ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΔΥΝΑΣΤΕΙΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ ΩΣ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ

ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΔΥΝΑΣΤΕΙΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ ΩΣ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ

Ιανουαρίου 22, 2015

Γράφει ο Αλώπηξ                                    

23 Ιανουάριου 2015

Η πολιτική ενασχόληση του Περικλή άρχισε το 463 π.Χ., όταν ήταν μέλος του κατηγορητηρίου εναντίον του ήρωα στρατηγού και νικητή των Περσών Κίμωνα, γιου του στρατηγού Μιλτιάδη και ηγέτη της συντηρητικής παράταξης (Αντίστοιχα ο πατέρας του είχε βοηθήσει στην καταδίκη και φυλάκιση του ήρωα στρατηγού Μιλτιάδη που πέθανε στην φυλακή λόγω πολιτικών αντιπαλοτήτων, ενώ και ο παππούς του και ιδρυτής της Αθηναϊκής Δημοκρατίας ο Κλεισθένης, ο οποίος έδωσε δικαιώματα στον λαό κυρίως για να τον εκλέξουν ως αρχηγό τους, επειδή αν και ολιγαρχικός ο ίδιος δεν μπορούσε να συναγωνιστεί τον αντίπαλο του στην αρχηγία των ολιγαρχικών  Ισαγόρα αναγκάστηκε να στραφεί προς τον λαό και όταν αργότερα προσπάθησε να ανακαλέσει τα δικαιώματα που έδωσε σε αυτόν και έδωσε γη και ύδωρ στους Πέρσες, καθιστώντας την Αθήνα του δούλη των Περσών, καθαιρέθηκε, η συνθήκη του αποκηρύχθηκε από τους Αθηναίους και οι  Πέρσες βρήκαν την αφορμή που ήθελαν προκειμένου να επιτεθούν στους Αθηναίους στον Μαραθώνα ως αποστάτες, ενώ οι οπαδοί κατηγορήθηκαν πως έκαναν και σήματα φωτός με ασπίδες στους Πέρσες κατά την διάρκεια της μάχης προκειμένου να έρθουν να καταλάβουν την αφύλαχτη από τους Πέρσες Πόλη).

Ήταν επίσης ο εμπνευστής του «πρώτου Πελοποννησιακού πολέμου» που χάθηκε για τους Αθηναίους, του δεύτερου Ιερού Πολέμου και της αποτυχημένης εκστρατείας στην Αίγυπτο της Αθήνας, όσιο και για την επαίσχυντη για την Ελλάδα «ειρήνη του Καλλία» με τους Πέρσες κάνοντας την Αθηναϊκή συμμαχία να χάσει τον σκοπό, την ουσία και τον στόχο της μετατρεπόμενη έτσι απλώς σε εργαλείο εξυπηρέτησης των συμφερόντων των Αθηναίων για πλήρη επικράτηση στον Ελλαδικό και όχι μόνο χώρο.

Στην Αθήνα την περίοδο πριν τον Πελοποννησιακό πόλεμο ξεσπάνε σκάνδαλα. Κατά την εκτέλεση των μνημειακών αρχιτεκτονημάτων της Ακροπόλεως των Αθηνών κατηγορείται  ο Φειδίας πως έκλεψε χρυσάφι στο διάσημο έργο του, το χρυσελεφάντινο άγαλμα της Αθηνάς, και καταδικάζεται σε εξορία με την παράλληλη κατηγορία πως πρόσθεσε την δική του μορφή, ως ενός φαλακρού άντρα, στην ασπίδα της θεάς Αθηνάς στο χρυσελεφάντινο άγαλμά της, φιλοτεχνώντας και μια σκηνή που απεικόνιζε για τον εαυτό του, μαζί με μία άλλη μορφή που έμοιαζε υπερβολικά στον Περικλή να πολεμούν εναντίον των μυθικών Αμαζόνων.

