Η ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΑΝΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΡΩΣΙΑ, ΤΑ ΕΠΑΚΟΛΟΥΘΑ ΤΗΣ ΚΑΙ Η ΠΙΘΑΝΗ ΣΥΣΧΕΤΙΣΗ ΤΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΤΩΡΙΝΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΑΣ

Η ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΑΝΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΡΩΣΙΑ, ΤΑ ΕΠΑΚΟΛΟΥΘΑ ΤΗΣ ΚΑΙ Η ΠΙΘΑΝΗ ΣΥΣΧΕΤΙΣΗ ΤΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΤΩΡΙΝΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΑΣ

Απριλίου 26, 2015

Γράφει ο Αλώπηξ

26-4-2015

Η Ρωσική Επανάσταση ήταν μια σειρά από μεγάλα ιστορικά γεγονότα που συνέβησαν στη Ρωσία κατά το έτος 1917 και δεν σφράγισαν μόνο την ιστορική πορεία της χώρας αυτής, αλλά επηρέασαν καθοριστικά ολόκληρη τη νεότερη παγκόσμια ιστορία.

Ουσιαστικά η "Ρωσική Επανάσταση" συμπεριλαμβάνει τα γεγονότα που συνέβησαν κυρίως τους μήνες Φεβρουάριο και Οκτώβριο του 1917, (εξ ου και η ονομασία τους, Φεβρουαριανή Επανάσταση και Οκτωβριανή επανάσταση αντίστοιχα). Αν και οι δύο αυτές επαναστάσεις θεωρούνται μέρος της Ρωσικής Επανάστασης, αφορούν πολύ διαφορετικές διαστάσεις και δεν πρέπει να συγχέονται μεταξύ τους.

Η εργατική Φεβρουαριανή Επανάσταση άρχισε κατά το τέλος του Φεβρουαρίου του 1917 στην Αγία Πετρούπολη με μαζικές απεργίες και δυναμικές διαδηλώσεις, που αργότερα εξελίχτηκαν σε οργανωμένο επαναστατικό κίνημα. Ο πρόεδρος της τέταρτης Δούμας Ροντζιάνκο μαζί με την εκτελεστική επιτροπή του σοβιέτ ζήτησαν την παραίτηση του τσάρου Νικόλαου Β΄, ο οποίος αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την εξουσία στις 15 Μαρτίου 1917, χωρίς ο διάδοχός του δούκας Μιχαήλ Αλεξάντροβιτς, να δεχτεί τις ευθύνες του θρόνου.

Έτσι ανατράπηκε οριστικά η μοναρχία στη Ρωσία. Προσωρινά ανέλαβε πρωθυπουργός ο πρίγκιπας Λβοφ, ο οποίος αντιπροσωπεύοντας τα συμφέροντα της αστικής τάξης διακήρυξε ότι θα συνέχιζε την ένοπλη σύγκρουση με τη Γερμανία μέχρι την τελική νίκη της Ρωσίας στον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο και ότι θα εφάρμοζε φιλελεύθερο πολιτικό πρόγραμμα μεταπολεμικά. Οι υποσχέσεις αυτές δεν ικανοποίησαν το λαό, που ανέμενε ριζικές αλλαγές μέσα στις κακουχίες του πολέμου, της πείνας και της εξαθλίωσης.

Μέσα στο Μάρτιο η προσωρινή κυβέρνηση έδωσε γενική αμνηστία, η Φινλανδία ανακηρύχτηκε αυτόνομο κράτος, φυλακίστηκε η αυτοκρατορική οικογένεια, καταργήθηκε η θανατική ποινή, εφαρμόστηκε το οκτάωρο και χορηγήθηκε το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι στις γυναίκες. Στην κρίσιμη αυτή στιγμή ο Λένιν επέστρεψε στη Ρωσία με την ευγενική οικονομική χορηγία των Γερμανών.

 Οι Γερμανοί , οι οποίοι τότε είχαν βρεθεί να πολεμάνε ανάμεσα σε δύο μέτωπα στην Γαλλία από τα δυτικά και στην Ρωσία από τα ανατολικά μεσούντος του Α΄ Παγκόσμιου πόλεμου, ενώ και η κήρυξη πολέμου από τις ΗΠΑ εναντίον τους, είχε ως αποτέλεσμα σύντομα νέες ξεκούραστες και επαρκώς εξοπλισμένες μονάδες του Αμερικανικού στρατού θα προστεθούν στις δυνάμεις των αντιπάλων της κάτι που θα έγερνε αποφασιστικά την πλάστιγγα εναντίον της.

