ΟΙ ΕΚΛΕΚΤΟΙ ΛΑΟΙ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ, ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΒΑΡΒΑΡΟΙ ΚΑΙ Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

ΟΙ ΕΚΛΕΚΤΟΙ ΛΑΟΙ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ, ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΒΑΡΒΑΡΟΙ ΚΑΙ Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Απριλίου 05, 2015

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

5-4-2015

Σε όλη την διάρκεια της ιστορίας υπήρχαν λαοί που θεωρούσαν τον εαυτό τους εκλεκτό. Όλοι τους άλλους λαούς τους έβλεπαν ως απολίτιστους και βάρβαρους, οι οποίοι άλλοτε έχριζαν και άλλοτε όχι βελτίωσης, ενώ παράλληλα πίστευαν ότι το κράτος τους ήταν το κέντρο του σύμπαντος και η προσωποποίηση του πολιτισμού, περιβαλλόμενο από βαρβάρους, τους οποίους έπρεπε είτε να αντιμετωπίζουν με την διπλωματία, τον πολιτισμό ή και με τα όπλα αν χρειαζόταν.

Οι Αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν το έθνος τους ως το πιο πολιτισμένο του κόσμου και ως το κέντρο του πολιτισμού που ήταν περικυκλωμένο από βαρβάρους. Ο όρος Βάρβαροι είναι ονομασία που χρησιμοποιήθηκε αρχικά από τους Αρχαίους Έλληνες και αργότερα από τους Μεσαιωνικούς Έλληνες ως εθνογραφική ή γεωγραφική ένδειξη, με την οποία, μέχρι τον 5ο π.Χ. αιώνα, χαρακτήριζαν όλους εκείνους που δεν ήταν Έλληνες, τους αλλοδαπούς. Καταδεικνύει ένα λαό με έντονο το αίσθημα της διαφορετικότητάς του από τους μη ανήκωντες σε αυτόν. Ανάλογη χρήση έχει η λέξη γκουγίμ (=εθνικοί) από τους Εβραίους.

Η λέξη στην αρχή δεν είχε την σημασία του απολίτιστου και άξεστου- τουναντίον οι Πέρσες ειδικά ήταν πολύ πολιτισμένοι και μορφωμένοι- ανθρώπου αλλά επειδή οι Έλληνες άκουγαν από τους ξένους να μιλάνε μια άγνωστη για αυτούς γλώσσα, και τους ακουγόταν σαν μπαρ-μπαρ. Έτσι σιγά-σιγά το μπαρ-μπαρ έγινε βαρ-βαρ και εν τέλει βάρβαροι.

Από τον 5ο αιώνα και μετά, η λέξη άρχισε να χρησιμοποιείται και με χαρακτήρα μειωτικό έναντι όλων εκείνων που δεν ήταν Έλληνες, αποκτώντας πλέον μία σειρά από σημασίες, και μπορούσε να σημαίνει κατά περίπτωση, τον διανοητικά κατώτερο, τον κτηνώδη, τον άνθρωπο που ρέπει προς την υποταγή. Άλλωστε, ο Ισοκράτης προτρέπει τον Φίλιππο να κυριεύσει τους βαρβάρους του Βορρά, που εκ φύσεως είναι δουλικά γένη, ενώ ο Αριστοτέλης λέει πως οι Έλληνες είναι πλασμένοι να άρχουν και οι Ασιάτες να άρχονται.

Στη γνωστή έκφραση «πας μη Έλλην βάρβαρος», περικλειόταν και η εθνική υπερηφάνεια των Ελλήνων για τα διανοητικά τους επιτεύγματα. Μια υπερηφάνεια που συνήθιζε να υπογραμμίζει και ο Μέγας Αλέξανδρος κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του. Με την αναθηματική επιγραφή «Αλέξανδρος Φιλίππου και οι Έλληνες πλην Λακεδαιμονίων από των βαρβάρων των την Ασίαν κατοικούντων», έστειλε στην Αθήνα 300 περσικές πανοπλίες παρουσιάζοντας τη νίκη του Γρανικού, ως νίκη του πανελληνίου εναντίον των βαρβάρων. Η έκφραση συναντάται και στην μεσαιωνική ελληνική γραμματεία. Στο ιστορικό πόνημα της Αλεξιάδος, η Άννα Κομνηνή χαρακτηρίζει τους μη ελληνόφωνους (Λατίνους, Άραβες, κ.τ.λ.) ως βαρβάρους.

Οι Έλληνες χαρακτήριζαν και τη ζωή έξω από την πόλη-κράτος ως ημιβάρβαρη, εννοώντας ότι στα χωριά έλειπε η συγκεντρωτική και συντονισμένη πολιτική ζωή που ήταν απαραίτητη για μια ευτυχισμένη και ορθολογική ύπαρξη.

