ΟΙ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΕΣ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΙΣΤΟΡΙΩΝ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ ΜΕ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΠΟΥ ΣΥΝΕΒΗΣΑΝ ΜΕΤΕΠΕΙΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ 7

ΟΙ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΕΣ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΙΣΤΟΡΙΩΝ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ ΜΕ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΠΟΥ ΣΥΝΕΒΗΣΑΝ ΜΕΤΕΠΕΙΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ 7

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Ως γνωστόν, στην Βίβλο περιγράφονται πολλά ιστορικά γεγονότα, τα οποία αντιστοιχούν κατά πολύ με γεγονότα τα οποία συνέβησαν σε μεταγενέστερες ιστορικές περιόδους από όταν αυτή γράφτηκε. Τα σημαντικότερα εξ’ αυτών είναι τα εξής:

Γη και ύδωρ ζητούσαν οι Πέρσες από τους Έλληνες και τους Σπαρτιάτες (και στις Θερμοπύλες και πιο πριν) και από τους Αθηναίους ενώ το ίδιο ακριβώς ζητούσαν και η πρέσβεις του Ολοφέρνη από τους Εβραίους και σε όλες τις περιπτώσεις η πρόταση για παράδοση απορρίφθηκε ασυζητητί.

Οι Ισραηλίτες αρνήθηκαν να παραδοθούν παρά το τελεσίγραφο του Ολοφέρνη και προτίμησαν να πολεμήσουν εναντίον του όπως ακριβώς έκαναν και οι γενναίοι 300 του Λεωνίδα στις Θερμοπύλες αλλά αντίστοιχα και απόγονοι του το 1.940 μετά Χριστόν όταν η Ελλάδα απέρριψε το τελεσίγραφο των Μουσολίνι και παράδοση με αντίστοιχο τρόπο ενώ το ίδιο είχε κάνει παλαιότερα και ο Αυτοκράτορας της Ρωμανίας Μαρκιανός με το τελεσίγραφο του Αττίλα.

Στο Αρχαίο Ισραήλ γινόταν αρχικά η επιλογή των αρχόντων μεταξύ των ικανότερων μέσω των Κρητών όπως αντίστοιχα και στην Αρχαία Ρώμη με τους υπάτους και αργότερα με τους 5 καλούς Αυτοκράτορες ενώ έχει στην Αρχαία Ελλάδα αρχικά γινόταν επιλογή από την δημοκρατία των αρχόντων.

Με το πέρας όμως της περιόδου αυτής στο Ισραήλ κυβέρνησαν οι μονάρχες το στην ρωμαϊκή αυτοκρατορία αντίστοιχα αυτοί που κυβέρνησαν ήταν οι Αυτοκράτορες, ενώ στην Αθήνα και σε άλλες δημοκρατικές πόλεις χάθηκαν τα δημοκρατικά καθεστώτα και αντικαταστάθηκαν με τυραννικά.

Ο Άγιος Μερκούριος λέγεται ότι νίκησε τον Ιουλιανό τον Παραβάτη και ο Άγιος Δημήτριος τον Βούλγαρο Τσάρο Σκυλογιάννη.

Δύο φορές εμφανίστηκε και ακούστηκε η φωνή του Θεού Πατέρα προς τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό, όταν είπε: «Αυτός είναι ο Αγαπημένος μου Υιός, Αυτόν να ακούτε», όπως και όταν είπε: «Το Όνομα Μου το δόξασα και θα το δοξάσω και πάλι».

Προφητικά όνειρα είδε τόσο ο Προφήτης Δανιήλ όπως επίσης και ο Μαρδοχαίος στην παλαιά διαθήκη.

Γίνονταν επιλογή για διαλογή των υφών για το βασιλιάς τον Αχασβήρο στην Περσία στην Παλαιά Διαθήκη με την Εσθήρ, όσο επίσης και στη Ρωμανία με τον Θεόφιλο.

Το όνομα της Εσθήρ στην Παλαιά Διαθήκη και στα Εβραϊκά σημαίνει το άστρο της Αφροδίτης είναι το όνομα του άστρο της Αφροδίτης.

Όπως οι δυτικοί Φράγκοι την λέξη Έλληνας εννοούν των απατεώνα, τον κακό και το κατεργάρη και μας βρίζουν το ίδιο ακριβώς σήμερα και η λέξη Μακεδόνας και οι Έλληνες τους Πέρσες επί Αχασβήρου που σήμαινε ακριβώς το ίδιο.

Ο Αμάν στην Παλαιά Διαθήκη ήθελε να αφανίσει τελείως τους Εβραίους ήθελε την γενοκτονία τους, όπως ακριβώς ήθελαν να κάνουν και οι Ρωμαίοι Αυτοκράτορες με τους Χριστιανούς, αλλά και οι κομμουνιστές δικτάτορες στην συνέχεια και άλλα τυραννικά καθεστώτα, όπως ισλαμιστές με τα χαλιφάτα.

Στις προσευχές του λαού του θεού για λύτρωση στον παλαιό Ισραήλ εμφανίστηκαν ο Δαυίδ όπως επίσης και Ιούδας ο Μακκαβαίος που νίκησαν και τους λύτρωσαν από τους εχθρούς τους, ενώ αντίστοιχα στην Ρωμανία με τις προσευχές των Νέο Ισραήλ και νέο Εκλεκτό λαό του Θεού, των Χριστιανών, εμφανίστηκε ο μέγας Κωνσταντίνος και τους λύτρωσε.

Στο καιρό του Μαρδοχαίου όπως επίσης και του Ιωάννη του Χρυσόστομου στην Αντιόχεια επί Θεοδοσίου του πρώτου προσευχήθηκαν όλοι ακόμη και τα παιδιά προκειμένου να τους λυπηθεί ο θεός και να τους λυτρώσει.

Και όπως ακριβώς ακόμα και ο βασιλιάς τα ζώα και τα παιδιά στην Νινευή με το κήρυγμα του προφήτη Ιωάννα της στάχτες έβαλα πάνω του στάχτες νήστεψε και μετανόησαν για τα έργα τους το ίδιο ακριβώς συνέβη και με τον Μαρδοχαίο.

