Η ΣΤΗΡΙΞΗ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ ΣΕ ΝΕΟΝΑΖΙ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΚΑΙ ΣΕ ΙΣΛΑΜΙΣΤΕΣ ΣΤΟ ΛΕΒΑΝΤΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ

Η ΣΤΗΡΙΞΗ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ ΣΕ ΝΕΟΝΑΖΙ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΚΑΙ ΣΕ ΙΣΛΑΜΙΣΤΕΣ ΣΤΟ ΛΕΒΑΝΤΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Όπως είναι γνωστό καθόλη την διάρκεια της ιστορίας η Δύση κατάφερε με τις πολιτικές της να στηρίξει καθεστώτα τα οποία για την ίδια ήταν τάχατες δημοκρατικά, ενώ στην πραγματικότητα ήταν στυγνά δικτατορικά καθεστώτα με ακραία ιδεολογία, προκειμένου να προωθεί στα συμφέροντά της σε περιοχές όταν αυτά τα ανταρκτικά κινήματα κατέλαβαν την εξουσία.

Ένα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα μιας τέτοιες περίπτωσης ήταν το Αφγανιστάν, στο οποίο η Δύση προκειμένου να νικήσει τους εχθρούς της σοβιετικούς στήριξε τους μουτζαχεντίν προκειμένου αυτοί να καταλάβουν την εξουσία και να νικήσουν Σοβιετικούς.

Για τον λόγο αυτό τους προμήθευσα πάρω πολύ σύντομα με πάρα πολλά όπλα, όπως επίσης και πολεμοφόδια, ενώ φρόντισε να χρηματοδοτήσει πολλούς ισλαμιστές να έρθουν από τις Αραβικές χώρες και άλλες μουσουλμανικές χώρες, π.χ. την Τουρκία, το Πακιστάν, το Ιράν για να πολεμήσουν τους Σοβιετικούς, ενώ τους έδωσε σύγχρονα όπλα, όπως τους πυραύλους stinger, οι οποίοι κατάφερναν να καταστρέψουν και να καταρρίπτουν πολλά από τα ελικόπτερα των Σοβιετικών.

Πραγματικά οι ΗΠΑ με αυτή την πίεση που άσκησαν στους Σοβιετικούς, όπως και ο ικανός ανταρτοπόλεμος των μουτζαχεντίν υπό τον Μασούντ, ο οποίος ονομάστηκε το «Λιοντάρι του Παμίρ» και κατάφερε στην συνέχεια μετά από 10 χρόνια περίπου πολέμου να αναγκάσει την Σοβιετική Ένωση να αποχωρήσει από την περιοχή αυτή.

Στην συνέχεια οι ισλαμιστές κατέλαβαν την Καμπούλ και άρχισαν να πολεμούν μεταξύ τους σε έναν άγριο ανταρτοπόλεμο, για το ποιος θα είναι αυτός ο οποίος θα κατέχει την εξουσία και από τον οποίο κατάφεραν να νικήσουν και να επιβάλουν το καθεστώς στην χώρα αυτή οι Ταλιμπάν.

Αυτοί αποδείχτηκαν φανατικοί ισλαμιστές, οι οποίοι κατέστρεψαν μεγάλο μέρος του πληθυσμού και παρόλο που οι Αμερικανοί επιτέθηκαν σε αυτούς και κατάφεραν σε πολύ μεγάλο βαθμό να τους νικήσουν αρχικά και αν τους εκδιώξουν προσωρινά το 2001 μετά Χριστόν με την εισβολή τους στο Αφγανιστάν, όμως μετά από ανταρτοπόλεμο 20 ολόκληρων ετών ανάγκασαν τους Αμερικανούς να αποχωρήσουν, όπως και οι Σοβιετική πριν από αυτούς, το 2021 μετά Χριστόν και να αφήσουν πίσω τεράστιο ποσότητες οπλισμού στους αντάρτες.

Όμως δεν ήταν αυτή η μόνη περίπτωση στην οποία δυτικοί φρόντισαν ενισχύσουν ένα φρικτό ισλαμικό καθεστώς και ακραίος που το βάφτιζαν δήθεν «δημοκρατικό» και σε κάθε περίπτωση έτσι ώστε η ίδια να καταφέρουν να επιβάλουν τα συμφέροντα τους και να επιτύχουν την γενοκτονία ενός πληθυσμού.