Έτσι στην τότε Γερμανική ηγεσία επέμενε μία λύση. Η πλήρης νίκη σε ένα από τα δύο μέτωπα, η απόσυρση των δυνάμεων από αυτό και η μεταφορά τους στο άλλο, προκειμένου με τις νέες δυνάμεις και τον ενισχυμένο αριθμητικά στρατό να εξαπολυθεί μία επίθεση που θα σαρώσει τους αντιπάλους και θα λήξει τον πόλεμο πριν την είσοδο των ΗΠΑ σε αυτόν. Και αυτήν την πολιτική ξεκίνησαν να υλοποιούν. Έτσι προσέγγισαν έναν Ρώσο πολιτικό εξόριστο στην Ζυρίχη τον Βλάντιμιρ ίλιτς Ουλιάνωφ, γνωστό με το ψευδώνυμο Λένιν, και του πρότειναν, τόσο να τον μεταφέρουν πίσω στην χώρα του, όσο και να τον χρηματοδοτήσουν και να τον βοηθήσουν να πάρει την εξουσία σε αυτήν, με αντάλλαγμα την παύση των εχθροπραξιών στο ανατολικό μέτωπο και την παραχώρηση σημαντικών εδαφών στην Γερμανία.

Πραγματικά ο Λένιν αποδέχθηκε όλες τις γερμανικές απαιτήσεις και ξεκίνησε η άμεση χρηματοδότηση του από τον Γερμανό τραπεζίτη Πάρβους, όσο και η μεταφορά του που πραγματοποιήθηκε μέσω της σιδηροδρομικής γραμμής Γενεύης-Πετρούπολης (τον μετέφεραν τόσο καλά κλεισμένο σε σφραγισμένο τρένο, σαν να ήταν ο βάκιλος της πανούκλας, όπως ανέφερε ο Τσόρτσιλ και το οποίο κατά την διαδρομή του συνοδευόταν από Γερμανούς στρατιώτες).  Μόλις έφτασε στην Ρωσία άρχισε να οργανώνει ταραχές με σύνθημα τη μη υποστήριξη της καπιταλιστικής κυβέρνησης, την παύση του ιμπεριαλιστικού πολέμου και τη νίκη της κοινωνικής επανάστασης. Κι ενώ η κυβέρνηση κλονιζόταν και ο ρωσικός στρατός πιεζόταν συνεχώς από τους Γερμανούς, οι μπολσεβίκοι ενισχύθηκαν από τον Τρότσκι, το σπουδαιότερο μετά το Λένιν αρχηγό και οικοδόμο της σοσιαλιστικής επανάστασης.

Τον Ιούλιο ο Λβοφ παραιτήθηκε και πρωθυπουργός ανέλαβε ο Κέρενσκι, που προκήρυξε εκλογές για το Νοέμβρη. Στο μεταξύ ο στρατιωτικός διοικητής της Πετρούπολης Κορνίλοφ επωφελήθηκε τόσο από τα στασιαστικά στρατιωτικά κινήματα του Ιουλίου, όσο και από την πολιτική χρεοκοπία του Κερένσκι και θέλησε να επιβάλει στρατιωτική δικτατορία. Το πραξικόπημα απέτυχε ολοκληρωτικά, κυρίως με τη συμβολή των οπλισμένων εργατικών μαζών και των απελευθερωμένων για αυτή την περίπτωση με αμνηστία πολιτικών κρατουμένων και αντιπάλων (όπως π.χ. και οι Μπολσεβίκοι), οι οποίοι έτσι οπλίστηκαν αλλά μετά το τέλος της κρίσης δεν αφοπλιστήκαν  και ανέμεναν απλά την ώρα που θα έστρεφαν τα όπλα κατά της νόμιμης εξουσίας.

Έτσι  στις 26 Οκτωβρίου του 1917,  ο Λένιν προχώρησε με μία ένοπλη ομάδα 10.000 αντρών σε μία πόλη τριών εκατομμυρίων, παντελώς αποδιοργανωμένη και αδιάφορη για τα τεκταινόμενα, σε ένα πραξικόπημα το οποίο φρόντισε με μία έντονη δόση προπαγάνδας να προβάλει τόσο ο ίδιος, όσο και οι γερμανικές εφημερίδες που τον υποστήριζαν, σαν μία μεγάλη λαϊκή επανάσταση. Στις 25 Οκτωβρίου συνήλθε στο Σμόλνι το 2ο συνέδριο των σοβιέτ της Ρωσίας και αποφάσισε το πέρασμα της εξουσίας στα σοβιέτ και την έκδοση των δύο ιστορικών διαταγμάτων για την Ειρήνη και για τη Γη: "Η ιδιοκτησία των γαιοκτημόνων στη γη καταργείται από τη στιγμή αυτή χωρίς καμία αποζημίωση". Σχηματίστηκε το πρώτο Συμβούλιο των Επιτρόπων του Λαού (υπουργικό συμβούλιο), με το Λένιν ως πρόεδρο και τους Ρίκοφ, Μιλιούτιν, Τρότσκι, Λουνατσάρσκι και Στάλιν.

