ΠΩΣ ΚΡΑΤΗ ΠΟΥ ΕΧΑΣΑΝ ΤΙΣ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΕΣ ΚΑΙ ΕΔΑΦΗ ΤΟΥΣ ΑΝΤΕΠΙΤΕΘΗΚΑΝ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΝΑΚΑΤΕΛΑΒΑΝ ΚΑΙ ΕΓΙΝΑΝ ΞΑΝΑ ΙΣΧΥΡΑ

ΠΩΣ ΚΡΑΤΗ ΠΟΥ ΕΧΑΣΑΝ ΤΙΣ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΕΣ ΚΑΙ ΕΔΑΦΗ ΤΟΥΣ ΑΝΤΕΠΙΤΕΘΗΚΑΝ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΝΑΚΑΤΕΛΑΒΑΝ ΚΑΙ ΕΓΙΝΑΝ ΞΑΝΑ ΙΣΧΥΡΑ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Όπως είναι γνωστό καθόλη την διάρκεια της ιστορίας υπήρξαν Αυτοκρατορίες που έχασαν πολλά εδάφη τους, την πρωτεύουσα τους ή και τα δύο μαζί και προσπάθησαν μετά από εμφυλίους ή και εξωτερικούς πολέμους να ανακαταλάβουν αυτές και τα εδάφη τους.

Μία πρώτη προσπάθεια αυτού του είδους έγινε στην Ρωμανία επί του Αυτοκράτορα Ιουστινιανού του Α΄ του Μέγα, ο οποίος προσπάθησε να επανένωσε τα χαμένα από τους Γερμανούς βαρβάρους εδάφη της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, όπως και την πρωτεύουσα της, την Πρεσβύτερη Ρώμη.

Για τον λόγο αυτό έστειλε τον ικανότατο στρατηγό του Βελισάριο να ξεκινήσει το έργο την ανασύστασης της εδαφικής και πολιτικής, οικονομικής, στρατιωτικής και εδαφικής ανασύστασης των παλαιών συνόρων. πληθυσμών και έκτασης Αυτοκρατορίας τους, αφού πρώτα πάταξαν οριστικά κάθε αντιπολίτευση καταστέλλοντας την «Στάση του Νίκα».

Με εισβολές και πραξικοπηματικά οι Γερμανοί βάρβαροι (Οδάκραος των Ερούλων και Θεοδώριχος των Οστρογότθων στην Ιταλία, Γεζέριχος των Βάνδαλων στην Καρχηδόνα κ.λ.π.), κατέλαβαν είτε με εισβολές, είτε πραξικοπηματικά τα εδάφη της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

Και στις δύο παραπάνω περιπτώσεις, υπήρξε άγρια καταπίεση των Ορθόδοξων Χριστιανών από τους κατακτητές (οι οποίοι τόσο πολύ καταπιέζονταν που ζητούσαν την επέμβαση της Ρωμανίας για να ελευθερωθούν από την τυραννία της μειοψηφίας των κατακτητών και να ενωθούν με τους αδερφούς τους), οι οποίοι ήταν αιρετικοί ή παπικοί αιρετικοί μετέπειτα.

Η επέμβαση αυτή πράγματι συνέβη, ενώ και στις δύο παραπάνω περιπτώσεις, οι καταπιεσμένοι επί πολλά έτη από την τυραννία των κατακτητών υποδέχθηκαν στις περιοχές που η πλειοψηφία ήταν Ρωμαϊκής καταγωγής ως ελευθερωτές, με πρώτη την επιτυχή εκστρατεία του Βελισάριου στην Καρχηδόνα.

Στην Ιταλία οι Οστρογότθοι, ιδίως λάμβαναν βοήθεια από τους Φράγκους όταν ξεκίνησαν οι πόλεμοι της Ρωμανίας με τους Οστρογότθους για την απελευθέρωση της Ιταλίας για να εμποδίσουν τον Ιουστινιανό να εκπληρώσει το όραμα του.

Στο τέλος, ο Βελισάριος, αλλά και ο Ναρσής κατάφεραν να διαλύσουν ολοκληρωτικά τον στρατό των Οστρογότθων και των Φράγκων συμμάχων τους στην μάχη του Βολτούρνου ποταμού, με συνέπεια την διάλυση κάθε εστίας αντίστασης και ανταρτοπόλεμου, ενώ νωρίτερα είχε καταληφθεί και η Ρώμη και είχαν εξοντωθεί όλοι οι Οστρογότθοι πολιτικοί και στρατιωτικοί ηγέτες (https://alophx.blogspot.com/2023/06/blog-post_13.html).

