Η ΑΥΣΤΡΟΟΥΓΓΑΡΙΑ, Η ΑΥΣΤΡΙΑ Η ΕΝΤΟΝΗ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΗ ΚΡΙΣΗ Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

Η ΑΥΣΤΡΟΟΥΓΓΑΡΙΑ, Η ΑΥΣΤΡΙΑ Η ΕΝΤΟΝΗ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΗ ΚΡΙΣΗ Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

Μαΐου 21, 2016

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

21-5-2016

 Ως γνωστόν το 1867, η Αυστροουγγαρία (γνωστή επίσης ως Αυστροουγγρική Αυτοκρατορία ή Δυαδική Μοναρχία), ήταν ένα διττό συνταγματικό μοναρχικό κράτος με έκταση που κάλυπτε όλη την Κεντρική Ευρώπη ως το 1918, όταν καταστράφηκε οριστικά αμέσως μετά την λήξη του Α΄ Παγκοσμίου μετά την ήττα της στον πόλεμο αυτό και τις βίαιες εσωτερικές επαναστάσεις (των

 εθνών που την αποτελούσαν) που ακολούθησαν.

Η Αυστροουγγαρία των της δυναστείας των Αψβούργων, μετά την επανάσταση των Ούγγρων, (η οποία πραγματοποιήθηκε μετά  το πέρας αυστροπρωσικού πολέμου),  είχε σαν αποτέλεσμα έναν συμβιβασμό ανάμεσα στους Αυστριακούς και  τους Ούγγρους για διαμοιρασμό της εξουσίας μεταξύ των Αυστριακών και των Ούγγρων.

Επειδή στην πολυεθνική αυτή αυτοκρατορία υπήρχε έντονος εθνικιστικός αναβρασμός, η πολιτική ζωή της κυριαρχήθηκε από βίαιες διαμάχες ανάμεσα στις έντεκα κύριες εθνότητες αυτής. Για αυτό σε μια προσπάθεια εξάλειψης αυτών των προβαλλομένων τάσεων ο Αυτοκράτορας αναζήτησε τη λύση της εξίσωσης των μεγαλυτέρων πληθυσμιακά λαών που ήταν οι Γερμανοί της Αυστρίας και οι Μαγυάροι της Ουγγαρίας, με αποτέλεσμα την δημιουργία το 1867 ενός διττού Βασιλείου.

Συγχρόνως, οι Ούγγροι της Αυτοκρατορίας αντιμετώπιζαν προκλήσεις από τους Ρουμάνους στην Τρανσυλβανία και στο ανατολικό Βανάτο, τους Σλοβάκους στην σημερινή Σλοβακία και τους Σέρβους και Κροάτες στην σημερινή Δαλματία και Κροατία, στην Βοσνία και Ερζεγοβίνη, καθώς και στην Βοϊβοντίνα. Οι Ρουμάνοι και οι Σέρβοι επίσης επιθυμούσαν την ένωση με τους ομοεθνείς τους.

Η θέση των Εβραίων στο βασίλειο, που το 1914 ήταν περίπου δύο εκατομμύρια, ήταν ιδιόμορφη. Όπως και στην υπόλοιπη Ευρώπη, υπήρχαν αντισημιτικά κόμματα και κινήματα, αλλά η Βιέννη δεν πραγματοποίησε πογκρόμ ούτε εφάρμοσε κάποια επίσημη αντισημιτική πολιτική. Η πλειοψηφία των Εβραίων ζούσε στις αγροτικές περιοχές της Ουγγαρίας, της Βοημίας και της σημερινής νότιας Πολωνίας, παρότι υπήρχαν σημαντικές κοινότητες στη Βιέννη, τη Βουδαπέστη, την Πράγα και άλλες μεγάλες πόλεις.

Η αυτοκρατορική (αυστριακή) και βασιλική (ουγγρική) κυβέρνηση είχαν διαφορετικές θέσεις όσο αφορά την εξωτερική πολιτική. Οι Ούγγροι πολιτικοί εναντιωνόντουσαν στις προσαρτήσεις νέων εδαφών, γιατί φοβόντουσαν ότι αναλογικά θα μείωναν ακόμα περισσότερο την πληθυσμιακή ισχύ των Ούγγρων. Αντίθετα, οι Γερμανοί έβλεπαν πιο θετικά την προσάρτηση νέων εδαφών.