Μόνος μου έμεινα έλεγε ο Προφήτης Ηλίας στην προσευχή του στον Θεό, όπως επίσης αντίστοιχα και οι Εσθήρ επί Αχασβήρου.

Τόσο οι Εσθήρ όσο και οι Ιουδίθ προκειμένου να συναντήσουν τον Ολοφέρνη και τον Αχασβήρο ντύθηκαν και έβαλαν τα καλύτερα ρούχα τους και αρώματα.

Οι Σικελιώτες στην Καλαβρία αναγκάστηκαν από την απελπισία τους όταν τους πολιορκούσαν οι Άραβες να προσπαθούν να από την πείνα να τρώνε τα ίδια τους τα παιδιά, όπως ακριβώς έκαναν και Εβραίοι με την πολιορκία της Ιερουσαλήμ από τους Ρωμαίους.

Στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο οι νεκροί θάβονταν πολλές φορές σε τοίχους δίπλα από τα χαρακώματα, όπως ακριβώς θάβονταν με παρεμφερή τρόπο και στις κατακόμβες κατά την διάρκεια των διωγμών και των Μαρτύρων και οι Χριστιανοί επί Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

Ο Φαράς εξέφρασε την λύπη του στον Γελίμερο για την αλλαγή της ανθρώπινης κατάστασης όπως ακριβώς και ο Άγιος Σισώης ο Μέγας εξέφρασε και αυτός την λύπη του για την αλλαγή της ανθρώπινης κατάστασης όταν είδε τον τάφο του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

400 μη σωστούς εύρεις και Αρχιεπίσκοπους εκδίωξε ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος όταν έγινε Οικουμενικός Πατριάρχης, όπως και 400 διεφθαρμένους ιερείς του Βάαλ και της Αστάρτης ο Προφήτης Ηλίας.

Κακό τέλος ειχαν όσοι αδικήσαν Αγίους, π.χ. σαν τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό και τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο.

Λέγεται ότι ο Μελέτιος Αθηνών έγραψε μία Εκκλησιαστική ιστορία και με κουτσομπολιά, όπως και ο Προκόπιος και ο Σουετώνιος την πολιτική ιστορία και των Αυτοκράτορων της εποχής τους και πριν από αυτή.

«Αυτός που αμαρτάνει μπορεί ο Θεός να τον υπερασπίσει ενάντια σε έναν άνθρωπο αν μετανοήσει, αυτόν όμως που πολεμά ενάντια στον Θεό, ποιος θα τον υπερασπίσει»;, έλεγε ο Κριτής Ηλεί στους 2 διεφθαρμένους γιους του, όπως και αν κάποιος αμαρτήσει και στραφεί ενάντια στον πνευματικό του (μόνο αν αυτός είναι πραγματικός Ορθόδοξος και όχι αιρετικός και συνεχής και μόνιμος παραβάτης και εχθρός του Χριστιανισμού) ποιος θα προσευχηθεί για αυτόν στον Θεό λένε οι Άγιοι.

Τόσο ο Άγιος Μάρκος ο Ασκητής, όσο και ο Απόστολος Παύλος έφτασαν ως τον Τρίτο Ουρανό.

Ο Άγιος Λέων ονομάζονταν «Μικρός Απόστολος Παύλος».

Μόνο μία φορά ολιγοπίστησαν ο Άγιος Ιωάννης ο Ευαγγελιστής και Θεολόγος, όπως και ο Προφήτης Μωυσής.

Τα λείψανα, τόσο της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας, όσο και του Αγίου Ανδρέα του Διά Χριστόν Σάλου μεταφέρθηκαν σε άλλο τόπο από αυτόν της ταφής τους από Άγγελο.

Όπως οι Αρχαίοι Αιγύπτιοι, οι Μινωίτες και οι Χαναναίοι και οι Φοίνικες λάτρευαν τον ταύρο, το ίδιο έκαναν και οι Ινδοί ως τις μέρες μας.

Από την Παναγιάς μας τρέφονταν για 55 χρόνια ο Άγιος Αθάνασιος ο Αθωνίτης, όπως τρέφονταν και η ίδια από τον Αρχάγγελο Γαβριήλ, και οι Εβραίοι από τον Θεό με το μάνα στην Αίγυπτο.

Σε ηλικία πάνω από 70 ετών έγιναν ηγέτες ο Άγιος Παπουλάκος και ο Αντενάουερ.

3 φορές αιχμαλωτίστηκαν, έγιναν σκλάβοι και επέστρεψαν οι Εβραίοι, την μία από την Αίγυπτο των Φαραω, την άλλη από την Βαβυλώνια Αιχμαλωσία και μετά από την παγκόσμια εξορία μετά την Ρωμαϊκή κατάκτηση, ενώ όλες αυτές τις φορές κατέλαβαν ή επανακαταβάλαν την Παλαιστίνη με την βία.

Ο Άγιος Νικόλαος έλεγξε βασιλιάδες όπως και ο Προφήτης Ηλίας.

Την ίδια χρονιά, ένας στρατός του Τρύφωνα συνέτριψε μια δύναμη υπέρ του Δημητρίου υπό τον Σαρπηδόνα μεταξύ Πτολεμαΐδας και Τύρου, αλλά καθώς βάδιζαν κατά μήκος της ακτής καταδιώκοντας, ένα μεγάλο παλιρροϊκό κύμα εξαφάνισε τον στρατό, σύμφωνα με τον Αθηναίο, όπως έγινε και με τον στρατό του Φαραω της Εξόδου από τον Προφήτη Μωυσή.

Η Αγιά Αναστασία η Φαρμακολύτρα έλεγε ότι ήταν άρρωστη για να μην έχει σεξουαλικές σχέσεις με τον σύζυγο της, όπως ακριβώς έκανε και ο Πεισίστρατος με την δεύτερη σύζυγο του.