Ένα αντίστοιχο γεγονός συνέβη και στην Ρωμανία μετά την κατάληψη της Πόλης από τους Σταυροφόρους το 1.204 μ.Χ. Τότε, ο ικανός Αυτοκράτορας της Νικαίας που δημιουργήθηκε μετά την πτώση της Πόλης, ο Θεόδωρος Λάσκαρης, συνέχισε τον πόλεμο με τους Σταυροφόρους και τους Σελτζούκους Τούρκους.

Επίσης τα επόμενα χρόνια ασχολήθηκε ενεργά με την οργάνωση του κράτους του, την ενίσχυση της οικονομίας και του στρατού πάνω σε υγιείς βάσεις και την προετοιμασία της ανακατάληψης της Κωνσταντινούπολης. Ως διάδοχο του, επέλεξε τον Ιωάννη τον Βατατζή δίνοντάς του την κόρη του ως σύζυγό.

Ο Βατατζής νίκησε τους αντιπάλους που επιβουλευόταν τον θρόνο του και στην συνέχεια κέρδισε σε μάχες τους Λατίνους, οι οποίοι έχασαν τις περισσότερες Μικρασιατικές κτίσεις τους, μετέφερε τον πόλεμο στα Ευρωπαϊκά λατινοκρατούμενα εδάφη, άρχισε την ανακατάληψη των νησιών του Αιγαίου,  κυρίευσε αρκετές πόλεις της Θράκης, ανακατέλαβε την Αδριανούπολη, εκδίωξε τους Φράγκους, εκστράτευσε κατά της Θεσσαλονίκης, την πολιόρκησε και την κατέλαβε, οι εχθροί του στην Μικρά Ασία σαρώθηκαν από την εισβολή των Μογγόλων και  κέρδισε τον πόλεμο κατά των Βουλγάρων (https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_23.html).

Όλοι οι ηγέτες της Νικαίας κατάφεραν με πολλούς αγώνες να ανορθώσουν την Ρωμανία και μόνο χάρις στο έργο αυτών κατάφερε ο Μιχαήλ ο Η΄ Παλαιολόγος μετά τον θάνατο του Ιωάννη Βατάτζη να απελευθερώσει την Πόλη και να ανασυστάσεις την Ρωμανία εκδιώκοντας τους Σταυροφόρους (https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_23.html, https://alophx.blogspot.com/2024/02/blog-post_3.html).

Το 1917 μ.Χ. ήταν μία πολύ δύσκολη χρονιά για την Ρωσία. Τον Οκτώβριο του ίδιου έτους, ο Βλάντιμηρ Λένιν με την οικονομική υποστήριξη της Γερμανίας προχώρησε με τους οπαδούς του σε πραξικόπημα (που μετέπειτα βαφτίστηκε Οκτωβριανή Επανάσταση), εκμεταλλευόμενος την απελπισία, την τεράστια οικονομική δυσπραγία, και την αδιαφορία για τα πολικά τεκταινόμενα της συντριπτικής πλειοψηφίας του πληθυσμού, κάτι που είχε σαν αποτέλεσμα την πτώση της αδύναμης και διεφθαρμένης της τότε φιλοδυτικής κυβέρνησης του Κερένσκι.

Αμέσως μετά την πραξικοπηματική κατάληψη της Μόσχας και της δεύτερης πρωτεύουσας της Ρωσίας, της Αγίας Πετρούπολης, ο Λένιν σύνηψε ειρήνη με τους Γερμανούς παραχωρώντας τους σημαντικά εδάφη και πληθυσμούς της χώρας του, ενώ παράλληλα έβγαλε και την χώρα του από τον πόλεμο στο πλευρό των συμμάχων.

Ύστερα προχώρησε σε εθνικοποίηση της βιομηχανίας και της γης, με στόχο όπως έλεγε να τις μοιράσει στον λαό (αλλά στην πραγματικότητα στους λιγοστούς κομματικούς οπαδούς του), ενώ προχώρησε επίσης στην εκδίωξη όλων των επιχειρήσεων Δυτικών συμφερόντων (αντίπαλων των Γερμανών εργοδοτών του) από την χώρα. Έτσι η Ρωσία εξήλθε ηττημένη από τον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο.

