η πολιτική του για τον διαχωρισμό από την ΕΕ και η επικριτική στάση απέναντι στην Γερμανική ηγεσία και την οικονομική επιρροή της Γερμανίας στην ΕΕ ήταν ανάλογη, αν και σε διαφορετικό πολιτικό πλαίσιο (οικονομικό και πολιτικό αντί για στρατιωτικό).

Όλοι αυτοί οι ηγέτες εμφανίζονται σε κρίσιμες στιγμές για την χώρα τους, όπου η Βρετανία βρισκόταν υπό απειλή ή πίεση από την Γερμανία. Ο Τσόρτσιλ ηγήθηκε κατά την διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, ο Φαράτζ προσπάθησε να αποτρέψει τη Γερμανική κυριαρχία μέσω της ΕΕ/Δ’ Ράιχ και της επιρροής της, ενώ ο Τζόνσον ανέλαβε την εξουσία εν μέσω της κρίσης του Brexit, όταν η Βρετανία αντιμετώπιζε την οικονομική και πολιτική εξάρτηση από την ΕΕ και κυρίως από την Γερμανία.

Ο Ουίνστον Τσόρτσιλ ανήκε στο Συντηρητικό Κόμμα (Conservative Party), αν και αρχικά υπηρέτησε και ως μέλος του Κόμματος των Φιλελευθέρων. Ο Τσόρτσιλ υπήρξε υπέρμαχος της έντονης βρετανικής εξωτερικής πολιτικής, ενώ αναγνωρίστηκε για τον εθνικισμό και την αποφασιστικότητά του κατά την διάρκεια του Β΄ΠΠ.

Ο Νάιτζελ Φαράτζ ήταν αρχικά μέλος του Κόμματος των Φιλελεύθερων Δημοκρατών, αλλά μετέπειτα ίδρυσε το UKIP (UK Independence Party), το οποίο υποστήριζε τη βρετανική αποχώρηση από την ΕΕ και μια πιο απομονωτική εξωτερική πολιτική. Ανήκε στο λαϊκό δεξιό ρεύμα της πολιτικής και επικεντρώθηκε στην αντι-ευρωπαϊκή στάση.

Ο δε Μπόρις Τζόνσον ανήκει στο Συντηρητικό Κόμμα και υπήρξε ένας από τους πιο σημαντικούς υποστηρικτές του Brexit. Ήταν και είναι υπέρ της ανάκτησης της εθνικής κυριαρχίας και του ελέγχου των συνόρων, ενώ η στάση του απέναντι στην ΕΕ είχε πολλές ομοιότητες με την πολιτική του Φαράτζ, αν και με πιο επισημοποιημένο και μετριοπαθή τρόπο, λόγω της θέσης του ως πρωθυπουργός.

Ο Βρετανός πρωθυπουργός Τσάμπερλεϊν είχε μετοχές στήν Γερμανική IG Farben κάτι που ίσως τον ώθησε και αυτό ως εάν βαθμό σε φιλογερμανικές θέσεις. Ο Στάρμερ που και αυτός έχει συμφέροντα με την Γερμανία και την Ευρωπαϊκή Ένωση έχει μετοχές και αυτές σε εταιρείες ή τράπεζες της Γερμανίας ή της Δύσης; Είχε και ο Καμερών συμφέροντα και μετοχές σε Γερμανικές ή άλλες τράπεζες ή εταιρείες;

Έτσι, ο προκατοχός του Τσόρτσιλ Νέβιλ Τσάμπερλεϊν ως πρωθυπουργός υπήρξε σημαντική προσωπικότητα στη διαχείριση της περιόδου πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, προσπαθώντας να επιτύχει συμφωνία με τους Ναζί, με τη συμφωνία του Μονάχου. Επειδή αυτή η πολιτική αποδείχθηκε ανεπαρκής, αποσύρθηκε από την εξουσία και στην θέση του ήρθε ο Τσόρτσιλ.

Ο δε Νέβιλ Τσάμπερλεϊν, ο Βρετανός πρωθυπουργός που ηγήθηκε της πολιτικής "συμφιλίωσης" με τη Ναζιστική Γερμανία πριν από τον Β΄ΠΠ (και της συμφωνίας του Μονάχου), όντως είχε οικονομικούς δεσμούς με Γερμανικές εταιρείες, όπως η IG Farben. Η IG Farben που ήταν μια Γερμανική χημική βιομηχανία που είχε στενούς δεσμούς με το ναζιστικό καθεστώς και εμπλέκονταν σε παραγωγικές δραστηριότητες που σχετίζονταν με τον πόλεμο.