Έτσι, αυστροουγγρικές δυνάμεις κατέλαβαν τη οθωμανική επαρχία της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης τον Αύγουστο του 1878, σύμφωνα με τις διατάξεις της συνθήκης του Βερολίνου. Η πλήρης προσάρτηση της επαρχίας το 1908 δημιούργησε προβλήματα, γιατί αύξησε σημαντικά την αριθμητική ισχύ του σλαβικού στοιχείου. Έτσι, διάφοροι πολιτικοί (ανάμεσα τους και ο αργότερα δολοφονηθείς Αρχιδούκας Φερδινάνδος) άρχισαν να σκέπτονται την προοπτική μιας Τριπλής Μοναρχίας, που θα ένωνε τους Νοτιοσλάβους υπό κροατική κυριαρχία (αυτό το γεγονός εξόργισε πολλούς στην χώρα και εκτός της και οδήγησε στα γεγονότα που πυροδότησαν τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο).

Στις 28 Ιουνίου 1914, ο διάδοχος του θρόνου, Αρχιδούκας Φερδινάνδος, επισκέφτηκε το Σεράγεβο, πρωτεύουσα της Βοσνίας, όπου Σερβοβόσνιοι της εθνικιστικής ομάδας Mlada Bosna, σε συνεργασία με την εθνικιστική σερβική οργάνωση Μαύρη Χειρ, έστησαν ενέδρα και δολοφόνησαν το διάδοχο και τη γυναίκα του. Η ηγεσία της Αυστροουγγαρίας, με την άμεση και πλήρη υποστήριξη (όσο και υποκίνηση) της συμμάχου Γερμανίας) αποφάσισε να χρησιμοποιήσει την δολοφονία ως πρόφαση για να κηρύξει πόλεμο στην Σερβία, με την βεβαιότητα ότι θα τον κέρδιζε. Έτσι, επέδωσε μία λίστα με δέκα ιδιαίτερα σκληρές απαιτήσεις, που έμεινε γνωστή με το όνομα Τελεσίγραφο του Ιουλίου. Προς γενική έκπληξη, η Σερβία αποδέχτηκε πλήρως τις εννιά από τις δέκα απαιτήσεις, ενώ αποδέχτηκε μερικώς τη δέκατη. Παρόλα αυτά, η Αυστροουγγαρία πήρε την μοιραία απόφαση να κηρύξει πόλεμο, γεγονός που πυροδότησε τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Προς το πέρας του πολέμου αυτού, καθώς γινόταν φανερό ότι η Αντάντ θα κέρδιζε τον πόλεμο, τα εθνικιστικά κινήματα που διεκδικούσαν αυτονομία, άρχισαν να πιέζουν για πλήρη ανεξαρτησία. Στις 28 Οκτωβρίου 1918 η Τσεχοσλοβακία διακήρυξε την ανεξαρτησία της, ενώ την επόμενη ημέρα οι νοτιοσλαβικές περιοχές ίδρυσαν το κράτος των Σλοβένων, Κροατών και Σέρβων. Στις 31 Οκτωβρίου, η ουγγρική κυβέρνηση έθεσε τέλος στην ένωση της με την Αυστρία, τερματίζοντας και επίσημα την Αυστροουγγρική Αυτοκρατορία.

Το Νοέμβριο, τόσο στην Αυστρία όσο και στην Ουγγαρία ανακηρύχθηκαν δημοκρατίες. Η Συνθήκη του Αγίου Γερμανού (ανάμεσα στους νικητές Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και την Αυστρία) και η Συνθήκη του Τριανόν (ανάμεσα στους νικητές και την Ουγγαρία) ρύθμισε τη διάδοχη κατάσταση της Αυστροουγγαρίας. Ο τελευταίος Αψβούργος αυτοκράτορας (βασιλιάς για την Ουγγαρία), Κάρολος Α΄, δήλωσε ότι δε θα συμμετάσχει πια στην πολιτική (αλλά δεν αποκήρυξε τα δικαιώματά του στον θρόνο) και έφυγε για την Ελβετία. Αυτό ήταν το οριστικό τέλος της Αυτοκρατορίας της Ουγγαρίας.