Αμέσως μετά φρόντισε να συνάψει ανακωχή με την Γερμανία και να προβεί σε αποστράτευση του Ρωσικού στρατού. Στις 3 Μαρτίου του 1918, με τα γερμανικά στρατεύματα να κινούνται προς την Πετρούπολη, λόγω της αρχικής υπαναχώρησης του Λένιν να τηρήσει τα συμφωνηθέντα,  ο Λένιν διέταξε τον Τρότσκι να δεχτεί τους όρους των Κεντρικών δυνάμεων. Έτσι, υπογράφηκε η συνθήκη του Μπρεστ-Λιτόφσκ, που είχε σαν αποτέλεσμα, η Ρωσία να χάσει την Ουκρανία, την Φινλανδία, τις Βαλτικές χώρες, την Αρμενία, την Γεωργία, το Αζερμπαϊτζάν και την Πολωνία. Αμέσως μετά οι χώρες αυτές προσαρτήθηκαν στην Γερμανία και εγκαθιδρυθήκαν σε αυτές φιλογερμανικές κυβερνήσεις. Παράλληλα έχασε και τον ¼ των εδαφών της και του πληθυσμού της,  ενώ σύντομα άρχισε και ένας αιματηρός εμφύλιος πόλεμος στην χώρα, που είχε ως συνέπεια,  μετά από πέντε έτη την πλήρη επικράτηση της δικτατορικής κυβέρνησης των Μπολσεβίκων.

Στις 16 Ιουλίου 1918 εκτελέστηκε ολόκληρη η αυτοκρατορική οικογένεια, ενώ έκτακτη επιτροπή δημιουργήθηκε για την επιβολή της τάξης που ονομάστηκε Βετσέκα ή Τσεκά και αργότερα Γκεπεού. Ακολούθησε άγριος εμφύλιος πόλεμος που κράτησε σχεδόν 5 χρόνια. Ο ναύαρχος Κολτσάκ εξάλλου ανέλαβε το Σεπτέμβριο του 1918 τον αγώνα των Λευκών, δηλαδή των  αντιπάλων των κόκκινων μπολσεβίκων, που όμως δεν κατόρθωσαν να κερδίσουν στον εμφύλιο πόλεμο. Σαν αποτέλεσμα της νίκης των μπολσεβίκων εγκαθιδρύθηκε στυγνή κομμουνιστική δικτατορία η οποία διήρκησε σχεδόν επτά δεκαετίες και η οποία είχε σαν αποτέλεσμα τον θάνατο δεκάδων εκατομμυρίων ανθρώπων και μία φρικτά τυραννική πολιτική καταπίεση από την πλευρά του κομμουνιστικού κόμματος.


Στην χώρα μας πρόσφατα μετά από μία σειρά απεργίων και πολιτικών κινήσεων (όπως π.χ. μη εκλογή προέδρου της δημοκρατίας) έπεσε η καθόλου δημοφιλής και καταστρεπτική για τον λαό κυβένηση του Αντώνη Σαμαρά (όπως του τότε τσάρου Νικολαόυ) και την θέση της ανέλαβε σύντομα (χωρίς την παρένθεση του πρίγκιπα Λβοφ εδώ) μία νέα «επαναστατική» εργατική κυβέρνηση υπό τον Αλέξη Τσίπρα, η οποία διακήρυξε (έμμεσα εδώ)  ότι θα συνέχιζε την συνεργασία  με τη Γερμανία μέχρι την τελική νίκη της χώρας στα οικονομικά θέματα στην Ευρωζώνη) και ότι θα εφάρμοζε μη φιλελεύθερο πολιτικό πρόγραμμα (φαινομενικά) προς ανακούφιση των φτωχών Ελλήνων. Οι υποσχέσεις αυτές, που είχε ελπίσει ολική ανατροπή της άθλιας κατάστασης στην οποία είχε επέλθει εξαιτίας των μνημονίων, δεν ικανοποίησαν το λαό, που ανέμενε ριζικές αλλαγές μέσα στις κακουχίες της πείνας, της φτώχειας και της εξαθλίωσης.

