Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΠΑΝΑΡΑΒΙΣΤΩΝ ΣΥΜΜΑΧΩΝ ΤΩΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ

Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΠΑΝΑΡΑΒΙΣΤΩΝ ΣΥΜΜΑΧΩΝ ΤΩΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Όπως είναι γνωστό καθόλη την διάρκεια της ιστορίας υπήρξαν στην Αραβία αλλά και στις χώρες της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής πολλά εθνικιστικά παναραβικά ή και μπααθιστικά κινήματα τα οποία προσπάθησαν να ενώσουν τους Άραβες κάτω από την ηγεσία τους και παράλληλα να νικήσουν τους Ισραηλινούς και να ανακτήσουν την Ιερουσαλήμ και την Παλαιστίνη.

Τα πιο γνωστά κινήματα αυτού του είδους εκδηλώθηκαν κυρίως σε χώρες της Μέσης Ανατολής με προεξάρχοντάς από αυτές την Συρία, το Ιράκ, την Αίγυπτο όπως επίσης και την Λιβύη, αλλά και την Υεμένη.

Όμως παρόλο που τα κινήματα αυτά και ηγέτες τους όπως και διάδοχοι τους κράτησαν πολλές δεκαετίες, στο τέλος κατέρρευσαν όταν ξεκίνησαν επαναστάσεις των ισλαμιστών που τα έκαναν να πέσουν από την εξουσία και πήραν αυτοί την θέση τους μονίμως ή για μικρότερο χρονικό διάστημα.

Το πρώτο μέρος το οποίο εξερράγη μία τέτοια εξέγερση ήταν η Αίγυπτος στην οποία ο αξιωματικός Νάσερ καθαίρεσε από τον αξίωμα του με πραξικόπημα να διώξει το διεφθαρμένο βασιλιά της χώρας αυτής Φαρούκ και να επιβάλει στην χώρα το δικό του δικτατορικό εθνικιστικό και παναραβικό καθεστώς.

Όμως το πρώτο πράγμα που ήθελε να κάνει ήταν να ξεπλύνει την ντροπή από την ήττα των Αράβων στον πόλεμο με το Ισραήλ το 1.948 μετά Χριστόν και παράλληλα να καταφέρει να νικήσει τους Ισραηλινούς να καταλάβει την Παλαιστίνη και στην συνέχεια και την Ιερουσαλήμ και να ενώσει όλους τους Άραβες υπό την ηγεσία του.

Ατυχώς όμως για τον ίδιο ο πόλεμος ο οποίος σχεδίασε εναντίον του Ισραήλ το 1.967 μετά Χριστόν γύρισε μπούμερανκ για τον ίδιο αφού οι Ισραηλινοί βομβάρδισαν ξαφνικά και χωρίς προειδοποίηση τα αεροδρόμια της Αιγύπτου, της Ιορδανίας και της Συρίας και στην συνέχεια προέλαυσαν προς τις χώρες αυτές.

Οι Αίγυπτος, η Ιορδανία και η Συρία χωρίς αεροπορία δεν κατάφεραν αντισταθούν στον πόλεμο αυτό που εξαπέλυσαν οι Ισραηλινοί και σύντομα αυτή κατάφεραν να καταλάβουν πολλά εδάφη από τις χώρες αυτές στο Σινά, στο Γκολ αν και στην Δυτική Όχθη και στην Γάζα.

Στη συνέχεια και τρεις αυτές χώρες προσπάθησαν να βρουν ένα τρόπο να αντιδράσουν αλλά η μόνες που αποφάσισε να προχωρήσουν σε πόλεμο εναντίον του Ισραήλ ήταν κυρίως η Συρία και η Αίγυπτος που είχαν χάσει σημαντικά τους εδάφη.

Πραγματικά για τον λόγο αυτό όταν προετοιμάστηκαν κατάλληλα σε στρατιωτικό οπλισμό και εκπαίδευση από την Ρωσία και έκαναν συνεννοούμενες και οι δύο μία αιφνιδιαστική επίθεση εναντίον του Ισραήλ η οποία έγινε την μέρα του Γιόμ Κιπούρ.

Η επίθεση αυτή και ο αιφνιδιασμός ήταν επιτυχής αρχικά αφού οι Εβραίοι δεν περίμενα ότι θα λάβουν μία επίθεση από τους εχθρούς τους την συγκεκριμένη χρονική περίοδο του 1.973 μετά Χριστόν και πραγματικά για αντίπαλοι τους κατάφεραν να προελάσουν και να καταλάβουν πολλά εδάφη που είχαν πριν κατακτήσει Ισραηλινοί από αυτούς.

