ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΙΣΧΥΡΟΤΕΡΕΣ ΕΥΡΑΣΙΑΤΙΚΕΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΜΕΣΑΙΩΝΑ ΚΑΙ Η ΑΝΑΒΙΩΣΗ ΤΟΥΣ ΣΗΜΕΡΑ

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΙΣΧΥΡΟΤΕΡΕΣ ΕΥΡΑΣΙΑΤΙΚΕΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΜΕΣΑΙΩΝΑ ΚΑΙ Η ΑΝΑΒΙΩΣΗ ΤΟΥΣ ΣΗΜΕΡΑ

Ιουλίου 11, 2016

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

30-3-2015

Κατά την διάρκεια της ιστορίας εμφανιστήκαν ισχυρές κάποιοι πολύ ισχυροί λαοί που δημιούργησαν τεράστιες αυτοκρατορίες με κατεύθυνση είτε από τον βορρά, είτε την Ανατολή (ή και από τις δυο κατευθύνσεις ταυτόχρονα), οι οποίοι κατάφεραν να εξαπλωθούν ταχύτατα στην επιφάνεια της γης, σαρώνοντας τα πάντα, αφήνοντα έτσι το στίγμα τους στην ιστορία και ανείπωτο τρόμο, θλίψη και καταστροφή από τα μέρη τα όποια πέρασαν.

Η πρώτη ήταν αυτή των Σκύθων, οι οποίοι άρχισαν να  μεταναστεύουν δυτικά από την Κεντρική Ασία προς τον Καύκασο και την Ουκρανία μεταξύ του 800 π.Χ. και 600 π.Χ. Ο Ηρόδοτος επίσης επιβεβαιώνει ότι ο βασιλιάς τους Partatua είχε συμμαχία με την Ασσυρία και ότι ο Mannai τον αναγνώριζε. Το 663 π.Χ. ο γιος του Partatua Madius (Madyes), μετά από αίτηση του Ashurbanipal (Σαρδανάπαλος) της Ασσυρίας νίκησε των βασιλιά των Μήδων Φαραόρτη (Kshathrita), αποκτώντας τον έλεγχο επί των Μήδων μέχρι το 625 π.Χ. Μέχρι το τέλος της βασιλείας του είχε οδηγήσει τους Σκύθες και τους Κιμμέριους (προφανώς στενοί συγγενείς) σε σε μια έκρηξη λεηλασιών, που μάστιζε την Ασσυρία, την Ανατολία, τη Βόρεια Συρία, τη Φοινίκη, τη Δαμασκό και τη Φιλισταία. Λεηλάτησαν τον Ναό της Αφροδίτης στο Ασκελόν και ο Ιερεμίας τους αναφέρει ως "καταστροφέας εθνών ... (του οποίου) τα άρματα είναι σαν ανεμοστρόβιλος". Επίσης κατάφεραν να φτάσουν ως τα σύνορα της Αιγύπτου και μόνο η ύπουλη και ανέντιμη τακτική της φαραωνικής Αιγύπτου κατάφερε να αποσοβήσει την εισβολή και καταστροφή της χώρας (κάλεσαν τους ηγέτες των Σκύθων σε δείπνο για ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις και εκεί τους σκότωσαν ύπουλα κατά την διάρκεια του γεύματος ''αλλά'' Game of Thrones Red Wedding και οι στρατιώτες των Σκύθων χωρίς ηγεσία επέστρεψαν πίσω στην πατρίδα τους και στον βασιλιά τους).

Μετά το 625 ωστόσο, οι Σκύθες εγκατέλειψαν τη Μηδική Αυτοκρατορία -οι ιστορικοί διαφωνούν για το αν το έπραξαν αυτό με τη θέλησή τους, η τους εξόρισαν. Όπως και να 'χει, δεδομένου ότι ακολούθησε η καταστροφή της Ασσούρ από τους Μήδους το 614 π.Χ., χρειάστηκε να αλλάξουν πλευρά και να συμμαχήσουν μα τους Μήδους. Αποτέλεσαν τμήμα της δύναμης που κατέστρεψε τη Νινευή το 612 π.Χ. Λίγο καιρό αργότερα, οι Σκύθες ξαναγύρισαν στις στέπες.

