Η ΕΙΣΒΟΛΗ ΜΕΓΑΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΣΕ ΚΡΑΤΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ ΒΑΣΕΩΝ ΠΟΥ ΕΙΧΑΝ ΣΕ ΑΥΤΑ

Η ΕΙΣΒΟΛΗ ΜΕΓΑΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΣΕ ΚΡΑΤΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ ΒΑΣΕΩΝ ΠΟΥ ΕΙΧΑΝ ΣΕ ΑΥΤΑ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Όπως είναι γνωστό καθόλη την διάρκεια της ιστορίας υπήρχαν χώρες οι οποίες διατηρούσαν βάσεις σε στρατιωτικές και συμμαχικές με αυτές κυβερνήσεις με τις ιδίες, οι οποίες σε όμως κάποια στιγμή απειλήθηκαν όταν σε αυτές τις ανέλαβαν καθεστώτα που ήταν αντίθετα για τις ίδιες.

Τα καθεστώτα αυτά αν και οι χώρες και υπερδυνάμεις διατηρήσαν στρατούς στα κράτη τους όταν ανέλαβαν την εξουσία τους ζήτησαν να αποχωρήσουν από αυτά και ίδιος αφού φύγουν να είναι αλλάξουν πολιτική και να πάνε στο αντίπαλο στρατόπεδο.

Αυτό όπως τον φυσικό ήταν κάτι το οποίο από την προκάλεσε την οργή των Μεγάλων Δυνάμεων, οι οποίες σύντομα αντεπιτέθηκαν και κατάφεραν μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα με τον ικανό στρατό τους, τα τανκς την αεροπορία και το πυροβολικό τους να νικήσουν τους αντιπάλους τους και να εγκαταστήσουν πάλι φιλικά προς αυτούς καθεστώτα και να διατηρήσουν τις βάσεις τους στα κράτη αυτά.

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό το είδους συνέβη λόγου χάρη το 1.956 μετά Χριστόν στην Ουγγαρία, στην οποία διοικούσε ο φανατικός κομμουνιστής δικτάτορας Ρακοζί, ο οποίος είχε καταταλαιπωρήσει πάρα πολύ τον πληθυσμό της χώρας αυτής με πολλές εκτελέσεις δίκες και φυλακίσεις.

Σύντομα όμως για αμέσως μετά την αποστασιοποίηση που ακολούθησε στην Σοβιετική Ένωση επί του Χρυσάφη ξεκίνησε και η αμφισβήτηση του δικτάτορα της Ουγγαρίας κι ο λαός ζητούσε την καθαίρεσή του και να αναλάβει μία δημοκρατική κυβέρνηση στην εξουσία.

Πραγματικά μπροστά στην μεγάλη αντίδραση του κόσμου σαν ηγέτης της χώρας αυτής ορίστηκε ο Νάγκι, ο οποίος προσπάθησε στην συνέχεια, αν και κομμουνιστής, να έρθει σε μία συνεννόηση με το λαό και την ΕΣΣΔ.

Όμως αυτό δεν κατέστη εφικτό στην συνέχεια και παρόλο που ο Νάγκι ήθελε να σώσει το κομμουνιστικό καθεστώς, αν και κομμουνιστής βλέποντας ότι ο λαός δεν το ήθελε, ούτε καν με την Σοβιετική Ένωση να συμφωνήσει, αλλά ούτε και στο Σύμφωνο της Βαρσοβία να είναι μέλος και ο ίδιος αποφάσισε να κάνει ότι του είπε ο λαός και αποφάσισες στην συνέχεια να ζητήσει από τους Σοβιετικούς και αυτοί να εγκαταλείψουν την χώρα μαζί με τις στρατιωτικές τους βάσεις.

Εκτός όμως αυτών τον Νάγκι σχεδίαζε να καταργήσει το μονοπώλιο του κομμουνιστικού καθεστώτος ως όργανο και ηγέτη της χώρας αυτής και να την διεξάγει πολλά κόμματα με δημοκρατικές εκλογές στην χώρα αυτή.

Οι Σοβιετικοί όπως τότε έβλεπαν τα δεδομένα που συνέβαιναν στην συγκεκριμένη χώρα, προσποιήθηκαν στην αρχή ότι όντως θα ακολουθούσαν τις οδηγίες τους και ότι θα έβγαζαν από την χώρα τον στρατό τους και στην συνέχεια αυτή θα ήταν ελεύθερη την χώρα αυτή να επιλέξει αν ήθελε να μείνει το πλευρό της Σοβιετικής Ένωσης και της Αμερικής.