Σύντομα όμως Ισραηλινοί κατάφεραν να αναδιοργανωθούν και να αντεπιτεθούν όταν άρχισαν μάλιστα να έρχονται συνεχώς σε όπλα και πυρομαχικά από τις ΗΠΑ και κατάφεραν να αποκρούσουν τους αντιπάλους τους απειλώντας τους παράλληλα ότι αν αντιστεκόταν και προωθούνταν περισσότερο θα τους έριχναν ακόμη και πυρηνικά.

Στην ουσία ο πόλεμος αυτός έληξε με μία ισοπαλία όλων τον εμπλεκόμενων ημερών και κανείς δεν θα μπορούσε να πει ότι κέρδισε απόλυτα και μάλιστα στη συνέχεια κατάφερε η Αίγυπτος με διαπραγματεύσεις να πάρει πίσω το Σινά και η Ιορδανία μετέπειτα σύναψε και αυτή συνθήκη μετά από μερικές δεκαετίες με το Ισραήλ.

Στην ουσία με αυτό τον τρόπο το όνειρο που είχε ο Νάσερ για ένωση στον Αράβων όχι μόνο δεν έγινε πραγματικότητα, αλλά αντίθετα αυτοί οι πόλεμοι έριξαν το γόητρο του στην Μέση Ανατολή και πολλοί Άραβες και μουσουλμάνοι απομακρύνθηκαν από αυτόν.

Όμως αυτό δεν απέτρεψε άλλα κράτη και ηγέτες ή δικτάτορες και εθνικιστές και παναραβιστές να πάρουν την θέση του Νάσερ και να προσπαθήσουν και αυτοί να ενώσουν του Αρωγές υπό την ηγεσία τους και να ελευθερώσουν την Παλαιστίνη και την Ιερουσαλήμ.

Ο πρώτος ηγέτης που προσπάθησε να πάρει την θέση του Νάσερ και να ενώσει τους Άραβες ήταν ο Σαντάμ Χουσεΐν, ο οποίος προσπάθησε αφού κατάφερα να κάνει το Ιράκ μία σημαντική στρατιωτική και οικονομική δύναμη να βλάψει τους Ισραηλινούς και να βοηθήσει τους Παλαιστινίους και προς όφελος της χώρας του.

Για τον λόγο αυτό ο ίδιος ο Σαντάμ Χουσεΐν χρηματοδότησε πολλές Πανεπιστημιακές οργανώσεις, τόσο πατριωτικές όπως ήταν η Φατάχ του Αραφάτ, όσο επίσης και παράλληλα και τρομοκρατικές όπως ήταν οι οργάνωση του Αμπού Νίντζα.

Η κατάσταση αυτή συνεχίστηκε για αρκετό καιρό, όμως σύντομα ο Σαντάμ έκανε το λάθος να εισβάλει στο Κουβέιτ και όλη η Δύση επιτέθηκε εναντίον του με πολλούς συμμάχους και να τον νίκησε κατάρατους ολοκληρωτικά.

Σαν να μην ήταν όλα αυτά αρκετά σύντομα ξέσπασε και ο Δεύτερος Πόλεμος εναντίον του Ιράκ μετά από περίπου μία δεκαετία, στο τέλος του οποίου ο Σάντα Χουσεΐν έπεσε από την εξουσία μαζί με το καθεστώς του και χώρα του στην ουσία καταστράφηκε και ξεκίνησε ένας άγριος εμφύλιος πόλεμος σε αυτή.

Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα μετά από αρκετά χρόνια εμφυλίου να αναδειχθεί μία ισχυρή ισλαμική οργάνωση, το ISIS, το οποίο επιτέθηκε με μανία και κατέλαβε πολλές περιοχές του Ιράκ και προελάσει και προς την Μουσούλη και μόνο στην περίπτωση αυτή η επέμβαση των Αμερικανών και των Ρώσων, όπως επίσης και τον Κούρδων και των Ιρανών κατάφερε να αποτρέψει την πτώση αυτής της χώρας στους ισλαμιστές ολοκληρωτικά και στο τέλος το ISIS ηττήθηκε.

Ένας άλλος ηγέτης ο οποίος προσπάθησε και αυτός με τον πλούτο του, όπως και ο Σαντάμ Χουσεΐν και το πετρέλαιο της χώρας του να κάνε ισχυρή την χώρα του και να ενώσει όλους τους Άραβες και να νικήσει το Ισραήλ, ήταν ο Μουμούρη Καντάφι στην Λιβύη.

Και αυτός προσπάθησε να χρηματοδοτήσει Παλαιστινιακές οργανώσεις, προκειμένου να χτυπήσει με αυτές τις το Ισραήλ και να το κάνει ευάλωτο στην ουσία από αυτές, ενώ χρηματοδοτούσε και άλλες χώρες με το πετρέλαιο του που ήταν εναντίον του Ισραήλ, αλλά επίσης και πολλές δικτατορικές, μουσουλμανικές και μη.