Αυτό ακριβώς προσπάθησαν να κάνουν στην συνέχεια οι Αμερικανοί σε μία άλλη χώρα, αυτή την φορά στην Ευρώπη, στην Ουκρανία, την οποία ήθελαν να αποσπάσουν από την Ρωσική επιρροή, ρίχνοντας τον τότε νόμιμο Πρόεδρο της, τον Βίκτωρ Γιανουκόβιτς.

Μάλιστα στο πραξικόπημα αυτό δεν έγινε μόνο μία φορά όπως τα περίμενε κανείς, αλλά δύο φορές, την μία το 2004 μετά Χριστόν, όταν ο Βίκτωρ Γιανουκόβιτς είχε κερδίσει τις εκλογές, όμως με εγέρσεις ΜΚΟ του Σόρος οι δυτικοί επέβαλαν πάλι να επανακαμετρηθούν οι ψήφοι και να ακυρωθεί το αποτέλεσμα μέχρι να γίνουν εκλογές και να επιβάλουν τον δικό τους, τον Βίκτωρ Γιούσενκο.

Τελικά η διακυβέρνηση του εκλεκτού της δύσης ήταν τόσο καταστροφική που στις επόμενες εκλογές κέρδισε πάλι κανονικά ο Βίκτωρ Γιανουκόβιτς, για άλλη μία φορά χωρίς καμία αντίρρηση και κυβέρνησε την χώρα αυτή.

Όταν όμως επειδή η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Δύση τον εκβίαζαν και τους ζητούσαν πάρα πολλά ανταλλάγματα και περιοριστικά μέτρα μνημονιακού τύπου στην χώρα του για να μπει στην Ευρωπαϊκή Ένωση και αυτός στράφηκε στην Ρωσία, τότε οι δυτικοί οργάνωσαν εναντίον του ένα ακόμη πραξικόπημα με σκοπό να τον ρίξουν από την εξουσία.

Αυτή την φορά βρήκαν οι δυτικοί σαν δήθεν «δημοκράτες» τους ουκρανούς νεοναζί, τους οποίους χρηματοδότησαν και οι οποίοι κατάφεραν με το πραξικόπημα του Μαιντάν να ρίξουν τον νόμιμο Πρόεδρο της χώρας αυτής, τον Βίκτωρ Γιανουκόβιτς από την εξουσία και να επιβάλουν σε αυτή να στεγνό νέο νεοναζιστικό καθεστώς πρώτο υπό τον Ποροσένκο.

Η Ουκρανία ξεκίνησε αμέσως την γενοκτονία των Ρώσων, όπως επίσης και τον Ορθοδόξων και των Ρωσόφωνων στην χώρα αυτή, ενώ παράλληλα απαγόρευσε σε αυτούς ενώ είχαν όλα πολιτικά εκλογικά δικαιώματα, να μην τα ασκούν, με συνέπειά ψηφίζουν μόνο οι δικοί τους και να βγαίνουν όλοι τους Προέδροι παράνομα.

Για τους λόγους αυτούς επαναστάτησε η Κριμαία και το Ντονμπάς και αποκόπηκαν από την Ουκρανία και σύντομα ενωθήκαν με δημοψήφισμα με την Ρωσία, ενώ οι δημοκρατίες του Ντονμπάς και έγιναν σύντομα ανεξάρτητες μετά από ικανό χαρτοπόλεμο εναντίον των Ουκρανών νεοναζί.

Ο Ποροσένκο ηττήθηκε και αναγκάστηκε θέλοντας και μη να υπογράψει συνθήκη ειρήνης με τους Ρώσους, τις λεγόμενες «Συμφωνίες του Μινσκ¨, με τους οποίες ανακηρύχθηκε η ένωση της Κριμαίας με την Ρωσία και την αυτονομία του Ντονμπάς και του Λουγκάνσκ.

