ΟΙ ΤΡΟΠΟΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ ΚΡΑΤΩΝ ΠΟΥ ΣΤΗΡΙΖΑΝ ΤΟΥΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΟΥΣ

ΟΙ ΤΡΟΠΟΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ ΚΡΑΤΩΝ ΠΟΥ ΣΤΗΡΙΖΑΝ ΤΟΥΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΟΥΣ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Όπως είναι γνωστό καθόλη την διάρκεια της ιστορίας το σύγχρονο κράτους του Ισραήλ, αυτό εφάρμοσε μια πάρα πολύ έξυπνη πολιτική, προκειμένου να καταφέρει να νικήσει τους εχθρούς του και κυρίως αυτούς που στήριζαν τους Παλαιστίνιους από την αρχή και το πρώτο έτος της δημιουργίας του.

Συγκεκριμένα όπως είναι γνωστό αμέσως μετά την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ το 1.948 μετά Χριστόν, του επιτέθηκαν μέσα όλες μαζί οι Αραβικές μοναρχίες, οι οποίες ηττήθηκαν κατά κράτος στον πόλεμο αυτό από το Ισραήλ (https://alophx.blogspot.com/2017/07/blog-post_68.html).

Η ήττα τους αυτή είχε σαν συνέπεια όταν έχασαν τον πόλεμο οι ίδιοι οι μονάρχες σε πολλές περιοχές να χάσουν τους δρόμους τους και όταν εκθρονίστηκαν, την θέση τους να πάρουν οι αντίστοιχα κάποιοι εθνικιστές δικτάτορες σε πολλές χώρες, π.χ. στην Αίγυπτο, στην Λιβύη, την Τυνησία, το Ιράκ, στην Συρία και αλλού, οι οποίοι ήθελαν να εκδικηθούν το Ισραήλ για την ήττα των χωρών τους και να ελευθερώσουν τους Παλαιστίνιους, ενώνοντας όλους τους Άραβες υπό την ηγεσία τους.

Σημαντικότερη προσωπικότητα όλων των παραπάνω ηγετών αναδείχθηκε η Αίγυπτος υπό τον ηγεσία των Νάσερ, η οποία προσπάθησε και κατάφερε να συγκεντρώσει και να δημιουργήσει μία Αραβική συμμαχία εναντίον των Ισραηλινών, που αποτελούνταν από τη χώρα του, την Συρία, το Ιράκ, όπως επίσης και την Ιορδανία και τον Λίβανο.

Όμως ενώ κανείς δεν το περίμενε, το Ισραήλ επιτέθηκε αιφνιδιαστικά στους παραπάνω συμμάχους και κατάφερε τους νικήσει και τους διαλύσει κατά κράτος στον λεγόμενο πόλεμο 6 ημερών το 1967 μετά Χριστόν και να καταλάβει πολλά εδάφη από την Ιορδανία, την Αίγυπτο και την Συρία.

Αυτή η κατάσταση επέφερε το μεγάλο κλονισμό του Νάσερ, ο οποίος παρά τον μεγάλο ανταρτοπόλεμο των Παλαιστινίων που διοργάνωσε, δεν κατάφερε με τον τρόπο αυτό να νικήσει τους Ισραηλινούς, οι οποίοι εισέβαλαν τις περιοχές του πέθανε δύο χρόνια μετά από την μεγάλη του λυπημένος και έχοντας χάσει πολλά εδάφη ή Αίγυπτος.

Οπότε ο Σαντάτ, ο οποίος τον διαδέχτηκε συμμάχησε με του Σύρους και αποφάσισε να πάρουν μία ρεβάνς από το Ισραηλινούς επιτιθέμενοι σε αυτούς αιφνιδιαστικά κατά την ημέρα της Εβραϊκής γιορτής του Γιόμ Κηπουρέ το 1973 μετά Χριστόν.

Και παρότι αρχικά η συμμαχία αυτή κατάφερε με την αιφνιδιαστική της επίθεση να ξαφνιάσει τους Ισραηλινούς και να εισχωρήσει μέσα στα εδάφη του Ισραήλ απελευθερώνοντας πολλές περιοχές, στην συνέχεια το Ισραήλ κατάφερε με την βοήθεια των ΗΠΑ και απειλώντας ακόμα και να χρησιμοποιήσουν πυρηνικά και να αντεπιτεθούν και να εκδιώξουν τους εχθρούς τους αν και η νίκη τους δεν ήταν πλήρης αυτή την φορά.