Όμως από πίσω αιτήματα αυτά, ετοίμαζαν τον στρατό τους προκειμένου να εισβάλουν στην χώρα αυτή για να μην χάσουν τις βάσεις τους στην περιοχή και πραγματικά σύντομα εισέβαλαν στην χώρα αυτή, διέλυσαν τους επαναστάτες και κατάφεραν σύντομο να επιβάλουν ένα στυγνό κομμουνιστικό καθεστώς για αλλά μία φορά στην εξουσία υπό το Χρουστώφ και εκτέλεσαν τον Νάγκι.

Το ίδιο ακριβώς σκηνικό επαναλήφθηκε μία δεκαετία περίπου αργότερα και συγκεκριμένα το 1.968 μετά Χριστόν αυτή την φορά όμως όχι στην περιοχή της Ουγγαρίας, αλλά στην πολιτική της Τσεχοσλοβακίας.

Και στην περίπτωση αυτή οι επαναστάτες ζητούσαν όπως και στην Ουγγαρία την πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος, την δημιουργία μιας δημοκρατικής κυβέρνησης και την απόσπαση των Σοβιετικών βάσεων. από την χώρα κάτι το οποίο φυσικά δεν έγινε αποδεκτό.

Και σύντομα για άλλη μία φορά οι Σοβιετικοί υπό την ηγεσία του Μπρεζνιέφ, εφαρμόζοντας στην πράξη το δόγμα Μπρεζνιέφ, αλλά και με αρχηγό της KGB τον Αντρόποφ και  εισέβαλαν στην χώρα αυτή και την κατάλαβαν και έπνιξαν μέσα στο αίμα την προσπάθεια επανάστασης των συγκεκριμένων ανθρώπων και με τον τρόπο αυτό πέθανε για άλλη μία φορά η δημοκρατία και εγκαθιδρύθηκε ένα στεγνό κομμουνιστικό καθεστώς στην χώρα αυτή.

10 δε έτη αργότερα, περίπου το 1976 μετά Χριστόν στην περιοχή της Συρίας επαναστάτησαν εναντίον του καθεστώτος του Χάφεζ Αλ Άσαντ οι ισλαμιστές, οι οποίοι προσπάθησαν να το ρίξουν από την εξουσία και να επιβάλλουν να ισλαμικό καθεστώς στην χώρα αυτή υπό την ηγεσία της Μουσουλμανικής Αδελφότητας.

Όμως ο ικανός στρατηγός και πτέραρχος Άσαντ σύντομα εισέβαλε στις περιοχές των ισλαμιστών και κυρίως στην Χαμά, η οποία ήταν και η πρώτη περιοχή που εξεγέρθηκαν κατά του Άσαντ την πολιορκία και καταλαβαίνετε την μία μετά την άλλη τις πόλεις.

Στη δράση του αυτή για σαν συμμάχους και συμβούλους είχε τους Σοβιετικούς, οι οποίοι τον βοήθησαν πάρα πολύ καθόλη την διάρκεια της εξαίρεσης αυτής και στο τέλος της ανακατάλαβε την Χάμα της Συρίας και εκκαθάρισε τους ισλαμιστές.

Το ίδιο ακριβώς σκηνικό συνέβη μετά από περίπου 30 χρόνια από το γιο του Άσαντ αυτή την φορά, τον Μπάσαρ, ο οποίος προσπάθησε και αυτός να καταστείλει την εξέγερση που ξέσπασε από το ισλαμιστές στην χώρα της Συρίας το 2011 μετά Χριστόν.

Πραγματικά ενώ στην αρχή φαίνονταν ισλαμιστές θα ήταν πάρα πολύ ισχυροί και θα κατάφερναν με την δύναμη και την ικανότητά τους να καταλάβουν όλοι σχεδόν την Συρία, η έγκαιρη επέμβαση των Ρώσων συμμάχων του τον έσωσε αφού αυτοί βομβάρδισαν τους ισλαμιστές στην περιοχή αυτή για να σώσουν τις βάσεις τους, όπως επίσης και το σύμμαχο τους, δηλαδή την Συρία.

Άλλα στην στον πόλεμο τους αυτό είχαν και σαν βοηθούς τους και άλλους συμμάχους της Συρίας, όπως λόγου χάρη τους Ιρανούς και την Λιβανέζικη Χεζμπολάχ, οι οποίοι ήρθαν στον πόλεμο αυτό με σκοπό να νικήσουν τους ισλαμιστές της Μουσουλμανικής αδελφότητας και του ISIS  και να κρατήσουν την συμμαχία τους με την Συρία ζωντανή.