Μέσα στον Μάρτιο η νέα κυβέρνηση αποφυλάκισε πολλούς πολιτικούς της αντιπάλους (π.χ. Χρυσή Αυγή) καθώς και εγκληματίες και τρομοκράτες (π.χ. Σάββα Ξηρό), ενώ άρχισαν και οι διαδικασίες φυλάκισης ισχυρών πολιτικών προσώπων (π.χ. Παπακωνσταντίνου), και ψηφίστηκαν κάποια φαινομενικά φιλολαϊκά μέτρα.


Οι Γερμανοί οι οποίοι τότε είχαν βρεθεί να πολεμάνε ανάμεσα σε δύο μέτωπα στην Ευρώπη από την μία με την οικονομική κρίση και την αμφισβήτηση της οικονομικής τους πολιτικής και ηγεμονίας από τα δυτικά και στην Ουκρανία με  την Ρωσία από τα ανατολικά για τον έλεγχο της χώρας, έπρεπε να βρουν σύντομα μία λύση. Έτσι αποφάσισαν για μία άλλη φορά να χρηματοδοτήσουν τους πολιτικούς αντιπάλους της ικανής σε επίπεδο προπαγάνδας αλλά ελάχιστα ειλικρινούς και αποτελεσματικής Ελληνικής κυβέρνησης, ενώ παράλληλα άρχισαν να κόβουν την χρηματοδότηση της και να της προκαλούν οικονομική ασφυξία, προκειμένου να την κάνουν μισητή στον λαό, και αφού τον στρέψουν εναντίον της να «επαναφέρουν» μία φιλική προς αυτούς κυβέρνηση, είτε μέσω εκλογών, είτε μέσω «πραξικοπήματος» (δηλαδή με την «έμμεση πτώση του Τσίπρα» εν μέσω έντονων οικονομικών και πολιτικών πιέσεων και του σχηματισμού μίας νέας οικουμενικής κυβέρνησης με ένα φιλικό προς αυτούς πρόσωπο). ‘Ήδη ακούγονται σενάρια για την πτώση της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και υπάρχουν πολλοί πρόθυμοι «Κορνίλοφ» και Λένιν για την εξυπηρέτηση ξένων οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων.



Επίσης τα τραγικά λάθη της νέας συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με την απελευθέρωση των πολλών επικίνδυνων ισλαμιστών λαθρομεταναστών, των εξτρεμιστών πολιτικών της αντιπάλων καθώς και εγκληματιών ληστών-τρομοκρατών, δημιουργούν το διαφαινόμενο κλίμα για πολιτειακή αναταραχή και πολιτειακή ανωμαλία, όπως και στην εποχή του Κερένσκι αν δεν προσεχτούν και ενός πιθανού εμφύλιου αργότερα. Σε όλα αυτά μπορούν να προστεθούν και οι πιθανότητες μιας παρακινούμενης εξωτερικής εισβολής. Αν η νέα κυβέρνηση συνεχίσει την πορεία υποταγής στους Γερμανούς και του διχασμού του λαού είναι πιθανό να φέρει χρεοκοπία στην χώρα, έξοδο από το ευρώ, πιθανό εμφύλιο πόλεμο και επέμβαση του στρατού (αυτόκλητη ή μη) και παράλληλο πιθανό πολεμικό επεισόδιο από τους και υποκινούμενους γείτονες της χώρας, με αποτέλεσμα να συμβεί εδώ σε μικρογραφία ότι συνέβη τότε στην Ρωσία και πιθανή πιο άγρια επέκταση του σε πολεμικό επίπεδο, ειδικά εάν εμπλακούν και άλλες χώρες πολεμικά (π.χ. Τουρκία, Κύπρος, Ρωσία κλπ).


Ας ελπίσουμε να μην εξελιχθούν έτσι τα πράγματα και οι τωρινοί κυβερνώντες να αλλάξουν την πορεία τους, ειδάλλως θα επιβεβαιωθεί με πολύ άσχημο τρόπο στην χώρα μας η πάρα πολύ γνωστή και πάντα επίκαιρη στάση: «Άλλες φορές η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα και άλλοτε ως τραγωδία». Για αυτό τον λόγο θα πρέπει να προσέξουμε πολύ έτσι ώστε να μην επιβεβαιωθεί αυτή η φράση για την χώρα μας που αναμφισβήτητα μόνο τραγικά και βίαια αποτελέσματα θα μπορούσε να της επιφέρει αναμφισβήτητα.