Οπότε στην περίπτωση αυτή θα μπορούσε να πει κανείς ότι η αντί για την νίκη της μίας ή της άλλης πλευράς υπήρξε μία έντιμη ισοπαλία μεταξύ των δύο αντιπάλων η οποία τους έφερε για άλλη μία φορά ανακωχή.

Όμως ο Σαντάτ φρόντισε να υπογράψει σύντομα συνθήκη ειρήνης με το Ισραήλ προκειμένου να λάβει πίσω την γη του Σινά που είχε καταλάβει ο Ισραηλινός στρατός, ενώ το ίδιο έκανε αργότερα και Ιορδανία μετά την λήξη του Ψυχρού Πολέμου το 1.994 μετά Χριστόν.

Όμως ακόμα και έτσι δεν σταμάτησαν να υπάρχουν καθεστώτα τα οποία ήταν παναραβικά και εθνικιστικά και ήθελα να ενώσουν όλους τους Άραβες και να νικήσουν το Ισραήλ, όπως και να απελευθερώσουν τους Παλαιστίνιους όπως και πριν.

Ένα πολύ σημαντικό καθεστώς αυτό το είδους ήταν το καθεστώς του Ιρακινού δικτάτορας Σαντάμ Χουσεΐν ο οποίος προσπάθησε την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, αλλά και μετά να στηρίξω τους Παλαιστίνιους φανατικά.

Για τον λόγο αυτό χρηματοδότησε τόσο την Φατάχ του Γιασέρ Αραφάτ, τον οποίο είχαν εγκαταλείψει οι Αιγύπτιοι μετά τον θάνατο του Nasher, όπως επίσης και άλλες τρομοκρατικές Παλαιστινιακές και Αραβικές οργανώσεις όπως αυτή του Αμπού Νιντάλ.

Με τη χρηματοδότηση και την στήριξη των Σαντάμ οι Παλαιστίνιοι συνέχισαν να πολεμούν τους Ισραηλινούς, οι οποίοι προσπαθούσαν τους νικήσουν και να τους πατάξουν με κάθε τρόπο, έτσι ώστε αυτή να μην αντιστέκονται πια στην κατάκτηση των Ισραηλινών.

Η κατάσταση αυτή κράτησε για πάρα πολλά χρόνια και το Σαντάμ ήταν μία σεβαστή και προσωπικότητα ανάμεσα στους Άραβες μέχρι που έκανε το μεγάλο λάθος να επιτεθεί στο Κουβέιτ και με τον τρόπο αυτό να στρέψει όλους τους δυτικούς εναντίον του, οι οποίοι μάλιστα δημιουργήσαν και έναν συνασπισμό εναντίον του.

Στον Πρώτο Πόλεμο του Κόλπου που προκάλεσε όπως είναι γνωστό ο Σαντάμ Χουσεΐν και ο στρατός του ηττήθηκε κατά κράτος από τον στρατό των Αμερικανών και των συμμάχων τους και στο τέλος αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το Κουβέιτ και να τα κάποιο τρόπο αφήσει αυτόνομους τους Κούρδους, επειδή δεν μπορούσε να τους νικήσει εκείνη την περίοδο.

Όμως ακόμα κι έτσι μετά την είδα του στον πρώτο πόλεμο του κόλπο ο Σαντάμ συνέχισε να υποστηρίζει πολλές Παλαιστινιακές ομάδες, όπως αναφέρθηκε πιο πριν και στην συνέχεια αυτό προκάλεσε πάρα πολύ τους Ισραηλινούς.

Οπότε όταν οι νεοσυντηρητικοί με τον George Bush τον Δεύτερο τον Νεότερο κατέλαβαν την ηγεσία της Αμερικής και από τη στιγμή που οι περισσότεροι από αυτούς ήταν, είτε φίλοι των Ισραηλινών, είτε Ισραηλινής καταγωγής και ίδιοι έπεισαν την νέα κυβέρνηση να επιτεθεί στο Ιράκ, το οποίο δήθεν  διέθετε πυρηνικά όπλα που απειλούσαν τις ΗΠΑ, ενώ στην πραγματικότητα ήθελαν να καταλάβουν την χώρα αυτή για τα πετρέλαια της, όπως επίσης και την γεωπολιτική της θέση και να την στερήσει από τους αντιπάλους τους, Ρώσους, Κινέζους και ευρωπαίους.