Το 1.918 μ.Χ. εκμεταλλευόμενος την πτώση των αφεντικών του στην Γερμανία, λόγω της ήττας της χώρας αυτής στον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο,  αυτονομήθηκε, και έβαλε σαν στόχο την δημιουργία μίας ισχυρής ένωσης κρατών, ελεγχόμενη από τον ίδιο, την ανακατάληψη των εδαφών που είχε χάσει και την επέκταση του κομμουνισμού σε όλες τις χώρες της Δύσης.

Από αυτούς τους στόχους, αφού κατάφερε πρώτα να κερδίσει έναν αιματηρό εμφύλιο πόλεμο, να πετύχει την ανακατάληψη των εδαφών που είχε παραχωρήσει στην Γερμανία και την δημιουργία μίας ισχυρής ένωσης κρατών (που ονομάστηκε ΕΣΣΔ ή Σοβιετική Ένωση), αλλά απέτυχε στην επέκταση της ιδεολογίας του, τόσο λόγω των στρατιωτικών ηττών που υπέστη, την αντίδραση των δυτικών κρατών και της συντριπτικής πλειοψηφίας των πληθυσμών τους, καθώς και λόγω εσωτερικών συγκρούσεων (https://alophx.blogspot.com/2017/09/siloviki-1999.html).

Ύστερα δε από την επικράτηση των κομμουνιστών του Βλάντιμιρ (όνομα το οποίο σημαίνει στα Ρωσικά: «Ο Κυρίαρχος του Κόσμου») Λένιν στο πραξικόπημα αυτό, αυτοί υπέγραψαν ένα διάταγμα (μετρά από διαταγές των γερμανίων χρηματοδοτών τους), βάσει του οποίου, όλες οι μη Ρωσικές εθνότητες της πρώην Ρωσικής Τσαρικής Αυτοκρατορίας, θα μπορούσαν να ανακηρύξουν την ανεξαρτησία τους από αυτή.

Το διάταγμα αυτό, ήταν μία καθαρή προδοσία των μπολσεβίκων ενάντια στην ίδια τους την πατρίδα, ξεπουλώντας αδίστακτα επαρχίες της Ρωσίας στους Γερμανούς, προκειμένου να καταλάβουν την εξουσία στην Ρωσία.

Με βάση λοιπόν το διάταγμα αυτό, πολλές πρώην επαρχίες της Ρωσίας ανακήρυξαν την ανεξαρτησία τους αυτή, ύστερα και από γερμανική παρακίνηση, και συγκείμενα η Φιλανδία, η Λιθουανία, η Εσθονία, η Λετονία, η Λευκορωσία, το Αζερμπαϊτζάν, η Γεωργία, η Αρμενία και η Ουκρανία, στην οποία και υπάρχει η πρώτη Ρωσική πρωτεύουσα της Ρωσίας, το Κίεβο.

Αμέσως μετρά, ο στρατός της νέας εθνικιστικής Ουκρανικής κυβέρνησης, ηττήθηκε από τους Ρωσόφωνους και οι επαρχίες Λβιβ και Κουρσκ ανακήρυξαν επίσης την ανεξαρτησία τους από αυτή, ενώ ο στρατός του Λένιν κατέλαβε το Κίεβο, όπως και όλες σχεδόν τις πρώην Ρωσικές επαρχίες (με εξαίρεση αυτών της Φιλανδίας και της Πολωνίας).

Λόγω της κατάστασης αυτής, οι Ουκρανοί απευθύνθηκαν στον Πολωνό Στρατάρχη Πλιδούσκι για βοήθεια, ο οποίος είχε επίσης δεχθεί επίθεση από τον Λένιν, με αντάλλαγμα την παραχώρηση Ουκρανικών εδαφών στην Πολωνία.

Ο Πετλιούρα δέχθηκε και αμέσως μετά ο Πλιδούσκι εισέβαλε στην Ουκρανία, κατέλαβε το Κίεβο, αλλά στην συνέχεια ο κοινός στρατός των Πολωνών και των Ουκρανών ηττήθηκε και ο στρατός του Λένιν αντεπιτέθηκε και έφτασε ως την Βαρσοβία, οπού ηττήθηκε από έναν στρατό Πολωνών και Γάλλων, και έτσι έληξε ο Ρωσοπωλονικός πόλεμος του 1920 (http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_82.html, http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_1.html).