Ωστόσο, το γεγονός ότι ο Τσάμπερλεϊν είχε μετοχές στην IG Farben (μέσω προσωπικών ή οικογενειακών επενδύσεων) έχει θεωρηθεί από αρκετούς ιστορικούς ως πιθανό σημείο τριβής, το οποίο ίσως επηρέασε τη φιλογερμανική του πολιτική.

Η ύπαρξη τέτοιων οικονομικών συμφερόντων, φυσικά, υπογραμμίζει τη σημασία των προσωπικών και οικονομικών συμφερόντων για την πολιτική του Τσάμπερλεϊν και τις πολιτικές του επιλογές. Αυτά τα συμφέροντα συχνά επικρίθηκαν πως ενδεχομένως να τον ώθησαν προς την πολιτική υποχωρητικότητας απέναντι στην Ναζιστική Γερμανία.

Αντίστοιχα ο Ντέιβιντ Κάμερον, αν και πρωθυπουργός των Συντηρητικών, έχασε την ηγεσία μετά την ήττα του στην ψηφοφορία για το Brexit το 2016 μ.Χ. Το γεγονός αυτό άνοιξε τον δρόμο για τον Μπόρις Τζόνσον, που υπήρξε βασικός υποστηρικτής της αποχώρησης από την ΕΕ. Αλλα και στην περίπτωση του Φάρατζ αν ο Στάρμερ πέσει από την εξουσία ο Φάρατζ μπορεί να γίνει ο νέος πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας.

Ο Ντέιβιντ Κάμερον, ο πρώην πρωθυπουργός, είχε και αυτός μετοχές και οικονομικά συμφέροντα μέσω διάφορων επενδύσεων και οικογενειακών σχέσεων. Μία από τις πιο αμφιλεγόμενες περιπτώσεις ήταν η εμπλοκή του στην Panama Papers το 2016 μ.Χ., όπου φάνηκε ότι είχε μετοχές σε εταιρείες που σχετίζονταν με offshore επενδύσεις.

Είναι σημαντικό να σημειώσουμε ότι ο Κάμερον είναι προσωπικά φιλοευρωπαϊστής/φιλογερμανός, είχε και έχει ισχυρούς δεσμούς με επιχειρηματίες και τράπεζες, τόσο στην Βρετανία όσο και διεθνώς, μέσω της πολιτικής του καριέρας και των προσωπικών του επενδύσεων.  Οι οικονομικές του σχέσεις και συμφέροντα υπήρξαν αντικείμενο έντονης κριτικής και έθεσαν ζητήματα διαφάνειας.

Όσον αφορά τον Κιρ Στάρμερ, τον αρχηγό του Εργατικού Κόμματος της Βρετανίας, υπάρχουν αποδείξεις που δείχνουν ότι έχει συμφέροντα ή έχει υποστηριχτεί για την άνοδο του στην εξουσία από τις δυτικέ ελίτ (http://alophx.blogspot.com/2023/11/blog-post.html).που ανέβασαν και τον Κάμερον στην εξουσία.

Επίσης, ο Στάρμερ, όπως και πολλοί πολιτικοί, έχει σχέσεις με εταιρείες και οργανισμούς μέσω των επαγγελματικών του ρόλων ως δικηγόρος και πολιτικός. Όπως και πολλοί άλλοι πολιτικοί έχει επαγγελματικούς ή πολιτικούς δεσμούς με μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες και αυτά τα συμφέροντα επηρεάζουν την πολιτική του στάση και έχει διατυπώσει συνεχώς φιλογερμανικές θέσεις, αλλά η σύνδεσή του με συγκεκριμένες οικονομικές ή τραπεζικές εταιρείες δεν είναι τόσο διαφανής ή καταγεγραμμένη στον δημόσιο λόγο ή τα μέσα ενημέρωσης.

