ΠΩΣ ΤΟ ΜΕΓΑΛΩΜΑ ΣΥΝΟΡΩΝ ΚΡΑΤΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΡΡΟΦΗΣΗ ΑΛΛΩΝ ΚΡΑΤΩΝ ΣΥΝΤΕΛΕΣΕ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΚΡΑΤΗ ΠΟΥ ΑΠΕΚΤΗΣΑΝ ΚΟΙΝΑ ΣΥΝΟΡΑ

ΠΩΣ ΤΟ ΜΕΓΑΛΩΜΑ ΣΥΝΟΡΩΝ ΚΡΑΤΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΡΡΟΦΗΣΗ ΑΛΛΩΝ ΚΡΑΤΩΝ ΣΥΝΤΕΛΕΣΕ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΚΡΑΤΗ ΠΟΥ ΑΠΕΚΤΗΣΑΝ ΚΟΙΝΑ ΣΥΝΟΡΑ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Όπως είναι γνωστό καθόλη την διάρκεια της ιστορίας υπήρχαν πολλά κινήματα και χώρες οι οποίες πιστεύοντας ότι αν κατακτούσαν κάποια άλλα εδάφη θα ήταν ασφαλής και ειδικά άμα μεγάλωναν σε πολύ μεγάλο βαθμό τα σύνορα τους.

Όμως πολλές φορές αυτό που δείχνει ότι δεν ήταν ακριβές και αντί αυτές εκστρατείες που έκανε αυτές οι χώρες να τους φέρουν την ασφάλεια και την ειρήνη που περίμεναν συνέβη ακριβώς το αντίθετο και κατάκτηση εδαφών τους έφερε στην συνέχεια να έχουν κοινά σύνορα με μάλλον πιο επικίνδυνος εχθρούς, οι οποίοι σύντομα επιτέθηκαν στα εδάφη τους και κατάλαβαν πολλά από αυτά.

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα μιας τέτοιας περίπτωσης συνέβη με την Αυτοκρατορία της Ρωμανίας, η οποία όπως είναι γνωστόν το καιρό του Βασίλειου του Δευτέρου του Βουλγαροκτόνο είχε καταφέρει να επεκταθεί για να καταλάβει πάρα πολλές περιοχές.

Συγκεκριμένα, ο Βασίλειος ο δεύτερος ο Βουλγαροκτόνος είχε καταφέρει να νικήσει τους Βούλγαρους για να εδραιώσει την πάρα πολύ την επιρροή της Ρωμανίας στα Βαλκάνια και να την καταστήσουν την πιο ισχυρή περιοχή ισχυρή δύναμη στο χώρο αυτό.

Στην περιοχή της Ανατολής κατάφερε επίσης να νικήσει τους Άραβες και να φτάσεις σχεδόν μέχρι την Δαμασκό νικώντας του Φατιμίδες ισλαμιστές του φανατικού χαλίφη Αλ Χακίμ, ενώ και στον Καύκασο κατάφερε να προσαρτήσει τα Βασίλεια της Αρμενίας, όπως επίσης και της Ιβηρίας, της σημερινής Γεωργίας και να έχει και ένα σύνορα με την Περσία.

Και όσο ζούσε ο Βασίλειος ο Δεύτερος ο Βουλγαροκτόνος, ο οποίος έχει καταφέρει παράλληλα δημιουργήσει ένα πανίσχυρο στρατό και μία πάρα πολύ ισχυρή οικονομία, δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα για την Αυτοκρατορία της Ρωμανίας.

Όταν όμως ανέλαβαν την εξουσία στην χώρα αυτή ανίκανοι διάδοχοι, οι οποίοι αποστράτευσαν μεγάλο μέρος του στρατού και στο σημερινό Ιράν εμφανίστηκαν οι Σελτζούκοι Τούρκοι, τότε τα πράγματα άλλαξαν γιατί αυτοί βλέποντας ότι είχαν κοινά σύνορα  με την Ρωμανία εισέβαλαν σε αυτό.

Και με τον στρατό της Ρωμανίας αποδυναμωνόμενο, αποστρατευμένο ή ακόμα και διαλυμένο, αφού οι τότε Αυτοκράτορες είχαν αρχίσει να προσλαμβάνουν μισθοφόρους στην θέση των ικανών πατριωτών Ακριτών, οι Τούρκοι κατάφεραν να κάνουν μία άνετη προέλαση και να καταλάβουν πολλές πόλεις και εδάφη της Ρωμανίας.

Στην συνεχεία, ικανοί Αυτοκράτορες της Ρωμανίας προσπάθησαν να τους αντιμετωπίσουν και τα κατάφεραν σε μεγάλο βαθμό, όπως ο Ρωμανός ο Δ΄ ο Διογένης, ο οποίος όμως προδόθηκε από τους Δούκες την ώρα της μάχης και έχασε την μάχη του Μάντζικερτ με προδοσία, έτσι ώστε αυτοί να καταλάβουν την εξουσία, αδιαφορώντας εάν με τον τρόπο αυτό θα καταστρέφονταν ίδια τους η πατρίδα και αποδεικνύει ότι ήταν μεγάλοι προδότες, έχοντας και την βοήθεια του Μιχαήλ Ψελλού.