Αμέσως μετά, εισέβαλαν στην ΕΣΣΔ οι ΗΠΑ, η Γαλλία, η Μεγάλη Βρετανία και η Ιαπωνία, με στόχο να ρίξουν τους μπολσεβίκους και να βοηθήσουν τους «Λευκούς» να καταλάβουν την εξουσία, αλλά και αυτοί αποκρούστηκαν στο τέλος, και οι μπολσεβίκοι κατέλαβαν οριστικά την Ουκρανία, όπως και τις περισσότερες πρώην Τσαρικές επαρχίες (https://alophx.blogspot.com/2017/07/blog-post_13.html).

Στην συνέχεια, και συγκεκριμένα το έτος 1.922 μ.Χ., αμέσως μετά την λήξη του εμφυλίου πολέμου στην Ρωσία, αυτοί ανακήρυξαν επίσημα την ίδρυση της ΕΣΣΔ (η οποία είχε στην πράξη ιδρυθεί το 1.917 μ.Χ.), ενώ  οι Αγγλογάλλοι μαζί με τα κράτη της λεγομένης «Μικρής Αντάντ» (https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%AC%CE%BD%CF%84) δημιούργησαν μία συμμαχία, η οποία θα «φυλάκιζε» τους μπολσεβίκους στα εδάφη τους, προκειμένου αυτοί να μην επιτεθούν ξανά στην Ευρώπη (https://alophx.blogspot.com/2019/11/blog-post.html).

 

Αλλά και το Ισραήλ με τους Αραβοϊσραηλινούς πολέμους κατάφερε να καταλάβει τα περισσότερα από τα Βιβλικά εδάφη με την βία, όπως και την Βιβλική πρωτεύουσα του Ισραήλ, την ιερή για όλες τις μονοθεϊστικές θρησκείες πόλη της Ιερουσαλήμ (https://alophx.blogspot.com/2017/07/blog-post_68.html).

[Με τον όρο δε Μόσχα ως την «τέταρτη Ιερουσαλήμ», συμπεριλαμβάνουμε σιωπηρά την Ρώμη και την Πόλη που είχαν το ίδιο προσωνύμιο αναγνωρίζουμε ως διάδοχο του Ισραήλ ως παγκόσμιο κέντρο πνευματικής επιρροής].

Αλλά και στην εποχή μας αντίστοιχα το 1.991 μ.Χ., με την κατάρρευση της Σοβιετικής Αυτοκρατορίας, η Ρωσία εξήλθε ηττημένη από τον Ψυχρό πόλεμο Με την πτώση της ΕΕΣΔ, προέκυψε στην νεοσχηματισμένη δημοκρατία της Ρωσίας ένα τεράστιο κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό χάος.

Επικρατούσε  καθεστώς πλήρους ανομίας, που σε συνδυασμό με την εντελώς αδύναμη και διεφθαρμένη διακυβέρνηση του καθεστώτος του τότε φιλοδυτικού Προέδρου Μπορίς Γιέλτσιν (αντίστοιχου του Κερένσκυ στην σύγχρονη εποχή) και την πτώση της αξίας του ρουβλίου το 1.998 μ.Χ., είχε σαν αποτέλεσμα ορισμένα φιλόδοξα και άπληστα, αλλά ικανά στο να ανακαλύπτουν τις ευκαιρίες πρώην στελέχη του Σοβιετικού καθεστώτος, να αγοράσουν λόγω των γνωριμιών τους με τον Ρώσο Πρόεδρο, και λόγω της βοήθειας που του προσέφεραν έναντι των σκληροπυρηνικών υποστηρικτών του κομμουνισμού (και τους κύριους πολιτικούς του αντιπάλους).

Φρόντισαν επίσης άμεσα να οικειοποιηθούν όλοι τους, τους κύριους τομείς της Ρωσικής οικονομίας, δηλαδή του πετρελαίου, του φυσικού αερίου, των πρώτων υλών, των ορυκτών και του τραπεζικού συστήματος.

Και σύντομα, αφού όλα αυτά τα στελέχη κατάφεραν να αποκτήσουν από το πουθενά τεράστιες περιουσίες, άρχισαν σύντομα να έχουν δοσοληψίες και οικονομικές συναλλαγές με πολλούς βιομηχανικούς κολοσσούς του εξωτερικού.