Στο τέλος όμως μετά την λήξη του Ψυχρού Πολέμου και μην έχοντας πια την συμμαχία της Ρωσίας, ο Καντάφι σταμάτησε και αυτός να χρηματοδοτεί μέχρι ενός σημείο τους Παλαιστίνιους και προσπάθησε να έρθει σε συνεννόηση με την Δύση.

Αυτό όμως δεν κατέστη εφικτό και στην συνέχεια όταν ξεκίνησε η λεγάμενη «Αραβική Άνοιξη» ή αλλιώς «ισλαμικός χειμώνας» στο 2011 μετά Χριστόν και η Δύση επενέβη εναντίον του Καντάφι στην Λιβύη και στήριξε του ισλαμιστές, θέλοντας να πάρει τα πετρέλαια της χώρας αυτής και στο τέλος με τον εμφύλιο που ξέσπασε μετά τους βομβαρδισμούς και του ΝΑΤΟ το κατάφερε και ο Καντάφι έπεσε μαζί με το καθεστώς του, ενώ στο τέλος ο ίδιος λιντσαρίστηκε από τους αντιπάλους, του όταν αυτοί τον συνέλαβαν.

Όμως και στην περίπτωση αυτή η χώρα διαμελίστηκε από τον πόλεμο αυτό σε πολλά κομμάτια και ξεκίνησε σύντομα ένας άγριος εμφύλιος πόλεμος και αυτή κοντεύει να διαλυθεί με το ένα μέρος στην Δύση να είναι ισλαμικό και το άλλο στην Ανατολή να βρίσκεται από την ηγεσία του ικανού στρατηγού Χάφταρ.

Η τρίτη σημαντική περιοχή στην οποία προσπάθησε ένας ηγέτης της να ενώσει τους Άραβες και να πολεμήσει και να νικήσει το κράτος του Ισραήλ και να ελευθερώσει την Παλαιστίνη ήταν η Συρία του Χάφεζ Αλ Άσαντ.

Ο ηγέτης αυτός αν και πολέμησε το Ισραήλ, αλλά δεν κατάφερε να πάρει πίσω τα εδάφη του Γκολ αν που είχε χάσει η Συρία και για τον λόγο αυτό οι ισλαμιστές εξεγέρθηκαν για να τον ρίξουν από την εξουσία, όμως απέτυχαν όταν τους διάλυσε μετά από μία σκληρή εξέγερση.

Η περιοχή της Συρίας ησύχασε για περίπου 30 χρόνια όμως το 2011 μετά Χριστόν με την «Αραβική Άνοιξη» ή αλλιώς «ισλαμικό χειμώνα» ισλαμιστές εξεγέρθηκαν εναντίον του γιου του Χάφεζ, του Μπάσαρ Αλ Άσαντ.

Σύντομα ισλαμιστές του ISIS κατάφεραν να προελάσουν σε μεγάλο βαθμό μέσα στην ίδια την χώρα αυτή, αλλά παρόλα αυτά η έγκαιρη επέμβαση των Ρώσων, των Ιρανών όπως επίσης και της Χεζμπολάχ κατάφερνέ μαζί και τους βομβαρδισμούς τους Αμερικάνων να νικήσουν τον ISIS και να καταλάβουν και να απελευθερώσουν πολλές πόλεις της χώρας αφής μέχρι την οριστική συντριβή της οργάνωσης αυτής των ισλαμιστών.

Όμως αυτή η σημαντική νίκη προκάλεσε τον εφησυχασμό του Συριακό καθεστώτος, το οποίο έκανε το μεγάλο λάθος να αποστρατεύσει μεγάλο μέρος του στρατού, πιστεύοντας ότι δεν θα ξανά-αντιμετωπίσει το ίδιο πρόβλημα και ξέρεις τον ισλαμιστών στο προσεχές μέλλον.

Οπότε οι δυτικοί εκμεταλλευόμενοι αυτή την φορά και με πιο έξυπνο τρόπο το γεγονός ότι οι Ρώσοι από την μία πολεμούσαν στην Ουκρανία και δεν μπορούσαν στείλουν μεγάλο μέρος του στρατού τους στην Συρία όπως επίσης και το γεγονός ότι η Χεζμπολάχ είχε πολλά προβλήματα και πόλεμο στον Λίβανο αυτή την φορά, επιτέθηκαν μέσω των ισλαμιστών στην Συρία, οι οποίοι δεν είχαν αντιμετωπίσουν αξιόλογος αντιπάλους.