Πραγματικά η χώρα αυτή καταλήφθηκε και έπεσε στην κατοχή της Αμερικής για πάρα πολλά χρόνια, αν και στο τέλος μετά από ικανό και ισχυρό ανταρτοπόλεμο από τους ισλαμιστές και άλλους αντάρτες, κατάφεραν αυτοί στο τέλος να φύγουν οι περισσότεροι Αμερικανοί από την χώρα αυτή.

Σε σχέση με τους παλαιστινίους ήττα του Σαντάμ , σαν αποτέλεσμα επειδή ο Αραφάτ είχε υποστηρίξει αυτόν στον Πρώτο Πόλεμο του Κόλπου, μετά την δεύτερη ήττα του να χάσει ο Αραφάτ κάθε χρηματική υποστήριξη οργάνωσή του από τους Άραβες και μετά τον θάνατο του Αραφάτ, ο διάδοχός του Αμπάς να είναι στην ουσία ένας δωσίλογος των Ισραηλινών, όπως επίσης και των δυτικών ενάντιά στα συμφέρονται το ίδιου του λαού του.

Εκτός αυτού, δεν ήταν μόνο το καθεστώς του Σαντάμ, το οποίο στήριζε τους Παλαιστίνιους, αλλά υπήρχαν κι άλλες χώρες που έκαναν ακριβώς το ίδιο πράγμα, όπως ήταν λόγου χάρη η Λιβύη υπό το συνταγματάρχη Καντάφι.

Και αυτός φιλοδοξούσε να ενώσει τους Άραβες και να νικήσει το Ισραήλ στηρίζοντας πολλές τρομοκρατικές ομάδες μεταξύ αυτών και απελευθερωτικές ομάδες, όπως ήταν το Παλαιστινιακοί κίνημα του Αραφάτ για να επιτύχει το στόχο το αυτό, κάτι το οποίο έκανε την Δύση να στραφεί εναντίον του και ακόμα να τον βομβαρδίσουν οι ΗΠΑ το 1.981 μετά Χριστόν στην πρωτεύουσα του, την Τρίπολη.

Όμως τα χρόνια πέρασαν και παρά τις προσπάθειες που έκανε να έρθει σε συνεννόηση με την Δύση, αλλά παράλληλα και να έχει και την στήριξη της Ρωσίας και της Κίνας από τον Καντάφι, η πολιτική του αυτή απέτυχε παταγωδώς και αντίθετα αυτό βοήθησε την Δύση και το Ισραήλ να οργανώσουν τους ισλαμιστές που υπήρξαν εντός της Λιβύης εναντίον του.

Οπότε το 2011 μετά Χριστόν μετά την κατάλληλη οργάνωση ξεκίνησε ακόμη μία ισλαμική εξέγερση εναντίον του καθεστώτος του Καντάφι, η οποία σε αντίθεση με την προηγούμενη φορά, αυτή τη φορά ήταν καλύτερα οργανωμένη και χρηματοδοτούμενη.

Την εξέγερση αυτή την είχαν χρηματοδοτήσει η Δύση, ΗΠΑ, Γαλλία, Γερμανική ΕΕ και το Ισραήλ, όπως και οι πετρομοναρχίες του Κόλπου και η Τουρκία (https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_20.html), οι οποίες εκτός από όπλα χρήματα και οπλισμό, έστειλαν παράλληλα στους ισλαμιστές της χώρας αυτής και πάρα πολλούς εθελοντές και μισθοφόρους προκειμένου τους βοηθήσουν.

Όμως δεν σταμάτησαν μόνο σε αυτό το σημείο αφού αυτή η χώρα που ήταν πλούσια σε πετρέλαιο, ήταν πάρα πολύ σημαντική για την αφήσουν στα χέρια των αντίπαλων τους και για τον λόγο αυτός ήταν έστειλαν πολλούς πράκτορες εναντίον του Λιβυκού στρατού του Καντάφι, ενώ κατάφεραν παράλληλα δώσουν πληροφορίες στους ισλαμιστές.