Αλλά και παρόλες τις προσπάθειες που έκανα στην συνέχεια οι Κομνηνοί προκειμένου να αποκρούσουν τους Τούρκους, στο τέλος όταν ηττήθηκαν στο Μυριοκέφαλο και αυτοί τελικά ανεπιτυχώς και οι Τούρκοι συνέχισαν την προέλασή τους και κατέλαβαν πολλά εδάφη της Μικράς Ασίας.

Υπήρξε μία σύντομη αναλαμπή όταν την εξουσία στην Ρωμανία την είχαν οι Λασκαρίδες και κυρίως ικανότατος Ιωάννης Βατάτζης, όμως όταν την εξουσία ανέλαβαν οι Παλαιολόγοι με τους εμφυλίους και την αποστράτευση των Ακριτών εκ νέου από τον Μιχαήλ Παλαιολόγο και τον γιο του Ανδρόνικο τον Δεύτερο σε Βαλκάνια και Μικρά Ασία αντίστοιχα, όπως και την διάλυση του στόλου στο τέλος η Αυτοκρατορία της Ρωμανίας που είχε πέσει πιο πριν στα χέρια των Σταυροφόρων, όπως και η Κωνσταντινούπολη, στο τέλος έπεσε στα χέρια των Τούρκων και καταστράφηκε.

Την ίδια ακριβώς πορεία συνάντησαν στην συνέχεια και οι Οθωμανοί Τούρκοι όταν σουλτάνος τους ήταν ο Βαγιαζήτ ο Πρώτος ο Κεραυνός, ο οποίος είχε καταφέρει να καταλάβει πολλά βυζαντινά εδάφη στην Μικρά Ασία, όπως επίσης και στην Συρία και στο Ιράκ για να γίνει ένας πανίσχυρος ηγέτης στην συγκεκριμένη περιοχή.

Σύντομα επεκτάθηκε μέχρι και τα εδάφη της Συρίας, τα οποία κατάφερε να καταλάβει σε μεγάλα βαθμό, ειδικά αυτά που βρίσκονταν κοντά στα σύνορα του και με τον τρόπο αυτό ήρθε σε κοινή επαφή με τον Μογγολικό στρατό του Ταμερλάνου.

Ο Μογγόλος αυτός ηγέτης ήταν εκτός από ικανότατος στρατιωτικός, αλλά και μεγάλος σφαγέας, όπως και ο Τσενγκνέ Χαν και ο ίδιος ο Βαγιαζήτ, ο οποίος φιλοδοξούσε να ανασυστάσεις την Αυτοκρατορία του Τζένκινς Χαν καταλαμβάνοντας Σις περιοχές και τις φυλές που είχε αυτός υπό την ηγεσία του, μία από τις οποίες ήταν οι Τούρκοι.

Πραγματικά σύντομα αυτή οι 2 ηγέτες ήρθαν σε σύγκρουση μεταξύ τους πιστεύοντας και οι δύο ακράδαντα στο ότι είχαν έναν πολύ ικανό τον στρατό και θα μπορούσαν εύκολα να νικήσουν τον αντίπαλο τους ότι αυτό τους έκανε και συγκρούστηκαν στην άγκυρα,

Στην περιοχή αυτή ο Ταμερλάνος αν και είχε λιγότερο στρατό, εφαρμόζοντας μια έξυπνη στρατιωτική τακτική, κατάφερε να εξαντλήσει και να επιτεθεί την κατάλληλη στιγμή στον αντίπαλό του και να διαλύσει το στρατό του νικώντας τον κατά κράτος και συλλαμβάνοντας τον μάλιστα αιχμάλωτο.

Ο σουλτάνος Βαγιαζήτ υπέστη όλους τους εξευτελισμούς και τις ταπεινώσεις από τον Ταμερλάνο (https://alophx.blogspot.com/2019/06/blog-post.html), όπως επίσης και οι γυναίκες; και τα παιδιά του, τα οποία αυτός είχε πιάσει αιχμάλωτα επίσης και στο τέλος αυτοκτόνησε, ενώ οι γιοι του τον οποίων καταστράφηκε η Αυτοκρατορία έριζαν μεταξύ τους έναν εμφύλιο πόλεμο για την εξουσία και μόνο ο θάνατος του Ταμερλάνου και ανάληψη της εξουσίας από τον Μωάμεθ τον Πρώτο απέτρεψαν την πλήρη διάλυσης της Αυτοκρατορίας αυτής.

Υπήρξε όμως και άλλη μία περίπτωση στην οποία όταν ένα κράτος κατέλαβε πολλά και εδάφη ήρθε σε σύγκρουση και απέκτησε κοινά σύνορα με έναν άλλο, κάτι το οποίο στο τέλος κατάφερε και να το διαλύσει.