Στην περίπτωση του Τσόρτσιλ, η Βρετανία έπρεπε να αντισταθεί στην οικονομική και στρατιωτική πίεση της Γερμανίας. Η άρνηση του να συνεργαστεί με το ναζιστικό καθεστώς ήταν ουσιώδης για την διατήρηση της Βρετανικής κυριαρχίας.

Στην εποχη μας, οι πολιτικές του Φαράτζ και του Τζόνσον επικεντρώνονται στην ιδέα ότι η Γερμανία, μέσω της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εξασκεί υπερβολική οικονομική και πολιτική επιρροή στην Βρετανία. Η έξοδος από την ΕΕ θεωρείται από αυτούς μια κίνηση για την αποφυγή «οικονομικής υποταγής» στους Ευρωπαϊκούς θεσμούς και την ανάκτηση εθνικής κυριαρχίας.

Μπορεί δε να γίνει άνοδος του Νάιτζελ Φαράτζ στην Μεγάλη Βρετανία, αφού η Μεγάλη Βρετανία υποστεί σοβαρές οικονομικές πιέσεις λόγω της αυξημένης κυριαρχίας της Γερμανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και της εφαρμογής οικονομικών μέτρων λιτότητας που επηρεάζουν άμεσα την Βρετανική κοινωνία, ο Νάιτζελ Φαράτζ μπορεί να επανέλθει στο προσκήνιο ως ηγέτης του Βρετανικού πολιτικού σκηνικού με ένα νέο παγκόσμιο οικονομικό κραχ (http://alophx.blogspot.com/2024/05/blog-post_23.html, http://alophx.blogspot.com/2017/09/1873-1929-2008.html, http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_48.html, http://alophx.blogspot.com/2022/08/blog-post_2.html).

Ο Φαράτζ ενώνει τις δυνάμεις του με τα μεγαλύτερα εθνικιστικά και αντιευρωπαϊκά κινήματα στην Βρετανία, παρουσιάζοντας τον εαυτό του ως τον σύγχρονο Ουίνστον Τσόρτσιλ που στέκεται ενάντια στην Ευρωπαϊκή ενοποίηση και την κυριαρχία της Γερμανίας στην ΕΕ. Δηλώνει ότι η Βρετανία δεν μπορεί να παραμείνει υπό οικονομική και πολιτική εξάρτηση από το Βερολίνο και ότι η επιστροφή της χώρας σε μια εθνική οικονομία είναι η μόνη λύση για την ευημερία της.

Ο Φαράτζ ακολουθεί μια πολιτική σφοδρής κριτικής κατά της Γερμανίας καθώς και μια αντιγερμανική Στρατηγική:, καταγγέλλοντας την κυριαρχία της στην ΕΕ και την επιβολή οικονομικών μέτρων που εξυπηρετούν τα συμφέροντα του Βερολίνου σε βάρος των Βρετανικών εργαζομένων και της μεσαίας τάξης. Υποστηρίζει ότι η Γερμανία, μέσω της ΕΕ, έχει δημιουργήσει μια μορφή οικονομικής αυτοκρατορίας και ότι η Βρετανία πρέπει να αποσυρθεί εντελώς από αυτήν την δομή.

Για να εξισορροπήσει τη δύναμη της Γερμανίας, ο Φαράτζ στρέφεται σε ισχυρές συμμαχίες με τις ΗΠΑ και την Ρωσία. Αν και οι ΗΠΑ είναι παραδοσιακοί σύμμαχοι της Βρετανίας, ο Φαράτζ προσπαθεί να ενισχύσει την στρατηγική σχέση με την Ρωσία, προσδιορίζοντας την ΕΕ και την πολιτική της κυριαρχία στη Γερμανία ως κοινό εχθρό.

Η Ρωσία, από την πλευρά της, βλέπει τη Γερμανία ως έναν ανταγωνιστή και σύμμαχο του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη, ενώ οι ΗΠΑ προσβλέπουν σε μια Βρετανία που να είναι ανεξάρτητη και χωρίς να εξαρτάται από τη γερμανική ηγεμονία στην ΕΕ.