Σύντομα, στην Ουκρανία εκλεκτικέ ένας πρώην παλιάτσος και αποτυχημένος κωμικός ηθοποιός, ο Ζελένσκι σαν Πρόεδρος της χώρας αυτής, λέγοντας ότι θα κατάφερνε να φέρνει την ειρήνη με την Ρωσία και να κάνει την χώρα του ξανά φίλη με την Ρωσία και να φέρει πίσω τα εδάφη που είχαν χαθεί ειρηνικά.

Φυσικά δεν τήρησε τίποτα από αυτά που έλεγε και φρόντισε στην συνέχεια να κάνει ακριβώς το αντίθετο, όπως έχει υποσχεθεί στους ψηφοφόρους του, ξεκινώντας έναν άγριο πόλεμο μου με την Ρωσία, προσπαθώντας να επιτύχει με τους Ουκρανούς νεοναζί του μαζική γενοκτονία στις περιοχές αυτές των Ρώσων και των Ορθοδόξων.

Αυτό έχει ένα αποτέλεσμα σύντομα οι Ρώσοι να επέμβουν στην περιοχή αυτή για να εμποδιστεί η σφαγή των Ρώσων και των Ορθόδοξη της περιοχής, ξεκινώντας πόλεμο με την Ουκρανία το 2024 μετά Χριστόν για ελευθερώσουν Ορθοδόξους σαν ένα από τους πολλούς στόχους τους και ξεκινώντας με τον τρόπο αυτό τον λεγόμενο Ρωσοουκρανικό Πόλεμο (https://alophx.blogspot.com/2023/03/blog-post.html).

Στον πόλεμο αυτό η Ουκρανία του νεοναζιστή (αν και Εβραίου) Ζελένσκι ηττήθηκε κατά κράτος και σύντομα αναμένεται οι Ρώσοι να προελάσουν και να απελευθερώσουν πολλές περιοχές της Μικρορωσίας ή αλλιώς Ουκρανίας και της Νοβορώσια από τους Ουκρανούς νεοναζί, όπως λόγου χάρη το Κίεβο, την Πρόλαβα, το Χάρκοβο, την Οδησσό, όπως και πολλές άλλες πόλεις που είναι στην πλειοψηφία τους Ρωσικές και Ορθόδοξες στην περιοχή αυτή.

Όμως εννοείται δεν ήταν μόνο αυτή η μονή περιοχή, την οποία οι δυτικοί πάλι υποστήριξαν έναν αγροί ανταρκτικό επαναστατικό κίνημα που ήταν καθαρά ακραίο και για μονοτονικό και το οποίο βάφτισαν για άλλη μια φορά δήθεν «δημοκρατικό», προκειμένου χτυπήσουν τους αντιπάλους τους Ρώσου και τους του Ιρανούς και άλλους και να επιβάλουν τα συμφέροντά τους.

Ένα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό το είδους ήταν η Συρία το 2014 μετά Χριστόν, όπου οι δυτική ενίσχυσαν μαζί με το Ισραήλ, τις πετρομοναρχίες του Κόλπου, όπως επίσης και την Τουρκία του ισλαμιστές, έτσι ώστε να ρίξουν το καθεστώς του Άσαντ. ενώ το ίδιο ακριβώς έκανε 10 χρόνια αργότερα το 2024 μετά Χριστόν πάλι στην ίδια χώρα και πάλι με τους ισλαμιστές ενάντια στο καθεστώς το Άσαντ.

Πραγματικά ενώ στην αρχή φαίνονταν ότι οι ισλαμιστές θα ήταν πάρα πολύ ισχυροί και θα κατάφερναν με την δύναμη και την ικανότητά τους να καταλάβουν όλοι σχεδόν την Συρία, η έγκαιρη επέμβαση των Ρώσων συμμάχων του Σαάντ, τον έσωσε αφού αυτοί την αστραπιαία βομβάρδισαν τους ισλαμιστές στην περιοχή αυτή για να σώσουν τις βάσεις τους. όπως επίσης και τον σύμμαχό τους, δηλαδή την Συρία.