Εκείνη την περίοδο η χώρα υπό την διακυβέρνηση του αλκοολικού Γιέλτσιν είχε φτάσει σε τεράστιο σημείο παρακμής, αφού άρχισε τότε να εμφανίζεται και να παίζει σημαντικό ρόλο η Ρωσική Μαφία, η χώρα ακολουθούσε ακραιφνή πολιτική υποταγής στην Δύση.

Το 1.999 μ.Χ., μέσω πραξικοπήματος ουσιαστικά (όπως ήταν και η Οκτωβριανή Επανάσταση), ο εκλεκτός των Siloviki Πούτιν διορίστηκε πρωθυπουργός, ενώ μόλις ένα χρόνο αργότερα με την οριστική παραίτηση και απομάκρυνση του Γιέλτσιν εκλέχτηκε Πρόεδρος.

Το 2000 μ.Χ. ο Ρώσος Πρόεδρος Βλάντιμιρ Πούτιν κάλεσε τους Ολιγάρχες για συνάντηση στην Μόσχα, και εκεί τους ξεκαθάρισε ότι αυτοί δεν θα έπρεπε να ζητήσουν από τον ίδιο περαιτέρω πώληση κρατικών εταιριών, θα έπρεπε να αρκεστούν σε όσες είχαν έως τότε, να πληρώνουν τακτικά όλους τους φόρους τους, όπως επίσης και να μην αναμιγνύονται ποτέ με την πολιτική, αν δεν ήθελαν να υποστούν τις αναμενόμενες από την στάση τους συνέπειες.

Ο Πούτιν και τους υποστηρικτές του την αφορμή που χρειαζόταν προκειμένου να στραφούν ανοικτά εναντίον αυτών των ολιγαρχών και να τους θέσει στο στόχαστρο της δικαιοσύνης. Η περίπτωση της Yukos ήταν το κορυφαίο παράδειγμα,  όπου η Ρωσική κυβέρνηση άρχισε την ολοκληρωτική αποξήλωσης και παράλληλης εθνικοποίησης (όπως είχε πράξει και ο Λένιν) μιας βιομηχανίας ενός ισχυρού ολιγάρχη, και σύντομα η ίδια διαδικασία ακολουθήθηκε και σε άλλους ολιγάρχες που στράφηκαν κατά της πολιτικής εξουσίας.

Η νέα αυτή ελίτ των επιχειρηματιών siloviki που ήταν έμπιστοι του Κρεμλίνου, χρησιμοποίησαν τέτοιες τακτικές που έδωσαν ουσιαστικά στην Ρωσική κυβέρνηση να ελέγχει όλο σχεδόν το οικονομικό της χώρας.

Έτσι σύντομα κατάφεραν να αποκτήσουν έλεγχο σε κάθε οικονομικό τομέα στην χώρα και κυρίως σε τομείς όπως η ενέργεια,  τα μεταλλεύματα, η  άμυνα και οι τράπεζες. Το ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας σε εταιρίες του εξωτερικού σταμάτησε, και όσες συμβάσεις είχαν γίνει με έκνομο τρόπο με αυτές τις εταιρίες ακυρώθηκαν και πολλές από αυτές αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την χώρα.

Έτσι, με την χρήση αυτών των ισχυρών οικονομικών εργαλείων, το Ρωσικό κράτος κατάφερε σύντομα να ανακάμψει, να σταματήσει την οικονομική παρακμή και τον κοινωνικό κατήφορο που είχε πάρει η χώρα, προσφέροντας δουλειά και κοινωνικά επιδόματα σε εκατομμύρια Ρώσους, αναδιοργάνωσε την οικονομική και τραπεζική βιομηχανία, ενώ παράλληλα έκλεισε επικερδή συμβόλαια για δημιουργία αγωγών με πολλές χώρες του εξωτερικού.

Παράλληλα άρχισε να οραματίζεται την δημιουργία μίας ισχυρής πολιτικής και οικονομικής Ένωσης, η οποία θα περιέβαλε τις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης και θα κάλυπτε το τεράστιο γεωπολιτικό κενό που είχε δημιουργηθεί λόγω της κατάρρευσης της (https://alophx.blogspot.com/2017/09/siloviki-1999.html).