Παράλληλα το ΝΑΤΟ φρόντισε να στείλει και στρατό, όπως επίσης και αεροπλάνα στην συγκεκριμένη περιοχή, τα οποία αποφάσισαν να βοηθήσουν τους επικίνδυνους ισλαμιστές να νικήσουν τον στρατό του Καντάφι.

Οπότε σύντομα αφού δεν είχε πια την ικανότητα ο στρατός του Καντάφι να νικήσει, αφού ήταν φτιαγμένος κυρίως για να καταστέλλει εξωτερικές εξεγέρσεις και όχι έναν ισχυρό εξωτερικό στρατό και μάλιστα έναν συνασπισμό ισχυρών χωρών, χωρίς κανέναν μάλιστα σύμμαχο, σύντομα κατέρρευσε.

Στο γεγονός αυτό συνέβαλε σίγουρα και η αποξένωσή του από την Ρωσία και την Κίνα, όπως και το γεγονός ότι εκείνη την περίοδο ούτε η Ρωσία, ούτε η Κίνα είχε στρατιωτικές βάσεις στην συγκεκριμένη χώρα, αλλά ούτε και την οικονομική και πολιτική και στρατιωτική δύναμη προκειμένου στηρίξουν τον σύμμαχό τους.

Το γεγονός αυτό έχει συνταρακτικά αποτελέσματα για τον Καντάφι, αφού σύντομα το καθεστώς του κατέρρευσε και ο ίδιος προσπάθησε να διαφύγει μαζί με την οικογένειά του από την χώρα αυτή και να σωθεί.

Όμως σε αντίθεση με την οικογένεια του που κατάφερε να ξεφύγει, ο ίδιος δεν τα κατάφερε δεν έχει θα μπορούσε να πει κανείς ότι είχε την ίδια μοίρα με τον Μουσολίνι, αφού σύντομα παρόλο στην προσπάθειες το κοινοί που τον μετέφερε συνελήφθη από τους ισλαμιστές αντάρτες και ο ίδιος, αφού πρωτα τον βασάνισαν και τον λιντσάρισαν στο τέλος των εκτέλεσαν, άφησαν ως τρόπαιο το νεκρό ου σώμα σε ένα ψυγείο χασάπικου (όπως και του Μουσολίνι) και έθαψαν σε μυστική τοποθεσία του πτώμα του για να μην βρει κανείς ποτέ που βρίσκεται.

Συνέπεια της καταστροφής αυτής και της πτώσης του καθεστώτος του Καντάφι ήταν με χωριστεί από τότε η Λιβύη δύο σε 2 μέρη το δυτικό που ελέγχεται από τους ισλαμιστές μαζί με την Τρίπολη και το Ανατολικό που ελέγχει τα ικανό στρατηγό Χάφταρ με πρωτεύουσα του την Βεγγάζη και που έχει τα πετρέλαια στην Ανατολή.

Τα δύο αυτά μέρη φυσικά δεν κατάφεραν να μείνουν για πολύ καιρό σε ειρηνική κατάσταση μεταξύ τους, αλλά σύντομα συγκρούστηκαν με πάρα πολλοί άγριο τρόπο και αυτό έχει σαν ένα αποτέλεσμα στο τέλος αντί να υπάρξει ειρήνη και ένωση της χώρας μετά από την πτώση του καθεστώτος στο Καντάφι, να ξεκίνησαν σε εμφύλιος που συνεχίζεται μέχρι τις μέρες μας (https://alophx.blogspot.com/2017/03/blog-post_23.html).

Πρέπει να αναφερθεί παράλληλα θα πρέπει να αναφερθεί παράλληλα ότι μετά την πτώση του μαμά Καντάφι όπως και στο Ιράκ ξεκίνησε να συμβεί ως πόλεμος στην χώρα αυτή που είχες ένα αποτέλεσμα αυτή να διαλυθεί και να πάψει για άλλη μία φορά η στήριξη στους παλιές ταινίες από τη χώρα αυτή που είχε πλούσια πετάλιά έσοδα όπως και το Ιράκ, χάρις και στην υποστήριξη του Ισραήλ.