Ποιμένες προβατών ήταν οι Άγιοι Σπυρίδωνας και Πορφύριος.

Οι Ρωμαίοι έδειξαν τον Άγιο Ελευθέριο σε έναν πυρακτωμένο χάλκινο κρεβάτι για να ψηθεί, όπως έκανε ο Φάλαρις με τα θύματα του, αλλά και όπως ο Βαβυλώνιος βασιλιάς Ναβαχοδονόσορας ο Β΄ ο Μέγας έριξε τους Τρεις Παίδες στο φλογισμένο καμίνι, ενώ τον δρόσισε όπως αυτούς όταν τον έριξαν σε ένα φλογισμένο καζάνι.

Ο Αδριανός απηυδισμένος διέταξε να φυλακιστεί ο Άγιος Ελευθέριος για να πεθάνει από ασιτία. Εκεί στο ανήλιαγο κελί του ο Θεός του έστελνε τροφή με ένα περιστέρι, όπως με κόρακα έστελνε τροφή στον Προφήτη Ηλία και με Άγγελο στον Προφήτη Δανιήλ.

Αφού ούτε και στην φυλακή πέθανε ο Άγιος, ο Αυτοκράτορας έδωσε εντολή να τον δέσουν πίσω από δύο άγρια άλογα, ώστε να κατακοπούν οι σάρκες του και να πεθάνει με ελεεινό τρόπο (όπως έκανε και ο Τσιν Χουάνγκ Τι με τους σφετεριστές του θρόνου του). Άγγελος Κυρίου ημέρεψε τα άλογα, έλυσε τον Άγιο από τα δεσμά και τον οδήγησε σε ένα βουνό, στο οποίο έμεινε προσευχόμενος, εν μέσω άγριων θηρίων, τα οποία κατόρθωσε να εξημερώσει.

Μερικοί κυνηγοί, που είδαν τον άγιο στο βουνό, το ανέφεραν στον αυτοκράτορα, ο οποίος έστειλε ένα στρατιωτικό απόσπασμα να τον συλλάβει. Τα άγρια θηρία όρμησαν εναντίον των στρατιωτών, αλλά ο Άγιος τα διέταξε να ηρεμήσουν και να γυρίσουν στις φωλιές τους, σαν τους Αγίους Γεράσιμο τον Ιορδανίτης και τον Άγιο Σεραφείμ του Σάρωφ.

Όταν έφτασε στην Ρώμη, ο Αυτοκράτορας τον οδήγησε στην αρένα για τον κατασπαράξουν τα άγρια θηρία, όπως πίστευε. Μία λέαινα και ένα λιοντάρι που τον πλησίασαν, αντί να του επιτεθούν άρχισαν να του φιλούν τα πόδια, όπως στον Ανδροκλή και στο λιοντάρι

Τόσο ο Άγιος Ιωάννης ο Ευαγγελιστής και Θεολόγος για την Ρώμη (όπως και ο Απόστολος Παύλος), όπως και ο Προφήτης Ιερεμίας μιλούσαν για αυτές τις πόλεις συνεσκιασμένα, όπως και ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός για την Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Ο Άγιος Φιλάρετος με ελεημοσύνες σώθηκε και αγίασε, όπως και ο Ιώβ, παρά τις μεγάλες δοκιμασίες και την φτώχεια που δοκιμάσαν και οι δύο.

Όταν η Θεοτόκος έγινε δώδεκα – δεκατριών-δεκατεσσάρων ετών, οι ιερείς του Ναού και ιδιαίτερα ο Άγιος Ζαχαρίας, πατέρας του Προδρόμου, οδηγημένοι από το Άγιο Πνεύμα, έκριναν ότι έπρεπε να προσκολληθεί σε κάποιο δίκαιο και ενάρετο άνδρα.

Βρήκαν τον ευσεβή και δίκαιο Ιωσήφ, με τον οποίο την αρραβώνιασαν, διαβλέποντας ότι ο προχωρημένης ηλικίας ενάρετος Ιωσήφ δεν θα γίνει ποτέ ο σύζυγός της και θα την σεβαστεί καθ’ όλα. Έτσι, σύμφωνα με το δίκαιο της εποχής εκείνης, τον ακολούθησε στην οικία του στη Ναζαρέτ, όπου ζούσαν με προσευχή και φόβο Θεού. Η Μαρία αργάζονταν ως οικονόμος του σπιτιού και ο Ιωσήφ της προσέφερε προστασία και τα αναγκαία να ζήσει.

Όταν ήταν δωδεκαετής ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός, η παράδοση μας λέει ότι λίγο μετά από αυτό το συμβάν ο Ιωσήφ πέθανε. Η μνήμη του τιμάται την πρώτη Κυριακή μετά τα Χριστούγεννα (https://www.triklopodia.gr/%ce%b1%ce%b3%ce%b9%ce%bf%cf%83-%ce%b9%cf%89%cf%83%ce%b7%cf%86-%ce%bf-%ce%bc%ce%bd%ce%b7%cf%83%cf%84%cf%89%cf%81-4/).

Πως σώθηκε ο Πρόδρομος από την Βρεφοκτονία. Μετά την γέννησι του Χριστού ο Ζαχαρίας, πατέρας του Προδρόμου, σύμφωνα με την παράδοσι, εκήρυττε με παρρησία ότι η Μαριάμ όντως εγέννησε τον Θεό και ότι μετά τον θείο τοκετό έμεινε και πάλι Παρθένος. Επειδή δέ στον ναό της όρισε να στέκεται όπου εστέκοντο αι παρθένοι, διήγειρε εναντίον του το μίσος των Εβραίων.

Κατά την βρεφοκτονία της Βηθλεέμ, επειδή ζούσαν και εκείνοι στα περίχωρα της, έκρυψε την Ελισάβετ μαζί με τον Ιωάννη, νήπιο τότε δυόμισι ετών, σε σπήλαιο πέραν του Ιορδάνου. Εκεί άνοιξε η πέτρα και τους δέχθηκε για να μην τους βρουν οι στρατιώτες του Ηρώδη.

