ΟΙ ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΕΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΕΠΑΝΕΝΩΣΗΣ ΑΥΤOΚΡΑΤΟΡΙΩΝ ΣΕ ΣΕΛΕΥΚΙΔΕΣ ΚΑΙ ΑΡΑΒΕΣ

ΟΙ ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΕΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΕΠΑΝΕΝΩΣΗΣ ΑΥΤOΚΡΑΤΟΡΙΩΝ ΣΕ ΣΕΛΕΥΚΙΔΕΣ ΚΑΙ ΑΡΑΒΕΣ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Όπως είναι γνωστό καθόλη την διάρκεια της ιστορίας υπήρχαν πολλά καθεστώτα τα οποία στην αρχή αποτελούσαν τμήμα μιας μεγάλης Αυτοκρατορίας, η οποία όμως στην συνέχεια διασπάστηκε αν και έγιναν πολλές προσπάθειες ανεπιτυχείς αυτή να επανενώσεις σε ένα ενιαίο κράτος.

Ένα σημαντικό παράδειγμα αυτής της κατάστασης ήταν κατά την διάρκεια της δημιουργίας του Μεγάλου Αλεξάνδρου και κυρίως μετά τον θάνατο του, όταν αυτή διασπάστηκε και σε πολλά κρατίδια από τους στρατηγούς του, οι οποίοι προσπαθούσαν από την μία να γίνουν βασιλιάδες και από την άλλη να νικήσουν τους εχθρούς τους και να ενώσουν ξανά την Αυτοκρατορία από την ηγεσία τους.

Δυστυχώς όμως κάτι τέτοιο δεν κατέστη εφικτό και με τους πολέμους των επιγόνων και των διαδόχων που ακολούθησαν (https://alophx.blogspot.com/2018/04/blog-post_75.html), το μόνο που κατάφεραν ήταν να γίνει πραγματικότητα η οριστική διάλυση του κράτους του Μεγάλου Αλεξάνδρου σε πολλά κομμάτια, με ποιο ισχυρά να είναι αυτά των Πτολεμαίων όπως και των Σελευκιδών σε Αίγυπτο και Ασία.

Οι δύο χτες χώρες πολεμούσαν άγρια μεταξύ τους για την πλήρη αρχικά κατοχή της περιοχής της Συρίας και του Λιβάνου, όπως επίσης και της σημερινή Ιορδανίας και της Παλαιστίνης και μετά από πολλές μάχες κατάφεραν σε αυτές να επικρατήσουν οι Σελευκίδες.

Όμως οι δύο αυτές χώρες αλληλοέβλεπαν η μία την άλλη και προσπαθούσαν όταν βρισκόταν η κατάλληλη αφορμή να νικήσουν τον αντίπαλό τους και να τον ενσωματώσουν στο κράτος, τους είτε με το καλό είτε με την βία.

Η πρώτη προσπάθεια αυτού του είδους έγινε από τον Αντίοχο τον 4^ο τον Επιφανή των Σελευκιδών, ο οποίος όταν είδε ότι οι Πτολεμαική είχαν αποδυναμωθεί πάρα πολύ σε δύναμη και σε στρατό, κατάφερε με την κατάλληλη αφορμή να εισβάλλει στην χώρα αυτή.

Στην συνέχεια κατάφερε να φτάσει νικηφόρα με τον στρατό του στην Αλεξάνδρεια, πολιορκώντας και καταλαμβάνοντας πολλές πόλεις της Αιγύπτου, τις οποίες λεηλάτησε, πήρε πολλά χρήματα και κατάφερε σχεδόν να κάνει αυτή την χώρα υποτελή στον ίδιο.

Δεν προχώρησε τότε, ενώ θα μπορούσε στην πλήρη προσάρτηση της Αιγύπτου, αλλά με το πρόσχημα ότι ο Φαραώ της ήταν ανιψιός του, έλεγε ότι πήγε εκεί πέρα ουσιαστικά σαν επίτροπός του ενάντια στους κακούς άλλους επιτρόπους που είχαν οριστεί για αυτόν.

Όμως λίγο καιρό αργότερα ο Αντίοχος δεν μπόρεσε να κρατηθεί και έριξε την μάσκα και εισέβαλε για άλλη μία φορά στην Αίγυπτο και έφτασε στην Αλεξάνδρεια, όπου προσπάθησε να ορκιστεί Φαραώ με αφορμή ότι ο ανιψιός του επαναστάτησε με τα αδέρφια του εναντίον του και δεν δεχόταν πια την εξουσία του σαν προτεκτοράτο.

Όμως παρά την νικηφόρα πορεία του αυτή δεν τα κατάφερε για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, αφού στην περιοχή επενέβησαν οι Ρωμαίοι, οι οποίοι είχαν πάρα πολλά συμφέροντα στην συγκεκριμένη χώρα και απείλησαν τον Αντίοχο όταν δεν έφευγες από την χώρα αυτή, θα του κήρυσσαν πόλεμο, όπως είχαν κάνει με τον πατέρα του τον Αντίοχο τον Τρίτο τον Μέγα.