Αυτό συνέβη στις μέρες μας με τον πόλεμο στην Συρία, χάρη στον οποίο ισλαμιστές κατάφεραν καταλάβουν πολλές πόλεις της Συρίας, ακόμα και την ίδια την Δαμασκό με την βοήθεια της Δύσης, του Ισραήλ, των Πετρομοναρχιών του Κόλπου, αλλά και των Τούρκων του Ερντογάν που είναι και αυτός ισλαμιστής.

Ο Ερντογάν πανηγύρισε πιστεύοντας ότι με την κατάκτηση της Συρίας και της Δαμασκού ο ίδιος θα μπορούσε να γίνει κατά κάποιο τρόπο ένας νέος χαλίφης του ισλάμ και να ενώσει όλους τους Άραβες υπό την ηγεσία του και της χώρας του της Τουρκίας.

Όμως ξέχασε να τσεκάρει και να ελέγξει ότι κατακτώντας την Δαμασκό και την Συρία να με τους ισλαμιστές, που στην ουσία είναι πράκτορες του, απέκτησε για πρώτη φορά και κοινά σύνορα με το Ισραήλ που είναι μία χώρα η οποία θεωρεί αρνητικό, τόσο τον εθνικισμό, όσο τον παναραβισμό και τον μπααθισμό, αλλά και τον ισλαμισμό πάρα πολύ μεγάλους εχθρούς του.

Ο Ερντογάν είναι από την άλλη να σημαντικός ισλαμιστής, ο οποίος όπως θέλει έχει κατακτήσει πολλές περιοχές και να ελευθερώσει την Δυτική Όχθη, την Γάζα και την Ιερουσαλήμ, όπως επίσης και την περιοχή του Γκολάν και την Παλαιστίνη από το Ισραήλ, στην ουσία κατακτώντας και διαλύοντάς το.

Οπότε δεν είναι καθόλου απίθανο ο Ερντογάν να προσπαθήσει να σύρει τον στρατό των ισλαμιστών που ελέγχει στην Συρία να καταλάβει και άλλες περιοχές, όπως λόγω χάρη την Ιορδανία ή το Ιράκ και να χτυπήσει τους Κούρδους, αλλά χτυπώντας και τους σίτες μουσουλμάνους.

Στην συνέχεια ή παράλληλα με όλα αυτά θα προσπαθήσει λένε κάποιοι να επιτεθεί ακόμα και στο ίδιο το Ισραήλ, χτυπώντας το με έμμεσο τρόπο και λέγοντας ότι αυτά τα κάνουν οι ισλαμιστές τους οποίους τάχα ο ίδιος δεν ελέγχει.

Εννοείται βέβαια ότι σε περίπτωση που αποφασίσει ο Ερντογάν να επιτεθεί στο Ισραήλ είναι σχεδόν βέβαιο ότι το Ισραήλ μα αντιδράσει και θα βρει κάποιο τρόπο σύντομα να φέρει τον Ερντογάν ένα ακόμα βήμα πιο οντά στον τάφο αντί να δει το όνειρό του να γίνει πραγματικότητα, δηλαδή στο να γίνει ο χαλίφης όλων των μουσουλμάνων.

Αυτό είναι κάτι που μπορεί να επιτύχει τόσο με την οργάνωση ενός πραξικοπήματος από τους και κεμαλικούς εναντίον του, επιτυχημένο αυτή την φορά και όχι αποτυχημένος το 2016 με τα Χριστόν αλλά και με άλλους τρόπους (https://alophx.blogspot.com/2017/04/16-2017.html) ή οργανώνοντας την δολοφονία του Ερντογάν.

Παραδείγματος χάρη με την ενέργεια ενός εμφυλίου πολέμου μέσα στην ίδια την Τουρκία που θα την αποδυναμώσει με την εξέγερση και των Κούρδων και με την δημιουργία ενός εσωτερικού μέτωπού, ακόμα και με την ίδρυση κράτους ακόμα και στην ίδια στην Τουρκία.

Ή θα μπορούσε να απλά να οργανώσει την δολοφονία του Ερντογάν και να τον αντικαταστήσει με έναν ελεγχόμενο τούρκο ηγέτη ή να φροντίσει με κάποιο τρόπο να χάσει αυτός τις εκλογές και οι κεμαλικοί να αναλάβουν (που είναι τελείως φιλοδυτικοί) την εξουσία.

Θα είναι άραγε αυτή η εξέλιξη των πραγμάτων στις μέρες μας; Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά, άλλα μόνο αν λάβουμε όλα τα κατάλληλα μέτρα ως λαός θα αποφύγουμε τις οποίες κακοτοπιές και θα φέρουμε εκ νέου την πολυαγαπημένη μας πατρίδα σε μία κατάσταση ακμής και ευημερίας.