ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΚΡΙΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΝΕΟΤΕΡΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΚΡΙΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΝΕΟΤΕΡΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Δεκεμβρίου 11, 2014

                                                                                                                                      Γράφει ο Αλώπηξ

www.google.gr/imgres?imgurl=https%3A%2F

Το ελληνικό κράτος από την απελευθέρωση μέχρι σήμερα έχει βρεθεί πολλές φορές στην κήρυξη πτώχευσης. Αυτό είχε σαν συνέπεια εκτός των μεγάλων κοινωνικών και οικονομικών συνεπειών και την παράλληλη πρόκληση σημαντικών πολιτικών γεγονότων.

Η πρώτη πτώχευση μας της Ελλάδας μετά την απελευθέρωση συνέβη το 1827, όταν κυβερνήτης ήταν ο Ιωάννης Καποδίστριας,  ο οποίος αδυνατούσε με τα πενιχρά μέσα που διέθετε η χώρα και λόγω των εκτεταμένων καταστροφών σε ανθρώπινο και υλικό δυναμικό που είχε υποστεί εξαιτίας του πολέμου,  να πληρώσει τους τόκους των «δανείων της Ανεξαρτησίας», με αποτέλεσμα την κήρυξη πτώχευσης. Σαν συνέπεια αυτού οι δανειστές αρνήθηκαν να παράσχουν στην Ελλάδα νέα δάνεια και μετά την δολοφονία του Καποδίστρια, οι μεγάλες Δυνάμεις, επέβαλλαν στην Ελλάδα τον Όθωνα ως βασιλιά της χώρας και απέκτησαν πλήρη οικονομικό και πολιτικό έλεγχο σε αυτή, δίνοντας στην νέα κυβέρνηση δάνειο δανείου 60 εκ. γαλλικών φράγκων με αντάλλαγμα την εκχώρηση όλων των εθνικών πόρων για την εξυπηρέτηση των δανείων.

Όμως η κακή διοίκηση, η άθλια κατάσταση των οικονομικών του κράτους, η μεγάλη αύξηση φόρων,  η χρήση του δανείου αυτού για την εξόφληση των τόκων των παλαιότερων δανείων και για την καλοπέραση των νεοφερμένων Βαυαρών, οι τοκογλυφικοί ετήσιοι τόκοι και τα μέτρα λιτότητας που πήρε η κυβέρνηση δεν απέφεραν κανένα καλό αποτέλεσμα στην χώρα και αναγκαστικά τον Ιούνιο του 1843 η ελληνική κυβέρνηση ενημέρωσε τις μεγάλες δυνάμεις ότι αδυνατεί να καταβάλει το ποσά που όφειλε και  ζήτησε ένα νέο.

http://www.antifonies.gr/wp-content/uploads/2014/02/ypodoxi-othona-bg.jpg

Οι   μεγάλες δυνάμεις  αρνήθηκαν, και ανάγκασαν  την ελληνική κυβέρνηση μετά από διαπραγματεύσεις να υπογράψει ένα μνημόνιο, σύμφωνα με το οποίο η Ελλάδα θα έπαιρνε μέτρα, για να πληρώσει 3,6 εκατομμύρια δραχμές στους δανειστές της. Έτσι σύμφωνα με το μνημόνιο αυτό: Απολύθηκε το ένα τρίτο των Δημοσίων υπαλλήλων, μειώθηκαν οι μισθοί, σταμάτησε η χορήγηση συντάξεων,  μειώθηκαν οι στρατιωτικές δαπάνες και απολύθηκαν όλοι οι μηχανικοί του Δημοσίου, ενώ καταργήθηκαν εντελώς όλες οι υγειονομικές υπηρεσίες του κράτους, και η χώρα αναγκάστηκε να κηρύξει πτώχευση.