Δείγματα αυτής της πολιτικής αναγέννησης ήταν οι νίκες της χώρας στον Β’ Τσετσενικό πόλεμο, στον πόλεμο του 2008 μ.Χ. με την Γεωργία, καθώς και η επιτυχημένη ανάμιξη της Ρωσίας στον πόλεμο της Ουκρανίας το 2014 μ.Χ., όπως και στον Ρωσοουκρανικό Πόλεμο το 2022 μ.Χ. ως και στις μέρες μας (https://alophx.blogspot.com/2023/03/blog-post.html).

Παράλληλα το 2014 μ.Χ. ιδρύθηκε και η Ευρασιατική Ένωση με κύριο σκοπό την πολιτική και οικονομική Ένωση των χωρών της πρώην ΕΣΣΔ, και την σταδιακή επέκταση της προς την καθημαγμένη οικονομικά και πολιτικά περιφέρεια της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης (που είναι τώρα μέλη του ΝΑΤΟ και της ΕΕ) και της ενσωμάτωσης των χωρών της σε αυτή (αφού φυσικά αποχωρήσουν από όλους τους προαναφερόμενους οργανισμούς).

Στις μέρες μας στην Δύση (με τις ΗΠΑ να είναι η υπερδύναμη της εποχής και το πλουσιότερο κράτος), ενώ όπως λέγεται οι Ρώσοι ετοιμάζονται να προελάσουν προς την Κεντρική και Νοτιοανατολική Ευρώπη και την Μέση Ανατολή, στην Δύση επικρατεί ηθική, οικονομική, πολίτικη και στρατιωτική παρακμή, ενώ αυτή χρησιμοποιεί πολλούς μισθοφόρους, όπως και να απελευθερώσουν όλη την Μικρορωσία/Ουκρανία και την Νοβορώσια και να ενωθούν μαζί με την Λευκορωσία και την Μεγαλορωσία/Ρωσία σε ένα ενιαίο Ρωσικό κράτος ξανά (https://alophx.blogspot.com/2023/03/blog-post_23.html).

Αντίστοιχα στις μέρες μας με μία επίθεση των Ρώσων και των Λευκορώσων από τον Βορρά μπορεί το Κίεβο να καταληφθεί μετά από μάχες, βομβαρδισμούς πυροβολικού και αεροπορίας και πολιορκία από τους Ρώσους Ρώσων, ο Ζελένσκι να διαφύγει, να αυτοκτονήσει, να συλληφθεί ή εξοντωθεί, η Ουκρανία διαιρεθεί και να γίνει μία προσπάθεια αποναζιστικοποίησης της και περαιτέρω εδάφη της να ενσωματωθούν στις γειτονικές τις  χώρες (π.χ. Λευκορωσία, Ουγγαρία, Πολωνία) και στην Ρωσία (π.χ. Χάρκοβο, Χερσώνα, Νικολάγιεφ, Πολτάβά, Οδησσός, Κίεβο).

{Μία κατάληψη του Κίεβου μπορεί να ακολουθήσει ένας χωρισμός της Ουκρανίας στα δύο με το Ανατολικό, Νότιο και μεγάλο μέρος του Κεντρικού της τμήματος να ενωθεί με την Ρωσία, ενώ το Δυτικό είτε να μείνει «ανεξάρτητο» υπό την κυριαρχία της Δύσης ή να προσαρτηθεί στην Πολωνία, με συνέπεια η Ουκρανία να χωριστεί στα δύο υπό την κυριαρχία της Ρωσίας και της Δύσης αντίστοιχα, όπως και η Γερμανία μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο (https://alophx.blogspot.com/2023/03/blog-post.html).

Τέλος, ο Πούτιν με την πολιτική του φαίνεται ότι προωθεί την πολιτική να διαλύσει ολοκληρωτικά τους αντιπάλους σε αυτόν συνασπισμούς εντός της Ευρώπης, δηλαδή της Γερμανοκρατούμενης ΕΕ και του ΝΑΤΟ (https://alophx.blogspot.com/2017/12/blog-post_93.html, https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_72.html).

Θα είναι άραγε αυτή η εξέλιξη των πραγμάτων στις μέρες μας; Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά, άλλα μόνο αν λάβουμε όλα τα κατάλληλα μέτρα ως λαός θα αποφύγουμε τις οποίες κακοτοπιές και θα φέρουμε εκ νέου την πολυαγαπημένη μας πατρίδα σε μία κατάσταση ακμής και ευημερίας.