Η ίδια σχεδόν κατάσταση επαναλήφθηκε στην συνέχεια και στην Συρία που κυβερνούσε η οικογένεια του Άσαντ εδώ και περίπου μισό Αιώνα με Σιδηρά πυγμή και ονομαζόταν οι ίδια τα «Λιοντάρια» ως ηγέτες της Συρίας λόγω της δύναμης και της ισχύς απέναντι στους αντιπάλους τους.

Συγκεκριμένα η πρώτη ισλαμική εξέγερση που αντιμετώπισε η Συρία ξεκίνησε το έτος 1.976 μετά Χριστόν όταν ηγέτης της Συρίας ήταν ο ικανός στρατιωτικός και στρατηγός/Πτέραρχος Χάφεζ Αλ Άσαντ, ο πατέρας του σημερινού Προέδρου της Συρίας Μπάσαρ Αλ Άσαντ, ο οποίος είχε όμως όπως είναι γνωστό έναν ισχυρό στρατό.

Όμως ο στρατηγός Χάφεζ Αλ Άσαντ θάλασσας δεν αστειεύονταν και έστειλε αμέσως στρατό προκειμένου πολιορκήσει αυτές τις πόλεις, οι οποίες έπεσαν σύντομα μετά από πολιορκία και βοήθεια από τους Σοβιετικούς.

Τελευταία έμεινε να πολιορκηθεί, να καταληφθεί και να απελευθερωθεί από τους ισλαμιστές η πόλη της Χάμα από που ξεκίνησε και εξέγερση και πραγματικά αυτό επετεύχθη μετά από λίγο χρονικό διάστημα και μετά από μία σκληρή πολιορκία.

Από τότε η Συρία ησύχασε για που είμαι καλό χρονικό διάστημα, αφού η κατάληψη της Χάμα το 1983 μετά Χριστόν τους έκανε να «ησυχάσουν». όμως παρόλα αυτά δεν σταμάτησαν τελείως οι επαναστάσεις, αφού περνώντας περίπου 40 χρόνια ξεκίνησε στην συγκεκριμένη περιοχή μία νέα εξέγερση και πάλι από την πόλη Χάμα το 2014 μετά Χριστόν από τους ισλαμιστές του isis.

Ισλαμιστές στην περίπτωση αυτή στην ουσία στηρίζονταν από τους  τους Ισραηλινούς, τους Τούρκους, τις πετρομοναρχίες του Κόλπου, όπως επίσης και την Δύση και το Ισραήλ, προκειμένου να αποδυναμώσουν την Συρία του Μπάσαρ Αλ Άσαντ.

Στην αρχή μάλιστα για άλλη μία φορά από την Χάμα άρχισαν να επεκτείνουν οι ισλαμιστές την εξέγερση τους το προς άλλες περιοχές και να καταλαμβάνουν πολλά εδάφη και πόλεις στην γύρω περιοχή .

Παρόλα αυτά σύντομος ο Συριακός στρατός κατάφερε να ανακαταλάβει την Χάμα και σε μερικές μέρες να την εκκαθαρίσει, αφού οι κάτοικοι και όσο βρίσκονταν εκείνοι είχαν την εμπειρία τι είχε πάθει πριν 40 χρόνια αυτή η πόλη και στη  συνέχεια να αρχίσει να αντεπιτίθεται και να ανακαταλαμβάνει άλλες περιοχές.

Παράλληλα ο Συριακός στρατός έλαβε και βοήθεια από άλλες δυνάμεις, όπως ήταν λόγο χάρη τους Ρώσους, που όπως έγινε και στο 1.983 μετά Χριστόν βομβάρδισαν και έστειλαν στρατό στην Συρία για να βοηθήσουν το Σύρους συμμάχους τους. ενώ το για ακριβώς έκανε και η Χεζμπολάχ από τον Λίβανο, όπως επίσης και το Ιράν.

Αλλά ακόμα και οι Κούρδοι της Συρίας παρόλο που ήταν και αυτοί εχθροί του Άσαντ, βλέποντας τις σφαγές και τις καταστροφές που έκαναν οι ισλαμιστές και στα δικά τους εδάφη, βοήθησαν και αυτοί το Συριακό καθεστώς προκειμένου τους περιορίσει.