Το 512 π.Χ., όταν ο βασιλιάς Δαρείος ο Μέγας της Περσίας επιτέθηκε στους Σκύθες, φαίνεται να τους προσέγγισε διασχίζοντας τον Δούναβη. Ο Ηρόδοτος αναφέρεται ότι οι Σκύθες, ως νομάδες που ήταν, κατάφεραν να μπερδέψουν τα σχέδια του Περσικού στρατού, αφήνοντάς τους να προελάσουν κατά μήκος ολόκληρης της χώρας, χωρίς συμπλοκή. Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, ο Δαρείος με αυτόν τον τρόπο κατέληξε να φτάσει μέχρι τον ποταμό Βόλγα.

Κατά τον 5ο αιώνα π.Χ. έως τον 3ο αιώνα π.Χ. οι Σκύθες φαίνεται να ευημερούσαν. Όταν ο Ηρόδοτος έγραψε την "Ιστορία" του κατά τον 5ο αιώνα π.Χ., οι Έλληνες διέκριναν την "Μεγάλη Σκυθία" η οποία εκτείνονταν σε απόσταση 20 ημερών με το άλογο από τον ποταμό Δούναβη, προς τα δυτικά, κατά μήκος των στεπών της σημερινής Ουκρανίας έως το κατώτερο μέρος της λεκάνης του ποταμού Ντον, από την "Μικρή Σκυθία". Ο Ντον που ήταν τότε γνωστός ως "Τανάις" χρησίμευε ως κύρια εμπορική αρτηρία ήδη από τότε. Προφανώς οι Σκύθες απέκτησαν τον πλούτο τους από τον έλεγχο του σκλαβεμπόριου, από τον βορρά στην Ελλάδα μέσω των λιμανιών των Ελληνικών αποικιών της Μαύρης Θάλασσας. Επίσης, καλλιεργούσαν δημητριακά και μετέφεραν με πλοία σιτάρι, μαλλί και τυρί στην Ελλάδα.

Οι Σκύθες της Κριμαίας δημιούργησαν ένα βασίλειο που εκτείνονταν από το κάτω μέρος του Δνείπερου μέχρι την Κριμαία. Η πρωτεύουσά τους, η Σκυθική Νεάπολη, βρίσκονταν στα προάστια της σημερινής Συμφερούπολης. (Οι Γότθοι την κατέστρεψαν πολύ αργότερα, κατά τον 5ο αιώνα μ.Χ..)

Στη νοτιότερη γωνία των πεδιάδων, βόρεια από τα δάση της Θράκης, ο Φίλιππος ο Μακεδόνας εγκατέστησε Μακεδονικές εμπορικές πόλεις κατά μήκος δρόμων που έφταναν βόρεια μέχρι τον Δούναβη κατά τη διάρκεια του 330 π.Χ.(Fox 1973). Οι Έλληνες τεχνίτες από τις αποικίες βόρεια της Μαύρης Θάλασσας έφτιαξαν εντυπωσιακά Σκυθικά χρυσά στολίδια (δες παρακάτω), χρησιμοποιώντας τον Ελληνικό ρεαλισμό για να αναπαραστήσουν Σκυθικά μοτίβα λιονταριών, κερασφόρων ελαφιών, και γρυπών. Η Ελληνο-Σκυθική επαφή επικεντρώθηκε στις Ελληνιστικές πόλεις και οικισμούς της Κριμαίας (ιδίως στο Βασίλειο του Βοσπόρου).

Λίγο μετά το 300 π.Χ., οι Κέλτες φαίνεται ότι εκτόπισαν τους Σκύθες από τα Βαλκάνια, ενώ στη νότια Ρωσία, μια συγγενική φυλή, οι Σαυρομάτες, σταδιακά υπερίσχυσαν αυτών.