Οι Ιουδαίοι κατήγγειλαν τον Ζαχαρία στον θηριώδη Ηρώδη και τον κατεδίωξαν ως το εσωτερικό του ναού. Εκεί τον εφόνευσαν μεταξύ ναού και θυσιαστηρίου, στον τόπο όπου είχε ορίσει να στέκεται η Παρθένος μετά την θεοτοκία της. Το αίμα του κύλησε έως το εσωτερικό του θυσιαστηρίου, μαρτυρώντας ενώπιον του Θεού την μιαιφονία των Εβραίων. Οι ιερείς ενεταφίασαν το σώμα του στον τάφο των πατέρων του, στα Ιεροσόλυμα.

Από το γεγονός αυτό και εξής στον ναό των Ιεροσολύμων έλαβαν χώρα σημεία και τέρατα, που προεμήνυαν την προσεχή κατάργησι της λατρείας και του Νόμου. Οι ιερείς έπαυσαν να έχουν οπτασίες θεοπέμπτων Αγγέλων· τους αφαιρέθηκε το χάρισμα της προφητείας και δεν μπορούσαν πλέον να δώσουν χρησμό από το Δαβήρ (άδυτο του ναού), ούτε να ρωτήσουν στο εφούδ (άμφιο του Ααρών) και να διασαφηνίσουν στον λαό τα δυσνόητα σημεία της Αγίας Γραφής.

Μετά την Βρεφοκτονία ,  Άγγελος Κυρίου παρέλαβε το παιδίο τον Πρόδρομο και το οδήγησε στην έρημο. Εκεί έμενε χρόνια μόνος μόνω Θεώ, τρεφόμενος με ακρίδες και μέλι άγριο, μελετώντας τους Προφήτες και προσευχόμενος, έως την ημέρα αναδείξεως του στον Ισραήλ. Δηλαδή όταν έφτασε τριάντα χρονών και είχε νόμιμη ηλικία να κηρύττει δημόσια (https://apantaortodoxias.blogspot.com/2024/12/blog-post_406.html).

Δεύτερος Παπουλάκος ονομάζονταν ο Άγιος Αθάνασιος Χαμακιώτης ο Αγιολαυρίτης.

Ο Μητροπολίτης Τιμόθεος έκανε πνευματικό τον Άγιο Αθανάσιο Χαμακιώτη τον Αγιολαυρίτη, ο οποίος έσωσε πολλές ψυχές με το ιερατικό του αυτό αξίωμα, όπως και ο Αρχιεπίσκοπος Σινά Πορφύριος έκανε πνευματικό τον Άγιο Πορφύριο τον Καυσολαλυβίτη, ο οποίος έσωσε πολλές ψυχές με το ιερατικό του αυτό αξίωμα.

Ο Άγιος Αθάνασιος Χαμακιώτης ο Αγιολαυρίτης για καλύτερο κλίμα και λόγους υγείας μετακόμισε στην Αθήνα στο Μετόχι της Σιμωνόπετρας στον Βύρωνα Αττικής, όπως και ο Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης για καλύτερο κλίμα και λόγους υγείας μετακόμισε στην Αθήνα στο Εκκλησάκι του Αγίου Γεράσιμου στην Πολυκλινική Αθηνών στην Ομόνοια, ενώ και οι δύο Άγιοι μέχρι το τέλος της ζωής του υπέφεραν από πολλές ασθένειες.

Ο Άγιος Αθάνασιος Χαμακιώτης ο Αγιολαυρίτης ίδρυσε γυναίκειο Μοναστήρι της Παναγίας της Φανερωμένης στην Ροδόπολη Μπάλας Αττικής, όπως και ο Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης ίδρυσε γυναίκειο Μοναστήρι της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στον Ωρωπό που ήταν και οι δυο εξομολόγοι σε αυτά.

Έλαμπε το πρόσωπο του και πέταγε πάνω από το έδαφος στην Θεία Λειτουργία ο Άγιος Αθάνασιος Χαμακιώτης ο Αγιολαυρίτης, όπως και ο Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης, ενώ και οι δύο έκαναν πολλές ελεημοσύνες και δεν είχαν καθόλου χρήματα και βοήθησαν πολύ κόσμο τον Κάιρο της Γερμανικής Κατοχής, όπως και ο Αγιασμένος Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης.

Πως ο Θεός χρησιμοποιεί τους απίστους για την παιδαγωγία των Πιστών. Επίκαιρο για όσα συμβαίνουν. Άγιος Νικόλαος Αχρίδος . Και Ναβουχοδονόσορ, βασιλέα Βαβυλώνος, τον δούλον μου, (Ιερεμ. 25,9).

Δεν είναι αυτή μία σκληρή φράση; Πώς μπορεί κάποιος να τραφεί με αυτήν; Έναν παγανιστή βασιλιά, έναν ειδωλολάτρη βασιλιά να τον αποκαλεί ό Κύριος: «δούλε μου!». Διότι εάν δούλος του Θεού είναι εκείνος, ό όποιος γνωρίζει τον αληθινό Θεό και συμμορφώνεται με τον Νόμο Του, πώς μπορεί να ονομαστεί δούλος του Θεού κάποιος πού ούτε τον αληθινό Θεό γνωρίζει, ούτε συμμορφώνεται με τον Νόμο Του;

Πράγματι, αληθινός δούλος του Θεού είναι εκείνος πού γνωρίζει τον αληθινό Θεό και τηρεί τον Νόμο Του. Τί συμβαίνει όμως όταν εκείνος, πού ό Θεός του επέτρεψε να Τον γνωρίσει όπως και τον Νόμο Του, μετατρέπει την γνώση σε άγνοια και τον νόμο σε ανομία;

Τότε ό Θεός λαμβάνει ως δούλο Του εκείνον πού δεν Τον γνωρίζει, ώστε να «μαστιγώσει» τον αποστάτη. Διότι ένας ό όποιος αποστάτησε από τον Θεό είναι χειρότερος από έναν παγανιστή και ένας αποστάτης του Νόμου τού Θεού είναι κατώτερος ενός γεννημένου ειδωλολάτρη.