Άλλα στην στον πόλεμο τους αυτό είχαν και σαν βοηθούς τους και άλλους συμμάχους τους στην Συρία, όπως τον λόγο χάρη οι Ιρανοί και η Χεζμπολάχ, οι οποίοι ήρθαν στον πόλεμο αυτό με σκοπό να νικήσουν τους ισλαμιστές της Μουσουλμανικής Αδελφότητας και του ISIS και να φροντίσουν να κρατήσουν την συμμαχία τους με την Συρία ζωντανή.

Πραγματικά μετά από μόλις χρόνια και συγκεκριμένα το 2017 μετά Χριστόν όλα τα προπύργια της ισλαμικής οργάνωσης του ISIS στην Συρία, αλλά και στο Ιράκ διαλύθηκαν τελείως και όλες οι πόλεις που είχαν είχε αυτή η τρομοκρατική ισλαμική οργάνωση καταλάβει ανακαταλήφθηκαν και απελευθερώθηκαν από το Συριακό, τον Ιρακινό, όπως επίσης και του Ιρανικό, τον Ρωσικό και τον Αμερικανικό στρατό και τους Κούρδους.

Όμως εφησυχασμός αυτός και νίκη του καθεστώτος του Άσαντ τον έκανε να πιστεύει ότι είχε καταφέρει να κερδίσει οριστικά τους ισλαμιστές και αυτή δεν θα μπορούσαν ποτέ να επιστρέψουν ξανά στο έδαφος της Συρίας προκειμένου του δημιουργήσουν προβλήματα για αυτό τον έκανε διαπράξει ένα μεγάλο λάθος, δηλαδή να αποστρατεύσει τον ικανό μέχρι τότε στρατό του.

Οπότε οι δυτικοί εκμεταλλευόμενοι αυτή την φορά και με πιο έξυπνο τρόπο το γεγονός ότι οι Ρώσοι από την μία πολεμούσαν στην Ουκρανία και δεν μπορούσαν στείλουν μεγάλο μέρος του στρατού τους στην Συρία όπως επίσης και το γεγονός ότι η Χεζμπολάχ είχε πολλά προβλήματα και πόλεμο στον Λίβανο αυτή την φορά, επιτέθηκαν μέσω των ισλαμιστών στην Συρία, οι οποίοι δεν είχαν αντιμετωπίσουν αξιόλογος αντιπάλους.

Πραγματικά μετά από προέλαση μόνο λίγο το ημερών κατάφεραν να νικήσουν πολλές Συριακές δυνάμεις και να καταλάβουν πολλές και μεγάλες και σημαντικές πόλεις, όπως λογού χάριν το Χαλέπι, την Χολμς και στο τέλος να φτάσουν και να πολιορκήσουν την ίδια την Δαμασκό.

Στην ουσία στις περιοχές αυτές οι ισλαμιστές δεν συνάντησαν καμία αξιόλογη αντίδραση από το Συριακό στρατό, ο οποίος άρχισε σιγά-σιγά να διαλύεται, ενώ όλοι περιμένων ότι τόσο το καθεστώς όσο και οι Πραιτοριανοί αυτού θα πολεμούσαν σκληρά προκειμένου να κρατήσουν τις θέσεις και τις πόλεις τους στην Συρία.

Παρόλα αυτά κάτι τέτοιο δεν συνέβη και ακριβώς αντίθετα θα μπορούσε να πει κανείς η μία πόλη μετά την άλλη παραδίδονταν μαζικά, ενώ ακόμα και οι Σύροι στρατιώτες πετούσαν τα όπλα τους και τις στολές τους και είτε παραδίδονταν στους ισλαμιστές, είτε ενώνονταν μαζί τους σε ένα σε μία ξέφραγή προέλευση που είχαν ξεκινήσει αυτοί.

Τελικά της 8 Δεκεμβρίου το 2024 μετά Χριστόν οι ισλαμιστές κατάφεραν υπό την ηγεσία του ηγέτη τους Αλ Γκουλάνι να καταλάβουν την Δαμασκό και στην ουσία με τον τρόπο αυτό έπεσε το καθεστώς Άσαντ, το οποίο κυβερνούσε για περίπου μισό Αιώνα την Συρία.