Αλλά στις μέρες μας το κύριο διάδοχο κράτος της Αυτοκρατορίας αυτής (μαζί με τα υπόλοιπα διάδοχα κράτη της Ουγγαρίας, Τσεχίας, Σλοβακίας, Κροατίας, Βοσνίας, Σλοβενίας), η Αυστρία, με αφορμή την έντονη λαθρομεταναστευτική κρίση (με υπαιτιότητα την πολιτική ανοιχτών συνόρων του Τσίπρα, της Μέρκελ, λόγω της αθρόας εισροής των ροών λαθρομεταναστών που στέλνει ο Ερντογάν στην χώρα μας(http://www.militaire.gr/%), προσπαθεί για άλλη μία φορά να ασκήσει πολιτική επιρροή στα κράτη των Βαλκανίων και της Ευρώπης (και να τα ενώσει υπό την ηγεσία της θέτοντας ως στόχο την χώρα μας),  και σε συνεργασία με την γνωστή και ως «Ομάδα των Δυτικών Βαλκανίων» (συστάθηκε το 2014), όλοι μαζί υιοθετούν μια δική τους εχθρική προς την χώρα μας μεταναστευτική πολιτική (που όμως είναι και κατανοητή ως προς τα συμφέροντα των χωρών αυτών και την στηρίζει η πλειοψηφία των πολιτικών και των λαών τους, αφού δεν θέλουν να «γεμίσει» η χώρα τους με λαθρομετανάστες και πρόσφυγες), την ώρα που το Βερολίνο και Βρυξέλλες έχουν επαφές  με την Τουρκία και την Ελλάδα για  τα ζητήματα αυτά (Στην συνάντηση που διοργάνωσε η Αυστρία συμμετείχαν και χώρες μη μέλη της «Ομάδας των Δυτικών Βαλκανίων», όπως η Σερβία, η Βοσνία, η Αλβανία, η Πολωνία και τα Σκόπια).

Οι χώρες αυτές (που υπό την ηγεσία της Αυστρίας και της Ουγγαρίας συνιστούν σήμερα μία μεταμοντέρνα αναβίωση της Αυτοκρατορίας της Αυστροουγγαρίας) δεν εμπιστεύονται τις δυνατότητες και την ετοιμότητα των Ελλήνων να ελέγξουν τα σύνορά τους με την Τουρκία και βλέπουν την ελληνική κυβέρνηση να αδυνατεί να εφαρμόσει μια ανεξάρτητη πολιτική σε σχέση με τους δανειστές της στο Βερολίνο και για αυτό σφράγισαν ερμητικά τα σύνορα τους με φράχτες και φυλάκια, ενώ επιτρέπουν σε απειροελάχιστους ή και καθόλου πρόσφυγες να περάσουν από τα σύνορα τους.

Η στάση της Αυστρίας μπορεί να ερμηνευθεί τόσο ως υπαγορευόμενη από την δημοσκοπική πρωτιά της Ακροδεξιάς του Κόμματος της Ελευθερίας στην χώρα αυτή, όσο και ως προσπάθεια άσκησης επιρροής στα Βαλκάνια, όπως πριν την διάλυση της Αυστροουγγαρίας. Η Τουρκία, παλιός ιστορικός αντίπαλος (αλλά ενίοτε και σύμμαχος) της Βιέννης, υπό την ηγεσία του φανατικού ισλαμιστή Ερντογάν, ο οποίος παρά τα έντονα εσωτερικά προβλήματα του (http://www.triklopodia.gr/poies-einai-skepseis-amerikis-erntogan-mipos-etoimazoun-anatropi-tou/,http://sputniknews.com/middleeast/20160224/1035289905/turkey-erdogan-syria-invasion.html,http://www.huffingtonpost.gr/stanley_weiss/-_4302_b_9313954.html), συγκρούεται για άλλη μία φορά, πολιτικά αυτή την φορά μαζί της (η Τουρκία της έχει άχτι μετά την αποτυχία της να καταλάβει παλαιότερα την Βιέννη).

Η πολιτική της Αυστροουγγαρίας (όπως και σήμερα της Αυστρίας) ήταν παραδοσιακά πάντα εχθρική για την χώρα μας, αφού τόσο στην Επανάσταση του 21, όσο και στις υπόλοιπες εξεγέρσεις των υπόδουλων Ελλήνων (αλλά και γενικότερα Ορθοδόξων λαών στην Οθωμανική Αυτοκρατορία) για να κερδίσουν την Ελευθερία τους, υποστήριζε πάντα την Τουρκία καιτο στάτους κβο, φοβούμενη πως αν καταστραφεί πλήρως μία αυταρχική πολυεθνική (όπως η ίδια) αυτοκρατορία όπως η Τουρκική, η ίδια θα ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο (όντας και αυτή πολυεθνικό μόρφωμα), ενώ και στους Βαλκανικούς Πολέμους, υποστήριξε και πάλι διπλωματικά τους Τούρκους, και μαζί με τους Ιταλούς πρωτοστάτησε στην ίδρυση του Αλβανικού κράτους και την παραχώρηση, μετά από πολλές πιέσεις της Απελευθερωμένης από την Ελλάδα Βόρειας Ηπείρου σε αυτό, χωρίς την θέληση των κατοίκων της και της Ελλάδας, και τέλος στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο συμμάχησε με τους Βούλγαρους, τους Γερμανούς και τους Τούρκους, και πολέμησαν και πάλι και εναντίον της χώρας μας.