Επομένως όταν ό λαός του Ισραήλ, ως ή «αρχαία Εκκλησία» του Θεού, αποστράφηκε τον Θεό και τον Νόμο Του, ό Θεός επέλεξε τον Ναβουχοδονόσορ ως δούλο Του για να τιμωρήσει τον αποστάτη Ισραήλ. Έτσι, όταν οι χριστιανικοί λαοί στην Ασία και την Αφρική αποστράφηκαν τον Θεό, μέσα από πολυάριθμες αιρέσεις, Εκείνος έλαβε ως υπηρέτες, ως «δούλους» Του, τούς Άραβες, για να παιδαγωγήσει και να συνετίσει τούς χριστιανούς.

Αλλά και όταν οι χριστιανικοί λαοί στα Βαλκάνια αποξενώθηκαν από τον Θεό και τον Νόμο Του, ό Θεός προσκάλεσε τούς Τούρκους ως δούλους Του, γιά να επιτιμήσει τούς αποστάτες, ώστε μέσω τού επιτιμίου να σωφρονιστούν.

Όποτε οι πιστοί αποστρέφονται τον Θεό, Εκείνος χρησιμοποιεί τούς άπιστους τρόπον τινά σαν μαστίγιό του, για να συνεφέρει τούς πιστούς. Όπως οι πιστοί συνειδητά και εκούσια αποστρέφονται τον Θεό, έτσι και οι άπιστοι ασυνείδητα και ακούσια γίνονται υπηρέτες του Θεού: γίνονται το μαστίγιό του Θεού. Εντούτοις, ό Θεός μόνον προσωρινά δέχεται ως δούλους Του τούς άπιστους, έναντι των πιστών.

Διότι ό ίδιος ό Κύριος λέει ότι θά επισκεφτεί την γη του Ναβουχοδονόσορ, γιά την ανομία της: θύσομε αυτούς εις άφανισμόν αιώνιον (Ιερεμίας 25, 12). Τότε θά βρει άλλον «δούλο» έναντι του δούλου Του. Διότι ό Θεός δεν δέχθηκε τούς Βαβυλωνίους ως δούλους Του χάριν της αγαθοσύνης και της πίστης τους, αλλά εξαιτίας της πονηριάς και απιστίας του λαού του Ισραήλ.

’Ω! Δικαιοκρίτα Κύριε, βοήθησέ μας διά του Παναγίου Σου Πνεύματος να είμαστε πάντοτε αφοσιωμένοι σε Σένα, τον “Ενα Αληθινό Θεό και στον σωτήριο Νόμο Σου. Σοι πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις εις τούς αιώνας των αιώνων! Αμήν (https://romioitispolis.gr/pos-o-theos-chrisimopoiei-toys-apistoys-gia-tin-paidagogia-ton-piston-epikairo-gia-osa-symvainoyn/#goog_rewarded).

Συ-σεισμός έγινε όταν ετοιμάζονταν η Ανάληψη του Προφήτη Ηλία, όπως και πριν γίνει το Θαύμα της Πτώσης της Τρικυμίας στην λίμνη από τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό.

Τόσο ο Προφήτης Ηλίας, όπως και ο Προφήτης Μωυσής και ο Προφήτης Ελισαίος, όπως και οι ιερείς της Κιβωτού της Διαθήκης χώρισαν στα δύο την θάλασσα και μετά την επανάφεραν.

«Ποτέ δεν έβαλα ακάθαρτο πράγμα στο στόμα μου» είπαν ο Προφήτης Ιερεμίας και ο Απόστολος Παύλος.

Έκαιγαν μαγικά βιβλία μπροστά στους Αποστόλους πρώην μάγοι που έγιναν Χριστιανοί, όπως έκανε και ο πρώην μάγος Άγιος Κυπριανός στον Επίσκοπο Αντιόχειας Άνθιμο.

Μεγάλοι πήραν ως τίτλο και πολλοί Άγιοι της Εκκλησίας, όπως ο Άγιος Βασίλειος, ο Άγιος Αθάνασιος, ο Άγιος Ευθύμιος, ο Άγιος Φώτιος, ο Άγιος Παίσιος, αλλά και ο Άγιος Κωνσταντίνος και ο Άγιος Βλαδίμηρος.

Ο Άγιος Ευθύμιος ο Μέγας έφτιαχνε ψάθες, όπως και ο Απόστολος Παύλος σκηνές, γιάτρεψε ένα παράλυτο αγόρι, όπως και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός τον Παράλυτο, τάισε με ελάχιστα ψωμιά πάνω από 400 άτομα σαν τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό που τάισε Θαυματουργικά 5.000 και 7.000 άτομα αντίστοιχα (χωριά τις γυναίκες και τα παιδιά τους).

Ο Πατριάρχης Αβραάμ, όπως και ο Άγιος Βασίλειος ο Μέγας οι κάτοικοι των Σοδόμων και Γομόρρων τον πρώτο και της Καισάρειας στον δεύτερο τους προσέφεραν τα λάφυρα που είχαν πάρει οι εχθροί τους όταν αυτοί έσωσαν τις πόλεις τους, αλλά αυτοί τα επέστρεψαν στους ιδιοκτήτες τους, με εξαίρεση κάποια ποσά που δοθήκαν στους συμμάχους του Αβραάμ και στους φτωχούς της Καισάρειας αντίστοιχα.

Ο λαός της Ρωμανίας αντέδρασε με αποφασιστικότητα ενάντια στις αιρέσεις του Αρείου, της Εικονομαχία και ψευτο-«ένωσης» με την αίρεση του πάπα στις ψευτο-«συνόδους» της Λυών και της Φερράρας Φλωρεντίας και με τον αγώνα του και λίγους άξιους ιεράρχες που διώκονταν σαν τον Μάρκο τον Ευγενικό κατάφερε να καταργήσει όλες τις ψευτο-«συνόδους» και τους αιρετικούς ιεράρχες που τους υποστήριζαν και να επαναφέρουν την Ορθοδοξία. 