Πολύ αναμμένων ότι μετά από αυτή την πολύ μεγάλη νίκη, όπως επίσης και την κατάληψη πολλών αποθηκών οπλισμού του Συριακού καθεστώτος και την ενίσχυση του στρατού τους, οι ισλαμιστές μπορούν να καταλάβουν ή να προσπαθήσουν να καταλάβουν και άλλες περιοχές, όπως λόγου χάρη την Ιορδανία, τον Λίβανο, το Ιράκ κ.λ.π - και να επιβάλλουν και σε αυτές ισλαμικά καθεστώτα.

Άλλοι υποστηρίζουν ότι αυτή η μεγάλη νίκη των ισλαμιστών θα εμπνεύσει παρεμφερές εξεγέρσεις αφού πρώτα λάβουν οπλισμό και εκπαίδευση και σε άλλες περιοχές του μουσουλμανικού κόσμου, οι οποίες παλαιότερα είχαν και αυτές δικτατορικά ή άλλα μοναχικά καθεστώτα.

Συγκεκριμένα το ίδιο πράγμα θα μπορούσε να συμβεί στο Ιράκ, το οποίο γειτνιάζει και είναι πολύ κοντά στην Συρία, στον Λίβανο, όπως επίσης και στην Ιορδανία και με τον τρόπο αυτό θα καταφέρουν οι ισλαμιστές να δημιουργήσουν μία μεγάλη ισλαμική Αυτοκρατορία που θα περιλάβαινε τα εδάφη αυτά (https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_20.html).

Οι ισλαμιστές εάν καταφέρουν και καταλάβουν επίσης και τον Λίβανο με την βοήθεια της Τουρκίας, θα μπορούσαν να συγκρουστούν με το Ισραήλ και να προσπαθήσουν να καταλάβουν τα εδάφη του Γκολάν (από τα οποία κατάγεται ο Γκουλάνι), όπως επίσης και να φτάσουν μέσω Ιορδανίας στην Δυτική όχθη και στην Ιερουσαλήμ, στην οποία πως γνωστόν ο ίδιος ο Ερντογάν θέλει να ανακηρυχθεί ηγέτης όλων των μουσουλμάνων.

Εννοείται βέβαιο ότι σε μια τέτοια περίπτωση το πιθανότερο είναι ότι θα εξαγριώσει τους Ισραηλινούς και να πάθει ακριβώς ότι κι ο Άσαντ, τον οποίο πώς είναι γνωστό μία μέρα πριν την αρχή του ξεκινήματος της πτώσης της Συρίας, τον είχε προειδοποιήσει ο Νετανιάχου ότι θα είχε πολύ κακό τέλος αυτός και το καθεστώς του.

{Καλά επίσης και σε άλλες χώρες όπως λόγου χάρη στον Καύκασο στην Αρμενία επενέβη η Ρωσία για να μην χάσει τις βάσεις της τον πόλεμο τη δεκαετίας του 1.990 μετά Χριστόν μεταξύ της χώρος αυτής και το Αζερμπαϊτζάν.

Ακριβώς το ίδιο έκανα η Ρωσία και στην περίπτωση της Μολδαβίας την ίδια δεκαετία ενώ για τον λόγο αυτό όταν πολέμησε και την οριακούς το 2010 μετά Χριστόν της επιτέθηκαν στην περιοχές της ταμπέλας για τις νότιος τους αιτίας ενώ η διατήρηση των βάσεων ήταν και ένας από τους λόγους για τους οποίους μετά το πραξικόπημα του μαϊντανέ η Ρωσία απελευθέρωσε την Κριμαία και βοήθησε στον πας και με το ροζ ουκρανικό πόλεμο τους Ρωσόφωνους στην περιοχή αυτή να περιφερθούν από τους κράνους να αναζήτηση του Κιέβου}.

Θα είναι άραγε αυτή η εξέλιξη των πραγμάτων στις μέρες μας; Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά, άλλα μόνο αν λάβουμε όλα τα κατάλληλα μέτρα ως λαός θα αποφύγουμε τις οποίες κακοτοπιές και θα φέρουμε εκ νέου την πολυαγαπημένη μας πατρίδα σε μία κατάσταση ακμής και ευημερίας.