ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ ΗΓΕΤΕΣ ΣΤΟ ΔΙΑΒΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΠΟΥ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΥΠΗΡΕΤΗΣΑΝ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ ΗΓΕΤΕΣ ΣΤΟ ΔΙΑΒΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΠΟΥ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΥΠΗΡΕΤΗΣΑΝ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Όπως είναι γνωστό καθόλου την διάρκεια της ιστορίας υπήρξαν άνθρωποι οι οποίοι υποστήριξαν ότι έκαναν επαναστάσεις στο όνομα ιδανικών και με στόχο την ελευθερία των ανθρώπων οι οποίοι όμως στη συνέχεια εργαλειοποιήθηκαν από τα συστήματα των χωρών τους και αντί να αποδειχθούν ήρωες και ελευθερωτές του λαού τους αποδείχτηκαν στο τέλος πιόνια του συστήματος το οποίο υποτίθεται μάχονταν.

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό το είδους ήταν στην Γερμανία όπως επίσης και στην Γαλλία κατά την διάρκεια του Μάη του 1.968 μετά Χριστόν πολλοί γνωστοί πολιτικοί σαν τον Ντανιέλ Κον Μπεντίτ, όπως επίσης και ο Γιόσκα Φίσερ, ο οποίοι παρίσταναν ότι ήταν εναντίον του πολέμου του Βιετνάμ, όπως επίσης και της δήθεν δεξιά συντηρητικής και δήθεν κακής κοινωνίας και ιδεολογίας που επικρατούσε τότε επί Ψυχρού Πολέμου.

Ιδιαίτερα ο Ντάνιελ Κον Μπεντίτ ήταν αυτός ο οποίος ξεσήκωσε με ένα μέρος των φοιτητών του Γαλλικού και του Γερμανικού λαού και κατάφερε να φέρει σε μεγάλη αναταραχή την χώρα και αν δεν ήταν στην εξουσία ο ικανότητος Πρόεδρος της Γαλλίας και αρχιστράτηγος Κάρολος Ντε Γκολ, θα μπορούσε να καταφέρει ακόμη και να πάρει την εξουσία με επανάσταση στην χώρα αυτή (https://alophx.blogspot.com/2018/11/1968-2018.html, https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_38.html, https://alophx.blogspot.com/2017/09/1789-2016.html).

Ευτυχώς όμως κάτι τέτοιο δεν συνέβη και αντίθετα σύντομα οι επαναστάτες που είχαν ξεσηκωθεί εναντίον του αρχιστράτηγού και Προέδρου Ντε Γκολ και του Γαλλικού λαού πατάχθηκαν, ενώ ο Γαλλικός λαός στις επόμενες εκλογές ψήφισε μαζικά τον αρχιστράτηγό για την εκ νέου Προεδρία του, δείχνοντας με τον τρόπο αυτό ότι οι Γάλλοι δεν επιθυμούσαν ψεύτικες επαναστάσεις από οπορτουνιστές και τυχάρπαστους απατεώνες και δημαγωγούς.

Όμως αυτός ο δήθεν σπουδαίος ήρωας, ο Μπεντίτ, όπως επίσης και ο Φίσερ στην Γερμανία, ενώ θα περίμενε κανείς να γίνουν μέλη κομμάτων τα οποία θα πολεμούσαν το σύστημα όπως έλεγαν και οι ίδιοι το 1.968 μετά Χριστόν, αντίθετα στην συνέχεια και οι δύο έγιναν μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως και ισχυρών καπιταλιστικών κομμάτων σε αυτή.

Συγκεκριμένα ο Μπεντίτ κατάφερε να γίνει μέλος του Ευρωπαϊκού κοινοβουλίου και να παίρνει από αυτό πράα πολλά χρήματα προωθώντας πολλές πολιτικές και πολέμους, ενώ το ίδιο έκανε και ο δήθεν φιλειρηνιστής Γιόσκα Φίσερ από την Γερμανία με τους Πράσινους ως Υπουργός εξωτερικών προώθησε πολέμους στην Γιουγκοσλαβία και αλλού, δείχνοντας ότι στην πραγματικότητα μόνο φιλειρηνιστής δεν ήταν, ούτε αυτός, ούτε ο Μπεντίτ, ενώ το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν να προωθήσουν την καρέκλα τους και να έχουν χρήματα.