Πραγματικά μετά από προέλαση μόνο λίγο το ημερών κατάφεραν να νικήσουν πολλές Συριακές δυνάμεις και να καταλάβουν πολλές και μεγάλες και σημαντικές πόλεις, όπως λογού χάριν το Χαλέπι, την Χολμς και στο τέλος να φτάσουν και να πολιορκήσουν την ίδια την Δαμασκό.

Στην ουσία στις περιοχές αυτές οι ισλαμιστές δεν συνάντησαν καμία αξιόλογη αντίδραση από το Συριακό στρατό, ο οποίος άρχισε σιγά-σιγά να διαλύεται, ενώ όλοι περιμένων ότι τόσο το καθεστώς όσο και οι Πραιτοριανοί αυτού θα πολεμούσαν σκληρά προκειμένου να κρατήσουν τις θέσεις και τις πόλεις τους στην Συρία.

Παρόλα αυτά κάτι τέτοιο δεν συνέβη και ακριβώς αντίθετα θα μπορούσε να πει κανείς η μία πόλη μετά την άλλη παραδίδονταν μαζικά, ενώ ακόμα και οι Σύροι στρατιώτες πετούσαν τα όπλα τους και τις στολές τους και είτε παραδίδονταν στους ισλαμιστές, είτε ενώνονταν μαζί τους σε ένα σε μία ξέφρενη προέλευση που είχαν ξεκινήσει αυτοί.

Τελικά της 8 Δεκεμβρίου το 2024 μετά Χριστόν οι ισλαμιστές κατάφεραν υπό την ηγεσία του ηγέτη τους Αλ Κουλάνει να καταλάβουν την Δαμασκό και στην ουσία με τον τρόπο αυτό έπεσε το καθεστώς Άσαντ, το οποίο κυβερνούσε για περίπου μισό Αιώνα την Συρία.

Πολύ αναμμένων ότι μετά από αυτή την πολύ μεγάλη νίκη, όπως επίσης και την κατάληψη πολλών αποθηκών οπλισμού του Συριακού καθεστώτος και την ενίσχυση του στρατού τους, οι ισλαμιστές μπορούν να καταλάβουν ή να προσπαθήσουν να καταλάβουν και άλλες περιοχές, όπως λόγου χάρη την Ιορδανία, τον Λίβανο, το Ιράκ κ.λ.π - και να επιβάλλουν και σε αυτές ισλαμικά καθεστώτα.

Άλλοι υποστηρίζουν ότι αυτή η μεγάλη νίκη των ισλαμιστών θα εμπνεύσει παρεμφερές εξεγέρσεις αφού πρώτα λάβουν οπλισμό και εκπαίδευση και σε άλλες περιοχές του μουσουλμανικού κόσμου, οι οποίες παλαιότερα είχαν και αυτές δικτατορικά ή άλλα μοναχικά καθεστώτα.

Συγκεκριμένα το ίδιο πράγμα θα μπορούσε να συμβεί στο Ιράκ, το οποίο γειτνιάζει και είναι πολύ κοντά στην Συρία, στον Λίβανο, όπως επίσης και στην Ιορδανία και με τον τρόπο αυτό θα καταφέρουν οι ισλαμιστές να δημιουργήσουν μία μεγάλη ισλαμική Αυτοκρατορία που θα περιλάβαινε τα εδάφη αυτά (https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_20.html).

Οι ισλαμιστές εάν καταφέρουν και καταλάβουν επίσης και τον Λίβανο με την βοήθεια της Τουρκίας, θα μπορούσαν να συγκρουστούν με το Ισραήλ και να προσπαθήσουν να καταλάβουν τα εδάφη του Γκολάν (από τα οποία κατάγεται ο Γκουλάνι), όπως επίσης και να φτάσουν μέσω Ιορδανίας στην Δυτική όχθη και στην Ιερουσαλήμ, στην οποία πως γνωστόν ο ίδιος ο Ερντογάν θέλει να ανακηρυχθεί ηγέτης όλων των μουσουλμάνων.

Εννοείται βέβαιο ότι σε μια τέτοια περίπτωση το πιθανότερο είναι ότι θα εξαγριώσει τους Ισραηλινούς και να πάθει ακριβώς ότι κι ο Άσαντ, τον οποίο πώς είναι γνωστό μία μέρα πριν την αρχή του ξεκινήματος της πτώσης της Συρίας, τον είχε προειδοποιήσει ο Νετανιάχου ότι θα είχε πολύ κακό τέλος αυτός και το καθεστώς του.

Θα είναι άραγε αυτή η εξέλιξη των πραγμάτων στις μέρες μας; Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά, άλλα μόνο αν λάβουμε όλα τα κατάλληλα μέτρα ως λαός θα αποφύγουμε τις οποίες κακοτοπιές και θα φέρουμε εκ νέου την πολυαγαπημένη μας πατρίδα σε μία κατάσταση ακμής και ευημερίας.