Στην Γερμανία αυτή την περίοδο η Μέρκελ ζορίζεται πολιτικά (http://www.efsyn.gr/arthro/prosfygi-rixi-ston-kyvernitiko-synaspismo-tis-germanias) και για αυτό τον λόγο προσπαθεί από την μία να «πείσει» τις άλλες χώρες να δεχτούν τους πρόσφυγες και λαθρομετανάστες που άρχισαν να έρχονται στην ΕΕ λόγω της πολιτικής της (http://agiotokos-kappadokia.gr/%CE%B3%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1-%CE%B7-%CE%B5%CE%B3%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82-%CE%BC/, http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=26533&subid=2&pubid=113925895), αλλά από την άλλη είναι έτοιμη και για άλλες λύσεις, παρόλο που η βιομηχανία της χώρα της ωφελείται από αυτή την κατάσταση (http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=26533&subid=2&pubid=113927512). Την ίδια ώρα προσπαθεί ανεπιτυχώς για την ώρα να επανεξοπλίσει την χώρα της (http://www.ethnosimo.gr/2016/02/blog-post_91.html?utm_source=dlvr.it&utm_medium=facebook, http://www.topontiki.gr/article/156793/i-germania-sikonei-kefali, http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=64321924), την ώρα που όλο και περισσότεροι Γερμανοί σκέφτονται όπως το τρίτο Ράιχ (http://www.newsbomb.gr/politikh/news/story/674741/olo-kai-perissoteroi-germanoi-skeftontai-opos-to-trito-raix).

Τότε η πολιτική της Αυστροουγγαρίας, οδήγησε σε πόλεμο στα Βαλκάνια, που μετεξελίχτηκε στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Σήμερα που θα οδηγήσει άραγε η επεκτατική πολιτική της; Στην αργή διάλυση της Σένγκεν και την απαρχή του ξηλώματος της ΕΕ; Το μόνο βέβαιο είναι πως η ΕΕ της Μέρκελ είναι ανίκανη να αντιδράσει, και σε περίπτωση που συμβεί για άλλη μία φορά καταστροφή στα Βαλκάνια και την Ευρώπη, κερδισμένες θα είναι οι δυνάμεις που δεν θα μετέχουν σε αυτή, ήτοι οι Ρωσία, η Κίνα και οι ΗΠΑ.

Υστερόγραφο: Την ίδια στιγμή στην πολιτική σκηνή της Γερμανίας συντελούνται ανακατατάξεις και τις 29 Φεβρουαρίου, ο ηγέτης της PEGIDA, Λουτς Μπάχμαν, επανέφερε την ιδέα ίδρυσης κόμματος από τον ίδιο, και την συνεργασία του με το κόμμα της «Εναλλακτικής για την Γερμανία».

Η ομοιότητα των Pegida και AFD εδώ και καιρό δεν είναι μυστικό - αλλά επίσης δεν είναι μυστικό ότι ο Bachmann και η επικεφαλής της AFD Frauke Petry διατηρούν ο ένας τον άλλον μια «θετική αντιπάθεια» (ενώ αρχικά η Πέτρυ ήταν υπέρ του Μπάχμαν, όταν εμφανίστηκε η φωτογραφία του σαν Χίτλερ, τον εγκατέλειψε και πήρε στην συνέχεια αποστάσεις από αυτόν). Ο επικεφαλής του AFD στην Θουριγγία Björn Hocke αντίθετα, έχει άριστες σχέσεις με την οργάνωση και εάν τελικά γίνει αρχηγός του κόμματος, μπορεί να αλλάξει στάση προς αυτή.

Ο Bachmann μίλησε για την απεριόριστο «φόβο των ελίτ», επειδή γνωρίζουν τον κίνδυνο για αυτές, «αν Pegida γίνει τελικά κόμμα. Γιατί τότε θα μπορούσαν ξεκινήσουν ενδεχομένως οι συζητήσεις για μια πιθανή κοινή μορφή εκλογικής λίστας, μαζί με οποιαδήποτε υποψήφιους από το AFD. Ένα τέτοιο μοντέλο έχει ήδη αποδειχτεί ότι μπορεί να πραγματοποιηθεί κατά το παράδειγμα  της συγχώνευσης της Συμμαχία '90 / Οι Πράσινοι».