Οπότε με βάση την εξέλιξη αυτή πολλοί υποστήριξαν ότι στην πραγματικότητα αυτή δεν έδρασαν για τον Γαλλικό ή τον Γερμανικό λαό, όπως υποστήριζαν στην πραγματικότητα, αλλά ήταν βαλμένοι από το ίδιο το σύστημα προκειμένου να προωθηθούν με τον δήθεν «αγώνα» τους σαν μία εναλλακτική λύση και να ετοιμάσουν νέες πολιτικές και κόμματα τα οποία θα ψήφιζαν με αυτό το τρόπο οι εξαπατημένοι για άλλη μία φορά λαοί τους.

Αλλά φυσικά δεν ήταν μόνο αυτή η περίπτωση στην οποία ένας δήθεν «φιλειρηνικός επαναστάτης» πολιτικός στην συνέχεια στράφηκε στο ακριβώς αντίθετο άκρο και πήρε πολιτικά αξιώματα, ενώ υποτίθεται πολεμούσε το σύστημα και κατάφερε να κάνει ακριβώς τα αντίθετα από αυτά που έχει υποσχεθεί, γινόμενος στην συνέχεια είτε πολιτικός, είτε επιχειρηματίας, ενώ υποτίθεται ότι πολεμούσε και τα ισχυρά καπιταλιστικά συμφέροντα ή ρατσιστικές δήθεν πολιτικές ή και κανονικές.

Άλλο ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό το είδους ήταν ηγέτες των Μαύρων Πανθήρων στην Αμερική (https://alophx.blogspot.com/2024/11/blog-post_10.html), η οποία όπως είναι γνωστό στον Ψυχρό Πόλεμο μαζί με τους ηγέτες του «Έθνους του ισλάμ» με πιο γνωστό από αυτούς τον Malcom X πολεμούσαν, τόσο τους λευκούς όσο και το καπιταλιστικό σύστημα, με σκοπό να τους ρίξουν αλλά και να δημιουργήσουν ένα νέο μαύρο έθνος και να επιτύχουν παντού την αντίθετη από την λευκή ρατσιστική θεωρία, δηλαδή την εξίσου ρατσιστική θεωρεία την δήθεν μαύρης υπεροχής, αφού δεν υπάρχει οπωσδήποτε λευκή, μαύρη, κίτρινη, η κόκκινη ή οποιαδήποτε άλλη υπεροχή με βάση το χρώμα.

Πραγματικά αυτοί επαναστάτησαν ενάντια στην τότε Αμερικανική κυβέρνηση Νίξον και έκαναν και τρομοκρατικές ενέργειες, όμως στο τέλος πατάχθηκαν από το σύστημα και πολύ από αυτούς φυλακίστηκαν ή εξοβελίστηκαν από την πολιτική και κοινωνική σκηνή.

Όμως και αυτοί σε μερικά χρόνια αργότερα αποδείχτηκε ότι όχι μόνο δεν συνέχισαν να πολεμούν το σύστημα και δεν κρατήθηκαν σταθεροί στις ιδέες τους, αλλά έγιναν μεγαλομέτοχοι και στελέχη επιχειρήσεων τα οποία προωθούσαν τον καπιταλισμό και είχαν και πολλούς λευκούς εκτός από μαύρους στις υπηρεσίες τους και αντί για την δήθεν μαύρη υπεροχή που υποστήριζαν, απέδειξαν την υπεροχή μάλλον του χρήματος και της πάρτης τους.

Υπάρχουν όμως και άλλα παραδείγματα αυτού του είδους, στα οποία δήθεν επαναστάτες και άνθρωποι που θα έφερναν την αλλαγή και την δημοκρατία στην χώρα τους, αποδείχθηκαν ότι στην πραγματικότητα δεν έκαναν τίποτα άλλο παρά εξυπηρετούν τον εαυτό τους και το σύστημα.

Αυτός συνέτηκα ιδιαίτερα στην διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου σε χώρες που ήταν υπό την κομμουνιστική δικτατορική κατοχή και πραγματικά χρειαζόταν δημοκρατική αλλαγή, συγκεκριμένα στις χώρες της Πολωνίας, της Τσεχοσλοβακίας και της Ρουμανίας.

Έτσι στην Πολωνία εμφανίστηκε με το συνδικάτο Αλληλεγγύη του Λεχ Βαλέσα, ενώ αντίστοιχα στην Τσεχοσλοβακία ο Πάβελ, οι οποίοι διεκδικούσαν δημοκρατικά δικαιώματα στις χώρες τους, όπως επίσης και να επιτραπεί μια φιλελεύθερη οικονομία σε αυτές.