Ακλούθησαν οι Ούννοι, μια  νομαδική φυλή η οποία ξεκίνησε τον 4ο μ.Χ. αιώνα από την Ασία και, προχωρώντας προς τα δυτικά, κατέκλυσε την Ευρώπη κι ερήμωσε πολλές χώρες. Οι πρώτοι Ούννοι είχαν εγκατασταθεί στη Μογγολία τον 2ο π.Χ. αιώνα κι από κει έφτασαν στην περιοχή ανάμεσα στα δύο ποτάμια Ουράλη και Βόλγα. Στα 375 μ.Χ. μια ουννική φυλή προχώρησε στην περιοχή ανάμεσα στο Δον και Βόλγα και, αφού υπέταξε τους Οστρογότθους και Βησιγότθους, εγκαταστάθηκε τον 4ο αιώνα στην εύφορη κοιλάδα του Δούναβη. Ο αρχηγός των Ούννων Ρουγίλιας οργάνωσε ισχυρό κράτος και άρχισε τις επιδρομές και τις επιθέσεις εναντίον του Βυζαντινού κράτους. Στα 434 μ.Χ. το Ρουγίλα τον διαδέχτηκε ο Αττίλας, που απαίτησε από το Βυζάντιο να του δώσει τεράστια χρηματικά ποσά. Στην άρνηση του Βυζαντινού αυτοκράτορα, ο Αττίλας οργάνωσε μια φοβερή εκστρατεία και, κατεβαίνοντας ορμητικά προς τα νότια, κατάστρεψε τη Μοισία, τη Θράκη και τη Μακεδονία κι ερήμωσε πάνω από 70 πόλεις.

Ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος Β' αναγκάστηκε να υπογράψει ταπεινωτική συνθήκη, να του παραχωρήσει μεγάλες περιοχές στα νότια του Δούναβη και 6.000 λίτρες χρυσάφι και να του δίνει κάθε χρόνο 2.100 λίτρες χρυσάφι. Μετά τη νίκη του ο Αττίλας με 700.000 στρατό κατάλαβε τη Γερμανία, μπήκε στη Ρωσία και, επιστρέφοντας, έφτασε μέχρι τη Γαλατία. Τον Αττίλα τον αντιμετώπισε στα 451, στα Καταλαυνικά Πεδία ο Αέτιος, αρχηγός στρατού που τον αποτελούσαν Ρωμαίοι, Γαλάτες, Βουργουνδοί και Βησιγότθοι. Στην περίφημη σύγκρουση, που έμεινε γνωστή στην ιστορία σαν "μάχη των Εθνών", ο Αττίλας νικήθηκε με φοβερές απώλειες. Παρόλα αυτά, συγκεντρώνοντας τις δυνάμεις του, μπήκε στην Ιταλία κι έφτασε μπροστά στα τείχη της Ρώμης. Επειδή όμως μια φοβερή αρρώστια αποδεκάτισε το στρατό του, αναγκάστηκε να υποχωρήσει και να εγκαταλείψει τα μεγαλεπήβολα σχέδιά του. Μετά το θάνατο του Αττίλα στα 452 μ.Χ., το κράτος των Ούννων διαλύθηκε και έσβησαν τα ίχνη του στην ιστορία.

Μετά από αυτούς ήρθαν από τις ίδιες κατευθύνσεις οι Μογγόλοι,  τον 13^ο αιώνα όταν οι Μογγολικές φυλές ενώθηκαν υπό τον ο Τζένγκις Χαν το 1206 και δημιούργησαν ενιαίο κράτος, στο οποίο ο αυτοκράτορας ονομαζόταν Χαν και είχε απόλυτη εξουσία. Αυτός πρώτα αποφάσισε να στραφεί ενάντια στην Κίνα. Κατέλαβε το Πεκίνο κι ύστερα τη Μπουχάρα και τη Σαμαρκάνδη και έφτασε μέχρι τη Ρωσία, ενώ τμήματα του στρατού έφτασαν ως την Ευρώπη και την Μέση Ανατολή, ως προπομποί των εξίσου αιματηρών εισβολών που έκαναν οι απόγονοι του. Ο Τζένγκις Χαν πέθανε αφού νίκησε ολοκληρωτικά το βασιλιά της βορειοδυτικής Κίνας. Στο απόγειό της κάλυπτε 26.000.000 km², το 1/5 της Γης, όντας η μεγαλύτερη συνεχόμενη αυτοκρατορία στην ιστορία. Ο πληθυσμός που κατοικούσε στην Μογγολική Αυτοκρατορία έφτανε τα 100.000.000. Οι πόλεμοι που έλαβαν μέρος στην ανατολή για την επέκταση της αυτοκρατορίας, θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως ένας Αρχαίος Παγκόσμιος Πόλεμος, καθώς οι Μογγόλοι αντιμετώπισαν υπερδυνάμεις του τότε καιρού, από την Ασία, την Ευρώπη και την Αφρική, και οι νεκροί στις Μογγολικές κατακτήσεις έφταναν τεράστιους αριθμούς (30.000.000-60.000.000).