Οπότε ο Αντίοχος ηττημένος αναγκάστηκε σύντομα για να μην αντιμετωπίσει τους Ρωμαίους, να εγκαταλείψει αυτή την χώρα αυτή, όπως έκανε και με την Κύπρο που είχε καταλάβει και να γυρίσει ηττημένος στην πατρίδα του και στην πρωτεύουσα του την Αντιόχεια και σύντομα να ξεσπάσει μετά τον θάνατο του ένας μεγάλος εμφύλιος πόλεμος για την εξουσίας στην χώρα του (που την διέλυσε σε πολλά κρατίδια, όπως ακριβώς έγινε και με την Αυτοκρατορία του Μεγάλου Αλέξανδρου μετά τον θάνατο του) που κράτησε πολλές δεκαετίας μέχρι την πτώσεις της χώρας αυτής στους Ρωμαίους.

Όμως και οι Πτολεμαίοι από την πλευρά τους όταν είδαν ότι ο Σελευκίδες είχαν αποδυναμωθεί ανάλογα, ο Φαραω Πτολεμαιος Φιλομήτωρ πάντρεψε την κορη του με τον Σελευκίδη Αλέξανδρο, τα πράγματα μεταξύ των δύο χαρών φαίνεται ότι δεν ήταν καλά.

Όμως κάτι τέτοιο δεν συνέβη και αντίθετα αντί να ενωθούν αυτές οι δύο χώρες μέσω γάμου, σύντομα ξέσπασε ένα νέο επαναστατικό κίνημα εναντίον του ηγέτη των Σελευκιδών. ο πονηρός Πτολεμαίος, αν και ο Αλέξανδρος ήταν γαμπρός του, δεν τον υποστήριξε, αλλά στήριξε τον αντάρτη Δημήτριο τον Β’ και προέλευσή με τον στρατό του και κατάλαβε πολλά εδάφη και έφτασε στην πρωτεύουσα της ίδιας της Αυτοκρατορίας των Σελευκιδών που την κατάλαβε μαζί με πολλές άλλες πόλεις.

Όμως σύντομα ο ίδιος σκοτώθηκε η πέθανε για άλλους και αμέσως μετά το θάνατο του οι πόλεις της Συρίας που είχε καταλάβει επειδή μισούσαν τον ίδιο και τον κατοχικό στρατό του επαναστάτησαν εναντίον του και έσφαξαν τις φρουρές του και εκδίωξαν τα στρατεύματά του και με τον τρόπο αυτό τον διαδέχτηκε για άλλη μία φορά οι Σελευκίδες και αποτράπηκε ξανά η ένωση σε ένα κράτος των Σελευκιδών και των Πτολεμαίων σε ένα νέο ενιαίο ισχυρό κράτος.

Όμως δεν ήταν μόνο αυτές οι χώρες, η οποία προσπάθησαν να κάνουν στην διάρκεια της ιστορίας ενώσεις μεταξύ των διάφορων εθνικά ή γενικά όμοιων κρατών, κάτι το οποίο στην συνέχεια αποδείχτηκε αδύνατο.

Κάτι παρόμοιο συνέβη και στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, η οποία μέχρι τις αρχές του 20^ου Αιώνα μετά Χριστόν κυριαρχούσε σε αυτή κατείχε τα περισσότερα εδάφη υπό την κατοχή της ή αιμοσταγής Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Όμως με την λήξει του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, όπως είναι γνωστό για Αυτοκρατορία αυτή, αυτή ηττήθηκε κατά κράτους και διαλύθηκε σε πολλά μικρότερα μεταξύ τους κρατίδια, τα οποία δεν είχαν την δύναμη ούτε την ικανότητα να είναι σταθερά από τους ανίκανες μονάρχες, αν και Άραβες. που τα κυβερνούσαν.

Όμως κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου πολλοί από αυτούς τους μονάρχες, ειδικά μετά την ήττα τον Αράβων στον Πρώτο πόλεμο με το Ισραήλ το 1.948 με τα Χριστόν έχασαν από τους Ισραηλινούς και τους διαδέχτηκαν στο θρόνο στην ηγεσία των κρατών αυτών δικτάτορες με πιο γνωστό αυτών της Αιγύπτου, τον Νάσερ.

Ο συγκεκριμένος άνθρωπος είχε το όραμα ότι θα μπορούσε να νικήσει το Ισραήλ, να ενώσει όλους τους Άραβες υπό την ηγεσία του και να φτιάξει ένα μεγάλο ενιαίο Αραβικό κράτος. ελευθερώνοντας και την Παλαιστίνη καί την Ιερουσαλήμ και για τον λόγο αυτό προχώρησε σε πολιτικές ενέργειες που θα ενώνανε τα Αραβικά κράτη μεταξύ τους.