Το 1854 ξεσπάει ο Κριμαϊκός πόλεμος ανάμεσα στην Ρωσία από τη μια και τους αγγλογάλλους από την άλλη. Η βαυαρική κυβέρνηση παρασυρμένη από ένα κλίμα εθνικισμού, που καλλιεργήθηκε από την εποχή της « Μεγάλης ιδέας» του Κωλέττη, σπεύδει να σταθεί στο πλευρό του τσάρου χωρίς να ζητήσει κανένα αντάλλαγμα εδαφικό ή οικονομικό. Η απάντηση των αγγλογάλλων είναι άμεση. Τον Μάιο της ίδιας χρονιάς στρατιωτικό σώμα αποβιβάζεται στον Πειραιά. Οι σύμμαχοι προχωρούν σε μία άνευ προηγουμένου κατοχή της χώρας, ενώ μέχρι το τέλος του πολέμου διορίζουν υπουργούς και ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις.

Το 1857 μετά το τέλος του Κριμαϊκού πόλεμου και την παράλληλη κατοχή της Ελλάδας, οι μεγάλες δυνάμεις συγκρότησαν  στην χώρα μια επιτροπή Διεθνούς Ελέγχου, με σκοπό την πληρωμή των ελληνικών δανείων του 1832, με τα έσοδα του κράτους από  τους φόρους να δίνονται για την εξυπηρέτηση των δανείων. Μετά την έξωση του Όθωνα και τη μεταπολίτευση του 1862, κηρύχτηκε μία προσωρινή πτώχευση  που «αποτράπηκε εν μέρει» από την παροχή δανείου από τις μεγάλες δυνάμεις.

http://radar-gr.blogspot.gr/2012/02/o_12.html

Ο Τρικούπης έθεσε σε εφαρμογή το φιλόδοξο πρόγραμμά του με την εκτέλεση μεγάλων έργων υποδομής. Για τη χρηματοδότηση του προγράμματος αυτού εκμεταλλεύτηκε τα κρατικά μονοπώλια (αλατιού και σπίρτων), επέβαλε υψηλή φορολογία (κυρίως έμμεσους φόρους) και προέβη σε υπέρμετρο – για την αντοχή της χώρας – εξωτερικό δανεισμό.

Το διάστημα 1879 έως το 1890 ο Τρικούπης έθεσε σε εφαρμογή ένα φιλόδοξο πρόγραμμά για την χώρα, με σκοπό την  εκτέλεση μεγάλων έργων για την υποδομή της χώρας και για την ανάπτυξη βιομηχανίας και για αυτό τον λόγο έκανε το μεγάλο λάθος να συνάψει έξι τοκογλυφικά δάνεια πολλών εκατομμυρίων φράγκων, τα οποία δεν ωφέλησαν το κράτος καθόλου, το μεγαλύτερο μέρος του προϋπολογισμού χρησίμευε στην πληρωμή των τόκων και των στρατιωτικών δαπανών και ελάχιστα χρήματα χρησιμοποιούταν για την κατασκευή έργων υποδομής.

Η οικονομία κατέρρευσε, έγιναν περικοπές,  επιβλήθηκαν  νέοι φόροι, έπεσαν οι εξαγωγές της χώρας λόγω της κρίσης της σταφίδας και τελικά ο Τρικούπης εμφανίστηκε στην Ελληνική Βουλή και ανακοινώσε την πτώχευση της χώρας με την γνωστή φράση: «Δυστυχώς, επτωχεύσαμεν»! Αυτό είχε σαν συνέπεια την επιβολή την χώρα μας ενός Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου (ΔΟΕ), μαζί με την εφαρμογή σκληρής πολιτικής λιτότητας ως το 1911.

http://www.google.gr/imgres?imgurl=http%3A%2F%2F3.bp.blogspot.com%2F-

Η οικονομική κρίση του 1929 στο Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης, δημιούργησε τεράστια προβλήματα στην ελληνική οικονομία,  και ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο οποίος  βρισκόταν τότε στην εξουσία, επειδή οι εξαγωγές της χώρας είχαν πέσει, συνέβη μείωση συναλλάγματος, υπήρχαν τόκοι δανείων που έπρεπε να πληρωθούν (Ο Βενιζέλος έκανε το ίδιο λάθος με τον Τρικούπη και  σύναψε πολλά τοκογλυφικά δάνεια ), εγκαταλείφτηκε ο κανόνας του χρυσού, ενώ δεν πέτυχε να συνάψει νέα δάνεια από το εξωτερικό και σαν αποτέλεσμα αυτών η κυβέρνηση του Βενιζέλου αναγκάστηκε  να υποτιμήσει την δραχμή και το 1932 να ανακηρύξει την πτώχευση της χώρας.