Δεν θα διστάσω να συγκρίνω την περίπτωση του με το...άλλο επιλεγμένο "εργαλείο" του Θεού, τον περιβόητο πρώην δολοφόνο και κυνηγό των πρώτων Χριστιανών και μετέπειτα...απόστολο των Εθνών, τον Παύλο ή Σαούλ από την Ταρσό της Συρίας!

Και οι δύο τους, είχαν σχεδόν τα ίδια χαρακτηριστικά: Ευφυείς και οι δύο, ΠΑΡΟΡΜΗΤΙΚΟΙ και οι δύο, προικισμένοι με ευφράδεια λόγου και οι δύο, δεν σταματούσαν μπροστά στον κίνδυνο αλλά τον αντιμετώπιζαν κατάφατσα και οι δύο, πεισματάρηδες και οι δύο, εγωκεντρικοί και οι δύο, πολίτες δύο μεγάλων Αυτοκρατοριών και οι δύο (Ελληνο-Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ο ένας, σημερινή αυτοκρατορία των ΗΠΑ ο άλλος), γνώστες της λαϊκής ιδιομορφίας και οι δύο, ικανοί να πείσουν ακόμη και τον πιο δύσπιστο και οι δύο.

Απόλυτα "εργαλεία" ΚΑΙ οι δύο! Η αποστολή του Παύλου, ήταν η διάδοση του Λόγου του Θεού στην ελληνορωμαϊκή οικουμένη και το χτίσιμο της Εκκλησίας του Χριστού πάνω σε στέρεα βάση. Πέτυχε σε όλα, έχοντας μαζί του και την Δύναμη του Θεού.

Για να το πετύχει όμως αυτό, πέρασε τα πάνδεινα. Από συλλήψεις και φυλακίσεις μέχρι απόπειρες δολοφονίας και ανθρωποκηνυγητά από τους διώκτες του. Τίποτε και κανείς δεν μπόρεσε να σταθεί εμπόδιο στο διάβα του και ο σημερινός Χριστιανισμός (Ορθοδοξία) είναι ακριβώς το αποτέλεσμα του εκπληκτικού του έργου.

Η αποστολή του Τράμπ από την άλλη, δεν έχει αυτή την...ιερότητα που είχε η αντίστοιχη του Παύλου. Είναι τελείως διαφορετική και έχει να κάνει με τις κοσμικές τάξεις πραγμάτων.Αλλά αν συγκρίνουμε και τις δύο περιπτώσεις μαζί, θα διαπιστώσουμε πως αν η αποστολάη του ήταν η...διάδοση του Χριστιανισμού, θα την έφερνε εις πέρας, μην έχετε καμμιά αμφιβολία.

Ο Τράμπ, εκτός όλων των άλλων, είναι και...θρήσκος! Ναί, όσο κι αν ακούγεται αυτό κάπως...περίεργο στ' αυτιά ολονών μας, μιας και τον βίο του μέχρι σήμερα, δεν τον λές και...βίο Αγίου! Το αντίθετο θα έλεγα.

Κι όμως, αυτός ο "σιδερένιος" τύπος, πράγματι πιστεύει στον Θεό (υπήρξε Πρεσβυτεριανός αλλά το 2020 μ.Χ. τον αποκήρυξε και ασπάστηκε το δόγμα του Καθολικισμού) και αυτό που ξεστόμισε χτές στον άκρως συγκινητικό λόγο του περί σωτηρίας του από τον Θεό, όντως το πιστεύει ακράδαντα, θεωρώντας - και δικαίως - πως η σωτηρία του όντως οφείλεται σε θεϊκή παρέμβαση (https://www.pirinoslogios.com/post/%CF%8C%CF%87%CE%B9-%CE%BD%CF%84%CF%8C%CE%BD%CE%B1%CE%BB%CE%BD%CF%84-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CF%83%CE%B5-%CE%AD%CF%83%CF%89%CF%83%CE%B5-%CE%BF-%CE%B8%CE%B5%CF%8C%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%83%CE%B5-%CE%AD%CF%83%CF%89%CF%83%CE%B5-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1).

Η καλή Οργή έρχεται και γεμίζει τα πάντα  κατά "το οργίζεσθε και μη αμαρτάνετε".  ΣΤΟΝ ΔΙΑΚΟΝΟ ΙΣΙΔΩΡΟ. Στη ρήση˙ «Να οργίζεσθε, αλλά να μην αμαρτάνετε». Το, «Να οργίζεσθε, αλλά να μη αμαρτάνετε», μου φαίνεται πως έχει πολλές πλευρές και τρόπους. Γιατί μπορεί να είναι και οριστικό, και συμβουλευτικό.

Όπως για παράδειγμα: Οργίζεσθε, και γιατί οργίζεσθε; Λοιπόν να μη οργίζεσθε, για να μη αμαρτάνετε. Μπορεί όμως να σημαίνει και το εξής: Επειδή η οργή είναι δυνατό πάθος και φοβερό στο να ξεγελάσει την ψυχή (γιατί πολλές φορές τρέχει μπροστά από τον λογισμό, και προκαλείται σχεδόν χωρίς να το θέλουμε), να την καταπραΰνετε την ψυχή με τον λογισμό ή με τον αναλογισμό, χωρίς να ορμάτε σε άμυνα, αλλά να καταλήγετε σε ημερότητα.

Μπορεί επίσης να σημαίνει και το εξη: Να οργίζεστε εναντίον του πάθους που έχετε, και περισσότερο από όλα εναντίον της ηδονής, και δεν θα αμαρτήσετε. Γιατί, εάν μας βρει αποδυναμωμένους και χαλαρωμένους, εύκολά θα μας νικήσει, ενώ αν μας βρει επάγρυπνους και οργισμένους εναντίον αυτής, αμέσως θα φύγει.