Αλλά και Αμερικανοί όταν εκλέχθηκε Πρόεδρος των ΗΠΑ το 2016 μετά Χριστόν ο Donald Trump, αν και αυτοί βομβάρδισαν τους ισλαμιστές της Συρίας, όπως έκαναν και στο Ιράκ και αυτό βοήθησε πάρα πολύ στην πτώση τους.

Πραγματικά μετά από 3 χρόνια μαχών το 2017 μετά Χριστόν έπεσε και το τελευταίο προπύργιο του ISIS σε Ιράκ και Συρία και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα η περιοχή αυτή την απελευθερωθεί και στην ουσία να βρίσκεται σε ειρήνη από τότε.

Όμως αυτή η σημαντική νίκη προκάλεσε τον εφησυχασμό του Συριακό καθεστώτος, το οποίο έκανε το μεγάλο λάθος να αποστρατεύσει μεγάλο μέρος του στρατού, πιστεύοντας ότι δεν θα ξανα-αντμετώπισει το ίδιο πρόβλημα και ξέρεις τον ισλαμιστών στο προσεχές μέλλον.

Οπότε οι δυτικοί εκμεταλλευόμενοι αυτή την φορά και με πιο έξυπνο τρόπο το γεγονός ότι οι Ρώσοι από την μία πολεμούσαν στην Ουκρανία και δεν μπορούσαν στείλουν μεγάλο μέρος του στρατού τους στην Συρία όπως επίσης και το γεγονός ότι η Χεζμπολάχ είχε πολλά προβλήματα και πόλεμο στον Λίβανο αυτή την φορά, επιτέθηκαν μέσω των ισλαμιστών στην Συρία, οι οποίοι δεν είχαν αντιμετωπίσουν αξιόλογος αντιπάλους.

Πραγματικά μετά από προέλαση μόνο λίγο το ημερών κατάφεραν να νικήσουν πολλές Συριακές δυνάμεις και να καταλάβουν πολλές και μεγάλες και σημαντικές πόλεις, όπως λογού χάριν το Χαλέπι, την Χολμς και στο τέλος να φτάσουν και να πολιορκήσουν την ίδια την Δαμασκό.

Στην ουσία στις περιοχές αυτές οι ισλαμιστές δεν συνάντησαν καμία αξιόλογη αντίδραση από το Συριακό στρατό, ο οποίος άρχισε σιγά-σιγά να διαλύεται, ενώ όλοι περιμένων ότι τόσο το καθεστώς όσο και οι Πραιτοριανοί αυτού θα πολεμούσαν σκληρά προκειμένου να κρατήσουν τις θέσεις και τις πόλεις τους στην Συρία.

Παρόλα αυτά κάτι τέτοιο δεν συνέβη και ακριβώς αντίθετα θα μπορούσε να πει κανείς η μία πόλη μετά την άλλη παραδίδονταν μαζικά, ενώ ακόμα και οι Σύροι στρατιώτες πετούσαν τα όπλα τους και τις στολές τους και είτε παραδίδονταν στους ισλαμιστές, είτε ενώνονταν μαζί τους σε ένα σε μία ξέφραγή προέλευση που είχαν ξεκινήσει αυτοί.

Τελικά της 8 Δεκεμβρίου το 2024 μετά Χριστόν οι ισλαμιστές κατάφεραν υπό την ηγεσία του ηγέτη τους Αλ Γκουλάνι να καταλάβουν την Δαμασκό και στην ουσία με τον τρόπο αυτό έπεσε το καθεστώς Άσαντ, το οποίο κυβερνούσε για περίπου μισό Αιώνα την Συρία.

Είναι δε πιθανόν στην περίπτωση αυτή να διαμορφωθούν διάφορες διακλαδώσεις και ίσως στον Βορρά να βρίσκεται ένα Κουρδικό κράτος εάν δεν το καταλάβουν οι ισλαμιστές, στην μέση ένα σουνιτικού ισλαμικό Συριακό που θα ελέγξει την Δαμασκό και τα παράλια ίσως, εκτός από τις Ρωσικές βάσεις, ενώ στον Νότο, αν γίνει ανταρτοπόλεμος από υποστηριχτές του Άσαντ και τους Ιρανούς, πιθανώς να δημιουργηθεί ένα Νότιο σιτιικό ισλαμικό κράτος.