Το 1942 στην κατεχόμενη Ελλάδα ο Hermann Neubacher ανέλαβε την αποστολή να συγκρατήσει τον πληθωρισμό, και να συνεχίσει την απόσπαση των πρώτων υλών της χώρας μας. Αρχικά μείωσε την τύπωση χαρτονομίσματος, άρχισε την
πώληση χρυσού, επέκτεινε την τύπωση χαρτονομίσματος,  έριξε σε τεράστιο βαθμό την αξία του, αύξησε τις κατοχικές δαπάνες στο 90% του Ελληνικού ΑΕΠ,
κατέσχεσε τα είδη πρώτης ανάγκης , ο εμπορικός στόλος μειώθηκε, περιουσίες διαλύθηκαν, επίταξε τις σοδειές, τα εργοστάσια,  τις πρώτες ύλες, τα καύσιμα και τα ζώα των Ελλήνων, ενώ σε μορφή «δανείων» οικειοποιήθηκε όλα τα έσοδα του κράτους και τα διέθεσε στις κατοχικές δυνάμεις με αποτέλεσμα εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες να πεθάνουν από την πείνα, τον υποσιτισμό, και τις σφαγές που διέπρατταν οι κατοχικές δυνάμεις, με αποτέλεσμα η οικονομία να αποτελματωθεί και να υπάρχει ένα είδος άτυπης πτώχευσης.

http://www.google.gr/imgres?imgurl=http%3A%2F

Τέλος πιο πρόσφατα το 2010, λόγω του ότι όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις στηρίχτηκαν υπερβολικά στον εξωτερικό δανεισμό, υπήρξε συρρίκνωση της παραγωγικής βάσης της χώρας μας, υπερκατανάλωση, φοροδιαφυγή, η είσοδος στην ΟΝΕ που είχε σαν αποτέλεσμα την άνοδο των τιμών, η μεγάλη εκτίναξη του εξωτερικού χρέους, το  ξεπούλημα δημόσιων οργανισμών, ο ανεξέλεγκτος δανεισμός, η κοστοβόρα διοργάνωση της Ολυμπιάδας 2004,  η διεθνής επίθεση των αγορών, σε συνδυασμό με το γεγονός του ότι οι πολιτικοί μας «πήραν» άπειρα δάνεια από την ΟΝΕ, αλλά τα «βούτηξαν» για τον εαυτό τους και για να δώσουν λόγω προεκλογικής παροχολογίας στον λαό χρήματα δανείστηκαν τοκογλυφικά από τις τράπεζες άπειρα χρήματα, τα οποία έδωσαν τοκογλυφικά οι τράπεζες και φυσικά χρεώθηκαν όχι στους ίδιος αλλά στο κράτος (και άρα τον λαό), σε συνδυασμό με την παρακίνηση του λαού στην υπερκατανάλωση και την στροφή σε επικίνδυνες και αβέβαιες οικονομικές δραστηριότητες (π.χ. χρηματιστήριο), είχαν σαν αποτέλεσμα την ένταση της οικονομικής κρίσης και την επιβολή στην χώρας μας της κατοχικής και ελεγχόμενης από τις ΗΠΑ και την Γερμανία, τρόικας.

http://www.google.gr/imgres?imgurl=http%3A%2F%2F1.bp.blogspot.com%2F-

Είναι λοιπόν φανερό ότι η χρήση των ίδιων πολιτικών με τις προηγούμενες κρίσεις έφερε την χώρα μας στην ίδια κατάσταση με άγνωστα τα τελικά αποτελέσματα, αφού κανείς δεν ξέρει αν η χώρα θα φτάσει και πάλι σε πτώχευση, ή θα καταφέρει έστω και αργά να αναρρώσει και πάλι οικονομικά.