Οι Εβραίοι επίσης έλεγαν ότι ήταν ο εκλεκτός λαός του Θεού. Βέβαια αυτό ίσχυε μόνο αν παρέμεναν πιστοί στη διαθήκη ου έκαναν με τον Θεό. Αντίθετα αυτοί πάμπολλες φορές παρέβηκαν την Διαθήκη, και σταύρωσαν τον ίδιο τον Κύριο όταν ενανθρωπίστηκε και έμειναν έκτοτε αμετάπειστοι και αμετανόητοι. Οι Ισραηλίτες, ήταν ξεχωρισμένοι από τους άλλους λαούς, επειδή ήταν ο προηγούμενος λαός που εισήλθε στην Εκκλησία του Θεού. Ο Θεός το είχε ξεκαθαρίσει, ότι οι Ισραηλίτες θα ήταν «εκλεκτοί», μόνο όσο θα παρέμεναν στην Εκκλησία του Θεού. Δεν τους ξεχώριζε λοιπόν κάποια ρατσιστική επιλογή σε βάρος άλλων λαών, αλλά το ότι ανήκαν στην Εκκλησία του Θεού.

Έκτοτε εκλεκτό έθνος, ήταν όχι οι Ισραηλίτες αλλά οι Χριστιανοί, οι οποίοι τον καιρό του Μεσαίωνα εκπροσωπούταν πρώτα την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία  και ύστερα από την Ελληνική Βυζαντινή Αυτοκρατορία, η οποίες πίστευε πως εκπροσωπούσαν τον νέο εκλεκτό λαό επί της γης, οι Αυτοκρατορίες τους ήταν περικυκλωμένες από Βαρβάρους, ήταν το κέντρο του πολιτισμένου κόσμου και η οποία μετέφερε την δόξα, την λάμψη της, τον ακμαίο πολιτισμό της μαζί με τον λόγο του Ευαγγελίου στα πέρατα της οικουμένης δοξάζοντας την ίδια και την πίστη της και επαληθεύοντας τον λόγο του Κυρίου για τους Έλληνες  «Ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο Υιός του Ανθρώπου».

 

Όμως δεν ήταν μόνο αυτοί οι λαοί που πίστευαν πως αποτελούσαν το κέντρο του κόσμου. Οι Κινέζοι ήταν και είναι λαός με ευγένεια ξακουστή. Δεν κάθονταν όμως να χολοσκάσουν με τη διαφορά ανάμεσα στις έννοιες «ξένος» και «βάρβαρος». Γι’ αυτούς, κάθε ξένος ήταν βάρβαρος και κάθε βάρβαρος δεν μπορούσε παρά να είναι ξένος. Έτσι, η έννοια «βάρβαρος» και η έννοια «ξένος» αποδίδονταν με την ίδια λέξη. Ως τα 1860. Έβλεπαν και αυτοί τους άλλους λαούς ως απολίτιστους βάρβαρους, οι οποίοι άλλοτε έχριζαν βελτίωσης και πίστευαν ότι το κράτος τους ήταν το κέντρο του σύμπαντος και η προσωποποίηση του πολιτισμού, περιβαλλόμενο από βαρβάρους.

Εδώ θα πρέπει να αναφερθεί ότι οι προαναφερθέντες λαοί δεν επέδειξαν την βάρβαρη και βιαιότατη συμπεριφορά όπως έπραξαν πολλοί από αυτούς που θα αναφερθούν στην συνέχεια, αλλά θεωρούσαν ότι η ανωτερότητα του πολιτισμού και της πίστης που είχαν θα έπρεπε να εξαπλωθεί ειρηνικά στους μη πολιτισμένους λαούς έτσι ώστε και αυτοί να μπορέσουν να προοδεύσουν και να γίνουν μέλη της οικουμένης την οποία αυτοί εκπροσωπούσαν.

Αλλά και αυτοί δεν ήταν οι μόνοι που το πίστευαν αυτό. Και οι Ιάπωνες πίστευαν ακριβώς το ίδιο για όλους τους άλλους λαούς και ιδιαίτερα αυτούς της Ασίας και κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου πολέμου το επέδειξαν με βιαιότητα σκοτώνοντας 35.000.000 ανθρώπους. Ότι ακριβώς συνέβη και με τους Μογγόλους, οι οποίοι εξολόθρευσαν συνολικά σχεδόν 60.000.000 ανθρώπους.

Στον ίδιο ρυθμό ακολούθησαν οι Φράγκοι (Γερμανοί και Γάλλοι κυρίως), οι οποίοι στην Νεότερη ιστορία (ο Ναπολέων με 17.000.000 νεκρούς λόγω των πολέμων του, ο αυτοκράτορας Φερδινάνδος με 10.000.000 νεκρούς στον Τριακονταετή και οι ρατσιστές Κάιζερ και ο ναζιστής Χίτλερ στον Α’ και Β΄ Παγκόσμιο αντίστοιχα με 20.000.000 και 60.000.000  νεκρούς) επέδειξαν όπως και στην Αρχαιότητα και στον Μεσαίωνα (π.χ. επί Καρλομάγνου) το πιστεύω τους αυτό με αφάνταστη βαρβαρότητα.