Πραγματικά μετά από πολύ λίγα μόλις χρόνια και συγκεκριμένα το 2017 μετά Χριστόν όλα τα προπύργια της ισλαμικής οργάνωσης του ISIS στην Συρία, αλλά και στο Ιράκ διαλύθηκαν τελείως και όλες οι πόλεις που είχαν είχε αυτή η τρομοκρατική ισλανδική οργάνωση καταλάβει ανακαταλήφθηκαν και απελευθερώθηκαν από το Συριακό, τον Ιρακινό, όπως επίσης και του Ιρανικό, τον Ρωσικό και τον Αμερικανικό στρατό και τους Κούρδους.

Όμως εφησυχασμός αυτός και νίκη του καθεστώτος του Άσαντ τον έκανε να πιστέψει ότι είχε καταφέρει να κερδίσει οριστικά τους ισλαμιστές και αυτή δεν θα μπορούσαν ποτέ να επιστρέψουν ξανά στο έδαφος της Συρίας προκειμένου του δημιουργήσουν προβλήματα και αυτό τον έκανε να διαπράξει ένα μεγάλο λάθος, δηλαδή να αποστραστρατεύσει τον ικανό μέχρι τότε στρατό του.

Οπότε οι δυτικοί εκμεταλλευόμενοι αυτή την φορά και με πιο έξυπνο τρόπο το γεγονός ότι οι Ρώσοι από την μία πολεμούσαν στην Ουκρανία και δεν μπορούσαν στείλουν μεγάλο μέρος του στρατού τους στην Συρία, όπως επίσης και το γεγονός ότι η Χεζμπολάχ είχε πολλά προβλήματα και πόλεμο στον Λίβανο αυτή την φορά, επιτέθηκαν μέσω των ισλαμιστών στην Συρία, οι οποίοι δεν είχαν αντιμετωπίσουν αξιόλογος αντιπάλους.

Πραγματικά μετά από προέλαση μόνο λίγο το ημερών κατάφεραν να νικήσουν πολλές Συριακές δυνάμεις και να καταλάβουν πολλές και μεγάλες και σημαντικές πόλεις, όπως λογού χάριν το Χαλέπι, την Χολμς και στο τέλος να φτάσουν και να πολιορκήσουν την ίδια την Δαμασκό.

Στην ουσία, στις περιοχές αυτές οι ισλαμιστές δεν συνάντησαν καμία αξιόλογη αντίδραση από το Συριακό στρατό, ο οποίος άρχισε σιγά-σιγά να διαλύεται, ενώ όλοι περιμένουν ότι τόσο το καθεστώς όσο και οι Πραιτοριανοί αυτού θα πολεμούσαν σκληρά προκειμένου να κρατήσουν τις θέσεις και τις πόλεις τους στην Συρία.

Παρόλα αυτά κάτι τέτοιο δεν συνέβη και ακριβώς αντίθετα θα μπορούσε να πει κανείς η μία πόλη μετά την άλλη παραδίδονταν μαζικά, ενώ ακόμα και οι Σύροι στρατιώτες πετούσαν τα όπλα τους και τις στολές τους και είτε παραδίδονταν στους ισλαμιστές, είτε ενώνονταν μαζί τους σε ένα σε μία ξέφρενη προέλευση που είχαν ξεκινήσει αυτοί.

Τελικά της 8 Δεκεμβρίου το 2024 μετά Χριστόν οι ισλαμιστές κατάφεραν υπό την ηγεσία του ηγέτη τους Αλ Γκουλάνι να καταλάβουν την Δαμασκό και στην ουσία με τον τρόπο αυτό έπεσε το καθεστώς Άσαντ, το οποίο κυβερνούσε για περίπου μισό Αιώνα την Συρία.

Πολλοί αναμένουν ότι μετά από αυτή την πολύ μεγάλη νίκη, όπως επίσης και την κατάληψη πολλών αποθηκών οπλισμού του Συριακού καθεστώτος και την ενίσχυση του στρατού τους, οι ισλαμιστές μπορούν να καταλάβουν ή να προσπαθήσουν να καταλάβουν και άλλες περιοχές, όπως λόγου χάρη την Ιορδανία, τον Λίβανο, το Ιράκ κ.λ.π - και να επιβάλλουν και σε αυτές ισλαμικά καθεστώτα.