Και οι δύο αυτοί πολιτική είχαν την άμεση έμμεση στήριξη του Βατικανού και των δυτικών στις πράξεις τους αυτές και πραγματικά κατάφεραν μετά από αρκετούς αγώνες να ρίξουν τα δικτατορικά καθεστώτα των χωρών τους και να φέρουν μία κατά κάποιο τρόπον δημοκρατία.

Στην συνέχεια οι ίδιοι ανέλαβαν την πολιτική εξουσία και δεν φέρθηκαν όμως καθόλου δημοκρατικά και αντίθετα ιδιωτικοποίησαν το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας του λαού τους και τον έφεραν σε μεγάλη οικονομική ανέχεια και καταστροφή και αποδείχθηκαν και αυτοί εξίσου διεφθαρμένοι και άπληστοι το πολιτική, ενώ αποδείχτηκε ότι τόσο αυτοί, όσο και πολλοί άλλοι αντικαθεστωτικοί ηγέτες στο Ανατολικό μπλοκ (δεξιοί, σοσιαλιστές και ακροδεξιοί), χρηματοδοτούνταν από την κυβέρνηση Ρίγκαν.

Το ίδιο ακριβώς συνέβη και στην Ρουμανία, όπου υπήρχε το δικτατορικό καθεστώς των Νικόλαε Τσαουτσέσκου, ο οποίος καταπίεζε τον λαό του, τόσο Ορθόδοξους, καθολικούς αλλά ακόμη και όσους δεν πιστεύαν κάπου, αλλά ήταν απλά αντίθετοι πολιτικά με την καταπιεστική κομμουνιστική δικτατορία της, αφού όχι μόνο δεν επέτρεπε εκλογές στον Ρουμανικό λαό, αλλά παράλληλα και τους είχε φτωχοποίησή σε τεράστιο βαθμό, βάζοντας τους σε προγράμματα του ΔΝΤ (https://alophx.blogspot.com/2018/05/blog-post_79.html), αντίστοιχα με τα μνημόνια της Ελλάδος στην εποχή μας (https://alophx.blogspot.com/2023/05/blog-post_20.html).

Όμως και αυτός ο δικτάτορας δεν κατάφερε να μακροημερεύσει και στο τέλος έπεσε από την εξουσία με ξεσηκωμό των πολιτών και συγκεκριμένη με επανάσταση κατάφερε να ξεκινήσει από την περιοχή Τιμισοάρα στην Ρουμανία, η οποία είχε και πολλούς που Ούγγρους καθολικούς.

Στην περιοχή αυτή όταν ο Ούγγρος καθολικός πάστορας László Tőkés που όταν όμως Ρουμάνος πολίτης και προσπαθούσε να μιλήσεις στους πιστού του στην περιοχής, το καθεστώς του απαγόρευσε τις ομιλίες και προσπάθησε τον φυλακίσει και ξέσπασαν μεγάλες συγκρούσεις οι οποίες επεκτάθηκαν σε όλη την χώρα και στο τέλος ξεκίνησε ένας μίνι εμφύλιος, με τον οποίο έπεσε το καθεστώς του τυραννικού Τσαουτσέσκου και η Ρουμανία απελευθερώθηκε.

Και ο άνθρωπος αυτός είχε την υποστήριξη, όπως οι Βαλέσα Πάβελ και του Βατικανού και αυτό βοήθησε πάρα πολύ στο να υπάρξει δράση και εφοδιασμός των εθελοντών, οι οποία έριξαν το καθεστώς και στην Ρουμανία δημιουργήθηκε μία δημοκρατία, η οποία και αυτή αποδείχτηκε στην συνέχεια απόλυτα διεφθαρμένη, όπως και οι πολιτικοί που την υποστήριζαν, που ήταν πρώην κομμουνιστές που παρίσταναν τους δήθεν «δημοκράτες και αντικαθεστωτικούς».

Όσο για τον συγκεκριμένο καθολικό ιερέα για τον οποίο ξεκίνησε (ήταν η αφορμή για να ξεκινήσει) η Ρουμανική επανάσταση, στο τέλος αυτός έγινε μέλος πολιτικού κόμματος, όπως επίσης και αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής βουλής και προώθησε πολιτικές ακριβώς αντίθετες με αυτές τις οποίες πρέσβευε εκείνη την περίοδο.