Δεν είναι τυχαίο ότι όλες οι αποικιοκρατικές δυνάμεις στην σύγχρονη εποχή (Γαλλία, Βέλγιο, Ισπανία, Πορτογαλία, Ολλανδία, Μεγάλη Βρετανία, Ιταλία, Γερμανία) επέδειξαν αντίστοιχα πιστεύω και ιδιαίτερα βάρβαρες συμπεριφορές έναντι των λαών που κατάκτησαν βίαια σε Αφρική, Αμερική και Ασία (π.χ. εξόντωση τω ντόπιων Αμερικάνικων φυλών από τους Ισπανούς Κόρτεζ και Πιζάρο στην Αμερική με 40.000.000 σχεδόν νεκρούς ή 20.000.000 στο Κονγκό από τον βασιλιά του Βελγίου Λεοπόλδο).

Οι Ρώσοι αντίστοιχα πίστευαν πως η πρωτεύουσα τους η Μόσχα ήταν η Τρίτη Ρώμη και οι ηγέτες τους διάδοχοι των Ρωμαίων και Βυζαντινών Αυτοκρατόρων ὁ «νέος ἐκλεκτὸς λαός» και πεποίθηση τους ήταν πως ήταν καθήκον τους να επεκταθούν στον κόσμο και να επιβάλλουν παντού τον πολιτισμό και τα πιστεύω τους. Ακολούθησαν αυτή την διαδικασία σχετικά πετυχημένα και εν μέρει σχετικά λίγο βίαια, κάτι που στην συνέχεια άλλαξε όταν πήραν την εξουσία με πραξικόπημα στην Ρωσία οι κομμουνιστές μπολσεβίκοι, οι οποίοι πιστεύοντας πως είναι ο εκλεκτός πολιτικός οργανισμός της ιστορίας προσπάθησαν να επιβάλλουν αιματηρά τις απόψεις τους σε μία χώρα που δεν συμφωνούσε μαζί τους επιφέροντας της ένα βίαιο ολοκαύτωμα που τις στοίχισε συνολικά πάνω από 100.000.000 νεκρούς, όπως έπραξε και η κομμουνιστική Κίνα επί Μαό (με 70.000.000 νεκρούς).

Υπήρξαν όμως και άλλες χώρες που είχαν αντίστοιχα πιστεύω. Τέλος οι Αμερικάνοι, διακρινόμενοι ἀπὸ τὶς πουριτανικὲς τους καταβολὲς καὶ ῥίζες, μὲ τὴν βεβαιότητά τους ὅτι εἶναι ὁ «νέος ἐκλεκτὸς λαός» οἱ Ἀμερικανοὶ ἔχουν τὴν πρόθεση νὰ ἐδραιωθοῦν ὡς ἕνα καθολικὸ μοντέλο, ποὺ θὰ ἔφερνε στὸν κόσμο τὰ ὀφέλη τοῦ «Ἀμερικανικοῦ τρόπου ζωῆς», δηλαδὴ τὸ μοντέλο ἑνὸς ἐμπορικοῦ πολιτισμοῦ, βασισμένο στὴν ὑπεροχὴ τῆς ἀνταλλακτικῆς ἀξίας καὶ τῆς λογικῆς τοῦ κέρδους. Αὐτὴ ἡ πλανητικὴ ἀποστολὴ θὰ ἦταν τὸ «Manifest Destiny» (ἔκδηλο πεπρωμένο) τους.  Αυτή η πεποίθηση τους οδήγησε στην επέκταση στην Αμερικανική Ήπειρο και στην συνέχεια και στον υπόλοιπο κόσμο με σκοπό να επιβάλλουν πανταχού τα πιστεύω τους.

Βλέπουμε λοιπόν ότι πάντα υπήρχαν λαοί που θεωρούσαν τον εαυτό τους εκλεκτό (πολλοί από αυτούς το πιστεύουν ακόμα και σήμερα) και οι οποίοι προσπάθησαν είτε με εντελώς ειρηνικά (αποστολή εξειδικευμένου προσωπικού, πριγκιπισσών ή ιεραποστόλων), είτε με βίαια μέσα (κατακτήσεις και ατέλειωτες σφαγές) να επιβάλουν τα πιστεύω τους και τον πολιτισμό τους.

Αυτό εξηγεί και την σημερινή συμπεριφορά πολλών ισχυρών σημερινών κρατών (Γαλλία, Μεγάλη Βρετανία, Ιταλία, Γερμανία, Ρωσία, ΗΠΑ, Κίνα, Ιαπωνία) καθώς και τα πιθανά μέσα που θα χρησιμοποιήσουν για τον σκοπό αυτό. Για αυτό τον λόγο οι λαοί της γης θα πρέπει να είναι σε επιφυλακή προκειμένου να λάβουν από τους παραπάνω λαούς ότι είναι πραγματικά ωφέλιμο και εκλεκτό και να μην καταντήσουν τα βατράχια τα οποία θα την πληρώνουν όταν θα τσακώνονται πάνω τους (για τους πόρους και την γεωστρατηγική τους θέση) οι αιμοχαρείς αυτό-ανακηρυσσόμενοι ψευδώς (όντας οι περισσότεροι μη Ορθόδοξοι πιστοί Χριστιανοί) ανηλεείς βίαιοι επεκτατικοί ελέφαντες.