Η πρώτη σκέψη του συγκεκριμένου ανθρώπου ήταν να προσπαθήσει να κάνει μία ένωση μεταξύ της Αιγύπτου και άλλων κρατών που θα είχαν σαν πολιτεύματα παρεμφερή καθεστώτα και ήταν σχετικά κοντά στην Αίγυπτο για να ενωθούν μαζί της.

Η πρώτη προσπάθεια που έκανα ο συγκεκριμένος ηγέτης ήταν να ενώσει την Αίγυπτο μαζί με την Συρία που είχε ένα παρεμφερές καθεστώς, όπως επίσης παράλληλα και με την Υεμένη και να φτιάξουν την πρώτη Αραβική Δημοκρατία από πολλά Αραβικά κράτη, τα οποία σχεδιάζουν ότι θα ακολουθούσαν.

Σαν απάντηση στην συγκεκριμένη ένωση και η μοναρχική Ιορδανία, όπως και το τότε μοναρχικό Ιράκ αποφάσισαν να κάνουν μια δική του ένωση προκειμένου να ανταγωνιστούν τους δικτάτορες, οι οποίοι πίστευαν θα έκαναν πραξικοπήματα για να χάσουν το θρόνο τους.

Όμως καμία από αυτές τις δύο ενώσεις αυτές δεν κατάφερε να μακροημερεύσει και αντίθετα σύντομα αυτές διαλύθηκαν όταν την εξουσία στα κράτη αυτά που είχαν ενωθεί με την Αίγυπτο και με την Ιορδανία έκαναν πραξικοπήματα στρατηγοί, η οποία ήταν ενάντια σε μία τέτοια ένωση,

Αποτέλεσμα των πραξικοπημάτων αυτών ήταν σύντομα η Συρία να αποχωρήσει από την ένωση της με την Αίγυπτο, όπως και το Ιράκ από την Ιορδανία, ενώ λίγο αργότερα ακολούθησε και η Υεμένη από την ένωση με την Αίγυπτο.

Ο Νάσερ έκανε ακόμη μία προσπάθεια φτιάξει μία νέα ένωση, η οποία θα αποτελούνταν από την Υεμένη, όπως επίσης και από την Λιβύη, όμως και αυτή σύντομα απέτυχε λόγω και των ξεχωριστών συμφερόντων που είχαν αυτά τα κράτη μεταξύ τους και τα οποία δεν έλεγαν ενωθούν ακόμη και εναντίον του κοινού τους εχθρού, του Ισραήλ.

Στις μέρες μας μετά τις δυτικές προσπάθειες και ανάμειξη τόσο στην ιδία την Λιβύη, οι δυτικοί κατάφεραν να ξεκινήσει ένας άγριος εμφύλιος πόλεμος και αυτή να διασπάστε σε πολλά κράτη η χώρα αυτή δεν φαίνονται θα μπορέσει να ορθοποδήσει και να ξαναενωθεί σύντομα όπως και τις παραπάνω η περιπτώσεις.

Το ίδιο ακριβό συνέβη και στην περίπτωση του Ιράκ με την εισβολή των Αμερικανών και την πτώση του Σαντάμ Χουσεΐν που και στην περίπτωση αυτή η χώρα έσπασε σε πολλά κρατίδια και εμφύλιος πόλεμος που δεν έχει λήξει μέχρι τις μέρες μας.

Όμως και στις μέρες μας συνέβη άλλη μία ανάμειξη της Δύσης, η οποία μαζί με τους τούρκους και τις πετρομοναρχίες του Κόλπου και το Ισραήλ, στήριξε τους ισλαμιστές της Συρίας, οι οποίοι κατάφεραν να ρίξουν το καθεστώς του Άσαντ και πολύ αναμένουν σύντομα και αυτή η χώρα θα σπάσει και αυτή σε πολλά κρατίδια και θα ξεκινήσει ένας νέος εμφύλιος χωρίς τέλος στην χώρα αυτή.

Πολύ αναμένουν ότι σύντομα το συγκεκριμένο ισλαμικό καθεστώς θα προσπαθήσει να προωθηθεί προς το Ιράκ, τον Λίβανο και την Ιορδανία και να επιβάλει και στις περιοχές αυτές επίσης ένας σκληρό και ισλαμιστικών δικτατορικό καθεστώς, εάν δεν επέμβουν οι Ιρανοί, η Χεζμπολάχ, οι Ρώσοι, οι  Αμερικάνοι και οι Κούρδοι, ενώ ίσως επιτεθεί ακόμα και στο Ισραήλ.

Θα είναι άραγε αυτή η εξέλιξη των πραγμάτων στις μέρες μας; Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά, άλλα μόνο αν λάβουμε όλα τα κατάλληλα μέτρα ως λαός θα αποφύγουμε τις οποίες κακοτοπιές και θα φέρουμε εκ νέου την πολυαγαπημένη μας πατρίδα σε μία κατάσταση ακμής και ευημερίας.