Παρόλα αυτά, η αυτοκρατορία άρχισε να χωρίζεται μετά τον πόλεμο της διαδοχής το 1260-1264, με την Χρυσή Ορδή και το χανάτο Τσάγκαται να αρνούνται την κυριαρχία του Κουμπλάι Χαν και να καταλήγουν ανεξάρτητα κράτη. Από τον θάνατο του Κουμπλάι Χαν, η Μογγολική Αυτοκρατορία χωρίστηκε σε τέσσερα διαφορετικά Χανάτα ή Αυτοκρατορίες, με το καθένα να έχει διαφορετικά ενδιαφέροντα και σκοπούς. Αλλά η Μογγολική Αυτοκρατορία παρέμεινε δυνατή και ενωμένη. Οι Μεγάλοι Χαν από τη Δυναστεία των Γιουάν πήραν τον ρόλο των Κινέζων Αυτοκρατόρων και έκαναν πρωτεύουσα τους το Χάνμπαλικ (σημερινό Πεκίνο) από την παλιά πρωτεύουσα των Μογγόλων, Καρακορούμ. Όμως σταδιακά, η Μογγολική κυριαρχία στην Κίνα έπεσε (1368), αν και η Δυναστεία Μποριτζίν επέζησε στην Μογγολία μέχρι και τον 17ο αιώνα και στην Ινδία ως τον 18^ο αιώνα.

Στην εποχή μας τον 21^ο αιώνα άλλες δύο μεγάλες δυνάμεις έχουν εμφανιστεί, οι οποίες εκτείνονται στα εδάφη των τριών προηγούμενων αυτοκρατοριών (Κίνα, Ρωσία) και οι οποίες πρόσφατα έχουν αρχίσει μια διαδικασία «ενοποίησης» μέσω της κοινής συνεργασίας τους σε διάφορους υπερεθνικούς οργανισμούς (οργανισμός συνεργασίας της Σανγκάης, BRICS).

Και οι δύο αυτές μεγάλες δυνάμεις έχουν ως σκοπό την επικράτηση τους στην Ασία (Κεντρική και Νοτιοανατολική), την Μέση Ανατολή (για τους πολυτιμότατους ορυκτούς της πόρους, για γεωστρατηγικούς ρόλους,  καθώς και την καταστροφή των κρατών που υποστηρίζουν αποσχιστικά και τρομοκρατικά κινήματα στα εδάφη τους, ιδίως το Κατάρ, την Σαουδική Αραβία και την Τουρκία) καθώς και στην Ευρώπη, την οποία ειδικά η Ρωσία είναι έτοιμη να ενσωματώσει στην νεόδμητη Ευρασιατική Ένωση που δημιούργησε, ιδίως μετά την αναμενόμενη πτώση και οριστική διάλυση της.

Επίσης και οι δύο αυτές χώρες (Κίνα, Ρωσία) κυβερνώνται από χαρισματικές προσωπικότητες (Σι ζι πινγκ η πρώτη και Πούτιν η δεύτερη), τις οποίες οι λαοί τους πιστεύουν και τους ακολουθούν πιστά, όπως και οι αρχαίοι λαοί τους ηγέτες τους παλαιότερα. Βλέπουμε λοιπόν ότι για άλλη μία φορά μια πανίσχυρη ευρασιατική ένωση, τόσο εδαφικά, γεωγραφικά, στρατιωτικά, οικονομικά και πολιτικά, η όποια όπως και οι τρεις παλιές αυτοκρατορίες θέλει να επεκταθεί προς όλες τις κατευθύνσεις και ιδιαίτερα συνταρακτικά γεγονότα αναμένεται να εξελιχθούν σύντομα στην ανθρωπότητα, τα οποία θα την οδηγήσουν σύντομα στο χάος, τον πόλεμο, τις συγκρούσεις και την παγκόσμια καταστροφή (πολεμική, κοινωνική και οικονομική καταστροφή) αποδεικνύοντας πως οι άνθρωποι και οι στόχοι τους δεν αλλάζουν διαχρονικά και  μόνο ο «πόλεμος πατήρ πάντων εστί».