Καθόσον ο θείος λόγος δεν απαγόρευσε απλώς το να οργιζόμαστε, αλλά το να οργιζόμαστε αδικαιολόγητα. Γιατί είναι δυνατόν κάποτε να οργισθούμε και να είναι χρήσιμη η οργή μας, όταν αυτή γίνεται για τη δόξα του Θεού, ή για αυτούς που αδικούνται, ή για τη διόρθωση των πλησίον μας.

Γιατί και ο Μωϋσής οργίσθηκε εναντίον εκείνων που κατασκεύασαν το μοσχάρι, και διέταξε όλοι, από τη νεανική ηλικία και πάνω, να θανατωθούν. Και ο Φινεές οργίσθηκε εναντίον εκείνων που πόρνευσαν, και τους θανάτωσε λογχίζοντάς τους. Και ο Ηλίας οργίσθηκε με τους Ιουδαίους και τους δάμασε με την πείνα.

Αλλά και ο Παύλος με τον Ελύμα, και ο Πέτρος με τον Ανανία και την Σαπφείρα,και ο πατέρας οργίζεται με τον υιό του, και ο δάσκαλός με τον μαθητή όταν δείχνει οκνηρία, και δεν θα μπορούσε κανένας να πει ότι αυτό είναι οργή, αλλά εκδήλωση αγάπης και φροντίδα, μπορεί μάλιστα να είναι και αναγκαίο.

Επειδή δηλαδή, όταν παίρνουμε εκδίκηση, εκδικούμαστε και πέρα από όσα πρέπει, ενώ όταν ο λόγος είναι για τη δόξα του Θεού, ή γι’ αυτούς που αδικούνται, να μην αμαρτάνετε όμως, ή να είσαστε συνένοχοι με αυτούς που αμαρτάνουν και τους καλύπτετε, ή όταν ζητώντας εκδίκηση για τον εαυτό σας, κάνετε κατάχρηση των μέσων.

Γιατί γι’ αυτό τοποθετήθηκε μέσα μας η οργή, όχι για να αμαρτάνουμε εμείς, αλλά για να εμποδίζουμε εκείνους που φταίνε. Ούτε για να γίνει η οργή μας πάθος και αρρώστια, αλλά φάρμακο των παθών. Εμείς όμως, αντίθετα, το μέσον το μεταβάλλουμε σε δηλητήριο, χρησιμοποιώντας το καταχρηστικά σ’ αυτά που δεν πρέπει (ΕΠΕ, έργα Ισιδώρου τόμος 2,343-347)-(https://konstantinoupolipothoumeno.blogspot.com/2025/01/blog-post_704.html).

ΑΓΡΟΣ ΤΟΥ ΒΟΟΖ. «1.500 μέτρα ανατολικά τῆς Βηθλεέμ βρίσκεται ἕνα χωράφι, πού ὀνομάζεται “ἀγρός τοῦ Βοόζ". Ἐκεῖ, λέει ἡ παράδοσι τῶν Ἑβραίων, σταχυολογοῦσε ἡ Ρούθ. Δίπλα ἀπ' αὐτό τό χωράφι εἶναι “ὁ ἀγρός τῶν ποιμένων", στόν ὁποῖο (κατά τή χριστιανική παράδοσι) οἱ ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ ἀνήγγειλαν στούς ποιμένες τή γέννησι τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ.

Σύμφωνα, λοιπόν, μέ τίς δύο αὐτές παραδόσεις, ὁ Θεός 1.100 χρόνια ἀργότερα, διάλεξε ὡς τόπο γιά νά μᾶς ἀναγγείλη τήν ἔλευσι τοῦ Σωτῆρος, τόν ἴδιο τόπο, στόν ὁποῖο εἶχε ἐκτυλιχθῆ ἡ σκηνή τοῦ εἰδυλλίου μεταξύ τοῦ Βοόζ καί τῆς Ρούθ.

Καί ὡς γνωστόν, ἀπ' τό εἰδύλλιο ἐκεῖνο, τό ὁποῖο κατηύθυνε ἡ πάνσοφος Πρόνοια τοῦ Θεοῦ, σχηματίσθηκε ἡ οἰκογένεια, ἀπ' τήν ὁποία θά γεννιόταν "κατά σάρκα" ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ καί Λυτρωτής τοῦ κόσμου. Δόξα στήν ἄπειρή Σου πανσοφία, Κύριε!...» (https://apantaortodoxias.blogspot.com/2025/01/blog-post_768.html).

Ο Μ. Κωνσταντίνος πρότεινε να φέρει η μητέρα του στην Ρώμη, τους σοφότερους διδασκάλους των Εβραίων για να αναμετρηθούν ενώπιόν του με τους Χριστιανούς Επισκόπους. Πράγματι, εξελέγησαν 12 εξαίρετοι διδάσκαλοι των Εβραίων με κορυφαίο τον πονηρό μάγο Ζαμβρή και όταν ήρθαν στην Ρώμη ζήτησαν τους 12 Επισκόπους με τους οποίους θα συζητούσαν για να αποκαλυφθεί η αλήθεια. Όμως, από την πλευρά των Ορθοδόξων παρουσιάστηκε μόνος του ο Άγιος Σίλβεστρος, αναλαμβάνοντας να αντιμετωπίσει εκείνος τους Εβραίους!

Στη συνέχεια ο Άγιος απέδειξε πως ο Χριστός ήταν και Θεός και άνθρωπος που αν και έπασχε υβριζόμενος και βασανιζόμενος, έμενε αβλαβής η θεότητά Του, πάσχοντας μόνο η Σάρκα, φέροντας ως παράδειγμα το ένδυμα του βασιλέως που ενώ υπέστη επεξεργασίες (βαφή, ύφανση κ.α.) δεν αλλοιώθηκε η βασιλική του αξία, όπως επίσης αν κόψει κάποιος ένα δέντρο που το φωτίζουν οι ακτίνες του ήλιου, τότε ο ήλιος δεν παθαίνει τίποτα επειδή το ξύλο πάσχει. Ομοίως και το σίδηρο που σφυροκοπά ο χαλκεύς, μόνο αυτό σφυροκοπείται και κόβεται, ενώ η φωτιά δεν παθαίνει τίποτα!