Ο Περικλής που  κατηγορείται ως συνένοχος του Φειδία και επίσης κλεφτής του  χρυσού, όπως και για κατασπατάληση του δημόσιου χρήματος και για κατάχρηση εξουσίας, αποφασίζει (σύμφωνα με τους ιστορικούς Πλούταρχο και Φιλόχορο) εκείνη την στιγμή, προκειμένου να αποσπάσει την προσοχή των εξαγριωμένων πολιτών, να κηρύξει οικονομικό πόλεμο κατά των Συμμάχων της Σπάρτης και της Κορίνθου Μεγαρέων, προχώρησε σε συμμαχία με τη Κέρκυρα κατά της συμμάχου της Σπάρτης Κορίνθου και  άσκησε επιθετική πολιτική κατά του συμμάχου της αρχικά, αλλά αποικία της Κορίνθου Ποτίδαιας, έτσι ώστε οι Αθηναίοι απασχολημένοι από τον πόλεμο, να προσπαθούν να αντιμετωπίσουν την Σπάρτη αντί να προβούν σε δίωξη των άμεσα υπευθύνων, αφού όπως είναι γνωστό εν καιρώ πολέμου οι κάτοικοι κοιτούν την άμεση επιβίωση τους και συσπειρώνονται υπό την ηγέτη τους ανεξαρτήτως των αδικημάτων που  αυτός έχει διαπράξει ή πόσο σκληρός είναι (Θυμίζει λόγο τον πόλεμο της Σερβίας του Κλίντον για να αποφύγει έλεγχο για οικονομικά σκάνδαλα όπως και το γνωστό σκάνδαλο Λεβίνσκι). 

Ο μεν Περικλής όμως τελικά δεν απέφυγε την καταδίκη, για εγκλήματα κατά του δήμου, ακόμα και εν μέσω πολέμου αφού καθαιρέθηκε κατά την διάρκεια του αν και ξαναεκλέχθηκε αργότερα και πέθανε από τον λοιμό λίγο που έπληξε την πόλη αργότερα. Ο δε Φειδίας, πλήρωσε με τη ζωή του την κατασκευή του χρυσελεφάντινου αγάλματος του Διός στην Ολυμπία και κατά τον Πλούταρχο, πέθανε  από τους Αθηναίους στη φυλακή.

Αλλά αυτό δεν ήταν το μόνο σκάνδαλο του. Ο ίδιος φερόταν καταπιεστικά στους συμμάχους του στην Αθηναϊκή συμμαχία και  τους ανάγκαζε να δίνουν τα ποσά που ήταν για την κοινή άμυνα κατά των Περσών στην Αθήνα προκειμένου αυτός να δίνει στους Αθηναίους κοινωνικές παροχές και να φτιάχνει τεράστια οικοδομήματα στην Αθήνα προκειμένου να παίρνει την ψήφο των Αθηναίων, χωρίς μάλιστα δικά του έξοδα (Σκεφτείτε τι θα γινόταν σήμερα αν οι ΗΠΑ χρησιμοποιούσαν τα χρήματα των συμμάχων τους στο ΝΑΤΟ για να φτιάχνουν ουρανοξύστες ή να τα δίνουν στους ψηφοφόρους τους για ψηφοθηρικούς λόγους) !!!

Η  ερωμένη του η Ασπασία, κατηγορήθηκε (και ήταν) εταίρα, ότι είχε και διαχειριζόταν δικό της πορνείο,  για αθεΐα, πως διέφθειρε τις γυναίκες της Αθήνας για να ικανοποιήσει τον Περικλή και ότι παρέσυρε τον Περικλή σε πόλεμο κατά της Σάμου που ήταν εχθρός της Μιλήτου που ήταν και η ιδιαίτερη πατρίδα της, ενώ ο φίλος του, φιλόσοφος Αναξαγόρας, δέχθηκε επίθεση από την Εκκλησία του Δήμου για τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις.