Άλλοι υποστηρίζουν ότι αυτή η μεγάλη νίκη των ισλαμιστών θα εμπνεύσει παρεμφερείς εξεγέρσεις αφού πρώτα λάβουν οπλισμό και εκπαίδευση και σε άλλες περιοχές του μουσουλμανικού κόσμου, οι οποίες παλαιότερα είχαν και αυτές δικτατορικά ή άλλα μοναχικά καθεστώτα.

Συγκεκριμένα το ίδιο πράγμα θα μπορούσε να συμβεί στο Ιράκ, το οποίο γειτνιάζει και είναι πολύ κοντά στην Συρία, στον Λίβανο, όπως επίσης και στην Ιορδανία και με τον τρόπο αυτό θα καταφέρουν οι ισλαμιστές να δημιουργήσουν μία μεγάλη ισλαμική Αυτοκρατορία που θα περιλάβαινε τα εδάφη αυτά (https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_20.html).

Οι ισλαμιστές εάν καταφέρουν και καταλάβουν επίσης και τον Λίβανο με την βοήθεια της Τουρκίας, θα μπορούσαν να συγκρουστούν με το Ισραήλ και να προσπαθήσουν να καταλάβουν τα εδάφη του Γκολάν (από τα οποία κατάγεται ο Τζουλάνι), όπως επίσης και να φτάσουν μέσω Ιορδανίας στην Δυτική όχθη και στην Ιερουσαλήμ, στην οποία πως γνωστόν ο ίδιος ο Ερντογάν θέλει να ανακηρυχθεί ηγέτης όλων των μουσουλμάνων.

Εννοείται βέβαιο ότι σε μια τέτοια περίπτωση το πιθανότερο είναι ότι θα εξαγριώσει τους Ισραηλινούς και να πάθει ακριβώς ότι κι ο Άσαντ, τον οποίο πώς είναι γνωστό μία μέρα πριν την αρχή του ξεκινήματος της πτώσης της Συρίας, τον είχε προειδοποιήσει ο Νετανιάχου ότι θα είχε πολύ κακό τέλος αυτός και το καθεστώς του.

{Καλά επίσης και σε άλλες χώρες όπως λόγου χάρη στον Καύκασο στην Αρμενία επενέβη η Ρωσία για να μη χάσει τις βάση της τον πόλεμο της δεκαετίας του 1.990 μετά Χριστόν μεταξύ της χώρος αυτής και του Αζερμπαϊτζάν (https://alophx.blogspot.com/2020/10/2020-1940-1973.html).

Ακριβώς το ίδιο έκανε η Ρωσία και στην περίπτωση της Μολδαβίας την ίδια δεκαετία, ενώ για τον λόγο αυτό όταν πολέμησε και την Γεωργιανούς το 2008 μ.Χ., όταν της επιτέθηκαν στις περιοχές της Αμπχαζίας και της Νότιας Οσετίας, ενώ η διατήρηση των βάσεων ήταν και ένας από τους λόγους για τους οποίους μετά το πραξικόπημα του Μαιντάν που η Ρωσία απελευθέρωσε την Κριμαία και ξεκίνησε μετά τις επιθέσεις και τις γενοκτονίες των Ουκρανών τον Ρωσοουκρανικό Πόλεμο για να σώσει τους Ρωσόφωνους στην περιοχή αυτή από την γενοκτονία του Κιέβου.

Και όπως στον Β΄ΠΠ οι Ρώσοι έφεραν δικούς τους ηγέτες στα εδάφη και τα κράτη που καταλαμβάναν από τους Γερμανούς, το ίδιο ακριβώς μπορούν να κάνουν και με την Συρία και την Ουκρανία στις μέρες μας από τις βάσεις που διαθέτουν στην περιοχή, επιτιθέμενοι ξανά σε ισλαμιστές και νεοναζί αντίστοιχα και επαναφέροντας ίσως ξανά σαν νόμιμους ηγέτες τον Γιανουκόβιτς και τον Άσαντ αντίστοιχα}.

Θα είναι άραγε αυτή η εξέλιξη των πραγμάτων στις μέρες μας; Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά, άλλα μόνο αν λάβουμε όλα τα κατάλληλα μέτρα ως λαός θα αποφύγουμε τις οποίες κακοτοπιές και θα φέρουμε εκ νέου την πολυαγαπημένη μας πατρίδα σε μία κατάσταση ακμής και ευημερίας.