«Με την Pegida δεν θα υπάρξει καμία συνεργασία και συμφωνίες», δήλωσε χθες η αρχηγός του κόμματος AfD Πέτρυ και ο αντιπρόεδρος του Jörg Meuthen.  

Αντίθετα πρόσφατα η «Εναλ­λα­κτι­κή για την Γερ­μα­νία» (AfD) και το αυ­στρια­κό «κόμ­μα των Ελευ­θέ­ρων» (FPÖ) α­να­κοί­νω­σαν και δη­μό­σια σε πα­νη­γυ­ρι­κούς τό­νους την α­πό­φα­σή τους για στε­νό­τε­ρη συ­νερ­γα­σία (http://epohi.gr/h-earinh-fylaxh-ten-synoriofylakwn/). Ενώ παράλληλα το ίδιο διάστημα και στην εσωτερική σκηνή της Γερμανίας επικρατεί χάος και έντονες πολιτικές συγκρούσεις (http://www.ethnos.gr/diethni/arthro/sto_edolio_to_germaniko_neonazistiko_komma-64339460/, http://redskywarning.blogspot.gr/2016/03/afd.html, :http://www.cnn.gr/news/kosmos/story/23572/sto-dikastirio-tis-karlsroyis-to-aitima-gia-apagoreysi-toy-neonazistikoy-npd#ixzz41dB9Zl00, http://www.euro2day.gr/news/world/article/1403134/sta-mahairia-soimple-me-sosialdhmokrates-sth.html, http://www.tovima.gr/world/article/?aid=781034).

Δεν είναι καθόλου περίεργο λοιπόν, που αυτός ο λαός ενέπνευσε πιθανώς και τους Ορκ του Τόλκιν (http://news247.gr/eidiseis/mixani-tou-xronou/mhxanh-toy-xronoy-ti-sxesh-exoyn-oi-germanoi-me-ta-ork-kai-oi-stratiwtes-me-ta-xompit.3322648.html)!!!!!

Την ίδια ώρα η υπόλοιπη Ευρώπη διαλύεται σιγά, σιγά (http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2016/02/czexit.html, http://www.liberal.gr/arthro/34836/amyna--diplomatia/2016/mporei-to-brexit-na-einai-to-telos-tis-europaikis-oloklirosis.html, http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2016/02/czexit.html), και έντονα αποσχιστικά και άλλα προβλήματα ενσκήπτουν σε αυτή (http://kostasxan.blogspot.com/2016/02/blog-post_404.html, http://www.analystsforchange.org/2015/12/2016_25.html, http://www.tovima.gr/world/article/?aid=110689).

 Στις ΗΠΑ αντίθετα ο Τραμπ σαρώνει σε ατάκες και δημοφιλία, παρά τις όποιες «ατυχείς δηλώσεις και πράξεις» στις οποίες προβαίνει συχνά για πολλούς (http://www.efsyn.gr/arthro/thelei-o-fasistas-na-kryftei, http://www.efsyn.gr/arthro/prova-hrismatos-gia-hilari-kai-ntonalnt, http://www.ethnos.gr/diethni/arthro/tramp_vs_mperlouskoni_disekatommyriouxoi_maurismenoi_kai_latreis_tou_oraiou_fylou-64336874/, http://www.ethnos.gr/diethni/arthro/yper_tou_ntonalnt_tramp_o_zan_mari_lepen-64338414/,http://www.zougla.gr/kosmos/article/ipa-mprosta-o-tramp-para-ta-episodia-pou-prokali-sinexos?ref=yfp,  http://enhmerwsh24.com/%CF%80%CE%AC%CF%80%CE%B1%CF%82-%CE%BF-%CF%84%CF%81%CE%B1%CE%BC%CF%80-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82/).

Το σκηνικό  προϊδεάζει για έναν κόσμο όπου στα ηνία της ισχυρότερης στρατιωτικής μηχανής βρίσκεται ο Τραμπ και της δεύτερης ισχυρότερης ο Πούτιν, και όπου η Ευρώπη διαλύεται καθώς η Βρετανία θα έχει αποχωρήσει από την Ενωση, η Μέρκελ θα έχει ανατραπεί και πρόεδρος της Γαλλίας θα είναι η Λεπέν (http://www.kathimerini.gr/851752/opinion/epikairothta/politikh/o-astamathtos-tramp-kai-h-empeirh-xilari).

Θα είναι άραγε αυτή μία εικόνα από το μέλλον; Το μόνο που φαίνεται που μπορεί κανείς να πει με σιγουριά για όλες αυτές τις «πανέμορφες» καταστάσεις, μπορεί απλά να είναι: «Τι υπέροχος κόσμος»!!!!