Αφού είχαν διαλεχθεί με τον Άγιο οι 10 Εβραίοι, ερώτησε τότε ο προτελευταίος από αυτούς, γιατί να λάβει ο Χριστός τόσο άσχημο θάνατο και δεν λύτρωσε τον άνθρωπο με άλλον τρόπο. Απεκρίθη τότε θεόπνευστα ο Άγιος, ότι λόγω της άκρας δικαιοσύνης του Θεού, έπρεπε να διορθωθεί η παράβαση όπου ο δαίμονας εξαπάτησε τον άνθρωπο και τον εξόρισε από τον Παράδεισο με το ξύλο της βρώσεως. Έτσι, με το ξύλο του Σταυρού, ο Χριστός νίκησε τον αντίπαλο με το δικό Του Αίμα και ανέστησε τον άνθρωπο κάνοντάς τον άξιο του Παραδείσου.

Τελευταίος απέμεινε ο μάγος Ζαμβρής που ενώ παραδέχθηκε ότι νικήθηκαν από τον Άγιο Σίλβεστρο, θέλησε με πανουργία να αναμετρηθούν και στα έργα, ζητώντας να φέρουν έναν άγριο ταύρο για να δείξει ότι οι Εβραίοι έχουν την δύναμη του Θεού, επειδή οι προπάτορές τους όταν ήθελαν να θυσιάσουν μεγάλους ταύρους, έλεγαν στο αυτί τους το όνομα του Θεού και ευθύς το ζώο πέθαινε.

Ζητεί τότε ο πονηρός να δείξει ο Άγιος των Χριστιανών αν μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο, αλλά εκείνος έχοντας κατά νου τι θα συνέβαινε εν συνεχεία λέγει στον μάγο: «Ο Θεός μου δεν δίδει θάνατο, αλλά μάλλον ζωή και μακαριότητα», και ζητεί από τον βασιλιά να βρουν τον αγριότερο ταύρο που όταν τον έφεραν δεν μπορούσαν να τον κρατήσουν με σχοινιά ούτε 30 άνδρες. Ο Ζαμβρής πλησίασε τον ταύρο λέγοντας μυστικούς λόγους της μαντείας και επικαλούμενος τον διάβολο, έριξε κάτω το ζώο που απέθανε, χαροποιώντας τους Ιουδαίους.

Τότε ο Άγιος Σίλβεστρος έβγαλε κήρυγμα, λέγοντας: «Εγώ κηρύττω τον Δεσπότη Χριστό, ο οποίος φωτίζει τυφλούς, λεπρούς καθαρίζει, παραλύτους εγείρει, νεκρούς ανασταίνει και ιατρεύει πάσα ασθένεια. Γι’ αυτό φανερό είναι ότι ο Ζαμβρής δεν ονόμασε τον Θεό, αλλά τον διάβολο, ο οποίος μπορεί να δώσει ως φονιάς και ανθρωποκτόνος τον θάνατο, αλλά να αναστήσει κάποιον δεν μπορεί».

Καλούν τότε ο Άγιος, καθώς και ο Μέγας Κωνσταντίνος, τον Ζαμβρή να αναστήσει αν μπορεί τον ταύρο και τότε ο δόλιος λέγει ότι δεν μπορεί κανείς άνθρωπος να αναστήσει οτιδήποτε νεκρό, καί προσποιείται ότι επειδή δεν έχει την δύναμη ο Σίλβεστρος να νεκρώσει τον ταύρο θέλει να συγχύσει την ήτα του. Ο Άγιος Σίλβεστρος αναλαμβάνει τότε να αναστήσει το ζώο και οι Ιουδαίοι νομίζοντας ότι κάτι τέτοιο είναι αδύνατο, υποσχέθηκαν ότι αν αναστήσει τον ταύρο θα γίνουν Χριστιανοί κάτι το οποίο και έκανε (https://balsamopsyxhs.gr/2025/01/16/%cf%80%cf%89%cf%83-%ce%bf-%ce%b1%ce%b3%ce%b9%ce%bf%cf%83-%cf%83%ce%b9%ce%bb%ce%b2%ce%b5%cf%83%cf%84%cf%81%ce%bf%cf%83-%ce%b5%ce%ba%ce%b1%ce%bd%ce%b5-%cf%87%cf%81%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%b9%ce%b1%ce%bd/).

Στην Ελληνική αποικία των Λιπάρων Νήσων οι κάτοικοι τους ακούουσα την Κοινοκτημοσύνη, όπως ακριβώς έκαναν και οι Αρχαίοι Χριστιανοί.

Άφησαν άθικτο τον ναό του Αγίου Μάμα στην κατεχόμενη Μόρφου οι Τούρκοι γιατί τιμωρούνταν όταν προσπαθούσαν να καταστρέψουν τον Ναό αυτό, όπως και οι Αλβανοί επί Χότζα όταν πήγαν να καταστρέψουν τον Ναό του Τάφου του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού.

Μια μια πολύ παράξενη ιστορία. Ο Ιερέας 365 ετών που έζησε από την εποχή του Νέρωνα έως τα χρόνια του Μεγάλου Βασιλείου (https://romioitispolis.gr/mia-mia-poly-paraxeni-istoria-o-iereas-365-eton-poy-ezise-apo-tin-epochi-toy-nerona-eos-ta-chronia-toy-megaloy-vasileioy/), σαν Άγιο Συμεών τον Θεόδοχο.

Συμπερασματικά, θα μπορούσε να πει κάνεις, ότι το ιερό βιβλίο της Αγίας Γραφής, εξετάζοντας πολλά από τα περιστατικά του, περιέχει πολλά γεγονότα της παγκόσμιας ιστορίας, τα οποία είναι πάντα ιδιαίτερα διδακτικά για όλους τους αναγνώστες του.