Αλλά και στην πατρίδα μας την Ελλάδα υπήρξαν αντίστοιχοι πολιτικοί που παρίσταναν τους δήθεν επαναστάτες, αντιπολεμικούς, αντιμερικανούς και αντιευρωπαίους. Λέγοντας π.χ. «Έξω οι βάσεις του ΝΑΤΟ από την Ελλάδα, ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» και πως οι Αμερικανοί έφεραν την χούντα στην Ελλάδα, μαζί με τους Ευρωπαίους και έπρεπε όλα αυτά να σταματήσουν και αυτοί να φύγουν από την Ελλάδα.

Συγκεκριμένα παραδείγματα αυτού του είδους ήταν ο Κώστας Λαλιώτης, όπως επίσης και η Μαρία Δαμανάκη, οι οποίοι ήταν μέσα στο Πολυτεχνείο και κατά διάρκεια των γεγονότων του Πολυτεχνείου και πήγαν στην Αμερικανική πρεσβεία, ενώ υποτίθεται πως ήταν αντιμερικάνοι και αυτή τους υποδέχτηκε και στην συνέχεια στην Μεταπολίτευση τους δόθηκαν πολύ μεγάλες πολιτικές θέσεις, είτε ως πολιτικοί, είτε ως βουλευτές και Υπουργοί, είτε στο Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, με τεράστιες απολαβές.

Και φυσικά όταν απέκτησαν αυτές τις πολιτικές θέσεις πήραν πάρα πολλά χρήματα και όπως όλοι οι άνθρωποι που αναφέρθηκαν πιο πάνω έκαναν ακριβώς τα αντίθετα από αυτά που πρέσβευαν, αφού έφεραν περισσότερε; βάσεις της Αμερικής στην Ελλάδα, έβαλαν τους την Ελλάδα με το ζόρι στην ΕΕ, ενώ με τις διάφορες κυβερνήσεις που υπηρέτησαν πήραν ένα σωρό χρήματα για τις δήθεν αυτές οι «υπηρεσίες τους» στην Ελλάδα.

Αλλά και άλλοι πολιτικοί οι οποίοι παρίσταναν τους επαναστάτες και ήταν κατά του πολέμου του Βιετνάμ στην Αμερική, όπως και άλλων πολιτικών και κοινωνικών παρεμβάσεων, όπως τα λόγω χάρη οι Κλίντον και Ομπάμα και αυτοί στην συνέχεια αποδείχτηκαν όταν ανέλαβαν την εξουσία, με το σύστημα το οποίο δήθεν πολεμούσαν, ότι ήταν απόλυτα διεφθαρμένοι, φιλοχρήματοι, εξουσιομανείς και φυσικά δεν έκαναν τίποτα από αυτά που υποσχέθηκαν και κατάφεραν τα ακριβώς το αντίθετα από όσα ήθελε ο Αμερικανικός λαός.

Στην ουσία βλέπουμε ότι διεφθαρμένοι πολιτικοί, και απατεώνες ψευτο-επαναστάτες υπήρχαν σε όλες τις χώρες και ξεγέλασαν πολλές φορές τους λαούς τους, παριστάνοντας τους «νέους και άφθαρτους», ενώ στην ουσία ήταν και πράκτορες του συστήματος και με τον τρόπο αυτό δημιούργησαν νέα πολιτικά κόμματα, τα οποία συνέχισαν να εξυπηρετούν και το σύστημα και να εφαρμόζουν τις πολιτικές που το εξυπηρετούσαν.

Και μόνο από ότι φαίνεται εφόσον πέσουν αυτά τα ψευτο-κόμματα και πολιτικοί θα μπορέσει να υπάρξει μία λύση σε όλη αυτή την απαίσια κατάσταση και να αναδειχθούν πραγματικοί πατριώτες στην ηγεσία των κρατών, οι οποία θα φροντίσουν για τα συμφέροντα του λαού τους και όχι φυσικά των Elite των ολιγαρχών, των ξένων και της πάρτης τους.

Θα είναι άραγε αυτή η εξέλιξη των πραγμάτων στις μέρες μας; Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά, άλλα μόνο αν λάβουμε όλα τα κατάλληλα μέτρα ως λαός θα αποφύγουμε τις οποίες κακοτοπιές και θα φέρουμε εκ νέου την πολυαγαπημένη μας πατρίδα σε μία κατάσταση ακμής και ευημερίας.