Το ίδιο συνέβη και στην περίπτωση της Λιβύης, αλλά και του Σαντάμ στο Ιράκ να πάθεις υποστήριξη των Παλαιστινιακών οργανώσεων τόσο της Χαμάς της Fatah για τις τζιχάντ όπως επίσης παράλληλα και τη XΧεζμπολάχx στο λίβανο αφού το νέο ισλαμικό καθεστώς είναι σουνιτικό και όχι σιιτικό.

Η εξέλιξη αυτή σίγουρα βοήθησε πάρα πολύ τα σχέδια του Ισραήλ αφού με τον τρόπο αυτό να έπαυσαν υποστήριξη των Παλαιστινίων και των συμμάχων τους σχεδόν από τους εχθρούς τους η χώρα αυτή της Συρίας και αυτή να διασπάται από έναν άγριο εμφύλιο πόλεμο ενώ το πετρελαϊκά της κομμάτια τα είχαν καταλάβει οι Κούρδοι που κόντευαν να γίνουν ανεξάρτητοι από τους Συριακό κράτος.

Πολύ αναμμένων ότι μετά από αυτή την πολύ μεγάλη νίκη, όπως επίσης και την κατάληψη πολλών αποθηκών οπλισμού του Συριακού καθεστώτος και την ενίσχυση του στρατού τους, οι ισλαμιστές μπορούν να καταλάβουν ή να προσπαθήσουν να καταλάβουν και άλλες περιοχές, όπως λόγου χάρη την Ιορδανία, τον Λίβανο, το Ιράκ κ.λ.π - και να επιβάλλουν και σε αυτές ισλαμικά καθεστώτα.

Άλλοι υποστηρίζουν ότι αυτή η μεγάλη νίκη των ισλαμιστών θα εμπνεύσει παρεμφερές εξεγέρσεις αφού πρώτα λάβουν οπλισμό και εκπαίδευση και σε άλλες περιοχές του μουσουλμανικού κόσμου, οι οποίες παλαιότερα είχαν και αυτές δικτατορικά ή άλλα μοναχικά καθεστώτα.

Συγκεκριμένα το ίδιο πράγμα θα μπορούσε να συμβεί στο Ιράκ, το οποίο γειτνιάζει και είναι πολύ κοντά στην Συρία, στον Λίβανο, όπως επίσης και στην Ιορδανία και με τον τρόπο αυτό θα καταφέρουν οι ισλαμιστές να δημιουργήσουν μία μεγάλη ισλαμική Αυτοκρατορία που θα περιλάβαινε τα εδάφη αυτά (https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_20.html).

Οι ισλαμιστές εάν καταφέρουν και καταλάβουν επίσης και τον Λίβανο με την βοήθεια της Τουρκίας, θα μπορούσαν να συγκρουστούν με το Ισραήλ και να προσπαθήσουν να καταλάβουν τα εδάφη του Γκολ αν (από τα οποία κατάγεται ο Γκουλάνι), όπως επίσης και να φτάσουν μέσω Ιορδανίας στην Δυτική όχθη και στην Ιερουσαλήμ, στην οποία πως γνωστόν ο ίδιος ο Ερντογάν θέλει να ανακηρυχθεί ηγέτης όλων των μουσουλμάνων.

Εννοείται βέβαιο ότι σε μια τέτοια περίπτωση το πιθανότερο είναι ότι θα εξαγριώσει τους Ισραηλινούς και να πάθει ακριβώς ότι κι ο Άσαντ, τον οποίο πώς είναι γνωστό μία μέρα πριν την αρχή του ξεκινήματος της πτώσης της Συρίας, τον είχε προειδοποιήσει ο Νετανιάχου ότι θα είχε πολύ κακό τέλος αυτός και το καθεστώς του.

Θα είναι άραγε αυτή η εξέλιξη των πραγμάτων στις μέρες μας; Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά, άλλα μόνο αν λάβουμε όλα τα κατάλληλα μέτρα ως λαός θα αποφύγουμε τις οποίες κακοτοπιές και θα φέρουμε εκ νέου την πολυαγαπημένη μας πατρίδα σε μία κατάσταση ακμής και ευημερίας.