Όσο για τον μοχθηρό ανιψιό του Περικλή, Αλκιβιάδη είναι πασίγνωστες οι προδοσίες και άστατος και καταστροφικός για τον Ελληνισμό βίος του. Από όλα τα παραπάνω φαίνεται πως η πολιτική δυναστεία του Περικλή, οι Αλκμεωνίδες θα μπορούσαν άνετα να κάνουν καριέρα και στην σύγχρονη Ελλάδα και πολλοί σημερινοί πολιτικοί θα μπορούσαν να θεωρηθούν άξιοι πολιτικοί συνεχιστές τους.

Στον μεσαίωνα κυριαρχούσε στον Ελληνικό χώρο και την περιοχή της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκράτορας (Βυζάντιο) η (καμιά φορά και) αιματηρή «Μοναρχική δημοκρατία» που όταν μία δυναστεία ήταν ασεβής, αντιλαϊκή, ανίκανη και τυραννική καθαιρούταν και την θέση έπαιρνε μία άλλη ικανότερη, ευσεβέστερη και δικαιότερη.

Στην νεότερη Ελληνική περίοδο είναι γνωστό ότι τρεις κυρίως πολιτικές δυναστείες άφησαν «ανεξίτηλο» το στίγμα τους στην χώρα μας: Αυτές των Παπανδρέου, Καραμανλή και Μητσοτάκη.

Άπειρα ήταν τα σκάνδαλα τους: Ο Γεώργιος Παπανδρέου ο Πρεσβύτερος ήταν συνεργάτης των Γερμανών στην κατοχή, κάτι που συχνά λέγεται και για τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη,  ο γιος του Γεώργιου Παπανδρέου Ανδρέας ήταν υπεύθυνος για το σκάνδαλο Ασπίδα, το σκάνδαλο Κοσκωτά, όπως και αυτό της Δήμητρας Λιάνης Παπανδρέου, ήταν συνυπεύθυνος μαζί με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή τον Πρεσβύτερο για τα δάνεια από τις τράπεζες για ψηφοθηρικές παροχές στον Ελληνικό λαό, την καταλήστευση των δημόσιων εσόδων και των πακέτων Ντελόρ,  την καταστροφή της γεωργίας και της κτηνοτροφίας στην χώρα, ο Γεώργιος Παπανδρέου ο νεότερος για το μνημόνιο και την καταστροφή της Ελληνικής οικονομίας, ο Κώστας Καραμανλής ο νεότερος για τα τεράστια ελλείμματα στο κράτος, την καταστροφή της Αθήνας το 2008, την εγκατάλειψη του αγωγού South Stream, τα σκάνδαλα  Ζαχόπουλου , των δομημένων ομολόγων, των υποκλοπών, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης για τα Ιουλιανά, τους  τεράστιους φόρους κλπ.

Η παρακάτω διεύθυνση δίνει αναλυτικά όλα τα σκάνδαλα των μεγάλων κομμάτων τα τελευταία τριάντα χρόνια (http://giparakis.gr/%CF%83%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CE%B1%CE%BB%CE%B1-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%89%CE%BD-%CE%BA%CE%BF%CE%BC%CE%BC%CE%B1%CF%84%CF%89%CE%BD-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CE%BB%CE%BB/), τα οποία είναι πράγματι πάμπολλα.

Από όλα τα παραπάνω φαίνεται καθαρά ότι εδώ και χιλιάδες χρόνια στην Ελλάδα οι πολιτικοί ασκούν τις ίδιες διαφθαρμένες μεθόδους εξουσίας και αν συνεχίσουν έτσι σύντομα οι σημερινές πολιτικές δυναστείες στην χώρα μας θα δουν με ειρηνικό (εκλογικό) ή και βίαιο τρόπο ότι τάχιστα θα έχουν την τύχη των δυναστειών που έλεγαν οι Άραβες: «Η πρώτη γενιά μιας δυναστείας παίρνει την εξουσία. Η δεύτερη την εδραιώνει. Η τρίτη ξοδεύει όλα τα χρήματα του θησαυροφυλακίου. Και η τέταρτη (που καμιά φορά ταυτίζεται και με την τρίτη) την χάνει».