Ο Φαράτζ, με την εσωτερική ατζέντα του να επικεντρώνεται στην επιστροφή της Βρετανίας στην Βρετανική κυριαρχία και την αποδοχή μιας πιο ανεξάρτητης οικονομίας, αντιμετωπίζει την εσωτερική αντίσταση από τον κυρίαρχο πολιτικό κατεστημένο, που είναι υποστηρικτές της παραμονής στην ΕΕ και της συνεργασίας με την Γερμανία. Η απόφαση του να συνεργαστεί στενά με τις ΗΠΑ και τη Ρωσία προκαλεί αντιδράσεις, αλλά ο Φαράτζ παραμένει αποφασισμένος να φέρει την Βρετανία σε μια πιο ισχυρή και ανεξάρτητη θέση στον παγκόσμιο χάρτη.

Ο Φαράτζ μπορεί να λάβει ισχυρή υποστήριξη από την αμερικανική κυβέρνηση του Τραμπ, η οποία βλέπει το Brexit και την αποδυνάμωση της ΕΕ ως μια ευκαιρία για μια πιο ελεύθερη, παγκόσμια οικονομία χωρίς περιορισμούς από τις Βρυξέλλες.

Και η Ρωσία μπορεί να ενισχύσει την υποστήριξή της στην κυβέρνηση του Φαράτζ ως μέρος της στρατηγικής της να αποσταθεροποιήσει την ΕΕ και να επηρεάσει τις πολιτικές του δυτικού κόσμου προς τη δική της κατεύθυνση.

Η Βρετανία θα απομακρυνθεί ακόμα περισσότερο από την ΕΕ και αναπτύσσει πιο στενές σχέσεις με τις ΗΠΑ και την Ρωσία. Ενισχύεται η εθνική οικονομία με πολιτικές προστατευτισμού και ενίσχυσης της βιομηχανίας. Η Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση θα υπονομευτεί, και η Γερμανική κυριαρχία στην ΕΕ θα εξασθενήσει (http://alophx.blogspot.com/2017/12/blog-post_93.html, http://alophx.blogspot.com/2018/11/blog-post_34.html) και με στόχο την διάλυση της ΕΕ και επάνοδο εθνικιστών στήν εξουσία της (http://alophx.blogspot.com/2023/10/blog-post_46.html, http://alophx.blogspot.com/2024/09/blog-post_83.html, http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_72.html).

Συμπερασματικά μπορούμε να πούμε ότι όλοι αυτοί οι ηγέτες (Τσόρτσιλ, Φαράτζ, Τζόνσον) διακρίθηκαν για την αντίθεσή τους στην υπερβολική επιρροή της Γερμανίας, είτε αυτή εκδηλώνεται μέσω στρατιωτικής απειλής (στην περίπτωση του Τσόρτσιλ), είτε μέσω οικονομικής και πολιτικής κυριαρχίας μέσω της ΕΕ (στην περίπτωση του Φαράτζ και του Τζόνσον).

Οι ηγεσίες τους προήλθαν μετά από πολιτικές αποτυχίες προηγούμενων ηγετών (Τσάμπερλεϊν, Κάμερον), που θεωρήθηκαν αδύναμοι να διαχειριστούν τις αυξανόμενες πιέσεις από την Γερμανία και την ΕΕ.

Λίγους μήνες αργότερα μετά την νίκη του Brexit στο δημοψήφισμα στο Ηνωμένο Βασίλειο και με την νίκη του Τραμπ. Αντίστοιχα στην εποχη μας λιγο μετά την νίκη του Τραμπ στις ΗΠΑ και την επανεκλογή του μπορεί να ακολουθήσει μια μεγάλη νίκη του Φάρατζ στην Μεγάλη Βρετανία και αυτός να γίνει ο νέος πρωθυπουργός της Βρετανίας διαδεχόμενος τον Στάρμερ, σαν τον Τσόρτσιλ ου διαδέχθηκε τον Τσάμπερλεϊν (http://alophx.blogspot.com/2017/05/brexit_7.html, http://alophx.blogspot.com/2017/09/to-brexit-kai-to-game-of-thrones-season.htm, l http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_38.html).

Θα είναι άραγε αυτή η εξέλιξη των πραγμάτων στις μέρες μας; Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά, άλλα μόνο αν λάβουμε όλα τα κατάλληλα μέτρα ως λαός θα αποφύγουμε τις οποίες κακοτοπιές και θα φέρουμε εκ νέου την πολυαγαπημένη μας πατρίδα σε μία κατάσταση ακμής και ευημερίας.